Τη λίστα με τα μέτρα ετοιμάζει η κυβέρνηση στο πλαίσιο της επέκτασης της «δανειακής σύμβασης»

 Τη λίστα με τα μέτρα ετοιμάζει η κυβέρνηση στο πλαίσιο της επέκτασης της «δανειακής σύμβασης»

Τον κατάλογο των μέτρων και των μεταρρυθμίσεων  με βάση τα παζάρια και τη συμφωνία στην οποία κατέληξε το Eurogroup την Παρασκευή, προετοιμάζει η κυβέρνηση για να καταθέσει αύριο στις Βρυξέλλες για να οριστικοποιηθεί η συμφωνία για την παράταση μέχρι το τέλος Φλεβάρη.

Στη λίστα αναμένεται να συμπεριληφθούν μέτρα από την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ αλλά και ιδιωτικοποιήσεις που θα είναι στο αυστηρό πλαίσιο των δεσμεύσεων στο Eurogroup για την υλοποίηση της πολιτικής των πρωτογενών πλεονασμάτων, των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, που τίποτα θετικό δεν σημαίνουν για τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων.

Παρότι κυβέρνηση και αστικά μέσα ενημέρωσης επιχειρούν να συντηρήσουν το κλίμα τεχνητής αισιοδοξίας και ψεύτικων προσδοκιών, για την παραπλάνηση του λαού και των εργαζομένων, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Η συμφωνία στο Eurogroup της Παρασκευής προβλέπει:

• Συνέχιση της εποπτείας και της αξιολόγησης από τους θεσμούς -που δεν θα λέγονται πλέον τρόικα αλλά θα είναι οι ίδιοι μηχανισμοί- Κομισιόν, ΔΝΤ, ΕΚΤ.

• Συνέχιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

• Συνέχιση των πρωτογενών πλεονασμάτων, χωρίς να προσδιορίζεται το μέγεθός τους.

• Συνέχιση των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και εξασφάλιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

• Δέσμευση για επιτυχή ολοκλήρωση του «τρέχοντος προγράμματος», δηλαδή του μνημονίου.

• Δέσμευση για μη ακύρωση μέτρων ή μεταρρυθμίσεων των προηγούμενων χρόνων, χωρίς τη συμφωνία των εταίρων.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει στον ίδιο δρόμο της αντιλαϊκής στρατηγικής, επιδιώκοντας μάλιστα να μετατρέψει τον λαό σε χειροκροτητή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο χθεσινό διάγγελμά του ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «οι πραγματικές δυσκολίες είναι μπροστά μας» και υποσχέθηκε μεταρρυθμίσεις για το κράτος, ενώ ως προπέτασμα καπνού χρησιμοποίησε και τα περί πάταξης φοροδιαφυγής και διαφθοράς (όπως έχουν κάνει στο παρελθόν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις). Για το θέμα το Σάββατο συνεδρίασε η κυβερνητική επιτροπή. 

Σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν στο Eurogroup της Παρασκευής

Σκοπός της παράτασης «δανειακής σύμβασης» (Master Financial Assistance Agreement - MFAA), η οποία, όπως αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν, «υποστηρίζεται από μία σειρά δεσμεύσεων» (δηλαδή το μνημόνιο), είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης μέχρι τέλη Απρίλη, η οποία θα ανοίξει το δρόμο για ένα νέο πρόγραμμα. Συνέχιση της εποπτείας και της αξιολόγησης από τους «θεσμούς», δηλαδή ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, δηλαδή την τρόικα. 

Η παράταση θα δοθεί στο πλαίσιο της «υφιστάμενης συμφωνίας», δεν διαχωρίζει τη δανειακή σύμβαση από το μνημόνιο και έχει σκοπό την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, αλλά με χρήση της «δεδομένης ευελιξίας». Αναφέρει συγκεκριμένα: «Το Eurogroup σημειώνει, στο πλαίσιο της υφιστάμενης συμφωνίας, το αίτημα από τις ελληνικές αρχές για μία παράταση της Master Financial Assistance Agreement (MFFA), η οποία υποστηρίζεται από μία σειρά δεσμεύσεων. Ο σκοπός της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης με βάση των συνθηκών στην τρέχουσα συμφωνία, κάνοντας την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένης ευελιξίας, η οποία θα εξεταστεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς».

Σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες που θα ακολουθηθούν για να δοθεί η τετράμηνη παράταση: «Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν μία πρώτη λίστα με μέτρα μεταρρυθμίσεων, με βάση την τρέχουσα συμφωνία, έως το τέλος της Δευτέρας 23 Φεβρουαρίου. Οι θεσμοί θα παράσχουν μία πρώτη άποψη για το εάν αυτή είναι ικανοποιητικά κατανοητή για να αποτελέσει ένα έγκυρο σημείο έναρξης για μία επιτυχή κατάληξη της αξιολόγησης».

Για τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση

- «Οι ελληνικές αρχές επαναδιατυπώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως. Οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης δεσμευτεί να διασφαλίσουν τα κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα ή έσοδα χρηματοδότησης, τα οποία απαιτούνται για την εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους σύμφωνα με την ανακοίνωση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012. Οι θεσμοί θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015, για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2015».

- «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από οποιαδήποτε κατάργηση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή την χρηματοοικονομική σταθερότητα, όπως αξιολογείται από τους θεσμούς».

Πηγή: 902.gr

Δημοσίευση: Κυρ, 22/02/2015 - 17:06

Εδω γελανε

Πολάκης στο Mega: 25 χρόνια εκπέμπεται χωρίς άδεια κι απειλείτε τον κόσμο 

  

Ο παράδεισος των ανοήτων*

 Ο παράδεισος των ανοήτων*

[...]
Δεν χρειάζεται βέβαια κανένας να σπαταλήσει πολύ χώρο και χρόνο για να δείξει άτι η κυβέρνηση ανέτρεψε ουσιαστικά μια-μια τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. Ενδεικτικά:

–Όχι μόνο δεν καταργήθηκαν τα μνημόνια και οι μνημονιακοί νόμοι (ο Σύριζα υποσχόταν θα τα έσκιζε όλα αυτά μόλις έβγαινε), αλλά, όπως αναφέρει ρητά η χθεσινή συμφωνία, απαγορεύεται οποιαδήποτε παρόμοια «μονομερής ενέργεια» (και φυσικά οι δανειστές δεν θα συμφωνούσαν ποτέ στην κατάργηση των μέτρων που οι ίδιοι επέβαλλαν!). Όμως, η ύφεση δεν προκαλείται βέβαια μόνο από τυχόν νέα υφεσιακά μέτρα που υποτίθεται «κατόρθωσε», χάρη στην έξυπνη διαπραγματευτική στρατηγική του, να αποφύγει ο Βαρουφάκης. Τόσο καιρό είχαμε βέβαια ύφεση από τα παλιά μέτρα. Και αυτά φυσικά θα εξακολουθούν να ζουν και να βασιλεύουν! Και δεν πρόκειται να αναιρεθούν ποτέ γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος μια χώρα σαν τη Ελλάδα να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της, όταν ούτε νόμισμα έχει για να το υποτιμήσει, ούτε ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική. Επομένως τα πετσοκόμματα μισθών και συντάξεων παραμένουν, οι εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων που εξαναγκάστηκαν να συνταξιοδοτηθούν θα συνεχίσουν να είναι οικονομικά ανενεργοί, όπως και οι περισσότεροι από όσους απολύθηκαν. Εκτός βέβαια αν οι πολυεθνικές αποφασίσουν να μετακομίσουν μαζικά από εργασιακούς παραδείσους όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βουλγαρία στην Ελλάδα—και μετά ξυπνήσαμε!

-οι ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή το ξεπούλημα κοινωνικού πλούτου που ήδη έγινε, καλώς έγινε, ενώ θα γίνουν και άλλες όπως προανήγγειλε ο «ελευθεριακός Μαρξιστής» Υπουργός, που μας είπε δεν έχει καμιά σχετική ιδεοληψία (και εμείς νομίζαμε ότι σαν αριστερή κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε να έχει δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες για την κάλυψη βασικών αναγκών όπως το νερό, το ηλεκτρικό, τα τηλέφωνα κ.λπ.). Ήδη ξέρουμε ότι «ΔΝΤ και ΕΕ αξιώνουν να μην ακυρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια». Χωρίς ιδεοληψίες λοιπόν, δεν θα έχουν αντίρρηση οι «μαρξιστές» που μας κυβερνούν να αρχίσουν αύριο να πουλάνε και νοσοκομεία και Πανεπιστήμια, αν έτσι αποδειχθεί ότι θα είναι πιο ανταγωνιστικά…

–Όσον αφορά το άλλο μεγάλο επίτευγμα στη μάχη που κερδίσαμε, ότι τώρα δεν θα μας επιβάλλουν ελλειμματικούς Προϋπολογισμούς, αυτό είναι βέβαια άλλη μια Συριζέικη απάτη, αφού οι προϋπολογισμοί όχι μόνο δεν θα μπορούν να έχουν ελλείμματα (έστω αντι-κυκλικά, όπως υποστήριζε ο Κέϋνς) αλλά θα πρέπει να έχουν και πλεονάσματα! Και το αν το πλεόνασμα θα είναι 2 η 3% δεν είναι το κύριο θέμα για την ύφεση, όπως πάλι απατηλά πανηγύριζε ο Βαρουφάκης για το «κατόρθωμα» του. Ως γνωστόν, τα πλεονάσματα αυτά είναι πρωτογενή, δηλαδή δεν παίρνουν υπόψη τους τόκους που πρέπει να πληρώνονται στους δανειστές. Όμως, όσο μικρότερο είναι το πλεόνασμα τόσο λιγότερα θα είναι τα διαθέσιμα ποσά για την πληρωμή των τόκων. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν επιτύχουν οι φωστήρες του ΣΥΡΙΖΑ τέτοια καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που δεν έχει επιτύχει η Ελλάδα στα 200 σχεδόν χρόνια της ανεξαρτησίας της, αυτό θα είναι άλλο ένα κακόγουστο ανέκδοτο, ιδιαίτερα όταν έχει ακουστεί ότι αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επίσης τρέφονται μέσα από τη φοροδιαφυγή. Όταν όμως θα είναι μικρά τα πλεονάσματα θα πρέπει να μειώνονται αναγκαστικά οι δημόσιες δαπάνες για να πληρωθούν οι τόκοι, αλλά στη μαγική εικόνα καραγκιόζη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν θα είναι υφεσιακό!

-Τέλος, όσον αφορά τις ελαστικές σχέσεις εργασίας που είναι βασικό θεμέλιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δεν άκουσε κανένας πώς ακριβώς και εάν θα καταργηθούν—ιδιαίτερα όταν οι σχέσεις αυτές είναι θεμέλιο της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

–Και φυσικά ξεχάστηκε κάθε κουβέντα διαγραφής του Χρέους, ακόμη και οι «μεγαλοφυείς» αρλούμπες της ανταλλαγής ομολόγων κ.λπ., που κανένας δεν τις πήρε στα σοβαρά.

Έχει άδικο λοιπόν ο Robert Peston, ο κυριότερος οικονομικός αναλυτής του BBC, να σαρκάζει τον «παράδεισο των ανοήτων» που πανηγυρίζει μαζί με τους απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ τη μεγάλη νίκη, γράφοντας ειρωνικά ότι «μπορεί να έχει νόημα να πανηγυρίζουν απόψε οι Αθηναίοι, μόνο που οι Γερμανοί μπορούν ακόμη να σβήσουν τα φώτα»;
[...]

Απόσπασμα από άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου στην Ηλεκτρονική Έκδοση Εργαζομένων Ελευθεροτυπίας 
__________

*Ο τίτλος και οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας προσθήκες

Γλεζος.....ζηταω συγγνωμη

 Ο Γλέζος και αν φλεβίσει, Σύριζα πάλι θα μυρίσει...

Γράφει σήμερα ο Γλέζος αναφερόμενος στους χειρισμούς της κυβέρνησης τα εξής:

Η μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση.

Δεν αλλάζεις, βέβαια, και την ψήφο του Ελληνικού Λαού, στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015.

Ψήφισε αυτό που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ: καταργούμε το καθεστώς της λιτότητας, που δεν αποτελεί μόνο στρατηγική της ολιγαρχίας της Γερμανίας και των άλλων δανειστριών χωρών της ΕΕ, αλλά και της ελληνικής ολιγαρχίας.

Καταργούμε τα Μνημόνια και την Τρόικα, καταργούμε όλους τους νόμους της λιτότητας.

Την επομένη των εκλογών με ένα νόμο καταργούμε την Τρόικα και τις συνέπειές της.

Πέρασε ένας μήνας κι ακόμα η εξαγγελία να γίνει πράξη.

Κρίμα και πάλι κρίμα.

Από την πλευρά μου ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό διότι συνήργησα σ΄αυτή την ψευδαίσθηση.

Πριν, όμως, προχωρήσει το κακό.

Πριν να είναι πολύ αργά, ας αντιδράσουμε.

Πριν απ΄όλα τα μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, σε έκτακτες συνελεύσεις, όλων των βαθμίδων των οργανώσεων να αποφασίσουν αν δέχονται αυτήν την κατάσταση.

Μερικοί υποστηρίζουν, πως σε μια συμφωνία, πρέπει κι εσύ να υποχωρήσεις. Κατ΄αρχήν ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά.

Αλλά κι αν δεχτούμε αυτό τον παραλογισμό, ήδη οι παραχωρήσεις που έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις με την ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, τους αυτόχειρες, ξεπερνούν κάθε όριο υποχώρησης.

Μανώλης Γλέζος Βρυξέλλες 22-2-2015

=========

Σε αυτό το σημείο θέλω να κάνω ένα μικρό σχόλιο σχετικά με το κείμενο του Γλέζου:

Αν ο Γλέζος πραγματικά ενοχλούνταν με αυτά που κάνει το κόμμα του, αν πραγματικά ξεγελάστηκε, που εγώ δεν το πιστεύω, τότε θα έπρεπε αλλιώς να μας τα είχε πει  και διαφορετικά να είχε πράξει. Θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να εγκαταλείψει το ΣΥΡΙΖΑ και να καλέσει και τους υπόλοιπους που αισθάνονται εξαπατημένοι να κάνουν το ίδιο. Αντιθέτως, αυτό που ζητάει να πράξουν όσοι λίγο πολύ τα έχουν πάρει κρανίο με τους χειρισμούς της κυβέρνησης(ή προσποιούνται πως τα έχουν πάρει κρανίο), είναι "να κάτσουμε ρε παιδιά να το συζητήσουμε εσωτερικά και να βρούμε μεταξύ μας μια λύση", δηλαδή αποπειράται να συγκρατήσει τις τυχόν διαρροές από το κόμμα, είτε σε στελέχη, είτε σε μέλη, είτε  τους απλούς ψηφοφόρους. Κατά τα άλλα ούτε κάτι πρωτότυπο λέει, ούτε κανένα επτασφράγιστο κρατικό μυστικό βγάζει στο φως του ήλιου, απλά προσπαθεί να διαχειριστεί μια κατάσταση προς όφελος της κυβέρνησης και να δώσει αριστερό άλλοθι σε όσους το χρειάζονται.



Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Περιθώριο κι απέξω

 Περιθώριο κι απέξω

Οι κλασικοί λένε κάπου πως η κυρίαρχη ιδεολογία σε ένα δοσμένο κοινωνικό σύνολο είναι η ιδεολογία της εκάστοτε κυρίαρχης τάξης. Κι είναι ζήτημα (βασικά λυμένο αλλά και) προς συζήτηση αν θα μπορούσε ποτέ η επαναστατική-κομμουνιστική ιδεολογία να πλειοψηφήσει στις σημερινές συνθήκες, χωρίς τη διαμεσολάβηση μιας επαναστατικής διαδικασίας –κάτι που παραπέμπει στη γνωστή ρεφορμιστική-ιδεαλιστική αντίληψη: πρώτα να κερδίσουμε-αλλάξουμε τις συνειδήσεις του κόσμου κι ύστερα τον κόσμο γύρω μας. Αλλά αυτό δε θα το αναλύσουμε περαιτέρω στο σημερινό κείμενο.

Κατ’ αντιστοιχία, ο κυρίαρχος τρόπος ζωής κι οι διάφορες τάσεις που διαμορφώνονται είναι εμποτισμένες με τις αξίες της κυρίαρχης τάξης –δεν υπάρχει προφανώς πλήρης ταύτιση, γιατί δεν έχουν όλοι τα εισοδήματα της κυρίαρχης τάξης, για να ακολουθήσουν το life-style των αστών. Μπορούν όμως να το ονειρεύονται δωρεάν και θα τους κοστίσει ακριβά να το αποβάλουν, νικώντας τη δύναμη της συνήθειας, για να μάθουν να σκέφτονται διαφορετικά.

Αυτή ακριβώς η επέκταση του παραπάνω σχήματος είναι που κάνει ίσως αρκετούς να βρίσκουν εύστοχο και να αποδέχονται αυθόρμητα τον όρο «ολοκληρωτικός καπιταλισμός», που αγκαλιάζει σχεδόν κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας και αποτυπώνει πιστά τη σημερινή κατάσταση γενικευμένης εμπορευματοποίησης. Αν και στην πραγματικότητα, οι βάσεις αυτής της θεωρητικής επεξεργασίας είναι διαφορετικές κι έχουν να κάνουν με τις ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις και την τάση προς τον ολοκληρωτισμό. Αλλά ούτε αυτό είναι της παρούσης να αναλυθεί διεξοδικά.

Τι (μπορούμε) να κάνουμε λοιπόν; Αναζητούμε στο περιθώριο του κυρίαρχου τρόπου ζωής μικρές κοφτές (ου μην και κομμένες) ανάσες ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Αποδεχόμαστε σιωπηρά αλλά συνειδητά πως δεν πρόκειται να βρούμε στη δουλειά μας (αν την έχουμε και αυτήν) την ανάπτυξη κι ολοκλήρωση της προσωπικότητάς μας και διαπραγματευόμαστε με στιλ ελληνικό, βαρουφακίσιο, έναν έντιμο συμβιβασμό για την τυπική μας συμμετοχή και το μικρότερο δυνατό ξόδεμα στο προκαθορισμένο ωράριο, που θα μας αφήνει τουλάχιστον αρκετό ελεύθερο χρόνο μες στη μέρα για να βρούμε τον εαυτό μας σε άλλες δευτερεύουσες δραστηριότητες. Που δεν είναι καθόλου ασήμαντες, λειτουργούν όμως συμπληρωματικά προς την εργασία, που αποτελεί τη βασική κοινωνική σχέση που καθορίζει τον άνθρωπο και στο σημερινό πλαίσιο καταλήγει συνήθως να αδειάζει αντί να γεμίζει τον εργαζόμενο, αφήνοντάς του ελάχιστα περιθώρια για να κάνει κάτι δημιουργικό –πόσο μάλλον κάποια «βαριά» πνευματική ασχολία- στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο του.

Η παραπάνω ιδέα βασίζεται κατά μία έννοια στο περίφημο «απέξω» του βλαδίμηρου για την επαναστατική θεωρία και την εργατική τάξη –αν και υπάρχει η ερμηνεία ότι αυτό το απέξω δεν αναφέρεται απαραίτητα στο στρώμα των διανοούμενων που βρίσκονται εκτός εργατικής τάξης και μόνο αυτοί μπορούν να φιλοσοφούν και να ασχολούνται με θεωρητικά ζητήματα, αλλά σε αυτή καθαυτή τη θεωρητική σύλληψη που προκύπτει έξω από τον υποδουλωτικό, αποβλακωτικό χαρακτήρα της μισθωτής δουλείας και την παραγωγική διαδικασία σε αυτές τις συνθήκες. Αλλά για κάθε σωστή ιδέα, υπάρχει κι η υπερβολή της, που τη σπρώχνει έξω από τα όρια της ισχύος της.

Φτιάχνουμε λοιπόν μικρά προσωπικά –ή και συλλογικά- καταφύγια, περισσότερο για να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα παρά για να την αλλάξουμε. Κι όσο βαυκαλιζόμαστε πως χτίζουμε εναλλακτικές ετεροτοπίες, τόσο τις ενσωματώνει και τις απορροφά με δύναμη ηλεκτρικής σκούπας το σύστημα. Ο καλός μύλος της αντίδρασης όλα τα αλέθει: εμπορικά, «εναλλακτικά» δίκτυα, εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, δεκάδες μικρά ρυάκια (καλλιτεχνικά στέκια, ομάδες, ομίλους, κολεκτίβες, κ.ά) που στερεύουν και ξεστρατίζουν όταν δε χύνονται στο Ποτάμι του αδόλφου χίπστερ και τις ανόητες εξαγγελίες πως θα αλλάξουν όλα (χωρίς να βουλιάξει η χώρα) ξεκινώντας από τα μικρά πράγματα που «κάνουν τη διαφορά», όπως το καφάσι στο δρόμο για το παρκάρισμα.

Ακόμα κι αν δεν έχει κανείς όμως αυταπάτες αλά μαρκούζε για τη γλυκιά ενσωμάτωση του περιθωρίου, που βαφτίζεται επαναστατικό υποκείμενο, υπάρχει ο κίνδυνος του βολέματος, μιας ιδιότυπης ανακωχής κι ενός άτυπου κοινωνικού συμβολαίου, που συμπυκνώνεται στη λογική της παραίτησης και του «κάντε ό,τι θέλετε, αλλά αφήστε μας τουλάχιστον ήσυχους». Στην πραγματική ζωή όμως –που τρυπώνει από τις χαραμάδες του τείχους μας και παίρνει πάντα την εκδίκησή της- δεν υπάρχει εκεχειρία, δεν μπορούν να σταθούν οι μεσοβέζικοι συμβιβασμοί κι η αναπόληση μιας χαμένης ισορροπίας του πρόσφατου παρελθόντος. Και όσο η απογοήτευση μεταφράζεται σε ιδιώτευση και αναχωρητισμό, τόσο επιτρέπουμε την πλήρη επικράτηση και την εισβολή των εμπορικών σχέσεων στην «ιδιωτική» μας σφαίρα.

Η σύγκρουση που έρχεται δε θα δοθεί σε δευτερεύοντα χαρακώματα του εποικοδομήματος (όσο κι αν έχουν αυτά τα τελευταία τη σημασία τους) ούτε σε εναλλακτικούς μικρόκοσμους του περιθωρίου, χωρίς καμία επαφή με τον πραγματικό κόσμο· αλλά στην κεντρική σκηνή και με όλους τους προβολείς πάνω μας. Η νίκη της επανάστασης θα έρθει μέρα μεσημέρι κι όχι σαν κλέφτης από το παράθυρο. Και όσο φυγομαχούμε και δεν προετοιμαζόμαστε για αυτήν, τόσο θα στενεύουν τα περάσματα.

Ξέρεις καλά πως πια δεν έχω περιθώρια

Ξέρω καλά πως θα σαλτάρω, αν δε σε δω

Hasta la Βικτώρια siempre

Ο Αλέξης Μητρόπουλος κάνει σμπαράλια, την κυβερνητική προπαγάνδα περί επιτυχίας της κυβέρνησης στο eurogroup (Βίντεο)

 Ο Αλέξης Μητρόπουλος κάνει σμπαράλια, την κυβερνητική προπαγάνδα περί επιτυχίας της κυβέρνησης στο eurogroup (Βίντεο)

Στο βουλευτή του Σύριζα Αλέξη Μητρόπουλο, πολλά κανείς μπορεί να του αποδώσει. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να του χρεώσει ότι στερείται νομικών γνώσεων και από αυτή την άποψη ίσως είναι απ’ τους πιο κατάλληλους να σχολιάσει το κείμενο –που στην ουσία είναι νομικό- όπως είπε και ο ίδιος, του προσχέδιου συμφωνίας που υπέγραψε την Παρασκευή η Ελληνική κυβέρνηση με τους δανειστές του ελληνικού κράτους στο eurogroup.

Το βίντεο που παραθέτουμε, με τα λεγόμενα Μητρόπουλου είναι αρκετά μεγάλο -διαρκεί 20 λεπτά- αλλά αξίζει να το παρακολουθήσει κανείς. Δεν είναι μόνο ότι κάνει σπαράλια την κυβερνητική προπαγάνδα που μιλάει για «νίκη» και για «Ελλάδα που αλλάζει σελίδα» μετά την τελευταία συνεδρίαση του eurogroup. Είναι στην ουσία σοκαριστικό να ακούς από κυβερνητικό βουλευτή να σου λέει πόσο σκληρά μέτρα προβλέπονται μ’ αυτή την συμφωνία και αν «υλοποιηθεί κατά το γράμμα το ήθος, την περιγραφή και την σκληρότητα αυτό το προσύμφωνο ο λαός δεν θα αντέξει». 

Κάνοντας συγκεκριμένη αναφορά σε παραγράφους του κειμένου που δόθηκε στην δημοσιότητα ο Α. Μητρόπουλος εκτίμησε ότι αυτά επιβλήθηκαν γιατί οι ηγέτες της Γερμανίας και ειδικά ο Σόιμπλε διακατέχεται από «μίσος, μισαλλοδοξία, ρεβανσισμό και τιμωρητική διάθεση», απέναντι στον ελληνικό λαό γι’ αυτό επέβαλαν αυτό το κείμενο αποφεύγοντας να κάνει την παραμικρή κριτική στην ηγεσία του κόμματος του –για την οποία μόνο καλά λόγια είχε να πει- που το αποδέχτηκε.

Απαισιόδοξες ήταν και οι προβλέψεις του για την περεταίρω εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. Οι δανειστές θα επιμείνουν όχι μόνο να μην ακυρωθούν σκληροί νόμοι που ταλανίζουν ακόμη την κοινωνία μας αλλά θα επιμείνουν κυρίως  εσωτερική υποτίμηση κάνοντας λόγο για βουλγαροποίηση μισθών των ελλήνων εργαζόμενων μέχρι το 2019 και περαιτέρω μείωση των κοινωνικών δαπανών.

Ο ίδιος ζήτησε από την κυβέρνηση να προσπαθήσει να αναστρέψει την κατάσταση που διαφαίνεται κρατώντας σκληρή στάση στις διαπραγματεύσεις.

πηγη Βαθύ Κόκκινο

Αυτοί που σου κλείσαν το μάτι...

 Αυτοί που σου κλείσαν το μάτι...

Αρχική δημοσίευση: Lenin Reloaded, 22 Ιουνίου 2013.

Ό,τι εμπιστεύεσαι, είσαι...

Μετά το 15o "μηδέν" (στο μάθημα "Βραζιλία") που πήρε στον έλεγχο προόδου του στις Διεθνείς Αναλύσεις ο πράκτωρ 000000000000000 της αριστεράς, κατά κόσμον Αλέξης Τσίπρας, οι δάσκαλοι και μέντορές του Γιάννης Μηλιός, Γιώργος Σταθάκης, Γιάννης Δραγασάκης, Δημήτρης Παπαδημούλης και Ευκλείδης Τσακαλώτος ζήτησαν, με μια αιφνιδιαστική απόφαση, από τον φέρελπι μαθητή να παρουσιάσει ενώπιον της επιτροπής αποδείξεις της μελέτης του των κειμένων πολιτικής οικονομίας και πολιτικής θεωρίας στα οποία βασίζεται η διεθνής πολιτική ανάλυση του κόμματος.

Ο εξεταζόμενος παρουσίασε τις εξής δηλώσεις του ως αποδείξεις της ενδελεχούς και επισταμένης μελέτης του στα πιο πάνω αντικείμενα:

* "Ισχυρό χαρτί διαπραγμάτευσης το δίλημμα ευρώ ή δραχμή"

* "Μπλόφα στην μπλόφα, θα μείνετε ταπί"

* «Για να σπάσει ο εκβιασμός πρέπει να πει κανείς “Τα βλέπω”. Ο αντίπαλός σου ποντάρει ανεξάρτητα αν έχεις χαρτί. Εσύ λες συνέχεια: “Θα με κερδίσει, πάσο”. Η αλήθεια θα αποκαλυφθεί μόνο αν έχεις το σθένος να πεις “Τα βλέπω”. Τα βλέπω».

* "το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και το πτωχευτικό δίκαιο δίνουν τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να βγάζουν τα συσσωρευμένα κέρδη των προηγούμενων ετών έξω από τις επιχειρήσεις και να τα φορτώνουν στους εργαζόμενους και στα ασφαλιστικά ταμεία "και δεν έχει γίνει σε μία και δύο, αλλά σε εκατοντάδες και χιλιάδες περιπτώσεις στην Ελλάδα", αφήνοντας "στον άσο" τους εργαζόμενους."

* "Θα το κερδίσουμε το στοίχημα της Αριστεράς"

* "Οι Ευρωεκλογές είναι προσωπικό μου στοίχημα"

* "Η ελληνική πλευρά πρέπει να παίξει το χαρτί της άτακτης χρεοκοπίας"

* "Μπλόφα η πρόταση Βενιζέλου για εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης"

* "Παίζετε τα ρέστα σας για να παραμείνετε στην εξουσία" και

* "«Παίζουν τα ρέστα τους» με τα νέα μέτρα"

Κατόπιν τούτων, η επιτροπή των σοφών της πολιτικής οικονομίας και πολιτικής θεωρίας απεφάνθη ομοφώνως ότι ο πράκτωρ 15μηδέν έχει "μελετήσει βαθιά τας γραφάς στην τράπουλα και τον καφέ", και ότι παραμένει "μεγάλο αλάνι και τζιμάνι". Η επιτροπή πρόσθεσε στους ανησυχούντες ψηφοφόρους του κόμματος: "πού θα πάει, θα ρεφάρουμε ρε μόρτηδες, θα σπάσει η γκίνια". Νέα δε κεντρικά συνθήματα του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ορίζονται εφεξής το "ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Το βλεπες. Το παιξες;" και το "ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Κι αν σου κάτσει;", ενώ το κόμμα θα αντικαταστήσει το "Ινστιτούτο Πουλαντζάς" με το ΙΜΛΠΠ, το Ίδρυμα Μελετών στο Λόττο και το Προπό. Τέλος, διορίστηκε ειδικό study team για να συνδράμει τις περαιτέρω αναλύσεις του πράκτορος 15μηδέν, αποτελούμενο από έμπειρους και καταξιωμένους στοιχηματζήδες, κουμαρτζήδες, κρουπιέρηδες και καφετζούδες από τον ευρύτερο χώρο του μεταμαρξιστικού πασιεντζισμού-κουμκανισμού.

ΣΥΡΙΖΑ: Ολο "αριστερά".!!!!!! Ο Δημ. Τσουκαλάς γεν. γραμματέας στο........ Διοικητικής Μεταρρύθμισης!!!!!!!

 ΣΥΡΙΖΑ: Ολο "αριστερά".!!!!!! Ο Δημ. Τσουκαλάς γεν. γραμματέας στο........ Διοικητικής Μεταρρύθμισης!!!!!!!

Νέος γενικός γραμματέας Διοικητικής Μεταρρύθμισης ορίστηκε ο Δημήτρης Τσουκαλάς

Ο Δημήτρης Τσουκαλάς, πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, υπήρξε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδος.

 Μ΄ αρέσει που έχει μπέσα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Είπε ο Αλέξης αλλά και πολλά στελέχη που σήμερα είναι υπουργοί ότι δεν θα επαναλάβουν τις πρακτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και ότι δεν θα διορίζουν στον κρατικό μηχανισμό αποτυχόντες βουλευτές.

 Μας είπαν ψέματα ή αυτή είναι η "αριστερά" που πολλοί πίστεψαν::::: 
 Ο γνωστός εκατομμυριούχος Δ. Τσουκαλάς, απέτυχε να βγει βουλευτής και η κυβέρνηση τον διόρισε Γεν. Γραμματέα του Υπουργείου Δ. Μεταρρύθμισης. 

 Όλοι γνωρίζουν το πόσο μεταρρυθμιστής είναι ο Τσουκαλάς, όλοι γνωρίζουν ότι η αναμόρφωση του κράτους είναι γι αυτόν μια απλή καθημερινότητα και ειδικά οι τραπεζοϋπάλληλοι. Τι ανοιχτή διακυβέρνηση και λοιπές "μνημονιακές εμμονές". Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έτσι θα διοικήσει το κράτος. 

Συνεχίζοντας την παράδοση των αποτυχημένων πολιτευτών και πρώην βουλευτών που διορίζονται στο κράτος μόνο και μόνο για να είναι στα πράγματα, με το αζημίωτο φυσικά. Και βεβαίως ο προκλητικός διορισμός του Τσουκαλά αναδεικνύει και μια άλλη, σοβαρότερη πτυχή: Πώς εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ τις μεταρρυθμίσεις στο κράτος; Αν κρίνουμε πάντως από την αποκατάσταση του Τσουκαλά, πολύ φοβούμαστε ότι η ελπίδα του πελατειακού κράτους ήρθε για τα καλά, διώχνοντας κάθε ελπίδα αξιοκρατίας και αξιοσύνης.. 

Μ΄ αρέσει που έχει μπέσα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. 

Και να φανταστείτε, είναι μόνο είκοσι μέρες στις καρέκλες....

Ακούραστα, με επιμονή και υπομονή

 Ακούραστα, με επιμονή και υπομονή

Για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, οι κομμουνιστές δεν χαίρονται με την, έτσι κι αλλιώς, αναμενόμενη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι κομμουνιστές δεν χαίρονται, που για άλλη μια φορά επιβεβαιώνονται. Δεν είμαστε κάποιοι αργόσχολοι παρατηρητές, που σκοπό έχουν να κριτικάρουν τα πάντα εκ του ασφαλούς.

Αυτό που κυρίως θέλουμε και επιζητούμε είναι να αναδείξουμε την μοναδική διέξοδο σε όφελος του λαού. Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη και νομοτελειακή, δεν μπορείς να αλλάξεις μια λυκοσυμμαχία. Αυτο είναι ουτοπικό, άρα από την αρχή το διακύβευμα ήταν ή ψευδές ή αφελές.

Η μόνη διέξοδος είναι αυτή που προτείνουμε: έξοδος από την ΕΕ, διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποιήση των βασικών μέσων παραγωγής κλπ. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν μόνο με τον λαό στην εξουσία. Την λαϊκή συμμαχία, όχι μια συμμαχία των ηγεσιών, επιβεβλημένη από τα πάνω. 

Αν ο λαός δεν θέλει να αναλάβει τις ευθύνες του, τότε θα δέχεται συνεχώς ήττες και απογοητεύσεις. 

Θα περιμένει τον σωτήρα, με γραβάτα ή φουλάρι, μπας και του δώσει κάνα ψίχουλο, θα είναι επαίτης. Με τον λαό στην γωνία μόνο σε δικτατορικές λύσεις θα καταλήξουμε. Η ΕΕ και τα δεκανίκια της, τέτοια λύση είναι. Ή θα πάμε σε εθνικιστικού ( χρυσαυγίτικου ή μη) τύπου, η οποία θα είναι ακόμα χειρότερη (η Ουκρανία είναι ένα απτό παράδειγμα προς αποφυγή ).

Κατανοώ τον κόσμο που δυσκολεύεται να πιστέψει στην δύναμη του. Μια ζωή του λέγανε και του λένε "κάτσε στην άκρη, εγώ θα σε σώσω", τον αφήνουν "αγράμματο" με την κουτσουρεμένη, εκπαίδευση για παπαγάλους, που του δίνουν, ώστε να έχει πάντα ανάγκη τον αφέντη του (πολιτικό και οικονομικό). Τον χειραγωγούν με τα ΜΜΕ, ακόμα και με τα δήθεν ελεύθερα, κοινωνικά δίκτυα. Τον κρατάνε με τον τρόμο και τα εκβιαστικά διλήμματα.

Η δική μας δουλειά είναι να αναδεικνύουμε, ακούραστα, με επιμονή και υπομονή την μοναδική διέξοδο, που είναι ο λαός να πάρει την τύχη στα χέρια του.
Ο δρόμος είναι μακρύς, δύσκολος και καμιά φορά μοναχικός.
Εμείς θα τον τραβήξουμε μέχρι τέλους, γιατί είναι ο μοναδικός

Arkas Fallanthios 

   Οι ανταρτοεπονίτισσες ή εφεδροελασίτισσες ή εφεδρίνες ή επονίτισσες ή οι γυναίκες

Από Οικοδόμος

Επιμέλεια: ofisofi //

Στις 23 Φλεβάρη του 1943 ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ. Υπήρξε η μεγαλύτερη οργάνωση της νεολαίας καθώς μετρούσε στις γραμμές της 600.000 μέλη. Η δράση της ΕΠΟΝ ήταν στενά δεμένη με εκείνη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Πολύ μεγάλη υπήρξε η συμβολή της σε όλα τα επίπεδα και τα μέτωπα του αντιστασιακού αγώνα. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η δράση των νέων κοριτσιών και των γυναικών.
Πτυχές και στιγμιότυπα αυτής της δράσης σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας παρουσιάζονται στο βιβλίο της Τασούλας Βερβενιώτη “Η γυναίκα της Αντίστασης”. Η είσοδος των γυναικών στην πολιτική απ΄ όπου και το απόσπασμα που ακολουθεί:
«Οι γυναίκες στα χωριά και στις πόλεις που ανθίζει ο ανταρτοπόλεμος πρέπει να ρίξουν όλες τις δυνάμεις τους σ’ αυτό το μέτωπο. Ν’ αποτελέσουν οργανωμένα τμήματα μέσα στις τοπικές οργανώσεις του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ και του Θεσσαλικού Ιερού Λόχου. Να γίνουν ενεργά μέλη σε κάθε τομέα. Να οργανώσουν μαχητικά τμήματα από τις νέες γυναίκες που θέλουν και μπορούν ν’ αρπάξουν τ’ όπλο στο χέρι. Ο ρόλος τους είνε σημαντικός σε μια παλλαϊκή εξέγερση. Γιατί θα ξεσηκώσουν παραλήρημα ενθουσιασμού, αγγίζοντας τον Έλληνα στην πιο ευαίσθητη χορδή του, το φιλότιμο.
«Το Σημερινό μας καθήκον», Γυναικεία Δράση, 1-5-43
Εκτός από τις αντάρτισσες – όλων των κατηγοριών – υπάρχουν και άλλες γυναίκες, που δουλεύουν σε μάχιμες υπηρεσίες του ΕΛΑΣ. Τα όρια των αρμοδιοτήτων τους δεν είναι σαφώς καθορισμένα και οι δραστηριότητές τους είναι πολύπλευρες και πολυποίκιλες. Αναφέρονται ως ανταρτοεπονίτισσες, εφεδροελασίτισσες, εφεδρίνες, επονίτισσες ή απλώς γυναίκες.
Ανταρτοεπονίτισσα μπορεί να χαρακτηριστεί μια κοπέλα που βγήκε στο Βουνό κυνηγημένη από τους κατακτητές, έμεινε κάποιο διάστημα στον ΕΛΑΣ και στη συνέχεια «τη διέθεσαν» στην ΕΠΟΝ για το «γυναικείο κίνημα». Μια «καπετάνισσα» μπορεί να μετέχει σε μαχητικές εκδηλώσεις ή σαμποτάζ – όποτε παραστεί ανάγκη – και τον υπόλοιπο καιρό να δουλεύει στην πολιτική οργάνωση. Στη «μάχη της σοδειάς» οι επονίτισσες θέριζαν έχοντας στην πλάτη τους το όπλο. Υπήρχαν γυναίκες που εκτός από τη συμμετοχή τους στις μάχες κρατούσαν το τηλέφωνο, τύπωναν στον πολύγραφο, μετέφεραν μηνύματα για τον ΕΛΑΣ μέσα στην βροχή σε επικίνδυνα μέρη, συνελάμβαναν υπόπτους… Στο Κλειδί «δύο επονίτισσες 17 χρονών είχαν πιάσει δύο ανθυπασπιστές και τέσσερις χωροφύλακες, με όπλα που ήταν από τους Ιταλούς, πιο ψηλά απ’ αυτές». Σε ένα χωριό των Τρικάλων «Οι γυναίκες του φρουραρχείου συνέλαβαν ένα φασίστα Ιταλό και δυο γυναίκες Ραλλικές».
Η φρούρηση του χωριού αποτελεί μια από τις πιο συνηθισμένες «γυναικείες» δουλειές. Στα χωριά Φάρος και Βράχος οι επονίτισσες του εφ. ΕΛΑΣ «έγιναν πια τα φόβητρα της αντίδρασης, βγαίνοντας περίπολα τη νύχτα με άγρυπνο μάτι παρακολουθούν κάθε ύποπτη κίνηση. Η ψυχραιμία, το θάρρος και η πίστη στον αγώνα ας γίνη παράδειγμα στις Επονίτισσες και στους Επονίτες της περιοχής μας». Στη Θεσσαλία «βγαίνουν σε προχωρημένα φυλάκια για να προστατεύσουν τα χωριά απ’ τις επιδρομές των Ούνων και των ΕΑΣΑΔ». Τις ευθύνες της φρούρησης ή της υπηρεσίας συνδέσμων τις αναλαμβάνουν μερικές φορές αντικαθιστώντας τους εφέδρους, όταν οι τελευταίοι έχουν επιστρατευτεί ή αναγκαστεί να «συμπτυχθούν».
Και στην Πελοπόννησο, η μάχιμη παρουσία των γυναικών είναι έντονη. Στη Σολύγεια της Κορινθίας δύο επονίτισσες, η Δημητρούλα Μπάρτζη και η Μπίλιω Τόγια, σ’ όλη τη διάρκεια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων παρακολουθούσαν τα γερμανικά τμήματα κι έδιναν αναφορά για τις κινήσεις τους στους αντάρτες. Η Δημητρούλα, μετέφερε στην πλάτη της απ’ το Σοφικό στ’ Αθήκια βαδίζοντας όλη τη νύχτα έναν τραυματισμένο αντάρτη. Η Ελένη Σουλάνδρου από τη Σκοτεινή Αργολίδος στη μάχη της Στυμφαλίας άρπαξε από τους Γερμανούς έναν ασύρματο και μετέφερε τραυματίες. Σε ένα χωριό της Λακωνίας μια επονίτισσα ήρθε στα χέρια με έναν «αντιδραστικό σύνδεσμο» και τον συνέλαβε ύστερα από φοβερή πάλη». Στη μάχη του Καίσαρη επονίτισσες κράτησαν με το οπλοπολυβόλο πολλές ώρες πάνω από 350 Γερμανούς. Το Σεπτέμβρη του 1944 δημοσιεύεται στη Φωνή της Αλληλεγγύης της Ηλείας ανακοίνωση του ΙΙΙ/12 Συντάγματος σύμφωνα με την οποία «Αι συναγωνίστριαι Μαρία Ταβλά και Σοφία Δασκαλοπούλου […] είναι άξιαι παντός επαίνου και τιμής» διότι με «απαράμιλλον αυτοθυσίαν και ηρωισμόν οδήγησαν τα ημέτερα τμήματα εις τας εχθρικάς θέσεις».
Στη Θεσσαλία πολλές επονίτισσες ανήκουν στη δύναμη του εφεδρικού ΕΛΑΣ ή εκτελούν υπηρεσίες γι’ αυτόν. Η ΕΠΟΝ Θεσσαλίας, στον απολογισμό της, την άνοιξη του 1944, επισημαίνει ότι «στη δουλειά του εφ. ΕΛΑΣ και της επιμελητείας δουλεύει το σύνολο των Επονίτικων δυνάμεων. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις εκτελούν χρέη συνδέσμων και κοπέλες». Για τη στρατιωτική τους προετοιμασία λειτουργούν και έμπεδα.
Εφεδροελασίτισσες δεν υπάρχουν μόνο στο Βουνό, αλλά και στις κατεχόμενες πόλεις. Στο Βόλο είχαν συσταθεί γυναικεία τάγματα εφ. ΕΛΑΣ. Αντάρτισσες υπάρχουν και στην Αθήνα. Μιλάνε γι’ αυτές ακόμα και οι μη εαμικές αντιστασιακές οργανώσεις. Στο Βύρωνα, την Καλλιθέα και το Περιστέρι «έχουν θεαθεί μικρά κοριτσόπουλα, που χειρίζονται με μοναδική επιδεξιότητα και ψυχραιμία τα πολυβόλα και όλα τα αυτόματα όπλα». Τα ανδραγαθήματά τους δημοσιεύονται ακόμη και στη Συναγωνίστρια που εκδίδεται στη Δ. Μακεδονία. Λέγεται ότι η Διαμάντω Κουμπάκη είπε στον «τσολιά» που τη συνέλαβε στο μπλόκο της Κοκκινιάς (17 Αυγούστου 1944) ότι «σαν και σένα προδότες έφαγα 65».
Οι ευθύνες που επωμίζεται ο εφεδρικός ΕΛΑΣ δεν είναι σε όλες τις περιοχές ίδιες. Στη Ρούμελη η παρουσία του ήταν μάλλον υποτονική. Αντίθετα στη Θεσσαλία και στη Μακεδονία θεωρείται ως η απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη του τακτικού ΕΛΑΣ «ούτε καν μπορούμε να εννοήσουμε τον ενεργό ΕΛΑΣ, χωρίς την παράλληλη δύναμη του εφ. ΕΛΑΣ». Στο Τσουρνάτ του Αλμυρού λειτούργησε και σχολή δεκανέων για εφεδροελασίτισσες. Εκεί εκπαιδεύονταν και αφού περνούσαν τις εξετάσεις τοποθετούνταν σε διάφορες θέσεις. Φορούσαν μπότες και φούστες (ζιπ κιλότ) χακί. Η συμπεριφορά τους έπρεπε να είναι άψογη. Περιόδευαν τα χωριά, έκαναν ομιλίες, εκδηλώσεις και εκπαίδευαν και άλλες κοπέλες στα όπλα. Μια απόφοιτος της Σχολής Αξιωματικών του ΕΛΑΣ είχε οριστεί υπεύθυνη τάγματος του Εφ. ΕΛΑΣ. Στη Μακεδονία, στη Συνδιάσκεψη της ΙΧης Εφεδρικής Μεραρχίας συμμετείχαν πολλές επονίτισσες και «διαπιστώθηκαν πως εκατοντάδες είνε γραμμένες στο εφ. ΕΛΑΣ, έτοιμες στην πρώτη κλίση να πολεμήσουν στο πλευρό των Σταυραετών μας».
Οι κοπέλες αυτές παίρνουν μέρος στις μάχες όσο και όπως τους επιτρέπουν οι συνθήκες και οι σύντροφοί τους. «Οι επονίτισσες του εφ. ΕΛΑΣ στην Ελασσόνα πήραν μέρος σ’ όλες τις μάχες που έγιναν»· και γενικότερα οι «εφεδροελασίτισσες της ΕΠΟΝ σ’ όλη τη Θεσσαλία ζητάνε όπλα για να πάνε στην πρώτη γραμμή». Οι κοπέλες του εφ. ΕΛΑΣ Σερβίων κουβαλούσαν στην ποδιά τους σφαίρες και ψωμί για τους αντάρτες που πολεμούσαν ενάντια στους Ιταλούς. Η επονίτισσα Ελευθερία πολέμησε και διακρίθηκε στη μάχη του Φλάμπουρου. Το ίδιο βράδυ στο Νυμφαίο, όταν οι εχθροί αποπειράθηκαν να τους αιφνιδιάσουν, σκότωσε με το πιστόλι της έναν Ιταλό, που μπήκε στο σπίτι όπου έμενε και «κατόρθωσε να διαφύγει από τα χιτλεροφασιστικά κτήνη». Η Χρυσούλα Βότση σκοτώθηκε στον Παρακάλαμο σε μάχη που έδωσε η Υποδειγματική Διμοιρία της ΕΠΟΝ του 15ου Συντάγματος ενάντια στους Γερμανούς. Η καπετάνισσα του συντάγματος του εφ. ΕΛΑΣ Πηλίου, Αστραπή, στη μάχη της Κερασιάς έκρυψε αποκομμένους από τις μονάδες τους αντάρτες, κατασκόπευε τις κινήσεις του εχθρού, έκρυψε και κουβάλησε ζαλίγκα τα πολεμοφόδια, έκανε το σύνδεσμο ανάμεσα στις αντάρτικες ομάδες, «γλύστραγε» μέσα από τους εχθρούς και πήγαινε νερό και ψωμί στους μαχητές κουβάλησε στην πλάτη νεκρούς και τραυματίες, ετοίμασε το συσσίτιο στους πολεμιστές και κράτησε και το όπλο «πλάι πλάι με τους ήρωες του 54ου».
Οι εφεδρίνες συμμετέχουν και σε σαμποτάζ. «Στις 8-9-44 τμήματα της Δ/σης Νοτίου Ολύμπου με επικεφαλής το συν. Βρατσάνο, ολόκληρο το τμήμα Εθ. Π Ραψάνης, 149 εφ/ελασίτες, 28 εφ/ελασίτισσες, 52 επονίτες και επονίτισσες, αετόπουλα και πλήθος πατριώτες με αξίνες, τσεκούρια κ.λ.π έκαναν σαμποτάζ στη γραμμή Αθήνας – Σαλονίκης σε μήκος 7χιλ. μεταξύ Παπαπούλι Πυργετού». Κατέστρεψαν την τηλεφωνική και σιδηροδρομική γραμμή, ενώ οι Γερμανοί τους χτυπούσαν από απέναντι. «Οι εφεδροελασίτισσες αναδείχτηκαν στην επιχείρηση αυτή σωστές ηρωίδες». Από τους δύο τραυματίες της επιχείρησης η μία ήταν εφεδροελασίτισσα.
Στην Πελοπόνησσο έξι κοπέλες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωση των «κλουβιτών» στο σταθμό του Ψαθόπυργου στις 22-6-44. Η «κλούβα» με τους αγωνιστές προστάτευε πολεμικό υλικό των Γερμανών. Καπετάνισσα ήταν η Ηρώ από το χωριό Καμάρες, που έδωσε το σύνθημα χτυπώντας παλαμάκια. Πήραν μέρος και εθελοντές από το 2ο Τάγμα Αιγιαλείας του 12ου Συντάγματος. Οι Γερμανοί συνέλαβαν δύο κοπέλες και τις έκλεισαν στην κλούβα, αλλά οι αντάρτες κατόρθωσαν να τις απελευθερώσουν. Στα τέλη του Ιούλη έξω από την Ακράτα 130 γυναίκες του εφ. ΕΛΑΣ της Α. Αιγιαλείας μαζί με τμήμα του ΕΛΑΣ έκαναν σαμποτάζ στη σιδηροδρομική γραμμή και εμπόδισαν έκτακτη αμαξοστοιχία με τέσσερις δεξαμενές να φτάσει στον προορισμό της.
Οι εφεδρίνες έχουν και τη θέση τους στις απελευθερωτικές γιορτές. Στο Νεστόρι, στις 4 του Μάρτη που γιόρταζε την απελευθέρωσή του «στη δοξολογία ήρθαν συντεταγμένοι ο 3ος λόχος του 1/28 Συντάγματος, ο εφ. ΕΛΑΣ ανδρών, ο εφ. ΕΛΑΣ γυναικών, κι όλες οι άλλες οργανώσεις». Στην Καρδίτσα, στο γιορτασμό για τα τρίχρονα του ΕΑΜ:
«Λυγερές κοπέλες κρατάνε περήφανα το όπλο της εφεδροελασίτισσας. Σηκώνουν ψηλά το ντουφέκι και δίνουν τη διαβεβαίωση της αιώνιας πίστης στα ιδανικά του τίμιου αγώνα μας. Τα μάτια βουρκώνουν, οι ψυχές δονούνται. Μια γρηούλα σκουπίζει συνέχεια τα δάκρυά της καρφωμένη εκεί στα κράσπεδα της πλατείας… ‘Ας πεθάνω τώρα παιδάκι μου! Δεν ζούσαμε παρά για τούτη τη μέρα’ […] Μια εφεδροελασίτισσα του Βάλτου ανεμίζει ένα μάουζερ και βροντοφωνάζει: ‘Δεν τα κρατούμε για ομορφιά και για λούσο! Μ’ αυτά θα χτυπήσουμε…αντρίκια τους Γερμανούς και τους προδότες’. Και κανένας δεν διανοήθηκε να τη διαψεύσει».(σελ.322-326)
Τασούλα Βερβενιώτη, Η γυναίκα της Αντίστασης. Η είσοδος των γυναικών στην πολιτική, Εκδόσεις Κουκκίδα, Αθήνα 2013

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ Αντιλαϊκή συμφωνία και μνημόνια διαρκείας για την «επόμενη μέρα»

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ

Αντιλαϊκή συμφωνία και μνημόνια διαρκείας για την «επόμενη μέρα»

Τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής για την «επόμενη μέρα» σηματοδοτεί το πλαίσιο της χτεσινής κατ' αρχήν συμφωνίας που «επιτεύχθηκε» σε επίπεδο Γιούρογκρουπ ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την Ευρωζώνη. Ρητά και κατηγορηματικά η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει σειρά από νέες και παλαιότερης κοπής δεσμεύσεις, προκειμένου να ανακάμψει η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Η πραγματικότητα της «επόμενης μέρας» σημαίνει μόνιμους μηχανισμούς εποπτείας, επιτήρησης και αλλεπάλληλων αξιολογήσεων από τους λεγόμενους «θεσμούς» (Κομισιόν - ΕΚΤ - ΔΝΤ) και μάλιστα σε συνθήκες ακόμη μεγαλύτερης ασφυξίας για τα λαϊκά στρώματα. Ως πρώτο βήμα, η συγκυβέρνηση δεσμεύεται να μην προχωρήσει σε καμία απολύτως «μονομερή ενέργεια», θέτοντας σε αμφισβήτηση ακόμα και μέτρα που έχουν ήδη ανακοινωθεί. Ενώ επιβεβαιώνεται έτσι ότι όλο το αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο που οικοδομήθηκε τα προηγούμενα χρόνια θα μείνει ανέπαφο. Μάλιστα με τη μορφή του κατεπείγοντος, μεθαύριο Δευτέρα κατατίθενται στην Κομισιόν οι προτάσεις για τις μεταρρυθμίσεις που θα εφαρμοστούν στο επόμενο διάστημα. Σε κάθε περίπτωση, οι εκταμιεύσεις των δόσεων από τα δάνεια της Ευρωζώνης, όσο και του ΔΝΤ θα γίνονται μόνο μετά την ολοκλήρωση των «αξιολογήσεων» με βάση τα προαπαιτούμενα αντιλαϊκά μέτρα. Παράλληλα, το απόθεμα ύψους 10,9 δισ. ευρώ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα επιστραφεί πίσω στο ταμείο της Ευρωζώνης (EFSF) και θα παραμείνει «διαθέσιμο» αποκλειστικά για τη χρήση των ελληνικών τραπεζικών ομίλων, σε περίπτωση που παραστεί «ανάγκη». Την ίδια ώρα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεσμεύτηκε απέναντι στους δανειστές να τους εξοφλεί «στο ακέραιο και εγκαίρως»...

Η συμφωνία στο χτεσινό Γιούρογκρουπ προβλέπει:

1. Την τετράμηνη παράταση της «Master Financial Assistance Agreement (MFΑA), όπως αποκαλείται η τρέχουσα δανειακή σύμβαση, η οποία συνδέεται άρρηκτα με τις δεσμεύσεις του μνημονίου, ανεξάρτητα από ονοματολογίες: «Η MFΑA υποστηρίζεται από μία σειρά δεσμεύσεων» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
2. Ο σκοπός της επέκτασης είναι η «επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης βάσει των συνθηκών στην τρέχουσα συμφωνία, κάνοντας την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένης ευελιξίας η οποία θα εξεταστεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς». Αυτή η επέκταση θα γεφυρώσει επίσης το χρόνο για συζητήσεις για μία πιθανή επόμενη (follow-up) συμφωνία μεταξύ του Eurogroup, των θεσμών και της Ελλάδας. Η τρέχουσα συμφωνία, στην οποία αναφέρονται είναι το γνωστό μνημόνιο.
3. Οι «ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν μία πρώτη λίστα με μέτρα μεταρρυθμίσεων, με βάση την τρέχουσα συμφωνία, έως τη Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου». Οι «θεσμοί» (Κομισιόν - ΔΝΤ - ΕΚΤ) θα «παράσχουν μία πρώτη άποψη για το εάν αυτή είναι ικανοποιητικά κατανοητή για να αποτελέσει ένα έγκυρο σημείο έναρξης για μία επιτυχή κατάληξη της αξιολόγησης». Η λίστα θα συγκεκριμενοποιηθεί περαιτέρω και εν συνεχεία θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς έως το τέλος του Απριλίου».
4. «Μόνο έγκριση των συμπερασμάτων της αξιολόγησης (...) από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά της την όποια εκταμίευση της δόσης του τρέχοντος προγράμματος του EFSF και την μεταβίβαση των SMP κερδών του 2014. Και τα δύο και πάλι υπόκεινται σε έγκριση από το Γιούρογκρουπ». Οι δόσεις στις οποίες αναφέρονται αφορούν στα δάνεια από την πλευρά της ΕΕ, καθώς και στην επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ από τα ακούρευτα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Να σημειωθεί ότι οι «υποχρεώσεις» της συγκυβέρνησης για τον επόμενο μήνα (Μάρτη) φτάνουν σε 7,1 δισ. ευρώ.
5. Ενόψει της αξιολόγησης το «Γιούρογκρουπ συμφωνεί ότι τα κεφάλαια, έως τώρα διαθέσιμα στο "μαξιλάρι" (buffer) του ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, θα πρέπει να κρατούνται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), άνευ δικαιωμάτων τρίτων για τη διάρκεια της επέκτασης της MFΑA. Τα κεφάλαια συνεχίζουν να είναι διαθέσιμα για τη διάρκεια της επέκτασης της MFAA και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και έξοδα εξυγίανσης, και μόνο μετά από αίτημα στην ΕΚΤ.
6. Το Γιούρογκρουπ «χαιρετίζει την δέσμευση των ελληνικών αρχών να εργαστούν από κοινού σε στενή συνεννόηση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζουμε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Επίσης, συμφωνούμε ότι το ΔΝΤ θα συνεχίζει να παίζει το ρόλο του».
7. Οι ελληνικές αρχές έχουν «εκφράσει την ισχυρή δέσμευσή τους σε μια βαθύτερη και ευρύτερη διαδικασία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με στόχο (...) τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας του χρηματοπιστωτικού κλάδου και την ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης».
8. Οι αρχές δεσμεύονται να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και να βελτιώσουν την αποδοτικότητα του δημόσιου τομέα. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να «κάνουν καλύτερη χρήση της συνεχιζόμενης πρόβλεψης για τεχνική βοήθεια». Πρόκειται για αξιοποίηση των προγραμμάτων παροχής «τεχνογνωσίας» από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και κυβερνήσεις της Ευρωζώνης (βλέπε: task force κ.λπ.).
9. «Οι ελληνικές αρχές επαναδιατυπώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως»...
10. Επίσης έχουν δεσμευτεί να διασφαλίσουν τα κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα ή έσοδα χρηματοδότησης (χωρίς να προσδιορίζεται το μέγεθός τους) τα οποία απαιτούνται για την εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου 2012. Οι θεσμοί θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015, για το στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2015.
11. «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από οποιαδήποτε κατάργηση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή την χρηματοοικονομική σταθερότητα, όπως αξιολογείται από τους θεσμούς».

Το αντιλαϊκό πλαίσιο

Στις δηλώσεις ο Πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Γ. Ντάισελμπλουμ τόνισε πως το ορόσημο του Απρίλη για την κατάθεση της λίστας των μεταρρυθμίσεων είναι η απώτατη χρονικά ημερομηνία. Σχετικά με τη νέα συμφωνία τόνισε ότι «μαζί με το δάνειο έρχονται και οι όροι του».
Ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ Π. Μοσκοβισί τόνισε: «Εργαστήκαμε εντατικά για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα. Η Κομισιόν θέλει να φτάσουμε σε σημείο συμφωνίας ώστε να φτάσουμε στο επόμενο βήμα όπου η συμφωνία θα είναι δυνατή εφόσον όλες οι πλευρές κινούνται με βάση τη λογική και όχι την ιδεολογία. Καταλήξαμε σε ένα ισορροπημένο κείμενο που θα επιτρέψει να γίνουν κάποιες αλλαγές (σ.σ. στο τρέχον πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής) αλλά που θα διασφαλίζει επίσης ότι θα τιμηθούν οι ανειλημμένες υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους.
»Θα ακολουθήσουμε όλες τις διαδικασίες ελέγχου και αξιολόγησης που να επιτρέψουν την οικοδόμηση εμπιστοσύνης (σ.σ: με τη νέα ελληνική κυβέρνηση). Με τις αποφάσεις που πήραμε ξεκινούν διαδικασίες για επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος. Μέχρι το τέλος του Απρίλη πρέπει να βρούμε χρόνο για να καθορίσουμε το περιεχόμενο του νέου ελληνικού προγράμματος. Δε θα είναι και το πιο εύκολο έργο. Χρειάζονται σώφρονες πολιτικές, μέτρα που θα συνεχίσουν να ισχυροποιούν την ελληνική οικονομία με ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα. Χρειάζεται φορολογική δικαιοσύνη, αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα και δράσεις σε όλα τα μέτωπα».
Ο επικεφαλής του μηχανισμού διάσωσης ESM Κλάους Ρέγκλιν υπογράμμισε: «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύτηκαν να τιμήσουν όλες τις δανειακές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές. Αν τηρηθούν οι δεσμεύσεις θα δοθούν στην Ελλάδα και τα χρήματα που έχει κερδίσει το ευρωπαϊκό σύστημα από τα ελληνικά ομόλογα. Τα 10,9 δισ. ευρώ (σ.σ: από το δάνειο του EFSF που είχαν δεσμευτεί για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών) θα παραταθούν για άλλους 4 μήνες και θα παραμείνουν διαθέσιμα για χρήση, αν χρειαστεί, από τις ελληνικές αρχές, θα είναι διαθέσιμα για τις ελληνικές τράπεζες».
Σύμφωνα με τους «Financial Times», σε περίπτωση που η Ευρωζώνη απορρίψει τις ελληνικές μεταρρυθμίσεις, θα διεξαχθεί και νέα συνεδρίαση των υπουργών Οικονομίας της Ευρωζώνης την επόμενη εβδομάδα.

Να μην περάσει ο συμβιβασμός με τη μίζερη ζωή

Να μην περάσει ο συμβιβασμός με τη μίζερη ζωή

Θα είναι ήττα για τους εργαζόμενους αν ξεγελαστούν από τις εξελίξεις και την επικοινωνιακή ομοβροντία που κυριαρχεί και αδυνατίσει το μέτωπο απέναντι στον ταξικό αντίπαλο

Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, οι συζητήσεις γύρω από τη διαπραγμάτευση και η νέα δανειακή σύμβαση, οι εκτεταμένες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών για εργασιακά - ασφαλιστικά ζητήματα, η συνεχής προσθαφαίρεση δεδομένων για καθετί που αφορά τον εργαζόμενο λαό, δημιουργούν μια πυκνή ροή των εξελίξεων που χρειάζεται να την παρακολουθούμε στενά.
Αυτό που δεν έχουμε έως τώρα, όσος τεχνητός ενθουσιασμός κι αν επιχειρήθηκε αρχικά, είναι μια θετική μεταβολή στην κατάσταση της εργατικής τάξης, στο πώς ζει και στο πώς εργάζεται και κυρίως στο πώς θα ζει και στο πώς θα εργάζεται.
Θα είναι ήττα για τους εργαζόμενους αν ξεγελαστούν από τις εξελίξεις και την επικοινωνιακή ομοβροντία που κυριαρχεί και αδυνατίσει το μέτωπο απέναντι στον ταξικό αντίπαλο. Θα είναι ζημιά αν περάσουν σε δεύτερη μοίρα ή, ακόμα χειρότερα, γίνουν τυπική υπόθεση τα επιθετικά αιτήματα που θίγουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, ακόμα και την ίδια του την ύπαρξη.
Οι σύνθετες δυσκολίες που θα κληθούμε ως ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να αντιμετωπίσουμε αταλάντευτα και αποφασιστικά, αλλά με απαραίτητη ψυχραιμία, είναι πως στην κυβέρνηση βρίσκονται πλέον αυτοί που όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν ο συγκροτημένος τυχοδιωκτισμός μέσα στο εργατικό κίνημα, διαλυτικό στοιχείο που βρώμιζε σε κάθε ευκαιρία τις εργατικές κινητοποιήσεις και την ταξική πάλη στο όνομα του αγώνα.
Από τη θέση της κυβέρνησης πλέον έχουν μεγαλύτερη θέση ισχύος να επηρεάζουν εργατικές - λαϊκές μάζες, παράλληλα με τη δημιουργία του νέου εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που θα θελήσουν από άλλες θέσεις να ανανεώσουν. Απαιτείται από τις δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος μεγαλύτερη υπομονή και επιμονή στην αποκάλυψη, στη συζήτηση στα ΔΣ, στις ανακοινώσεις και στις παρεμβάσεις. Απαιτείται έντονη ιδεολογική και πολιτική δουλειά μέσα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Χρειάζεται να αποδομηθεί ο δήθεν φιλολαϊκός και προοδευτικός χαρακτήρας που προσδίδεται στη νέα κυβέρνηση.

Δεν διαπραγματεύονται για τα συμφέροντα του λαού

Επιχειρείται να αποτελέσουν οι διαπραγματεύσεις, που γίνονται προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, αφετηρία της λαϊκής αντίστασης. Σε αυτήν την κατεύθυνση «παίζουν μπάλα» δύο τάσεις που είναι εξίσου εχθρικές προς τον ταξικό προσανατολισμό του κινήματος.
Η μία τάση εκδηλώνεται δειλά δειλά αλλά ξεκάθαρα πλέον με μπροστάρη τον νέο εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που συντάσσεται πίσω από την κυβέρνηση. Η άλλη σχετίζεται με τις θολές κινητοποιήσεις της πλατείας, που συγκαλυμμένα καλούν τους εργαζόμενους όχι απλά να στηρίξουν την κυβέρνηση, αλλά να συνταχθούν πίσω από σημαίες ξένες προς τα συμφέροντά τους.
Αν δεν υπάρξει άμεση - ζωντανή δράση που θα εξωτερικευτεί στους κλάδους και στους τόπους δουλειάς, υπάρχει ο κίνδυνος να διαχυθούν εργατικές μάζες πίσω από τις σημαίες των επιχειρηματικών ομίλων, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν. Η αδυναμία ενός εργάτη σήμερα να δει τι ακριβώς παίζεται, ποιος διαπραγματεύεται και για ποιον, αποτελεί το δηλητήριο για τη συνέχεια.
Αν πείθεται σήμερα ο εργάτης από τη φιλολογία του ΣΥΡΙΖΑ, που μιλάει για αξίες και ηθική της ΕΕ στο όνομα μιας «Ενωμένης Ευρώπης επ' ωφελεία των λαών», χαρακτηρίζοντας την το κοινό μας σπίτι, αύριο ο ίδιος εργάτης θα είναι αμίλητος μπροστά στο γενικό καλό της επιχείρησης, που, με τη γλώσσα των αφεντικών, αν θιχτεί, θα πέσει να μας πλακώσει.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να βαδίσει σε σταθερή πορεία χωρίς ιδεολογικές ταλαντεύσεις. Να απαντήσει δυναμικά, πολιτικά και ιδεολογικά στο μύθο της διαπραγμάτευσης ως εθνικού στόχου. Δεν έχουν οι εργαζόμενοι τα ίδια συμφέροντα με τη μεγαλοεργοδοσία κάθε κλάδου.
Τα συμφέροντά τους και τα δικά μας είναι σχέση φωτιάς - νερού, εκ διαμέτρου αντίθετα. Η μεγιστοποίηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, η έξοδός τους από την κρίση με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες και τα πλεονεκτήματα που διεκδικούν σε περίοδο ανάκαμψης, σημαίνουν ένταση της εκμετάλλευσης και μόνο αυτό! Εδώ δεν έχει ναι μεν, αλλά.

Να εξοπλιστούν καλά οι ταξικές δυνάμεις

Πρέπει να απαντηθούν πειστικά απόψεις που σιωπηρά ή φωναχτά αναφέρουν πως ή το κεφάλαιο θα παραιτηθεί κάπως από τα συμφέροντά του ή η κυβέρνηση θα ξεγυμνωθεί αυτόματα μέσα από τις αντιφάσεις της, χωρίς να υπάρχει δράση που θα εξηγεί, θα αποκαλύπτει, θα ενδυναμώνει διεκδικήσεις, θα δημιουργεί συνθήκες οργάνωσης. Η διάψευση της ελπίδας δεν οδηγεί αυτόματα στην αγκαλιά της ταξικής πάλης. Μπορεί να σε γυρίσει μίλια πίσω.
Η συζήτηση σε τόπους δουλειάς γύρω από το περιεχόμενο της «ισχυρής διαπραγμάτευσης» οδηγεί αρκετές φορές σε επιδερμική ανάλυση καθώς αντιμετωπίζονται οι εξελίξεις ως αυτοτελή επεισόδια κάποιου σίριαλ. Στη βάση αυτή πρέπει να εξοπλιστούν οι ταξικές δυνάμεις, ώστε να παρεμβαίνουν εύστοχα προσανατολίζοντας στο κύριο, δηλαδή στη σύγκρουση με τη μεγαλοεργοδοσία, σε διεκδικήσεις.
Παράλληλα, μπροστά στην αναμονή και στην ανοχή που καλλιεργούνται και ενδεχομένως να αγγίζουν ακόμα και εργαζόμενους που βρίσκονταν σε αγωνιστική κίνηση το προηγούμενο διάστημα, θα πρέπει να οξύνουμε προβληματισμούς. Υπάρχουν εργαζόμενοι που με κρύα καρδιά και χωρίς ιδιαίτερες αυταπάτες επένδυσαν στην κυβέρνηση. Δεν την πιστεύουν μεν, αλλά παράλληλα δεν είναι κερδισμένοι στη λογική του αγώνα, της οργάνωσης, της ταξικής μάχης, της αυτοθυσίας.
Γι' αυτό αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό, αλλά και με ενοχές, ενδεχόμενες κινητοποιήσεις ή ακόμα και κριτική προς τη νέα κυβέρνηση. Σημαντικό τμήμα της εργατικής τάξης εθελοτυφλεί ή βγάζει στρεβλά συμπεράσματα και χαρακτηρίζει «ρήξεις» τις διαπραγματεύσεις που θα φέρουν νέες αντιλαϊκές συμφωνίες, επειδή είναι ανέτοιμο ή φοβάται τις πραγματικές ρήξεις και συγκρούσεις. Οσο περισσότεροι εργάτες πείθονται στη λογική του άλλου δρόμου ανάπτυξης και υπάρχει ουσιαστική συμφωνία πάνω στο σύνθημα «χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά..», τόσο πιο εύκολα θα αποφεύγονται παλαντζαρίσματα σε κάθε περίοδο.

Το κεφάλαιο δεν καταλαβαίνει από εναλλαγές κυβερνήσεων

Το κλίμα που κυριαρχεί πρέπει να το σπάσουμε και να μη μας παρασύρει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Εκεί φαίνεται η αντοχή και η υπεροχή του ταξικού κινήματος. Το κλίμα που καλλιεργεί η κυβέρνηση αυτήν την περίοδο και γίνεται σύνθημα στις πλατείες, είναι πως «δεν εκβιαζόμαστε», αλλά την ίδια στιγμή οι εκβιασμοί, οι πιέσεις, οι απειλές στους χώρους δουλειάς υπάρχουν και πληθαίνουν.
Από τις 25 Γενάρη και μετά, πέρα από τις κλαδικές παρεμβάσεις που έχουν πραγματοποιηθεί για διάφορα επείγοντα ζητήματα που «τρέχουν» σε κάθε κλάδο, έχουν μετρηθεί πάνω από 40 κινητοποιήσεις σε μεγάλα εργοστάσια και τόπους δουλειάς για όλα τα ζητήματα που αφορούν έναν εργάτη. Από την πληρωμή των δεδουλευμένων και τις ανακλήσεις απολύσεων έως τη διεκδίκηση μέτρων προστασίας με αφορμή εργατικά ατυχήματα και την απόκρουση μειώσεων στους μισθούς.
Αρα, ό,τι επικοινωνιακό κουρνιαχτό κι αν σηκώνει η κυβέρνηση, η περηφάνια και η αξιοπρέπεια του κάθε εργάτη δε δοκιμάζονται στα γήπεδα των Βρυξελλών, αλλά στις πιέσεις που δέχεται στο χώρο δουλειάς και στη ζωή του. Η συγκεκριμένη πείρα των κινητοποιήσεων χρειάζεται γενίκευση διότι απαντά αποδεικτικά στα άμεσα καλέσματα για αναμονή και ανοχή, εξηγεί αποτελεσματικά τη θέση πως το κεφάλαιο δεν καταλαβαίνει από εναλλαγές κυβερνήσεων.
Ο δρόμος που τραβάμε και οι διεκδικήσεις μας δεν έχουν το χαρακτήρα μιας απλής εργατικής διαφοράς. Δε λύνονται με μια στιγμιαία κινητοποίηση, ένα καλό σύνθημα ούτε με ακτιβισμούς. Η απόκρουση της πολιτικής των ψίχουλων είναι η συνέχεια της προηγούμενης δράσης μας. Η στασιμότητα στη δράση ή επιλογή στη μίζερη ζωή των ψίχουλων, σημαίνει αναίρεση της προηγουμένης πλούσιας δραστηριότητας που αναπτύχτηκε, οδηγεί σε επιζήμιους συμβιβασμούς.
Είναι άμεσο καθήκον του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος να φωτίσει πιο έντονα τη διέξοδο, μέσα σε συνθήκες «εθνικής ομοψυχίας», η οποία τροφοδοτεί απόψεις εθνικισμού. Αν δε δυναμώσει η ταξική κατεύθυνση στο εργατικό κίνημα, όλο και περισσότερο θα ανθίζουν τα «λουλούδια» του εθνικισμού. Αν δε συνεχιστεί η δράση του προηγούμενου διαστήματος, κεφαλαιοποιώντας τα αποτελέσματα και την πείρα από τη δουλειά που ανοίχτηκε μπροστά στο συλλαλητήριο του Νοέμβρη, τότε θα είναι πιο εύκολο σε αυτές τις συνθήκες να αποσπαστεί η προσοχή των εργατών από τα κοινωνικοταξικά ζητήματα και να ανάγονται όλα σε ύψιστο εθνικό ζήτημα και ψευτοπατριωτικό καθήκον, που από πίσω κρύβει την ταξική συνεργασία, την αρμονική συνύπαρξη ταξικών συμφερόντων.

Χωρίς καθυστέρηση να περάσουμε στο δρόμο της αντεπίθεσης

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που μπήκε στην πρόσφατη εισήγηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ, το οποίο έχει καθήκον η κάθε συνδικαλιστική οργάνωση να το προχωρήσει και να το εμπλουτίσει. Το ΠΑΜΕ δεν μπορεί να εξειδικεύσει σε πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις. Αλλωστε, δεν είναι και ο ρόλος του. Το ΠΑΜΕ δίνει τον προσανατολισμό και παίρνει αντίστοιχες κεντρικές πρωτοβουλίες που τον ενδυναμώνουν. Από εκεί και πέρα το λόγο τον έχουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που είναι η ανάσα του ΠΑΜΕ.
Σε αυτό το πεδίο υπάρχει σημαντική δουλειά που πρέπει να γίνεται συγκεκριμένη, να μη μένει σε γενικές κατευθύνσεις και υψηλή ανάλυση, να μη μετατίθενται γενικά καθήκοντα. Να περάσουμε από τις διεκδικήσεις και την κάθε αγωνιστική φράση, σε παρεμβάσεις, πρωτοβουλίες και αγωνιστική δράση. Χωρίς χρονική ολιγωρία πρέπει να αξιοποιηθεί η αρχική ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για τις άμεσες διεκδικήσεις, με πρώτο μέλημα την πλατιά συζήτηση σε συσκέψεις, Γενικές Συνελεύσεις αλλά και ως κρίκος για άμεση σύνδεση με τα οργανωμένα τμήματα και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που βρέθηκαν μπροστά σε αγώνες, συμμετείχαν με αποφάσεις στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του Νοέμβρη.
Υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα που ο χρόνος και η αποφασιστικότητα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, θετικό ή αρνητικό, για το μέλλον του εργατικού κινήματος, τον προσανατολισμό του, την αποτελεσματικότητα των διεκδικήσεων. Οσο δίνεις χρόνο τόσο θα δημιουργείται έδαφος καθήλωσης του κινήματος, χώρος για μεγαλύτερες υποχωρήσεις. Ο χρόνος δε λειτουργεί υπέρ σου όταν απλά τον παρακολουθείς. Ειδικά τώρα, που ο αρχικός τεχνητός ενθουσιασμός μετατρέπεται σε μάγκωμα και προβληματισμό, τα σωματεία πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να ανέβει η διεκδικητική δράση.
Οπως η ελπίδα το 2015 δεν είναι τα συσσίτια, έτσι και η προοπτική και το μέλλον των εργαζομένων δεν είναι το πόκερ ανάμεσα στην ΕΕ, στο ΔΝΤ και τον ΟΟΣΑ. Η προοπτική εξαφανίζεται όταν ο εργάτης χάνει τα ταξικά γυαλιά του.
Η προοπτική και η ελπίδα σήμερα περνούν μέσα από την αποκαθήλωση των θεών του κεφαλαίου, των θεσμών του, των ιδεολογημάτων του, όταν η εργατική τάξη δεν παραιτείται από τις διεκδικήσεις της, από την ανάκτηση των απωλειών και τα αιτήματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, αλλά κυρίως δεν παραιτείται από το στόχο να πάρει πίσω όλο τον πλούτο που παράγει. Η ανασύνταξη του κινήματος και ο δρόμος της αντεπίθεσης περνούν μέσα από τη δράση πάνω σε αυτό το τρίπτυχο.

Του Θανάση ΓΚΩΓΚΟΥ*
*Ο Θανάσης Γκώγκος είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ