Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία – “Σαν σήμερα”, ένα βιντεοχρονολόγιο

Κατιούσα

“Σαν σήμερα” υπάρχουν πολλά. Πόσα από αυτά είναι όμως κόκκινα, από ταξική σκοπιά; Μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και πόσα από αυτά είναι οπτικοποιημένα; Από όσο γνωρίζουμε κανένα. Μέχρι σήμερα…
Το Σάββατο 17 Νοέμβρη, σε μια σημαδιακή ημερομηνία που συμπίπτει με τα γενέθλια και τα 100χρονα του Κόμματος, ξεκινά μια ιδιαίτερα αξιόλογη πρωτοβουλία ξεκινά χάρη στην έρευνα, τη δουλειά και το μεράκι του Taleporos.
Ένα “κόκκινο” χρονολόγιο, που σε μορφή βίντεο καταγράφει σημαντικούς σταθμούς της ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας, με ιδιαίτερη έμφαση στις σημαντικότερες, αλλά όχι και τόσο προβεβλημένες στιγμές του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.
Σε μια σειρά καλαίσθητων επεισοδίων, που θα ανεβαίνουν κάθε Τετάρτη και Σάββατο, ένας συνδυασμός εικόνων, κείμενου και μουσικής έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι, όπως έλεγε ο Λένιν:

Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες δε συμβαίνει τίποτα και υπάρχουν βδομάδες στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες.

Επεισόδια που ξεχωρίζουν τόσο για το αισθητικό τους όσο και για το ιστορικό κομμάτι, δίνουν πολύτιμες πληροφορίες, ερεθίσματα για εμβάθυνση και ιστορική μελέτη.
Το μουσικό θέμα του teaser αλλά και των επεισοδίων ανήκει στους Κοινούς Θνητούς, που δίνουν κυριολεκτικά τη δικη τους νότα.
Μια πρώτη γεύση μπορείτε να πάρετε στο βίντεο που ακολουθεί, εν αναμονή της πρεμιέρας. Γιατί…

Η λακωνικότερη ιστορία του κόσμου είναι η ιστορία των δειλών ανθρώπων (Λουντέμης)

Η καπηλεία μιας επανάστασης – 100 χρόνια από την επανάσταση του Νοέμβρη στη Γερμανία

Κατιούσα

Ήταν νωρίς το απόγευμα της 9^ης Νοέμβρη 1918, όταν το ηγετικό στέλεχος των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών Φίλιπ Σάιντεμαν ανέβαινε σε μια καρέκλα που του είχε στήσει ένας υπηρέτης στο μπαλκόνι του αναγνωστηρίου του γερμανικού ράιχσταγκ. Δίπλα του βρικόσταν ο κεντρώος βουλευτής Ρίχαρντ Μίλερ, που παρέδωσε και την ακριβή σκηνή σε μια ιδιωτική του ειστολή. Ο βουλευτής ανατρέπει τον μύθο του SPD, ότι εργάτες και στρατιώτες «έκαναν έφοδο» στο αναγνωστήριο: «Επρόκειτο για 5-6 άτομα, που διάβαζαν ήσυχοι τις εφημερίδες τους». Ο Σάιντεμαν παρακολουθούσε τους ανθρώπους στην πλατεία, που σήμερα ονομάζεται Πλατεία Δημοκρατίας. Αυτό το πλήθος δεν είχε έρθει για εκείνον, αλλά ανήκε στις διαδηλώσεις που είχαν ξεκινήσει το πρωί της 9^ης Νοέμβρη στις εργατοσυνοικίες του Βερολίνου και κινούνταν προς το κέντρο της πόλης. Από την προηγούμενοι μέρα πρωτοπόροι εργάτες, ανάμεσά τους και οι Σπαρτακιστές του Λίμπκνεχτ και της Λούξεμπουργκ είχαν κηρύξει γενική απεργία κι είχαν καλέσει σε δημιουργία συμβουλίων Εργατών και Στρατιωτών, κάτι που είχε γίνει σχεδόν παντού στη γερμανική πρωτεύουσα.
O Σάιντεμαν ήξερε πως έπρεπε να κάνει κάτι. Σύμφωνα με το Μίλερ, κάποιοι διαδηλωτές που αναγνώρισαν το Σάιντεμαν φώναξαν «Ζήτω!». Τότε εκείνος είπε κάτι ακατάληπτο, κούνησε το χέρι του και φώναξε: «Ζήτω η γερμανική δημοκρατία», με ορισμένους από τους εργάτες να επευφημούν. Ο Σάιντεμαν πήδηξε από την καρέκλα, πατώντας κατά λάθος το Μίλερ και βγήκε από το αναγνωστήριο.
Η σκηνή αυτή αργότερα ερμηνεύτηκε από την αστική γερμανική ιστοριογραφία ως βασικός τρόπος με τον οποίο η «Γερμανία έγινε δημοκρατία», αν και τότε είχε περάσει μάλλον απαρατήρητη. Ο λόγος για τον οποίο κατέκτησε αυτή την υστεροφημία είναι επειδή εν τέλει ο σκοπός της σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή να τεθεί επικεφαλής της μαζικής επαναστατικής δράσης του γερμανικού λαού στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, ώστε να την καναλιζάρει σε ακίνδυνα για την αστική εξουσία μονοπάτια, επετεύχθη, δια πυρός και σιδήρου, κυρίως βέβαια μέσα από το λουτρό αίματος και καταστολής κατά των Γερμανών κομμουνιστών.
Ο Σάιντεμαν και ο ηγέτης του SPD Φρίντριχ Έμπερτ, δεν ήταν οι μόνοι που είχαν την ιδέα πως η διάσωση του παλιού καθεστώτος περνούσε μέσα από την κατάργηση της μοναρχίας, ως τότε πυλώνα του, που πλέον είχε γίνει επικίνδυνο βαρίδι. Ακόμα και ο φιλελεύθερος υπουργός Κόντραντ Χάουσμαν, σημείωνε το πρωί της 9^ης Νοέμβρη, ότι «Αν ο Κάιζερ δεν παραιτηθεί, δε μένει για τη σωτηρία του Ράιχ από τη νίκη της επανάστασης στο Βερολίνο, την ύψιστη σύγχυση, την πείνα και το μπολσεβικισμό, παρά μόνο η ανάληψη της εξουσίας από το υπουργικό συμβούλιο με δικτατορικές εξουσίες.» Αργότερα θα προκηρυσσόταν «Εθνική Συνέλευση», όπου τα «θεμελιώδη ζητήματα» θα γινόταν σε πνεύμα «εθνικής ανανέωσης».
Στόχος ήταν, αρχής γενομένης με το σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης υπό τον Μαξ φον Μπάντεν, την πρώτη στην οποία υπήρξε συμμετοχή του SPD, να υπάρξει, σε προσεκτικές δόσεις μια επανάσταση «από τα πάνω» , για τον «εκδημοκρατισμό» του συντάγματος, δηλαδή την πραγματοποίηση προσεκτικών αστικοδημοκρατικών ανοιγμάτων, που θα αποσοβούσαν το διαφαινόμενο επαναστατικό κύμα. Πυρήνας αυτών των συνταγματικών αλλαγών ήταν η πρόβλεψη η κήρυξη πολέμου και η σύναψη ειρήνης να εγκρίνονται από τη βουλή και η εξάρτηση του καγκελαρίου από την εμπιστοσύνη της βουλής και όχι του μονάρχη. Σύντομα όμως ο νέος καγκελάριος έχασε την εμπιστοσύνη των περισσότερων κομμάτων, ενώ ο αρχηγός των Ανεξάρτητων Σοσιαλδημοκρατών (USPD, διάσπαση από το SPD το 1917 λόγω αντίθεσης στον πόλεμο) Χούγκο Χάαζε απαίτησε την ανακήρυξη δημοκρατίας και μιας «σοσιαλιστικής κοινωνικής οργάνωσης», εισπράττοντας τη χλεύη και τις αποδοκιμασίες των αντιπάλων του.
Ο Κάιζερ πράγματι συμφώνησε με βαριά καρδιά στις αλλαγές, μπροστά στον κίνδυνο επαναστατικής έκρηξης. Παράλληλα μπήκαν ακόμα περισσότεροι σοσιαλδημοκράτες στην κυβέρνηση καθώς, όπως εκμυστηρεύτηκε ο καγκελάριος στο γαμπρό του «Με τη βοήθειά τους, ίσως καταφέρω να σώσω τον Κάιζερ. Τι ειρωνεία της μοίρας». Πράγματι, αρχικά οι σοσιαλδημοκράτες ήταν πρόθυμοι να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Καθόλου τυχαία στις 17 Οκτώβρη 1918 η ηγεσία του κόμματος κυκλοφόρησε ανακοίνωση που προειδοποιούσε για «Επαναστατικά συνθήματα μπερδεμένων, ανεύθυνων ατόμων, που προσπαθούν να υποκινήσουν τους εργάτες τώρα σε άσκοπες και άχρηστες απεργίες και διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης». Στις 9 Νοέμβρη λοιπόν, δε νίκησε η «επανάσταση», όπως διατείνονταν οι σοσιαλδημοκράτες, απλά οι ίδιοι έκαναν το πρώτο βήμα για να ελέγξουν τις εξελίξεις που έμοιαζαν να ξεφεύγουν από τα χέρια τους. Η πολιτική κι οργανωτική απειρία κι ανετοιμότητα της εργατικής τάξης και του πιο πρωτοπόρου κομματιού της, κυρίως όμως η αποφασιστικότητα των σοσιαλδημοκρατών να συμμαχήσουν με τα πιο αντιδραστικά στοιχεία του απερχόμενου καθεστώτος και συγκεκριμένα με τη στρατιωτική ηγεσία για να καταπνίξουν τις επαναστατικές κινήσεις των πιο ριζοσπαστικών εργατών υπό τους Σπαρτακιστές και το ΚΚΓ, που θα ιδρυόταν ούτε δυο μήνες μετά την ανακήρυξη της «Δημοκρατίας», ήταν εκείνη που τελικά απομάκρυνε την πιο σοβαρή απειλή που γνώρισε ποτέ το αστικό γερμανικό κράτος στην ως τώρα ιστορία.
Πηγή: Leo Schwarz, “Direkt auf den Fuβ” 

Η εξέγερση των καπνεργατών της Καβάλας 1924

Κατιούσα

Σαν σήμερα, στις 10 Νοέμβρη 1924 σημειώθηκε η πρώτη μεγάλη εξέγερση των καπνεργατών της Καβάλας, ενάντια στην πρόθεση τοπικού εμπόρου να παρακάμψει την απαγόρευση εξαγωγής ανεπεξέργαστου καπνού. Στη διάρκεια της διαδήλωσης έχασαν τη ζωή τους μια καπνεργάτρια κι ένας αξιωματικός της χωροφυλακής. Η Καβάλα διέθετε εκείνη την εποχή 160 περίπου καπνομάγαζα, που αποτελούσαν τη βασική πηγή εισοδήματος των κατοίκων τους, πολλοί εξ αυτών μετά το 1922 προσφυγικής καταγωγής. Οι καπνεργάτες της Καβάλας, αλλά και άλλων πόλεων της Βόρειας Ελλάδας, ήταν από τους πρώτους κλάδους που οργανώθηκαν συνδικαλιστικά, διαθέτοντας σωματείο από τις αρχές της δεκαετίας του 1910, το οποίο από το 1913 βρισκόταν σε επαφή με τη Φεντερασιόν της Θεσσαλονίκης, επαφή που συνέβαλε στην προκήρυξη της πρώτης παμμακεδονικής απεργίας καπνεργατών το 1914.
Νέα ποιότητα απέκτησαν οι καπνεργατικοί αγώνες με την ίδρυση της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ, με τα εν λόγω σωματεία να αποτελούν ραχοκοκκαλιά του αναδυόμενου ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας. Έτσι, το 1919 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πανελλαδική απεργία στον κλάδο, με κύριο αίτημα την απαγόρευση εξαγωγής ανεπεξέργαστου καπνού.
Η Καπνεργατική Ομοσπονδία διέβλεπε στην εν λόγω πρακτική την υπονόμευση της διεθνούς θέσης των ελληνικών καπνών, αφού εξάγοντάς τα ανεπεξέργαστα έπεφτε η ποιότητά τους, με επόμενο βήμα την υποκατάστασή τους από φτηνότερα και χειρότερα ποιοτικά καπνά άλλων χωρών, όπως αμερικανικά και κινέζικα. Οι αγώνες και η επιμονή του καπνεργατικού κινήματος, αλλά και ο φόβος της κυβέρνησης για κοινωνικές αντιδράσεις σε περίοδο Μικρασιατικής Εκστρατείας, οδήγησαν σε ψήφιση του Νόμου 2869 «Περί απαγορεύσεως εξαγωγής ανεπεξεργάστων αρωματικών καπνών», τον Ιούλη του 1928, ο οποίος όμως δεν ικανοποίησε τους καπνεργάτες, καθώς μεταξύ άλλων άφηνε ουσιαστικά αλώβητη τη δράση του αμερικανικού καπνικού κεφαλαίου.
Σημαντικό ορόσημο του καπνεργατικού αγώνα ήταν η διακήρυξη της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας τον Οκτώβρη του 1924, που καλούσε όλους τους εργάτες, αγρότες, πρόσφυγες και μικροαστούς να αγωνιστούν κατά της εξαγωγής ανεπεξέργαστων καπνών. Στο στόχαστρο έμπαιναν τα καπνοβιομηχανικά διεθνή- ιδίως αμερικάνικα – μονοπώλια, όπως και τα καπνεμπορικά μονοπώλια, που ήλεγχαν την παραγωγή, επεξεργασία και εμπορία των καπνών στην Ελλάδα.
Η διακήρυξη αυτή βρισκόταν στη γραμμή του Ενιαίου Μετώπου Εργατών, Αγροτών και Προσφύγων του ΚΚΕ, που σε λίγο μόνο καιρό θα μετονομαζόταν έτσι κι επισήμως το Νοέμβρη του 1924. Το κόμμα εξάλλου μέσω των συνδικαλιστών του είχε βαθιές ρίζες μεταξύ των καπνεργατών, πατώντας στην ανάγκη τους να είναι πρωταγωνιστές στην παραγωγική διαδικασία εντός καπναποθηκών. Εξάλλου αποδυνάμωση της θέσης των ελληνικών καπνών σήμαινε παράλληλα και χτύπημα στη συνδικαλιστική οργάνωση των εργατών και την ιδεολογική τους ζύμωση σε ταξική κατεύθυνση των καπναπαθηκών.
Όλα λοιπόν έδειχναν εκείνο το Νοέμβρη πως οι συνθήκες ζητούσαν μια σπίθα για να γίνει η έκρηξη. Η σπίθα αυτή ήταν η απόφαση του καπνεμπόρου Γρηγοριάδη να προχωρήσει -κατόπιν κρατικής άδειας- σε μεταφορά ανεπεξέργαστων καπνών στο Βόλο. Ομάδα κομμουνιστών καπνεργατών ματαίωσε τη διαδικασία της φόρτωσης, προκαλώντας την επέμβαση στρατού και χωροφυλακής στο πλευρό της εργοδοσίας. Κατά τη συμπλοκή που ακολούθησε σκοτώθηκε από τις πέτρες των απεργών που συμπαραστάθηκαν στους συναδέλφους τους (παρότι το σωματείο καταδίκασε τις δολοφονίες και μίλησε για προβοκάτσια), ο ανθυπομοίραρχος Σκαλιδάκης, ενώ τραυματίστηκαν στρατιώτες και χωροφύλακες. Εκείνοι με τη σειρά τους πυροβόλησαν στο πλήθος, σκοτώνοντας μια καπνεργάτρια και τραυματίζοντας αρκετούς ακόμα, ενώ σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, υπήρξαν δυο νεκροί χωροφύλακες και δυο απεργοί. Η Καβάλα μεταβλήθηκε σε στρατοκρατούμενη πόλη (μάλιστα ήρθαν κι ενισχύσεις από το Πράβι, τη σημερινή Ελευθερούπολη, αλλά και τη Δράμα) και για κάποιες ώρες τα μαγαζιά έκλεισαν και οι κάτοικοι έμειναν στα σπίτια τους. Ο συνολικός απολογισμός των τραυματιών, σύμφωνα με τον τοπικό τύπο της εποχής, που παρουσίασε τα γεγονότα ως “κομμουνιστικές ταραχές” ανήλθε στα τριάντα άτομα.
Μετά τα γεγονότα, τα οποία έφτασαν και στην ελληνική βουλή, προκαλώντας υστερία ακόμα και περί “σοβιετικού δακτύλου”, κάτι που αναγκάστηκε να διαψεύσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, συνελήφθησαν πλήθος συνδικαλιστών της Καπνεργατικής Ένωσης Καβάλας, αντιμετωπίζοντας σε πολλές περιπτώσεις βαριές ποινές στο Στρατοδικείο Καβάλας. Σε πολύ σοβαρές καταγγελίες, που επιβεβαιώθηκαν αργότερα από τον τοπικό τύπο, προχώρησε ο βουλευτής της Δημοκρατικής Ένωσης του σοσιαλδημοκράτη Αλέξανδρου Παπαναστασίου Αύγουστος Θεολογίτης από τη Θάσο, κάνοντας λόγο για διοργάνωση “φασιστικών φαλάγγων” από τον Γεώργιο Κονδύλη, που εξόπλιζε ο στρατός κατά των κομμουνιστών εργατών. Για τα γεγονότα της 10ης Νοέμβρη κατέστησε υπεύθυνο το Νομάρχη Μάλη καθώς και τη “μπολσεβικοφοβία” του Μεράρχου Ξύδη. Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε διάλυση των φασιστικών σχηματισμών, προστατεύοντας όμως τον Κονδύλη, που έμεινε στη θέση του ως υπουργού. Εντέλει η ευθύνη αποδόθηκε δικαστικά στο νομάρχη Μάλη λόγω της άδειας που έδωσε στον καπνέμπορο να εξάγει τα καπνά, ενώ πιο αόριστα στις αρχές όπλισαν τους παρακρατικούς που επιτέθηκαν κατά των καπνεργατών. Παράλληλα τον επόμενο χρόνο, ψηφίστηκε νόμος που εισήγαγε το Ταμείο Ασφαλίσεως και Προστασίας Καπνεργατών, την πρώτη μορφή ασφάλισης, περίθαλψης και συνταξιοδότησης των εργατών. Στον ίδιο νόμο γινόταν και προσπάθεια διάσπασης του κινήματος, μέσω προβλέψεων που επέτρεπαν την αποειδίκευση και τη μαζική είσοδο γυναικών με χειρότερους όρους αμοιβής και εργασίας. Ο ελιγμός αυτός του αστικού κράτους ήταν προσωρινός φυσικά, και οι συγκρούσεις του με το μαχητικό ταξικό καπνεργατικό κίνημα θα ήταν συνεχείς σε όλη τη διάρκεια του ελληνικού μεσοπολέμου, αποτελώντας ως γνωστόν κι ένα από τα προσχήματα για την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά το 1936.

Τους εργατοπατέρες δεν τους πειράζουν οι ασφαλίτες στα εργατικά συνέδρια αλλά οι Κνίτισσες!

        

Σκηνές απείρου κάλους ζήσαμε στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και σήμερα! Μετά τα χθεσινά «αποκαλυπτήρια» του συνδικαλιστικού της χωροφυλακής, σήμερα ακολούθησαν τα «αποκαλυπτήρια» του εργατοπατερικού συνδικαλισμού! Κατά τη διαδικασία της εκλογής εφορευτικής επιτροπής ένας εργατοπατέρας της «δεξιάς» επιτέθηκε φραστικά σε δύο κοπέλες που βρίσκονταν στο φουαγιέ της αίθουσας συνεδριάσεων και που θεώρησε ότι δεν ήταν αντιπρόσωποι, αλλά ήταν κνίτισσες! Ο εργατοπατέρας ζήτησε επίμονα από τα δύο κορίτσια να του δηλώσουν που δουλεύουν! Όταν ένας εκπρόσωπος των ταξικών σωματείων που άκουσε τις φωνές του εργατοπατέρα, άρχισε να φωνάζει ότι την προηγούμενη ημέρα που «πιάστηκε στα πράσα» ο ασφαλίτης, ο συγκεκριμένος εργατοπατέρας αλλά και όλοι οι εργατοπατέρες δεν έβγαλαν τσιμουδιά, ο εργατοπατέρας έβαλε κάτω το κεφάλι κι εξαφανίστηκε γιατί αυτή ήταν η αλήθεια. Ότι, δηλαδή, οι εργατοπατέρες δεν είπαν κουβέντα για την παρουσία του ασφαλίτη στις διαδικασίες του Εργατικού Κέντρου!

Ο «δεξιός» εργατοπατέρας μπορεί να έβαλε το κεφάλι κάτω και να έφυγε, αλλά ένας «κεντρώος» εργατοπατέρας αποφάσισε να βγάλει να κάστανα από τη φωτιά για λογαριασμό του εργατοπατερισμού! Απευθυνόμενος στον εκπρόσωπο των ταξικών σωματείων ξετύλιξε όλη την επιχειρηματολογία της ασφάλειας, ότι δηλαδή ο ασφαλίτης πήγε να κατουρήσει στο χώρο του συνεδρίου και ότι τελικά εργαζόμενος είναι και ο ασφαλίτης και τι πειράζει να παραβρίσκεται στο χώρο! Το κράξιμο που έπεσε από τους συνέδρους, προφανώς όχι μόνο τους εκπροσώπους των ταξικών σωματείων, έκαναν και τον «κεντρώο» εργατοπατέρα να φύγει τρέχοντας!

Το δια ταύτα αυτής της ιστορίας είναι ότι οι εργατοπατέρες, πέρα από τον εκφυλισμό που καλλιεργούν στο συνδικαλιστικό κίνημα, καλλιεργούν και την ανοχή στην παρουσία των δυνάμεων καταστολής μέσα στις διαδικασίες των εργατικών σωματείων! Στους εργατοπατέρες  φαίνεται πιο φυσιολογικό να παρακολουθούν τις διαδικασίες εργατικών σωματείων ασφαλίτες, παρά φοιτητές, παρά άνεργοι! Αυτοί είναι οι εργατοπατέρες και στον χέρι των εργαζομένων είναι να τους στείλουν από κει που ήρθαν συμπαρατασόμενοι με τις ταξικές δυνάμεις!

Πέτρος Τατ.

Μέσα στους αγώνες οι εργαζόμενοι ενισχύουν το Κόμμα τους!

Η μάχη της Οικονομικής Εξόρμησης απαιτεί άριστη προετοιμασία, καλή οργάνωση, σταθερό - δημιουργικό έλεγχο, καλλιέργεια κλίματος ενθουσιασμού και στράτευσης. Ολα αυτά τα μέτρα η ΚΟ Πελοποννήσου τα παλεύει και κάθε χρόνο κάνει βήματα.
Ομως, το βασικότερο όλων είναι η κατανόηση ότι η μάχη αυτή δεν είναι ξεκομμένη από τη γενικότερη πολιτική μάχη. Η ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ αφορά και τα γερά οικονομικά του Κόμματος, αλλά και το πολιτικό άνοιγμα με το κουπόνι στο χέρι, την ανακοίνωση, την αντιπαράθεση με όλο αυτόν τον αντικομμουνιστικό βόθρο για τα οικονομικά του ΚΚΕ.
Ο καθένας σύντροφος καταλαβαίνει, από την ίδια τη δράση του, ότι η Οικονομική Εξόρμηση δεν ξεχωρίζει από την καθημερινή μας πάλη αλλά πάει παρέα με τον κομμουνιστή εργαζόμενο - συνδικαλιστή στο εργοστάσιο, στο σχολείο, στην υπηρεσία, ότι πάει μαζί με τον αγρότη στο ελαιοτριβείο, στο συσκευαστήριο, στο χωράφι, ότι πάει μαζί με τον φοιτητή στο αμφιθέατρο.
Οσο πιο πλατιά κατανοείται αυτό από όλο και περισσότερους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη πλάι στο Κόμμα, τόσο πιο καλά αποτελέσματα μπορούμε να έχουμε, να συνεχίζουμε με ρυθμούς που θα εξασφαλίζουν την κάλυψη του οικονομικού πλάνου, να συνεχίζουμε κερδίζοντας περισσότερους εργαζόμενους, λαϊκά στρώματα, νεολαία με το Κόμμα της εργατικής τάξης.

Παραδείγματα που ξεχωρίζουν

Κατά 31,33% καλύπτεται το πανελλαδικό πλάνο του ΚΚΕ. Η ΚΟ Πελοποννήσου βρίσκεται στη δεύτερη θέση, ανάμεσα στις Οργανώσεις, με 35,91%

Και στην Πελοπόννησο, που η Οργάνωσή μας έχει φτάσει στο 35,91% του πλάνου της, ξεχωρίζουν ορισμένα παραδείγματα από τη δράση των κομμουνιστών συνδικαλιστών σε χώρους δουλειάς, από τη δράση μας σε φάσεις όξυνσης της πάλης.
Εργαζόμενοι από την ανακύκλωση σκουπιδιών στην Τρίπολη και τη Λακωνία, κυρίως μετανάστες, αποφάσισαν να απεργήσουν παλεύοντας για τα δικαιώματά τους, για τη βελτίωση των συνθηκών δουλειάς κ.τ.λ. Η απόφασή τους αυτή ήταν αντικειμενικά κόντρα στην εργοδοσία, αλλά και στην εργοδοτική συνδικαλιστική πλειοψηφία του ΕΚ Αρκαδίας και της ΓΣΕΕ, που δεν έβλεπαν (ως συνήθως) μέχρι πρότινος καμιά ανάγκη για απεργία...
Οι κομμουνιστές συνδικαλιστές ακόμα και σε συνθήκες τέτοιες, που οξύνεται η ταξική πάλη, δεν έβαλαν όριο στη δράση τους ή «τείχη» ανάμεσα στην πολιτική και τη συνδικαλιστική παρέμβαση. Αλλωστε, οι σύντροφοί μας είναι μπροστάρηδες και γι' αυτό τους εμπιστεύονται οι συνάδελφοί τους, ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκείας. Είναι γνωστοί κομμουνιστές που διακινούν το κουπόνι την ώρα αυτή της μάχης, της οργάνωσης της πάλης στο χώρο δουλειάς, συγκεντρώνοντας από τους εργάτες «2ευρα» για την επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης του δικού τους Κόμματος!
Αντίστοιχα στη ΔΕΥΑ Μεσσηνίας, οι κομμουνιστές συνδικαλιστές είναι μπροστά για όλα τα προβλήματα των εργαζομένων, πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης ενάντια στην αντεργατική επίθεση, καλλιεργούν την αλληλεγγύη, δεν διαχωρίζουν τους εργαζόμενους σε μόνιμους και συμβασιούχους.
Η μόνιμη οικονομική στήριξη του Κόμματος από έναν μεγάλο όγκο εργαζομένων στο συγκεκριμένο χώρο, η διακίνηση του «Ριζοσπάστη» δείχνουν ότι κατανοείται από ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων - ακόμα και αν έχει επιφυλάξεις για την πολιτική μας - ότι ένα ισχυρό ΚΚΕ είναι προς το συμφέρον τους.
Αυτοί οι εργαζόμενοι συνέβαλαν καθοριστικά στην έναρξη της Οικονομικής Εξόρμησης, την ίδια ώρα που έδιναν την επιτυχημένη μάχη να οργανώσουν απεργία με μαζική συνέλευση, κόντρα στα εμπόδια που βάζει ο αντιαπεργιακός νόμος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ενθουσιασμός, η μαχητικότητα και η αυτοθυσία των κομμουνιστών στην Πελοπόννησο φάνηκαν και από το πανηγυρικό 1ο «κλείσιμο», την 1η Νοέμβρη, με γλέντια που οργανώσαμε στα κατά τόπους γραφεία μας και με τη συμμετοχή πολλών οπαδών και φίλων. Θα συνεχίσουμε με τον ίδιο ενθουσιασμό!

Θεόδωρος ΡΟΥΝΗΣ
Μέλος του Γραφείου της ΕΠ Πελοποννήσου του ΚΚΕ

Πώς ο φοβερός ιός της λύσσας μετατράπηκε σε ερευνητικό εργαλείο των νευροεπιστημών

Ο ιός της λύσσας μεγεθυμένος κατά ένα εκατομμύριο φορές. Το ακανθώδες περίβλημα γλυκοπρωτεϊνών του επιτρέπει να περάσει από νευρώνα σε νευρώνα

Με την ιδιότητα να μετατρέπει τα πιο ήρεμα κατοικίδια σε μανιασμένα κτήνη με αφρισμένα στόματα και με σχεδόν 100% ποσοστό θνησιμότητας, ο ιός της λύσσας υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες μάστιγες στην ανθρώπινη ιστορία. Δύο αιώνες επιστημονικής έρευνας αποκάλυψαν ότι ως αποτέλεσμα της βιολογικής εξέλιξης, ο ιός της λύσσας συνδυάζει την ικανότητα να μεταδίδεται μέσω του σάλιου από τα σαγόνια του μολυσμένου ζώου, με την ικανότητα να προκαλεί στο ζώο τη διάθεση μιας φρενίτιδας για να δαγκώσει.
Η λύσσα σκοτώνει ακόμη και σήμερα περίπου 60.000 ανθρώπους κάθε χρόνο. Ωστόσο, χάρη στους εμβολιασμούς και τη θέση σε καραντίνα των μολυσμένων ζώων, δεν προκαλεί πια τρόμο τουλάχιστον στον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο. Αντίθετα, οι νευροεπιστήμονες έχουν βρει τρόπους να αξιοποιούν το παθογόνο μικρόβιο σε όφελος της ανθρωπότητας. Ο ιός της λύσσας έχει μοναδική ικανότητα να βρίσκει δρόμο από το σημείο του δαγκώματος έως τον εγκέφαλο, μεταπηδώντας αθόρυβα από νευρώνα σε νευρώνα, αποφεύγοντας έτσι την ανίχνευση από το ανοσοποιητικό σύστημα. Οι επιστήμονες κατάφεραν να τιθασεύσουν και να φιλτράρουν αυτήν την ικανότητα του ιού, ώστε να αποκαλύψουν τις συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων του εγκεφάλου (βλ. διάγραμμα).

Κουβάρι

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται από δισεκατομμύρια νευρώνες, που ο καθένας συνδέεται με χιλιάδες άλλους. Η χαρτογράφηση αυτού του πολύπλοκου δικτύου συνδέσεων μπερδεμένων σαν κουβάρι είναι απαραίτητη για την κατανόηση της λειτουργίας του οργάνου, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε πώς δημιουργούνται τα συναισθήματα και γενικότερα η συμπεριφορά, ως εκδήλωση της λειτουργίας του εγκεφάλου. Χρησιμοποιώντας τροποποιημένους ιούς λύσσας, οι ερευνητές μπορούν τώρα να παρατηρήσουν ποια είδη εισόδου πληροφοριών δέχεται ένας νευρώνας, πώς τα ηλεκτρικά σήματα ταξιδεύουν από τα μάτια στον εγκέφαλο και ποια είδη νευρώνων ελέγχουν τη θέση του σώματος, επιτρέποντάς μας να μην πέφτουμε. Οι νευροεπιστήμονες ελπίζουν ότι τέτοιες πληροφορίες θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε νευρολογικές διαταραχές, όπως η ασθένεια Πάρκινσον, ανοίγοντας το δρόμο για νέα καλύτερα φάρμακα για την αντιμετώπιση ή τη θεραπεία τους.

Χρησιμοποιώντας διαφορετικές εκδοχές του συστήματος delta-G (τροποποιημένης γλυκοπρωτεΐνης), οι νευροεπιστήμονες μελέτησαν τη λειτουργία διαφόρων κυκλωμάτων του νευρικού συστήματος των ποντικών για να μάθουν πώς αυτά συμβάλλουν στην αντίληψη και τη συμπεριφορά των ζώων. Απ' τις πρώτες επιλογές τους ήταν το οπτικό σύστημα. Οταν το φως μπει μέσα στο μάτι, τα νευρικά κύτταρα στο πίσω μέρος του αμφιβληστροειδούς, τα γαγγλιακά κύτταρα, μεταδίδουν σήματα στον εγκέφαλο. Οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι αυτές οι πληροφορίες μεταφέρονται σε ενδιάμεσες τοποθεσίες μέσα στον εγκέφαλο, πριν καταλήξουν στον εγκεφαλικό φλοιό, στη φαιά ουσία, όπου γίνεται η ανώτερου επιπέδου επεξεργασία τους. Διαπίστωσαν ότι πράγματι από νευρώνα σε νευρώνα τα οπτικά ερεθίσματα φτάνουν στον Πλευρικό Γονιδιακό Πυρήνα (ΠΓΠ), μια περιοχή μεταγωγής σημάτων στον εγκέφαλο.

Διαδρομές

Οι ερευνητές έδειξαν ότι ο ΠΓΠ περιέχει τρία διαφορετικά είδη νευρώνων, που το καθένα φαίνεται να επεξεργάζεται τις οπτικές πληροφορίες με διαφορετικό τρόπο. Λιγότερο από ένα τρίτο των νευρώνων εξυπηρετούν για τη μεταγωγή, κατευθύνοντας στο φλοιό τα σήματα που έρχονται από τον αμφιβληστροειδή. Περίπου ένα άλλο τρίτο των νευρώνων δέχεται συνδυασμούς διαφόρων σημάτων από το ένα μάτι και οι υπόλοιποι (κοντά στο 40%) δέχονται σήματα και από τα δύο μάτια. Ετσι παρότι ο ΠΓΠ βρίσκεται σε ένα πρώιμο στάδιο του οπτικού κυκλώματος, το μεγαλύτερο μέρος των νευρώνων του συνδυάζει πληροφορίες από πολλαπλές πηγές. Τα ευρήματα αυτά αναμένεται να φωτίσουν περισσότερο τη διαδικασία μέσω της οποίας ο εγκέφαλος ερμηνεύει τις πληροφορίες από τα μάτια.
Αλλοι ερευνητές μελέτησαν με το σύστημα delta-G τους νευρώνες του Πλευρικού Αιθουσιαίου Πυρήνα (ΠΑΠ), της περιοχής του εγκεφάλου που μας αποτρέπει από το να πέσουμε. Για παράδειγμα, όταν βρισκόμαστε μέσα στο μετρό και το τρένο φρενάρει απότομα, πριν καλά - καλά σκεφτούμε έχουμε μετακινήσει και σφίξει τα πόδια για να αντισταθμίσουμε την αδρανειακή δύναμη και ίσως έχουμε πιάσει και κάποιο στύλο για να κρατηθούμε. Πώς ο εγκέφαλος ενεργοποιεί τις κατάλληλες ομάδες μυών τόσο γρήγορα σε μια πλειάδα τέτοιων περιστάσεων; Αποκαλύφθηκε ότι ο ΠΑΠ των ποντικών περιέχει δύο ανατομικά διαφορετικά είδη νευρώνων, που το καθένα έχει διαφορετικές συνδέσεις προς το περιφερειακό νευρικό σύστημα. Μια ομάδα νευρώνων ενεργοποιείται πολύ γρήγορα, όταν ο εγκέφαλος αισθανθεί αστάθεια του σώματος, έτσι ώστε να εκταθούν τα άκρα για να αυξηθεί η βάση στήριξης του σώματος. Μετά, ενεργοποιείται η δεύτερη ομάδα νευρώνων του ΠΑΠ, δίνοντας εντολή για ενίσχυση και σταθεροποίηση των αρθρώσεων των άκρων, ώστε το σώμα να επιστρέψει στην αρχική του θέση. Οι ερευνητές μπορούσαν να ενεργοποιήσουν αυτούς τους νευρώνες απλώς ανάβοντας ένα μπλε φως μέσα στον ΠΑΠ, μέσω μιας λεπτής οπτικής ίνας. Οταν άναβε το φως, οι ποντικοί ρύθμιζαν τη θέση των άκρων τους, σα να ήθελαν να σταματήσουν μια πτώση, παρότι δεν έπεφταν εκείνη τη στιγμή.

Στην υπηρεσία του ανθρώπου

Τρίτη ομάδα ερευνητών διερεύνησε με το σύστημα delta-G το ζήτημα των λειτουργιών των νευρώνων που απελευθερώνουν ντοπαμίνη (που προκαλεί ευφορία), όταν το ζώο νιώθει ήδη ή αντιλαμβάνεται ότι επίκειται να νιώσει κάτι που το ευχαριστεί, π.χ. να γευτεί μια τροφή που του αρέσει πολύ. Οι νευρώνες αυτοί, στο επονομαζόμενο κύκλωμα ανταμοιβής, δέχονται πληροφορίες από διάφορες πηγές και οι επιστήμονες χρειαζόταν να μάθουν ποια είδη πληροφορίας φτάνουν σε ποιες ομάδες ντοπαμινεργικών νευρώνων. Διαπίστωσαν ότι μια ομάδα νευρώνων συγκεκριμένης περιοχής του εγκεφάλου δέχεται τις πληροφορίες, που σχετίζονται με το αν ένα ερέθισμα σχετίζεται με επερχόμενη ανταμοιβή και μια ομάδα σε άλλη περιοχή δέχεται τις πληροφορίες για την ποιότητα της ανταμοιβής (π.χ. πόσο αρέσει στο ζώο η τροφή). Η πρώτη ομάδα νευρώνων είναι ανάμεσα σε εκείνες που εκφυλίζονται στην ασθένεια του Πάρκινσον και μεγάλο μέρος των νευρωνικών συνδέσεων αυτής της ομάδας είναι προς μια ομάδα νευρώνων που συμμετέχει στον έλεγχο της κίνησης. Ο ηλεκτρικός ερεθισμός της τελευταίας ομάδας νευρώνων ήταν ήδη γνωστό ότι καταστέλλει τα συμπτώματα Πάρκινσον, αλλά τώρα οι επιστήμονες γνωρίζουν και άλλες ομάδες νευρώνων που συνδέονται ανάλογα με αυτήν και αποτελούν ενδεχόμενο επιπλέον στόχο της τεχνικής βαθέος εγκεφαλικού ερεθισμού.
Ο συνδυασμός των επιτευγμάτων της βιολογικής εξέλιξης με τη στοχευμένη γενετική μηχανική έδωσε στους νευροεπιστήμονες ένα πολύ ισχυρό εργαλείο. Τώρα οι ερευνητές στρέφονται στην αναζήτηση για τροποποιημένους ιούς που θα μπορούν να ανιχνεύσουν όχι την εισροή πληροφοριών σε νευρώνες, αλλά την εκροή απ' αυτούς. `Η άλλους που να εντοπίζουν μόνο τις ενεργές συνδέσεις μεταξύ νευρώνων, αποκαλύπτοντας τα κυκλώματα που συνδέονται με συγκεκριμένες συμπεριφορές. Ηρθε η εποχή οι ιοί που τρομοκρατούσαν τους ανθρώπους επί χιλιάδες χρόνια, να χρησιμοποιηθούν για να μας υπηρετήσουν.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»