ΣΚΑΪ και φιλελεδισμός – Ο ενημερωτικός πάτος του βαρελιού

Κατιούσα

Το κανάλι που μας είχε εηνερμώσει υπεύθυνα για τη δολοφονία του Φύσσα πως τον είχαν σκοτώσει για το ποδόσφαιρο, πήγε ένα βήμα παραπέρα ή μάλλον πιο κάτω στον πάτο του βαρελιού.

Έχοντας πάρει κατάκαρδα την αθωωτική απόφαση και την απελευθέρωση της Ηριάννας και του Περικλή και τη χαρά όσων τους συμπαραστάθηκαν όλο αυτό το διάστημα, έβαλε πλάνα αρχείου από τα επεισόδια που έγιναν πριν από ένα χρόνο, στην απόρριψη του αιτήματος της αποφυλάκισης της Ηριάννας, έκανε λόγο για ένταση μεταξύ της αστυνομίας και των συγκεντρωμένων έξω από το Εφετείο, και τα μετέδωσε τον παραπλανητικό τίτλο “επεισόδια και συγκρούσεις για την αποφυλάκιση της Ηριάννας”.

Κι αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για αυτήν.
Δεν παρέλειψε βέβαια να μας ενημερώσει για την προκλητική εισαγγελική πρόταση, συμφωνώντας πιθανότατα μαζί της πως “οι κατηγορούμενοι είναι αναρχικοί, αλλά το κρύβουν για τους δικούς τους λόγους”…

Βρέθηκαν σε γκούλαγκ της Σιβηρίας δύο Πόντιοι διωχθέντες από τον Στάλιν!

        

28 Ιουνίου του 2018, κοντά τριάντα χρόνια από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ανακαλύφθηκε στη Σιβηρία κρυφό γκούλαγκ όπου είχαν απομείνει λίγοι φύλακες και λίγοι κρατούμενοι. Το συγκεκριμένο γκούλαγκ ήταν διαβαθμισμένο και την ύπαρξή του τη γνώριζαν ελάχιστοι, οι οποίοι κατέστρεψαν το 1991 τα αρχεία της ύπαρξής του! Έτσι φύλακες και κρατούμενοι απέμειναν απομονωμένοι στα βάθη της Σιβηρίας χωρίς καμία επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο! Επειδή το συγκεκριμένο γκούλαγκ ήταν διαβαθμισμένο η επικοινωνία γινόταν με μία στρατιωτική γραμμή, την οποία κατέστρεψαν αυτοί που γνώριζαν την ύπαρξή του. Στο συγκεκριμένο γκούλαγκ βρέθηκαν ζωντανοί άνθρωποι που προέρχονταν από μειονότητες τις οποίες δίωξε ο Στάλιν και μεταξύ αυτών οι δύο Πόντιοι.

Οι δύο Πόντιοι που βρέθηκαν ζωντανοί στο συγκεκριμένο γκούλαγκ είναι ο Γιάνγκον και ο Γιώριτς, οι γιοι της γιαγιάς Δεσποίκ, οι οποίοι αναφέρονται στο εγχειρίδιο εκμάθησης της Ποντιακής Διαλέκτου που έχει εκδοθεί από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Ποντίων Εκπαιδευτικών. Ο Γιάνγκον και ο Γιώριτς, παρ’ όλο που έχουν ξεπεράσει τα 100 χρόνια ζωής, βρέθηκαν νέοι και ακμαίοι αφού στο συγκεκριμένο γκούλαγκ γινόταν πειράματα για να βρεθεί το ελιξίριο της νεότητας. Ο Γιάνγκον και ο Γιώριτς, σε άπταιστα Ποντιακά, δήλωσαν μετά τη διάσωσή τους ότι στο συγκεκριμένο γκούλαγκ εξολοθρεύτηκαν εκατομμύρια άνθρωποι που κυνηγήθηκαν από τον Στάλιν εξαιτίας της καταγωγής τους, ανάμεσά τους και εκατοντάδες χιλιάδες Πόντιοι. Ο Γιάνγκον και Ο Γιώριτς ζήτησαν να αναγνωριστεί παγκοσμίως η Γενοκτονία που διέπραξαν ο Στάλιν και η Σοβιετική Ένωση σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού, τονίζοντας πως η αγριότητα της Γενοκτονίας από τους Τούρκους ωχριούσε μπροστά στην αγριότητα της Γενοκτονίας από τον Στάλιν.

Ο Γιάνγκον και ο Γιώριτς δήλωσαν πως επιθυμούν να έρθουν στην Ελλάδα προκειμένου να αγωνιστούν για την αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας από τον Στάλιν, για να ασχοληθούν με επιχειρήσεις και με ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες! Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του Γιάνγκον και του Γιώριτς θα είναι στον τομέα της αναζωογόνησης των κυττάρων, καθώς θα εμπορεύονται ελιξίρια νεότητας και φύκια για μεταξωτές κορδέλες! Ο Γιάνγκον και ο Γιώριτς στην ομάδα που θα αγοράσουν, θα παίζουν και οι ίδιοι ποδόσφαιρο, αφού το ελιξίριο της νεότητας, που βρέθηκε στο γκούλαγκ στο οποίο ήταν έγκλειστοι, δημιουργεί επιπλέον υπερανθρώπους! Στα σχέδια του Γιώριτς και του Γιάνγκον είναι να αγοράσουν και μία Πανεπιστημιακή Έδρα για να διδάσκουν την Γενοκτονία των Ποντίων από τον Στάλιν και τη Σοβιετική Ένωση! Εάν όλα πάνε καλά, ο Γιάνγκον και ο Γιώριτς θα επεκταθούν και στη βιομηχανία του θεάματος για να κάνουν ταινίες με θέμα τη ζωή των Ποντίων στα γκούλαγκ του Στάλιν!

Οράτιος Μενιππίδης

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ των ΣΥΚΟΦΑΝΤΩΝ (αντικομμουνιστών)...

Καθόλου τυχαία δεν είναι η πρόσφατη επίθεση-λαθροχειρία που επιχείρησε η “Εφημερίδα των Συντακτών” ενάντια στο ΚΚΕ με αφορμή το ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ. Πρόκειται για άλλη μια επίθεση που έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των προβοκατόρικων δημοσιευμάτων της εν λόγω εφημερίδας για μια σειρά ζητήματα, είτε αυτά αφορούν ιστορικά θέματα (βλ. Χαρ. Φλωράκης, Υπόθεση Κατίν κλπ.) είτε θέματα επικαιρότητας (20ο Συνέδριο ΚΚΕ, Διεθνές Κομμ. Κίνημα, κλπ). 

Λειτουργώντας ως μια εναλλακτική “Αυγή”, με έντονα φιλοκυβερνητικό χαρακτήρα που… ”βγάζει μάτι”, η ΕφΣΥΝ δείχνει να έχει αναλάβει εργολαβικά τις επιθέσεις στο ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, αλλά και να πρωτοστατεί στην οπορτουνιστική αναθεώρηση της Ιστορίας.

 

Από το ξεκίνημα κιόλας της κυκλοφορίας της, η ΕφΣΥΝ άρχισε τις μπαγαποντιές. Ένα πρώτο κραγαυλέο παράδειγμα ήταν το ψευδές δημοσίευμα της (30/4/2013) για ημερίδα που- τάχα- διοργάνωνε ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων ΣΦΕΑ 1967-1974. Στην πραγματικότητα ο ΣΦΕΑ δεν είχε διοργανώσει καμία ημερίδα, αλλά επρόκειτο για πρωτοβουλία- προσκείμενων στον ΣΥΡΙΖΑ- μελών του Συνδέσμου που επιχειρούσαν να… υποκαταστήσουν το ΔΣ του ΣΦΕΑ. 

Με προβοκατόρικα δημοσιεύματα και απροκάλυπτα ψέματα η εφημερίδα επιχείρησε να δημιουργήσει εντυπώσεις κατά το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, τον Απρίλη του 2013. Έγραφε τότε, μεταξύ άλλων, πως ο συντάκτης της είχε… κοπεί στο “φεις κοντρόλ” και δεν μπόρεσε να καλύψει το Συνέδριο. Ασφαλώς, ο συντάκτης της ΕφΣΥΝ ήταν παρών στην έναρξη των εργασιών και κανένας δημοσιογράφος δεν είχε κοπεί στο υποτιθέμενο “φέις κοντρόλ”… https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7389393

Η εφΣΥΝ ήταν η εφημερίδα που, τον Αύγουστο του 2015, έκανε υποδείξεις στο ΠΑΜΕ να μην καταγγέλλει τις εργοδοτικές αντεργατικές μεθοδεύσεις και απολύσεις στα ΜΜΕ επειδή, σύμφωνα με την εφημερίδα, ο “Ριζοσπάστης” και ο “902” είχαν κάνει τα ίδια. Πρόκειται για επιχειρηματολογία που θα μπορούσε να βρει κάποιος και σε φασιστικά χρυσαυγίτικα σάιτ που βρίθουν συκοφαντιών για το ΚΚΕ. Τσουβαλιάζοντας τα ιδεολογικοπολιτικά δημοσιογραφικά όργανα του Κόμματος (που δεν έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα και στηρίζονται στην οικονομική προσφορά φίλων, μελών, εργαζομένων) με τους επιχειρηματικούς ομίλους των ΜΜΕ, η εφΣΥΝ έβαζε και πάλι στο στόχαστρο το ΚΚΕ… https://www.rizospastis.gr/story.do?id=8541905

Πιστή στη γραμμή της εξαπάτησης περί “αριστερής κυβέρνησης” (όπου το ΚΚΕ θα έπαιζε το ρόλο του συγκυβερνήτη, μαζί με τον σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ), η Εφημερίδα των Συντάκτών εκθείαζε το Νοέμβρη του 2015 το ΚΚ Πορτογαλίας για την συμμετοχή του στην κυβέρνηση της χώρας. Με αυθαίρετο και προκλητικό τρόπο, ο συντάκτης του άρθρου επιχειρούσε να κάνει το άσπρο-μαύρο, να δικαιολογήσει την συμμετοχή των κομμουνιστικών κομμάτων σε κυβερνήσεις διαχείρισης του καπιταλισμού, καταλήγοντας στο γελοίο συμπέρασμα ότι για την επίθεση που δέχονται τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα φταίει το….ΚΚΕ (!!!) που δεν συνδράμει σε μια “κυβέρνηση της αριστεράς”. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=8664093

Απ’ τις μπαγαποντιές της ΕφΣΥΝ δε γλύτωσε ούτε ο Χαρίλαος Φλωράκης. Στις 22 Οκτώβρη 2016 η εφημερίδα κυκλοφόρησε με ένθετο της αφιερωμένο στον πρώην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Παριστάνοντας πως “τιμούν” τη μνήμη του Χαρίλαου, οι συντάκτες του ένθετου ουσιαστικά εξαπέλυαν επίθεση στο ΚΚΕ και την σημερινή στρατηγική του. Γνωστή άλλωστε η τακτική των οπορτουνιστών να “υμνούν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς” και οι συντάκτες-κουκουεδολόγοι της ΕφΣΥΝ παίρνουν άριστα στα αντιΚΚΕ προβοκατόρικα δημοσιεύματα. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9087184

Το 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ, στα τέλη Μάρτη-αρχές Απρίλη του 2017, δεν άφησε – όπως ήταν επόμενο- “ασυγκίνητους” τους κονδυλοφόρους της ΕφΣΥΝ οι οποίοι επανέκαμψαν δυναμικά στην κουκουεδολογία. «Ανήσυχες σκιές να μπαινοβγαίνουν σε γραφεία του κτιρίου του Περισσού» έγραφαν μεταξύ άλλων οι… Σέρλοκ Χολμς της εφημερίδας, ενώ επινόησαν απ’ το κεφάλι τους δήθεν διαφοροποίηση στελέχους του Κόμματος η οποία διαψεύστηκε. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9302738

Όσο, βέβαια, κι αν θέλει ο… αντικομμουνιστής να κρυφτεί, η χαρά δεν τον αφήνει. Η φιλοξενία από την ΕφΣΥΝ άρθρων τροτσκιστικής ιδεολογικής κατεύθυνσης για την περίφημη “Σφαγή του Κατίν” είναι χαρακτηριστική. Αναπαράγοντας τη ναζιστική εκδοχή και τα ψέματα του Γκέμπελς για το Κατίν, πασπαλίζοντας τα κείμενα με μπόλικο αντισταλινισμό, η εφημερίδα ουσιαστικά υιοθέτησε το γνωστό αντικομμουνιστικό αφήγημα για τη δήθεν μαζική εκτέλεση πολωνών υπηκόων από τους σοβιετικούς! Όλως τυχαίως (;) πρόκειται για το ίδιο ανιστόρητο αφήγημα που αναπαράγουν τα εμέσματα της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και των ακροδεξιών φυλλάδων, τύπου “Μακελειό” και “Ελεύθερη Ώρα”…

Σε όλα τα παραπάνω, που αποτελούν δείγματα της εμπάθειας και εμμονικής έχθρας της “Εφημερίδας των Συντακτών” απέναντι στο ΚΚΕ, ήρθε να προστεθεί το πρόσφατο παράδειγμα της γελοίας επίθεσης στο ΚΚΕ για τη δήθεν “Νέα θέση του στο ονοματολογικό”. Την απάντηση στις κουτοπονηριές των συντακτών της ΕφΣΥΝ την έδωσε σχετικό άρθρο του “Ριζοσπάστη”, όπως επίσης τη δίνει η σταθερή, επί 25 χρόνια θέση του ΚΚΕ, στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. 

Είναι πλέον σαφής ο ρόλος της “Εφημερίδας των Συντακτών” ως δημοσιογραφικό δεκανίκι της συγκυβέρνησης και απολογητής της σοσιαλδημοκρατίας. Σε όσες σοφιστείες κι’ αν καταφύγουν, όσο και αν διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα μέσα από αναληθή και αναξιόπιστα δημοσιεύματα, τον τίτλο που δικαιούνται θα τον πάρουν: Αυτόν της “Αυγής Νο2”

Ατέχνως

Ο μεγαλύτερος προβοκάτορας ολων των εποχών

Δε θα ήταν υπερβολή να ονομάζεται ο χριστιανισμός παυλιανισμός. Πιθανόν και να του άξιζε του Παύλου. Εφ’ όσον βεβαίως, δεχτούμε πως πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο. Σ’ αυτόν τον παράξενο –το λιγότερο που μπορεί να τον χαρακτηρίσει κανείς– τύπο, οφείλει ο χριστιανισμός την εξάπλωσή του. Ο Σαούλ ή Σαύλος ή Παύλος, αργότερα, επιτυγχάνει το ακατόρθωτο. Βεβαίως, με σχετική βοήθεια από τα ιερά κείμενα των Εβραίων, την ανοχή ή και την κάλυψη από τους προστάτες του Ρωμαίους κι απ’ όλους όσοι, από τους κρατούντες της εποχής, αντιλήφθησαν σύντομα την αξία ενός δόγματος που πειθανάγκαζε τις μάζες και αντάλλασσε την παρούσα δουλεία με την υπερβατική αναγνώριση στη μέλλουσα ζωή. Όποιος κι αν ήταν ο χριστιανισμός στα πρώτα του βήματα, η παρουσία του Παύλου τον εξαπλώνει, σχετικώς τουλάχιστον, στις μάζες αλλά και τον μολύνει ανεπανόρθωτα. Ανεξάρτητα από το αν υπήρξε κάποιος Ιησούς, ο Παύλος κατορθώνει να διαδώσει μια διδασκαλία που μισεί τη ζωή, περιφρονεί τον κόσμο, μολύνει τη σχέση μας με τον εαυτόν μας. Η απέχθεια του νευρωτικού και σεξουαλικά ανίκανου Παύλου για το σώμα, τη σάρκα, το σεξ, τις επιθυμίες, ο απόλυτος μισογυνισμός του διαμόρφωσαν τον κόσμο σε κατακόμβη δακρύων και αιώνιας τιμωρίας. Με τη χαρακτηριστική ευχέρεια επαγγελματία οπορτουνιστή (σας θυμίζει κάτι;), ανάλογα με το ακροατήριο προσαρμόζει το ακόμη εύπλαστο δόγμα, προσέχοντας πάντα μη δυσαρεστήσει τους Ρωμαίους προστάτες του και κρατούντες της εποχής. 

Ο τύπος δεν είχε πολλά πράγματα να του ζηλέψεις. Κοντός, κοκαλιάρης, φαλακρός, υστερικός, τεντάς στο επάγγελμα, από την Ταρσό, τον συναντάμε για πρώτη φορά, (Πράξεις αποστόλων) ως νεανία Σαύλο, δύο τρία χρόνια μετά τον υποτιθέμενο θάνατο του Ιησού, στο θεάρεστο έργο του λιθοβολισμού του ελληνιστή Στέφανου, ως μαθητευόμενο βασανιστή. Είναι αστός Φαρισαίος και, μέγα προτέρημα για την εποχή, Ρωμαίος πολίτης. Όσο ο εμπαθής Σαύλος ανδρώνεται τόσο γίνεται ο φόβος και ο τρόμος των χριστιανών. Κάτι σαν ασφαλίτης, όπως θα λέγαμε σήμερα, ο Σαύλος μπαινοβγαίνει στα σπίτια γεμάτος φανατισμό και τραβά στα βασανιστήρια, στις φυλακές και τους λιθοβολισμούς άντρες και γυναίκες αδιακρίτως, εντεταλμένος από τους ορθόδοξους Εβραίους και προστατευμένος από τους Ρωμαίους συμπολίτες του. Η περιοχή δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα ανεπτυγμένα σαδιστικά ένστικτα του Σαύλου και αποφασίζουν με αίτημά του να κατευθυνθεί προς τη Δαμασκό όπου έχει πολύ πράγμα για εκκαθαρίσεις. Είναι τόση η δουλειά που τον περιμένει στη Δαμασκό, που συνοδεύεται από απόσπασμα ώστε να είναι πιο αποτελεσματικός στο έργο του. Κάπου στο δρόμο γίνεται το θαύμα. Να θυμάστε πάντα πως οι πληροφορίες που έχουμε είναι από αυτούς που ήθελαν να φτιάξουν αργότερα την εικόνα του. Το θαύμα λοιπόν, στο δρόμο για τη Δαμασκό, μπορεί και να ’ναι το απαλλακτικό του Σαύλου από κανένα αιματοβαμμένο πογκρόμ στη Δαμασκό. Τέλος πάντων, οι Πράξεις των αποστόλων ξαπλώνουν κάτω τον Σαύλο σε μια καραμπινάτη υστερική κρίση που θα τη ζήλευε το καλύτερο ψυχιατρικό σύγγραμμα σήμερα και επί τρεις μέρες παρουσιάζει τα μύρια όσα. Έχει όλων των ειδών τις παραισθήσεις – τυφλώνεται από ένα έντονο φως, ακούει τη φωνή του Ιησού, “Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις…”, και άλλα τέτοια που σε κάνουν κι ανατριχιάζεις, δεν τρώει και δεν πίνει για όλο το διάστημα. Μαζί με τον Σαύλο είναι και το απόσπασμα που έχει την εξής περίεργη σχέση με το θαύμα, και πάντα από τις Πράξεις των αποστόλων:

«Οι άνδρες που τον συνόδευαν έμειναν ενεοί, ακούοντες μεν την φωνήν, μηδένα δε θεωρούντες».

Κι από τον Σαύλο, υποτίθεται, πάντα από το ίδιο κείμενο: «Εκείνοι που ήσαν μαζί μου το μεν φως είδον και κατεφοβήθησαν, την φωνήν όμως του λαλούντος προς εμέ δεν ήκουσαν». Άντε βγάλε άκρη. Τελικά άκουσαν και είδαν, είδαν και δεν άκουσαν ή δεν πήραν χαμπάρι την τύφλα τους; Φαίνεται πως για την εποχή αυτά τα κείμενα, όσο ασυνεπή λογικά και αλληλοαναιρούμενα κι αν ήταν, έπαιξαν το ρόλο τους. Και θα τον χάναμε τον Σαύλο αν δεν τον χειροθετούσε ο Ανανίας που εσπευσμένα απεστάλη από τον Θεό εν είδη 166. Αυτός ο υστερικός και φανατικός Φαρισαίος με τη βλαμμένη λίμπιντο ακολουθεί το πανάρχαιο από τότε “όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια” και κηρύσσει άκυρη κάθε μορφή σεξουαλικότητας για τον ίδιο αλλά και για όλο τον υπόλοιπο κόσμο και θεσπίζει το μίσος για το σώμα, τις γυναίκες και τη ζωή. Η απέχθειά του για τη σεξουαλικότητα, η εξύμνηση της αγνότητας, η λατρεία της αποχής, το εγκώμιο της χηρείας και της αγαμίας, η προτροπή να φέρονται σαν κι αυτόν, η κατ’ ανάγκη συγκατάνευση στο γάμο ωσάν το ελάχιστο κακό αποτελούν συμπτώματα της υστερίας του που καταφέρνει να διαπεράσει όλο το οικοδόμημα του χριστιανικού δόγματος ακόμη και μέχρι τις μέρες μας. Ο Παύλος μισεί τον εαυτόν του και μισεί όλο τον κόσμο. Ο κατ’ επάγγελμα λιθοβολιστής και διώκτης των χριστιανών Σαούλ, μετατρεπόμενος σε χριστιανό Παύλο, παραμένει ο μίσαυτος και κατ’ επέκταση ο μισάνθρωπος διώκτης της ζωής και ό,τι τη συνθέτει, του έρωτα, του πόθου, της ηδονής, των αισθήσεων εν γένει, της χαράς, της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας αλλά και της σάρκας, του σώματος. Για τον Παύλο, η θεολογία είναι το μέσο προς την πολιτική. Είναι πολιτικάντης και προσαρμόζεται ανάλογα με το ακροατήριο. Προς τους Ρωμαίους βαπτίζει την εξουσία τους θεόπνευστη, προτρέποντας τους δύσμοιρους χριστιανούς στη γνωστή υποταγμένη στάση. Προς τους Κορινθίους (Α΄ επιστολή) το παίζει ολίγον τσαχπίνης:

«Δεν είμαι ελεύθερος;[…] Μη δεν έχομεν εξουσίαν να συμπεριφέρωμεν αδελφήν γυναίκα, ως και οι λοιποί απόστολοι, και οι αδελφοί του Κυρίου, και ο Κηφάς»;

Στους Κορίνθιους απευθύνεται. Γνωρίζει πως διαφέρουν οι απόψεις τους για τις γυναίκες. Ως γνωστόν, η μαγκιά μέχρι εκεί που μας παίρνει. Οι Πράξεις των αποστόλων αναφέρουν και μια ερωτική, τρόπον τινά, περιπετειούλα του με τη Θέκλα. Φαίνεται πως κανείς δε χάνεται. Στο Ικάριο ζει η Θέκλα, αρραβωνιασμένη με ευγενή νέο. Ακούει τον Παύλο, εκστασιάζεται και παρατάει σύξυλο τον αρραβωνιαστικό. Ο τελευταίος διαμαρτύρεται στον έπαρχο, ο οποίος και μπουζουριάζει τον Παύλο. Η Θέκλα τον επισκέπτεται επιμένοντας. Φυλακίζεται. Αργότερα ο Παύλος εξορίζεται και η Θέκλα οδηγείται στην πυρά. Συμβαίνει το θαύμα. Μια βροχή, κατακλυσμιαία, τη σώζει. Τρέχει και τον βρίσκει. Βλέπετε, ακόμη και για τον Παύλο υπάρχει μια γυναίκα. Την παίρνει μαζί του στην Αντιόχεια.
Εκεί την ερωτεύεται κάποιος ευγενής και προσφέρει στον Παύλο ένα μεγάλο ποσό, αυτός αρνείται πως τη γνωρίζει, η Θέκλα τα στυλώνει πιστή στον έρωτά της (ο άλλος ζωντάνευε παστά ψάρια, εδώ θα κολλήσουμε τώρα;) και τη ρίχνουν στ’ άγρια θηρία. Φαίνεται πως δεν τρώγεται με τίποτα, τη γλιτώνει κι ελευθερώνεται. Στη δεύτερη επιστολή του προς τους, φαντάζομαι, έκπληκτους, Κορίνθιους απαριθμεί με υπερηφάνεια τους εξευτελισμούς και τις διώξεις που υπέστη, αποκαλύπτοντας σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια τον καλπάζοντα μαζοχισμό του. Πέντε μαστιγώματα από “τεσσαράκοντα παρά μίαν”, βλέπετε πρόκειται για Ρωμαίο πολίτη, βουρδουλιές, τρεις άγριους ραβδισμούς, ένα λιθοβολισμό απ’ όπου τη γλίτωσε φτηνά και την πληρώσαμε οι υπόλοιποι, τρία ναυάγια όπου στο ένα πέρασε ένα μερόνυχτο στα παγωμένα νερά, χώρια όλα τα άλλα που συνεπάγονταν τα πολυάριθμα ταξίδια εκείνη την εποχή. Η απόλαυση του μαζοχιστή ολοκληρώνεται με τις φυλακίσεις, τη διετή παραμονή σε μπουντρούμι, την εξορία. Η γελοιοποίηση και ο εξευτελισμός δεν τον πτοούν. Υφίσταται αδιαμαρτύρητα τους γέλωτες και τα γιουχαΐσματα των στωικών κι επικούρειων Αθηναίων, όταν τους μιλά για την ανάσταση, καθαρή ανοησία για τους καλλιεργημένους Αθηναίους. Ο μαζοχιστής κι εκτρωματικός Φαρισαίος αποδέχεται την καταδίκη της γυναίκας στη Γένεση και τις εκτοξεύει (τις γυναίκες) συλλήβδην στο φόβο και την υποταγή. Πρεσβεύει πως κάθε εξουσία εκπορεύεται από το θεό και θεωρεί απόλαυση να είναι κανείς υπάκουος και δούλος. Ο πανάγαθος και φιλεύσπλαχνος θεός του χαίρεται με την αρρώστια, τη φτώχεια, τα βάσανα και τη δουλεία. 

Για τον παυλιανισμό κάθε εξουσία προέρχεται από το θεό και πηγάζει απ’ αυτόν. Οποιαδήποτε ανυπακοή στους εξουσιαστές σημαίνει εναντίωση σ’ αυτόν το θεό. Ποιος νοήμων αυτοκράτορας θα εναντιωνόταν σ’ ένα τέτοιο δόγμα που από τα πρώτα του βήματα φλερτάρει με τους ισχυρούς διαλαλώντας τα συμφέροντά τους και που αργότερα θα καταστεί αγαστός σύντροφος όλων των δυναστών και δικτατόρων της ιστορίας; Ο Παύλος δεν έχει γνωρίσει τον Χριστό – πως θα το κατάφερνε άλλωστε, δεν έχει διαβάσει τα ευαγγέλια, το πρώτο κατά Μάρκον γράφεται όταν αυτός δε ζει πια, μάλλον αυτά στηρίζονται αργότερα σ’ αυτόν, περιφέρει την υστερία του σ’ όλη την αυτοκρατορία, και στο πρόσφορο έδαφος της δουλοκτητικής κρίσης, κοινωνικής εξαθλίωσης και ηθικής κατάπτωσης μολύνει τα πάντα στο πέρασμά του. Πολύ σύντομα η αρρώστια του Παύλου διαποτίζει όλη την αυτοκρατορία και σημαδεύει ακόμη και τις μέρες μας. Ο αμόρφωτος τεντοποιός –εικάζεται πως δε γνώριζε γραφή– διαλύει την ήδη δοκιμαζόμενη ενότητα των Εβραίων, προσφέροντας ανάσταση και δεύτερη παρουσία. Οι Ζηλωτές, οι Σαδδουκαίοι, οι Σαμαρείτες αρνούνται τα περί ανάστασης του Παύλου. Οι Φαρισαίοι όμως βρίσκουν μια καλή ευκαιρία με την ανάσταση να μεταθέσουν τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για καλύτερη ζωή των μαζών. Το εσαιικό και ζηλωτικό κίνημα, απελευθερωτικό απ’ τη φύση του, αντιδρά στη δουλική αποχαύνωση που πρεσβεύει ο Παύλος. Πάνω εκεί οι Ιουδαίοι παίρνουν ανάποδες και καμιά σαρανταριά από δαύτους ορκίζονται να μη φάνε και να μην πιουν μέχρι να σκοτώσουν τον Παύλο. Μια μέρα πριν τον καθαρίσουν, οι Φαρισαίοι το καρφώνουν στον εκατόνταρχο, αυτός με τη σειρά του στο χιλίαρχο και 200 Ρωμαίοι λεγεωνάριοι σπεύδουν και σώζουν τον Παύλο. Ο Παύλος φτάνει στη Ρώμη όταν η συνωμοσία των αυλικών του Νέρωνα ενάντιά του είναι στο αποκορύφωμά της. Ο Νέρωνας με την κλασική του παιδεία και τα φιλολαϊκά του μέτρα έχει μπει για τα καλά στο μάτι των Ρωμαίων φεουδαρχών. Φιλέλληνας, φιλόδουλος, ειρηνιστής και καταδεχτικός, κυκλοφορεί στην αγορά και αποκαλεί με τα ονόματά τους όσους τον χαιρετούν. Από τους πραξικοπηματίες, για αντικαταστάτης του προοριζόταν ο Σενέκας. Ο τελευταίος φαίνεται να εκμεταλλεύεται το φιλόδοξο και ημιμαθή βάρβαρο, αλλά κι ο Παύλος αποκρύπτει το μίσος του για τους ειδωλολάτρες.

Γεγονός είναι πάντως πως μάλλον τα βρήκαν και το Μάρτη του 64 ο Παύλος επιτελεί το θεάρεστο έργο του καίγοντας τη Ρώμη εν τη, βεβαιωμένη, απουσία του Νέρωνα στο Άντιο, 50 χιλιόμετρα μακριά. Το ανοσιούργημα είναι μεγάλο. Η εγκατάλειψη των παλιών φίλων είναι πλήρης. Ο Παύλος έπαιξε το χαρτί των Ρωμαίων και τώρα διώκεται. Γίνεται επίσης η αιτία για τον πρώτο, ουσιαστικό διωγμό των χριστιανών. Ο εμπρηστής της Ρώμης τη γλιτώνει καταδιωκόμενος. Οι χριστιανοί σφαγιάζονται και καίγονται στον ιππόδρομο. Τελικά συλλαμβάνεται και το 67 αποκεφαλίζεται, όχι για την ιδεολογία του αλλά ως κοινός εγκληματίας, με τον πιο ατιμωτικό για την εποχή θάνατο. Το σώμα του αφήνεται βορά στα όρνεα, οι βάσεις του παυλιανισμού όμως έχουν τεθεί, και για τις επόμενες δυο χιλιάδες χρόνια θα φρενάρουν την πρόοδο της ανθρωπότητας κατακρεουργώντας ψυχές και σώματα εκατομμυρίων ανθρώπων. Τι άθλιος θάνατος για τον άνθρωπο που το έργο του εξαπλώθηκε σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο της εποχής! Ο αδύναμος και ψυχικά άρρωστος αυτός ανθρωπάκος, πριν κατασπαραχτεί από τα όρνεα, κατάφερε να μολύνει ολόκληρη την ανθρωπότητα στοχεύοντας στην αιτία όλων των προβλημάτων του και δημιουργώντας παράλληλα έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Οι γυναίκες, η ερωτική επιθυμία, η αγάπη προς το σώμα της ύπαρξής μας πνίγονται στη νεύρωσή του. Ο άρρωστος Παύλος, αδυνατώντας να ζήσει αλλά και αρνούμενος την ανικανότητά του, μισεί τη ζωή και προσφέρει στην ανθρωπότητα πρότυπα προς μίμηση. Μιας και το σώμα του τον προδίδει, τον ταπεινώνει, τον πληγώνει, προτείνει στην ανθρωπότητα την ιδεολογική βάση για να πράξει το ίδιο στο δικό της σώμα. Τριακόσια χρόνια αργότερα, ο χριστιανισμός έχει εξαπλωθεί, έχει εναγκαλιστεί μέχρι πνιγμού την κρατική εξουσία, η τρομοκρατία του ασκείται αμείλικτα και αποτελεσματικά και οι αυτόπτες μάρτυρες έχουν εξαφανιστεί. Ο τρόμος βασιλεύει. Καιρός λοιπόν να αποκατασταθεί ο ήρωας και να απαλλαγούν από τον εμπρησμό της Ρώμης οι εβραιοχριστιανοί. Με τον άγιο Ιερώνυμο (362) και τον άγιο Αυγουστίνο (414) ο Παύλος ξαναβγαίνει στο προσκήνιο. Αρκετά πριν όμως, με ό,τι μας είναι γνωστό ως ευαγγέλια, αποπειράθηκαν να διαμορφώσουν ένα πρόσωπο λιγότερο ειδεχθές από τον παυλιανισμό, αλλά και πλήρως αποτελεσματικό στη στήριξη της κάθε εξουσίας.

«Ιερές Βλακείες», Στέλιος Κανάκης, Εκδόσεις Εντύποις

απο το ΑΤΕΧΝΩΣ

Η_Ευρώπη_των_Λαών και του Αλέξη:

Ερη Ριτσου:

28/6/2018

Στις 30 Μαρτίου 2018, η Κύπρια ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους, με ερώτησή της προς την Εκπρόσωπο Εξωτερικών της Ε.Ε. έθετε ευθέως το θέμα, τι μπορούν να πράξουν Ελλάδα ή Κύπρος, αν δεχθούν ένοπλη επίθεση από την Τουρκία.

Η αρμόδια Επίτροπος κα Φεντερίκα Μογκερίνι απάντησε (το αναμενόμενο) πως ούτε λίγο ούτε πολύ είναι "δικό σας θέμα αν δεχτείτε τουρκική εισβολή"

"Η Συνθήκη δεν προβλέπει ειδική διαδικασία την οποία πρέπει να ακολουθούν τα κράτη μέλη όταν δέχονται ένοπλη επίθεση. Η διαδικασία που θα ακολουθηθεί εναπόκειται στην αρμοδιότητα του κράτους μέλους που δέχεται την επίθεση."

Παράλληλα με ερώτησή της προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η κοινοβουλευτική ομάδα των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ 

καταγγέλει

την απαράδεκτη και επικίνδυνη για τους λαούς συγκρότηση της «Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Επεμβάσεων», με τη συμμετοχή αρχικά οκτώ κρατών-μελών της ΕΕ και της Μ. Βρετανίας, που πλαισιώνεται από την αντίστοιχη ενίσχυση της «στρατιωτικής κινητικότητας» με βάση την απόφαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ.

Εμάς και την Κύπρο δεν πρόκειται να μας σώσουν, σαφές, αλλά μια χαρά θα στείλουν και πάλι στρατιώτες μας να σώσουν -για παράδειγμα- τους Αφγανούς.

#Η_Ευρώπη_των_Λαών

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡ. ΚΑΤΣΩΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ «IKOS» ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Το Facebook κατεβάζει αυθαίρετα το ντοκιμαντέρ του ΚΚΕ για το ΔΣΕ

Κατιούσα

Όπως καταγγέλλει σύντροφος αναγνώστης της Κατιούσα, το Facebook που έχει δώσει πολλά δείγματα αυθαίρετης λογοκρισίας περιεχομένου, με καθαρά πολιτικά κριτήρια, κατέβασε αυθαίρετα το βίντεο που είχε αναρτήσει με το πολύ ενδιαφέρον κι αξιόλογο ιστορικό ντοκιμαντέρ του ΚΚΕ “Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε” για τον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού.

Όπως προαναφέρθηκε, δεν είναι η πρώτη φορά που οι διαχειριστές του Facebook προχωρούν σε τέτοια προκλητική και αυθαίρετη λογοκρισία, χωρίς καμία σχετική αιτιολόγηση και παράθεση του σκεπτικού της απόφασης. Ευτυχώς, το βίντεο έχει ανέβει και στο Youtube, όπου μπορεί να το παρακολουθήσει ο καθένας -μέχρι νεωτέρας τουλάχιστον.

Ο «εμπορικός πόλεμος» μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας διευρύνεται

        

«Λάδι στη φωτιά» της όξυνσης των μονοπωλιακών αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ – ΕΕ έριξε χτες για μία ακόμη φορά ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, επαναλαμβάνοντας ότι σκέφτεται να «διασώσει» τα αμερικανικά μονοπώλια αυτοκινητοβιομηχανίας με επιβολή δασμών 25% σε εισαγόμενα αυτοκίνητα. Το σχέδιο αυτό προκαλεί έντονες αντιδράσεις όχι μόνο σε Ευρωπαίους και Ασιάτες συμμάχους των ΗΠΑ, αλλά και σε Αμερικανούς κατασκευαστές αυτοκινήτων. Οι αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες «Ford», «General Motors» και «Fiat Chrysler» παραμένουν επιφυλακτικές, βλέποντας τι συμβαίνει σε άλλες εταιρείες που έχουν εμπλακεί στην εφαρμογή των δασμών, π.χ. στην εταιρεία κατασκευής μοτοσυκλετών «Harley Davidson». Ορισμένα αμερικανικά μονοπώλια του είδους εκφράζουν ανησυχία για το ενδεχόμενο, εφόσον επιβληθούν δασμοί σε εισαγόμενα αυτοκίνητα, να οδηγήσουν στην απόλυση 624.000 εργαζομένων σε αυτοκινητοβιομηχανίες στις ΗΠΑ. Εκφράζουν επίσης ανησυχίες για τη μαζική παραγωγή αυτοκινήτων και φορτηγών, καθώς πολλά ανταλλακτικά προέρχονται από ξένες χώρες, προτού συναρμολογηθούν στην τελική γραμμή παραγωγής ενός οχήματος, επί αμερικανικού εδάφους.

Στο μεταξύ, πρωτοσέλιδο άρθρο στην αγγλόφωνη κινεζική εφημερίδα «Global Times» επισημαίνει πως η Κίνα θα πρέπει να πάρει «μέτρα αυτοάμυνας» απέναντι στους αμερικανικούς δασμούς, προσφέροντας επιδοτήσεις σε εταιρείες και βιομηχανίες που ίσως υποστούν ζημιές από τη διαμάχη στο εμπόριο. Οι κινεζικές τεχνολογικές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα, θα μπορούσαν να υποστούν «άδικη μεταχείριση» και να «γίνουν τα θύματα του εμπορικού πολέμου του Τραμπ», ανέφερε η εφημερίδα.

Αργότερα χτες το βράδυ, ο Τραμπ αποφάσισε να μην επιβάλει νέα όρια στις επενδύσεις που πραγματοποιούν Κινέζοι επιχειρηματίες σε αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας οι οποίες κάνουν εξαγωγές ηλεκτρονικών προϊόντων αιχμής στην Κίνα.

ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Η Γαλλία και η Ισπανία προτείνουν τη δημιουργία «κλειστών κέντρων στο ευρωπαϊκό έδαφος ήδη από την αποβίβαση» των μεταναστών, δηλώνει ο  Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο υπουργός εσωτερικών της Ιταλίας Μ. Σαλβίνι πριν από μέρες είχε αρνηθεί τον ελλιμενισμό στην Ιταλία πλοίου Aquarius που είχε διασώσει και μετέφερε 629 μετανάστες διαμηνύοντας από το facebook του πως θα πρέπει να βρουν άλλα λιμάνια να κατευθυνθούν,  σε πλοίο της γερμανικής ΜΚΟ lifeline δεν επιτρέπεται ο ελλιμενισμός, στα ελληνικά νησιά παραμένουν εγκλωβισμένοι, ζώντας σε «άθλιες και επισφαλείς συνθήκες, μέσα σε εγκαταστάσεις που έχουν μετατραπεί de facto σε χώρους κράτησης», κατά τη  Διεθνή Αμνηστία,  χιλιάδες πρόσφυγες. Αυτές  είναι μερικές ειδήσεις που αναφέρονται στις  μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη, η οποία αναζητεί κοινή συμφωνία για το άσυλο στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ.

               Η μετανάστευση, συστατικό στοιχείο των κοινωνιών και ένας από τους σπουδαιότερους παράγοντες κοινωνικής μεταβολής, τώρα που επηρεάζει άμεσα την Ευρώπη έχει αναχθεί σε παγκόσμια κρίση. Όσο η Ευρώπη μπορούσε να ελέγχει και να διαχειρίζεται τις μεταναστευτικές ροές, που περιοριζόταν η μαζικότητά τους σε Αφρική και Ασία,  δεν την απασχολούσαν. Εξάλλου η ελεγχόμενη μετανάστευση ευνοούσε την οικονομία της Ευρώπης που αναζητούσε φτηνό εργατικό δυναμικό δίχως εργατικά δικαιώματα. Στα χρόνια όμως  της καπιταλιστικής κρίσης με τις ευρωπαϊκές κοινωνίες να έχουν δεχθεί σκληρές επιθέσεις από τις πολιτικές λιτότητας, η υιοθέτηση αποτρεπτικών πολιτικών για πρόσφυγες και μετανάστες που επιβάλλουν κλειστά σύνορα, βρίσκουν σύμφωνο και  ένα  μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών λαών.  

               Μόνο που η μετανάστευση συνδέεται με κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές και στη βάση αυτών των αλλαγών πρέπει να μελετάται. Η μεταναστευτική κινητικότητα προς την Ευρώπη δεν είναι τυχαία ή συμπτωματική, αλλά άμεσα συνδέεται με τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές της ΕΕ και των ΗΠΑ που επιβάλλουν προς συμφέρον τους γεωπολιτικές μεταβολές με τις επεμβάσεις και συγκρούσεις σε Μέση Ανατολή, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία κλπ. που προκαλούν  πολιτική αστάθεια, αβεβαιότητα, φτώχεια, επισφαλή διαβίωση κλπ. Οι μεταναστευτικές ροές διαχέουν  τις συνέπειες αυτών των επεμβάσεων, έστω και αρκετά μετριασμένα, πέρα από τα όρια των εμπόλεμων ζωνών, σε περιοχές πιο διευρυμένες που περιλαμβάνουν και εκείνες που τις προκάλεσαν, δηλ. τη Δύση. Το να αγνοούμε τις ευθύνες της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των κρατών της ΕΕ στην πρόκληση και ενίσχυση των ένοπλων συρράξεων στις περιοχές αυτές και να χρεώνουμε τη φτώχεια τους και αστάθεια σε πολιτισμικούς παράγοντες δικαιολογεί την υιοθέτηση από την ΕΕ πολιτικών καταστολής και αναχαίτισης. Και κάπως έτσι γίνεται προσπάθεια να συνδυαστεί η ρητορική για την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας με  τον εκφοβισμό και τα στρατιωτικού χαρακτήρα μέτρα αποτροπής της μετανάστευσης  που όμως  έχουν αποτύχει και  απλώς  ενισχύουν, μετατρέποντας και τη μετανάστευση σε μια ακόμα  πηγή πλούτου,  τα δίκτυα παράνομης διακίνησης ανθρώπων.

             Κι επειδή  για πολλά χρόνια εμβολιαζόμαστε με την ιδέα ενός κοινού ευρωπαϊκού πολιτισμού που με την πρόοδο της επιστήμης και γνώσης εξασφαλίζει παραγωγικότητα και πλούτο, η ανάδειξη της  υπεροχής της Ευρώπης και των λαών που ανήκουν σ’ αυτή νομιμοποιεί  την  εξουσιαστική ιεραρχία που έχει στην κορυφή την ΕΕ. Γι’  αυτό και δεν είναι δύσκολο να γίνονται πειστικές προπαγάνδες περιθωριοποίησης μεταναστών και  προσφύγων που κατηγορούνται άλλοτε ως δυνάμει τρομοκράτες, άλλοτε ως δράστες σεξουαλικών επιθέσεων κλπ. Εξάλλου στο εσωτερικό των χωρών της ΕΕ οι μετανάστες χρησιμοποιούνται  και από τον κυρίαρχο λόγο, κεκαλυμμένα ή απροκάλυπτα, για να εκτονώνεται η οργή πολλών εργαζομένων που τους εξαθλιώνει η καπιταλιστική κρίση στοχοποιώντας τους ως μια από τις αιτίες της ανεργίας. Ο φασιστικός λόγος πρωτοστατώντας στις απλοϊκές απαντήσεις για τα προβλήματα του καπιταλισμού  χωρίς να στοχοποιεί τον ίδιο, στρέφει την οργή σε λάθος κατεύθυνση, στους μετανάστες, προσπαθώντας  να εμπεδωθεί στη μέση κοινωνική αντίληψη η θεωρία του μετανάστη ως ξένου επικίνδυνου και ανθρώπου χωρίς δικαίωμα στα δικαιώματα των πολιτών της Ευρώπης που απειλεί και  την εθνική ταυτότητα η οποία πρέπει να προστατευθεί.

               Η ΕΕ επαίρεται πως η νομοθεσία της για την καταπολέμηση των διακρίσεων προστατεύει τους πάντες στην ΕΕ και όχι μόνο τους πολίτες της, μ’ αυτήν την τυπική ισότητα που δεν αποτρέπει την εξαθλίωση των οικονομικά αδύναμων.  Δεν καλύπτει όμως  διαφορές ως προς τη μεταχείριση που απορρέουν από το γεγονός ότι κάποιος δεν είναι πολίτης της ΕΕ, για παράδειγμα διαφορετικούς κανόνες όσον αφορά την είσοδο και τη διαμονή σε χώρα της ΕΕ, και ούτε σταματά τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσής τους στα κέντρα εγκλεισμού τους. Η επίσημη πολιτική ρητορεία της ΕΕ με αρκετές δόσεις ανθρωπισμού δεν συνοδεύεται  από υλοποιημένες πολιτικές που συμφωνούν μ’ αυτήν, αλλά περισσότερο χρησιμοποιείται για να καλύπτονται δράσεις που εξασφαλίζουν τα κλειστά σύνορα ή  την εκμετάλλευση των μεταναστών. Γιατί   στην τελική το πόσο ανθρώπινα ή απάνθρωπα ρυθμίζονται καταστάσεις που προκύπτουν από τη μετανάστευση συνδέεται με την κατανομή πλούτου και τα συμφέροντα των καπιταλιστών.  

Ο φτερωτός γιατρός και τα λεφτά που έκαναν φτερά μαζί του

Κατιούσα

Αν ψάχνει κανείς παραδείγματα να αποδεικνύουν πως η δικαιοσύνη έχει δύο μέτρα και δυο σταθμά, η περίπτωση του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, που έκλεισε χτες τα 71, προσφέρεται για χρήσιμα συμπεράσματα.
Στα νιάτα του ήταν σπουδαίος αθλητής, όχι μόνο για τα ελληνικά, αλλά και τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Αναδείχτηκε βαλκανιονίκης και πήρε χάλινα μετάλλια σε πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα κλειστού κι ανοιχτού στίβου στα μικρά σπριντ. Είναι σχεδόν 17χρονος, όταν δολοφονείται ο Λαμπράκης στην πόλη της Θεσσαλονίκης -δεν ξέρουμε όμως αν αυτά απασχολούσαν τους 17χρονους της εποχής- και χτίζει στη συνέχεια το δικό του δεξιό σαξές στόρι. Σπουδάζει οδοντιατρική κι ακολουθεί τον κλάδο του μέχρι το 81′ που εκλέγεται βουλευτής στην Α’ Θεσσαλονίκης με τη ΝΔ του Ράλλη -πιο πριν είχε εκλεγεί και δημοτικός σύμβουλος. Εκλέγεται ανελλιπώς την επόμενη 15ετία, γίνεται μάλιστα κι υφυπουργός αθλητισμού για ένα μικρό διάστημα, κι αφήνει τη Βουλή το 98′ για να θέσει υποψηφιότητα για το Δήμο Θεσσαλονίκης.
Εκλέγεται τρεις συνεχόμενες φορές, αποτυπώνοντας το επίπεδο πολιτικοποίησης στο οποίο βρισκόταν τότε η πόλη, παρά τις πλούσιες αγωνιστικές της παραδόσεις, τα προηγούμενα χρόνια. Μία από τις λιγότερο σημαντικές αλλά πιο “καλτ” στιγμές της διοίκησής του είναι η εκπομπή “Η Ώρα του Δημάρχου” στη δημοτική τηλεόραση, όπου εμφανίζεται μια φορά το μήνα, θεωρητικά για να απαντήσει στις ερωτήσεις και τα προβλήματα των δημοτών, αλλά τα περισσότερα τα απαντάει μόνος του ο δημοσιογράφος-παρουσιαστής της TV-100.
Με το πέρας της τρίτης και τελευταίας θητείας του, έρχεται στην επιφάνεια στο πλαίσιο της οικονομικής “εξυγίανσης” μια υπόθεση υπεξαίρεσης 30 εκατομμυρίων ευρώ που είχαν κάνει φτερά από τα ταμεία του Δήμου. Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος επιχείρησε με κωμικό μάλλον τρόπο να αποποιηθεί των ευθυνών του και να φορτώσει το κρίμα στο λαιμό ενός υπαλλήλου του, που τάχα έκανε του κεφαλιού του -χωρίς να ακούει τον επικεφαλής του Δήμου, ενώ ισχυρίστηκε πως ήταν μικρότερο και το ποσό που υπεξαιρέθηκε.
Δεν κατάφερε να πείσει κανέναν και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, μαζί με τους συνεργάτους του Σαξώνη και Λεμούσια. “Επιτέλους, η δικαιοσύνη απέδειξε πως δε διστάζει να τιμωρήσει και δημόσια πρόσωπα, όσο ψηλά και αν φτάνουν”, βιάστηκαν να σχολιάσουν κάποιοι τότε, σύντομα όμως τους διέψευσαν οι εξελίξεις.
Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έριξε την ποινή του στα 12 χρόνια, και ο ίδιος βγήκε από τη φυλακή μετά από μόλις δύο χρόνια, για… λόγους υγείας με την καρδιά του -που δεν μπορούσε να αντέξει το ζυγό, γιατί ο νους του ήταν αληταριό και όλο θα δραπετεύει. Άφησε πίσω του πολιτιστικό κειμήλιο και το μελοδραματικό “Ηεμρολόγιο της Φυλακής”, όπου περιέγραφε πώς άκουγε τα διερχόμενα τρένα, ενώ σκεφτόταν παράλληλα την αδικία που του είχε γίνει και αν θα κοιμούνταν με ήσυχη συνείδηση οι δικαστές του.
Την ίδια ώρα, οι αρχές κρατούσαν έγκλειστη την Ηριάννα και τον Περικλή, που ούτε εξασφαλισμένοι οικονομικά ήταν στη ζωή τους, ούτε είχαν άλλες ευκολίες για να περάσουν τόσους μήνες μες στη φυλακή, προσπαθώντας απλά να αποδέιξουν την αθωότητά τους. Και οι συγκρίσεις είναι ασφαλώς αναπόφευκτες.

Αυθόρμητη...

«Δεν μας πιέζει κανείς», έλεγαν και ξαναέλεγαν για τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ τα κυβερνητικά στελέχη και ο πρωθυπουργός όλο το προηγούμενο διάστημα, εκφράζοντας βέβαια μια αλήθεια, ότι δηλαδή η κυβέρνηση πηγαίνει το αμερικανοΝΑΤΟικό «γράμμα» με τη θέλησή της και για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που προσβλέπει οφέλη από την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων. Βέβαια, όσο περνάνε οι μέρες, όλο και περισσότερο αποκαλύπτεται ότι η ευρωΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία δεν ήρθε «θεόσταλτη», αλλά με την ενεργό παρέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Γερμανίας, όπως αποτυπώνεται άλλωστε και στο δεύτερο άρθρο της. Ετσι, μετά τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών, Χ. Μάας, που λίγο μετά τη συμφωνία μίλησε για «διαρκή επαφή» της Γερμανίας με τις δύο πλευρές, αποκαλύπτοντας ότι στις πιο «κρίσιμες» ώρες καλούσε τον Σκοπιανό ομόλογό του «να μην αφήσει την ευκαιρία να χαθεί», μετά την ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική, Φ. Μογκερίνι, και τον επίτροπο για θέματα Διεύρυνσης, Γ. Χαν, που υπογράμμιζαν ότι «η ΕΕ ενθάρρυνε και υποστήριξε τις διαπραγματεύσεις από την αρχή τους και τώρα θα συνοδεύσουμε τα επόμενα βήματα με όλα μας τα μέσα», ήρθε και ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών, Γ. Μίτσελ. Ο οποίος, στην αποκαλυπτική εισήγησή του στη Γερουσία των ΗΠΑ, υπογράμμισε ανάμεσα σε άλλα: «Αυξάνουμε επίσης την εμπλοκή των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια. Μέσω της ενεργού διπλωματίας των ΗΠΑ και του στενού συντονισμού με την ΕΕ, υποστηρίξαμε τους οραματιστές πρωθυπουργούς Τσίπρα και Ζάεφ να επιτύχουν μια δυνητικά ιστορική πρόοδο»...

Στην πρώτη γραμμή για τα οξυμένα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων

Οι πολύμορφες κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται συντονισμένα αυτές τις μέρες σε όλη τη χώρα από Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων, στο πλαίσιο του πανελλαδικού δεκαήμερου αγωνιστικής δράσης που αποφασίστηκε από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, αναδεικνύουν τα οξυμένα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων, αλλά και την αιτία που τα δημιουργεί και τα εντείνει.
Την ώρα που η κυβέρνηση επιχειρεί και σε αυτόν τον τομέα να παρουσιάσει μια «εικονική πραγματικότητα», να πείσει τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους ότι η ανακούφισή τους και η λύση στα προβλήματά τους θα έρθει μέσα από τη «δίκαιη ανάπτυξη» και τη «νέα εποχή» της «εξόδου από τα μνημόνια», οι συντονισμένες κινητοποιήσεις των Αγροτικών Συλλόγων και των Ομοσπονδιών, τα αιτήματα που προβάλλουν, αλλά και η στάση της κυβέρνησης και των αρμόδιων αρχών απέναντι σε αυτά, επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά ότι πίσω από κάθε οξυμένο πρόβλημα των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων βρίσκεται η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, που επιταχύνει τη συγκέντρωση της γης, της παραγωγής και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων στα χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών του αγροτικού τομέα, οδηγώντας στο ξεκλήρισμα τους μικρομεσαίους παραγωγούς.

***

Οι εξευτελιστικές τιμές που επιβάλλουν οι έμποροι στα αγροτικά προϊόντα και οι ζημιές που προκαλεί σε καλλιέργειες η κακοκαιρία, είναι δυο από πιο άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτό το διάστημα οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι.
Για τις τιμές παραγωγού, χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα στα σιτηρά, τα φρούτα εποχής και στο γάλα. Οι σιτέμποροι αφήνουν να εννοηθεί ότι η τιμή φέτος θα κυμανθεί στα 16 - 19 λεπτά το κιλό, ενώ οι τιμές «έναντι» που δίνει το ιδιωτικό εμπόριο, όπως και οι Ενώσεις Συνεταιρισμών, κινούνται στα 10 έως 15 λεπτά το κιλό. Στα φρούτα εποχής, στις πρώιμες παραγωγές σε πολλές περιοχές, η παραγωγή χτυπήθηκε από την κακοκαιρία και οι έμποροι την θεωρούσαν υποβαθμισμένη, με αποτέλεσμα να κατεβάζουν συνεχώς την τιμή αγοράς. Η πλειοψηφία των παραγωγών δεν έχει τις απαραίτητες υποδομές αποθήκευσης και οι έμποροι, πατώντας πάνω σ' αυτό, απαιτούσαν και κατάφερναν να παίρνουν τη σοδειά κοψοχρονιά, ενώ πολλές φορές αυτή έμεινε στα αζήτητα. Ακόμα και στις όψιμες παραγωγές, όπου οι τιμές είναι κάπως καλύτερες, και πάλι δεν καλύπτουν το υψηλό κόστος παραγωγής. Τεράστιο πρόβλημα στη φρουτοπαραγωγή έχει προκαλέσει και το ρωσικό εμπάργκο, σε αντίποινα στις κυρώσεις της ΕΕ. Μεγάλες ποσότητες μένουν πλέον απούλητες ή πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές. Αντίστοιχα, στο γάλα, με τη στήριξη της κυβέρνησης, μια μικρή ομάδα γαλακτοβιομηχάνων μειώνει συνεχώς τις τιμές, με τον εκβιασμό ότι δεν τους παίρνουν την παραγωγή.
Για δε τις ζημιές από την κακοκαιρία - σφοδρές βροχοπτώσεις και χαλαζοπτώσεις έχουν πλήξει ιδιαίτερα δενδρώδεις καλλιέργειες και μάλιστα στην περίοδο της συγκομιδής, αλλά και μποστανικά - ο ΕΛΓΑ, παρά τα τσουχτερά ασφάλιστρα που πληρώνουν οι παραγωγοί, εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει πολλές αιτίες, γεγονός που συνεπάγεται και τη μη καταβολή αποζημιώσεων. Αλλά και στις περιπτώσεις που αποφασίζονται, είναι πολύ μικρές και δίνονται με τις γνωστές μεγάλες καθυστερήσεις.

***

Στα δυο αυτά άμεσα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων θα πρέπει να προστεθούν:
-- Οι περικοπές στις επιδοτήσεις/ενισχύσεις: Στα τέσσερα πρώτα χρόνια της ΚΑΠ 2014 - 2020, οι ετήσιες ενισχύσεις έχουν περικοπεί πάνω από 35%. Συνολικά μέχρι το τέλος του 2019 οι περικοπές θα αγγίξουν το 60%. Αντίστοιχα, οι συνδεδεμένες ενισχύσεις για το 2018 μειώνονται κατά 2%. Οι περικοπές θα συνεχιστούν και με τη νέα ΚΑΠ 2021 - 2027.
-- Η παραπέρα αύξηση του κόστους παραγωγής: Συνεχίζεται η ανηφόρα των τιμών σε αγροτικά μέσα και εφόδια, τις οποίες επιβάλλουν οι εμποροβιομήχανοι και το κράτος, διαμορφώνοντας πολύ υψηλές τιμές στο αγροτικό πετρέλαιο και στο αγροτικό ρεύμα και επιβάλλοντας πολλά «ειδικά χαράτσια» στον μικρομεσαίο αγροτοκτηνοτρόφο (ασφάλιστρα ΕΛΓΑ, ΕΝΦΙΑ σε χωράφια, αποθήκες και στάβλους, πληρωμές για το δικαίωμα άρδευσης μέσω των ΤΟΕΒ και για τους ΓΟΕΒ, για τις δηλώσεις ΟΣΔΕ, τις γεωργικές γεωτρήσεις, την πιστοποίηση των ψεκαστικών, τη λειτουργία των σταβλικών εγκαταστάσεων, την ηλεκτρονική σήμανση των ζώων κ.ά.).
-- Η λεηλασία του ισχνού εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων: Η υψηλή φορολογία και οι πολύ μεγάλες ασφαλιστικές εισφορές στον ΕΦΚΑ ξεπερνούν κατά πολύ το 50% του εισοδήματος. Με το νέο νόμο για Φορολογικό - Ασφαλιστικό, οι αγρότες πληρώνουν φόρο με πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, με προκαταβολή για το επόμενο έτος και φορολόγηση μέσω των «τεκμηρίων διαβίωσης», που δεν αφήνει κανέναν στον απυρόβλητο. Το αφορολόγητο που οι αγρότες κέρδισαν με σκληρό αγώνα στα μπλόκα το 2016, κόβεται κι άλλο και κατεβαίνει στα 5.600 ευρώ. Οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν εκτοξευτεί, το μικρότερο ποσό που καλείται να πληρώσει μια αγροτική οικογένεια αγγίζει τα 3.000 ευρώ το χρόνο, ενώ ακόμα και πριν από το νέο νόμο οι περισσότεροι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι αδυνατούσαν να καταβάλλουν τις εισφορές τους. Κι όλα αυτά όταν η αγροτική σύνταξη παραμένει στα ίδια εξευτελιστικά επίπεδα, ενώ πλέον δίνεται στα 67 χρόνια.
-- Οι άμεσες και έμμεσες απειλές για πλειστηριασμούς και κατασχέσεις σπιτιών, χωραφιών κ.λπ., λόγω χρεών σε Εφορία, ΟΓΑ, ΕΛΓΑ και τράπεζες. Στο μεταξύ, κράτος και τραπεζίτες συνεχίζουν να βάζουν χέρι στους λογαριασμούς των αγροτοκτηνοτρόφων, αρπάζοντας από τα χρήματα που τους κατατίθενται για επιδοτήσεις και άλλες ενισχύσεις, ενώ το ακατάσχετο χρηματικό όριο των 12.000 ευρώ συν 3.000 ευρώ για κάθε παιδί, που διεκδίκησαν αγωνιστικά στα μπλόκα των δυο τελευταίων χρόνων, εξασφαλίζοντας σχετική δέσμευση από την κυβέρνηση, δεν έγινε ακόμα πράξη...

Ακροβασίες...

Την «κατάπληξή» του για το γεγονός ότι το ΚΚΕ απορρίπτει τη συμφωνία της κυβέρνησης με την ΠΓΔΜ εκφράζει σε χτεσινή του συνέντευξη ο Ν. Κοτζιάς και προσπαθεί με ιστορικούς όρους να δικαιολογήσει αυτή του την έκπληξη. Πού ανατρέχει; Μα στην ιστορία του Μακεδονικού ζητήματος. Οπως λέει, «το μακεδονικό ζήτημα τέθηκε από τις αστικές τάξεις της περιοχής στα τέλη του 19ου αιώνα, τέθηκε με σφοδρότητα στους Βαλκανικούς Πολέμους και μετά τέθηκε από την Κομμουνιστική Διεθνή (...) Μου κάνει τρομερή εντύπωση το ότι δεν συμφωνεί (το ΚΚΕ) με τη συμφωνία που κάναμε και η οποία ξεπερνάει τα προβλήματα και αυτά που είχε δημιουργήσει η ΚΔ και τα προβλήματα του ψυχρού πολέμου (...) Νομίζω ότι εντός του ΚΚΕ δεν υπάρχει μια σαφήνεια στη σχέση του με ιστορικά πρόσωπα όπως ήταν ο Ζαχαριάδης, οι τοποθετήσεις ΚΔ στο Μακεδονικό (...) Νομίζω ότι καλά θα ήταν οι κληρονόμοι αυτής της τεράστιας και σημαντικής ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος, με βάση αυτή την ιστορία να είχαν μια άλλη στάση στο ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων».

Πετώντας την μπάλα στην εξέδρα, ο Ν. Κοτζιάς προσπαθεί να πετύχει με έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια:

Πρώτα απ' όλα να χρεώσει το όλο ζήτημα στο κομμουνιστικό κίνημα και στην ΚΔ! Οποία άραγε ομοιότητα με όσα λένε διάφορα δεξιά και ακροδεξιά κέντρα που έχουν βρει ευκαιρία να ξεσπαθώσουν τον αντικομμουνισμό τους. Κρύβοντας έτσι τις ευθύνες της ελληνικής αστικής τάξης, του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που ιδιαίτερα μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αντιμετώπισε το όλο ζήτημα με κριτήριο την αντιπαράθεση με την ΕΣΣΔ και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη, ως βαλκανικός προμαχώνας (όπως και σήμερα) του ΝΑΤΟ και του ιμπεριαλισμού.
Δεύτερον, συγκρίνει μήλα με πορτοκάλια, για να δημιουργήσει συγχύσεις. Γιατί παρά τα όποια λάθη έκαναν και η ΚΔ και το ΚΚΕ στο λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα», που στην πραγματικότητα έπαψε να υφίσταται από τη δεκαετία του 1920-1930, το κριτήριο δεν ήταν βεβαίως το πώς θα στηριχθούν ιμπεριαλιστικά σχέδια σαν αυτά που υπηρετεί η σημερινή ευρωατλαντική συμφωνία Ελλάδας - ΠΓΔΜ.
Τρίτον, σηκώνοντας όλο αυτόν τον κουρνιαχτό περί ιστορίας, προσπαθεί να κρύψει τη διάσταση που πήρε το θέμα μετά το 1991, με την παρέμβαση των ΝΑΤΟ και ΕΕ, που «βγαίνουν λάδι» για το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, την αναζωπύρωση εθνικισμών και αλυτρωτισμών, οι οποίοι αποτέλεσαν άλλοθι για επεμβάσεις και πολέμους.
Τέταρτον, με αστείες διατυπώσεις περί «σεβασμού από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους», επιχειρεί να κρύψει ότι η συμφωνία είναι ευρωΝΑΤΟική παραγγελιά, κάτι που ομολόγησε άλλωστε τις προάλλες και ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών. Οτι η συμφωνία περιέχει στο άρθρο 2 σαφή ΝΑΤΟική σφραγίδα, αλλά ταυτόχρονα και το σπέρμα του αλυτρωτισμού, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο, στο πλαίσιο ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, να εξελιχθεί στο μέλλον σε παράγοντα κλιμάκωσης της έντασης στην περιοχή, σε βάρος του ελληνικού και των άλλων λαών.

Καλές οι ακροβασίες του κ. Κοτζιά, όμως δεν μπορούν να συσκοτίσουν το αδιαμφισβήτητο που γνωρίζει πολύ καλά, ότι δηλαδή το ΚΚΕ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια στο θέμα: Οποια συμφωνία μακριά από ΝΑΤΟ και ΕΕ και το «διαίρει και βασίλευε» των ιμπεριαλιστών. Σύνθετη ονομασία, με αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό, έναντι όλων, απάλειψη όλων των αλυτρωτισμών από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, όχι αποδοχή ανιστόρητων εννοιών περί μακεδονικού έθνους ή γλώσσας κ.λπ. Κι όλα αυτά βέβαια ενιαία, ως πακέτο.

Ξινισμένη σούπα...

Οσο πλησιάζει ο Αύγουστος, τόσο δυναμώνουν η κυβερνητική προπαγάνδα και παραπληροφόρηση, η προσπάθεια να καλλιεργηθούν ελπίδες και φρούδες προσδοκίες για βελτίωση της θέσης των εργαζομένων στη «μεταμνημονιακή» εποχή.
Μόλις προχτές, με συνέντευξη στο πρακτορείο «Bloomberg», ο πρωθυπουργός προσπάθησε να ξαναζεστάνει την ίδια ξινισμένη σούπα, ότι δήθεν η νέα μείωση των συντάξεων από το Γενάρη του 2019, που έχει προνομοθετήσει η κυβέρνηση, μπορεί και να μη γίνει.
Με «ήξεις - αφήξεις», απαντώντας με αισώπεια γλώσσα στη σχετική ερώτηση, ο Αλ. Τσίπρας παρέπεμψε στις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ και επανέλαβε το γνωστό, πως η κυβέρνηση δεσμεύεται από τους στόχους, αλλά είναι στη δική της ευχέρεια να επιλέξει τα μέσα για να τους πετύχει...
Πρόκειται, βέβαια, για σοφιστείες, αφού οι αντιλαϊκοί στόχοι που συμφώνησε η κυβέρνηση δεν μπορούν να επιτευχθούν με άλλον τρόπο, πέρα από την αφαίμαξη και την ένταση της εκμετάλλευσης του λαού, όπως γινόταν μέχρι τώρα με τα μνημόνια. Αλλά όπως γίνεται και σε άλλες χώρες, που βιώνουν την «κανονικότητα» της δημοσιονομικής σταθερότητας και των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ.
Αυτήν την «κανονικότητα» περιγράφει ο πρωθυπουργός, όταν λέει ότι η κυβέρνηση θα μπορεί στο εξής να επιλέγει τα μέσα για την επίτευξη των αιματηρών πλεονασμάτων και των άλλων δημοσιονομικούς στόχους.
Ειδικά στις συντάξεις, η κυβέρνηση, με το Μεσοπρόθεσμο 2019 - 2022, όρισε με ακρίβεια το ποσό που θα περικόψει, με τις μειώσεις να ξεπερνούν τα 3 δισ. ευρώ το χρόνο. Επομένως, το μόνο βέβαιο είναι ότι ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι, παλιοί και νέοι, θα συνεχίσουν να μετρούν απώλειες.
Αλλά δεν είναι μόνο τι προβλέπεται στα μνημόνια και τους αντίστοιχους εφαρμοστικούς νόμους. Είναι η γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, η οποία και στο Συνταξιοδοτικό υπηρετεί τους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Ετσι, η κατακρεούργηση των συντάξεων αποτελεί «φυσικό» επακόλουθο της στρατηγικής για δραστική μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης από το κράτος, ως προϋπόθεση της «δημοσιονομικής σταθερότητας» και ως συνέπεια της κλιμακούμενης απαλλαγής του κράτους και της εργοδοσίας από το «κόστος» της Ασφάλισης και της σύνταξης, που μετατρέπονται σε ατομική ευθύνη.
Γι' αυτό η κυβέρνηση στο «αναπτυξιακό σχέδιο» που παρουσίασε, όχι μόνο δεν μιλάει για αποφυγή των περικοπών, αλλά κομπορρημονεί ότι από το 2025, η κρατική χρηματοδότηση προς το Ασφαλιστικό θα καλύπτει μόνο τη λεγόμενη Εθνική Σύνταξη και θα περιορίζεται μόλις στο 4,8% του ΑΕΠ!
Και μόνο αυτό το στοιχείο, με δεδομένη μάλιστα την πρόθεση για παραπέρα ελαφρύνσεις προς το κεφάλαιο, φορολογικές και ασφαλιστικές, αποδεικνύει πως όχι μόνο οι περικοπές θα εφαρμοστούν, αλλά οι συντάξεις θα συνεχίζουν και τις επόμενες δεκαετίες να βρίσκονται «στην πρέσα».
Αντίστοιχη είναι η προπαγάνδα που ξεδιπλώνει η κυβέρνηση γύρω και από το ζήτημα του κατώτερου μισθού και της επαναφοράς των Συλλογικών Συμβάσεων. Ομως και εδώ υπάρχουν τα κυβερνητικά έργα που διαψεύδουν πέρα για πέρα τους ισχυρισμούς της. Με βάση τον ισχύοντα νόμο, ο κατώτερος μισθός θα καθορίζεται με κριτήριο την κατάσταση της οικονομίας και τους στόχους της ανταγωνιστικότητας, ενώ σε ισχύ θα παραμείνει και το αίσχος του «υποκατώτερου μισθού».
Ταυτόχρονα, η γενίκευση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας θα διευρύνει τον αριθμό όσων αμείβονται με ακόμα λιγότερα από τον κατώτερο μισθό, ενώ και η αύξηση της φορολογίας από την ψηφισμένη μείωση του αφορολόγητου θα αποτελέσει νέα πληγή αιμορραγίας για το λαϊκό εισόδημα.
Ετσι έχουν τα πράγματα. Κι αποδεικνύεται ότι ο λαός έχει χίλιους λόγους να απορρίψει την προπαγάνδα της κυβέρνησης, να αγωνιστεί για πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, σύγχρονα δικαιώματα, κόντρα στη στρατηγική και το σχεδιασμό του κεφαλαίου, που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες.