μαζική διαφθορά των εργαζομένων

Σκέψεις και προτάσεις για το 19o Συνέδριο

Τα επόμενα χρόνια οι εργαζόμενοι θα βιώσουν την εντεινόμενη καπιταλιστική βαρβαρότητα, αν δεν κατορθώσουν να αντιτάξουν αρχικά σθεναρή άμυνα. Το ΚΚΕ θα κριθεί από την ικανότητά του να δυναμώσει το ταξικό κίνημα, και να αναπτύξει τη λαϊκή συμμαχία της ανατροπής και της σοσιαλιστικής προοπτικής.

Τα προηγούμενα τρία χρόνια έγιναν μερικές δυνατές απεργίες και μαζικές κινητοποιήσεις. Σε όλες τις περιπτώσεις η γεμάτη αυτοθυσία προσφορά των μελών και φίλων του Κόμματος ήταν προϋπόθεση.

Ομως η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, παρά τις έγκαιρες προειδοποιήσεις του Κόμματος, δεν κατάλαβε τι πραγματικά συμβαίνει, δεν αναγνώρισε φίλους και εχθρούς, έμεινε αδρανής να παραπαίει και να περιμένει το θαύμα...

Τις τελευταίες δεκαετίες, εκτιμώ, με τρόπο επιστημονικό και επίμονο, δόθηκε από την εξουσία των αστών, ιδιαίτερο βάρος στη μαζική διαφθορά των εργαζομένων. Αλώθηκαν τα περισσότερα συνδικάτα και μετατράπηκαν σε ρουσφετολογικούς μηχανισμούς. Σιγά - σιγά χάθηκε η συναδελφικότητα, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα. Κυριάρχησε ο ατομισμός, η συναλλαγή, ο συμβιβασμός, η αδιαφορία. Μικρή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, αναποτελεσματικότητα, αφομοίωση μεγάλων μαζών στην αστική λογική και διαχείριση. Οι αστοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η εξουσία τους δεν κινδυνεύει όταν μεγάλες μάζες διαβρωθούν σε βάθος, χάσουν την ανθρωπιά, τη λογική, την αξιοπρέπεια. Πολύτιμος συνεργός τα μέσα ενημέρωσης των πλουτοκρατών. Νομίζω ότι οι μηχανισμοί της προπαγάνδας, οι τρόποι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι αστοί για να αφοπλίζουν τους εργαζόμενους, να τους δηλητηριάζουν την ψυχή, να τους αλώνουν το μυαλό πρέπει να μελετηθούν από το ταξικό κίνημα συστηματικά. Στα προηγούμενα μπορεί να προστεθεί η πλαστογράφηση της ιστορίας, η συκοφάντηση του αγωνιστικού κινήματος, η χοντροειδής ψευδολογία σε βάρος των σοσιαλιστικών χωρών. Ενα τσουνάμι ψευτιάς, απάτης, τρόμου και υποκρισίας πάει να σκεπάσει τα μυαλά και τη σκέψη, ιδίως των νεοτέρων και να απομείνει το αδιέξοδο και η απελπισία. Ο λαϊκός πολιτισμός και η παράδοση εκτοπίζονται από υποπροϊόντα ανύπαρκτης αισθητικής, μεγάλης ηλιθιότητας, και δηλητηριώδους περιεχομένου. Τα τελευταία χρόνια άγρια κακοποίηση δέχεται και η ελληνική γλώσσα από πολλές πλευρές. Αυτό είναι επίσης μεγάλο θέμα που πρέπει να μας απασχολεί. Σε όλη αυτή την επιχείρηση υποταγής των εργαζομένων σε πολλά επίπεδα η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κυρίως, έκανε μεγάλες προόδους. Βοήθησαν επίσης πολύ και διάφοροι «αριστεροί», εργάτες του συστήματος που ξέρουν να το υπηρετούν καλά μασκαρεμένοι.

Ετσι σήμερα, μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων δεν έχει βγει καθόλου στον αγώνα, δεν ξέρει πού είναι το σωματείο, είναι φορτωμένη θανάσιμες αυταπάτες, και πιστεύει με βεβαιότητα φυσικού νόμου ότι «δεν γίνεται τίποτα», και δεν κάνει τίποτα. Από την άλλη, η εξουσία των καπιταλιστών σε αλυσοδένει καθημερινά, πότε με το φόβο, πότε με την ελπίδα σε κρατά σε διαρκή αναμονή. Σε αυτές τις συνθήκες ανθούν οι σωτήρες. Δίπλα στη σημερινή τρικομματική σωτηρία της χώρας, υπάρχει και η μελλοντική, εκείνη των συριζαίων, που χωρίς αγώνες, χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια, μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, με ανταγωνιστικότητα και ενίσχυση των επιχειρήσεων, θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Η ταξική πάλη πάει περίπατο, οι αγώνες γίνονται ψευδαίσθηση, η ιστορία διαγράφεται, το κεφάλαιο θα μας σώσει. Θα μπορούσε να ήτανε μια κωμωδία της ιστορίας, αλλά για το λαό είναι μια ζωντανή τραγωδία.

Επειδή θαύματα δε γίνονται, μόνη λύση είναι η δική τους οργάνωση στα σωματεία, ο ταξικός προσανατολισμός και αγώνας που φθάνει μέχρι την ανατροπή του συστήματος και δημιουργία των βάσεων του σοσιαλισμού. Η πρόταση του ΚΚΕ δεν είναι νοητικό κατασκεύασμα αλλά πατά στην αδήριτη πραγματικότητα. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει τα σύγχρονα προβλήματα, είναι ξεπερασμένος ιστορικά και όσο επιβιώσει ακόμη θα γίνεται όλο και πιο βάρβαρος όλο και πιο επικίνδυνος. Περιθώρια να γυρίσει πίσω στις καλές κάποτε μέρες του δεν υπάρχουν, πρέπει να ανατραπεί. Πρέπει να ενισχυθεί αποφασιστικά το ταξικό μέτωπο ενότητας. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Κάθε σωματείο, κάθε σύλλογος, κάθε χώρος δουλειάς και μόρφωσης κάθε γειτονιά πρέπει να αφυπνιστεί.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει αν όλα τα μέλη του ΚΚΕ και οι φίλοι δε ριχτούν στη μάχη. Εχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Με γλώσσα απλή, αλλά ουσιαστική, και κυρίως αληθινή, αυτή που πάντα χρησιμοποιεί το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτά το λαό στα μάτια, γιατί πάντα του έλεγε την αλήθεια όταν οι άλλοι τον φούσκωναν στο ψέμα, και σήμερα του υποδεικνύει το μόνο λαϊκό δρόμο όταν οι άλλοι τον παραμυθιάζουν. Στο σημείο αυτό, επιθυμώ να προσθέσω, ότι πρέπει να υπογραμμίζεται και η ευθύνη των εργαζομένων για όσα συμβαίνουν. Για τη δική τους αδιαφορία που φουσκώνει τα πανιά των καπιταλιστών.

Οχι ασφαλώς να ενοχοποιηθεί ο εργαζόμενος για τα εγκλήματα του καπιταλισμού, αλλά να αναλυθεί και η δική του ευθύνη στη διαιώνιση της κατάστασης, όπως ο πατέρας μιλάει στο παιδί του. Στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε μπορεί κάποιοι φίλοι να απογοητευθούν. Αυτό είναι ανθρώπινο. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τη μόνιμη απαισιοδοξία που είναι στάση αντιδραστική. Εμείς γνωρίζουμε, ότι παρά τις δυσκολίες, τα πισωγυρίσματα, τις προδοσίες, τις ανεπάρκειες των ανθρώπων το δίκιο θα νικήσει στο τέλος, η ιστορία θα συνεχίσει την εξελικτική τροχιά της.

Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η διάδοση των θέσεων του κόμματος. Μετά το κλείσιμο του 902tV, την οικονομική δυσπραγία, το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου 2012 η κατάσταση χειροτέρεψε. Τα αστικά μέσα βρήκαν το άλλοθι για πλήρη αποσιώπηση του ΚΚΕ. Οι θέσεις του ΚΚΕ γίνονται στιγμιαίες ανακοινώσεις, μισοτελειωμένες φράσεις χωρίς νόημα. Αντίθετα, διαπρέπουν στον αντικομμουνισμό με πρωτοπορία τα κρατικά μέσα. Βέβαια, δεν περίμενε κανείς διαφορετική συμπεριφορά. Οι αστοί, που έχουν πολύ ανεπτυγμένη ταξική συνείδηση, ξέρουν από πού κινδυνεύουν, ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος.

Η φωνή του ΚΚΕ ξέρουν ότι συνεγείρει συνειδήσεις και την πολεμούν με μίσος και κυρίως με ψέματα. Το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου έδειξε ότι πολλοί άνθρωποι που είναι κοντά μας, δεν γνωρίζουν σε βάθος τις θέσεις μας και αρκούν κάποια κόλπα της αριστερής διαχείρισης για να παγιδευτούν. Το βάρος της προπαγάνδας πέφτει στο Κόμμα και τις Οργανώσεις. Η προπαγάνδιση είναι δύσκολη υπόθεση, χρειάζεται γνώσεις, ετοιμότητα, εκλαΐκευση, απλότητα, πειστικότητα. Ολοι πρέπει να εκπαιδευτούμε. Τα στελέχη μας να γίνουν πολύ καλύτερα. Οι οργανώσεις μας να έρχονται σε επαφή με όλα τα λαϊκά στρώματα. Οι λαϊκές επιτροπές να απλωθούν παντού. Πρέπει να γίνεται καλύτερη προετοιμασία. Χρειάζεται οικονομία δυνάμεων, οικονομία χρόνου.

Η προσπάθεια του Κόμματος να διαφυλάξει την ιστορική μνήμη και να τη μεταδώσει στη νέα γενιά είναι σημαντική και πρέπει να βελτιωθεί.

Μπάμπης Γαλανός

«Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχήν μας ράχη,

«Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχήν μας ράχη,
ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα
σεις το κρασί και τον καπνό που πίνετε μονάχοι
κι εμείς να σας κοιτάζομε με μάτι σαν γαρίδα.
Βαριά φορολογήσετε και το νερό που τρέχει
βάλετε φόρους, βάλετε, η πλάτη μας αντέχει.
*
Ο,τι καλό κι αν έχουμε επάνω σας ας μείνει
στα πρόσωπά μας ας χυθεί του μαρασμού το χρώμα
μ' εμάς το ισοζύγιο του έθνους μας ας γίνει
φορολογήστε και αυτή τη σάρκα μας ακόμα
του σώματός μας κόβετε καμιά παχιά λωρίδα
και τρώγετέ την λαίμαργα μαζί με την πατρίδα.
*
Ο,τι κι αν τρώγουν οι πτωχοί το έθνος ας τα τρώγει
ό,τι κι αν πίνουν οι πτωχοί το έθνος ας τα πίνει
χορταίνετε σαν Λούκουλοι μ' εμάς το σκυλολόγι
κι εμείς θα σας γνωρίζουμε γι' αυτό ευγνωμοσύνη.
Τέτοιοι χωριάτες που 'μαστε αντέχουμε εις όλα
και ούτε τόσον εύκολα τινάζουμε τα κώλα.
*
Πρέπει να είναι οι πολλοί πτωχοί και πεινασμένοι
και οι ολίγοι πάντοτε να βρίσκονται χορτάτοι.
Πρέπει να στέκουν οι πολλοί στα σπίτια των κλεισμένοι
και οι ολίγοι να πηδούν επάνω στο παλάτι.
Πρέπει ο κόσμος ο πολύς να δέχεται τα βάρη
κι ο λιγοστός επάνω του κανένα να μην πάρει.
*
Μ' αυτόν τον νόμον έζησε ο κόσμος και θα ζήσει
τη δύναμή του προσκυνά η κάθε κοινωνία.
Δεν ημπορεί καθένας μας βεβαίως να πλουτίσει
γιατί του κόσμου έπειτα χαλά η αρμονία.
Φτώχεια και πλούτος - ζήτημα του καθενός αιώνος:
Ιδού το τέλος κι η αρχή του φοβερού αγώνος.
*
Λοιπόν κανένας πρόστυχος κεφάλι μη σηκώσει
για τόσα νομοσχέδια μη βγάλει τσιμουδιά.
Εις της πατρίδας τον βωμόν το αίμα του ας δώσει
χωρίς ν' αφήσει στεναγμόν η μαύρη του καρδιά.
Κι αν τώρα πάλι έπεσεν επάνω του ο κλήρος
Πρέπει και πάλι να φανεί γενναίος - μάρτυς - ήρως».

*

(Γ. Σουρής, 1883)

Συγκυβέρνηση - Μεγαλοξενοδόχοι, Αναβάθμιση... της ευέλικτης και ακόμα πιο φθηνής εργασίας

Συγκυβέρνηση - Μεγαλοξενοδόχοι, Αναβάθμιση... της ευέλικτης και ακόμα πιο φθηνής εργασίας 





 Σε ισότιμο «κοινωνικό εταίρο» αναδεικνύεται ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων με λόγο στη διαμόρφωση των κατώτερων μισθών και ημερομισθίων

 Στην αναβάθμιση των μεγαλοξενοδόχων (ΣΕΤΕ) σε ρόλο ισότιμου «κοινωνικού εταίρου» προχωρά η συγκυβέρνηση, αναγνωρίζοντας τον ειδικό ρόλο που καλείται να παίξει ο κλάδος του τουρισμού στην προώθηση της καπιταλιστικής ανάκαμψης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Και βέβαια η αναβάθμιση αυτή μικρή σημασία θα είχε για τους εργαζόμενους αν δε συνοδευόταν με την προώθηση ακόμα πιο ευέλικτων σχέσεων εργασίας, νέων προγραμμάτων χρηματοδότησης των επιχειρήσεων και γενικότερων ανατροπών στην αγορά εργασίας, στις οποίες ο κλάδος των μεγαλοξενοδόχων φιλοδοξεί να πρωτοστατήσει το επόμενο διάστημα.

 Η αναβάθμιση του ΣΕΤΕ, ο οποίος, θυμίζουμε, είχε μαζί με τον ΣΕΒ επιδείξει ιδιαίτερο ζήλο στην προώθηση και νομοθέτηση των τελευταίων αντεργατικών ανατροπών του 3ου μνημονίου, επισφραγίστηκε στη χτεσινή συνάντηση του προέδρου του με τον υπουργό Εργασίας, Γ. Βρούτση, και την υπουργό Τουρισμού, Ο. Κεφαλογιάννη, παρουσία και των εκπροσώπων των 14 εργοδοτικών κλαδικών ενώσεων του συνδέσμου.

 Σε δηλώσεις του ο υπουργός Εργασίας είπε ότι οι εργοδότες του τουριστικού κλάδου αποτελούν για την κυβέρνηση «έναν σημαντικό κοινωνικό συνομιλητή», ο οποίος θα έχει ρόλο ισότιμου θεσμικού εταίρου στην «κοινωνική διαβούλευση για τον κατώτατο μισθό και την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας». Προφανώς είναι και αυτό μια αναγνώριση καθώς ο κλάδος των ξενοδόχων, με τις πλάτες της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας των εργαζομένων, ήταν από τους πρώτους που επέβαλαν μείωση μισθών στους ξενοδοχοϋπαλλήλους μέσω της κλαδικής σύμβασης. Εννοείται βέβαια ότι ο ρόλος τους δεν περιορίζεται εκεί αλλά θα επεκταθεί σε όλο το φάσμα διαμόρφωσης των αξιώσεων των εργοδοτικών οργανώσεων μέσα από την εκπροσώπησή τους σε μια σειρά φορείς, οργανισμούς, ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ.

 Τη συνεργασία μεταξύ των δύο συναρμόδιων υπουργείων ανέδειξε η υπουργός Τουρισμού προκειμένου, όπως είπε, «να αξιοποιηθεί περαιτέρω ο χώρος του τουρισμού ως ένα μεγάλο κοίτασμα απασχόλησης ειδικά για τους νέους». Στην πραγματικότητα βέβαια το κοίτασμα στο οποίο προσβλέπουν κυβέρνηση και μεγαλοξενοδόχοι είναι αυτό του φθηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού. Αλλωστε, ο κλάδος των εργαζομένων στον τουρισμό, όπως και στον επισιτισμό, μαστίζεται από τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, όπως η προσωρινή και μερική απασχόληση, η «εξτρά» απασχόληση, δηλαδή η δουλειά μιας μέρας, η ενοικίαση των εργαζομένων μέσω διαφόρων δουλεμπορικών γραφείων.

 Επιπλέον, με τη λεγόμενη «μαθητεία», για την οποία ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ, Α. Ανδρεάδης, δε διαπιστώνει κανένα πρόβλημα αφού αυτός υπάρχει και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι μεγαλοξενοδόχοι αντικαθιστούν εργαζόμενους με δικαιώματα και στη θέση τους απασχολούν μαθητές χωρίς ασφάλιση (πέρα από το 1% για τον επαγγελματικό κίνδυνο) και με μισθούς - ψίχουλα 300 και 350 ευρώ! Είναι ενδεικτικό ότι, με βάση τελευταία Κοινή Υπουργική Απόφαση, οι ξενοδόχοι μπορούν να απασχολούν μαθητές μέχρι 17% επί του συνόλου του προσωπικού των ξενοδοχείων τους που να προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση (δηλαδή, εκτός ΕΕ οι ξενοδόχοι μπορούν να φέρνουν «καραβιές» μαθητών). Οι μαθητές μέσα στα ξενοδοχεία αντί να κάνουν την πρακτική τους άσκηση δίπλα σε έμπειρους εργαζόμενους, προκειμένου να μάθουν το επάγγελμά τους, υποχρεώνονται σε κανονική εργασία και αντικαθιστούν εργαζόμενους.

 Οσο για τα νέα προγράμματα απασχόλησης για τα οποία έκαναν λόγο οι δύο υπουργοί και σφόδρα ενδιαφέρεται ο ΣΕΤΕ, όπως βέβαια και άλλοι εργοδοτικοί φορείς, αυτά είναι ένας συνδυασμός κατάρτισης και προγραμμάτων stage, δηλαδή ανασφάλιστης εργασίας για 5 μήνες στον ιδιωτικό τομέα, ενώ στο τρίτο στάδιο εφόσον ο εργοδότης κρατήσει στη δουλειά τον νέο τότε το πρόγραμμα επιδοτεί τις ασφαλιστικές εισφορές για ένα χρόνο.


 πηγη: rizospastis.gr

Συγκυβέρνηση - Μεγαλοξενοδόχοι, Αναβάθμιση... της ευέλικτης και ακόμα πιο φθηνής εργασίας

Συγκυβέρνηση - Μεγαλοξενοδόχοι, Αναβάθμιση... της ευέλικτης και ακόμα πιο φθηνής εργασίας 





 Σε ισότιμο «κοινωνικό εταίρο» αναδεικνύεται ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων με λόγο στη διαμόρφωση των κατώτερων μισθών και ημερομισθίων

 Στην αναβάθμιση των μεγαλοξενοδόχων (ΣΕΤΕ) σε ρόλο ισότιμου «κοινωνικού εταίρου» προχωρά η συγκυβέρνηση, αναγνωρίζοντας τον ειδικό ρόλο που καλείται να παίξει ο κλάδος του τουρισμού στην προώθηση της καπιταλιστικής ανάκαμψης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Και βέβαια η αναβάθμιση αυτή μικρή σημασία θα είχε για τους εργαζόμενους αν δε συνοδευόταν με την προώθηση ακόμα πιο ευέλικτων σχέσεων εργασίας, νέων προγραμμάτων χρηματοδότησης των επιχειρήσεων και γενικότερων ανατροπών στην αγορά εργασίας, στις οποίες ο κλάδος των μεγαλοξενοδόχων φιλοδοξεί να πρωτοστατήσει το επόμενο διάστημα.

 Η αναβάθμιση του ΣΕΤΕ, ο οποίος, θυμίζουμε, είχε μαζί με τον ΣΕΒ επιδείξει ιδιαίτερο ζήλο στην προώθηση και νομοθέτηση των τελευταίων αντεργατικών ανατροπών του 3ου μνημονίου, επισφραγίστηκε στη χτεσινή συνάντηση του προέδρου του με τον υπουργό Εργασίας, Γ. Βρούτση, και την υπουργό Τουρισμού, Ο. Κεφαλογιάννη, παρουσία και των εκπροσώπων των 14 εργοδοτικών κλαδικών ενώσεων του συνδέσμου.

 Σε δηλώσεις του ο υπουργός Εργασίας είπε ότι οι εργοδότες του τουριστικού κλάδου αποτελούν για την κυβέρνηση «έναν σημαντικό κοινωνικό συνομιλητή», ο οποίος θα έχει ρόλο ισότιμου θεσμικού εταίρου στην «κοινωνική διαβούλευση για τον κατώτατο μισθό και την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας». Προφανώς είναι και αυτό μια αναγνώριση καθώς ο κλάδος των ξενοδόχων, με τις πλάτες της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας των εργαζομένων, ήταν από τους πρώτους που επέβαλαν μείωση μισθών στους ξενοδοχοϋπαλλήλους μέσω της κλαδικής σύμβασης. Εννοείται βέβαια ότι ο ρόλος τους δεν περιορίζεται εκεί αλλά θα επεκταθεί σε όλο το φάσμα διαμόρφωσης των αξιώσεων των εργοδοτικών οργανώσεων μέσα από την εκπροσώπησή τους σε μια σειρά φορείς, οργανισμούς, ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ.

 Τη συνεργασία μεταξύ των δύο συναρμόδιων υπουργείων ανέδειξε η υπουργός Τουρισμού προκειμένου, όπως είπε, «να αξιοποιηθεί περαιτέρω ο χώρος του τουρισμού ως ένα μεγάλο κοίτασμα απασχόλησης ειδικά για τους νέους». Στην πραγματικότητα βέβαια το κοίτασμα στο οποίο προσβλέπουν κυβέρνηση και μεγαλοξενοδόχοι είναι αυτό του φθηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού. Αλλωστε, ο κλάδος των εργαζομένων στον τουρισμό, όπως και στον επισιτισμό, μαστίζεται από τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, όπως η προσωρινή και μερική απασχόληση, η «εξτρά» απασχόληση, δηλαδή η δουλειά μιας μέρας, η ενοικίαση των εργαζομένων μέσω διαφόρων δουλεμπορικών γραφείων.

 Επιπλέον, με τη λεγόμενη «μαθητεία», για την οποία ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ, Α. Ανδρεάδης, δε διαπιστώνει κανένα πρόβλημα αφού αυτός υπάρχει και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι μεγαλοξενοδόχοι αντικαθιστούν εργαζόμενους με δικαιώματα και στη θέση τους απασχολούν μαθητές χωρίς ασφάλιση (πέρα από το 1% για τον επαγγελματικό κίνδυνο) και με μισθούς - ψίχουλα 300 και 350 ευρώ! Είναι ενδεικτικό ότι, με βάση τελευταία Κοινή Υπουργική Απόφαση, οι ξενοδόχοι μπορούν να απασχολούν μαθητές μέχρι 17% επί του συνόλου του προσωπικού των ξενοδοχείων τους που να προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση (δηλαδή, εκτός ΕΕ οι ξενοδόχοι μπορούν να φέρνουν «καραβιές» μαθητών). Οι μαθητές μέσα στα ξενοδοχεία αντί να κάνουν την πρακτική τους άσκηση δίπλα σε έμπειρους εργαζόμενους, προκειμένου να μάθουν το επάγγελμά τους, υποχρεώνονται σε κανονική εργασία και αντικαθιστούν εργαζόμενους.

 Οσο για τα νέα προγράμματα απασχόλησης για τα οποία έκαναν λόγο οι δύο υπουργοί και σφόδρα ενδιαφέρεται ο ΣΕΤΕ, όπως βέβαια και άλλοι εργοδοτικοί φορείς, αυτά είναι ένας συνδυασμός κατάρτισης και προγραμμάτων stage, δηλαδή ανασφάλιστης εργασίας για 5 μήνες στον ιδιωτικό τομέα, ενώ στο τρίτο στάδιο εφόσον ο εργοδότης κρατήσει στη δουλειά τον νέο τότε το πρόγραμμα επιδοτεί τις ασφαλιστικές εισφορές για ένα χρόνο.


 πηγη: rizospastis.gr

Ανακοίνωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για τη λίστα Λαγκάρντ

Ανακοίνωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για τη λίστα Λαγκάρντ

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή έχει ζητήσει τη δημοσιοποίηση των ονομάτων που περιέχονται στη λίστα Λαγκάρντ και τη διενέργεια ελέγχου με όλους τους τρόπους.

Η προσπάθεια συγκάλυψης από τις κυβερνήσεις που χειρίσθηκαν την υπόθεση, είναι πρόκληση απέναντι στο λαό που όλα αυτά τα χρόνια δέχεται μια ανελέητη επίθεση.

Οι πολιτικές ευθύνες των κατ' εξοχήν αρμοδίων υπουργών είναι προφανείς. Το ΚΚΕ εκτιμά ότι με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία, υπάρχουν ενδείξεις για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, για την αναζήτηση ποινικών ευθυνών για τους δύο υπουργούς: Γεώργιο Παπακωνσταντίνου (νόθευση εγγράφου, υπεξαγωγή εγγράφου, απιστία, παράβαση καθήκοντος, πλαστογραφία) και Ευάγγελο Βενιζέλο (υπεξαγωγή εγγράφου, απιστία και παράβαση καθήκοντος) για τα οποία η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα τοποθετηθεί αναλυτικά στη Βουλή.

Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ επισημαίνει ότι η έρευνα της υπόθεσης δεν πρέπει να περιορισθεί μόνον στους πιο πάνω αναφερόμενους, αλλά θα πρέπει να αναζητήσει ευθύνες και κάθε άλλου εμπλεκομένου, και ιδιαίτερα του Γεωργίου Παπανδρέου και του Λουκά Παπαδήμου που ως πρωθυπουργοί είχαν την πρώτη τουλάχιστον πολιτική ευθύνη.

Η ανάγκη αναζήτησης των πολιτικών και ποινικών ευθυνών κάθε εμπλεκομένου δεν μπορεί και δεν πρέπει να εμποδίσει το λαό να δει ότι η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ δεν είναι παρά μόνον η κορυφή του παγόβουνου.

Εκείνοι που τα ονόματα τους φιγουράρουν στις διάφορες λίστες δεν είναι εργαζόμενοι άνθρωποι του μόχθου. Είναι μεγαλοεπιχειρηματίες, κεφαλαιοκράτες και τα χρήματα που μετέφεραν σε ξένες τράπεζες είτε με νόμιμο, είτε με λιγότερο νόμιμο τρόπο, είναι ένα μόνον μέρος από τον τεράστιο πλούτο που έχουν συγκεντρώσει, ξεζουμίζοντας κυριολεκτικά το λαό. Γι' αυτούς δουλεύει το αστικό κράτος με τους νόμους του και η ΕΕ. Τις δικές τους ανάγκες υπηρετεί η ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων που κατοχυρώνουν η ΕΕ και οι ευρωπαϊκές Συνθήκες που δε σηκώνουν καμία βελτίωση, όπως υποκριτικά ισχυρίζονται αυτοί που σήμερα σηκώνουν τη ρομφαία κατά της διαφθοράς.

Τα κόμματα αυτά υποκρίνονται ότι με τη διερεύνηση της υπόθεσης θέλουν να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή, την οποία θεωρούν, αποπροσανατολιστικά, ως αιτία της κρίσης. Στην πράξη, χρησιμοποιούν τη φοροδιαφυγή ως πρόσχημα για να εντείνουν τη φοροεπιδρομή σε βάρος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Ενώ, αντίθετα, δίνουν νέα προνόμια, φοροελαφρύνσεις και διάφορες άλλες απλόχερες παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο, με πρόσχημα την ανάπτυξη και τη στήριξη της «υγιούς επιχειρηματικότητας».

Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν για να καλλιεργήσουν τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση, ώστε να διευκολυνθεί το πέρασμα των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων. Διεκδικώντας την πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης και την απόδοση των ευθυνών σε όλους όσοι εμπλέκονται, πρέπει ταυτόχρονα να κλιμακώσει την πάλη του για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, να διεκδικήσει τη δική του εξουσία, τον πλούτο που παράγει.

    

ΥΠΟΘΕΣΗ ΛΙΣΤΑΣ ΛΑΓΚΑΡΝΤ

Διεργασίες σε δικαστικό και πολιτικό επίπεδο

Συνεχίζονται οι καταθέσεις στους οικονομικούς εισαγγελείς. Την άλλη βδομάδα η συζήτηση των προτάσεων για προανακριτική της Βουλής

Στους οικονομικούς εισαγγελείς Γ. Πεπόνη και Σ. Μουζακίτηπροσήλθαν χτες με τους συνηγόρους τους, για να δώσουν εξηγήσεις ως ύποπτοι, η ξαδέρφη του πρώην υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωσταντίνου, Ε. Παπακωνσταντίνου, ο σύζυγός της, Σ. Σικιαρίδης και ο άντρας της αδερφής της Μαρίνας, Α. Ρωσσώνης. Πρόκειται για τα τρία πρόσωπα των οποίων τα ονόματα υπήρχαν στην πρωτότυπη λίστα Λαγκάρντ και αφαιρέθηκαν στη συνέχεια.

Οι εξηγήσεις που τους ζητούνται είναι για τα κακουργήματα της ηθικής αυτουργίας σε υπεξαγωγή και νόθευση εγγράφου με βάση τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου, φοροδιαφυγή, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και για το πλημμέλημα της ηθικής αυτουργίας σε παράβαση καθήκοντος.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο υπόμνημα που κατέθεσε η Ε. Παπακωσταντίνου και ο σύζυγός της, υποστήριξαν ότι οι καταθέσεις τους δικαιολογούνται από τα εισοδήματα και τις φορολογικές τους δηλώσεις. Μέχρι το 2005, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, ανέρχονταν σε 4.200.000 ευρώ, ενώ μετά το 2005 ήταν 6.300.000 ευρώ.

Ο Α. Ρωσσώνης, δικαιούχος του μη ενεργού λογαριασμού, υποστήριξε ότι τον είχε κλείσει το 2005 και έφερε τα χρήματα στη χώρα, κάνοντας χρήση του νόμου Αλογοσκούφη για επαναπατρισμό κεφαλαίων. Ο λογαριασμός, υποστήριξε, περιείχε 750.000 ευρώ, συν 150.000 δολάρια, τα όποια δήλωσε και φορολογήθηκαν.

Στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι δηλώσεις του συνηγόρου τους, που είπε ότι«το όλο θέμα δεν αφορά τους πελάτες μου. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει στοιχείο που να σχετίζεται με την αλλοίωση της λίστας, τα χρήματα ήταν όλα νόμιμα». Επιπρόσθετα, οι συγγενείς του Γ. Παπακωνσταντίνου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, δήλωσαν ότι ποτέ, ούτε πριν, ούτε μετά τη διαρροή της λίστας και την ενημέρωσή από την τράπεζα, ειδοποίησαν τον πρώην υπουργό για τις καταθέσεις που διατηρούσαν στην HSBC. Επομένως, δεν θα μπορούσαν να του ζητήσουν να απαλείψει τα ονόματά τους.

Προθεσμία για τις συμπληρωματικές καταθέσεις έλαβαν οι πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ι. Διώτης και Γ. Καπελέρης, οι οποίοι είχαν κληθεί επίσης χτες να καταθέσουν στους οικονομικούς εισαγγελείς. Σύμφωνα με δικαστικές πηγές, η αντιγραφή του στικ που έδωσε ο Γ. Παπακωνσταντίνου στον Ι. Διώτη, φέρεται να έγινε στα χέρια του δεύτερου. Δεν διευκρινίζεται όμως σε ποιανού τα χέρια βρίσκονταν το στικ, όταν αφαιρέθηκαν τα ονόματα των συγγενών του πρώην υπουργού Οικονομικών.

Διαγκωνίζονται για τις εντυπώσεις

Στο μεταξύ, κατατέθηκε χτες στη Βουλή η πρόταση των Ανεξάρτητων Ελλήνων, με τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών, για τη σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, με αίτημα τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών για τους πρώην πρωθυπουργούς Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου, καθώς τους πρώην υπουργούς Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο και Γ. Παπακωνσταντίνου.

Η πρόταση των Ανεξάρτητων Ελλήνων αφορά τα αδικήματα της νόθευσης και υπεξαγωγής εγγράφου, της απιστίας σχετικά με την υπηρεσία, της παράβασης καθήκοντος και της άμεσης συνέργειας σε φοροδιαφυγή. Την πρόταση συνυπογράφουν συνολικά 37 βουλευτές (18 των Ανεξάρτητων Ελλήνων, 18 της Χρυσής Αυγής και ο ανεξάρτητος βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος).

Συνεχίζεται παράλληλα η επικοινωνιακή αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, με τον Ευ. Βενιζέλο να λέει χτες με ομιλία του στη Γραμματεία της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «θέλει να καταστήσει τη λίστα Λαγκάρντ μοχλό επίθεσης κατά του ΠΑΣΟΚ».

Για να βγάλει λάδι το κόμμα του στον επικοινωνιακό κουρνιαχτό που σηκώνεται γύρω από τη λίστα, ο Ευ. Βενιζέλος πρόσθεσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται για την ουσία της υπόθεσης αλλά για τη δημιουργία εντυπώσεων» και χαρακτήρισε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής «κείμενο που είναι πολιτικά και ηθικά κατάπτυστο, σαν προκήρυξη της βίλας Αμαλία». Οπως υποστήριξε ο Ευαγ. Βενιζέλος η επίθεση εναντίον του και εναντίον του Γ. Παπανδρέου, «γίνεται γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εγγυητής της σταθερότητας της χώρας».

Συνάντηση περίπου μιας ώρας είχαν χτες ο Ευ. Βενιζέλος με τον Γ. Παπανδρέου, όπου σύμφωνα με πληροφορίες συζητήθηκε η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και η στάση που θα κρατήσει το ΠΑΣΟΚ στην ψηφοφορία των προτάσεων που κατατέθηκαν στη Βουλή. Την επόμενη βδομάδα και κατά πάσα πιθανότητα την ερχόμενη Πέμπτη ή Παρασκευή θα στηθούν στη Βουλή τέσσερις κάλπες για τη σύσταση προανακριτικών επιτροπών που θα αφορούν τα πρόσωπα των δύο πρώην υπουργών Οικονομικών και των δύο πρώην πρωθυπουργών.

Ξεπουλαμεεεεεεεε

Η Μαρίνα Κέρκυρας, και επίσημα στους Τούρκους

Συνεχίζεται η οικονομική επεκτατική πολιτική των Τούρκων, οι οποίοι σε μία περίοδο όπου η Ελλάδα ξεπουλά την περιουσία της λόγω κρίσης, αγοράζει ό,τι βρει: από κτηνοτροφικές μονάδες μέχρι μαρίνες – μεταξύ αυτών και της Κέρκυρας. Όπως είχε γράψει εδώ και καιρό το CorfuPress.com, το τουρκικό ενδιαφέρον για τις μαρίνες υπό ιδιοκτησία του ομίλου Κυριακούλη, ήταν έντονο. Χθες, ανακοινώθηκε και η τελική συμφωνία του ομίλου Dogus (κολοσσός στη γείτονα χώρα) για την εξαγορά του 51% της εταιρείας MedMarinas η οποία διαχειρίζεται τις μαρίνες των Γουβιών, της Λευκάδας, ενώ διαθέτει και ποσοστό και στη μαρίνα της Ζέας.
Έτσι, ο τουρκικός όμιλος ελέγχει πλέον ένα τεράστιο δίκτυο μαρινών που ξεκινά από την Κροατία μέχρι τα τουρκικά παράλια της Μικράς Ασίας, με δυναμικότητα 8.489 θέσεων (από τις 5.143 τις οποίες είχε πριν εξαγοράσει τις ελληνικές μαρίνες).
Ο τουρκικός όμιλος Dogus, απασχολεί περίπου 30.000 εργαζόμενους και η περιουσία του είχε αποτιμηθεί στα τέλη του 2011 σε 89 δισ. δολάρια.
Για την είσοδο της εταιρίας στα της Ελλάδας, «όχημα» ήταν και η εταιρία Lamda Development του Ομίλου Λάτση, με την οποία ο Dogus διαθέτει από κοινού (με 50%) τη μαρίνα Φλοίσβου.

Ποιες οι επιπτώσεις στον ελληνικό τουρισμό;

Ανησυχία προκαλεί σε τουριστικούς κύκλους της Κέρκυρας που δραστηριοποιούνται στη ναυτιλία και το θαλάσσιο τουρισμό, η δυναμική που αναπτύσσει η Τουρκία η οποία ελέγχει πλέον σε μεγάλο βαθμό τη ροή σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Έχοντας στην κατοχή της ένα δίκτυο μαρινών σε όλη την περιοχή, αποκτά τη δυνατότητα διαμόρφωσης της τιμολογιακής πολιτικής, των συνθηκών ανταγωνισμού, των μαρινών – αφετηρίας ή προορισμού, των μαρινών που θα είναι κυρίως ενδιάμεσοι σταθμοί...

Και ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια...

Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει ρεπορτάζ του έγκριτου πολιτικού περιοδικού «Επίκαιρα», το οποίο σε τεύχος του τον περασμένο Δεκέμβριο σχετικά με την τουρκική πολιτική εξαγορών μαρινών και άλλων τουριστικών μονάδων στην Ελλάδα, φέρει στην επιφάνεια μία άλλη παράμετρο για την οποία, σύμφωνα με πληροφορίες του περιοδικού, έχει ήδη αντιδράσει έντονα το ελληνικό στρατιωτικό επιτελείο. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι Τούρκοι έχουν μεταξύ άλλων στόχο να μετατρέψουν τις ελληνικές μαρίνες σε τουρκικές βάσεις – παρατηρητήρια, από όπου θα ελέγχουν τον ελληνικό θαλάσσιο χώρο. «Η κυβέρνηση δείχνει να κωφεύει επιδεικτικά στις σφοδρές αντιρρήσεις του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ το πρόσταγμα δεν το έχει άλλος από τον υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, που μαζί με τους δανειστές κυβερνούν αυτή τη χώρα», αναφέρει το δημοσίευμα, το οποίο υπογραμμίζει: «H σημαντικότερη διάσταση του θέματος τίθεται από απόψεως εθνικής ασφαλείας, η οποία αγνοήθηκε τελείως παρά το γεγονός ότι ο νόμος απαγορεύει την πώληση ακινήτων ή παραχώρησή τους στη γειτονική χώρα, κάτι που προφανώς “ξεχάστηκε” μπροστά στην ανάγκη να καλύψουμε τις υποχρεώσεις μας έναντι των δανειστών μας.
Λίγα παραδείγματα από την άποψη αυτή: Oι τουρκικές εταιρείες θα μπορούν να εγκαταστήσουν στις μαρίνες ραντάρ επιφανείας με πρόσχημα την ασφαλή προσέγγιση σκαφών, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να αποκτήσουν αντίστοιχα με τα δικά μας παρατηρητήρια στο Αιγαίο.
Επίσης, κλειστό κύκλωμα τηλεοράσεως (CTV) για τους ίδιους λόγους (ασφάλεια των σκαφών της μαρίνας), με το οποίο θα ελέγχονται οι πάντες και τα πάντα σε ευρύτερη περιοχή και ακόμη και κάμερες νυχτερινής παρατηρήσεως, με τις οποίες ο έλεγχος αυτός θα μπορεί να γίνεται επί εικοσιτετραώρου βάσεως.
Αν δει κανείς τον έλεγχο αυτό, ρίχνοντας μια ματιά στο χάρτη (Αιγαίο, Ιόνιο, Κρήτη, άκρον της Πελοποννήσου) με όλες αυτές τις θέσεις αυτών, θα καταλάβει τη σημασία των εξελίξεων, όταν μόνο για παραχώρηση της μαρίνας της Μυτιλήνης οι αντιδράσεις του Πολεμικού Ναυτικού ήταν κάτι περισσότερο από έντονες, χωρίς φυσικά να ληφθούν υπ’ όψιν».
Επίσης, σημειώνεται ότι «οι Τούρκοι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι πασίγνωστοι για τη στενή συνεργασία και διασύνδεσή τους με το τουρκικό κράτος, ακόμα και σε ζητήματα προμηθειών στρατιωτικού υλικού»...

Κουίκ: Μέτοχος στη Dogus είναι ο τουρκικός στρατός!

Το θέμα ανέδειξε σήμερα σε δήλωσή του και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, υπεύθυνος βουλευτής του κόμματος για τα Επτάνησα, Τέρενς Κουίκ, ο οποίος υποστήριξε ότι η εταιρία Dogus έχει ως μέτοχό της μεταξύ άλλων τον τουρκικό στρατό! «Η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη παραδίδει μία - μία τις μαρίνες της Ελλάδας στα χέρια των Τούρκων. Μετά τη μαρίνα της Μυτιλήνης και μετά τη μαρίνα του Φλοίσβου μόλις πριν από λίγες μέρες, σήμερα έγινε γνωστό ότι η Άγκυρα κατάφερε να βάλει στο χέρι και τις μαρίνες της Ζέας, της Κέρκυρας και της Λευκάδας. Η εξαγορά έγινε από τον τουρκικό όμιλο Dogus με τη θυγατρική D-Marin, στο 51% του μετοχικού κεφαλαίου της ελληνικής εταιρίας MedMarinas. Και μια «μικρή» λεπτομέρεια: η D-Marin είναι η εταιρία στο μετοχικό κεφάλαιο της οποίας μετέχει το Μετοχικό Ταμείο του στρατού της Τουρκίας! Υπενθυμίζω ότι πρόσφατα σε web τηλεοπτική εκπομπή του δημοσιογράφου Νίκου Χατζηνικολάου, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ Νίκος Τσούκαλης, μου είχε πει χωρίς περιστροφές ότι το κόμμα του δεν έχει καμία αντίρρηση οι Τούρκοι να πάρουν στα χέρια τους την όποια μαρίνα θέλουν. Μήπως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε ότι είμαστε κοντά στο να μας τοποθετήσουν και Τούρκο Υπουργό Θαλασσίου Τουρισμού;»

Με αφορμή τη λίστα Λαγκάρντ

Με αφορμή τη λίστα Λαγκάρντ

Η υπόθεση «λίστα Λαγκάρντ» είναι συνυφασμένη με τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνονται στην Ελλάδα από την εξελισσόμενη βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση, τις τεράστιες δυσκολίες στη διαχείρισή της από το αστικό πολιτικό σύστημα για την έξοδο σε όφελος του κεφαλαίου, που σημαίνει όσο το δυνατό λιγότερη καταστροφή του, δημιουργία συνθηκών ανάκαμψης, άρα επενδύσεις με σίγουρη κερδοφορία και ταυτόχρονα χειραγώγηση των εργαζομένων σ' αυτή την πολιτική. Στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιείται ως μοχλός προκειμένου να εμφανιστεί ότι το αστικό πολιτικό σύστημα χτυπά τη φοροδιαφυγή, άρα ενδιαφέρεται να γίνει δίκαιο στα μάτια του λαού, καλλιεργώντας ψυχολογία και περνώντας στη συνείδησή του ότι οι εργαζόμενοι που πληρώνουν τους φόρους τους δεν πρέπει να αισθάνονται αδικημένοι, αφού τους καπιταλιστές που φοροδιαφεύγουν τους κυνηγά το αστικό κράτος και θα πληρώσουν. Ετσι χάνεται το γεγονός ότι οι καπιταλιστές φοροαπαλλάσσονται με τους νόμους του αστικού κράτους, ότι οι φόροι που πληρώνει ο λαός συνεχώς μεγαλώνουν, το κρατικό χρήμα ενισχύει πολύμορφα το κεφάλαιο για επενδύσεις.

***

Η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν αδιάθετα κεφάλαια, τα οποία περιμένουν τη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για να επενδυθούν. Ετσι θα αρχίσει η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Τα χρήματα στις ελβετικές τράπεζες όπως και σε όλες τις τράπεζες είναι κεφάλαιο. Που μέρος του μπορεί να επενδυθεί ή να δοθεί ως δάνεια για να γίνουν επενδύσεις. Είναι επίσης γεγονός ότι ξαναφούντωσε η φιλολογία για την ανάγκη κατάλληλης πολιτικής επανόδου τέτοιων κεφαλαίων από την Ελβετία στην Ελλάδα με την ελάχιστη φορολογία. Επομένως, η λίστα Λαγκάρντ χρησιμοποιείται και ως τέτοιος μοχλός. Επίσης, επανήλθαν στο πεδίο της αστικής πολιτικής αντιπαράθεσης ζητήματα λειτουργίας των θεσμών του κράτους και αντιμετώπισης των δήθεν δυσλειτουργιών τους ή των «αρρωστημένων» λειτουργιών τους, έτσι που να αποτρέπει την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων. Δεν είναι τυχαίο ότι επανέρχεται, για παράδειγμα, το ζήτημα του νόμου περί ευθύνης υπουργών που λένε οι αστοί ότι είναι ατελής, ή ότι πρέπει να ξαναδούν μαζί με την ύπαρξη των οικονομικών εισαγγελέων και του ΣΔΟΕ τη λειτουργία αυτών των θεσμών, όπως και άλλων κρατικών θεσμών έτσι που να δημιουργηθεί ένα «υγιές» περιβάλλον για υγιείς επενδύσεις, μαζί με την απλοποίηση των διαδικασιών για επενδύσεις. Οτι έτσι θα χτυπηθεί τάχα και η διαπλοκή αστών πολιτικών ή αστικών κομμάτων με τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Και όλ' αυτά σε συνδυασμό με την καλλιέργεια ψυχολογίας στο λαό ότι το αστικό πολιτικό σύστημα κάνει «αυτοκάθαρση», άρα γίνεται «ηθικό», δεν είναι «βρώμικο», επομένως πρέπει να το εμπιστεύεται ο λαός. Αλλος ένας αποπροσανατολισμός ως προς την ταξική ουσία, ότι δηλαδή αυτό το πολιτικό σύστημα, «καθαρό» ή «βρώμικο», υπηρετεί το κεφάλαιο, γίνεται ολοένα και πιο βαθιά αντεργατικό, αντιλαϊκό.

***

Ταυτόχρονα, η λίστα Λαγκάρντ αξιοποιείται ως μοχλός στην πορεία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Πρώτ' απ' όλα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι με την έναρξη της κρίσης και την προσπάθεια διαχείρισής της με μοχλό τα μνημόνια προκειμένου να κάνουν πάμφθηνη για το κεφάλαιο την εργατική δύναμη, εντάθηκε η αστική προπαγάνδα για τις ευθύνες του μεταπολιτευτικού αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του όσον αφορά την κρίση, με κατακλείδα την αναγκαιότητα ριζικών αλλαγών σ' αυτό. Η κάλπικη αντιπαράθεση γύρω από τα μνημόνια και οι εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 επέδρασαν σ' αυτό, άνοιξαν το δρόμο στην εμφάνιση ενός νέου δίπολου, με βασικό πυρήνα στον έναν πόλο τη ΝΔ αλλά με αρκετά μειωμένη τη δύναμή της και τον ΣΥΡΙΖΑ στον άλλο πόλο. Και ένα ΠΑΣΟΚ σε αποσύνθεση. Συγκυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ έχουν οξύνει τη μεταξύ τους αντιπαράθεση γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα και μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στο στόχαστρό του τον πρωθυπουργό, μιλώντας για «ομερτά». Ετσι, η λίστα αξιοποιείται στην αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο μείγματα πολιτικής διαχείρισης της κρίσης, επιδρά στο αστικό πολιτικό σύστημα και στην αναμόρφωσή του, με επιδίωξη την υποταγή του λαού ή στη «σκληρή» πολιτική της συγκυβέρνησης, ή στην «ήπια» του ΣΥΡΙΖΑ. Με την «επιχείρηση καθαρά χέρια» αναμορφώθηκε το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ιταλία, αστικά κόμματα όπως το Χριστιανοδημοκρατικό και το Σοσιαλιστικό εξαφανίστηκαν και στη θέση τους εμφανίστηκαν νέα, όπως του Μπερλουσκόνι και άλλα.

***

Δεν πρέπει δε σ' αυτή την κόντρα να περνά απαρατήρητη η σχέση της με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία με επίκεντρο την Ελλάδα και με δεδομένο το μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και μοιρασιάς τομέων της οικονομίας στα διάφορα μονοπώλια και στις συμπράξεις τμημάτων του κεφαλαίου στην Ελλάδα μαζί τους, όπως και στον τομέα Ενέργειας, που λόγω γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας βρίσκεται στο επίκεντρο των ανταγωνισμών. Ανταγωνισμοί που έχουν σχέση με τους ανταγωνισμούς διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου στην Ελλάδα και αξιοποιούνται από τα κόμματα της διαχείρισης, που βεβαίως εκφράζουν αυτά τα διαφορετικά συμφέροντα με διαφορετικές επιλογές συμμάχων εκτός Ελλάδας. Η ΝΔ βασικά με Γερμανία, ο ΣΥΡΙΖΑ με το Νότο της ΕΕ, τις ΗΠΑ, όπως διαφαίνεται ως τώρα, ενώ βάζει και ζήτημα «όχι πάση θυσία στο ευρώ», άρα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο διαχείρισης και εκτός ευρώ αν χρειαστεί. Γι' αυτό μελετά τη διαχείριση Βραζιλίας και Αργεντινής.

Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι και στη μια και στην άλλη περίπτωση, όπως και στην υπόθεση «λίστα Λαγκάρντ», πρόκειται για διαχείριση του καπιταλισμού, άρα αντεργατική, αντιλαϊκή, να μη συνταχτεί με τα συμφέροντα διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου, να συσπειρωθεί για αγώνα ρήξης, ανατροπής.

Ποιον ωφελούν οι «περιφερειακές ενώσεις» στη Λατινική Αμερική;

Ποιον ωφελούν οι «περιφερειακές ενώσεις» στη Λατινική Αμερική;

-- Τι είναι η «περιφερειακή ολοκλήρωση της Νότιας Αμερικής», που εκθειάζει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των συντακτών» για τη Λατινική Αμερική, αναφέρει: «Τέθηκε η περιφερειακή ολοκλήρωση της Νότιας Αμερικής ως βασικό στοιχείο διασφάλισης της αυτονομίας των λαών της περιοχής από τις αγορές και τις ΗΠΑ, γεγονός που ταυτίζεται με τη δική μας πεποίθηση για την κοινή μοίρα των ευρωπαϊκών λαών». Σε άλλες συνεντεύξεις και σε αρθρογραφία, διατυπώνεται η άποψη ότι οι περιφερειακές αυτές ενώσεις αποτελούν «εναλλακτική» και «αντίπαλο δέος» στις ΗΠΑ συχνά και με «αντιιμπεριαλιστικές» κορόνες. Ποια είναι η πραγματικότητα; Καταρχήν, όντως στη Λατινική Αμερική έχουν γίνει κυβερνητικές αλλαγές, με διαφοροποιήσεις από χώρα σε χώρα. Σε διάκριση με τα προηγούμενα αστικά καθεστωτικά κόμματα, που κυριαρχούσαν για δεκαετίες και ευθύνονται και για δικτατορίες που ματοκύλισαν τους λαούς της περιοχής, άρχισαν να εφαρμόζουν κάποια μέτρα ανακούφισης των λαών. Αυτή η «νέα» διαχείριση σοσιαλδημοκρατικού τύπου, που εφαρμόζεται με διαφορές βεβαίως από χώρα σε χώρα, από τις περισσότερες λεγόμενες «αριστερές κυβερνήσεις» της Λατινικής Αμερικής, σε πολλές από αυτές με την επονομαζόμενη θεωρία του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα», αποδεικνύει και τα όριά της. Πρόκειται για παραλλαγή των θεωριών «εξανθρωπισμού του καπιταλισμού», αφού η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής «ζει και βασιλεύει».

Στην εφημερίδα «Δρόμος της αριστεράς» (20/12/2012), δημοσιεύτηκε άρθρο, με τίτλο «Μια σύντομη ξενάγηση στα εγχειρήματα της Βενεζουέλας, της Βολιβίας και του Εκουαδόρ», του Τζέιμς Πέτρας. Γράφει: «Η Βενεζουέλα σήμερα είναι μια μεικτή οικονομία, με τον ιδιωτικό τομέα να κυριαρχεί. Ενώ η κυβέρνηση έχει αυξήσει κατά πολύ τις κοινωνικές δαπάνες, δεν έχει μειώσει τη μεγάλη συγκέντρωση πλούτου και εισοδήματος στις ανώτερες τάξεις. Οι προτάσεις αγροτικής μεταρρύθμισης του καθεστώτος δεν κατάφεραν να αλλάξουν τη σχέση ανάμεσα στους εργάτες γης, τους αγρότες και μεγάλους γαιοκτήμονες». Για τη Βολιβία γράφει: «Η οικονομική στρατηγική του Μοράλες βασίζεται στην τριπλή συμμαχία ανάμεσα στις αγρο-μεταλλευτικές πολυεθνικές, στους μικρομεσαίους καπιταλιστές και στο ινδιάνικο και συνδικαλιστικό κίνημα. Εχει διοχετεύσει εκατομμύρια σε επιχορηγήσεις "συνεταιρισμών" που στην πραγματικότητα είναι μικρομεσαίοι ιδιοκτήτες μεταλλείων που εκμεταλλεύονται μισθωτή εργασία. Η πιο εντυπωσιακή πλευρά της οικονομικής πολιτικής στη Βολιβία είναι η αυξανόμενη έκταση των επενδύσεων ξένων πολυεθνικών εταιρειών... δεν έχει αλλάξει τίποτα στις ταξικές ανισότητες. Οι πιο πλούσιες 100 οικογένειες της Σάντα Κρουζ εξακολουθούν να κατέχουν πάνω από το 80% της εύφορης γης, ενώ πάνω από το 80% των αγροτών και των Ινδιάνων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας».

Για το Εκουαδόρ γράφει: «Η πιο εντυπωσιακή απόκλιση από κάθε σοσιαλισμό είναι η εμμονή και επέκταση της ξένης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στις στρατηγικής σημασίας εξορύξεις και πηγές ενέργειας. Μακρόχρονα συμβόλαια εξόρυξης μεγάλης κλίμακας έδωσαν στις ξένες εταιρείες τον πλειοψηφικό έλεγχο στους βασικούς τομείς ξένου συναλλάγματος και εξαγωγικών κερδών. Η παραχώρηση των τηλεπικοινωνιακών μονοπωλίων σε ιδιωτικές εταιρείες και οι περιοριστικοί όροι για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα έχουν οδηγήσει σε αύξηση των απεργιών και των διαμαρτυριών». Τα κράτη αυτά προχωράνε και σε περιφερειακές συνεργασίες και ολοκληρώσεις. Η πιο προωθημένη απ' όλες είναι η Μπολιβαριανή Συμμαχία για την Αμερική (ΑLBA), όπου συμμετέχουν η Βενεζουέλα, η Κούβα, η Βολιβία, η Νικαράγουα, το Εκουαδόρ, οι μικρές νησιωτικές χώρες της Καραϊβικής. Ομως η συμμετοχή της σοσιαλιστικής Κούβας δεν αλλάζει το χαρακτήρα αυτής της διακρατικής συμμαχίας ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη. Είναι ενάντια στις ΗΠΑ, αλλά όχι ενάντια στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Πολύ περισσότερο, δε χωράνε αυταπάτες για άλλες ενώσεις όπως η Ενωση των Εθνών της Νότιας Αμερικής UNASUR (συμμετέχουν Αργεντινή, Βολιβία, Βραζιλία, Χιλή, Κολομβία, Βενεζουέλα, Εκουαδόρ, Παραγουάη, Περού, Σουρινάμ, Ουρουγουάη, Γκουιάνα), όλες καπιταλιστικές χώρες. Συνυπάρχει η ενοποίηση με τους ανταγωνισμούς. Η Βραζιλία, για παράδειγμα, μια ισχυρή καπιταλιστική οικονομία, πρωταγωνιστεί για λογαριασμό των μονοπωλίων της σε διεθνούς επιπέδου συνεργασίες όπως η BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική).

Ταυτόχρονα, υπάρχει ένα πλήθος άλλων ενώσεων που δείχνουν την ένταση του ανταγωνισμού μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων της περιοχής, αλλά και όλου του πλανήτη, για τον τεράστιο πλούτο που υπάρχει σε χώρες όπου τα ποσοστά φτώχειας και ανέχειας για τα λαϊκά στρώματα «χτυπάνε κόκκινο». Τέτοιες είναι: Η Αγορά του Νότου (Mercosur), όπου συμμετέχουν οι Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Παραγουάη και πρόσφατα η Βενεζουέλα. Η Κοινότητα Λατινοαμερικανικών και χωρών της Καραϊβικής (CELAC) που δημιουργήθηκε το Φλεβάρη του 2010 και περιλαμβάνει όλες τις χώρες της περιοχής. Εμφανίζεται ως «αντίπαλο δέος» στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών που συμμετέχουν και οι ΗΠΑ, Καναδάς. Παράλληλα αναπτύσσονται συνεργασίες με τον Αραβικό Σύνδεσμο, διμερείς συνεργασίες μονοπωλιακών ομίλων, όπως με την Κίνα, την ΕΕ και τις ΗΠΑ και με χώρες του Ειρηνικού Ωκεανού. Επίσης, οι ΗΠΑ με στενούς συμμάχους τους, όπως η Χιλή και το Περού, προωθούν τη λεγόμενη «Διειρηνική Συνεργασία». Είναι φανερό ότι οι αστικές τάξεις των χωρών της Λατινικής Αμερικής, και ιδιαίτερα της Βραζιλίας και της Αργεντινής, επιδιώκουν μέσα από τέτοιες ενώσεις να ενισχύσουν τη θέση τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Από όλο αυτόν τον ανταγωνισμό που θα ενταθεί κι άλλο, οι λαοί που παράγουν τον πλούτο δεν πρόκειται να έχουν κανένα ουσιαστικό όφελος. Αλλωστε, τα τεράστια ποσοστά φτώχειας, παρά το άλλο μείγμα διαχείρισης σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια το αποδεικνύει. Ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας θέλει να καλλιεργήσει τις ίδιες αυταπάτες που αναπτύσσονται στη Λατινική Αμερική, ότι μπορεί να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη που θα φέρει ευημερία και στο λαό. Ομως, χωρίς να χτυπηθεί η αιτία των δεινών που είναι η καπιταλιστική εκμετάλλευση, χωρίς να τεθεί το ζήτημα της εξουσίας και της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, δεν μπορούν οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα να δουν «άσπρη μέρα»

Οπορτουνισμός και αστικές κοινοβουλευτικές αυταπάτες

Οπορτουνισμός και αστικές κοινοβουλευτικές αυταπάτες

Με πολύ μεγάλη χαρά διαβάζοντας τις θέσεις της ΚΕ για το 19 Συνέδριο του κόμματος διαπιστώνω ότι γίνεται μια πάρα πολύ καλή εκτίμηση για τη θέση της χώρας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, για τις σχέσεις αλληλεξάρτησης μεταξύ των καπιταλιστικών χωρών και αντιμετωπίζονται οι οπορτουνιστικές απόψεις για ξένη γερμανική κατοχή και άλλα τέτοια. Το πρόγραμμα του κόμματος σωστά εκτιμάει ότι δεν υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο εξουσίας και ότι πάμε κατευθείαν στο πέρασμα στο Σοσιαλισμό ως ανώριμο στάδιο του Κομμουνισμού, το πιο θετικό όμως είναι η ενσωμάτωση στο πρόγραμμα όλης της εμπειρίας από τις ανατροπές στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο και τα συμπεράσματα που έχουνε βγάλει τα πανελλαδικά σώματα. Η ύπαρξη και η δράση αυτοτελούς του ΚΚΕ πρέπει πάντα να είναι βασικό συστατικό στοιχείο της δουλείας μας. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επαναληφθούν τα λάθη με την ΟΚΝΕ (1943) ΚΟ (1958) και δημιουργία του ενιαίου συνασπισμού (1989-1991). Σωστά θέτουμε τις συμμαχίες στη βάση του κοινωνικοπολιτικό μετώπου της εργατικής τάξης με τα αλλά λαϊκά στρώματα, τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες. Σωστά απορρίπτουμε κάθε συμμαχία με τα διάφορα οπορτουνιστικά μορφώματα που δημιουργούνται κατά καιρούς, όπως και με την εργατική αριστοκρατία. Η ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος έχει δείξει ότι αποτελούν γάγγραινα μέσα στο κίνημα. Πρέπει πάντα να τους αντιμετωπίζουμε ως εχθρούς της εργατικής τάξης. Οπου επικράτησαν οι απόψεις τους διέλυσαν ΚΚ, μέχρι και ανατροπή καθεστώτων.

Είναι αυτοί που υπέγραψαν τις απαράδεκτες συμφωνίες 1943 (Καστανιάς), 1944 (ΛΙΒΑΝΟΣ - ΚΑΖΕΡΤΑ), 1945 (Βάρκιζας). Διέγραψαν από το κόμμα τον ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ, πολέμησαν με λύσσα το ΔΣΕ και στη συνέχεια πάσχισαν με κάθε τρόπο να διαλύσουν το ΚΚΕ. Αυτές οι απόψεις όταν κυριάρχησαν μέσα στο κόμμα (1956-1991) έσπειραν κάθε είδους κοινοβουλευτικές αυταπάτες και συγχύσεις περί σκαλοπατιών και δημοκρατικών δυνάμεων και εθνικής πατριωτικής αστικής τάξης. Ολα αυτά δημιούργησαν αυταπάτες και διαπαιδαγώγησαν συνειδήσεις στον κόσμο μας όλα αυτά τα χρόνια ότι μέσω του αστικού Κοινοβουλίου μπορεί να αλλάξουν. Τα πράγματα, όλη αυτή τη διαβρωτική κατάσταση για να την ξεπεράσουμε, θέλει επιμονή και υπομονή, θέλει να τονίζουμε πάντα μέχρι πού φθάνουν τα όρια της χρησιμοποίησης αυτών των θεσμών του Αστικού κράτους και ότι δεν είναι αυτοσκοπός Η ΚΕ και το ΠΓ δεν έχουν καμία ευθύνη για το αποτέλεσμα των δυο αστικών εκλογικών αναμετρήσεων του Μαΐου και Ιουνίου του 2012. Είναι το αποτέλεσμα της διάβρωσης των συνειδήσεων σε ηλικίες πάνω από 40 χρονών σε μια μακρόχρονη πορεία και αυτό δεν ξεπερνιέται άμεσα, θέλει πολύ χρόνο. Σωστά επίσης αντιμετωπίζουμε την παγίδα με τη φασιστική Χρυσή Αυγή. Είναι μία από τις εμφανίσεις του συστήματος που πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους εργάτες μέσα στους χώρους δουλειάς γιατί οποιοσδήποτε άλλος τρόπος σπρώχνει το ΚΚ στην αγκαλιά του καπιταλισμού με όχημα τον οπορτουνισμό. Κλείνοντας θέλω να τονίσω καμία συμμετοχή του κόμματος σε κυβέρνηση καπιταλιστικής διαχείρισης όπως και να ονομάζεται, καμία ανοχή απέναντι στον οπορτουνισμό, όπως και να εμφανίζετε είναι εχθρός της εργατικής τάξης. Εύχομαι επιτυχία από καρδιάς στις εργασίες του 19 Συνεδρίου και να έχουμε βήματα μπροστά μέχρι το 20ό που θα συμπίπτει με τα 100 χρόνια από την Οχτωβριανή Επανάσταση.

Γεράσιμος Μπαλτσαβιάς

Εχεις συνείδηση; Γίνε «καρφί» - γίνε «σπιούνος»!

Εχεις συνείδηση; Γίνε «καρφί» - γίνε «σπιούνος»!

Χωρίς εισαγωγή, παραθέτουμε αυτούσιο ένα απόσπασμα από το σχόλιο - άποψη του δημοσιογράφου και στελέχους του ΣΚΑΪ Μπάμπη Παπαδημητρίου, σε πρόσφατο δελτίο ειδήσεων του σταθμού, περί της σπουδαιότητας της ύπαρξης καθώς και της ανάγκης παροχής προστασίας προς εκείνο το είδος ανθρώπου που ο ίδιος ο κ. Παπαδημητρίου το αποκάλεσε... «φορολογικό καρφί»:

*

«Καθυστερούμε συνεχώς στα πιο κρίσιμα πράγματα. Θα σου πω ένα. Πρέπει να γίνει το Μάρτη το τελευταίο μνημόνιο και είναι χαρακτηριστικό. Λέει ότι πρέπει να φτιαχτεί νομοθεσία που θα προστατεύει ποιον; Το καρφί. Το φορολογικό καρφί. Γιατί; Γιατί σε όλο τον κόσμο που έχουν προχωρήσει και λένε ότι κάτι καταφέρνουμε με τη φοροδιαφυγή, καλύτερο από εμάς. Τι γίνεται; Ο άνθρωπος που έχει να καταγγείλει είναι προστατευμένος. Και έτσι μπορεί να καταγγείλει τον συνεργάτη του (!), τον φίλο του (!!), τον αδερφό του (!!!) - τα θαυμαστικά, και λίγα είναι, είναι δικά μας - ακόμα και τον εξάδελφό του. Το λέω αυτό για τον Παπακωνσταντίνου. Αρα πρέπει να φτάσουμε σε αυτό το σημείο».

*

Δυστυχώς, η αποτύπωση της άποψης του Μπάμπη Παπαδημητρίου στο χαρτί της εφημερίδας «χάνει». Και τούτο γιατί είναι δύσκολο στο γραπτό λόγο να αποδοθεί πάντα όλο το εύρος του πάθους με το οποίο εκφράζεται κανείς στον προφορικό λόγο.

Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι τη στιγμή που ο κ. Παπαδημητρίου έλεγε όσα εσείς διαβάζετε και όσα εμείς τα ακούγαμε, είχε ένα απαράμιλλο πάθος. Μια έντονη έξαψη. Ενα ιδιαίτερο λίγωμα. Ειδικά, μάλιστα, όταν αναφερόταν στη λέξη «καρφί»...

Εκεί δε που η διακύμανση στον τόνο της φωνής του δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνείας για την ιερή του πίστη ότι αν υπάρχει «άνθρωπος - σύμβολο» στην εποχή μας αυτός δεν είναι παρά ο «άνθρωπος - καρφί», ήταν όταν σημείωνε πως «πρέπει» ο «άνθρωπος - καρφί» να προστατεύεται (κάτι σαν την Καρέτα - καρέτα, δηλαδή), για να επιτελεί, ακριβώς, το θεάρεστο, «πατριωτικό» και νομοταγές έργο του. Δηλαδή... να καρφώνει τον συνεργάτη, τον φίλο, τον αδερφό του...

*

Το να καρφώνεις, λοιπόν, είναι και αυτό ένα από τα βασικά ηθικά «προτερήματα - χαρίσματα» που πρέπει να διακρίνει κάποιον στο σύστημα που υπηρετεί ο κ. Παπαδημητρίου. Πράγμα που καμία έκπληξη δε μας προκαλεί.

Αντιθέτως, αναρωτιόμαστε πώς του διέφυγε του κυρίου συναδέλφου η επέκταση αυτού του ηθικού προτύπου και πέραν των φορολογικών ζητημάτων.

Για παράδειγμα:

Γιατί να μη μαθαίνουμε εξ απαλών ονύχων τα παιδιά να καρφώνουν τον «κακό» συμμαθητή τους στον διευθυντή; Γιατί να μην εισαχθεί διάταξη στο εργατικό δίκαιο να καρφώνει ο εργαζόμενος τον «κακό» εργαζόμενο στον εργοδότη; Γιατί να μην μπολιάσουμε τη συνείδηση των ανθρώπων με τον κανόνα ο γείτονας να καρφώνει τον«κακό» γείτονα στη δημοτική αστυνομία κ.ο.κ.;

Γιατί, δηλαδή, να μπορεί μόνο ο «καλός» φορολογούμενος να καρφώνει τον «κακό» φορολογούμενο;

`Η - λέμε τώρα - γιατί να μπορεί μόνο ο «καλός» δημοσιογράφος να καρφώνει τον οποιονδήποτε «κακό», και να μην μπορούν όλοι να τους καρφώνουν όλους;!

*

Φυσικά, εδώ τίθεται ένα ερώτημα:

Ποιος είναι ο «καλός» και ποιος είναι ο «κακός»; Πώς ξέρουμε ότι σε ένα καθεστώς νομιμοποιημένης σπιουνιάς δε θα έχουμε το φαινόμενο που έλεγε ο Ρασούλης: «Κακοί ντυθήκανε καλοί, κάνουν πως "μπε-μπενίζουν"»...

Αυτό το λεπτό σημείο, αγαπητοί συνέλληνες, υπάρχουν κάποιοι άλλοι, ανώτεροι του κ. Παπαδημητρίου, να το απαντήσουν (σ.σ.: μην τα ζητάμε κι όλα από τον κύριο συνάδελφο). Και ο ανώτερος, εν προκειμένω, είναι η ανωτέρα ή άλλως πως, η Υπέρτατη Αρχή!

Εν ολίγοις: Το διαχωρισμό μεταξύ «καλών καρφιών» και «κακών καρφωμένων και ρουφιανεμένων» τον διαφυλάσσει, τον εγγυάται και τον επιτελεί η Υπέρτατη Αρχή.

Για παράδειγμα:

Εφόσον η Υπέρτατη Αρχή είναι ο Μακάρθι, τότε «καλός» είναι ο καταδότης, εκείνος δηλαδή που καταδίδει συναδέλφους ή συνανθρώπους του στα όργανα του Μακαρθισμού(σ.σ.: και μη μας πει κανείς ότι αυτά δε γίνονται στη Δημοκρατία, διότι Δημοκρατία είχαν στις ΗΠΑ επί Μακάρθι, όπως δημοκρατία είχαμε και εδώ επί Μακρονήσου...).

Παρομοίως, αν η Υπέρτατη Αρχή είναι ο Παττακός και ο Μακαρέζος τότε «καλός» είναι ο χαφιές της χούντας. Αν η Υπέρτατη Αρχή είναι η Γκεστάπο, τότε «καλό» καρφί είναι ο δοσίλογος και ο κουκουλοφόρος κ.ο.κ.

*

Επί του τελευταίου - για τον καλοκάγαθο χαρακτήρα της εκάστοτε Υπέρτατης Αρχής, δηλαδή - έχουμε μάλιστα και τη μαρτυρία της μεγάλης αδελφής του ΣΚΑΪ, της «Καθημερινής».

Διαβάζουμε:

«Αι γερμανικαί αρχαί εμφορούμεναι από τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού, τας αρετάς και τα προτερήματα του οποίου δεν ήργησαν να γνωρίσουν, θα τον συντρέξουν - περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία - εις πάσαν θετικήν και οικοδομητικήν του προσπάθειαν».

Αυτά έγραφε στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα «Καθημερινή», στις 29 Απρίλη 1941. Δυο μέρες μετά, δηλαδή, αφότου μπήκαν τα «Ες - Ες» στην Αθήνα.

Δεν είναι προφανές, επομένως, ότι κάθε Υπέρτατη Αρχή θα ενέτασσε ασμένως τα «καρφιά» στις τάξεις των αξίων να έχουν όχι μόνο την προστασία, όπως ζητάει ο κ. Παπαδημητρίου, αλλά και τη συνδρομή της, αφού κάθε «καρφί» εξ ορισμού αξίζει να «τον συντρέξουν - περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία - εις πάσαν θετικήν και οικοδομητικήν του προσπάθειαν» οι δυνάμεις της Υπέρτατης Αρχής...

*

Ασχετο: Εκείνο το τραγούδι του Σιδηρόπουλου είχε τίτλο «Ο Μπάμπης ο φλου». Τραγούδι με τίτλο «Ο Μπάμπης ο φτου» δεν έχει γραφτεί - απ' όσο γνωρίζουμε - ακόμα.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πόλεμο στη βαρβαρότητα

Πόλεμο στη βαρβαρότητα

Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απασχόληση και την κατάσταση των λαών της ΕΕ, αλλά και τα τελευταία στοιχεία της Γιούροστατ για την απασχόληση μαρτυρούν ότι η ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων χειροτερεύει με ραγδαίους ρυθμούς. Η αύξηση της ανεργίας, η μείωση των μισθών, ο κίνδυνος της φτώχειας, η αδυναμία πλατιών εργατικών στρωμάτων να καλύψουν τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες τους δείχνουν ότι το τρένο της καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει περιορισμένες θέσεις. Τα συντρίμμια της καπιταλιστικής κρίσης αλλά και της διαχείρισής της, ανεξάρτητα από τη χώρα και το μείγμα που επιλέγουν οι κυρίαρχες τάξεις τους, ρίχνονται παντού και πάντα στην αυλή των λαϊκών νοικοκυριών.

Η καπιταλιστική βαρβαρότητα χτυπά την πόρτα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στο κάδρο της φτώχειας και της ανέχειας, της υψηλής ανεργίας και της υποαπασχόλησης, των μειωμένων εργατικών εισοδημάτων μπαίνουν όλες οι χώρες της ΕΕ. Και αυτό, στις αρχές του 21ου αιώνα και μάλιστα σε μια γωνιά της Γης, που ο ανθρώπινος κόπος και νους έχουν δημιουργήσει όχι μόνο έναν τεράστιο πλούτο, αλλά, ακόμα σημαντικότερο, τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες, τεχνολογικό εξοπλισμό, επιστημονικά και ερευνητικά επιτεύγματα, υψηλού εργασιακού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό, που θα μπορούσαν να απογειώσουν τα παραγωγικά αποτελέσματα. Κι όμως, 26 εκατομμύρια εργαζόμενοι στην ΕΕ των 27 χωρών έχουν πεταχτεί στην ανεργία, είναι άχρηστοι, για να μην υπολογίσουμε τις δεκάδες εκατομμύρια ευκαιριακής και μερικής απασχόλησης.

Η δική μας χώρα βρίσκεται σε πρωταγωνιστική θέση, με την ανεργία, τη φτώχεια, τη μείωση του εργατικού εισοδήματος να παίρνουν διαστάσεις κοινωνικής γενοκτονίας. Πρώτη στην ανεργία των νέων και στη μείωση μισθών. Η επίθεση σε μισθούς και συντάξεις, η διάλυση - μέσα από την απροκάλυπτη εμπορευματοποίησή τους - της Υγείας, της Παιδείας και της Πρόνοιας, η μάστιγα της φορολογίας απειλούν στην κυριολεξία τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο αναμονής. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, πρέπει τώρα να απαιτήσουν και να διεκδικήσουν άμεσα και επείγοντα μέτρα ανακούφισης και προστασίας τους.

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη συνέχιση και διαιώνιση αυτής της καταστροφικής πορείας. Τώρα, και όχι αύριο, συνδικάτα, κοινωνικές οργανώσεις, Λαϊκές Επιτροπές, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, συντονισμένα, οργανωμένα, με πραγματική ταξική αλληλεγγύη και όχι ελεημοσύνη, να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή. Οι κομμουνιστές όλο τον τελευταίο καιρό έχουν αναλάβει μια σειρά από πρωτοβουλίες. Το ΚΚΕ έχει διατυπώσει μια σειρά προτάσεις, έχει καταθέσει στη Βουλή μια σειρά νομοθετήματα, στην κατεύθυνση της διεκδίκησης μέτρων για την άμεση ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων. Για να ενισχυθούν οι άνεργοι, να προστατευτούν οι ασθενείς και τα παιδιά, να εξασφαλιστούν σε όλους τα στοιχειώδη δικαιώματα, στη στέγαση, στην εργασία, στη διατροφή, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση. Χαρακτηριστική η προχτεσινή πρόταση - τροπολογία στο φορολογικό νομοσχέδιο για τη φορολογική ελάφρυνση των λαϊκών στρωμάτων και την κατάργηση των χαρατσιών. Πρόκειται για προτάσεις που μπορούν να αποτελέσουν όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης και ολόκληρου του λαού ενάντια στον βάρβαρο ταξικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει η άρχουσα τάξη. Στην κατεύθυνση της πάλης για την απαλλαγή της κοινωνίας από την εξουσία του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του