29 Οκτ 2015

Κάποιοι πλουτίζουν και θησαυρίζουν ... και κάποιοι πεινάνε

 Κάποιοι πλουτίζουν και θησαυρίζουν ... και κάποιοι πεινάνε


Μία ενδιαφέρουσα έρευνα εταιρείας για την ελληνική ναυτιλία δημοσιεύτηκε προχτές. Παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία από αυτήν:
"...η χωρητικότητα του ελληνικού στόλου αυξήθηκε κατά 8,1% (στοιχεία Οκτωβρίου) σε σχέση με το 2014, φτάνοντας στα 328.254.495 DWT από 303.579.176 DWT, ενώ παράλληλα μειώθηκε ο μέσος όρος ηλικίας στα 12,73 χρόνια φέτος από 13,25 χρόνια πέρυσι".
"Στην ανάπτυξη του ελληνικού στόλου, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές της έρευνας, έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο τα αμερικανικά κεφάλαια (funds), τα οποία συμμετέχουν στην αγορά νεότερων πλοίων και συγχρηματοδοτούν την κατασκευή νέων. Ιδιαίτερη αναφορά, πάντως, γίνεται και στη συμβολή των τραπεζών, οι οποίες παρότι αύξησαν την πίεση για την αποπληρωμή των δανείων, έδειξαν "υπομονή, ρεαλισμό αλλά και εμπιστοσύνη απέναντι στους πελάτες τους"".
"Κατά την ίδια περίοδο, ο αριθμός των ναυτιλιακών επιχειρήσεων μειώθηκε σε 648 από 668 πριν (-3%), επιβεβαιώνοντας την τάση συγκέντρωσης που παρατηρείται εδώ και μερικά χρόνια στον κλάδο".
"Παρά τις ανησυχίες για την υπερπροσφορά πλοίων και τις υψηλές διασφαλίσεις που απαιτούν πλέον οι τράπεζες για να χορηγήσουν νέα δάνεια, το ενδιαφέρον των Ελλήνων εφοπλιστών για εξαγορές πλοίων αλλά και την ανέγερση καινούριων παραμένει αμείωτο. Σύμφωνα με την Clarkson's, αυτή τη στιγμή υπάρχουν παραγγελίες για την κατασκευή περίπου 476 νέων πλοίων από 103 Ελληνες πλοιοκτήτες. Ωστόσο, πάνω από τις μισές παραγγελίες δεν έχουν εξασφαλίσει ακόμη χρηματοδότηση (...) οι εφοπλιστές πιστεύουν ότι οι επενδύσεις αυτές θα αποφέρουν κέρδη σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα και ότι η ανάκαμψη της ναυλαγοράς δε θα αργήσει".
Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν ότι την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, πασχίζουν να επιβιώσουν από την καπιταλιστική οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της πολιτικής που υλοποιούν οι αστικές κυβερνήσεις τα τελευταία πέντε χρόνια, κάποιοι πλουτίζουν πάνω στα συντρίμμια της ζωής των λαϊκών οικογενειών... Αυτό, δηλαδή, που συμβαίνει και σήμερα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Την κυβέρνηση που τσακίζει το λαό και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των καπιταλιστών.

Εμποροϋπάλληλοι: Απεργία στις 1 και τις 12 Νοέμβρη

 Εμποροϋπάλληλοι: Απεργία στις 1 και τις 12 Νοέμβρη

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ

ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 1 ΝΟΕΜΒΡΗ &

ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ  ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ

10:30 π.μ. ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ


Συναδέλφισσες, συνάδελφοι εμποροϋπάλληλοι, άνεργοι, νέες και νέοι
Τις επόμενες μέρες και ώρες να σημάνει ξεσηκωμός σε κάθε κατάστημα, σε κάθε εργασιακό χώρο του εμπορίου. Να φτάσει παντού το απεργιακό κάλεσμα του σωματείου μας. Κάθε εμποροϋπάλληλος  μαζί με τους συναδέλφους του  να  κάνουν  δική τους υπόθεση την επιτυχία των απεργιών.   Να μην λείψει κάνεις  1 ΝΟΕΜΒΡΗ και στις 12 ΝΟΕΜΒΡΗ. Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση των εμποροϋπαλλήλων απέναντι στη βάρβαρη και πολυμέτωπη επίθεση Κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε.
 
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ

Διαλύουν και καταργούν τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης.
Νέες μειώσεις και εξισώσεις προς τα κάτω σε συντάξεις και δικαιώματα, σε χτύπημα της Υγείας και της Πρόνοιας, της προστασίας από τον επαγγελματικό κίνδυνο, σε απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από τα δήθεν βάρη του ασφαλιστικού. Στον κλάδο του εμπορίου που η πλειοψηφία των εργαζομένων  είναι γυναίκες όλων των ηλικιών και νέοι εργαζόμενοι οι επιπτώσεις των νέων μέτρων θα είναι σαρωτικές. Οι επιπτώσεις αυτές δεν αφορούν μόνο τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και το ύψος των συντάξεων που μας καταδικάζουν σε δουλειά μέχρι τα βαθειά γεράματα με συντάξεις πείνας. Καταργούν πραγματικά κάθε είδους προστασίας των εργαζομένων απέναντι σε επαγγελματικές ασθένειες και εργατικά ατυχήματα που έχουν γίνει η καθημερινότητα μέσα στα μεγάλα εμπορικά κέντρα και καταστήματα , στις αλυσίδες Σούπερ Μάρκετ, στις αποθήκες τροφίμων.  

Οι αλλαγές αυτές έρχονται να προστεθούν στις απολύσεις, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την απληρωσιά, τις άδειες άνευ αποδοχών, την εντατικοποίηση που έχουν γίνει  η σκληρή πραγματικότητα για τους εμποροϋπάλληλους .Οι εξελίξεις στον κλάδο δείχνουν ότι μεγαλέμποροι και μεγαλοεργοδότες προετοιμάζουν το έδαφος για την πλήρη εφαρμογή των νέων μέτρων με στόχο την μεγιστοποίηση των κερδών τους την ισχυροποίηση τους στην κούρσα του ανταγωνισμού που εντείνεται.

Οι εξαγορές και η κίνηση των κεφαλαίων μέσα στον κλάδο αλλά και από κλάδο σε κλάδο είναι στα σχέδια τους που για τους εργαζόμενους τίποτα καλό δεν μπορούν να φέρουν. Οι μαζικές απολύσεις , τα κλεισίματα καταστημάτων, οι μειώσεις μισθών έρχονται στην ημερήσια διάταξη για τους εμποροϋπάλληλους. Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για τους εργαζόμενους της ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ η οποία ήδη έχει προχωρήσει στο κλείσιμο 22 καταστημάτων απολύοντας δεκάδες συναδέλφους ενώ φημολογείται ότι αυτό είναι  μόνο η αρχή.   Αντίστοιχα στα NOTOS μετά τις απολύσεις, την εκ περιτροπής εργασία οι εργαζόμενοι είναι αντιμέτωποι με τον εφιάλτη του κλεισίματος πολυκαταστημάτων και μαζικές απολύσεις.   

Καμία αναμονή, κανένας εφησυχασμός στα σχέδια τους!

Σε πλήρη εξέλιξη είναι η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές που είναι από τις βασικές απαιτήσεις και στρατηγικής σημασίας ζήτημα  των μεγαλεμπόρων  και των πολυεθνικών  σε συνδυασμό με την πλήρη απελευθέρωση  του ωραρίου και που αποτελεί μια από τις κατευθύνσεις του 3ου Μνημονίου. Καλούμε τους εργαζόμενους να εναντιωθούν στην κατάργηση της Κυριακής αργίας, στην εντατικοποίηση της εργασίας, στην παραπέρα ελαστικοποίηση των ωραρίων και τη συρρίκνωση του ελεύθερου χρόνου που αυτή οδηγεί.

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΤΗΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ

Η απεργία 1/11/15 για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας εντάσσεται στη συνολικότερη μάχη που δίνουμε ενάντια στη βάρβαρη πολιτική που ισοπεδώνει τις ζωές μας.  Μπορεί να αποτελέσει βήμα για την επιτυχία της πανεργατικής απεργίας 12/11, για τη συνέχιση του αγώνα μας. Κυριακή 1/11 συμμετέχουμε όλοι στη συγκέντρωση 10:30 πμ στα γραφεία του σωματείου. ΘΑ προχωρήσουμε σε παρεμβάσεις-εξορμήσεις στα πολυκαταστήματα ATTIKA,HONDOS,NOTOS & H&M.

Να πάρουμε τη κατάσταση στα χέρια μας. Μπορούμε να τους σταματήσουμε!

Η μόνη απάντηση  από την πλευρά των εργαζομένων είναι η οργάνωση της πάλης μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε επιχείρηση, δυναμώνοντας και μαζικοποιώντας το κλαδικό μας σωματείο.
Ερχόμαστε σε σύγκρουση με την λογική της ατομικής λύσης, του συμβιβασμού και της υποταγής μέσα από τον οργανωμένο αγώνα που βάζει μπροστά τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες μας .
Σπάμε τον φόβο,  μέσα από την συλλογική δράση , μέσα από την ενεργή συμμετοχή μας .

Η  Γενική Συνέλευση του σωματείου  που πραγματοποιήθηκε 25/10 με την απόφαση  της για συμμετοχή στις απεργίες 1/11 και 12/11 ενισχύει τη δράση μας και μας δίνει δύναμη για τη συνέχεια.

Την Κυριακή 8/11, 11πμ προχωράμε σε σύσκεψη με θέμα "ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ" μαζί με τα κλαδικά σωματεία το Σύνδεσμο Ιδιωτικών Υπαλλήλων  Αν. Εταιριών & Γραφείων και το Συνδικάτο καθαριστριών & καθαριστών Αττικής & Περιχώρων.

Διεκδικούμε:

►Υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
►Κατάργηση  της  μερικής απασχόλησης και του ωρομίσθιου, των συμβάσεων   ορισμένου χρόνου και όλων των ελαστικών μορφών εργασίας και μετατροπής τους  σε 8ωρες συμβάσεις αορίστου χρόνου.
►Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας .  Να καταργηθούν όλοι οι νόμοι και οι διατάξεις που απελευθερώνουν το ωράριο.
►Κατώτερη κύρια σύνταξη στα 600 ευρώ και κάλυψη των απωλειών σε συντάξεις , κύριες και επικουρικές . Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων.
►Κανένας άνεργος χωρίς κάλυψη. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας .
►Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική λαϊκή οικογένεια.

Κάλεσμα αγώνα από τα παιδιά μας!

 Κάλεσμα αγώνα από τα παιδιά μας!



Νέα χρονιά σε νέες τάξεις και με νέους συμμαθητές, με νέες προσπάθειες, σκέψεις και ιδέες!

Νέα χρονιά και σε πολλά σχολεία έχουν ξεκινήσει ήδη κινητοποιήσεις γιατί αντιμετωπίζουμε παλιά και νέα προβλήματα.

Νέα χρονιά και αντί να χάσουμε τον ύπνος μας, θα τους κάνουμε να μας βλέπουν στον ύπνο τους.

Να ενωθούμε, να συντονιστούμε, να γίνουμε ΕΝΑ!

Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Να ακουστεί η φωνή μας σε όλα τα σχολεία, τις πόλεις, παντού!

Γιατί τα σχολεία μας δεν έχουν τα απαραίτητα για να λειτουργήσουν. Δεν έχουν καθηγητές – βιβλία – υποδομές – εργαστήρια.

Γιατί δεν πάει άλλο οι γονείς μας να πληρώνουν για φροντιστήρια, ιδιαίτερα ακόμα και για τη λειτουργία των σχολείων μας.

Γιατί δεν πάει άλλο να τρελαινόμαστε από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα απολυτήριο με συνεχόμενες εξετάσεις και αβέβαιο μέλλον.

Γιατί θέλουμε :

Ένα σχολείο που όλοι θα μορφωνόμαστε το ίδιο, ένα σχολείο χωρίς ανισότητες, χωρίς εμπόδια για τους μαθητές.

Ένα σχολείο που θα δίνει ολόπλευρη γνώση και όχι παπαγαλία, σκόρπιες γνώσεις και ακόμα και αυτές με το σταγονόμετρο.

Ένα σχολείο στο οποίο θα είμαστε δημιουργικοί και όχι αριθμοί ονομάτων για τα απουσιολόγια.

Ένα σχολείο που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει, που δεν θα κοιτάει την τσέπη των γονιών μας, για παιδεία που δεν θα είναι εμπόρευμα.

Δεν θα κάτσουμε στα «αυγά» μας, όπως θέλει και η σημερινή κυβέρνηση  που συνεχίζει από κει που το άφησαν οι προηγούμενες, τώρα μάλιστα που εφαρμόζουν μαζί με τους συνεργάτες τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αλλού νέα μνημόνια που έχουν και μέτρα για την παιδεία.

Δεν τους χαρίζουμε τα όνειρά μας! Θα μας βρουν απέναντί τους!

Συνεχίζουμε, εξαπλώνουμε τις αγωνιστικές δραστηριότητες που έχουν ξεκινήσει σε πολλά σχολεία της χώρας, για να δυναμώνει ο αγώνας μας, να γίνονται γνωστά τα αιτήματά μας.

Συζητάμε σε κάθε τάξη και κάθε σχολείο. Δυναμώνουμε  τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση για όλα αυτά που έχουμε ανάγκη.

Συντονίζουμε τη δράση μας σε κάθε γειτονιά, πόλη, πανελλαδικά!

Τα μαθητικά συμβούλια και η λειτουργία τους είναι δική μας υπόθεση! Δεν αφήνουμε διευθυντές και υπουργείο να παρεμβαίνουν στη λειτουργία τους, στις συνελεύσεις μας, στις αποφάσεις που παίρνουμε.

Αντιμετωπίζουμε όλοι μαζί κάθε προσπάθεια απειλών και τιμωρίας μαθητών ή σχολείων που συζητούν και αποφασίζουν να μη συμβιβαστούν με αυτή την κατάσταση και να αγωνιστούν.

2 Νοέμβρη καταλήψεις στα σχολεία, όλοι στους δρόμους και συνεχίζουμε…

Είμαστε πολλοί, να γίνουμε περισσότεροι. Δε σταματάμε!

Ενώνουμε τη φωνή και τη δράση μας με τους αγωνιστές καθηγητές, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους φοιτητές και σπουδαστές που αγωνίζονται κόντρα στην πολιτική που χτυπάει τα δικαιώματά μας .

Το μέλλον μας δεν χωράει στις ουρές της ανεργίας, στις ακριβές σπουδές, στη δουλειά χωρίς δικαιώματα.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

  • Το Υπουργείο και η Κυβέρνηση να εξασφαλίσουν ΤΩΡΑ χρηματοδότηση για να λειτουργήσουν κανονικά τα σχολεία μας. Να αντιμετωπιστούν τα κενά, οι ελλείψεις σε καθηγητές, να δοθούν λεφτά για αναλώσιμα, υποδομές και ό,τι άλλο χρειάζεται για να λειτουργήσουν τα σχολεία μας.   Να δοθούν όλα τα βιβλία που λείπουν. Ούτε 1 ευρώ από την τσέπη των γονιών μας για τη μόρφωσή μας. Να δοθεί δωρεάν το βιβλίο των Αγγλικών.
  • Να μη μας στοιβάζουν στις τάξεις, να μην καταργούν – συγχωνεύουν σχολεία  και τμήματα. Κάθε τμήμα να έχει 20 μαθητές για να μπορεί να γίνεται μάθημα.
  • Δωρεάν και ασφαλής μεταφορά για όλους τους μαθητές, όλες τις ώρες της μέρας.Ένα γεύμα για όλους τους μαθητές.
  • Στα τσακίδια τα μνημόνιά τους. Στα τσακίδια οι νόμοι τους για το «Νέο Λύκειο» και το «Νέο επαγγελματικό λύκειο».
  • Να μπορούμε να δίνουμε εισαγωγικές εξετάσεις όσες φορές θέλουμε, κρατώντας βαθμολογία στα μαθήματα που επιθυμούμε και οι εξετάσεις να γίνονται μετά το τέλος του Λυκείου.
  • Η πρακτική άσκηση στα ΕΠΑΛ να είναι ενταγμένη στην μάθηση. Πτυχίο στα 3 χρόνια και κατάργηση κάθε εμποδίου στην άσκηση επαγγέλματος. Να καταργηθεί το έτος μαθητείας.
  • Να διοριστούν μόνιμοι καθηγητές για να καλυφτούν οι ανάγκες των σχολείων μας
  • Διεκδικούμε Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους. 

Πηγή:mathites.gr

Νοητικά άλματα

 Νοητικά άλματα


Ένα από τα "αγκάθια" που πρέπει να τακτοποιήσει η κυβέρνηση μέχρι τέλους της χρονιάς, είναι και η νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Κι επειδή έχει ανοίξει η σχετική κουβέντα για το πόσα δισ. θα χρειαστούν τούτη την φορά, μπήκε σε λειτουργία ένα παράλληλο σχέδιο τρομοκράτησης του λαού, ώστε να αποφευχθούν τυχόν αναταράξεις. Σύμφωνα με το σχέδιο, ντόπιοι και ξένοι "επίσημοι" (φυσικά, σε αγαστή συνεργασία με τα πάντοτε πρόθυμα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) υπογραμμίζουν ότι, αν δεν πετύχει η ανακεφαλαιοποίηση, υπάρχει πιθανότητα bail in, δηλαδή σωτηρίας των τραπεζών "από μέσα", δηλαδή -με απλά λόγια- υπάρχει πιθανότητα για κούρεμα καταθέσεων.

Μιας και χτες το εν λόγω θέμα πιπιλίστηκε πολύ στα δελτία -ο θεός να τα κάνει- ειδήσεων και μιας και ήταν και αργία και, ως γνωστόν, όταν κάθεσαι κι αφήνεις το μυαλό σου να ταξιδέψει, κάνεις περίεργες σκέψεις και αλλόκοτους συνειρμούς, ομολογώ ότι κάποια στιγμή τρόμαξα με όσα σκεφτόμουν. Θα τα μοιραστώ μαζί σας κι ελπίζω να με βοηθήσετε να βάλω μια τάξη.


Συνηθίσαμε να λέμε πως, στην εποχή των μνημονίων, η χώρα μας βρίσκεται υπό γερμανική κατοχή (μάλιστα δε, το εννοούμε τόσο πολύ ώστε συχνά-πυκνά να αποκαλούμε προδότες όσους, κατά καιρούς, ψήφισαν υπέρ των μνημονίων). Εξ ίσου συνηθισμένη είναι και η άποψη ότι προσπαθούν (ποιοί, αλήθεια; οι δικοί μας άρχοντες ή οι "κατακτητές";) να μας κάνουν Βουλγαρία. Κάποιοι δε, είναι πεπεισμένοι ότι έχουμε ήδη γίνει Βουλγαρία: η αμοιβή τής εργασίας έχει κατακρημνιστεί, η ανεργία έχει σκαρφαλώσει σε τρομακτικά ύψη, το κοινωνικό κράτος ευρίσκεται υπό διάλυση και η μόνη ανάπτυξη που φαίνεται στον ορίζοντα είναι να ξεστραβωθεί καμμιά ξένη εταιρεία και να έρθει στον τόπο μας να επενδύσει, λόγω των χαμηλών μισθών.

Δεν ξέρω αν έχουμε γίνει Βουλγαρία αλλά, όπως έχουμε πει πάλι από τούτη την γωνιά, η ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί να προσομοιωθεί με την βουλγαρική για έναν απλό λόγο: η Βουλγαρία δεν υπήρξε ποτέ ακμάζουσα χώρα και οι πολίτες της δεν γνώρισαν ποτέ "καλές μέρες" από τότε που "απαλλάχτηκαν" από τον "επάρατο" κομμουνισμό. Για να το πω πιο λαϊκά: οι μισθοί στην Βουλγαρία δεν τσεκουρώθηκαν με την κρίση αλλά παραμένουν αστείοι από το 1989, τα νοσοκομεία και τα σχολεία της δεν έκλεισαν την τελευταία πενταετία αλλά πριν 25 χρόνια και οι συντάξεις των βουλγάρων έχουν γίνει φιλοδωρήματα εδώ κι ένα τέταρτο του αιώνα. Κι όπως είναι γνωστό, οι βούλγαροι έχουν αρχίσει από δεκαετίες να παίρνουν τους δρόμους τής μετανάστευσης, δεν περίμεναν να τους σπρώξουν τα απόνερα της κρίσης όπως εμάς.

1/1/2014: Η Λετονία μπαίνει στην ευρωζώνη (αριστερά: Όλλι Ρεν - δεξιά: Βάλντις Ντομπρόβσκις)


Αν πρέπει, ντε και καλά, να βρούμε μια χώρα που να προσομοιάζει με την δική μας, θα πρέπει να κοιτάξουμε βορειότερα στον χάρτη, κάπου στις όχθες τής ανατολικής Βαλτικής: στην Λετονία.

Πράγματι, το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης βρήκε την λετονική οικονομία σε ανάπτυξη, με το κατα κεφαλήν εισόδημα να πλησιάζει το ελληνικό. Κι όπως ακριβώς έγινε με την Ελλάδα, μέσα σε δυο χρόνια το ΑΕΠ της Λετονίας υποχώρησε κατά 25%, η αμοιβή τής εργασίας σμπαραλιάστηκε, οι δημόσιες δαπάνες για υγεία και παιδεία ξηλώθηκαν, φιλέτα τής δημόσιας περιουσίας ξεπουλήθηκαν για πενταροδεκάρες και η μετανάστευση άρχισε να οργιάζει. Βέβαια, η Λετονία δεν υπέγραψε ποτέ μνημόνιο αλλά αυτό δεν έχει καμμιά σημασία αφού εφάρμοσε -και εφαρμόζει- όλα τα μέτρα που προβλέπουν τα μνημόνια. Έξι χρόνια αργότερα, η λετονική οικονομία δείχνει να βρίσκεται σε φάση σταθεροποίησης. Βέβαια, η σταθερότητα αυτή θυμίζει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο Μάικλ Σουμάχερ (για τους γιατρούς, η κατάστασή του παραμένει σταθερή) αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους λετονούς να ενταχθούν στην ευρωζώνη την πρωτοχρονιά του 2014.

Αν έπρεπε, λοιπόν, να πάρω θέση, θα έλεγα ότι η προσπάθεια της Γερμανίας ήταν να κάνει την Ελλάδα όχι Βουλγαρία αλλά Λετονία. Άλλωστε, εκεί εφαρμόστηκε το γερμανικής έμπνευσης εγχείρημα που λέγεται εσωτερική υποτίμηση (τί εσωτερική υποτίμηση να κάνει κανείς στην ήδη υπερυποτιμημένη Βουλγαρία;). Το ερώτημα είναι τί πήγε στραβά και το εγχείρημα δεν πέτυχε στον τόπο μας. Κατά την άποψή μου, οι γερμανοί έκαναν ένα σημαντικό λάθος: δεν υπολόγισαν ότι, σε αντίθεση με τις λετονικές, οι ελληνικές τράπεζες είχαν σχέσεις αξεδιάλυτης εμπλοκής με ολόκληρο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Επί πλέον δε, χάρη σ' αυτή την εμπλοκή, το σαφώς υψηλότερο ως ποσοστό επί του ΑΕΠ ελληνικό χρέος είχε διαποτίσει τα τραπεζικά προϊόντα ολόκληρης της ευρωζώνης, αφού τα ελληνικά ομόλογα είτε συμμετείχαν σε δομημένα ομόλογα που είχαν εκδοθεί από την συντριπτική πλειοψηφία των ξένων τραπεζών είτε απλώς βρίσκονταν στα συρτάρια τους.

Μοιραία, λοιπόν, η τύπου Λετονίας καθίζηση της ελληνικής οικονομίας θα είχε συντριπτικές επιπτώσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής ευρωζώνης. Για να λυθεί το πρόβλημα, βρέθηκε η λύση των μνημονίων. Μέσω αυτών, επιτεύχθηκε ένας πολύ σημαντικός στόχος: παίρνοντας νέα δάνεια από τον μηχανισμό στήριξης, η Ελλάδα πλήρωσε τις παλιές της υποχρεώσεις κι έτσι το ελληνικό χρέος μεταφέρθηκε από τους ιδιώτες (τράπεζες, fund κλπ) στους πολίτες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και τώρα που η μεταφορά ολοκληρώθηκε, πάμε στο διά ταύτα. Τι απομένει πια για τους ευρωπαίους "συνεταίρους" μας; Μας πετάνε έξω από το ευρωμαγαζί τους ή μας βοηθούν πραγματικά να ορθοποδήσουμε; Κι όταν μιλάω για πραγματική βοήθεια, δεν εννοώ μουμουέδικες κουταμάρες του τύπου επιμήκυνσης ή λαφυραγωγίας. Δυστυχώς, όμως, ο καπιταλιστικός κόσμος δεν είναι "όμορφος" ή "αγγελικός", οπότε οποιαδήποτε προσδοκία για τέτοια βοήθεια πρέπει να θεωρηθεί ως αθεράπευτα ρομαντική ή επικίνδυνα αφελής. Από την άλλη, ούτε να μας πετάξουν μπορούν, όχι γιατί μας αγαπούν αλλά επειδή κάτι τέτοιο θα προκαλούσε μεγάλες ζημιές στο ευρωμαγαζί που λέγαμε. Τότε, τι;

Φοβάμαι πως πάλι θα πρέπει να αναζητήσουμε την απάντηση στον χάρτη, πολύ νοτιώτερα τούτη την φορά. Κοντά στα βόρεια σύνορά μας υπάρχει ένα μόρφωμα που, επισήμως, δεν είναι χώρα: το Κόσοβο. Κι αφού το Κόσοβο δεν είναι χώρα, δεν διαθέτει δικό του νόμισμα. Χρησιμοποιεί το ευρώ. Την διοίκηση ασκεί η Προσωρινή Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσοβο (UNMIK) με τη βοήθεια της Προσωρινής Τοπικής Αυτοδιοίκησης (PISG) ενώ για την ασφάλεια είναι αρμόδια η υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ Δύναμη του Κοσόβου (KFOR). Παράλληλα (κι εδώ είναι το ζουμί), την οικονομία τού Κοσόβου διαχειρίζεται επίσημα (κατ' εντολή τού ΟΗΕ) η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την συμπαράσταση της Παγκόσμιας Τράπεζας. Δηλαδή, το Κόσοβο διοικείται από την τρόικα ΟΗΕ - ΕΕ - Παγκόσμια Τράπεζα ενώ η κυβέρνηση-μαριονέττα τού μορφώματος δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να νομιμοποιεί αυτό το καρκίνωμα και να ξεπλένει τους λογής-λογής εγκληματίες που συμμετέχουν σ' αυτήν.

Η σημαία και το εθνόσημο του Κόσοβου. Αν τα αστέρια σας θυμίζουν Ε.Ε., καλώς σας την θυμίζουν.

Αυτά σκεφτόμουν χτες. Τώρα, πώς κατάφερα και με ποια νοητικά άλματα ξεκίνησα από την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών κι έφτασα σε μια μη-χώρα με ανύπαρκτη κυβέρνηση, ανύπαρκτη οικονομία, ανύπαρκτο νόμισμα και ανύπαρκτη εθνική πολιτική, δεν καταλαβαίνω. Όπως δεν καταλαβαίνω από πού κι ως πού ταίριαξα την Ελλάδα με το Κόσοβο. Αν κάποιος αναγνώστης καταλαβαίνει, πάσα βοήθεια δεκτή.

-----------------------------------
Απαραίτητη σημείωση: Τα παραπάνω δεν γεννήθηκαν ξαφνικά στο μυαλό μου αλλ' απλώς ανασύρθηκε στην επιφάνεια κάτι που είχα διαβάσει πριν χρόνια. Δυστυχώς, είναι αδύνατον να θυμηθώ ο,τιδήποτε περισσότερο. Ελπίζω ότι ο συντάκτης εκείνου του άρθρου θα με συγχωρήσει και για την "κλοπή" τής ιδέας του και για το ότι ξέχασα το όνομά του. 

Η διαλεκτική του ΟΧΙ

 Η διαλεκτική του ΟΧΙ

Ο Ραφαηλιδης έγραφε κάπου οτι μια χώρα που έχει δύο εθνικές εορτές, όπως η δική μας (όπου αυτό το όπως είναι πλεονασμός, γιατί στην πραγματικότητα είναι μόνο η δική μας) (και τώρα πρέπει να ανοίξουμε νέα -αριστερή- παρένθεση ή καλύτερα εισαγωγικά για να βάλουμε αυτό το "δική μας", όπως ακριβώς και με την "αριστερή κυβέρνηση")...
...έλεγε λοιπόν ότι μια χώρα που έχει καθιερώσι δύο εθνικές επετείους για να γιορτάσει, δεν είνα απλως εθνος ανάδελφο, περικυκλωμένο από τους εχθρούς που το επιβουλεύονται, αλλά χώρα που φαίνεται να αμφιβάλλει για την εθνική της συνείδηση και να χρειάζεται μπόλικες γιορτές για ν τη σιγουρέψει.

Ενώ πολλοί άλλοι επισημαίνουν το ελληνικό παράδοξο να γιορτάζουμε τη μέρα που μπήκαμε στον πόλεμο και όχι την απελευθέρωση που (δε) σήμανε το τέλος του. Κι αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα οφείλεται στην πολιτκή ελληνική ιδιαιτερότητα, καθώς η επίσημη ελληνική ιστορία δε θέλει να πει πολλά ούτε για την απελευθέρωση ούτε για τον πόλεμο που ακολούθησε (που άλλοι τον λεν εμφύλιο ενώ εμείς ταξικό). Πόσο μάλλον για την άλλη επέτειο της 28ης Οκτώβρη με την επίσημη ίδρυση του ΔΣΕ. Πόσο μάλλον όταν η (αριστερή) περιφέρεια της (Κουμουν)δούρου θάβει, όσο μπορεί, τον αντιστασιακό ρόλο του ΕΑΜ στους ιστορικούς πίνακες που έχει στήσει στο κέντρο της πόλης.
Μια απεργία έγινε, αλλά ποιος την οργάνωσε να δεις, ποιος την οργάνωσε...
Και κάποιους εκτέλεσαν μετά, αλλά πού ανήκαν, πού ανήκαν... εδώ το 'χω.

Ευτυχώς καλύπτουν εν μέρει αυτό το κενό οι ιστορικοί περίπατοι της οργάνωσης, που μπορεί να μην έχουν πια βετεράνους Ελασίτες να σου διηγούνται τα πράγματα, όπως τα έζησαν, με την ένταση του βιώματος στη φωνή τους και το βλέμμα τους, αλλά γίνονται από διαβασμένους σφους της νεολαίας και δεν παύουν να έχουν ξεχωριστές στιγμές. Πχ στον περίπατο των Εξαρχείων για τη μάχη του Πολυτεχνείου, όπου τραυματίστηκε ο σύντροφός μας ο Φοίβος Τσέκερης (που έφυγε τον περασμένο Μάρτη) κι ένα ταξικό ναυάγιο, ο Γρηγόρης Φαράκος. Ενώ σε μια άλλη μάχη τα τανκ περνούσαν όπως τώρα οι δελτάδες, γι να πιάσουμε τη σύνδεση με το σήμερα.
Παράλληλα μαθαίνεις πληροφορίες για την οδό Ζαίμη -και για λίγο...- ενώ καταλαβαίνεις πως έχεις μεγαλώσει επικίνδυνα, όταν ακούς τον ξεναγό (κι ας μην είμαστε ακριβώς ξένοι σε όλα αυτά για να προκύπτει η ετυμολογία-ή μήπως είμαστε;) να λέει στους μικρότερους σφους για τον Έβερτ, που εσείς δεν τον προλάβατε. Μάλιστα...

Επειδή όμως η κε του μπλοκ δεν έχει τεχνικά τη δυνατότητα να γράφει μακροσκελή κείμενα (πόσο μάλλον σχόλια) αυτές τις μέρες, και πρέπει να δικαιολογηθεί κάπως κι ο τίτλος της ανάρτησης, ας κλείσουμε με τον εξής συλλογισμό.
Κάποιοι θεωρούν το ΚΚΕ κόμμα του (στείρου) ΟΧΙ. Προφανώς γόνιμο και μη στείρο θα ήταν το
"ώστε λοιπόν έχουμε πόλεμο" του Μεταξά ή το εξίσου "ηρωικό" και πένθιμο "ώστε λοιπόν έχουμε μνημόνιο" του Τσίπρα. Και το δικό μας τριπλό ΟΧΙ, το όχι που είπε ο ελληνικός λαός, δεν μπορούσε να μπει στο ίδιο δημοψηφισματικό τσουβάλι, δε χωρούσε στις δικές τους κάλπες -και σε καμία άλλη, γιατί δε θα κριθεί εκεί. Και δεν είναι στείρο γιατί δε μένει στα ρηχά μέτωπα στη βάση ενός αντί- αλλά λέει το μεγάλο ναι, μια μεγάλη κατάφαση στο όραμα ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση.

«Με συγχωρείτε, αλλά τι νομίζετε ότι είναι η Σουηδία;»

 «Με συγχωρείτε, αλλά τι νομίζετε ότι είναι η Σουηδία;»

''Ελπίζω ότι oυτε ενας απo oσους έρχονται στη Σουηδία θα αναγκαστει να γινει οπως εμεις'', γραφει η δημοσιογραφος Emma Lindström (και φανταζομαι οτι θα πρεπει να εχει ηδη δεχθει κριτικη απο..ʺσυμπατριωτεςʺ για την γενναια αυτη αποψη της)

"Οταν έρθουν εδώ θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να προσαρμοστούν", λεει ο γέρος, που ανοιγοκλεινει τα μάτια του και με κοιτάζει. Με άλλα λόγια, λέει ότι όποιος είναι ακριβώς σαν κι αυτόν, παρα τις διαφορες, είναι εντάξει.

Μαλλον πιστευετε ότι ο πληθυσμός αποτελείται από όμορφους, δυνατους Βίκινγκς που ζουν σε ζεστα, κόκκινα σπιτια με λευκά τελειώματα. Ότι oλοι ζούμε στην πολυτέλεια και τη χλιδή. Ότι ολες οι ποδοσφαιρικες χρονιες είναι σαν το 1994, στη Σουηδια και κάθε τραγούδι στη Εurovision είναι το ..Waterloo (των Αbba).
Όπως και το οτι το πιο υγρο όνειρο ολων μας θα ήταν να στεκεται κανεις σε ουρες και ότι «τελειωνουμε» όταν βλέπουμε ένα πιάτο κεφτέδες και πατάτες, σερβιρισμενα με μαρμελάδα lingonberry.

Θα νόμιζε κανείς ότι ο Σουηδός είναι ένα τέλειο πρότυπο για τη δημιουργία της ανθρωπότητας.

Είμαι τόσο κουρασμένη από την ψευδαίσθηση της τέλειας Σουηδίας που θα μπορούσα να πεθάνω.

Χιλιάδες άνθρωποι είναι στο δρόμο τους για τη Σουηδια. Ξεχάστε τους υπολογισμούς σας για το τι θα κερδισει η καθε κοινοτητα, ή όχι απο αυτους, γνωρίζω ήδη πως θα επιτευχθει το πιο καλό αποτελεσμα. Είναι άνθρωποι από διαφορετικές χώρες, με διαφορετικό υπόβαθρο και εμπειρίες, και ελπίζω να μπορεσουν να ʺξεμονταρουνʺ τη Σουηδία που βλέπω.

Γιατι ό, τι βλέπω είναι μια ανήσυχη χώρα. Μια χώρα όπου δεν υψώνουμε τη φωνή μας όταν οι άλλοι είναι σε κίνδυνο, αλλά, αντίθετα, κοιταμε απο την άλλη μερια.

Είναι εδω που ο ρατσισμός διαπερνά κάθε γωνιά. Αυτος που καλλιεργειται γυρω απο το τραπέζι της κουζίνας και στη συνέχεια βλασταίνει, μεγαλώνει και μεγαλώνει μέχρι να γινει 21 ετών και να μαχαιρώσει μέχρι θανάτου μερικους νέους σε ένα σχολείο της Trollhättan. Εδώ υπαρχουν ναζιστικα sites, γινονται εγκλήματα μίσους και εδω επισης υπαρχουν μερικοι που λενε "Έλα, τωρα ήταν απλά ένα αστείο!"

Είμαστε η χώρα όπου μπορείς να φτύσεις ανθρώπους που ζητιανευουν χωρίς να σηκωθουν εκπληκτα φρύδια. Μια χωρα με μίσος που τρέμει κάτω από την επιφάνεια, και μια χώρα όπου τουλάχιστον 13% του πληθυσμού σκέφτονται οτι είναι πραγματικά δημοκρατικό να υπαρχει το κομμα των ''Σουηδων Δημοκρατων'' στο Κοινοβούλιο. Πώς μπορεί κανεις να θελει ενας ξενος να προσαρμοστει σε ολα αυτα;

Ελπίζω ότι ουτε ένας απ αυτους που έρχονται εδώ να γίνει σαν κι εμάς!
Πηγή: Ελβα

ΥΨΩΜΑ 731

 731



Υψωμα 731 (Η ιστορία του τόπου μας, μας ανήκει. Δεν την παραδίδουμε στους φασίστες. Tη διδάσκουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας.)





«Ύψωμα 731» 




Μια από τις μεγαλύτερες μάχες του Β’ παγκοσμίου πολέμου έγινε στο «Ύψωμα 731» κοντά στην Κλεισούρα, τον Μάρτιο του 1941. Τη μάχη παρακολούθησε ο ίδιος ο Μουσολίνι από τα απέναντι βουνά, παίζοντας το τελευταίο του χαρτί απέναντι στην Ελλάδα που μέχρι εκείνη τη στιγμή κατέγραφε μόνο νίκες.
Το Ύψωμα 731, το οποίο υπερασπίστηκε το 5ο Σύνταγμα της 1ης Μεραρχίας, ήταν στρατηγικής σημασίας καθώς αποτελούσε το κλειδί για τη διάβαση προς την ενδοχώρα. Δέχθηκε, μέσα σε τρεις μέρες, 18 επιθέσεις από πυροβολικό, αεροπορία, άρματα μάχης και επίλεκτες ιταλικές μονάδες πεζικού.

Σχετικές αναφορές υποστηρίζουν ότι σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ρίφθησαν τόσα πυρομαχικά όσα στο «Ύψωμα 731» (μόνο την πρώτη μέρα της επίθεσης και για δυόμισι ώρες ρίχτηκαν περίπου 100.000 βλήματα στο μικρό ύψωμα. 11 βλήματα κάθε δευτερόλεπτο. Ασύλληπτο νούμερο!). Το «Ύψωμα 731» (ο αριθμός 731 σημαίνει το υψόμετρο), δεν είναι πια 731 μέτρα. Είναι 726! Χαμήλωσε 5 μέτρααπό τους βομβαρδισμούς εκείνων των ημερών. Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, πολέμησαν άνθρωποι μέχρις εσχάτων.


«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρις εσχάτων. Ουδείς θα κινηθεί προς τα οπίσω. Ο εχθρός θα διέλθει εκ της τοποθεσίας μας, μόνον όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας».
(Διαταγή του Ταγματάρχη Δημητρίου Κασλά, διοικητή του 2ου Τάγματος του 5ου Συντάγματος, που υπερασπίστηκε το "731").

«Όταν εφορμήσαμε την πρώτη φορά κατά του 731, πίστευα ότι δεν θα συναντούσαμε ούτε έναν Έλληνα ζωντανό πάνω στο ύψωμα. Τόσο σφοδροί ήταν οι βομβαρδισμοί που προηγήθηκαν. Όμως εκείνοι ήταν εκεί και μας περίμεναν. Συνέχισα να πιστεύω το ίδιο και στις επόμενες επιθέσεις μας, που πάντα εκδηλώνονταν ύστερα από καταιγιστικά πυρά του πυροβολικού και της αεροπορίας μας. Όμως πάντα μας περίμεναν και μας απέκρουαν. Οι Έλληνες μας περίμεναν όρθιοι μπροστά στα κατεστραμμένα χαρακώματα με τις λόγχες περασμένες στα όπλα τους. Συχνά γελούσαν δυνατά και φώναζαν. Είχαν υπερβεί τον άνθρωπο. Δεν ήταν άνθρωποι πλέον το πιστεύω αυτό, ήταν θηρία».
(Αφήγηση Ιταλού έφεδρου ανθυπολοχαγού που συμμετείχε στη μάχη)

«Εκείνοι που στέκονταν τώρα γαντζωμένοι εκεί απάνω μέσα στη νύχτα, δεν έμοιαζαν με πλάσματα ανθρώπινα. Ήταν κάτι σκέλεθρα ντυμένα με κουρέλια, επιδέσμους, φαντάσματα μαυριδερά και αγριεμένα, όλο χώμα και ιδρώτα που παγώνει, μάτι γυαλιστερό από την πείνα, την αγωνία, την πάλη με το Χάρο... Ήταν η έβδομη επίθεσή τους για το 731. Το ύψωμα έμπαινε πια, ζωσμένο με φλόγες στο θρύλο». 
(Άγγελος Τερζάκης).


Ο Νικηφόρος Βρεττάκος, μας άφησε μια συγκλονιστική εικόνα:

«Είναι περασμένο το μεσημέρι. Το πυροβολικό έχει αραιώσει κάπως τις βολές του, επιτέλους. Μόνο απάνω στο 731 εξακολουθεί να τσακίζει τα δέντρα. Τα πολυβόλα δίνουν και παίρνουν. Τώρα έχουμε περισσότερες ελπίδες. Κάτω στο δρόμο βλέπομε να κατεβαίνουν τα πρώτα φορεία. Τρέχομε.

Μα σε λίγο, μια φωνή γνώριμη περνάει στ’ αυτιά μας.

- Ο Λούης!...

Τρέχουμε κατά πάνω του. Έχει ρίξει ανάρριχτα τη χλαίνη του. Μ’ αγκαλιάζει, με το ένα του χέρι και με φιλάει.

- Αμήν! μου λέει. Γλιτώσαμε. Τώρα πηγαίνω στα Γιάννενα να μου κόψουν τ’ αριστερό χέρι. Κοίταξε, κρέμεται. Έχει φύγει από τον ώμο…

Κι αμέσως το δυνατό γέλιο του πλατάγισε στον αέρα σα να μην είχε συμβεί τίποτα.

- Χα! χα! χα!

Το πρόσωπό του είχε σταφιδώσει από το κρύο. Είναι γιομάτο χώματα και καπνό. Τα ρούχα του από πάνω ως κάτω είναι γεμάτα αίματα. Όπου να ’ναι θα συναντήσουνε τ’ αυτοκίνητα που θα ’ρχονται να τους πάρουν. Εμείς παρακολουθούμε το Λούη από κοντά. Η φωνή μας έχει κοπεί. Καθένας σκέφτεται πώς θα μπορούσε να τον βοηθήσει.

- Άμα θα πάτε στο 731 δε θα προφτάνετε να μετράτε σκοτωμένους.»


Οι Ιταλοί πλήρωσαν βαρύ τίμημα με 12.000 νεκρούς. Από τους ηρωικούς υποστηρικτές του υψώματος «731», 1.243 Έλληνες άφησαν τη ζωή τους εκεί και 4.000 τραυματίστηκαν.


(Στη φωτογραφία, εικόνες του υψώματος μετά τη σφαγή και ο ηρωικός ταγματάρχης Δ. Κασλάς. Η πατρίδα, μετά τον πόλεμο, του ξήλωσε τα γαλόνια, τον υποβίβασε σε στρατιώτη, και τον έστειλε εξορία. Πέθανε το 1966 παραμελημένος και πικραμένος)

ΠΗΓΗ: Από το facebook, του Δημήτρη Αλικάκου 2012



Δημήτριος Γ. Κασλάς (1901- 1966)
Ο Δημήτριος Γ. Κασλάς (1901- 1966) υπήρξε Έλληνας στρατιωτικός και αντιστασιακός.Πήρε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία,στον Ελληνοϊταλικο πόλεμο,στην Εθνική Αντίσταση και στα Δεκεμβριανά.Κυρίως έμεινε γνωστός μετά θάνατον για την συνεισφορά του ως διοικητής στο ΙΙ/5 τάγμα πεζικού στην απόκρουση της Ιταλικής επίθεσης στο 731 ύψωμα.Λόγω της συμμετοχής του στον ΕΛΑΣ αποστρατεύθηκε από το Ελληνικό στρατό και εξορίστηκε.
Νεανικά χρόνια
Σε ηλικία 15 ετών κατέβηκε στον Βόλο από το Πουρί
και εργαζόμενος σε φούρνο στην αρχή και σε ταβέρνα αργότερα, τελείωσε τη νυκτερινή Εμπορική Σχολή Βόλου.

Η Στρατιωτική Διαδρομή
Η στρατιωτική διαδρομή του Δημητρίου Καζήλα (Κασλά) ξεκινά στις 24 Ιουνίου του 1920 όπου και κατετάγη κληρωτός στη Λάρισα με αριθμό μητρώου 16251. Από την Ι Μεραρχία πεζικού στη Λάρισα μεταβαίνει την 1η Αυγούστου 1920 στην Σμύρνη, και ειδικότερα στην ΙΙ Μεραρχία Σμύρνης.
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ανήκει στο Τάγμα Ασφαλείας Σμύρνης και την 1η Ιανουαρίου του 1922 φέρει τον βαθμό του δεκανέα. Τον Ιανουάριο του 1922 συμμετέχει σε στρατιωτικές εξετάσεις καταφέρνοντας να εισαχθεί στον Ουλαμό Εφέδρων Αξιωματικών του Αφιόν Καραχισάρ. Σ’ αυτές τις εξετάσεις έδωσαν εξετάσεις 1200 άτομα, πέτυχαν 225 και ο Δημήτριος Κασλάς κατέλαβε την θέση 97.
Την 1η Φεβρουαρίου του 1922 εγγράφεται στις δυνάμεις του Ουλαμού Εφέδρων Αξιωματικών του Αφιόν Καραχισάρ, ενώ στην συνέχεια προάγεται σε Έφεδρο Ανθυπασπιστή.
Στις 10 Αυγούστου του 1922, μετά την κατάρρευση του Μετώπου, συλλαμβάνεται αιχμάλωτος και κρατείτε έως τον Απρίλιο του 1923. Αμέσως μετά την επιστροφή του από την αιχμαλωσία, στις 3 Ιουνίου 1923, σε ηλικία 22 ετών, ονομάζεται Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Στις 18 Μαρτίου 1924 κατατάσσεται στις τάξεις των μόνιμων αξιωματικών του Στρατού ως μόνιμος Ανθυπασπιστής και στις 3 Ιουλίου του 1925 προάγεται σε Ανθυπολοχαγό.
Τον Φεβρουάριο του 1926 ο Δημήτριος Κασλάς υπηρετεί στο 42ο Σύνταγμα Ευζώνων, ενώ τον Απρίλιο του 1928 στον ΧΙ Συνοριακό Τομέα. Τον Οκτώβριο του 1929 υπηρετεί στο 13ο Σύνταγμα Πεζικού και τον Αύγουστο του 1930 υπηρετεί ξανά στο 42ο Σύνταγμα Ευζώνων.
Η στρατιωτική εξέλιξη στην ανώτερη στρατιωτική βαθμίδα δεν θα αργήσει να έρθει για τον Δημήτριο Κασλά, και στις 24 Ιουνίου του 1931 προάγεται σε Υπολοχαγό. Ο βαθμός του Λοχαγού έρχεται τρία χρόνια αργότερα, στις 9 Νοεμβρίου του 1934. Η 1η Απριλίου του 1936 βρίσκει τον Δημήτριο Κασλά στο 2ο Σύνταγμα Πεζικού ενώ δύο χρόνια αργότερα, στις 11 Απριλίου του 1938 υπηρετεί στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού στα Τρίκαλα.
Στη συνέχεια ακολουθεί μια εξαιρετική πορεία με αποκορύφωμα την περίοδο 1940-1945. Ο Δημήτριος Κασλάς στις 22 Δεκεμβρίου του 1940 προάγεται σε Ταγματάρχη με την απόφαση, ΕΔΥ 423/1940. Στις 2 Μαΐου του 1941 μετά την κατάρρευση του Mετώπου ο Δημήτριος Κασλάς λαμβάνει φύλλο πορείας για τον Βόλο.
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1941 ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Γ. Μπάκος απονέμει στον Λοχαγό του 3ου Συντάγματος Ιππικού «Πελεμικόν Σταυρόν Γ΄ Τάξεως» για την συμμετοχή του στις επιχειρήσεις του Αλβανικού Μετώπου, επιδεικνύοντας ηρωισμό και αυτοθυσία. Αντίστοιχα στις 12 Φεβρουαρίου του 1942 επί υπουργίας Γ. Μπάκου απονέμεται στον Ταγματάρχη Δημήτριο Κασλά το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας» για την ηρωική μέχρι αυτοθυσίας επί του πεδίου της μάχης ενάσκηση των καθηκόντων του.
Στην συνέχεια επιστρέφει στο Πουρί και κατά την Γερμανοϊταλική Κατοχή λαμβάνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση εντασσόμενος στην XVI Μεραρχία του Ε.Λ.Α.Σ. και ειδικότερα ως Διοικητής του 52oυ Συντάγματος. Ο Δημήτριος Κασλάς ως στρατιωτικός νους είχε μεγάλες επιτυχίες στον Ε.Λ.Α.Σ. και ειδικότερα στις περιοχές όπου δραστηριοποιήθηκε (Λαμία – Καρπενήσι – Καρδίτσα).

Μετά την απελευθέρωση εξορίστηκε από το 1945 έως το 1948 στα νησιά Σέριφο – Ικαρία – Σαντορίνη.
Η ενεργός στρατιωτική πορεία του Δ. Γ. Κασλά ολοκληρώνεται στις 12 Ιανουαρίου του 1948 όταν αποστρατεύεται αυτεπαγγέλτως με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη, ΕΔΥΣ 435/1948. Μετά την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης το 1985 ο Δημήτριος Κασλάς, μετά θάνατον προήχθη σε Ταξίαρχο.


Η συμμετοχή του στο πόλεμο του 1940-41
Κατά την έκρηξη του πολέμου το 1940 υπηρετούσε στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων. Ξεκίνησε ως λοχαγός, αναλαβών κατά την διάρκεια των μαχών τη Διοίκηση του ΙΙ/5 Tάγματος, προαχθείς επ’ ανδραγαθία στο πεδίο της μάχης σε ταγματάρχη. Το αποκορύφωμα της ένδοξης πορείας του Tάγματος είναι η απόκρουση της σχεδιαθείσης με την παρουσία του ίδιου του Μουσολίνι μεγάλης Ιταλικής Επιθέσεως από 9-25 Μαρτίου 1941. Η επίθεση εκδηλώθηκε κυρίως εναντίον του υψώματος 731 το οποίο υπεράσπιζε το ΙΙ/5 τάγμα. Εκεί συνετρίβησαν οι πάνοπλες Μεραρχίες των Ιταλών και εκρίθη ο Ελληνοϊαταλικός πόλεμος. Μετά την πανωλεθρία των Ιταλών σ’ αυτή την επίθεση, αποφάσισε ο Χίλτερ να επιτεθεί στην Ελλάδα. Για το ύψωμα 731 και τις μάχες που έγιναν από 9-24 Μαρτίου έχουν γράψει πολλοί Έλληνες και ξένοι, στρατιωτικοί και μη, εχθροί και φίλοι, και εκφράζουν τον θαυμασμό τους. Η νεότερη ιστορία το ονομάζει «Νέες Θερμοπύλες», εγράφη δε και ειδικός Θούριος ως εμβατήριο του Στρατού. Έγινε θρυλικό και είναι γραμμένο στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στην Αθήνα. Οι στρατιώτες το ονόμασαν «Γολγοθά», γιατί, ενώ με την έναρξη των εχθροπραξιών ήταν δεντροσκεπασμένο, στο τέλος δεν έμεινε κανένα δέντρο και είχε τροποποιηθεί η γεωλογική μορφή του. Το ύψος του μειώθηκε κατά 5 μέτρα. Όπως γράφει η ιστορία σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ερίφθησαν τόσα πυρομαχικά όσα στο ύψωμα 731.


Η συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση
Μετά την κατάρρευση του μετώπου ο Δ. Κασλάς επέστρεψε στο Πουρί .Κατά την τριπλή κατοχή της Ελλάδας από την Γερμανία, Ιταλία και Βουλγαρία λαμβάνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση με τον ΕΛΑΣ στον οποίο και θα προσχωρήσει. Στον ΕΛΑΣ θα δράσει κυρίως ως Διοικητής του 52ου Συντάγματος Πεζικού ,με καπετάνιο τον Γιάννη Μπάρδα (Φωτεινός) .Το 52ο Σύνταγμα είχε δραστηριότητα στην περιοχή Λαμίας – Καρπενησίου –Καρδίτσας και είχε στρατιωτικές επιτυχίες.


Δεκεμβριανά και εξορία
Στις 30 Νοεμβρίου 1944 το 52ο Σύνταγμα πήρε εντολή να κατευθυνθεί στην Αττική. Όταν ξέσπασαν οι μάχες των Δεκεμβριανών,το 52ο σύνταγμα βρισκόταν στη Χασιά Αττικής όπου λόγω της Βρετανικής υπεροπλίας σε οχήματα μάχης κινδύνεψε με διάλυση. Μετά την συμφωνία της Βάρκιζας ο ταγματάρχης Δημήτρης Κασλάς υπάχθηκε στο β' πίνακα των αξιωματικών και εξορίστηκε από το 1945 έως το 1948 στα νησιά Σέριφο – Ικαρία - Σαντορίνη όπου και αποστρατεύθηκε αυτεπαγγέλτως με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Οι αναφορές που υπάρχουν δηλώνουν ότι στην εξορία του παρέμεινε σταθερά συμπαθών στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.


Τέλος της ζωής του
Αφού αποστρατεύθηκε αναγκάστηκε να κάνει άλλες δουλειές,ενώ αρνιόταν πικραμένος την προγενέστερη ιδιότητα του σε άτομα που υπηρέτησαν κάτω από τις διαταγές του.Απεβίωσε στις 22-2-1966 από καρδιακό επεισόδιο ενώ είχε προηγηθεί και εγκεφαλικό.


Τιμητικές διακρίσεις
Του είχαν απονεμηθεί: Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, Πολεμικός Σταυρός Γ΄ Τάξεως, Αργυρούς Σταυρός του Β΄ Τάγματος, Μετάλλιον στρατιωτικής αξίας Δ΄ Τάξεως. Με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης το 1985 προήχθη, μετά θάνατον, σε ταξίαρχο.






TOP READ