Θυμάστε τον Πολέτι;…

Θυμάστε τον Πολέτι;…

    Η στήλη, προς χάρη της καλής διάθεσης και της ανάγκης να χαμογελάσει λιγουλάκι το χειλάκι μας, παραχωρεί σήμερα τη θέση της στον Διονύση Χαριτόπουλο.
    Ο συγγραφέας ρωτήθηκε πριν από λίγες μέρες πως βλέπει την κυβέρνηση. Η απάντησή του μπορεί να μην τονώνει το ηθικό εκείνων που προσδοκούν από την διαπραγματευτική δεινότητα των κυβερνώντων, ωστόσο υπήρξε απροσδόκητη και η περιγραφή σπαρταριστή:



email: mpog@enikos.gr    

-Αμερικανοκίνητο πραξικόπημα και στην FIFA;

 -Αμερικανοκίνητο πραξικόπημα και στην FIFA;

Οι μπάλες του επόμενου Μουντιάλ. Και σε ό,ποιον αρέσει...

Νέο πεδίο ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης απειλεί να γίνει η έρευνα σε βάρος της FIFA: Ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν καταφέρθηκε εναντίον των ΗΠΑ για την υποκίνηση της έρευνας, λέγοντας ότι αποτελούν «άλλη μία απόπειρα να επεκτείνουν τη δικαιοδοσία τους στο εξωτερικό».

Ο Πούτιν υποστήριξε πως στόχος των ΗΠΑ είναι «να αποτρέψουν την επανεκλογή» του Μπλάτερ στην ηγεσία της FIFA, σημειώνοντας πως «σε βάρος του είχε ασκηθεί πίεση να μην δοθεί το Μουντιάλ στη Ρωσία».

Νωρίτερα την έντονη ενόχληση του εξέφρασε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών το οποίο υποστήριξε και αυτό πως η έρευνα αποτελεί «άλλη μία απόπειρα παράνομης εφαρμογής του αμερικανικού Δικαίου εκτός των συνόρων».

Το ρωσικό υπουργείο Αθλητισμού δεν βλέπει πάντως κίνδυνο για τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου.

Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι ανακατεύονται πέρα από αυτό που τους επιτρέπει η δικαιοδοσία τους με τη σύλληψη αξιωματούχων της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας FIFA στην Ελβετία.

«Αυτή είναι μία ακόμη καταφανής προσπάθεια (των Ηνωμένων Πολιτειών) να επεκτείνουν τη δικαιοδοσία τους σε άλλες χώρες», είπε ο Πούτιν.

Ο Πούτιν πρόσθεσε πως οι συλλήψεις ήταν μία «σαφής προσπάθεια» να εμποδιστεί η επανεκλογή του προέδρου της FIFA Σεπ Μπλάτερ και πως ο τελευταίος έχει την υποστήριξη της Ρωσίας.

Επί της "ηγεμονίας" του Μπλάτερ, η Ρωσία κατάφερε να εξασφαλίσει τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2018.

Επτά υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της FIFA συνελήφθησαν με κατηγορίες διαφθοράς που τους απήγγειλαν οι ΗΠΑ και αντιμετωπίζουν την έκδοσή τους από την Ελβετία.

Οι ελβετικές αρχές ανακοίνωσαν επίσης ότι θα διενεργήσουν ποινική έρευνα για την ανάθεση των επόμενων δύο Παγκοσμίων Κυπέλων το 2018 στη Ρωσία και το 2022 στο Κατάρ.

«Αν συνέβη κάτι, δεν συνέβη στο έδαφος των ΗΠΑ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν καμία σχέση με αυτό», είπε ο Πούτιν. «Αυτή είναι μία ακόμη καταφανής προσπάθεια (των Ηνωμένων Πολιτειών) να επεκτείνουν τη δικαιοδοσία τους σε άλλες χώρες».

Επικαλούμενος τις περιπτώσεις του πρώην συμβούλου των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ Έντουαρντ Σνόουντεν και του ιδρυτή των WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ, οι οποίοι έχουν αποφύγει τη δίωξη στις ΗΠΑ και κρύβονται στο εξωτερικό, ο Πούτιν αμφισβήτησε το δικαίωμα της Ουάσιγκτον να ζητήσει την έκδοση των αξιωματούχων της FIFA.

«Δυστυχώς, οι αμερικανοί εταίροι μας χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους για να ικανοποιήσουν τους εγωιστικούς σκοπούς τους και να διώξουν παράνομα ανθρώπους. Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο στην περίπτωση της FIFA, να είναι ακριβώς το ίδιο».

Ο ίδιος πρόσθσε πως ο επικεφαλής της FIFA Σεπ Μπλάτερ, ο οποίος είναι υποψήφιος για πέμπτη θητεία στο συνέδριο της FIFA που θα πραγματοποιηθεί στη Ζυρίχη αύριο, είχε δεχθεί πιέσεις να αφαιρέσει από τη Ρωσία το δικαίωμά της να φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018.

Οι ελβετικές αρχές συνέλαβαν στη Ζυρίχη εννέα μέλη της κορυφής της FIFA σε εκτέλεση εντάλματος των ΗΠΑ στην έρευνα για δωροδοκίες και διαφθορά. Υπό έρευνα δεν βρίσκεται ο πρόεδρός της Σεπ Μπλάτερ (που οδεύει προς επανεκλογή την Παρασκευή), αλλά βρίσκονται οι στενότεροι συνεργάτες του μεταξύ των συνολικά 14 ατόμων (με στελέχη εταιρειών) που συνελήφθησαν σε διάφορα σημεία.

Στη διπλή έρευνα εξετάζονται -από την πλευρά της ελβετικής Δικαιοσύνης- και υποθέσεις που αφορούν τις δύο επόμενες διοργανώσεις του Παγκόσμιου Κυπέλλου, το Μουντιάλ του 2018 στη Ρωσία και του 2022 στο Κατάρ.

Η Μόσχα γρήγορα εξέφρασε την αντίδρασή της: «Χωρίς να μπαίνουμε στις λεπτομέρειες των κατηγοριών, πρόκειται ξεκάθαρα για άλλη μία παράνομη εφαρμογή του αμερικανικού δικαίου εκτός των [αμερικανικών] συνόρων» ανέφερε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.

«Καλούμε ξανά την Ουάσινγκτον να σταματήσει τις προσπάθειες να αποδώσει δικαιοσύνη πολύ έξω από τα σύνορά της ακολουθώντας τις δικές τις νομικές διαδικασίες και να ακολουθήσει τις γενικώς αποδεκτές διεθνείς νομικές διαδικασίες» ανέφερε η ανακοίνωση.

Μεταξύ των συλληφθέντων δεν βρίσκονται ρώσοι αξιωματούχοι.

Από την πλευρά του ρωσικού υπουργείου Αθλητισμού, ο υπουργός Βιτάλι Μούτκο ανέφερε μιλώντας στο Reuters ότι «δεν βλέπει απειλή» στη διοργάνωση του επόμενου Μουντιάλ στη Ρωσία.

«Έχουν ήδη γίνει πολλές έρευνες» ανέφερε, λέγοντας πως η Μόσχα θα συμμορφωθεί με τις ελβετικές αρχές στην έρευνά τους για τα δύο επόμενα Μουντιάλ.

Ενδεικτικό του πώς γίνεται αντιληπτή η έρευνα στη Ρωσία είναι η παρουσίασή της -μάλλον συγκεχυμένη, μπλέκοντας την αμερικανική έρευνα με την ξεχωριστή έρευνα της ελβετικής εισαγγελίας- στα ρωσικά ΜΜΕ.
 

Ρεπόρτερ στο ρωσικό κανάλι Rossiya24 «εξήγησε» ότι η FIFA «είχε κάνει εσωτερική έρευνα για την ψηφοφορία που κατέληξε στην ανάθεση του Μουντιάλ στη Ρωσία και δεν βρήκε παρατυπίες, κι έτσι οι αμερικανικές αρχές αποφάσισαν να δράσουν χρησιμοποιώντας εκφοβισμό και εκβιασμό».

Αν κι ο ρώσος υπουργός Αθλητισμού Μούτκο απέρριψε ως εικασίες» το πολιτικό κίνητρο πίσω από την έρευνα, διάφοροι ρώσοι πολιτικοί δεν βρήκαν λόγο να είναι επιφυλακτικοί: «Η στόχευσή τους είναι ευρύτερη από το να μας πάρουν απλά το Μουντιάλ» είπε χαρακτηριστικά ο βουλευτής Νικολάι Λεβίτσεβ στο ρωσικό κανάλι NTV.

FIFA: Να αποσύρουν τις χορηγίες τους μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου απειλούν οι χορηγοί

Η εταιρεία οικονομικών υπηρεσιών Visa ενημέρωσε την FIFA ότι σκέφτεται να διακόψει τις χορηγίες προς την Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, αν δεν λάβει γρήγορα μέτρα για την αποκατάσταση της φήμης των αγώνων έπειτα από τη σύλληψη υψηλόβαθμων στελεχών της με τις κατηγορίες του εκβιασμού, της δωροδοκίας και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Εκτός όμως από τις αντιδράσεις των χορηγών, πληθαίνουν οι αντιδράσεις και από τον πολιτικό κόσμο.

Ο Τζον Ουίτινγκντεϊλ, ο υπουργός Πολιτισμού, Μέσων Ενημέρωσης και Αθλητισμού της Βρετανίας, δήλωσε την Πέμπτη ότι η FIFA χρειάζεται απαραιτήτως αλλαγή στην ηγεσία της.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση στο κοινοβούλιο ο ίδιος χρησιμοποίησε πολύ σκληρούς χαρακτηρισμούς για την Ομοσπονδία, την οποία χαρακτήρισε διεφθαρμένη, ενώ κάλεσε και τους χορηγούς να επανεξετάσουν τη σχέση τους μαζί της.

Η ανακοίνωση της Visa, ενός εκ των βασικών χορηγών των Παγκοσμίων Κυπέλλων που συνεργάζεται με το κυβερνών σώμα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου από το 2007, ανανεώνοντας, μάλιστα, πέρυσι τη συμφωνία της έως και το 2022, είναι η σφοδρότερη μέχρι στιγμής από πλευράς των χορηγών.
 

«Η απογοήτευση και η ανησυχία μας σχετικά με την FIFA στον απόηχο των σημερινών εξελίξεων είναι βαθύτατη. Ως χορηγός, αναμένουμε η FIFA να λάβει άμεσα μέτρα για να αντιμετωπίσει τα ζητήματα αυτά στους κόλπους της. Αυτό ξεκινά χτίζοντας ξανά μία κουλτούρα με ισχυρές, ηθικές πρακτικές. Αν η FIFA αποτύχει να το πράξει, τους έχουμε ενημερώσει ότι θα αξιολογήσουμε εκ νέου τη συμφωνία για χορηγίες μας».

Χθες, αμερικανοί εισαγγελείς απήγγειλαν κατηγορίες εις βάρος εννέα υψηλόβαθμων στελεχών της FIFA αλλά και στελεχών εταιρειών μάρκετινγκ από τις ΗΠΑ και τη Νότια Αμερική που κατηγορούνται ότι, σε διάστημα 24 ετών, πλήρωσαν περισσότερα από 150 εκατομμύρια δολάρια σε μίζες με αντάλλαγμα συμφωνίες με μέσα ενημέρωσης σε σχέση με μεγάλες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις.

Στο κατηγορητήριο αναφέρεται ακόμη ότι το 1996, μία παγκόσμια αθλητική εταιρεία, η οποία δεν κατονομάζεται στα δικαστικά έγγραφα, συμφώνησε να καταβάλει 160 εκατομμύρια δολάρια μέσα σε δέκα χρόνια ώστε να γίνει ο αποκλειστικός προμηθευτής αθλητικών παπουτσιών, στολών, αξεσουάρ και εξοπλισμού της ομάδας της Βραζιλίας.
 

Αυτή ήταν μία έμμεση αναφορά στην Nike, τον χορηγό της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας. Η Nike απάντησε ότι συνεργάζεται με τις αρχές.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η εταιρεία συμφώνησε σε οικονομικούς όρους που δεν υπήρχαν στο αρχικό συμβόλαιο, οι οποίοι περιελάμβαναν την καταβολή επιπλέον 40 εκατομμυρίων δολαρίων σε «αμοιβές για υπηρεσίες μάρκετινγκ» σε μία θυγατρική της εταιρείας που είχε αναλάβει το μάρκετινγκ της ομάδας και διέθετε λογαριασμό σε ελβετική τράπεζα.

Η εισαγγελέας Νέας Υόρκης Λορέτα Λιντς αρνήθηκε να σχολιάσει αν υπάρχουν ευθύνες για τις εταιρείες που είχαν εξασφαλίσει δικαιώματα μάρκετινγκ και αν αυτές ήταν αντικείμενο ερευνών. Είπε όμως ότι «η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη και καλύπτει όλες τις πτυχές», αλλά, ερωτηθείσα σχετικά, αρνήθηκε να σχολιάσει αν μία από αυτές τις εταιρείες είναι η Nike.

Αργότερα, σε ανακοίνωσή της η Nike ανέφερε: «Όπως οι απανταχού οπαδοί, ενδιαφερόμαστε παθιασμένα για τους αγώνες και προβληματιζόμαστε από τις πολύ σοβαρές κατηγορίες. Η Nike πιστεύει στο 'δίκαιο και ηθικό παιχνίδι' τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στον αθλητισμό και αντιτίθεται σφοδρά σε κάθε μορφή αλχημείας ή χρηματισμού. Συνεργαζόμαστε και θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με τις αρχές», ανακοίνωσε η εταιρεία.

Διαμαρτυρίες και από άλλους χορηγούς

 Η γερμανική εταιρεία αθλητικών ειδών Adidas και η εταιρεία αναψυκτικών Coca-Cola κάλεσε την FIFA να ενισχύσει τη διαφάνεια και να επιλύσει την αντιδικία.

«Αυτή η χρόνια αντιδικία έχει πλήξει την αποστολή και τα ιδεώδη του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA και έχουμε επανειλημμένως εκφράσει τις ανησυχίες μας για αυτές τις σοβαρές καταγγελίες», ανέφερε η Coca Cola.

Οι κυριότεροι χορηγοί της FIFA είχαν αρχίσει να ενοχλούνται πριν ακόμη από τις χθεσινές αποκαλύψεις.

Την περασμένη εβδομάδα, οι Adidas, Visa και Coca-Cola εξέδωσαν όλες ανακοινώσεις πιέζοντας την FIFA να λάβει στα σοβαρά υπόψη της το ζήτημα των δικαιωμάτων των μεταναστών εργατών στο Κατάρ απαντώντας σε καταγγελίες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις αθλητικές εγκαταστάσεις που κατασκευάζονται για το Μουντιάλ του 2022.

Η νοτιοκορεατική αυτοκινητοβιομηχανία Hyundai, ο μοναδικός ασιάτης χορηγός της FIFA για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2018 που θα διεξαχθεί στη Ρωσία, εξέφρασε την «έντονη ανησυχία» της για τις νομικές διώξεις εις βάρος στελεχών της FIFA.

Οι Anheuser-Busch InBev και McDonald's Corp ανακοίνωσαν ότι βρίσκονται σε επικοινωνία με την FIFA και παρακολουθούν την κατάσταση.

Οι ισολογισμοί της FIFA δείχνουν ότι έλαβε συνολικά 177 εκατομμύρια δολάρια το 2014 από τους μακρόχρονους συνεργάτες της - Adidas, Coca-Cola, Emirates, Hyundai, Sony και Visa - και 131 εκατομμύρια δολάρια από χορηγούς του Μουντιάλ.

«Η αξία των χορηγιών είναι πολύ υψηλή, διαφορετικά δεν θα προτίθεντο να πληρώνουν τέτοια ποσά για αυτές», δήλωσε ο επικεφαλής της Interbrand Τζεφ Φράμπτον.

Ο Ρομπ Πράζμαρκ, πρόεδρος της 21 Sports & Entertainment Marketing Group, μίας πολυεθνικής εταιρείας που δραστηριοποιείται στον χώρο των αθλητικών διοργανώσεων, είπε ότι οι χορηγοί είναι απίθανο να αποσύρουν όλες τις χορηγίες τους.

«Οι χορηγοί αυτοί επενδύουν πολλά χρήματα για να συνδέσουν το όνομά τους με το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου».

Πηγή: Το Βήμα

Wikileaks: Το ευρωενωσιακό σχέδιο για επιθέσεις κατά πλοίων μεταναστών, εγκεκριμένο και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

 Wikileaks: Το ευρωενωσιακό σχέδιο για επιθέσεις κατά πλοίων μεταναστών, εγκεκριμένο και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Ευρωενωσιακό σχέδιο για στρατιωτική επέμβαση ενάντια σε "πλοιάρια μεταναστών" στη Λιβύη και τη Μεσόγειο

Wikileaks

Το WikiLeaks δημοσιεύει σήμερα δύο απόρρητα έγγραφα της ΕΕ, τα οποία επεξηγούν το σχεδιασμό στρατιωτικής επέμβασης σε βάρος πλοιαρίων που ταξιδεύουν από τη Λιβύη στην Ιταλία. Το σημαντικότερο των δύο εγγράφων συντάχθηκε από τους αρχηγούς στρατού των μελών-κρατών της ΕΕ. Το σχέδιο εγκρίθηκε επίσημα από τους εκπροσώπους και των 28 κρατών-μελών, στις 18 Μάη 2015.

Είναι σημαντικό ότι ένα από τα έγγραφα παραδέχεται ότι "το τελικό πολιτικό στάδιο [της στρατιωτικής παρέμβασης] δεν ορίζεται ξεκάθαρα", και προτείνει να εκδοθούν περαιτέρω οδηγίες από την ευρωπαϊκή Κομισιόν.

Τα έγγραφα σκιαγραφούν στρατιωτικές επιχειρήσεις ενάντια στα δίκτυα και τις υποδομές μετακομιδής μεταναστών. Αναφέρουν λεπτομερώς σχέδια για τη διενέργεια στρατιωτικών επιχειρήσεων ώστε να καταστρέφονται πλοιάρια που διακομίζουν μετανάστες και πρόσφυγες στο λιβυκό έδαφος, κι έτσι να τους εμποδίζουν να φτάνουν στην Ευρώπη. Οι αρχηγοί στρατού των κρατών-μελών της ΕΕ εισηγούνται την ανάγκη να

"[αντλήσουμε] από το πλήρες εύρος των ικανοτήτων επιτήρησης, αντικατασκοπείας και πληροφοριών που παρέχονται στα κράτη-μέλη και τους συμμάχους τους και που υποστηρίζονται από τις Βρυξέλλες (ανάμεσα σε άλλα από την EEAS [European External Action Service] Single Intelligence Analysis Capacity – SIAC)".

Το σχέδιο επίσης παραδέχεται τη δυνατότητα χρήσης στρατιωτικής βίας της ΕΕ ενάντια σε ομάδες όπως η ISIL "εντός του κυρίαρχου [LR:...] εδάφους της Λιβύης":

"πρέπει να παραδεχτούμε την απειλή που δέχεται η δύναμή μας, κυρίως κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων όπως η επιβίβαση και οι επιχειρήσεις στο έδαφος ή πλησίον μη ασφαλούς ακτογραμμής, ή κατά τη διάρκεια διάδρασης με μη αξιόπλοα σκάφη. Η δυνητική παρουσία εχθρικών δυνάμεων, εξτρεμιστών ή τρομοκρατών όπως του Da'esh [ISIL] θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη".

Τα έγγραφα σηματοδοτούν στροφή από την προηγούμενη στρατιωτική πολιτική της ΕΕ, καθώς στοχοποιούνται άμεσα υποδομές άμαχων πολιτών στη Λιβύη. Πολλές χώρες της ΕΕ, περιλαμβανομένων των Βελγίου, Βουλγαρίας, Δανίας, Γαλλίας, Ελλάδας, Ιταλίας, Ολλανδίας, Ρουμανίας, Ισπανίας, Σουηδίας και ΗΒ, συμμετείχαν στον νατοϊκό βομβαρδισμό της Λιβύης το 2011.

[...] Το σχέδιο παραδέχεται ότι υπάρχει πιθανότητα αρνητικής δημοσιότητας για την ΕΕ "αν αποδοθεί η απώλεια ζωής, σωστά ή όχι, στη δράση ή μη δράση της δύναμης της ΕΕ". Για να διαχειριστούν αυτό το ρίσκο στην εικόνα της ΕΕ, τα έγγραφα προτείνου τη δημιουργία "πληροφοριακής στρατηγικής εξ αρχής", ώστε να "διευκολυνθεί η διαχείριση των προσδοκιών". Παραδέχονται ακόμα την ανάγκη να "ρυθμιστεί η στρατιωτική δράση", ιδιαιτέρως εντός των λιβυκών υδάτων ή των ακτών, "ώστε να αποφευχθεί η αποσταθεροποίηση της πολιτικής διαδικασίας μέσω παράπλευρων απωλειών, διακοπής της νόμιμης οικονομικής δραστηριότητας, ή δημιουργίας αντίληψης ότι έχουμε επιλέξει πλευρά."

Τα πλοία που μεταφέρουν μετανάστες από τη Λιβύη είναι το βασικό μέσο ώστε να ξεφύγουν από τις συγκρούσεις οι πρόσφυγες της Συρίας, της Ερέτρειας, του Αφγανιστάν και της Αφρικής, ώστε να φτάσουν σε ασφαλείς προορισμούς στην Ευρώπη. Μετά την καταστροφή της κυβέρνησης της Λιβύης το 2011, έχει προκύψει απότομη άνοδος του αριθμού προσφύγων που ταξιδεύουν στην Ευρώπη από τη Λιβύη. Το 2014, περισσότεροι από 170.000 άνθρωποι υπολογίζεται πως διέσχισαν τη Μεσόγειο απ' τη Λιβύη. Το 2014, ο αριθμός αυτός εκπροσωπούσε το 60% της παράνομης μετανάστευσης [LR: ...] προς την ΕΕ.

Αν έχετε επιπρόσθετες πληροφορίες για το σχέδιο της ΕΕ επικοινωνείστε μαζί μας.

- Το εγκεκριμένο σχέδιο των αρχηγών στρατού των κρατών-μελών

- Το έγγραφο πολιτικο-στρατιωτικών συμβουλών της ΕΕ

Η κοροϊδία πάει σύννεφο

Η κοροϊδία πάει σύννεφο

Αποκαλυπτικός ήταν ο υπουργός Εργασίας σε χτεσινή τηλεοπτική του συνέντευξη, όχι τόσο γι' αυτά που είπε, όσο για τον τρόπο που προσπάθησε να «μπουρδουκλώσει» τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης, αναφορικά με το Ασφαλιστικό, τις Συλλογικές Συμβάσεις και τον κατώτερο μισθό. Σε ερώτηση της δημοσιογράφου για το αν η συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές περιλαμβάνει την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τη σταδιακή αύξηση του κατώτερου μισθού, όπως υποσχόταν προεκλογικά (και μετεκλογικά) η κυβέρνηση, ο Π. Σκουρλέτης απάντησε ότι το θέμα βρίσκεται υπό συζήτηση, επαληθεύοντας ότι καμιά συμφωνία δεν υπάρχει μέχρι τώρα με τους δανειστές πάνω στις «κόκκινες γραμμές» που διαφημίζει η κυβέρνηση. Αφού στη συνέχεια ο ίδιος υποστήριξε ότι η κυβέρνηση θα νομοθετήσει μονομερώς ακόμα και αν απορριφθούν οι προτάσεις της από τους δανειστές, ρωτήθηκε - εύλογα - «γιατί, τότε, η κυβέρνηση δεν έχει νομοθετήσει μέχρι τώρα την αύξηση στον κατώτερο μισθό και την αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων». Η απάντηση ήταν ότι περίμενε να ολοκληρωθεί ο «κοινωνικός διάλογος» για τα δύο αυτά ζητήματα και επιπλέον να καταλήξει η διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Είπε, μάλιστα, ότι στο τελικό σχέδιο νόμου που θα καταθέσει (αν καταθέσει) η κυβέρνηση, θα έχουν ενσωματωθεί πολλές από τις παρατηρήσεις που έκαναν οι ...εργοδότες!
Το θέμα επανήλθε και ο Π. Σκουρλέτης ξαναρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να νομοθετήσει η κυβέρνηση έξω από τη συμφωνία με τους δανειστές. Αυτή τη φορά, ο υπουργός Εργασίας ήταν πιο «μαζεμένος». Υποστήριξε ότι τα ζητήματα αυτά ενδεχομένως να μείνουν ανοιχτά για κάποιο επόμενο στάδιο των συζητήσεων με τους δανειστές. Στην πραγματικότητα, επιβεβαίωσε ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει άμεσα και ότι τα πάντα εξαρτώνται από την πορεία των διαπραγματεύσεων. Δηλαδή, «ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι»...
Το πράγμα, όμως, μπερδεύτηκε κι άλλο, όταν αργότερα ο Π. Σκουρλέτης ρωτήθηκε για άλλα θέματα, που ενδεχομένως να μεταφερθούν σε ένα επόμενο στάδιο της συμφωνίας. Οπως είπε, κανένα επόμενο στάδιο δεν πρόκειται να υπάρξει, καθώς ό,τι είναι να κλείσει θα κλείσει τώρα, ώστε να δημιουργηθούν προοπτικές ανάπτυξης για τη χώρα. Εδώ, μάλιστα, άφησε να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να «σπάσει» το νομοσχέδιο που παρουσίασε για την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την αύξηση του κατώτερου μισθού, προκειμένου να «περάσει» το ένα σκέλος, με τις τροποποιήσεις που ζητάνε οι εργοδοτικές ενώσεις και ο κατώτερο μισθός να μείνει στα σημερινά άθλια επίπεδα, όπου - όπως όλα δείχνουν - κατευθύνονται και οι κλαδικοί μισθοί. Σε ό,τι αφορά τη 13η σύνταξη, ήταν περισσότερο σαφής, λέγοντας ότι η καταβολή της για το 2015 θα εξαρτηθεί από τις προοπτικές της οικονομίας και πως το συγκεκριμένο μέτρο μπορεί να μετατεθεί ένα χρόνο πιο πίσω, δηλαδή το 2016.
Συμπεράσματα: Πρώτον, ό,τι και να έρθει στη Βουλή θα είναι πολύ χειρότερο ακόμα και απ' όσα διέρρεαν μέχρι τώρα ο Σκουρλέτης και το επιτελείο του. Δεύτερον, η ...ειλικρίνεια της κυβέρνησης (που επανέλαβε πολλές φορές ο υπουργός) «επιβεβαιώνεται» και από το γεγονός ότι στη διάρκεια μιας συνέντευξης, ο Π. Σκουρλέτης έδωσε τρεις διαφορετικές, και αντικρουόμενες μεταξύ τους, εκδοχές για το τι σκοπεύει να κάνει με την αύξηση στον κατώτερο μισθό. Τρίτον, αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση έχει περίσσευμα θράσους απέναντι στο λαϊκό κόσμο τον οποίο ξεγέλασε προεκλογικά με ψίχουλα και τώρα προσπαθεί να τον κάνει συνεργό στην υπογραφή μιας βαθιά αντιλαϊκής συμφωνίας, που ισοδυναμεί με νέο μνημόνιο, ανεξάρτητα από το πώς θα την ονομάσει.
Ο λαός δεν πρέπει να δώσει στην κυβέρνηση το άλλοθι να επικαλείται την ανοχή του. Χρειάζεται τώρα να σημάνει ξεσηκωμός. Σημαντικός σταθμός τα συλλαλητήρια στις 11 Ιούνη, που διοργανώνουν σε όλη τη χώρα συνδικάτα και άλλοι φορείς, σε τροχιά απεργιακής κλιμάκωσης.

«Φεστιβάλ δημοκρατίας» στη Δανία

«Φεστιβάλ δημοκρατίας» στη Δανία

«Φεστιβάλ δημοκρατίας» στη Δανία με προσκεκλημένους τη ΧΑ κι άλλους Ευρωπαίους φασίστες. Εχει καθιερωθεί εδώ και κάποια χρόνια η διεξαγωγή, στα μέσα του Ιούνη, του αποκαλούμενου «Φεστιβάλ της δημοκρατίας», στο γραφικό νησί Bornholm, όπου συναντώνται αντιπροσωπείες κομμάτων, εργατικών ομοσπονδιών, ΜΚΟ και άλλων οργανώσεων, με σκοπό να δηλώσουν την πίστη τους στην αστική δημοκρατία και να προβάλουν σαν μονόδρομο τον κοινωνικό διάλογο, την ταξική συνεργασία και τη συναίνεση.
Σε αυτό το Φεστιβάλ, εδραιώνεται η άποψη ότι όλοι, παρά τις όποιες διαφωνίες, έχουμε κοινό στόχο την αστική δημοκρατία, πρακτικές δηλαδή που συμβάλλουν στην εδραίωση της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος και τον εγκλωβισμό του εργατικού κινήματος στους στόχους του.
Για τη φετινή χρονιά, δήλωσε συμμετοχή και το φασιστικό Κόμμα των Δανών, το οποίο ανακοίνωσε ότι θα διοργανώσει μια συζήτηση για τον εθνικισμό και θα καλέσει εκπροσώπους από εθνικιστικά, ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα από διάφορες χώρες της Ευρώπης, μεταξύ αυτών τον γνωστό Ολλανδό ρατσιστή και αντιμουσουλμάνο Βίλντερς και τον Γ. Επιτήδειο, ευρωβουλευτή της εγκληματικής - ναζιστικής Χρυσής Αυγής.

***

Το γεγονός αυτό πήρε μεγάλη προβολή στα δανέζικα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και διάφοροι κύκλοι και μηχανισμοί επιχειρούν πολύμορφα να διαμορφώσουν κλίμα ανοχής στις φασιστικές εγκληματικές οργανώσεις. Η σοσιαλδημοκράτισσα δήμαρχος του νησιού Winni Grosbοll δήλωσε ότι «δεν μπορούμε να αποκλείσουμε κανέναν από το νησί μας, είμαστε ανοιχτοί στο διάλογο και καλό είναι να ακούγονται όλες οι απόψεις... Οσο οι απόψεις είναι εντός της ισχύουσας νομοθεσίας και δεν προκαλούνται προσβολές, είναι δύσκολο να αρνηθείς κάποιες ιδέες σ' ένα δημοκρατικό διάλογο».
Αξιοσημείωτη ακόμα είναι η στάση της εκπροσώπου του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σέκιτς, που, ενώ στην αρχή φώναζε ότι πρέπει να τους απαγορευτεί το δικαίωμα συμμετοχής, μετά δήλωσε συμμετοχή σε ντιμπέιτ μαζί τους, για να υπερασπιστεί, όπως ισχυρίστηκε, «τις δημοκρατικές αξίες».
Ετσι, το αποκαλούμενο «Φεστιβάλ της δημοκρατίας», που θα γίνει 11 με 14 Ιούνη, θα επιβεβαιώσει το προφανές ότι οι φασιστικές οργανώσεις αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος και οι σοσιαλδημοκράτες δύναμη (όπως έχει αποδειχτεί και ιστορικά), που συμβάλλει στη διαμόρφωση κλίματος ανοχής, που ανοίγει το δρόμο στα φασιστοειδή.

***

Το αστικό σύστημα αξιοποιεί τους φασίστες ποικιλόμορφα, για να καλλιεργείται ο φόβος, να εντείνεται ο αντικομμουνισμός και η εχθρότητα στην ταξική πάλη, για να εγκλωβίζονται τα λαϊκά στρώματα στην αστική διαχείριση, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Με το παράδειγμα του «Φεστιβάλ» στη Δανία και τη στάση των κομμάτων, μπορούν να βγουν συμπεράσματα χρήσιμα για την πάλη των λαών, ώστε να ενταθεί ο αγώνας για την απομόνωση των ναζιστικών - εγκληματικών οργανώσεων και του συστήματος που τις γεννάει.

Π. Α.

ΑΛΒΑΝΙΑ Οξύνει την αντιπαράθεση για τις θαλάσσιες ζώνες στο Ιόνιο

 ΑΛΒΑΝΙΑ

Οξύνει την αντιπαράθεση για τις θαλάσσιες ζώνες στο Ιόνιο

Ο πρωθυπουργός, Εντι Ράμα, αμφισβητεί το δικαίωμα της Ελλάδας να ερευνά για υδρογονάνθρακες στις περιοχές που έχει ανακοινώσει

Οι σχέσεις Αλβανίας - Τουρκίας, αφήνουν ισχυρό αποτύπωμα στους ανταγωνισμούς για τους δρόμους και τις πηγές Ενέργειας στο Ιόνιο και στις σχέσεις με την Ελλάδα

Προβληματισμό προκαλούν στην Αθήνα οι δηλώσεις που συνεχίζει να κάνει ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Εντι Ράμα, σχετικά με την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών. Αποδεικνύεται ότι η όξυνση των αντιθέσεων στην περιοχή των Βαλκανίων για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς ενεργειακών πόρων ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και ανάμεσα στις αστικές τάξεις της περιοχής, βάζει στο στόχαστρο τα κυριαρχικά δικαιώματα, ανοίγει ζητήματα συνόρων κ.λπ.
Ο Ε. Ράμα υποστήριξε χτες ότι η χώρα του έχει σχέσεις καλής γειτονίας και στρατηγικής συνεργασίας με την Ελλάδα, αλλά, όπως τόνισε, αναφερόμενος στη συμφωνία οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, «δεν σκοπεύουμε να διαπραγματευτούμε το εθνικό συμφέρον για χάρη της καλής γειτονίας».

Υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα στην έρευνα

Η αναφορά του έχει να κάνει με τη διμερή Συμφωνία καθορισμού των θαλάσσιων ζωνών Ελλάδας και Αλβανίας που υπεγράφη στις 27 Απρίλη 2009 και η οποία αναγνωρίζει πλήρεις θαλάσσιες ζώνες σε όλα τα ελληνικά νησιά του Βορείου Ιονίου. Ωστόσο, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας έκρινε το 2010 αντισυνταγματική τη συμφωνία, έπειτα από προσφυγή του Ράμα, τότε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Επιπλέον, πρόσφατα η αλβανική κυβέρνηση επέδωσε ρηματική διακοίνωση στον Ελληνα πρέσβη στα Τίρανα, με την οποία - κατά πληροφορίες - αμφισβητεί το δικαίωμα της Ελλάδας για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο βόρειο Ιόνιο Πέλαγος.
Κι αυτό επειδή οι περιοχές που έχουν προκηρυχθεί εκεί από την Ελλάδα για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, και έχουν δημοσιευθεί τόσο στην ελληνική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως όσο και στην επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ (σ.σ.: πρόκειται για το Οικόπεδο Νο 1 του δεύτερου γύρου παραχωρήσεων που έχει ως καταληκτική ημερομηνία για υποβολή προσφορών τη 14η Ιούλη) εισέρχονται εντός αλβανικών χωρικών υδάτων, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης της Αλβανίας.
Παραπέρα, η σημερινή αλβανική κυβέρνηση θέτει ζήτημα ότι τα Διαπόντια Νησιά βορείως της Κέρκυρας (σ.σ.: τα τρία μεγαλύτερα νησιά του συμπλέγματος είναι οι Οθωνοί, η Ερεικούσσα και το Μαθράκι) δεν δικαιούνται πλήρη επήρεια στην υφαλοκρηπίδα. Ουσιαστικά, τα Τίρανα ταυτίζονται στην τακτική τους με την Αγκυρα, που, σε αντίστοιχη περίπτωση, ισχυρίζεται ότι το Καστελόριζο δεν έχει ΑΟΖ.
Απαντώντας στις δηλώσεις Ράμα, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Κ. Κούτρας, διαπίστωσε ότι «η πολιτική ηγεσία της φίλης και γείτονος χώρας διολισθαίνει, λόγω και έργω, καθημερινά» και ότι «η επιστροφή στη λογική και στο σεβασμό της νομιμότητας και του διεθνούς δικαίου αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο για την ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας».

Ο παράγοντας Τουρκία

Ετσι κι αλλιώς, η αλβανική κυβέρνηση δείχνει να επενδύει πολλά στις σχέσεις της με την Αγκυρα, όπως φάνηκε και στο θερμό κλίμα που επικράτησε στην πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αλβανία. Να θυμίσουμε εδώ ότι ήδη στην Αλβανία λειτουργεί ναυτική βάση της Τουρκίας. Αρα οι ελληνοτουρκικές αντιθέσεις αναπόφευκτα διαπλέκονται με τις ελληνοαλβανικές.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ράμα δήλωσε χτες: «Κανείς δεν πρέπει να ξαφνιάζεται, αν το αλβανικό κράτος ζητάει από τις ελληνικές αρχές, με βάση τις διπλωματικές πρακτικές, πληροφορίες για τις έρευνες στο Ιόνιο. Και δεν είναι μυστικό να πω ότι δεν έχει ακόμη ξεκινήσει με τη νέα κυβέρνηση στην Αθήνα η προσπάθεια να βρούμε κοινή γλώσσα και να επιλύσουμε ένα ζήτημα εθνικού συμφέροντος, όπως είναι τα θαλάσσια σύνορα. Εμείς δεν σκοπεύουμε να διαπραγματευτούμε το εθνικό συμφέρον, για τις σχέσεις καλής γειτονίας. Δεν έχουμε δεσμευθεί να κλείνουμε τα μάτια μας, όταν παρουσιάζεται ένα πρόβλημα που δεν δημιουργήσαμε και δεν τροφοδοτούμε εμείς»...
Σχολιάζοντας δε, την εκλογή του Σπετίμ Ιντρίζι, από το ακραίο εθνικιστικό κόμμα των Τσάμηδων PDIU, ως αντιπροέδρου του αλβανικού κοινοβουλίου, σημείωσε: «Ως προς το θέμα αυτό, όπως εμείς δεν φανταζόμαστε να υποδείξουμε στην Αθήνα ποιον να επιλέξει στην ηγεσία του κοινοβουλίου ή της κυβέρνησής της, έτσι δεν φανταζόμαστε την Αθήνα να κάνει το ίδιο σε εμάς».
Θυμίζουμε ότι μετά την εκλογή του, ο Σπ. Ιντρίζι φέρεται να δήλωσε: «Αισθάνομαι προνομιούχος για το αξίωμα, είναι μια θετική εκτίμηση που γίνεται στο κόμμα PDIU, στους ψηφοφόρους μας, αλλά και στην υπόθεση, την οποία το κόμμα μας εκπροσωπεί. Είμαι πεπεισμένος ότι όταν οι Αλβανοί της Τσαμουριάς στην Ελλάδα θα κερδίσουν τα δικαιώματά τους, σύντομα θα έχουμε και τσάμη αντιπρόεδρο στη Βουλή της Ελλάδος».

Η μεγάλη απεργία των δημόσιων υπαλλήλων τον Απρίλη του 1942

Η μεγάλη απεργία των δημόσιων υπαλλήλων τον Απρίλη του 1942

Μια μεγάλη στιγμή του εργατικού, λαϊκού απελευθερωτικού κινήματος στην Ελλάδα. Αφιέρωμα στα 70 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη

Τα χωνιά χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στην απεργία των Δημοσίων Υπαλλήλων

Οταν καθένας ακούει ή σκέφτεται την πάλη της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αυτόματα ο νους του πάει στην ένοπλη πάλη. Πόλεμος ήταν. Μόνο που, από τη μεριά των εργαζομένων, αυτό δεν δείχνει ολόκληρο το περιεχόμενο αυτής της πάλης, ταξική πάλη με όλες τις μορφές. Και της διαδήλωσης και της απεργίας και του μοιράσματος προκηρύξεων και της διεκδίκησης της βελτίωσης της ζωής του λαού συνδυασμένα με την ένοπλη πάλη για την απελευθέρωση. Και έγιναν πολλές και μεγάλες ηρωικές κινητοποιήσεις στις πόλεις με πολλές θυσίες, αλλά και θαυμαστά αποτελέσματα για το λαό και μάλιστα με άοπλες μορφές ενάντια σε έναν πάνοπλο αντίπαλο, το αστικό κράτος με τη χωροφυλακή και το γερμανικό στρατό. Τέτοιες κινητοποιήσεις ανύψωναν το ηθικό του λαού στα πιο μαύρα χρόνια της ναζιστικής-ιμπεριαλιστικής κατοχής κι ακόμα εξανάγκασαν, τον κατακτητή και τους ντόπιους υποστηριχτές τους, όπως το τις ελληνικές κυβερνήσεις, το κράτος των δωσιλόγων με τους κατασταλτικούς και όλους τους μηχανισμούς τους, να υποχωρήσουν μπροστά στον οργανωμένο λαό που κατακτούσε νίκες ματαιώνοντας τα σχέδιά τους. Ηταν συμβολή όχι μόνο στην άμβλυνση των συνεπειών της τότε βαρβαρότητας δημιουργώντας δυσκολίες στον αντίπαλο, αλλά και στην υπόθεση της απελευθέρωσης με στόχο μια καλύτερη για το λαό ζωή χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση. Καθοδηγητής, μπροστάρης της ταξικής πάλης ήταν το ΚΚΕ.
Τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, το θεμελιακό ζήτημα που απασχολούσε την αστική τάξη ήταν η διατήρηση, η συνέχεια και το μέλλον του κοινωνικοοικονομικού της συστήματος στην Ελλάδα με κάθε μέσο. Στις 27 Απρίλη 1941, γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα και η χώρα βρέθηκε υπό την τριπλή κατοχή της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Ενα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές. Ενα άλλο διέφυγε, μαζί με το Παλάτι, στο εξωτερικό (Κάιρο και Λονδίνο), παίρνοντας μαζί του τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Ενα τρίτο, που έμεινε στην Ελλάδα, απείχε από τον αγώνα, προσβλέποντας καιροσκοπικά σε μελλοντικές εξελίξεις, ενώ ένα άλλο συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξαγάγει αντικατοχικό αγώνα, συνεργαζόταν στην πλειοψηφία του και με τους κατακτητές, για να κτυπηθεί το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

«Διαδήλωση Κατοχής», του Β. Σεμερτζίδη

Στις 28 Οκτώβρη 1940, η φασιστική Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο και εισέβαλε στην Ελλάδα από το έδαφος της Αλβανίας. Η δικτατορία των Μεταξά - Γλίξμπουργκ εξέφραζε την εξουσία της αστικής τάξης σε συνεργασία με την Αγγλία, με τη συναίνεση των αστικών κομμάτων που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και ανοχής στην κυβέρνηση Μεταξά.
Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, μ' αυτό το καθεστώς αρνήθηκε να απελευθερώσει τους κρατούμενους στις φυλακές και τις εξορίες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές προκειμένου, όπως ζητούσαν, να σταλούν εθελοντικά στο πολεμικό μέτωπο. Ακόμη και σ' αυτήν την ιστορική στιγμή, το ταξικό ζήτημα για την άρχουσα τάξη ήταν το πρωτεύον. Και δεν έφτασε μόνο αυτό. Οσοι δεσμώτες κομμουνιστές δεν κατάφεραν να αποδράσουν παραδόθηκαν στους Γερμανούς κατακτητές, πολλοί από τους οποίους βεβαίως πέρασαν την φρικιαστική εμπειρία των στρατοπέδων του Νταχάου, του Αουσβιτς, του Μαουτχάουζεν και άλλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης.
Η ιστορική περίοδος στην οποία αναφερόμαστε είχε, από την άποψη των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων, ως ένα χαρακτηριστικό της την εθνικοαπελευθερωτική πάλη του λαού μας. Αλλά μόνο μ' αυτό το χαρακτηριστικό δεν αποτυπώνεται ολόκληρη η ιστορική αλήθεια. Γιατί η ταξική πάλη ανάμεσα στην άρχουσα τάξη της Ελλάδας, από τη μια πλευρά, και στην εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, από την άλλη, διεξαγόταν ασίγαστα ακόμη και σ' αυτή την περίοδο.

Αλλωστε, σ' αυτόν τον πόλεμο ηγήθηκε η εργατική τάξη με τους συμμάχους της. Ουσιαστικά σε όλη την πορεία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν βρισκόταν σε πρωτεύουσα θέση των εξελίξεων, αντικειμενικά κρινόταν το «ΠΟΙΟΣ - ΠΟΙΟΝ», στο ζήτημα της εξουσίας. Και απασχολούσε την άρχουσα τάξη και τα πολιτικά της κόμματα, αλλά και την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, ανεξάρτητα αν αυτός ο μαζικός λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη. Το ΚΚΕ, παρά την προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς στρατηγικά - πολιτικά προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας ως αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλης και έπαθλο του λαϊκού αγώνα. Αποσπάστηκε η πάλη ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό - ναζισμό από την ανάγκη της πάλης για την εργατική εξουσία.Δεν είχε επεξεργαστεί την επαναστατική στρατηγική για τη μετατροπή του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ξένη κατοχή σε αγώνα για την εξουσία, ως ενιαίο καθήκον.Οι βαθύτερες αιτίες, που δεν επέτρεψαν στο ΚΚΕ να κάνει εκείνες τις επιλογές που θα προωθούσαν την πάλη του ένοπλου λαϊκού κινήματος προς την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, απέρρεαν από τις αντιφάσεις που είχε τόσο η δική του στρατηγική όσο και αυτή της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ). Η προβληματική στρατηγική των σταδίων, που είχε στην περίοδο 1941 - 1944, στηρίχθηκε στην Απόφαση της 6ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής (1934), στις αποφάσεις της ΚΔ (7ο Συνέδριο) και του 6ου Συνεδρίου του ΚΚΕ το 1935.
Η ταξική πάλη, επομένως, διεξαγόταν με όλες τις μορφές της. Αλλωστε, ο ταξικός αντίπαλος, στην προκειμένη ήταν ένας, ενιαίος, ανεξάρτητα αν εθνικά συνυπήρχαν στην αστική εξουσία τμήμα της αστικής τάξης της Ελλάδας με το κράτος της και ο ένοπλος μηχανισμός των Γερμανών ναζιστών που τη στήριζαν επειδή ακριβώς τους στήριζε, ενώ μέσω και αυτών πραγματοποιούνταν τα συμφέροντά της. Στην προκειμένη περίπτωση, εκφράζονταν ενιαία τα ταξικά αντεργατικά, αντιλαϊκά συμφέροντά τους.
Επίσης, πρέπει να συνειδητοποιείται ότι: Ο κρατικός μηχανισμός λειτουργούσε. Τα εργοστάσια επίσης λειτουργούσαν, τα λιμάνια το ίδιο, όλες οι επιχειρήσεις. Επομένως, εκτός από την ένοπλη απελευθερωτική πάλη διεξαγόταν ασίγαστη και η πάλη για ζητήματα επιβίωσης, το περιεχόμενο των οποίων μπορεί να ξεκινούσε από το φαγητό και το μεροκάματο, μέχρι την αποτροπή της μεταφοράς Ελλήνων εργαζομένων στη Γερμανία για να δουλέψουν στα εργοστάσια της πολεμικής της μηχανής.
Υπήρξαν, πράγματι, στιγμές στο εργατικό κίνημα που έγραψαν λαμπρές σελίδες στην Ιστορία της ταξικής πάλης την περίοδο 1941 - 1944. Μια απ' αυτές παρουσιάζουμε σήμερα που είναι η πρώτη μεγάλη απεργία στην Ελλάδα.
Πρόκειται για τη μεγάλη δημοσιοϋπαλληλική απεργία, που ξεκίνησε στις 12 του Απρίλη 1942 από το Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας και επεκτάθηκε, σε πολύ σύντομο διάστημα, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης με καθοδηγητικό όργανο την Κεντρική Πανυπαλληλική Επιτροπή που οργάνωσε και την αποφασιστική μάχη των δημόσιων υπαλλήλων, για την επιβίωσή τους. Στο αποκορύφωμά της, αυτή η απεργία αγκάλιασε πάνω από 50.000 δημόσιους υπαλλήλους και υποχρέωσε την κατοχική κυβέρνηση να δεχτεί τα αιτήματα των απεργών, στις 21 του ίδιου μήνα.
Το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα στηρίχτηκε στην πολιτική του ΚΚΕ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το ΚΚΕ πριν συγκροτήσει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (27/9/1941), ακριβώς επειδή θεωρούσε την εργατική τάξη ως τη βασική συνιστώσα του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα πρωτοστάτησε αρχικά στη συγκρότηση του Εργατικού ΕΑΜ (16/7/1941), στο οποίο ανήκε και η «Κεντρική Πανυπαλληλική Επιτροπή» που ιδρύθηκε περίπου την ίδια περίοδο.
Με επίπονη προσπάθεια, στις δύσκολες συνθήκες της Κατοχής, η Κεντρική Πανυπαλληλική Επιτροπή κατάφερε να οργανώσει και την αποφασιστική μάχη των δημόσιων υπαλλήλων, για την επιβίωσή τους, τη μεγάλη απεργία, που ξεκίνησε στις 12 του Απρίλη 1942 από το Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας και επεκτάθηκε, σε πολύ σύντομο διάστημα, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης.
Παρουσιάζουμε το χρονικό αυτής της απεργίας από την μπροσούρα του Α. Κ. Δημητρίου «Η πρώτη απεργία στη σκλαβωμένη Ευρώπη», έκδοση Βιβλιοπωλείο Πέτρου Καραβάκου, Αθήνα 1945 (σ.σ. δεν ήταν η πρώτη απεργία στην Ευρώπη, ήταν από τις πρώτες, είχαν προηγηθεί άλλες σε Βέλγιο, Ολλανδία, Γαλλία).

Ο αναβρασμός

Απ' το φθινόπωρο του '41, όταν ο «χυλός» και το «κολλυβοζούμι» του υπαλληλικού συσσιτίου αποτελούσανε τη «σπονδυλική στήλη» της διατροφής των υπαλλήλων, έχουμε τις πρώτες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Ζυμώσεις αρχίζουν, ζωηρές αρχικά, εντονότερες αργότερα.
Απρίλης 1942. Ερχεται το Πάσχα. Οι υπάλληλοι ζητούν έκτακτη οικονομική ενίσχυση. Και η κυβέρνηση Τσολάκογλου με την πίεση των υπαλλήλων αναγκάζεται να δώσει δυο δεκαπενθήμερα, απ' αυτά το δεύτερο σαν έκτακτο επίδομα για τις γιορτές, Πάσχα ήταν στις 3 του Απρίλη. Οταν την Τετάρτη του Πάσχα άνοιξε η αγορά ένα ξαφνικό κύμα αφάνταστης ακρίβειας ξεσήκωσε τη λαϊκή αγανάκτηση. Οι τιμές των τροφίμων πολλαπλασιάστηκαν απότομα. Το λάδι, που ήταν το βαρόμετρο της ακρίβειας από 1.400 - 1.600 δραχμές η οκά ανέβηκε στις 4.400 - 4.800! Ο αναβρασμός των υπαλλήλων έφθασε στο απροχώρητο. Τα δυο δεκαπενθήμερα είχαν απορροφηθεί. Και η κυβέρνηση αρνείται να δώσει άλλη ενίσχυση με την πρόφαση πως βαδίζουμε ολοταχώς προς τον πληθωρισμό! Τι έπρεπε να γίνει; Ηταν το γενικό ερώτημα. Να γίνει, να γίνει κάτι! Η κοινή επιθυμία. Τι όμως; Πώς και πότε;
Η Κεντρική Πανυπαλληλική Επιτροπή (ΚΠΕ) με τις ζυμώσεις της φούντωσε πιο πολύ τον αναβρασμό. Ο υπαλληλικός κόσμος, γεγονός αναμφίβολο, περνούσε πια οριστικά τον παθητικό κύκλο της απόγνωσης και της αναμονής στον ενεργητικό κύκλο της πάλης για την επιβίωση.

14 του Απρίλη 1942

Οι Τριατατικοί, πρωτοπορία στους υπαλληλικούς αγώνες, δακτυλογραφούν σε μερικά αντίτυπα μια θαρρετή προκήρυξη και την τοιχοκολλούν στην είσοδο του κεντρικού Ταχυδρομείου, στο Τηλεγραφείο και στο Τηλεφωνικό Κέντρο. Η προκήρυξη αυτή - η πρώτη δημοσιοϋπαλλική προκήρυξη στην περίοδο της σκλαβιάς - μιλούσε για το δραματικό κατάντημα των πολιτικών υπαλλήλων του κράτους, την τρομοκρατική τακτική της τριατατικής υπηρεσίας και καλούσε το προσωπικό σ' έναν αγώνα μαζικό.
Τα αντίτυπα της αληθινά ιστορικής αυτής προκήρυξης ήταν λιγοστά. Για να κατανοήσουμε την τολμηρή έκφραση της προκήρυξης δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως οι Τριατατικοί αποτελούνε το μαζικότερο υπαλληλικό κλάδο, που στο ενεργητικό του έχει την αξιολογότερη συνδικαλιστική παράδοση.
Στις 14 του Απρίλη, μέρα Τρίτη, είχεν αποφασισθεί απ' τη συνδικαλιστική επιτροπή των Τριατατικών, ομαδική παρουσίαση όλου του προσωπικού στο γεν. διευθυντή. Ενα περιστατικό, απ' τα συνηθισμένα της εποχής, άλλαξεν ολωσδιόλου τον χαρακτήρα και τις συνέπειες της παρουσίασης. Σε μιαν αίθουσα του κεντρικού Ταχυδρομείου, πρωί - πρωί, ένας υπάλληλος, πάνω στη δουλειά του, κάνει αιμόπτυση και λιποθυμάει... Οι γύρω του συνάδελφοι εκατό και πάνω, ξεσπούνε σε φωνές οργής και αγανάκτησης. Κάποιος ανεβαίνει σ' ένα τραπέζι και μιλάει: «Τι καθόμαστε!... τι περιμένουμε!... έτσι θα καταντήσουμε όλοι μας!... όχι, δε θα πεθάνουμε!...»... Τα λόγια του πνίγονται στις φωνές. Καλαμάρια, τσάντες, πέννες όλα πετιούνται... Το περιστατικό μαθαίνεται σ' όλο το μέγαρο, σ' όλα τα τμήματα. Ανάστατο το προσωπικό. Ενα πλήθος αλαφιασμένο και μανιασμένο ορμάει στο γραφείο του διευθυντή... Αυτός μαντεύει την εξέλιξη. Δεν προσπαθεί καν ν' αντιμετωπίσει την κατάσταση. Ειδοποιεί, μόνο, το γενικό. Ο γενικός διατάζει ν' απολυθούν άμεσα 12 υπάλληλοι!
Η πυρκαϊά φούντωσε. Οι διανομείς συγκεντρώνονται στο εσωτερικό προαύλιο του Ταχυδρομείου. Η αναταραχή είναι ολοκληρωμένη, στο Τηλεφωνικό Κέντρο, στο Τηλεγραφείο, σε κάθε γραφείο και υπηρεσία. Γενική η αναστάτωση. Ερχεται το μεσημέρι, οι «βάρδιες» των υπαλλήλων αλλάζουν. Οι «πρωινοί» πληροφορούνε τους «απογευματινούς»... Ξαφνικά, κάποιος φωνάζει προς το προαύλιο: «Τι καθόμαστε παιδιά! Θα πεθάνουμε στα πόδια μας»! Δεύτερη φωνή απαντάει: «Απεργία !».
-- Ζήτω η απεργία ! ξεσπάει το συγκεντρωμένο στο προαύλιο πλήθος και μ' ενθουσιασμό πλημμυρίζει τους δρόμους αψηφώντας τους κινδύνους...
Τα βραδινά τμήματα των υπηρεσιών, όσα δεν είχαν ειδοποιηθεί έγκαιρα κατεβήκανε στην απεργία την άλλη μέρα. Οι επαρχιακοί Τριατατικοί ειδοποιηθήκανε με τα τηλέφωνα, που ήταν ακόμα στα χέρια των υπαλλήλων. Ετσι, στον τριατατικό κλάδο η απεργία γενικεύτηκε. Η συνδικαλιστική επιτροπή των ΤΤΤ πήρε με πρωτοβουλία κι αποφασιστικότητατην κατάσταση στα χέρια της. Την άλλη μέρα (Τετάρτη) συμπληρώνεται και μετασχηματίζεται σ' Επιτροπή Αγώνα (απεργιακή επιτροπή). Κυκλοφορεί δεύτερη δακτυλογραφημένη προκήρυξη με περιεχόμενο όχι στενά οικονομικό, καλεί τους απεργούς «να συνεχίσουν τον αγώνα για το ψωμί και τη λευτεριά» !
Η είδηση της απεργίας των τριατατικών διαδόθηκε αστραπιαία. Οι άλλοι υπάλληλοι κι ο λαός πήραν αμέσως το μέρος των απεργών. Ο απογευματινός Τύπος της Τρίτης κι ο πρωινός της Τετάρτης αποσιωπήσανε το γεγονός με την απατηλή ελπίδα πως η απεργία μπορούσε να ξεθυμάνει και να σπάσει. Τέτοιο πράγμα δεν έγινε, γιατί δεν μπορούσε να γίνει. Οι εκβιαστικές προσπάθειες των κατακτητών, της κυβέρνησης και των διεφθαρμένων οργάνων της για τη διάσπαση της απεργίας δεν έφεραν αποτέλεσμα. Αρχισε η τρομοκρατία. Με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Συγκοινωνίας επιστρατεύθηκε ολόκληρο το προσωπικό των ΤΤΤ. «καθ' άπαν το κράτος» - ομολογείται έτσι πως η απεργία των Τριατατικών ήταν γενική. Προθεσμία προσέλευσης των απεργών ορίστηκε το πρωί της Πέμπτης. Οι απεργοί όμως έμειναν ακλόνητοι στις θέσεις τους. Κανείς δεν παρουσιάστηκε να πιάσει δουλειά.
Οι εφημερίδες της Πέμπτης (16 του Απρίλη) πήρανε την άδεια και συνάμα την εντολή απ' τη λογοκρισία να λύσουνε τη σιωπή τους. Είναι καιρός ν' αρχίσει ο πόλεμος των νεύρων - γκεσταπίτικη εφεύρεση για την εξουθένωση του ανθρώπου σε κρίσιμες στιγμές της ζωής του. Δημοσιεύεται η πρόσκληση των Τριατατικών απεργών να παρουσιασθούνε στην υπηρεσία τους, γιατί αλλιώς θα εφαρμοσθούν εναντίον τους βαριές κυρώσεις! Διαφημίζεται κατάλληλα η «διά σήμερον διανομή μερίδος άρτου 80 δραμίων» και διαψεύδονται «αι φήμαι» για τη διάλυση των συνεταιρισμών.

Η απεργία εξελίσσεται σε πανυπαλληλική

Η ΚΠΕ, διατηρώντας απ' την πρώτη μέρα επαφή με την Επιτροπή Αγώνα των Τριατατικών, καθοδηγεί την απεργία και προσπαθεί να συγχρονίσει τη γενίκευσή της. Ο ενθουσιασμός παραμερίζει τους δισταγμούς, η οξύτατη οικονομική κατάσταση τούς ωθεί με βιασύνη στην πάλη. Μεγάλα «ποσοστά», ολόκληρες υπηρεσίες συντάσσονται με τους απεργούς. Στο 9ο Γυμνάσιο συνέρχονται, το απόγευμα, διακόσιοι, πάνω κάτω, αντιπρόσωποι υπαλλήλων. Συζητούνε την κατάσταση κι αναβάλλουν τις αποφάσεις για την επόμενη μέρα.
Οι εθνοπροδότες υπηρέτες των ναζίδων φασιστών σπεύδουν να συμμορφωθούνε, στις διαταγές - που συνήθισαν να εκτελούν (σ.σ. εννοεί την κυβέρνηση Τσολάκογλου). Συνεδριάζουνε και ψηφίζουνε νόμο, ένα νόμο χιτλερικό στη διατύπωση και χιτλερικό στην ουσία. Η απεργία των δημοσίων υπαλλήλων - το αίτημα της επιβίωσης - χαρακτηρίζεται «ιδιώνυμον» αδίκημα τιμωρούμενο και με την εσχάτη των ποινών, με το θάνατο!
Την Παρασκευή (17 του Απρίλη) οι εφημερίδες αγγέλλουνε με χτυπητούς τίτλους τον χιτλερικό τούτο νόμο. Η απεργία όμως συνεχίζεται κι επεκτείνεται. Ο νόμος δε δημοσιεύεται στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», γιατί το προσωπικό του Εθνικού Τυπογραφείου αρνείται να εκτελέσει τη διαταγή κι αποφασίζει τη συμμετοχή του στην απεργία.
Το απόγευμα, στο 9ο Γυμνάσιο, πραγματοποιείται δεύτερη συνέλευση αντιπροσώπων των υπαλλήλων. Παίρνουν μέρος ως τριακόσιοι. Προεδρεύει ο γραμματέας της ΚΠΕ που μιλάει πάνω στο ξέσπασμα και την εξέλιξη της απεργίας και διαγράφει την άμεση, την επείγουσα ανάγκη κήρυξης πανυπαλληλικής απεργίας με συντονισμένη καθοδήγηση. Ο λόγος του είναι χείμαρρος σωστός, ορμητικός, με πάθος. Δε μιλούσεν ο πεινασμένος υπάλληλος, που επαιτεί για να ζήσει. Τα λόγια του απηχούσαν έντονα τις διαθέσεις όλων των υπαλλήλων. Μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα πατριωτικής ανάτασης κι ενθουσιασμού αποφασίζεται η επέκταση της απεργίας σ' όλους τους κλάδους και τις υπηρεσίες της Αθήνας και του Πειραιά. Εκλέγονται οι απεργιακές επιτροπές για την κάθε υπηρεσία ή κλάδο ή κατάστημα. Οι υπεύθυνοι των επιτροπών αυτών απαρτίζουν την Κεντρική Επιτροπή Αγώνα (ΚΕΑ). Απ' αυτή τη στιγμή η απεργιακή πάλη των δημοσίων υπαλλήλων παίρνει ενιαία και συγκεκριμένη καθοδήγηση, περνάει μορφολογικά και ουσιαστικά σε πλήρη οργανωμένη ανάπτυξη.
Το Σάββατο (18 του Απρίλη) η απεργία γενικεύεται. Οσοι υπάλληλοι αργοπορήσανε, κατεβαίνουν κι αυτοί στον απεργιακό στίβο. Σε περίοπτη θέση δημοσιεύεται στον πρωινό Τύπο πολύστηλο άρθρο του υπουργού των «Παραγωγικών υπουργείων» Γκοτζαμάνη με τον παραπλανητικό τίτλο «η κυβέρνησις διά την προστασίαν του λαού κατά των εχθρών του». Ο γερμανόδουλος αυτός πανυπουργός γράφει ανάμεσα στις άλλες κομπογιανίτικες οικονομολογικές και δημοσιονομικές θεωρίες του, ότι «... ώφειλαν, λοιπόν να πειθαρχήσουν εάν εσκέπτοντο μόνον τα συμφέροντά των και τον άρτον των... δεν είναι δυνατόν συνεπώς, να δικαιολογηθή η ανταρσία των υπαλλήλων από οικονομικούς μόνον λόγους. Η κυβέρνησις ...θα φανή αμείλικτος κατά των ταραχοποιών και ταραξιών...»! Αλλά το άρθρο δεν αρκούσε. Το ζήτημα δεν είναι μικρό. Ο Γκοτζαμάνης παίρνει το βάρος της ευθύνης για ό,τι γίνεται. Γι' αυτό συμπληρώνει τα κενά του άρθρου του με δηλώσεις ανάλογης ειλικρίνειας κι εντιμότητας. Απειλεί και υπόσχεται, μα κυρίως απειλεί: «Η κυβέρνησις ... δηλοί, ότι θα εφαρμόση μέτρα αυστηρότατα και αυτήν ακόμα την ποινήν του θανάτου!». Ο Θάνατος!... αυτό ήταν το άλφα και το ωμέγα της χιτλερικής «πειθούς», η τρανότερη επιτυχία της φασιστικής επιβολής.

Η νίκη

Η θανατική ποινή και τα τρομοκρατικά μέτρα, που εξαπόλυσε η κυβέρνηση έφεραν αντίθετα αποτελέσματα. Η παθητική στάση των απεργών άλλαξε. Οι συλλήψεις τούς είχαν εξαγριώσει. Κάπου προς το Σταθμό του Λαρισαϊκού κρατούνται πολλοί απεργοί απ' αυτούς 69 είναι Τριατατικοί, μαζί και γυναίκες. Εκεί, με πρόστυχα κι απάνθρωπα μέσα, εκβιάζονται να υπογράψουνε δηλώσεις αποκήρυξης της απεργίας. Οι πιέσεις δεν κλονίσανε παρά μόνο δυο - τρεις. Οι άλλοι αρνήθηκαν, επίμονα, εμψυχωμένα, ως και μέσα στο Στρατοδικείο. Γιατί έγινε κι αυτό. Ο Τσολάκογλου έστειλε τους απεργούς Ελληνες υπαλλήλους να δικασθούν στα ελληνικά στρατοδικεία «προς παραδειγματισμόν»! Ενας Τριατατικός (απ' τον Πειραιά) απολογήθηκε ορθά - κοφτά: «Προκειμένου να πεθάνω απ' την πείνα προτίμησα ν' αγωνισθώ !». Οι λακέδες όμως του χιτλεροφασισμού είχαν χάσει κάθε ίχνος εντροπής. Οκτώ μήνες φυλάκιση καταδικάστηκε ο Τριατατικός για το θάρρος του, κι άλλοι σ' άλλες ποινές. Μερικοί αθωωθήκανε.
Κυριακή (19 του Απρίλη). Οι πρωινές εφημερίδες δημοσιεύουν απειλητικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Τσολάκογλου. Θεώρησε αναγκαίο να μιλήσει κι αυτός για την «αντεθνική» ενέργεια των υπαλλήλων: «...είτε απουσιάζουν διαρκώς των γραφείων των είτε μετεβλήθησαν εις φορείς των διαφόρων διαδόσεων και επικρίσεων, αίτινες επεδείνωσαν την θέσιν του κράτους, και επομένως αυτοί, όργανα του κράτους, έβαλον κατά του κράτους... Η κυβέρνησις ούτε είναι διατεθειμένη ν' ακούσει τα αιτήματα των απεργών, ους θεωρεί εκτός νόμου... Δεν ομιλώ διά τας κυρώσεις, καθ' όσον ο νόμος θα εφαρμοσθή κατά γράμμα... Ωσαύτως με εκπλήσσει το θράσος των υπαλλήλων...»!
Ταυτόχρονα, διαφημίζονται διάφορα επισιτιστικά μέτρα: Διανομή «μερίδος άρτου 80 δραμίων». Απόφαση για την αποδέσμευση «των οσπρίων, των χαρουπιών, του πετιμεζίου, του θειϊκού χαλκού, των ξύλων, των ξυλανθράκων, των κρομμύων ως απαρχή γενικωτέρας αποδεσμεύσεως»!
Δευτέρα (20 του Απρίλη). Τα απεργιακό κύμα κατακλύζει όλες τις υπηρεσίες. Ολοκληρώνεται η απεργία και στο υπουργείο Εσωτερικών. Ομάδες απεργών ξεκινούν από διάφορα σημεία, «ορμητήρια», και βαδίζουνε προς το Πολιτικό Γραφείο, όπου συνεδριάζει το υπουργικό συμβούλιο. Στη διαδρομή επιτήδειες διαδόσεις τρομοκρατούνε τα πλήθη των υπαλλήλων κι έτσι στο Πολιτικό Γραφείο συγκεντρώνονται αραιές ομαδούλες που πλαισιώνουν την Κεντρική Επιτροπή Αγώνα. Ο Τσολάκογλου αρνείται να δεχθεί την Επιτροπή και το υπόμνημα υποβάλλεται με τον «επί της τάξεως» αστυνόμο.
Η Επιτροπή, προσπαθώντας να επιτύχει οπωσδήποτε επαφή με την κυβέρνηση, διευκολύνεται από τους ανωτέρους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών. Οι ανώτεροι αυτοί παρουσιάζονται το απόγευμα της Δευτέρας στο Γκοτζαμάνη, υποβάλλουνε τ αιτήματα των υπαλλήλων και τα υποστηρίζουν. Ο υπουργός μιλάει τούτη τη φορά πιο μαλακά, αφήνοντας περιθώρια συζήτησης, και δίνει υποσχέσεις άμεσης καλυτέρευσης της θέσης των υπαλλήλων, επαναφοράς των απεργών στις θέσεις τους, απόλυσης των συλληφθέντων κ.λπ.
Το βράδυ συνεδριάζουνε μαζί οι ανώτεροι του υπουργείου Οικονομικών και η Κεντρική Επιτροπή Αγώνα. Πολύωρες συζητήσεις κατασταλάζουν σε ορισμένα συμπεράσματα. Αργά τη νύχτα αποχωρούν οι ανώτεροι οικονομικοί και συνεχίζεται η σύσκεψη της ΚΕΑ ως τα ξημερώματα. Οι υποσχέσεις του Γκοτζαμάνη κρίνονται τελικά ικανοποιητικές κι αποφασίζεται η λύση της απεργίας στις 9 το πρωί.
Τρίτη (21 του Απριλίου). Ο Τύπος δημοσιεύει διαλλακτικές δηλώσεις του Τσολάκογλου: «Εν ονόματι κλπ. κλπ. καλώ τους υπαλλήλους, όπως προσέλθουν εις τας υπηρεσίας των. Η κυβέρνησις επέδειξε πατρικόν ενδιαφέρον υπέρ αυτών...»! Και η θανατική ποινή; Οι συλλήψεις, οι ξυλοδαρμοί, οι καταδίκες, η «αμείλικτος τιμωρία», οι απολύσεις; Ολ' αυτά, λέγονται τώρα «πατρικόν ενδιαφέρον» !
Οι απεργοί όμως αγνοούν το διορισμένο πρωθυπουργό. Κανείς δεν εισακούει την έκκλησή του και κανείς δεν παρουσιάζεται. Ωσπου έρχεται η εντολή της Κεντρικής Επιτροπής Αγώνα για τη λύση της απεργίας. Η οκταήμερη απεργιακή πάλη των δημοσίων υπαλλήλων τερματίζεται. Οι απεργοί επανέρχονται ομαδικά στις υπηρεσίες τους. Ο αντίκτυπος της απεργίας δε περιορίστηκε στο εσωτερικό. Οι συμμαχικοί ραδιοσταθμοί της Αγγλίας, της Αμερικής και της Σοβιετικής Ρωσίας, μ' ενθουσιασμό παρακολούθησαν όλες τις φάσεις της απεργίας και καλούσανε τους λαούς των σκλαβωμένων χωρών ν' ακολουθήσουν το παράδειγμα των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων.
Η νίκη των απεργών ήταν αναμφισβήτητη. Οι υπάλληλοι επανήλθαν όλοι στις θέσεις τους, οι κρατούμενοι απελευθερώθηκαν, οι εκκρεμείς δίκες στα στρατοδικεία σταμάτησαν, η κυβέρνηση διέταξεν αλλεπάλληλες προκαταβολές μισθών και τελικά με το νομοθετικό διάταγμα 1424/1942 χορήγησε το πρώτο σοβαρό επίδομα, που ήταν μια κλιμακωτή αύξηση μέχρι 300%. Η πληρωμή του μισθού ορίστηκε δεκαπενθήμερη κι αυτό ήταν πρόσθετη αύξηση.
Οι άμεσες οικονομικές συνέπειες της απεργίας, αυτές καθεαυτές, επισφραγίζουν την επιτυχία της. Το κέρδος όμως δεν ήταν αποκλειστικά αυτό. Η απεργία κατέδειξε στους υπαλλήλους πως η περίοδος της σκλαβιάς θα 'ναι σκληρή, το εθνικό αίτημα της επιβίωσης θα συναντούσεν ολοένα και μεγαλύτερη αντίδραση, για να σπάσει η αντίδραση και το συνεπακόλουθό της η τρομοκρατία, έπρεπε ν' αναπτυχθούν αγώνες. Η πείρα του πρώτου οκταήμερου απεργιακού τους αγώνα στάθηκεν αλάθητος οδηγός τους και μοναδικός εμψυχωτής τους.

Κρίσιμα ζητήματα με αφορμή το έγκλημα της εργοδοσίας στα ΕΛΠΕ

Κρίσιμα ζητήματα με αφορμή το έγκλημα της εργοδοσίας στα ΕΛΠΕ

Στην πύλη των ΕΛΠΕ, λίγες στιγμές μετά το «ατύχημα»...

Οι τρεις νεκροί του πρόσφατου εργοδοτικού εγκλήματος στα ΕΛΠΕ δεν είναι οι πρώτοι, και δεν θα είναι και οι τελευταίοι, αν οι εργαζόμενοι δεν πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Οι κίνδυνοι για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία δεν αποτελούν φυσικό φαινόμενο, δεν πρόκειται να εξαφανιστούν, όσο θα συνεχίζουμε να βαδίζουμε στο δρόμο ανάπτυξης που θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες και τις ζωές των εργατών στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.
Στη χώρα μας, κάθε τρεις μέρες ένας εργαζόμενος πεθαίνει από εργατικό ατύχημα. Χιλιάδες σακατεύονται ή πεθαίνουν μετά από χρόνια από τις επαγγελματικές ασθένειες που θερίζουν. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στις χώρες της ΕΕ και παγκόσμια.
Το πρόσφατο εργατικό ατύχημα ήρθε να μας θυμίσει ότι δεν κινδυνεύουν μόνο οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς επειδή οι εργοδότες δεν παίρνουν μέτρα ασφάλειας. Ο μεγάλος κίνδυνος για ολόκληρη την περιοχή, για το σύνολο των εργαζομένων και των κατοίκων, είναι αυτός του βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης (ΒΑΜΕ).
Ας σκεφτούμε: Τι θα μπορούσε να συμβεί αν η φωτιά στα ΕΛΠΕ γινόταν αφορμή για ένα αλυσιδωτό ατύχημα; Αν επηρεάζονταν γειτονικές μονάδες εντός ή εκτός της εγκατάστασης; Ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις για τα γειτονικά εργοστάσια και για τους κατοίκους της περιοχής;
Γνωρίζουμε όλοι ότι η άναρχη γειτνίαση βιομηχανίας - κατοικίας στην περιοχή του Θριασίου, όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας μας, εγκυμονεί τον κίνδυνο ενός ΒΑΜΕ. Γνωρίζουμε ότι καμία ουσιαστική ενημέρωση και εκπαίδευση του πληθυσμού δεν έχει πραγματοποιηθεί για το πώς θα προστατευτούμε από ένα τέτοιο ατύχημα.
Απαιτούμε να απαντήσουν συγκεκριμένα οι αρμόδιοι, σε μια σειρά από επείγοντα ερωτήματα:

• Τα σχέδια που υπάρχουν στα χαρτιά, λαμβάνουν υπόψη το σύνολο των κινδύνων και την αλληλεπίδρασή τους στην περιοχή; Εχουν επικαιροποιηθεί;
• Υπάρχουν επαρκές προσωπικό, οργάνωση, εξοπλισμός και μέσα για την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου;
• Υπάρχουν δρόμοι και μέσα διαφυγής, αν αυτό απαιτηθεί για το σύνολο του πληθυσμού;
• Υπάρχουν επαρκείς υποδομές για την αποκατάσταση της υγείας των πληγέντων;

Δυστυχώς, γνωρίζουμε την αρνητική απάντηση, τον μεγάλο κίνδυνο για τη ζωή μας.

Κρίσιμα ερωτήματα ζητούν απαντήσεις

Οφείλουμε να φωτίσουμε την αλήθεια και να απαντήσουμε στα δύσκολα ερωτήματα: Ποιος ευθύνεται για το ατύχημα στα ΕΛΠΕ; Για τα άλλα εργατικά ατυχήματα που συμβαίνουν καθημερινά; Τι φταίει και είναι έτσι η κατάσταση όσον αφορά στην πρόληψη και προετοιμασία αντιμετώπισης ενός ΒΑΜΕ;
Η εύκολη απάντηση θα ήταν να πούμε ότι φταίει κάποιος μηχανικός ή κάποιο στέλεχος της εταιρείας, ότι φταίνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι γιατί δεν προσέχουν. Να περιοριστούμε στο αίτημα να αυξηθεί απλά ο αριθμός των επιθεωρητών εργασίας και των ελέγχων. Να αποδεχτούμε την επικινδυνότητα λόγω της φύσης της παραγωγικής δραστηριότητας ενός διυλιστηρίου και κάποιας άλλης χημικής βιομηχανίας, να αποδεχτούμε κατά συνέπεια και την επικινδυνότητα για κάθε περιοχή που περιλαμβάνει τέτοιες βιομηχανίες.
Ολες αυτές οι εύκολες απαντήσεις κρύβουν, συσκοτίζουν τον πραγματικό ένοχο, την άρχουσα τάξη, τους μονοπωλιακούς ομίλους. Για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, αλλά και για την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας, την προστασία του περιβάλλοντος, υπάρχουν δοκιμασμένες τεχνικές και οργανωτικές λύσεις με βάση το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνικής.
Υπάρχει επίσης και σχετική νομοθεσία. Στην πράξη όμως δεν εφαρμόζονται τα μέτρα. Δεν εφαρμόζεται ούτε καν αυτό το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει, π.χ. το νομοθετικό πλαίσιο για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, την πυροπροστασία, την οδηγία Seveso για τα ΒΑΜΕ, την προστασία του περιβάλλοντος.
Ο λόγος είναι ότι τα μέτρα κοστίζουν και μειώνουν το ποσοστό κέρδους των μονοπωλιακών ομίλων. Ο βασικός παράγοντας που καθορίζει κάθε επιλογή του εργοδότη σε σχέση με τις συνθήκες εργασίας, την ασφάλεια της εγκατάστασης και την προστασία του περιβάλλοντος, είναι η επίδραση που θα έχει η επιλογή αυτή στο κέρδος της επιχείρησης.
Η συγκεκριμένη προσέγγιση του ζητήματος αποτυπώνεται και στην κυρίαρχη αντίληψη σήμερα για την υγεία, που εστιάζει το πρόβλημα στη διασφάλιση της ικανότητας του εργάτη να αποτελεί το θύμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, να πουλά την εργατική του δύναμη. Για το κεφάλαιο, η υγεία του εργάτη περιορίζεται στην απουσία ασθένειας ή αναπηρίας. Αντίθετα, για το ταξικό εργατικό κίνημα, η υγεία είναι η κατάσταση πλήρους σωματικής, πνευματικής και ψυχικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας.
Ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος μετρά, από τη μια, το «κόστος της ζωής και της υγείας» των εργαζομένων, κόστος που «μετριέται» σε πρόστιμα και αποζημιώσεις, καθώς και κόστος χαμένων εργατοωρών λόγω ατυχήματος ή ασθένειας. Από την άλλη βάζει το κόστος των μέτρων προστασίας, το κόστος δηλαδή των τεχνικών μέτρων (π.χ. κατάλληλου εξοπλισμού, προληπτικής συντήρησης), το κόστος εκπαίδευσης, το κόστος από την καθυστέρηση των εργασιών για να γίνουν οι διαδικασίες με ασφάλεια και να υπάρχει κατάλληλο σχέδιο έκτακτης ανάγκης, το κόστος απασχόλησης επαρκούς προσωπικού. Τελικά, το κόστος των μέτρων προστασίας είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος που μπορεί να έχει ο εργοδότης αν δεν πάρει τα μέτρα.
Παράγοντες, όπως η εντατικοποίηση, η υπερωριακή εργασία, η εργασιακή ανασφάλεια, οι αναδιαρθρώσεις στην εργασία (π.χ. τάση προώθησης εργασιών σε εργολάβους, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης), η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αυξάνουν τον κίνδυνο πρόκλησης εργατικού ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, έχουν ως αποτέλεσμα την πρόωρη φθορά της υγείας των εργαζομένων.

Ο ρόλος του αστικού κράτους

Ο πραγματικός μας αντίπαλος για τους κινδύνους για την εργασιακή και δημόσια ασφάλεια και υγεία είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το καπιταλιστικό σύστημα, το αστικό κράτος που υπηρετεί την κερδοφορία των ομίλων, συγκαλύπτει την ανεξέλεγκτη δράση της εργοδοσίας.
Ο ρόλος του αστικού κράτους εκφράζεται με πολλούς τρόπους:
-- Με την προώθηση των αναδιαρθρώσεων σε ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
-- Με τους ψευδεπίγραφους και ελλιπείς ελέγχους από τους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Οι ελάχιστοι επιθεωρητές που υπηρετούν σήμερα στη χώρα μας πρέπει να φέρουν εις πέρας το ελεγκτικό τους έργο με τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή. Στη σκόπιμη υπονόμευση των ελεγκτικών μηχανισμών πρέπει να προστεθεί και ο προσανατολισμός των ελέγχων μέσα από την ίδια τη νομοθεσία, που δεν εστιάζει στην εργοδοτική ευθύνη, αντίθετα προωθεί την ταξική συνεργασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στις περιπτώσεις που γίνονται έλεγχοι μετά από ένα ατύχημα, υπάρχει προσπάθεια να μετατοπιστεί η εργοδοτική ευθύνη στις πλάτες των εργαζομένων, των τεχνικών ασφάλειας ή άλλων εμπλεκόμενων (που και αυτοί είναι εργαζόμενοι).
-- Με την απουσία δημόσιων υποδομών για την υγεία και ασφάλεια και την παράδοσή τους σε ιδιωτικές εταιρείες (τις ΕΞΥΠΠ) και την υποβάθμιση της αναγκαίας έρευνας στους σχετικούς τομείς (π.χ. υποβάθμιση ΕΛΙΝΥΑΕ).
-- Η εμπλοκή πολλών συναρμόδιων υπηρεσιών για την εφαρμογή της νομοθεσίας για τα ατυχήματα μεγάλης έκτασης, η ελλιπής χρηματοδότηση και οι αναδιαρθρώσεις στους δήμους και τις περιφέρειες, αλλά και γενικότερα σε δημόσιες υπηρεσίες που σχετίζονται με την προστασία του πληθυσμού, βοηθούν στη μη αποτελεσματική εφαρμογή της νομοθεσίας και στη μετάθεση των ευθυνών από τη μια υπηρεσία στην άλλη. Η γύμνια του κρατικού μηχανισμού για την αντιμετώπιση φυσικών ή τεχνολογικών καταστροφών φάνηκε στις πρόσφατες πλημμύρες και τις δασικές πυρκαγιές.
-- Με τη διατήρηση σκόπιμων ελλείψεων στο σχετικό νομοθετικό πλαίσιο (π.χ. κενά της νομοθεσίας σε μεθοδολογίες και προδιαγραφές για την εκτίμηση της επικινδυνότητας για τον επαγγελματικό κίνδυνο και για την εκπόνηση και αξιολόγηση των μελετών ασφάλειας και των Σχεδίων Αντιμετώπισης Τεχνολογικών Ατυχημάτων Μεγάλης Εκτασης - ΣΑΤΑΜΕ - για την εφαρμογή της οδηγίας Seveso, απουσία αποδεκτών κριτηρίων για τις αποστάσεις ασφαλείας και τις χρήσεις γης, ζητήματα που αφορούν στα επίπεδα οριακών τιμών έκθεσης, στη διαδικασία αναγνώρισης και καταγραφής των επαγγελματικών ασθενειών, στην εφαρμογή των θεσμών του Τεχνικού Ασφάλειας και του Γιατρού Εργασίας κ.ά.).
-- Με τα κριτήρια του σημερινού χωροταξικού σχεδιασμού που σχετίζεται με το τι, πότε και πού θα οικοδομηθεί, καθώς και με τις προδιαγραφές ποιότητας και ασφάλειας κάθε υποδομής, που υπηρετούν τα μονοπώλια και όχι τις λαϊκές ανάγκες.

Το πρόβλημα είναι πολιτικό

Η υγεία και η ασφάλεια εργαζομένων και λαού, το περιβάλλον θυσιάζονται στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Το ζήτημα είναι, τι θα κάνουμε εμείς; Πώς θα απαντήσουμε απέναντι σε αυτή την κατάσταση;
Μήπως πρέπει να αποδεχθούμε τη μείωση των δικαιωμάτων μας, να αποδεχτούμε να ρισκάρουμε τη ζωή μας, γιατί αλλιώς δεν θα έχουμε δουλειά; Να συνεχίσουμε να ζούμε με τεράστιους κινδύνους για την υγεία και τη ζωή μας, αναμένοντας ότι θα μας σώσει η αλλαγή κυβερνητικής διαχείρισης, μια διαπραγμάτευση που δεν είναι δική μας, στο απώτερο μέλλον;
Πρέπει να πούμε φτάνει πια! Να προτάξουμε το σύνολο των αναγκών μας. Δεν θα διαλέξουμε ποια ανάγκη μας θα θυσιάσουμε για να συνεχίζουν οι όμιλοι να αυγατίζουν τα κέρδη τους. Γι' αυτό σας καλούμε να βαδίσουμε όλοι μαζί, μέσα από τα ταξικά σωματεία, μέσα από τις Λαϊκές Επιτροπές αγώνα, για να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις. Να παλέψουμε για:
-- Να υπάρξει ουσιαστικός έλεγχος από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς με προσανατολισμό στην εργοδοτική ευθύνη για τη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της νομοθεσίας και των κανονισμών για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, τη δημόσια υγεία και ασφάλεια και την προστασία του περιβάλλοντος.
-- Να συμπληρωθούν τα κενά της νομοθεσίας, με κριτήριο την εγγενή ασφάλεια και την προσαρμογή του εργασιακού και ευρύτερου περιβάλλοντος στις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.
-- Να εκπονηθούν ολοκληρωμένες εκτιμήσεις επικινδυνότητας και ανάλογα σχέδια έκτακτης ανάγκης για τις βιομηχανικές περιοχές.
-- Να ιδρυθεί κρατικό σώμα Τεχνικών Ασφαλείας και Γιατρών Εργασίας και να δημιουργηθούν δημόσιες υποδομές υποστήριξης των σχετικών διαδικασιών, ενταγμένες αποκλειστικά στο δημόσιο σύστημα Υγείας, να καταργηθούν οι ΕΞΥΠΠ.
-- Να ενισχυθούν ουσιαστικά το ανθρώπινο δυναμικό και η υλικοτεχνική υποδομή του ΣΕΠΕ και των άλλων ελεγκτικών μηχανισμών. Να υπάρξει συνδυασμένη, με σαφή διακριτά καθήκοντα, δράση των Επιθεωρήσεων Ασφαλείας και Υγείας με τις Επιθεωρήσεις Εργασιακών Σχέσεων για την αντιμετώπιση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία και ασφάλεια (π.χ. εξοντωτικά ωράρια, «μαύρη» εργασία, εργασία ανηλίκων κ.λπ.).

Πάλη προς τη μόνη ελπιδοφόρα προοπτική

Οποιος και αν είναι στην κυβέρνηση, όσο τα κλειδιά της οικονομίας τα έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η υγεία και η ασφάλειά μας θα θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας τους.
Η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ χρεώνεται ήδη θανάτους εργατών στις πρώτες 100 μέρες της θητείας της. Η στάση της στα ΕΛΠΕ δείχνει ότι αφήνει στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο. Μόνο η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και γενικότερα των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, των εργοστασίων, των υποδομών, των μέσων μεταφοράς, της γης, μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να διασφαλίσει πραγματικά τη λαϊκή ευημερία.
Γιατί μόνο τότε μπορεί να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής για τη διευρυμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, καθώς και εργατικός έλεγχος, που θα διορθώνει τα υποκειμενικά λάθη του εκάστοτε συγκεκριμένου σχεδίου.
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να διασφαλίσει φιλική πόλη για τους κατοίκους της, ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στη φύση αξιοποιώντας όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά εργαλεία και μέσα, το χωροταξικό σχεδιασμό με ισόρροπη κατανομή των βιομηχανικών ζωνών, το εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων, την εκπαίδευση των λαϊκών οικογενειών για την αντιμετώπιση ενός ατυχήματος μεγάλης έκτασης.
Στο πλαίσιο αυτού του δρόμου, η Ελευσίνα και το Θριάσιο θα πάψουν να αποτελούν αποθήκη αποβλήτων, χώρο συγκέντρωσης όλων των ρυπογόνων δραστηριοτήτων της Αττικής και σίγουρο θύμα στην περίπτωση ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης. Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική πρέπει όλοι να συμβάλουμε στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά.

Της
Εύης ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ*
* Η Εύη Γεωργιάδου είναι μέλος της Ομάδας Περιβάλλοντος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ