ΠΕΡΝΑΤΕ ΩΡΑΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ?

 ΠΕΡΝΑΤΕ ΩΡΑΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ?

(και που να δειτε παρακατω τι σας εχει )
 ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΝΤΙΤΡΟΪΤ

Από διαδήλωση εργατών κατά της διακοπής υδροδότησης των νοικοκυριών στο Ντιτρόιτ στις 18 Ιούλη

Εάν έλεγες πριν από μερικά χρόνια στους 714.000 κατοίκους του Ντιτρόιτ ότι πολλές δεκάδες χιλιάδες από αυτούς θα έχαναν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς, όχι λόγω «κόκκινων» στεγαστικών δανείων αλλά γιατί θα χρωστούσαν ακόμη και 500 δολάρια σε δημοτικούς φόρους, πιθανόν να λάμβανες τον ...τίτλο του «εχθρού» του «αμερικάνικου ονείρου».

Εάν έλεγες πριν δύο - τρία χρόνια στους συνταξιούχους της ίδιας πόλης ότι θα κινδύνευαν να τους πετσοκόψουν ή να χάσουν εντελώς τις συντάξεις και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γιατί θα γινόταν στάση πληρωμών επειδή πάνω από το 70% των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, θα χανόταν λόγω χρεοκοπίας, θα σε χαρακτήριζαν, το λιγότερο, υπερβολικό. Τώρα, την υπόθεση αυτή έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει ο μεγαλοδικηγόρος της Γουόλ Στριτ Κέβιν Ορ, διορισμένος από τον κυβερνήτη της πολιτείας του Μίσιγκαν, τον Ρεπουμπλικάνο Ρικ Σνάιντερ) .

Δύσκολα θα μπορούσε επίσης κάποιος να πιστέψει ότι στο όνομα της «σωτηρίας της πόλης»... θα γίνονταν απολύσεις χιλιάδων υπαλλήλων, κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων, αστυνομικών τμημάτων, ακόμη και σταθμών της πυροσβεστικής! Κι όμως, τράπεζες, μονοπώλια και πανάκριβοι νομικοί και οικονομικοί «σύμβουλοι» (που μέχρι στιγμής έχουν κοστίσει 100.000.000 δολάρια!) και ένας ειδικός δικαστής (εν προκειμένω ο Στίβεν Ρόουντς) προχωράνε σε ρευστοποιήσεις για να πληρωθούν τα χρέη.

Επίσης, θα θεωρούνταν απίθανο οι κάτοικοι της πόλης να ξεμείνουν από νερό σε μία από τις πλέον ευνοημένες, από τη φύση, περιοχές του πλανήτη,μιας που συγκεντρώνει το 21% του παγκόσμιου (!) πόσιμου γλυκού νερού (λόγω του συμπλέγματος πέντε Μεγάλων Λιμνών και του ποταμού Ντιτρόιτ, στη μεθόριο του Καναδά με τις βορειοανατολικές ΗΠΑ), γιατί δεν θα μπορούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.

Κι όμως, όλα αυτά έχουν ήδη συμβεί! Σήμερα, λίγες βδομάδες μετά την πρώτη μαύρη επέτειο της επίσημης χρεοκοπίας της πόλης του Ντιτρόιτ, στις 18 Ιούλη 2013, η κατάσταση είναι όσο τραγική ακούγεται.

Στο Ντιτρόιτ, της άλλοτε ισχυρής αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, με 2.000.000 κατοίκους, έχουν απομείνει μόλις ένα - δύο εργοστάσια και ο πληθυσμός έχει πέσει στους 714.000 και φθίνει όσο περνά ο καιρός.

Από το 2000 έως το 2012 (και δη τη χρονιά της καπιταλιστικής κρίσης του 2008) έμεινε άνεργο το 53% του εργατικού δυναμικού. Σήμερα, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας τουλάχιστον το 38% του πληθυσμού, κυρίως Αφροαμερικανοί και ισπανόφωνοι. Δηλαδή, περίπου 4 στους 10! Και έπεται συνέχεια...

«Κλασική συνταγή»

Βέβαια, τα σημάδια της καταστροφής ήταν ορατά χρόνια πριν, αφού για τους καπιταλιστές η αναζήτηση φτηνού εργατικού δυναμικού και ευνοϊκότερης φορολογίας είχε αρχίσει νωρίτερα και με τη μεταφορά των μονάδων παραγωγής σε χώρες της Ασίας και της Λ. Αμερικής, με αποτέλεσμα μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης να καταλήξει στην ανεργία, στη φτώχεια, στην ανέχεια και την αναγκαστική εσωτερική μετανάστευση.

Επίσης, από το 2008 και μετά, με την κρίση που εκδηλώθηκε στο χρηματοπιστωτικό τομέα, τα προβλήματα δεν άργησαν να πολλαπλασιαστούν, αφού η ύφεση επέφερε επιπτώσεις, τύπου ντόμινο, σε όλες τις πτυχές της οικονομίας της πόλης. Η ύφεση έφερε υψηλή ανεργία. Η υψηλή ανεργία, μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης. Η φτώχεια προκάλεσε αδυναμία πληρωμής φόρων και βασικών υπηρεσιών. Η αδυναμία πληρωμής φόρων μείωσε πολλαπλασιαστικά τους πόρους και τα έσοδα της πόλης, με αποτέλεσμα η δημοτική αρχή να αδυνατεί να εξυπηρετήσει μισθούς, συντάξεις και αποπληρωμή δανείων σε πιστωτές λόγω έλλειψης ρευστότητας. Με άλλα λόγια, και στην περίπτωση του Ντιτρόιτ είχαμε μία... κλασική συνταγή χρεοκοπίας, ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κρίσης που νομοτελειακά ακολουθεί.

Η κήρυξη χρεοκοπίας σημαίνει ατέλειωτα δεινά για την εργατική τάξη και χρυσές ευκαιρίες, πάνω στα συντρίμμια των λαϊκών δικαιωμάτων, για το κεφάλαιο.

Μέσα στους πρώτους μήνες από την επίσημη κήρυξη της χρεοκοπίας λόγω αδυναμίας πληρωμής χρεών, ύψους περίπου 18 δισ. δολαρίων, σε τουλάχιστον 100.000 πιστωτές, και το διορισμό του Αφροαμερικανού μεγαλοδικηγόρου Κέβιν Ορ από τον κυβερνήτη της πολιτείας του Μίσιγκαν όπου υπάγεται το Ντιτρόιτ, έχασαν τη δουλειά τους χιλιάδες δημοτικοί υπάλληλοι, ερήμωσαν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα και βιομηχανίες.

Τα σκουπίδια άρχισαν να γεμίζουν τους δρόμους, στους οποίους οι περισσότεροι κάτοικοι απέφευγαν να κυκλοφορούν μετά τη δύση του ηλίου. Δεκάδες σχολεία έβαλαν λουκέτο. Παιδιά απομακρύνθηκαν από άνεργες οικογένειες και δόθηκαν σε αναδόχους γιατί οι γονείς τους δεν μπορούσαν να τα θρέψουν.

Ακόμη και το δημοτικό Ιδρυμα Τεχνών Ντιτρόιτ (με σπάνια και ανεκτίμητα έργα ζωγραφικής των Ρέμπραντ, Βαν Γκογκ, Ρούμπενς κ.ά.) κινδύνευσε να μπει σε πλειστηριασμό επειδή ο μεγαλοδικηγόρος «διαχειριστής χρεοκοπίας» Κ. Ορ θεώρησε ότι μπορεί να τελεί προς πώληση για να καλυφθεί η «τρύπα» των άδειων ταμείων της πόλης με λίγες εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια (ενώ ο θησαυρός τέχνης είχε κοστολογηθεί σε πάνω από 4,5 δισ. δολάρια). Οι έντονες διαμαρτυρίες όχι μόνο από τους Αμερικανούς αλλά σχεδόν από κάθε γωνιά της Γης ανάγκασαν τους μεγαλοβιομήχανους της πόλης, που έχουν απομυζήσει, πάνω από μισό αιώνα, το μόχθο της εργατικής τάξης, να παίξουν τους «φιλάνθρωπους» (μεταξύ των οποίων η οικογένεια των Ροκφέλερ) και να γλιτώσουν το περίφημο Μουσείο της πόλης, πριν από λίγους μήνες, «δωρίζοντας» 366.000.000 δολάρια. Αλλα 195.000.000 δολάρια έδωσε, για τον ίδιο σκοπό, και η πολιτεία του Μίσιγκαν και έτσι αποφεύχθηκε η διάλυση του Μουσείου.

Χρεοκοπία και με τη βούλα Ομπάμα

Θα πρέπει βεβαίως να σημειωθεί ότι η επιχείρηση «χρεοκοπία Ντιτρόιτ» δεν είχε θύτη μόνο τον «κακό Ρεπουμπλικάνο» κυβερνήτη του Μίσιγκαν, Ρ. Σνάιντερ, ή τα εργοδοτικά συνδικάτα που τόσο πρόθυμα υπέγραψαν συμφωνίες για απολύσεις και πετσόκομμα μισθών και επιδομάτων, αλλά και την κυβέρνηση του «Δημοκράτη» Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, που κάποιοι εμφάνιζαν ή εμφανίζουν ως πολιτικό που δήθεν εφαρμόζει «φιλολαϊκή πολιτική», ενώ πρόκειται για επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου, που απλά χειραγωγεί καλύτερα τα λαϊκά στρώματα.

Η πραγματικότητα έδειξε ότι η κυβέρνηση Ομπάμα, που τόσο πρόθυμα διέσωσε, μετά την κρίση του 2008, τράπεζες και βιομηχανικούς κολοσσούς, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία General Motors, επέλεξε να αφήσει στο έλεος των πιστωτών μία ολόκληρη πόλη. Μία από τις 20 μεγαλύτερες των ΗΠΑ.

Ισως όχι «τυχαία» καθώς το Ντιτρόιτ θεωρείται από πολλούς «ιδανικό» πειραματόζωο για τις πιθανές χρεοκοπίες και άλλων μεγάλων αμερικανικών μεγαλουπόλεων με ανάλογα ή χειρότερα προβλήματα, όπως η Νέα Υόρκη (με χρέη 20 δισ. δολαρίων μόνο για συντάξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), το Σικάγο (με χρέη πάνω από 28 δισ. δολάρια), το Τρέντον του Νιου Τζέρσεϊ, το Λος Αντζελες, το Κόμπτον και το Φρέσνο της Καλιφόρνια, κ.ά.

Το μεγάλο «κόλπο» κατάσχεσης ακινήτων

Το Ιδρυμα Τεχνών του Ντιτρόιτ δε βγήκε, προς το παρόν, στο σφυρί...

Οπως προαναφέραμε, η κρίση άδειασε τεράστια οικοδομικά τετράγωνα και γειτονιές. Οχι μόνον γιατί τα παράτησαν οι ιδιοκτήτες τους λόγω έλλειψης πόρων ή ενδιαφέροντος. Ούτε λόγω απλήρωτων στεγαστικών δανείων, αλλά γιατί, σύμφωνα με το νέο δημοτικό κανονισμό, πλέον, όσα κτίρια έχουν απλήρωτους δημοτικούς φόρους ακίνητης περιουσίας άνω της τριετίας, βγαίνουν υποχρεωτικά σε πλειστηριασμό. Ακόμη και για 500 δολάρια.

Αυτό ενίοτε δημιουργεί μπερδεμένες καταστάσεις. Αρκετά νοικοκυριά έχασαν πατρογονικές εστίες που ήταν στην ιδιοκτησία της οικογένειάς τους επί δεκαετίες, γιατί δεν είχαν να πληρώσουν φόρους μερικών εκατοντάδων ή χιλιάδων δολαρίων. Μερίδα του τοπικού Τύπου καταγράφει πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που προτίμησαν να χάσουν το σπίτι τους, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν φόρο 3.400 δολαρίων και να «αγοράσουν» άλλο σε πλειστηριασμό έναντι 500 δολαρίων... Αυτές οι μπερδεμένες καταστάσεις δεν αφορούν «εξ επαγγέλματος» κακοπληρωτές, αλλά νοικοκυριά της εργατικής τάξης.

Το δράμα, όσο περνά ο καιρός, γιγαντώνεται.

Το 2010, 86.000 κατοικίες βρήκαν σε πλειστηριασμό. Το 2012 άλλα95.000 σπίτια. Το πρώτο εξάμηνο του 2014, είχαν βγει σε πλειστηριασμό ή είχαν λάβει σχετικά ειδοποιητήρια κατάσχεσης 46.000 σπίτια!

Με άλλα λόγια, πολλές χιλιάδες νοικοκυριά έχουν οδηγηθεί στο δρόμο και την ανέχεια, ακόμη και πριν την κήρυξη της επίσημης χρεοκοπίας, λόγω ανεργίας, φτώχειας, επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου και της δυσανάλογα μεγάλης αύξησης του κόστους ζωής.

Η ανεξάρτητη «Αρχή Τράπεζας Γης του Ντιτρόιτ» (Detroit Land Bank Authority) μια ημι-κυβερνητική υπηρεσία δημιουργήθηκε το 2008, γνωστή και ως DLBA, βάζει στο χέρι δεκάδες χιλιάδες κατασχεθείσες περιουσίες τάχα για την αξιοποίησή τους.

Δισεκατομμυριούχοι σε ρόλο «σωτήρα»

Εως σήμερα, περίπου 84.000 κατασχεθέντα κτίσματα (βιομηχανίες, γραφεία, σπίτια, καταστήματα) έχουν χαρακτηριστεί «εγκαταλειμμένα» ή «σε παρακμή». Το 2013 θεσπίστηκε η ευφάνταστη «Αρχή Αρσης της Σήψης Εγκαταλειμμένων Κτιρίων του Ντιτρόιτ» (Detroit Blight Removal Authority) με επικεφαλής τον 26χρονο Μπιλ Παλτ, (Bill Pulte), εγγονό του μεγαλύτερου εργολάβου κατοικιών στις ΗΠΑ.

Το Γενάρη, ο δήμαρχος του Ντιτρόιτ Μάικ Ντάγκαν δημιούργησε την Ομάδα Κρούσης Αρσης της Σήψης Εγκαταλελειμμένων Κτιρίων της πόλης, διορίζοντας διευθυντή τον Νταν Γκίλμπερτ, ιδρυτή, ιδιοκτήτη και πρόεδρο της εταιρείας «Quicken Loans», που είναι από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες ακινήτων της πόλης.

Πρόσφατα, η Ομάδα Κρούσης Αρσης της Σήψης Κτιρίων προσέλαβε ιδιωτική εταιρεία χαρτογράφησης των εγκαταλειμμένων κτιρίων, ειδοποιώντας τους πρώην ιδιοκτήτες ότι δεν θα μπορέσουν να τα ξαναχρησιμοποιήσουν εάν δεν έρθουν σε επαφή με την Τραπεζική Αρχή DLBA σε τρεις μέρες από τη λήψη ειδοποίησης.

Ιδιωτικοποιήσεις όσων υπηρεσιών είχαν απομείνει

Χωρίς νερό το 12% των νοικοκυριών

Από διαμαρτυρίες εργαζομένων στο Ντιτρόιτ που διεκδικούν δουλειές, συντάξεις, καλές δημόσιες υπηρεσίες

Οποιος καταφέρει να πληρώσει τους δημοτικούς φόρους ακολουθείται από την απειλή της διακοπής υδροδότησης ακόμη και με μία μέρα καθυστέρηση στην πληρωμή του λογαριασμού. Ηδη 12% των νοικοκυριών έχει μείνει χωρίς νερό γιατί αδυνατεί να πληρώσει λογαριασμούς της (υπό ιδιωτικοποίηση...) δημοτικής Εταιρείας Υδρευσης και Αποχέτευσης του Ντιτρόιτ.

Με απόφαση του «διαχειριστή της χρεοκοπίας» Κέβιν Ορ, τα συνεργεία της ιδιωτικής εταιρείας «Homrich» έχουν αναλάβει από τις αρχές Ιούνη έναντι 6.000.000 δολαρίων το χρόνο να κόβουν εβδομαδιαίως το νερό σε3.000 νοικοκυριά για καθυστερημένους λογαριασμούς έστω και μία μέρα! Από τη λαίλαπα διακοπής της υδροδότησης εξαιρούνται οι μεγάλοι ή οι εταιρικοί πελάτες.

Ενας μηνιαίος λογαριασμός 36 δολαρίων μπορεί να πλησιάσει τα 100 δολάρια, αφού επιβάλλεται τέλος διακοπής και σύνδεσης 30 δολαρίων έκαστο.

Αρκετοί από τους απλήρωτους λογαριασμούς είναι φουσκωμένοι όχι λόγω υπερκατανάλωσης αλλά γιατί η εταιρεία ύδρευσης χρεώνει συχνά στα νοικοκυριά τις κατά τόπους διαρροές νερού από το σπάσιμο πεπαλαιωμένων αγωγών. Δεν είναι έτσι ασυνήθιστα τα φαινόμενα λογαριασμών 1.600 ή και 10.000 δολαρίων είτε γιατί ήταν απλήρωτοι μήνες (πριν τη νέα πολιτική άμεσων πληρωμών που εφαρμόστηκε από τον Μάη), είτε γιατί τα νοικοκυριά χρεώθηκαν τις διαρροές του τοπικού δικτύου, που εσκεμμένα δεν εκσυγχρονίζεται, για να παραδοθεί σε μονοπωλιακούς ομίλους όπως η «United Water», θυγατρική της πολυεθνικής «Suez Environment»).

Οσο περνά ο καιρός και αυξάνονται τα νοικοκυριά δίχως νερό, αρχίζει σιγά - σιγά να συγκροτείται ένα μικρό κίνημα αγώνα από εργαζόμενους και άνεργους που αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση της δημοτικής εταιρείας ύδρευσης. Δραστηριοποιούνται έτσι λαϊκές επιτροπές για την ανάσχεση της διακοπής της υδροδότησης από τα συνεργεία της «Homrich».

Από τις αρχές Ιούλη, σχεδόν κάθε βδομάδα, με πρώτη κορύφωση την 1η επέτειο χρεοκοπίας του Ντιτρόιτ στις 18 Ιούλη, πραγματοποιούνται στο κέντρο του Ντιτρόιτ πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Στις 18 Ιούλη, μερικές χιλιάδες διαδηλωτές, ανάμεσά τους και μέλη του συνδικάτου νοσοκόμων της πόλης, συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της Δημοτικής Εταιρείας Υδρευσης Ντιτρόιτ φωνάζοντας συνθήματα όπως: «Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα», «Κάτω τα χέρια από το νερό», «Οχι στο κόψιμο της υδροδότησης» κ.ά.

Ιδιωτικοποίηση και του τομέα καθαριότητας

Ηδη τον περασμένο Φλεβάρη απολύθηκε το 90% των δημοτικών υπαλλήλων καθαριότητας, έμειναν μόλις 40 άτομα, και ανατέθηκε ο τομέας καθαριότητας της πόλης σε δύο μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες. ΣτηνADVANCED DISPOSAL (που έχει 5.300 προσωπικό και στόλο 3.000 απορριμματοφόρων με έδρα τη Φλόριδα και πρόεδρο του ΔΣ τον Ρίτσαρντ Μπαρκ, πρώην στέλεχος της πολυεθνικής «Veolia», πρώην «Vivendi»), η οποία θα πληρωθεί ετησίως για τις υπηρεσίες της από το δήμο 73.3000.000 δολάρια και στην εταιρεία «Rizzo Environmental» (ξεκίνησε σαν οικογενειακή επιχείρηση το 1998, ώσπου αγοράστηκε το 2012 από την νεοϋρκέζικη εταιρεία επενδύσεων «Kinderhook») που θα αναλάβει έργο έναντι 49.100.000 δολαρίων. Τα χρήματα αυτά, εννοείται, θα βγουν από τις τσέπες των εργαζομένων καθώς καλούνται ήδη να καταβάλλουν περισσότερα για λιγότερες υπηρεσίες καθαριότητας, ενώ η ανακύκλωση των σκουπιδιών είναι μια ακόμη κερδοφόρα μπίζνα για το κεφάλαιο. Σύμφωνα με Αμερικανούς αναλυτές πρόκειται για μια αναπτυσσόμενη βιομηχανία με κέρδη άνω των 70 δισ. δολαρίων το χρόνο.

Φυσικά όλα αυτά και οι χρεοκοπίες πόλεων είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και χωρίς ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία δεν μπορεί να αποτραπούν. Στις ΗΠΑ, όπως και σε κάθε καπιταλιστική χώρα, γίνεται επιτακτική η ανάγκη του οργανωμένου ταξικού εργατικού κινήματος με πρωτοπόρα τα Κομμουνιστικά Κόμματα που θα βάλει φρένο στα αντιλαϊκά μέτρα με προοπτική να ανοίγει ο δρόμος για την οριστική ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Συντριβή του ουκρανικού στρατού στο Ilovaysk . Τρομοκρατικές συλλήψεις μελών του ΚΚΟ(βίντεο+εικόνες)

Συντριβή του ουκρανικού στρατού στο Ilovaysk . Τρομοκρατικές συλλήψεις μελών του ΚΚΟ(βίντεο+εικόνες)

---

Σε συντριβή άνευ προηγουμένου κατέληξε η περίπτωση της περικύκλωσης χιλιάδων δυνάμεων του ουκρανικού στρατού και των παραστρατιωτικών φασιστικών ταγμάτων στην περιοχή του Ilovaysk (περιφέρεια Donetsk).
Υπενθυμίζουμε ότι η πρωτοβουλία Πούτιν για “ανθρωπιστικό διάδρομο” για τον απεγκλωβισμό των περικυκλωμένων στο Ilovaysk ουκρανικών μονάδων έγινε δεκτή από τις πολιτοφυλακές του Donetsk υπό τον όρο ότι οι απωχωρούντες θα παρέδιδαν όλο τον εξοπλισμό τους προκειμένου να μην ξαναχρησιμοποιηθεί εναντίον του λαού του Ντονμπάς. Παράλληλα, η ουκρανική κυβέρνηση θα απελευθέρωνε τους εννέα Ρώσους αλεξιπτωτιστές που είχαν συλληφθεί σε ουκρανικό έδαφος την περασμένη εβδομάδα.
Την ώρα που οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονταν, μικτές μονάδες των φασιστικών ταγμάτων προσπάθησαν με μια κοινή επιχείρηση να σπάσουν τον δακτύλιο των πολιτοφυλακών. Το αποτέλεσμα ήταν βαριές απώλειες για τα φασιστικά τάγματα “Azov”, “Donbass”, Dnieper-1″ κ.ο.κ. Όσοι σώθηκαν καταγγέλουν την ουκρανική κυβέρνηση ότι συμφώνησε κάτω από το τραπέζι για την καταστροφή τους προκειμένου να αφεθούν ανέγγιχτες τακτικές μονάδες του ουκρανικού στρατού.
Όποια και να ‘ναι η αλήθεια, το Ilovaysk σήμανε την καταστροφή μερικών εκ των πιο αξιόμαχων μονάδων της ουκρανικής κυβέρνησης και του ολιγάρχη Kolomoisky που χρηματοδοτούσε φανερά αρκετές εξ αυτών. Οι απώλειές τους σε έμψυχο υλικό ήταν της τάξης των εκατοντάδων ενώ σχεδόν το σύνολο του στρατιωτικού τους εξοπλισμού πέρασε στα χέρια των πολιτοφυλακών.
Ταυτόχρονα σφοδρές μάχες διεξάγονται για την ανακατάληψη των αεροδρομίων του Donetsk και του Lugansk από τις αντίστοιχες πολιτοφυλακές. Τα αεροδρόμια των δύο πόλεων υπερασπίζονται ισχυρές δυνάμεις του ουκρανικού στρατού όμως η ισορροπία φαίνεται να γέρνει αργά αλλά σταθερά προς την πλευρά των πολιτοφυλακών.

Πολιτοφύλακες του Lugansk κινούνται πάνω σε τανκ με κόκκινη σημαία

Ο πρωθυπουργός της ΛΔ Ντονιέτσκ, Zakharchenko βγάζει λόγο σε αιχμαλώτους του ουκρανικού στρατού (αγγλικοί υπότιτλοι)

Αιχμάλωτοι των φασιστικών ταγμάτων Azov, Dnieper-1, Donbass στα χέρια των πολιτοφυλάκων. Το βίντεο είναι στα ρώσικα αλλά είναι ενδεικτικό του κατεστραμμένου ηθικού των φασιστικών δυνάμεων.
“Όταν οι βομβιστές συναντούν τους βομβαρδιζόμενους”

Βίντεο που δείχνει αιχμαλώτους απ’ την πλευρά των θυτών να έρχονται ενώπιος-ενωπίω με τα μέχρι πρότινος αθώα θύματά τους, τον λαό του Ντονμπάς (αγγλικοί υπότιτλοι)
Ανεβαίνει η ένταση μεταξύ ΝΑΤΟ-Ρωσίας
Οι τελευταίες επιτυχίες των πολιτοφυλακών του Lugansk και του Donetsk κι η πανωλεθρία του ουκρανικού στρατού ανάγκασαν ΗΠΑ και ΕΕ να περάσουν σε πολιτική αντεπίθεση. Έτσι, σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων του ΝΑΤΟ, αναμένεται να εξεταστεί και να αποφασιστεί σύντομα η ενισχυμένη παρουσία ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στα σύνορα με τη Ρωσία. Τα στρατεύματα αυτά θα είναι από κάθε άποψη έτοιμα να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην περιοχή αν χρειαστεί. Αρχικά αναμένεται να τοποθετηθούν στην Εσθονία, όμως μετά τις βουλευτικές εκλογές της Ουκρανίας που έχουν προαναγγελθεί για τον Οκτώβριο, η Ουκρανία πρόκειται να εγκαταλείψει το καθεστώς του αδέσμευτου κράτους και να εισέλθει στο ΝΑΤΟ.
Οι δηλώσεις κι οι προετοιμασίες αυτές προκάλεσαν την αντίδραση της ρωσικής πλευράς η οποία δήλωσε έτοιμη να αναθεωρήσει το στρατιωτικό της δόγμα προκειμένου να αντιμετωπίσει την πρόκληση τοποθέτησης ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στα σύνορά της. Η ρωσική πλευρά κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι προσπαθούν να ανεβάσουν την ένταση με τη Ρωσία ενώ στην ουκρανική κρίση η Δύση περιμένει μονόπλευρες υποχωρήσεις εκ μέρους της Μόσχας.
Ωστόσο, στις ίδιες δηλώσεις γίνεται ξεκάθαρο πως επιδίωξη της Ρωσίας είναι η συνεργασία με τις γειτονικές χώρες όσον αφορά στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αρκτικού κύκλου.
Πηγή: http://www.hitandrun.gr/poutin-pros-barozo-ithela-tha-broousa-na-paro-kievo-se-15-imeres/
και: http://rt.com/news/184376-russia-military-doctrine-nato/

Τρομοκρατικές συλλήψεις μελών του ΚΚ Ουκρανίας στην πόλη Dnipropetrovsk
Τρία στελέχη (γραμματείς) τοπικών οργανώσεων της περιοχής Dnipropetrovsk της Ουκρανίας πραγματοποιήθηκαν χθες 1η Σεπτέμβρη όταν άγνωστοι, χωρίς διακριτικά εισέβαλλαν στα σπίτια τους για έλεγχο. Οι λόγοι της σύλληψής τους δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη ενώ η τοπική οργάνωση του ΚΚ Ουκρανίας μιλάει για προσπάθεια της κυβέρνησης Ποροσένκο να φιμώσει κάθε διαφορετική φωνή στην κοινωνία.
Πηγή:https://ukraineantifascistsolidarity.wordpress.com/2014/09/01/dnipropetrovsk-communist-party-activists-arrested-without-warrant/

O Πλατανιώτης δοσίλογος Γεώργιος Πούλος.

 O Πλατανιώτης δοσίλογος Γεώργιος Πούλος.

Ο συνταγματάρχης Γεώργιος Πούλος, που καταγόταν από το χωριό Πλάτανος Ναυπακτίας, ήταν ένας αντισυνταγματάρχης Μηχανικού του Ελληνικού Στρατού μέχρι τη στιγμή που προσέφερε οικειοθελώς τις υπηρεσίες του στους Γερμανούς. Αν και το πολιτικό του ιστορικό θεωρείτο δημοκρατικό, τα δεξιά - εθνικιστικά του αισθήματα σύντομα βγήκαν στην επιφάνεια. Ο ίδιος, όπως και πολλοί από τους γερμανόφιλους της εποχής, ήταν αντιβασιλικός και προπολεμικά υποστήριζε την αντισημιτική οργάνωση ΕΕΕ (Εθνική Ένωση Ελλάδας) που δημιουργήθηκε και δραστηριοποιήθηκε με Βενιζελική χρηματοδότηση και υποστήριξη. Μισούσε τους Βρετανούς επειδή τους θεωρούσε υπεύθυνους για τη Μικρασιατική Καταστροφή και υποστήριζε πως ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ ήταν Άγγλος πράκτορας. Όμως αν τα αισθήματα του εναντίον του Έλληνα μονάρχη ήταν έντονα, τότε η αποστροφή που ένιωθε για τον κομμουνισμό ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Ο Πούλος ξεκίνησε τη "σταδιοδρομία" του ως μέλος της Sonderkommando 2000, μιας γερμανικής μονάδας αντικατασκοπίας που οργάνωνε δίκτυα πληροφοριοδοτών και πρακτόρων στις γραμμές της ελληνικής αντίστασης. H υπηρεσία αυτή είναι ουσιαστικά η γερμανική αντικατασκοπεία στην Ελλάδα και κύρια δράση της έχει την ανάπτυξη χαφιεδίστικων μηχανισμών στα μετόπισθεν του ΕΛΑΣ. Παράλληλα ο Πούλος επιδίδεται και στην φιλοναζιστική προπαγάνδα αναλαμβάνοντας υψηλό πόστο και στην αρτίως αναβιωσθείσα ΕΕΕ στην Θεσσαλονίκη. Η ΕΕΕ δραστηριοποιείται φυσικά χάρη στην γερμανική SD (Sicherheitsdienst) και τους χαφιέδες Ζωγράφο, Μαρινάκη, Σκανδάλη και Κοσμίδη.

Ο Πούλος και η ομάδα του μπαίνουν στην Κρύα Βρύση...

Την Άνοιξη του 1943, οι επιθέσεις των ανταρτών του ΕΛΑΣ πολλαπλασιάζονται. Η σοσιαλιστική προοπτική της χώρας τρομάζει όχι μόνο τους Γερμανούς αλλά και την ελληνική καθεστυκία τάξη. Έτσι ο Πούλος εντέλλεται από τους Γερμανούς και τον Ράλλη να στρατολογήσει άνδρες για να υποστηρίξει τις γερμανικές επιχειρήσεις στην Μακεδονία. Με αρχική βάση στην Θεσσαλονίκη ο Πούλος και η ΕΕΕ στρατολογούν, πολλές φορές βίαια, Έλληνες πολίτες για να τους βάλουν να στρέψουν το όπλο τους ενάντια στους αγωνιζόμενους συμπατριώτες τους. Η επιχείρηση όμως δεν πηγαίνει όπως ο Πούλος ελπίζει. Το μεγάλο φιλοΕΑΜικό ρεύμα του ελληνικού λαού και η προπαγανδιστική δουλειά του ΕΑΜ του επιτρέπουν να στρατολογήσει μονάχα 300 άνδρες. Αυτός ήταν και ο ΕΕΣ (Εθνικός Ελληνικός Στρατός) ή ομάδα Πούλου. Μια θλιβερή κουστωδία τραμπούκων και χαφιέδων που σέρνονταν στα πόδια των SS κάνοντας τις βρώμικες δουλειές τους. Τον ΕΕΣ εξοπλίζουν οι Ναζί με όπλα και γερμανικές στολές ενώ ο ίδιος ο Πούλος φορώντας την στολή του ελληνικού στρατού και την σβάστικα αποφασίζει να επεκτείνει τις επιχειρήσεις του στην περιοχή της Κρύας Βρύσης Γιαννιτσών, υποστηρίζοντας έτσι τις γερμανικές επιχειρήσεις εκεί.

Τον Σεπτέμβρη του 1943, η SD διαθέτει στον Πούλο και γραφεία επί της Παύλου Μελά, γερμανό σύνδεσμο (τέτοιον είχε και ο Ζέρβας) και πεδίο ασκήσεων. Αργότερα τον ίδιο μήνα ο Πούλος εντάσσεται στο δεύτερο σύνταγμα Bradenburg και αναλαμβάνει επιχειρήσεις στην περιοχή Γιαννιτσών και Πτολεμαίδας. Το 1943 οι πουλικοί καίνε το φιλοΕΑΜικό χωριό Ερμάκια. Αργότερα το σώμα του Πούλου θα ενισχυθεί με 90 ακόμα άνδρες, εθελοντές Κρητικούς του Σούμπερτ και θα ενισχύσει την μαχητική του ικανότητα. Ο Πούλος θα γίνει τώρα πιο ανεξάρτητος και πιο αποφασιστικός. Θα βρει απέναντί του όμως έναν άλλον κραβαρίτη που αντίθετα με τον ίδιο, αυτός τιμώντας την καταγωγή του είχε στρατευθεί στις δυνάμεις των ανταρτών: τον Κλεπαΐτη πρωτοκαπετάνιο της 10ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ Κικίτσα!

 Ο Πούλος καβάλα... ποζάρει γεμάτος περηφάνια!

Την Άνοιξη του 1944, ο Πούλος αναλαμβάνει επιχειρήσεις ενάντια στον τομέα ευθύνης της 10ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Η τρομοκρατία του Πούλου θα βρει σύντομα στον σκόπελο της αντιτρομοκρατίας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνει παρενοχλητικές επιχειρήσεις μικρής κλίμακας στα ορεινά ώστε να φθείρει τις δυνάμεις του Πούλου. Έχει αποφασιστεί η επιχείρηση ολοκληρωτικής καταστροφής της ομάδας του. Στις 6 Απριλίου του 1944 μονάδα της 10ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ χτυπά την ομάδα του Πούλου στο Βέρμιο σκοτώνοντας 83 άνδρες του. Ο Πούλος γίνεται πιο επιφυλακτικός μέχρι τον Ιούλιο του 1944. Το καλοκαίρι του 1944, η ομάδα του Πούλου θα ενισχυθεί από το 5ο Τάγμα Ασφαλείας του Μαλτέζου και θα επιδωθεί σε ένα ατελείωτο πόγκρομ βίας. Χωριά της Πτολεμαίδας καίγονται και πληθυσμοί εκτελούνται. Πολλές οικογένειες με μέλη στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ βασανίζονται και εκτελούνται μαζικά.

Στα Γιαννιτσά η ομάδα του Πούλου εκτελεί 75 πολίτες ως αντίποινα για την δολοφονία ενός Γερμανού στρατιώτη από τον ΕΛΑΣ

Στον Χορτιάτη η ομάδα του Πούλου με τους συνεργάτες τους των SS, συγκεντρώνει τους χωριάτες σε διάφορα σπίτια τα οποία καίει με εμπρηστική σκόνη. Όσοι προσπάθησαν να διαφύγουν εκτελέστηκαν από στημένα πυροβόλα.

Στο χωριό Σκυλίτσι, η ομάδα του Πούλου μπαίνει και εκτελεί αδιακρίτως όποιον βρει στον δρόμο.

Σε χωριά της Καστοριάς, η ομάδα του Πούλου με αρχηγό τον Κακλαμάνη επιβάλλει κεφαλικό χώρο στους χωριάτες και εκτελεί όποιον δεν έχει να τους δώσει.

Ο Πούλος βγάζει λόγο κάτω από την ναζιστική σημαία...

Το Καλοκαίρι του 1944, ο ΕΛΑΣ αποφασίζει να χτυπήσει ξανά τον Πούλο. Ο ΕΛΑΣ εισχωρεί με 20 άνδρες του στην Βέροια και μια Κυριακή απόγευμα ζώνει προσεκτικά το κτίσμα όπου οι πουλικοί δειπνούν και τους ρίχνει με αυτόματα. Σκοτώνονται περίπου 100 ενώ ο ίδιος ο Πούλος φυγαδεύεται. 

Με την υποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων λόγω της κατάρρευσης του μετώπου της ΕΣΣΔ, ο Πούλος ακολουθεί τα γερμανικά στρατεύματα στον δρόμο της φυγής τους. Κοντά τους θα πολεμήσει τους επαναστατημένους λαούς της Σλοβενίας και των Βαλκανίων μέχρι την σύλληψή του από τις δυνάμεις των ΗΠΑ  στην Αυστρία. Ο Πούλος αργότερα θα μεταφερθεί στο στρατοπεδο αιχμαλώτων Korwesheim με την γυναίκα του και τα δύο του παιδιά και τελικά εκδόθηκε στην Ελλάδα.

Στις 22/5/1947 άρχισε στο Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη του Πούλου και των συνεργατών του. Πρόεδρος του δικαστηρίου ορίστηκε ο υποστράτηγος Χατζητζανής και δημόσιος κατήγορος ο συνταγματάρχης της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης Μπασιάκος.

Κατηγορούμενοι ήταν οι: Γ.Πούλος, Μαστιχούλα Πούλου, Αν.Καναβάτζογλου, Αρ. Ζαρταλούδης, Ν. Πανταζής (μηχανοδηγός) , Θ. Λαζαρίδης (συνταξιούχος χωροφύλακας) , Π. Θεοδωρίδης, Διογ. Καρακάσογλου (υπάλληλος Αμερικανικής Εταιρίας) , Ηλίας Συκαμιώτης (ταγματάρχης ε.α.) , Χρ. Σάββας (γεωργός) , Γ. Σαπουνάς , Ν. Βουδούρης , Ι. Πετρακάκος , Χρ. Καμπεριάδης και Αρ. Βλαχάκης.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο "από κοινού συμφέροντος κινούμενοι συναπεφάσισαν την εκτέλεσιν της επομένης αξιοποίνου πράξεως εν Θεσσαλονίκη και αλλαχού κατά το από του έτους 1943 μέχρι Νοεμβρίου 1944. Ήτοι γενομένης προς αυτούς προσκλήσεως παρά της Γερμανικής Υπηρεσίας Αντικατασκοπείας (του Δικτύου Βορείου Ελλάδος) και των Φρανς και Βίλιτς επί σκοπώ κατασκοπείας και επί αμοιβή παρέχωσιν εις αυτούς μυστικάς πληροφορίας αφορώσας την άμυναν της χώρας και την εξωτερικήν ασφάλειαν αυτής [...]" (εφημερίδα "Φως" της Θεσσαλονίκης 22/5/1947). [...] κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας οι Μαντούβαλος, Χρυσοχόου, Θ. Αυγέρης , Ι. Καραγιάννης κ.α. Την υπεράσπιση των κατηγορουμένων ανέλαβαν οι δικηγόροι Κανναβός, Τσίτσουρας, Μακρής, Αρ. Νικολαϊδης, Πετμεζάς , Πετραλιάς , Πέιος και Μαγιάκος. Ως μάρτυρες υπεράσπισης παρουσιάστηκαν οι Ε. Τήκος , Β. Ατμαζάνης , Ν. Αθηναϊλίδης και Π. Σαββίδης από την περιφέρεια Πτολεμαΐδας και κατέθεσαν ότι ο Πούλος τους βοήθησε να σωθούν από τους Βούλγαρους. Κατά την απολογία του [ο Πούλος] δήλωσε (29/5/1947) ότι η κίνησή του δημιουργήθηκε για να αντιπαλέψει την τρομοκρατία του ΕΑΜ και δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι οι άνδρες του "επειδή δεν υπήρχαν ελληνικές στρατιωτικές στολές [...] έφεραν γερμανικές με ελληνικά σήματα". Συνεχίζοντας παραδέχτηκε : "[...] όπλα βεβαίως επήραμε από τους Γερμανούς , όπως θα μπορούσαμε να πάρουμε και από τον χειρότερον εχθρόν μας , μιας και θα τα χρησιμοποιούσαμε εναντίον των Βουλγάρων και των κομμουνιστών[...]". Τελειώνοντας ανέφερε πως το σώμα των "πραιτοριανών του" εγκαταστάθηκε την άνοιξη του 1944 στην Πτολεμαΐδα για να δράσει εναντίον των Βουλγάρων. Αργότερα , τον Σεπτέμβριο, προωθήθηκε από τη βάση του (Κρύα Βρύση) στη Χαλκηδόνα για να φύγει οδικώς για τη Γερμανία (εφ."Φως" , 30/5/1947). Σε ερώτηση του βασιλικού επιτρόπου γιατί δεν βοήθησε στην κίνηση του Χρυσοχόου (στη συλλογή πληροφοριών για την αντιμετώπιση της ξενοκίνητης προπαγάνδας) , ο Πούλος απάντησε ότι δεν είχε τη δυνατότητα να το κάνει επειδή " θα έχανε την εμπιστοσύνη των Γερμανών και δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει το πατριωτικό του πρόγραμμα" . Στο τέλος ο Πούλος δεν κατάφερε να αποφύγει τη Νέμεση και οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τουφεκίσθηκε στο Γουδί το 1947.

Σαράντα στιγμές ΠΑΣΟΚ

 Σαράντα στιγμές ΠΑΣΟΚ

Σήμερα το κίνημα της καρδιάς μας γιορτάζει τα 40χρονά του –και τα σαράντα του μαζί, ένα βήμα πριν από την πολιτική σύνταξη και το χρονοντούλαπο της ιστορίας- και η κε του μπλοκ θυμάται 40 χαρακτηριστικά στιγμιότυπα που σημάδεψαν αυτή τη διαδρομή. Δεκτή κάθε άλλη συμπληρωματική πρόταση, διευκρίνιση, ένσταση, κτλ, από τη βάση του μπλοκ.

1. Ο αντιεξουσιαστής γιώργος, που ανέβηκε στην εξουσία.

Κι οι ψεκασμένοι πασόκοι που πανηγύριζαν καταχαρούμενοι τη μεγάλη εκλογική του 09’. Και ο παπαδημούλης που στις προγραμματικές δήλωνε έτοιμος να στηρίξει κάθε θετικό μέτρο (κάνοντας σκληρή αντιπολίτευση στα υπόλοιπα).

2. Οι αφίσες της αλλαγής, ο λαός θέλει, το πασόκ μπορεί. Και εκείνη με τον επικοντιστή, όπου ποτέ δεν κατάλαβα καλά το συμβολισμό, εκτός κι αν ήθελε να πει ότι μας έμεινε το κοντάρι καρφωμένο -ξέρετε πού.

3. Η αυριανή και οι υποκλοπές του τόμπρα, που έδωσαν το ωραίο σύνθετο ουσιαστικό «αυριανοτομπρισμός», πιθανότατα κατά το μοναρχοφασισμός και το σοσιαλφασισμός.

4. Το σκάνδαλο κοσκωτά και το φοβερό τρολάρισμα του χάρρυ κλυνν, μιμούμενος τον ανδρέα, στο δίσκο του «ραντεβού με την εισαγγελία»

-Κοσκωτάς, Κοσκωτάς, κάτι μου λέει αυτό το όνομα..

Μήπως υπηρετήσαμε μαζί στο στρατό;

-Μα απ' ό,τι ξέρω, εσείς δεν έχετε υπηρετήσει κύριε πρόεδρε.

-Α, ναι. Το ξέχασα.. Ε τότε θα πρέπει να ήμαστε μαζί εξορία στη Μακρόνησο.

-Μα, αν θυμάμαι καλά, δεν έχετε πάει ποτέ εξορία κύριε πρόεδρε.

-Α ναι.. το ξέχασα κι αυτό. Μήπως τότε στην περίοδο της χούντας ήμασταν μαζί στη Γυάρο;

-Μάλλον όχι. Γιατί η μοναδική φορά που επισκεφτήκατε τη Γυάρο ήταν πρόπερσι που πήγατε εκεί για ψάρεμα κύριε πρόεδρε.

-Κοίτα να δεις που το ξέχασα κι αυτό. Δε μου λες;

-Μάλιστα κύριε πρόεδρε.

-Λες να συναντηθήκαμε με αυτόν τον κύριο.. Κο..Κο-Κο...

-Κοσκωτά κύριε πρόεδρε.

-Τέλος πάντων τα ονόματα δεν έχουν σημασία.

Λες λοιπόν να συναντηθήκαμε με αυτόν, πώς τον είπες, στο σπίτι του Μένιου;

-Αυτό που λέτε είναι τελείως απίθανο κύριε πρόεδρε. Εξάλλου ο κύριος Μένιος κατέθεσε ενόρκως ότι ουδέποτε συναντήθηκε με τον Κοσκωτά.

-Α ναι, το ξέχασα. Ε.. λες να το συνάντησα σε καμιά τράπεζα;

-Αποκλείεται κύριε πρόεδρε. Απ' ό,τι ξέρω εσείς δεν έχετε πάρε-δώσε με ελληνικές τράπεζες. Μόνο με ξένες.

-Α ναι, το ξέχασα.. Ε.. δε συναντηθήκαμε δηλαδή ούτε εκεί.

-Μάλλον όχι.

-Μμ.. Σε κάνα γήπεδο, κάνα θέατρο, στη λαϊκή μήπως λες να συναντηθήκαμε;

-ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ, κύριε πρόεδρε.

Ε τότε, θα συναντήθηκαν δύο άλλοι. Τι να πω;

5. Το τσοβόλα δώστα όλα, που έμεινε στην ιστορία μαζί με το «λεφτά υπάρχουν» του γιώργου. Που δίκιο είχαν δηλ, πατέρας και γιος. Όντως υπάρχουν λεφτά, δε σου είπαν όμως σε ποιον θα τα δώσουν (όλα).

6. Και στον αντίποδα το προκλητικό «όλοι μαζί τα φάγαμε» του πάγκαλου. Αλλά αυτός είναι μια κατηγορία μόνος του, κυρίως ως πρώην στέλεχος του κκε και παράδειγμα προς αποφυγή, για το πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ένας πρώην.

7. Οι εκδοχές του καλού πασόκ –γιατί πάντα πρέπει να υπάρχει ένα τέτοιο. Ο τσοβόλας που λέγαμε με το δηκκι, ο αρσένης και το σοσιαλιστικό του κόμμα, η γυναίκα του με την κοινωνική συμφωνία, τα αντίστοιχα κομματίδια του τζουμάκα και του κατσανέβα. Και μιλάμε μόνο για διασπάσεις και πρώην, όχι για τους επίδοξους πολιτικούς διαδόχους από άλλους χώρους.

8. Τα αντιδεξιά σύνδρομα, η λεηλασία των συνθημάτων μας, για να γίνει καλύτερα η λεηλασία της εαμικής εκλογικής βάσης και σε βάθος χρόνου να φτάσουμε στη λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων.

9. Η ατάκα του γιάννου παπαντωνίου «σύντροφοι, για το σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι».

10. Η κορυφαία στιγμή του σεκ «ψηφίζουμε πασόκ χωρίς αυταπάτες». Και το αντίστοιχο κατόρθωμα του εαμ β’, που στις επόμενες εκλογές από το θάνατο του τεμπονέρα ψήφισε κριτικά το πασοκ.

11. Το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου (εικόνα), η μίζα του τσουκάτου από τη ζίμενς, τα υποβρύχα, κτλ.

Από το σκάνδαλο κοσκωτά όμως, ο κουτσόγιωργας βγήκε περίπου λαϊκό είδωλο για το πασόκ, γιατί εξέπνευσε στο δικαστήριο και.. τον έφαγαν μπαμπέσικα οι εχθροί του.

12. Η παρακάτω φωτό, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο δίκτυο και δείχνει γιατί αυτή η χώρα ήταν και εξακολουθεί να είναι πασόκ.

Όπως λέει κι ο σεχτάρ άλλωστε όλα σχεδόν τα κόμματα ήταν υποχρεωτικά και λίγο πασόκ τα προηγούμενα χρόνια.

13. Οι ακόμα καλύτερες μέρες, ως προεκλογικό σύνθημα του 85’ που ακόμα περιμένουμε να ‘ρθουν.

14. Η διεθνοποίηση του παραπάνω συνθήματος σε έναν τοίχο κάπου στα σφακιά.

Και βασικά η κρήτη ολόκληρη. Καμία ελπίδα, εκεί πεθαίνει πρώτη, όχι τελευταία.

15. Ο φάκελος του κυπριακού, που πήγαινε από αναβολή σε αναβολή, για να ανοίξει τυπικά και διεκπεραιωτικά μόλις το 86’ και να κλείσει ξανά άρον-άρον. Ευτυχώς έχει μείνει η μαρτυρία του κάππου, που εκπροσωπούσε το κόμμα στην αρμόδια επιτροπή για αυτό το θέμα.

16. Φεύγουν οι βάσεις που μένουν που φεύγουν (μαζί με εοκ, νατο, κτλ). Κι η πλάκα σφε αναγνώστη είναι πως κατέβηκε τότε (το 83’) κόσμος στους δρόμους και πανηγύριζε κιόλας για αυτό.

17. Η αλλαγή (κι η αλλαγή της αλλαγής, που έλεγε ο λεωνίδας) που έμεινε μετέωρη σαν το βήμα του πελαργού. Κι ο χάρρυ κλυνν έλεγε κάπου το 88’ το «ανδρέα πάει», διασκευή του «άνδρα μου πάει» από την ελληνόφωνη κάτω ιταλία.

Που τελείωνε όμως με το πολύ εύστοχο: ανδρέα πάλι. Εντάξει, το βρίζουμε, το βρίζουμε, αλλά θα το ξαναψηφίσουμε το πασόκ, γιατί έλληνες είμαστε.

18. Το φιλοσοβιετικό χαρτί, που το έπαιζε αριστοτεχνικά, με την παύση του ασημάκη φωτήλα στο αεροπλάνο εν πτήσει, όταν είχε υπογράψει ένα κοινό κείμενο με αντισοβιετικές αιχμές, με τη φιλική ουδετερότητα προς την πολωνία του γιαρουζέλσκι, κοκ.

19. Οι σχέσεις με τη σοσιαλιστική διεθνή, που στην αρχή τη θεωρούσαν πολύ ρεφορμιστική για τα δικά τους δεδομένα και στο τέλος έφτασε να είναι ο γιώργος πρόεδρός της –αλλά να συναινεί ο μπένι στη διάλυσή της. Ενθύμιο από εκείνη την εποχή ήταν οι σχέσεις και οι φωτό με τον καντάφι.

20. Ένα βιντεάκι της νεολαίας πασοκ, για να δείξει πόσο μοντέρνα. Η ζωή είναι μαγκιά, η ζωή είναι power.

Και τα φιλειρηνικά μπλουζάκια που έβγαλαν το 03’, με το ιράκ. Me gusta la paz. Ενώ ψήφιζαν στις συνελεύσεις υπέρ των διεθνών νατοϊκών δεσμεύσεων της χώρας, γιατί δεν μπορούμε να μείνουμε και χωρίς συμμάχους. Πασοκάρα αθάνατη.

21. Η έμφαση στη.. «σοσιαλιστική αυτοδιαχείριση» στα πλαίσια του τρίτου δρόμου της γιουγκοσλαβίας και του τίτο –που ήταν πολιτικό είδωλο του ανδρέα (παρακάτω ένα απόσπασμα από συνέντευξή του στη μαρία ρεζάν).

-Ποιος φιλόσοφος, ποιος συγγραφέας, ποιος πολιτικός, επηρέασε περισσότερο τη σκέψη σας, τη ζωή σας;

-Θα ‘λεγα ότι μου είναι δύσκολο να βρω τον ένα.. Συνήθως… προσπαθώ να βρω κάποια αναλογία στο σύστημα της σκέψης και δράσης το δικό μου… με εκείνο άλλων εποχών και άλλων χωρών. Υπάρχουν αρκετά πρότυπα. Θα αναφέρω ένα, αλλά θα το αναφέρω χωρίς την πρόθεση να πω, ότι η δική μου αποτελεσματικότητα, η επιτυχία, αν θέλετε, στο έργο, θα είναι ανάλογη. Απλώς το θεωρώ ένα πρότυπο πατριώτη πολιτικού. Και αυτός είναι ο Τίτο. Ο Γιόζεφ Τίτο.

22. Οι κοινωνικοποιήσεις των προβληματικών επιχειρήσεων –για να παραδοθούν ξανά καθαρές στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Κι ο νόμος περί κοινωνικοποιήσεων που βασικά χτυπούσε τότε το δικαίωμα στην απεργία.

23. Το κατάπτυστο πραξικόπημα στη γσεε το 85’ με την αυθαίρετη παύση της διοίκησής της και τον ετσιθελικό διορισμό άλλης.

24. Το θεωρητικό πλαίσιο που χωράει τα πάντα. Η διακήρυξη της τρίτης σεπτέμβρη, η θεωρία του πατερναλιστικού (ουάου, ωραίο και πολυσύλλαβο ακούγεται) καπιταλισμού, η εξάρτηση του σαμίρ αμίν, που έδεσε με τους τροτσκιστές που έκαναν εισοδισμό στο πασόκ, κτλ.

25. Οι δύο εορτασμοί της τρίτης σεπτέμβρη τα τελευταία χρόνια, πότε με το σύριζα που ζήλεψε τη δόξα και το παρελθόν του πασόκ, και πότε με το γαπ και τον.. ανένδοτο κατά της δεξιάς.

Του Πάνου Ζάχαρη

26. Παρεμπιπτόντως, το μόνο καλύτερο αστείο που μπορώ να σκεφτώ πρόχειρα από το σύνθημα «γιώργο γερά να πέσει η δεξιά» είναι αυτό για τον κυρ-φώτη τον κουβέλη, που θα γίνει λέει ο πρώτος αριστερός πρόεδρος της δημοκρατίας.

27. Το σύνθημα στις 18 σοσιαλισμός (από το 74’ κιόλας έτσι; όχι το 81’) που διασκευάστηκε με μεγάλη επιτυχία στις μέρες μας: στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν.

28. Ο γλέζος και ο ηλιού της εδα, υποψήφιοι το πασόκ το 81’

29. Ο τσίπρας σε κάποια δεθ, σε συνέντευξη τύπου, να λέει: εμείς είμαστε πασόκ, το πασόκ δεν ξέρω αν είναι πασόκ πια. Αλλά πού μπορούμε να το βρούμε αυτό άραγε;

30. Το περήφανο «ευχαριστούμε τους αμερικανούς», αμέσως μετά τα ίμια. Αλλά τρία χρόνια μετά ήρθε ο κλίντον, να μας ζητήσει συγνώμη για την χούντα, και πετύχαμε μία ακόμα περιφανή νίκη.

31. Τα μαθητοδικεία, τα ματ στα μπλόκα να ξεφουσκώνουν τα λάστιχα των τρακτέρ, οι δίκες των κομμουνιστών που παρεμπόδισαν τα νατοϊκά στρατεύματα το 99’ με τη γιουγκοσλαβία. Ματ-βία-αυταρχισμός, αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός.

32. Οι διάφορες (μικρο)αλλαγές χωρίς να υπάρχει πραγματική αλλαγή, όπως έλεγε αποφθεγματικά ο χαρίλαος.

33. Ο σημίτης, μια χρυσή μετριότητα, που βαφτίστηκε ο τρικούπης του εικοστού αιώνα με τα έργα και το όραμά του –που αποτυπώθηκε και σε μακέτο εξάλλου.

34. Το σύνθημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» του γιώργου, που έκανε και τις πέτρες να κρατάν την κοιλιά τους από τα γέλια.

35. Η περήφανη εξωτερική πολιτική με τον αραφάτ, τα μεσογειακά προγράμματα και τους περίφημους αστερίσκους σε κάτι αποφάσεις της εοκ, που δεν τους έδινε κανείς σημασία κι ήταν απλά για εσωτερική κατανάλωση.

36. Ο αδιανόητα άπειρος κόσμος στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του πασοκ (τι πλατείες τώρα και πράσινα άλογα). Κι ο μπιρσίμ, που επιστρατεύτηκε τα επόμενα χρόνια, για να γεμίσει τα κενά και να μη φαίνεται η παρακμή και το πισωγύρισμα.

37. Το μνημόνιο φυσικά, τι άλλο; Μόνο η πασοκάρα μπορούσε να περάσει κάτι τέτοιο μόνη της –κι αυτό όχι χωρίς πολιτικό κόστος.

38. Η ενσωμάτωση, ο εκφυλισμός, ο εκμαυλισμός, η πασοκιά, η γλίτσα η ίδια προσωποποιημένη.

39. Οι δηλώσεις του πρεσβύτερου τζορτζ μπους λίγους μήνες πριν από τις εκλογές του 81’.

Στην Ελλάδα η εικόνα είναι διαφορετική. Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές που θα γίνουν, θα είναι κυβέρνηση προοδευτική βελτιωμένη που θα έχει τη δυνατότητα να ελέγχει ιδεολογικά τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα των διαφόρων τάξεων. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να υπάρχει εσωτερική ομαλότητα. Η συντηρητική πολιτική παράταξη που κυβερνά τώρα, έχουμε εκτιμήσει ότι δύσκολα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο. Αν μείνει, θα υπάρξουν συγκρούσεις με τις εργατικές τάξεις και το μάτι της χώρας. Προτιμούμε έτσι μια κυβέρνηση, προοδευτική που και μαζί μας θα συνεργάζεται και ομαλότητα εσωτερική μπορεί να εγγυηθεί με το σχήμα, το πρόγραμμά της, έστω και αν χρησιμοποιήσουμε τον όρο «σοσιαλιστική».

40. Και μία ακόμα δήλωση του αλεξάντερ χαίηγκ, υπουργού εξωτερικών του ρίγκαν, το φθινόπωρο του 82.

Ο ελληνικός σοσιαλισμός είναι θεωρητικά μια υπόθεση που τονίζει τα προβλήματα του λαού, διαφέρει βαθιά από τον παραδοσιακό σοσιαλισμό, τα σταθερά σημεία συμφερόντων των κοινωνικών τάξεων δε μεταβάλλονται, η οικονομία διατηρεί την παραδοσιακή συντηρητική μορφή και ό,τι ουσιαστικό συμβαίνει είναι ο αναγκαίος εξωραϊσμός και εκσυγχρονισμός του συστήματος. Γιατί θα έπρεπε να υπονομεύσει κανείς αυτό το μοντέλο, ακόμη και εάν αυτό συνέβαινε μέσα στην Αμερική; Ο ελληνικός σοσιαλισμός του κ. Παπανδρέου έχει μια ειδοποιό διαφορά που εμείς την έχουμε αντιληφθεί και την εγκρίνουμε. Δίχως αυτή την παραχώρηση τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν δύσκολα σήμερα στην Ελλάδα, που είναι μια χώρα μεσογειακή, ευαίσθητη κι ιδιόμορφη στις πολιτικές συνήθειες και την ιστορική της διαδρομή.

Και πόσα άλλα που έμειναν απέξω. Θα μπορούσαμε να τα συμπληρώσουμε στα 50χρονα του κινήματος, αλλά είναι εντελώς αμφίβολο αν θα συνεχίσει να υπάρχει ως τότε..

ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ

 ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ

Οι τζιχαντιστές ανάρτησαν, μετά το βίντεο με την εκτέλεση του αμερικανού δημοσιογράφου,  άλλο ένα βίντεο-σοκ στο YouTube στο οποίο απεικονίζονται να εκτελούν 250 Σύρους στρατιώτες. Το ΝΑΤΟ σχεδιάζει να αναπτύξει στρατιωτικές δυνάμεις και οπλικά συστήματα σε μεγάλη κλίμακα στην ανατολική Ευρώπη.  Το μέτωπο των συγκρούσεων διευρύνεται στην Ουκρανία και ο Μπ. Ομπάμα δηλώνει ότι η  ρωσική παρείσφρηση που εκτυλίσσεται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία δε μπορεί παρά να προκαλέσει επιβολή πρόσθετων κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας.

               Οι ειδήσεις από τα πολεμικά μέτωπα της περιοχής μας γίνονται όλο και πιο ανησυχητικές. Κι αναρωτιέται κανείς  για τις πολύπλοκες στρατηγικές του κεφαλαίου απέναντι στον πόλεμο και την αδυναμία μας να τις ερμηνεύσουμε για να μπορέσουμε να τις αντιμετωπίσουμε. Η αναγνώριση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της συνθετότητας της ταξικής πάλης είναι η αφετηρία  για κατανόηση των συγκρούσεων, ακόμα κι αν μοιάζει τα ταξικά ιδεολογικά  και πολιτικά ρεύματα να συγχωνεύονται με εθνικές ή θρησκευτικές  στοχεύσεις. Και η ανησυχία για επεκτάσεις των συγκρούσεων σε συνάρτηση με ιδιαίτερα καπιταλιστικά συμφέροντα  μπορεί και να μην είναι υπερβολική. Κι αν ο πόλεμος χρόνια τώρα κάνει την εμφάνισή του από μακριά, με την απόσταση μια  να ελαττώνεται (Γιουγκοσλαβία) μια  να μεγαλώνει, και μάλιστα ιχνογραφημένος κάτω από ωραία σκηνικά ή από ιδέες, θέαμα συγκλονιστικό ή θέμα για συζήτηση ηθικής ή μεταφυσικής,  τώρα μοιάζει να  εγκαθίστανται μόνιμα στην περιοχή  μας, σε ανάσα αναπνοής από εμάς. Και αν η δική μας αναζήτηση για καλούς και κακούς εμπλεκόμενους καταλήγει ατελέσφορη, έρχονται τα βίντεο με τις φρικιαστικές σκηνές των εκτελέσεων ομήρων  κι αιχμαλώτων που νιώθουμε να πλήττουν την  ηθική τάξη πραγμάτων, για να βοηθήσουν  να διαλέξουμε εχθρό, τουλάχιστον στο μέτωπο της Μ. Ανατολής. Το μέτωπο της Ουκρανίας γίνεται πεδίο κυριαρχίας της καπιταλιστικής τάξης με τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς της που το μετατρέπουν κυριολεκτικά σε πεδίο μάχης, χωρίς να αναφαίνεται στον ορίζοντα η δυνατότητα να διασταυρωθούν με συγκρούσεις μεταξύ εργατικής τάξης και αστών. Πόλεμοι που μοιάζουν ελεγχόμενοι στα όρια του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που μοιάζει να μην προκαλούν καθοριστική κρίση του καπιταλισμού για να οδηγήσουν στην κατάρρευσή του και την παγκόσμια ανατροπή του.

               
Και θυμάται κανείς την έναρξη του Μεγάλου Πολέμου έναν αιώνα πριν, όταν στα περισσότερα σημεία  του ανεπτυγμένου κόσμου υπήρχαν ήδη μαζικά κινήματα του προλεταριάτου που θεωρητικά υπηρετούσαν αυτόν το σκοπό, την καταστροφή της αστικής τάξης και την εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, πόσο ο πατριωτισμός ελαχιστοποίησε τα σοβαρά κρούσματα αντίστασης και μη συνεργασίας. Οι ηγέτες των περισσότερων  σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που συμμετείχαν στη Β Διεθνή συντάχτηκαν με την άρχουσα τάξη των χωρών τους υπέρ του πολέμου. Και μαζί τους οι προλετάριοι παρασύρθηκαν  από αδυναμία μπροστά στην κοινή γνώμη,  από φόβο κυρώσεων, από ξαναζωντανεμένα παλιά όνειρα εθνικής περηφάνιας αλλά και από σύγχυση από ιδέες ρητορικές των οπορτουνιστών. Κι ήταν ο πόλεμος καταλύτης, τόσο για τη διάλυση των ψευδαισθήσεων και αυταπατών  για συνεχή οικονομική ειρηνική ανάπτυξη όσο και για  την αποκάλυψη  των πραγματικών θέσεων  των σοσιαλδημοκρατικών ηγετών που είχαν εγκαταλείψει  την προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης.  Κι ήταν η ρωσική επανάσταση που έκανε απτό και άμεσο τον κίνδυνο για τον καπιταλισμό και κυριάρχησε σε όλη την παγκόσμια ιστορία μέχρι την πτώση της ΕΣΣΔ.

               
Αυτόν τον κίνδυνο για να αποτρέψει ο καπιταλισμός προσπάθησε να μετασχηματιστεί, προσεγγίζοντας τα ρεφορμιστικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που αναδείχτηκαν στη Δυτική Ευρώπη ως κύριοι εγγυητές της συνέχειας του καπιταλισμού και ως εκ τούτου μετατράπηκαν σε κόμματα που μπορούσαν να αναλάβουν τη διακυβέρνηση, υποσχόμενα το σταδιακό και ειρηνικό  μετασχηματισμό του καπιταλισμού σε σοσιαλισμό. Και νάμαστε τώρα στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου  αιώνα να ζούμε τις συνέπειες αυτής της σταθερότητας του καπιταλισμού που εδραιώθηκε με τη βοήθεια του ρεφορμισμού πάνω στην υπόσχεση της διανομής μέρους του τεράστιου πλούτου, και μάλιστα με κάποιο βαθμό δικαιοσύνης, στους εργαζόμενους των πλουσιότερων χωρών. Χαμένοι στις αυταπάτες μας, χωρίς θεωρητική θεμελίωση που αντικαθίσταται από τον καθημερινό εμπειρισμό, χωρίς τα εργαλεία εκείνα που θα βοηθούσαν στην ερμηνεία της πραγματικότητας πελαγοδρομούμε ανάμεσα στη  μοιρολατρική παθητικότητα και σε επαναστατική ρητορική. Η οικονομική κρίση δεν φαίνεται να δρα σαν καταλύτης για τη διάλυση των αυταπατών μας. Ζώντας σε ένα διαρκές παρόν βιώνουμε τα ιστορικά γεγονότα αποσπασματικά, χωρίς να συγκροτούν μια συνέχεια με το παρελθόν, και η αδυναμία μας για μια συνολική οπτική μας αφαιρεί τη δυνατότητα να ερμηνεύσουμε και να κατανοήσουμε την πραγματικότητα για να δράσουμε. Δεν είναι τώρα ο πατριωτισμός μας, το παρελθόν των αυταπατών της σοσιαλδημοκρατίας είναι που κληροδότησε τις στάσεις με τις οποίες αδυνατούμε να κατανοήσουμε την επίθεση του κεφαλαίου, την ανατροπή του συσχετισμού των δυνάμεων υπέρ του καπιταλισμού που καθόλου πια δεν μετασχηματίζεται σε σοσιαλισμό, τη ματαίωση των κατακτήσεων του εργατικού κινήματος, τις πολεμικές εστίες που πολλαπλασιάζονται, το φασισμό που καραδοκεί να κυριαρχήσει.

               
Η οπισθοχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος δεν οφείλεται στη χρεοκοπία του κομμουνισμού, αλλά στην οριστική αποτυχία των κυρίαρχων στρατηγικών του ρεφορμισμού (κι ας συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ να αναδιπλώνεται μέσα στις ίδιες ηττημένες πια στρατηγικές),  που στην τελική αντί να  ανοίξουν το δρόμο για το σοσιαλισμό δημιούργησαν τις καλύτερες προϋποθέσεις της επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στις δυνάμεις της εργασίας.

diesbruma