Έχει τόσους άχρηστους…

       

14-09-2019

Δεν θυμάμαι να κλάφτηκε ο μπάρμπας καμιά φορά για το ότι τόσο ξαφνικά ετοιμαζόταν να σηκώσει άγκυρα. Ο μπάρμπας ήταν χρήσιμος και για τα παιδιά του και για τους φίλους και για την κοινωνία ολόκληρη. Λίγο μετά τα εβδομήντα ήταν στην πρώτη γραμμή της ζωής και του αγώνα. Δεν τον θυμάμαι στους λίγους μήνες που κράτησε αυτή η πορεία προς την έξοδο να κλάφτηκε ή να μοιρολόγησε τον εαυτό του. Ακόμα και όταν πλέον προχώρησε η αρρώστια προσπαθούσε απλά να τον βοηθάνε για να κάνει μόνος του ότι έπρεπε να κάνει, ακόμα και στα τελευταία του έβαζε την αξιοπρέπεια πάνω απ’ όλα όχι μόνο για να μην αφήσει πίσω του την εικόνα του λιγόψυχου αλλά προπαντός για να δώσει μαθήματα συμπεριφοράς. Σ’ αυτό το λίγο διάστημα δεν άκουσα τον μπάρμπα να παραπονιέται που σήκωσε άγκυρα. Μόνο μια φορά που ήμασταν μόνοι μας μου είπε: «Έχει τόσους άχρηστους. Γιατί να τύχει σ’ εμένα;»! Ήταν τόσο ξεκάθαρη κουβέντα και συνάμα όμως τόσο βαριά! Αλλά τι βαριά… δίκιο είχε. Έχει τόσους άχρηστους που μοιρολογάνε τον εαυτό τους χρόνια ολόκληρα και ζαλίζουν τον κόσμο μιλώντας για το θάνατό τους, ο οποίος τελικά έρχεται αφού πρώτα έχουν θάψει όλη τη γενιά τους, τουλάχιστον τους μισούς από την επόμενη και κάμποσους από την μεθεπόμενη γενιά. Γιατί να μην πάρει αυτούς ο θάνατος και να πάρει τον μπάρμπα που ήταν χρήσιμος;!

Κ. Νότνολ

Τι σημαίνει η καταδίκη Λαγού Μίχου γα την επίθεση στο «Συνεργείο»

Από iraklis3 

Μετά από από την καταδίκη των χρυσαυγιτών Γιάννη Λαγού – Νίκου Μίχου, στη δίκη της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης δεν μπορούν να αναγνωριστούν τα ελαφρυντικά του σύννομου βίου στον Λαγό και τον Μίχο. Σε δήλωσή τους, οι δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής Δημ. Ζώτος και Θ. Καμπαγιάννης, μεταξύ άλλων, τόνισαν ότι «η απόφαση του Β’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών στέλνει στην κοινωνία σήμα καταδίκης της βίας των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής. Δίνει όμως κι ένα σημαντικό όπλο στη δικαστική σύνθεση του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, που δικάζει την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης, καθώς το modus operandi της επίθεσης στο “Συνεργείο” είναι ταυτόσημο με τις επιθέσεις που αυτό συνεκδικάζει. Το τάγμα εφόδου της Νίκαιας, που συμμετείχε εν είδει προθέρμανσης στην επιδρομή στο “Συνεργείο” τον Ιούλιο, τέλεσε, δύο μήνες μετά, την ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα, με συμμετοχή ακόμα και ίδιων φυσικών προσώπων».

«Αδέλφια σαν θα πάτε στης Βιάννου τα χωριά, μνήματα μην πατείτε μην πάρουνε φωτιά…»

Κατιούσα

Σαν σήμερα, στις 14 του Σεπτέμβρη 1943, συντελέστηκε στην ανταρτομάνα Κρήτη μια από τις αμέτρητες θηριωδίες των Γερμανοφασιστών καταχτητών στη χώρα μας, το ολοκαύτωμα της Βιάννου. Οι δυνάμεις κατοχής για να εκδικηθούν την Κατοχής και στην ηρωική ΕΑΜική Αντίσταση που δρούσε στην περιοχή ενάντια στο χιτλεροφασισμό, προχώρησε σε ομαδικές σφαγές στα χωριά της επαρχίας Βιάννου και Άγιος Γεώργιος της Κρήτης. Το τριήμερο 14 έως 16 του Σεπτέμβρη 1943, δολοφόνησαν 401 κατοίκους και έκαψαν 980 σπίτια σε 10 χωριά της περιοχής.
Ο αντιστασιακός Γ. Δ. Χρηστάκης δίνει το χρονικό του ολοκαυτώματος: «Στην επαρχία Βιάννου, στο νοτιοανατολικό τμήμα του Νομού Ηρακλείου, δημιουργήθηκε ισχυρή αντιστασιακή οργάνωση του ΕΑΜ, με καθολική συμμετοχή του πληθυσμού, από τις πρώτες ημέρες της ναζιστικής κατοχής, τον Ιούνιο του 1941. Ενώ η δυναμική παρουσία ομάδας ανταρτών στα βουνά της Βιάννου από το Γενάρη του 1943 υποχρέωσε τους Γερμανούς να διατηρούν στην Κρήτη ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, αποδυναμώνοντας άλλα μέτωπα.
Στις 8-9 Σεπτέμβρη 1943 οι αντάρτες εξουδετέρωσαν γερμανικό φυλάκιο που είχε εγκατασταθεί στο πλησιέστερο προς το λημέρι των ανταρτών χωριό, την Κάτω Σύμη. Στις 12 Σεπτέμβρη, σε μάχη γερμανικής στρατιωτικής μονάδας με κλιμάκιο των ανταρτών στην είσοδο του χωριού Κάτω Σύμη, οι Γερμανοί υπέστησαν μεγάλες απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες και 12 αιχμαλώτους.

Ο Γερμανός στρατηγός, Δ/της Φρουρίου Κρήτης, Μίλερ, σε διαταγή του προς τις στρατιωτικές δυνάμεις που εστάλησαν στη Βιάννο, αναφέρει: «Καταστρέψετε την επαρχία Βιάννου, εκτελέσετε πάραυτα, χωρίς διαδικασία, τους άρρενες που είναι πάνω από 16 ετών και όλους όσοι συλλαμβάνονται στην ύπαιθρο ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας».

Ακολούθησαν αντίποινα προς τον άμαχο πληθυσμό. Στις ομαδικές εκτελέσεις, που έγιναν από τις 14 έως τις 16 Σεπτέμβρη, 401 κάτοικοι της περιοχής έχασαν τη ζωή τους και 980 κατοικίες σε 10 χωριά καταστράφηκαν. Σε δεκάδες ανέρχονται οι τόποι όπου έγιναν οι ομαδικές εκτελέσεις στα χωριά και στις αγροτικές περιφέρειες της Επαρχίας Βιάννου και στα γειτονικά της Επαρχίας Ιεράπετρας.
Στη φοβερή ώρα της δοκιμασίας, οδηγούμενοι στην εκτέλεση οι πατριώτες έδειξαν το μεγαλείο της ψυχής τους και τη δύναμή τους. Κανείς δε λύγισε, κανείς δεν έκλαψε, κανείς δεν παρακάλεσε. Ολοι τους απλά και ήρεμα, όπως ταιριάζει στους αληθινούς γενναίους, δέχτηκαν κατάστηθα τα δολοφονικά βόλια, ζητωκραυγάζοντας για την πατρίδα και την ελευθερία. Απ’ όσους επέζησαν, τους μόνους μάρτυρες των τραγικών εκείνων στιγμών, κανείς δεν ανέφερε περίπτωση λιποψυχίας. Αντίθετα, ανέφεραν περιπτώσεις αρκετών που αντέδρασαν κι έπεσαν νεκροί ύστερα από πάλη με τους δολοφόνους τους.
…Το ομολογεί, εκτός των άλλων, και ο Γερμανός στρατηγός Αντρέ, Διοικητής Φρουρίου Κρήτης, ο οποίος αιματοκύλησε το νησί με τις εκατοντάδες των εκτελέσεων που διέταξε σε πολλά χωριά της Κρήτης, που είπε στον Σουηδό αντιπρόσωπο του ΔΕΣ όταν τον επισκέφτηκε:

«Οι Κρητικοί, όταν βρίσκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα έχουν πάνω τους κάτι το μυθώδες. Είναι τόσο περήφανοι την τραγική εκείνη ώρα του θανάτου, που είναι αδύνατο να μην τους θαυμάσεις».

Και είναι πολλά τα περιστατικά που δείχνουν την αντρειοσύνη, την παλικαριά και τον πραγματικό ηρωισμό των ηρώων της 14ης Σεπτέμβρη μπροστά στο θάνατο. Αντίθετα, από την άλλη μεριά, είναι πολλές οι βάρβαρες και απάνθρωπες ενέργειες των Γερμανών εκείνες τις ημέρες…
Στις 17 του Σεπτέμβρη οι ομαδικές εκτελέσεις σταμάτησαν. Δεκάδες είναι οι οικογένειες που θρήνησαν δέκα, δεκαπέντε και είκοσι νεκρούς, συζύγους, γονείς, αδέλφια και ξαδέλφια. Σε 401 ανήλθαν οι νεκροί στα χωριά της Βιάννου και της Ιεράπετρας στις τρεις αποφράδες ημέρες του 1943, για να φτάσουν τους 460 μαζί μ’ αυτούς που σκοτώθηκαν σε όλο το διάστημα της κατοχής. 8 μηνών ήταν το πιο μικρό, αγέννητο, στην κοιλιά της μάνας του, 96 χρονών ήταν ο πιο μεγάλος (Εμμ. Δασκαλάκης από τα Αμιρά).

127 ήταν πάνω από 60 χρονών και 20 ήταν γυναίκες. Αγρότες ήταν οι πιο πολλοί, αλλά και κτηνοτρόφοι, επαγγελματίες και έφεδροι αξιωματικοί. Ανάμεσά τους 2 κληρικοί, 5 δάσκαλοι, 1 καθηγητής, 1 δικηγόρος και 1 υπάλληλος των ΤΤΤ.

Το Ολοκαύτωμα της Βιάννου, οι θηριωδίες των ναζί παραμένουν άγνωστα γεγονότα στο ευρύτερο κοινό, στην Ελλάδα και διεθνώς. Λιγοστοί είναι και στη Γερμανία οι ενήμεροι κι αυτοί περιορίζονται στους λίγους τουρίστες, που τα τελευταία χρόνια επισκέπτονται το Ηρώο, καταγράφοντας τα συναισθήματά τους στο εκεί τηρούμενο βιβλίο».
Η θηριωδία των Γερμανοφασιστών καταχτητών αποτυπώνεται στους στίχους του αντάρτικου τραγουδιού, που τραγουδιότανε τον καιρό της κατοχής στις επαρχίες Βιάννου Ιεράπετρας – Κρήτης. Το τραγούδι περιλαμβάνεται στην έκδοση «Το αντάρτικο και το επαναστατικό τραγούδι» (Μνήμη, 1986), απ’ όπου το μεταγράφουμε:

Αδέλφια σαν θα πάτε στης Βιάννου τα χωριά
μνήματα μην πατείτε, μην πάρουνε φωτιά.
Στα μνήματα εκείνα τα τόσο λυπηρά
ταφήκανε αδέλφια για την ελευθεριά.
Μια μέρα του Σεπτέμβρη έλαμπε ο ουρανός
μα στα χωριά της Βιάννου ήτανε σκοτεινός.
Οι βάρβαροι επήγαν και βάλανε φωτιά,
Σύμη, Κεφαλοβρύσι, Μύρτος και Κρεββατά.
Εσκότωσαν γυναίκες, εσφάξανε παιδιά,
των Γερμανών ο νόμος αθώους δεν ψηφά.
Πολιτισμένο κράτος τσ’ Ευρώπης κορυφή
τους διεθνείς τους νόμους όλους τους καταργεί.
Φωτιά ας τους ανάψουν στα βάθη της καρδιάς
κι εκδίκηση στ’ αδέλφια που πέσαν στη φωτιά.

Ο εχθρός του λαού (ονομάζεται ΓΣΕΕ)

Ο Σεπτέμβρης στην Ελλάδα ως συνήθως είναι θερμός. Φέτος μας ήρθε ακόμη θερμότερος χάρη στα αίματα που ανάψαν αφενός λόγω της κυβέρνησης και της αντεργατικής λαίλαπας που προετοίμασε και μας ανακοίνωσε σήμερα βαφτίζοντάς την ως αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο, αφετέρου λόγω της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργοδοτών και Εργατοπατέρων, αυτού του ξεπουλημένου λόμπι εργατοπατέρων που αποφάσισαν σήμερα ως απάντηση στο νέο κυβερνητικό πολυνομοσχέδιο να εκδώσουν μια ανακοίνωση η οποία στρέφεται εναντίον ποιων; Της κυβέρνησης και του πολυνομοσχεδίου; Αυτό θα ήταν το λογικό και το επόμενο, παρά ταύτα το ξεπουλημένο αυτό συνδικαλιστικό παράσιτο, αποφάσισε να στραφεί στην ανακοίνωσή του, εναντίον της εργατικής τάξης, του μοναδικού εργατικού συνδικαλιστικού οργάνου, του ΠΑΜΕ και βέβαια ενάντια του ΚΚΕ, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα για μία ακόμη φορά ποιος υπηρετεί τίνος τα συμφέροντα.

Διαβάζοντας λοιπόν τη χτεσινή εξευτελιστική και γελοία ανακοίνωση των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ, ο τίτλος που μου ήρθε στο μυαλό για να ξεκινήσω να γράφω σχετικά με αυτό το θέμα είναι δανεισμένος από το εξαιρετικό θεατρικό έργο του Ερρίκου Ίψεν «Ο εχθρός του λαού». Δανείζομαι λοιπόν αυτό τον τίτλο και κατηγορώ ευθέως και ξεκάθαρα τη ΓΣΕΕ ως τον καθ΄ ύλην και κατ’ όνομα εχθρό του λαού, του ταξικού κινήματος και της εργατικής τάξης. Κι αυτό διότι εν μέσω εργατικού μεσαίωνα και μάλιστα όταν μια νέα επίθεση βρίσκεται προ των πυλών, το συγκεκριμένο λόμπι εκδίδει δελτίο τύπου τεσσάρων παραγράφων, δύο εκ των οποίων – και δη οι κεντρικές – κατηγορούν το ΠΑΜΕ, τα εργατικά ταξικά σωματεία και το ΚΚΕ. Οι δύο άλλες, δηλαδή ο πρόλογος και ο επίλογος, αρκούνται σε μια καχυποψία που χαρακτηρίζει το νέο πολυνομοσχέδιο ως ύπουλο!

Προφανώς τα εργοδοτικά κομματόσκυλα που απαρτίζουν τη ΓΣΕΕ και κάθονται στις πανάκριβες πολυθρόνες δια χειρός Βαράγκη που εξοπλίζουν το παλάτι της οδού Πατησίων, προχώρησαν σε αυτή την ανακοίνωση ορμώμενοι από κάποια απωθημένα που κρύβουν στην ψυχοσύνθεση τους από τα αποτυχημένα και ματαιωμένα συνέδρια-καρναβάλια που προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν σε Καλαμάτα και Ρόδο. Ίσως πάλι τους πείραξε ο περονόσπορος που έπεσε στην Κλαυθμώνος την περασμένη Πρωτομαγιά, όταν το Σύνταγμα βούλιαζε από τις συγκεντρώσεις των εργατικών συνδικάτων του ΠΑΜΕ, του οποίου τα μέλη είναι εργάτες με μουτζουρωμένα χέρια, αλλά καθάρια μέτωπα που δεν ντρέπονται να κοιτάξουν τον ήλιο κατάματα, υψώνοντας τις γροθιές τους δίπλα στις σημαίες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ. Ίσως πάλι τα καλόπαιδα της ΓΣΕΕ να μην έχουν ακόμη χωνέψει την συμβολική κατάληψη του ανακτόρου της οδού Πατησίων τον περασμένο Απρίλη. 

Δεν ξέρω ποια από αυτές και από τις υπόλοιπες ξεφτίλες που έχει υποστεί η ξεπουλημένη ΓΣΕΕ, της έχει προκαλέσει αυτές τις εμμονές που την οδηγούν στο να εκδίδει ανακοινώσεις κατά των εργατών, του ΠΑΜΕ και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζει τη νέα Μεσαιωνικού τύπου επίθεση στα εργασιακά της χώρας. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει πληρέστατο και αρκούντως καταρτισμένο ψυχιατρικό δυναμικό στη χώρα αυτή, στο οποίο μπορούν να αποταθούν και να αναζητήσουν την κατάλληλη θεραπεία.

Κατά τα λοιπά, η εργατική τάξη, γνωρίζοντας ποιος στέκεται καθημερινά δίπλα της, σε όλους τους χώρους δουλειάς, ξέρει πολύ καλά ποιον να εμπιστευθεί και που να απευθυνθεί ώστε να ανασυνταχθεί, να κλιμακώσει τον αγώνα της, ισχυροποιώντας τα εργατικά συνδικάτα – και όχι τα εργοδοτικά – και να προετοιμαστεί, αρχής γενομένης την ερχόμενη Τρίτη 17 Σεπτέμβρη και ώρα 19.00 στα Προπύλαια στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, ενάντια σε αυτό τη νέα αντεργατική λαίλαπα, για μια πολύ θερμή περίοδο εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων.

Προειδοποιούμε φωνάζοντας ξεκάθαρα στην κυβέρνηση: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ

Και υπενθυμίζουμε στην ξεπουλημένη ΓΣΕΕ: Η’ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η΄ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ!

Διονύσης Μαλαπέτσας

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Ο Μαργαρίτης Σχoινάς, επί μακρόν υπάλληλος  στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διορίστηκε επικεφαλής  του χαρτοφυλακίου με το βαρύγδουπο και ύποπτο τίτλο «Πραστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής», για το  οποίο διευκρινίστηκε από την πρόεδρο της Επιτροπής Ursula von der Leyen ότι θα καλύπτει ζητήματα μετανάστευσης. Το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο με τον τίτλο του κατηγορείται ότι καταδεικνύει τους μετανάστες σαν απειλή για  τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, υιοθετώντας τη διχαστική ρητορική των φασιστών ανάμεσα στους ευρωπαίους και τους άλλους. Λαμβάνοντας υπόψη τις  ήδη εφαρμοζόμενες πολιτικές στο προσφυγικό μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι στην πραγματικότητα ορίζεται ένας επίτροπος για την προστασία της …αρείας  φυλής των ευρωπαίων από αλλοδαπές φυλές.

Οι αλλαγές στους υπουργικούς τίτλους της Επιτροπής μοιάζει να αναδεικνύουν τους στόχους τους, οι οποίοι όσο ωραιοποιημένοι κι αν εμφανίζονται δεν καθησυχάζουν τις ανησυχίες για τις επικίνδυνες ατραπούς στις οποίες η ΕΕ  νομιμοποιώντας τες βαδίζει. Πάντοτε βέβαια επικαλούμενη έναν  νεφελώδη ευρωπαϊκό τρόπο ζωής που η ρητορική υπεράσπισής του από την πρόεδρο της Επιτροπής περιλαμβάνει σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια  και τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα, το κράτος δικαίου. Είναι η ρητορική που η κυρίαρχη εξουσία χρησιμοποιεί για χειραγώγηση πληθυσμών στους οποίους πρέπει να επιβληθεί, δικαιολογώντας την αδιαφορία της που επιλέγει αυταρχικά και διεφθαρμένα μονοπάτια για επιβολή των συμφερόντων της.  Κι όταν κατάφωρα παραβιάζει κάθε διακήρυξή της σχετικά με την ισότητα, τη δημοκρατία ή το κράτος δικαίου,  η εύκολη λύση είναι να επιρρίπτεται  γι’ αυτό ευθύνη  στους απλούς ανθρώπους  περισσότερο, οι οποίοι είναι ανίκανοι να  ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτές,  παρά στις ενέργειες και φιλοδοξίες των συμμετεχόντων στην εξουσία, που πάντα είναι μεμονωμένες εξαιρέσεις,  και πολύ λιγότερο στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο κατά κανόνα βρίσκεται στο απυρόβλητο.

Στις  αστικές δημοκρατίες της Ευρώπης όπου όλο και περισσότερο βασιλεύει ανεξέλεγκτος ο  καπιταλισμός και όπου οι πλούσιοι και οι πολιτικά ισχυροί εργάζονται μαζί για να πλουτίσουν τον εαυτό τους και να παραμελήσουν ό,τι θεωρείται σαν  δημόσιο συμφέρον, η ζωή των εργαζομένων φαίνεται να επιδεινώνεται τις τελευταίες δεκαετίες. Οι δημοκρατίες πιστεύαμε πως λειτουργούν καλύτερα όταν υπάρχουν αποτελεσματικοί θεσμοί, απρόσωπες σχέσεις, επικρατούσα αίσθηση του κοινού καλού και έλεγχος του κράτους δικαίου και περιορίζονται οι προσωπικές φιλοδοξίες, η διαφθορά, ο νεποτισμός και η αναγκαιότητα  σχέσης προστάτη-πελάτη. Τα αυταρχικά συστήματα από την άλλη πλευρά, ευδοκιμούν και παράγουν συστηματική διαφθορά που χαρακτηρίζεται από νεποτισμό και ευνοεί τις συνθήκες που κάνουν απαραίτητη την καταφυγή για   προστασία  σε εξέχοντες κοινωνικούς παράγοντες που παρακάμπτουν το νόμο.

Η μετατόπιση λοιπόν από την πιο φιλελεύθερη δημοκρατία, που στηριζόταν στη συναίνεση και την υπόσχεση ευημερίας, σε πιο εθνικιστικά και αυταρχικά καθεστώτα, τα οποία συχνά διατηρούν δημοκρατικές μορφές και διακηρύσσουν ότι είναι δημοκρατίες, στηρίζεται στην εκμετάλλευση των αποτυχιών της δημοκρατικής διακυβέρνησης να αντιμετωπίσει τα κολοσσιαία προβλήματα που βιώνουν οι πολίτες της και η κυρίαρχη εξουσία αναδεικνύει κατά το δοκούν.  Έτσι εστιάζει μεν στην  εισοδηματική ανισότητα, ενώ αποδέχεται τον αυξημένο ρόλο της ιδιοκτησίας και του προσωπικού  πλούτου στη λειτουργία της αστικής δημοκρατίας,  παρόλο που αποδεικνύεται ως παράγοντας που υπονομεύει τις δημοκρατικές επιλογές. Αποφεύγει  την πολιτική πόλωση ενώ συγχρόνως καλλιεργεί το φόβο της πολιτιστικής απώλειας που προκαλεί η μετανάστευση και δημιουργεί, διογκώνοντάς τη, την  απειλή από το ριζοσπαστικό Ισλάμ.

Οι αλλαγές λοιπόν στις ονομασίες των χαρτοφυλακίων ευθύνης των επιτρόπων της Ευρωπαϊκής επιτροπής δεν δείχνουν παρά τον τρόπο που γίνεται εκμετάλλευση της γλώσσας, όπως ακριβώς και των εικόνων των ηγετών για να προωθηθούν και να γίνουν αποδεκτές οι πολιτικές επιλογές του καπιταλισμού και οι ψηφοφόροι της αστικής δημοκρατίας να κάνουν τις επιλογές τους με περιορισμένες αλλά κυρίως παραμορφωμένες πληροφορίες.

 Μέσα όμως από τη γλώσσα της πολιτικής αγγίζουμε το σύνολο σχεδόν των πολιτικών  φαινομένων και κατανοούμε πώς ασκείται και πώς λειτουργεί η πολιτική υπό τις εκάστοτε δεδομένες σε χρόνο και τόπο συνθήκες, ενώ ο λόγος των πολιτικών στη διατύπωσή του συμβάλλει στη διαμόρφωση της πολιτικής συνείδησης. Δεν είναι λοιπόν τυχαίοι οι τίτλοι που έχουν δοθεί για τα καθήκοντα των διαφόρων επιτρόπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως π.χ  του Β. Ντομπρόβσκις που θα συντονίζει εργασίες σχετικά με μια οικονομία στην υπηρεσία των ανθρώπων, ή του Γ. Μπορέλ για μια ισχυρότερη Ευρώπη στον κόσμο κλπ.

 Η γλώσσα αποδίδει και αποκαλύπτει τον επιδιωκόμενο τελικό πολιτικό στόχο και μ’ αυτήν ως κύριο όργανο προωθούνται, προτείνονται ιδέες και καταστάσεις ή ελέγχονται και υποστηρίζονται οι ασκούμενες πολιτικές.

Επειδή λοιπόν  η αυξανόμενη κοινωνική και οικονομική ανισότητα, ο κατάφωρα  αυξημένος ρόλος του πλούτου στην πολιτική έχει οδηγήσει μέσω των λόμπι, των προπαγανδιστικών εκστρατειών, της επιρροής μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των αποκαλούμενων «δεξαμενών σκέψης»   στην αποδοχή ενός   κράτους που στηρίζεται κι εξυπηρετεί  τον ιδιωτικό πλούτο, παρόλο που απειλεί σοβαρά τη λαϊκή συμμετοχή και τη δημοκρατική επιλογή, τα καθήκοντα των επιτρόπων πρέπει να περιλαμβάνουν και τη δικαιοσύνη αλλά και την οικονομία στην υπηρεσία των ανθρώπων. Συγχρόνως όμως επειδή οι πολιτικές δεν αλλάζουν,  οι εργαζόμενοι καθώς φοβούνται το μέλλον με την ταχύτητα που το βλέπουν να αλλάζει, χωρίς να τους ενσωματώνει, και με εύκολο στόχο που τους απειλεί τους ξένους,  χειραγωγούνται για να στραφούν σε πιο συντηρητικές, αυταρχικές λύσεις, την ίδια στιγμή που η γλώσσα της κυρίαρχης εξουσίας χρησιμοποιείται για να συγκαλύψει της διολίσθησή της σ’ αυτές τις επιλογές.

Οι κοινωνικές και  οικονομικές αλλαγές διευκολύνουν το διαβρωτικό έργο των πολιτικών με αυταρχικές τάσεις. Αυτές οι αλλαγές συνδέονται με τις αστάθειες που δημιουργούνται από τον καπιταλισμό σε συνδυασμό με τις τεχνολογικές αλλαγές, την αυξανόμενη ταχύτητα της επικοινωνίας και την αυξημένη κίνηση χρημάτων και ανθρώπων σε μια ενιαία γιγαντιαία αγορά - αυτό που έχει συμπεριληφθεί κάτω από την  ετικέτα «παγκοσμιοποίηση» - και έχουν κάνει τους εργαζόμενους ευάλωτους  και ανασφαλείς, έτοιμους στόχους για δημαγωγούς και πολιτικούς σωτήρες.

Για την εργασιακή βαρβαρότητα της «σχολικής περιόδου»

Κατιούσα

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της «ανάπτυξης» στον κλάδο του βιβλίου αποτελεί και ο χώρος διανομής και εμπορίας σχολικού και ξενόγλωσσου εκπαιδευτικού βιβλίου. Πρόκειται για μια μεγάλη πίτα με πολλούς μικρούς και μεγάλους μνηστήρες να ερίζουν για αυτήν, κάνοντας ό,τι είναι δυνατόν για να αυξήσουν το μερίδιό τους στο τόσο επικερδές αυτό κομμάτι της αγοράς. Μετά τις μεγάλες ανακατατάξεις της τελευταίας δεκαετίας, με μεγάλες επιχειρήσεις-φούσκες να σκάνε (βλ. Ευσταθιάδης, Απόλλωνας) αφήνοντας εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο, γρήγορα άλλες, μικρομεσαίες έως πρόσφατα εταιρείες (βλ. Τσιγαρίδας, Συμμετρία) γιγαντώνονται, καθώς έσπευσαν να καλύψουν το κενό. Παράλληλα, στο κομμάτι της λιανικής πώλησης, ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων βιβλιοπωλείων και πολυκαταστημάτων με τμήμα βιβλίου και χαρτικών (όπως Public, Πλαίσιο κ.ά.) οξύνεται, ενώ τα μικρότερα βιβλιοχαρτοπωλεία προσπαθούν κι αυτά να συντηρήσουν τα κέρδη που τους αναλογούν.

Σε τι αφορά όμως εμάς τους εργαζόμενους ο ανταγωνισμός των εργοδοτών; Φυσικά στο γεγονός πως τα κέρδη τους περνούν από τις πλάτες μας, καθώς ο χώρος του εκπαιδευτικού βιβλίου αντανακλά έντονα τη σύγχρονη ελληνική εργασιακή πραγματικότητα. Η λεγόμενη «σχολική περίοδος» στον κλάδο του βιβλίου (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος) είναι η περίοδος της υπέρμετρης εργασιακής εντατικοποίησης και της απαίτησης από πλευράς εργοδοσίας πως όλοι αγόγγυστα «βάζουμε πλάτη» για το καλό της επιχείρησης. Επίσης, είναι η περίοδος των μαζικών προσλήψεων εποχικά εργαζόμενων, με συμβάσεις λίγων βδομάδων ή μηνών, τόσο όσο χρειάζεται για να βγει η δουλειά, συμβάσεων με τους χειρότερους δυνατούς όρους στην πλειοψηφία τους (ενώ σε αρκετά μικρά μαγαζιά του κλάδου δεν υπογράφεται καν σύμβαση, αλλά ζητούνται εργαζόμενοι για λίγα «μαύρα» κακοπληρωμένα μεροκάματα).
Ατομικές συμβάσεις με 6ημερα, 10ωρα ή και 12ωρα και μισθούς πείνας, που κάποιες φορές ανανεώνονται ακόμα και βδομάδα με τη βδομάδα, ανάλογα με τον όγκο της δουλειάς, εργαζόμενοι που δουλεύουν νυχτερινές βάρδιες σε αποθήκες που δεν κλείνουν ποτέ (!), ατελείωτο κουβάλημα, απλήρωτες υπερωρίες, εργασία σε αποθήκες που δεν πληρούν ούτε στο ελάχιστο τις βάσει νόμου προϋποθέσεις υγιεινής και ασφάλειας, διαλυμένα μηχανάκια με τα οποία διανομείς δουλεύουν καθημερινά πολύ περισσότερες από οχτώ ώρες, εκτελώντας υπερβολικά πολλά δρομολόγια με συνεχή πίεση για ταχύτητα, εις βάρος της ασφάλειάς τους. Ρεπό που δεν δίνονται, νόμιμες μέρες άδειας που δεν πληρώνονται, υπερωρίες που ποτέ δεν δηλώνονται. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των εργοδοτών δημιουργεί συνθήκες έντονης πίεσης προς τους εργαζόμενους για υπεραπόδοση και εντατικούς ρυθμούς δουλειάς. Και πολλοί είναι οι εργαζόμενοι που αποδέχονται χωρίς διαμαρτυρία το ειδικό αυτό καθεστώς, καθώς η ανάγκη για εργασία έστω λίγους μήνες ή εβδομάδες είναι μεγάλη, ενώ τα αφεντικά πατώντας πάνω σε αυτήν την ανάγκη, τροφοδοτούν τους εργάτες με ελπίδες για ανανέωση συμβάσεων ή μια μελλοντική πιο μόνιμη εργασιακή σχέση, εφόσον βέβαια αποδείξουν πως είναι ικανοί και πρόθυμοι να εργαστούν στις απάνθρωπες συνθήκες που τους επιβάλλονται.
Όλα αυτά έρχονται να δέσουν μαζί με τους διαχωρισμούς της εργοδοσίας μεταξύ «μόνιμων» και «εποχικών», μεταξύ «προϊστάμενων» και «υφιστάμενων», προκειμένου να δημιουργήσουν συνθήκες κανιβαλισμού μεταξύ των εργαζόμενων, διαχωρισμοί που ενίοτε τροφοδοτούνται και από μερίδα των ίδιων των εργαζόμενων, ενάντια σε κάθε έννοια ταξικής συνείδησης και συναδελφικής αλληλεγγύης, που θα μπορούσαν να βάλουν ένα φρένο στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες και στην εκμετάλλευση.
Τέρμα λοιπόν τα ψέματα. Δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα αφεντικά, υπάρχουν μόνο μεγάλες αλήθειες και κανένας από εμάς δεν πρέπει να τις κρύβει. Τα αφεντικά πλουτίζουν από την εκμετάλλευση και τη σιωπή μας. Μια σιωπή που το Σεπτέμβρη γίνεται σχεδόν εκκωφαντική «λόγω της περιόδου» και τους αφήνει ελεύθερους να συντηρούν ένα κλίμα ανασφάλειας, φόβου και εντατικοποίησης. Όλη αυτή η κατάσταση όμως δεν είναι ούτε «εποχική» ούτε αφορά μόνο τους εργαζόμενους στα σχολικά και ξενόγλωσσα. Είναι υπόθεση όλου του κλάδου του βιβλίου και όλων των εργαζόμενων. Το μόνο που μας μένει είναι να σπάσουμε αυτή τη σιωπή και χτίζοντας δεσμούς αλληλεγγύης να υπερασπιστούμε μέσα από συλλογικές διεκδικήσεις τις κοινές μας ανάγκες για αξιοπρεπείς όρους δουλειάς. Γιατί πίσω από κάθε «καλή σχολική χρονιά» που ακούνε οι μαθητές, οι γονείς, οι δάσκαλοι, όταν αγοράζουν τα σχολικά και φροντιστηριακά βιβλία τους, λειτουργώντας συχνά και οι ίδιοι ως βιαστικοί, απαιτητικοί καταναλωτές, υπάρχει μια αλυσίδα κακοπληρωμένων, εξοντωμένων εργατών.
Αν όπως μας λένε η δουλειά είναι πολλή, τότε είναι και τα κέρδη πολλά. Ως εργαζόμενοι λοιπόν απαιτούμε όσα μας αναλογούν και δικαιούμαστε:
– Προσλήψεις τόσων όσοι χρειάζονται για να βγαίνει η δουλειά χωρίς την εξόντωσή μας με ατελείωτες υπερωρίες και υπερεντατική εργασία.
– Μισθούς που να μας επιτρέπουν να ζούμε με αξιοπρέπεια.
– Πλήρη σεβασμό των εργασιακών μας κεκτημένων, όπως το δικαίωμα στην ανάπαυση, τα ρεπό, οι άδειες, το οχτάωρο, το διάλειμμα.
– Αξιοπρεπείς συνθήκες στους χώρους εργασίας. Δεν αποδεχόμαστε να δουλεύουμε σε βρώμικους, μη ασφαλείς και συνολικά ακατάλληλους χώρους.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους και όλες τις συναδέλφισσές μας, ασφαλώς και όσους-όσες δουλεύουν ως εποχικοί-ες (που άλλωστε σε αρκετές περιπτώσεις καταλήγουν να εργάζονται επί χρόνια στον κλάδο), να έρχονται σε επαφή και με το Σύλλογό μας, έτσι ώστε να ισχυροποιήσουμε τη συλλογική δύναμή μας και να συμβάλλουμε όλοι και όλες μαζί στην πάλη απέναντι στη δυσχερή πραγματικότητα που βιώνουμε. Να συμμετέχουμε όλοι και όλες και στην προσεχή Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Κυριακή 20 Οκτώβρη 2019, στις 11πμ, στα γραφεία μας.

 

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

 

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ

 

Αποκωδικοποιώντας τα σημάδια της γένεσης της Σελήνης

Η συνεστία, μια νέα κατηγορία ουράνιων σωμάτων, ίσως είναι το κλειδί για την πληρέστερη εξήγηση της προέλευσης του φεγγαριού και τη συμπλήρωση των κενών της θεωρίας της γιγαντιαίας σύγκρουσης

Απεικόνιση της συνεστίας από την οποία ίσως δημιουργήθηκε το σύστημα Γης - Σελήνης, την περίοδο που η συνεστία έχει ήδη συρρικνωθεί αρκετά ώστε να έχει ξεπροβάλει από το εσωτερικό της η διάπυρη ακόμα Σελήνη

Τα περισσότερα από 400 κιλά δειγμάτων πετρωμάτων και ρεγόλιθου (σεληνιακού «χώματος»), που έφεραν πίσω οι επανδρωμένες αποστολές «Απόλλων» και οι ρομποτικές αποστολές των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ενωσης στη Σελήνη τις δεκαετίες 1960 και 1970, ανέτρεψαν τις μέχρι τότε κυρίαρχες θεωρίες για την προέλευση του δορυφόρου της Γης. Αυτά τα δείγματα εξάλειψαν τη θεωρία ότι η Σελήνη είχε συλληφθεί βαρυτικά από τη Γη, αλλά και τη θεωρία ότι είχε σχηματιστεί παράλληλα με αυτήν, ενώ αποκάλυψαν σημαντικές νέες λεπτομέρειες, όπως το γεγονός ότι κάποτε ο νεογέννητος δορυφόρος ήταν καλυμμένος με έναν ωκεανό μάγματος.
Η τεράστια Ενέργεια που χρειαζόταν για να σχηματιστεί ο ωκεανός μάγματος οδήγησε σε μια ριζοσπαστική ιδέα για την προέλευση της Σελήνης, την υπόθεση ότι ο κοντινότερος ουράνιος σύντροφος της Γης σχηματίστηκε μετά από μια γιγαντιαίων διαστάσεων σύγκρουση μεταξύ της πρωτο-Γης (της Γης στο πρωτοπλανητικό στάδιο) και ενός άλλου πλανητικού σώματος. Η ιδέα αυτή βασίστηκε σε υπολογισμούς που έδειχναν ότι οι αναπτυσσόμενοι πλανήτες δεν είναι καθόλου σπάνιο να συγκρουστούν μεταξύ τους. Ορισμένοι ερευνητές υπέθεσαν μάλιστα ότι αυτή η γιγαντιαία σύγκρουση ήταν που οδήγησε στην έναρξη περιστροφής της Γης ή στην επιτάχυνσή της, περιστροφή που σήμερα δημιουργεί τον 24ωρο κύκλο του ημερονυχτίου. Η εικασία γιγαντιαίας σύγκρουσης προβλέπει ότι υπήρξε μια πλάγια (λοξή) σύγκρουση ανάμεσα στην πρωτο-Γη και έναν πρωτοπλανήτη μεγέθους ανάλογου με του πλανήτη Αρη, που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός θερμού δίσκου συντριμμιών βράχων γύρω από τη Γη. Από αυτόν τον δίσκο συντέθηκε τελικά η Σελήνη, σενάριο που εξηγεί τη μεγάλη μάζα της Σελήνης (πέμπτος μεγαλύτερος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα).

Υπερβολική ομοιότητα

Ωστόσο, η υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης εμφανίζει κάποια κενά. Κορυφαίο είναι η εκπληκτική χημική ομοιότητα ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη. Αυτά τα δύο σώματα είναι φτιαγμένα από το ίδιο αρχικό υλικό, σαν να είναι πλανητικά δίδυμα, ενώ η τυπική εκδοχή της γιγαντιαίας σύγκρουσης προβλέπει ότι η Σελήνη θα έπρεπε να αποτελείται κυρίως από το υλικό του πρωτοπλανήτη που συγκρούστηκε με τη Γη. Η σύνθεση αυτού του πρωτοπλανήτη αναμφίβολα θα διέφερε από της Γης, επειδή οι πλανήτες, καθώς αναπτύσσονται μέσα στο δίσκο αερίων και σκόνης γύρω από ένα νεαρό άστρο, ενσωματώνουν ο καθένας διαφορετικά μείγματα συστατικών υλικών, αυτά δηλαδή που είναι διαθέσιμα στις τροχιές του καθενός. Οι επιστήμονες μπορούν να διακρίνουν τις διαφορές ανάμεσα στα μείγματα αυτά με την πραγματοποίηση υψηλής ακρίβειας μετρήσεων των συγκεντρώσεων των ισοτόπων διάφορων στοιχείων μέσα στα πετρώματα, συνθέτοντας έτσι το μοναδικό «ισοτοπικό αποτύπωμα» κάθε πλανητικού σώματος στο ηλιακό σύστημα. Εξαιρούνται η Γη και η Σελήνη, που παραδόξως έχουν σχεδόν πανομοιότυπο αποτύπωμα.
Αυτό το ισοτοπικό παράδοξο έμενε αναπάντητο επί δεκαετίες από την υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης, χωρίς να διατυπώνεται καμία καλύτερη εναλλακτική εξήγηση για την προέλευση της Σελήνης. Τώρα, σε μια δεύτερη επιστημονική επανάσταση στον τομέα, διαπιστώνεται ότι οι περισσότερες γιγαντιαίες συγκρούσεις δεν δημιουργούν αμέσως έναν νέο πλανήτη. Αντίθετα, σχηματίζουν ένα σώμα που ανήκει σε μια καινούργια αστρονομική κατηγορία αντικειμένων, ένα μεταβατικό υβρίδιο μεταξύ πλανήτη και δίσκου, που ονομάζεται συνεστία και θα μπορούσε να εξηγήσει τα περισσότερα από τα περίεργα χαρακτηριστικά της Σελήνης, συμπληρώνοντας τα κενά της υπόθεσης της γιγαντιαίας σύγκρουσης. Οι ερευνητές συνέθεσαν την ονομασία του φαινομένου από το όνομα της αρχαιοελληνικής θεάς Εστίας, καθώς θεωρούν ότι το «σπίτι» μας, η Γη, προέκυψε από ένα τέτοιο σώμα, προσθέτοντας το πρόθεμα «συν» για να τονίσουν τη συνέργεια ανάμεσα στα υλικά του πλανήτη και του δίσκου γύρω του.

Βροχή μάγματος

Οι συνεστίες μπορεί να έχουν διάφορα σχήματα και μεγέθη, ανάλογα με την εσωτερική σε αυτές κατανομή μάζας, Ενέργειας και στροφορμής. Τα χαρακτηριστικά τους εξαρτώνται από το πώς δημιουργήθηκαν. Η ομαλή θέρμανση ενός πλανήτη δημιουργεί μια συνεστία που μοιάζει με «ιπτάμενο δίσκο», αλλά οι γιγαντιαίες συγκρούσεις προκαλούν το σχηματισμό πιο «φουσκωτών» συνεστιών, που μοιάζουν με λουκουμάδες. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που τις ανακάλυψαν, το γεγονός ότι κανείς - ούτε οι ίδιοι - τις είχαν εντοπίσει έως τώρα οφείλεται σε λάθος προσδοκίες. Στο φάσμα των γιγαντιαίων συγκρούσεων που θα μπορούσαν να σχηματίσουν τη Σελήνη, η Ενέργεια και η στροφορμή ενός ουράνιου σώματος σαν τον Αρη είναι πολύ μικρές για να σχηματίσουν μια συνεστία. Επικεντρώνοντας σε πρωτοπλανήτες πρόσκρουσης με αρειανά χαρακτηριστικά, ολόκληρο το αστρονομικό πεδίο - γενιές επιστημόνων - παραπλανήθηκαν νομίζοντας ότι ένας πλανήτης και ένας δίσκος συντριμμιών γύρω του είναι το μοναδικό αποτέλεσμα μιας γιγαντιαίας σύγκρουσης.
Η θερμοκρασία μιας συνεστίας καθορίζεται από το σημείο βρασμού των πετρωμάτων, το οποίο στα εξωτερικά της στρώματα, εκεί που επικρατεί χαμηλή πίεση, είναι μεγαλύτερη από 2.000 βαθμούς Κελσίου. Η ψύξη αυτών των στρωμάτων, λόγω ακτινοβόλησης Ενέργειας στο Διάστημα, προκαλεί συμπύκνωση των ατμών σε υγρή μορφή, οπότε σταγονίδια μάγματος πέφτουν σαν βροχή προς το εσωτερικό της συνεστίας. Σε αυτό το σενάριο ένα φεγγάρι αρχίζει να σχηματίζεται ως μια μικρή σφαίρα λιωμένων βράχων και μετάλλων, που δεν εξατμίστηκε κατά τη γιγαντιαία σύγκρουση. Η σφαίρα αυτή μεγαλώνει με κάθε σταγόνα μάγματος που πέφτει πάνω της, καθώς περιφέρεται μέσα στο νέφος της συνεστίας. Η ψύξη της συνεστίας οδηγεί σταδιακά στη συρρίκνωσή της και μετά από μερικές δεκάδες χρόνια συρρικνώνεται αρκετά ώστε να αποκαλυφθεί το φεγγάρι. Το σενάριο εξηγεί την ισοτοπική ομοιότητα Γης και Σελήνης, καθώς η συνεστία από την οποία προήλθαν φτιάχτηκε από τα εξαερωμένα και καλά αναμεμειγμένα υλικά των δύο αρχικών σωμάτων.

«Συνταγή»

Η συνεστία μπορεί να εξηγήσει και άλλα σεληνιακά μυστήρια. Παρά την ισοτοπική ομοιότητα, η Σελήνη δεν έχει την ίδια χημική σύσταση με τη Γη, καθώς διαθέτει μικρότερες ποσότητες πτητικών (που γίνονται εύκολα αέρια) χημικών στοιχείων, όπως το υδρογόνο και το άζωτο, αλλά και λιγότερο πτητικών, όπως το νάτριο και το κάλιο. Η τυπική θεωρία της γιγαντιαίας σύγκρουσης δεν μπορεί να εξηγήσει αυτήν τη διαπίστωση. Σύμφωνα με την εικασία της συνεστίας, τα πτητικότερα στοιχεία θα παρέμεναν σε αέρια μορφή κατά τη διάρκεια της βροχής μάγματος, έτσι η Σελήνη δεν θα αποκτούσε μεγάλες ποσότητες από αυτά. Τα πτητικά υλικά θα παρασύρονταν προς το κέντρο της συρρικνούμενης συνεστίας και θα κατέληγαν τελικά να γίνουν μέρος της Γης. Με βάση τις προσομοιώσεις, η «συνταγή» για να αποκτήσει η Σελήνη τη χημική της σύνθεση προβλέπει την εξάτμιση δύο πρωτοπλανητικών σωμάτων μετά από γιγαντιαία μεταξύ τους σύγκρουση, καλό ανακάτεμα και... ψήσιμο στους 4.000 βαθμούς Κελσίου, σε «φούρνο με αέρα» (μετάδοση θερμότητας με συναγωγή) επί 10 έως 100 χρόνια.
Προς το παρόν οι συνεστίες έχουν παρατηρηθεί μόνο στην οθόνη υπολογιστή, σε μαθηματικά μοντέλα προσομοίωσης γιγαντιαίων συγκρούσεων, αλλά οι επιστήμονες ελπίζουν ότι όσο μεγαλώνει η διακριτική ικανότητα των τηλεσκοπίων, ίσως εντοπιστούν κάποιες σε υπό διαμόρφωση πλανητικά συστήματα, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε μια αναπαράσταση του πώς σχηματίστηκε το σύστημα Γης - Σελήνης. Αν και σύμφωνα με τις προσομοιώσεις το φαινόμενο των συνεστιών κάθε άλλο παρά σπάνιο είναι, ο προσωρινός χαρακτήρας του καθιστά πολύ δύσκολο τον εντοπισμό του.

Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Το VAR, οι ανταγωνισμοί... και το ίδιο έργο

Eurokinissi

Παρά τις προσδοκίες, το VAR κάθε άλλο παρά άλλαξε το κλίμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο στο ξεκίνημα της νέας σεζόν

Μετά τη διακοπή για τα προκριματικά του Euro αρχίζει ξανά αυτό το Σαββατοκύριακο το πρωτάθλημα της Super League 1, ένα πρωτάθλημα αναδιαρθρωμένο αλλά μόνο στα λόγια: Οι δύο πρώτες αγωνιστικές του για τη σεζόν 2019 - 2020 απέδειξαν ότι τίποτα το ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, και ότι παρά τις μεγαλοστομίες που συνόδευσαν την περιβόητη αναδιάρθρωση, από κυβερνητικούς παράγοντες, αρμόδιους φορείς αλλά και από τους ίδιους τους επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου, και τη νέα σεζόν παραμένει αδυσώπητη και ανεπηρέαστη από «αλλαγές» η μάχη για το μεγαλύτερο δυνατό μερίδιο από την «πίτα» των κερδών.
Αυτό που αναδεικνύεται είναι ότι στο σημερινό εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο, ανεξάρτητα από το πόσο ψηλά βρίσκεται ένα «προϊόν» στη γενικότερη βαθμίδα της ποδοσφαιρικής αγοράς, ή πόσο χαμηλά, όπως ισχύει με το ελληνικό πρωτάθλημα, οι πρακτικές που επιτάσσει το κυνήγι του κέρδους ούτε αλλάζουν, ούτε τις αγγίζουν τα εκάστοτε σχέδια που διαφημίζονται ως αναβάθμιση. Πραγματικός στόχος τέτοιων εγχειρημάτων, άλλωστε, όπως έχει φανεί και στο παρελθόν, είναι να υποβληθεί το «προϊόν» σε «λίφτινγκ», προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω εμπορική απαξίωσή του, και όχι να αντιμετωπιστεί η ουσία του προβλήματος, δηλαδή η επιχειρηματική δράση (και) στο ποδόσφαιρο και η μετατροπή του αθλήματος σε πεδίο εξυπηρέτησης κάθε λογής συμφερόντων.

Eurokinissi

Στο φετινό πρωτάθλημα της Super League 1 χρειάστηκε να περάσουν μόλις δύο αγωνιστικές προκειμένου να ανοίξει για μια ακόμα φορά η αυλαία της γνωστής «παράστασης»: Αμφισβήτηση των διαιτητικών αποφάσεων, αλληλοκατηγορίες για το ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης, εν γένει οξυμένο κλίμα.

Στην πυρά με το «καλημέρα» το VAR

Ακόμα και το πολυδιαφημισμένο σύστημα ηλεκτρονικής υποβοήθησης του διαιτητή (VAR), που διαφημιζόταν ως λύση στα προβλήματα των περασμένων σεζόν, στάθηκε με τη σειρά του αντικείμενο αντιπαράθεσης μεταξύ των αντιμαχόμενων συμφερόντων. Το ξεκίνημα της εφαρμογής του στους ελληνικούς αγώνες συνοδεύτηκε από τεχνικά προβλήματα και ενίοτε ευτράπελα, ακολούθησαν όμως έντονες διαμαρτυρίες για τις αποφάσεις και αμφισβήτησή τους ακόμα και μετά τον ηλεκτρονικό επανέλεγχο. Η οξύτητα της αντιπαράθεσης μεταξύ των ΠΑΕ γύρω από το VAR και την ορθότητα των αποφάσεων οδήγησε την Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας στο σημείο να εκδώσει ανακοίνωση με την οποία προσπάθησε να υπερασπιστεί τη χρήση του συστήματος και να κατευνάσει τα πνεύματα, αναλύοντας διεξοδικά μία προς μία τις αμφισβητούμενες φάσεις των δύο πρώτων αγωνιστικών.
Το VAR δημιούργησε προβλήματα και στην ίδια τη Super League, η οποία εξέφρασε την ενόχλησή της για την ελλιπή ενημέρωση που είχε από την εταιρεία διαχείρισης του συστήματος σε τεχνικά και πρακτικά θέματα. Επικαλούμενη το γεγονός αυτό η Λίγκα ανακοίνωσε ξαφνικά αλλαγές στις ώρες των αγώνων, προκαλώντας όμως την αντίδραση των ομάδων. Πλέον, ενόψει της επανέναρξης του πρωταθλήματος είναι προγραμματισμένη η μόνιμη εγκατάσταση του κέντρου VAR σε συγκεκριμένο κτίριο. Οι αρμόδιοι ευελπιστούν ότι έτσι θα λυθούν τα τεχνικά προβλήματα και παράλληλα θα εφαρμοστεί η τεχνολογία πιο αποτελεσματικά, κάμπτοντας τις αντιδράσεις.

Eurokinissi

Οι διαμαρτυρίες και η αμφισβήτηση των διαιτητικών αποφάσεων σημάδεψαν τις δύο πρώτες αγωνιστικές της Super League 1

Μετά από όσα έγιναν στο ξεκίνημα της σεζόν με το VAR και εν μέσω νέας όξυνσης του κλίματος, ο υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να συγκαλέσει σύσκεψη για το θέμα με τη συμμετοχή εκπροσώπων των ΠΑΕ της μεγάλης κατηγορίας και των φορέων του αθλήματος. Θυμίζουμε ότι η πολιτεία, μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, χρηματοδότησε με περισσότερα από 10 εκατομμύρια ευρώ τις υποδομές για την εγκατάσταση του VAR στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Ανταγωνισμοί για τα τηλεοπτικά

Και αν οι διαμαρτυρίες για τη διαιτησία, με ή χωρίς VAR, δεν είναι τίποτα καινούργιο στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της πρώτης κατηγορίας και στους ανταγωνισμούς που το χαρακτηρίζουν, στη φετινή σεζόν έχει προκύψει και νέο πεδίο αντιπαράθεσης. Ο λόγος για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, ως αποτέλεσμα και των γενικότερων ενδοεπιχειρηματικών ανταγωνισμών που υπάρχουν στον συγκεκριμένο τομέα τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Αφορμή στάθηκε η απόφαση της ΕΡΤ, κατόπιν εντολής της νέας κυβέρνησης ΝΔ, για μείωση από το κρατικό κανάλι του ποσού που δινόταν στις ομάδες οι οποίες είχαν υπογράψει συμβόλαιο μαζί της, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις και ανακατατάξεις. Τα νέα δεδομένα οδήγησαν σε ναυάγιο τις συζητήσεις για τα δικαιώματα του ΠΑΟΚ, αποχώρηση του Παναθηναϊκού και ακύρωση της συμφωνίας με τον ΟΦΗ. Οι τέσσερις εναπομείνασες στο κρατικό κανάλι ομάδες (Ξάνθη, Παναιτωλικός, Λαμία, Ατρόμητος) απείλησαν με τη σειρά τους να μην αγωνιστούν σε περίπτωση μείωσης των αρχικά συμφωνηθέντων, χωρίς όμως να το κάνουν πράξη.
Την ίδια ώρα, η απόφαση του ΠΑΟΚ - και αφού δεν επιτεύχθηκε συμφωνία με άλλο τηλεοπτικό σταθμό - για μετάδοση των αγώνων του μέσω του καναλιού της ομάδας, κατόπιν συνδρομής, δημιούργησε νέα δεδομένα στον ανταγωνισμό, με μια σειρά από ΠΑΕ να εμφανίζονται επίσης να προσανατολίζονται σε ανάλογα εγχειρήματα.
Ο ανταγωνισμός οξύνεται το τελευταίο διάστημα, όπως όλα δείχνουν, και από τις πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός βρίσκεται κοντά στην εξαγορά του συνδρομητικού καναλιού της Nova. Η επικείμενη εξαγορά, όχι τυχαία, συνδέθηκε από πολλούς με την κόντρα που είχε ξεσπάσει από τις αρχές του καλοκαιριού μεταξύ του συγκεκριμένου καναλιού και της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Παράλληλα, η εξέλιξη αναμένεται να επηρεάσει βασικούς ανταγωνιστές των «ερυθρολεύκων», που αμέσως εξέφρασαν πρόθεση αποχώρησης από το συμβόλαιο με τη Nova εφόσον ολοκληρωθεί η εξαγορά.