Ο Ρομπέν των τραπεζών

Ο Ρομπέν των τραπεζών

ή αλλιώς, ο προϋπολογισμός της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Ο προϋπολογισμός της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ληστεύει τα πενιχρά λαϊκά εισοδήματα για να

φουσκώσει τα χρηματοκιβώτια των τραπεζικών και των άλλων μονοπωλιακών ομίλων. Δικαίως λοιπόν

μπορεί να χαρακτηριστεί «ο Ρομπέν των τραπεζών» γιατί περιλαμβάνει πληθώρα αντιλαϊκών μέτρων,

αποτελεί εργαλείο για την αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών και σε

βάρος των λαϊκών στρωμάτων, όπωςκάθε κρατικός προϋπολογισμός του αστικού κράτους, επιπλέον όμως

σηματοδοτεί την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Γιατί τα νέα μέτρα τα οποία προβλέπει, δρουν

συσωρευτικά στα προηγούμενα δύο και στο τρίτο-αριστερό μνημόνιο, τους εφαρμοστικούς νόμους,την

απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας για χρέη στις τράπεζες και ληξιπρόθεσμες οφειλές

στην εφορίακαι τ’ άλλα μέτρα τα οποία βιώνει ήδη ο ελληνικός λαός.Γιατί υλοποιεί τις κατευθύνσεις της

Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως αναφέρεται ρητά στο ίδιο το κείμενο,αφούτ’ αντιλαϊκά μέτρα είναι κοινός

τόπος όλων των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας των μονοπωλίων και των τραπεζιτών.

Ένα αριστερό αποτύπωμα κοινωνικής δικαιοσύνης:92% βάρη για το λαό, 8% για το κεφάλαιο!

Η κυρία Βάκηισχυρίστηκε στη Βουλή, ότι ο προϋπολογισμός φέρει «ένα αριστερό αποτύπωμα κοινωνικής

δικαιοσύνης». Ας αφήσουμε τους αριθμούς να μιλήσουν: Τα νέα μέτρα για το τέλος του '15 και για το '16,

είναι περίπου 7,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Από τα 7,3 δις των νέων μέτρων το μεγάλο κεφάλαιο, δηλαδή, οι

μονοπωλιακοί όμιλοι τραπεζιτών, βιομηχάνων, μεγαλοξενοδόχων, εφοπλιστών, θα πληρώσουν - αν

πληρώσουν - μόνο 589 εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή μόνο το 8% !Τα 4,2 δισεκατομμύρια είναι νέοι

φόροι.Από την επιπλέον φορολογική επιβάρυνση, τα 1,8 δισεκατομμύρια, είναι από την αύξηση του ΦΠΑ

σε είδη πρώτης ανάγκης και πλατιάς κατανάλωσης που επιβαρύνουν τη λαϊκή οικογένεια, τους φτωχούς

βιοπαλαιστές. Ακόμα 160 εκατομμύρια ευρώ είναι νέοιφόροι στους αγρότες και άλλα 114 εκατομμύρια

επιπλέον φορολογικά μέτρα για τους ελεύθερους επαγγελματίες, που στενάζουν από την κρίση. Ακόμη

πιο αποκαλυπτικό είναι το σκέλος των δαπανών. Περίπου 3 δισεκατομμύρια είναι οι δαπάνες που

περιστέλλονται, κι αν εξαιρέσουμε 500 εκατομμύρια που αφορούν μείωση αμυντικών δαπανών, όλα τα

υπόλοιπα, δηλαδή 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις, μειώσεις στη

χρηματοδότηση της Πρόνοιας, των ασφαλιστικών ταμείων και της κοινωνικής περίθαλψης. Άρα όλα αυτά

τα μετρά καλείται να τα πληρώσει ο λαός, που στενάζει ήδη από την φτώχεια και την ανεργία .Το

«αριστερό αποτύπωμα κοινωνικής δικαιοσύνης» φορτώνει 92% βάρη για το λαό, 8% για το κεφάλαιο!

Η ανάκαμψη των καπιταλιστικών επενδύσεωνείναι ο στόχος του προϋπολογισμού

«Στόχος μας είναι η ανάκαμψη των επενδύσεων» δήλωσε ο αριστερός κ. Παυλίδης, υπεραμυνόμενος του

προϋπολογισμού. Πράγματιμε τον προϋπολογισμό προωθούνται όλοι οι στόχοι της αστικής τάξης,

δηλαδή των εφοπλιστών, βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων, ξενοδόχων, τραπεζιτών κτλ, όπως η περαιτέρω

απελευθέρωση της αγοράς στην Ενέργεια, τις Μεταφορές, οι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά ακόμη και η

αναμόρφωση του κράτους, για να ανταποκρίνεται στις νέες απαιτήσεις και ανάγκες του κεφαλαίου και

των μονοπωλιακών ομίλων, για να παραχωρεί νέα πεδία κερδοφορίας,για επενδύσεις των

υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων τους.Επίσης δίνει αναπτυξιακά κίνητρα στους επιχειρηματικούς

ομίλους, δηλαδή κρατική επιδότηση και χρηματοδότηση συμπληρωματικά στην ευρωπαϊκή, που μαζί με

το χαμηλό εργατικό και ασφαλιστικό κόστος πριμοδοτούν την εκμετάλλευση των εργαζομένων για να

θησαυρίζει το κεφάλαιο. Να πως μοιράζει «δίκαια»η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα προνόμια και τα

βάρη: τα προνόμια στο κεφάλαιο, τα βάρη στο λαό!

Η υποκριτική στάση των άλλων αστικών κομμάτων

Τον προϋπολογισμόκαταψήφισαν όλα τα υπόλοιπα κόμματα της αστικής διαχείρισης (ΝΔ, Χρυσή Αυγή,

ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων), για λόγους αντιπολιτευτικής τακτικής.Επιχείρησαν μάλιστα να

κρύψουν την κοινή τους σύμπλευση με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στον αντιλαϊκό στόχο της

καπιταλιστικής ανάκαμψης, πίσω από την έκφραση διαφωνιών για τα επιμέρους και, κυρίως, για το πώς

θα επιτευχθεί η ανάκαμψη, αλλά και ο στόχοςγιαγεωπολιτική αναβάθμισητης ντόπιας αστικής τάξης.

Υπάρχει διέξοδος προς όφελος του λαού;

Βεβαίως υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος, ακριβώς γιατί υπάρχουν πλούσιες πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις

καιδυνατότητες στη χώρα μας που τις καταστρέφει η δράση των καπιταλιστών, είτε σε συνθήκες κρίσης

είτε σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης.Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, όμως το ζητούμενο είναι προς

όφελος τίνος. Δηλαδή, τα κλειδιά της οικονομίας θα τα κρατούν οι κεφαλαιοκράτες ή την πολιτική

εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας θα τα κατέχει η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα;

Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, που

θα αξιοποιεί όλο το έμψυχο δυναμικό, τιςπλουτοπαραγωγικές δυνάμεις,την τεχνολογία και την

επιστήμη,θα φέρειοικονομική ανάπτυξη, εξάλειψη της ανεργίας, λαϊκή ευημερία. Αναγκαία προϋπόθεση

είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ, τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και η

μονομερής διαγραφή του χρέους. Γι' αυτό χρειάζεται σήμερα να αλλάξει χέρια η εξουσία.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα, πρέπει να το απασχολεί,η συγκέντρωση ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων, η

οργάνωση και κλιμάκωση της πάλης, για να περάσει η εργατική τάξη στην αντεπίθεση, στοχεύονταςτον

πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη και όχι μόνο τα πολιτικά κόμματα που την εκφράζουν.Απαραίτητη

προϋπόθεση για τη νικηφόρα έκβαση της ταξικής πάλης είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, γιατί η πρόταση

διεξόδου του, ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες, είναι ρεαλιστική, αναγκαίακαι επίκαιρη.

Τζένη Σκέμπρη, οικονομολόγος, μέλος της Τ.Ε. Κέρκυρας του Κ.Κ.Ε

Οταν τα Φασισταριά ντύνονται "πατριώτες"

 Οταν τα Φασισταριά ντύνονται "πατριώτες"

Τα μεταμφιεσμένα Χρυσαύγουλα ... 

Γράφει ο Cogito ergo sum //

Βάζω στοίχημα ότι δεν είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν το «Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Όπλων (ΕΚΕΟ)». Κι επειδή με πιάσανε κάτι κρυάδες καθώς σκάλιζα τον ιστότοπό του, σκέφτηκα να κάνω τις σχετικές συστάσεις για να μη μένετε ανενημέρωτοι.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο, λοιπόν, το ΕΚΕΟ «είναι το μοναδικό Ελληνικό Ερευνητικό Ίδρυμα στο είδος του και ιδρύθηκε ακολουθώντας τα πρότυπα του Αμερικανικού Κέντρου Ελέγχου Όπλων και του Ρωσικού Κέντρου Ελέγχου Όπλων». Πάντοτε σύμφωνα με τον ιστότοπο, το ΕΚΕΟ απευθύνεται, μεταξύ άλλων, «σε κάθε Έλληνα που θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει μια πανίσχυρη οπλική, αμυντική και αντιτρομοκρατική επιστήμη και τεχνολογία»και «στους πολιτικούς που θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις και να νομοθετήσουν σε θέματα Εθνικής και Διεθνούς Ασφάλειας».

Πριν τέσσερα-πέντε χρόνια, το ΕΚΕΟ ίδρυσε την Hellenic Neighorhood Watch, κατά το πρότυπο της αντίστοιχης οργάνωσης που δραστηριοποιείται στις ΗΠΑ, δίνοντάς της και τον ελληνικό τίτλο «Ελληνική Πολιτοφυλακή». Προφανής στόχος αυτής της οργάνωσης ήταν να δημιουργηθεί ένα μισονόμιμο-μισοπαράνομο παρακράτος. Οι ίδιοι λένε πως η «Ελληνική Πολιτοφυλακή» δεν θα έκανε χρήση όπλων ούτε θα εκπαίδευε τα μέλη της στην χρήση τους αλλά σε άλλο σημείο τού ιστοτόπου τους διαβάζουμε:

«Το EKEO θεωρεί ότι η χρήση όπλου στα Ελληνικά Σχολεία είναι θέμα χρόνου και ότι πρέπει να ισχύσουν στα σχολεία απαραβίαστα πρωτόκολλα έκτακτης κατάστασης (Standard Emergency Procedures). Πρόθυμα τα στελέχη του Ελληνικού Κέντρου Ελέγχου Όπλων θα επιμορφώσουν τους εκπαιδευτικούς ακόμη και μέσω διαδικτύου για τις δέουσες ενέργειες σε περίπτωση ομηρίας και δολοφονικής επίθεσης σε σχολεία. Ασφαλώς η ίδρυση της Ελληνικής Πολιτοφυλακής (Hellenic Civil Guard) που θα συμπεριλάβει και μαθητές των σχολείων στις τάξεις της θα προσφέρει μια μόνιμη επιτήρηση του χώρου και της συμπεριφοράς των παιδιών προκειμένου να αποφύγουμε το μοιραίο που όμως αργά η γρήγορα θα συμβεί».

Ενδιαφέρον, έτσι; Αν και παραμένει μυστήριο το πώς θα αντιμετωπίσει ένας άοπλος πολίτης κάποιον παλαβό που θα μπει οπλισμένος σ’ ένα σχολείο και θ’ αρχίσει να πυροβολεί. Αλλά το ΕΚΕΟ δεν μένει εκεί. Επιχειρεί να εντάξει στην πολιτοφυλακή του ακόμη και μαθητές, όπωςδιαλαλεί:

«Η Ελληνική Πολιτοφυλακή θα εντάξει στις Μονάδες του και παιδιά ηλικίας 16 ετών και άνω και θα τους προσφέρει on-line εκπαίδευση σε θέματα παιδικής εγκληματικότητας και βίας. Το Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Όπλων καλεί όλους του μαθητές ηλικίας 16 ετών και άνω να γραφτούν μέλη της ιστοσελίδας Ελληνική Πολιτοφυλακή στο facebook προκειμένου να ενημερώνονται στο εξής για τις δραστηριότητες της Ελληνικής Πολιτοφυλακής (…) Στο προαύλιο του σχολείου οι Πολιτοφύλακες παρατηρούν και καταγράφουν επιθετικές συμπεριφορές η δέχονται καταγγελίες συμμαθητών τους (…) Οι Μαθητές Πολιτοφύλακες ενημερώνουν τους καθηγητές τους για τα φαινόμενα αυτά ενώ επεμβαίνουν με ειρηνικό τρόπο προκειμένου να διευθετήσουν τη διαφορά και να λύσουν το πρόβλημα που υπάρχει (…) Με τον τρόπο αυτό στα προαύλια των σχολείων θα υπάρχει μια συνεχής περιπολία εθελοντών ειρηνοποιών (Μαθητών Πολιτοφυλάκων) που θα αναφέρουν στους καθηγητές τους και στους ενήλικες πολιτοφύλακες που θα περιπολούν εκτός σχολείου κάθε παραβατική συμπεριφορά. Επίσης, ο εντοπισμός νεαρών μαθητών που είναι επιρρεπείς σε εγκληματική συμπεριφορά θα αποτρέψει όχι μόνο την διάπραξη εγκλημάτων στο χώρο των σχολείων αλλά θα νουθετήσει και τον ίδιο τον παραβάτη μαθητή εντάσσοντας τον και πάλι στο χώρο της τάξης…»

Μπρρρρ…. ανατριχίλα! Ωραία σχέδια έχουν οι τύποι για τα 16χρονα παιδιά, ε; Από τη μια πάνε να τα κάνουν ρουφιάνους πριν βγάλουν γένια κι από την άλλη θέλουν να τα εντάξουν σε στρατιωτικής δομής οργανώσεις ώστε να εκπαιδευτούν για να στελεχώσουν αργότερα… είναι ευνόητο τι. Μάλιστα, το ΕΚΕΟ απευθύνθηκε και στο επίσημο κράτος για στήριξη και χρηματοδότηση όλων των παραπάνω σχεδίων του, απευθύνοντας στις 16/03/2012 ανοιχτή επιστολή προς τον τότε υπουργό προστασίας του πολίτη, τονν Μιχάλη «αδιάβαστο» Χρυσοχοΐδη. Αυτή η επιστολή ξεσήκωσε τόσο θόρυβο και τόσες αντιδράσεις ώστε την επόμενη μέρα το ΕΚΕΟ αναγκάστηκε να δηλώσει ότι αναστέλλει το πρόγραμμα Hellenic Neighorhood Watch, σε… ένδειξη διαμαρτυρίας!

Α, μη το ξεχάσω! Επί κεφαλής τού ΕΚΕΟ δεν είναι μόνο στρατιωτικοί. Διευθυντής του είναι ο καθηγητής πυρηνικής φυσικής Θεόδωρος Λιόλιος και πολλοί από τους συνεργάτες του είναι καθηγητές, διδάκτορες, λέκτορες κλπ. Με άλλα λόγια, έχουν επιστρατευτεί ένα μάτσο πτυχία και διπλώματα για να προσδώσουν στο φασισταριό μια επίφαση επιστημονικότητας.

Κράτησα για το τέλος το καλύτερο. Προκειμένου να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το τί μυαλά κουμαντάρουν εκεί στο ΕΚΕΟ, ο ιστότοπος της οργάνωσης φροντίζει να προβάλλει με ιδιαίτερο τρόπο και την “Έρικα“, το στρατιωτικό εμβατήριο της Βέρμαχτ.

Κάτι μου λέει ότι δεν είναι μακρυά η ημέρα κατά την οποία το επίσημο κράτος θα αξιοποιήσει τις υπηρεσίες που μπορεί να του προσφέρει αυτή η οργάνωση. Άλλωστε, φασιστικές ομάδες πολιτοφυλάκων λειτουργούν ήδη σε αρκετές περιοχές της χώρας, οργανωμένες από την εθνικιστική οργάνωση «Πατριωτική Πολιτοφυλακή» (δημιούργημα και παράρτημα της Χρυσής Αυγής) και η δράση τους είναι γνωστή στο κράτος εδώ και χρόνια.

atexnos

Απο κοντά και ναζιστοδήμαρχοι

Χατζησάββας και Πατελικά

 Χατζησάββας και Πατελικά

Το περασμένο χρονικό διάστημα, η επικαιρότητα έδωσε δύο σημαντικές αφορμές, για να (ξαν)ανοίξει το θέμα των έμφυλων σχέσεων.

Η κηδεία του ηθοποιού Χατζησάββα, που ήταν ομοφυλόφιλος, το παράπονο του συντρόφου του και η γεμάτη ανδρικό ήθος ανάρτηση του Φαήλου Κρανιδιώτη περί αξύριστης χήρας –χώρια το παράπλευρο ζήτημα που προέκυψε με την αποτέφρωση, που δεν επιτρέπεται ακόμα στην Ελλάδα του 21ου αιώνα και της δεύτερης φοράς Αριστερά (που προχωρά με γοργά βήματα στο διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους.

Τα «Πατελικά», με ένα από τα «απλά μαθήματα σύγχρονης επαναστατικής θεωρίας» του ομίλου της Αθήνας και το απόσπασμα που ανέβασε η «Ομάδα Ομοφοβία και Τρανσφοβία στην Εκπαίδευση», για να γνωρίσει απρόσμενη διάδοση (πιθανότατα μεγαλύτερη από κάθε άλλη δραστηριότητα του Ομίλου και του Πατέλη προσωπικά), και να θίξει το ζήτημα της ομοφοβίας ή τρανσφοβίας του Πατέλη συγκεκριμένα ή γενικότερα μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας ή της Αριστεράς (ό,τι περιεχόμενο κι αν δίνει κανείς στον τελευταίο όρο).

Ως προς το πρώτο ζήτημα, μπορούμε να προσπεράσουμε την προκλητική τοποθέτηση Κρανιδιώτη, (που είναι πιασάρικο θέμα, αλλά δεν προκαλεί καμία έκπληξη ή ενδιαφέρον), για να κρατήσουμε αυτό που λέει ο Φαλελάκης, που διατηρούσε σχέση τα τελευταία είκοσι χρόνια με το Χατζησάββα, αλλά δεν είχε δικαίωμα να βρίσκεται δίπλα του, στην εντατική, στις τελευταίες του στιγμές, γιατί δεν είχε κάποια αναγνωρισμένη συγγένεια, α’ βαθμού, με το σύντροφό του (με άλλα λόγια δεν είχαν παντρευτεί). Κάτι που θα μπορούσε να επιλυθεί πχ αν είχε περάσει το Σύμφωνο Συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους, που θεωρητικά είναι και θέση του Σύριζα, αλλά διστάζει να το φέρει προς ψήφιση στη Βουλή, πιθανότατα για να μη χαλάσει τις καλές του σχέσεις με τη θρησκευτική ηγεσία. Κι αυτό, ανεξάρτητα με το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τη θέσπιση του συμφώνου, και πέρα από την υποκρισία ενός αστικού κόμματος, όπως ο Σύριζα, αναδεικνύει (μία πτυχή μόνο από) τα υπαρκτά, σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα ομόφυλα ζευγάρια, εν είδει «τιμωρίας» για τη σεξουαλική τους επιλογή.

Η δεύτερη περίπτωση είναι λίγο πιο σύνθετη κι ιντριγκαδόρικη, γιατί εμπεριέχει «ενδοαριστερές αντιθέσεις» και την προσπάθεια να χρεωθεί ή να μη χρεωθεί κάπου ο Πατέλης κι οι απόψεις του. Ενώ είναι γνωστό δηλ ότι κινείται στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο (με την ευρεία έννοια, για να συμπεριλάβει το πέρασμά του από το εθνικιστικό μόρφωμα του Καζάκη), στις παρυφές του (διαλυμένου πια) ΜΑΡΣ και της Ανταρσυα, πολλοί σύντροφοι και συναγωνιστές του ξεσπάθωσαν εναντίον του (μπορεί και να του το κρατούσαν ή να είχαν προηγούμενο), για να αποδώσουν τις θέσεις του στη σοβιετική του παιδεία και το σταλινισμό του. Πάλι καλά, που δεν το χρέωσαν δηλαδή και στην ιδεολογία του ρωσόδουλου μπλοκ ή κατευθείαν στο ΚΚΕ, ξέρω ‘γω. Κάποιος μάλιστα ξέθαψε και ένα προπολεμικό κείμενο της κε του μπλοκ, πιθανότατα για να μας δείξει τις ικανότητές του στο γκουγκλάρισμα, και να μας πει κάτι χωρίς καμία απολύτως σημασία.

Παρεμπτιπτόντως, βγήκε ένα κείμενο υπεράσπισης του Πατέλη από την οργανωτική ομάδα των δέκα απλών μαθημάτων, δηλ από τους νότιους Ομίλους (Γ’ Εθνική γίναμε, Αρειανάρα ολέ), που είναι ζήτημα αν μετάπεισε κανένα ή βασικά αν τον έπεισε να το διαβάσει μέχρι το τέλος, χάρη στο κλασικό περιεκτικό, σοβαρό της ύφος. Όπως είναι ζήτημα αν θα βρει άλλο μάρτυρα υπεράσπισης ο Πατέλης για τις άστοχες χοντροκομμένες φράσεις του (που μάλλον εκφράζουν κάτι παραπάνω από μια απλή διατύπωση). Αλλά αυτό αφορά πρωτίστως τους συμμάχους του στο εξωκοινοβούλιο, που δε φρόντισαν εγκαίρως να πάρουν αποστάσεις από τη ρητορεία του περί πατριωτικών μετώπων και τα συναφή.

Η ουσία του ζητήματος πάντως ξεφεύγει κατά πολύ από τον (όποιο) Πατέλη και στο βαθμό που μπορώ να τη συλλάβω και να τη μεταφέρω, δεν αφορά την ομοφοβία, την τρανσφοβία και άλλα ομοιοκατάληκτά ουσιαστικά, αλλά τον προσδιορισμό της ανθρώπινης φύσης εν γένει και την παγίδα του κοινωνικού αναγωγισμού. Με άλλα λόγια, αφορά το ζήτημα εάν το φύλο αποτελεί εξ ολοκλήρου μια κοινωνική κατασκευή και δικαίωμα επιλογής του καθενός, όπως υποστηρίζει η μεταμοντέρνα (αναρχική) αντίληψη ή αν έχουμε διαλεκτική σύνδεση – αλληλεπίδραση του βιολογικού και του κοινωνικού παράγοντα (η οποία είναι κι ένα από τα βασικά στοιχεία που εξετάζει η Λογική της Ιστορίας, του σοβιετικού φιλοσόφου Βαζιούλιν).

Γράφω παραπάνω «παγίδα» (του κοινωνικού αναγωγισμού) γιατί είναι πολύ εύκολο να απλώσεις μια βασικά σωστή θέση πέρα από τα όριά της. Κι ενώ αναδεικνύουμε τα κοινωνικά αίτια που προκαλούν πχ την εγκληματικότητα (για να αποκρούσουμε τις απλοϊκές, αστικές αντιλήψεις περί εγκληματικής φύσης, κακού-προβληματικού DNA, κτλ), να αγνοήσουμε το ρόλο του βιολογικού παράγοντα σε άλλες πτυχές της κοινωνικής μας συμπεριφοράς.

Και για να κλείσω τη δική μου σύντομη αναφορά στο ζήτημα, πιστεύω ότι χρήζει περεταίρω διερεύνησης τα εξής ζητήματα:

α. πώς το σύστημα κι η μαζική αλλοτρίωση κάθε μορφής που το συνοδεύει, κάνει πολλούς ανθρώπους να μην αισθάνονται άνετα-ωραία με αυτό που είναι και να αναζητούν κάτι άλλο, την άρνηση του εαυτού τους (κάτι που αφορά εξίσου ομοφυλόφιλους και ετεροφυλόφιλους και βασικά δεν περιορίζεται στο σεξουαλικό τομέα).

β. η σοβιετική πρακτική πείρα στο συγκεκριμένο ζήτημα και το επιστημονικό κεκτημένο της σε αυτόν τον τομέα. Που είναι πολύ δύσκολο, στις μέρες μας, να προσεγγιστεί χωρίς φόβο, πάθος και υστερικές προκαταλήψεις (περί σταλινισμού, σοβιετικής μούχλας, κτλ).

 Δημήτρη Μπάτση: Γιατί δεν άρχισε η ανοικοδόμηση!

Δημήτρη Μπάτση: Γιατί δεν άρχισε η ανοικοδόμηση! 

 Επιμέλεια: ofisofi απο Ατέχνως 

Τελειώνοντας το 1945, ο Δημήτρης Μπάτσης έγραψε ένα άρθρο στο περιοδικό «Ανταίος» με τίτλο «Γιατί δεν άρχισε η ανοικοδόμηση!». Διαβάζοντας  σήμερα αυτό το άρθρο διαπιστώνουμε την επικαιρότητά του ως προς τις βασικές του θέσεις για την ανάλυση της οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας και τον ορισμό των ουσιαστικών και αντικειμενικών αιτίων που ματαίωσαν την μεταπολεμική ανοικοδόμηση και οδήγησαν τη χώρα στην εξάρτηση και την καθυστέρηση με τις συνέπειες να γίνονται ορατές με ακόμη πιο τραγικό τρόπο εβδομήντα χρόνια μετά.

 

Ο Δημήτρης Μπάτσης ήταν νομικός και οικονομολόγος. Δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε μαζί με το Νίκο Μπελογιάννη.

Ήταν μέλος της επιστημονικής εταιρείας  ΕΠ – ΑΝ (Επιστήμη – Ανοικοδόμηση) που ιδρύθηκε το Σεπτέμβρη του 1945 και είχε σκοπό να συμβάλει στην ανοικοδόμηση  της  Ελλάδας  πραγματοποιώντας ριζοσπαστικές και βαθιές μεταβολές θέτοντας την επιστήμη στην υπηρεσία του λαού με απώτερο στόχο την εκβιομηχάνιση της χώρας, την οικονομική και πνευματική της αποκατάσταση και το πέρασμα στο  σοσιαλισμό.

Το περιοδικό «Ανταίος» ήταν ένα δεκαπενθήμερο αρχικά και μηνιαίο αργότερα περιοδικό για τη μελέτη των προβλημάτων της ανοικοδόμησης. Σε αυτό συμμετείχαν κορυφαίοι επιστήμονες και διανοούμενοι της Ελλάδας από το χώρο του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και άλλων αριστερών δυνάμεων που συνεργάζονταν με το ΕΑΜ. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Μάη του 1945 και εκδόθηκε για τελευταία φορά τον Ιούνη του 1951.


Ο Δημήτρης Μπάτσης υπήρξε συντάκτης του περιοδικού.  Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον «Ανταίο», στο τεύχος 13 – 14, στις 31 Δεκεμβρίου 1945.



Γιατί δεν άρχισε  η ανοικοδόμηση !

Ποτές ίσως στο διάστημα της εκατοντάχρονης ζωής της ύστερ’ από την απελευθερωτική επανάσταση του 1821, η χώρα δεν ρημάχτηκε τόσο σ υ σ τ η μ α τ ι κ ά και δεν έπαθε τέτοια καταστροφή σε έμψυχο  και άψυχο υλικό όπως στη τρίχρονη κατοχή 41 – 44 από τον εξωτερικό φασισμό και τον εσωτερικό συνεργάτη του: την δοσίλογη ελληνική ολιγαρχία του πλούτου.

Ποτές ακόμα ίσως ο πόθος του ελληνικού λαού για ζωή λεύτερη από κάθε είδους εθνική υποδούλωση και κοινωνική εκμετάλλευση  δεν στάθηκε μεγαλείτερος.

Ποτές η θέληση του ελληνικού λαού να πάρη στα χέρια του της τύχες του δεν εκφράστηκε τόσο αποφασιστικά όσο στον απελευθερωτικό αγώνα κατά του φασισμού και στους συνεχείς δημοκρατικούς αγώνες του μετά το διώξιμο του ξένου κατακτητή.

Ποτές η αποσύνθεση και η ανικανότητα της άρχουσας τάξης, της ελληνικής χρηματιστικής ολιγαρχίας δεν δείχτηκε τόσο φανερά όσο στην τελευταία δεκαετία της επικράτησης και της συντριβής του φασισμού στη χώρα μας.

Ο ελληνικός λαός είχε αρχίσει να κάνει πράξη το ιδανικό της δικιάς του πραγματικής δημοκρατίας κι’ όλας στο διάστημα του απελευθερωτικού αγώνα στις περιοχές που κρατήθηκαν λεύτερες από το κατακτητή. Θεσμοί λαογέννητοι σ’ όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, από τη διοίκηση και την οργάνωση του λαού στην παραγωγική του προσπάθεια, ως τη δικαιοσύνη, την υγεία και τη πρόνοια, ως και αυτή τη λαϊκή δημιουργία στο θέατρο και στην τέχνη, άρχισαν να βάζουν τα θεμέλια και να στερεώνουν την ανοικοδόμηση της χώρας α π΄ τ ο  λ α ό  κ α ι  γ ι α  τ ο  λ α ό. Την ανοικοδόμηση που θα γινότανε η σύνθεση των ζωντανών δυνάμεων του λαού και των παραγωγικών πηγών της χώρας σ’ ένα ανώτερο επίπεδο κοινωνικής δημιουργίας. Την ανοικοδόμηση που θα σύντριβε την πολιτική εξουσία της άρχουσας τάξης των εκμεταλλευτών και θά βαζε τις προϋποθέσεις – ανοίγοντας και το δρόμο με τη βαθειά μεταβολή στις τεχνικοοικονομικές συνθήκες – για να γίνει μια μέρα η Ελλάδα από μια καθυστερημένη, εξαρτημένη χώρα, χώρα που σ’ αυτήν θ’ ανθίσει και θα πραγματοποιηθεί το ιδανικό του σοσιαλισμού, το αίτημα των λαών όλων των χωρών!

Τη πορεία όμως αυτή του λαού για την ανοικοδόμηση της καινούριας του ζωής ήρθε να την εμποδίσει μ’ όλα τα όπλα που μπόρεσε να διαθέσει και με την ξένη βία η ίδια η τάξη που εγκαθίδρυσε πρώτα το φασισμό στη χώρα μας και που βοήθησε έπειτα τον ξένο κατακτητή στο έργο του.

Το έτος 1945 είναι το έτος που θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη του ελληνικού λαού σαν έτος της εξόρμησης των αντιδραστικών δυνάμεων της χώρας για μια καινούρια υποδούλωσή του σ’ ένα καινούριο καταπιεστικό καθεστώς!

Το έτος 1945 είναι έτος αγώνων του λαού κατά του καθεστώτος της ξανασταθεροποίησης από τις αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου, των ίδιων συνθηκών εκμετάλλευσής του όπως και πριν το πόλεμο!

Τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι σκοτεινές δυνάμεις εναντίον του λαού και της ανοικοδομητικής του προσπάθειας είναι πολλών ειδών:

Η τρομοκρατία, η σωματική βία, οι φόνοι, οι διωγμοί πληθυσμών στην ύπαιθρο, οι κατά δεκάδες χιλιάδων φυλακίσεις των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης, η παρεμπόδιση της εκδήλωσης του δημοκρατικού φρονήματος με το λόγο και το τύπο, η λογοκρισία, η εξουσία του κρατικού μηχανισμού από τα δοσίλογα στοιχεία, η δημιουργία μ’ ένα λόγο α σ τ υ ν ο μ ι κ ο ύ  κράτους, ήτανε τα μέσα της ωμής εξόντωσης του αγωνιζόμενου λαού για τις ελευθερίες του.

Τις πράξεις αυτές όχι μόνο ανέχτηκαν αλλά και προστάτεψαν  σε βάρος του λαού οι μεταδεκεμβριανές « Υπηρεσιακές» κλπ. κυβερνήσεις. Τις πράξεις αυτές μ’ όλες τις «επαγγελίες’ του το δημοκρατικό «κέντρο» δεν πήρε τα μέτρα να τις ματαιώσει ουσιαστικά και γίνεται έτσι συνυπέυθυνο κι’ αυτό με τη σειρά του για το σημερινό κατάντημα της χώρας.

Αλλ’ ας περάσουμε στον οικονομικό τομέα. Εδώ τα συγκροτήματα του τραπεζοβιομηχανικού κεφαλαίου και των μεγαλεμπόρων, προχώρησαν θαρραλέα στην αξιοποίηση της οικονομικής και κρατικής τους δύναμης πάνω στο λαό. Η μέθοδός τους είχε σαν σκοπό πρώτα να χρησιμοποιήσουν τους πόρους του εσωτερικού και τα εφόδια πούρχοταν απ’ το εξωτερικό για τη δημιουργία υλικών αποθεμάτων που θα κόστιζαν  όσο το δυνατό κάτω απ’ την αξία τους. Δεύτερο: Να μεταχειριστούν τ’ αποθέματα αυτά για την παραγωγή εμπορευμάτων στις ποσότητες και με το ρυθμό που θα τους εξασφάλιζαν προνομιακή μονοπωλιακή διοχέτευση στην αγορά με τιμές ληστρικές. Η κίνηση της παραγωγής ήτανε απλώς μ έ σ ο  για την πραγματοποίηση των επιδιώξεων τους αυτών. Τρίτο: Να κρατήσουν στα δυνατώτερα χαμηλά επίπεδα την τιμή της εργατικής δύναμης, μεταβάλλοντας ξανά τον εργαζόμενο σ’ ένα κοπάδι σκλάβων που δουλεύει με μισθούς πείνας για τηςν «ανασυγκρότηση» του κεφαλαίου τους.

Το χρηματιστικό κεφάλαιο εξακολουθώντας την παληά του τακτική του παρασιτισμού που πλουτίστηκε με την «πείρα» της μαύρης αγοράς δεν έκανε τίποτ’ άλλο στο έτος που πέρασε παρά να εκμεταλλεύεται  με τις πιο αρπακτικές εξωοικονομικές μεθόδους την οικονομία της χώρας. 

Κατώρθωσε να κουρελιάσει  κάθε προσπάθεια ή «πρόγραμμα» ελέγχου της οικονομίας που θα στρεφότανε εναντίον των συμφερόντων του. Κατώρθωσε να πάρει στην κατοχή του τις περισσότερες ύλες της ΟΥΝΡΑ και να τις κάνει α κ ρ ι β ό   ε μ π ό ρ ε υ μ α. Γέμισε τις αποθήκες με το εμπόρευμα αυτό και το προϊόν της πούλησης των λίγων ειδών πούδωσε στην κατανάλωση σε ληστρικές τιμές το μετέτρεψε σε χρυσό.

Τα στοκ και το χρυσάφι του. Αυτά ήτανε οι δύο μοχλοί για τη ρύθμιση της οικονομικής ζωής κάτω απ’ την κυριαρχία του. Οι τιμές των εμπορευμάτων και του συναλλάγματος ήτανε τα μέσα για τον εκβιασμό των λύσεων που το συνέφεραν στον οικονομικό και πολιτικό τομέα.

Έτσι ματαίωσε  τον εφοδιασμό της οικονομίας και του λαού με τα πρώτα απαραίτητα είδη της παραγωγής και ατομικής κατανάλωσης για την ανασυγκρότηση της χώρας.

Ταυτόχρονα η οικονομική ολιγαρχία με τις κυβερνήσεις της, χτύπησε και την αγνότερη και πολυτιμότερη ζωντανή δύναμη της χώρας την εργατική της δύναμη δημιουργώντας άμεσα και έμμεσα τις συνθήκες για την εξαθλίωσή της. Το εισόδημα των εργαζομένων μειώθηκε στα κατοχικά επίπεδα και κάτω απ’ αυτά:

α) Με το πληθωρισμό, β) Τη πτωτική καμπύλη των μισθών και μεροκάματων, γ) Τη βαρειά φορολογία στα είδη κατανάλωσης, δ) Τις χαμηλές τιμές των αγροτικών προϊόντων.

Έτσι εξάρθρωσε την παραγωγή και έρριξε στην ανεργία και στο μαρασμό τον εργαζόμενο λαό τσακίζοντας το βιωτικό του επίπεδο.

Απ’ την πλευρά της χρηματιστικής και μαυραγορίτικης ολιγαρχίας αυτά σημαίνουν: Απόσειση κάθε οικονομικού βάρους της ανασυγκρότησης, γλύτωμα των δοσιλογικών περιουσιών και κερδοσκοπία σίγουρη στα εμπορεύματα και στις επενδύσεις του χρυσού και των αξιών του χρηματιστηρίου.

Απ’ την πλευρά της ανοικοδόμησης σημαίνουν: Παραγωγική αδράνεια. Ανεπάρκεια μέσων παραγωγής και κατανάλωσης και σε στοιχειώδεις ακόμη ποσότητες. Διάλυση των παραγόντων της οικονομικής ζωής και ανάπτυξη με την αποκλειστικά εμπορευματική σπεκουλάντικη δράση του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.

Εξάρτηση της οικονομίας από τα ψίχουλα της εξωτερικής «βοήθειας» και νέκρωση του παραγωγικού δυναμικού .

Πτώση του επιπέδου των εργαζομένων σε σημείο που δεν επιτρέπει την ανασυγκρότηση των δυνάμεων του έμψυχου υλικού που είναι η βασικώτερη προϋπόθεση της ανοικοδόμησης.

Οι πιο πάνω γενικές διαπιστώσεις δείχνουν πώς ματαιώθηκε το 1945 η ανασυγκρότηση και αποκατάσταση της Χώρας από τις εχθρικές προς το λαό δυνάμεις της αντιδραστικής άρχουσας τάξης του τόπου.

Νομίζουμε ότι μετά τις διαπιστώσεις αυτές που βγαίνουν από την τραγική πείρα του χρόνου που μας πέρασε και απαντούν στο ερώτημα ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΡΧΙΣΕ Η ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ, πρέπει να μη μείνει κανείς επιστήμονας, κανένα στέλεχος της ανοικοδόμησης που να μην κάνει πίστη του ότι ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ δεν μπορεί να νοηθεί ούτε θεωρητικά ούτε πρακτικά, γιατί σημαίνει μονάχα ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Είναι καιρός να διαλυθεί η δεισιδαιμονία των «επιστημονικών» προλήψεων που τοποθετούν την «επιστήμη και την τεχνική καθ’ εαυτάς» έξω από την υπηρεσία συγκεκριμένων κοινωνικών επιδιώξεων και τις κάνουν «υπερκοινωνικές» αλλά στην ουσία α ν τ ι κ ο ι ν ω ν ι κ έ ς  λειτουργίες.

Στον καινούργιο χρόνο που ανοίγεται μπροστά μας, ας ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας με τον εργαζόμενο λαό κι’ ας γίνουμε συντελεστές της προσπάθειας του ο καθένας στον τομέα του.

Ένας δρόμος ανοίγεται μπροστά μας για να λευτερώσουμε τη Χώρα από τα δεσμά της κοινωνικής και εθνικής εκμετάλλευσης: ο δρόμος που θα φέρει το λαό συντομώτερα στην πραγματοποίηση των δημοκρατικών του επιδιώξεων.

Έτσι μονάχα θ’ αρχίσει και στη χώρα μας ύστερ’ από διάστημα δουλείας γενεών ολόκληρων η πραγματική, η α λ η θ ι ν ή  Α ν ο ι κ ο δ ό μ η σ η  τ η ς  Ε λ λ ά δ ας !

Δ. Μπάτσης

( Έχει διατηρηθεί η ορθογραφία και η σύνταξη του συγγραφέα )

 

Ακροδεξιά: "Σοκ" και ψεύδος

 Ακροδεξιά: "Σοκ" και ψεύδος

«Σοκ»! Με αυτόν τον τίτλο κυκλοφόρησαν οι εφημερίδες στη Γαλλία μετά την επικράτηση της ακροδεξιάς στις περιφερειακές εκλογές. Με τον ίδιο τρόπο περιγράφουν τα συναισθήματά τους για το γαλλικό εκλογικό αποτέλεσμα και αρκετοί στην Ελλάδα.

Δεν ξέρουμε τι είναι εκείνο που πραγματικά «σοκάρει» όσους συνηθίζουν να «πέφτουν από τα σύννεφα». Υποψιαζόμαστε ότι σημαντικό λόγο θα πρέπει να παίζει το γεγονός πως οι συγκεκριμένοι παριστάνουν ακριβώς αυτό: Ότι ζουν, μονίμως, στα σύννεφα.

Εμάς εκείνο που μας σοκάρει (πλέον όλο και λιγότερο είναι η αλήθεια) είναι η υποκρισία των «σοκαρισμένων». Εξηγούμαστε:

Παρατήρηση πρώτη:

Η Γαλλία αποτελεί ηγέτιδα δύναμη της ΕΕ. Η δε ΕΕ παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάδειξη και στην στήριξη των ναζί, των φασιστών και των ακροδεξιών στην κυβέρνηση της Ουκρανίας. Σε αυτή την περίπτωση το να είναι κανείς ναζί, φασίστας και ακροδεξιός δεν φαίνεται να λογίζεται και τόσο «σοκαριστικό» από την ΕΕ και την ηγέτιδα δύναμή της, τη Γαλλία…

Η Γαλλία αποτελεί ηγέτιδα δύναμη της ΕΕ. Η δε ΕΕ έχει στις τάξεις της χώρες με φασιστικές και ακροδεξιές κυβερνήσεις (από Ουγγαρία μέχρι Βαλτικές χώρες). Έχει στις τάξεις της χώρες με κυβερνήσεις στις οποίες συμμετέχουν ακροδεξιά αποβράσματα ή απειλούν να εισέλθουν σε αυτές (από τις σκανδιναβικές χώρες μέχρι την Αυστρία). Σε αυτή την περίπτωση το να είναι κανείς φασίστας και ακροδεξιός δεν φαίνεται να λογίζεται και τόσο «σοκαριστικό» από την ΕΕ και την ηγέτιδα δύναμή της, τη Γαλλία…

Η Γαλλία αποτελεί ηγέτιδα δύναμη της ΕΕ. Στην δε ΕΕ ανήκει και η Πολωνία. Πριν από ένα μήνα, στη Βαρσοβία, σε μια από τις συνήθεις συγκεντρώσεις που τελούν υπό την αιγίδα της εκεί κυβέρνησης και του κράτους που έχει θέσει εκτός νόμου τα κομμουνιστικά σύμβολα, δέσποζαν τα εξής συνθήματα: «Η Πολωνία στους Πολωνούς, οι Πολωνοί για την Πολωνία», «Στα δέντρα, αντί για φύλλα, θα κρέμονται Κομμουνιστές», «Θεός, τιμή, μητέρα πατρίδα». Τα συνθήματα αυτά ήταν κυρίαρχα, με βασικό στόχο τους Εβραίους, και λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα, φυσικά, στο στόχαστρο είναι οι πρόσφυγες, οι μετανάστες και ο ..διαχρονικός εχθρός: Οι κομμουνιστές. Σε αυτή την περίπτωση το να είναι κανείς φασίστας και ακροδεξιός δεν φαίνεται να λογίζεται και τόσο «σοκαριστικό» από την ΕΕ και την ηγέτιδα δύναμή της, τη Γαλλία…

Η Γαλλία και η υπόλοιπη ΕΕ των «σοκαρισμένων» από την επικράτηση της ακροδεξιάς, διατηρούν στενές σχέσεις με κυβερνήσεις όπως αυτές του Νετανιάχου στο Ισραήλ, ή με χούντες όπως αυτές του Σίσι στην Αίγυπτο. Στις περιπτώσεις αυτές το να είναι κανείς φασίστας και ακροδεξιός δεν φαίνεται να λογίζεται και τόσο «σοκαριστικό» από την ΕΕ και την ηγέτιδα δύναμή της, τη Γαλλία…

Η Γαλλία και η υπόλοιπη ΕΕ των «σοκαρισμένων», κάθε χρόνο απέχουν στον ΟΗΕ από την ψηφοφορία για το ψήφισμα καταδίκης του ναζισμού, του φασισμού και της ακροδεξιάς. Σε αυτή την περίπτωση το να είναι κανείς φασίστας και ακροδεξιός δεν φαίνεται να λογίζεται και τόσο «σοκαριστικό» από την ΕΕ και την ηγέτιδα δύναμή της, τη Γαλλία…

Παρατήρηση δεύτερη:

Πριν από τέσσερεις δεκαετίες, στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 1974, ο υποψήφιος Λεπέν είχε αποσπάσει το 0,7% των ψήφων. Στις εκλογές του 2002 ο Λεπέν έλαβε το 17% των ψήφων. Σήμερα το κόμμα της Λεπέν παίρνει το 30% και σε κάποιες περιφέρεις ακόμα και το 40%. Όσοι «πέφτουν από τα σύννεφα» μάλλον βρίσκονται πολύ ψηλά και δεν βλέπουν:

Πρώτον, ότι στην περίφημη κοινωνία των 2/3 που κατέληξε στην κοινωνία του 1/3 στις περίφημες «δυτικές δημοκρατίες», οι αστικοί πολιτικοί σχηματισμοί διαμόρφωσαν ένα σκληρό πυρήνα ψηφοφόρων με παγιωμένη φασιστική και ακροδεξιά εκλογική συμπεριφορά.

Δεύτερον - και κυριότερο - ο «δικομματισμός» και στη Γαλλία κατάφερε να καταστήσει κυρίαρχο τον πολιτικό λόγο των Λεπέν, γεγονός κάθε άλλο παρά ανεξάρτητο από την τακτική και των δυο σχηματισμών, γκολικών και σοσιαλιστών, να διαγωνίζονται – επί δεκαετίες - για το ποιος θα γίνει περισσότερο αρεστός στο ακροδεξιό ακροατήριο.

Τρίτον, το κόμμα των Λεπέν, από τα μέσα του '80 αποτέλεσε - σκανδαλωδώς - τον «εκλεκτό» των γαλλικών ΜΜΕ. Η ιστορία όσον αφορά την άνδρωση έκτοτε των Λεπέν είναι γνωστή. Οι καταγγελίες που είχαν υπάρξει ήταν συγκεκριμένες και μιλούσαν για «παιχνίδι» του τότε Προέδρου της Γαλλίας, που μέσω των καναλιών τροφοδοτούσε τον Λεπέν ώστε να αποσπά ψήφους από τους γκωλικούς. Περιττό να πούμε ότι τότε Πρόεδρος της Γαλλίας ήταν ο Μιτεράν.

Τηρουμένων όλων των αναλογιών, αλλά μήπως όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι;...

Εν ολίγοις: Στη Γαλλία, χώρα - πολιτικό πειραματικό εργαστήρι κατά πολλούς, έγινε το «πείραμα» και βγήκε τέρας. Στο πείραμα συμμετείχαν και οι δυο:

Από τον Μιτεράν, που στο παρελθόν «πριμοδοτούσε» και έδωσε «υπόσταση» στον Λεπέν ώστε να έχει εκλογικό προβάδισμα στην «αντιπαράθεσή» του με τους γκωλικούς και τον Ολάντ που καλούσε πρόσφατα την Λεπέν στα Ηλύσια Πεδία, μέχρι την Δεξιά και τον Σαρκοζί που λειτουργώντας με ψηφοθηρικούς σχεδιασμούς ενσωμάτωσε στην πολιτική της πλευρές του λεπενικού ιδεολογικού οπλοστασίου.

Το αποτέλεσμα (και εξ αυτών των λόγων) είναι μια δραματική πολιτική μετατόπιση ολόκληρου του πολιτικού φάσματος προς τα Δεξιά. Μια κατάσταση που - ελλείψει εκείνου του πολιτικού υποκειμένου που θα εκπροσωπήσει χωρίς ταλαντεύσεις και με πειστικό τρόπο τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των ριζοσπαστικών στρωμάτων της γαλλικής κοινωνίας - αποτυπώθηκε με απελπιστικό τρόπο στην κάλπη.

Παρατήρηση τρίτη:

O τρόμος φέρνει τρόμο. Η βία φέρνει βία. Και ο (εκ)φασισμός φέρνει φασισμό. Αυτά συμβαίνουν μετά από την εφαρμογή εδώ και δεκαετίες (και) στη Γαλλία της σκληρής πολιτικής «του νόμου και της τάξης».

Μια πολιτική, με την οποία ο τότε υπουργός Εσωτερικών, Σαρκοζί, θεωρούσε ότι θα λεηλατούσε - υποτίθεται - την εκλογική κοινωνική βάση του Λεπέν.

Όμως, αυτή ακριβώς η πολιτική, της καταστολής και των ρατσιστικών συμπεριφορών είναι που θεριεύει και επωάζει το αυγό του φιδιού. Και αυτό, πρώτοι και καλύτερα από όλους, το ξέρουν οι ίδιοι οι φασίστες: «Ο Σαρκοζί δε μας παίρνει ψήφους, αντίθετα φέρνει κόσμο σε μας, γιατί δίνει αξιοπιστία στα λόγια μας», έλεγε ήδη από το 2004, το στέλεχος του Λεπέν, ο Στιβ Μπριουά. Οι εκλογές, έκτοτε, τον επιβεβαιώνουν...

Παρατήρηση τέταρτη:

α. Στην Ελλάδα των επίσης «σοκαρισμένων» από τα εκλογικά αποτελέσματα στη Γαλλία, όχι πολύ παλιά, μόλις το 2012, το «ΒΗmagazino», το περιοδικό της εφημερίδας «Το Βήμα», στην έκδοση της 3/6/2012, φιλοξενούσε συνέντευξη της Μαρίν Λεπέν, στην οποία αφιέρωνε και το εξώφυλλό του.

Εκεί μάθαμε ότι η Λεπέν είναι «η κυρία της γαλλικής πατριωτικής Δεξιάς»(και ουχί της φασιστικής Δεξιάς ή ακροδεξιάς). Εκεί διαβάσαμε να επιδαψιλεύονται δάφνες στην Λεπέν διότι «εκφράζει θέσεις με σαφήνεια και πίστη που σήμερα δεν διακρίνει τους εκπροσώπους των παραδοσιακών κομμάτων».Εκεί μάθαμε, επίσης, για το πόσο η Λεπέν αγαπάει την Ελλάδα...

β. Στις 16 Φεβρουαρίου 2002, ο πρόεδρος του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ», μίλησε στη συγκέντρωση του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου (σσ: το κόμμα του Λεπέν)που πραγματοποιήθηκε για την επίσημη ανακήρυξη της υποψηφιότητας του Ζαν Μαρί Λεπέν στις τότε εκλογές για την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Είπε τότε ο ομιλητής:

«Αγαπητοί φίλοι και φίλες, αγαπητοί συμμαχητές και συμμαχήτριες, με περισσή χαρά βρίσκομαι και πάλι ανάμεσά σας, ανάμεσα στο Front National που πρώτο έδειξε τον δρόμο της αντίστασης στην Ευρώπη. Κυρίως είναι μεγάλη μου χαρά να βρίσκομαι εδώ για να μεταφέρω την συμπαράσταση των αγωνιστών του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ αλλά και όλων των ελλήνων πατριωτών στον πρόεδρο Ζαν Μαρί Λεπέν (...).

Ολα αυτά τα χρόνια, και έχουν περάσει ήδη 20 χρόνια, οι Έλληνες πατριώτες είχαμε την χαρά και την τιμή να σταθούμε πάντοτε στο πλευρό τουΛεπέν και του Front National. Από το 1984 που η ΕΠΕΝ (σ.σ.: το κόμμα του δικτάτορα Παπαδόπουλου), το Μ.S.I. του αείμνηστου Giorgio Almirante και ο Λεπέν έφτιαξαν την ομάδα της Ευρωπαϊκής Δεξιάς.

Ετσι και τώρα, στηρίζουμε τον Λεπέν στην υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Γαλλίας. Και είμαστε βέβαιοι ότι μία Νίκη τουΛεπέν δεν θα είναι μόνο μία Νίκη για την Γαλλία μα μία νίκη για ολόκληρη την Ευρώπη (...)».

Ο ομιλητής, πρόεδρος τότε του «Ελληνικού Μετώπου», δεν ήταν άλλος από τον κ.Μάκη Βορίδη. Κατοπινός υπουργός (με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) στις κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά και κορυφαίο στέλεχος σήμερα της ΝΔ…

γ. Από αυτό το – εγχώριο - πολιτικό και μιντιακό σύστημα είναι που, μετά την επιχείρηση «εξοικείωσης» με την «λάιτ» ακροδεξιίλια του ΛΑΟΣ, που ως ιδεολογικός απόγονος των Χιτών και του δικτάτορα Μεταξά προβλήθηκε ως «σωτήρας» σε μνημονιακές κυβερνήσεις συνεργασίας, κατά καιρούς έχουμε ακούσει κι άλλα:

Πότε να διαφημίζεται η είσοδος σε κυβερνητικό σχήμα μιας «σοβαρότερης Χρυσής Αυγής», πότε να δηλώνεται από κορυφαίους πρώην κυβερνητικούς παράγοντες ότι «η κυβερνητική συνεργασία με την Χρυσή Αυγή είναι απευκταία, αλλά όχι απίθανη»…   

Παρατήρηση πέμπτη:

Η αστική τους δημοκρατία, της φτώχειας, των αποκλεισμών, των ανισοτήτων, των εθνικισμών, η θεραπαινίδα του «Τέλους της Ιστορίας» που παραδίδει το μέλλον στα βρικολακιασμένα τέρατα της Ιστορίας,

μια δημοκρατία που οι «αριστεροί» της συκοφαντώντας και ξεφτιλίζοντας την έννοια της Αριστεράς, την εμφανίζουν σαν «μία από τα ίδια» σπρώχνοντας έτσι λαϊκά στρώματα στον ιστό της πατριδοκαπηλίας και της ρητορείας της «αντισυστημικής» απάτης,

μια δημοκρατία των λίγων που για να διαιωνίζει την κυριαρχία της διαιρεί τους πολλούς για να μην μπορούν να συναντηθούν σε όσα τους ενώνουν και έτσι κατατεμαχισμένους τους ξαναενώνει πάνω στο μίσος για τον διαφορετικό και στην κάλπικη «συλλογικότητα» που έχει ως ύψιστη αρχή της το «ο καθένας για την πάρτη του»,

η δημοκρατία της ολιγαρχίας από τα σπλάχνα της οποίας γεννιέται, εκκολάπτεται - και ενίοτε χρησιμοποιείται - το «αυγό του φιδιού» ως εργαλείο του κνούτου που υπό συνθήκες μπορεί να ανακαλείται από την εφεδρεία,  

στην προσπάθειά της να ανακόψει την σε θετική κατεύθυνση ριζοσπαστικοποίηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων, στην προσπάθεια να «φρονηματίσει» το λαό να κάτσει «ήσυχα» για να μην έχουμε «περιπέτειες», θέλοντας να επιβάλει «κοινωνική» σιγή νεκροταφείου, ανασύρει ό,τι διαθέσιμη σκουριά υπάρχει στο μαύρο οπλοστάσιο της.

Τέτοια σκουριά είναι ο ναζισμός, ο φασισμός, η ακροδεξιά, την οποία ποικιλοτρόπως τροφοδοτούν και αξιοποιούν ένιοι εξ εκείνων που παριστάνουν τους… «σοκαρισμένους».  

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, οι δυνάμεις οι επιφορτισμένες με το πολιτικό χρέος να αναγεννηθούν, να οργανώσουν και να εμπνεύσουν σε έναν άλλο δρόμο που θα ανατρέπει όσα προκαλούν και παράγουν την μαυρίλα, ή θα αποδειχτούν ικανές να ανταποκριθούν σε αυτό το καθήκον ή θα έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης σε ένα παρατεταμένο σάπισμα της κοινωνίας.

Τα σκλαβοπαζαρα της ΕΕ-Απίστευτη απόφαση: Οι Φινλανδοί θα βάζουν τους αιτούντες άσυλο να δουλεύουν τζάμπα!

Απίστευτη απόφαση: Οι Φινλανδοί θα βάζουν τους αιτούντες άσυλο να δουλεύουν τζάμπα!

Η κυβέρνηση της Φινλανδίας θα ζητήσει από τους αιτούντες άσυλο να εργάζονται αμισθί και να «επιμορφώνονται» όσον αφορά τον πολιτισμό και την κοινωνία της Φινλανδίας, ανακοίνωσε σήμερα η κυβέρνηση της χώρας, παρουσιάζοντας μέτρα για την αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής.

«Η νέα σειρά μέτρων θα καταστήσει αυστηρότερες τις πρακτικές μας και θα εξαλείψει πιθανούς παράγοντες έλξης» των προσφύγων, δήλωσε ο πρωθυπουργός Γιούχα Σιπίλα στους δημοσιογράφους.
Η φινλανδική κυβέρνηση θα προβαίνει τακτικά σε επαναξιολόγηση των συνθηκών που επικρατούν στις χώρες προέλευσης των αιτούντων άσυλο, δύο φορές το χρόνο και αν το κρίνει απαραίτητο θα ακυρώνει τις άδειες παραμονής που τους έχει χορηγήσει.
Έπειτα από την τελευταία αξιολόγηση για το Αφγανιστάν, η φινλανδική κυβέρνηση αποφάσισε να μην χορηγεί πλέον επικουρική προστασία σε αιτούντες άσυλο από το νότιο και το ανατολικό Αφγανιστάν, που υποστηρίζουν ότι κινδυνεύει η ζωή τους ή να υποστούν βασανιστήρια.
Παράλληλα η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως θα ξεκινήσει να αναθέτει εργασία σε αιτούντες άσυλο που βρίσκονται σε ηλικία εργασίας, στη βάση σημαντικών ενεργειών που θα βοηθήσουν να ανακουφίσουν την απογοήτευση τους.
«Δεν είναι απαραίτητα εργασία με αμοιβή, μπορεί να είναι κάτι στην ύπαιθρο, κάποιες εργασίες συντήρησης σε κέντρα υποδοχής... Όσο περισσότερο οι άνθρωποι μένουν αδρανείς, τόσο περισσότερο απογοητευμένοι νοιώθουν», δήλωσε ο υπουργός Εργασίας Γιάρι Λίντστρομ.
Επιπρόσθετα η κυβέρνηση θα δημιουργήσει ένα πακέτο επιμόρφωσης για τον φινλανδικό πολιτισμό και την κοινωνία, ειδικά τα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών.
«Όλοι οι αιτούντες άσυλο θα ενημερώνονται, μόλις το παραλαμβάνουν. Κανείς δεν θα είναι σε θέση να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε», επισήμανε ο Λίντστρομ.
Η Φινλανδία έχει υποδεχτεί φέτος 32.000 αιτούντες άσυλο, από 3.600 τον περασμένο χρόνο.
Η κυβέρνηση έχει διαμηνύσει πως θα επιταχύνει τον επαναπροώθηση μεταναστών που δεν τηρούν τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση ασύλου.

Επικίνδυνη θέση

Επικίνδυνη θέση

Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε - στη διάρκεια της συνέντευξής του στην ΕΡΤ - ότι πρέπει «όλοι να ενωθούν» για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών και της τρομοκρατίας. Στην πραγματικότητα, ο Αλ. Τσίπρας φτιάχνει προσχήματα για την πιο ενεργό συμμετοχή της χώρας στον εξελισσόμενο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Πρόκειται για μια επικίνδυνη θέση, που εμπλέκει τη χώρα ακόμα περισσότερο στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Και γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη καθώς καλλιεργεί φιλοπόλεμο κλίμα μέσα στο λαό, που καλείται να στηρίξει την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, η θέση της κυβέρνησης για πιο ενεργητική συμμετοχή στον πόλεμο είναι «στα κιλά της». Η χώρα, και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μετέχει ήδη ενεργά στα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή. Η κυβέρνηση έχει ήδη δηλώσει ότι προσφέρει κι άλλα εδάφη προκειμένου οι επιθετικές δράσεις να έχουν βάση εξόρμησης πιο κοντά στα μέτωπα του πολέμου. Οι θέσεις αυτές δεν πρέπει να βρουν ανταπόκριση στα λαϊκά στρώματα, αλλά να αντιπαλευτούν, να ανατραπεί η πολιτική που τις περιέχει, το ίδιο το σύστημα, που μέσα απ' τον πόλεμο αναζωογονείται πατώντας επί πτωμάτων.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις είναι δεδομένη. Ολους τους προηγούμενους μήνες είδαμε την ελληνική κυβέρνηση με θέρμη να προσφέρεται, στο πλαίσιο της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ζητήματα «ασφάλειας» στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό επιβεβαιώθηκε και με τη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης στις αποφάσεις των πρόσφατων Συνόδων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Επιλογή που προκρίνεται για λογαριασμό της αστικής τάξης και των αγωνιωδών προσπαθειών της να διατηρήσει ή να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή, συμμετέχοντας σε νέα ενεργειακά σχέδια, μεταφοράς πετρελαίου, φυσικού αερίου, στον έλεγχο των διαδρομών κίνησης εμπορευμάτων κ.ά.
Θυμίζουμε, όμως, ότι πριν από μερικές βδομάδες η κυβέρνηση δήλωνε πως η Ελλάδα θα αποτελέσει έναν παράγοντα σταθερότητας, μια νησίδα ασφάλειας σε ένα περιβάλλον που μυρίζει μπαρούτι, παρόλο που συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, που η αστική της τάξη διεκδικεί ρόλο «παίκτη» στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Αν από την αρχή αυτή η διαβεβαίωση έμοιαζε ουτοπική, σήμερα αποκαλύπτεται σε ολοκάθαρη κοροϊδία.
Προκειμένου, λοιπόν, να στηρίξει προπαγανδιστικά αυτές τις επιλογές δηλώνει ότι σήμερα «αναδεικνύεται ένας κοινός εχθρός στη διεθνή σκακιέρα, που είναι ο εχθρός της φονταμενταλιστικής τρομοκρατίας, όπου πρέπει να αναγκάσει όλες τις δυνάμεις, όπως έγινε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου όλοι είπαν, παρά τις διαφορές μας, πρέπει να ενωθούμε απέναντι στο ναζισμό».
Βεβαίως, ιστορικά αποδείχθηκε πως μέσα στο λεγόμενο «αντιχιτλερικό μέτωπο» υπήρχε οξυμένη διαπάλη ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και την ΕΣΣΔ, πως ΗΠΑ, Βρετανία σε όλη τη διάρκεια του πολέμου έψαχναν τρόπο συνεννόησης με τους χιτλερικούς με στόχο να ανακόψουν την προέλαση του Κόκκινου Στρατού κ.ά. Ομως, ο Αλ. Τσίπρας, πέρα από τη διαστρέβλωση της Ιστορίας, κάνει και κάτι άλλο: Συσκοτίζει το γεγονός ότι η «φονταμενταλιστική τρομοκρατία», για την οποία ζητάει ενότητα στην αντιμετώπισή της, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα δημιούργημα των ίδιων των ιμπεριαλιστών. Απ' αυτούς στηρίχθηκε, χρηματοδοτήθηκε, εκπαιδεύτηκε και εξοπλίστηκε ενάντια στον Ασαντ. Αξιοποιείται και σήμερα ως πρόσχημα για κλιμάκωση της επέμβασης.
Μπροστά μας ξεδιπλώνεται μια ιμπεριαλιστική σύγκρουση κι αυτό που πρέπει να είναι καθαρό σ' όλους τους λαούς της περιοχής είναι σε ποια βάση γίνεται αυτός ο πόλεμος. Κι αυτή δεν είναι άλλη από τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Γι' αυτά τα συμφέροντα ο λαός δεν πρέπει να θυσιαστεί, να επιλέξει ξένη σημαία.