"Κυριε... πειναω"

Οτραγικός θάνατος του μαθητή από «αδέσποτη σφαίρα» έφερε με σφοδρότητα στην επικαιρότητα τα σοβαρά προβλήματα της υποβάθμισης της ζωής, της φτώχειας και της εξαθλίωσης σε μάζες πολιτών και στα παιδιά τους στο Μενίδι και όχι μόνο.

Μιλώντας για τις αιτίες της εγκληματικότητας στον «Ριζοσπάστη», εκπαιδευτικός και μέλος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Ανατ. Αττικής με δύο μόνο λέξεις, έφερε στο φως την βαρβαρότητα του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης και της εξουσίας του κεφαλαίου.

Ξεσκέπασε την υποκρισία όλων αυτών που καμώνονται ότι υπογράφουν Διεθνείς Συμβάσεις όπως αυτή για τα Δικαιώματα του Παιδιού που υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεμβρίου του 1989:

- «Όλα τα παιδιά είναι ίσα και πρέπει να προστατεύονται από διακρίσεις λόγω φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας, καταγωγής, πεποιθήσεων, νομικής κατάστασης των ίδιων ή μελών της οικογένειάς τους».

- «Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που τους παρέχει τα αναγκαία υλικά αγαθά (στέγη, ρούχα, τροφή) και διασφαλίζει τη σωματική, νοητική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη». 

«Κάντε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έναν παγκόσμιο Υπερασπιστή των Δικαιωμάτων του Παιδιού!», ορίζει το «Μανιφέστο για τα Δικαιώματα του Παιδιού» που προώθησε η UNICEF, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση και που απευθύνεται στα Μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τους υποψήφιους Ευρωβουλευτές ώστε να προστατεύσουν καλύτερα τα δικαιώματα των παιδιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, όταν ένα στα τέσσερα παιδιά στην EE ζει σε συνθήκες φτώχειας.

Οι δύο αυτές λέξεις των παιδιών, «Κύριε... πεινάω», που μεταφέρει στη συνέντευξή του στο «Ρ» ο δάσκαλος, ανέδειξαν και την αντιλαϊκή επίθεση της δεύτερης αξιολόγησης στην αναζήτηση του δρόμου που αναζητούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι για την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους ξεσκεπάζοντας τους ξετσίπωτους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης και των παπαγάλων της.

Η ιστορική πείρα δείχνει ότι μόνο με την οργάνωση και την πάλη, την διεκδίκηση και την αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την εξουσία του μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η βαρβαρότητα, να τσακιστούν τα φαινόμενα σαπίλας, να ανοίξει ο δρόμος όπου το κάθε παιδί, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα και θρησκεία να απολαμβάνει τα πραγματικά του δικαιώματα. Τα 100 χρόνια της σοσιαλιστικής επανάστασης, δεν ξεγράφονται, το έκαναν πράξη.

Γίνεται να μας αφήσουν οι Συριζαίοι να σωθούμε μόνοι μας;!

        

Γίνεται να μην μας σώσουν άλλο οι Συριζαίοι και το καλόπαιδο ο αρχηγός τους;! Γίνεται να σταματήσουν να μας σώζουν και να σταματήσουν να πανηγυρίζουν για τα σωσίματα που μας κάνουν;! Γίνεται να μας αφήσουν ήσυχους και να πάρουν δρόμο από την ζωή μας;!

Όχι άλλο σώσιμο κατά το όχι άλλο κάρβουνο του Κούρκουλου! Δεν θέλουμε να μας σώσουν άλλο οι Συριζαίοι! Έτσι θα μας έσωζαν και οι προηγούμενοι και οι επόμενοι γι’ αυτό διαλέξαμε τους Συριζαίους για να μας σώσουν διαφορετικά, σκίζοντας τα μνημόνια και καταργώντας όλους τους εφαρμοστικούς μνημονιακούς νόμους με έναν νόμο κι ένα άρθρο! Γίνεται λοιπόν να πάνε στο γέρο διάολο και να μην μας σώσουν άλλο, βασανίζοντάς μας πιο πολύ απ’ όλους τους επίδοξους σωτήρες μας;! Γίνεται να μας λύσουν οι Συριζαίοι και να μας αφήσουν να κατεβούμε από την χειρουργική κλίνη στην οποία μας έχουν δέσει όπως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και μας ακρωτηριάζουν μέχρι του σημείου να μας φέρουν στην κατάσταση του Τζόνυ που πήρε τ’ όπλο του, αλλά πάντα για το καλό μας και την σωτηρία μας;! Γίνεται να πάνε στον αγύριστο οι ψεύτες, οι απατεώνες οι Συριζαίοι;!

Γίνεται οι τυχοδιώκτες, οι οπορτουνιστές, οι τσαρλατάνοι να γυρίσουν τον χρόνο πίσω, στην εποχή που μας κορόιδευαν για να μας διώξουν από τις πορείες και τις διαδηλώσεις και να μας στείλουν στον καναπέ;! Γίνεται να γυρίσουν τον χρόνο πίσω οι ξετσίπωτοι οι Συριζαίοι στην εποχή που παρίσταναν τους επαναστάτες κράζοντας «δεν πληρώνω»;! Γίνεται να γυρίσουν τον χρόνο πίσω στην εποχή που κορόιδεψαν τον κόσμο για να σταματήσει ν’ αγωνίζεται υποσχόμενοι ότι θ’ αλλάξουν τα πάντα μόλις γίνουν κυβέρνηση;! Γίνεται οι απατεώνες οι Συριζαίοι να γυρίσουν τον χρόνο πίσω στην εποχή που έταζαν στον κόσμο να καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ, να αποκαταστήσουν μισθούς και συντάξεις, να επαναφέρουν 13^ο και 14^ο μισθό και 13^η και 14^η σύνταξη, να γλιτώσουν από την τράπεζα τα σπίτια του κοσμάκη;! Γίνεται;!

Γίνεται οι τρομοκράτες του λαού οι Συριζαίοι να γυρίσουν πίσω τον χρόνο στην εποχή που έκλεβαν δυνάμεις και ψήφους από τις ταξικές δυνάμεις λέγοντας καταιγιστικά ψέματα και τάζοντας λαγούς με πετραχήλια;! Μπορούν οι εκβιαστές του λαού οι Συριζαίοι να γυρίσουν πίσω τον χρόνο στην εποχή που οι ταξικές δυνάμεις μας καλούσαν να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας και να μην εμπιστευόμαστε τον κάθε επίδοξο Σωτήρα ο οποίος το μόνο που θέλει είναι να μας αποπροσανατολίσει για να εκτονωθεί η ένταση προς όφελος του Καπιταλισμού;! Γίνεται να γυρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον χρόνο πίσω στην εποχή που έτρεχα στις πλατείες με μπύρες, σουβλάκια και τεντζερέδες, αντί να πορεύομαι με τις ταξικές δυνάμεις;! Γίνεται να γυρίσουμε στο παρελθόν για να φτύσω όλα εκείνα τα παρτάλια που έστηναν τραπεζάκια στις πλατείες και διέγραφαν το χρέος το οποίο τώρα αυξάνουν και πληθύνουν;!

Οι Συριζαίοι και να μπορούσαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω δεν θα τον γύριζαν γιατί ότι έκαναν το έκαναν σε διατεταγμένη υπηρεσία κι όχι από ανάγκη ή αφέλεια! Οι Συριζαίοι ανέλαβαν έχοντας σώας τας φρένας και με πλήρη συνείδηση όλην την βρωμοδουλειά των καπιταλιστών την οποίαν κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να κάνει! Οι Συριζαίοι όχι μόνο δεν θα γυρίσουν τον χρόνο πίσω, όχι μόνο θα αρνηθούν να πάνε στον αγύριστο αλλά θα συνεχίσουν πιο βάρβαρα την επίθεσή τους εναντίον μας! Δικό μας χρέος, με τις δικές μας δυνάμεις είναι να τους γυρίσουμε την πλάτη και να σηκωθούμε κρατώντας ο ένας τον άλλον συντασσόμενοι με τις ταξικές δυνάμεις! Δικό μας χρέος είναι να τους στείλουμε κι αυτούς κι όλο το πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών μαζί με τους καπιταλιστές στον βόρβορο της ιστορίας και στα χέρια μας να πάρουμε την εξουσία!

Νάβις

Όχι άλλοι… θρίαμβοι! 

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

  

Ένας ακόμα θρίαμβος!

«Η Ελλάδα γυρίζει σελίδα» ήταν η δήλωση του πρωθυπουργού μετά το Eurogroup.

Εξίσου πανηγυριώτικος ο τόνος και του κ.Τσακαλώτου: «Περισσότερο φως στην άκρη του τούνελ» μετά τη συμφωνία, ισχυρίστηκε.

Ας δούμε, τώρα, «γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα(;)»: 

    α) Πήραν, λένε, δόση 8,5 δισ. ευρώ. Αλλά:

– στις 17 Ιουλίου εκκρεμεί πληρωμή 2,1 δις προς ιδιώτες ομολογιούχους,

– στις 18 Ιουλίου πληρωμή 300 εκ. στο ΔΝΤ,

– στις 20 Ιουλίου πληρωμή 3,9 δις στην ΕΚΤ,

– στις 27 Αυγούστου πληρωμή 1,6 δις στον ESM,

– στις 19 Σεπτεμβρίου και 4 Δεκεμβρίου 300 εκ. στο ΔΝΤ.

Το άθροισμα αυτών: 8,2 δις.

Συνεπώς: Κάντε την αφαίρεση των 8,5 δις που «πήραν» με τα 8,2 δις που θα πληρωθούν (χωρίς να προσμετρούνται τα άνω των 5 δις χρέη του δημοσίου προς ιδιώτες) και θα καταλάβετε πόσο αξίζουν τα πανηγύρια τους…

    β)  Και μετά το τελευταίο Eurogroup η πορεία που μας προδιαγράφουν σημαίνει: 

– Πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και

– 2% πλεονάσματα κατά μέσο όρο για τα επόμενα 40 χρόνια!

 Δηλαδή τι μας λένε;

Ότι οι Έλληνες θα ζουν με μνημονιακούς μισθούς και μνημονιακές συντάξεις μέχρι το 2060!

Γιατί;  Για να παραχθούν πλεονάσματα άνω των 150 δισ. ευρώ!

Γιατί; Για να πληρωθούν χρέη που άλλοι τα ξεκοκάλισαν, αλλά που ο λαός τα έχει πληρώσει ήδη με τους ήδη ισοπεδωμένους μισθούς και με τις ήδη εξαϋλωμένες συντάξεις του!  

  

Συμπέρασμα: Όχι άλλο κάρβουνο!

    Πηγή: Εφημερίδα Real News 18/6/2017

Ενα αποκαλυπτικό δημοσίευμα

Σε ανάλυση που δημοσιεύτηκε στις 5/6 στην εφημερίδα «Ουάσιγκτον Τάιμς», με τίτλο «Κατοχυρώνοντας μια μακροχρόνια συμφωνία με την Ελλάδα» και πλάγιο «Ο κόλπος της Σούδας δίνει στις ΗΠΑ ένα μοναδικά πολύτιμο λιμάνι στην Ανατολική Μεσόγειο», διαβάζουμε:
«Σήμερα, Ρωσία και Κίνα δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με αυξανόμενη φιλοδοξία και αποφασιστικότητα να προκαλέσουν την ιστορική ναυτική δομή της Αμερικής και την εκτεταμένη προβολή ισχύος της.
Η Ρωσία υπέγραψε πρόσφατα 49ετή σύμβαση μίσθωσης με τη Συρία, για να αναβαθμίσει την κάποτε μέτρια λιμενική της εγκατάσταση στο Ταρτούς σε ναυτική βάση που θα μπορεί να φιλοξενήσει τα μεγαλύτερα πολεμικά σκάφη της Ρωσίας και πιθανώς ακόμη και πυρηνικά υποβρύχια.
Παράλληλα, με μια μακροπρόθεσμη μίσθωση αεροπορικής βάσης, η Ρωσία οικοδομεί ένα πρωτοφανώς ισχυρό στρατιωτικό συγκρότημα στη Συρία, καθιστώντας δυνατό για πρώτη φορά ρωσικά αεροσκάφη και ρωσικές ναυτικές δυνάμεις να περιπολούν στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς να απαιτείται υποστήριξη από απομακρυσμένους λιμένες.
Είναι επίσης η πρώτη φορά σε 70 χρόνια που υπάρχει ένα τέτοιο συγκρότημα βάσεων στη Μεσόγειο πέρα από τον έλεγχο των ΗΠΑ ή των συμμάχων τους, προσθέτοντας εδώ την απειλή των εξελιγμένων συστημάτων απαγόρευσης πρόσβασης σε περιοχές ("sophisticated Area Access Area Denial systems"), τα οποία μπορούν να εμποδίσουν την ελεύθερη πλεύση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και συμμάχων τους, εμπορικών σκαφών.
Σε συνδυασμό με τα σχέδια εκσυγχρονισμού των ναυτικών εγκαταστάσεων της Ρωσίας στην προσαρτημένη περιοχή της Κριμαίας και την κλιμάκωση της διπλωματικής διαμεσολάβησής της μεταξύ της υποστηριζόμενης από τον ΟΗΕ κυβέρνησης της Λιβύης και των στρατιωτικών της αντιπάλων στην ανατολική Λιβύη, η Μόσχα βρίσκεται σε θέση να επηρεάσει σημαντικά τα γεγονότα στη Μεσόγειο και το παρακείμενο Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα στο προσεχές μέλλον».
Η εφημερίδα συνεχίζει: «Ομοίως, η Κίνα βλέπει πλέον τη Μεσόγειο ως το δυτικό άκρο της αξίας πολλών τρισ. δολαρίων στρατηγικής υποδομών της, "One Belt - One Road", που συνδέει την κινεζική οικονομία με τις αγορές της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής μέσω των χερσαίων διαδρομών της Κεντρικής Ασίας και των θαλάσσιων διαδρομών του Ινδικού Ωκεανού και της Διώρυγας του Σουέζ, μέσω των οποίων 80.000 πλοία μετέφεραν 1,5 εκατομμύρια τόνους εμπορικών αγαθών και ενεργειακών πόρων μόνο τον Μάρτιο του 2017».
«Περαιτέρω κίνδυνοι προέρχονται από τους Ιρανούς πληρεξούσιους στη Δαμασκό, στη Βηρυτό και τη Γάζα, εξασφαλίζοντας στο ριζοσπαστικό σιιτικό κράτος - χορηγό τρομοκρατίας (σ.σ.: το Ιράν) κρίσιμες περιφερειακές βάσεις για κακοήθη συμπεριφορά», συμπληρώνει. Επίσης, ότι «το Ισλαμικό Κράτος διατηρεί έδαφος κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Λιβύης».

«Σταθμός πρώτης γραμμής» για τις ΗΠΑ

Υπογραμμίζει δε: «Μέσα σε αυτό το γεωπολιτικό χάος της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου υπάρχει μια ενιαία πλατφόρμα από την οποία οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ προβάλλουν αποτελεσματικότερα τη στρατιωτική δύναμη προς κάθε κατεύθυνση: Η Ναυτική Στρατηγική Προωθημένη Επιχειρησιακή Βάση των ΗΠΑ (σ.σ.: "U.S. Navy Strategic Forward Operating Base") στον κόλπο της Σούδας, στο ελληνικό νησί της Κρήτης.
Μόλις 785 μίλια από τη Συρία, 570 από το Σουέζ και 200 από την Ανατολική Λιβύη, η βάση της Σούδας λειτουργεί ως Ναυτική Επιχειρησιακή Βάση, Σταθμός αεροσκαφών που εξυπηρετούν ανάγκες του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, και Σταθμός αποθήκευσης όπλων του (...)
Ο Κόλπος της Σούδας προσφέρει το μοναδικό βαθύ λιμάνι σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, το μόνο μεταξύ του Norfolk (σ.σ.: στη Βρετανία) και του Ινδικού Ωκεανού, το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει ένα πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο δίπλα σε ένα αεροδρόμιο, επιτρέποντας στο Στόλο να δένει και να πραγματοποιεί επισκευές, συντήρηση και ανεφοδιασμό».
Και η «Ουάσιγκτον Τάιμς» καταλήγει: «Η στρατηγική αυτή τοποθεσία, όπως αναγνωρίστηκε άλλωστε από τον υπουργό Αμυνας Τζ. Μάτις, όταν καλωσόρισε τον Ελληνα υπουργό Αμυνας, Π. Καμμένο, στο Πεντάγωνο τον Μάρτιο, καθιστά τον Κόλπο της Σούδας ένα σημαντικό σταθμό πρώτης γραμμής για τις Διοικήσεις των Αμερικανικών Δυνάμεων στην Ευρώπη και την Αφρική».
«Η Ανατολική Μεσόγειος και το Αιγαίο Πέλαγος έχουν ύψιστη σημασία για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και τη Μαύρη Θάλασσα».
«Οι ΗΠΑ θα επωφελούνταν σημαντικά από μια μακροπρόθεσμη συμφωνία ανανέωσης με την Ελλάδα, ειδικά για μακρύτερο χρονικό ορίζοντα, έως και 10 χρόνια, για επιδιορθώσεις, αναβαθμίσεις και επεκτάσεις υποδομών στη Σούδα που θα ενισχύσουν την αμερικανική και συμμαχική στρατηγική δομή στην περιοχή».
«Μια επικαιροποιημένη μακροπρόθεσμη αμυντική συμφωνία» θα ενισχύσει «την περιφερειακή ασφάλεια των ΗΠΑ και των συμμαχικών συμφερόντων, αξιοποιώντας την εξαιρετική ναυτική εγκατάσταση στον Κόλπο της Σούδας. Μια τέτοια πολιτική θα έδινε στη διοίκηση Τραμπ ένα πιο άμεσο και επιχειρησιακά αποτελεσματικό στρατηγικό ναυτικό πλεονέκτημα των ΗΠΑ σε αυτή την όλο και πιο επικίνδυνη γωνιά της υφηλίου».

«Καθαρές λύσεις» για το κεφάλαιο...

«Οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας φαίνεται να ισχυροποιούνται, μετά την αναθεώρηση των στοιχείων του ΑΕΠ για το 1ο τρίμηνο του 2017 (...) Ωστόσο, η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής φαίνεται ότι επηρέασε αρνητικά το κλίμα τους επόμενους μήνες (...)
Γενικότερα, η αναμενόμενη ανοδική πορεία του τουρισμού και των εξαγωγών, σε συνδυασμό με τη βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών, θα ενισχύσει την οικονομική δραστηριότητα τα επόμενα τρίμηνα. Για να επιβεβαιωθούν όμως οι προβλέψεις ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια απαιτείται ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων και απρόσκοπτη και εντατική υλοποίηση ιδιωτικοποιήσεων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».
Το απόσπασμα αυτό από το μηνιαίο δελτίο του ΣΕΒ δεν λέει τίποτα καινούργιο. Αποτελεί ωστόσο μια αποτύπωση της συγκυρίας σε ό,τι αφορά την προσπάθεια της κυβέρνησης να βελτιώσει τις προοπτικές που ανοίγονται για το κεφάλαιο μπροστά στη διαφαινόμενη σχετική βελτίωση των οικονομικών δεικτών, με αναιμική ανάκαμψη της οικονομίας, χωρίς να αναιρούνται οι γενικότερες αβεβαιότητες που μπορεί να οδηγήσουν σε νέο πισωγύρισμα.
Το ζουμί της μηνιαίας παρέμβασης του ΣΕΒ βρίσκεται βέβαια στην υπόμνηση προς την κυβέρνηση και συνολικά προς τα αστικά κόμματα ότι η επιβεβαίωση ακόμα και αυτών των προβλέψεων για ισχνή ανάκαμψη προϋποθέτει να προχωρήσει ανεμπόδιστα, εντατικά και κλιμακούμενα η εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων που ψηφίστηκαν έως τώρα και όσων άλλων χρειαστούν στο μέλλον, με έμφαση στις ιδιωτικοποιήσεις, απ' όπου το κεφάλαιο προσδοκά να αποκτήσει πρόσβαση σε νέα πεδία κερδοφόρας δράσης.
Και βέβαια, κάτω από τον τίτλο «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», τον οποίο επίσης χρησιμοποιεί ο ΣΕΒ, χωράει το σύνολο των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων, που έχουν ως συνέπεια το βάθεμα της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους και την παραπέρα συγκέντρωση του κεφαλαίου σε τομείς και κλάδους της οικονομίας, σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, της μικρομεσαίας αγροτιάς, με εξαντλητικά πλήγματα στη λαϊκή οικογένεια.

Κερδισμένοι και χαμένοι

Αυτόν τον στρατηγικό σχεδιασμό για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους υλοποιεί η κυβέρνηση με τη συμφωνία που συνδιαμόρφωσε και τελικά αποδέχτηκε στο Γιούρογκρουπ της περασμένης Πέμπτης. Η απόφαση της κυβέρνησης και των συμμάχων της σε ΕΕ και ΔΝΤ «εγγυάται» εμβάθυνση της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης που γίνεται διαρκείας και θα συνοδεύει την όποια ανάκαμψη έρθει. Ενώ προσπαθούν να ξεγελάσουν το λαό με ακάλυπτες επιταγές για βελτίωση της ζωής του στα χρόνια της ανάκαμψης, για την οποία τον καλούν να υπομείνει αγόγγυστα θυσίες δίχως τέλος.
Αντίθετα, για το κεφάλαιο η κυβέρνηση εξασφάλισε την πιο «καθαρή λύση» που της επέτρεπε η συγκυρία, παίρνοντας υπόψη τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στην Ευρωζώνη και στο ΔΝΤ, αλλά και την ευρύτερη διάσταση που έχει η συζήτηση για τη διαχείριση του κρατικού χρέους, με δεδομένο ότι μεγαλώνει η απόσταση της οικονομικής και πολιτικής δύναμης ανάμεσα σε κράτη της ΕΕ, ενώ τα αυστηρά κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας θεωρούνται βραχνάς από χώρες με μεγάλα ελλείμματα και χρέη, εμπόδιο σε μια ορμητική ανάκαμψη.
Οσο λοιπόν κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να πείσει για το αντίθετο, η συμφωνία αυτή, όπως και όλες οι προηγούμενες, έχει κερδισμένους και χαμένους. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χαμένοι βγαίνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός. Πάνω δηλαδή σε αυτά που έχουν χάσει μέχρι σήμερα, έρχονται και προστίθενται κι άλλες απώλειες. Αλλά κυρίως αυτό που δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής είναι αυτό στο οποίο εστιάζει η νέα απόφαση του Γιούρογκρουπ: Η διαμόρφωση κατάλληλου «επενδυτικού περιβάλλοντος», με τις ανάλογες αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή, μέτρα και πολιτικές που έχουν ως στόχο την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, το άνοιγμα νέων πεδίων για τους επιχειρηματικούς ομίλους, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης είναι συνεργοί της κυβέρνησης στην επιχείρηση χειραγώγησης, απογοήτευσης, τρομοκράτησης και εγκλωβισμού του λαού. Η συμφωνία τους στο στρατηγικό στόχο της ανάκαμψης, που προϋποθέτει και τη διευθέτηση του χρέους, σημαίνει αποδοχή και συμφωνία σε όλα τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, παρά τις επιμέρους διαφορετικές απόψεις που εκφράζουν για το εύρος και τους ρυθμούς της - καταιγιστικής έτσι κι αλλιώς - επίθεσης στο λαό.

Παλιό το «νέο» δόγμα στην εξωτερική πολιτική

Εξίσου αποκαλυπτική είναι και η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, που προβάλλεται ως «επεμβατική», ενώ γίνεται λόγος και για «νέο δόγμα». Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εμφανίζεται ιδιαίτερα δραστήρια στην ευρύτερη περιοχή, αλλά μόνο καινούργια δεν είναι η εξωτερική της πολιτική. Αναλλοίωτο δόγμα της είναι η υπεράσπιση, διασφάλιση και επέκταση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης, μέσα από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, οι κινήσεις και οι πρωτοβουλίες στη σκακιέρα των περιφερειακών και διεθνών σχέσεων συνιστούν προσαρμογή στις συνθήκες, στο περιβάλλον και τις «ευκαιρίες» που διαμορφώνονται για τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης από την όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα στα ισχυρότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη στην ευρύτερη περιοχή και την αναδιάταξη δυνάμεων στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών συνασπισμών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση επιδιώκει την αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας, την ανάδειξη της χώρας σε διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο, με στόχο να προσελκύσει ξένα κεφάλαια και να δημιουργηθούν καλύτερες προϋποθέσεις ανάκαμψης. Ο στόχος αυτός, όμως, που είναι στόχος του κεφαλαίου, περνάει μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας σε επικίνδυνους για το λαό ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς. Κι αυτό αποτελεί συνειδητή επιλογή των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης.
Οι διαπραγματεύσεις για την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, η διεκδίκηση ενεργότερου ρόλου στην «κρίση» που εντάθηκε ανάμεσα στις χώρες του Κόλπου, η ανάληψη πρωτοβουλιών στα Βαλκάνια, η επιδίωξη για εντονότερη στρατιωτική παρουσία στην Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο, η συμμετοχή σε δεκάδες αποστολές του ΝΑΤΟ, σε όλον τον κόσμο, είναι μερικά μόνο στοιχεία που φανερώνουν την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παίξει «τα ρέστα της» για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, σέρνοντας το λαό σε επικίνδυνες ατραπούς.
Στον ίδιο «καμβά» εντάσσεται και η ανάπτυξη περιφερειακών συνεργασιών, με επίκεντρο την Ενέργεια και την «ασφάλεια» με συμπράξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως η τριμερής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, που συμπληρώνεται από την Αίγυπτο και την Ιορδανία, ή η συγκρότηση του «ΟΑΣΕ της Ανατολικής Μεσογείου».

Σάπιο σύστημα που πρέπει να ανατραπεί

Τι σημαίνουν όλα αυτά για το λαό; Από τη μια, καλείται να αποπληρώσει ένα χρέος που δεν είναι δικό του και να υποστεί θυσίες δίχως τέλος για την καπιταλιστική ανάκαμψη. Κι από την άλλη, να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τη συμμετοχή της χώρας στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με κίνδυνο να πληρώσει ακόμα πιο ακριβά την εκπλήρωση των στόχων του κεφαλαίου. Να γίνει δηλαδή «κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών», όπως γράφει και το σύνθημα στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για την αντιΝΑΤΟική διαδήλωση το ερχόμενο Σάββατο στη Θεσσαλονίκη.
Το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, που υπηρετούν η κυβέρνηση και όλες οι αστικές δυνάμεις, έχει φάει τα ψωμιά του. Το αποδεικνύουν ο πόλεμος, η φτώχεια που διευρύνεται σχετικά και απόλυτα, η προσφυγιά, η εκμετάλλευση που μεγαλώνει, οι ανταγωνισμοί που οξύνονται, οι δυσκολίες του συστήματος να διαχειριστεί τις αντιφάσεις του που μεγαλώνουν. Δεν είναι παράξενο ότι μιλάνε για «φως στο τούνελ» της καπιταλιστικής κρίσης και την ίδια ώρα σχεδιάζουν μέτρα και μνημόνια μέχρι το 2100 και βάλε, καταδικάζοντας τη σημερινή και τις επόμενες γενιές στη μισοζωή και στις στερήσεις.
Η σαπίλα αυτού του συστήματος, όπου η παραγωγή οργανώνεται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, γίνεται περισσότερο φανερή αν βάλει κανείς δίπλα δίπλα την άθλια καθημερινότητα της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της φτώχειας, της ανασφάλειας, του ιμπεριαλιστικού πολέμου, με τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, όπως αυτές καθορίζονται από την εκτόξευση της παραγωγικότητας της ανθρώπινης εργασίας, την πρόοδο που έχει συντελεστεί στην επιστήμη και στην τεχνική.
Για να μπορούν να ικανοποιούνται οι σύγχρονες διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες χρειάζεται άλλη οργάνωση της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Χρειάζεται, δηλαδή, οι εργαζόμενοι, σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα, να πάρουν την εξουσία και την οικονομία στα χέρια τους. Αυτή η εξουσία θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και θα αποδεσμεύσει τη χώρα απ' όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις ενώσεις, αναπτύσσοντας διμερείς και πολυμερείς σχέσεις με άλλα κράτη στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, για το συμφέρον του λαού, όχι μιας δράκας μονοπωλιακών ομίλων.
Η συζήτηση γι' αυτήν την πραγματική διέξοδο χρειάζεται να ανοίξει ακόμα πιο εντατικά το επόμενο διάστημα με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, μπροστά στις εξελίξεις που σηματοδοτούν η απόφαση του τελευταίου Γιούρογκρουπ και η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τους πολέμους.
Να βρεθεί η ανάκτηση των απωλειών και η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών στην προμετωπίδα της εργατικής - λαϊκής συμμαχίας και πάλης. Να δυναμώσει το ΚΚΕ, που διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, την οργάνωση του αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο, για την ανατροπή της εξουσίας του.