“Θα δουλεύεις σαν είλωτας, όσα διαβάζαμε στα βιβλία της ιστορίας, θα τα δούμε μπροστά μας…”

 

Ποια είναι η ουσία του νομοσχεδίου που φέρνει η κυβέρνηση στα εργασιακά;

10ωρο, αυξημένες και απλήρωτες υπερωρίες, κατάργηση κυριακάτικης αργίας, απελευθέρωση απολύσεων, φακέλωμα συνδικάτων. Αν όλα αυτά φαίνονται ξύλινα, ας τα δούμε χειροπιαστά, με κάποιες μαρτυρίες συνδικαλιστών από χώρους δουλειάς.

Είναι από τα καλύτερα εργαλεία τους για να βαθύνουν την εκμετάλλευση.
Έρχεται να αλλάξει όλη τη ζωή του εργαζόμενου, όχι μόνο το ωράριο στη δουλειά.
Η μια κυβέρνηση κόβει και η άλλη ράβει, πατώντας στους νόμους της προηγούμενης.

Θα δουλεύεις σαν είλωτας, όσα διαβάζαμε στα βιβλία της ιστορίας, θα τα δούμε να συμβαίνουν.
Ο χρόνος διευθετείται πάντα για τις ανάγκες της επιχείρησης. Όχι με βάση τις δικές μας ανάγκες.
Αν δε σου αρέσει, υπάρχουν και άλλοι. Αυτή είναι η κλασική απάντηση…

Με τη διευθέτηση, οι εργαζόμενοι θα χάσουν και τις πληρωμένες υπερωρίες.
Ο εργαζόμενος θα είναι διαθέσιμος 7 μέρες τη βδομάδα, σε 24ωρη βάση.
Θα δουλεύουμε 350-400 ώρες παραπάνω τον χρόνο. Όσα ρεπό και αν πάρεις -που είναι ο μύθος της κυβέρνησης- δεν αναπληρώνεις δυνάμεις από την κούραση.
Η ψηφιακή κάρτα είναι προπέτασμα καπνού. Εδώ δεν έλεγχαν τους εργοδότες με την κανονική κάρτα, που χτυπούσαν οι εργαζόμενοι, θα τους ελέγχουν ψηφιακά;

Ήδη υπάρχουν σπαστά ωράρια. Το διάλειμμα το υπολογίζουν εκτός οκταώρου.
Το νομοσχέδιο σημαίνει περισσότερη κούραση και περισσότερα εργατικά ατυχήματα.
Κάποιοι εργαζόμενοι στην πληροφορική, από τις πολλές ώρες άρχισαν να βλέπουν την οθόνη στρογγυλή…

Σου λένε τάχα να έχεις ελεύθερη την Παρασκευή, αλλά να χάνεις την Κυριακή.
Οι εμποροϋπάλληλοι ήταν απλώς το όχημα. Τώρα βάζουν όλες τις ειδικότητες, ακόμα και κέντρα τηλεφωνικής εξυπηρέτησης.
Στο εμπόριο βαφτίζουν τις αποθήκες κέντρα διανομής και ανοίγουν παντού, χωρίς εμπόδια.

Ποιο δικαίωμα στην απεργία; Με το 1/3 υποχρεωτικά παρόντες, θέλουν να την καταργήσουν.
Θέλουν να μας κάνουν σαν τους Ιάπωνες, να απεργούμε συμβολικά με ένα μαντίλι…

Τα υπόλοιπα στο πολύ κατατοπιστικό βίντεο του 902 που ακολουθεί.
Δείτε το και διαδώστε το παντού.

Νομοσχέδιο για τ

Ας πει κάποιος στον Πρετεντέρη ότι ξεφτιλίζεται… – Η Λευκορωσία, ο φασισμός και ο Ιωάννης Βαπτιστής στο ρόλο του 5χρονου

 

  

 

28-05-2021

Ο Πρετεντέρης απαντά για το νεοναζιστικό παρόν και παρελθόν του Προτάσεβιτς: “Σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι”. Εκ των οποίων δέκα αυτός είναι μάλλον ο επικεφαλής…

Κατιούσα

Τον Αύγουστο θα κλείσει τα 67. Έχει έρθει η ώρα να το μάθει. Αλλά με τρόπο, για να μην πάθει κάτι.

Λοιπόν, Ιωάννη-Βαπτιστή Πρετεντέρη, είναι ίσως χρήσιμο να μάθεις ότι δεν έχεις χιούμορ. Μπορεί βέβαια να νομίζεις ότι έχεις, αλλά δεν είναι καλό να ζεις με ψευδαισθήσεις. Κι ίσως να χρειάζεσαι τη βοήθεια ενός ειδικού για να το συνειδητοποιήσεις.

Και πάρε ως αδιάψευστη απόδειξη το εξής. Δεν υπάρχει δεξιός-φιλελεύθερος, που χρησιμοποιεί ειρωνικά την προσφώνηση “σύντροφοι” και να έχει στάλα χιούμορ. Το πολύ-πολύ να ήταν αστείο στο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, που τους/σας είχε μείνει ακόμα ως εθιμοτυπία.

Το χιούμορ στην οικογένεια τελείωσε πιθανότατα με τον θάνατο του ταλαντούχου θεατρικού συγγραφέα Κ. Πρετεντέρη. Δυστυχώς δεν έχει αποδειχτεί ότι μεταβιβάζεται κληρονομικά από γενιά σε γενιά, μαζί με άλλα περιουσιακά στοιχεία. Κρίμα, αλλά τι να κάνουμε; Τα έχει αυτά η ζωή.

Ουφ, το είπαμε. Πάμε παρακάτω.

-Ο Ιωάννης-Βαπτιστής Πρετεντέρης μάς λέει πως ο Λουκασένκο και ο Πούτιν δε δηλώνουν μαρξιστές-λενινιστές για να νιώθει υποχρεωμένο το ΚΚΕ να τους στηρίζει, λες και υπάρχουν ακόμα σοβιέτ.

Ο αγαπητός αρθρογράφος είτε διαθέτει νηπιακή πολιτική αντίληψη είτε απευθύνεται σε αναγνώστες που έχουν τέτοια -πρακτικά είναι το ίδιο. Όταν καταδικάζεις μια επέμβαση-επίθεση, δεν ταυτίζεσαι απαραίτητα με αυτόν που την δέχεται, ούτε είναι προϋπόθεση να είναι/τον θεωρείς κομμουνιστή. Όπως δεν ήταν κομμουνιστής ο Μιλόσεβιτς ή ο Σαντάμ ή ο Άσαντ ή ο Καντάφι, η κυβέρνηση του Αφγανιστάν κοκ.

-Ο Ιωάννης-Βαπτιστής Πρετεντέρης μάς λέει πως στον κόσμο της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας δε συνηθίζεται να κατεβάζεις με το “έτσι θέλω” αεροπλάνα, ακόμα και αν είναι ο ίδιος ο Χίμλερ.

Ας δούμε όμως τι επιτρέπεται στη “δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία”, αντιγράφοντας ένα απόσπασμα από την παρέμβαση-ανακοίνωση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ.

Δεν είναι οι κυβερνήσεις της ΕΕ που οργάνωσαν την “απαγωγή” του αεροσκάφους που μετέφερε τον τότε Πρόεδρο της Βολιβίας Μοράλες, με την υπόνοια ότι σε αυτό επέβαινε και ο Σνόουντεν;

Κάπως επιλεκτική η μνήμη και οι ευαισθησίες του αρθρογράφου…

-Ο Ιωάννης Βαπτιστής Πρετεντέρης το ρίχνει στα παλιά παιδικά στιχάκια, σαν μαθητούδι του δημοτικού, για τις ναζιστικές συμπάθειες του “ακτιβιστή δημοσιογράφου” και το στιγμιότυπο που δείχνει να πρωτοστατεί στο γκρέμισμα ενός αγάλματος του Λένιν. Δεν περιμέναμε ασφαλώς τη Λευκορωσία, ούτε τον κυνικό “παιδισμό” του, για να καταλάβουμε τι θέση παίρνει, αυτός και η τάξη του, ενάντια στον φασισμό και τα εγκλήματα των νεοναζί: Σκασίλα τους μεγάλοι και δέκα παπαγάλοι! Και ο Πρετεντέρης είναι ίσως ο αρχηγός αυτών των παπαγάλων -καλύτερα να μην επεκταθούμε στους ποντικούς- για αυτό και ως Βαπιστής βαφτίζει τους φασίστες αθώους και τους ξεπλένει προσεκτικά στην κολυμπήθρα του.

Μας λέει επίσης πως στη δημοκρατία που ζούμε δεν είναι ιδιαίτερο έγκλημα να κατεβάζεις αγάλματα του Λένιν και του Στάλιν, αλλά το αντίθετο. Η ιδιότητα του νεοναζί θεωρείται σχεδόν παράσημο, αν όχι απαραίτητο προσόν, για τους πολιτικούς φίλους της “δημοκρατίας που ζούμε” και ο αρθρογράφος δεν έχει πρόβλημα να το ομολογήσει ανοιχτά.

-Ο Ιωάννης Βαπτιστής Πρετεντέρης καμώνεται πως αγνοεί την ύπαρξη σχεδίου περικύκλωσης-επέμβασης της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά αν υπάρχει, ελπίζει να μετέχουμε, μαζί με τους συμμάχους μας, γιατί με τους άλλους δεν έχουμε κολεγιά και αυτό κρίθηκε το ’49…

Προσπερνώντας αυτό το φλογερό κήρυγμα ειρήνης του Πρετεντέρη, οφείλουμε να τον ενημερώσουμε πως το ’49 υπήρχε Σοβιετική Ένωση και σοσιαλιστική κοινότητα, οπότε ήταν εντελώς διαφορετική η σύγκρουση και τα στρατόπεδα.

Αν πάλι πιστεύει πως στον εμφύλιο πόλεμο αυτό που κρίθηκε είναι ότι δε θα συμμαχήσουμε με τη Ρωσία του Πούτιν, τότε φοβόμαστε πως κάποιος πρέπει να τον ενημερώσει πως εδώ και 30 χρόνια δεν υπάρχουν σοβιέτ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν έχει καμία σχέση με τον άλλο Βλαδίμηρο (Λένιν) ούτε δηλώνει μαρξιστής-λενινιστής.

Κάποιος πρέπει να το πει, επιτέλους, στον Ιωάννη Βαπτιστή Πρετεντέρη, για να σταματήσει να ζει με ψυχώσεις. Αλλά με τρόπο, μην πάθει τίποτα…

Χρεοκοπημένοι μύθοι

Οι μύθοι που ακούστηκαν ξανά χτες από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα στις φιέστες για την επέτειο ένταξης της χώρας στην ΕΕ έχουν προ πολλού χρεοκοπήσει.

Σαράντα χρόνια μετά, ο λαός μας, που τάχα «θα έτρωγε με χρυσά κουτάλια» από τη συμμετοχή της αστικής τάξης στην ιμπεριαλιστική ένωση, βρέθηκε και συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπος με μια χωρίς προηγούμενο επίθεση, από την πολιτική όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, σοσιαλδημοκρατικών, νεοφιλελεύθερων ή «αριστερών».

Εργατικά - λαϊκά δικαιώματα εξαϋλώνονται, όπως και τα δικαιώματα των βιοπαλαιστών αυτοαπασχολούμενων στο χωριό και την πόλη, της νεολαίας. Το νομοσχέδιο για το 10ωρο που προωθεί τώρα η κυβέρνηση, εμπλουτίζοντας το αντεργατικό οπλοστάσιο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, με βάση τις «κατευθυντήριες γραμμές» της ΕΕ, είναι αποκαλυπτικό.

Οι υποσχέσεις για «αέναη» ανάπτυξη χρεοκόπησαν γρήγορα μπροστά στις απανωτές καπιταλιστικές κρίσεις που φορτώθηκαν στις πλάτες των λαών, ενώ οι περιβόητες «ελευθερίες» της ιμπεριαλιστικής ένωσης αποδείχτηκαν πως ήταν η ελευθερία του κεφαλαίου να εκμεταλλεύεται ακόμα πιο άγρια τα εκατομμύρια των εργαζομένων στην Ευρώπη.

Τα περί «σύγκλισης» και «αλληλεγγύης», προς όφελος τάχα των λαών, φάνηκε πως ήταν αέρας κοπανιστός, επιβεβαιώνοντας πως τίποτα τέτοιο δεν μπορεί να υπάρξει στις «λυκοφιλίες» του κεφαλαίου, όπως και τίποτα δεν μπορεί να αναιρέσει τον νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης στον καπιταλισμό.

Σε ό,τι αφορά την πολυδιαφημισμένη «δημοκρατία», το παλμαρέ έχει νέους μηχανισμούς καταστολής και εκατοντάδες νόμους παρακολούθησης, χαφιεδισμού και καταπολέμησης του «ριζοσπαστισμού», βαφτίζοντας πλέον απροκάλυπτα «παράγοντα κινδύνων» τις λαϊκές διαδηλώσεις.

Και, βέβαια, έχει απροκάλυπτο αντικομμουνισμό, που αποτελεί επίσημη ιδεολογία της ιμπεριαλιστικής ένωσης, με διώξεις και απαγορεύσεις Κομμουνιστικών Κομμάτων, την ίδια ώρα που ξεπλένει τον φασισμό και τον ναζισμό μέσα και από το άθλιο κατασκεύασμα των «δύο άκρων».

Οι μύθοι για την ιμπεριαλιστική ένωση, που τάχα θα διασφάλιζε την «ειρήνη», έγιναν σκόνη στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, στη Λιβύη και τη Συρία, με τα καραβάνια των ξεριζωμένων μάρτυρά τους.

Κι όμως, όλοι αυτοί οι μύθοι σήμερα σερβίρονται ξαναζεσταμένοι από την αστική τάξη και τα κόμματά της, με αφορμή τη λεγόμενη «Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης». Μαζί και το παραμύθι ότι ο καπιταλισμός και η ΕΕ «πήραν το μάθημά τους» και ότι η εμπειρία της πανδημίας επέβαλε στροφή σε «άλλη» πολιτική.

Τα σχέδια όμως για ακόμα στενότερη «οικονομική και νομισματική ένωση» σηματοδοτούν νέα βαριά μνημόνια, ακόμα σκληρότερα μέτρα, επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ενίσχυση των ενιαίων μηχανισμών για την εφαρμογή ενιαίων αντιδραστικών κατευθύνσεων σε βάρος των λαών.

Αυτό επιβεβαιώνει και το λεγόμενο Ταμείο Ανάκαμψης που «αποθεώνουν» ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και οι υπόλοιποι, το νέο «υπερμνημόνιο» που χρηματοδοτεί με δισ. ευρώ τα νέα «πράσινα» και «ψηφιακά» πεδία κερδοφορίας, με «αντάλλαγμα» νέα βάρβαρα μέτρα για τον λαό.

Η «πιο ενιαία φωνή» και «ισχύς», που θέλουν να αποκτήσει η ιμπεριαλιστική ένωση, σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση, περισσότερες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με στενότερη συνεργασία με το ΝΑΤΟ, βυθίζοντας σε νέους και μεγαλύτερους κινδύνους τους λαούς, προκειμένου να θωρακιστούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Η στρατιωτικοποίηση αυτή κοιτάζει και «προς τα μέσα», προς τον εχθρό λαό, με στόχο να καταπνιγεί κάθε ριζοσπαστικό σκίρτημα, να παταχθεί κάθε διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής, πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και στρέφεται ενάντια στο κεφάλαιο, στην κερδοφορία ή και στην εξουσία του.

Ξανά επιβεβαιώνεται πως η ΕΕ είναι ένωση του κεφαλαίου και γι' αυτό αλλάζει μόνο προς το χειρότερο, σε βάρος των λαών. Κάθε βήμα που ενισχύει τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ, ενισχύει τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, τη δικτατορία του κεφαλαίου.

Το μέλλον για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Στην ισχυροποίηση της πάλης σε κάθε χώρα ενάντια στην ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, με επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.