Εντουάρντο Γκαλεάνο (1940-2015): Μια ζωή αγώνα στο κυνήγι της Ουτοπίας

Από Οικοδόμος

Επιμέλεια: 2310net //

Στις 13 Απριλίου 2015 ο καρκίνος νίκησε τον Εντουάρντο Γκαλεάνο. Σε ηλικία 74 και κάτι ετών φεύγει από τη ζωή αφήνοντας πίσω του βαριά κληρονομιά.
Γεννήθηκε 3 του Σεπτέμβρη το 1940 στην Ουρουγουάη αλλά ως γνήσιος λατινοαμερικάνος πατρίδα του ένιωθε όλη τη Λατινική Αμερική. Το πλούσιο έργο του ήταν στρατευμένο στον ακούραστο αγώνα των λατινοαμερικάνων για ανεξαρτησία, δημοκρατία, ελευθερία, ισότητα. Η πολιτική του δράση και το συγγραφικό και δημοσιογραφικό του έργο του επέφεραν, εκτός από την αναγνώριση, διώξεις, φυλακίσεις και παρ’ολίγο εκτέλεση. Ωστόσο παρέμεινε ενεργός μέχρι το τέλος της ζωής του.
Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστει και στα ελληνικά. Τα πιο σημαντικά από αυτά είναι: Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής (1971), Μνήμες Φωτιάς (1982-86), Ένας Κόσμος Ανάποδα (1998), Καθρέφτες: Μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία (2008).
Αποτελεί αναμφίβολα έναν από τους σημαντικότερους λατινοαμερικάνους λογοτέχνες/ιστορικούς/ποιητές. Ο βιολογικός του θάνατος ολοκληρώνει μια πολυτάραχη και περιπετειώδη ζωή. Ζωή που συνεχίζεται μέσα από τα γραπτά του μέχρι να φτάσουμε στην ουτοπία για την οποία ο ίδιος μας μιλούσε:
«Είναι στον ορίζοντα… κάνω δύο βήματα, απομακρύνεται δύο βήματα. Κάνω δέκα βήματα και ο ορίζοντας τρέχει δέκα βήματα μακριά. Όσο και να περπατάω, δεν θα τη φτάσω ποτέ. Τι χρησιμεύει τότε η ουτοπία; Σ” αυτό χρησιμεύει: στο να περπατάς.
Αυτός είναι και ο στόχος του ηθικού θεάματος επίσης, να περπατάς. Το λάθος είναι να βλέπουμε το θέαμα σαν το νέο κόσμο. Αυτό κάνει τόσο το εξουσιαστικό όσο και το εμπορικό θέαμα, και με αυτόν το τρόπο το θέαμα γίνεται υποκατάστατο του ονείρου.
Το ηθικό θέαμα προσφέρει ένα διαφορετικό σχηματισμό. Αντί για υποκατάστατο του ονείρου, το ηθικό θέαμα είναι ένα όνειρο σε επίδειξη. Είναι ένα όνειρο το οποίο μπορούμε να δούμε, να το σκεφτούμε, να δράσουμε μέσα του, να το δοκιμάσουμε αν μας κάνει, αλλά όχι απαραίτητα και να το πραγματοποιήσουμε. Το ηθικό θέαμα είναι το μέσο, όπως τα όνειρα που παρουσιάζει, για να φανταστούμε νέες καταλήξεις. Σαν τέτοιο, το ηθικό θέαμα έχει τη δυνατότητα της δημιουργίας ενός εξωτερικού – σαν μια ψευδαίσθηση. Αυτή δεν είναι η παραίσθηση του να πιστεύεις πως έχει δημιουργήσει ένα εξωτερικό, αλλά μια ψευδαίσθηση που δίνει κατεύθυνση και κίνητρο που μπορεί να σε οδηγήσει εκεί.
Θα δώσω ένα παράδειγμα του ιδανικού ηθικού θεάματος, ένα που να περιλαμβάνει όλες τις παραπάνω ιδιότητες. Δε μπορώ. Δεν υπάρχει. Το ιδανικό ηθικό θέαμα είναι το ίδιο σαν όνειρο: κάτι στο οποίο να δουλεύεις και να περπατάς προς αυτό. Οι προοδευτικοί έχουν πολύ περπάτημα να κάνουν. Πρέπει να το κάνουμε αυτό με τα πόδια μας στο έδαφος, με καθαρή αντίληψη του πραγματικού (και φανταστικού) εδάφους. Αλλά πρέπει επίσης να ονειρευτούμε, γιατί χωρίς όνειρα δεν ξέρουμε προς τα πού περπατάμε.
Τα προοδευτικά όνειρα, για να έχουν οποιαδήποτε πραγματική κοινωνική επιρροή, πρέπει να γίνουν δημοφιλή όνειρα. Αυτό θα συμβεί μόνο αν αντηχήσουν με τα όνειρα που οι άνθρωποι ήδη έχουν- όπως αυτά που εκφράζονται στην εμπορική κουλτούρα σήμερα, και ακόμα και αυτά που εκδηλώθηκαν από την εξουσία στο παρελθόν.
Αλλά για να έχουν τα προοδευτικά όνειρα κάποια ελπίδα να γίνουν δημοφιλή, πρέπει επίσης, να εκτεθούν. Τα όνειρά μας, κάνουν λίγο καλό, όταν βρίσκονται κλειδωμένα στα κεφάλια μας και ανακυκλώνονται στους μικρούς μας κύκλους. Πρέπει να ειδωθούν και ακουστούν, να κυκλοφορήσουν και να παιχτούν – να φωναχτούν από την κορυφή του βουνού.
Αυτή είναι η δουλειά του θεάματος. Το θέαμα είναι ήδη μέρος της πολιτικής και οικονομικής ζωής μας.
Το σημαντικό ερώτημα είναι : ποιανού ηθική κάνει πράξη και ποιανού τα όνειρα εκφράζει»

Αν υπήρχε MEGA το 33 μ.Χ...

Βράδυ Μεγάλης Δευτέρας
– Όλγα, είναι ολοφάνερο ότι με την επέμβασή του στο Ναό, ο Ιησούς παρέλυσε την αγορά κι εμπόδισε τον κόσμο να κατέβει στο κέντρο για τα πασχαλινά του ψώνια προκαλώντας ζημιά εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στους καταστηματάρχες.
– Γιάννη, μην ξεχνάμε επίσης ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο ιδιαίτερα αυξημένης κίνησης στα μαγαζιά, κατά την οποία οι καταστηματάρχες ελπίζουν να αναπληρώσουν τη χασούρα της υπόλοιπης χρονιάς.
– Και εκτός αυτού Όλγα, είναι πραγματικά κρίμα η προσπάθεια του Πόντιου Πιλάτου εδώ και τόσα χρόνια, ώστε να μπει η επαρχία της Ιουδαίας στο σωστό δρόμο και να εμφανίσει τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτεί ο Καίσαρας, να δυσφημείται στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας από τις ενέργειες ενός ατόμου και των αυτοαποκαλούμενων “μαθητών” του.
– Γιάννη, θα σου κάνω δυο παρατηρήσεις: πρώτον, στην επαρχία υπάρχει ήδη εντονότατη ανάπτυξη, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την αξιολόγηση της τριμελούς αντιπροσωπείας της Συγκλήτου, και δεύτερον, για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, η εικόνα ενός ανθρώπου, που ισχυρίζεται ότι είναι ο Βασιλιάς των Ιουδαίων, πάνω σε γαϊδουράκι παραπέμπει περισσότερο σε τρόφιμο φρενοκομείου. Ας έμπαινε καβάλα σε μια βακτριανή καμήλα.
– Χαχαχα! Πόσο δίκιο έχεις, Νίκο!
– Μου επιτρέπετε να προσθέσω ότι δεν είναι μόνο αυτά τα ζητήματα που τίθενται. Μη ξεχνάμε ότι ο Ναός είναι περιουσία του ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή προς πώληση, και τώρα βρέθηκε στο έλεος ενός αναρχικού, γνωστού για την τάση του στη βία. Έτσι θα έρθουν οι επενδύσεις; Ποιος θα πληρώσει για όλους αυτούς τους σπασμένους πάγκους, Όλγα;
– Έχει δίκιο ο Νίκος. Πρέπει να υπενθυμίζουμε κάθε μέρα ότι καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Κλείνοντας…
– Όλγα, πριν κλείσουμε να προσθέσω ότι είναι ποταπή και η ρητορική των συγκεκριμένων ατόμων. Για ποιον Μεσσία μιλούν; Ακούμε από τον Ναζωραίο παραβολές αντιεξουσιαστικού περιεχομένου που γυρνάνε την Ιουδαία δεκαετίες πίσω, σε άλλες μαύρες εποχές! Αυτοαποκαλείται Χριστός. Τί είδους βλασφημία είναι αυτή;
– Πολύ σωστή η παρατήρηση, Γιάννη. Αυτά ήταν τα νέα του MEGA, κυρίες και κύριοι. Εάν υπάρξουν εξελίξεις θα διακόψουμε το πρόγραμμά μας με έκτακτο δελτίο. Καλό βράδυ.
Απόγευμα Μεγάλης Πέμπτης
– Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι, πρέπει να διακόψουμε το πρόγραμμά μας, καθώς, όπως μαθαίνουμε από τη ΓΑΔΑ, πριν από λίγο διμοιρίες του ρωμαϊκού στρατού συνέλαβαν τον Ιησού Ναζωραίο βάσει το κουκουλονόμου, έπειτα από καλά διασταυρωμένες πληροφορίες ενός εκ των μαθητών του. Να υπενθυμίσουμε ότι είχε προηγηθεί Μυστικός Δείπνος του Ιησού με τους συνεργούς του σε γιάφκα που διατηρούσαν στην περιοχή των Εξαρχείων, ενώ στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στο Όρος των Ελαιών, όπου έγραψαν με σπρέι αναρχικά συνθήματα, όπως “Πόλεμος στην Αυτοκρατορία” και “Ρωμαίοι θα σας φάνε τα παιδιά σας” σε μια προσπάθεια να καταλύσουν τη μοναρχία. Γιάννη…
– Όλγα, δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Τα λέγαμε. Αυτή η αδίστακτη ομάδα των 12 ψαράδων με αρχηγό τους τον Ιησού δε δίστασε, λίγες μόλις ημέρες μετά τα έκτροπα στο Ναό, να προκαλέσει για ακόμα μια φορά το δημόσιο αίσθημα των κατοίκων της Ιερουσαλήμ. Οι τρομοκράτες, γιατί περί τέτοιων πρόκειται, ζητούν την απελευθέρωση του φυλακισμένου αρχιτρομοκράτη, σηκώνοντας πανό στο προαύλιο της Βουλής στο οποίο εισέβαλαν πριν από ελάχιστα λεπτά. Τις επόμενες ώρες περιμένουμε το πόρισμα του Καϊάφα, το οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, θα χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη ομάδα, τρομοκρατική οργάνωση.
– Αυτό είναι βέβαιο. Δε μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς, Γιάννη. Νίκο, ένα σχόλιο.
– Όλγα, τί να πούμε; Δε νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι. Για να κάνω και λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου να πω μόνο ότι ελπίζω οι περιβόητοι άγνωστοι-γνωστοί μαθητές, που αναζητούνται από τις ρωμαϊκές αρχές, να κατανoήσουν τα εγκλήματά τους, όπως έκανε ο Ιούδας, και να απαρνηθούν, αν όχι όλοι έστω ένας, τον Ιησού τρεις φορές προτού λαλήσει ο πετεινός. Για τον ίδιο τον Ιησού δε μπορούμε να περιμένουμε τίποτα άλλο πέρα από τη σταύρωση.
– Θα μου επιτρέψεις βέβαια Παύλο να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι κάποια στιγμή πρέπει να ξαναδούμε το πόσο κοστίζουν στον Ιουδαίο φορολογούμενο αυτές οι σταυρώσεις των αναρχικών εγκληματιών. Ίσως πρέπει να τους πετάμε απευθείας στον Ιορδάνη.
– Έχεις δίκιο, Γιάννη αλλά δεν είναι της ώρας. Προς το παρόν καληνύχτα σας.
Μεσάνυχτα Μεγάλου Σαββάτου
– Διακόπτουμε και πάλι το πρόγραμμά μας, καθώς έρχονται νεότερες πληροφορίες από τον Γολγοθά. Σύμφωνα με αυτές, ο αρχιτρομοκράτης, αφού πρώτα ξεγέλασε τους Ρωμαίους στρατιώτες, αφήνοντάς τους να πιστέψουν ότι ξεψύχησε πάνω στο σταυρό, μεταφέρθηκε στον Πανάγιο Τάφο, από όπου και απέδρασε. Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που συμβαίνει.
– Όλγα, η είδηση της απόδρασης του Ιησού, που να υπενθυμίσουμε φάνηκε αμετανόητος μπροστά στον Πόντιο Πιλάτο επιμένοντας ότι είναι ο Υιός του Θεού, έχει σκορπίσει τον τρόμο στην πρωτεύουσα, ενώ χαλάει και την εξαιρετική εικόνα της πατρίδας μας στο εξωτερικό.
– Γιάννη, έχεις δίκιο. Στο έλεος ενός τρομοκράτη λοιπόν ολόκληρη η χώρα. Ας ελπίσουμε ότι οι αρχές θα τον συλλάβουν το συντομότερο, εκτός αν οι προφητείες περί ανάληψής του στους ουρανούς βγουν αληθινές. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε 50 μέρες. Ελπίζοντας για το θαύμα, θα σας αποχαιρετήσουμε για την ώρα. Καλό Πάσχα.
by To Skouliki Tom

Παναγιώτης Λαφαζάνης: χρυσό μετάλιο στην .....κωλοτούμπα!!!!!!!

 Παναγιώτης Λαφαζάνης: χρυσό μετάλιο στην .....κωλοτούμπα!!!!!!!

Το επαναδημοσιεύουμε για να μην ξεχνάμε τα Χρυσά μετάλλια της "Αριστεράς", και πολύ περισσότερο της "Αριστερής"  Πλατφόρμας.

Πως γίνεται τώρα, να υπάρχει "Αριστερή" Πλατφόρμα στην "Αριστερά", αυτό μόνο οι φιλόσοφοι της Αρχαίας εποχής μπορούν να μας το εξηγήσουν.    

Η μεγάλη κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ για τις παρελάσεις (Λαφαζάνης ψευδόμενος)

Εν αρχή το σημερινό αυτό βίντεο με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να λέει επί λέξη: "Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είχε ταχθεί κατά των παρελάσεων" (0:07-0:13): 

                             Ώστε έτσι, Παναγιώτη, ε;

Συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα στοΝ ΣΚΑΪ 
http://www.syriza.gr/article/Synenteyksh-toy-Proedroy-ths-K.O.-toy-SYRIZA-Al.-Tsipra-sthn-thleorash-toy-Skai-%28G.-Aytias8211-M.Tsegkoy%29.html#.VRCAJi7wmzl

Μαθητικές παρελάσεις, εμμένει η κυβέρνηση:

http://www.syriza.gr/article/Mathhtikes-parelaseis-emmenei-h-kybernhsh.html#.VRCAKi7wmzl

Την κατάργηση των παρελάσεων ζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ
http://www.syriza.gr/article/--Katarghsh-mathhtikwn-parelasewn.html#.VRCAKC7wmzl

Στην Ελλάδα οι μαθητικές παρελάσεις εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά
https://syrizanionias.wordpress.com/2007/10/28/%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7/

Βαδίζουμε με το δικό μας βήμα
http://chaniasyriza.blogspot.gr/2008/10/blog-post_28.html

Ο Δρίτσας για το ρόλο του στρατού στη παρέλαση...
http://www.syriza.gr/article/Dhlwsh-toy-boyleyth-kai-ypeythynoy-Amynas-toy-SYRIZA-EKM-Th.-Dritsa-gia-thn-apanthsh-ths-politikhs-hgesias-toy-YPEThA-sthn-epikairh-erwthsh-schetika-me-thn-anathesh-kathhkontwn-astynomikhs-prostasias-se-stratiwtikoys-sthn-parelash-ths-28hs-Oktwbrioy.html#.VRCAJS7wmzl

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΛΑΪΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ! 
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9805:28-oktwvrh-neo-megalo-oxi&catid=80:koin-dikaiomata&Itemid=180

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ: οι παρελάσεις αποτελούν στρατιωτικής- μιλιταριστικής λογικής διαδικασία
http://www.syriza.gr/article/Mathhtikes-parelaseis:-logokrisia-kai-militarismos.html#.VRCANC7wmzl

Πρωτοφανείς απειλές για αποβολές σε όσους μαθητές δεν παρελάσουν, σε σχολεία της Δυτικής Θεσσαλονίκης 
http://www.syriza.gr/article/Prwtofaneis-apeiles-gia-apoboles-se-osoys-mathhtes-den-parelasoyn-se-scholeia-ths-Dytikhs-Thessalonikhs.html#.VRCAKy7wmzl

Νεολαία ΣΥΝ: Να καταργηθούν οι παρελάσεις
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=103152&catid=9

Χουντής: Υπό συζήτηση θα τεθεί η κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ
http://www.euro2day.gr/news/highlights/article-news/1268693/hoynths-tha-exetasei-thn-katarghsh-ton-parelaseon.html

ΒΙΝΤΕΟ-Κουράκης: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει τις παρελάσεις
http://www.enikos.gr/politics/185636,BINTEO-Koyrakhs-O-SYRIZA-8a-katarghsei-tis-parelaseis.html

Μπουαχαχαχαχαχαχαχαχα!

πηγή: Revolution Now

Ανάσταση

11/04/2015 / 2310net

Φτάσαμε σε εκείνη την ιστορική στιγμή που άνθρωποι κάνουν το γύρο του κόσμου με τα πόδια, διασχίζουν θάλασσες στριμωγμένοι σε σάπιες βάρκες, ακουμπάν τις οικονομίες μιας ζωής σε έναν δουλέμπορο, θαλασσοπνίγονται και ξεψυχάνε στα ανοιχτά ψάχνοντας να βρουν μια ελπίδα για να επιβιώσουν.
Την ίδια ώρα, ένα καντήλι αναμμένο θα έρθει από τα μακρινά Ιεροσόλυμα αεροπορικώς, θα ταξιδέψει δωρεάν και πριβέ, όχι με τον απλό λαό, προς 16 προορισμούς της χώρας και θα γίνει δεκτό με τιμές που αρμόζουν σε αρχηγό κράτους.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που κατά τα άλλα καίγεται να μην βγει από το πολιτισμένο ευρωπαϊκό κάστρο. Σε μια κοινωνία που κοιτάει με κόμπλεξ ανωτερότητας τους βάρβαρους μουσουλμάνους που σκοτώνουν και καταστρέφουν στο όνομα της θρησκείας τους. Σε μια χώρα που θεωρείται λογικό να είσαι Άνθιμος και να μιλάς για θανάσιμα αμαρτήματα και παράλογο να είσαι «αδερφή» ή διαφορετικός. Εδώ που μπορείς να είσαι όσο φασίστας θέλεις, αρκεί να διαχωρίζεις τη θέση σου από το κοινωνικό σύνολο επικαλούμενος μια κάποια ατομικότητα που σου έμαθαν να πιπιλίζεις. Στην εποχή που ταξιδεύουμε από την τηλεόραση, διασκεδάζουμε δια αντιπροσώπων, ερωτευόμαστε και τσακωνόμαστε online, όλα μοιάζουν σαν να γίνονται αλλού. Όλη η ζωή μοιάζει σαν άσχημο παραμύθι που έχει άγνωστους πρωταγωνιστές και παθητικούς δέκτες.
Σε αυτό το τοπίο αν έρθει μια ανάσταση θα τη χρωστάμε σε αυτούς που ζουν μια κόλαση…

Νεοναζί Ουκρανούς φονιάδες θα πληρώνουν Δυτικοί φορολογούμενοι!!!

Νεοναζί Ουκρανούς φονιάδες θα πληρώνουν Δυτικοί φορολογούμενοι!!!

Γιώργος Τσιάρας στην Εφημερίδα των Συντακτών

Κανείς (φασίστας) δεν πάει χαμένος - αυτό είναι το συμπέρασμα που μας έρχεται από τη «δημοκρατική» Ουκρανία, την αγαπημένη χώρα-πειραματόζωο της Δύσης. Εκεί όπου πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε αρμοδίως ότι ο Ντμίτρο Γιάρος, ο επικεφαλής της νεοναζιστικής και αιματοβαμμένης οργάνωσης «Δεξιός Τομέας» («Πράβιι Σεκτόρ»), διορίστηκε και επίσημα σύμβουλος στο υπουργείο Άμυνας.

Σύμφωνα με το λιγόλογο ανακοινωθέν, που πέρασε φυσικά «στα ψιλά» των ειδήσεων, ο 43χρονος αρχιφασίστας διορίστηκε σύμβουλος του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας, Βίκτορ Μουζένκο, με σκοπό -λέει- να διευκολύνει τη σταδιακή ενσωμάτωση των παραστρατιωτικών πολιτοφυλακών (τα διαβόητα «τάγματα εθελοντών» - νεοναζί μισθοφόρων, που πιστά στην παράδοση των χιτλερικών προγόνων τους ευθύνονται για πλήθος θηριωδίες) στον τακτικό ουκρανικό στρατό. Για την ακρίβεια, εκπρόσωπος του ουκρανού Α/ΓΕΕΘΑ υπογράμμισε ότι ο Γιάρος «θα διαδραματίζει ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στα τάγματα των εθελοντών και το γενικό επιτελείο», ώστε «να είμαστε ενωμένοι έναντι του εχθρού».

Ο ίδιος ο Γιάρος απέφυγε να κάνει δηλώσεις για το νέο του πόστο, αλλά εκπρόσωπός του εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι ο «Δεξιός Τομέας» θα παραμείνει, λέει, «μια αυτόνομη πολιτική δομή», απλώς στο εξής «θα χρηματοδοτείται από το υπουργείο Αμυνας»! Πράγμα που σημαίνει στην πράξη πως -με δεδομένη την τελεσίδικη ουκρανική χρεοκοπία και την εξάρτηση του καθεστώτος του Κιέβου από τα δάνεια του ΔΝΤ και της Ε.Ε.- τον κ. Γιάρος και τους νεοναζί φονιάδες του θα τους πληρώνουμε απευθείας... οι Δυτικοί φορολογούμενοι.

Αυτή η αλλαγή... σπόνσορα στο λογιστήριο των παραστρατιωτικών είναι απαραίτητη για το ουκρανικό καθεστώς και τους ξένους προστάτες του: όπως εξηγήσαμε σε προηγούμενα «Δρομολόγια», οι μισθοφόροι «πολιτοφύλακες» πληρώνονταν και εξοπλίζονταν ως σήμερα πρωτίστως από τους πλούσιους Ουκρανούς ολιγάρχες, που συχνά τους χρησιμοποιούν και ως ιδιωτικό στρατό για τις μεταξύ τους διαμάχες.

Ομως τώρα ο «πρόεδρος» Ποροσένκο προσπαθεί να τους εντάξει στο «κανονικό» στράτευμα, με τον ίδιο τρόπο μάλλον που «αξιοποιήθηκαν» στον ελληνικό τακτικό στρατό οι ημέτεροι γερμανοντυμένοι χίτες και ταγματασφαλίτες που οργίασαν σε βάρος χιλιάδων Ελλήνων αμάχων στην Κατοχή.

[Δυστυχώς, φαίνεται πως τα εγχειρίδια των μεγάλων δυνάμεων για την προλείανση, την πυροδότηση και την πολυετή συντήρηση «εμφυλίων», που στην πραγματικότητα είναι πόλεμοι δι΄αντιπροσώπου στο Μεγάλο Παιχνίδι της παγκόσμιας αρπαγής πόρων και υποταγής λαών και κρατών σε ιμπεριαλιστικές «σφαίρες επιρροής», δεν έχουν αλλάξει πολύ από τον καιρό του στρατηγού Σκόμπι. Από τη Γυάρο στο Μπάμπι Γιαρ και τον σημερινό Γιάρος, ένα τσιγάρο δρόμος. Ειδικά τα αγγλόφωνα manuals παραμένουν αγέραστα και σε συνεχή χρήση απ΄τον καιρό του Κάνιγκ(ος) και του Ντισραέλι, κι ακόμη παραπίσω. Απλώς τώρα πέφτει μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς στα ΜΜΕ, και τη «βρόμικη δουλειά» την κάνουν οι ντόπιοι ακροδεξιοί, εθνικιστές και παραδόπιστοι μισθοφόροι «υπεργολάβοι». «Alas, you can’t get good help these days»...]

Για όσους δεν ξέρουν (ακόμη) τι εστί Pravyi Sektor, και τι ρόλο έχει παίξει στην ουκρανική τραγωδία, να θυμίσουμε ότι το κόμμα - φάλαγγα στις 22 Μαρτίου έγινε ενός έτους. Και τι έτους! Από τις αιματηρές οδομαχίες της πλατείας Μαϊντάν, στο Κίεβο, που έριξαν την κυβέρνηση Γιανούκοβιτς, ώς το ολοκαύτωμα του Εργατικού Κέντρου στην Οδησσό, κι από τις άγριες, πολύμηνες μάχες στο αεροδρόμιο του Ντονέτσκ ώς το Λουγκάνσκ και τη Μαριούπολη, οι «τσολιάδες» του Γιάρος χωρίς άλλο πρωταγωνίστησαν με το όπλο στο χέρι στο ιστορικό γίγνεσθαι. Εχουν ήδη κάνει τόσα που πρωτίστως πολεμούν για να σώσουν το τομάρι τους.

«Δεξιός Τομέας» ονομάστηκαν, λένε, γιατί ανέλαβαν από μόνοι τους(...) τον Νοέμβρη του ΄13 την ένοπλη προστασία από την αστυνομία της δεξιάς πλευράς της μεγάλης πλατείας του Κιέβου.

Πρώτα με ρόπαλα κι αλυσίδες, μετά με πιστόλια και τουφέκια με διόπτρες. Πριν από την εξέγερση του Μαϊντάν, το βασικό «σπορ» των περισσότερων από τις ακραίες εθνικιστικές οργανώσεις που ενώθηκαν για να σχηματίσουν τον Δεξιό Τομέα (η «Τρίαινα» του ίδιου του Γιάρος, η UNA–UNSO των νοσταλγών του Μπαντέρα, το Εθνικο-Κοινωνικό Συμβούλιο (SNA), η «Ουκρανός Πατριώτης», η White Hammer, η Carpathian Sich κ.ά.) - ήταν το νυχτερινό κυνήγι Βιετναμέζων, Ουζμπέκων και Ρομά μεταναστών (αυτούς έχουν, αυτούς κυνηγάνε...), τα χουλιγκανικά επεισόδια στα γήπεδα και τα τραμπούκικα χτυπήματα εναντίον αριστερών κινημάτων.

Μαχαιροβγάλτες, τραμπούκοι, ρατσιστές, εθνίκια και χουλιγκάνια, κρυμμένοι στις σκιές. Ξέρετε, σαν κάτι δικούς μας υποδίκους. Μόνο που οι Ουκρανοί σήμερα συγκυβερνούν τη χώρα, με τις ευλογίες - και το χρήμα- της... προοδευτικής Δύσης.

Το καλύτερο όμως το κράτησα για το τέλος. Δημοσιεύτηκε την Πρωταπριλιά, για το ξεκάρφωμα, αλλά είναι πέρα ώς πέρα αληθινό. Ο «υπουργός Εσωτερικών» του Κιέβου, Αρσεν Αβακόφ, ανακοίνωσε ότι στο κέντρο εκπαίδευσης του Γιαβορίφ, κοντά στα πολωνικά σύνορα, 290 επίλεκτοι Αμερικανοί στρατιωτικοί ξεκινούν στις 20 τρέχοντος την ταχύρρυθμη εκπαίδευση ουκρανικών «ταγμάτων της Εθνικής Φρουράς», με έμφαση -σύμφωνα με ανακοίνωση του αμερικανικού Πενταγώνου- σε τακτικές «εσωτερικής ασφαλείας», στο πλαίσιο «κοινών ασκήσεων».

Ναι, το βρήκατε: σε αυτά τα τάγματα ασφαλείας έχουν «ενσωματωθεί» ήδη οι νεοναζί εθελοντές του... ειδικού συμβούλου Γιάρος - τα εγγόνια του Μπαντέρα και του εβραϊκού Ολοκαυτώματος στην Ουκρανία του 1941-44, όπου η δουλειά δεν γινόταν με αέρια και μαλακίες, αλλά με καδρόνια, μαχαίρια και πιστολιές στον αυχένα. Από κοντά. Τώρα οι Αμερικανοί θα τους εκπαιδεύσουν, θα τους δώσουν στολές, αλεξίσφαιρα και σφαίρες και θα τους αμολήσουν ξανά στα ανατολικά, μπας και τσιμπήσει ο Βλαδίμηρος και μπουκάρει. Και τότε, όποιον πάρει ο Γιάρος.

Σε άλλα νέα, σύσσωμοι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και ο δυτικός Τύπος κατακεραυνώνει τον νέο Ελληνα πρωθυπουργό για την επίσκεψη του στη Ρωσία. Διχάζει, λένε, την ενωμένη Ευρώπη και το κοινό μέτωπο κατά της ρωσικής επιθετικότητας. Κάπου στα έσχατα βάθη της Κόλασης - αχ, και να υπήρχε στ΄ αλήθεια, να βασανίζει επ΄ άπειρον τους χείριστους! -, μες στα καζάνια και τους διαόλους, ο Αδόλφος σκάει ένα χαμόγελο κάτω απ΄το φλεγόμενο μουστάκι του

   Πίσω από την «πόρτα» της πρώτης τουαλέτας για το τρίτο φύλο

Από Οικοδόμος

Γράφει ο Οικοδόμος //

Ως «βήμα στήριξης» στην κοινότητα των «LGBT» (Λεσβίες, Γκέι, Αμφιφυλόφιλοι, Τρανς) παρουσιάζεται από την κυβέρνηση Ομπάμα η εγκατάσταση στον Λευκό Οίκο της πρώτης τουαλέτας για το τρίτο φύλο. Η αναγγελία της είδησης «συνέπεσε» με τη διαρροή από τον Λευκό Οίκο της πληροφορίας ότι ο πρόεδρος Ομπάμα είναι διατεθειμένος «να τερματίσει τις ψυχοθεραπείες που γίνονται προκειμένου να αλλάξουν τη σεξουαλική προτίμηση στους νέους της κοινότητας των LGBT». Η είδηση προβλήθηκε από τα ΜΜΕ ως μια κίνηση που έρχεται να ενισχύσει τις προσπάθειες της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Μια άλλη είδηση που αφορά στις ΗΠΑ βρήκε «χώρο» στα δελτία των ελληνικών τηλεοπτικών καναλιών ανάμεσα στη συνεχή ενημέρωση για την πορεία των διαπραγματεύσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών. Με αφορμή μια ακόμα δολοφονία αφροαμερικανού πολίτη από λευκό αστυνομικό, αναφέρθηκε ότι στις ΗΠΑ από το 2000 μέχρι σήμερα έπεσαν νεκροί από σφαίρες αστυνομικών πάνω από 5000 άνθρωποι. Το νούμερο είναι εντυπωσιακό και θυμίζει τις στατιστικές περασμένων δεκαετιών για τους νεκρούς στην Ελλάδα από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.

Η αντίφαση που προκύπτει από την ανάγνωση των δυο ειδήσεων πηγάζει από τις αντιθέσεις που δεν μπορούν πια να κρυφτούν πίσω από την απατηλή όσο και ξεθωριασμένη λάμψη του «αμερικανικού ονείρου». Ένα κοινωνικό σύστημα δηλαδή που στη βιτρίνα του προβάλει τις αρχές της ελευθερίας και της ισότητας και πίσω από αυτή χρησιμοποιεί την καταστολή προκειμένου να σβήσει τις σπίθες που ανάβουν οι τριβές μιας κοινωνίας χωρισμένης σε τάξεις, όπου η παραγωγή κέρδους έχει πάρει τη μορφή θεότητας που αν και δεν αποτελεί κύρια προτεραιότητά της, δείχνει μια «προτίμηση» σε συγκεκριμένη απόχρωση δέρματος των θυμάτων της εκμετάλλευσης…
Η εντεινόμενη στρατικοποίηση της αστυνομίας στις ΗΠΑ (σύμφωνα με στοιχεία της Αμερικανικής Ένωσης για τις Πολιτικές Ελευθερίες – ACLU, η αμερικανική κυβέρνηση έχει δαπανήσει 4,3 δισ. δολάρια για να εξοπλίσει την αστυνομία με στρατιωτικά όπλα, θωρακισμένα οχήματα και άλλα είδη μάχης)  και η άσκηση όλο και πιο σκληρής και απάνθρωπης βίας που οδηγεί τα όργανα της «τάξης» να πατάνε με ευκολία τη σκανδάλη του περιστρόφου τους (σύμφωνα με στοιχεία του FBI, το 2012 η αστυνομία σκότωσε «νομίμως» 410 Αμερικανούς – τους 409 με όπλα), καταδεικνύει τις βαθιά ταξικές και φυλετικές ανισότητες στις φτωχογειτονιές των πόλεων, που αντανακλώνται και στη σύνθεση του σώματος της αστυνομίας των ΗΠΑ (με βάση τα στοιχεία του ομοσπονδιακού υπουργείου Δικαιοσύνης το 75% των αστυνομικών είναι λευκοί, ενώ στις μικρές πόλεις το ποσοστό φτάνει το 87,5%). Ας δούμε μερικά ακόμα διαφωτιστικά στοιχεία.

Οι αφροαμερικανοί συνιστούν το 14,2% του  πληθυσμού των ΗΠΑ, ενώ  οι λευκοί αμερικανοί το 64%, ωστόσο κατέχουν το 88% του πλούτου της χώρας. Σύμφωνα με την αμερικανική στατιστική υπηρεσία (US Census Bureau) το 2012 46,5 εκατομμύρια Αμερικανοί ζούσαν σε συνθήκες φτώχειας (ο μεγαλύτερος αριθμός στα 54 χρόνια που η υπηρεσία καταγράφει τη φτώχεια στις ΗΠΑ). Τα ποσοστά φτώχειας είναι ψηλότερα μεταξύ των μειονοτήτων σε σχέση με τους λευκούς, αλλά η φτώχεια συνιστά μεγάλο πρόβλημα και για τον λευκό πληθυσμό. Περίπου το 25% όλων των παιδιών στις ΗΠΑ ζει σε κατάσταση φτώχειας και τα μισά από αυτά σε βαθιά φτώχεια. Την ίδια χρονιά 20,4 εκατομμύρια αμερικανοί πολίτες, ζούσαν σε κατάσταση ακραίας φτώχειας, ενώ 40 εκατομμύρια άνθρωποι δεν διαθέτουν κανενός είδους ασφαλιστική κάλυψη. 38 εκατομμύρια αμερικανικές οικογένειες, δηλαδή το ένα τρίτο των νοικοκυριών ξοδεύουν όλα τα χρήματά τους μέχρι να ξαναπληρωθούν. Το μέσο οικογενειακό εισόδημα το 2012 δεν ήταν μεγαλύτερο σε σχέση με πριν από 25 χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή οι μισθοί εκατομμυρίων εργαζομένων, ειδικά όσων δεν διαθέτουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση, παραμένουν στατικοί.
Σα να ξεθώριασε πολύ το αμερικανικό όνειρο, δε νομίζετε;
Αυτό που ακούμε από τις κυβερνήσεις και τους περισσότερους πολιτικούς στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι ότι η κοινωνία μας βιώνει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις  στην ιστορία,  να κάνουμε υπομονή και θα περάσει. Όμως μέσα στην κρίση κάποιοι -συνεχίζουν να- πλουτίζουν την ώρα που από το λαό οι κυβερνήσεις ζητούν και του επιβάλουν θυσίες. Τηρουμένων των αναλογιών και των μεγεθών το ίδιο συμβαίνει όπου υπάρχει καπιταλισμός, άρα η μητρόπολή του δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Έτσι, ένα κοινωνικό σύστημα που τρέφεται από τις κρίσεις του έχει όλο και περισσότερο ανάγκη από «βιτρίνα» και καταστολή.

«Τόσο πολλοί μπάτσοι, τόσο λίγη δικαιοσύνη»

Το κοινωνικό σύστημα στις ΗΠΑ είναι θεμελιωμένο στην εκμετάλλευση και το αίμα, και ακολουθεί μια πορεία που ξεκίνησε με την αρπαγή της γης και την εξόντωση των Ινδιάνων και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας με στρατιωτικές επεμβάσεις σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη θα μπορούσε να αποδειχτεί πηγή παραγωγής κέρδους για τις αμερικανικές πολυεθνικές και τα γιγαντιαία μονοπώλια που ελέγχουν ή επηρεάζουν την παγκόσμια οικονομία.
Ο αγώνας των μαύρων για πολιτικά δικαιώματα στη δεκαετία του 1960 υποχρέωσε τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ να κάνουν σημαντικές παραχωρήσεις στις εθνικές μειονότητες. Ο ρατσισμός σταδιακά φάνηκε να απομακρύνεται, ωστόσο οι βαθιές ρίζες του δεν ξεριζώθηκαν ποτέ. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού η κύρια δύναμη που ενδιαφέρεται για τη διατήρηση των φυλετικών διακρίσεων είναι το κεφάλαιο.

«Κάντε κομμάτια τον καπιταλισμό»

Ακόμα και αν οι αφροαμερικανοί απέκτησαν πρόσβαση σε δικαιώματα και υπηρεσίες που μέχρι τότε απολάμβαναν μόνο οι λευκοί, η κυριότερη ανισότητα, η οικονομική, παραμένει και θα οξύνεται σε περιόδους κρίσης. Όσο θα διαρκεί αυτή η κατάσταση, όσο οι δομές του κοινωνικού συστήματος θα παραμένουν οι ίδιες, λέξεις όπως «ισότητα» και «ελευθερία» θα αντηχούν ως κυνικός εμπαιγμός για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να τις βιώσουν, οι κυβερνήσεις θα έχουν όλο και μεγαλύτερη ανάγκη από κινήσεις εντυπωσιασμού (ακόμα και… σε επίπεδο τουαλέτας) και ο αριθμός των θυμάτων της καταστολής θα μεγαλώνει.
Τα στατιστικά στοιχεία αντλήθηκαν κυρίως από Το Βήμα και τον Ριζοσπάστη

Θα φέρει η «ανάκαμψη» καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους;

Θα φέρει η «ανάκαμψη» καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους;

Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και την αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ, καθώς και άλλων αστικών κομμάτων, είναι το ζήτημα της «ανάκαμψης». Η συγκυβέρνηση βάζει ως στόχο την «ανάκαμψη» που πρέπει να έρθει για να βγει η χώρα από την οικονομική κρίση με ένα συγκεκριμένο μείγμα πολιτικής που λέει ότι θα υλοποιήσει. Από την άλλη, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καταγγέλλουν αυτή την πολιτική ακριβώς γιατί δε θα φέρει την πολυπόθητη «ανάκαμψη» και παρουσιάζουν ως εναλλακτική την πολιτική που ακολουθούσαν οι ίδιοι ως συγκυβέρνηση, προβάλλοντας μάλιστα το επιχείρημα ότι «βρισκόμασταν ένα βήμα μακριά από την έξοδο από το τούνελ»...

Γύρω απ' αυτό το ζήτημα, λοιπόν, εστιάζεται όλη η συζήτηση. Απ' όλα τα αστικά κόμματα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης προβάλλεται ότι οι εργαζόμενοι έχουν να περιμένουν οφέλη από την ανάκαμψη, ότι θα ξεφύγουν από τη σημερινή κατάσταση. Είναι, όμως, έτσι;
Καταρχήν, μιλάμε για καπιταλιστική ανάκαμψη. Δηλαδή για μια περίοδο κατά την οποία το κεφάλαιο, τα μονοπώλια θα θεωρήσουν πως υπάρχουν οι συνθήκες ώστε να επενδύσουν με όρους ανταγωνιστικότητας ώστε να έχουν τα προσδοκώμενα κέρδη. Μερικοί από αυτούς τους όρους είναι φτηνή εργατική δύναμη, δηλαδή χαμηλοί μισθοί, μείωση αυτού που χαρακτηρίζουν «μη μισθολογικό κόστος» και αφορά τις εργοδοτικές εισφορές για την ασφάλιση των εργαζομένων, κίνητρα για επενδύσεις όπως φοροαπαλλαγές κ.λπ.
Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι οι βασικές προϋποθέσεις για να υπάρξει καπιταλιστική ανάκαμψη και τι σημαίνει αυτή για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα:

1. Ενας πρώτος όρος είναι η διατήρηση όλου του αντεργατικού αντιδραστικού πλαισίου που απορρέει από τη Στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και που στη χώρα μας, μία του μόνο πλευρά, εκφράστηκε και με τους εφαρμοστικούς νόμους που απορρέουν από τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Αυτό το πλαίσιο είναι ένα το κρατούμενο για την επικείμενη καπιταλιστική ανάκαμψη. Οσα, δηλαδή, έχουν οδηγήσει το λαό στη φτώχεια, την ανεργία, τα δυο - τρία μεροκάματα το μήνα για ένα κομμάτι ψωμί, τις συντάξεις πείνας, είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Για να μπορεί, δηλαδή, το κεφάλαιο να εξασφαλίσει κάποιους βασικούς όρους «ελκυστικής επένδυσης» σε τομείς της οικονομίας. Αλλωστε, γι' αυτό το λόγο και η σημερινή συγκυβέρνηση διατηρεί όλο το υπάρχον πλαίσιο.

2. Για να έρθει η καπιταλιστική ανάκαμψη, λοιπόν, θα πρέπει ο λαός να συνεχίζει να ζει κάνοντας μεγάλες θυσίες. Ομως για να επανέλθει η καπιταλιστική οικονομία στα επίπεδα του 2009, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα χρειαστεί τουλάχιστον 10 χρόνια, με την προϋπόθεση ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης στη χώρα να είναι σταθερά στο 2,5% ετησίως γι' αυτά τα 10 χρόνια!!! Κάτι που δεν είναι ορατό ούτε με ...κιάλι. Καταλαβαίνουμε ότι όλη την επόμενη δεκαετία οι εργαζόμενοι θα κληθούν να κάνουν συνεχιζόμενες θυσίες προκειμένου να θωρακιστεί η προσπάθεια για ανάκαμψη. Θυμίζουμε ότι την περίοδο του 2009 ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ, με αλλεπάλληλες εκθέσεις τους, επιχειρούσαν να σκιαγραφήσουν την «επόμενη μέρα» της κρίσης, δικαιολογώντας νέα σειρά αντεργατικών μέτρων με στόχο την ταχύτερη επάνοδο των επιχειρήσεων στα προ της κρίσης επίπεδα κερδοφορίας.

3. Σε συνθήκες ανάκαμψης σε ορισμένους κλάδους είναι δυνατόν να αυξηθούν οι μισθοί, να περιοριστεί η ανεργία, όπως και σε συνθήκες κρίσης υπήρχαν κλάδοι με υψηλούς μισθούς και χαμηλή ανεργία, αυτό όμως δεν πρόκειται να αποτελέσει το κυρίαρχο στοιχείο στο σύνολο της καπιταλιστικής οικονομίας. Αλλωστε, αυτό δείχνει και η πείρα από κράτη που βρίσκονται εδώ και χρόνια σε φάση ανάπτυξης (π.χ. ΗΠΑ).

Αξίζει σ' αυτό το σημείο να θυμίσουμε το εξής: Το 2009, ένα χρόνο μετά την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, παρουσιάστηκε μία έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για την πορεία της διεθνούς οικονομίας. Τότε, ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, Ανχελ Γκουρία, στην παρουσίασή της είχε πει, ανάμεσα σε άλλα, «η παγκόσμια ύφεση μπορεί να κοστίσει συνολικά 25 εκατ. θέσεις εργασίας μέχρι τα τέλη του 2010, όταν το ποσοστό των ανέργων στις 30 χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ εκτιμά πως θα φτάσει στο 10%, με αποτέλεσμα να βρεθούν εκτός αγοράς εργασίας συνολικά περί τα 57 εκατ. άνθρωποι. Οι επώδυνες αυτές εξελίξεις είναι ανεξάρτητες από την ανάκαμψη. Δε θα δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης». Μάλιστα, ο Α. Γκουρία είχε κάνει λόγο για τη δημιουργία μιας χαμένης γενιάς νέων ανέργων, οι οποίοι κινδυνεύουν να παγιδευτούν στη μακροχρόνια ανεργία... Στην έκθεση του ΟΟΣΑ υπήρχε η αναφορά ότι «η εκτίναξη της ανεργίας μπορεί να γίνει διαρθρωτικής φύσης»... Αυτές οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν και σε ορισμένες περιπτώσεις προς το χειρότερο.

4. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι το σημερινό διεθνές πλαίσιο ανταγωνιστικότητας, που καθορίζεται από τη δυναμική είσοδο της Κίνας, της Ινδία και της Βραζιλίας στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, θέτει και τους όρους μέσα στους οποίους μπορεί να κινηθεί η καπιταλιστική οικονομία σε κράτη της ΕΕ. Ετσι, λοιπόν, είναι καθαρό ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτή η περίοδος που μπορούσε η καπιταλιστική οικονομία ορισμένων ευρωπαϊκών κρατών να εξασφαλίζει και υψηλή κερδοφορία, ανταγωνιστική θέση και ταυτόχρονα να ασκεί πολιτική ορισμένων πιο εκτεταμένων «παροχών» προς τους εργαζόμενους. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να περιμένουν επιστροφή δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

5. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η καπιταλιστική ανάκαμψη, η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι ο προθάλαμος, η εισαγωγή, για μια νέα καπιταλιστική κρίση. Γιατί; Η κρίση γεννιέται από την ίδια τη φυσιολογική λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι η «επιτυχία» του που εκφράζεται με την υπερσυσσώρευση κερδών και κεφαλαίου που οδηγεί στην αποτυχία του, δηλαδή την αδυναμία επαρκώς κερδοφόρων επενδύσεων. Ετσι, αργά ή γρήγορα, μια νέα οικονομική κρίση θα χτυπήσει και πάλι το λαό, θα του στερήσει ακόμα περισσότερα απ' όσα ήδη έχει χάσει. Για να περιμένει και πάλι μια νέα «ανάκαμψη», σε έναν ατέλειωτο φαύλο κύκλο. Θα κάνουν, λοιπόν, διαρκώς θυσίες οι εργαζόμενοι για να ξαναπηγαίνουν στα ίδια και τα ίδια;

Η ώρα της πράξης και της κρίσης

Η ώρα της πράξης και της κρίσης

Ερχεται η ώρα που τελειώνουν τα λόγια, τα ψέματα και ο καθένας κρίνεται με βάση τις πράξεις του, όχι απ' αυτά που λέει αλλά απ' αυτά που κάνει. Οσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να παρατείνει την περίοδο των λόγων, των υποσχέσεων, των ψεύτικων ελπίδων με διάφορα επικοινωνιακά παιχνίδια, η ώρα της πράξης και κατά συνέπεια της κρίσης έχει ήδη ξεκινήσει.

Το δίλημμα

Κάθε πολιτική δύναμη, κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να κρίνεται από ένα και μόνο ζήτημα: Πώς τοποθετείται, ποια θέση παίρνει σε ένα δίλημμα που είναι καθοριστικό, το κύριο ζήτημα που διατρέχει όλες τις κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις: Ποια συμφέροντα στηρίζει, του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων ή των εργαζομένων, των φτωχών επαγγελματιών, των φτωχών αγροτών, των γυναικών και των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, δηλαδή του λαού; Να στηρίζει και τα δύο δεν γίνεται.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συνεργασίας) ήταν αντιλαϊκές όχι επειδή ήταν ανίκανες στη διαχείριση, όχι επειδή τα στελέχη τους ήταν διεφθαρμένα, αλλά μόνο και μόνο επειδή σ' αυτό το δίλημμα είχαν τοποθετηθεί σαφώς με το κεφάλαιο και τα μονοπώλια. Προσπαθώντας βεβαίως να πείσουν τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ότι η ευημερία του κεφαλαίου είναι μονόδρομος για την ευημερία του λαού. Τι ήταν (είναι) άλλωστε τα μνημόνια: Ο τρόπος με τον οποίο το κεφάλαιο φόρτωσε τα βάρη της οικονομικής κρίσης στο λαό, μιας κρίσης που έφεραν η δική του δίψα για όλο και μεγαλύτερο κέρδος, ο ανταγωνισμός, η αναρχία της παραγωγής, τα μεγάλα κέρδη και οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης των προηγούμενων χρόνων, μια κρίση που βρίσκεται στο DNA του καπιταλισμού.
Αλλωστε, το μνημόνιο περιλαμβάνει στόχους - πολιτικές που υπήρχαν στα κιτάπια της ΕΕ ήδη από τη δεκαετία του 1990. Γι' αυτό και είναι κοροϊδία τα περί εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο.
Αν θέλουν να εξετάσουν και να αναζητήσουν ευθύνες για την κρίση και το μνημόνιο πρέπει να «δικάσουν» όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό (ένα μεγάλο τμήμα από αυτό βρίσκεται όμως στα κόμματα που κυβερνάνε σήμερα, στον ΣΥΡΙΖΑ και στους ΑΝΕΛ κ.ά.). Θα πρέπει να «δικάσουν» όλους όσοι στήριξαν τη στρατηγική του κεφαλαίου για ένταξη στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη, ψήφισαν ή ανέχτηκαν τις διάφορες Συνθήκες της ΕΕ, τις αντιλαϊκές στρατηγικές της, από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι σήμερα, και σε αυτούς όμως περιλαμβάνεται επίσης ένα μεγάλο τμήμα των σημερινών κυβερνητικών κομμάτων. Θα πρέπει να ζητήσουν ευθύνες από τα συνδικαλιστικά στελέχη που όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν κήρυκες της «κοινωνικής ειρήνης» και του «κοινωνικού διαλόγου» στηρίζοντας την «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας, αλλά και τα στελέχη της Τοπικής Διοίκησης σε δήμους και νομαρχίες που προώθησαν στην πράξη τις στρατηγικές του κεφαλαίου και της ΕΕ. Θα πρέπει όμως πρώτα απ' όλα να δικάσουν και να αποδώσουν ευθύνες στους μεγαλοβιομήχανους, στους εφοπλιστές, στους μεγαλεμπόρους, στους μετόχους μονοπωλιακών επιχειρήσεων, στους τραπεζίτες, στο σύνολο του κεφαλαίου της χώρας. Γι' αυτό ουσιαστικά η κίνηση αυτή αποτελεί ένα τέχνασμα για να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος από την πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα

Η πραγματικότητα είναι πως και αυτή η κυβέρνηση πολιτεύεται απαντώντας στο δίλημμα που προαναφέραμε υπέρ του κεφαλαίου. Η διαφορά με τους προηγούμενους είναι ότι ψεύδεται πως μπορεί να εξυπηρετεί ταυτόχρονα και το κεφάλαιο και το λαό. Πράγμα που δεν μπορεί να γίνει. Πολύ απλά γιατί όπως το κεφάλαιο φόρτωσε την κρίση στις πλάτες του λαού έτσι και ο στόχος της περίφημης ανάκαμψης φορτώνεται στις ίδιες πλάτες. Αφού η ανάκαμψη των επενδύσεων και των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων προϋποθέτει οι εργαζόμενοι να ζουν με τσακισμένα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, με υποβαθμισμένες ανάγκες. Αυτή η αλήθεια κρύβεται από όλα τα κόμματα που στηρίζουν το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους. Με δεδομένο μάλιστα ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί η περίοδος που για διάφορους λόγους (άλλη φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης, διαφορετικός διεθνής συσχετισμός δύναμης κ.ά.) το κεφάλαιο μπορούσε και να αυγατίζει τα κέρδη του και να δίνει και κάτι παραπάνω στους εργαζόμενους.
Το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται γιατί και προεκλογικά σημείωνε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πολιτευτεί έτσι ως κυβέρνηση. Το προέβλεψε και «έπεσε μέσα» «διαβάζοντας» πίσω από τις γραμμές, πίσω από την προπαγάνδα τις διακηρύξεις, τα συνθήματα και την καλλιέργεια ελπίδων και προσδοκιών. Σημείωνε π.χ. ότι στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης η μια σελίδα περιείχε ορισμένες υποσχέσεις για την ακραία φτώχεια, πολύ πίσω βεβαίως από τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, καλλιεργώντας προσδοκίες για ανάκτηση απωλειών, στη «διπλανή» όμως σελίδα περιείχε τέτοιες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις προς το κεφάλαιο που η εφαρμογή τους ακύρωνε ακόμα και αυτές τις λίγες υποσχέσεις για το λαό.
Ομως, κυρίως το προέβλεψε επειδή η ιστορική πείρα στην Ελλάδα και διεθνώς έχει δείξει το εξής: Μια κυβέρνηση που πολιτεύεται με τα μονοπώλια, τους επιχειρηματικούς ομίλους να κάνουν κουμάντο στην οικονομία, ενταγμένη μέσα στο πλαίσιο των σάπιων θεσμών του σημερινού κράτους, της εξουσίας των μονοπωλίων αλλά και ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, δεν είναι δυνατόν να πολιτευτεί αλλιώς, ανεξάρτητα από διακηρύξεις, ακόμα και προθέσεις.
Γι' αυτό άλλωστε ως ΚΚΕ έχουμε δηλώσει ότι δεν πρόκειται να πάρουμε μέρος ή να στηρίξουμε τέτοιες κυβερνήσεις, ότι τέτοιες κυβερνήσεις δεν μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για τη χειραφέτηση των εργαζομένων, για αλλαγή των συσχετισμών, για πραγματικές ανατροπές. Αντίθετα, οδηγούν στη χειραγώγηση και την ενσωμάτωση.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φίλης το δήλωσε την προηγούμενη βδομάδα, το επανέλαβε και πριν από 2 - 3 μέρες: «Είμαστε στην κυβέρνηση, όχι στην εξουσία, δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε τους διοικητές των νοσοκομείων γιατί υπάρχουν 5ετή συμβόλαια».
Ακριβώς αυτό λέμε και εμείς, ότι μια κυβέρνηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά όργανο της αστικής εξουσίας, δεμένη με δεσμεύσεις, συμβόλαια, υποχρεώσεις απέναντι στο κεφάλαιο, απέναντι στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που συμμετέχει. Γι' αυτό και δεν μπορεί να μπει στην υπηρεσία των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, όπως και αν αυτή ονομάζεται. Οταν δηλώνεις ότι «το κράτος έχει συνέχεια» σημαίνει ότι συνεχίζεις με βάση τις δεσμεύσεις αυτού του πλαισίου, τις αποδέχεσαι και τις υπηρετείς. Σκεφθείτε για τι ανατροπή μιλάμε που ούτε οι διοικητές των νοσοκομείων δεν μπορούν να αλλάξουν!
Αυτά βεβαίως ο Φίλης δεν τα λέει σε κρίση ειλικρίνειας αλλά για να δικαιολογήσει το ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να τηρήσει τις προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει στους εργαζόμενους. Ομως, όσον αφορά το κεφάλαιο δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο, ότι δηλαδή αθετεί υποσχέσεις και δεσμεύσεις. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:
Τι διαπραγματεύεται η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες; Οχι βεβαίως για αύξηση των μισθών, των συντάξεων, για νέα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, για δημόσια δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια κ.λπ. Ζητάει να χαλαρώσει λίγο η αυστηρότητα στην Ευρωζώνη, να ρυθμιστούν οι δόσεις αποπληρωμής του χρέους, για να εξασφαλιστεί χρήμα που θα πάει στο κεφάλαιο για επενδύσεις. Γιατί χωρίς κρατικό χρήμα, βγαλμένο και αυτό από τις τσέπες του λαού μέσω των φόρων, επενδύσεις δεν γίνονται.
Τι υπέγραψε η συγκυβέρνηση στις 20 Φλεβάρη και επιβεβαίωσε στα επόμενα συμβούλια; Οτι όλοι οι αντεργατικοί - αντιλαϊκοί νόμοι που αποφασίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια θα μείνουν ως έχουν. Γιατί όλα αυτά είναι προαπαιτούμενα για τη λεγόμενη ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Τι έκανε η κυβέρνηση για το γεγονός ότι δεν έχουν χρήμα τα κρατικά ταμεία; Εβαλε χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία, στα αποθεματικά και διαθέσιμα στους δημόσιους οργανισμούς, στον ΟΑΕΔ, στον ΟΠΕΚΕΠΕ κ.α. Χρήματα βγαλμένα από τις τσέπες του λαού, ενώ βεβαίως δεν πείραξε ούτε ευρώ από τα κέρδη του κεφαλαίου.
Τι έκανε επίσης η κυβέρνηση για να μαζέψει λεφτά; Κάλεσε το λαό πατριωτικά να πληρώσει και να ρυθμίσει όλα τα αντιλαϊκά χαράτσια και τους φόρους, σχεδιάζει να καταργήσει φοροαπαλλαγές που αφορούν το λαό ενώ την ίδια στιγμή εξασφαλίζει φορολογική αμνηστία στο κεφάλαιο και μάλιστα από πρόστιμα για παραβάσεις φοροδιαφυγής, λαθρεμπορίου κ.λπ.!
Τι άλλο κάνει για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων; Χώνει τη χώρα βαθιά στις οξυμένες αντιθέσεις ανάμεσα σε μεγάλες καπιταλιστικές χώρες, σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Βάζει το λαό στο πεδίο βολής αντιπαραθέσεων, ανοίγοντας σε όλους πόρτες για ιδιωτικοποιήσεις σε υποδομές, εκμεταλλεύσεις φυσικού πλούτου, διαδρομών μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. Ετοιμάζεται να συμμετάσχει με όλα τα μέσα σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Μ. Ανατολή.

Ποια πρέπει να είναι η στάση των εργαζομένων, του λαού;

Πρέπει λοιπόν μαζί με τα ψέματα και τα λόγια να τελειώσουν και η υπομονή, η ανοχή, η εμπιστοσύνη, η αναμονή, η απάθεια απέναντι στην κυβέρνηση, ανεξάρτητα από το τι έκαναν στις εκλογές.
Ενας δρόμος υπάρχει. Αυτός της συσπείρωσης και της οργάνωσης μέσα από τα συνδικάτα, τα σωματεία των ΕΒΕ, των συνταξιούχων, τους συλλόγους αγροτών, τους συλλόγους γυναικών, τις Λαϊκές Επιτροπές. Ενας δρόμος που δείχνουν όλοι όσοι ήδη κινητοποιούνται, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, ΕΒΕ, εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, όσοι δεν κάθονται στα αυγά τους. Εκεί βρίσκεται η δύναμη των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Μόνο έτσι μπορούμε να παλέψουμε για να ανακτήσουμε όλα όσα χάσαμε την περίοδο της κρίσης, να παλέψουμε ενάντια στην επίθεση της εργοδοσίας που τίποτα δεν την εμποδίζει να προχωρά σε διαθεσιμότητες, μειώσεις μισθών, απολύσεις κ.λπ. Μόνο έτσι μπορούμε να απορρίψουμε τους νέους «κοινωνικούς διαλόγους» που φαίνεται ότι στήνονται με πρωτοβουλία του υπουργείου Εργασίας.
Μόνο έτσι μπορούμε να αντιπαρατεθούμε με το σύνολο του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου που συνεχίζει να ισχύει και να αποτελεί όπλο των επιχειρηματικών ομίλων ενάντια στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, να διεκδικήσουμε το ξήλωμά του γιατί αλλιώς είναι αδύνατον να ανακουφιστεί η εργατική - λαϊκή οικογένεια. Να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη απέναντι σε αυτούς που βιώνουν πιο οξυμένα τις επιπτώσεις της φτώχειας. Να απορρίψουμε την προσπάθεια το εργατικό κίνημα να γίνει βαστάζος της κυβερνητικής πολιτικής.
Πολύ περισσότερο όμως για να διεκδικήσουμε όλα όσα δικαιούμαστε με βάση τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, που όμως δεν χωράνε μέσα στα στενά πλαίσια των συμφερόντων του κεφαλαίου, στους σχεδιασμούς της ΕΕ. Αντικειμενικά, για να ζήσει ο λαός με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του πρέπει να έρθει σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.
Γι' αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να συσπειρωθούν με το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που έχει γραμμή στην κατεύθυνση της ρήξης. Που δίνει όλες του τις δυνάμεις προκειμένου να ανασυγκροτηθεί, να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα και για τη συγκρότηση της συμμαχίας ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα των αστικών κέντρων και της υπαίθρου σε γραμμή σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τα μονοπώλια.
Που προβάλλει την προοπτική της εργατικής - λαϊκής εξουσίας ως μοναδικής ρεαλιστικής διεξόδου για το λαό. Μια εξουσία που δεν αποτελεί «συνέχεια» της προηγούμενης, δεν θα δεσμεύεται από τις αποφάσεις, τους θεσμούς και τις συμμαχίες του κεφαλαίου, αλλά θα λειτουργεί με κριτήριο τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, θα βασίζεται σε εργατικούς - λαϊκούς θεσμούς και όχι στους σημερινούς αντιλαϊκούς και σάπιους θεσμούς του κράτους των μονοπωλίων και του αστικού πολιτικού συστήματος.
Μια τέτοια εξουσία μπορεί να κάνει λαϊκή περιουσία τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, τα λιμάνια, τις υποδομές, τα πλοία, ό,τι «παράγει» και ό,τι «παράγεται» και σχεδιάζοντας έτσι όλη την οικονομία, οργανώνοντας την παραγωγή με σκοπό την ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Ετσι θα μπουν οι βάσεις για να αντιμετωπιστεί η φτώχεια, να περάσει στην ιστορία η ανεργία, να εξαφανιστούν οι κρίσεις.
Μια τέτοια εξουσία μπορεί να σπάσει τις δεσμεύσεις της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στις λυκοσυμμαχίες, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, να μην αναγνωρίσει και να διαγράψει μονομερώς όλο το χρέος, απαλλάσσοντας το λαό.

Ελιγμοί ενίσχυσης στους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς με θύμα το λαό

Ελιγμοί ενίσχυσης στους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς με θύμα το λαό

Το μισό δισ. δολάρια που προϋπολόγισε η συγκυβέρνηση για τον εκσυγχρονισμό αεροσκαφών για τις «ΝΑΤΟικές ανάγκες επιτήρησης της Ανατολικής Μεσογείου», επιβεβαιώνει την ενεργό εμπλοκή της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή

Η «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» και «στρατιωτική διπλωματία» που ασκεί η συγκυβέρνηση, διατηρώντας βέβαια τον ευρωατλαντικό της προσανατολισμό, η αξιοποίηση των «γεωστρατηγικών πλεονεκτημάτων» της χώρας αφορούν αποκλειστικά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Την επέκταση των διαύλων συνεργασίας ανάμεσα στους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους και αυτούς άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, εμπλέκοντας το λαό σε άκρως επικίνδυνους σχεδιασμούς.
Η εμπλοκή αυτή βαθαίνει ανησυχητικά, για λογαριασμό των ντόπιων μονοπωλίων, τα οποία τα τελευταία χρόνια είδαν τη θέση τους στην ευρύτερη περιοχή να εξασθενεί συγκριτικά, π.χ., με τη θέση της Τουρκίας. Κατάσταση που καίγονται να διορθώσουν.
Οι πραγματικές αιτίες της εξασθένισης αυτής (όπως αποτυπώνεται και στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο, μαζί με τις βλέψεις και τις κινήσεις του εγχώριου κεφαλαίου) βρίσκονται στις πολύμορφες συνέπειες της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, ως αποτέλεσμα και της πορείας ενσωμάτωσης στην ΕΕ - Ευρωζώνη και γενικότερα στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα. Η οικονομική καπιταλιστική κρίση όξυνε ακόμα περισσότερο αυτήν την πραγματικότητα...

Κινήσεις για Βαλκάνια και Ασία

Ωστόσο ακόμα και τώρα, στο πλαίσιο ακριβώς της ανισόμετρης ανάπτυξης, ο ελληνικός καπιταλισμός διατηρεί και προσπαθεί να ενισχύσει παραπέρα την θέση του στα Βαλκάνια, που μετά την καπιταλιστικοποίησή τους. Τα ελληνικά μονοπώλια κατέχουν σημαντικές θέσεις σε Ρουμανία και Βουλγαρία, αποτελούν το μεγαλύτερο ξένο επενδυτή στην Αλβανία. Διόλου τυχαία, την Τρίτη, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Ευ. Τσακαλώτος συναντήθηκε με τον Αλβανό πρέσβη στην Αθήνα D. Dervishi, ο οποίος χαρακτήρισε την Ελλάδα «στρατηγικό εταίρο» και «γειτονική χώρα ζωτικής σημασίας για την Αλβανία». Ο, δε, Τσακαλώτος υπενθύμισε ότι η Ελλάδα «είναι διαχρονικά ο σημαντικότερος επενδυτής στην Αλβανία».
Ταυτόχρονα, οι σχεδιασμοί της αστικής τάξης προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη γεωγραφική θέση της Ελλάδας ως πλησιέστερου θαλάσσιου ευρωπαϊκού προορισμού για τα κράτη της Ασίας (Κίνα, Ινδία κλπ.), καθώς και τη διεύρυνση της ΕΕ σε χώρες της βαλκανικής, που διασφαλίζει την απρόσκοπτη χερσαία μεταφορά εμπορευμάτων από τα λιμάνια της Ελλάδας στην ευρωενωσιακή αγορά, στην παραδουνάβια ζώνη και τις αγορές της πρώην ΕΣΣΔ. Γι' αυτό δίνει έμφαση στη διαμόρφωση στρατηγικών λιμένων διαμετακόμισης (ΟΛΠ, ΟΛΘ, Πάτρας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου). Τη διαχείρισή τους διεκδικούν διεθνείς μονοπωλιακοί όμιλοι (π.χ., στον Πειραιά, μεταξύ άλλων, η COSCO, στη Θεσσαλονίκη οι Ρώσοι), ενώ η κυβέρνηση μεθοδεύει και την παραχώρηση του σιδηροδρομικού δικτύου, σε ένα ολοκληρωμένο πακέτο «συνδυασμένων μεταφορών» (μαζί με τον κλάδο της λεγόμενης «εφοδιαστικής αλυσίδας» - logistics) για τα εμπορεύματα των μονοπωλίων.
Τα σχέδια αυτά βέβαια βρίσκουν αντίδραση στην ΕΕ, ακριβώς στο πλαίσιο των αντιθέσεων με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για την πίτα των αγορών και τον έλεγχο στρατηγικής σημασίας υποδομών μέσα στο έδαφος της Ευρωζωνης. Στις 23 Μάρτη, για παράδειγμα, δημοσιοποιήθηκε απόφαση της ΕΕ, η οποία χαρακτηρίζει ως «παράνομες κρατικές ενισχύσεις» τις ευνοϊκές φορολογικές ρυθμίσεις, οι οποίες προβλέπονται στη συμφωνία της παραχώρησης της προβλήτας ΙΙ του ΟΛΠ στην COSCO. Κατά την Κομισιόν, οι ρυθμίσεις αυτές προσφέρουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στη ΣΕΠ (θυγατρική που έχει συστήσει η COSCO για να παραλάβει την προβλήτα) και ζητά από την κυβέρνηση να ανακτήσει τα σχετικά ποσά.

Το εφοπλιστικό κεφάλαιο σε θέση ισχύος

Σημαντικότατο ρόλο στα σχέδια των ντόπιων μονοπωλίων παίζει και ο «ελληνόκτητος» στόλος που, μεταξύ άλλων, διακινούσε και εξακολουθεί να διακινεί σημαντικό μέρος των θαλάσσιων μεταφορών εμπορευμάτων και πετρελαίου προς τις ΗΠΑ. Αλλωστε, το εφοπλιστικό κεφάλαιο αποτελεί το μοναδικό τμήμα του εγχώριου κεφαλαίου που διαπραγματεύεται από θέση ισχύος μέσα στην ΕΕ και έχει προνομιακούς οικονομικούς δεσμούς με ΗΠΑ και Βρετανία.
Η σημασία του «ελληνόκτητου» στόλου είναι αλληλένδετη με την οξυμένη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο των πηγών και δρόμων μεταφοράς της ενέργειας, των πηγών νερού, των θαλάσσιων διαδρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, με χαρακτηριστικές εστίες έντασης την Κασπία, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μ. Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο, την Αφρική, τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και την Αρκτική.
Στο πλαίσιο αυτής της διαπάλης, σήμερα αναδιατάσσονται ιμπεριαλιστικοί άξονες για τον έλεγχο αγορών και εδαφών, δυναμώνει ο κίνδυνος πιο γενικευμένων περιφερειακών συγκρούσεων, ακόμα και ενός γενικότερου ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Ενοπλες Δυνάμεις «ετοιμοπόλεμες» για τα σχέδια του κεφαλαίου

Αποφασισμένη να «παίξει» με τη «φωτιά» προκειμένου να πετύχει τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση, η ελληνική αστική τάξη «διαφημίζει» στους ευρωατλαντικούς «εταίρους» την ετοιμότητα και διαθεσιμότητα των Ενοπλων Δυνάμεων της χώρας να αναλάβουν ακόμα πιο ενεργό ρόλο στα επικίνδυνα σχέδιά τους.
Χαρακτηριστική είναι η απόφαση της κυβέρνησης να προϋπολογίσει μισό δισ. δολάρια για εκσυγχρονισμό πέντε αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας «P-3 Orion» του Πολεμικού Ναυτικού, με εργολάβο την αμερικανική εταιρεία «Lockheed Martin». Οπως διατείνεται η ίδια η κυβέρνηση, «το κάθε αεροσκάφος "P-3" μπορεί να πετά επί 12 ώρες συνεχώς και να ελέγχει τεράστιες περιοχές του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Τι ελέγχει; Από κινήσεις υποβρυχίων και πλοίων μέχρι μεταναστευτικές ροές, κλπ. Το θέμα δεν είναι κυρίως "ελληνικό" αλλά ΝΑΤΟικό. Το NATO θέλει κάθε μέρα για τις δικές του ανάγκες εναέρια επιτήρηση σε Αιγαίο και νοτιοανατολική Μεσόγειο. Χωρίς αεροπλάνα αυτό δεν μπορούσε να γίνει σωστά».
Στην ίδια βάση, στο ΓΕΝ έχουν καταλήξει ότι προς έλεγχο των διαύλων στην Ανατολική Μεσόγειο είναι απαραίτητη η προμήθεια υποβρυχίων. Ενδεικτική, άλλωστε, ήταν η πρεμούρα των κυβερνήσεων (πριν από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τώρα ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) να ολοκληρώσουν τις εργασίες στα τέσσερα υποβρύχια που ...αράχνιαζαν προηγούμενα στο ναυπηγείο Σκαραμαγκά, εντάσσοντάς τα τάχιστα στη δύναμη του στόλου, όπως και στις πυραυλάκατους που χτίζονται στο ναυπηγείο Ελευσίνας.
Με τις ίδιες κατευθύνσεις, στο ΓΕΕΘΑ μελετάται η υπεράσπιση από μάχιμες δυνάμεις ενεργειακών υποδομών, όπως θαλάσσιες πλατφόρμες άντλησης καυσίμου.
Ταυτόχρονα, στην κυβέρνηση αναμένουν την έναρξη πολεμικών στρατιωτικών επιχειρήσεων της λυκοσυμμαχίας στον άξονα από Λιβύη ως Συρία και Ιράκ, με αφορμή τη δράση των «τζιχαντιστών». Εξ ου και ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, συναντήθηκε την Τετάρτη με τον πρέσβη της Ιταλίας στην Ελλάδα, με τον οποίο συζήτησαν «και θέματα που αφορούν τη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ ενόψει των εξελίξεων στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή».
Η κυβέρνηση δείχνει έτοιμη να συνδράμει αυτές τις επιχειρήσεις, παραχωρώντας, π.χ., τη βάση της Σούδας (κρίσιμη υποδομή προς υποστήριξη αεροναυτικών επιχειρήσεων), προσδοκώντας ανταλλάγματα από ΗΠΑ και ΕΕ.

Σχέσεις αντιφατικού χαρακτήρα με την τουρκική αστική τάξη

Βέβαια, η στρατηγική της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή έχει ως αποτέλεσμα σχέσεις αντιφατικού χαρακτήρα, ανταγωνισμού και συνεργασίας με την αστική τάξη της Τουρκίας, η οποία επιδιώκει να αξιοποιήσει προς όφελός της τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μεταξύ του ευρωατλαντικού άξονα και του άξονα Ρωσίας - Κίνας - Ιράν στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και τις υπαρκτές αντιθέσεις στο εσωτερικό κάθε άξονα (π.χ., ΗΠΑ - Ισραήλ, με αφορμή τη διαφαινόμενη προσέγγιση ΗΠΑ - Ιράν).
Για παράδειγμα, την Τετάρτη σημειώθηκε νέα υπέρπτηση τουρκικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά, από τις αρκετές που σημειώνονται τελευταία, καθώς η τουρκική προκλητικότητα κλιμακώνεται εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου.
Μία μόλις μέρα νωρίτερα, την Τρίτη, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς συναντιόταν με τον Τούρκο υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Β. Μποζκίρ στη Βουδαπέστη, σε Πενταμερή Υπουργική Συνάντηση (συμμετείχαν και οι ΥΠΕΞ Ουγγαρίας, Σερβίας και ΠΓΔΜ) με αντικείμενο το στρώσιμο αγωγών καυσίμου στα εδάφη τους με κατεύθυνση τις «αγορές» στα βόρεια και δυτικά τους, λειτουργώντας ως «εναλλακτική» στο «Βόρειο Διάδρομο» που διέρχεται από τη Γερμανία. Στο θέμα αναφέρθηκε την Τετάρτη και ο Αλ. Τσίπρας από τη Μόσχα, μιλώντας για έναν ελληνικό αγωγό που θα στρωθεί ως συνέχεια του σχεδιαζόμενου αγωγού «Turkish stream».
Και μόνο αυτή η εικόνα, με κοινά επιχειρηματικά σχέδια, από τη μια, και τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, από την άλλη, αναδεικνύει τις αντιφατικές σχέσεις, συμβιβασμών και ανταγωνισμού, που αναπτύσσουν οι αστικές τάξεις των δύο χωρών...

Στο σταυροδρόμι των αγωγών

Ειδικά για τους αγωγούς μεταφοράς καυσίμου, πρέπει να σημειώσουμε πως οι σχεδιασμοί της αστικής τάξης λαμβάνουν υπόψη τη σημασία που έχει για την ΕΕ (παρά τις πιο μακροπρόθεσμες προσπάθειες «απεξάρτησης» των ευρωενωσιακών μονοπωλίων από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες) η προμήθεια φτηνού καυσίμου από τη Ρωσία, καθώς και την επιδίωξη της Ρωσίας να ισχυροποιήσει τη θέση της στον ενεργειακό τομέα της ευρωενωσιακής αγοράς. Εξ ου και η ελληνική αστική τάξη προσπαθεί να «παίξει» στα σχέδια κατασκευής αγωγών μεταφοράς του, ήδη από την εποχή του πολυθρύλητου «αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης».
Εδώ, βέβαια, πρέπει να αξιολογήσει και τα σχέδια των ΗΠΑ, τα οποία, αφενός, προκρίνουν ανοιχτά τη μεταφορά αζέρικου αερίου ώστε να αποδυναμώσουν τη Ρωσία ως αναδυόμενη καπιταλιστική δύναμη, ταυτόχρονα ωστόσο, εν μέσω οξυμένων ενδοαστικών ανταγωνισμών και εντός του ευρωατλαντικού άξονα, ενδεχομένως να προκρίνουν ίσως μια μερική και ελεγχόμενη ροή ρωσικού καυσίμου προς την Ευρώπη μέσω του περιλάλητου «Νοτίου διαδρόμου», προς αποδυνάμωση του «Βορείου διαδρόμου» που διέρχεται από τη Γερμανία και αποτελεί κυρίαρχο συνδετικό κρίκο της ρωσικής αστικής τάξης με τη γερμανική και μέσο παραπέρα ισχυροποίησης της τελευταίας.

Επιχείρηση αναβάθμισης και με τα κοιτάσματα

Αλλωστε, ταυτόχρονα με το περιλάλητο άνοιγμα της ελληνικής αστικής τάξης στη Μόσχα, «έτρεξαν» και οι προσκλήσεις της ελληνικής κυβέρνησης στους Αμερικανούς για «μία GtoG (government to government agreement, σ.σ. απευθείας συμφωνία κυβερνήσεων) με τις ΗΠΑ ώστε να υπάρχει συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου».
«Είναι αντιληπτό ότι αν προχωρήσουμε σε μια συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου με ποσοστό 70-30, αυτό θα οδηγήσει σε μια γραμμή χρηματοδότησης που θα μας απαλλάξει από πολλά προβλήματα» ανέφερε στα τέλη Μάρτη από τη Νέα Υόρκη ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος.
Και πρόσθεσε: «Πρέπει οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ να γίνουν ακόμη πιο στενές. Και επειδή ακούγονται διάφορα και γράφονται διάφορα (σ.σ: ενόψει και της επίσκεψης Τσίπρα στη Μόσχα), μη φοβάστε, η Ελλάδα δεν αλλάζει κατεύθυνση. Και βεβαίως η Ελλάδα έχει και άλλους συμμάχους, αλλά οι προτεραιότητες είναι αυτές, οι οποίες επιλέχθηκαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια».
Μέσα στην περασμένη βδομάδα, μάλιστα, ο Π. Καμμένος, επιχειρώντας να «τεκμηριώσει» παραπέρα την παραπάνω πρόταση, τόνισε τη δυνατότητα των ΗΠΑ για «στρατηγική κάλυψη των δυνατοτήτων τους» και με «στρατιωτικά μέσα»...

Και άλλες αντιφάσεις

Οι αντιφάσεις εξάλλου δε χαρακτηρίζουν μόνο τις σχέσεις που αναπτύσσονται με την Τουρκία. Αξονας της εξωτερικής πολιτικής, τόσο της τωρινής όσο και της προηγούμενης συγκυβέρνησης, είναι η επιλογή στρατηγικής συνεργασίας με Ισραήλ και Αίγυπτο.
Αυτό το νόημα είχε η Σύνοδος Κορυφής Ελλάδας, Αιγύπτου και Κύπρου το Νοέμβρη 2014 στο Κάιρο, παρουσία του τότε πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά, προς προώθηση των «μπίζνες» του κεφαλαίου σε Ενέργεια, διαμετακομιστικό εμπόριο, τουρισμό και ναυτιλία.
Αυτό το νόημα είχαν οι δηλώσεις Καμμένου στη Νέα Υόρκη: «Τώρα, είναι ώρα για επέκταση του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας - Κύπρου και με το Ισραήλ (...) Γιατί να μη δώσουμε εναέριο χώρο, αυτό που χρειάζεται το Ισραήλ απ' την Ελλάδα; Από το Ισραήλ στην Κύπρο και μέχρι την Κρήτη. Γιατί να μην υπάρχουν συμφωνίες προστασίας της μεγάλης οικονομικής ζώνης, στον ορισμό της οποίας θα προχωρήσουμε και στην Ελλάδα;» διερωτήθηκε.
Ωστόσο, αυτά τα περί Ισραήλ λέχθηκαν ενώ λίγες μέρες νωρίτερα τριμελής κυβερνητική αποστολή, με επικεφαλής τον οικονομικό σύμβουλο του ΥΠΕΞ Γ. Τσίπρα (συγγενής του πρωθυπουργού), μετέβη κατά πληροφορίες στο Ιράν, όπου είχε διαβουλεύσεις με αξιωματούχους της Τεχεράνης, με αντικείμενο ενδεχόμενη ιρανική χρηματοδοτική βοήθεια προς την ελληνική κυβέρνηση...

Εγρήγορση και επαγρύπνηση

Σε αυτό το σύνθετο παζλ, όπου συγκρούονται ανηλεώς μεταξύ τους συμφέροντα από ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Τουρκία, Ισραήλ, Ιράν κ.ά., συγκρούσεις που έχουν πάρει ανοικτά μορφή πολεμικών επιχειρήσεων, π.χ., στην Ουκρανία, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, ο λαός όχι απλά δεν πρέπει να ταυτιστεί με την προπαγάνδα της κυβέρνησης και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όχι απλά δεν πρέπει να στηρίξει τα ανοίγματα και τα παιχνίδια που κάνουν με τα κάθε λογής ιμπεριαλιστικά κέντρα αλλά, αντίθετα, να βρίσκεται σε εγρήγορση και επαγρύπνηση.
Γιατί, ανεξάρτητα από το ποια μονοπώλια θα βγουν κερδισμένα από τους σφοδρούς ανταγωνισμούς που βρίσκονται σε εξέλιξη ανάμεσα στα ισχυρότερα καπιταλιστικά κέντρα, ανεξάρτητα από το πόσο ωφελημένη θα βγει η εγχώρια αστική τάξη που προσέρχεται σαν την αλεπού στο παζάρι, ο λαός που εμπλέκεται όλο και βαθύτερα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς είναι αυτός που θα βγει σίγουρα ζημιωμένος...