Γνωστός από παλιά

                                                       Είναι γνωστός

΄Ηταν 23 Ιούνη του 2010, όταν στο πλαίσιο πανελλαδικής απεργίας, οι απεργοί ναυτεργάτες δέχθηκαν μια απίστευτη ομοβροντία λάσπης από εφοπλιστές και ΜΜΕ, που παρακινούσαν σε κρατική καταστολή και ενεργοποίηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» στο λιμάνι του Πειραιά. Εκείνες τις μέρες, στέλεχος τότε της ΔΗΜΑΡ και σήμερα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χαρακτήριζε την απεργία των ναυτεργατών «ολοκληρωτισμό» και έγραφε, σαν παπαγαλάκι των εφοπλιστών: «Ολα αυτά τα απολύτως ολοκληρωτικά φαινόμενα (σ.σ. η απεργία των ναυτεργατών) πρέπει να καταγγελθούν, να στηλιτευτούν και να απομονωθούν από την κοινωνία...». Σημείωνε επίσης ότι ο «συνδικαλισμός του ΠΑΜΕ θυμίζει φασιστική τρομοκρατία» (!) και ότι το ΠΑΜΕ περιφρονεί τη «δημοκρατική νομιμότητα»... Τα χρόνια πέρασαν και ο συγκεκριμένος, αφού του αναγνωρίστηκαν τα απεργοσπαστικά του «ένσημα», σήμερα είναι γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, δηλαδή του υπουργείου που εισηγείται το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος. Ο λόγος για τον Αν. Νεφελούδη, που από τις καταγγελίες ενάντια στην απεργία πέρασε με την κυβέρνηση στην πράξη της «νομικής αντιμετώπισης», αποδεικνύοντας και αυτός ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ανατεθεί από το κεφάλαιο η πιο βρώμικη αποστολή. Αυτό το κυβερνητικό στέλεχος προχτές έκανε ένα ακόμα βήμα, με απειλές ενάντια στο ΠΑΜΕ, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τις εργατικές κινητοποιήσεις «πολιτική αλητεία». Αν κάτι επιβεβαιώνεται περίτρανα, είναι ότι ο κατήφορος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πάτο...
Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ   
Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.

  

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Πάντα πρόθυμη «πλύστρα» της αστικής τάξης

 

Δεν τους προλαβαίνεις, καταιγισμός νόμων, υπουργικών αποφάσεων, διεργασίες σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της γης, συναντήσεις, πρώτα με τα επιχειρηματικά λόμπυ, μετά με τους κυβερνώντες και τούμπλαλιν.

Άνευ προηγουμένου το αλισβερίσι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με το φαύλο κύκλο της αστικής τάξης και τους θεσμικούς της εκπροσώπους, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ κ.λπ.

Κριτήριο και δεδομένο τα κέρδη, πάνω από τον άνθρωπο και τίποτε άλλο.

Η Βουλή γίνεται καθημερινό πλυντήριο δημοκρατίας, ναρκοθετώντας κάθε πεδίο αντίστασης και πάλης του λαού, από την απαγόρευση της απεργίας μέχρι τη βίαιη καταστολή. Όλα μεταρρυθμίζονται, τροποποιούνται για να υπηρετούν το στρατηγικό στόχο τους.

Ένας άγριος πόλεμος έχει ξεσπάσει μέσα από τις αντιιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και οι λαοί δένονται χειροπόδαρα, στο άρμα της εκμεταλλευτικής βαρβαρότητας.

Θα έλεγα ότι η όλη επιχείρηση έχει τίτλο «Ψυχολογικό σοκ και δέος»

Ναι. Ο φόβος φωλιάζει σε κάθε σπίτι.

Τρυπώνει σε κάθε ανάγκη, αλλοτριώνει, υποστέλλει, χειραγωγεί τη σκέψη για να αποδεχθεί την υποταγή, τη βαρβαρότητα και την παντοτινή εκμετάλλευση.

Ρωτήθηκε κάποτε η κ. Αρβελέρ: Τι φοβάσαι πιο πολύ στη ζωή σου;

Απάντησε στο δημοσιογράφο: «…Την πείνα... Την είδα στην Κατοχή, πηγαίνοντας στο Πανεπιστήμιο… περπατώντας πάνω από νεκρούς που πέθαναν από την πείνα στη κατοχή…».

Αυτό το σκιάχτρο του φόβου και της πείνας ανεμίζει σήμερα η «πρώτη φορά αριστερά», αποφασισμένη να ολοκληρώσει το καθήκον της απέναντι στην αστική τάξη.

Δεν έχει πλέον «πέτσα» πάνω της, που λέει και ο λαός.

Πόσο ακόμη; Αργά η γρήγορα, το τίμημα της εξαπάτησης θα πληρωθεί.

Το σίγουρο είναι ότι η κάλπικη σημαία της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί άλλο να κρύβεται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον ταυτοποιείται στη συνείδηση του λαού ως η μόνιμη και πάντα πρόθυμη «πλύστρα» της αστικής τάξης, κάνοντας όλες τις δουλειές. Αυτές τις μέρες αναγορεύεται σε «σιδερώστρα» του ταξικού κινήματος, φέρνοντας στη Βουλή νομοσχέδιο για κατάργηση της απεργίας.

Αεροπεζοναύτης

902.gr

Η πολιτική αλητεία της αιτιολογικής έκθεσης για τους πλειστηριασμούς

       

Επειδή τόλμησαν να μιλήσουν οι τρισάθλιοι οι Συριζαίοι για πολιτική αλητεία του ΠΑΜΕ εξαιτίας της εισβολής του στο Υπουργείο Εργασίας και επειδή έχει χαθεί το μέτρο εντελώς, αφού οι μεγαλύτεροι πολιτικοί αλητάμπουρες που πέρασαν από αυτόν τον τόπο τολμούν να προσάπτουν σε άλλους πολιτική αλητεία θα αναφερθούμε στην αιτιολογική έκθεση των Συριζαίων για τους πλειστηριασμούς!

Στην αιτιολογική έκθεση λοιπόν για τους πλειστηριασμούς οι Συριζαίοι δικαιολογούν την ηλεκτρονική διεξαγωγή των πλειστηριασμών γράφοντας ότι αυτό γίνεται για να διαφυλαχθεί η ψυχική υγεία αυτού που θα χάσει το σπίτι του! Σου αρπάζουν το σπίτι οι Συριζαίοι με ηλεκτρονικό πλειστηριασμό για να το δώσουν στους τραπεζίτες και δεν το κάνουν για να αποφύγουν τις λαϊκές αντιδράσεις στα δικαστήρια αλλά για να διαφυλαχθεί η ψυχική υγεία αυτού που χάνει το σπίτι του! Αυτή η αιτιολογική έκθεση λοιπόν εάν δεν είναι πολιτική αλητεία, τότε τι είναι πολιτική αλητεία;!

Και μιας και μιλάμε για πλειστηριασμούς, εάν ό μη γένοιτο δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική και φτάσουμε στις κατασχέσεις λαϊκών κατοικιών, οι απατεώνες οι Συριζαίοι θα κατηγορήσουν για πολιτική αλητεία το ΠΑΜΕ που θα μπει μπροστά να υπερασπίσει το σπίτι του φτωχού και θα κόψει από τη ρίζα το χέρι που θα σηκωθεί στη λαϊκή κατοικία;! Το χέρι που θα σηκώνεται ν’ αρπάξει την λαϊκή κατοικία δεν θα είναι πολιτική αλητεία και θα είναι πολιτική αλητεία το κόψιμό του;!

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα συμφέροντα του κεφαλαιοκράτη! Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους οι Συριζαίοι, γιατί το ΠΑΜΕ ούτε φώναζε ούτε φωνάζει αυτό το σύνθημα για πλάκα, όπως για πλάκα το φώναζαν αυτοί προκειμένου να κοροϊδέψουν τον κόσμο και να γίνουν κυβέρνηση για να κάνουν τις βρωμοδουλειές που δεν μπορούσαν να κάνουν οι Σαμαροβενιζέλοι!

Μαυρομάτης

Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί: «Φροντίζουμε για την ψυχική σας υγεία»!

 

Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί: «Φροντίζουμε για την ψυχική σας υγεία»! – του Νίκου Μπογιόπουλου

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

 Η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος.

   Μόνο που στη δική τους περίπτωση ο πάτος του κατήφορου δεν έχει πάτο.Εκεί που λες «το τερμάτισαν» αυτοί σκάβουν. Και το πάνε ακόμα παρακάτω.

   Εξηγούμαστε:

   Ενώ στη Βουλή έφτανε το πολυνομοσχέδιο – επιστέγασμα της σωτήριας 3^ης αξιολογήσεως, οι αρμόδιοι του υπουργείου Δικαιοσύνης άρχισαν να διακινούν την «επιχειρηματολογία» τους όσον αφορά τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και την «αναγκαιότητάς τους».

   Πηγές, λοιπόν, του υπουργείου έδωσαν ένα δισέλιδο non paper όπου ομνύουν υπέρ της καθολικότητας των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Ευτυχώς συνάδελφοι σε διάφορα ΜΜΕ μετέφεραν ως όφειλαν το περιεχόμενό του (πχ http://www.athina984.gr/2018/01/09/fysiki-plistiriasmi-telos-mono-ilektroniki-meta-tin-psifisi-tou-polynomoschediou/) και έτσι οι κυβερνητικοί παράγοντες – που φρόντισαν το συγκεκριμένο δελτίο να μην εμφανίζεται στην επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης – δεν μπορούν να πιπιλίζουν τα προσφιλή τους περί «fake news».


    Προσέξτε τώρα:

   Ένα από τα «επιχειρήματα» για την κατάργηση των πλειστηριασμών στα Ειρηνοδικεία και την καθολική τους, πλέον, διενέργεια με ηλεκτρονικό τρόπο είναι και τουτο:

«Η αναγκαστική εκτέλεση (σσ: του πλειστηριασμού) εκτυλίσσεται, εξ ορισμού, σε ένα πεδίο σύγκρουσης συμφερόντων αλλά και υψηλής ψυχικής έντασης. Πλην, όμως, είναι αναγκαία σε κάθε έννομη τάξη. Η διενέργεια του πλειστηριασμού με ηλεκτρονικά μέσα επιτυγχάνει τη μεγιστοποίηση του οικονομικού οφέλους και την ελαχιστοποίηση του προσωπικού κόστους. 

Για όλους τους παραπάνω λόγους, προτείνεται η καθολική εφαρμογή του».

   Μετάφραση:

   Γιατί, λοιπόν, κάνουν τους πλειστηριασμούς καθολικά ηλεκτρονικούς;

    – Το κάνουν γιατί εφαρμόζουν πιστά τις συμφωνίες τους με την τρόικα;

     – Το κάνουν για να βουτάνε τα σπίτια των ανθρώπων με ένα «κλικ» και χωρίς ανεπιθύμητες παρουσίες στα Ειρηνοδικεία; 

    – Το κάνουν για να εμποδίσουν το κίνημα αλληλεγγύης υπέρ των ξεσπιτωμένων και για να διευκολύνουν τα κάθε λογής κοράκια;

   Όχι!!!

   Τους κάνουν ηλεκτρονικούς, γιατί ενώ οι φυσικοί πλειστηριασμοί στα Ειρηνοδικεία τυγχάνουν «υψηλής ψυχικής έντασης», οι ηλεκτρονικοί – όπως λένε – εξασφαλίζουν «ελαχιστοποίηση του προσωπικού κόστους»!
   Είναι απίθανο, είναι αδιανόητο, αλλά είναι αληθινό!

   Ακούστε τι λένε οι άνθρωποι: Λένε ότι επειδή η ψυχική υγεία όσων βλέπουν να χάνουν τα σπίτια τους στα Ειρηνοδικεία διαταράζεται, γι’ αυτό, τώρα, δεν θα τους τα παίρνουν στα Ειρηνοδικεία. Τώρα θα τους τα παίρνουν ηλεκτρονικά. Έτσι, την ώρα που θα τους βουτάνε τα σπίτια, την ίδια ώρα  θα προστατεύουν την ψυχική υγεία των ξεσπιτωμένων μιας και η διαδικασία δεν θα γίνεται πια στα Ειρηνοδικεία με την «υψηλή ψυχική ένταση», αλλά θα γίνεται με ένα κουμπί, μακριά από δημόσιες διαδικασίες, κι έτσι θα έχουμε  «ελαχιστοποίηση του προσωπικού κόστους»!

   Καταλάβατε τι έφτασαν να λένε; Καταλάβατε τώρα γιατί κάνουν ηλεκτρονικούς τους πλειστηριασμούς; Επειδή νοιάζονται, λένε, για την ψυχική ισορροπία των ξεσπιτωμένων! Τους κάνουν ηλεκτρονικούς επειδή είναι ψυχοπονιάρηδες!

   Επομένως μην δείτε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ως μέτρο λεηλασίας.Αρπαγής. Και εξαχρείωσης των ληστρικών τους μεθόδων. Δείτε το περίπου σαν… χάπι! Κάτι σαν «λεξοτανίλ» ένα πράμα. Άντε σαν «βαλεριάνα»… 
   Καταλάβατε τώρα γιατί λένε ότι κάνουν τους πλειστηριασμούς ηλεκτρονικούς; 
Επειδή είναι… αισθηματίες.Επειδή, τελικά, τους νοιάζονται τους ανθρώπους.

   Ποιους ανθρώπους; Αυτούς που θα συνεχίσουν, βεβαίως, να τους αρπάζουν τα σπίτια. Να τους τα αρπάζουν πιο γρήγορα και πιο εύκολα. Αλλά – αυτό θα πει ψυχολογική υποστήριξη – την ώρα που θα τους αρπάζουν τα σπίτια θα έχουν φροντίσει (να η αξία των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών!) να τους παράσχουν, τι; Ασπίδα ψυχικής προστασίας! Ψυχολογική υποστήριξη και «ελαχιστοποίηση του προσωπικού κόστους» από διαδικασίες περιττής και «υψηλής ψυχικής έντασης»!

   Τέτοια «επιχειρηματολογία». Τέτοια κατάντια. Τέτοια «τρέλα». Αφού πούλησαν ψέμα με το τσουβάλι, τώρα πουλάνε τρέλα με τη σέσουλα. Τύφλα να έχουν οι υπέρμαχοι του θεραπευτικού… ηλεκτροσόκ.

   Τρεις λέξεις:

   «Πρώτη φορά Αριστερά»!

   Κι άλλες τρεις:

   «Δεν περιγράφω άλλο»!

ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 19-2 ΕΚΔΡΟΜΗ στη ΣΑΜΑΡΙΝΑ

ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ   19-2

       ΕΚΔΡΟΜΗ στη ΣΑΜΑΡΙΝΑ

Τιμη  25ευ
αναχωρηση  6.15πμ
απο ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ

ΕΞΩΡΑΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΩΝ-ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

ΦΕΡΕΛΠΙΔΕΣ ΝΕΟΙ

Μετά από σχεδόν οκτώ χρόνια οικονομικής λιτότητας δεν υπάρχει πια αμφιβολία όχι μόνο για τη μονιμότητα της κατάστασης, αλλά και για την σκληρότητα της ταξικής επίθεσης.  Η ανάγκη των καπιταλιστών για αύξηση του κέρδους με την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων κάνει την καπιταλιστική επίθεση μόνιμη και όλο και πιο ανάλγητη, ενώ η ταξική αντιπαλότητα δεν αφήνει περιθώρια στους ταξικούς αντιπάλους να μεταμφιεστούν.

Κι ενώ το ΠΑΜΕ καλεί σε καθημερινή πολύμορφη δράση-απάντηση στο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της 3ης «αξιολόγησης», με αιχμή το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος και τους πλειστηριασμούς, και μαζική συμμετοχή στην απεργία των Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων και στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 12 του μήνα, η ΓΣΕΕ με ανακοίνωσή της, πέρα από την κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση, καλεί «σε αγωνιστική ετοιμότητα και συσπείρωση όλους τους εργαζόμενους» χωρίς να προσδιορίζει το είδος των κινητοποιήσεων ούτε βέβαια το χρόνο. Το είδος του αγώνα της συγκεκριμενοποίησε  την ημέρα κατάθεσης του πολυνομοσχεδίου  με υπόμνημα που  απέστειλε στους βουλευτές ζητώντας τους να  πράξουν το καθήκον τους κατά το σύνταγμα, καταψηφίζοντας από το πολυνομοσχέδιο το τμήμα που αφορά στον τρόπο κήρυξης της απεργίας, και περιορίζοντας τη δική της αγωνιστική κινητοποίηση σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας τη Δευτέρα στις 6 το απόγευμα στο Σύνταγμα.

Από την άλλη, ανάμεσα στις καθημερινές αγωνιστικές δράσεις του ΠΑΜΕ, την παραμονή κατάθεσης του πολυνομοσχεδίου, ήταν και η εισβολή μελών του  στο υπουργείο Εργασίας όπου ήλθαν σε αντιπαράθεση με την υπουργό  Ε. Αχτσιόγλου. Μέρος της  κριτικής για την ενέργεια αυτή του ΠΑΜΕ ανακάλυψε πολιτικά παιχνίδια του ΚΚΕ σε μια προσπάθεια να κερδίσει δυσαρεστημένους από το ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρους, διαγράφοντας όλες τις προηγούμενες κινητοποιήσεις του, ένα άλλο εξέφρασε την πικρία του για τους …τραμπουκισμούς του κόμματος.

 Μια τριετία τώρα,  η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χρησιμοποιώντας ένα αριστερό λεξιλόγιο συνεχίζει καθημερινά με την πολιτική της να διαμορφώνει όρους και συσχετισμούς σε βάρος της εργατικής τάξης. Πρωτίστως ενδιαφέρεται να  οπλίζει το αστικό κράτος με όλα τα νομικά όπλα, ώστε οι καπιταλιστές να ξανοιχτούν χωρίς  προσκόμματα στη μετωπική επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη, ευελπιστώντας πως έτσι θα  εξασφαλιστεί  η  προϋπόθεση  ότι η κάθε είδους αντίδραση θα εξασθενίσει σε σημείο που να επιτρέπει οποιοδήποτε χτύπημα.  

Γι’ αυτό και από τη χτεσινή εισβολή των μελών του ΠΑΜΕ δεν έχουν καμιά σημασία οι σχολιασμοί της υπουργού Θ. Φωτίου πως «δεν ζητήθηκε καν να υπάρξει συζήτηση»,  όταν η ίδια η αρμόδια υπουργός κατηγορηματικά απάντησε πως δεν αποσύρεται το νομοσχέδιο. Κι αν έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον το βίντεο που κυκλοφόρησε, αυτό είναι η  συμπεριφορά της νεαράς υπουργού, που με φανερή αμηχανία προσπαθεί να δείξει, από θέση ισχύος,  πως αποστασιοποιείται από τα τεκταινόμενα στο χώρο του γραφείου της. Στα πλαίσια της ορθής πολιτικά συμπεριφοράς προσπαθεί με  αρκετή νευρικότητα να αρθρώσει ένα λόγο, που στρέφεται εναντίον των μελών του ΠΑΜΕ, στον τρόπο εισόδου τους, στην αδυναμία συζήτησης μαζί τους, ενώ η μοναδική στιγμή που ο λόγος της αποπνέει βεβαιότητα είναι στην άρνησή της για απόσυρση του νομοσχεδίου.  Κι αυτές οι καταγραφές συμπεριφοράς δεν γίνονται για να δοθούν ψυχαναλυτικές ερμηνείες στις δράσεις  πολιτικών προσώπων που θα βοηθήσουν στην κατανόηση των πολιτικών γεγονότων. Εξάλλου όλα αυτά τα χρόνια γνωρίζουμε πως όλοι οι υπουργοί ως αναλώσιμοι διεκπεραιωτές ειλημμένων αποφάσεων, εκπορευομένων από τα  κέντρα καπιταλισμού, αντικαθίστανται πολύ εύκολα, χωρίς βέβαια να καθίστανται γι’ αυτό λιγότερο υπεύθυνοι για τα έργα τους,  και επομένως  η προσωπική τους συνεισφορά έχει να κάνει με την αποφασιστικότητά τους και  περισσότερο με τον λεκτικό εξωραϊσμό αυτών των αποφάσεων.

     Αν λοιπόν η συμπεριφορά της υπουργού τραβά το ενδιαφέρον είναι γιατί θεωρείται  ενδεικτική, και ως ένα βαθμό αντιπροσωπευτική, μιας μεγάλης κατηγορίας νέων ανθρώπων, γόνων που προέρχονται από  μικροαστικά  και μεσοαστικά στρώματα, με λαμπρές, κατά τα αστικά πρότυπα των τελευταίων χρόνων, σπουδές, πολύγλωσσων και πολυταξιδεμένων, που διανύουν την τέταρτη δεκαετία της ζωής τους και πάνω τους οικοδομήθηκαν οι νέοι αστικοί μας μύθοι, για αναξιοποίητα ταλέντα, προδομένη γενιά, καταξιωμένους στο εξωτερικό επιστήμονες. 

Η σύγκριση με συμπεριφορά της ίδιας υπουργού, προς πρώην εργαζόμενους της coca cola σε εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ με τον επαναστατικό του λόγο επέλαυνε προς την εξουσία, σε βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, και όπου εμφανίζεται να μιλά, εν είδει απαγγελίας μάλιστα,  πως «το δίκαιο το φτιάχνουν οι λαοί, δεν το φτιάχνουν οι τεχνοκράτες της τρόικα» και προτρέπει «ήρθε η ώρα να σηκώσουμε το κεφάλι, αν σηκώσουμε το κεφάλι αυτοί θα είναι σκυφτοί», είναι καθοριστική για την βιοθεωρία και κοσμοθεωρία όλων αυτών των φερέλπιδων νέων. Με νύχια και με δόντια δίνουν τον αγώνα τους για να αναρριχηθούν στην κοινωνική κλίμακα κι εδώ βρίσκεται η ταξική διαφοροποίηση με χιλιάδες άλλους που αγωνίζονται απλώς για την επιβίωσή τους.

Κι αν κάποτε η άγνοια ήταν συνυφασμένη με την έλλειψη μόρφωσης, στα χρόνια μας αποκαλύπτεται πόσο ανίδεοι περί των κοινωνικών πεπραγμένων μπορούν να είναι και νέοι με βαριά βιογραφικά.  Δεν θεωρούν πως είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που μπορεί ακόμα και να τους αποκλείει από την αγορά εργασίας ή να τους υποβιβάζει στην κοινωνική κλίμακα, αλλά η κακή λειτουργία του, οι ανάξιοι πολιτικοί κλπ. Κι αποδεικνύεται και πως  η μόρφωση, όταν βυθιζόμαστε να μάθουμε και να αναλύσουμε τα πάντα για το τίποτε, μπορεί να είναι μόνο ταξική και να στενεύει τους ορίζοντες αντί να τους διευρύνει. Κι εξηγεί γιατί η αναζήτηση στη νεολαία, ανεξαρτήτως ταξικών χαρακτηριστικών,   νέων πρωταγωνιστών της επαναστατικής διαδικασίας στις προηγούμενες δεκαετίες οδήγησε σε απογείωση από αντικειμενικές πραγματικότητες.

Η κρίση επομένως δεν είναι ίδια για όλους, δεν έχει τις ίδιες επιπτώσεις σε όλους. Η κλίμακα διαφοροποίησης των επιπτώσεων κυμαίνεται από την Ε. Στάη που αναγκάζεται, μάλλον λόγω κοινωνικής αλληλεγγύης όπως κυνικά παραδέχεται, να οδηγεί η ίδια και να μη χρησιμοποιεί οδηγό,  και τους νέους αυτούς που όταν  στρέφονται εναντίον του πολιτικοοικονομικού  συστήματος είναι στις περιπτώσεις που δεν τους αναγνωρίζεται η αξιοσύνη τους ως τους αποκλεισμένους από βασικά υλικά αγαθά που καταφεύγουν στη ποικιλοτρόπως εμφανιζόμενη φιλανθρωπία.  

Μπορούμε λοιπόν ακόμα να αμφισβητούμε τον ταξικό χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης και να πιστεύουμε πως με φιλανθρωπίες και ελεημοσύνη,  χωρίς αγώνα, θα εξασφαλίσουμε μια αξιοπρεπή ζωή;

Είναι γνωστός

Ηταν 23 Ιούνη του 2010, όταν στο πλαίσιο πανελλαδικής απεργίας, οι απεργοί ναυτεργάτες δέχθηκαν μια απίστευτη ομοβροντία λάσπης από εφοπλιστές και ΜΜΕ, που παρακινούσαν σε κρατική καταστολή και ενεργοποίηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» στο λιμάνι του Πειραιά. Εκείνες τις μέρες, στέλεχος τότε της ΔΗΜΑΡ και σήμερα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χαρακτήριζε την απεργία των ναυτεργατών «ολοκληρωτισμό» και έγραφε, σαν παπαγαλάκι των εφοπλιστών: «Ολα αυτά τα απολύτως ολοκληρωτικά φαινόμενα (σ.σ. η απεργία των ναυτεργατών) πρέπει να καταγγελθούν, να στηλιτευτούν και να απομονωθούν από την κοινωνία...». Σημείωνε επίσης ότι ο «συνδικαλισμός του ΠΑΜΕ θυμίζει φασιστική τρομοκρατία» (!) και ότι το ΠΑΜΕ περιφρονεί τη «δημοκρατική νομιμότητα»... Τα χρόνια πέρασαν και ο συγκεκριμένος, αφού του αναγνωρίστηκαν τα απεργοσπαστικά του «ένσημα», σήμερα είναι γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, δηλαδή του υπουργείου που εισηγείται το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος. Ο λόγος για τον Αν. Νεφελούδη, που από τις καταγγελίες ενάντια στην απεργία πέρασε με την κυβέρνηση στην πράξη της «νομικής αντιμετώπισης», αποδεικνύοντας και αυτός ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ανατεθεί από το κεφάλαιο η πιο βρώμικη αποστολή. Αυτό το κυβερνητικό στέλεχος προχτές έκανε ένα ακόμα βήμα, με απειλές ενάντια στο ΠΑΜΕ, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τις εργατικές κινητοποιήσεις «πολιτική αλητεία». Αν κάτι επιβεβαιώνεται περίτρανα, είναι ότι ο κατήφορος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πάτο...

Μοιράζονται «κοινά οράματα» με τον ΣΕΒ

Με φουσκωμένα τα πανιά από τον νέο αντεργατικό αέρα που «φύσηξε» με το αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης, ο ΣΕΒ, σε απόλυτο συγχρονισμό με την κυβερνητική πολιτική, έστειλε προχτές επιστολή προς τους «κοινωνικούς εταίρους» (ΓΣΕΕ, υπόλοιπες εργοδοτικές οργανώσεις), όπου οριοθετεί το πλαίσιο και τις αξιώσεις του για τη λεγόμενη «μεταμνημονιακή εποχή». Στην πραγματικότητα, ο ΣΕΒ διατυπώνει παλιές και νέες απαιτήσεις σε βάρος της εργατικής τάξης, τις οποίες μάλιστα βιάζεται να κατοχυρώσει μέσα από τον περίφημο «κοινωνικό διάλογο». Ειδικότερα, στην επιστολή του ο ΣΕΒ επιδιώκει να μετατρέψει την τυπική έναρξη της «διαπραγμάτευσης» για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) του 2018, σε όχημα θωράκισης και επέκτασης των αντεργατικών ρυθμίσεων που ισχύουν σήμερα συνολικά για τους μισθούς, τις Συλλογικές Συμβάσεις, την ασφάλιση, τη λειτουργία της διαιτησίας (ΟΜΕΔ). Θυμίζουμε ότι στην τωρινή τους μορφή, οι διαπραγματεύσεις για την ΕΓΣΣΕ δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα για τους εργαζόμενους, μιας και ο κατώτερος μισθός διέπεται από τις γνωστές διατάξεις της ΠΥΣ του 2012, που απαγορεύει οποιαδήποτε επανεξέτασή του από εργοδότες και συνδικάτα. Την άθλια αυτή ρύθμιση, που ψήφισε η προηγούμενη κυβερνητική πλειοψηφία, διατηρεί ανέγγιχτη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κουνώντας μάλιστα προκλητικά το δάκτυλο στους εργαζόμενους, που διεκδικούν την κατάργησή της, επαναφορά με νόμο του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, κατάργηση του υποκατώτερου μισθού κ.ά.

***

Οπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει ο ΣΕΒ, ο οποίος εκπροσωπεί ένα ισχυρό τμήμα του ελληνικού κεφαλαίου και δίνει συνολικά τον τόνο των εργοδοτικών απαιτήσεων, «η οικονομία μας την μεταμνημονιακή περίοδο χρειάζεται μια πολιτική μεταρρυθμίσεων για την απασχόληση, την αγορά εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις, εγχώριου σχεδιασμού και, κυρίως, ιδιοκτησίας. Για να διαμορφωθεί και να λειτουργήσει αυτή η στρατηγική χρειάζεται και το κατάλληλο πλαίσιο κοινωνικού διαλόγου». Κατά συνέπεια, ο ΣΕΒ όχι μόνο υπερασπίζεται το σημερινό απαράδεκτο καθεστώς που έχει διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας, με ευθύνη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, και της σημερινής των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά, επιπλέον, μέσω του μηχανισμού του «κοινωνικού διαλόγου», σπεύδει να κατοχυρώσει την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα, διακηρύττει ότι το τέλος των μνημονίων δεν συνεπάγεται και το τέλος της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής και ότι, αντίθετα, οι μεταρρυθμίσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου θα πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν. Τα ίδια πάνω - κάτω ομολογεί και η κυβέρνηση, διαβεβαιώνοντας το κεφάλαιο ότι αποκλείεται οποιαδήποτε επιστροφή στο παρελθόν, όπως άλλωστε ορίζεται ρητά και από τις μέχρι τώρα συμφωνίες με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ.

***

Μάλιστα, ο ΣΕΒ «ντύνει» αυτές τις αξιώσεις του με τα ίδια προπαγανδιστικά ρετάλια που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, καλλιεργώντας προσδοκίες για «αύξηση των εισοδημάτων» στο μέλλον και ενίσχυση της απασχόλησης, αρκεί ο λαός να συνεχίσει αδιαμαρτύρητα να δέχεται τις θυσίες για την καπιταλιστική ανάπτυξη! Στο διά ταύτα, ο ΣΕΒ επιζητεί «συλλογικές διαπραγματεύσεις», υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα θα «λαμβάνουν υπόψη και τις οικονομικές επιπτώσεις από τη διαμόρφωση του σχετικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και έναντι των εμπορικών της εταίρων», ενώ ένας από τους δείκτες που πρέπει επίσης να κατοχυρώνεται, είναι «η παραγωγικότητα της εργασίας». Δεν προκαλούν εντύπωση η προκλητικότητα και ο κυνισμός του ΣΕΒ. Στο νόμο που καθορίζει τη διαδικασία για τη διαμόρφωση του κατώτερου μισθού από την κυβέρνηση, τα κριτήρια που θέτει ο ΣΕΒ είναι κυρίαρχα, προκειμένου να θωρακίζονται αδιάλειπτα η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Απ' αυτήν τη σκοπιά, ο ΣΕΒ «παραβιάζει ανοιχτές πόρτες», μιας και η σημερινή κυβέρνηση διατηρεί στο ακέραιο αυτόν τον νόμο. Το γεγονός εξάλλου ότι όλοι κάνουν «σημαία» την ανάκαμψη της οικονομίας, τη διατήρηση και αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια, καθιστά δεδομένο ότι ο κατώτερος και οι άλλοι μισθοί θα είναι απόλυτα προσαρμοσμένοι στα κριτήρια που επιτάσσουν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

***

Απόρροια αυτής της αντιλαϊκής στρατηγικής, στην οποία συγκλίνουν ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΔΗΣΥ, Ποτάμι και τα άλλα αστικά κόμματα, είναι οι ειδικότερες θέσεις του ΣΕΒ για «πάγωμα» του κατώτερου μισθού στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα, η πλήρης αποσύνδεση των κλαδικών και επιχειρησιακών μισθών από τυχόν μελλοντικές αυξήσεις στον κατώτερο μισθό, καθώς αυτοί θα πρέπει να καθορίζονται ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του κλάδου και ξεχωριστά της κάθε επιχείρησης κ.λπ. Θυμίζουμε ότι ανάλογες προτάσεις έχει καταθέσει και η ΕΚΤ, με έμφαση στις επιχειρησιακές συμβάσεις και στην υπερίσχυσή τους έναντι όλων των άλλων συμβάσεων (ΕΓΣΣΕ, κλαδικές κ.ά.). Θυμίζουμε επίσης ότι ανάλογες προτάσεις υπήρχαν και στο πόρισμα Κουκιάδη, επί υπουργίας Κατρούγκαλου, με βάση το οποίο σχεδιάζονται τα επόμενα βήματα της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης. Η αποδοχή, εξάλλου, εκ μέρους του ΣΕΒ της πρότασης της ΓΣΕΕ, για τη σύσταση Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου (πρόκειται για καθαρή μορφή ιδιωτικής ασφάλισης), όπως και η αξίωση για χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από κρατικούς πόρους (βλέπε φορολογία των εργαζομένων και του λαού) προκειμένου να προωθούν προγράμματα επαγγελματικής ενδο-επιχειρησιακής κατάρτισης, δείχνουν τη μεγάλη σύγκλιση που υπάρχει ανάμεσα στους «κοινωνικούς εταίρους», στην εργοδοσία και τη συνδικαλιστική πλειοψηφία. Σε κάθε περίπτωση, η πρωτοβουλία του ΣΕΒ να βάλει θέμα «κοινωνικού διαλόγου» την ίδια ώρα που η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση το παραπέρα χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας, είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Δηλαδή, της κοινής τους προσπάθειας, είτε με το «καρότο» είτε με το «μαστίγιο», να δέσουν χειροπόδαρα την εργατική τάξη στο άρμα των ταξικών συμφερόντων του κεφαλαίου, διαιωνίζοντας τη ζούγκλα στους χώρους δουλειάς.

Γ.

Νομοσχέδιο - έκτρωμα

«Μεροληπτικό» χαρακτηρίζει η κυβέρνηση το πολυνομοσχέδιο - έκτρωμα, υπονοώντας ότι οι εκατοντάδες διατάξεις του «γέρνουν» υπέρ των «αδυνάτων». Μια ανάγνωση και μόνο των μέτρων που περιέχει, φανερώνει ότι και αυτό το νομοθέτημα είναι κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και γι' αυτό ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Εμβληματική αντεργατική μεταρρύθμιση είναι το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος, που ξεκινάει από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Γι' αυτό τρίβουν τα χέρια τους οι εργοδότες, που θέλουν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου στους τόπους δουλειάς. Η πανηγυρική συμφωνία της ΝΔ σε αυτό το θέμα είναι διπλά αποκαλυπτική. Οχι μόνο δηλώνει ότι είναι υπέρ τού να μπουν νέα εμπόδια στην απεργία, αλλά πλειοδοτεί σε μέτρα και διατυπώσεις του νόμου που θα διευκολύνουν την εφαρμογή του σε μεγαλύτερο εύρος.
Η θωράκιση των πλειστηριασμών και η γενίκευση του «ηλεκτρονικού σφυριού» και για χρέη προς το κράτος, η αναβάθμιση της θέσης των τραπεζών σε περίπτωση πλειστηριασμών πτωχευμένων επιχειρήσεων, το τσεκούρι στα επιδόματα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας, όπως και στα επιδόματα αναπηρίας, τριτέκνων και πολυτέκνων, είναι μερικά από τα μέτρα που συμπληρώνουν το κυβερνητικό πολυνομοσχέδιο.
Η «μεροληψία» του πολυνομοσχεδίου δεν φαίνεται μόνο στο πόσα κόβει από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, αλλά και στο πόσα «δίνει» στο κεφάλαιο. Βρίθει ιδιωτικοποιήσεων, «απελευθερώσεων», επενδυτικών εργαλείων και κινήτρων, συναντώντας θερμή υποδοχή από τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Για να περάσει «άβρεχτη» ένα ακόμα πακέτο μέτρων για το κεφάλαιο, η κυβέρνηση συκοφαντεί και επιτίθεται στα ταξικά συνδικάτα και στους άλλους φορείς του κινήματος, που οργανωμένα αμφισβητούν το αντεργατικό της έργο και απαιτούν να αποσυρθεί το πολυνομοσχέδιο. Αν πέρναγε από το χέρι της, θα έστηνε κλακαδόρους να τη χειροκροτούν την ώρα που ψηφίζει αυτό το αίσχος!
Γι' αυτό λυσσάει με τις κινητοποιήσεις, που της χαλάνε τη σούπα. Γι' αυτό στην προπαγάνδα της εναλλάσσει τα ψέματα περί «τέλους των μνημονίων και της επιτροπείας» με κορόνες για τη «λαμπρή εποχή» που ξεκινάει τάχα από τον Αύγουστο, μαζί με την καπιταλιστική ανάπτυξη. Εναλλάσσει το καρότο με το μαστίγιο, για να αποσπάσει ανοχή και συνενοχή στα αντιλαϊκά της μέτρα.
Πολύτιμο αρωγό σε αυτήν την προσπάθεια έχει τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αλλά και σε δευτεροβάθμιες οργανώσεις, που με την άθλια στάση τους διευκολύνουν την κλιμάκωση της επίθεσης και βάζουν πλάτη για να χτυπηθεί παραπέρα το δικαίωμα στην απεργία, όπως απαιτεί η εργοδοσία. Τη στάση τους αυτή, ιδιαίτερα απέναντι στο απεργιακό δικαίωμα, που κατακτήθηκε με αίμα, θα πρέπει να την πληρώσουν ακριβά, χωρίς κανένα «ελαφρυντικό» από τους εργαζόμενους.
Το σχέδιο του κεφαλαίου και των κομμάτων του είναι σαφές: Θέλουν όσο γίνεται πιο φτηνούς εργαζόμενους, που δεν θα αντιδρούν και που θα είναι διατεθειμένοι να υποστούν αμέτρητες θυσίες για να υπηρετηθούν τα επιχειρηματικά κέρδη. Οσα προβλέπει το πολυνομοσχέδιο υπηρετούν αυτό το σχέδιο και θα εφαρμόζονται παράλληλα με τα τρία ψηφισμένα μνημόνια, όπως και με τα μέτρα που είναι προκαταβολικά θεσμοθετημένα και θα αρχίσουν να εφαρμόζονται τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Στη βαρβαρότητα που διαγράφεται μπροστά τους, οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιτάξουν το δικό τους σχεδιασμό. Με επίγνωση ότι η μάχη ενάντια στο κεφάλαιο και τη στρατηγική του δεν είναι «μια κι έξω», αλλά έχει μεγάλες απαιτήσεις. Χρειάζεται επίμονη δουλειά, για να γίνουν αποφασιστικά βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, στο δυνάμωμα της πάλης με αντικαπιταλιστικά - αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά.
Το δρόμο αυτό δείχνουν οι κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών, που χαλάνε τη μόστρα της κυβέρνησης, βάζουν εμπόδια στην προσπάθειά της να πείσει ότι ο λαός συμφωνεί με την πολιτική της και στηρίζει ενεργά το όραμα της ανάκαμψης για τα κέρδη των μονοπωλίων. Επόμενος σταθμός είναι η αυριανή απεργία των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων και των Συνδικάτων, που πρέπει να στηριχτεί πλατιά από τους εργαζόμενους, να δώσει ώθηση στην παραπέρα οργάνωση της πάλης.