Ένας Γραμματέας Ένας Πρωθυπουργός Μία Εταιρεία και η Χαμένη Τιμή της Καταρίνα Μπλουμ

Από herko 

Γράφει ο Δον Τομασίνο //

(ή αλλιώς, Η Στρατηγική Επιλογή)

Κυριακή, 18 Απριλίου 2010

Διενέργεια δημόσιου διεθνούς διαγωνισμού για την χωροθέτηση, κατασκευή, λειτουργία και εκμετάλλευση δημόσιου υπόγειου χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων στην Αθήνα με το σύστημα παραχώρησης της εκμετάλλευσης

Κυριακή, 18 Απριλίου 2010

Νομικός έλεγχος της εταιρείας, σύνταξη έκθεσης τίτλων, ενημερωτικού τεύχους, διακήρυξης και λοιπών τευχών δημοπράτησης για την πώληση της ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΑΕ σε ιδιώτη

Κυριακή, 18 Απριλίου 2010

Διαπραγμάτευση και κατάρτιση συμβάσεων για την παραχώρηση από την Υ.Π.Α. σε ιδιώτες εκμεταλλεύσεων εντός των διεθνών αεροδρομίων της χώρας

Κυριακή, 18 Απριλίου 2010

Ιδιωτικοποίηση εγκαταστάσεων πρώην Ανατολικού Αερολιμένα

Κυριακή, 18 Απριλίου 2010

Μικρό Καβούρι

Κυριακή, 18 Απριλίου 2010

Ιδιωτικοποίηση των θυγατρικών και λοιπών συμμετοχών της Ολυμπιακής Αεροπορίας Α.Ε.

Παραχώρηση, από το Ελληνικό Δημόσιο (ΥΠΕΘΟ) σε ιδιώτες, της ολοκλήρωσης και διαχείρισης-εκμετάλλευσης 18 Τουριστικών Λιμένων και συναφών εγκαταστάσεων σε όλη την Ελλάδα.

Εκπόνηση οριστικού στρατηγικού σχεδίου αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχειών της ΕΤΑ ΑΕ (286 ακινήτων συνολικά)

Ιδιωτικοποίησης της ΟΛΘ ΑΕ – Εισαγωγή στο ΧΑΑ Αθηνών

Πέμπτη, 15 Απριλίου 2010

Ιδιωτικοποίηση της ΟΛΠ ΑΕ – Εισαγωγή στο ΧΑΑ Αθηνών

Και

Ιδιωτικοποίηση του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ)

***

Όχι, η λίστα, πού διαβάζετε δεν είναι οι δραστηριότητες κάποιου επενδυτικού fund ή η «σκαλέτα σχεδιασμού» κάποιου μεσίτη αστικών συμβάσεων.

Είναι η δραστηριότητα του νέου ΓΓ  της κυβέρνησης κου Σαγιά.

Το χρονικό και η αποτίμηση.

Δευτέρα 26/1/2015

Η κυβέρνηση σχηματίζεται εντός 2 ωρών με σύμπραξη των κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ. Στα δημοσιογραφικά γραφεία από την προηγουμένη, έχει διαρρεύσει το Υπουργικό Συμβούλιο. Γραμματέας της Κυβέρνησης, δηλ. αυτός που συνδέει και μεταφέρει τη βούληση του Πρωθυπουργικού Γραφείου προς τους Υπουργούς και συντονίζει το κυβερνητικό έργο, ορίζεται ο δικηγόρος Σπύρος Σαγιάς.

Άγνωστο όνομα για τους πολλούς και οι ερωτήσεις αρχίζουν.

Ο νέος Γραμματέας έχει πλούσια δραστηριότητα, αλλά όχι σε κάποια «κινήματα», που αρεσκόταν η νυν κυβέρνηση (τουλάχιστον πριν τις εκλογές του 2012), να δραστηριοποιείται.

Είναι ο βασικός Νομικός Σύμβουλος και Συνεργάτης των βασικών ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ της κυβέρνησης Παπανδρέου, δραστηριότητα που επεκτείνεται και κατά την περίοδο της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Πέμπτη 29/1/2015

Η κυβέρνηση προσλαμβάνει ως σύμβουλο του υπουργείου Οικονομικών τη γαλλοαμερικανική Τράπεζα Lazard.

Ποια είναι η Lazard;

H Lazard εμφανίζεται στο προσκήνιο τον Αύγουστο του 2010,όταν προσλαμβάνεται από την κυβέρνηση Παπανδρέου μαζί με την Deutche Bank και την HSBC,για να επεξεργαστεί, προωθήσει  και υλοποιήσει την αποκρατικοποίηση τραπεζών.

Τον Νοέμβριο του 2011 και συγκεκριμένα στις 2 Νοεμβρίου (ΦΕΚ 2454/Β/2-11-2011) η καταρρέουσα κυβέρνηση Παπανδρέου(αντικαταστάθηκε με αυτήν του Παπαδήμου μετά από μερικές μέρες), φροντίζει πριν παραιτηθεί, να προσλάβει την Lazard, για να επεξεργαστεί, προωθήσει και υλοποιήσει το PSI και την ιδιωτικοποίηση στρατηγικών επιχειρήσεων του Δημοσίου και ακινήτου περιουσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως τότε κόμμα της αντιπολίτευσης καταθέτει 3 Ερωτήσεις για την ειδική σχέση Ελληνικού Δημοσίου και Lazard.

Δύο ερωτήσεις καταθέτει ο πρόεδρος της ΚΟ Α. Τσίπρας, διά των οποίων «αναρωτάται», γιατί το Ελληνικό Δημόσιο επέλεξε τη Lazard ενώ διαθέτει δικούς του νομικούς συμβούλους (μεταξύ των οποίων  ήταν και ο νυν Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου ως εξωτερικός συνεργάτης) και δαπανά άνευ λόγου χρήματα.

Ανέξοδη …Ερώτηση.

Υπάρχει όμως και μία άλλη Ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, προεξάρχοντος του νυν υπουργού Παν. Λαφαζάνη τον Ιούνιο του 2014, διά της οποίας αφήνουν υπόνοιες για το εύρος τιμών αγοραίας αξίας, που πραγματοποίησαν Lazard και Morgan Stanley, σχετικά με την εξαγορά από το ΤΧΣ του μετοχικού πακέτου της Τράπεζας EUROBANK.

Τα κείμενα των ερωτήσεων υπάρχουν εδώ: iefimerida.gr

***

Ας πάμε όμως λίγο παρακάτω.

Την Τρίτη 27/1/2015 ο νέος Υπουργός Ναυτιλίας κος Δρίτσας, δηλώνει ότι η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του λιμένος Πειραιώς, σταματάει.

Την Τετάρτη 28/1/2015 όμως, ο νέος Υπ. Οικ. κος Βαρουφάκης σε συνέντευξή του στο BBC και σε σχετική ερώτηση, σπεύδει να διορθώσει τη δήλωση του συναδέλφου του στην κυβέρνηση και δηλώνει ,ότι η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του λιμένος Πειραιώς θα συνεχιστεί,ενώ σήμερα δηλώνει,ότι ΄΄η κυβέρνηση δεν πρόκειται να επέμβει στις ήδη ιδιωτικοποιημένες δημόσιες επιχειρήσεις και θα συνεχίσει την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ΄΄.

Κάποιος μπορεί να απορήσει -και λογικά-για αυτές τις κινήσεις της κυβέρνησης.

Μπορεί να αναρωτηθεί, γιατί ενώ κατά την προεκλογική περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε άλλα, τώρα πράττει διαφορετικά.

Δήλωνε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ άλλα;

Ας θυμηθούμε.

Η βασική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν, ότι οι περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις σταματούν (για τα ήδη ιδιωτικοποιημένα μετοχικά κεφάλαια και πάγια σε ιδιώτες, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε τίποτα),ενώ προωθούσε διά κορυφαίων στελεχών του και νυν Υπουργών του Οικονομικού Επιτελείου (Σταθάκης, Βαλαβάνη), το μοντέλο των ΣΔΙΤ (συμπράξεις Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα), καθώς και της εκμετάλλευσης …ακίνητης περιουσίας.

Τι σημαίνει όμως ΣΔΙΤ;

ΣΔΙΤ είναι συνήθως οι μακροχρόνιες μισθώσεις και παραχωρήσεις αδειών εκμετάλλευσης περιουσίας του Δημοσίου από Ιδιωτικούς Ομίλους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ΣΔΙΤ είναι η Αττική Οδός, η Νέα Οδός, η Ολυμπία Οδός ,το αεροδρόμιο «Ελ.Βενιζέλος», κ.τ.λ

Περιλαμβάνουν ελάχιστη χρηματοδότηση από τον Ιδιώτη (δεν ξεπερνάει ποτέ το 10%), χρηματοδότηση από τις Τράπεζες με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου και κονδύλια από το ΕΣΠΑ και αυτά με εγγύηση του Ελλ. Δημοσίου.

Ο Ιδιώτης, δηλ. κατασκευάζει το έργο με ελάχιστα ίδια κεφάλαια και το εκμεταλλεύεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να έχει κέρδη ή υπερκέρδη. Συνήθως το δεύτερο…

Συμπερασματικά κλείνουμε -για την ώρα- με το κάτωθι.

Η κυβέρνηση της αυτοαποκαλούμενης «Αριστεράς» έχει κάνει ήδη την στρατηγική της επιλογή. Την είχε επιλέξει,  πριν ακόμα και από την προεκλογική περίοδο, απλώς τώρα τη στελεχώνει με τους «ειδικούς» προς διεκπεραίωση.

Δεν είναι ζήτημα όμως προσωπικό.

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να πράξει τίποτα εκτός των ορίων, που τίθενται από τους κανόνες της ΕΕ. Και οι κανόνες της Ε.Ε. είναι αυτοί,που απαιτούν προς υλοποίηση τους και τη LAZARD και τις ΣΔΙΤ και διάφορα άλλα,που δεν απέχουν καθόλου από την στρατηγική της προηγούμενης κυβέρνησης (η ρητορεία είναι άλλο θέμα).

Στην πορεία, όσο απομακρύνεται ο Λαός από τη «μέθη» των εκλογών και την «ελπίδα που έρχεται», θα το αντιληφθεί.

Και τότε η Κυβέρνηση μαζί με τους κοινουβουλευτικούς συμμάχους της (που δεν είναι μόνο οι ΑΝ.ΕΛΛ.), διότι οι συμμαχίες  χτίζονται πάνω στην ΚΟΙΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και όχι στις ρητορείες, θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να αντιμετωπίσει τον πραγματικό της αντίπαλο.

Οι μάσκες θα πέσουν και ο χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα.

Ατεχνως

The [Communist] Party Poopers*

  The [Communist] Party Poopers*

Από την πρώτη στιγμή που το "σχήμα" ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ανέλαβε την διακυβέρνηση έχουμε δει και έχουμε ακούσει πολλά. Προσωπικά έχοντας συμμετάσχει σε πολλές συζητήσεις με άτομα από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, και έχοντας παρατηρήσει διάφορους διαλόγους και διαβάσει άρθρα στο internet έχω καταλήξει στο [προφανές] συμπέρασμα ότι μέχρι και αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση έχει πέραση στο λαό. Όσον αφορά το γιατί συμβαίνει αυτό έχω ξεδιαλέξει μερικές αιτίες και πρόκειται να τις παραθέσω αμέσως :

· Ο Ελληνικός λαός έχει ανάγκη να αισθανθεί κάποιου είδους δικαίωση, οποιαδήποτε, ακόμα και αν αυτή στηρίζεται σε αυταπάτες. Αυτή τη στιγμή το λαϊκό συναίσθημα απέναντι στους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πηγάζει από «ορθολογικού» τύπου συλλογισμούς, αλλά από θρησκευτικού-μεσσιανικού τύπου διεργασίες.

· Επειδή τα [μη] αντανακλαστικά του λαού είναι τέτοια, τα ΜΜΕ τα οποία στην πλειοψηφία τους έχουν κάνει μια ξεκάθαρη κυβερνητική στροφή, πακετάρουν και πουλούν το προϊόν της ουράνιας σωτηρίας χρυσώνοντας το χάπι με εφέ και τακτικές που θα ζήλευε και το Χόλυγουντ, εστιάζοντας σε ότι βολεύει να εστιάσουν ως καλοί πλασιέ που είναι, ενώ αφήνουν στο σκοτάδι στοιχεία και διαστάσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν κάποιον σε αξιόλογα συμπεράσματα.

· Πέρα από την ανάγκη που έχει ο λαός να αυτό-κοροϊδευτεί, έχει με τον καιρό αποδεχθεί κατά κάποιο τρόπο την παρούσα κατάσταση ως αναπόφευκτη(και αν θέλετε έπαιξαν και οι αγανακτισμένοι καθοριστικό ρόλο σε αυτό)και έτσι βαστά εξ αρχής μικρό καλάθι. Όχι απλά δεν τον ενδιαφέρει να μάθει να ψαρεύει, αλλά δεν αποσκοπεί καν στο ψάρι, αρκείται και στο ψαροκόκαλο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όπου δεν επικρατεί η παραμυθά του μεσσία να επικρατεί η συμβιβαστική αντίληψη περί μικρότερου κακού… "ε ας τα κάνει λίγο καλύτερα τα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ".

· Επιπλέον υπάρχει και η –ως ένα βαθμό δικαιολογημένη- μεγάλη χαρά που «έφυγε» η δεξιά κυβέρνηση, που ομολογουμένως είχε χώσει μεγάλα παλούκια εις τον ΚΩΛΟ μας. Αν και για να πω την αμαρτία μου, εμένα το σύνθημα «να φύγει η δεξιά» με έχει κουράσει, και ας μην έχω ζήσει μέρες 81. Πόσες και πόσες φορές μέχρι σήμερα έχει φύγει η δεξιά μόνο και μόνο για να την διαδεχθεί μια κατ όνομα μόνο αριστερά –για να δικαιώσει και το ρητό στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις- με πολύ πιο προωθημένο συντηρητικό τελικά πρόταγμα από την παραδοσιακή δεξιά.



Υπάρχουν βέβαια και άλλοι παράγοντες που κάνουν την αριστεροδέξια κυβέρνηση να μοιάζει στον λαό για κούκλα και ας είναι από μέσα πανούκλα, στους οποίους προς το παρόν δεν θα επεκταθώ, αντίθετα θέλω να αναφερθώ σε μερικά παράγωγα αυτής της όλης κατάστασης. Θα χρησιμοποιήσω πάλι την μέθοδο των Bullets διότι έχω λίγο χάσει την αφηγηματική μου ικανότητα τόσο καιρό που ουσιαστικά απείχα από την αρθρογραφία.

· Οι αυταπάτες οδηγούν στο να εθελοτυφλεί μια μεγάλη μερίδα του κόσμου. Δηλαδή δεν μπορεί κάποιος να μην βλέπει αυτά που λέγονται και γίνονται μπροστά στα μάτια του εκτός και αν δεν θέλει. Και έτσι έχουμε τον «κόσμο της αριστεράς» να κάνει γαργάρα την συνεργασία με τον Καμμένο(που μέχρι προχθές ακροδεξιό τον ανέβαζαν ακροδεξιό τον κατέβαζαν), υπήρχε σαφώς και η ανάλογη προετοιμασία με συνοικέσια αρραβώνες και τα ρέστα. Βέβαια οι κορώνες από στελέχη- στυλοβάτες ή πιο σωστά ακροβάτες του ΣΥΡΙΖΑ που απέκλειαν αυτήν την συνεργασία δεν έλειψαν, υποθέτω ότι προς το παρόν τουλάχιστον, αυτές οι φωνές σώπασαν για χάρη της «εθνικής υπόθεσης» και του κοινού καλού, ας είναι. Όμως δεν μπορεί να μην βλέπει ο κόσμος της αριστεράς ούτε τα στρατιωτικά σύμφωνα με το Ισραήλ, την αποδοχή των επιταγών της ΕΕ του ΔΝΤ και της ΕΚΤ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έστω και αν ψάχνουν να βρουν διαφορετικό όνομα για το μνημόνιο και την τρόικα της επόμενης μέρας. Επίσης δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται τις τσάμπα μαγκιές του Αλέξη, ο οποίος τη μια μέρα μαλώνει την ΕΕ που δεν τον συμβουλεύτηκε για το εμπάργκο στην Ρωσία και την άλλη μέρα πάει και υπογράφει την συνέχιση του.

· Αυτά και άλλα πολλά λοιπόν μια μεγάλη μερίδα του λαού επιλέγει να μην τα βλέπει διότι θεωρεί ότι δεν την αφορούν και είναι και ντεμοντέ. Αυτό εν μέρει συμβαίνει επειδή η ελληνική κοινωνία είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό συμβιβασμένη και συντηρητικοποιημένη που συνθήματα τύπου «ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ» μόνο ως ανέκδοτα μπορούν να σταθούν στα καφενεία και στους τόπους κοινωνικής συναναστροφής.

· Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στο συνδικαλιστικό κίνημα, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι είτε να μην οργανώνονται καν είτε να καπελώνονται από την συμβιβαστική λογική της ανάθεσης που προωθείται από τα ξεπουλημένα σωματεία που ελέγχονται από -ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους. Συσπειρώνονται λοιπόν όλοι αυτοί απέναντι στο μεγάλο τους ταξικό εχθρό το ΠΑΜΕ, προκειμένου να κατευθύνουν και να κατευνάζουν τις εργατικές μάζες , συνεργάτες τους είναι και τα διάφορα αναχώματα που έχουν σα στόχο να παγιδεύσουν τις όποιες συνειδήσεις βαίνουν προς τη ριζοσπαστικοποίηση.

Ερχόμαστε λοιπόν εμείς οι ΚΚΕδες και χαλάμε την πιάτσα, και όπως είναι λογικό ακούμε τα μύρια όσα, όχι μόνο από Συριζαίους και Αντάρσυους(που για κάποιο λόγο δείχνουν να έχουν χαρεί περισσότερο από τους Συριζαίους από την κυβέρνηση της αριστεροδέξιας) αλλά και από συμπαθούντες ή/και ψηφοφόρους του ΚΚΕ. Αντί να λογοδοτεί η κυβέρνηση για τον συντητητισμό της και τις κωλοτούμπες καλούμαστε να απολογηθούμε εμείς ως αντιπολίτευση επειδή δεν τα αφήνουμε όλα αυτά να περάσουν ασχολίαστα. Μας κατηγορούν λοιπόν, μεταξύ άλλων, για τα παρακάτω:

· Ότι είμαστε μονολιθικοί και δεν αφήνουμε τον κόσμο να χαρεί από τη στιγμή που το έχει ανάγκη.

· Ότι δεν αφήνουμε χρόνο στην κυβέρνηση να δείξει τι αξίζει.

· Ότι ζηλεύουμε την επιτυχία της, τόσο αυτής όσο και κάποιων πρωταγωνιστών της, λέγε με Βαρουφάκη.

· Ότι θα χαρούμε αν δεν πετύχουν οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης για το χρέος.

· Ότι είμαστε μίζεροι και προτιμάμε την ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ, μιας και δεν χαρήκαμε με την κυβέρνηση της αριστεροδέξιας.

· Ότι αφού δεν καταφέρνουμε να πείσουμε εμείς τον κόσμο, ας αφήσουμε αυτούς που τον έπεισαν να κάνουν ότι περνά από το χέρι τους και ας μην είναι ριζοσπαστικοί, είναι τουλάχιστον αριστερο[δέξιο]ι

Αυτά και άλλα πολλά ακούμε, και σε πείσμα που λέμε αυτά που πιστεύουμε τρώμε κάτι «καρπαζιές» ξεγυρισμένες από κάθε μπάντα κάθε φορά που ανοίγει σχετική κουβέντα. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

Καταρχήν, αν ο κόσμος έχει ανάγκη να πιστέψει σε αυταπάτες, τότε ας πιστέψει και στον παράδεισο. Ποιος είμαι εγώ όμως που θα σου πω ότι παράδεισος και άγιος Βασίλης δεν έχουμε καμιά απόδειξη ότι υπάρχει; Ποιος είμαι εγώ που θα σου πω ότι η ελπίδα δεν πρόκειται να σου χαριστεί αλλά πρέπει να αγωνιστείς για αυτή, ποιος είμαι εγώ ο καραγκιόζης που θα σκοτώσω τον μεσσία σου; Όμως για το όραμα της σοσιαλδημοκρατίας όχι απλά δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με τρόπο που πραγματικά να εξυπηρετεί τον λαό, αλλά το ακριβώς αντίθετο, ότι όπου και όποτε υπήρξε ζημίωσε τον λαό, και πάνω από όλα, ζημίωσε το κίνημα. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια αριστεροδέξια κυβέρνηση, η οποία από πριν ακόμη κυβερνήσει είχε φροντίσει να δώσει τα διαπιστευτήρια της χωρίς ούτε φύλλο συκής μπροστά στα αχαμνά, όχι στον λαό που θα πάρει τα αχαμνά, αλλά στην πλουτοκρατία. Ωραίο το παραμύθι τους λοιπόν, αλλά έχει δράκο, και μας στέλνουν απευθείας στο ψυγείο του, και όχι για να φάμε από τη λεία όπως ίσως θέλουν να πιστεύουμε, αλλά να φαγωθούμε.

Όσο δε αφορά το χρόνο που και καλά δεν τους δίνουμε να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους έχω να πω ότι δεν πρόκειται για κάποιο παρθένο κυβερνητικό εγχείρημα, ούτε καν για κάποιο κυβερνητικό εγχείρημα με παρθενοραφή, απλά άνοιξαν το χρονοντούλαπο της ιστορίας(για να χρησιμοποιήσω και την έκφραση άλλου μεγάλου ηγέτη της «αριστεράς» που έδιωξε τη δεξιά) και δανείστηκαν ότι πιο σάπιο βρήκαν εκεί μέσα. Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο την τελευταία βδομάδα αλλά και από πριν κυβερνήσει, ήταν μια πορεία ταχείας από-αριστεροποίησης γεμάτη τούμπες και συμβιβασμούς. Και έτσι το σκίσιμο του μνημονίου έγινε κούρεμα, το κούρεμα διαπραγμάτευση, έπρεπε βλέπετε να πείσουν τα πραγματικά τους αφεντικά πως είναι πιστά σκυλιά του συστήματος..

Και μιας και αναφερθήκαμε στην διαπραγμάτευση, μας κατηγορούν ότι δεν ευχόμαστε αυτή να πετύχει, και ότι δεν πανηγυρίσαμε με την εικόνα του Βαρουφάκη να κάνει τα μούτρα κρέας του κουτόφραγκου. Μα για ποιο λόγο να χαρούμε, σάμπως διαπραγματεύονται προς όφελος του λαού; Υπάρχουν απλά ασυμβίβαστες αντιθέσεις και συγκρούσεις ανάμεσα σε μερίδες και μείγματα συμφερόντων του κεφαλαίου, που η κάθε κυβέρνηση παίρνει λιγότερο η περισσότερο το μέρος κάποιας πλευράς. Ούτε η επιτυχία των επιδιώξεων της μιας, ούτε η επιτυχία των επιδιώξεων της άλλης προμηνύει κάτι θετικό για το λαό. Η λογική δε του να διαλέξουμε νταβατζή (στην πραγματικότητα όχι εμείς, ως λαός, αλλά η κυβέρνηση μας επιλέγει, ή ορθότερα επιλέγεται, και εμείς απλά αποδεχόμαστε και δίνουμε το οκ με την ψήφο μας) είναι και αυτή καταστροφική, δείτε πως εξελίχθηκε στην Ουκρανία, στην Κύπρο, την Αίγυπτο, κλπκλπκλπ. Νταξ', καταλαβαίνω ότι την μίσησε ο λαός την Μέρκελ, μιας και ο Σαμαράς τασσόταν κυρίως υπέρ του γερμανικού σχεδίου, αλλά ο Ομπάμα, ο Ολλάντ και οι άλλοι που εκπροσωπούν τα διάφορα εθνικά και πολυεθνικά κεφάλαια είναι τάχα καλύτεροι; Τόσο εύκολα ξεχνάμε την Χούντα; Το να γίνεται η χώρα μας αιχμή του δόρατος του ενός ή του άλλου τραμπούκου, τίποτα δεν έχει να προσφέρει στον λαό, πέρα από το να τον ρίξει λίπασμα στις μυλόπετρες της εξουσίας. Να μου πεις μπορούμε αυτό πραγματικά να το αποφύγουμε; Ε ίσως θα είναι πιο καλό αν έχουμε τα μάτια και τα μυαλά μας ανοιχτά για να εκμεταλλευθούμε τα όποια "ανοίγματα" όποτε και αν αυτά εμφανιστούν και να δημιουργήσουμε ενδεχομένως και νέα.

Εμείς οι ΚΚΕδες δεν προτιμάμε ούτε ΝΔ, αλλά δεν προτιμάμε ούτε και ΣΥΡΙΖΑ... ούτε και λειτουργούμε με τη λογική του μικρότερου κακού σε αυτού του τύπου τα ψευτοδιλήμματα που διαιωνίζουν τον δικομματισμό. Ο κάθε πόλος παίζει το δικό του ρόλο και συνδυασμένοι αποτελούν τις δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος, το κράτος έχει συνέχεια όπως δηλώνει και το ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικά πιστεύω ότι τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στο κίνημα, και κατ επέκταση στις συνειδήσεις, γιατί τις ενσωματώνουν, ενώ τα δεξιά κόμματα στέκονται πιο ξεκάθαρα απέναντι στους εργάτες και έτσι ίσως κάποιες φορές συμβάλουν στην ριζοσπαστικοποίηση, αλλά όπως λένε needs two to tango.

Από εκεί και πέρα το αν καταφέρνουμε ή όχι να πείσουμε θα φανεί σε βάθος χρόνου. Προς το παρόν υπάρχουν διάφορα εμπόδια, η συντηρητικοποίηση ως και η φαστιστικοποίηση της κοινωνίας, ο έξαλλος ατομικισμός, η απαξίωση των παραδοσιακών μορφών πάλης, η υψηλή ανεργία που δημιουργεί στρατούς ανθρώπων που κλείνονται στον εαυτό τους και στα σπίτια τους, γιατί όταν δεν κατέχεις ούτε τα βασικά να επιβιώσεις, δεν είναι εύκολο να βρεις το κουράγιο να αγωνιστείς(και εμείς οι ΚΚΕδες δεν εξαιρούμαστε από τα δεινά της ανεργίας, ίσα ίσα). Αυτό δεν σημαίνει ότι σαν κόμμα τα κάνουμε καλά και άγια όλα, ούτε σημαίνει ότι πρέπει να περιμένουμε το ουίσκι να ωριμάσει. Ο αγώνας δίδεται κάθε λεπτό, η καλύτερη οργάνωση, η προετοιμασία, η διαπαιδαγώγηση, η επαγρύπνηση δηλαδή το ξεβόλεμα, οι μικρές αλλά ουσιαστικές ταξικές νίκες, όπως το να οργανώσεις έστω και έναν στο σωματείο, είναι πράγματα τόσο ουσιαστικά και απαραίτητα που χωρίς αυτά το επόμενο βήμα αύριο μεθαύριο είναι αδύνατο να γίνει, κι αν γίνει θα αποτύχει.

Προσωπικά καταλαβαίνω κάποιον να μην θέλει ή να διστάζει να αγωνιστεί με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, δεν είναι εύκολο ούτε απλό, και εξετάζοντας την ιστορία συνειδητοποιούμε ότι οι ΚΚΕδες και οι κομμουνιστές συνήθως αγωνίζονταν για έναν κόσμο που οι ίδιοι ποτέ δεν είδαν. Και αυτό όχι μόνο σε επαναστατικούς καιρούς ή σε καιρούς πολέμου, αλλά και σε καιρούς "αστικής ειρήνευσης" οι κομμουνιστές και οι προοδευτικοί ήταν οι πρώτοι που έχαναν τη δουλειά τους, οι πρώτοι που σέρνονταν στα γραφεία των εισαγγελέων, οι πρώτοι που απορρίπτονταν σε μια θέση εργασίας όταν ήταν γνωστό το ποιόν τους. Με αυτό δεν θέλω να πω ότι δεν υπάρχει κανένα όφελος στο να αγωνίζεται κάποιος, απλά τα κύρια οφέλη δεν είναι "πεζά", είναι πολλές φορές ποιοτικά και όχι ποσοτικά, όπως η αξιοπρέπεια, η επίγνωση, συντροφικότητα, η ανθρωπιά κ.α. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και χειροπιαστά κέρδη από τους εργατικούς αγώνες όπως είναι οι συλλογικές συμβάσεις, τα εργασιακά κεκτημένα, το συνταξιοδοτικό, το 8ωρο, η ασφάλιση κ.α. απλώς στους χαλεπούς καιρούς της υποχώρησης που ζούμε αυτά περισσότερο ξεθεμελιώνονται παρά δομούνται.

Μπορεί λοιπόν εμείς οι ΚΚΕδες να είμαστε party poopers αλλά όχι panty poopers(χέστες). Γιατί σε αυτό το party που θέλουμε να χαλάσουμε, ο λαός δεν συμμετέχει ως καλεσμένος για να διασκεδάσει και να χορέψει, έστω και αν αυτό προσπαθούν να τον κάνουν να πιστέψει, αλλά σαν ορεκτικό για τα αρπαχτικά της πραγματικής εξουσίας, της εξουσίας του πλούτου.





*Είναι αυτοί οι ξενέρωτοι που εμφανίζονται σε ένα party και τη χαλάνε στους υπόλοιπους που διασκεδάζουν.



Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)




ΥΓ: Αυτό που προσπαθούν να μας εκμαιεύσουν οι διάφοροι για λογαριασμό της κυβέρνησης της αριστεράς, τάχα να δείξουμε μια ανοχή, τάχα να μην είμαστε τόσο αντίθετοι, είναι ακριβώς η στάση που είχε το ΣΥΡΙΖΑ το 2009 απέναντι στην κυβέρνηση ΓΑΠ, εμείς πάλι τότε κατηγορούμασταν ως μονολιθικοί, κομπλεξικοί και κολλημένοι. Παραθέτω σχετικά αποσπάσματα:

"Την ενθουσιώδη υποδοχή της νέας κυβέρνησης συμπληρώνει η «Αυγή», στο πρώτο φύλλο μετά τις εκλογές, όπου διαπιστώνει ότι: «Το πανηγύρι τελείωσε» και εικονογραφεί το πρωτοσέλιδο με μια φωτογραφία από την αποσυναρμολόγηση του εκλογικού κέντρου της ΝΔ στο Σύνταγμα." " Ενδιαφέρον έχει το πρωτοσέλιδο της «Αυγής», που παραθέτει το εξής απόσπασμα από την πρώτη ομιλία του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή: «Θα καταγγέλλουμε αλλά και θα προτείνουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δύναμη ουσιαστικού ελέγχου από θέση αριστερής ριζοσπαστικής προγραμματικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση»."

Εμείς λοιπόν ούτε εκστασιαζόμαστε που έφυγε η ΝΔ, γιατί αντικαταστάθηκε από κάτι αντίστοιχο αντιθέτως στεναχωριόμαστε που ο λαός παραμένει παγιδευμένος στο δίπολο, ούτε έχουμε τίποτα να προτείνουμε στον ΣΥΡΙΖΑ, ω σαν αυτός να θέλει απλά λίγη καθοδήγηση, εμείς σε πείσμα των καιρών θα τον αποδομούμε καθημερινά, τόσο αυτόν όσο και την αντιλαϊκή πολιτική του.

ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

 ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Ποτέ άλλοτε ο κόσμος δεν είχε τόσο μειωμένες απαιτήσεις ψηφίζοντας ένα κόμμα της λεγόμενης αριστεράς. 

Ένας κόσμος που περιμένει ελάχιστα, 

ένας κόσμος που κάθε μέρα που περνάει περιμένει ακόμα λιγότερα βλέποντας και τις δυσκολίες που ανακύπτουν, 

ένας κόσμος που είναι έτοιμος να πανηγυρίσει για το ψίχουλο που δεν θα του αλλάξει τη ζωή, 

ένας κόσμος που μπορεί να υποδεχθεί με κατανόηση, συμπάθεια ή με χαρά και το τίποτα ακόμη, μόνο και μόνο επειδή είδε να εκστομίζεται ένα επικοινωνιακό ""όχι "" προς τους δανειστές, ενώ οι προηγούμενοι δεν έλεγαν ούτε αυτό.

Ένας κόσμος που εκπαιδεύεται από το κυρίαρχο πολιτικο-οικονομικό σύστημα της δικτατορίας της αστικής τάξης να αναθέτει την εξουσία στους εμπόρους ελπίδας, 

ένας κόσμος που μαθαίνει να φοβάται και να ζει με ελάχιστα, 

ενώ είναι αυτός που παράγει όλο τον πλούτο της χώρας.

Όταν η εργατική τάξη, με μπροστάρη το Κόμμα της, πάρει την εξουσία στα χέρια της και τελειώσει με τους καπιταλιστές, δεν πρέπει να ξεχάσει ποτέ τα μεγάλα δεκανίκια του σάπιου συστήματος, τους οπορτουνιστές, αυτούς τους εμπόρους ελπίδας.

 Κι αυτό για πολλούς λόγους, κυρίως όμως για τα τόσα χαμένα χρόνια, που είναι και το μόνο πράγμα που δεν επιστρέφεται.

Adiopos Selianitis

 «Πρώτη φορά αριστεροί»;

Από herko 

Γράφει η Μαρία του 19ου //
Η κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά» είναι γεγονός. Ο επιτυχημένος ever χαρακτηρισμός ίσως θα μπορούσε να παραφραστεί και στο εξής:
«Για Πρώτη φορά αριστεροί»… Και εξηγούμαι:
Ο γγ της κυβέρνησης (Σπύρος Σαγιάς) είναι ταυτοπροσωπία με τον Σπύρο Σαγιά (βασικός Νομικός Σύμβουλος και Συνεργάτης των βασικών ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ της κυβέρνησης Παπανδρέου, δραστηριότητα που επεκτείνεται και κατά την περίοδο της κυβέρνησης Παπαδήμου).
Πρώτη φορά αριστερός…
Πάνος Καμμένος  υπουργός Εθ. Άμυνας, (είναι ταυτοπροσωπία με τον Π. Καμμένο πρώην υφυπουργό στην κυβέρνηση της Ν.Δ.).
Για Πρώτη φορά αριστερός…
Π. Κουρουμπλής, υπουργός στο Υγείας (είναι ταυτοπροσωπία με τον Π. Κουρουμπλή τρεις φορές βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας εκλεγμένο με το ΠΑΣΟΚ).
Για Πρώτη φορά αριστερός…
Ν. Κοτζιάς, υπουργός στο Εξωτερικών (Είναι ταυτοπροσωπία με τον Ν. Κοτζιά  στενό συνεργάτη παλαιότερα του Γ. Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών και πρόεδρο του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών – ΙΣΤΑΜΕ).
Ο συγκεκριμένος μετράει ήδη μία αποτυχημένη προσπάθεια στο παρελθόν να γίνει «αριστερός»…
Π. Σγουρίδης, υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης (είναι ταυτοπροσωπία με τον Π. Σγουρίδη που ήταν στο Επικρατείας των ΑΝΕΛ, επί είκοσι χρόνια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ).
Για Πρώτη φορά αριστερός..
Ν. Τόσκας, υφυπουργός Άμυνας (είναι ταυτοπροσωπία με τον Ν. Τόσκα, βασικό συντάκτης του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για την Άμυνα, στις εκλογές του 2009, αλλά και επικεφαλής του Γραφείου του υπουργού Άμυνας του ΠΑΣΟΚ Π. Μπεγλίτη, στη διετία 2009 – 2011).
Για Πρώτη φορά αριστερός…..
Ελενα Κουντουρά,  αναπληρώτρια Υπουργός Τουρισμού  (είναι ταυτοπροσωπία με την  Έλενα Κουντουρά  βουλευτής Α” Αθηνών με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και παλαιότερα με τη Ν.Δ.).
Για  Πρώτη φορά αριστερή…
Αναστασία Κόλλια – Τσαρουχά, υφυπουργός Μακεδονίας – Θράκης (είναι ταυτοπροσωπία με την Αναστασία Κόλλια – Τσαρουχά από τους ΑΝΕΛ, πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής).
Για Πρώτη φορά αριστερή…
Και πώς θα μπορούσα να ξεχάσω την Κα Θεοδώρα Τζάκρη (ΠΑΣΟΚ) που ψήφισε και τα τρία μνημόνια, την Κα Ραχήλ Μακρή (μάστερ στην εκτύπωση χαρτονομισμάτων, εθνικίστρια από τους ΑΝΕΛ), τον Κο Τσουκαλά Δ. (ΠΑΣΟΚ) που τόσο συμπάσχει με τους τραπεζίτες, ώστε μας ζητούσε 1 ευρώ από το υστέρημά μας για τη διάσωση των τραπεζών (…) Βουλευτές εκλεγμένοι με τον ΣΥΡΙΖΑ…
Για  Πρώτοι φορά αριστερές, κι αριστερός αντίστοιχα…
Και ναι, δε βιάζομαι να κάνω αποτίμηση του πολιτικού έργου της νέας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ –ΕΛ …μια βδομάδα, πάνω κάτω από τη συγκρότησή της…
Αλλά, μήπως βιάζεται τελικά όποιος πανηγυρίζει για τις δηλώσεις Κατρούγκαλου περί διαχείρισης της φτώχειας;
Αλλά, μήπως βιάζεται  τελικά όποιος πανηγυρίζει για τις δηλώσεις του Κου Βαρουφάκη: Δε μιλάμε με την Τρόικα μόνο με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, την ΕΕ (…).
(Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιάνης).
Αλλά, μήπως βιάζεται, τελικά, όποιος πανηγυρίζει για τις δηλώσεις του Κου Σκουρλέτη για τη μετάθεση στο 2016 της επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751, ενώ μεσουρανούν οι ατομικές συμβάσεις εργασίας των 300 και 400 ευρώ; Ενώ οι ελαστικές μορφές εργασίας, και οι απληρωσιά μαστίζουν τους εργαζόμενους; Ενώ η ανεργία είναι λαίλαπα; Ενώ η ανασφάλιστη εργασία, γνωστή και ως μαύρη, μαυρίζει το μέλλον για κατοχύρωση δικαιώματος συνταξιοδότησης;
Αλλά, μήπως βιάζεται τελικά όποιος πανηγυρίζει που ο μισητός Πάγκαλος (και οι λοιπές φιλελέρες που ευθύνονται για την  άνοδο του φασισμού) τώρα δικαιώνεται, για το «Μαζί τα φάγαμε»; Προετοιμάζοντας «διαδηλώσεις» συμπαράστασης στην κυβέρνηση για να διαπραγματευτούν ένα χρέος που δημιούργησαν όλοι οι άλλοι εκτός αυτών που στενάζουν αποπλήρωνοντάς το;
Αλλά, μήπως βιάζεται, τελικά, όποιος πανηγυρίζει για τις δηλώσεις του Ομπάμα αισθανόμενος να φυσάει υπεραντλαντικός ούριος άνεμος αλλαγής; Ενώ κατά τα συνήθη φαινόμενα έρχεται τυφώνας… Τον λες και Μπάρακ (τον τυφώνα) στη Συρία, στο Λίβανο, στο Αφγανιστάν, στην Παλαιστίνη…
Αλλά, μήπως βιάζεται, τελικά, όποιος πανηγυρίζει που δεν είναι ίδιοι οι «Για πρώτη φορά αριστεροί» με τους προηγούμενους λαομίσητους (Άδωνη, Μητσοτάκη, Βορίδη) αλλά είναι οι ίδιοι οι παρακάτω:
Ροβέρτος Σπυρόπουλος στη διοίκηση του ΙΚΑ, Ρουμπάτης  στην ΕΥΠ…
Αλλά, μήπως βιάζεται, τελικά, όποιος πανηγυρίζει που ενώ ως αρχηγός της αντιπολίτευσης ο Κος Α. Τσίπρας και ο Κος Π. Λαφαζάνης κατέθεταν Επερωτήσεις για την ειδική σχέση Ελληνικού Δημοσίου και Lazard, σήμερα που αναθέτουν τη διαχείριση του χρέους και τις ιδιωτικοποιήσεις στο ίδιο χρηματοπιστωτικό μονοπώλιο είναι απλά Τρίτη…
Αλλά, μήπως βιάζεται τελικά όποιος πανηγυρίζει που έντεχνα αποπροσανατολίζεται ο λαός με επικοινωνιακά τρικ, τουιταρίσματα και λάικς, για να παραπέμπουν στις καλένδες το μόνιμο και ισχυρό αντίπαλό του; Τα ληστρικά μονοπώλια, τις πολυεθνικές, τους μεγαλοεργοδότες ντόπιους και ξένους.. Την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ….
Ο Καπιταλισμός είναι ο εχθρός, και όποιος δεν το βλέπει ίσως είναι «’ηλίθιος»”. Αυτός, όμως, που δεν υποφέρει από καμία διαταραχή της πολιτικής όρασης χρέος έχει να καταπολεμήσει το βασικό σύμπτωμα των «πασχόντων»:  Την Αυταπάτη..
Ναι, δε βιάζομαι να κρίνω τους «Για Πρώτη φορά αριστεροί», μια βδομάδα πάνω κάτω από τότε που έγιναν …αριστεροί.
Ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο σε 7 ημέρες, και οι υπουργοί 7 μέρες μετά  αποθεώνονται (…) Τι; Δεν είναι θεοί;
Μήπως όποιος βιάζεται να αποθεώσει τούς «Για πρώτη φορά αριστεροί» σκοντάψει;
Όποιος βιάζεται σκοντάφτει, ειδικά αν η πολιτική του όραση πάσχει και έχει χάσει τα ταξικά γυαλιά του…

Ατεχνως

ΚΙ ΟΣΟ ΟΙ ΒΑΡΟΥΦΙΤΣΕΣ ΠΑΡΑΛΗΡΟΥΝ ΑΠΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ...

 ΚΙ ΟΣΟ ΟΙ ΒΑΡΟΥΦΙΤΣΕΣ ΠΑΡΑΛΗΡΟΥΝ ΑΠΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ...

Ταξικά ναυτεργατικά σωματεία: Δικάζονται μέλη των διοικήσεων αύριο Τετάρτη

Στο εδώλιο του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά θα βρεθούν, την Τετάρτη 4 Φλεβάρη, το πρωί, 5 μέλη των προεδρείων των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ». Κατηγορούνται ότι δεν συμμορφώθηκαν σε δικαστική απόφαση που έκρινε την απεργία στις 23 Ιούνη του 2010 παράνομη.

Υπενθυμίζεται ότι την απεργία στις 23 Ιούνη του 2010 είχαν κηρύξει, μετά την απεργοσπαστική στάση της ΠΝΟ, τα δύο ναυτεργατικά σωματεία με διεκδικητικό πλαίσιο την κατάργηση του μνημονίου - που τότε η υποταγμένη πλειοψηφία της ΠΝΟ έλεγε «δε μας πιάνει» - και συγκεκριμένα του ν. 3845/2010, ενάντια στην κατάργηση του καμποτάζ, για την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Τότε η απεργία είχε κριθεί από τα δικαστήρια του Πειραιά παράνομη, μετά από την αξίωση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας.

Τα προεδρεία των δύο ταξικών ναυτεργατικών σωματείων κάνοντας πράξη το καθήκον τους πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή των αποφάσεων των συνδικαλιστικών οργάνων και υπερασπίστηκαν το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία.

Aπoλύονται και οι τελευταίοι εργαζόμενοι στο ΔΗΠΕΘΕ Βόλου

Τις διοικητικές διαδικασίες για την απόλυση και των 7 εργαζομένων που είχαν απομείνει στο «ΔΟΕΠΑΠ - ΔΗΠΕΘΕ» του Δήμου Βόλου φαίνεται να ξεκινά -σύμφωνα με δημοσιεύματα σε τοπικά ΜΜΕ- η νέα δημοτική αρχή Μπέου, συνεχίζοντας το έργο του προκατόχου της.

Οι επτά εργαζόμενοι, μετά από συνδικαλιστικές και πολιτικές παρεμβάσεις και με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου το 2012, είχαν πετύχει τη μεταφορά τους σε προσωποπαγείς θέσεις, με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου. Τώρα, όμως, με πρόταση του Σώματος Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, προωθείται η απόλυσή τους και κινδυνεύουν κι αυτοί να πεταχτούν στον Καιάδα της ανεργίας.

Σε επερώτηση που κατέθεσαν γι' αυτό το θέμα οι σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου τονίζεται: «Η Δημοτική Αρχή Βόλου έχει σοβαρές πολιτικές ευθύνες, αφού από την πρώτη στιγμή, με βάση και τις νέες εξελίξεις, δεν φρόντισε να παρέμβει για να υπερασπιστεί το δικαίωμα όχι μόνο αυτών των επτά εργαζομένων για να κρατήσουν τις θέσεις τους, αλλά και των υπολοίπων που ήδη απολύθηκαν ώστε να επαναπροσληφθούν. Αντίθετα, με τη στάση της, λειτουργώντας ως μακρύ χέρι στην εφαρμογή της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής που τσακίζει καθημερινά τα εργασιακά δικαιώματα, ενεργεί ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων».

Γιούπι για-για

 Γιούπι για-για

Σήμερα κινούμαστε λόγω της ημέρας σε πιο ελαφρούς ρυθμούς και πιο συγκεκριμένα το ρυθμό του γνωστού γιούπι-για-για, που λέει ο κηλαηδόνης (που είδε τη βαγενά να εκλέγεται βουλευτής το 09’ με τον γαπ και τώρα με το νέο πασόκ) κι εδώ γίνεται για τις ανάγκες της διασκευής, κάτι σαν ύμνος της αλλαγήυς.

Γιούπι για-για, γιούπι-γιούπι-για

Τίνος είναι ρε Αλέξη τα παιδιά

Τίνος είναι ρε Αλέξη τα παιδιά

Το ‘να μου φωνάζει Yeah!

Το άλλο μου φωνάζει да!

Τίνος είναι ρε συ Αλέξη τελικά;

Το ‘να είναι πούρος νεοφιλελές

Το άλλο μου το παίζει τάχα κουκουές

Και το τρίτο είναι το ΠΑΣΟΚ μας

Γαμώ το κέρατό μας, γαμώ το σαμαρά

Το ‘να φόλα Δεξιά, το άλλο μες στην πασοκιά

Κι εσύ λες «πρώτη φορά Αριστερά» (πούν’ την-για;)

Γιούπι-για-για, γιούπι-γιούπι-για

Γιούπι-για-για, γιούπι-γιούπι-για

Τι θα γίνει Αλέξη με τη διαγραφή;

Για το χρέος τι λέει η κυβέρνηση;

Ο ένας λέει μερική

Ο άλλος διαπραγμάτευση

Και στο τέλος θα ‘ρθει η επιμήκυνση

(πω-πω πουλί)

Βαρυσήμαντη παρεμβολή Βαρουφάκη

Οι ωραίοι έχουν χρέη και πληρώνουν με φιλιά

Βαρουφάκη έλα λίγο να σου πω

Πρέπει τώρα να στο εξομολογηθώ

Δεν αντέχω άλλο (ευρω)πέος

Για το γαμημένο χρέος

Κι από μένα δως τους δυο φιλιά (γα-λλι-κά)

Πες το και στο Λαπαβίτσα

Δε σηκώνω άλλα βίτσια

Χάρισμά σας το μπουρντέλο της ΕΕ

Γιούπι-για-για, γιούπι-γιούπι-για

Μα δε θέλω άλλο ρεύμα αριστερό

Δεν μπορώ σου λέω ρεύμα αριστερό

Γιατί είναι Συριζαίοι,

Εφιάλτες κι αρουραίοι

Που πηδήξανε απ’ το πλοίο μας νωρίς

(Πού-να-τους-βρεις;)

Εμείς το θέλουμε παιδιά το Σύριζα

(Α-ΣΦΑ-ΛΩΣ)

Μεις τον θέλουμε παιδιά το Σύριζα

(ΡΕ-ΦΟΡ-ΜΙ-ΣΜΟΣ)

Για να κάνει τον Κερένσκι

Πασοκιές πολλές και αίσχη

Και να γίνει η Επανάσταση

(Α-ΝΑ-ΣΤΑ-ΣΗ)

Να γουστάρει ΝΑΤΟ, ΕΕ

Αλλά εμείς «Μολών λαβέ»

Κι ύστερα όλοι «Αντεπίθεση λαέ»

(ΜΕ ΚΟΥ-ΚΟΥ-Ε!)

Γιούπι-για-για, γιούπι-γιούπι-για

Αφιερωμένο στα οκτώ χρόνια της αλλαγής και τα επτά χρόνια φαγούρα.

Προτάσεις, αποδοκιμασίες, παρατηρήσεις, ευπρόσδεκτες στα σχόλια.

Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ στην Ουκρανία

Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ στην Ουκρανία

Για το Κίεβο της Ουκρανίας αναχωρεί σήμερα ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ κι ευρωβουλευτής για να εκπροσωπήσει το ΚΚΕ στη δίκη που βρίσκεται σε εξέλιξη για την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας, που μεθοδεύει η αντιδραστική ουκρανική κυβέρνηση μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ – ΕΕ – ΝΑΤΟ.

Το ΚΚΕ ανταποκρίνεται έμπρακτα στο κάλεσμα για αλληλεγγύη που απηύθυνε το ΚΚ Ουκρανίας για να ενισχυθεί η διεθνής στήριξη ενάντια στα αντικομμουνιστικά σχέδια για απαγόρευση της δράσης του ΚΚ Ουκρανίας.

Η ακροαματική διαδικασία στο δικαστήριο σχετικά με την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας είναι προγραμματισμένη για αύριο Τετάρτη 4 Φλεβάρη.

-Ένα σχόλιο κυρία Σακοράφα;

 -Ένα σχόλιο κυρία Σακοράφα;

Ωριαία συνάντηση με την Πρέσβη του Ισραήλ στην Ελλάδα Irit Ben-Abba Vitale είχε σήμερα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, με θέμα την αμυντική συνεργασία των δύο χωρών.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, ο κ. Καμμένος δήλωσε τα εξής:

«Συναντήθηκα με την Πρέσβη του Ισραήλ με την οποία συζητήσαμε για τη συνέχιση της αμυντικής συνεργασίας. Είναι πολύ σημαντική η συνεργασία της Ελλάδος με το Ισραήλ και βεβαίως η τριμερής συνεργασία της Ελλάδος, της Κύπρου και του Ισραήλ για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Θα συνεχίσουμε την συνεργασία και σε πολιτικό επίπεδο αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο».

 Στην συνάντηση ήταν παρόντες ο Ακόλουθος Άμυνας του Ισραήλ στην Ελλάδα Συνταγματάρχης Yuval Gerbi και ο Διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του ΥΕΘΑ Πρέσβης Ελευθέριος Καραγιάννης.

Πηγή:Capital.gr

Το αριστερό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης

Το αριστερό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που έρχεται από παλιά!

Στο παρακάτω βίντεο (3λεπτά) διακρίνουμε λέξη προς λέξη τη βαθύτητα του συνθήματος-καλέσματος "πρώτη φορά αριστερά".
Είναι το πρόγραμμα που καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ να υλοποιήσουν μαζί!
Είναι το πρόγραμμα που ζητάει τουλάχιστον ανοχή και φωνάζει πως είναι και αδιανόητη η μη στήριξη από το ΚΚΕ!
Είναι το αριστερό πρόγραμμα σύγκρουσης και ρήξης.
Είναι η ευκαιρία της αριστεράς!
Είναι το νέο, το ανανεωτικό, το σύγχρονο!
ΔΕΘ 2009 vs ΔΕΘ 2014- Σαν Να Μην πέρασε μια μέρα,


<https://ci4.googleusercontent.com/proxy/QaWwHO0B_Pp0tIRRRvKowy5R1CsBSNQm1QPgs0jDN3Yho_FoSd0v5i62W3Cu671P5gLdYAc3DxSg6raFueylpcf5KPBB=s0-d-e1-ft#http://i.ytimg.com/vi/JoIv36LlNg4/hqdefault.jpg>





ΔΕΘ 2009 vs ΔΕΘ 2014- Σαν Να Μην πέρασε μια μέρα,
View on www.youtube.com
Preview by Yahoo

Με βάση αυτό μπορεί να αντιληφθεί και ο πιο καλόπιστος προς τον ΣΥΡΙΖΑ, πόσο εύκολα μπορεί να μεταπηδήσει η Τζάκρη, ο Βουδούρης, ο Παραστατίδης, ο Μητρόπουλος, ο Κουρουμπλής, η Σακοράφα από το ένα κόμμα στο άλλο,

 Η ενιαία σκέψη

Από Σφυροδρέπανος 

Γράφει ο Cogito Ergo Sum //

Στις σύγχρονες δημοκρατίες, όλο και περισσότεροι ελεύθεροι πολίτες αισθάνονται ότι αποτελούν μια μάζα, η οποία συγκολλάται από ένα γλοιώδες δόγμα. Ένα δόγμα που περιχαρακώνει, ανακόπτει, παρεμποδίζει, παραλύει και, τελικά, πνίγει κάθε επαναστατικότητα. Το δόγμα αυτό είναι η ενιαία σκέψη και για την προστασία του έχει θεσπίσει μια πανταχού παρούσα αστυνομία της ανεξάρτητης γνώμης. Μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων, η έπαρση, η αλαζονεία και ο κυνισμός του ευαγγελίου της Νέας Τάξης έχουν πάρει τέτοιες διαστάσεις ώστε μπορούμε άνετα να πούμε ότι αυτή η ιδεοληψία έχει εξελιχθεί σε σύγχρονο δογματισμό. Άλλωστε, η ενιαία σκέψη αποτελεί την κεντρική κολώνα στην οποία στηρίζεται ο νεοφιλελευθερισμός.
Ενιαία σκέψη είναι η έκφραση, με ιδεολογικούς όρους παγκόσμιας εμβέλειας, των συμφερόντων τού συνόλου των δυνάμεων του διεθνούς κεφαλαίου. Προσδιορίστηκε το 1944 με τις συμφωνίες του Μπρέτον Γουντς, παραμετροποιήθηκε και εξειδικεύτηκε το 1989 με την Συναίνεση της Ουάσιγκτον και εκφράζεται από παγκόσμιους οικονομικούς οργανισμούς (Παγκόσμια Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – ΔΝΤ, Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας & Ανάπτυξης – ΟΟΣΑ, Γενική Συμφωνία Δασμών & Εμπορίου – GATT, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κλπ) οι οποίοι χρηματοδοτούν -και, κατ” επέκταση, θέτουν στην υπηρεσία τους- διάφορα κέντρα ερευνών, πανεπιστήμια, ιδρύματα κλπ ώστε αυτά, με την σειρά τους, να εξωραΐσουν και να διαδώσουν τον «ορθό λόγο».
Αυτός ο λόγος αναπαράγεται από τα «ευαγγέλια» της Νέας Τάξης («Wall Street Journal», «Financial Times», «The Economist», πρακτορείο «Reuters» κλπ), τα οποία ανήκουν σε μεγάλους κεφαλαιοκρατικούς ομίλους. Σχεδόν παντού, οικονομικές σχολές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί κλπ επαναλαμβάνουν τις «εντολές των ευαγγελίων» και τα ΜΜΕ τις αναπαράγουν κατά κόρον, μιας και στην εποχή μας θεωρείται σωστό ό,τι επαναλαμβάνεται συνεχώς από πολλούς.
Η βασική αρχή της ενιαίας σκέψης είναι απλή: η οικονομία υπερισχύει της πολιτικής. Το 1994, ο Ζαν-Κλωντ Τρισσέ (τότε διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας και κατόπιν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) δήλωνε ότι «ζητάμε να μειωθούν τα δημόσια ελλείμματα» και «ακολουθούμε στρατηγική σταθερού νομίσματος», στόχοι καθαρά πολιτικοί. Η οικονομία έχει αναχθεί σε θεία εντολή, εν ονόματι ενός ρεαλισμού ο οποίος περιγράφεται κυνικά από τον γάλλο συγγραφέα Αλαίν Μινκ: «η δημοκρατία δεν είναι η φυσική κατάσταση της κοινωνίας, η αγορά είναι». Πρόκειται για μια οικονομία απαλλαγμένη από κοινωνικά εμπόδια, μιας και για τον νεοταξικό homo oeconomicus οι κοινωνικές παροχές γίνονται αιτία οπισθοδρόμησης και κρίσης.
Άλλες βασικές έννοιες της ενιαίας σκέψης:
– Οι αγορές, των οποίων τα αόρατα χέρια διορθώνουν κάθε ανωμαλία και δυσλειτουργία, καθορίζοντας την γενική κατεύθυνση της οικονομίας.
– Ο ανταγωνισμός, ο οποίος προσδίδει δυναμισμό στις επιχειρήσεις, κατευθύνοντάς τες σε έναν διαρκή εκσυγχρονισμό.
– Η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, η οποία αποτελεί παράγοντα απρόσκοπτης ανάπτυξης του εμπορίου και, συνεπώς, της κοινωνίας.
– Η παγκοσμιοποίηση της παραγωγής και των χρηματοοικονομικών ροών.
– Ο διεθνής καταμερισμός της εργασίας, ο οποίες περιορίζει τις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις και μειώνει το μισθολογικό κόστος.
– Το λιγώτερο κράτος, το οποίο, μέσα από την ελάττωσή του, διευκολύνει την κερδοφορία του κεφαλαίου εις βάρος των κοινωνιών.
– Η αδιαφορία για το οικολογικό κόστος.
Η διαρκής επανάληψη από όλους τους αστούς πολιτικούς και όλα τα ΜΜΕ, προσδίδει σ” αυτή την κατήχηση τέτοια δύναμη εκφοβισμού, ώστε να καταπνίγεται κάθε απόπειρα ελεύθερης σκέψης και να αποτρέπεται κάθε αντίσταση σ” αυτόν τον σύγχρονο σκοταδισμό. Το 1993, στην ερώτηση «τι πρόκειται να αλλάξει αν κερδίσει η δεξιά;», ο Ντομινίκ Στρως-Καν (τότε υπουργός βιομηχανίας της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης Μιττεράν και κατόπιν γενικός διευθυντής του ΔΝΤ) απάντησε: «Τίποτε. Η οικονομική πολιτική της δεν θα διαφέρει από την δική μας».
[Παρατήρηση: Ο Στρως-Καν δεν μας προκαλεί σήμερα καμμιά έκπληξη με τα τότε λεγόμενά του διότι η ιστορία τα έχει ήδη επαληθεύσει. Πρέπει, όμως, να προσέξουμε ότι απολύτως ανάλογες είναι και οι δηλώσεις του τύπου «το κράτος έχει συνέχεια», που ακούστηκαν κατά κόρον στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο από στελέχη του ΣυΡιζΑ, τα οποία προσπαθούσαν να πείσουν τους «από πάνω» (ντόπιους και ξένους) ότι δεν κινδυνεύουν από οποιαδήποτε σοβαρή αλλαγή της καθεστηκυίας τάξεως.]
Η δύναμη εκφοβισμού στην οποία αναφερθήκαμε, πιστοποιείται από το χαρακτηριστικό παράδειγμα κατεστραμμένων συνανθρώπων μας που τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί να βρεθούμε εκτός ευρωζώνης ή εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικώτερα, παρ’ ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν θα μπορούσε να τους δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα από εκείνα τα οποία ήδη βιώνουν. Κατά βάση, είναι οι ίδιοι που κάποτε φοβούνταν μήπως έρθουν οι κομμουνιστές και τους πάρουν τα σπίτια ή τις δυο ελιές από την πίσω αυλή τους.
Τελικά, η μόνη λύση για να γλιτώσουμε από τον βρόγχο της ενιαίας σκέψης είναι η μόνη επιλογή που φοβούνται οι εμπνευστές της: η επανάσταση. Γιατί μόνο με επανάσταση μπορεί να έρθουν πρώτα το γκρέμισμα του χαξλεϋκού «θαυμαστού, καινούργιου κόσμου» που χτίστηκε -και εξακολουθεί να χτίζεται- γύρω μας και, κατόπιν, η ανοικοδόμηση, πάνω στα ερείπιά του, του δικού μας, πραγματικά καινούργιου κόσμου.
[Ξαναδουλεμένο και συμπληρωμένο  κείμενο, το οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο Cogito ergo sum την 20/10/2010]

Ατεχνωςatexnos.gr

Άντε πάλι!

 Άντε πάλι!

Το αμερικανικό Democracy Now κυκλοφορεί άρθρο για τον Σύριζα με την άνωθεν εικόνα συνοδεία. 

Έχω ήδη ευγενικά παρακαλέσει να βρουν φωτογραφία του κόμματος για το οποίο κάνουν λόγο. Θεωρώ ότι και άλλοι θα πρέπει να διαμαρτυρηθούν· η εικόνα εμφανίζεται και στην ισπανική έκδοση της είδησης.

Έχει γίνει λίγο κουραστικό το ζήτημα. Βάλτε Βαρουφάκερ, βάλτε μαυρόασπρες αισθαντικές του Τσίπρα, βάλτε ό,τι θέλετε. Κάτω τα ξερά σας από αυτό που δεν σας ανήκει.

Εκροές, φοροδιαφυγή και ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων

Εκροές, φοροδιαφυγή και ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων

Σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής», 30/1/2015, αναφέρεται: «Στα 14 δισ. ευρώ ανεβάζει χθεσινό δημοσίευμα του Bloomberg τις εκροές καταθέσεων από τον Δεκέμβριο μέχρι και σήμερα, μεταξύ των οποίων τα 11 δισ. ευρώ είναι οι εκροές του Ιανουαρίου. Τα στοιχεία επιβεβαιώνονται από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος (...).
Είναι χαρακτηριστικό ότι το επίπεδο των αποταμιεύσεων και των ρευστών που διατηρούν οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά στις τράπεζες, επέστρεψε στο χαμηλό του 2012. Η πλειοψηφία των καταθετών που απέσυραν κεφάλαια προτίμησαν την ασφάλεια τραπεζών του εξωτερικού ή τοποθετήσεις σε ξένους τίτλους.
Η κρίση που διανύει η χώρα από το 2009 έχει στερήσει από τις τράπεζες πολύτιμη ρευστότητα, συνολικού ύψους 77,2 δισ. ευρώ μέχρι σήμερα. Ο κύριος όγκος ωστόσο των κεφαλαίων που έφυγαν ήταν μεταξύ 2010 και 2011, όπου οι καταθέσεις μειώθηκαν κατά 63,3 δισ. ευρώ».
Αυτή η εικόνα έχει σχολιαστεί από το 2012 ακόμη ποικιλοτρόπως και εντός και εκτός Ελλάδας. Εντός Ελλάδας αξιοποιήθηκε από αστικά κόμματα, αστικά οικονομικά επιτελεία, τράπεζες κ.λπ. ως μοχλός πίεσης για τη λήψη μέτρων ενίσχυσης της ρευστότητας που οδήγησε στο δεύτερο και τρίτο μνημόνια για τη σύναψη δανειακών συμβάσεων με πρώτο στόχο την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος ως προϋπόθεση δημιουργίας δυνατοτήτων δανειοδότησης επενδύσεων ώστε η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας να περάσει από την κρίση στην ανάκαμψη. Ταυτόχρονα, υπήρξαν και ποικίλες παρεμβάσεις για τη δημιουργία προϋποθέσεων επιστροφής αυτών των κεφαλαίων (π.χ. ευνοϊκή φορολογία), προκειμένου να ενισχυθεί το τραπεζικό σύστημα. Μάλιστα, ο Γ. Καρατζαφέρης του ΛΑ.Ο.Σ. είχε προτείνει να φορολογηθούν με 5% μόνο και χωρίς έλεγχο αν είναι μαύρο χρήμα.
Εκτός Ελλάδας, σχολιάστηκε από την Α. Μέρκελ ως εξής: Οι Ελληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν επενδύουν τα κεφάλαια από τα κέρδη τους στην Ελλάδα αλλά τα καταθέτουν στο εξωτερικό δεν είναι πατριώτες. Και έγινε την περίοδο του 2012, με αφορμή τις συζητήσεις για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους και την προπαγάνδα περί Grexit από την Ευρωζώνη, αλλά και με αφορμή τη «Λίστα Λαγκάρντ».

***

Αυτό το ζήτημα φαίνεται ότι συζητήθηκε και στην πρόσφατη συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον πρόεδρο της Ευρωβουλής Μ. Σουλτς. Μάλιστα, ο Μ. Σουλτς στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση είπε συγκεκριμένα ότι «ο αγώνας κατά της κοινωνικής αδικίας που συνδέεται άρρηκτα με τη φοροδιαφυγή, στην Ελλάδα οι απλοί άνθρωποι κατέβαλαν τίμημα και οι πλούσιοι έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, είμαστε αυστηροί επ' αυτού ως κοινοβούλιο αλλά και η Επιτροπή ανακοίνωσε ότι προτίθεται να καταθέσει συγκεκριμένα μέτρα»...
Δεν ξέρουμε τι μέτρα θα καταθέσουν η Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο. Αλλά οι κοινωνικές αδικίες δεν πρόκειται να αποκατασταθούν. Δε θα γίνουν, δηλαδή, φτωχότεροι οι πλουσιότεροι και πλουσιότεροι οι φτωχότεροι. Πολύ περισσότερο δε θα εξισωθούν εισοδηματικά. Αλλωστε, η ΕΕ, η Ευρωζώνη, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα μονοπώλια υπηρετούν, για την κερδοφορία τους δουλεύουν, για την ανταγωνιστικότητα τους νοιάζονται, ώστε να μπορούν να κατακτούν μεγαλύτερα μερίδια στην παγκόσμια αγορά (άμεσα, βεβαίως, νοιάζονται και για την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, για την καπιταλιστική ανάπτυξη), επομένως δεν πρόκειται να καταργήσουν τους αντεργατικούς νόμους, να αποκαταστήσουν τις απώλειες των λαών την περίοδο της κρίσης, να καλύψουν όλες τις ανάγκες τους. Δεν ξέρουμε τι εννοεί με την «κοινωνική αδικία» που τη συνδέει με τη φοροδιαφυγή. Ισως θεωρεί το χρηματικό κεφάλαιο, αυτό δηλαδή που κατατίθεται στις τράπεζες από επιχειρήσεις, για να κερδίζει από τους τόκους, πιο ευνοημένο, αλλά ακόμη και αν το φορολογήσουν δε θα αμβλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες.

***

Βεβαίως, ο Μ. Σουλτς εκθείασε την κυβέρνηση ως προς αυτό, δηλαδή την πάταξη της φοροδιαφυγής και την αντιμετώπιση των ολιγαρχών. Ο Αλ. Τσίπρας στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση είπε: «Για 4 χρόνια ο λαός βίωνε την αποτυχία του προγράμματος εσωτερικής υποτίμησης, πλήρωνε ευθύνες άλλων, πλήρωσε κυρίως την ανάρμοστη σχέση ανάμεσα στην οικονομική ολιγαρχία που αρνείτο να πληρώσει φόρους που της αναλογούν και το παλιό πολιτικό καθεστώς που την προστάτευε (...) η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να βάλει τέλος σ' αυτή τη σχέση». Και ενημέρωσε τον Μ. Σουλτς για το σχέδιό τους περί «σαρωτικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος και στη δημόσια διοίκηση που αντιμετωπίζουν τις εσωτερικές αιτίες της κρίσης, την πελατειακή συναλλαγή, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή».
Αυτή είναι η «άρρωστη» επιχειρηματικότητα, που, αν δε θεραπευτεί - παταχτεί δεν μπορεί να αναπτυχθεί η «υγιής» επιχειρηματικότητα που θα φέρει ανάκαμψη σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για παρεμβάσεις με στόχο ανακατατάξεις και ξαναμοίρασμα της πίτας ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους.

***

Η παραπάνω άποψη υπάρχει και στους κόλπους των επιχειρηματικών ομίλων. Για παράδειγμα, στις 30/11/2014, η εφημερίδα «Εθνος» δημοσίευσε ρεπορτάζ από ομιλία του Μ. Σάλλα της Τράπεζας Πειραιώς σε διεθνές συνέδριο στη Θεσσαλονίκη, με τίτλο: «Η εποχή απαιτεί νέου τύπου επιχειρηματίες και μάνατζερ». Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο κ. Σάλλας είπε:
«Η χώρα έχει ανάγκη από επιχειρηματίες δεμένους με την επιχείρηση και τον τόπο. Που τα κέρδη τους θα γίνονται κυρίως επένδυση στη χώρα μας ειδικά αυτή την περίοδο και όχι επενδυτικά προϊόντα στα μεγάλα χρηματοοικονομικά κέντρα του κόσμου. Η χώρα έχει σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ανάγκη από παραγωγούς και όχι μόνο από εισοδηματίες.
Είναι γεγονός ότι παρά τις δυσμενείς εξελίξεις των τελευταίων ετών για την οικονομία και τις επιχειρήσεις, η επιχειρηματική τάξη δεν όρθωσε, πλην κάποιων εξαιρέσεων, το ανάστημά της για να υπερασπιστεί, έστω και συμβολικά, όχι τα μεμονωμένα συμφέροντά της, αλλά τα γενικότερα οικονομικά συμφέροντα».
Τέλος, κάθε καπιταλιστική οικονομία, ιδιαίτερα στις συνθήκες οικονομικής κρίσης, θέλει να προσελκύει κεφάλαια που κατά τα άλλα μένουν αναξιοποίητα στις δικές της τράπεζες και όχι στο εξωτερικό, ως μέσο για να χρηματοδοτηθούν επενδύσεις. Αυτό όμως δε γίνεται κατορθωτό, όχι μόνο επειδή το κεφάλαιο επενδύει όπου μυριστεί χρήμα, αλλά και γιατί στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, θεμέλιο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, στην πρώτη από τις τέσσερις ελευθερίες λέει ότι απαγορεύεται η παρεμπόδιση της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων.

Ι.