ΒΙΝΤΕΟ-Παπαρήγα: Θα εξισώσουμε τη ροχάλα με τον φόνο;

ΒΙΝΤΕΟ-Παπαρήγα: Θα εξισώσουμε τη ροχάλα με τον φόνο;

ΒΙΝΤΕΟ-Παπαρήγα: Θα εξισώσουμε τη ροχάλα με τον φόνο;

Η πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα ξεκαθάρισε πως το ΚΚΕ θα ψηφίσει «παρών» στην τροπολογία για την αναστολή χρηματοδότησης κομμάτων. «Δεν θέλουμε και από την άλλη πλευρά να θεωρηθεί ότι αθωώνουμε την Χρυσή Αυγή, για αυτό λέμε παρών», είπε η κ. Παπαρήγα σε παρέμβασή της κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

«Μας ρωτάτε τι φοβόμαστε και δεν ψηφίζουμε. Δεν θέλουμε να σας βοηθήσουμε να ενισχύσετε το νομικό σας οπλοστάσιο βάσει του οποίου αδυνατίζει ο αγώνας κατά της Χρυσής Αυγής και του εθνικοσοσιαλισμού και υπάρχει κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί εναντίον της εργατικής τάξης και του λαού», πρόσθεσε, διευκρινίζοντας ότι το τελευταίο μπορεί να μην είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης, αλλά μπορεί στο μέλλον να αξιοποιηθεί. 

Η πρόεδρος της ΚΟ του ΚΚΕ παράλληλα διαφώνησε κατηγορηματικά με την «θεωρία των δύο άκρων». Αναφέρθηκε στην δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου ότι «γιαούρτι και φόνος είναι βία» και σχολίασε: «θα εξισώσουμε το γιαούρτι ή τη ροχάλα με τον φόνο ενός Αφγανού επειδή είναι Αφγανός; Ή με την προμελετημένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα;». Η φράση αυτή «αποσκοπεί να εξισώσετε την κρατική καταστολή και την ναζιστική αντίληψη, με τη λαϊκή εξέγερση και την λαϊκή επανάσταση», πρόσθεσε.

Δείτε το βίντεο:

Πηγή: naftemporiki.gr

Να δώσει άμεσα εξηγήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ για τις δηλώσεις του συνδικαλιστικού στελέχους του Ν. Αλεβιζόπουλου

Να δώσει άμεσα εξηγήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ για τις δηλώσεις του συνδικαλιστικού στελέχους του Ν. Αλεβιζόπουλου

Από την επίσκεψη των μπράβων των εφοπλιστών στη Ν/Ε ζώνη Περάματος.

Πηγή: Lenin Reloaded.

(Οι υπογραμμίσεις και τα έντονα γράμματα είναι του LR).

Το θέμα, που είναι μείζονος σημασίας, αναδεικνύεται στον σημερινό "Ριζοσπάστη." Αναδημοσιεύω το άρθρο του "Ρ": 

«Ο Μιχάλαρος μου επιτέθηκε το 2009 μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Μπροστά σε όλη την ομάδα του ΠΑΜΕ. Οι οποίοι τότε δεν αντέδρασαν (...) Μετά το 2005, όταν εμφανίσθηκε η κρίση, το ΠΑΜΕ πίεζε τους εργοδότες, δίνοντας κατάλογο εργαζομένων που έπαιρναν για εργασία. Ετσι δημιουργήθηκε ένα κλίμα για τα μέλη που είχαν ευνοϊκή μεταχείριση». Αυτήν την εξήγηση δίνει με συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» ο Γιώργος Αλεβιζόπουλος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και της παράταξής του στο Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, για την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στη Ζώνη. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, λέει ότι η δράση των ταξικών συνδικάτων έφερε στη Ζώνη τη Χρυσή Αυγή και ότι λειτουργούσαν ως «μαφία» που «πίεζε» τους εργοδότες να δίνουν δουλειά σε «ευνοημένους» από το ΠΑΜΕ.

Τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιούσαν για χρόνια οι εργολάβοι στη Ζώνη. Αυτά έλεγαν και οι χρυσαυγίτες, όπως ο Λαγός, λίγα 24ωρα μετά το δολοφονικό χτύπημα στο Πέραμα. Το ρόλο τους, όμως, οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ δεν τον επιβεβαιώνουν μόνο με τα λόγια τους, αλλά και με τα έργα τους. Η παράταξη του Αλεβιζόπουλου είχε κεντρικό ρόλο στον «αντισύνδεσμο» που προσπάθησαν να συγκροτήσουν από κοινού με μεγαλοστελέχη της εργοδοσίας πριν από δύο χρόνια, για να χτυπήσουν το Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά «από τα μέσα». Ποιος ήταν ο πυρήνας των παρεμβάσεών τους ως «αντισύνδεσμος»; Οτι «τα υψηλά μεροκάματα στη Ζώνη πλήττουν την ανταγωνιστικότητα και δεν φέρνουν τα καράβια οι εφοπλιστές»!Αλλωστε, έχει καταγραφεί η τοποθέτηση του επικεφαλής της συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ Τ. Καραγιαννάκη στη γενική συνέλευση του Συνδικάτου στις 22 Απρίλη 2012, με θέμα την υπογραφή της Τοπικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Τότε, έκανε συστάσεις στην ταξική διοίκηση του Συνδικάτου «να σταματήσει τις υπερβολές» και «να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση με βάση τη Σύμβαση του 2009», προτείνοντας ξεκάθαρα με αυτόν τον τρόπο δραστική μείωση του μεροκάματου. Την ίδια πρόταση είχε καταθέσει στο Συνδικάτο Μετάλλου και η διοίκηση της Ενωσης Ναυπηγοεπισκευαστών Πειραιά. Φαίνεται ότι ο αντισύνδεσμος αποδείχτηκε τελικά «λίγος» για να σπάσει την ταξική ενότητα των εργατών στη Ζώνη και οι εργολάβοι επιστράτευσαν τη (γνωστή τους από παλιά) Χρυσή Αυγή...

Σχετικά με το υπογραμμισμένο απόσπασμα των δηλώσεων του Γιώργου Αλεβιζόπουλου, θυμίζω δεύτερο άρθρο του "Ριζοσπάστη", που δημοσιεύτηκε στις 1 Οκτώβρη του 2013 (και δείτε άρθρο 4 Οκτώβρη), για τις δηλώσεις του προσκείμενου στην Νέα Δημοκρατία δημάρχου Περάματος Παντελή Ζουμπούλη:

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

Σιγοντάρει χρυσαυγίτες και εργολαβους

Επιχειρήματα - καρμπόν σε βάρος των ταξικών συνδικάτων της Ζώνης

Αποκαλυπτικό παράδειγμα για το πώς το ίδιο το αστικό σύστημα και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι διαμορφώνουν το έδαφος πάνω στο οποίο φύεται και ενισχύεται η Χρυσή Αυγή, σαν μηχανισμός ενάντια στους εργαζόμενους και το λαό, αποτελούν τα όσα είπε ο δήμαρχος Περάματος Π. Ζουμπούλης, σε συνέντευξη που έδωσε χτες το πρωί στο ραδιόφωνο του «Alpha».
Αναπαράγοντας όσα έλεγε και ο χρυσαυγίτης βουλευτής Λαγός λίγα 24ωρα από το δολοφονικό χτύπημα στο Πέραμα, ο εκλεγμένος με το «ανεξάρτητο» ψηφοδέλτιο της ΝΔ δήμαρχος, ισχυρίστηκε λίγο έως πολύ ότι για την ανεργία στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη ευθύνονται το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα. Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα, τσουβάλιασε τους πρωτοπόρους εργάτες με τους φασίστες υπερασπιστές του κεφαλαίου καιυπαινίχθηκε ότι το ταξικό κίνημα ήταν αυτό που έστρωσε το έδαφος για να δράσει η Χρυσή Αυγή στη Ζώνη!
«Αυτοί (σ.σ οι χρυσαυγίτες) όπως φαίνεται είχαν φτιάξει ένα ολόκληρο σχέδιο από τις αρχές του Αυγούστου, το πώς θα αλωθεί η Ζώνη και ενδεχομένως εκεί, η μαφία του λιμανιού και όχι μόνο, να τους ήθελε», ήταν μία από τις ερωτήσεις που του τέθηκαν, για να αρχίσει ο δήμαρχος το παραλήρημά του: «Να σας πω κάτι. Μη νομίζετε ότι και οι προηγούμενοι, δηλαδή η διοίκηση του ΠΑΜΕ, ήταν και τόσο αγαθοί. Και από εκεί είχαν προβλήματα οι εργαζόμενοι. Και με το ΠΑΜΕ είχαν προβλήματα».
Ο ίδιος πρόσθεσε: «Υπαινίσσομαι ότι η πολιτική του ΠΑΜΕ στο λιμάνι δεν ήταν η καλύτερη. Είχαν και αυτοί το πρόβλημά τους (....) κάνανε και αυτοί τα δικά τους»! Ποια ήταν τα «προβλήματα» κατά τον δήμαρχο του Περάματος; To γεγονός ότι οι εργολάβοι της Ζώνης είχαν απέναντί τους ταξικά συνδικάτα, που αντιπάλευαν τα σχέδιά τους για μεροκάματα πείνας και συνθήκες εργασίας - κάτεργου. Που έβαλαν εμπόδια στη διάλυση της Ζώνης, όπως επιδιώκεται ξανά τώρα με την πλήρη ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ ΑΕ. Επομένως, κατά τον Ζουμπούλη, «πήγαν και αυτοί σαν Χρυσή Αυγή, τάχα μου σωτήρες, για να κάνουν αυτά που κάνουν»!
Συνεχίζοντας ανέφερε ότι «αυτοί του ΠΑΜΕ και ειδικά ο Πουλικόγιαννης (σ.σ. ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά) τους ξέρει όλους τους εργολάβους, συνεργάστηκε χρόνια μαζί τους» και αφήνοντας να εννοηθεί ότι λίγο πολύ τα σωματεία τα έχουν κάνει πλακάκια με τους εργολάβους της Ζώνης, σημείωσε: «Οσες φορές εγώ έστειλα εργαζόμενους στους εργολάβους από το Πέραμα για να πιάσουν δουλειά, δεν μου τους πήρε ποτέ κανείς εργολάβος. Δηλαδή στέλναμε εκεί, έχουμε τους δικούς μας λέγανε».
Σε άλλο σημείο είπε ότι «πιστεύω πως εργολάβοι και συνδικάτα έχουν τη μεγάλη ευθύνη» για την ανεργία στη Ζώνη, καλύπτοντας ταυτόχρονα την αντιλαϊκή πολιτική και τις οδηγίες της ΕΕ που διαλύουν συνολικά τη ναυπηγική βιομηχανία της χώρας. Αποφάνθηκε επίσης ότι «αν η Ζώνη δούλευε σωστά και δεν είχε αυτά τα προβλήματα», η Χρυσή Αυγή «δεν θα πήγαινε. Τι να παν να κάνουν; Απλά εκμεταλλεύτηκαν την ανεργία, την ανέχεια, τον εργάτη που τρέχει για ένα μεροκάματο ο φουκαράς. Και ήρθαν οι σωτήρες να το κάνουν»!
Να σημειωθεί ότι οι σύμβουλοι του συνδυασμού του δημάρχου Περάματος αρνήθηκαν ακόμα και να πάρουν θέση το δημοτικό συμβούλιο για τη δράση της Χρυσής Αυγής και την δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών σε κομμουνιστές εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Ο ίδιος δήμαρχος φρόντισε να απουσιάζει από τη συγκεκριμένη συνεδρίαση.

Όπως είναι φανερό, ο συνδικαλιστής του ΣΥΡΙΖΑ και ο δήμαρχος της Νέας Δημοκρατίας δήλωσαν ταυτόσημα πράγματα σε δύο διαφορετικά χρονικά σημεία, και κατά τη διάρκεια της έρευνας για τη δράση της Χρυσής Αυγής στην ΝΕΖ και την σύνδεσή της με την επίθεση κατά στελεχών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα και τη δολοφονία Φύσσα λίγες μέρες μετά: δήλωσαν και οι δύο ότι το ΠΑΜΕ, και ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης ειδικότερα, αποτελούν "μαφία" η οποία αποκλείει μεταλλουργούς από την εργασία βάσει λίστας μελών του ΠΑΜΕ. Το ότι οι δηλώσεις αυτές αποτελούν τόσο προεκτάσεις της προπαγάνδας της Χρυσής Αυγής όσο και αυτής των εφοπλιστικής ιδιοκτησίας ΜΜΕ για την ΝΕΖ μπορεί να πιστοποιηθεί εύκολα. Στην ανάρτηση "Εφοπλιστές με σιδηρολοστούς" συλλέξαμε ήδη κάποια πειστήρια της διάχυσης αυτής της προπαγάνδας μεταξύ εφοπλιστικών ΜΜΕ και Χρυσής Αυγής.

Η ίδια ακριβώς "γραμμή" που ενώνει τον συνδικαλιστή του ΣΥΡΙΖΑ με τον δήμαρχο της ΝΔ εκφράστηκε σε άρθρο του Οκτώβρη του 2012, ένα χρόνο πριν δηλαδή, σε ρεπορτάζ του Νότη Ανανιάδη για λογαριασμό τουPortnet, διαδικτυακής πύλης για την Ναυτιλία και τον Πειραία, που ειδικεύεται σε ζητήματα ναυτιλίας και διαφημίζει τις εφοπλιστικές εταιρείες. Το άρθρο το εντοπίσαμε σε αναδημοσίεση στον ιστότοπο "Θαλαμηγός", της Πανελλήνιας Ένωσης Αξιωματικών Κατωτέρων Πληρωμάτων Επαγγελματικών και Ιδιωτικών Θαλαμηγών Σκαφών (κοτέρων δηλαδή). Αναδημοσιεύουμε το άρθρο με τις ανάλογες σημάνσεις:

Νέα κόλπα από τον "Τζίμυ Χόφα" του ΚΚΕ στη ΝΕΖ…

Ρεπορτάζ: Νότης Ανανιάδης. 

Πρώτα η είδηση: εργαζόμενος (άνεργος επί μήνες στην πραγματικότητα) στη «Ζώνη», που εναγωνίως ψάχνει για δουλειά, δέχεται επιτέλους, το τηλεφώνημα που του είχε υποσχεθεί συγκεκριμένος εργοδότης. «Έχει μεροκάματο για τρεις – τέσσερις μέρες». Το πρωί λοιπόν την Τρίτης ο συγκεκριμένος άνθρωπος πηγαίνει στη δουλειά.
Όλα καλά; Όλα, αν δεν μεσολαβούσε ένα τηλεφώνημα μόλις δύο ώρες μετά. Ο σύγχρονος «Τζίμυ Χόφα», ονόματι Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου, του ελεγχόμενου από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, δηλαδή, τηλεφώνησε στον εργοδότη κι εκείνος με τη σειρά του στον εργοδηγό του συγκεκριμένου έργου στο βαπόρι που ήθελε κάποιες επισκευές, για να του πει το απλό: Αν «τσουρμάρεις» τον συγκεκριμένο τύπο, εμείς δεν δουλεύουμε»!
Ήτοι, στη γλώσσα του λιμανιού: αν δουλέψει «αυτός» οι υπόλοιποι δεν ερχόμαστε, οπότε «κρατάμε» το πλοίο. Δηλαδή, δε ζητάμε να μη δουλέψει ο συγκεκριμένος εργάτης, αλλά εμείις δε θα δουλέψουμε, οπότε το καράβι θα μείνει δεμένο στο λιμάνι. Με τα δεδομένα της ναυλαγοράς για τον οποιοδήποτε εφοπλιστή η απειλή και μόνο αυτής της καθυστέρησης ισοδυναμεί με καταστροφή. Αναμενόμενη η αντίδραση του εργοδότη, αλλά και του εργοδηγού. Με τα δεδομένα της κατάστασης στη «Ζώνη», κίνηση αυτή ισοδυναμεί με καταδίκη σε διαρκή πείνα του συγκεκριμένου εργαζομένου….
Το «αδίκημα» του οποίου ήταν απλώς και μόνο το γεγονός ότι δεν είναι μέλος του - όπως αποδεικνύεται με "νταβατζίδικο" τρόπο - ελεγχόμενου από το ΠΑΜΕ Συνδικάτου Μετάλλου, αλλά στην Ένωση Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικών Ζωνών.
Λες και το θέμα είναι πού είναι κανείς συνδικαλισμένος.
Λες και το ερώτημα που τίθεται είναι αν κάποιοι έχουν πρώτο δικαίωμα στο ψωμί έναντι κάποιων άλλων.
Λες και μπορεί ο Περισσός να ορίζει τις τύχες φτωχών, τελικά, ανθρώπων.
Λες και δεν ζούμε σε ευνομούμενη πολιτεία ή το Πέραμα ανήκει σε άλλη επικράτεια.
Ή μήπως ;
* To Portnet έχει τα στοιχεία όλων των εμπλεκόμενων...
Από το Portnet.

Δεν χρειάζεται κανένα περαιτέρω σχόλιο άλλο από το βίντεο που κυκλοφόρησε η Χρυσή Αυγήαπό την επίσκεψή της στην ΝΕΖ λίγες μέρες πριν τις επιθέσεις στο ΠΑΜΕ και τον φόνο του Φύσσα, όπου οι χρυσαυγίτες παραπονιούνται ότι είναι "στην μαύρη λίστα" του "κατεστημένου" του ΠΑΜΕ, που αποφασίζει "ποιοι θα δουλέψουν". Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν "δένεται" απλώς μέσω των δηλώσεών του με τον δήμαρχο της ΝΔ και τα ΜΜΕ των εφοπλιστών, αλλά και με τα στελέχη και τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής:

Κλείνουμε με ένα άκρως περίεργο ποστ που εμφανίστηκε στον "αναρχικό" ιστότοπο Indymedia  τον Δεκέμβρη του 2007:

Τραμπούκοι του ΠΑΜΕ χτύπησαν σήμερα το πρωί εργαζόμενους σε εξόρμηση στο Πέραμα

από Λυσιέν 11:50, Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

θεματικές: Καμμία θεματική

τραμπουκισμοί του ΠΑΜΕ

Εργαζόμενοι που μοίραζαν σήμερα το πρωί (5 με 7) κείμενο στη ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος δέχτηκαν την βίαιη επίθεση των τραμπούκων του ΠΑΜΕ στο σωματείο Ηλεκτρολόγων Επισκευών Εγκαταστάσεων Πλοίων. Το κείμενο αναφερόταν στο ασφαλιστικό, την απεργία της Τετάρτης και ασκούσε δριμεία κριτική στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία τόσο της ΓΣΕΕ όσο και του ΠΑΜΕ.
Προφανώς, αυτό ενόχλησε τα μέλη του ΠΑΜΕ που με επικεφαλής τον πρόεδρο του σωματείου διεμήνυσαν τελεσιγραφικώς στους εργαζόμενους ότι μόνο το σωματείο δικαιούται να μοιράζει ανακοινώσεις στη Ζώνη και ότι πρέπει να φύγουν. Οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν και τότε δέχτηκαν την βίαιη επίθεση των τραμπούκων του προέδρου που υπερίσχυαν αριθμητικά των εργαζομένων.
Αργότερα θα ανεβάσω το κείμενο που μοιραζόταν από τους εργαζόμενους.

Θα επιστρέψουμε στο ειδικότερο αυτό ζήτημα σε άλλη ανάρτηση. Για τώρα, περιοριζόμαστε να θυμήσουμε ότι λίγο μετά την επίθεση στο Πέραμα, κάποιος "Παραπολιτικός Τηλέτυπος" ρωτούσε "αθώα" στο youtube αν το ΠΑΜΕ "έφαγε μπουκέτο" στην ΝΕΖ από τη Χρυσή Αυγή ή από αγανακτισμένους και αυθόρμητους "λιμενεργάτες."

Αναμένουμε τις άμεσες εξηγήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τις δηλώσεις Αλεβιζόπουλου, πριν αναγκαστούμε να προβούμε στα ανάλογα συμπεράσματα για τις σχέσεις του κόμματος με το εφοπλιστικό κεφάλαιο που εκπροσωπεί και η Χρυσή Αυγή.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Ιδού πώς χαρακτήρισε, στο πιο πάνω άρθρο της Ελευθεροτυπίας, τον συλληφθέντα για την επίθεση στο Πέραμα Χρήστο Κυριτσόπουλο ο Αλεβιζόπουλος:

Ο Χρήστος Κυριτσόπουλος είναι ο δεύτερος από τους συλληφθέντες: «Αξιόλογος συνάδελφος, χαμηλών τόνων. Μετά από ένα τροχαίο ατύχημα έγινε θρησκευόμενος» τονίζει ο Γ. Αλεβιζόπουλος, και προσθέτει: «Ηταν στους αγώνες μπροστά. Μετά τον Ιούλιο εμφανίστηκε επικεφαλής του σωματείου που αποπειράθηκαν να συγκροτήσουν. Ηταν διαλλακτικός και ζητούσε τη στήριξη των εργοδοτών».

Και ιδού πού έκανε τον "αριστερό συνδικαλιστή" ο Αλεβιζόπουλος:http://epohi.gr/alevizopoulos_politics_1772005.htm

Καταπληκτική Αλ. Μπαλού στο «MEGA» άφησε Σταθάκη, Τσούκαλη και λοιπούς συγγενείς κάγκελο (VIDEO)

Καταπληκτική Αλ. Μπαλού στο «MEGA» άφησε Σταθάκη, Τσούκαλη και λοιπούς συγγενείς κάγκελο (VIDEO)

 «Οι προτάσεις των άλλων κομμάτων έχουν κοινό παρονομαστή το χτύπημα των εργαζομένων»

«Πρωτογενές πλεόνασμα, κούρεμα, επιμήκυνση, επαναδιαπραγμάτευσηέχουν κοινό παρανομαστή το τι μέτρα θα ληφθούν για την κερδοφορία, για την ανταγωνιστικότητα, αυτά είναι τα ιερά και τα όσια της ΕΕ»

* 

«Το να αποδέχεσαι τη δανειακή σύμβαση, σημαίνει ότι αποδέχεσαι και τους όρους με τους οποίους θα υπηρετηθεί»

«Ο λαός δεν πρέπει να μπει στη λογική οριζόντια ή κάθετα μέτρα», τόνισε η Αλεξάνδρα Μπαλού, στέλεχος του ΚΚΕ, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό «MEGA».

Αναφερόμενη στις προτάσεις για «πρωτογενές πλεόνασμα», «κούρεμα», «επιμήκυνση», «επαναδιαπραγμάτευση», σημείωσε ότι «έχουν κοινό παρανομαστή τι μέτρα θα ληφθούν για την κερδοφορία, για την ανταγωνιστικότητα, αυτά είναι τα ιερά και τα όσια της ΕΕ».

Η Αλεξάνδρα Μπαλού χαρακτήρισε ψέμα τον ισχυρισμό ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο, λέγοντας πως όλα τα μέτρα που παίρνονται στο όνομα της κρίσης, έχουν κοινό παρονομαστή το χτύπημα των εργαζομένων για να διασφαλιστούν τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Επίσης στηλίτευσε τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα καταργήσει το μνημόνιο και θα επαναδιαπραγματευτεί τη δανειακή σύμβαση, αφού όπως είπε «το να αποδέχεσαι τη δανειακή σύμβαση, σημαίνει ότι αποδέχεσαι και τους όρους με τους οποίους θα υπηρετηθεί».

Η Αλεξάνδρα Μπαλού κάλεσε το λαό «να δυναμώσει τους αγώνες του, να μην αποδεχθεί αυτά τα μέτρα, να δώσει το "παρών" στην απεργία στις 6 Νοέμβρη, να διεκδικήσει τη διαγραφή του χρέους και την αποδέσμευση από αυτόν τον τρόπο ανάπτυξης».

Κατηγορία: Πολιτική

902

Μποτίλια Στον Άνεμο

Εχει δίκιο ο κ. Τσίπρας!!!!

Ν. Μπογιόπουλος: Εχει δίκιο ο κ. Τσίπρας!!!!

Ο κ.Τσίπρας απάντησε στον Νίκο Χατζηνικολάου στην συνέντευξή του την Δευτέρα «στον ενικό»:

«Είναι άλλο πράγμα το Μνημόνιο, και είναι άλλο πράγμα η Δανειακή σύμβαση».

Το πρώτο θα ακυρωθεί. Το Μνημόνιο - λέει ο κ.Τσίπρας - θα καταργηθεί  από το πρώτο βράδυ των εκλογών εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Τη δεύτερη, τη Δανειακή σύμβαση (σσ: που είναι «άλλο πράγμα» από το Μνημόνιο) θα την «διαπραγματευτούμε» για να την αλλάξουμε, είπε ο κ.Τσίπρας.

Η θέση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστή από την προεκλογική περίοδο του 2012. Πρόκειται όμως για μια θέση που βρίσκεται σε απόσταση από την πραγματικότητα  ως προς την ουσία της σχέσης που πραγματικά διέπει τα δύο κείμενα (Μνημόνιο – Δανειακή σύμβαση). Για παράδειγμα, στη σελίδα 59, παράγραφος 8 της Δανειακής σύμβασης, απερίφραστα αναφέρεται:

«Η διαθεσιμότητα αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης εξαρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα που εκτίθενται στο Μνημόνιο...»!

Δηλαδή το Μνημόνιο και η Δανειακή δεν είναι «δυο πράγματα». Είναι «ένα πράγμα». Είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και σε αυτή τη ζωή δεν γίνεται να συναλλάσσεσαι  μόνο με τη μια όψη του νομίσματος. 

 Όμως η θέση «άλλο το Μνημόνιο, άλλο η Δανειακή σύμβαση» εκτός από την απόσταση που τη χωρίζει από την εσωτερική συνάφεια που διέπει τα δυο κείμενα, είναι μια θέση που βρίσκεται σε απόσταση και από προηγούμενες (προ- προεκλογικές) θέσεις του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.  

Για παράδειγμα:

·          «Είμαι βέβαιος ότι η διαχωριστική γραμμή πλέον που θα μπει πολύ βίαια στη ζωή μας θα είναι αποδοχή της νέας δανειακής σύμβασης και της υποτέλειας και της επιτροπείας του διεθνούς οικονομικού ελέγχου ή μη αποδοχή και εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης; Αυτό είναι το βασικό» (Α. Τσίπρας, ρ/σ «Real Fm», 8/2/2012).

·         «Πράξη εθνικής ευθύνης είναι η απόρριψη της δανειακής σύμβασης,είναι η απόρριψη των νέων μέτρων που θα βυθίσουν το λαό μας στη δυστυχία (...). Με ένα νέο συνασπισμό εξουσίας δεν θα αναγνωρίσουμε τις παράνομες και αντισυνταγματικές δανειακές συμβάσεις...». (Α. Τσίπρας,  Γραφείο Τύπου ΣΥΡΙΖΑ, 11/2/2012)

·         «…με τη συμφωνία τους για τη νέα αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση, το δρακόντειο μνημόνιο που τη συνοδεύει (…) οδηγούν το λαό σε εξανδραποδισμό, ταπείνωση και αφανισμό». (Δ. Στρατούλης, ρ/σ «Κόκκινο», 9/2/2012)

·         «Αν περάσει αυτό το πακέτο (σ.σ.: Μνημόνιο και Δανειακή σύμβαση) θα δεθεί η χώρα και οι πολίτες της χειροπόδαρα για δεκαετίες, μηδενίζεται κάθε περιθώριο αναδιαπραγμάτευσης σαν και αυτή που υποσχότανε παλιά ο κ. Σαμαράς»(Δηλώσεις κ. Δ. Παπαδημούλη, ρ/σ «Κόκκινο», 9/2/2012).

Όπως βλέπουμε, τρεις μήνες πριν από τις εκλογές του περασμένου Μάη, για τον ΣΥΡΙΖΑ η Δανειακή σύμβαση δεν ήταν «άλλο πράγμα» από το Μνημόνιο. Μνημόνιο και σύμβαση, έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα και το αυτό «πακέτο» που μηδένιζε «κάθε περιθώριο αναδιαπραγμάτευσης». Το «δρακόντειο μνημόνιο» δεν ήταν κάτι το διαφορετικό από τη σύμβαση, αντίθετα  ήταν το «συνοδευτικό» της «αποικιοκρατικής» «παράνομης» και «αντισυνταγματικής» σύμβασης.  Τότε από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ  γινόταν λόγος για «απόρριψη»  της «υποτέλειας» που συνεπαγόταν η Δανειακή σύμβαση. Σήμερα γίνεται λόγος για «διαπραγμάτευση». Αλλά την υποτέλεια την διαπραγματεύεσαι; Η’ την απορρίπτεις αδιαπραγμάτευτα;… 

Την απάντηση στο ερώτημα τη δίνει η ίδια η Δανειακή σύμβαση. Πράγματι, το σημαντικότερο είναι να απαντηθεί  αν τα όσα περιέχονται σε αυτήν είναι τελικά «διαπραγματεύσιμα».

Να μερικά απ’ όσα περιλαμβάνοντα στα κείμενα των Δανειακών συμβάσεων:

1.  Με τη Δανειακή σύμβαση η Ελλάδα (άρθρο 13, παράγραφος 1, σελ. 86) τίθεται υπό το «αγγλικό δίκαιο».Συγκεκριμένα αναφέρεται: «Η Παρούσα Σύμβαση και κάθε εξωσυμβατική αξίωση που γεννάται σε σχέση με αυτή θα διέπονται και θα ερμηνεύονται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο»!

2.  Με τη Δανειακή σύμβαση (άρθρο 13, παράγραφος 2, σελ. 86) η Ελλάδα τίθεται υπό την «αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου»!

3.  Στη Δανειακή σύμβαση (άρθρο 13, παράγραφος 4, σελ. 86-87) αναφέρεται το εξής καταπληκτικό: «Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος και η Τράπεζα της Ελλάδος παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα καιανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που αυτό δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό νόμο»!

 Τα παραπάνω καταγράφονται στο άρθρο 14 της Δανειακής σύμβασης του 2010. Αυτούσια έχουν μεταφερθεί στο άρθρο 13 της Δανειακής σύμβασης του 2012

Αλήθεια (και τώρα το ερώτημα τίθεται μόνο ρητορικά): Μια τέτοια σύμβαση, που περιλαμβάνει τέτοιες διατάξεις, ανήκει στην κατηγορία των συμβάσεων που τις  «διαπραγματεύεσαι» ή που τις απορρίπτεις ασυζητητί; 

Εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι αυτό το ανεπανάληπτο όργιο που λέγεται «Δανειακή Σύμβαση», με το οποίο η Ελλάδα τίθεται υπό το αγγλικό δίκαιο (!), με το οποίο η Ελλάδα «απαλλάσσεται» από τα ...βάρη κάθε έννοιας ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, με το οποίο η Ελλάδα «παραιτείται» κάθε ασυλίας της περιουσίας της έναντι των δανειστών, δεν είναι άμεσα απορριπτέο, δεν είναι ακαριαία ακυρωτέο, αλλά είναι «διαπραγματεύσιμο», είναι «συζητήσιμο», είναι «διαχειρίσιμο», εφόσον θεωρεί ότι τους συντάκτες τέτοιων κειμένων δεν τους στέλνεις από εκεί που ήρθανε αλλά ότι υπάρχει μαζί τους βάση συνομιλίας αλλά και συμφωνίας,

 τότε – πριν από την κουβέντα περί ακύρωσης ή διαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης - μάλλον θα καταλήξουμε  να αρχίσουμε να κουβεντιάζουμε γύρω από τοτι είναι και τι δεν είναι αριστερή πολιτική.

Αλλά στη συζήτηση αυτή, επειδή συνήθως διεξάγεται με «αριστερόμετρα» και όχι με  μέτρο την πολιτική λογική, δεν βγαίνει άκρη. Εξ’ αυτού του λόγου επιτρέψτε μας να καταθέσουμε την δική μας άποψη χωρίς τους «γεωγραφικούς πολιτικούς προσδιορισμούς» που (για να μην κρυβόμαστε) τη συνοδεύουν. Εμείς, λοιπόν, πιστεύουμε ότι η πολιτική που διαχωρίζει τα Μνημόνια από τις Δανειακές συμβάσεις και υποστηρίζει την («αριστερή», «δεξιά», «κεντρώα» κλπ) διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης δεν αποτελεί πορεία εξόδου του λαού και της χώρας από την κόλαση που βιώνουμε. Αντίθετα - εμείς πιστεύουμε ότι - αυτή η εξαγγελία οδηγεί προοπτικά σε μια νέα («αριστερή», «δεξιά», κεντρώα» κλπ) διαχείριση της δανειακής σύμβασης (και της κόλασης με ή χωρίς μνημόνια). Αλλά – εμείς πιστεύουμε ότι - την «υποτέλεια», την «αποικιοκρατία», την «επιτροπεία», την «εξόντωση του λαού» (και την «κόλαση», γενικώς) δεν τα συζητάς και δεν τα διαπραγματεύεσαι με τους «αποικιοκράτες». Τα απορρίπτεις. Τα καταγγέλλεις. Τα ακυρώνεις. Τα «χειρίζεσαι» καταργώντας τα. Δεν τα «διαχειρίζεται» συζητώντας τα.  Και προχωράς. Μόνο έτσι.

Υστερόγραφο:

 Στο πλαίσιο μιας τέτοιας συζήτησης, συμπαραστάτη - συνήγορο της άποψής μας κατά της διαχείρισης της σύμβασης θα καλέσουμε τον… κ.Τσίπρα. Ο κ.Τσίπρας, πριν ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινηθεί στη θέση για την «διαπραγμάτευση» της σύμβασης, είχε πει την εξής κουβέντα:  «...να διαχειριστούμε αυτή τη δανειακή σύμβαση, είναιοξύμωρο, είναι εγκληματικό, είναι καταστροφικό και σε κάθε περίπτωση είναιαναξιόπιστο» (Α. Τσίπρας, ρ/σ «Real Fm», 8/2/2012).

Στο σημείο αυτό, ο κ. Τσίπρας έχει απόλυτο δίκιο.

enikos.gr

Ο Αριστερισμός του Λένιν

Ο Αριστερισμός του Λένιν 

Αν.μια ανάγνωση κομματιών του έργου υπό το φως της συγκυρίας

Εάν επιχειρήσουμε να τεκμηριώσουμε την επικαιρότητα της μπροσούρας του λένιν αριστερισμός, η παιδική αρρώστια του κομμουνισμού, θα κληθούμε να εξηγήσουμε κάτι φαινομενικά παράδοξο. Πώς είναι ένα δυνατόν ένα έργο που γράφτηκε 90 χρόνια πριν, στα πρώτα βήματα της κομιντέρν και του κομμουνιστικού κινήματος, για τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής, να διατηρεί σήμερα στο ακέραιο τη σημασία του, σε μια εντελώς διαφορετική εποχή, που τα κκ έχουν διανύσει μια πορεία σχεδόν εκατό χρόνων κι έχουν οπλιστεί με την πείρα (θετική κι αρνητική) του εικοστού αιώνα.

Η απάντηση είναι κάπως σύνθετη. Αφενός τα κκ έπρεπε να ξεκινήσουν από το μηδέν, να καθαρίσουν τη δεξιά ρεβιζιονιστική σκουριά της περεστρόικα και των προκατόχων της. Κι όπως είναι κάθε αρχή και δύσκολη, έπρεπε να περάσουν από τις ίδιες επώδυνες φάσεις και τους πόνους του τοκετού ενός νέου ξεκινήματος, να λυγίσουν πολλές φορές το κλαδί από την ανάποδη, από υπερβάλλοντα ζήλο, και να φτάσουν στα ίδια βασικά συμπεράσματα μέσα από τη δική τους πείρα, χωρίς να τα επαναλαμβάνουν μηχανικά.

Αφετέρου πολλοί σύντροφοι, με τη στενή κι ευρύτερη έννοια, «απελευθερωμένοι» από τις σιδερένιες νομοτέλειες που «κατέρρευσαν», ένιωθαν πλέον την ανάγκη να ξεσκάσουν, να παλιμπαιδίσουν, χωρίς σκληρές κομματικές δεσμεύσεις, και τη ρουτίνα της πειθαρχίας, φλερτάροντας με όλες τις ασθένειες της ηλικίας: απόρριψη της πρωτοπορίας, της πειθαρχίας, του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, κτλ. Τάχθηκαν δηλαδή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τη βασική ιδέα του κοκκινο-πράσινου ντάνι, ότι ο αριστερισμός είναι το φάρμακο στη γεροντική ασθένεια του κομμουνισμού.

Αφετρίτου, που λέει κι ένας παλιός αναγνώστης, γιατί οι φορείς της σύγχρονης σκουριάς τσιτάρουν αποσπάσματα από αυτήν τη μπροσούρα κι αναμασάνε δανεικά επιχειρήματα, ξεκομμένα από τα συμφραζόμενα, για να δικαιολογήσουν στο όνομα της τακτικής ευελιξίας τη δική τους οσφυοκαμψία, όπως έλεγε παλιά στο εκμέκ παγωτό ο σπύρος παπαδόπουλος, πριν γίνει ο ίδιος οσφυοκάμπτης.

Πρόκειται για τη γνωστή επιλεκτική κι αφηρημένη επίκληση στο λένιν, προκειμένου να τον φέρουν στα μέτρα τους, αφαιρώντας του κάθε ζωντανό περιεχόμενο. Λένε ότι ο λένιν συνεργάστηκε με τους μενσεβίκους και τους εσέρους, ενώ είναι γνωστό για παράδειγμα ότι οι μπολσεβίκοι ήταν ενάντιοι σε μια αφηρημένη ενότητα των «σοβιετικών κομμάτων» (δηλ των κομμάτων που εκπροσωπούνταν στα σοβιέτ εργατών κι αγροτών) κι αρνήθηκαν να μπουν στη στρούγκα της προσωρινής κυβέρνησης του κερένσκι, τραβώντας μόνοι τους (μαζί με ένα κομμάτι των αριστερών εσέρων) στην επανάσταση του οκτώβρη ενάντια σε αυτήν την κυβέρνηση.

Λένε ότι ο λένιν έκανε επανάσταση με άμεσα συνθήματα για γη, ψωμί κι ειρήνη. Ξεχνάνε όμως ότι ήδη με τις θέσεις του απρίλη είχε ρίξει συνάμα προς ζύμωση στις μάζες το σύνθημα «όλη η εξουσία στα σοβιέτ».
Λένε πως ο λένιν διέθετε τακτική ευελιξία και έκανε τακτικούς συμβιβασμούς. Δε λένε όμως πως ήταν ταυτόχρονα ιδεολογικά αδιάλλακτος προς τους πολιτικούς του αντιπάλους και μόνο σε αυτή τη βάση μπορεί να γίνει πλατιά μετωπική πολιτική με τακτικές συμμαχίες και συμβιβασμούς που υπηρετούν τον τελικό σκοπό των κομμουνιστών.

Το γενικότερο βασικό δίδαγμα του «αριστερισμού» και της πολιτικής του λένιν είναι η συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Ούτε «ναι» γενικά στους συμβιβασμούς, ούτε και «όχι» από θέση αρχής. Ούτε φετιχισμός της ενότητας (στην πορεία προς το βάλτο, όπως έλεγε σε ένα άλλο του κείμενο), ούτε σώνει και καλά το αντίθετο. Αυτό παραμένει ανοιχτό, ανάλογα με την ανάλυση των συνθηκών και της συγκυρίας.

Πολλοί μνημονεύουν τον αριστερισμό και τις βασικές θέσεις του για να τις στρέψουν εναντίον του σύγχρονου κουκουέ και της «αριστερίστικης, σεχταριστικής στροφής της ηγεσίας του». Ποιες είναι οι θέσεις αυτές; Ότι οι κομμουνιστές πρέπει να συμμετέχουν στις εκλογές για το αστικό κοινοβούλιο και να δρουν ακόμα και στα πιο αντιδραστικά συνδικάτα, για να πάρουν τις μάζες με το μέρος τους, κάνοντας τους απαραίτητους τακτικούς συμβιβασμούς.

Για το μεν πρώτο δεν έχουν να πούνε πολλά, αλλά είναι εντυπωσιακό ότι η κατά καιρούς κριτική στο κουκουέ μπορεί να συμπεριλάβει τα πάντα: από τις κατηγορίες για κοινοβουλευτικό κρετινισμό και υποταγή στην αστική νομιμότητα, ή για περιφρούρηση της βουλής στις 20 οκτώβρη, μέχρι τη στάση του στο θέμα της αριστερής κυβέρνησης που προτείνει ο σύριζα και του "ειρηνικού, κοινοβουλευτικού δρόμου προς το σοσιαλισμό", ή την αποχή στις εκλογές του 46’.

Σχετικά με το δεύτερο κάποιοι λένε ότι το κουκουέ διασπά το εργατικό κίνημα, και φτιάχνει τα δικά του κόκκινα συνδικάτα με το παμε, ελπίζοντας ότι θα έχουν απέναντί τους λοβοτομημένους συνομιλητές, που θα αγνοούν πλήρως την πραγματικότητα και θα ‘ναι πρόθυμοι να πιστέψουν τα πάντα. Η λογική του παμε είναι να ενισχυθεί το ταξικό ρεύμα και να απομονωθούν οι ξεπουλημένες ηγεσίες, δρώντας μέσα στα συνδικάτα, χωρίς να φτάνει ως τον οργανωτικό διαχωρισμού από τη γσεε.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια η βασική λογική του λένιν και το πνεύμα του αριστερισμού, παραμένει η ευελιξία και η συγκεκριμένη ανάλυση. Και η πείρα των μπολσεβίκων έχει να επιδείξει μια σειρά από τέτοια κι αντίθετα παραδείγματα, όπως η αποχή από τις πρώτες εκλογές της δούμας και η δημιουργία της προφιντέρν, της κόκκινης συνδικαλιστικής διεθνούς.
Αν ήταν να παίρναμε αυτούσιες τις επισημάνσεις του λένιν και τις μεταφέραμε μηχανιστικά σε άλλες περιόδους, μπορεί να βρίσκαμε σωστή πχ την πολιτική ουράς της εδα στην ένωση κέντρου ή μια συνεργασία με το πασοκ, για να κερδίσουμε την εργατική του βάση  –όπως περίπου νομίζει ότι κάνει ένα κομμάτι του σύγχρονου τροτσκισμού στην ελλάδα, όταν παίρνει θέση χειροκροτητή κάτω από την εξέδρα της γσεε στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Όποιος πάντως διαβάσει σήμερα τον αριστερισμό, μπορεί να βρει μερικά πολύ ενδιαφέροντα σημεία που έχουν σχεδόν ξεχαστεί και περιπέσει στο σκοτάδι της επιλεκτικής άγνοιας.

Ήδη στο πρώτο κεφάλαιο πχ ο λένιν λέει πως ενώ αρχικά πίστευαν ότι η προλεταριακή επανάσταση στις προηγμένες δυτικές χώρες θα έμοιαζε ελάχιστα με το νικηφόρο οκτώβρη στην καθυστερημένη ρωσία, η ρωσική επανάσταση έχει βασικά και δευτερεύοντα χαρακτηριστικά με διεθνή σημασία και ιστορική αναγκαιότητα να επαναληφθούν σε διεθνή κλίμακα. Και το πιο βασικό χαρακτηριστικό της ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου, βασισμένη στην απόλυτη συγκεντροποίηση και την αυστηρή πειθαρχία. Αυτά ακριβώς δηλ που ήρθε μισό αιώνα αργότερα να αναιρέσει ο ευρωκομμουνισμός στο όνομα των διαφορετικών συνθηκών στην προηγμένη δύση, των εθνικών ιδιαιτεροτήτων και του «εθνικού δρόμου» κάθε χώρας προς το σοσιαλισμό.

Στο δεύτερο κεφάλαιο ο λένιν λέει ότι η μικρή παραγωγή γεννά αδιάκοπα, αυθόρμητα και σε μαζική κλίμακα τον καπιταλισμό και την αστική τάξη (σε πλήρη αντίθεση με όσα πρεσβεύει ο μικροαστικός σοσιαλισμός του αναρχικού προυντόν κι άλλων δυνάμεων που απεχθάνονται το συγκεντρωτισμό, τον κεντρικό σχεδιασμό και την κολεκτιβοποίηση) και εξηγεί ότι η αντίσταση της αστικής τάξης δεκαπλασιάζεται μετά την ανατροπή της κι ότι η ισχύς της βασίζεται η δύναμη της συνήθειας και της μικρής παραγωγής –κι αυτήν ακριβώς καλείται να αντιμετωπίσει η δικτατορία του προλεταριάτου.

Εδώ έχουμε συμπυκνωμένες μερικές πολύ σημαντικές ιδέες. Καταρχάς ο λένιν υποστηρίζει ότι η αντίσταση της αστικής τάξης πολλαπλασιάζεται μετά την ανατροπή της, δηλ μετά την επανάσταση. Και δεν πρόκειται για τη γνωστή φράση του στάλιν, ότι «η ταξική πάλη οξύνεται στο σοσιαλισμό», που κάνει πολλούς να εξοργίζονται βλέποντας το (μικροαστικά κατά βάση) όνειρό μιας λίγο-πολύ γρήγορης απονέκρωσης να απομακρύνεται, αλλά για την παραδοχή του ίδιου του βλαδίμηρου, του ηγέτη της επανάστασης.

Ο οποίος αμέσως μετά εξηγεί από πού προέρχεται η δύναμη αυτής της αντίστασης. Δε βρίσκεται μόνο στη δύναμη του διεθνούς κεφαλαίου και των διεθνών δεσμών της αστικής τάξης, αλλά και στη δύναμη της συνήθειας και της μικρής παραγωγής (που όπως είδαμε γεννά αδιάκοπα και σε μαζική κλίμακα τον καπιταλισμό). Για αυτούς τους λόγους χρειάζεται επίμονος και μακρόχρονος πόλεμος και καθίσταται αναγκαία η δικτατορία του προλεταριάτου.

Η δικτατορία του προλεταριάτου παύει να είναι αναγκαία μόνο με την κατάργηση των υπολειμμάτων του καπιταλισμού. Τα υπολείμματα αυτά όμως δεν πρέπει να τα προσωποποιούμε μόνο στην αστική τάξη και τους καπιταλιστές ως βιολογική υπόσταση, αλλά να τα εντοπίζουμε στη σφαίρα της παραγωγής, στη συνήθεια, στη μικρή παραγωγή, σε όλα τα στοιχεία που τα αναγεννάν αυθόρμητα κι αδιάκοπα.

Με άλλα λόγια το εργατικό κράτος, δηλ η δικτατορία του προλεταριάτου, συνεχίζει να υπάρχει στο σοσιαλισμό όχι μόνο εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και των δεσμών της ντόπιας αστικής τάξης με το κεφάλαιο διεθνώς, όχι μόνο ως ειδικός μηχανισμός καταπίεσης των υπολειμμάτων των παλιών εκμεταλλευτριών τάξεων, αλλά και για να διευθύνει την παραγωγή, να πολεμήσει τα στοιχεία που αναγεννάν τον καπιταλισμό και να καλλιεργήσει, να βοηθήσει να ωριμάσουν τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά, η μεγάλη συγκεντρωμένη παραγωγή κι ο κοινωνικός χαρακτήρας των παραγωγικών μέσων, που επιτρέπει την ουσιαστική κοινωνικοποίησή τους.
Αυτός ο δρόμος δε θα είναι σύντομος, ούτε στρωμένος με ροδοπέταλα, όπως φαντάζονταν αυτοί που κατέκριναν τη σοβιετική ένωση για το σοβιετικό κράτος που δεν απονεκρωνόταν, αλλά υποχρεωτικά μακρύς και δύσκολος, όπως μας λέει ο βλαδίμηρος.

Στο επόμενο κεφάλαιο μέσα από μια σύντομη επισκόπηση των πιο σημαντικών σταθμών της πορείας και διαμόρφωσης του μπολσεβικισμού ως πολιτικό ρεύμα, ο λένιν καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: ο μπολσεβικισμός αναπτύχθηκε, δυνάμωσε κι ατσαλώθηκε πρώτα και κύρια στην πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό. Αυτός ήταν και παραμένει σήμερα ο κυριότερος εχθρός μες στο εργατικό κίνημα.

Αυτά λοιπόν δεν τα λέει η κομιντέρν της περιόδου του σοσιαλφασισμού, ούτε κάποιος σεχταριστής. Ο λένιν θεωρεί απαραίτητο όρο διαμόρφωσης ενός συνεπούς πολιτικού ρεύματος την πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό και θεωρεί τον τελευταίο τον κυριότερο εχθρό των μπολσεβίκων όχι γενικά αλλά μες στο εργατικό κίνημα. Ενώ σε επόμενο κεφάλαιο χαρακτηρίζει τους ηγέτες του «εντολοδόχους της τάξης των καπιταλιστών» και «πράκτορες της αστικής τάξης μες στο εργατικό κίνημα». Και αυτά σε μια μπροσούρα που έχει βασικό της αντικείμενο τον αριστερισμό, που ο λένιν τον θεωρεί ως ένα είδος τιμωρίας του εργατικού κινήματος για τα οπορτουνιστικά αμαρτήματα του παρελθόντος (και τα δύο αυτά εκτρώματα αλληλοσυμπληρώνονταν).

Η μικροαστική επαναστατικότητα που μοιάζει με τον αναρχισμό ή κάτι δανείστηκε από αυτόν είναι ο άλλος εχθρός του μπολσεβικισμού στο εργατικό κίνημα κι η πάλη εναντίον του συντέλεσε κι αυτή στη διαμόρφωση του ως πολιτικό ρεύμα. Αυτό όμως θα ήταν το θέμα μιας άλλης ανάρτησης.

Αντί επιλόγου σε αυτό το κείμενο, η κε του μπλοκ παραθέτει τρία ακόμα αποσπάσματα από τον «αριστερισμό», που προσφέρονται για ενδιαφέροντες συνειρμούς.

-Τη νικηφόρα πάλη ενάντια στην κοινοβουλευτική (στην πραγματικότητα) αστική δημοκρατία και τους μενσεβίκους, οι μπολσεβίκοι την άρχισαν πολύ προσεκτικά και την προετοίμασαν κατά τρόπο κάθε άλλο παρά απλό. Στην αρχή δεν καλούσαμε τις μάζες να ανατρέψουν την κυβέρνηση (...), δεν κηρύσσαμε την αποχή από το αστικό κοινοβούλιο, αλλά λέγαμε επίσημα εξ ονόματος του κόμματος ότι μια αστική δημοκρατία με συντακτική είναι καλύτερη από μια αστική δημοκρατία χωρίς αυτήν, και η «εργατοαγροτική» σοβιετική δημοκρατία είναι καλύτερη από κάθε αστική, κοινοβουλευτική δημοκρατία. Χωρίς μια τέτοια προσεκτική και μακρόχρονη προετοιμασία δε θα μπορούσαμε να πετύχουμε τη νίκη του οκτώβρη, ούτε να τη διατηρήσουμε.
Κι εγώ με τη σειρά μου θα πρόσθετα ότι αν δε βάζουμε το δεύτερο σκέλος και μένουμε στη λογική του μικρότερου κακού, δεν πρόκειται ποτέ να πλησιάσουμε σε μια τέτοια νίκη, πόσο μάλλον να την πετύχουμε και να τη διατηρήσουμε.

-Ακριβώς εδώ βλέπουμε πως οι «αριστεροί» δε μπορούν να σκεφτούν, δε μπορούν να φερθούν σαν κόμμα της τάξης, σαν κόμμα των μαζών. Έχετε υποχρέωση να μην κατεβαίνετε ως το επίπεδο των μαζών, ως το επίπεδο των καθυστερημένων στρωμάτων της τάξης. Έχετε υποχρέωση να τους λέτε την πικρή αλήθεια. Τις αστικοδημοκρατικές τους προλήψεις να τις λέτε προλήψεις. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Ταυτόχρονα όμως έχετε και την υποχρέωση να παρακολουθείτε νηφάλια την πραγματική κατάσταση συνειδητότητας ακριβώς όλης της τάξης κι όχι της πρωτοπορίας της.
Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.

-Φινάλε με ένα κομμάτι που θα μπορούσε να είναι αυτούσιο η σημερινή περιγραφή κάποιων τάσεων της ελληνικής κοινωνίας.
Για τους μαρξιστές θεωρητικά είναι πέρα για πέρα διαπιστωμένο –κι η πείρα των επαναστάσεων και των κινημάτων το έχει επιβεβαιώσει απόλυτα- ότι ο μικροϊδιοκτήτης, ο μικρονοικοκύρης που στον καπιταλισμό υφίσταται μια μόνιμη καταπίεση και πολύ συχνά δοκιμάζει μια απότομη και γρήγορη χειροτέρευση της ζωής του και καταστροφή, περνά εύκολα σε άκρα επαναστατικότητα, δεν είναι όμως ικανός να δείξει αντοχή, οργανωτικό πνεύμα, πειθαρχία και σταθερότητα. Ο μανιασμένος από τις φρικωδίες του καπιταλισμού μικροαστός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, που όπως κι ο αναρχισμός χαρακτηρίζει όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Η αστάθεια μιας τέτοιας επαναστατικότητας, η στειρότητά της, η ιδιότητά της να μετατρέπεται γρήγορα σε υποταγή, σε απάθεια, σε φαντασιοπληξία, ακόμα και σε μανιασμένο ενθουσιασμό για το ένα ή το άλλο αστικό ρεύμα της «μόδας», όλα αυτά είναι πασίγνωστα.

 Τα υπόλοιπα σε κάποια επόμενη ανάρτηση.
 Καλή δύναμη για αύριο σε όσους βρεθούν στο δρόμο..
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα  

Gay Pride της Αθήνας.

Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Βαρδινογιάννης. 

Σάλο προκάλεσε στους κύκλους της οικονομικής ελίτ της χώρας η πρωτοβουλία του Βαρδή Βαρδινογιάννη να γίνει χορηγός της στρατιωτικής παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου, καλύπτοντας το κόστος για τα καύσιμα των τανκς και των αεροσκαφών.


Κάποιοι Έλληνες ολιγάρχες θέλουν να γίνουν κι αυτοί χορηγοί παρελάσεων και άλλων κρατικών εκδηλώσεων, ώστε αφενός να κερδίσουν την συμπάθεια της πλέμπας και αφετέρου να απομακρύνουν το ενδεχόμενο να βρεθούν στην φυλακή εξαιτίας οικονομικών ατασθαλιών.

Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να πιστεύει πως μπορεί ο κ. Βαρδινογιάννης να αντιμετωπίσει προβλήματα με την Δικαιοσύνη, από την στιγμή που χρηματοδοτεί την στρατιωτική παρέλαση.

Ο Γιώργος Μπόμπολας φέρεται αποφασισμένος να χρηματοδοτήσει το καρναβάλι της Πάτρας, καλύπτοντας τα έξοδα για τα καύσιμα των αποκριάτικων αρμάτων, ενώ η Γιάννα Αγγελοπούλου θα βάλει την βενζίνη για τα άρματα του Gay Pride της Αθήνας.

(Σιωπή ο ΣΥΡΙΖΑ για τον Βαρδινογιάννη που θα είναι χορηγός της στρατιωτικής παρέλασης. Κουβέντα. Προφανώς, ο κ. Βαρδινογιάννης δεν είναι χορηγός μόνο της παρέλασης… Γενικά, αν το παρατηρήσατε, δεν είναι και πολλοί αυτοί που σχολίασαν το γελοίο και απαράδεκτο φαινόμενο ένας επιχειρηματίας να γίνεται χορηγός της στρατιωτικής παρέλασης. Κάνει «τζιζ» το θέμα.

Μεταλλευτικά συμφέροντα υπερισχύουν της τοπικής δημοκρατίαςστην Ελλάδα.

New Internationalist Magazine (UK).

Μεταλλευτικά συμφέροντα υπερισχύουν της τοπικής δημοκρατίαςστην Ελλάδα.

Η γενέτειρα του Αριστοτέλη απειλείται από μια μεγάλης κλίμακας καναδική εξόρυξη, αλλά ένα κύμα κοινωνικής αναταραχής απειλεί να εκτροχιάσει την οικονομική ατζέντα της κυβέρνησης, γράφει η Jen Wilton.




«Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, η δημοκρατία έχει καταργηθεί», υποστηρίζει ο ΛάζαροςΤόσκας, ο οποίος κατέχει ηγετική θέση στην εκστρατεία κατά της εξόρυξης στη χερσόνησο της Χαλκιδικής στη βορειοανατολική Ελλάδα. Μίλησε σε σχέση με πολλά μεγάλα έργα εξόρυξηςκοντά στην ιδιαίτερη πατρίδα του, για τα οποία έχει δοθεί το πράσινο φως από την κυβέρνηση,παρά την άγρια​​ αντίσταση των ντόπιων.

Ο Τόσκας είναι όλη του την ζωή κάτοικος της Μεγάλης Παναγίας , ενός μικρού χωριού, γειτονικού με τον τόπο γέννησης του Αριστοτέλη . Βρίσκεται μόλις τρία χιλιόμετρα από το σημείο εξόρυξης στις Σκουριές , όπου η καναδική Eldorado Gold σχεδιάζει να αναπτύξει ένα ορυχείο ανοικτής εξόρυξης   χρυσού και χαλκού . 

Οι Σκουριές είναι ένα από τα τρία έργα στη χερσόνησο που συνθέτουν το συγκρότημα των ορυχείων Κασσάνδρας , μαζί με την Ολυμπιάδα και το ορυχείο αργύρου, μολύβδου και ψευδαργύρου που είναι ήδη στην παραγωγή, στο Στρατώνι..

Το 2011 , η χρεοκωπημένη κυβέρνηση της Ελλάδα εισήγαγε ένα fast -track πρόγραμμα για να διευκολυνθεί η έγκριση μεγάλων οικονομικών σχεδίων , συμπεριλαμβανομένης και της εξόρυξης χρυσού . Μέσα από την μεγαλύτερη αναδιάρθρωση του χρέους της ιστορίας , η ελληνική κυβέρνηση άνοιξε τις πόρτες στις ιδιωτικές επενδύσεις και πούλησε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας σε μια εταιρεία που χρηματοδοτείται εν μέρει από τoν Λεωνίδα Μπόμπολα . 

Ο Μπόμπολας είναι ο Διευθυντής της ΕΛΛΑΚΤΩΡ , του μεγαλύτερου κατασκευαστικού ομίλου στην Ελλάδα , που διηύθυνε από κοινού τα έργα εξόρυξης με την καναδική εταιρεία European Goldfields . Η European Goldfields εξαγοράσθηκε από την Eldorado Gold το 2012 , η οποία σήμερα ελέγχει το 95% των Μεταλλείων Κασσάνδρας .

 « Στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία , η δημοκρατία έχει καταργηθεί »


Ορισμένοι αμφισβητούν την λογική μιας συμφωνίας στην οποία  η ελληνική κυβέρνηση πουλάει σχεδόν € 15.5 δις ( $ 21 δις ) ορυκτών πόρων για 11 εκατ. € ( $ 15 εκ. ) .


 Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες ερευνώντας μια καταγγελία σχετικά με την πώληση των Μεταλλείων Κασσάνδρας, επιβεβαίωσε το 2011 ότι « η πώληση πραγματοποιήθηκε χωρίς ανοικτό διαγωνισμό ή εκτίμηση των περιουσιακών στοιχείων των ορυχείων από ανεξάρτητο εκτιμητή . Η σύμβαση πώλησης προέβλεπε επίσης την απαλλαγή υποχρέωσης φόρων επί των συναλλαγών ».


Η πώληση ήταν επομένως, κατά παράβαση των κανονισμών της ΕΕ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκρινε ότι € 15.3 εκ. ( $ 20.7 εκατομμύρια ) σε παράνομες ενισχύσεις είχαν χορηγηθεί στην εταιρεία εξόρυξης . Το ελληνικό κράτος διατάχθηκε να ανακτήσει το ποσό συν τους τόκους , ύψους € 21.700.000 ( $ 29.500.000 ) στο σύνολο .

Τον Μάιο του 2012, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγκάστηκε να αναλάβει νομική δράση κατά της ελληνικής κυβέρνησης για τη μη συμμόρφωση της με τους όρους της απόφασης . Η τελική απόφαση εκκρεμεί .

Ένα οικοσύστημα σε κίνδυνο

« Είμαι ένας απλός , συνηθισμένος άνθρωπος », μου είπε ο Τόσκας κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο Λονδίνο στα τέλη Σεπτεμβρίου , αλλά ο ίδιος πιστεύει ακράδαντα ότι το μεταλλείο είναι απειλή για το μέλλον των ανθρώπων που ζουν στη χερσόνησο . Ο Τόσκας έχει ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη να μοιραστεί τις ανησυχίες που έχει αυτός αλλά και ένας αυξανόμενος αριθμός κατοίκων της Χαλκιδικής, σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις του μεταλλείου στη θέση Σκουριές .

Η Eldorado Gold σχεδιάζει να εξάγει περίπου 380 εκατομμύρια τόνους σιδηρομεταλλεύματος κατά τη διάρκεια της ζωής του ορυχείου , πάνω από 10 φορές όσο έχει εξορυχθεί στην περιοχή τις δύο τελευταίες χιλιετίες . Η εταιρεία εκτιμά ότι θα πρέπει να αποψιλώσει 180 εκτάρια αρχαίου δάσους και γεωργικών εκτάσεων , προκειμένου να τεθεί το ορυχείο σε πλήρη παραγωγή , μια διαδικασία που είναι ήδη σε εξέλιξη .

Η πλειοψηφία των ανθρώπων στη χερσόνησο της Χαλκιδικής στηρίζεται στο περιβάλλον για την επιβίωσή της : είτε μέσω της αλιείας , είτε των γεωργικών εργασιών , της μελισσοκομίας και της υπεύθυνης δασοκομίας . Η Χαλκιδική είναι επίσης ο τρίτος πιο δημοφιλής τουριστικός προορισμός στην Ελλάδα . Το 2013 , ο τουρισμός αναδείχθηκε ως η μόνη κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας , αλλά ο Τόσκας αναρωτιέται πόσοι άνθρωποι θα εξακολουθούν να θέλουν να έρθουν, αν το δάσος κόβεται και τα νερά είναι μολυσμένα .

Η Eldorado Gold εκτιμάει ότι θα δημιουργήσει 5.000 άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας μέσω των τριών έργων ανάπτυξης των ορυχείων που βρίσκονται σε εξέλιξη στη βόρεια Ελλάδα . Αυτές οι θέσεις εργασίας θα διαρκέσουν, όσο η η ζωή των ορυχείων - μια περίοδος έως και 27 έτη. Παρά το γεγονός ότι η οικονομία της Ελλάδας έχει συρρικνωθεί κατά ένα πέμπτο τα τελευταία πέντε χρόνια, πολλοί κάτοικοι της Χαλκιδικής αισθάνονται ότι τα οικονομικά επιχειρήματα για αυτού του είδος της μεγάλης κλίμακας εξόρυξης επικεντρώνοντα πάρα πολύ στο βραχυπρόθεσμο κέρδος , ενώ λείπουν τα ευρύτερα επιχειρήματα έναντι της καταστροφής του περιβάλλονοντος και ενδεχομένως την παρέμβαση της στις εναλλακτικές μορφές απασχόλησης .


Η Χριστίνα Λασκαρίδη από το Corporate Watch του Ηνωμένου Βασιλείου μίλησε σε μια εκδήλωση στο Λονδίνο με τον Τόσκα, σχετικά με την εικόνα των μέσων ενημέρωσης για τα ορυχεία στη Χαλκιδική , όπου η Λασκαρίδη δήλωσε ότι επανειλημμένα λένε στον κόσμο οτι «η ασφάλεια της απασχόλησης σας είναι με κάποιον τρόπο συνδεδεμένη με την Eldorado » . Συνέχισε λέγοντας ότι , 


 “Τόσο η εταιρεία όσο και τα μέσα ενημέρωσης δημιουργούν συστηματικά ένα ψευδές δίλημμα και συνεχώς πλαισιώνουν την συζήτηση μεταξύ απασχόλησης με την Eldorado ή καθόλου χρήματα για να αγοράσεις τρόφιμα” .
. 

Αναζωπυρώνουν τις φλόγες της δυσαρέσκειας


Οι εντάσεις γύρω από τα προτεινόμενα Μεταλλεία Χαλκιδικής χτύπησαν κόκκινο νωρίτερα το 2013 , μετά την πυρπόληση των γραφείων και ενός μέρους των βαρέων μηχανημάτων της Eldorado, τον Φεβρουάριο . Η αστυνομία απάντησε με επιδρομές στα κοντινά χωριά και ανακρίνοντας δεκάδες άτομα .


Ο Τόσκας εξηγεί με αγανάκτηση ότι την ημέρα μετά την εμπρηστική επίθεση προσήχθη από την αστυνομία και κρατήθηκε για δύο ημέρες . Κατηγορείται ότι «ενέπνευσε» καταστροφικές ενέργειες (έγκλημα ειδικότερα στην ελληνική νομοθεσία που είναι διαφορετικό από την υποκίνηση εγκληματικών πράξεων) και τελικά θα απαντήσει σε αυτές τις κατηγορίες στο δικαστήριο . «Η κοινότητα βλέπει [τις διώξεις] ως έναν τρόπο για να τιμωρήσουν την αντίσταση», ισχυρίζεται ο Τόσκας .


Αντιμετωπίζει δυνητικά έως και πέντε χρόνια στη φυλακή, κατά το κοινό δίκαιο, αλλά μπορεί να αναμένεται μια πολύ μεγαλύτερη ποινή, αν  ενεργοποιηθεί η αντιτρομοκρατική νομοθεσία. Ο Τόσκας παραμένει απτόητος στην προοπτική της φυλάκισης , προσθέτοντας : «Εμείς αντιστέκονται χωρίς φόβο στις δυνάμεις που προσπαθούν να πουλήσουν ατον πλούτο της χώρας μας»


Οι πολύ σκληρές τακτικές της αστυνομίας , συμπεριλαμβανομένων των νυχτερινών επιδρομών σε σπίτια οικογενειών και κατηγορίες ότι η αστυνομία συνέλλεξε  δείγματα DNA παράνομα , που επιβλήθηκαν στον απόηχο της επίθεσης εμπρησμού του Φεβρουαρίου, προκάλεσαν εκτεταμένες αντιδράσεις .

Χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε ένα κύμα διαμαρτυριών σε όλη τη βόρεια Ελλάδα , η οποία επίσης έφτασε μέχρι τον νότο και την Αθήνα . Ο Τόσκας εξηγεί ότι η κρατική καταστολή εξυπηρετήσε στη ριζοσπαστικοποίηση πολλών από τις κοινότητες κοντά στις εγκαταστάσεις των ορυχείων στίς Σκουριές και στην Ολυμπιάδα.

Ενώ πολλοί ντόπιοι έπρεπε να εκμεταλευτούν τους καλοκαιρινούς μήνες, που γίνεται το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου, λόγω της τουριστικής κίνησης, η δυσαρέσκεια για το έργο, ξέσπασε για άλλη μια φορά στις αρχές Σεπτεμβρίου. Μεγάλες διαδηλώσεις κατά της λιτότητας συνέπεσαν με τηνΔιεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), ένα σημαντικό γεγονός στο ελληνικό πολιτικό καλεντάρι.

Φέτος στη ΔΕΘ παρέστη ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος εκφώνησε ομιλία σηματοδοτώντας την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας το 2014. Η αστυνομία εκτίμησε ότι17.000 διαδηλωτές συμμετείχαν σε τρεις κύριες διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα, μία εκ των οποίωνήταν από μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που αντιτίθενται έργα εξόρυξης της Eldorado, στη Χαλκιδική.

 

Αναζητώντας αλληλεγγύη


Ο Τόσκας επισκέφτηκε το Λονδίνο στα τέλη Σεπτεμβρίου με την ελπίδα της δημιουργίας στήριξης της εν εξελίξει μάχης της κοινότητας του, καθώς η  Eldorado Gold λαμβάνει οικονομική υποστήριξημέσω του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου. (symbol E:ELD).

Ο Richard Solly από το London Mining Network, μίλησε επίσης σε μια εκδήλωση μαζί με τονΤόσκα, τονίζοντας «το βασικό ρόλο του Λονδίνου στη χρηματοδότηση καταστροφικών έργων εξόρυξης σε όλο τον κόσμο. Τα δύο βασικά κέντρα χρηματοδότησης για την εξορυκτική βιομηχανία στον κόσμο είναι το Τορόντο και το Λονδίνο, αλλά περισσότερα χρήματα έρχονται απο τοΧρηματιστηρίο του Λονδίνου ».




Η Ελλάδα, σήμερα στο έκτο έτος της ύφεσης, αντιμετωπίζει ρεκόρ ανεργίας σχεδόν 28% και είχε εξαιρετικά επίπεδα διαμαρτυρίας το 2013. Το θέμα της μεγάλης κλίμακας εξόρυξης στη χερσόνησο της Χαλκιδικής έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος στις  ευρύτερες επικρίσεις της ατζέντας λιτότηταςπου ακολουθείται σήμερα από την ελληνική κυβέρνηση, υπό τις αυστηρές συμβουλές της τρόικαςτων δανειστών - της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τηςΕυρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.



Όμως, πολλοί κάτοικοι της Χαλκιδικής βλέπουν τα οικονομική δεινά της Ελλάδας με διαφορετικούς όρους, από τους πολιτικούς ηγέτες τους. Ευνοούν μια μακροπρόθεσμηπροοπτική,  για το τι είναι καλό για το περιβάλλον και την υγεία και την ευημερία των ανθρώπων.  


“Μπορούμε να αναπτύξουμε τη γη μας και την οικονομία μας με διαφορετικό τρόπο”,υποστηρίζει ο Τόσκας. “Ο χρυσός στην Χαλκιδική δεν είναι από κάτω, είναι από πάνω - είναι το δάσος, η θάλασσα και οι ανθρώποι”.



Μετάφραση - Απόδοση: LEFTeria-news 



  

http://newint.org/features/web-exclusive/2013/10/09/mining-greece/