Η Γάζα, η Ουκρανία, και οι Αμερικανικές προετοιμασίες για πόλεμο πόλης

 Η Γάζα, η Ουκρανία, και οι Αμερικανικές προετοιμασίες για πόλεμο πόλης

Η Γάζα, η Ουκρανία, και οι Αμερικανικές προετοιμασίες για πόλεμο πόλης

14 Αυγούστου 2014

World Socialist Web Site

Μτφρ.: Lenin Reloaded

Εδώ και πάνω από ένα μήνα, ο κόσμος κοιτάει έντρομος καθώς ο στρατός του Ισραήλ σφυροκοπά την πυκνοκατοικημένη και εξαθλιωμένη περιοχή της Γάζας με βόμβες, ρουκέτες και όλμους, ενώ εξαπολύει δεκάδες χιλιάδες στρατού ενάντια σε έναν παγιδευμένο πληθυσμό. Η παρατεταμένη σφαγή έχει κοστίσει το θάνατο σε σχεδόν 2000 ανθρώπους, έχει αποφέρει πάνω από 10.000 τραυματίες και έχει εκτοπίσει σχεδόν μισό εκατομμύριο ανθρώπων, λόγω της μαζικής καταστροφής σπιτιών και βασικών υποδομών.

Παρόμοιες θηριωδίες λαμβάνουν χώρα στην Ανατολική Ουκρανία, αν και η κάλυψή τους από τα ΜΜΕ είναι πολύ μικρότερη. Το αμερικανοκινούμενο καθεστώς του Κιέβου έχει εξαπολύσει το στρατό του, με βασική στήριξη από αυτόνομες φασιστικές στρατιωτικές οργανώσεις, σε μια βάρβαρη πολιορκία των μεγάλων πόλεων του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ. Ο αριθμός των θυμάτων έχει διπλασιαστεί κατά τις τελευταίες δύο εβδομάδες, και βρίσκεται, σύμφωνα με την υπερβολικά μετριοπαθή εκτίμηση των Η.Ε στους 2086, με άλλους 5000 να επιβεβαιώνονται ως τραυματίες. 

Κι εδώ, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, υπό τις συνθήκες μιας ενσυνείδητης επιχείρησης εθνοκάθαρσης από τους δεξιούς εθνικιστές του Κιέβου. Και, όπως και στη Γάζα, τα νοσοκομεία και τα σχολεία βάλλονται με όλμους, με θύματα ασθενείς και παιδιά.

Οι εικόνες από την Γάζα και την Ουκρανία των άψυχων και σακατεμένων σωμάτων των παιδιών, γέρων και γυναικών που κλαίνε δίπλα στα ερείπια σπιτιών και πολυκατοικιών, και αθώων ανδρών και γυναικών που θερίζονται από βλήματα καθώς φεύγουν από τα σπίτια τους ή πηγαίνουν να αναζητήσουν τροφή ή νερό για τις οικογένειές τους, έχουν σοκάρει και αηδιάσει τους εργαζόμενους σε όλον τον κόσμο.

Σε άλλα μέρη όμως, τα γεγονότα αυτά παρακολουθούνται στενά με ψυχρό, επαγγελματικό ενδιαφέρον.

Αυτό συμβαίνει στα γραφεία ανώτερων πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων στο Βερολίνο και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι οποίες υποστηρίζουν την "αντιτρομοκρατική" εκστρατεία του καθεστώτος του Κιέβου ενάντια στον πληθυσμό της Ανατολικής Ουκρανίας.

Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης παραμένουν σιωπηλές, καθώς τα ΜΜΕ αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι ουσιαστικά ολόκληρη η από εδάφους επίθεση διεξάγεται από ακροδεξιές και νεοναζιστικές στρατιωτικές ομάδες. Αυτές περιλαμβάνουν το Τάγμα Αζόφ, το οποίο, όπως σημειώνουν οι  Sunday Times του Λονδίνου, "έχει το σύμβολο των ναζιστικών σωμάτων κεραυνοβόλας επίθεσης [stormtroopers] που απαγορεύεται πλέον στη Γερμανία." 

Σύμφωνα με δικές τους παραδοχές, αυτά τα φασιστικά στρατιωτικά σώματα έχουν προσελκύσει νεοναζί και υποστηρικτές της ανωτερότητας της λευκής φυλής από έναν αριθμό χωρών όπως η Σουηδία, η Ιταλία, η Γαλλία, ο Καναδάς και η Ελλάδα. Ενώ υπήρξε κατακραυγή για τον υποτιθέμενο κίνδυνο οι Ευρωπαίοι Ισλαμιστές που πήγαν να πολεμήσουν στη Συρία να επιστρέψουν μετά στην Ευρώπη, δεν έχουν τεθεί παρόμοιες ανησυχίες για όσους αποκτούν εμπειρία μάχης στην Ανατολική Ουκρανία. Κάτω από συνθήκες αυξανόμενων κοινωνικών εντάσεων στην Ευρώπη, υπάρχει αναμφισβήτητα σε τμήματα της κυρίαρχης ελίτ της Ευρώπης το συναίσθημα ότι οι σκληραγωγημένοι από τις μάχες μπράβοι των φασιστών μπορεί να φανούν χρήσιμοι στο όχι και πολύ απομακρυσμένο μέλλον.

Όμως η πιο στενή προσοχή που δίνεται στα γεγονότα στη Γάζα και την Ουκρανία αφορά το Πεντάγωνο, που είναι ως τους αγκώνες βουτηγμένο στο αίμα και των δύο αυτών πολέμων. Ο στρατός των ΗΠΑ έχει τις στενότερες των σχέσεων με τις στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ, τις οποίες οι Ουάσινγκτον χρηματοδοτεί με 3 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο.

Το Πεντάγωνο ζήτησε πρόσφατα από το Κογκρέσο άλλα 19 εκατομμύρια δολάρια, επιπρόσθετα με τα 23 εκατομμύρια που ήδη κατανεμήθηκαν για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των μονάδων της Ουκρανικής Εθνικής Φρουράς. Εν μέσω της "αντιτρομοκρατικής" επίθεσης στα ανατολικά της χώρας, ο αμερικανικός στρατός έστειλε τον περασμένο μήνα μια ομάδα ειδικών στην "στρατηγική και πολιτική" στο Κίεβο για να αξιολογήσει αυτή την αιματηρή εκστρατεία.

Και οι δύο αυτές συγκρούσεις προσφέρουν εργαστήρια πραγματικών συνθηκών για κάτι που γίνεται όλο και περισσότερο κορυφαία προτεραιότητα στο Πεντάγωνο--την προετοιμασία των Αμερικανικών δυνάμεων για πόλεμο πόλης.

Σε ό,τι αφορά το Ισραήλ, αυτό δεν είναι τίποτε καινούργιο. Το 2001, οι ΗΠΑ έχτισαν ένα κέντρο Εκπαίδευσης για Πόλεμο Πόλης για τον στρατό του Ισραήλ στην έρημο Νεγκέφ, με κόστος 266 εκατομμύρια δολάρια. Η προσομοίωση πόλης, μεγέθους 7.4 τετραγωνικών μιλίων, χρησιμοποιείται για τις από κοινού ασκήσεις Ισραηλινών και Αμερικανικών ειδικών δυνάμεων, οι οποίες μοιράζονται τις τεχνικές που μαθαίνουν, αντίστοιχα, στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και το Λίβανο, και στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Στο Ντόνετσκ και το Λουχάνσκ, το Πεντάγωνο παρακολουθεί κάτι το οποίο βλέπει με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον: μια πλήρους κλίμακας πολιορκία μιας σύγχρονης πόλης και ενός κέντρου της βιομηχανικής εργατικής τάξης με πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους.

Ο πόλεμος στις μεγάλες πόλεις έχει κεντρική σημασία στο στρατιωτικό δόγμα που αναπτύσσουν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις. Αυτό διευκρινίζεται σε ένα κείμενο με τίτλο "Οι μεγαλουπόλεις και ο Αμερικανικός στρατός: Προετοιμασία για το σύνθετο και αβέβαιο μέλλον", το οποίο δημοσιεύτηκε από την Ομάδα Στρατηγικών Μελετών του Στρατού, με τις ευλογίες του διευθυντού του επιτελείου του, στρατηγού Raymond Odierno.

Προβλέποντας πως είναι "πολύ πιθανό οι μεγαλουπόλεις [δηλαδή οι μητροπόλεις με πληθυσμούς άνω των 10 εκατομμυρίων] να εξελιχθούν σε βασικό στρατηγικό έδαφος για κάθε μελλοντική κρίση που απαιτεί αμερικανική παρέμβαση", το κείμενο αποκαλύπτει πως το Πεντάγωνο έχει ήδη κάνει "μελέτες" και "έρευνα πεδίου" για την προετοιμασία τέτοιων επεμβάσεων στην Ντάκα του Μπαγκλαντές, το Λάγος της Νιγηρίας, τη Μπανγκόγκ της Ταϊλάνδης, την Πόλη του Μεξικό στο Μεξικό, το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Σάο Πάολο στη Βραζιλία, και ... τη Νέα Υόρκη.

Περιγράφοντας τις συνθήκες που αναμένει ότι θα απαιτήσουν αμερικανική στρατιωτική επέμβαση, το κείμενο προειδοποιεί: "καθώς η ανισότητα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς αυξάνεται...η στασιμότητα θα συνυπάρχει με χωρίς προηγούμενο ανάπτυξη, καθώς οι παραγκουπόλεις και τα γκέτο θα μεγαλώνουν ραγδαία δίπλα στους σύγχρονους ουρανοξύστες. Αυτό είναι το μέλλον των πόλεων." "Η δραστική ανισότητα εισοδήματος" περιγράφεται περαιτέρω ως ο κύριος "μοχλός αποσταθεροποίησης" σε αυτές τις αστικές περιοχές.

Με άλλα λόγια, οι αξιωματούχοι του Πενταγώνου προετοιμάζουν τον αμερικανικό στρατό για άμεσες αντεπαναστατικές επεμβάσεις, με στόχο την κατάπνιξη λαϊκών εξεγέρσεων, τις οποίες βλέπουν ως αναπόφευκτες συνέπειες της χωρίς πρηγούμενο κοινωνικής ανισότητας που δημιουργεί η κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Η συμπερίληψη της Νέας Υόρκης στις "μελέτες" του Πενταγώνου καθιστά σαφές ότι αυτές οι προετοιμασίες αφορούν επαναστατικές εξελίξεις όχι μόνο στην Αφρική, την Ασία, τη Μέση Ανατολή ή τη Λατινική Αμερική, αλλά και κρίσιμα, στις ίδιες τις ΗΠΑ.

Ο στόχος της προετοιμασίας του στρατού των ΗΠΑ για την κατάπνιξη των λαϊκών εξεγέρσεων μέσα στις ΗΠΑ αφορά επίσης μια σειρά από προκλητικές ασκήσεις "εκπαίδευσης για πόλεμο πόλεων" που έχουν γίνει σε μεγάλες αμερικανικές πόλεις τα τελευταία χρόνια. Νωρίτερα φέτος, άνοιξε στην Βιρτζίνια Κέντρο Εκπαίδευσης Ομάδας Ασύμμετρου Πολέμου του Αμερικανικού στρατού, το οποίο περιλαμβάνει μια εικονική αμερικανική πόλη, γεμάτη με κτίρια γραφείων, εκκλησία, στάδιου αθλητισμού, στάση υπογείου και σιδηροδρομικό σταθμό. Ο στρατός είπε ότι το κέντρο, αξίας 96 εκατομμυρίων δολαρίων, έχει σχεδιαστεί για να "αναπαράγει" ρεαλιστικά "σύνθετα περιβάλλοντα επιχειρήσεων και να αναπτύσσει λύσεις."

Οι προετοιμασίες του Πενταγώνου συνοδεύουν την στρατιωτικοποίηση των υποτιθέμενα πολιτικών αστυνομικών δυνάμεων, οι οποίες έχουν σχεδόν καθολικά εξοπλιστεί με ομάδες SWAT (Ειδικών Όπλων και Τακτικών), οπλισμένων ως τα δόντια για σύγχρονο πόλεμο, όπως αυτές που χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στους κατοίκους του Σεν Λούις που διαμαρτύρονταν για τον φόνο του Μάικλ Μπράουν από αστυνομικούς.

Η σφαγή στη Γάζα και στην Ουκρανία αποτελεί προειδοποίηση για την εργατική τάξη στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο. Η ίδια χρηματιστική και επιχειρηματική ολιγαρχία που υποστηρίζει αυτούς τους πολέμους προετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει φονική βία για να υπερασπιστεί το σύστημά της ενάντια σε μια επαναστατική πρόκληση της εργατικής τάξης.

Είναι σαφές ότι η άρχουσα τάξη και τα στρατιωτικά της κέντρα προετοιμάζονται για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η εργατική τάξη πρέπει να προετοιμαστεί και αυτή αναλόγως. 

Bill Van Auken

Σκηνές από το μέλλον μας (;) – Στην Κόλαση

 Σκηνές από το μέλλον μας (;) – Στην Κόλαση

Απο soshalkidiki


Η Alexandra Morton είναι βραβευμένη αμερικανο-καναδή βιολόγος. Μελετά εδώ και δεκαετίες τη θαλάσσια πανίδα με επίκεντρο της έρευνάς της, τα τελευταία χρόνια, το σολομό. Έχει γράψει πολλά βιβλία και επιστημονικά άρθρα. Ζει στην British Columbia του Καναδά.
Επισκέφτηκε το Mount Polley στον Καναδά, λίγες μέρες μετά την καταστροφική διαρροή μεταλλευτικών αποβλήτων και συνέλεξε δείγματα για ανάλυση. Η μαρτυρία της από την περιοχή της καταστροφής είναι συγκλονιστική.

Στην Κόλαση

 
“Βρέθηκα σ΄ένα μέρος που έμοιαζε με κόλαση. Δεν ήθελες να αγγίξεις τίποτα, να αναπνεύσεις ή να καθίσεις κάτω. Αυτό το μέρος ήταν κάποτε τόσο ελκυστικό και είναι, εδώ και πολύ καιρό, γη των αυτοχθόνων (First Nations). Ήταν ένα όμορφο και αγαπημένο μέρος, με χώρους για πικ νικ, μούρα και ανθισμένα λουλούδια. Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Η γη είναι γκρίζα με ρωγμές. Και τα φύλλα των δέντρων γκρίζα. Πονάει τόσο να συνειδητοποιώ ότι κάποιοι του είδους μου το έκανε αυτό, δημιούργησαν μια νεκρή έρημο – που πιστεύω ότι πλέον είναι τοξική – εκεί που πριν λίγο η ζωή ήταν πολύμορφη και γενναιόδωρη.

 

Υπήρχε ένα γκρι παχύρρευστο υγρό που επέπλεε ανάμεσα στα μεταλλευτικά απόβλητα. Η απίστευτη δύναμη των δισεκατομμυρίων λίτρων μεταλλευτικών αποβλήτων, έχει κατακλύσει τις όχθες μέχρι και πάνω από δέκα μέτρα σε κάποια σημεία.

 
Τί είναι αυτά τα καινούρια παράξενα τοπία; Γεμάτο αποστήματα, το έδαφος μοιάζει σαν να ήταν γεμάτο φυσαλίδες που έσκασαν καθώς ξεράθηκαν. Υπήρχαν σχηματισμοί καψίματος που καμιά ομοιότητα δεν έχουν με οτιδήποτε έχω δει. Δημιουργήθηκαν κατά την αντίδραση των μεταλλευτικών αποβλήτων με το οξυγόνο.

Τί άφησε αυτό το σημάδι στη μέση αυτής της ερημιάς;

Το πιο οδυνηρό απ΄όλα ήταν να βλέπεις τα χνάρια των ζώων, και υπήρχαν πολλά. Τί σκέφτηκαν αυτά τα πλάσματα πατώντας στην τωρινή έρημο, μετά από γενιές και γενιές γλυκού καταπράσινου δάσους;

Εδώ μπορείτε να δείτε τα χνάρια ενός ζώου που προφανώς περπάτησε μέσα στο υγρό. Δεν υπάρχουν χνάρια επιστροφής, άρα μάλλον βυθίστηκε στα απόβλητα.

 
Η κυβέρνηση που επιτρέπει να συμβεί κάτι τέτοιο, παρά τις σαφείς προειδοποιήσεις, είναι μια κυβέρνηση που δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που την εξέλεξαν και πληρώνουν τους μισθούς της. Η κοινωνία μας είναι αρρωστημένα εξαρτημένη από το χρήμα, και σ΄αυτό τον τόπο αυτή τη στιγμή, αυτό γίνεται προφανές. Είμαστε στ΄ αλήθεια τόσο ανόητοι, που αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κάνουμε business; Η εξορυκτική εταιρεία Imperial Mines, πραγματικά δεν ξέρει πως να κατασκευάσει φράγματα που συγκρατούν υγρά; Είναι γνωστό ότι χωμάτινα αναχώματα δεν γίνεται να συγκρατήσουν το νερό. Αυτή η εταιρεία δεν μπορεί να δουλέψει χρησιμοποιώντας λύσεις που θα προστάτευαν ανθρώπους και γη;

 
Αυτό ήταν ένα μέρος που παρήγαγε τροφή. Ένα μέρος όπου οι άνθρωποι αναζήτησαν τροφή για την ψυχή τους. Αυτή δεν είναι σοφή χρήση των πόρων της περιοχής. Δεν είναι καθόλου έξυπνος τρόπος να κάνει κανείς business. Είναι προχειρότητα, ανοησία, σπατάλη, σαδισμός προς τα παιδιά όλων των ειδών. Το να δημιουργείς κόλαση στη γη είναι ανήθικο.
Ξυπνήστε στην British Columbia και βεβαιωθείτε ότι η κυβέρνηση θ’ ακούσει ότι αυτό δεν είναι αποδεκτό. Είναι ακριβώς η ίδια, κολοσσιαία ανοησία, την οποία παλεύω 25 χρόνια, για να προστατέψω τους ελεύθερους πληθυσμούς σολομού από τις αρρώστιες που ξεκινούν από φάρμες εντατικής εκτροφής σολομού. Η κυβέρνηση γνωρίζει τους κινδύνους όταν επιτρέπει την εξάπλωση ιών από εκτροφεία, αλλά δεν κάνει τίποτα γι΄αυτό.
Λοιπόν, αυτή η συμπεριφορά της κυβέρνησης πρέπει να σταματήσει. Χρειαζόμαστε τον πλανήτη μας ανέπαφο. Χρειαζόμαστε έναν λειτουργικό, ζωντανό κόσμο για να επιβιώσουμε. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σ΄αυτού του είδους την οικονομία, που βασίζεται στη λεηλασία, να γίνει το τέρας που αρνείται στη Γη το δικαίωμα στη ζωή. Αυτό δεν είναι πραγματική και βιώσιμη οικονομία.

 
Φεύγοντας, σταματήσαμε στον ποταμό Horsefly. Διαυγής, καθαρός, υγιής. Όλοι οι σολομοί που θα έρθουν εδώ, θα έχουν κολυμπήσει στα απόβλητα απ΄όπου πριν λίγο πήρα δείγματα. Θα έχουν κολυμπήσει στα μεταλλευτικά απόβλητα που ακόμη χύνονται, 13 μέρες μετά, στη λίμνη Quesnel. Κανείς δε γνωρίζει τί θα συμβεί σ΄αυτούς τους σολομούς, και όλοι και όλα τους χρειάζονται. Η Imperial Mines ρίσκαρε τόσα πολλά, απλώς για να βγάλει περισσότερα λεφτά.”

Περί συντεχνίας

 Περί συντεχνίας

Ας δούμε καταρχάς κάποια ενδιαφέροντα σημεία που θα μας φανούν χρήσιμα στη συνέχεια.

Οι συντεχνίες συνένωναν τους χειροτέχνες των πόλεων ενός ορισμένου επαγγέλματος ή κάμποσων συναφών επαγγελμάτων. Μέλη των  συντεχνιών με πλέρια δικαιώματα ήταν μόνο οι χειροτέχνες μάστοροι… Οι συντεχνίες περιφρουρούσαν με επιμέλεια το αποκλειστικό δικαίωμα των μελών τους να ασχολούνται με το δοσμένο επάγγελμα και ρύθμιζαν το προτσές της παραγωγής: καθόριζαν τη διάρκεια της εργάσιμης μέρας, τον αριθμό των καλφάδων και των μαθητευόμενων του κάθε μάστορα, καθόριζαν την ποιότητα των πρώτων υλών και του έτοιμου προϊόντος, καθώς και την τιμή του, συχνά αγόραζαν από κοινού τις πρώτες ύλες. Οι μέθοδες δουλειάς που είχαν καθιερωθεί από τη μακρόχρονη παράδοση ήταν υποχρεωτικές για όλους. Η αυστηρή ρύθμιση είχε σκοπό να πετύχει ώστε κανένας μάστορας να μην ανέβει πιο ψηλά από τους άλλους. Εκτός απ’ αυτό, οι συντεχνίες αποτελούσαν και οργανώσεις αλληλοβοήθειας.

(Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, Πολιτική Οικονομία, 1961, σελ. 57-60)

Η συντεχνία ως φεουδαρχική μορφή οργάνωσης της χειρωνακτικής εργασίας, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Βυζάντιο τον 9^ο αιώνα (στην Ιταλία το 10^ο και εν συνεχεία στην υπόλοιπη Ευρώπη), ενώ από τα μέσα του 14^ου άρχισε να αποκτά σημαντική δύναμη κι επιρροή. (…) Έως το 1890 οι συντεχνίες (σινάφια, ισνάφια, ρουφέτια ή βιομηχανικές κοινωνίες) αποτελούσαν ουσιαστικά επαγγελματικές οργανώσεις. (…) Η συντεχνιακή οργάνωση εξελίχτηκε ιστορικά, παράλληλα και σε άμεση συνάρτηση, με την ανάπτυξη του καπιταλισμού και τις ανάγκες του αστικού εκσυγχρονισμού. Έτσι, μετά το 1890 άρχισαν να εμφανίζονται και μικτά σωματεία (εργατών-εργοδοτών), ενώ το 1909 (για την οθωμανική αυτοκρατορία) και το 1914 (για το ελληνικό κράτος) καθιερώθηκε νομοθετικά ο πλήρης διαχωρισμός εργατικών και εργοδοτικών οργανώσεων.

(Αναστάσης Γκίκας, Από την πείρα του κινήματος των οικοδόμων στην Ελλάδα, Σύγχρονη Εποχή, σελ 11-13)

Μέλη της συντεχνίας μπορούσαν να είναι μόνο οι μάστορες, δηλαδή όσοι είχαν επαρκή εμπειρία για την άσκηση του επαγγέλματος. Οι μάστορες διέθεταν συνήθως κατάστημα, εργαστήρι ή συνεργείο, όπου απασχολούσαν μαθητευόμενους και καλφάδες ως μισθωτούς τους. Επομένως οι μάστορες ήσαν συνήθως και εργοδότες, οι δε συντεχνίες ήσαν κυρίως εργοδοτικές οργανώσεις. Οι μαθητευόμενοι και οι καλφάδες δεν ήσαν μέλη των συντεχνιών, αλλά τελούσαν υπό τον έλεγχό τους: οι συντεχνίες έπρεπε να ενημερωθούν για τις προσλήψεις τους, θέσπιζαν κανόνες για τις σχέσεις μεταξύ εργοδοτών και μισθωτών, επέβαλαν πειθαρχικές ποινές στους παραβάτες μισθωτούς, κλπ.

(Γκούτος Χ. Γ., Εργασιακές Σχέσεις των οικοδόμων στη χερσαία Ελλάδα μετά το 1800, Διδακτορική Διατριβή, Πάντειος, 1985, σ. 204)

Στη μακρά διάρκεια της ιστορίας των Ευρωπαϊκών συντεχνιών, οι χειροτέχνες –που αποτελούσαν το κύριο σώμα των βιομηχανικών εργατών στα χρόνια του Μεσαίωνα- ήταν βασικά ανεξάρτητοι παραγωγοί. Κύριοι των εργαλείων της δουλειάς τους, αγόραζαν οι ίδιοι τις πρώτες ύλες και πουλούσαν μόνοι τα τελειωμένα προϊόντα τους. Οι συντεχνίες κανόνιζαν τους όρους των εμπορικών ανταλλαγών, φρόντιζαν τους αρρώστους και τους ηλικιωμένους και μπορούσαν να επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό το πολιτικό καθεστώς μέσα στο οποίο ζούσαν… Όμως αυτό το συντεχνιακό εργαστήρι, με τους ανεξάρτητους εργαζόμενους και τη μονοπωλιακή υφή του, ήταν αληθινό εμπόδιο στον καπιταλισμό που ανέβαινε… Σιγά-σιγά οι γκίλντες (σ.σ. συντεχνίες) επηρεάζονταν όλο και περισσότερο από τους πλούσιους μαστόρους και εμπόρους και για να αποκλείσουν από τις τάξεις τους καινούρια μέλη, καθιέρωσαν ορισμένα αυστηρά περιοριστικά μέτρα… Μια νέα μεγάλη φάση στην ανάπτυξη της βιομηχανίας και κατά συνέπεια στην προλεταριοποίηση των χειροτεχνών, άρχισε με την εμφάνιση της Μανιφακτούρας… Το αποτέλεσμα ήταν να σβήσει σιγά-σιγά η χειροτεχνία σα βασικός τρόπος βιομηχανικής παραγωγής, να προλεταριοποιηθούν τα μέλη των συντεχνιών και να υπονομευτούν συστηματικά οι ίδιες οι συντεχνίες… Έτσι, οι ανεξάρτητοι χειροτέχνες, μεταβλήθηκαν –αν εξαιρέσει κανείς μερικά ιστορικά κατάλοιπα- σε μισθωτούς δούλους των καπιταλιστών.

(Φόστερ Ου, Ιστορία του παγκόσμιου συνδικαλιστικού κινήματος, Εκδ. Εταιρία Ελληνικού Βιβλίου, Αθήνα, 1978 –και εκδόσεις Μόρφωση, 1959- σελ 18-20).

Ας δούμε τώρα μερικά βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν απ’ όσα διαβάσαμε παραπάνω.

Ο κυρίαρχος δημόσιος λόγος κι η προπαγάνδα των καναλιών και του αστικού τύπου χαρακτηρίζουν συντεχνίες τους κλάδους που παλεύουν να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους. Αλλά οι συντεχνίες δεν είναι καν σωματεία εργαζομένων, είναι ενώσεις μαστόρων, αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών και εργοδοτών. Η συντεχνία είναι «φεουδαρχική μορφή οργάνωσης της εργασίας», προτού καν εμφανιστεί η σύγχρονη εργατική τάξη στο προσκήνιο.

Το παλιό, συντεχνιακό πνεύμα επιβιώνει σε εκείνα τα κίτρινα συνδικάτα που αποκλείουν από τις τάξεις τους (και την τάξη τους γενικότερα) τους αντίστοιχους καλφάδες της σημερινής εποχής, ως κατώτερους και δεύτερης ταχύτητας εργαζόμενους. Αποκλείουν δηλαδή κάθε λογής συμβασιούχους (αορίστου κι ορισμένου χρόνου), τους πενταμηνίτες των προγραμμάτων της κοινωφελούς –που δε θεωρούνται καν εργαζόμενοι με πλήρη δικαιώματα-, τους ευέλικτους και ελαστικούς εργαζόμενους της νέας βάρδιας.

Επιβιώνει εν μέρει, ως πρόδρομη μορφή τους, στο τραστ και τα καρτέλ των καπιταλιστών, που μοιράζουν με συμφωνίες μεταξύ τους την πίτα της αγοράς, με διαιτητή και συλλογικό εκφραστή των συμφερόντων τους απέναντι στις άλλες κοινωνικές τάξεις, το αστικό κράτος και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Συμφωνίες που εντάσσονται στο πλαίσιο μιας διαλεκτικά αντιφατικής κατάστασης, όπου οι όροι της παραγωγής προγραμματίζονται και σχεδιάζονται σε ανώτερη κλίμακα, παράλληλα όμως εντείνεται ο άναρχος χαρακτήρας της καπιταλιστικής παραγωγής, που οργανώνεται με βάση το μέγιστο δυνατό κέρδος κι όχι την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών.

Το συντεχνιακό πνεύμα εκφράζεται πρωτίστως από τους αρνητικούς συσχετισμούς στα σωματεία και εκείνες τις δυνάμεις, που σπέρνουν την αυταπάτη της ατομικής λύσης σε ευρύτερη κλαδική κλίμακα, διεκδικούν την ικανοποίηση του στενού ειδικού συμφέροντος του χώρου τους, χωρίς να βαθαίνουν τους δεσμούς τους με το σύνολο της εργατικής τάξης, να οργανώνουν την πάλη τους σε συντονισμό με άλλους κλάδους που αντιμετωπίζουν παρεμφερή προβλήματα –εξάλλου όλα τα προβλήματα στις σημερινές συνθήκες έχουν κοινή ρίζα. Κι όσο πιο φανερό γίνεται αυτό, τόσο πιο πολύ επιχειρούν να το κρύψουν πίσω από επιμέρους δευτερογενείς αιτίες (μνημόνιο, κυβερνητική διαχείριση, κτλ).

Ο συντεχνιασμός δεν είναι απλά μια φεουδαρχική επιβίωση ως έκφραση της οικονομικής καθυστέρησης της χώρας και του «υπανάπτυκτου» καπιταλιστικού σχηματισμού της. Ο καπιταλισμός έχει πάρει ό,τι φεουδαρχικό κατάλοιπο παρέμεινε ζωντανό μετά την επικράτησή του και το ενέταξε ως γρανάζι στη δική του μηχανή χειραγώγησης κι άλωσης των συνειδήσεων.

Ο συντεχνιασμός σήμερα εκφράζεται από τα εργοδοτικά σωματεία, που αντικαθιστούν τις παλιές εργοδοτικές, συντεχνιακές ενώσεις και δεν είναι καν ανεξάρτητα για να φτάσουν έστω στο επίπεδο συνείδησης του τρεϊντιγιουνιονισμού και του αυθόρμητου οικονομισμού. Είναι με δυο λόγια έκφραση της επιρροής της αστικής τάξης στο κίνημα. Κι αν αυτός είναι επίσης ένας σύντομος και περιεκτικός ορισμός του οπορτουνισμού, έχουμε μια πολύ καλή εξήγηση γιατί κυριαρχεί το συντεχνιακό πνεύμα στα σωματεία, όπου υπερτερούν οι δυνάμεις του ποικιλώνυμου οπορτουνισμού.

Το άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων δεν αποσκοπεί στην καλύτερη εξυπηρέτηση του κοινού, αλλά στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στον χώρο σε λίγα κερδοφόρα μονοπώλια, την οργάνωση του προηγούμενου «κλειστού μονοπωλίου» σε ανώτερη κλίμακα, με δυσμενείς όμως όρους για τους μικροϊδιοκτήτες αλλά και για τους «καταναλωτές».

Η υπέρβαση αυτού του μονοπωλίου δε συντελείται έχοντας το βλέμμα μας στραμμένο στο παρελθόν αλλά οργανώνοντας τον αγώνα στην κατεύθυνση της κοινωνικοποίησής του, πείθοντας με επίμονη και σταθερή δουλειά τους μικροϊδιοκτήτες που προλεταριοποιούνται πως το δικό τους αντικειμενικό συμφέρον δε βρίσκεται στην ονειροπόληση του ιζνογκούντ, που θέλει να γίνει αυτός μονοπώλιο στη θέση του μεγαλοαστού χαλίφη –εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις που έχουν όντως τέτοιο ορίζοντα, ως εξαίρεση στο γενικό κανόνα- αλλά σε μια διαφορετική προοπτική, στο πλευρό της εργατικής τάξης. Το συντεχνιακό πνεύμα στέκει πρωτίστως εμπόδιο σε αυτήν ακριβώς την προοπτική και όχι στις επιχειρούμενες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Τα παραπάνω αποσπάσματα μπορεί να τα βρει κανείς συγκεντρωμένα στο τελευταίο βιβλίο του αναστάση γκίκα «από την πείρα του κινήματος των οικοδόμων στην ελλάδα» στο πρώτο κεφάλαιο με την προϊστορία, τις πρώτες μορφές οργάνωσης, σχέσεις και όρους εργασίας. Και η αναφορά αυτή είναι ένα μόνο από τα πολλά πιθανά ερείσματα που μπορεί να οδηγήσουν όχι μόνο τους σφους αναγνώστες, αλλά κάθε απλό εργάτη να αγοράσει και πρωτίστως να μελετήσει αυτό το βιβλίο και την πολύτιμη πείρα του οικοδομικού κινήματος.

Πόσο Τζήμερος είσαι…

 Πόσο Τζήμερος είσαι…

ΦΩΤΟ: Revolution Now!.

Του Νίκου Μπογιόπουλου / Πηγή: Ημεροδρόμος.

Το εντοπίσαμε στο σάιτ του φίλου Νίκου Σαραντάκου. Πρόκειται για ανάρτηση που έκανε ο κύριος Θάνος Τζήμερος στο τουίτερ του με αφορμή επιγραφή σε κάποια ΔΟΥ. Ο καλός και μορφωμένος αυτός άνθρωπος – ο Τζήμερος – συμπεριέλαβε και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για να επιβεβαιώσει το ευφυές του σχόλιο.

 Ιδού η ανάρτηση του Τζήμερου:

Οπως βλέπετε, ο κύριος Τζήμερος δεν περιορίστηκε να τουιτάρει τη φωτογραφία. Ούτε του ήταν αρκετή η αναφορά του για το ανορθόγραφο της επιγραφής. Προχώρησε και σε σύντομη – πλην βαθιά – πολιτική ανάλυση. Για τους δημόσιους υπαλλήλους. Που το «μητρώο» το γράφουν «μητρόω». Και που δεν θέλουν να αξιολογηθούν.  Γιατί αν αξιολογούνταν τότε θα έπεφταν στα χέρια κάποιου (εγγράμματου) Τζήμερου και θα τους άλλαζε τα φώτα. Για την ακρίβεια θα τους έστελνε στα μητρώα της ανεργίας.

   Μέσα στον νεοφιλελευθερισμό του, όμως, ο κύριος Τζήμερος, ζαλισμένος από την ευτυχία και την περηφάνια του που κατάφερε με μια και μόνο φράση του να ξεφτιλίσει αυτούς τους αγράμματους και ανορθόγραφους υπαλλήλους, πέταξε και εκείνο το «κλείνονται». Το οποίο – κατά κακή τύχη του κύριου Τζήμερου – γράφεται με «ι». Ετσι συμβαίνει με τα ρήματα: Δεν «κλείνονται», τα ρήματα «κλίνονται».

   Φυσικά αυτά τα λαθάκια συμβαίνουν πότε – πότε. Τα κάνουν ακόμα και εγγράμματοι (και αξιολογημένοι) όπως ο Τζήμερος. Και οπωσδήποτε δεν αποτελούν λόγο για να εξάγει κανείς γενικότερα συμπεράσματα για την μόρφωση ή την καλλιέργεια ή την επαγγελματική επάρκεια εκείνου που τα διαπράττει.

   Συμπεράσματα, πάντως, για την βλακεία που κουβαλάει κάποιος όταν τα αξιοποιεί για να βγάλει άχρηστους τους άλλους και για να δικαιώσει την πολιτική των απολύσεων, θα μπορούσαν ίσως να εξαχθούν…

ΕΕ-ΗΠΑ και Χιλιάδες οι Νεοναζί σφαζουν στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Νεοναζί επιτίθονται χωρίς έλεος σε μια πόλη στην Ευρώπη. Σκόπιμα στέλνει η ουκρανική κυβέρνηση τις πολιτοφυλακές των Νεοναζί στα ανατολικά της χώρας, έτσι ώστε να καταδιώκουν τους ρωσικής καταγωγής κατοίκους εκεί - ή «υπάνθρωπους», όπως καλούνται στη γλώσσα αυτών.

Πρόσφατα μετά την κατάληψη της μικρής πόλης της Μαρίνκα από το τάγμα Azov, κυμάτιζε στην πόλη η σημαία με το «Βολφσάνγκελ», ένα ρουνικό σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε από τα Ες-Ες στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το τάγμα Azov επιτίθεται επίσης στην πόλη της Ντόνετσκ, ένα από τα εναπομείναντα προπύργια των Ρωσόφιλων αυτονομιστών.

Είναι μια ασυνήθιστη πραγματικότητα: Σύγχρονοι Ναζί στην ανατολική Ουκρανία σφάζουν Σλάβους. Παρ 'όλα αυτά, πολλές δυτικές κυβερνήσεις ασκούν την κριτική του αποκλειστικά και μόνο κατά της Ρωσίας, διότι οι Ρώσοι έχουν αποστείλει τώρα ένα κομβόι 280 φορτηγών με προμήθειες ανακούφισης στην εμπόλεμη περιοχή.

Η ίδια υποκρισία τρέχει σαν κόκκινη κλωστή σε όσα έχουν αναφερθεί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μετά το ξέσπασμα της κρίσης την Ουκρανία το περασμένο έτος. Κολακευτικά αναφέρθηκε στους διαδηλωτές της Μαϊντάν που ήθελαν να ανατρέψουν τον Γιανουκόβιτς. Μετά το πραξικόπημα της 22ης Φεβρουαρίου, το νέο καθεστώς κηρύχθηκε αμέσως «νόμιμο». Το ότι οι νεοναζιστικές πολιτοφυλακές έχουν διαδραματίσει κεντρικό ρόλο, απορρίφθηκε ως «ρωσική προπαγάνδα». Χαρακτηριστικό αυτής μονόπλευρης δυτικής κάλυψης των γεγονότων στην Ουκρανία.

Αλλά η πικρή αλήθεια έχει διεισδύει ακόμα και έτσι μέσα από τις παρωπίδες του δυτικού τύπου. Για παράδειγμα, η εφημερίδα New York Times σε ένα εκτενές άρθρο της για τις συγκρούσεις στην Ουκρανίας, στις τρεις τελευταίες παραγράφους γράφει σχετικά με τη στρατηγική των ουκρανικών στρατευμάτων. Αυτή είναι να βομβαρδίζουν τους αντάρτες στις πόλεις από απόσταση και στη συνέχεια να προωθούνται παραστρατιωτικές μονάδες για «να εκτελέσουν χαοτικές, βίαιες επιθέσεις».

Έτσι το τάγμα Azov, όπως κατέλαβε νωρίτερα την κωμόπολη Μαρίνκα, ύψωσε στη συνέχεια μια σημαία που είναι διακοσμημένη με ένα νεοναζιστικό σύμβολο, παρόμοιο με την σβάστικα. Κυριολεκτώντας, το τάγμα Azov προτιμά τα σύμβολα των Ες-Ες. Αυτό ταιριάζει, γιατί πολλοί Ουκρανοί Νεοναζί επαινούν ακόμη και σήμερα την μεραρχία «Γαλικία», τα ουκρανικά βοηθητικά στρατεύματα των Ες-Ες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. O μεγαλοσυνεργάτης των Ναζί της εποχής, Στεπάν Μπαντέρα, θεωρείται Ουκρανός λαϊκός ήρωας, και ενώ το κύριο μέλημα των παραστρατιωτικών μονάδων του Μπαντέρα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν κυρίως η εξόντωση των Εβραίων και των Πολωνών.

Αλλά η σκοτεινή πλευρά του καθεστώτος του Κιέβου αγνοείται ως επί το πλείστον από τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης: Το καθεστώς του Κιέβου είναι «οι καλοί», οι ρωσικής καταγωγής αντάρτες και ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είναι «οι κακοί». Σε αυτό το πλέγμα, είναι σχετικά δύσκολο για τα δυτικά μέσα ενημέρωσης να μεταφέρουν στους αναγνώστες τους ότι οι σημαίες των Ες-Ες που ανεμίζουν οι Νεοναζί αναζητώντας «υπανθρώπους», αποτελούν την αγωνιζόμενη πλευρά των «καλών».

Η επίσημη Ευρώπη κάνει τα στραβά μάτια μπροστά στο γεγονός ότι το Κίεβο χρησιμοποιεί εθελοντικές παραστρατιωτικές ομάδες για να αφανίζουν τους υποστηρικές των Ρώσων στο Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ, σε όλη την ανατολική Ουκρανία. Στα τάγματα που σχηματίστηκαν σχετικά πρόσφατα και καλούνται Donbas, Dnipro και Azov, έχουν εισρεύσει αρκετές χιλιάδες άνδρες σύμφωνα με το ίδιο το Υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας. Με δεδομένο ότι η κυβέρνηση στο Κίεβο δεν διαθέτει χρήματα, η χρηματοδότησή τους είναι ασαφής, η εκπαίδευσή τους είναι ανεπαρκής και η ιδεολογία τους ανησυχητική.

Σε συνεντεύξεις που δίνουν, εκφράζουν τον θαυμασό τους για τον Αδόλφο Χίτλερ - ένα γεγονός το οποίο είναι γνωστό στις αρχές στο Κίεβο. Ο διοικητής του τάγματος Azov - Μπιλέτσκι, που ηγείται της ευρύτερης εξτρεμιστικής ομάδας «Εθνοσυνέλευση», κάνει στην βρετανική συντηρητική εφημερίδα το εξής σχόλιο: «η ιστορική αποστολή του έθνους μας σε αυτή την κρίσιμη στιγμή είναι να οδηγήσει τις λευκές φυλές του κόσμου στην τελική σταυροφορία για την επιβίωση ... μια σταυροφορία εναντίον των υπανθρώπων που καθοδηγούνται από Εβραίους».

Το τάγμα ιδρύθηκε με γνώμονα τις ακραίες δεξιές απόψεις: «το πιο σημαντικό πράγμα είναι ότι κάποιος είναι ένας καλός μαχητής και ένας καλός αδελφός, έτσι ώστε να μπορούμε να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον». Η επίθεση εναντίον των ανταρτών των Ρώσων έχει προσελκύσει πολλούς νεο-Ναζί από το εξωτερικό. Ο Μπιλέτσκι λέει ότι στους άνδρες ανήκουν εθελοντές από την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Ελλάδα και τη Σκανδιναβία. Ένας από αυτούς, πρώην ελεύθερος σκοπευτής του σουηδικού στρατού, λέει: «τώρα αγωνίζομαι ενάντια στον ιμπεριαλιστικό μέτωπο του Πούτιν και για την ελευθερία της Ουκρανίας».

Η κυβέρνηση του Κιέβου γνωρίζει για τoυς συμπαθούντες των Ναζί που πολεμούν στην ανατολική Ουκρανία για λογαριασμό της. «Η ουκρανική κυβέρνηση είναι αμετανόητη, όσον αφορά τη χρήση των Νεοναζί,» γράφει η Telegraph, επικαλούμενη τον Αντον Γερασένκο, σύμβουλος του Αβάκοβ, ο Υπουργός Εσωτερικών στο Κίεβο: «το πιο σημαντικό, το πνεύμα τους και η επιθυμία τους για να κάνουν την Ουκρανία ελεύθερη και ανεξάρτητη. [...] Ένα άτομο που παίρνει ένα όπλο για να υπερασπιστεί την πατρίδα του, είναι ένας ήρωας. Και οι πολιτικές τους απόψεις είναι δική τους υπόθεση».

Μία από τις νεοιδρυθείσες ομάδες εθελοντών είναι πάνω στα συντρίμμια της 79ης Ανεξάρτητης Αεροκίνητης Ταξιαρχίας. Ο εν λόγω τακτικός σχηματισμός αποδεκατίστηκε πρόσφατα στις σφοδρές μάχες στον λεγόμενο «Νότιο Λέβητα». Τα λείψανα της 79ης Αεροκίνητης Ταξιαρχίας επέστρεψαν πίσω στην πόλη της Νικολάγιεφ. Οι Ουκρανοί στρατηγοί, εν τω μεταξύ, κάθονται μέσα στις ζεστές και ασφαλείς αίθουσες των κυβερνητικών κτιρίων στο Κίεβο, και αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το όνομα του (ακόμη διαβόητου) σχηματισμού, για να προσελκύσουν περισσότερους ανθρώπους ως τροφή των κανονιών τη νοτιοανατολική Ουκρανία. Έτσι αποφάσισν να συγκροτήσουν επί τη βάσει της 79ης Ταξιαρχίας ένα νέο τάγμα εθελοντών, και το ονόμασαν «Phoenix». Κατά της πρώτες μέρες της ανακοίνωσης, πάνω από 300 άτομα εντάχθηκαν στην μονάδα ως εθελοντές.

Πηγή:fox2magazine

ΟΥΚΡΑΝΙΑ- Η κατάρρευση της φιλελεύθερης «Αριστεράς»

 Η κατάρρευση της φιλελεύθερης «Αριστεράς»

Δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο: http://solidarityantifascistukraine.wordpress.com/

 της Svetlana Tsiberganova

Προσοχή... Η οποιαδήποτε ομοιότητα της ατμόσφαιρας στη Μεϊντάν, με τις "πλατείες της οργής", ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ

Πολλοί εκπλήσσονται με το πόσο πολύ γρήγορα η κοινωνία της Ουκρανίας βρέθηκε υπό την κυριαρχία της πιο επιθετικής σοβινιστικής προπαγάνδας και άρχισαν να ζουν σύμφωνα με τις αρχές της οργουελιανής δυστοπίας: «Ο πόλεμος είναι ειρήνη! Η ελευθερία είναι σκλαβιά! Η δημοκρατία είναι ο περιορισμός όλων των δικαιωμάτων! Η ελευθερία της έκφρασης είναι η σιωπή! Τα θύματα μόνα τους κάηκαν και αυτοκτόνησαν!» Αλλά για αρκετό καιρό τώρα, μου φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτα το εκπληκτικό σε αυτό.

Αν αναλύσουμε την πρόσφατη ιστορία του «κινήματος της αριστεράς» στην Ουκρανία, είναι σαφές ότι συμμερίζονται αυτές τις κυνικές αρχές – που είναι η ίδια η ουσία του ουκρανικού υπερεθνικισμού. Ακόμη και μεταξύ εκείνων που δεν θα έπρεπε να έχουν υποκύψει στη σοβινιστική υστερία.

Γιατί οι «αριστεροί» φιλελεύθεροι πήγαν στο Μαϊντάν; Γιατί οι Ουκρανοί εθνικιστές που κάτω σημαίες της ΕΕ, ούρλιαζαν «Σκοτώστε τους Μοσκάλ» (Ρώσους), «Θάνατος στους εχθρούς!» ήταν για αυτούς «λαός», ενώ ο λαός στα νοτιοανατολικά, που τραγουδούσε “Σήκω, μεγάλη χώρα!” (σ.τ.μ. αντιφασιστικό σοβιετικό τραγούδι), χαρακτηρίσθηκε ως «σόβκι» (σ.τ.μ. υποτιμητικός όρος για τους σοβιετικούς) «κολοράντος» (σ.τ.μ. κυριολεκτικά: πορτοκαλί-μαύρα σκαθάρια, υποτ. για όσους φορούν την κορδέλα με τα αντιφασιστικά χρώματα). Δεν ενοχλήθηκαν αυτοί οι αριστεροί από την αυτή αντικομμουνιστική ρητορική που ακουγόταν παντού; Ή από τις ανοιχτές υποσχέσεις να εφαρμόσουν αμέσως αντικοινωνικές «μεταρρυθμίσεις», μετά τη νίκη του Μαϊντάν – σχέδια τα οποία σήμερα κανείς δεν κρύβει; Ή από την επιθετικότητα εναντίον όλων εκείνων που έθεταν μια κοινωνική ατζέντα; Η από τα καλέσματα να κατασταλεί κάθε διαφωνία; Ή από τον κληρικαλισμό και την αντιμετώπιση της γυναίκας ως «φίλος του ανθρώπου», σύμφωνα με το ιπποτικό ιδεώδες του ουκρανικού ύστερου Μεσαίωνα; Δεν ήταν όλα αυτά ολοφάνερα;

Δεν ήμουν σε θέση να απαντήσω αυτό το αίνιγμα, μέχρι που βρήκα φωτογραφίες στον υπολογιστή μου από τον περασμένο χειμώνα στην πλατεία Μαϊντάν, όπου το πλήθος σκούπιζε τα πόδια του σε μια κόκκινη σημαία. Τα πάντα τότε μπήκαν στη θέση τους.

Όλοι οι φιλελεύθεροι που σήμερα υποστηρίζουν ενεργά το καθεστώς των ολιγαρχών και εθνικιστών έχουν για χρόνια συμμετάσχει στις επιθέσεις ενάντια στην αριστερά και υποστηρίξει το ξερίζωμα και την καταστροφή των κομμουνιστικών συμβόλων. Δεν διαφέρουν σε αυτό σε τίποτα από τους «φαιούς» Ουκρανούς εθνικιστές. Υποστήριξαν την αντικομμουνιστική ρητορική, την ακραία δαιμονοποίηση του σοβιετικού παρελθόντος. Και έχουν επίσης εισάγει στην εκπαίδευση και την ιστορική επιστήμη μέτρα για την εξάλειψη της ιστορίας του λαού, για να κρατήσουν το σοσιαλισμό μακριά από τη μάζα των πολιτών και των εργαζομένων – βοηθώντας έτσι στην επέκταση της επιρροής της δεξιάς.

Πόσες φορές, σε κάθε Πρωτομαγιάτικη Οργανωτική Επιτροπή, δεν έπρεπε να αντιπαρατεθώ για αν θα εμφανιστεί το κύριο σύμβολο του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος – οι κόκκινες σημαίες με το σφυροδρέπανο; Υπήρχαν εκείνοι που ζητούσαν την απομάκρυνσή τους, έτσι ώστε να μην τρομάξουν τους φιλελεύθερους και τους εθνικιστές. Ακόμα κι αν δεν προέβαλαν αντιρρήσεις ως προς τις κόκκινες και μαύρες σημαίες των αναρχικών, τις οποίες ο λαός του Κιέβου σχετίζει 100% με τις κόκκινες-μαύρες σημαίες των υπερεθνικιστών (σ.τ.μ. το χρώμα της σημαίας του στρατού του Στεπάν Μπαντέρα, συνεργάτη των Ναζί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο*).

Οι περιθωριακοί «αριστεροί» σεχταριστές ενεργά πολέμησαν τον «αυταρχικό σταλινισμό» (που δεν υπάρχει εδώ και δεκαετίες), με δειλία αγνοώντας την πραγματική απειλή, την είσοδο των Ουκρανών φασιστών στην εξουσία. Ενώ έχουν επίσης επιδείξει οι ίδιοι εκπληκτικό αυταρχισμό, ανάλογο του οποίου θα ήταν δύσκολο να βρει κανείς ακόμη και στην Περιφερειακή Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας.

Η ουσία του θέματος είναι ότι οι Ουκρανοί «αναρχικοί» (δεν μπορώ να το γράψω χωρίς εισαγωγικά) και «ελευθεριακοί» έγιναν η ουρά των Ουκρανών εθνικιστών πριν ακόμα οι τελευταίοι γίνουν «cool». Δηλαδή, πολύ πριν από το «Ευρωμαϊντάν».

Δεν είναι έκπληξη επομένως, το γεγονός ότι τώρα δεν θέλουν να ακούσουν για τις χιλιάδες των τραυματιών και των νεκρών αμάχων στα νοτιοανατολικά. Άλλωστε, φοβούνται μήπως χάσουν τις επιδοτήσεις των Ευρωπαίων χρηματοδοτών (σ.τ.μ. πολλοί από αυτούς τους «αριστερούς» συμμετέχουν σε Μ.Κ.Ο.) και διαταράσσουν τον ειρηνικό ρυθμό της ζωής τους – που σήμερα δεν απειλείται από το καθεστώς – διοργανώνοντας ειρηνικές αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα – μόνο και μόνο για να σταματήσει η εξόντωση ορισμένων «σόβκι». Φοβούνται να αντιμετωπίσουν τους δεξιούς, μήπως και υποστούν και αυτοί την υστερική κριτική τους, εξοστρακιστούν από τα hipster στέκια τους. ή βάλλουν και σε αυτούς την ταμπέλα των «πρακτόρων της FSB» (σ.τ.μ. ρωσική ΚΥΠ), καθώς το ουκρανικό αστικό καθεστώς χαρακτηρίζει το αντιπολεμικό κίνημα διαμαρτυρίας ως «προβοκάτσια χρηματοδοτούμενη από το Κρεμλίνο».

Είναι λοιπόν πολύ πιο εύκολο να πάρει κανείς μια επιχορήγηση για μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης για «την απειλή του πολέμου». «Έχετε ακούσει; Έχουμε πόλεμο! Θέλετε να μιλήσουμε γι ‘αυτό (χρηματοδοτούμενοι) με τα χρήματα των Ευρωπαίων χορηγών;» Την ίδια στιγμή, κάθε δεύτερο – αν όχι πρώτο – λεωφορείο προσφύγων από το Λουγκάνσκ δέχεται την επίθεση του ουκρανικού στρατού και των ακροδεξιών εξτρεμιστών στα σημεία ελέγχου (σ.τ.μ. οδοφράγματα που έχουν στηθεί στις εξόδους των πόλεων). Οι ομάδες των ακροδεξιών εθελοντών (σ.τ.μ. τάγματα της φασιστικής Εθνοφρουράς) είναι οι ίδιες για τις οποίες οι «ελευθεριακοί» του Κιέβου συλλέγουν χρήματα για όπλα και πανοπλίες σώματος.

Και ακόμα περισσότερο – ένας αριθμός των λεγόμενων «αναρχικών» βρίσκεται και πολεμάει ανοιχτά στο πλευρό των εκτελεστών υπό τη διοίκηση των Ναζί, στα τάγματα «Αζόφ»** και «Ντονμπάς», όπου εκπαιδεύονται από Σουηδούς ρατσιστές***, που καυχώνται δημόσια  για τις δολοφονίες Ουκρανών.

Δεν είναι μήπως έγκλημα, ότι παρόλο που ποστάρει κανείς στο προσωπικό του μπλοκ πως αθώοι άμαχοι, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι και εργαζόμενοι σκοτώνονται στο Ντονμπας, να λέει ότι (το σύνθημα) να ο σταματήσει πόλεμος είναι υποστήριξη υπέρ του Πούτιν και των αποσχιστικών τάσεων; Τους τελευταίους μήνες, κανένας από αριστερούς φιλελεύθερους φίλους μου που έφερναν πιροσκί στο Μαϊντάν για τους ακροδεξιούς των «Ουράνιων Εκατονταρχιών», (σ.τ.μ. στα ουκρανικά «Νιεμπιέσναγια Σότνια», μια από τις ονομασίες των «ομάδων αυτοάμυνας» στο Μαϊνταν) δεν έχουν προφέρει ούτε μια λέξη ή υπαινιγμό  καταδίκης των ενεργειών του ουκρανικού στρατού και των ακροδεξιών παραστρατιωτικών, ή εκφράσει έστω τη συμπάθειά τους για τα θύματά τους. Μία από τις πιο δημοφιλής δικαιολογίες για εγκλήματα πολέμου είναι ότι «Αυτοί (τα θύματα) φταίνε, αφού δεν έχουν διώξει τους συμμορίτες (σ.τ.μ. δηλ. τις λαϊκές πολιτοφυλακές) από το Ντονμπάς, και προκάλεσαν τον πόλεμο με δημοψήφισμα τους!» Κατά πόσο ένας «αριστερός» που γράφει τέτοια διαφέρει από τον μέσο όρο του φανατικού εθνικιστή; Ας είμαστε ειλικρινείς: καθόλου!

Αλλά το πιο απεχθές συναίσθημα στο βάλτο του «αριστερού» φιλελευθερισμού σχετίζεται με τους Ουκρανούς πολιτικούς κρατούμενους και πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων και εγώ, καθώς και πολλοί από τους συντρόφους μου. Χιλιάδες άνθρωποι που άδικα, ή ακόμα και τυχαία, συνελήφθησαν δεν έχουν καμία υποστήριξη από τους φιλελεύθερους «υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Η αρχή των υποστηρικτών του Μαϊντάν είναι «Όλα για εμάς και για τους ξένους ο νόμος!» Αυτοί που δικαιολογούν τις μαζικές δολοφονίες, τις απαγωγές και τις επιθέσεις που διαπράττονται από τους υποστηρικτές του καθεστώτος, κατηγορούν όσους έχουν διαφορετικές ιδεολογικές θέσεις και όσους αγωνίζονται ενάντια στον πόλεμο. Αν αυτό είναι αναρχισμός, τότε τι είναι φασισμός;

Τώρα είμαι στο σπίτι μου στον Ντονμπάς. Κάθε μέρα, και μερικές φορές όλη τη νύχτα, πέφτουν πυροβολισμοί κι γίνονται βομβαρδισμοί. Στην πόλη είναι οι άνδρες με τα όπλα. Αλλά αισθάνομαι περισσότερο ή λιγότερο άνετα για πρώτη φορά εδώ και πολλούς μήνες σκληρής και βαριάς εργασίας. Για πρώτη φορά μετά την καταστροφή των γραφείων της «Μποροτμπά», μετά τις μαζικές συλλήψεις ανθρώπων που έγιναν φίλοι μου στο Χάρκοβο, μετά τις επιθέσεις σε φίλους μου, την παρενόχληση από την αστυνομία και τις υπηρεσίες πληροφοριών, και την απόπειρα απαγωγής του φίλου μου μέρα μεσημέρι στο το κέντρο της πόλης.

Δεχόμαστε μηνύματα αλληλεγγύης από έναν τεράστιο αριθμό των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων και απολίτικων. Από Ουκρανούς και ανθρώπους από άλλες χώρες. Αλλά η υποστήριξη της αντιπολίτευσης στο καθεστώς είναι πολύ θαρραλέα πράξη για τους φιλελεύθερους αριστερούς μας. Κανένας από αυτούς δεν σχολίασε την δολοφονία του μέλους του Κομμουνιστικού Κόμματος Βιάτσισλαβ Κοβσούν από την «Εθνοφρουρά» – ίσως επειδή ήταν μέλος του «λάθος, αστικού Κομμουνιστικού Κόμματος», δεν ήταν άνθρωπος για τους «προοδευτικούς» ακτιβιστές του Μαϊντάν. Κανείς (από αυτούς) δεν είπε ούτε μια λέξη για την απαγωγή ενός κομμουνιστή από την πόλη Βολνοβάχα, ή τη δολοφονία του δημοσιογράφου Ντολγκόβ  από τη Μαριούπολη. Με τον ίδιο τρόπο σιωπούν για τις δολοφονίες των αντιπάλων του ακροδεξιού καθεστώτος στο Χάρκοβο, την Οδησσό και το Ντονμπάς.

 Ήλπιζα ότι η αριστερά θα πάρει μέρος στις αντιπολεμικές δράσεις για την υποστήριξη των γυναικών στη Δυτική Ουκρανία, οι οποίες διαμαρτύρονται για την αναγκαστική στρατολόγηση των συζύγων και των παιδιών τους. Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από αυτούς που δεν έχουν το θάρρος να αποκαλούν τους εαυτούς τους κομμουνιστές; Εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς τους άμορφους «αριστερούς», αλλά δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη, που υπάκουα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Ναζί και των ολιγαρχών;

Τώρα η ελπίδα μου βρίσκεται ελπίζω στους έντιμους, πραγματικούς ανθρώπους. Και ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί.

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, οι διαμαρτυρίες των μητέρων και των συζύγων των Ουκρανών στρατιωτών, έχουν δείξει ότι οι Ουκρανοί εργαζόμενοι δεν χρειάζονται «λαμπρούς αστέρες» του «αριστερού» περιθωρίου. Χρειάζονται τολμηρούς, ιδεολόγους κομμουνιστές, του είδους που οι «προοδευτικοί» αντιμετωπίζουν με περιφρονητικό χλευασμό. Κομμουνιστές που δεν φοβούνται να εργαστούν, να οργανώσουν και να εκπαιδεύσουν. Για τους οποίους δεν υπάρχει θέμα: «Πώς να ξεκινήσουν μια συνομιλία με έναν εργαζόμενο ο οποίος δεν τους έχει (ο ίδιος) προσεγγίσει». Που όταν βλέπουν στον εργάτη τον άνθρωπο, και όχι την ταμπέλα του «βάτνικ»**** που του έχει βάλει η προπαγάνδα των ολιγαρχών.

Ξέρω ότι αυτά τα παιδιά. Ο αριθμός τους αυξάνεται. Αυτοί είναι το μέλλον. Αυτοί οι άνθρωποι θα κάνουν την Ουκρανία ελεύθερη και σοσιαλιστική.

Και μια παρατήρηση του "βυσσινόκηπου": Όλες αυτές οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες, που φυσικά δεν ακούγονται από τα φιλτραρισμένα δελτία ειδήσεων σε καμιά δυτική χώρα, δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχνάμε, ότι ενεργός παίχτης στο παιχνίδι είναι κι ο Ρώσικος ιμπεριαλισμός. Η υποστήριξη των αντιφασιστών στην Ουκρανία, δεν δίνει συγχωροχάρτι ούτε στα σχέδια του Πούτιν, ούτε και αγνοεί την ύπαρξη του μεγαλορωσικού εθνικισμού

οηγηβυσσινόκηπος

 

Η «ανεπαίσθητη» προπαγάνδα της «Αυγής»

Η «ανεπαίσθητη» προπαγάνδα της «Αυγής»

Αντιγράφουμε από ρεπορτάζ της χτεσινής «Αυγής» με τίτλο: «Με σταδιακές και περιορισμένες φοροελαφρύνσεις ανεβαίνει ο Σαμαράς στη ΔΕΘ»: «... η κυβέρνηση θέτει σε εφαρμογή το νέο επικοινωνιακό της εύρημα το οποίο αυτή τη φορά θα λέγεται "φοροελαφρύνσεις" (...) το οικονομικό επιτελείο (...) έχει συντάξει και σειρά μέτρων που θα μειώνουν - ανεπαίσθητα πάντως σε σύγκριση με τα δυσβάστακτα φορολογικά βάρη - τη φοροδοτική εξόντωση των ελληνικών νοικοκυριών».

Το νόημα που βγάζει κανείς διαβάζοντας το ρεπορτάζ της «Αυγής» είναι καθαρό: Φοροελάφρυνση, έστω και μικρή, του λαού που στενάζει, υφιστάμενος χρόνια τώρα φορολεηλασία.
Παρακάτω, όμως, προκύπτει ότι στις έστω «περιορισμένες φοροελαφρύνσεις», η «Αυγή» εντάσσει και μέτρα στήριξης των καπιταλιστικών επιχειρήσεων όπως τη «μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από το 26% στο 20% με στόχο το 15%»!
Αυτό, βεβαίως, δεν είναι «επικοινωνιακό εύρημα», δεν είναι «ανεπαίσθητη», αλλά αισθητή μείωση του φορολογικού βάρους που σηκώνουν οι επιχειρήσεις.

Η «Αυγή», όμως, το «ξεπετάει» χωρίς κανενός είδους σχόλιο. Οπως κανενός είδους σχόλιο στο μακροσκελές της ρεπορτάζ δεν υπάρχει για την πολυεπίπεδη στήριξη που απολαμβάνουν οι καπιταλιστές για να ανακάμψει η κερδοφορία τους. Απεναντίας, ανεπαίσθητα καλλιεργεί στο λαό έστω και αμυδρές ελπίδες για ανακούφισή του, αφετέρου κατηγορεί εμμέσως πλην σαφώς την κυβέρνηση για «τσιγκουνιές» απέναντι στο κεφάλαιο, κρύβοντας ότι οι κυβερνητικές επιδιώξεις για τις λεγόμενες φοροελαφρύνσεις συνδέονται με τις επιθυμίες των αστών για απεμπλοκή από δεσμεύσεις με την τρόικα και αλλαγή στο μείγμα διαχειριστικής πολιτικής για την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Και δεν θα μπορούσε να διατυπώνει άλλου είδους κριτική η «Αυγή» και κατ' επέκταση ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και δική του επιδίωξη η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και για την επίτευξή της υπερασπίζεται μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, μεταξύ αυτών και φορολογικά. Γι' αυτό και εγκαλεί την κυβέρνηση για «περιορισμένες φοροελαφρύνσεις», γνωρίζοντας ότι εκτεταμένες δε θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να είναι για το λαό, άλλωστε τέτοια δέσμευση ούτε ο ίδιος αναλαμβάνει.
Η μομφή του προς τη συγκυβέρνηση για ανικανότητα να διαπραγματευτεί με την τρόικα ή με την ΕΕ, υποδηλώνει τη δική του προθυμία να εκπροσωπήσει σθεναρά τα συμφέροντα των καπιταλιστών στα διαβούλια της διακρατικής τους συμμαχίας.

Σ' αυτό το πνεύμα και το κύριο άρθρο της χτες με αφορμή το ρωσικό εμπάργκο κατηγορούσε τους Σαμαρά - Βενιζέλο για υποταγή στην πολιτική της Μέρκελ για την Ουκρανία, βγάζοντας λάδι την ΕΕ που με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον των μονοπωλίων της «χώνει τη μύτη της» στην Ουκρανία. Την κατηγορούσε ακόμα σαν «δεσμώτη της πολιτικής υπακοής της στην τρόικα» και πως «δεν διαθέτει στοιχειώδη πολιτική αξιοπρέπεια και ελάχιστο δυναμισμό για να διεκδικήσει μερικά εκατομμύρια ευρώ ως αποζημίωση από το "χαλάζι" της ουκρανικής κρίσης που καταστρέφει την ελληνική παραγωγή».

Κατηγορίες που φυσικά προσπερνούν το γεγονός ότι η κυβέρνηση υποτάσσεται σε όσα ορίζουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, την οποία και βαραίνει σε τελική ανάλυση η ευθύνη για την κατάσταση με την οποία ήρθαν αντιμέτωποι οι φτωχοί αγρότες. Δική της επιλογή είναι η συμμετοχή στην ΕΕ, δική της και η στήριξη επεμβάσεων όπως αυτή στην Ουκρανία. Αλλά ο λαός πληρώνει τα σπασμένα, όπως πάντα.
Αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ το προσπερνά και αρκείται να κατηγορεί την κυβέρνηση για το αν και πώς διεκδικεί αποζημιώσεις απ' την ΕΕ, που παρεμπιπτόντως δεν έχουν πάρει οι αγρότες καμιάς χώρας - μέλους της.
Αν κατά τον ΣΥΡΙΖΑ η περίπτωση αυτή αποδεικνύει ότι η συγκυβέρνηση δεν έχει τα κότσια να διαπραγματευτεί ρύθμιση του δημοσίου χρέους, όπως γράφει η «Αυγή», για το λαό να είναι καθαρό πως καμιάς αστικής κυβέρνησης οι διαπραγματεύσεις και διεκδικήσεις στο πλαίσιο της ΕΕ δεν αφορούν τα δικά του συμφέροντα με άλλον τρόπο πέραν της υπονόμευσής τους.

Τα κέρδη των ξενοδόχων δε λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή

Τα κέρδη των ξενοδόχων δε λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή

Ανακοίνωση - καταγγελία του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ζακύνθου για τον τραγικό θάνατο εργαζόμενου

Το σάπιο μοντέλο τουρισμού που προωθείται από την κυβέρνηση και τους επιχειρηματίες του κλάδου καταγγέλλει, με αφορμή τον τραγικό θάνατο εργαζόμενου σε ξενοδοχείο στο Λαγανά, το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Εργαζομένων στον Τουρισμό - Επισιτισμό Ζακύνθου. Ο 51χρονος ξενοδοχοϋπάλληλος τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι όταν μεθυσμένοι τουρίστες που διέμεναν στο ξενοδοχείο στράφηκαν εναντίον του, μετά από παρατήρηση να κάνουν ησυχία, με αποτέλεσμα να τον χτυπήσουν και να χάσει τελικά τη ζωή του.
Στην ανακοίνωσή του το Σωματείο υπογραμμίζει: «Το γεγονός με τον σκοτωμένο συνάδελφο, ουσιαστικά φέρνει στην επιφάνεια την "μπόχα" από τη σαπίλα ενός συστήματος που στο όνομα του κέρδους δεν υπολογίζει καμία ανθρώπινη αξία, ούτε την ίδια τη ζωή. Οι μεθυσμένοι νεαροί τουρίστες, το ξεσάλωμα και τα έκτροπα που γίνονται στο Λαγανά, αλλά και σε άλλες τουριστικές περιοχές, είναι ένα από τα μοντέλα τουρισμού και "αναψυχής" που προωθείται από τα μονοπώλια του κλάδου, επειδή πουλάει, ιδιαίτερα στη νεολαία».
«Μιλάμε - συνεχίζει - για έναν από τους λίγους κλάδους που δεν έχουν υποστεί τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Αν εξαιρέσουμε τις οικογενειακές επιχειρήσεις με τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες κ.τ.λ., εμφανίζει αύξηση στις αφίξεις τόσο την περσινή, όσο και τη φετινή σεζόν, που μεταφράζονται σε κέρδη στα θησαυροφυλάκια τον μεγαλοξενοδόχων. Από την άλλη, η καλοκαιρινή σεζόν για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους σημαίνει συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, αφού η εντατικοποίηση και η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς οργιάζουν. Ολα αυτά σε συνδυασμό με τις περικοπές που έχουν γίνει στο μισθό και στο επίδομα ανεργίας έχουν ρίξει κατά πολύ την ποιότητα ζωής των εργαζομένων του κλάδου».
Μεγάλες είναι και οι ευθύνες των τοπικών αρχών καθώς, όπως σημειώνει το Σωματείο, «η όποια ανάπτυξη γι' αυτούς στον τουρισμό γίνεται χωρίς να παίρνονται υπόψη οι ανάγκες των εργαζομένων».
Απευθυνόμενο στους εργαζόμενους του κλάδου, το Σωματείο τονίζει ότι «ο μόνος που μπορεί να βάλει εμπόδιο στα σχέδιά τους για την εμπορευματοποίηση και την κατεύθυνση που δίνουν στον τουρισμό είναι ο οργανωμένος λαός. Είναι ανάγκη σήμερα να φτιαχτεί μια ισχυρή συμμαχία στον κλάδο του Επισιτισμού - Τουρισμού, που θα παλέψει για άμεσα και οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων, μαζί με τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία και τις γυναίκες, μέσα από τις Λαϊκές Επιτροπές σε τουριστικές περιοχές, για να διεκδικήσουν - ανάμεσα σ' άλλα: Να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο είδος τουρισμού που προωθούν στο Λαγανά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Δικαίωμα για διακοπές, αναψυχή, δωρεάν για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας. Κοινωνικό τουρισμό για τη λαϊκή οικογένεια, τους ανέργους, με ελεύθερη πρόσβαση σε ακτές, πολιτιστικούς - αρχαιολογικούς χώρους. Κατάργηση του νόμου που καταργεί το επίδομα ανεργίας για τους εποχικά εργαζόμενους. Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας, των δουλεμπορικών συνεργείων. Πρακτική άσκηση - μαθητεία με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις σε Επισιτισμό - Τουρισμό που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, με υποχρεωτική ισχύ. Επαναφορά μισθών στα επίπεδα του 2008 που να καλύπτουν τις απώλειες από τις μειώσεις. Επανένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά των ειδικοτήτων του κλάδου».

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ανελέητο σφυροκόπημα των ανατολικών πόλεων

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ανελέητο σφυροκόπημα των ανατολικών πόλεων

Την ώρα που συνεχίζεται το αιματοκύλισμα του λαού, εντείνεται και το παζάρι ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις

Πύραυλοι «Γκραντ» φορτώνονται από Ουκρανούς στρατιώτες στα περίχωρα του Λουγκάνσκ που βομβαρδίζεται αδιάκοπα

Associated Press

ΝΤΟΝΕΤΣΚ - ΛΟΥΓΚΑΝΣΚ.--
Η κυβέρνηση των εθνικιστών και φασιστών του Κιέβου συνεχίζει το ανελέητο σφυροκόπημα των πόλεων στις ανατολικές περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, ενώ στο Ντονέτσκ χτυπήθηκε ακόμη ένας παιδικός σταθμός και οι τοπικές αρχές μιλάνε για τουλάχιστον 10 νεκρά παιδιά. Ο κυβερνητικός στρατός ισχυρίζεται ότι πλέον η πόλη του Λουγκάνσκ έχει ανακαταληφθεί και πλέον δεν ελέγχεται από τις πολιτοφυλακές των ρωσόφωνων. Γεγονός, πάντως, είναι ότι γίνονται μάχες στο κέντρο της πόλης που έχει υποστεί σημαντικές ζημιές στις υποδομές. Επίσης, με τις νέες μάχες, που κλιμακώθηκαν από το μεσημέρι και μετά, ανεστάλησαν οι ενέργειες απόσυρσης των πτωμάτων των θυμάτων του βομβαρδισμού της αυτοκινητοπομπής που χτυπήθηκε προχτές από πυραύλους, που η κυβέρνηση του Κιέβου αποδίδει στους ρωσόφωνους αλλά οι τελευταίοι αρνούνται κατηγορηματικά. Οι κυβερνητικές δυνάμεις ανακοίνωσαν ότι ανέσυραν ήδη 17 σορούς.
Σφοδροί ήταν οι βομβαρδισμοί και στην πόλη Μακιίφκα, 16 χλμ. νότια της πόλης Ντονέτσκ, ενώ χιλιάδες άνθρωποι έτρεχαν να κρυφτούν σε καταφύγια όπως μετέδωσε ένας φωτοειδησεογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου.
Την ίδια ώρα, η υπόθεση της ανθρωπιστικής βοήθειας που ξεκίνησε από τη Ρωσία εξελίσσεται σε σίριαλ. Παρόλο που τα 280 φορτηγά βρίσκονται στα σύνορα με την Ουκρανία, και έχουν πάρει άδεια να περάσουν κατά τμήματα μετά από έλεγχο από τους υπαλλήλους του Ερυθρού Σταυρού, έως την ώρα που γράφονταν αυτές δεν είχαν περάσει. Ωστόσο, παρατηρητές του Οργανισμού για τη Συνεργασία και την Ασφάλεια στην Ευρώπη, που από την Ουκρανία έχουν περάσει στη Ρωσία με άδεια της τελευταίας, ανακοίνωσαν ότι δεν έχουν διαπιστώσει ύπαρξη πυρομαχικών στα φορτία ανθρωπιστικής βοήθειας.

Συνάντηση Ουκρανίας, Ρωσίας, ΕΕ, Τελωνειακής Ενωσης στο Μινσκ

Την ίδια ώρα όμως, που ο ουκρανικός λαός ματώνει συνεχίζεται και το ενδοϊμπεριαλστικό παζάρι. Ετσι, οι ηγέτες της Ουκρανίας, της Ρωσίας και εκπρόσωποι της ΕΕ θα συναντηθούν στο Μινσκ της Λευκορωσίας στις 26 Αυγούστου για να συζητήσουν θέματα ενεργειακής ασφάλειας, αλλά και την κρίση στην ανατολική Ουκρανία.
«Στη συνάντηση κορυφής θα συζητηθούν θέματα σχετικά με την εφαρμογή της Συμφωνίας Σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, θέματα ενεργειακής ασφάλειας, αλλά και η σταθεροποίηση της κατάστασης στο Ντονμπάς», αναφέρεται σε ανακοίνωση που αναρτήθηκε στον ιστότοπο της ουκρανικής Προεδρίας.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, στη σύνοδο θα συμμετάσχουν και οι ηγέτες του Καζακστάν και της Λευκορωσίας, των δύο χωρών που μετέχουν στην Τελωνειακή Ενωση που έχει συγκροτήσει η Ρωσία. Η υπηρεσία της ρώσικης προεδρίας επιβεβαίωσε ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, θα βρίσκεται στο Μινσκ την επόμενη Τρίτη, 26 του μηνός. Οι ηγέτες «θα συζητήσουν τις σχέσεις της Ουκρανίας με την Τελωνειακή Ενωση και θα υπάρξει μια σειρά διμερών επαφών», είπε ο εκπρόσωπος του Ρώσου Προέδρου, Ντμίτρι Πεσκόφ.
Ταυτόχρονα, στο μέτωπο των κυρώσεων και αντικυρώσεων ο Ντμίτρι Πεσκόφ, εκπρόσωπος του Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, σημείωσε: «Επεξεργαζόμαστε ποικίλες επιλογές. Εχουμε δηλώσει επανειλημμένως πως η Ρωσία δεν υποστηρίζει τη ρητορική των κυρώσεων και δεν την ξεκίνησε. Ομως, στην περίπτωση που οι εταίροι μας συνεχίσουν τις μη εποικοδομητικές και ακόμη και καταστροφικές πρακτικές, επεξεργαζόμαστε πρόσθετα μέτρα», και πρόσθεσε «το εύρος των περαιτέρω ρωσικών κυρώσεων θα εξαρτηθεί από το είδος των μέτρων που οι δυτικές χώρες μπορεί να υιοθετήσουν στο μέλλον».
Χτες, επίσης, οι αρχές της Ουκρανίας απαγόρευσαν την αναμετάδοση στη χώρα του σήματος 14 τηλεοπτικών σταθμών της Ρωσίας, περιλαμβανομένων των «Russia Today» και «Life News», κατηγορώντας ότι κάνουν «πολεμική προπαγάνδα».
Σε μια παράλληλη εξέλιξη η γερμανική κυβέρνηση επιβεβαίωσε ότι η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ θα μεταβεί το Σάββατο στο Κίεβο και θα συναντηθεί με τον πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο και τον λεγόμενο πρωθυπουργό Αρσένι Γιατσενιούκ, καθώς και με τους δημάρχους μερικών ουκρανικών πόλεων.
Επίσης, χτες έγινε γνωστό από τον Στιβ Γουόρεν, εκπρόσωπο του Πενταγώνου ότι η 493η αμερικανική Μοίρα Μαχητικών από το Λάκενχιθ της Αγγλίας μεταβαίνει στη Βουλγαρία. Οπως διευκρίνισε ο ίδιος, στέλνονται 12 μαχητικά τύπου F15 και 180 πεζοναύτες και λοιπό προσωπικό σε στρατιωτικό κέντρο εκπαίδευσης στη Βουλγαρία στο πλαίσιο γυμνασίων που αναμένεται να ξεκινήσουν την 1η Σεπτέμβρη. Βέβαια, τέτοια γυμνάσια που γίνονται και σε άλλες χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ (Πολωνία, Βαλτικές χώρες) αν και δεν ανακοινώνεται επίσημα συνδέονται με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην Ουκρανία.

Αμεση απαίτηση να σταματήσει η ισραηλινή κατοχή και ο αποκλεισμός της Γάζας

Αμεση απαίτηση να σταματήσει η ισραηλινή κατοχή και ο αποκλεισμός της Γάζας

Οι ιμπεριαλιστές ΕΕ και ΗΠΑ συνεργοί στο έγκλημα κατά του Παλαιστινιακού λαού

Παππούς με το χτυπημένο εγγονάκι του που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Al Makassed της Ιερουσαλήμ, αφού έχασε την οικογένειά του σε ισραηλινούς βομβαρδισμούς

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική ήταν, για άλλη μια φορά, η πρόσφατη αποστολή στην Παλαιστίνη και ειδικά στη Δυτική Οχθη που διοργάνωσαν από τις 8-13 Αυγούστου από κοινού η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης, η Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας, με τη συμμετοχή και της Επιτροπής Ειρήνης Ισραήλ υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ). Ο «Ρ» στις 12/8 δημοσίευσε πληροφορίες από τις πρώτες συναντήσεις και σήμερα συνεχίζουμε με αυτές που ακολούθησαν σε πόλεις της Δ. Οχθης, στην Ιερουσαλήμ καθώς και στις ισραηλινές πόλεις Τελ Αβίβ και Χάιφα.
Στην αντιπροσωπεία θυμίζουμε ότι συμμετείχαν ο Χρίστος Κουρτελλάρης, γενικός γραμματέας του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης, η Ζουχάλ Οκουγιάν, πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας, η Αϊντα Τούμα, εκπρόσωπος της Επιτροπής Ειρήνης Ισραήλ, και ο Ηρακλής Τσαβδαρίδη, μέλος της Γραμματείας της ΕΕΔΥΕ και εκτελεστικός γραμματέας του ΠΣΕ. Σε όλες τις συναντήσεις καταγράφεται η βαρβαρότητα που βιώνει ο Παλαιστινιακός λαός από την ισραηλινή κατοχή.

Συνάντηση με την PLO - Απαίτηση για άρση του αποκλεισμού της Γάζας

Το Σάββατο, 10 Αυγούστου, η αντιπροσωπεία των 4 κινημάτων ειρήνης συναντήθηκε στα κεντρικά γραφεία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) με τον Taisir Khaled, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της PLO, ο οποίος ευχαρίστησε θερμά το ΠΣΕ για την ολόψυχη υποστήριξη προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Τόνισε πως «η παλαιστινιακή πλευρά όλα αυτά τα χρόνια πριν και ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία του Οσλο, προσπάθησε με υπομονή να συνεργαστεί για την υλοποίηση των συμφωνημένων στόχων, ωστόσο αυτό που εισέπραξε ήταν μόνο ψεύδη, αυταρχισμός, 3 πολέμους στη Γάζα με χιλιάδες θύματα, αποκλεισμός της Γάζας και αποκοπή της από την Δυτική Οχθη, ραγδαία αύξηση των εποικισμών και αρπαγή της παλαιστινιακής γης». Και ο αξιωματούχος της PLO συνέχισε, λέγοντας πως «δεν υπάρχει άλλο κράτος που να μπορεί να διαπράττει τέτοια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ατιμώρητα. Ουσιαστικά τα θύματα των Ναζί συμπεριφέρονται σήμερα ως Ναζί». Σε ερώτηση για τη στάση των ΗΠΑ, ΕΕ, απάντησε πως δίχως αυτούς δεν θα μπορούσε να επιχειρεί το Ισραήλ και πως είναι συνένοχοι όσοι δεν καταδικάζουν έμπρακτα τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού.

Από τη συνάντηση της αντιπροσωπείας των οργανώσεων Ειρήνης με την ηγεσία του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης

Αναφερόμενος στους στόχους των διαπραγματεύσεων των Παλαιστινίων με το Ισραήλ στο Κάιρο, ο Taisir Khaled ανέφερε τα βασικά αιτήματα: Αμεση άρση του αποκλεισμού με το άνοιγμα των περασμάτων, το δικαίωμα χρήσης λιμανιού και αεροδρομίου, το δικαίωμα αγροτών στη μετάβαση και καλλιέργεια του 24% της γης που έχει απαγορευτεί από το Ισραήλ για λόγους ασφάλειας, και το δικαίωμα αλιείας στα 12 μίλια των ακτών της Γάζας.

Στην Ανατολική Ιερουσαλήμ

Οπως κατέγραψε η αντιπροσωπεία, η αυξημένη επιθετικότητα του κράτους - τρομοκράτη γίνεται αισθητή όμως και στην Ιερουσαλήμ, απέναντι στους Παλαιστίνιους του Ανατολικού Αραβόφωνου τομέα της πόλης. Οι εβραϊκοί εποικισμοί συνεχώς επεκτείνονται και καταλαμβάνουν παλαιστινιακή γη, το διαχωριστικό τείχος (που χωρίζει τη Δυτική Οχθη από την Ιερουσαλήμ) εδραιώνεται, ενώ διευρύνονται οι περιορισμοί για Αραβες υπηκόους της Ιερουσαλήμ να αποκτήσουν ακίνητα και να ζήσουν στον τόπο τους. Αυξάνεται το φαινόμενο των κατασχέσεων σπιτιών για χρέη, ή της εξαγοράς και απαλλοτρίωσης κατοικιών μέσα στην ιστορική αγορά που οδηγεί προς το τέμενος Αλ Ακσα (θρησκευτικό σύμβολο των Παλαιστινίων και όλων των Αράβων). Πρόκειται και εδώ για φανερή προσπάθεια αλλαγής του δημογραφικού χαρακτήρα της Ιερουσαλήμ.

Επίσκεψη στο νοσοκομείο Al Makassed της Ιερουσαλήμ

Με τον υπουργό Κοινωνικών Υποθέσεων της Παλαιστινιακής Αρχής

Ανάμεσα στα νοσοκομεία που υποδέχτηκαν κυρίως τραυματίες παιδιά από τη σφαγή της Γάζας είναι και το Al Makassed, ιστορικό και γνωστό στον Αραβικό Tομέα της Ιερουσαλήμ νοσοκομείο. 44 παιδιά τα περισσότερα, που έχουν χάσει σχεδόν το σύνολο της οικογένειάς τους από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς βρίσκονται εκεί. Ο κυνισμός και η βαρβαρότητα του Ισραήλ αποτυπώνεται και από το γεγονός ότι οι συγγενείς - συνοδοί των ασθενών έχουν 24 ώρες άδεια για τη μετάβασή τους από τη Γάζα στην Ιερουσαλήμ. Στη συνέχεια, πρέπει να διαμείνουν μέσα στο νοσοκομείο, καθώς τους απαγορεύεται η μετάβαση σε συγγενείς ή ξενοδοχεία. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας και αγωγής των ασθενών, κοιμούνται αναγκαστικά στο πάτωμα μέχρι να πάρουν το εξιτήριο οι ασθενείς, οπότε χορηγείται άλλη μια μέρα άδεια διέλευσης από το Ισραήλ προς τη Γάζα!
Οπως αναφέρει η αντιπροσωπεία, οι εικόνες και τα συναισθήματα κατά την επίσκεψη στα δωμάτια των μικρών ασθενών της Γάζας, δεν μπορούν να περιγραφούν εύκολα. Ενα ενδεικτικό παράδειγμα: Ο τετράχρονος Yamen, με πολλαπλά κατάγματα και εγκαύματα Γ' βαθμού, έχασε 10 μέλη της οικογένειάς του σε ανελέητο βομβαρδισμό μιας ώρας, σε γειτονιά τους στην πόλη της Γάζας. Ο παππούς του παιδιού, Abu Jaber, ο μόνος επιζών συγγενής, ασπαζόμενος την αντιπροσωπεία του ΠΣΕ, εξέφρασε με συγκίνηση τις ευχαριστίες του για την επίσκεψη της αντιπροσωπείας. «Δεν σας γνωρίζω προσωπικά, αλλά μόνο για το γεγονός ότι αφήσατε τις οικογένειές σας και μπήκατε στον κόπο για να βρεθείτε εδώ σήμερα, σας τοποθετώ πάνω από το κεφάλι μου σαν κορόνα. Διαδώστε την αλήθεια, σπάστε τη σιωπή του ψεύδους για τα ειδεχθή εγκλήματα κατά του λαού μας!».
Στη συνέχεια, η αντιπροσωπεία του ΠΣΕ μετέβη στην πρωτεύουσα του Ισραήλ, Τελ Αβίβ. Σε όλη τη διάρκεια της διαμονής της στο Ισραήλ, η αντιπροσωπεία του ΠΣΕ συνοδευόταν από την υπεύθυνη της Επιτροπής Ειρήνης του Ισραήλ, Aida Touma, που είναι και μέλος του ΠΓ του ΚΚ Ισραήλ.

Συναντήσεις με τους εκπροσώπους αρνητών στράτευσης στο Τελ Αβίβ

Με δύο οργανώσεις αρνητών στράτευσης Εβραίων Ισραηλινών συναντήθηκε επίσης η αντιπροσωπεία του ΠΣΕ. Την «Επιστολή Αρνησης» που αποτελείται κυρίως από νέους άνδρες και γυναίκες (ηλικία στράτευσης τα 18) που αρνούνται να υπηρετήσουν στον ισραηλινό στρατό κατοχής, αντιμετωπίζοντας επανειλημμένες ποινές φυλάκισης και τη «ρετσινιά» του προδότη. Η δεύτερη οργάνωση, «Μαχητές για την Ειρήνη», αφορά σε πρώην αξιωματικούς και στρατιώτες, οι οποίοι δε δέχονται την πρόσκληση ως έφεδροι. Και οι δύο οργανώσεις εναντιώνονται στην επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα και στην κατοχή, και υποστηρίζουν τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στο πλάι του Ισραήλ.

ΚΚ Ισραήλ: «Οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται σε άμυνα, από το 1948 μέχρι σήμερα»

Σημαντική στιγμή στο πρόγραμμα της αντιπροσωπείας αποτέλεσε η συνάντηση με τον Mohamed Nafaa, ΓΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισραήλ, και τον Mohamed Barrakei, μέλος του ΠΓ του ΚΚΙ και πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Δημοκρατικού Μετώπου για την Ειρήνη και Ισότητα (Hadash), εκλογικό δικοινοτικό μέτωπο Αράβων και Εβραίων, που στηρίζεται από το ΚΚΙ. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ΚΕ του ΚΚΙ στη Χάιφα, τα οποία πρόσφατα είχαν γίνει πάλι στόχος «αγανακτισμένων» Εβραίων εξτρεμιστών, που πετούσαν πέτρες και αντικείμενα φωνάζοντας: Σκοτώστε τους Αραβες. Στείλτε τους Κομμουνιστές στα κρεματόρια!
Καλωσορίζοντας ο Mohamed Nafaa την αντιπροσωπεία του ΠΣΕ, υπογράμμισε τη σημασία της επίσκεψης στις ιδιαίτερες συνθήκες του μονομερούς πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα, αλλά και τις κρυστάλλινες και συνεπείς θέσεις του ΠΣΕ πάνω στο παλαιστινιακό ζήτημα. Στη συνέχεια, ο ΓΓ του ΚΚ Ισραήλ ανέλυσε τις θέσεις τού κόμματός του, λέγοντας ότι «οι Παλαιστίνιοι από το 1948 βρίσκονται συνεχώς σε άμυνα, ποτέ δεν επιτέθηκαν, ποτέ δεν έκαναν κάτι περισσότερο από το να υπερασπίζονται το δικαίωμα σε πατρίδα, ελευθερία και γη, στο πλάι του Ισραήλ. Ενώ το Ισραήλ, από την πλευρά του, έχει διαπράξει πολλά εγκλήματα, εκδιώξεις, καταπατήσεις, μια αργή και συνεχιζόμενη γενοκτονία, με πιο πρόσφατο σταθμό της το μακελειό της Γάζας. Η κυβέρνηση του Ισραήλ δεν έχει σκοπό να συζητήσει βιώσιμη και δίκαιη λύση, αξιοποιεί τις συνομιλίες για να κερδίζει χρόνο, επεκτείνοντας τους εποικισμούς γύρω από την Ιερουσαλήμ και στη Δυτική Οχθη. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η αύξηση των εποικισμών μέσα σε 9 μήνες κατά 123%».
Ο ΓΓ του ΚΚΙ συνέχισε την ενημέρωση της αντιπροσωπείας του ΠΣΕ, λέγοντας πως η κυβέρνηση Νετανιάχου, αλλά και η αντιπολίτευση του Εργατικού Κόμματος, αποπροσανατολίζουν από την πραγματική κατάσταση, μιλώντας για «Ασφάλεια του Ισραήλ», σε ένα εθνικιστικό παραλήρημα, αξιοποιώντας και τις λαθεμένες θέσεις της «Χαμάς» στα ζητήματα της Συρίας και του Λιβάνου, αλλά και τη χειροτέρευση της κατάστασης στο Ιράκ. Ωστόσο, το Ισραήλ για πρώτη φορά στην πρόσφατη Ιστορία του, δέχτηκε τέτοια αντίσταση. Η κυβέρνηση είναι αυτή που στέλνει ουσιαστικά τους πολίτες της στα καταφύγια, γιατί οι βομβαρδισμοί στη Γάζα αποτελούν το στόχο και όχι το εργαλείο.
Ο Mohamed Barrakei υπενθύμισε την ιστορική μορφή του ΚΚ Ισραήλ, Tawfik Toubi, επί 41 χρόνια (μέχρι το 1990) ηγετικό στέλεχος και βουλευτή του ΚΚ Ισραήλ (που υπήρξε στο παρελθόν αντιπρόεδρος του ΠΣΕ), για να υπογραμμίσει τους δεσμούς του κινήματος Ειρήνης στο Ισραήλ με το ΠΣΕ. Αναφέρθηκε στις έντονες τάσεις εκφασισμού της κοινωνίας και των θεσμών, μια στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας, αυτολογοκρισία των ΜΜΕ, βάθεμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, και ένα δικαστικό σύστημα πρόθυμο να βοηθάει την κυρίαρχη πολιτική ατζέντα, σύνδεση της ιθαγένειας με τη στρατιωτική θητεία -ως γνωστόν οι Αραβες του Ισραήλ δεν υπηρετούν στο στρατό. Η κυβέρνηση σχεδιάζει επιπλέον την επιβράβευση κάθε Ισραηλινού στρατιώτη με απονομή κομματιού γης, από αυτά που κατάσχονται από τους Παλαιστινίους του Ισραήλ. Σημειώνεται ότι το 1948 οι Αραβες Παλαιστίνιοι του Ισραήλ κατείχαν το 82% της γης, ενώ σήμερα μόνο το 3,5%. Η ισραηλινή κυβέρνηση επίσης σκοπεύει να προχωρήσει σε αλλαγή του εκλογικού νόμου, με την αύξηση του πλαφόν εισόδου στην Κνέσετ από 2% σε 3,25%. Σημειώνουμε πως το ποσοστό του Hadash ήταν στις τελευταίες εκλογές 3%! Ιδιαίτερη ανησυχία εκφράστηκε για την άνοδο τόσο φασιστικών τάσεων στους Εβραίους πολίτες, όσο και ισλαμιστικών τάσεων στους Αραβες πολίτες.
Συνάντηση, επίσης, πραγματοποιήθηκε με το Ινστιτούτο Emile Touma για Αραβικές και Εβραϊκές Μελέτες, το οποίο ασχολείται μεταξύ άλλων με το ζήτημα των πυρηνικών όπλων του Ισραήλ. Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου, Eissam Makhoul, εξήγησε στην αντιπροσωπεία του ΠΣΕ πως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το Ισραήλ κατέχει πυρηνικά όπλα. Συγκεκριμένα διαθέτει ήδη 6 υποβρύχια που φέρουν τέτοιες κεφαλές, ενώ άλλα τρία βρίσκονται σε διαδικασία παράδοσης από τη Γερμανία. Υπογραμμίστηκε η ανάγκη να εντάσσεται στους στόχους πάλης για την επίλυση του Παλαιστινιακού και η απαίτηση για κατάργηση των πυρηνικών του Ισραήλ.
Οι συναντήσεις του ΠΣΕ στο Ισραήλ ολοκληρώθηκαν με συνάντηση με την Πρωτοβουλία Ειρήνης Αράβων Δρούζων, πληθυσμού μέσα στην Παλαιστινιακή Κοινότητα του Ισραήλ, που το καθεστώς έχει ξεχωρίσει εδώ και 40 χρόνια, καλώντας τους άντρες να υπηρετούν στον ισραηλινό στρατό. Το 72% αρνούνται να πάνε στο στρατό κατοχής και διώκονται και πολλοί φυλακίζονται.

Συνάντηση με τη «Φατάχ»

Με τους εκπροσώπους της «Φατάχ» συναντήθηκε την τελευταία μέρα η αντιπροσωπεία στη Ραμάλα. Ο Nabil Shaath, επί 14 χρόνια υπουργός Εξωτερικών της Παλαιστινιακής Αρχής και σήμερα υπεύθυνος εξωτερικών σχέσεων της «Φατάχ», και ο Abdallah Abdallah, αναπληρωτής υπεύθυνος (που διετέλεσε επί πολλά έτη πρέσβης στην Αθήνα), υποδέχτηκαν την αντιπροσωπεία του ΠΣΕ στα γραφεία της «Φατάχ». Μετά την περιγραφή της κατάστασης με την ολοσχερή καταστροφή της Γάζας, τη δολοφονία αμάχων και παιδιών, ο Nabil Shaath εξήγησε πως δεν είναι τυχαία η στιγμή της επίθεσης του Ισραήλ, αφού επί δύο χρόνια γίνονταν προσπάθειες για εσωτερικό διάλογο ανάμεσα στις βασικές πολιτικές δυνάμεις της Παλαιστίνης, και μόλις επιτεύχθηκε συμφωνία για σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας, αξιοποιήθηκε η απαγωγή τριών εποίκων κοντά στη Χεβρώνα (για την οποία δεν έχει αναλάβει καμιά παλαιστινιακή οργάνωση την ευθύνη), για την έναρξη βομβαρδισμών. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην αρνητική στάση των ΗΠΑ, του ΓΓ του ΟΗΕ, αλλά και των κυβερνήσεων της ΕΕ, που δεν διαφοροποιήθηκαν στο ελάχιστο από τη γραμμή του Ισραήλ, το οποίο ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε άμυνα, ενώ «λυπούνται» για τις «παράπλευρες απώλειες», που είναι οι χιλιάδες άμαχοι. Σε ερώτηση για το ρόλο της κυβέρνησης της Τουρκίας, εξηγήθηκε πως όλοι γνωρίζουν τις δεσμεύσεις και συμμαχίες όλων, αλλά και το ρόλο του καθενός σε γειτονικές χώρες όπως η Συρία και το Ιράκ. Ο ΓΓ του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης, Χρίστος Κουρτελλάρης, επισήμανε την απαράδεκτη και αντιδραστική θέση της κυβέρνησης Αναστασιάδη στην Κύπρο, που όχι μόνο στηρίζει στην πράξη την ισραηλινή σφαγή, αλλάζοντας έτσι παραδοσιακές θέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και ότι βάζει σε κίνδυνο τις παραδοσιακές θέσεις αραβικών χωρών και της Παλαιστίνης, στη Διάσκεψη Ισλαμικών Χωρών σχετικά με τη μη αναγνώριση του ψευδοκράτους στην Κύπρο.

Συνάντηση με τη «Χαμάς»

Η αντιπροσωπεία του ΠΣΕ συναντήθηκε επίσης με εκπρόσωπο του πολιτικού γραφείου του κινήματος «Χαμάς», ο οποίος μίλησε για τη φυλάκιση εκατοντάδων Παλαιστινίων δίχως δίκη, σε κτηνώδεις συνθήκες κράτησης, αλλά και για το γεγονός ότι σχεδόν το σύνολο των βουλευτών τους από τη Δυτική Οχθη, έχουν συλληφθεί και κρατούνται. Σημείωσε ότι εχθρός της «Χαμάς» δεν είναι οι Εβραίοι, αλλά η κατοχή και οι έποικοι. «Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά με όλους τους κατοίκους της ιστορικής αυτής γης, σε ισότιμη βάση και χωρίς διακρίσεις», τόνισε.

Ζωντανή σύνδεση με Γάζα

Σημαντική στιγμή της επίσκεψης ήταν η μιάμισης ώρας τηλεδιάσκεψη με τη Λωρίδα της Γάζας. Στα γραφεία της Παλαιστινιακής Ενωσης Ανακούφισης Αγροτών της Ραμάλα, στήθηκε μια γέφυρα οπτικοακουστικής επικοινωνίας με τον τόπο του εγκλήματος της ισραηλινής θηριωδίας, τη Γάζα. Απερίγραπτη συγκίνηση γέμισε τις δυο αίθουσες στις δυο παλαιστινιακές πόλεις, όταν στα Τούρκικα, Ελληνικά, Αραβικά και Αγγλικά, οι εκπρόσωποι φορέων της Γάζας και οι οικογένειές τους απηύθυναν χαιρετισμό στην αντιπροσωπεία του ΠΣΕ, ευχόμενοι να μπορούσαν να τους σφίξουν στα χέρια τους και στις αγκαλιές τους.
Από τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το συντονιστικό κοινωνικών κινημάτων, την Ενωση Γυναικών της Γάζας και το Τεχνικό Επιμελητήριο της Γάζας, έγινε παράθεση των στοιχείων που συνιστούν μια ανθρωπιστική κρίση. Ομόθυμο το αίτημα να χαρακτηριστεί η Γάζα περιοχή γενικευμένης καταστροφής, όπως στην περίπτωση του τσουνάμι. Μετά από 8 χρόνια αποκλεισμού και τρεις πολέμους, η καταστροφή είναι «βιβλική». 6.000 σπίτια έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, άλλα 6.000 σπίτια μπορούν να επισκευαστούν με κόπο, αλλά δεν μπορούν να κατοικηθούν προσωρινά, ενώ 27.000 σπίτια έχουν ζημιές αλλά μπορούν να κατοικηθούν. 150 εργοστάσια (κυρίως παραγωγής τροφίμων) έχουν βομβαρδιστεί. Εκτιμάται πως χρειάζονται 5 εκατομμύρια τόνοι οικοδομικά υλικά για την αποκατάσταση των ζημιών, όπως δήλωσε ο πολιτικός μηχανικός M. Nabilο, οποίος ενημέρωσε πως τα 2/3 των 10.000 τραυματιών θα έχουν μακρόχρονες συνέπειες και αναπηρίες, άρα προκύπτει ανάγκη για συγκεκριμένη βοήθεια. Η εκπρόσωπος των Γυναικών, Amal Siam, μίλησε για τις τραυματικές εμπειρίες των γυναικών που γέννησαν στα καταφύγια και σε σχολεία, την απώλεια κάθε έννοιας ιδιωτικής ζωής, την ταπείνωση και το φόβο, τον πόνο όσων έχασαν τα παιδιά τους, τις φωνές και τα κλάματα φοβισμένων παιδιών. Με πόνο στην ψυχή και μέσα σε κλάματα, η μητέρα 4 παιδιών διηγήθηκε πώς επέζησε από πολύωρο βομβαρδισμό, σε ένα κτίριο 40 ατόμων, όπου έτρεχαν για τη ζωή τους, για να γλιτώσουν από τα χτυπήματα από μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) που εναλλάσσονταν με τα άρματα μάχης. Εικόνες κόλασης!
Ο Amzad Shawa, ΓΓ του Συντονιστικού Κοινωνικών Κινημάτων, τόνισε ότι η ζωή και πριν τη βάρβαρη επίθεση ήταν πολύ δύσκολη στη Γάζα. Συνολικά 5 - 6 ώρες ημερησίως υπήρχε ηλεκτροδότηση. Τώρα ακόμη χειρότερα. Από το σύνολο των 450.000 του πληθυσμού που έχουν μείνει άστεγοι, μόνο οι 150.000 έχουν βοηθηθεί από τις υπηρεσίες του ΟΗΕ (UNRWA), οι υπόλοιποι παραμένουν σε σχολεία και καταφύγια.
Με μια φωνή, όλοι οι εκπρόσωποι επαναλάμβαναν την απαίτηση για άρση του αποκλεισμού της Γάζας, για την πολυπόθητη ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Οι εκπρόσωποι των φορέων της Γάζας ζήτησαν από το ΠΣΕ να συμβάλει σε τρεις τομείς με την παρέμβασή του και μέσα από τις οργανώσεις - μέλη του:

• Να σταματήσουν οι ισραηλινές επιθέσεις, να διατηρηθεί η εκεχειρία.
• Ανακούφιση των θυμάτων και του λαού.
• Να σπάσει ο αποκλεισμός, και να καταδικαστεί το Ισραήλ στα διεθνή δικαστήρια.

Η αντιπροσωπεία του ΠΣΕ δεσμεύτηκε να παλέψει για τα παραπάνω, και να οργανώσει στο άμεσο μέλλον νέα και μεγαλύτερη διεθνή αποστολή κινημάτων, που θα συμπεριλάβει και γιατρούς, για να επισκεφτεί την παλαιστινιακή Λωρίδα της Γάζας.

Συνάντηση με τον Παλαιστίνιο υπουργό Κοινωνικών Υποθέσεων

Η αντιπροσωπεία του ΠΣΕ συναντήθηκε στη Ραμάλα και με τον υπουργό Κοινωνικών Υποθέσεων, Shawqi Al Ayssa, ο οποίος κατέχει προσωρινά και τα υπουργεία Γεωργίας, Πολιτικών Κρατούμενων, αλλά και το υπουργείο Προσφύγων. Αιτία για την προσωρινή πολλαπλή ευθύνη αποτελεί το γεγονός ότι, ενώ συμφωνήθηκε μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων στις 23 Απρίλη 2014 ένα υπουργικό συμβούλιο 16 μελών, από αυτό αποχώρησαν 3 μέλη χωρίς να μπορεί να συμπληρωθεί ακόμη με νέα πρόσωπα. Ο Παλαιστίνιος υπουργός, που έχει και την ευθύνη της διαχείρισης και του συντονισμού της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, εξήγησε τα μέτρα που παίρνει η Παλαιστινιακή Αρχή υπό αντίξοες συνθήκες, για τον πληθυσμό της Γάζας, που καταστράφηκε ολοσχερώς, για τη μεγάλη ανταπόκριση κινημάτων και οργανώσεων, που οργανώνουν αποστολές υλικών, φαρμάκων. Ο Παλαιστίνιος υπουργός εκτίμησε πως μετά τη συμφωνία για δημιουργία κυβέρνησης ενότητας, που έβαλε τέλος στη διαίρεση των εδαφών και του λαού, το Ισραήλ βρέθηκε σε σχετική απομόνωση, αναζητώντας προσχήματα για όξυνση της αντιπαράθεσης. Ενώ δε χρειαζόταν χερσαία εισβολή στρατευμάτων, το έπραξε με στόχο να διαλύσει τα πάντα στη Γάζα. Οι πληροφορίες της Παλαιστινιακής Κυβέρνησης είναι ότι οι νεκροί στρατιώτες του Ισραήλ ξεπερνούν τους 500, ενώ το Ισραήλ παραδέχεται μόνο 67! Στο Κάιρο, η παλαιστινιακή πλευρά απαιτεί άρση του αποκλεισμού, χρήση λιμανιού και αεροδρομίου, και την απελευθέρωση όλων των πρόσφατων 2.000 κρατούμενων, που συνελήφθησαν τους τελευταίους δύο μήνες. Τέλος, ο υπουργός ενημέρωσε για τη διεθνή διακυβερνητική διάσκεψη δωρητών, που θα πραγματοποιηθεί το Σεπτέμβρη στο Κάιρο για τη στήριξη της Γάζας. Στο σημείο αυτό, η πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας, Zuhal Okuyan, επισήμανε την υποκρισία της κυβέρνησης Ερντογάν, που, για άλλη μια φορά, εμφανίζεται ως φίλος των Παλαιστινίων, ενώ -πέρα από τους λεονταρισμούς- δεν τόλμησε να παγώσει ούτε μια συμφωνία με το Ισραήλ, αντίθετα στηρίζει, και διμερώς και μέσα από το ΝΑΤΟ, όλα τα σχέδια του Ισραήλ και του ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή. Υπογράμμισε ότι τη λαθεμένη εκτίμηση για το ρόλο της Τουρκίας, την πλήρωσαν τα τελευταία χρόνια κι άλλοι λαοί της περιοχής.

Συνάντηση με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP)

Τελευταία συνάντηση της αντιπροσωπείας του ΠΣΕ αποτέλεσε αυτή με την ηγεσία του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), το οποίο εκπροσώπησαν οι Abdel Rahim Malouh, μέλος του ΠΓ της Οργάνωσης και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της PLO, και ο Omar Shada, μέλος του ΠΓ και εκδότης της εφημερίδας της Οργάνωσης. Η αντιπροσωπεία του ΠΣΕ ενημερώθηκε για τις θέσεις της Οργάνωσης σχετικά με την επίτευξη συμφωνίας των παλαιστινιακών κομμάτων, που μετά το 2007 βρίσκονταν σε διάσταση. Θετικά εκτιμάται ότι στις συνομιλίες στο Κάιρο μετέχει ενιαία αντιπροσωπεία από την Παλαιστίνη, κάτι που ενόχλησε το Ισραήλ, το οποίο επί χρόνια ισχυριζόταν πως ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος δεν εκπροσωπεί το σύνολο του λαού. Το Ισραήλ στοχεύει προοπτικά στη δημιουργία παλαιστινιακής κρατικής οντότητας μόνο στη Γάζα, αφού θα έχει καταλάβει σταδιακά τα εδάφη της Δυτικής Οχθης και της Ιερουσαλήμ με διάφορους τρόπους, διώχνοντας τους Παλαιστινίους προς τη Γάζα. Για το PFLP βάση της λύσης για ένα βιώσιμο και ανεξάρτητο κράτος, δεν μπορεί να είναι σε λιγότερο από το 22% των εδαφών της ιστορικής Παλαιστίνης, με τη Γάζα, τη Δυτική Οχθη και την Ιερουσαλήμ, αλλά και με την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατούμενων και το δικαίωμα στην επιστροφή των προσφύγων, με βάση και την απόφαση 194 του ΟΗΕ.
Η αντιπροσωπεία του ΠΣΕ εξέφρασε την αλληλεγγύη της και την απαίτηση για άμεση απελευθέρωση του ηγέτη και ΓΓ της Οργάνωσης, Ahmad Sa'adat.

Διάσκεψη αλληλεγγύης των λαών προς την Παλαιστίνη το Νοέμβρη

Πριν την αναχώρηση της αντιπροσωπείας από την Παλαιστίνη, ο Ηρακλής Τσαβδαρίδης, Εκτελεστικός Γραμματέας του ΠΣΕ, έκανε την ακόλουθη δήλωση στα παλαιστινιακά ΜΜΕ:
«Μετά από 5 μέρες επίσκεψης στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ, μέσα από πάνω από 12 συναντήσεις με πολιτικά κόμματα, οργανώσεις και κινήματα από τους δύο λαούς, και έχοντας καταγράψει τα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού κατά του άμαχου Παλαιστινιακού Λαού στη Γάζα, επαναβεβαιώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας και απαίτηση να μπει τώρα τέλος στη σφαγή των Παλαιστινίων, να ανοίξει ο δρόμος για τον τερματισμό της κατοχής, με την άμεση άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας και τη δυνατότητα μετακινήσεων ανάμεσα στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη. Η ισραηλινή κατοχή στην Παλαιστίνη είναι βάρβαρη και ανάλγητη, και τη στηρίζουν και την εξοπλίζουν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ, που έχουν τα ενεργειακά και γεωπολιτικά συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή. Είναι συνεργοί στο καθημερινό έγκλημα. Η άνοδος των εξτρεμιστικών θρησκευτικών δυνάμεων είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, γιατί εκτός του θρησκευτικού μίσους που διαδίδει, δεν αφήνει τους λαούς να δουν τα πραγματικά αίτια της δυστυχίας τους, που βρίσκονται στο σύστημα που τους εκμεταλλεύεται και γεννάει πολέμους και μιζέρια. Το ΠΣΕ θα συνεχίσει αταλάντευτα την οργάνωση της αλληλεγγύης των λαών με τον Παλαιστινιακό λαό, στηρίζοντας τη μόνη βιώσιμη και δίκαιη λύση για δημιουργία και αναγνώριση Ανεξάρτητου Κράτους της Παλαιστίνης στα σύνορα της 4ης Ιούνη 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Για όλα τα παραπάνω, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης θα οργανώσει Διεθνή Διάσκεψη Αλληλεγγύης των λαών στην Παλαιστίνη, στις 28 - 29 Νοέμβρη στην Ινδία. Αυτή θα είναι και μια συμβολική απάντηση σε κυβερνητικές «διασκέψεις δωρητών», που όταν δεν συγκαλύπτουν και ανέχονται το έγκλημα, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, ενώ ετοιμάζουν τις κατασκευαστικές τους εταιρείες να πλουτίσουν μέσα από τα συντρίμμια που άφησε η ισραηλινή θηριωδία».