Ανησυχία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για νέα κρίση

        

«Καμπανάκι» κινδύνου για νέα καπιταλιστική κρίση σήμανε ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) Ρομπέρτο Αζεβέδο αν ενταθούν οι εμπορικές εντάσεις.

Ως αφορμή χρησιμοποίησε την κλιμακούμενη αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα αλλά και ΗΠΑ με χώρες της ΕΕ και της Ασίας. Στη διάρκεια ομιλίας του στο Λονδίνο, σημείωσε ότι «μια πλήρης ρήξη της διεθνούς εμπορικής συνεργασίας» θα οδηγούσε «σε μεγάλη αύξηση των τελωνειακών δασμών κι αυτό θα μείωνε κατά 17% την αύξηση του παγκόσμιου εμπορίου και κατά 1,9% εκείνη του παγκόσμιου ΑΕΠ».

Το ίδιο διάστημα, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) – όργανο του κεφαλαίου – διαπιστώνει αύξηση της παιδικής φτώχειας στις δυτικές καπιταλιστικές χώρες. Τα στοιχεία σχετικής έκθεσης φαίνεται να καταγράφουν ότι σχεδόν ένα παιδί στα επτά στα κράτη – μέλη του ζει στη φτώχεια.

Μια αποκαλυπτική και διδακτική ιστορία

«(...) μονίμως εις την διάθεσιν του ΓΕΣ/ Δ.Υ.Πλ προκειμένου ούτος να χρησιμοποιηθή δι' εμπιστευτικήν υπηρεσίαν»

O Θανάσης Λυκογιάννης στην περίοδο της μεταξικής δικτατορίας

Tο ΚΚΕ, στα 100 χρόνια πάλης του ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, αντιμετώπισε και τον συνεχή διωγμό, την κατασταλτική δράση των ελληνικών κρατικών μηχανισμών, σε στενή συνεργασία και με ξένους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αυτή η αντικομμουνιστική δράση έχει πολλές φανερές αλλά και αθέατες όψεις, δράσεις που έμειναν στο σκοτάδι για μεγάλο διάστημα, πολλές φορές και για πάντα.

Η καταστολή με τη μορφή των φυλακίσεων, των βασανισμών, των εκτελέσεων και δολοφονιών αγωνιστών συνοδευόταν απαραίτητα και με την προσπάθεια συκοφάντησης του αγώνα των κομμουνιστών, την ιδεολογική δολιοφθορά και διάβρωση. Αυτή η προσπάθεια των αστικών μηχανισμών εκτείνεται και σε περιόδους σχετικής νομιμότητας, όπου δεν είναι στην πρώτη γραμμή οι ωμές διώξεις. Το ΚΚΕ έχει πολύχρονη πείρα, παλιότερη και νεότερη, στην αντιμετώπιση της δράσης τέτοιων μηχανισμών, ούτε στιγμή δεν πτοήθηκε. Φρουρός του ΚΚΕ είναι η συλλογική του λειτουργία, η επαγρύπνηση, η πολύχρονη πείρα του, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που αναγνωρίζουν ότι με ανιδιοτέλεια παλεύει για το δίκιο τους.
Οι μηχανισμοί που κινούνται στο σκοτάδι, σταθερά εκπαιδεύονται, εξελίσσουν μεθόδους και διαχρονικά επιδίδονται σε μια πολύπλευρη δραστηριότητα, σε μια μελετημένη «λεπτοδουλειά» προβοκάτσιας, έντεχνης αξιοποίησης αδυναμιών, αλλά και ενίσχυσης κάθε αντιπάλου του ΚΚΕ.
Σε έγκυρα κρατικά αρχεία που παραθέτουμε, υπάρχει το εξής χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«(...) Προς τούτο ενδείκνυται η δημιουργία μονίμου υπευθύνου επιτελικού οργάνου συγκροτουμένου εξ αντιπροσώπων των αρμοδίων Υπηρεσιών Εθνικής Ασφαλείας του κράτους των οποίων αρμοδιότης θα είναι η βάσει σχεδίου αντιμετώπισις όλων των προβλημάτων των δημιουργουμένων εκ της παρουσίας και δράσεως των Ελλήνων κομμουνιστών εντός και εκτός της χώρας, η λήψις των επιβαλλομένων προς τούτο μέτρων, ο συντονισμός των ενεργειών των Υπηρεσιών Εθνικής Ασφαλείας (επισήμανσις στελεχών των διαφόρων παρατάξεων, παρακολούθησις, διάβρωσις, προσεταιρισμός, σκοπιμότης συλλήψεως, εκτοπισμού ή μη, χρεοκοπία ή ηρωοποίησίς των, αποφυλάκισις κλπ. κλπ.) καθώς και ο έλεγχος της επιτυχούς ή μη εφαρμογής των μέτρων υπό των υπευθύνων οργάνων της Εθνικής Ασφαλείας μετά κυρώσεων»¹.

Εγγραφο του υπαρχηγού ΓΕΣ Στυλιανού Κιτριλάκη σχετικά με τον Λυκογιάννη

Είναι ένα μόνο απόσπασμα από τα πολλά ανάλογα σχέδια. Το συγκεκριμένο είναι γραμμένο την περίοδο μετά την εκδίωξη της οπορτουνιστικής ομάδας των Παρτσαλίδη - Δημητρίου - Ζωγράφου από το ΚΚΕ στη 12η Ολομέλεια του 1968, οι οποίοι μαζί με άλλους δημιούργησαν το λεγόμενο ΚΚΕ (εσωτερικού). Οι υποδείξεις του κυρίου αυτού αξιοποιήθηκαν πολύπλευρα, μόνο που δεν μπόρεσαν σε καμιά περίπτωση να σταθούν εμπόδιο στην ηρωική πορεία του ΚΚΕ, παρά τις επιπτώσεις που είχαν σε ορισμένες περιπτώσεις τα μέτρα της Ασφάλειας.
Ως συγγραφέας του αποσπάσματος εμφανίζεται κάποιος Αθ. Παυλόπουλος, ο οποίος την περίοδο της χούντας και πριν από αυτή είναι συγγραφέας αντικομμουνιστικών βιβλίων («Ιστορία Διεθνούς Κομμουνισμού», «Εθνοπροδοσίαι και Ψευδολογίαι του ΚΚΕ» κ.ά.) χρηματοδοτούμενα από τις κρατικές υπηρεσίες. Ο ίδιος εμφανίζεται ως καθηγητής σε διάφορες σχολές για στελέχη του Στρατού, της Χωροφυλακής κ.λπ.
Ποιος είναι όμως ο Αθανάσιος Παυλόπουλος; Το πραγματικό του όνομα ήταν Θανάσης Λυκογιάννης και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάντιας ορισμένων πρώην στελεχών του ΚΚΕ, τα οποία πέρασαν με το μέρος του ταξικού εχθρού, θλιβερή εξαίρεση δίπλα στη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε και ανέδειξε το ΚΚΕ.
Η πορεία του Λυκογιάννη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και δείχνει πώς οι κρατικοί μηχανισμοί αξιοποίησαν στην αντικομμουνιστική τους δράση πρώην στελέχη του ΚΚΕ, που υπέκυψαν στην πολύμορφη πίεση του αντιπάλου. Τους αξιοποίησαν όχι μόνο για τον χαφιεδισμό τους - την άντληση πληροφοριών - αλλά κυρίως ως «γνώστες του χώρου», στους μηχανισμούς ιδεολογικής και πολιτικής δολιοφθοράς που στήνουν οι διάφορες υπηρεσίες.
Ο Λυκογιάννης ήταν μέλος του ΚΚΕ από την περίοδο του Μεσοπολέμου, παλιός Ακροναυπλιώτης, στην περίοδο μετά την Κατοχή υπήρξε στέλεχος της ΚΟΑ στον τομέα της διαφώτισης. Στις αρχές του 1948 ο Λυκογιάννης πιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, μαζί με το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Κώστα Φαρμάκη. Και οι δύο στις 12 Φλεβάρη 1949 πέρασαν στρατοδικείο και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ο Φαρμάκης αντιμετώπισε το εκτελεστικό απόσπασμα ηρωικά, ως στέλεχος του ΚΚΕ, εκτελέστηκε λίγες μέρες αργότερα, ξημερώματα 16 Φλεβάρη 1949. Ο Λυκογιάννης είχε ήδη ανταλλάξει τη ζωή του συνεργαζόμενος με τις κρατικές αρχές.

«Εθνοπροδοσίαι και Ψευδολογίαι του ΚΚΕ», ένα από τα πονήματα του Λυκογιάννη

Ορισμένα στοιχεία για την τύχη του Λυκογιάννη πληροφορούμαστε από τα έγγραφα των φακέλων της Ασφάλειας. Στις 11 Φλεβάρη 1949, ο διοικητής της Γενικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, Ταγματάρχης της Αστυνομίας Νικόλαος Μουσχουντής, πληροφορεί με επιστολή του τον Βασιλικό Επίτροπο του Εκτακτου Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης ότι ο Λυκογιάννης πρόδωσε κρίσιμες πληροφορίες για την κομματική δράση και για τον ΔΣΕ. Κλείνοντας την επιστολή του, ο Μουσχουντής εκτιμά: «Γενικώς κρίνομεν τα παρασχεθέντα εις ημάς αρκούντως αξιόλογα και τον πληροφοριοδότην ως σπουδαία πηγήν των πληροφοριών καταπολεμήσεως του ΚΚ». Στις 17 Φλεβάρη 1949 ο διευθυντής της Αστυνομίας Θεσσαλονίκης, Ταξίαρχος Απόστολος Ξανθόπουλος, με «άκρως απόρρητη - προσωπική επιστολή», ενημερώνει τον υπουργό Δημόσιας Τάξης (Κωνσταντίνο Ρεντή), ότι κατόπιν της 6/16/80.15 τηλεφωνικής διαταγής του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, ο Λυκογιάννης δεν εκτελέστηκε. Και καλεί ώστε να ενεργήσει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης στον υπουργό Στρατιωτικών, ώστε ο στρατιωτικός διοικητής Θεσσαλονίκης να παραδώσει τον Λυκογιάννη στη δικαιοδοσία της αστυνομίας.
Τον επόμενο χρόνο, στις 13 Φλεβάρη 1950, απόρρητη επιστολή της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Πληροφοριών του ΓΕΣ, που την υπογράφει ο υπαρχηγός ΓΕΣ Στυλιανός Κιτριλάκης, ζητάει από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης να θέσει τον κρατούμενο κατάδικο Λυκογιάννη «μονίμως εις την διάθεσιν του ΓΕΣ/ Δ.Υ.Πλ.² προκειμένου ούτος να χρησιμοποιηθεί δι' εμπιστευτικήν υπηρεσίαν» και «η μέριμνα συντηρήσεως και φρουρήσεως τούτου θα ανήκη εις το Γ.Ε.Σ.».
Ο Θανάσης Λυκογιάννης πλέον κινήθηκε στους διαδρόμους των κρατικών μηχανισμών ως αντικομμουνιστής Αθανάσιος Παυλόπουλος.

Ορισμένες σημειώσεις

1. Η περίπτωση του Παυλόπουλου ως «συγγραφέα» - τρόφιμου του ΓΕΣ υπενθυμίζει την προέλευση μιας σειράς αντικομμουνιστικών συγγραμμάτων, που και σήμερα μοιράζονται και ξαναμοιράζονται ως ένθετα σε συγκεκριμένες εφημερίδες. Η αξία τους είναι μηδαμινή, καθώς αποτελούν πονήματα κάποιού που αντάλλαξε τη ζωή του με την υποχρέωση να βιοπορίζεται ως επαγγελματίας αντικομμουνιστής λιβελογράφος.
2. Οι βρώμικες υπηρεσίες και τα Γραφεία Τύπου των διωκτικών αρχών φροντίζουν να έχουν ως απαραίτητους συνεργάτες διάφορους «ανανήψαντες» - γνώστες του χώρου - σε διατεταγμένη υπηρεσία. Η ιστορία της ταξικής πάλης γνωρίζει και άλλους, που δίχως να εκβιαστούν για τη ζωή τους (κάτω από την επίδραση των φιλοδοξιών τους και για άλλους λόγους) εγκατέλειψαν την όποια αγωνιστική τους πορεία και πέρασαν στην υπηρεσία τέτοιων μηχανισμών. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι οι δημοσιογράφοι Γιώργος Γεωργαλάς και Σάββας Κωνσταντόπουλος, δίχως να είναι φυσικά οι μόνοι.
3. Ποτέ οι ταξικοί και πολιτικοί αντίπαλοι του ΚΚΕ και οι υπηρεσίες τους δεν παραιτήθηκαν από την προσπάθεια εξαγοράς μελών ή και προώθησης στις γραμμές του πρακτόρων και σε ορισμένες περιπτώσεις είχαν επιτυχίες. Εχει όμως και το Κόμμα τη δική του πείρα, τα μέσα και την ικανότητα να περιφρουρεί και να υπερασπίζεται τη δράση του.
4. Η αστική ιδεολογία και πολιτική, παρόλο που διαθέτει τεράστιες υποδομές και οικονομικούς πόρους για την επεξεργασία και τη διάδοσή της (Πανεπιστήμια, ΜΜΕ, αστικά κόμματα κ.ά.), δεν περιορίζεται μόνο στο πεδίο του ιδεολογικού πολέμου. Η πολεμική αυτή συνοδεύεται μόνιμα, σταθερά και από μια συστηματική εκστρατεία που αξιοποιεί τη συνειδητή διαστρέβλωση, τη συκοφάντηση, το ψέμα, την προβοκάτσια, την εξαπάτηση.
Η ιδεολογική - πολιτική αντιπαράθεση, από όποια σκοπιά και να γίνεται απέναντι στο Κόμμα, είναι ευπρόσδεκτη και εξηγήσιμη, απέχει όμως παρασάγκας από την προσπάθεια ιδεολογικής δολιοφθοράς με τη διασπορά συκοφαντιών, διαστρεβλώσεων, ψέματος. Για παράδειγμα, είναι άλλο πράγμα ο καλοπροαίρετος προβληματισμός για τα αποτελέσματα ενός απεργιακού αγώνα και άλλο η χιλιοειπωμένη βρωμιά που έντεχνα διακινείται από ανθρώπους της εργοδοσίας, αλλά και ΜΜΕ ότι δήθεν το ΚΚΕ πληρώνει τους απεργούς για να καταστρέφει τις βιομηχανίες. Είναι άλλο πράγμα η συζήτηση για το αν αξίζει ένας εργαζόμενος να ενισχύσει οικονομικά το ΚΚΕ και άλλο πράγμα η αναπαραγωγή του αποδεδειγμένου ψέματος ότι το ΚΚΕ είχε μετοχές στην εταιρεία «Γερμανός». Είναι άλλο πράγμα η διαφορετική ιστορική προσέγγιση πάνω σε ένα ζήτημα της Ιστορίας του ΚΚΕ και άλλο το μελάνι της σουπιάς, ότι δήθεν το ΚΚΕ ανακατασκευάζει την Ιστορία του από σκοπιμότητα ή ότι δήθεν ανυψώνει τη μια ιστορική μορφή και αποκαθηλώνει την άλλη.
Παραπομπές:
1. Από Εισηγητικό Σημείωμα προς τη Γενική Διεύθυνση Εθνικής Ασφαλείας στις 3/6/1968 με θέμα: «Επί της διασπάσεως του ΚΚΕ και της αντιμετωπίσεως των εκ ταύτης δημιουργουμένων προβλημάτων»
2. ΓΕΣ/Δ.Υ.Πλ: Διεύθυνση Υπηρεσίας Πληροφοριών του Γενικού Επιτελείου Στρατού

Φοροληστεία στο λαό - «λίπασμα» στην ανάκαμψη του κεφαλαίου

Βασικός πυλώνας της αντιλαϊκής πολιτικής είναι η διευρυμένη φοροληστεία απέναντι στα λαϊκά στρώματα. Ετσι, στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης και ενώ τα λαϊκά εισοδήματα (μισθοί, συντάξεις κ.ά.) κατρακυλούσαν σε ολοένα και χαμηλότερα επίπεδα, η φορομπηξία ενισχύθηκε με σειρά διαδοχικών παρεμβάσεων, όπως με την κατακρεούργηση του αφορολόγητου ορίου, την απογείωση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων πάνω στη λαϊκή κατανάλωση και βέβαια με την επιβολή νέων χαρατσιών όπως του ΕΝΦΙΑ στη λαϊκή στέγη και τη μικρή ακίνητη περιουσία.
Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το εύρος της αντιλαϊκής επίθεσης από το τέλος του 2014 μέχρι και το 2017, δηλαδή της περιόδου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ:
-- Το σύνολο των κρατικών εσόδων από 83,3 δισ. το 2014 εκτινάχτηκε στα 86,77 δισ. ευρώ το 2017, με παραπέρα αφαίμαξη ύψους 3,47 δισ. ευρώ.
-- Το σύνολο των δαπανών από 89,77 δισ. το 2014 συρρικνώθηκε στα 85,32 δισ. ευρώ το 2017. Σε απόλυτα μεγέθη το ποσό αυτό φτάνει σε 4,45 δισ. ευρώ και βέβαια έρχεται να προστεθεί στα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Με δυο λόγια, η «δημοσιονομική προσαρμογή» της σημερινής κυβέρνησης (έσοδα, δαπάνες) έχει ήδη προσθέσει 7,92 δισ. ευρώ, που βέβαια θα «αποδίδουν» σε ετήσια βάση.
Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν πειράζει «τρίχα» από την αντιλαϊκή αυτή «κληρονομιά», αλλά όπως δείχνουν και οι συμφωνίες για τη συνέχεια, έρχεται να χτίσει πάνω σε αυτή, επεκτείνοντάς την στο διηνεκές.
Σύμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2021, η μάζα των εσόδων από 86,16 δισ. το 2019 θα διογκωθεί σε 87,48 δισ. το 2020, φτάνοντας στα 91,6 δισ. το 2022. Τα παραπάνω έρχονται να «κουμπώσουν» με το νέο σφαγείο στο αφορολόγητο όριο. Μάλιστα, σύμφωνα με τις κυβερνητικές προβλέψεις, η διόγκωση των άμεσων φόρων φυσικών προσώπων (μισθωτοί, συνταξιούχοι κ.ά.) θα φτάσει κατά μέσο όρο στον ετήσιο ρυθμό 6,1% στην 5ετία 2018 - 2022.
Σημείο καμπής είναι το έτος 2020, μέσω της νέας μείωσης του αφορολόγητου ορίου, που προβλέπει τη φορολόγηση ακόμα και για εισοδήματα χαμηλότερα και από τα όρια της επίσημης φτώχειας! Για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό ότι για λαϊκά νοικοκυριά με 1 προστατευόμενο παιδί το αφορολόγητο όριο συρρικνώνεται στα 5.905 ευρώ, από 8.864 ευρώ σήμερα.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα κρατικά έσοδα από τη φορολογία φυσικών προσώπων (μισθοί, συντάξεις κ.ά.) από περίπου 9,1 δισ. το 2018 και το 2019 εκτοξεύονται στα 10,5 δισ. το 2020, που σημαίνει την ενίσχυση της φοροαφαίμαξης κατά 1,4 δισ. ευρώ.
Αξίζει και εδώ να καταγραφεί με ένα παράδειγμα η απάτη των λεγόμενων «αντίμετρων»: Για ετήσιο εισόδημα 8.500 ευρώ, που μέχρι σήμερα δεν φορολογείται, με τα ψηφισμένα μέτρα ο φόρος εισοδήματος θα φτάσει στα 570 ευρώ. Σε περίπτωση ενεργοποίησης των «αντίμετρων» (ανάλογα πάντα με το «υπερπλεόνασμα» που προέρχεται από τη συνολική αντιλαϊκή επίθεση), ο συντελεστής «μειώνεται» στο 20% από 22% και έτσι η πρόσθετη επιβάρυνση για τον ίδιο φορολογούμενο θα φτάνει στα 519 ευρώ έναντι 570 χωρίς την ενεργοποίησή τους. Κι αυτά βέβαια θα τα «απορροφά» η υπόλοιπη αντιλαϊκή επίθεση.
Επιπλέον, οι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ και άλλα χαράτσια), που φορτώνονται στη λαϊκή κατανάλωση, απογειώνονται από 35,2 δισ. φέτος στα 35,45 δισ. το 2019 (αύξηση 250 εκατ.) και στα 35,7 δισ. το 2020, δηλαδή κατά επιπλέον 250 εκατ. και σωρευτικά 500 εκατ. για την προσεχή διετία.
Τα πρωτογενή πλεονάσματα ακολουθούν σταθερά ανοδική τροχιά από το 3,56% του ΑΕΠ το 2018, σε 3,96% το 2019, 4,15% το 2020, 4,53% το 2021 και 5,19% το 2022. Με βάση τα παραπάνω, τα «πρωτογενή πλεονάσματα» εκτοξεύονται από 6,87 δισ. το 2018 σε 11,04 δισ. το 2022, με περαιτέρω διόγκωση σε ποσοστό 60,7% και βέβαια καθ' υπέρβαση ακόμη και αυτών των αντιλαϊκών στόχων.

Βροχή κατασχέσεων και εκβιασμών από τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό

Το μέγεθος της φοροληστείας αποτυπώνεται και στη διόγκωση των ληξιπρόθεσμων «οφειλών» των λαϊκών στρωμάτων που αδυνατούν να ανταποκριθούν στο «τσουνάμι» των φόρων.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων που αφορούν στο μήνα Αύγουστο του 2018:

• Η μάζα των ληξιπρόθεσμων χρεών διογκώθηκε στη διάρκεια του μήνα κατά 302 εκατ. ευρώ και συνολικά στο 8μηνο (Γενάρη - Ιούλη) κατά 6,4 δισ.
• Οι «οφειλέτες υπό αναγκαστικά μέτρα είσπραξης» έφτασαν σε 1.143.356 από 1.050.057 το Δεκέμβρη του 2017. Δηλαδή, οι λίστες στη διάρκεια του φετινού 8μήνου «αυγάτισαν» κατά 93.251 κατασχέσεις, αριθμός που ισοδυναμεί με περισσότερες από 13.300 κατασχέσεις το μήνα ή 532 ανά εργάσιμη μέρα.
• Οι «οφειλέτες στους οποίους δύναται να ληφθούν αναγκαστικά μέτρα είσπραξης», δηλαδή βρίσκονται στο «παρά 5» της επιβολής τους, φτάνουν τα 1,7 εκατομμύρια!

Την ίδια ώρα, «τρέχουν» οι δόσεις από τα φετινά χαράτσια, όπως αυτά για τον ΕΝΦΙΑ και τον φόρο εισοδήματος, τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό πολλαπλασιάζονται μήνα με το μήνα, με αντίστοιχη διεύρυνση των κατασχέσεων τραπεζικών λογαριασμών, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά θα βρεθούν το προσεχές διάστημα αντιμέτωπα με τις ίδιες πρακτικές. Θέμα χρόνου είναι και η ενεργοποίηση υπάρχουσας νομοθετικής διάταξης αναφορικά με τη διενέργεια πλειστηριασμών για τα χρέη στην εφορία, παράλληλα βέβαια με τις κατασχέσεις, ενώ και η όποια νομοθετική πρόβλεψη για την προστασία της λαϊκής στέγης από τις τράπεζες έχει ημερομηνία λήξης στο τέλος του 2018.

Μόνιμα τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ

Η συμφωνία της κυβέρνησης για τη λεγόμενη «επόμενη μέρα» προβλέπει και νέες διαδοχικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση της παραπέρα ενίσχυσης της φοροληστείας και αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος.
Μεταξύ άλλων, στη συμφωνία προβλέπεται η νέα διεύρυνση της φορολογικής βάσης για τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ, σε «πλήρη ευθυγράμμιση με τις τιμές αγοράς έως τα μέσα του 2020».
Οι αυξημένες αντικειμενικές τιμές στη λαϊκή κατοικία, πέρα από τον ΕΝΦΙΑ, έρχονται να συμπαρασύρουν προς τα πάνω και μια σειρά από άλλα χαράτσια που συνδέονται με αυτές, όπως οι φόροι σε γονικές παροχές, κληρονομιές, μεταβιβάσεις, ΤΑΠ (μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ), που θα ισχύουν από την 1η Γενάρη του επόμενου έτους.
Θυμίζουμε ότι το φθινόπωρο του 2011, εν μέσω της αντιλαϊκής διαπραγμάτευσης με την τρόικα, η τότε συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ προχώρησε στο λεγόμενο «Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Επιφανειών» (ΕΕΤΗΔΕ), γνωστό και ως «χαράτσι της ΔΕΗ», καθώς εισπραττόταν μέσα από τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Μετονομάστηκε σε «Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων» (ΕΕΤΑ) το 2013, για να δώσει τη θέση του στον ΕΝΦΙΑ.
Στην πραγματικότητα, με αυτόν τον τρόπο καταργήθηκε κάθε έννοια αφορολόγητου ορίου απέναντι στη λαϊκή κατοικία, ενώ ταυτόχρονα επεκτάθηκαν τα χαράτσια σε κάθε σπιθαμή γης, σε αγροτεμάχια και, βέβαια, σε «μη ηλεκτροδοτούμενες» εδαφικές εκτάσεις και σε περιοχές που βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που διατεινόταν ότι θα καταργήσει τον άθλιο αυτό φόρο, έρχεται τώρα να τον μονιμοποιήσει και «με τη βούλα», επεκτείνοντάς τον παραπέρα.

Τι είναι και τι δεν είναι οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις που πολλαπλασιάζονται και αναβαθμίζονται

Πολύ έγκαιρα το ΚΚΕ είχε αποκαλύψει τη στρατηγικής σημασίας για την αστική τάξη της Ελλάδας επίσκεψη του Τσίπρα στις ΗΠΑ και τη συνάντηση με τον Τραμπ πριν από ένα χρόνο. Από την πρώτη στιγμή ζήτησε επίμονα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για τις επικίνδυνες δεσμεύσεις που ανέλαβε σε αυτήν την επίσκεψη, που αποδείχτηκε κρίκος για τις σχέσεις ΗΠΑ - Ελλάδας και την έκβαση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια.
Από εκείνη την επίσκεψη μέχρι σήμερα, αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ δικαιολογημένα καλούσε το λαό σε επαγρύπνηση. Από τότε, σε συνεργασία με την κυβέρνηση, επικαιροποιήθηκε και επεκτάθηκε ένας πολυπλόκαμος σχεδιασμός των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, με ισχυροποίηση των στοιχείων που μετατρέπουν την Ελλάδα σε κόμβο προώθησης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, στη βάση των επιδιώξεων της ελληνικής αστικής τάξης να επωφεληθεί από τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση στην ευρύτερη περιοχή.
Παρά τις επιμέρους ενδοκυβερνητικές αντιπαραθέσεις, που οδηγούν ακόμα και σε παραιτήσεις, όπως αυτή του Κοτζιά, αποδεικνύεται ότι κι αυτές είναι ενταγμένες στο πώς θα προωθηθούν καλύτερα οι αμερικανοΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί, που αποτελούν αδιαπραγμάτευτη συντεταγμένη επιλογή της κυβέρνησης και υλοποιούνται απαρέγκλιτα. Συνιστά άλλωστε συγκολλητικό στοιχείο των κυβερνητικών εταίρων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, και όχι στοιχείο διγλωσσίας, όπως βολεύονται να πλασάρουν τόσο η κυβέρνηση όσο και τα άλλα αστικά κόμματα.
Επιπλέον, αποτελεί συνισταμένη όχι μόνο εντός της κυβέρνησης, αλλά και όλων των αστικών δυνάμεων: Από τη ΝΔ που έχει πάγια θέση της¹ την ανανέωση της παραμονής της βάσης της Σούδας με 5χρονη ή 10χρονη σύμβαση, αντί της ετήσιας που ισχύει μέχρι σήμερα, μέχρι την εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή² που ζητούσε ...αγωνιωδώς «αποτελεσματικό παζάρι» και «ανταλλάγματα» στις συνομιλίες με τις ΗΠΑ.
Με δεδομένα τα παραπάνω, εν χορώ οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και τα επιτελεία τους επιστρατεύουν χρεοκοπημένα επιχειρήματα για να πείσουν ότι η διατήρηση των παλιών και η εγκατάσταση των νέων αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων είναι τάχα «μάννα εξ ουρανού» για το λαό. Ας δούμε ορισμένα απ' αυτά.

Οι «διευκολύνσεις»

Επιδιώκοντας να σπείρει στο λαό εφησυχασμό για λογαριασμό όλης της κυβέρνησης, ο Π. Καμμένος ανέφερε πρόσφατα ότι «δεν μιλάμε για νέες βάσεις, αλλά για διευκολύνσεις». Παίζουν προκλητικά με τις λέξεις, αποκρύπτοντας την ουσία: Οτι αυτό που συγκροτείται με τη σφραγίδα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι η οικοδόμηση ενός ολοκληρωμένου συστήματος διάταξης μάχης των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή. Με κάθε αμερικανοΝΑΤΟική βάση, στρατόπεδο και υποδομή ανά τη χώρα να επιτελεί ξεχωριστή αποστολή κι όλες μαζί να υπηρετούν ενιαίο στόχο.
Τα περί «προσωρινών υποδομών» δεν αποτελούν βέβαια επιχείρημα για εφησυχασμό. Γιατί οι σύγχρονες μέθοδοι διεξαγωγής πολέμου έχουν μεν ως ένα από τα συστατικά στοιχεία τους ευέλικτες - κινούμενες υποδομές, όμως αυτό ούτε τις μετατρέπει σε ακίνδυνες, ούτε αποκλείει το να χρησιμοποιούνται εκτός από τις περιοχές που μέχρι σήμερα έχουν ανακοινωθεί, επιπρόσθετα και σε άλλες.
Η ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων των βάσεων αυτών (βλ. ναύσταθμος, αεροδρόμια, ελικόπτερα, drones, πυρηνικά κ.ά.) και η διασπορά τους από άκρη σε άκρη της Ελλάδας επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι αφοσιωμένη στην υπόθεση να μετατραπεί η χώρα μας σε ένα μεγάλο ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών σχεδίων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ στην περιοχή.

«Ασπίδα» για επίθεση από την Τουρκία...

Οι ισχυρισμοί ότι οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις θα μας προστατέψουν σε ενδεχόμενη επίθεση της Τουρκίας, ταιριάζουν γάντι με το γνωστό «ποιος θα μας προστατέψει από τους προστάτες». Γιατί μέχρι σήμερα ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν ...έλειπαν από τη χώρα. Εδώ ήταν, όπως και όλοι τους οι μηχανισμοί: Η βάση της Σούδας, το ΝΑΤΟ με πλοία στο Αιγαίο, όλες οι άλλες ΝΑΤΟικές υποδομές, η Ευρωπαϊκή Συνοριακή - Ακτοφυλακή της ΕΕ στο Αιγαίο.
Ολοι αυτοί όχι μόνο δεν «έκοψαν ποτέ τον βήχα» στην αστική τάξη της Τουρκίας, αλλά με όλους τους τρόπους τής έκαναν πλάτες, υπολογίζοντας τα δικά τους συμφέροντα, που συνδέονται άρρηκτα με το ρόλο της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή. Κι αν μέχρι σήμερα στις χιλιάδες παραβιάσεις, στις παράνομες διελεύσεις, στους εμβολισμούς, στις επακουμβήσεις πλοίων, ακόμα και της Συνοριακής Ακτοφυλακής της ΕΕ, στις προκλήσεις, με την πιο σοβαρή όλων στα Ιμια, δεν έβγαλαν «κιχ» και έπαιζαν ρόλο Πόντιου Πιλάτου, γιατί άραγε να αλλάξουν στάση σε ακόμα πιο επικίνδυνες εξελίξεις;

...και οι «πλάτες» από σπόντα

Εκτίθενται και διαχρονικά διαψεύδονται όλοι αυτοί που υποστηρίζουν ή υπονοούν ότι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ δραστηριοποιούνται ανά τον κόσμο και στο Αιγαίο για να αποδίδουν δικαιοσύνη και να «τραβούν αυτιά» με κριτήριο την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων άλλων χωρών, ακόμα και κρατών - μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Γιατί όλοι αυτοί πρώτοι και πριν από όλους είναι που τσαλαπατούν και αλώνουν σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα, εισβάλλοντας, κατέχοντας και βομβαρδίζοντας χώρες και λαούς, όπως υπαγορεύουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους και οι στρατηγικές τους στοχεύσεις, στο πλαίσιο των γενικότερων ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα.
Αναλαμβάνουν λοιπόν μεγάλες ευθύνες και μας βάζουν σε μεγάλες περιπέτειες όλα τα αστικά κόμματα που ισχυρίζονται ότι ο λαός μας από κάποια σπόντα, από μια «καραμπόλα» ευκαιριακών συμφερόντων των μονοπωλίων, μπορεί να προσμένει «πλάτες» και διεθνή προστασία για τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Αλλά και η ίδια η Ιστορία διδάσκει, κατά την εισβολή στην Κύπρο, για το τι ρόλο έπαιξε το ΝΑΤΟ, αλλά και τι στάση είχαν οι Βρετανοί και οι βάσεις τους στην Κύπρο στα τραγικά γεγονότα, κι αν τελικά ήταν... «ασπίδα προστασίας» απέναντι στον «Αττίλα». Ενώ, πρόσφατα, στην Τουρκία βοούν τα γεγονότα για το ρόλο της αμερικανικής βάσης του Ιντσιρλίκ στο πραξικόπημα τον Ιούλη του 2015, που αρχικά ο Ερντογάν διακήρυττε το κλείσιμό της, μέχρι να μεθοδεύσει την επαναπροσέγγιση με τις ΗΠΑ και να ανακρούσει πρύμναν...

Με σημαία τα ανταλλάγματα

«Να παραχωρήσουμε εδάφη για βάσεις, αλλά το θέμα είναι να πάρουμε και κάτι»... Σκόπιμος και πονηρός ο α' πληθυντικός που χρησιμοποιούν, κρύβοντας ότι αυτός που θα λάβει τα όποια ανταλλάγματα και οφέλη θα είναι η αστική τάξη, οι επιχειρηματικοί της όμιλοι στη γεωπολιτική μοιρασιά. Για το λαό τα μόνα «ανταλλάγματα» θα είναι οι πολλαπλάσιοι κίνδυνοι πολεμικής εμπλοκής στους καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς. Το ότι δηλαδή η χώρα θα γίνει πολεμικός κόμβος και θα συμπεριλαμβάνεται στις εμπόλεμες ζώνες, καθώς όπως θα εξαπολύονται δολοφονικά χτυπήματα σε βάρος άλλων λαών, έτσι ακριβώς θα πρέπει να αναμένουμε και ανταπάντηση από τους κάθε φορά αντιπάλους των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, οι οποίοι θα επικεντρώνουν στο να πλήξουν στρατηγικής σημασίας κέντρα και υποδομές του αντιπάλου τους, ανάμεσα στα οποία περίοπτη θέση καταλαμβάνουν ασφαλώς και οι βάσεις επί ελληνικού εδάφους.

«Να αφήναμε να έπαιρνε τις βάσεις η Τουρκία;»

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας - Τουρκίας, για το ποια θα προσφέρει πιο δελεαστικές διευκολύνσεις για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, είναι ξένος για τα λαϊκά συμφέροντα. Εχουν ζήσει τόσο ο ελληνικός όσο και ο τουρκικός λαός είτε τις «αγαστές σχέσεις» είτε τις περιόδους εντάσεων και αντιθέσεων των αστικών τάξεων με τις ΗΠΑ. Και στις δυο περιπτώσεις ζημιωμένοι βγήκαν οι δυο λαοί. Στις μεν, όπως αυτές σήμερα στην Ελλάδα, ο λαός πληρώνει το μάρμαρο για όλους τους σχεδιασμούς που εμπλέκουν τη χώρα μας στη δίνη επικίνδυνων εξελίξεων. Στις δε, όπως αυτές που σημειώνονται εδώ και καιρό στην Τουρκία, που είναι μπλεγμένη στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, οδηγούν σε εξελίξεις που επίσης πληρώνει πολύ ακριβά ο τουρκικός λαός.

«Θα φέρουν χρήμα...»

Κυβέρνηση, περιφερειάρχες και δήμαρχοι των αστικών κομμάτων επιχειρούν να καλλιεργήσουν ένα κάλπικο κλίμα κοσμογονίας και εφησυχασμού γύρω από την εγκατάσταση των νέων βάσεων. Η εικόνα με τις ορδές των Αμερικανών ναυτών να ξεμπαρκάρουν και των μικροεπαγγελματιών να τρίβουν δήθεν τα χέρια τους από τις «χρυσές δουλειές», έχει διαψευστεί πολλαπλά από την ίδια την πείρα δεκαετιών σε περιοχές που φιλοξένησαν βάσεις, υποδέχτηκαν αμερικανικά αεροπλανοφόρα και ουδόλως διέσωσαν μικρούς ΕΒΕ από τα λουκέτα, τη χρεοκοπία και τα αδιέξοδα όπου οδηγεί η αντιλαϊκή πολιτική, η οποία είναι «νύχι - κρέας» με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Αλλωστε, δεν πρόκειται για έναν απλό οικονομικό υπολογισμό, αλλά για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που διακυβεύονται για το λαό: Για το δικαίωμά του να ζει ειρηνικά, με υγεία και ασφάλεια για αυτόν και τα παιδιά του.
Εύλογα προκαλεί θυμηδία και αποτροπιασμό η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να προσπαθεί να φορέσει «φωτοστέφανο» στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, στον Τραμπ, στην ΕΕ και να τους ξεπλύνει και την ίδια ώρα ο Τσίπρας να βγάζει ...Φιλιππικούς «για την πρόοδο», την «αριστερά», την πάλη ενάντια στον εθνικισμό. Να δίνει γην και ύδωρ, κάθε διευκόλυνση και υποδομή στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ για τους δικούς τους βομβαρδισμούς και να μιλά προκλητικά για σταθερότητα, ειρήνη στην περιοχή.

Αναχρονιστική συζήτηση;

Ορισμένοι επιχειρούν να απαξιώσουν τη δικαιολογημένη ανησυχία του ελληνικού λαού για την εγκατάσταση όλων αυτών των βάσεων ανά την Ελλάδα, να την παρουσιάσουν σαν κάτι αναχρονιστικό και ξεπερασμένο. Πρόκειται για μια ύπουλη επιχείρηση να στοχοποιηθεί η πλούσια αρνητική πείρα που έχει καταγραφεί στη λαϊκή συνείδηση, να υπονομευθούν οι έγκαιρες προειδοποιήσεις τόσο του ΚΚΕ όσο και του ταξικού κινήματος των αντιιμπεριαλιστικών φιλειρηνικών οργανώσεων, που έχουν επιβεβαιώσει αυτούς τους κινδύνους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο λαός μας πλέον έχει και γνώση και πείρα, μπορεί να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα, με το βλέμμα στραμμένο στους μεγάλους κινδύνους που προδιαγράφονται άμεσα για τον ίδιο και τη χώρα μας και να απορρίψει τα έωλα επιχειρήματα και την πολυπαιγμένη κασέτα του εφησυχασμού, που χρησιμοποιούν όλοι οι απολογητές του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Με την πάλη του να σημάνει ξεσηκωμός από το λαό και τη νεολαία. Να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να μη χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα ως ορμητήριο των ιμπεριαλιστών. Να κλείσει η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα. Να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιώτες από αποστολές εκτός συνόρων. Να αναπτυχθεί παραπέρα η πάλη για την αποδέσμευση απ' το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Να δυναμώσει η κοινή πάλη και η αλληλεγγύη των λαών ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τις κρίσεις, την προσφυγιά.
Παραπομπές:
1. Βλ. δήλωση Μητσοτάκη προ της επίσκεψης Τσίπρα στις ΗΠΑ καθώς και το πρόσφατο άρθρο του τομεάρχη Εξωτερικής Πολιτικής της ΝΔ, Γ. Κουμουτσάκου, στο περιοδικό «Foreign Affairs»
2. Βλ. δηλώσεις Κασιδιάρη προ της επίσκεψης Τσίπρα στις ΗΠΑ

Του
Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
* Ο Κ. Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ

Οταν το ΝΑΤΟ, οι βάσεις και ο «ατλαντισμός» ήταν επικίνδυνα...

Οι «διαβολικά καλές» βάσεις του θανάτου επεκτείνονται με τη σφραγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει στην πράξη πόσο δεξιοτέχνης είναι στις κωλοτούμπες, περνώντας π.χ. από τις καταργήσεις των μνημονίων «με ένα νόμο και ένα άρθρο» στην ψήφιση ενός ακόμα μνημονίου και στην πιστή εφαρμογή όλων των προηγούμενων.

Ομως, η βρώμικη δουλειά που ανέλαβε για λογαριασμό της αστικής τάξης, εκτός από το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, περιλαμβάνει και τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση μέσω του ρόλου σημαιοφόρου που αναλαμβάνει στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Ετσι, εξίσου αποκαλυπτική είναι η κυβίστηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά τη στάση του απέναντι στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Αφού έπαιξε με τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού μας, αναμασώντας το δίκαιο λαϊκό αίτημα για κλείσιμο των βάσεων, για καμιά συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τελικά πλασαρίστηκε ως ο ΝΑΤΟικότερος των ΝΑΤΟικών, φέρνοντας σε αμηχανία ακόμα και τη ΝΔ, το πιο πιστό κόμμα στον ευρωατλαντισμό. Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε φροντίσει καιρό πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση να καταστήσει σαφές στην ΕΕ και ειδικά στο ΝΑΤΟ ότι «δεν κινδυνεύουν» στην Ελλάδα. Από τα μισόλογα περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ» και μη «αναγκαιότητας ύπαρξής του», μέχρι τα ταξιδάκια του Αλ. Τσίπρα στο Τέξας και τις συναντήσεις του με τους πετρελαιάδες, ήταν μερικά προκαταβολικά στιγμιότυπα του τι πρόκειται να επακολουθήσει όταν θα εκλεγεί στη διακυβέρνηση της χώρας.
Κάπως έτσι, το «ελπίζουμε να μη μας βρει κι αυτό το κακό», που έλεγε ο Αλ. Τσίπρας για την πιθανότητα εκλογής του Ντ. Τραμπ, μετά από λίγους μήνες μετατράπηκε σε φιλοφρονήσεις στο πρόσωπο του Προέδρου των ΗΠΑ, λέγοντας πως «ό,τι κάνει μοιάζει διαβολικό αλλά είναι για καλό»!
Η πορεία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποτελέσει κριτήριο για τους εργαζόμενους, ειδικά για όσους νιώθουν αριστεροί, όσους εμπιστεύτηκαν τη σημερινή κυβέρνηση πιστεύοντας ότι υπάρχει περίπτωση να γίνουν πράξη τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα που παπαγάλιζε και σήμερα αηδιάζουν βλέποντάς τη να γίνεται το καλύτερο βαποράκι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Κάλπικος αντιιμπεριαλισμός...

Ακολουθούν μερικοί χαρακτηριστικοί σταθμοί αυτής της κατρακύλας του ΣΥΡΙΖΑ:
Στο εκλογικό του πρόγραμμα του Μάη του 2012 διαβάζαμε: «(...) κλείσιμο όλων των ξένων βάσεων στην Ελλάδα. Αμεση κατάργηση των βάσεων της Σούδας και του Ακτίου. Δεν θέλουμε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, ούτε το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και αγωνιζόμαστε για την διάλυσή του».
Υστερα από λίγο καιρό, στην πολιτική απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλη του 2013, διαβάζαμε: «...η απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ, η κατάργηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων, η αποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και η εφαρμογή της αρχής "κανείς Ελληνας στρατιώτης σε πολεμικά μέτωπα έξω από τα σύνορα της χώρας" συνιστούν άξονες της εξωτερικής μας πολιτικής».
Το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική της απόφαση διακηρύσσει: «Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα να αποφασίσει εν κρυπτώ και υπό ιμπεριαλιστικές εντολές για την ειρήνη στην περιοχή αλλά και για τα εθνικά συμφέροντα (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τον ελληνικό λαό να διατρανώσει την αντίθεσή του στα σχέδια πολέμου και τον ίδιο τον πόλεμο (...) Σε όλες τις πόλεις της χώρας, ιδιαίτερα στο Ακτιο, στην Καλαμάτα και την Σούδα, πόλεις όπου εδρεύουν ΝΑΤΟικές βάσεις, μπορεί η μαζική και αγωνιστική παρουσία του λαού μας να δώσει το έναυσμα για ένα μόνιμο, μαζικό και αναπτυσσόμενο αντιιμπεριαλιστικό και ειρηνικό κίνημα που θα βρει μιμητές σε όλες τις χώρες στη Μεσόγειο. Η σταθερότητα και η ειρήνη στη χώρα και στην περιοχή είναι ασύμβατες με τις μνημονιακές πολιτικές βαρβαρότητας και με τη σύμπλευση και τα συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα παλέψει για το οριστικό κλείσιμο των ΝΑΤΟικών βάσεων και την απομάκρυνση - απεμπλοκή της χώρας μας από το ΝΑΤΟ».
Το Γενάρη του 2014, σε συζήτηση στη Βουλή για τα «εθνικά θέματα», ο Αλ. Τσίπρας παραθέτει τους πέντε άξονες για μια «πολυδιάστατη ενεργητική εξωτερική πολιτική», ανάμεσα στους οποίους πρώτος και καλύτερος ο εξής: «Πρώτον. Απαλλαγή της εξωτερικής πολιτικής της χώρας από τον Ατλαντισμό. Ανάκληση των ελληνικών μονάδων που συμμετέχουν σε αποστολές του ΝΑΤΟ...»!

...που πήγε περίπατο όταν φάνηκε στον ορίζοντα το «χρίσμα»

Βέβαια, λίγους μόλις μήνες μετά, παραμονές των ευρωεκλογών του Μάη του 2014, αρχίζουν οι κωλοτούμπες. Και προφανώς για να στείλει το μήνυμα ότι είναι «ικανός» να πάρει το «χρίσμα» από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «...το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται...».
Η εξέλιξη προδιαγραφόταν άλλωστε, όταν το 2013 διαβεβαίωνε επισκεπτόμενος τις ΗΠΑ για τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό του κόμματός του, λέγοντας: «Υπάρχει κάτι να φοβηθεί κανείς από την Αριστερά στην Ελλάδα; (...) Θέλουμε η Ελλάδα να συνεχίσει να είναι σε θέση να παίζει ρόλο σταθεροποιητικό στην περιοχή. Να έχει τη συνέχεια και τη συνέπεια στην εξωτερική πολιτική, ώστε να συμβάλλει στη σταθερότητα»!
Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε το περιεχόμενο των επαφών κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στο εξωτερικό, στα κονκλάβια της ΕΕ, στο Τέξας, στη λίμνη Κόμο της Ιταλίας, στο Σίτι του Λονδίνου, όπου επιβεβαίωσε στο κεφάλαιο ότι είναι «απελπιστικά διαθέσιμος» να πρωτοστατήσει για τα προτάγματά του. «Το κράτος έχει συνέχεια», έλεγε, «δε θα πάμε σε μονομερείς ενέργειες», «δε θέλουμε να βλάψουμε την ΕΕ και το ευρώ». Δήλωνε ότι η έξοδος από το ΝΑΤΟ είναι μεν προγραμματική θέση, δε θα είναι, όμως, στις ...προτεραιότητες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η «προγραμματική» αυτή θέση αντικαταστάθηκε τελικά απ' τη διακηρυγμένη ουτοπική θέση περί ...διάλυσης του ΝΑΤΟ, λες και αυτή μπορεί να προκύψει χωρίς την αποδέσμευση κρατών από αυτό, χωρίς την αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών.
Σήμερα, έφτασε στο σημείο να ξυλοφορτώνει, να στέλνει στο νοσοκομείο και να σέρνει στα δικαστήρια νέους ανθρώπους, φοιτητές επειδή συμμετείχαν σε αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις και σε συμβολικές ενέργειες ενάντια σε ένα από τα σύμβολα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, το άγαλμα του μακελάρη Προέδρου των ΗΠΑ Χ. Τρούμαν.
Σήμερα, όχι απλά μετατρέπει τη χώρα σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, αλλά πρωτοστατεί για την ενσωμάτωση κι άλλων χωρών στο ΝΑΤΟ, όπως της ΠΓΔΜ, προωθώντας ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις στην περιοχή με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Σήμερα βαφτίζει τα πολεμοκάπηλα σχέδια στα οποία πρωτοστατεί «σταθερότητα» και «ασφάλεια», αφού έτσι εξασφαλίζεται «πεδίο ελεύθερο» για τις μπίζνες των μονοπωλιακών ομίλων.

Β.

Βαδίζουμε τον δρόμο της αντεπίθεσης κόντρα στην «αναβάθμιση» θυσιών και κινδύνων για το λαό

Σταθερός ο αμερικανοΝΑΤΟικός βηματισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Η παραίτηση του Ν. Κοτζιά από το υπουργείο Εξωτερικών, στο φόντο της προσήλωσης σύσσωμης της κυβέρνησης στα ευρωΝΑΤΟικά προτάγματα, ήταν από τα θέματα που κυριάρχησαν τη βδομάδα που μας πέρασε. Μια εξέλιξη που μπορεί να φωτιστεί στο πεδίο που πρέπει ο λαός να εστιάσει. Δηλαδή στο γεγονός ότι μέσα και από τις εξελίξεις στο ΥΠΕΞ αποτυπώνεται η επιλογή της κυβέρνησης να πάει μέχρι τέλους η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Οτι, παρά τις διάφορες πιθανές αντιθέσεις και επιμέρους επιδιώξεις, βασικό κριτήριο για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παραμένει το πώς θα στηριχτούν ακόμα πιο αποφασιστικά τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή. Αυτό φάνηκε άλλωστε και από το μήνυμα που έστειλε ο Αλ. Τσίπρας παίρνοντας τη σκυτάλη στο ΥΠΕΞ, καταθέτοντας την προσήλωσή του στη ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία των Πρεσπών, η οποία άλλωστε έχει και την υπογραφή του Ν. Κοτζιά.

Διεργασίες - «κορυφή του παγόβουνου» των ανταγωνισμών

Η παραίτηση Κοτζιά ήρθε λίγες μέρες μετά την επίσκεψη Καμμένου στις ΗΠΑ, από όπου ανακοίνωσε πρόσθετες κινήσεις εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τους στην περιοχή, νέες βάσεις και εναλλακτικά σχέδια για τη διείσδυσή τους στα Βαλκάνια, μέσω ΝΑΤΟικών «παραρτημάτων» και ανεξάρτητα από την τύχη που θα έχει η συμφωνία των Πρεσπών. Αν κάτι αποδεικνύουν αυτές οι εξελίξεις, που είναι σίγουρο ότι αποτελούν μόνο την «κορυφή του παγόβουνου» διεργασιών, αντιθέσεων και ιμπεριαλιστικών διευθετήσεων σε πολλά μέτωπα, είναι ότι το μπλέξιμο της χώρας στους ανταγωνισμούς είναι ακόμα βαθύτερο. Οτι περιλαμβάνει διάφορα σενάρια προς την ίδια πάντα επικίνδυνη κατεύθυνση, της στήριξης σχεδιασμών που μυρίζουν μπαρούτι.
Από την εμπλοκή της Ελλάδας στους θανατηφόρους σχεδιασμούς, αυτά που απομένουν στο λαό είναι ο διαρκής κίνδυνος πολεμικών επεισοδίων, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, όπως συμβαίνει ήδη με την ένταση της τουρκικής προκλητικότητας, η «αξιοποίηση» του ορυκτού πλούτου από μονοπωλιακούς ομίλους, το «δημοσιονομικό» στράγγισμά του για να πιάνεται η ΝΑΤΟική νόρμα στον κρατικό προϋπολογισμό. Κι όλα αυτά για να αναβαθμίσει τη θέση της η αστική τάξη στην περιοχή, για να συμμετάσχει σε μπίζνες, που αφορούν όχι μόνο την «εσωτερική αγορά», αλλά είναι ευρύτερου βεληνεκούς, σε πεδία που αντιπαρατίθενται τα «βουβάλια» του ιμπεριαλισμού.
Για λογαριασμό λοιπόν της αστικής τάξης καλείται ο λαός από την κυβέρνηση να αποδεχτεί ως «κανονικότητα» τη μετατροπή της χώρας σε απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, με βάσεις, υποδομές, ναυπηγεία, Ενοπλες Δυνάμεις και κάθε είδους μέσο να παραμένουν στη διάθεση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, καθιστώντας τη χώρα μας μαγνήτη επιθέσεων.

Σε εφαρμογή το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο

Από την άλλη, πάλι για την καπιταλιστική κερδοφορία, για την ανταγωνιστικότητα και το φιλικό «επενδυτικό περιβάλλον», η κυβέρνηση καλεί το λαό να αποδεχτεί το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο διαρκείας, μέσω και του προϋπολογισμού για τη νέα χρονιά. Οι δύο «εναλλακτικές» εκδοχές που κατέθεσε, αποτελούν επιβεβαίωση ότι οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί μνημονιακοί νόμοι ζουν και βασιλεύουν και ότι η απαρέγκλιτη εφαρμογή τους θα είναι πάντα το κριτήριο της αξιολόγησης του κυβερνητικού έργου από τους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς». Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν νομοθετεί την ανάκτηση των απωλειών που είχαν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά οι ανάγκες της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου επιτάσσουν την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Η ένταση της φοροληστείας, το πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών, τα νέα προνόμια για το κεφάλαιο (φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, απευθείας χρήμα κ.λπ.), ταυτόχρονα με το ξαναμοίρασμα - πρόκληση για την ακραία φτώχεια, παίρνοντας από φτωχούς και δίνοντας λίγα προσωρινά ψίχουλα στους πιο εξαθλιωμένους, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του προϋπολογισμού που ήδη συζητιέται στη Βουλή.
Η διαφήμιση των «αντίμετρων» από την κυβέρνηση, η προπαγάνδα της ότι είναι ο πρώτος «αναπτυξιακός προϋπολογισμός», σε αντίθεση με τους «προϋπολογισμούς λιτότητας», δεν αφορούν το λαό. Γιατί για το λαό είναι εδώ η λιτότητα, οι εργαζόμενοι καλούνται να διαλέξουν πόσα και από ποια τσέπη θα χάσουν, επιλέγοντας από τις «εκδοχές» που πλασάρει η κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» (σελ. 18, 19) για τα χαράτσια και τους φόρους που απογειώνονται, για τις ανατιμήσεις σε πετρέλαιο θέρμανσης, στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος κ.ά., που διαμορφώνουν μια εφιαλτική καθημερινότητα για τα λαϊκά νοικοκυριά. Εδώ προστίθενται οι χιλιάδες πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών που είναι στα πλάνα των τραπεζών και του κράτους για τους επόμενους μήνες, ώστε να μπορέσει το τραπεζικό σύστημα να στηρίξει απρόσκοπτα τις μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων.

Δίνουμε τη μάχη, οργανώνουμε τη λαϊκή αντεπίθεση

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, που περιλαμβάνει αναβάθμιση των θυσιών για τα λαϊκά στρώματα, όπως και της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, η εργατική τάξη, ο λαός έναν δρόμο έχουν να βαδίσουν: Αυτόν της αντεπίθεσης για την ανάκτηση των απωλειών τους, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, για να βάλουν εμπόδια στους σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι.
Οι επόμενες μέρες περιλαμβάνουν πολύ σημαντικές μάχες που αφορούν τους κομμουνιστές, τους πρωτοπόρους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τους ανθρώπους του μόχθου. Η απεργία που προετοιμάζουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και συνδικάτα, κόντρα σε κυβέρνηση, εργοδοσία, συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, με το σύνθημα του ΠΑΜΕ «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες - όχι τα κέρδη των λίγων», θα αποτελέσει μια μαζική, μαχητική εργατική απάντηση στο βρώμικο έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Η επιτυχία της απεργίας κρίνεται καθημερινά στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, στις αγωνιστικές εστίες και πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται ήδη. Στις συνελεύσεις, στις συσκέψεις και στην οργάνωσή της με κάθε μορφή, ώστε να πολλαπλασιαστούν οι εργάτες που δίνουν τη μάχη μέσα από τα σωματεία, τις Επιτροπές Αγώνα, που γίνονται οργανωτές της πάλης τους. Η μάχη αυτή είναι άλλη μια συμβολή στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην αλλαγή των συσχετισμών.
Τη Δευτέρα 22 Οκτώβρη ξεκινά και το διήμερο πανελλαδικής πολύμορφης δράσης των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ενάντια στην επέκταση των παλιών και τη δημιουργία νέων βάσεων των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ηδη από το προηγούμενο Σάββατο είναι σε εξέλιξη η προετοιμασία του διημέρου σε πόλεις που υπάρχουν ή σχεδιάζεται να δημιουργηθούν νέες βάσεις του θανάτου. Το κάλεσμα που απευθύνει το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για μαζική, μαχητική δράση ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο, αφορά κάθε εργαζόμενο, κάθε άνεργο, συνταξιούχο, φτωχό αυτοαπασχολούμενο.
Τα συνθήματα των συγκεντρώσεων για αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για να κλείσει η βάση της Σούδας, όπως και όλες οι ξένες βάσεις, για να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιώτες από αποστολές εκτός συνόρων, για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για ένταση της κοινής πάλης των λαών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το σύστημα που τον γεννά, πρέπει να ακουστούν σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά και χώρο δουλειάς. Τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, οι φίλοι και οι οπαδοί του να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό σε μια πανστρατιά αγώνα, για την υπεράσπιση της ειρήνης, της κυριαρχίας και των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού.