«Αρουραίοι» της δημοσιογραφίας σε αντικομμουνιστικό παραλήρημα

Μπρουντζάκης

Την… δόξα ακροδεξιών εφημερίδων, όπως της «Δημοκρατίας» και της «Εστίας», φαίνεται πως ζήλεψε το «Ποντίκι» και σε πρόσφατο κείμενο του επιδίδεται σε εμετικό αντικομμουνισμό.

Στο παραλήρημα του, ο συντάκτης του άρθρου κάνει λόγο για «σοβιετικό βατικανό της ελληνικής δημοκρατίας» και αναρωτιέται αν το ΚΚΕ απολαμβάνει κάποιου είδους «ιδιαίτερο καθεστώς προνομίων». 

Το λιβελογράφημα περιλαμβάνει, βέβαια, την απαραίτητη «γαρνιτούρα» περί «εγκλημάτων του κομμουνισμού» ενώ δεν παραλείπει να κάνει λόγο για «συντεταγμένα τάγματα ροπαλοφόρων».

Αφού συγχαρούμε τον συντάκτη του κειμένου για τα άπταιστα χρυσαυγίτικα με τα οποία επιτίθεται στο ΚΚΕ, οφείλουμε να κάνουμε τα εξής σχόλια:

• Πρώτον, ο αρθρογράφος του «Ποντικιού» έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος στο διαγωνισμό του ποιός θα γράψει το χυδαιότερο λιβελογράφημα ενάντια στο ΚΚΕ. Τον πρόλαβαν φυλλάδες όπως η «Εστία» και η «Δημοκρατία», σάιτ τύπου «liberal.gr», ενώ δεν πρωτοτύπησε ούτε στην αντι-ΚΚΕ φρασεολογία την οποία μπορεί κανείς να βρει αυτούσια στα ναζιστοσάϊτ της Χρυσής Αυγής.
• Δεύτερον, κατανοούμε την πρεμούρα του συντάκτη του «Ποντικιού» να υπεραμυνθεί της αστικής δημοκρατίας και του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Εύλογη, λοιπόν, η ανησυχία του για το αστικό σύνταγμα και την αστική «νομιμότητα». Έκαστος εφ ω ετάχθη και οι γραφίδες του αστικού Τύπου πιστές στο κεφάλαιο και τα αφεντικά του πλούτου.
• Τρίτον, θα υπενθυμίσουμε στον συντάκτη του αντικομμουνιστικού λιβελογραφήματος ότι το μόνο «Βατικανό» και η μόνη «ιερή αγελάδα» σε αυτήν τη χώρα είναι το κεφάλαιο. Το μόνο καθεστώς προνομίων είναι το καθεστώς της άρχουσας αστικής τάξης, την οποία ο αρθρογράφος του «Ποντικιού» υπηρετεί. Αυτό, αν μη τι άλλο, το ξέρει καλά.

Ενδεχομένως, του συντάκτη της – πάλαι ποτέ προοδευτικής – εφημερίδας να μην του φτάνουν οι εκατοντάδες δικαστικές διώξεις συνδικαλιστών, η εργοδοτική τρομοκρατία και τα λοιπά εμπόδια που το αστικό κράτος βάζει στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Μπορεί να ονειρεύεται απαγορεύσεις κομμουνιστικών κομμάτων και συμβόλων, όπως αυτές που λαμβάνουν χώρα σε κράτη-μέλη της «δημοκρατικής» Ε.Ε.

Όσο για το «Ποντίκι», αυτό το κείμενο είναι ένα στίγμα, ένας ανεξίτηλος λεκές…

atexnos2019 

Εκλογές βίας και νοθείας 1961 – Μια μαρτυρία για τη δολοφονία του Στέφανου Βελδεμίρη

Κατιούσα

Σε σχέση με το άρθρο που δημοσιεύσατε “Μη σταματήσεις, μη σταματήσεις ποτέ αυτό που αρχίσαμε – Οι τελευταίες στιγμές και η κηδεία του Στέφανου Βελδεμίρη”, σας καταθέτω την προσωπική μου μαρτυρία σε σχέση με κάποια από τα γεγονότα.

Σ` αυτήν τη γειτονιά την Επτάλοφο, το αρχικό όνομα του προσφυγικού συνοικισμού που αργότερα μετονομάσθηκε σε Αμπελόκηπους, γεννήθηκα και μεγάλωσα. Όλα τα ονόματα που αναφέρονται μου είναι οικεία. Ιδιαίτερη σχέση είχαμε μάλιστα με τον πατέρα της συζύγου του Μόρφη, ο οποίος την περίοδο εκείνη ήταν πολιτικός εξόριστος. Ο Διαμαντής Τσιστίνας ήταν στέλεχος του ΚΚΕ και πριν τον πόλεμο είχε εκλεγεί βουλευτής στη γενέτειρα πόλη του τη Σιάτιστα. Με τη δικτατορία του Μεταξά συνελήφθη, καταδικάσθηκε για τις ιδέες του και φυλακίσθηκε στην Ακροναυπλία. Ήταν από τους λίγους που διασώθηκαν και δεν εκτελέστηκε από τους Γερμανούς, στους οποίους είχαν παραδοθεί οι 3000 περίπου πολιτικοί κρατούμενοι, από το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά. Μετά την επιστροφή του από την εξορία και μέχρι το τέλος της ζωής του διατηρούσαμε μία πολύ φιλική σχέση μαζί του, τόσο οι γονείς μου, όσο και εγώ με τη σύζυγό μου. Για το γεγονός της δολοφονίας του Στέφανου ενημερωθήκαμε την επόμενη μέρα το πρωί, από τους υπεύθυνους της νομαρχιακής επιτροπής της ΕΔΑ, μέλος της οποίας εκείνη την περίοδο ήταν και ο πατέρας μου. Συγκλονιστήκαμε, ο σύντροφος ήταν ευρύτερα γνωστός για την αγωνιστικότητα, αλλά και για την ποιότητα του χαρακτήρα του. Για τη δολοφονία του συνελήφθη ένας αστυνομικός του Α.Τ. της γειτονιάς μας. Κυκλοφόρησε πολύ έντονα η φήμη ότι δολοφονήθηκε από τον τότε διοικητή του αστυνομικού τμήματος. Όπως και να έχουν τα πράγματα ο συλληφθείς δολοφόνος καταδικάσθηκε, αν θυμάμαι καλά, σε κάθειρξη 12 ετών. Λίγες μέρες αργότερα θεάθηκε στο σπίτι του, το οποίο ήταν κοντά στο δικό μας. Η δικαιολογία που προβλήθηκε από τις αρχές ήταν ότι βγήκε από τη φυλακή για να παραδώσει τον εξοπλισμό του. Δεν μου είναι γνωστό αν και πόσο έμεινε στη φυλακή. Γεγονός όμως είναι ότι αμέσως μετά το χουντικό πραξικόπημα αποφυλακίστηκε.

Συνεχίζουμε στα βήματα του Στέφανου Βελδεμίρη, για έναν κόσμο καλύτερο, έναν κόσμο σοσιαλιστικό.
Τον θυμόμαστε πάντα και μας εμπνέει στον αγώνα μας!

«Μαθήματα ιστορίας» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη!

Μετά από αυτό το …διδακτικό μάθημα Ιστορίας που παρέδωσε ο πρωθυπουργός, δεν είναι απίθανο στην επέτειο της μάχης του Γρανικού να ακούσουμε πως οι 21 αποστολές του ΝΑΤΟ, στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα, αποτελούν ιστορική συνέχεια …των στρατευμάτων του Μ. Αλεξάνδρου!

Σε μια ομιλία γεμάτη από ιστορικές αυθαιρεσίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε στα 2.500 χρόνια από τους Περσικούς Πολέμους, λέγοντας ανάμεσα σε άλλα ότι: 

«Οι αντιστίξεις εκείνης της περιόδου ηχούν διδακτικά στο παρόν, καθώς επισημαίνουν τη σημασία της ειρήνης στην ανέκαθεν φουρτουνιασμένη Ανατολική Μεσόγειο».

 

«Μαθήματα ιστορίας» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη!

Και όπως υποστήριξε:

«Προσδίδουν νέο νόημα στον ρόλο της σημερινής Ελλάδας ως παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή»,

εννοώντας προφανώς την αναβαθμισμένη εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, αναφερόμενος στις «σύγχρονες προκλήσεις» που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, μίλησε για:

«Κύματα προσφύγων και μεταναστών […] που πολιορκούν τώρα τις χώρες».

Λες και η προσφυγιά είναι κάτι σαν τα καιρικά φαινόμενα και όχι αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και σχεδιασμών, στους οποίους συμμετέχει ολοένα και πιο εκτεταμένα η χώρα μας.

Μετά από αυτό το …διδακτικό μάθημα Ιστορίας που παρέδωσε ο πρωθυπουργός, δεν είναι απίθανο στην επέτειο της μάχης του Γρανικού να ακούσουμε πως οι 21 (!) αποστολές του ΝΑΤΟ, στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα σε όλα μήκη και πλάτη της υφηλίου, αποτελούν ιστορική συνέχεια …των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Πηγή: Ριζοσπάστης μέσω www.rovespieros.gr 

Η Γερμανική πρεσβεία παραδίδει μαθήματα στα Ελληνόπουλα για το τείχος του Βερολίνου!

        

27-10-2019

Ανακοίνωση εξέδωσε η Ομοσπονδία Ενώσεων Γονέων και Κηδεμόνων Κεντρικής Μακεδονίας σχετικά με τα μαθήματα που παραδίδει στα σχολεία η Γερμανική πρεσβεία για το τείχος του Βερολίνου. Αναλυτικά η ανακοίνωση είναι η παρακάτω:

«Αρνητική αίσθηση μας προκαλεί η συνεχόμενη εμπλοκή διαφόρων πρεσβειών ξένων χωρών και άλλων οργανισμών στα ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής και πιο συγκεκριμένα στα προγράμματα που αφορούν τους ίδιους τους μαθητές. Μετά το πρόγραμμα Flex που σχεδιάστηκε από την Αμερικάνικη πρεσβεία και υλοποιήθηκε και από την προηγούμενη κυβέρνηση αλλά και τη σημερινή της ΝΔ, σειρά έχει τώρα η πρεσβεία της Γερμανίας και η Γερμανική κυβέρνηση η οποία, μέσω της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, διοργανώνει εκδηλώσεις με τη συμμετοχή των σχολείων για την επέτειο της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου.

Με αφορμή αυτή την επέτειο, η γερμανική κυβέρνηση έχει αναλάβει το ρόλο του δασκάλου για γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας και η ελληνική κυβέρνηση ανοίγει τις πόρτες των σχολείων μας.

Αλήθεια, πριν μιλήσουν στα παιδιά μας για την πτώση του τείχους, θα μας πουν κάτι για τις θηριωδίες των ΝΑΖΙ στο Δίστομο, το Χορτιάτη, τα Καλάβρυτα, την Αμφίπολη, τα Σέρβια, τις 90 και πλέον πόλεις και χωριά; Γιατί δεν μας λένε για την πρώτη μαζική σφαγή αμάχων στην Ευρώπη που έγινε στο Κοντομάρι της Κρήτης; Γιατί δεν έρχονται να μιλήσουν για τα κατοχικά δάνεια και τις γερμανικές αποζημιώσεις που ακόμα και μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζουν;

Πριν καλέσουν τα παιδιά μας να “μάθουν” για το τείχος του Βερολίνου θα τους  μιλήσουν άραγε για κατακτήσεις που υπήρχαν εκεί  όπως, σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, κατοχύρωση του 8ωρου και του 7ωρου, δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, ελεύθερος χρόνος, αξιοπρεπή γηρατειά, κατάκτηση ενός υψηλότατου πολιτιστικού επιπέδου, τεράστια άλματα σε ελάχιστο χρόνο στις επιστήμες και στις τέχνες. Ασφάλεια για το μέλλον, που ένιωθαν ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές.

Για αυτά τα επιτεύγματα θα μιλήσει κάποιος στα παιδιά μας;

θα τους μιλήσουν ότι την ύψωση του τείχους την επέβαλε  το σύστημα στο οποίο ζούμε και σήμερα και είναι αυτό που κάνει τα παιδιά μας να μη έχουν όνειρα για το αύριο, αυτό το σύστημα που κάνει του γονείς να πληρώνουν ακριβά την δήθεν δωρεάν παιδεία, βάζοντας καθημερινά βαθιά  το χέρι στη τσέπη;

Τι  “αξίες” θέλει να μεταλαμπαδεύσει σε μαθητές 15 και 16 χρόνων η πρεσβεία της Γερμανίας προκειμένου να “ξεπλύνει”  την περίοδο εκείνη; 

Θα μιλήσει στα παιδιά μας για τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούσαν στη Γερμανία την περίοδο αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία επέβαλαν με απειλές το διαχωρισμό ενός τμήματός του Βερολίνου, που ήταν στην καρδιά της Ανατολικής Γερμανίας και πρωτεύουσα του κράτους, και την παραχώρηση του στη δυτική Γερμανία. Μέσα στο ίδιο το Βερολίνο υπήρχαν 2 ανεξάρτητα κράτη, είχαν 2 δύο νομίσματα, δύο συντάγματα, 2 κοινωνικό-οικονομικά συστήματα. Μέχρι το 1961, τα σύνορα των δυο χωρών δεν ήταν ασφαλισμένα, ούτε ελέγχονταν από κανένα.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλες τις Ενώσεις και Συλλόγους γονέων  να πάρουν αποφάσεις απορρίπτοντας τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, να προτρέψουν τους μαθητές να αναζητήσουν την ιστορική αλήθεια».

FacebookTwitter

Στην τελική ευθεία το νέο χτύπημα στην Κοινωνική Ασφάλιση

 «ΠΟΡΙΣΜΑ» ΤΗΣ «ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΟΦΩΝ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

 

Με την παράδοση του «Πορίσματος» για το νέο σύστημα επικουρικών συντάξεων από την «Επιτροπή Σοφών» που έστησε το υπουργείο Εργασίας, η κυβέρνηση μπαίνει στην τελική ευθεία για το νέο χτύπημα της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, για την παραπέρα ιδιωτικοποίησή της.

Η επίθεση αυτή, που σήμερα επικεντρώνεται στις επικουρικές συντάξεις, αποτελεί συνέχεια και εμβάθυνση της αντιασφαλιστικής πολιτικής όλων των προηγούμενων χρόνων από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, «κορωνίδα» της οποίας μέχρι σήμερα αποτελεί ο νόμος Κατρούγκαλου. Ουσιαστικά, η νέα κλιμάκωση της επίθεσης σηματοδοτεί την κατάργηση της επικούρησης ως μέρους της δημόσιας Ασφάλισης, με την απόλυτη παράδοση των εισφορών και των επικουρικών συντάξεων στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και τον χρηματιστηριακό τζόγο.

Το περιεχόμενο του νέου γύρου της αντιασφαλιστικής επίθεσης καθορίζεται από την ίδια τη στρατηγική του κεφαλαίου και τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ. Με βάση αυτές, τα ιδιωτικά και αμιγώς κεφαλαιοποιητικά συστήματα αντικαθιστούν τα δημόσια, η κρατική δέσμευση για συγκεκριμένες παροχές στο τέλος του εργάσιμου βίου αντικαθίσταται από το τζογάρισμα των εισφορών των ασφαλισμένων χωρίς καμία εγγύηση. Η χρηματοδότηση από την εργοδοσία και το κράτος της (η οποία έτσι κι αλλιώς προκύπτει από το μόχθο των εργαζομένων) συρρικνώνεται ακόμα περισσότερο, ενώ το ύψος της δημόσιας σύνταξης περιορίζεται σε ένα ελάχιστο επίπεδο προνοιακού επιδόματος πείνας.


Οι αντιλαϊκές αυτές κατευθύνσεις και ο στόχος της ενίσχυσης των επιχειρηματικών συμφερόντων και στο πεδίο της Ασφάλισης εκφράστηκαν και στην ίδια τη σύνθεση της «Επιτροπής Σοφών» που παρέδωσε το «Πόρισμα», στην οποία κατείχαν περίοπτη θέση εκπρόσωποι της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών, της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς καθώς και των Επαγγελματικών Ταμείων μαζί και της Τράπεζας της Ελλάδας...

Στο έλεος του «επενδυτικού κινδύνου» για τη στήριξη των κερδών του κεφαλαίου

 

Ολος ο παραπάνω αντιλαϊκός σχεδιασμός αποτυπώθηκε καθαρά και στο «Πόρισμα» της Επιτροπής που παραδόθηκε στο υπουργείο Εργασίας.

Οι βασικές «ιδέες» του «Πορίσματος» προβλέπουν τα εξής:

1. Οι επικουρικές συντάξεις των νέων ασφαλισμένων δεν θα είναι εγγυημένες, καθώς το ύψος τους θα εξαρτάται από το τζογάρισμα στις αγορές και γενικώς από την «απόδοση» του ρίσκου που αναλαμβάνει ο κάθε ασφαλισμένος ατομικά! Είναι χαρακτηριστικό ότι γίνεται λόγος για «επιλογή» ανάμεσα σε «τρία επενδυτικά πακέτα», «χαμηλού», «μεσαίου» και «υψηλού επενδυτικού κινδύνου»... Στην πρόταση ως εναλλακτικοί πάροχοι διαχείρισης υποδεικνύονται «οι ΑΕΔΑΚ, οι ΕΠΕΥ, τα Πιστωτικά Ιδρύματα και οι Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις».

 

Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι και η αναφορά του «Πορίσματος» ότι στην Ομάδα Εργασίας «εκφράστηκαν απόψεις πως η παραμονή σε προϊόντα χαμηλού κινδύνου (σήμερα αρνητικά επιτόκια) καθ' όλη τη διάρκεια σώρευσης κεφαλαίου (ιδιαίτερα τα αρχικά έτη ασφάλισης) ενέχει συνολικά κίνδυνο χαμηλών αποδόσεων κατά την περίοδο αποθησαύρισης...».

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι τα πακέτα του λεγόμενου «χαμηλού ρίσκου» θα υπάρχουν μόνο για... «ξεκάρφωμα», αφού στην πραγματικότητα με τα χαμηλά επιτόκιά τους - ακόμα και αν δεν μεσολαβήσουν παραπέρα πιο αρνητικές εξελίξεις - στο τέλος του εργάσιμου βίου θα αποδίδουν στην κυριολεξία ψίχουλα. 
Κατά συνέπεια, αν ο ασφαλισμένος θέλει να ελπίζει σε κάποια στοιχειώδη απόδοση θα υποχρεώνεται να αναλάβει «υψηλό επενδυτικό κίνδυνο», θα κινδυνεύει δηλαδή ανά πάσα στιγμή μέσα στον εργάσιμο βίο του να τα χάσει όλα!
Αυτή είναι η πραγματικότητα του τζόγου στον οποίο ρίχνουν το μόχθο των εργαζομένων και όχι η ειδυλλιακή εικόνα που επιχειρούν να καλλιεργήσουν τα κυβερνητικά στελέχη, με τις περιγραφές τους περί «ατομικού κουμπαρά», μέσω του οποίου ο κάθε ασφαλισμένος «θα εξασφαλίζει τα γηρατειά του»... Στην πράξη, η προωθούμενη παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης οδηγεί σε μια κατάσταση όπου οι ασφαλισμένοι «μονά - ζυγά» χάνουν και οι μόνοι κερδισμένοι είναι αυτοί που θα έχουν στα χέρια τους τις εισφορές τους για να κερδοσκοπούν.

2. Ολοι οι νέοι ασφαλισμένοι που πρωτοασφαλίζονται μετά την 1/1/2021 υπάγονται υποχρεωτικά στο νέο ιδιωτικό ασφαλιστικό σύστημα και καταβάλλουν το 6,5% επί των αποδοχών τους. Με άλλα λόγια, το κράτος διευρύνει την πελατεία των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στην Ασφάλιση, εντάσσοντας υποχρεωτικά στο νέο σύστημα ομάδες κλάδων και επαγγελμάτων που με το ισχύον σύστημα δεν διαθέτουν επικουρική Ασφάλιση. Τέτοιες μεγάλες κατηγορίες είναι οι ασφαλισμένοι στα πρώην ταμεία του ΟΑΕΕ και του ΟΓΑ. Να σημειωθεί ότι την ίδια περίοδο που η κυβέρνηση υπόσχεται στους αυτοαπασχολούμενους μείωση των εισφορών τους για την κύρια σύνταξη προς το δημόσιο σύστημα Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), υποχρεώνει τους νέους να ασφαλίζονται στο ιδιωτικό σύστημα για επικουρική, επιβαρύνοντάς τους με επιπλέον 6,5% επί του εισοδήματός τους. Στην ίδια κατεύθυνση εξετάζεται και το ενδεχόμενο στη νέα υποχρεωτική επικουρική Ασφάλιση να ασφαλίζονται και όσοι μέχρι σήμερα, ενώ έχουν ήδη μπει στην παραγωγή και ασφαλίζονται για κύρια σύνταξη, δεν έχουν επικουρική Ασφάλιση, καθώς προέρχονται από κλάδους που δεν έχουν επικούρηση (π.χ. αυτοαπασχολούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες).

 

3. Στο πλαίσιο του σημερινού Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών (ΕΤΕΑΕΠ) δημιουργείται ξεχωριστός νέος κλάδος ιδιωτικής επικουρικής Ασφάλισης και το Ταμείο θα είναι υπεύθυνο για την είσπραξη των εισφορών.

 

4. Παρά τις σκόπιμες ασάφειες για το «κόστος μετάβασης» στο νέο σύστημα, το «Πόρισμα» παραδέχεται ότι τουλάχιστον μετά τα πρώτα δέκα χρόνια, η διακοπή ροής εισφορών στο ΕΤΕΑΕΠ από τους νέους ασφαλισμένους θα προκαλέσει ελλείμματα, τα οποία με τη σειρά τους θα φορτωθούν σε παλιούς συνταξιούχους και ασφαλισμένους.

 

Αποφεύγοντας να προσδιορίσει ή να εκτιμήσει το ύψος των εν λόγω ελλειμμάτων, το «Πόρισμα» περιορίζεται να αναφέρει γενικώς ότι η Εθνική Αναλογιστική Αρχή συνεχίζει τις εργασίες της για την εκτίμηση των επιπτώσεων...

Στην πραγματικότητα, η προσπάθεια της κυβέρνησης και των επιτελείων της είναι να κουκουλωθούν για την ώρα οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν, καθώς σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις το κόστος μετάβασης από το ένα σύστημα στο άλλο υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τα 55 δισ. ευρώ...

Σε κάθε περίπτωση, το ίδιο το «Πόρισμα» αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «θα μπορούσαν να εξεταστούν τρόποι τυχόν συνεισφοράς των ασφαλισμένων με βάση την αρχή της διαγενεακής αλληλεγγύης», που σημαίνει ότι και οι σημερινοί συνταξιούχοι και ασφαλισμένοι θα πληρώσουν το «μάρμαρο» για να λειτουργήσει απρόσκοπτα η ιδιωτικοποίηση. Είναι, πάντως, προκλητικό το γεγονός ότι οι θιασώτες των ατομικών ιδιωτικών ασφαλιστικών συστημάτων που αναθεματίζουν τον ρόλο της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης και τις αρχές της αλληλεγγύης που υπάρχουν σε αυτήν, είναι οι ίδιοι που επικαλούνται τη «διαγενεακή αλληλεγγύη» μόνο όταν πρόκειται πάλι οι ασφαλισμένοι να αναλάβουν το κόστος...

Αντίστοιχη είναι η περίπτωση της κάλυψης των συντάξεων αναπηρίας ή θανάτου στο ιδιωτικό σύστημα επικουρικής Ασφάλισης, με το «Πόρισμα» να σημειώνει πολύ χαρακτηριστικά ότι στις περιπτώσεις αυτές (αναπηρία ή θάνατος) «σημειώνεται ο κίνδυνος να επέλθει η θεμελίωση του δικαιώματος πολύ νωρίτερα από την αναμενόμενη περίοδο, με συνέπεια το σωρευμένο ποσό στον ατομικό κεφαλαιοποιητικό λογαριασμό διαμορφώνεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα»!

Για να αντιμετωπιστεί και αυτό το πρόβλημα, προτείνεται «να δημιουργηθεί ένας "κουμπαράς αλληλεγγύης" ο οποίος να τροφοδοτείται με ειδική κράτηση επί των καταβαλλόμενων εισφορών του κάθε ασφαλισμένου»... Και εδώ δηλαδή το κόστος θα επωμίζονται οι ασφαλισμένοι, ενώ και πάλι γίνεται λόγος για «ειδική πρόβλεψη ελάχιστης συνταξιοδοτικής παροχής».

Να σημειωθεί εξάλλου ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται η συμπερίληψη αναφοράς ότι το εύρος ηλικίας απόδοσης της νέας επικουρικής σύνταξης θα οριστεί από το 62ο έως το 70ό έτος, κάτι που σημαίνει ότι τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για την καταβολή των επικουρικών συντάξεων στους νέους θα αυξηθούν μέχρι και το 70ό έτος, αντί του 62ου έως του 67ου που ισχύει σήμερα για την κύρια σύνταξη και την ταυτόχρονη απόδοση της επικουρικής στα ίδια ηλικιακά όρια.

Οργανωμένος αγώνας απέναντι στη νέα επίθεση και τον αποπροσανατολισμό

 

Από τα παραπάνω προκύπτει ξεκάθαρα το νέο έγκλημα που επιχειρείται σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων, κυρίως ενάντια στη νέα γενιά ασφαλισμένων.

Για να κρυφτεί η ουσία της επίθεσης, η κυβέρνηση της ΝΔ και από κοντά ο ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρεί να συσκοτίσει τη στρατηγική του ταύτιση, στρέφουν σκόπιμα αλλού τη συζήτηση. Ετσι, όλη την προηγούμενη βδομάδα, με επαναλαμβανόμενες παρεμβάσεις της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας και άλλων κυβερνητικών στελεχών διαφημίζονται οι «αυξήσεις που έρχονται στις επικουρικές», ενώ την ίδια στιγμή αναζωπυρώθηκε και ο χαρτοπόλεμος μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τις καθυστερούμενες συντάξεις.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι «αυξήσεις» που διαφημίζει η κυβέρνηση αφορούν στην εφαρμογή της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τις περικοπές των επικουρικών σε περίπου 250.000 συνταξιούχους, η οποία μάλιστα δεν έχει αναδρομική ισχύ. Αυτό σημαίνει ότι για τους 40 μήνες που μεσολάβησαν μεταξύ Ιούνη 2016 (που επιβλήθηκαν οι συγκεκριμένες περικοπές) και Οκτώβρη 2019 (που εκδόθηκε η απόφαση του ΣτΕ), οι εν λόγω συνταξιούχοι χάνουν αμετάκλητα 1 δισ. ευρώ!

Αλλά και ο καβγάς για τις καθυστερούμενες συντάξεις είναι άσφαιρος, καθώς τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξίσου υπεύθυνοι για το πρόβλημα, για τις τεράστιες ελλείψεις δυναμικού και υποδομών στον μηχανισμό των Ταμείων που εκδίδει τις συντάξεις.

Σε κάθε περίπτωση, απέναντι στον νέο γύρο της αντιασφαλιστικής επίθεσης και τον αποπροσανατολιστικό κουρνιαχτό που τον συνοδεύει, ο εργαζόμενος λαός πρέπει να αντιτάξει τον δικό του οργανωμένο αγώνα, τη δική του πάλη για Δημόσια Υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, για διεκδίκηση συντάξεων που εξασφαλίζουν αξιοπρέπεια στα γηρατειά, στη βάση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Γ. Ζαχ.

 

 

Ριζοσπάστης   Σάββατο 26 Οχτώβρη 2019 - Κυριακή 27 Οχτώβρη 2019

Εκεί στην «ΑΥΓΗ», δε ντρέπεστε καθόλου;

Μια μόλις μέρα μετά τις απαράδεκτες δηλώσεις της υπουργού παιδείας κ. Κεραμέως – η οποία στο μήνυμα της για την 28η Οκτωβρίου παρέλειψε οποιαδήποτε αναφορά στις έννοιες του «φασισμού» και του «ναζισμού» – έρχεται η εφημερίδα «ΑΥΓΗ» να «στρογγυλοποιήσει» την Ιστορία.

Διότι μόνο ως προσπάθεια χυδαίας και ύπουλης «στρογγυλοποίησης» της Ιστορίας μπορεί να εκληφθεί ο τίτλος «Πολεμάμε κάθε φασισμό» του πρωτοσέλιδου της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Το χυδαίο της υπόθεσης βρίσκεται ακριβώς στον διφορούμενο χαρακτήρα του τίτλου, ο οποίος αποφεύγει να ξεκαθαρίσει «τι είναι ο φασισμός». Υπάρχουν, άραγε, πολλά ήδη «φασισμού»; Απέναντι σε ποιόν «φασισμό» πολέμησαν οι λαοί, χύνοντας ποτάμια αίμα, στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο; Ποιόν «φασισμό» κατατρόπωσε ο Κόκκινος Στρατός σηκώνοντας την σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ το 1945;

«Ο φασισμός – αναφέρει ο Ρ. Π. Ντατ στο βιβλίο του «Φασισμός και Κοινωνική Επανάσταση» – αποτελεί αποκλειστικά μεθοδολογική τακτική του χρηματιστικού κεφαλαίου -όπως ακριβώς η υποστήριξη όλων των μορφών δημοκρατίας και των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων ήταν επίσης μια μεθοδολογική τακτική, η οποία στήριζε με την ίδια ετοιμότητα πότε τη μια, πότε την άλλη, ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες- ώστε να ηττηθεί η προλεταριακή επανάσταση, να διασπαστεί ο εκμεταλλευόμενος πληθυσμός και συνεπώς να διατηρήσει ο καπιταλισμός την κυριαρχία του» (σελ. 246 – 247).

Για το ίδιο θέμα, του φασισμού, ο Μπ. Μπρεχτ σημείωνε: «Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός» («Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια»).

Οι κουτοπονηριές της «ΑΥΓΗΣ» έρχονται να μας υπενθυμίσουν τον θλιβερό ρόλο που ιστορικά έχει παίξει η σοσιαλδημοκρατία απέναντι στο φασισμό. Πρόκειται για εκείνο το ρόλο που, τόσο σε θεωρητικό επίπεδο όσο και στην πράξη, συσκότιζε την ουσία του φασισμού, θόλωνε το ταξικό κριτήριο των εργαζόμενων μαζών, βάζοντας εμπόδια στην οργανωμένη αντιφασιστική δράση των λαϊκών στρωμάτων.

Με το σημερινό, απαράδεκτο πρωτοσέλιδο της, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ θολώνει το αντιφασιστικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου και ρίχνει νερό στο μύλο της χυδαίας, αντιδραστικής και αντεπιστημονικής «θεωρίας των δύο άκρων». 

Εμείς από την πλευρά μας, μπορούμε μόνο να θέσουμε ρητορικά το ερώτημα: Εκεί στην «ΑΥΓΗ», δε ντρέπεστε καθόλου;

Νίκος Μότ­τας

Κεμάλ Οκουγιάν: «Αυτό που δεν θα κάνει το ΚΚΤ είναι να προδώσει τα επαναστατικά ιδανικά, τον στόχο του κομμουνισμού, τους εργαζόμενους και τους φίλους τους»

Κατιούσα

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας, στην 21η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, με θέμα «100 χρόνια από την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Η πάλη για την ειρήνη και το σοσιαλισμό συνεχίζεται!».

Είναι πολύ σημαντικό να καθοριστεί η ισορροπία των δυνάμεων μεταξύ των τάξεων και να μείνουμε μακριά από μια πολιτική γραμμή διαχείρισης του καπιταλισμού. Οι επαναστάσεις δεν συμβαίνουν μόνο με τις αποφάσεις που λαμβάνουμε. Το καθήκον μας δεν είναι να κάνουμε επανάσταση, αλλά να καθοδηγήσουμε την επανάσταση, επειδή η επανάσταση δεν είναι κάτι που μπορεί να επινοηθεί.
Ωστόσο, είναι επίσης αλήθεια ότι υπάρχει μια διαλεκτική σχέση μεταξύ των κρίσεων του καπιταλισμού και της αύξησης των επαναστατικών ευκαιριών και ακόμη και της ανόδου της επανάστασης. Με αυτήν την έννοια, είναι πολύ παραπλανητικό να αξιολογείται στατικά η ισορροπία δυνάμεων, ειδικά σε περιόδους κρίσης.
Η Οκτωβριανή Επανάσταση έφερε μια νέα ενέργεια και πραγματικότητα και τη διέδωσε σε μια ευρύτερη περιοχή.
Σύντροφοι, όταν εξετάζουμε τα τελευταία 100 χρόνια, πρέπει να παραδεχτούμε ότι και εμείς οι κομμουνιστές έχουμε ευθύνες για την αποτυχία της ανθρωπότητας να δηλώσει με δυναμικό τρόπο ότι μια ισότιμη τάξη πραγμάτων είναι δυνατή και ότι ο καπιταλισμός πρέπει να ανατραπεί.
Μιλώντας για την Τουρκία και την περιοχή μας, θα ήθελα να δείξω το πώς μπορεί κάποιος να χάσει το δρόμο του εάν ξεχάσει ότι ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος.
Η Συνάντησή μας συνέπεσε με τη νέα στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας που διεξάγεται στο έδαφος της Συρίας. Δεν είναι η πρώτη φορά. Η παρουσία του τουρκικού στρατού στα εδάφη άλλων χωρών ξεκίνησε με την Κορέα. Ηταν μέρος ενός άδικου πολέμου που διεξήχθη για την προστασία των συμφερόντων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Τα επόμενα χρόνια, οι στρατιώτες της Τουρκίας συμμετείχαν σε πολλές επιχειρήσεις της διεθνούς μονοπωλιακής τρομοκρατικής οργάνωσης του ΝΑΤΟ. Στην Κύπρο παραβιάζονται η κυριαρχία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητα του νησιού εδώ και 45 χρόνια. Στο Ιράκ, όπως και τη Συρία, υπάρχουν πολλές διασυνοριακές επιχειρήσεις, καθώς και πολλές βάσεις, φυλάκια και παρατηρητήρια που ανήκουν στον τουρκικό στρατό.
Πώς αξιολογούμε αυτήν την κατάσταση;
Μία άποψη είναι ότι η Τουρκία αποτελεί εμπόδιο για τη δημοκρατία και την ελευθερία.
Μπορεί οποιοσδήποτε κομμουνιστής που αγωνίζεται στην Τουρκία να το αμφισβητήσει;
Δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει, αλλά, σύντροφοι, αυτή η έκφραση, αυτή η διατύπωση είναι λάθος. Είναι λάθος επειδή η εξουσία του κεφαλαίου είναι ο εχθρός της δημοκρατίας και των ελευθεριών παντού στον κόσμο. Αντίθετα, η πιο πάνω διατύπωση σημαίνει την αφαίρεση του ταξικού προσήμου από το περιεχόμενο των προβλημάτων στην Τουρκία και τη σύνδεσή του με πρόσωπα ή τον στρατό, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε λάθη.
Μια επαναστατική πολιτική θέση είναι αδύνατη χωρίς την κατανόηση ότι υπάρχει μια ισχυρή καπιταλιστική τάξη που ενεργεί με αυξανόμενη αυτοπεποίθηση και ότι γενικά οι εσωτερικές και διεθνείς πολιτικές της Τουρκίας διαμορφώνονται σύμφωνα με τα συμφέροντα αυτής της τάξης.
Οταν κάποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, συμβαίνει το εξής: Καταλήγει να συντάσσεται, να γίνεται σύμμαχος με ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες ή την καπιταλιστική τάξη της Τουρκίας, ζητώντας ελευθερίες και δημοκρατία στην Τουρκία ή σε μια ευρύτερη περιοχή.
Ο Ερντογάν υποστηρίχθηκε από τους επονομαζόμενους δημοκρατικούς κύκλους υπέρ της ελευθερίας, την πρώτη περίοδο της ανόδου του στην εξουσία μέχρι το 2010. Αυτή η στήριξη δεν προήλθε μόνο από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, αλλά και από πολλές διαφορετικές τάσεις της αριστεράς μέχρι και το κουρδικό εθνικιστικό κίνημα στην Τουρκία. Από την άλλη πλευρά, εμείς το ΚΚ Τουρκίας αγωνιστήκαμε από την αρχή κατά της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), χαρακτηριστήκαμε μέχρι και φασίστες επειδή ήρθαμε αντιμέτωποι με τον Ερντογάν.
Αργότερα, όταν οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις στο εσωτερικό του ιμπεριαλιστικού συστήματος βάθυναν και ο Ερντογάν, αντιμετωπίζοντας μεγάλα προβλήματα στην εγχώρια πολιτική, εκμεταλλεύτηκε υπέρ του αυτούς τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις και άρχισε να έχει πραγματικά είτε ψεύτικα ζητήματα με τις ΗΠΑ, ξεκίνησαν η κριτική και οι κατηγορίες εναντίον του. Ωστόσο, για πολλούς αριστερούς αυτό δεν οδήγησε στο να πάρουν μια σωστή θέση επειδή πολλοί από αυτούς τάχθηκαν με το μέρος άλλων ιμπεριαλιστών και εκείνου του τμήματος της τουρκικής αστικής τάξης που ήταν ενάντια στον Ερντογάν, γεγονός που ήταν επαίσχυντο.
Η αναζήτηση για τη δημοκρατία και την ελευθερία, που δεν έχει ταξικό περιεχόμενο, που δεν θέτει στον πυρήνα της τον στόχο της σοσιαλιστικής επανάστασης, θα σημαίνει μια ξεκάθαρη ή συγκαλυμμένη συνεργασία με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και αυτή η προσέγγιση θα οδηγήσει στην ολική παράδοση στην καπιταλιστική τάξη.

Βαθιά λαθεμένο το δίλημμα «δημοκρατία ή ανεξαρτησία», που θέτουν στον τουρκικό λαό

Τι γίνεται με την αναζήτηση για την ανεξαρτησία; Σύντροφοι, όταν οι έννοιες της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας αποσπώνται από την ταξική τους βάση, γίνονται τόσο επικίνδυνες όσο και οι έννοιες της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Βλέπουμε πως, από τη μια πλευρά, υπάρχει μια τάση συνεργασίας με την αστική τάξη γύρω από τις έννοιες της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας». Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια τάση συμφιλίωσης με το ένα ή το άλλο τμήμα του κεφαλαίου μέσω της έννοιας της «ανεξαρτησίας».
Η κατάσταση στην Τουρκία αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτήν τη διαίρεση. Μας λένε ότι χρειαζόμαστε μια συμμαχία των μεγαλύτερων δυνάμεων για να πέσει ο Ερντογάν. Υπάρχει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός σε αυτήν τη συμμαχία, υπάρχουν οι πιο ισχυροί εκπρόσωποι της τουρκικής αστικής τάξης, υπάρχει η κυβέρνηση των ΗΠΑ, υπάρχουν σοσιαλδημοκράτες, λεγόμενοι αριστεροί, φιλελεύθεροι, μερικοί ισλαμιστές και ένα τμήμα του φασισμού. Μια τέτοια συμμαχία θα μπορούσε σίγουρα να ξεμπερδέψει με τον Ερντογάν, αλλά ποτέ δεν θα έφερνε τη δημοκρατία και την ελευθερία.
Από την άλλη, υποστηρίζουν ότι το πιο σημαντικό είναι να αποκτήσουμε την ικανότητα να ενεργούμε ανεξάρτητα από τις ΗΠΑ, κάνοντας έτσι μια μη ολοκληρωμένη ερμηνεία του ιμπεριαλισμού και μάλιστα περιορίζοντας τον ιμπεριαλισμό μόνο στις ΗΠΑ. Και λένε ότι όλα τα είδη καταπίεσης, εκφοβισμού, αντιδραστικότητας και πολέμου μπορούν να επιτραπούν γι’ αυτόν το σκοπό.
Σε όλες σχεδόν τις χώρες αυτής της περιοχής υπάρχει πίεση στους κομμουνιστές να αποδεχθούν ένα από τα δύο ιδεολογήματα. Είτε να συνεργαστούν με τους ιμπεριαλιστές – καπιταλιστές για χάρη της «δημοκρατίας και της ελευθερίας» είτε να παραμείνουν σιωπηλοί απέναντι σε κάθε είδους καταπίεση και βαρβαρότητα, στηρίζοντας άλλους ιμπεριαλιστές ή καπιταλιστικές ομάδες για χάρη της «ανεξαρτησίας».
Μπορούν η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η κυριαρχία να είναι άχρηστες για τους κομμουνιστές; Οχι, ποτέ. Ωστόσο, η αυθαίρετη χρήση αυτών των εννοιών προκαλεί μεγάλη ζημιά. Υπάρχει μόνο μία διέξοδος από αυτήν την περίεργη κατάσταση και αυτή είναι να συμπεριλάβουμε στην ατζέντα του εργαζόμενου λαού μια εναλλακτική κοινωνική τάξη πραγμάτων, με τον ενθουσιασμό που πηγάζει από την ίδρυση της Κομιντέρν πριν από 100 χρόνια.
Το ΚΚ Τουρκίας οργανώνει την πάλη του με αυτήν την προοπτική. Δεν είναι αλήθεια ότι ο στόχος του σοσιαλισμού, η υπεράσπιση της θέσης ότι ο σοσιαλισμός είναι σύγχρονος και επίκαιρος, θα οδηγήσει στην απομόνωση. Δεν υπάρχει κανένας κανόνας που να λέει ότι μια επαναστατική στάση μπορεί να οδηγήσει στη συνθηματολογία ή τον σεχταρισμό. Αντίθετα, σήμερα στον κόσμο, ο στόχος του κομμουνισμού απαιτεί ένα υψηλό επίπεδο δημιουργικότητας και διανόησης. Οταν η υπεράσπιση της σοσιαλιστικής επανάστασης, ως πραγματικού στόχου, συνδυάζεται με θάρρος και αποφασιστικότητα, τότε φτάνει έως την εργατική τάξη, μιας και αποδεικνύεται καθημερινά ότι ο καπιταλισμός δεν έχει τίποτα να δώσει στην ανθρωπότητα.

Τα αφεντικά να νιώσουν την καυτή ανάσα μας!

Το ΚΚ Τουρκίας είπε «όχι» σε οποιαδήποτε συμμαχία με την αστική τάξη ή τους πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης. Παρά την έντονη πίεση, το κόμμα υπερασπίστηκε επίμονα τη θέση του, λέγοντας ότι «αυτή η κοινωνική τάξη πραγμάτων πρέπει να αλλάξει».
Αναπτύξαμε με υπομονή την οργάνωσή μας μέσα στην εργατική τάξη, «Για να νιώσουν τα αφεντικά την καυτή ανάσα μας», και καταφέραμε να πετύχουμε ό,τι αποτυγχάνουν σε πολλές περιπτώσεις να κάνουν τα συνδικάτα. Καταφέραμε να παρθούν πίσω απολύσεις και να αυξηθούν οι μισθοί. Ταυτόχρονα, είπαμε ότι πρέπει να δοθεί έμφαση στην καθιέρωση μιας ισότιμης τάξης πραγμάτων, όχι σε αυτήν ή την άλλη αστική λύση.
Είπαμε «όχι» στις αστικές συμμαχίες, αλλά, κάνοντας μια επαναστατική συμμαχία, καταφέραμε οι κομμουνιστές να κερδίσουν τις δημοτικές εκλογές σε μια πόλη για πρώτη φορά στην Ιστορία της Τουρκίας. Οι ψήφοι μας, για πρώτη φορά, αυξήθηκαν πάνω από το 1% σε ορισμένες συνοικίες στις μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας.
Ο αριθμός των μελών του κόμματος αυξήθηκε κατά περισσότερο από 30% σε ένα χρόνο. Είμαστε στην αρχή του έργου μας σε μια πολύ μεγάλη και δύσκολη χώρα. Πιο σημαντικά από τα ποσοτικά είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Κάνοντας το μέγιστο δυνατό, προσπαθούμε να κάνουμε το ΚΚ Τουρκίας τη σύγχρονη πνευματική και επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Εχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, αλλά γνωρίζοντας ότι στη ζωή μπορεί να έρθουμε αντιμέτωποι με ιστορικές ευθύνες ανά πάσα στιγμή, ακολουθούμε συνεχώς την πορεία της επανάστασης, τον δρόμο του Λένιν που σημάδεψε μια εποχή πριν από 100 χρόνια.
Το ΚΚΤ θα κάνει λάθη, θα κάνει μερικές φορές και βήματα πίσω. Αυτά είναι στη φύση της πάλης. Αλλά, αγαπητοί σύντροφοι, αυτό που δεν θα κάνει το ΚΚΤ είναι να προδώσει τα επαναστατικά ιδανικά, τον στόχο του κομμουνισμού, τους εργαζόμενους και τους φίλους τους.
Ζήτω ο κοινός αγώνας των Κομμουνιστικών Κομμάτων!
Ζήτω ο μαρξισμός – λενινισμός!
Και μέχρι τη νίκη, για πάντα!

Σε μόνιμη ετοιμότητα για την αποθήκευση πυρηνικών όπλων

Συγκαταλέγεται στις βάσεις της Ευρώπης που διαθέτουν τις κατάλληλες υποδομές

Συναγερμό και αγωνιστική επαγρύπνηση επιβάλλει η συζήτηση που αναθερμαίνεται το τελευταίο διάστημα, για το ενδεχόμενο της εκ νέου μεταφοράς και αποθήκευσης αμερικανικών πυρηνικών όπλων στον Αραξο, σε περίπτωση που αποφασιστεί η μετακίνησή τους από τη βάση του Ιντσιρλίκ της Τουρκίας.
Θυμίζουμε ότι οι εγκαταστάσεις του Αραξου χρησιμοποιούνταν τουλάχιστον μέχρι το 2001 για αποθήκευση πυρηνικών όπλων, ενώ η βάση διαθέτει και σήμερα τέτοιες «θέσεις» έτοιμες για χρήση, είτε αυτό αποφασιστεί στο πλαίσιο της κόντρας ΗΠΑ - Τουρκίας, είτε ως απόφαση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για διασπορά πυρηνικών όπλων σε νέες τοποθεσίες στην Ευρώπη, μετά την αποχώρηση των Αμερικανών από τη Συνθήκη για τα πυρηνικά μεσαίου βεληνεκούς, στον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία.
Το θέμα επανήλθε στη δημοσιότητα καταρχάς στις ΗΠΑ, όπου σύμφωνα με τους «New York Times» στις 14/10 έγινε σύσκεψη στην Ουάσιγκτον κυβερνητικών αξιωματούχων από τα υπουργεία Εξωτερικών και Ενέργειας, με θέμα ακριβώς το πού θα πάνε τα πυρηνικά του Ιντσιρλίκ αν επιδεινωθούν παραπέρα οι σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας.
Ακολούθησε σειρά δημοσιευμάτων στον διεθνή Τύπο, όπου μεταξύ άλλων τονίζεται ότι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ έχουν αποθηκευμένα πυρηνικά όπλα στην Τουρκία εδώ και 60 χρόνια, από το 1959. Στο Ιντσιρλίκ υπολογίζεται ότι φυλάσσονται σήμερα 40 με 50 βόμβες «B-61».

Πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη», τον Σεπτέμβρη του 2017

Οι βόμβες αυτές αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου συνόλου περίπου 150 τέτοιων όπλων, που είναι διασπαρμένα σε Βέλγιο, Ιταλία (σε δυο βάσεις), Γερμανία και Ολλανδία.
Αρα, μαζί με την Τουρκία, υπάρχουν σήμερα αμερικανικές πυρηνικές βόμβες σε 5 χώρες του ΝΑΤΟ, σε 6 βάσεις. Ο σχεδιασμός των Αμερικανών μέχρι και πριν από λίγο καιρό ήταν να στείλουν σε λίγα χρόνια στο Ιντσιρλίκ ένα «μεγάλο φορτίο» από τις νέου τύπου βόμβες «B61-12», αλλά πλέον όλα τα σενάρια έχουν μπει, καταπώς φαίνεται, στο τραπέζι.

Ετοιμες υποδομές

Οπως αποκαλύπτει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», με το θέμα καταπιάστηκε η ίδια η Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων (Federation of American Scientists - FAS), που επισήμως «παρέχει επιστημονική ανάλυση και λύσεις για την προστασία από καταστροφικές απειλές κατά της εθνικής και διεθνούς ασφάλειας».
Σύμφωνα με ανάλυση της FAS, οι βόμβες του Ιντσιρλίκ φυλάσσονται εντός υπόστεγων, σε «θόλους» («Vault») τύπου WS3 (Weapons Storage and Security System). Πρόκειται για κατασκευές συνήθως βυθιζόμενες στο έδαφος, που χρησιμοποιούνται για «ασφαλή αποθήκευση "ειδικών όπλων", συνήθως για τακτικές πυρηνικές βόμβες B61», όπως αναφέρεται στη σχετική διεθνή ορολογία.
Η FAS υπολογίζει ότι στο Ιντσιρλίκ υπάρχουν σήμερα 21 τέτοιοι θόλοι με δυνατότητα αποθήκευσης έως 84 βομβών. Εστιάζει, δε, σε ένα σενάριο ότι οι βόμβες του Ιντσιρλίκ θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε 96 - όπως τις υπολογίζει - άδειες θέσεις («slots») στους ενεργούς θόλους WS3 σε Βέλγιο, Γερμανία, Ολλανδία και Ιταλία. Αναφέρει ακόμα ότι υπάρχουν 25 επιπλέον άδεια και ανενεργά WS3 με χώρο για 100 βόμβες στη βάση της RAF στο Lakenheath της Βρετανίας.

Το γράφημα της FAS όπου αποτυπώνονται οι βάσεις που φιλοξενούν ή μπορούν να αποθηκεύσουν πυρηνικά όπλα σε Ευρώπη και Τουρκία, ανάμεσά τους και ο Αραξος

Ωστόσο, η FAS παραθέτει και ένα γράφημα με χώρες, οι οποίες επίσης διαθέτουν εγκαταστάσεις με θόλους WS3 και σε προηγούμενες περιόδους φιλοξενούσαν πυρηνικά όπλα. Στο γράφημα περιλαμβάνεται και η βάση του Αραξου.
Αλλες αμερικανικές πηγές επιβεβαιώνουν την ύπαρξη τέτοιων θόλων WS3 στην αεροπορική βάση του Αραξου (με την ανάπτυξή τους να ολοκληρώνεται το 1997) σε 6 από 26 υπόστεγα αεροσκαφών, με ικανότητα αποθήκευσης συνολικά 24 βομβών! «Η τέτοια πληροφορία δεν κρίνεται αναληθής», σημειώνουν με νόημα παράγοντες με γνώση του θέματος...

«Δεν είδαν, δεν άκουσαν» ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ

Ενισχυτικά στα παραπάνω, θυμίζουμε ότι στις 26 και 28 Σεπτέμβρη 2017 έγινε σύσκεψη στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, με αντικείμενο την επισκόπηση των εργασιών για τον «εκσυγχρονισμό» της βάσης του Αραξου.
Σχετική ενημέρωση από αυτήν τη σύσκεψη στάλθηκε υπηρεσιακά στο υπουργείο Αμυνας, με απόρρητο έγγραφο, το οποίο ανέφερε ότι μεταξύ των έργων που εξελίσσονταν στη βάση ήταν και εγκαταστάσεις για την αποθήκευση ...«ειδικών όπλων». Για το θέμα είχε ενημερωθεί και το ΓΕΑ επίσης με απόρρητο έγγραφο.
Η εκτίμηση που γινόταν ήδη από τότε είναι ότι ο Αραξος προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο να υποδεχτεί πυρηνικά.

Θόλος («Vault») τύπου WS3 με πυρηνική βόμβα, έτοιμη να φορτωθεί σε αεροσκάφος εντός υπόστεγου

Την ίδια ακριβώς περίοδο (Σεπτέμβρης 2017) ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, απ' τη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ, τόνιζε: «Θα θέλαμε να ρωτήσουμε και να καταγγείλουμε, ταυτόχρονα, γιατί η κυβέρνηση δεν βγάζει τσιμουδιά για το γεγονός ότι έχει προχωρήσει η συντήρηση, επισκευή και ο εκσυγχρονισμός της βάσης του Αραξου, προκειμένου, όπως φημολογείται, να εγκατασταθούν εκεί τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα, που ο ελληνικός λαός και με την πάλη του τα είχε διώξει προηγούμενες δεκαετίες».
Ακολούθησαν πολλές ακόμα σχετικές καταγγελίες του ΚΚΕ, ενώ στις 17 Μάη 2018 επισκέφτηκε τη βάση, συνοδευόμενος από επιτελείς του ΝΑΤΟ, ο ίδιος ο Φρεντ Φρέντρικσον, επικεφαλής Πυρηνικής Πολιτικής του ΝΑΤΟ και σταθερός υπέρμαχος του διαβόητου ΝΑΤΟικού δόγματος του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος».
Απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις, μετά από μια μεγάλη περίοδο σιωπής, η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έσκιζε τα ρούχα της ότι «μετά την περίοδο της δικτατορίας δεν υπάρχουν πυρηνικά όπλα στην αεροπορική βάση του Αραξου, ούτε πρόκειται να υπάρξουν, ούτε υπάρχει κάποιος σχεδιασμός, ούτε έχει κάποια σχέση με οποιοδήποτε - θα έλεγε κανένας - αμερικανικό ειδικό συμφέρον».
Τα ίδια επανέλαβε πρόσφατα και ο Αλ. Διακόπουλος, σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας της κυβέρνησης ΝΔ, όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη για το ενδεχόμενο μεταφοράς πυρηνικών στη βάση και απάντησε ότι «δεν ξέρω κάτι τέτοιο» και ότι «δεν υπάρχουν πυρηνικά στη βάση του Αραξου».