ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ

 ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ

Μετά τις ένοπλες επιθέσεις της 13^ης Νοεμβρίου  στη γαλλική πρωτεύουσα σαν αυτονόητη και φυσική μοιάζει η κήρυξη  περιοχών της ΕΕ σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης με στρατιώτες και στρατιωτικά οχήματα σε περιπολία στους δρόμους, με κλειστούς τους χώρους μαζικής συνάθροισης και κλειστά σύνορα, χωρίς όλα αυτά τα μέτρα να προβληματίζουν ιδιαίτερα τις «δημοκρατικές» συνειδήσεις της ΕΕ.

               Η κομμουνιστική  απειλή, την οποία  οι δικοί μας συνταγματάρχες το ’67 είχαν επικαλεστεί για να βγάλουν  τα τανκς στους δρόμους και να επιβάλουν στρατιωτικό νόμο καθ’ άπασαν  την επικράτειαν,  μετασχηματίστηκε σε τρομοκρατική απειλή, που η δυνατότητα διεύρυνσής της μπορεί να περιλάβει κι αυτήν εν καιρώ, η οποία  προκαλεί παραπλήσιες μορφές δράσης της κυρίαρχης εξουσίας, στην ΕΕ αυτή την φορά. Στο όνομα λοιπόν της κατασταλτικής ή προληπτικής αντιμετώπισής της έχει ξεκινήσει ο περιορισμός ή η αποστέρηση ελευθεριών των πολιτών, με τη συναίνεσή τους μάλιστα.

               Κι  αν μέχρι τώρα δεν αναγνωρίζαμε μορφές αυταρχικότητας της κυρίαρχης εξουσίας, γιατί αυτές αφομοιώνονταν στους απειράριθμους διακανονισμούς της σύγχρονης πολιτικοκοινωνικής κατάστασης, όπου οι απαγορεύσεις και οι λογοκρισίες είχαν συγχωνευθεί με τα δικαιώματα και τις απολαβές, τα τρομοκρατικά χτυπήματα  στο Παρίσι έδωσαν ένα καλό πρόσχημα για να εκδηλωθεί με τις παλιές, δοκιμασμένες μορφές του παρελθόντος ο αυταρχισμός και η σκληρότητα της εξουσίας, χωρίς να προκαλέσουν αντιδράσεις, ακριβώς γιατί αφορούν τους άλλους –προς το παρόν.

                         Ο καπιταλισμός των υπερεθνικών ολοκληρώσεων που υπερβαίνουν το έθνος κράτος, στην τελική καθόλου δεν το καταργούν, απλά αναδιατάσσουν το ρόλο του κάτω από τις ανάγκες και τους μηχανισμούς της διεθνοποίησης του κεφαλαίου. Κι αν οι Ευρωπαίοι υπερασπίζονται την ηθική ανωτερότητά τους και μιλούν για τις παγκόσμιες αξίες της Δύσης, δημοκρατία, ελευθερία, ισότητα κλπ. παραβλέπουν ότι κι αυτές έχουν το επίστρωμα από τον χρόνιο ιμπεριαλισμό τους και επικεντρωμένοι  σε συνταγματικά ζητήματα τα μετατρέπουν όλα σε θέματα τυπικής νομοθεσίας. Και γι’  αυτό  υποστηρίζεται πως ο  στρατός στους δρόμους, η κήρυξη χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, οι συλλήψεις και φυλακίσεις υπόπτων για τρομοκρατία δεν αναιρεί τη δημοκρατικότητα των ευρωπαϊκών κρατών αφού όλα αυτά γίνονται σύμφωνα με το νομικό τους σύστημα και σύνταγμα. Συνεπώς, μεγάλες αλλαγές που περιορίζουν κι όσες ελευθερίες κατακτήθηκαν μπορεί να γίνονται σταδιακά χωρίς να υπάρχει μαζική αντίδραση αντιτιθέμενη στα θεσμοθετημένα νόμιμα αστυνομικά μέτρα.

               Παλιότερα, το αστικό κράτος με την οικονομική ευρωστία που επέτρεπε την διακριτικότητά του στους τρόπους επιβολής του, γεννούσε την εμπιστοσύνη, αποκοίμιζε με παροχές και  αφόπλιζε τους αντιπάλους του. Ήταν τότε που κάθε φαινομενικά γενναιόδωρη συμπεριφορά,  κάθε επίδειξη καλής θέλησης της κυρίαρχης εξουσίας  χαιρετιζόταν με έκπληξη και χαρά, σαν ένα βήμα για την αλλαγή της από τους απανταχού ανανεωτές, ρεφορμιστές, αριστερούς, αντιεξουσιαστές κλπ. Κι αυτές οι παραχωρήσεις τύφλωναν και κάθε λαϊκό κίνημα, παραχωρήσεις που δεν ήταν παρά μόνο παραχωρήσεις, δεν αφορούσαν την ουσία. Και τίποτε απ’  αυτές δεν δινόταν χάρισμα. Αυτές τις  πέτυχε το εργατικό κίνημα και δεν ήταν  αποτέλεσμα της καλής θέλησης ή καλής καρδιάς της κυρίαρχης τάξης, αλλά αποτελούσε  την αδυναμία της να αναβάλει  τις παραχωρήσεις. Δεν τις έκανε η άρχουσα τάξη τις παραχωρήσεις,  αλλά το ίδιο το εργατικό κίνημα που δεν διεκδικούσε πια την εξουσία.

Και τώρα, ενώ διακηρύττεται ο περιορισμός του κράτους  στην καθημερινότητα, επιβάλλεται θεαματικά και επιδεικνύει τα ισχυρά μέσα καταστολής που διαθέτει,  κακομεταχειρίζεται παραβάτες κανόνων του και δίνει στον πολίτη να καταλάβει πως βρίσκεται  σε διαρκή κίνδυνο. Και οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί γεμάτοι άγχη και φοβίες, τρέφονται με αυταπάτες, δεν αποζητούν το τέλος των δυστυχιών τους, αλλά αλλάζουν μόνο την προέλευσή τους, -η τρομοκρατική απειλή γίνεται πιο επικίνδυνη από την οικονομική κρίση,- και  στοιχίζονται να προφυλαχτούν πίσω από τανκς και αστυνομίες.

Η κυρίαρχη τάξη μοιάζει να διαθέτει εκείνη την σιγουριά που της δίνει η οικονομική δύναμη και η χαλιναγώγηση του κρατικού συστήματος. Μεταχειρίζεται το κράτος κατά το δοκούν, να καθησυχάζει ή να ανησυχεί τον πολίτη.  Είναι που  η αστική τάξη μπόρεσε όλα αυτά τα χρόνια να ενισχύσει τη δύναμή της επεξεργαζόμενη την  ιδεολογία που τώρα επιστρατεύει για να δικαιολογήσει την εμφάνιση του  στρατού και της αστυνομίας ξεκάθαρα σαν  τα στηρίγματα ενός καθεστώτος που η πλειοψηφία του ευρωπαϊκού πληθυσμού υποστηρίζουν, ενώ η δύναμή τους είναι ανάλογη με το μαρασμό στον οποίο βρίσκεται κάθε λαϊκό κίνημα ανά την Ευρώπη. Κι έτσι ο σφετερισμός των ενεργειακών πηγών από τις ιμπεριαλιστικές χώρες πυροδοτεί ένα γαϊτανάκι εισβολών, στρατιωτικών επεμβάσεων, τρομοκρατικών χτυπημάτων, τοπικών πολέμων, ψευοδιακηρύξεων ειρήνης, αέναου κυνηγητού προς πάσαν κατεύθυνση με τη μοναδική δική μας αντίδραση κεράκια και εκφράσεις αποτροπιασμού όταν οι νεκροί συσσωρεύονται στην ευρωπαϊκή πλευρά.

Χέιγκ και Μπόλτον «σπρώχνουν» τη δημιουργία κρατιδίων για το ξαναμοίρασμα των πετρελαίων

 Χέιγκ και Μπόλτον «σπρώχνουν» τη δημιουργία κρατιδίων για το ξαναμοίρασμα των πετρελαίων

Υπέρ της επαναχάραξης των συνόρων σε Συρία - Ιράκ, της δημιουργίας ενός πετρελαιοπαραγωγού «σουνιτικού» και ενός κουρδικού κράτους στην περιοχή, αλλά και υπέρ της κλιμάκωσης των στρατιωτικών επιχειρήσεων με πρόσχημα την δράση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» πρότειναν, με αρκούντως αποκαλυπτικά άρθρα τους στον αμερικάνικο και βρετανικό Τύπο που δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα στις 24 Νοέμβρη, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Γουίλιαμ Χέιγκ στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ» και ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Τζον Μπόλτον στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».

Ο Βρετανός πρώην υπουργός «θυμίζοντας» πως τα σύνορα Συρίας και Ιράκ χαράχτηκαν πριν έναν αιώνα από έναν Βρετανό και έναν Γάλλο διπλωμάτη (συμφωνία των Σάικς - Πικό) τονίζει ότι «δεν θα πρέπει να θεωρούνται απρόσβλητα εάν οι ηγέτες έκαστης χώρας δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα κράτος στο οποίο να μπορούν να ζήσουν όλες οι κοινότητες» και ότι «θα ήταν σωστό να υπάρξει διεθνής υποστήριξη για την διχοτόμησή τους» . Ο Χέιγκ, μολονότι παραδέχεται πως η εισβολή των δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων το 2003 στο Ιράκ «ήταν λάθος», προτείνει την επαναχάραξη των συνόρων, διαπιστώνοντας παράλληλα «την ανάγκη να επεμβαίνουμε στο εξωτερικό πιο συχνά μέσα στην επόμενη 25ετία από ό,τι στην προηγούμενη, να είμαστε εξοπλισμένοι γι' αυτό και να το κάνουμε τώρα»! Βασικό του επιχείρημα είναι ότι οι τζιχαντιστές του ΙΚ «δεν είναι φαινόμενο που θα περάσει γρήγορα» και ότι τα τεράστια πλήθη προσφύγων και μεταναστών από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή «θα κατακλύσουν την Ευρώπη εκτός και εάν οι λαοί αυτοί έχουν πιο σταθερές χώρες στις πατρίδες τους». Υποστηρίζει έτσι την πρόταση του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον για συμμετοχή στις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ και των άλλων συμμάχων τους στη Συρία ισχυριζόμενος «ότι δεν υπάρχουν νομικά εμπόδια» μετά την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη λήψη «όλων των απαραίτητων μέτρων» κατά της τρομοκρατίας στην περιοχή...

Σαν συνεννοημένος, παρόμοιες απόψεις προώθησε με άρθρο του στους «Τάιμς της Ν.Υόρκης» ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Τζον Μπόλτον.
Υποστηρίζει ότι η «σημερινή πραγματικότητα σε Ιράκ και Συρία άλλαξε» τις δύο χώρες και ότι «το ισλαμικό κράτος δημιούργησε μία νέα οντότητα» κινητοποιώντας την σουνιτική αντιπολίτευση στο καθεστώς του (Σύρου) προέδρου Μπασάρ Ασαντ και της «κυριαρχούμενης από το Ιράν κυβέρνησης στο Ιράκ», ενώ ξεπροβάλλει «μετά από χρόνια προσπάθειας ένα ντε φάκτο ανεξάρτητο Κουρδιστάν».

Συμβουλεύει την κυβέρνηση Ομπάμα να μην πασχίζει να «αναδημιουργήσει τον χάρτη όπως διαμορφώθηκε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο» αλλά να αναγνωρίσει τη «νέα γεωπολιτική κατάσταση που με τη δημιουργία ενός νέου, ανεξάρτητου σουνιτικού κράτους να είναι η καλύτερη εναλλακτική από το "Ισλαμικό Κράτος" στη βορειοανατολική Συρία και το δυτικό Ιράκ»! Ο λόγος βεβαίως που ο Μπόλτον προωθεί μία τέτοια πρόταση δεν είναι η ευημερία των λαών της περιοχής, αλλά το ξαναμοίρασμα της τράπουλας στα κοιτάσματα πετρελαίων, αμφοτέρων χωρών, αφού, όπως υποστηρίζει, «ένα σουνιτικό κράτος θα είχε δυνατότητες (να σταθεί) ως πετρελαιοπαραγωγό (σε διαπραγμάτευση με τους Κούρδους)», αν και στη συνέχεια παραδέχεται ότι ένα τέτοιο κράτος «δεν θα ήταν Ελβετία», σημειώνοντας ότι η πρότασή του «δεν αφορά μία πρωτοβουλία για τη δημοκρατία αλλά ψυχρή πολιτική συμφερόντων»!

Σε άλλο σημείο ο Μπόλτον τονίζει ότι η πρότασή του για σουνιτικό κρατίδιο «διαφέρει σημαντικά από το όραμα του ρωσο-ιρανικού άξονα και των πληρεξούσιών τους (Χεζμπολάχ, Ασαντ και η υποστηριζόμενη από την Τεχεράνη κυβέρνηση στη Βαγδάτη) αφού ο σκοπός τους για αποκατάσταση των ιρακινών και συριακών κυβερνήσεων στα παλιά τους σύνορα είναι ένας στόχος θεμελειωδώς αντίθετος με τα συμφέροντα των Αμερικανών, των Ισραηλινών και φιλικών αραβικών κρατών" ενώ δεν διστάζει να χαρακτηρίσει "ανεπιθύμητο έναν αμερικανο-ρωσικό συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους»!

Υποστηρίζει επίσης σθεναρά τη δημιουργία «ενός λειτουργικου ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους» παρότι θα «αντιμετωπίσουν τεράστιες προκλήσεις, με επικινδύνως αβέβαια σύνορα ιδιαίτερα με την Τουρκία» σημειώνοντας ότι πλέον οι Κούρδοι στην περιοχή «έχουν γίνει παρα πολύ μεγάλη δύναμη ώστε να την εκτοπίσει η Βαγδάτη ή η Δαμασκός». 

Πηγή: 902

Kommon people

 Kommon people

Το κείμενο που ακολουθεί επιχειρεί μια (από σπόντα) επισκόπηση κάποιων πρόσφατων εξελίξεων στο ευρύτερο εξωκοινοβουλευτικό γίγνεσθαι, όπου μετά τη μικροαστική καταστροφή της ΛαΕ στις εκλογές, χρειάζεται μια ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ ΝΑΡ και ΑΡΑΝ, και πιο συγκεκριμένα των δεξιών Ναριτών που ζητούσαν μεταξύ άλλων την κοινή εκλογική κάθοδο ΚΚΕ, ΛαΕ και Ανταρσυα (και βασικά των δύο τελευταίων) και των αριστερών Αρανιτών που έμειναν στην Ανταρσυα κι δεν ακολούθησαν τη δεξιά Αραν στο λαφαζανικό βούρκο.

Αυτό το δεξιό (και θεωρητικά μειοψηφικό) ΝΑΡ διοργάνωσε πριν μερικές μέρες εκδήλωση για την Αριστερά και τη διέξοδο από το «αριστερό μνημόνιο», όπου παραβρέθηκε το όλον ρεύμα με το Χάγιο, και το δεξιό με το Σκαμνάκη (εκ της διοργανώτριας ιστοσελίδας Kommon), μαζί με το Λαφαζάνη της ΛαΕ και τον Καλαματιανό, πιθανότατα εκ μέρους του Εργατικού Αγώνα, αν κι είχε αναγγελθεί στην ΕφΣυν ως «ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ», δηλ με την πιο σπουδαία πολιτική ιδιότητα που είχε ή θα έχει ποτέ (αν υποθέσουμε δηλ ότι ο ΕΑ θα αποτολμήσει τη μετεξέλιξή του σε κάτι περισσότερο από ιστοσελίδα/κίνηση κομμουνιστών). Είναι ζήτημα βέβαια πώς ακριβώς ορίζεται η έννοια «ιστορικό στέλεχος» και ποιος δικαιούται να φέρει αυτόν τον τίτλο, αλλά δε θα τα χαλάσουμε σε αυτό.

Παρεμπιπτόντως, συζητούσαμε σε μια παρέα πως αν οι διεθνείς και τα υποκατάστατά τους έχουν φτάσει κάπου τις πέντε ή τις έξι (ή και παραπάνω, γιατί χάνεις κανείς το μέτρημα από ένα σημείο κι έπειτα, και βασικά μετά την 3η), τα τελευταία μόνο χρόνια πρέπει να έχουμε δει καμιά 15αριά κινήσεις-πρωτοβουλίες συγκρότησης ενός νέου ΕΑΜ κι άλλα τόσα καλέσματα για το νέο ΚΚ της εποχής μας –κάτι σαν κόμμα νέου-νέου τύπου.

Τα σημειώνω αυτά γιατί ένα αρκετά δημοφιλές επιχείρημα στις τάξεις του μετωπικού Αντάριζα είναι πως δεν έφτιαξε μόνο το ΚΚΕ το ΕΑΜ, αλλά και το ΕΑΜ έφτιαξε-γιγάντωσε το ΚΚΕ. Κι εφόσον διαθέτουν τη στοιχειώδη αυτογνωσία για να καταλάβουν πως δεν είναι σε θέση (ούτε κατά προσέγγιση) να φτιάξουν κάτι που να μοιάζει ή να πλησιάζει να γίνει κομμουνιστικό κόμμα ή και σκέτο κόμμα (to be or wannabe, ιδού η απορία), αφήνουν να εννοηθεί πως το μέτωπο είναι ένα πρώτο βήμα (και) προς αυτό το στόχο, προϋπόθεση και όχι αποτέλεσμά του. Ένα μέτωπο που κατά το Σκαμνάκη και τα ωραία ελληνικά του, είναι… πιο δυνατότητα από ποτέ.

Πιο πλατύ; Γίνεται. Πιο ενωτικό; Γίνεται. Πιο μινιμαλιστικό για να χωράει τους πάντες; Γίνεται. Πιο γάλακτος; Κι αυτό γίνεται. Πιο δυνατότητα όμως δε γίνεται. Κι από τότε που θυμάμαι να διαβάζω αντίστοιχα κείμενα, ίσχυε πάντα πως «σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι επίκαιρη, δυνατή κι αναγκαία η…» κι ακολουθούσε κάτι που κυμαινόταν από την κοινή δράση μέχρι την επανάσταση και τη σοσιαλιστική προοπτική.

Γιατί όπως λέει ο Σκαμνάκης, το ζήτημα δεν είναι πώς να αποκαλύψεις τους ρεφορμιστές αλλά πώς να συνεργαστείς μαζί τους χωρίς να υποκύψεις στη στρατηγική τους.

(Ε ναι λοιπόν, αυτό είναι το ζήτημα).

Αυτή δεν είναι μια λενινιστική αντίληψη της πολιτικής τακτικής; Όπως αναρωτιέται ο ίδιος ρητορικά, λίγο παραπάνω.

Μμ, ναι, όχι ακριβώς. Και βασικά, αντί απάντησης, μου έρχεται συνειρμικά ένα σύνθημα που είδα φέτος γραμμένο στους τοίχους του Πολυτεχνείου.

ΟΧΙ ΚΑΟΥΤΣΚΙ

Όσο για την παρομοίωση με τα σπίρτα, που επιμένουμε να τα ξοδεύουμε σε άφλεκτα υλικά ενώ η κοινωνία βράζει, ομολογώ πως μου θύμισε συνειρμικά το κεφάλαιο για το Μαρξ από τον Κόσμο της Σοφίας, ένα βιβλίο που εισάγει τα παιδιά στον κόσμο της φιλοσοφίας, και συνδέει τον κομμουνισμό με το κοριτσάκι με τα σπίρτα, που αντί να πεθάνει από το κρύο, βάζει φωτιά για να εκδικηθεί τον καπιταλιστή. Παραμύθια για μικρά παιδιά και παιδικές αρρώστιες...

Επικεντρώνω στο Σκαμνάκη, γιατί βρήκα στο Kommon σε γραπτή μορφή την παρέμβασή του, ενώ οι υπόλοιπες μαγνητοσκοπήθηκαν κι ανέβηκαν (με αρκετή καθυστέρηση) στην ιστοσελίδα του Χατζηστεφάνου (που για να πω την αμαρτία μου, και χωρίς να υποτιμώ τη δουλειά του, μου θυμίζει κάπως Θεοδωράκη της Αριστεράς, με την έμφαση που δίνει στην εικόνα και τα πλάνα στα ντοκιμαντέρ του).

Κι αν πρέπει να βγει ένα συμπέρασμα από τα παραπάνω, είναι πως αφού το ΠαΣοΚ δεν έπαψε να υπάρχει, αλλά μετακόμισε στο Σύριζα, οι αυταπάτες για την αριστερή κυβέρνηση μετακόμισαν στη ΛαΕ (που κάλυψε το κενό του Σύριζα), χωρίς να νιώσουν την παραμικρή ανάγκη για αυτοκριτική και χωρίς να αντλήσουν κανένα δίδαγμα από την πικρή τους πείρα. Και τώρα μπορεί ο καθένας να αναλογιστεί πόσο διορατική κι εύστοχη ήταν στον καιρό της η εκτίμηση του κόμματος για τη δημιουργία ενός νέου αναχώματος που θα καλύψει το κενό του Σύριζα και τις δυνάμεις που θα το συγκροτήσουν ή θα φλερτάρουν μαζί του. Καθώς και πόσες αντιδράσεις είχε ξεσηκώσει τότε η επισήμανση του αυτονόητου –κι επιβεβαιωμένου πλέον στην πράξη.

Αντί επιλόγου στο σημερινό κείμενο θα μπορούσαν να μπουν.

Μια αναφορά στο οργανωτικό της Ανταρσυα και την «ετήσια» πανελλαδική συνδιάσκεψή της, που έχει 2½ χρόνια να γίνει, βρήκε αρκετά εκλογικά προσχήματα στο ενδιάμεσο, για να αναβληθεί και τώρα πάει για 16’ και βλέπουμε. Εξάλλου χρόνος υπάρχει… (κι ας μην υπάρχουν λεφτά τελικά, αν και ο χρόνος είναι χρήμα, και στην τελική και λεφτά υπάρχουν, αλλά το θέμα είναι πού πηγαίνουν).

Κάποιες ουρές από το φετινό Πολυτεχνείο, πχ για τις αξιοθρήνητες ανακοινώσεις κάποιων εκ των οργανώσεων, που δέχτηκαν το παρακρατικό χτύπημα –πχ το ΕΕΚ έκανε στην αρχή λόγο για τραμπούκικη, προβοκατόρικη ενέργεια, και κατέληγε καλώντας τους συντρόφους (δηλ τους τραμπούκους-προβοκάτορες) να φυλάνε τα πυρά τους για τους φασίστες.

Και η ανακοίνωση μιας αναρχικής συνέλευσης που γνωστοποιεί ουσιαστικά τη διαγραφή (αν και δεν το λένε έτσι στη δική τους διάλεκτο) των μελών τους που συμμετείχαν σε αυτή την ενέργεια. Ας ενημερώσουν όμως και τους ομοϊδεάτες τους στη Θεσσαλονίκη που έβγαλαν μια αστεία, παιδιάστικη ανακοίνωση, όπου καμαρώνουν για την καταστροφή και απαλλοτρίωση (πιθανότατα με αυτήν ακριβώς τη σειρά) υλικού του ΚΚΕ από σχολές και μερικών αφισών, όπου δεν είχε στεγνώσει ακόμα η γλουτολίνη!

Ένας γενικός προβληματισμός (που δεν αφορά το σύγχρονο κοινό του μπλοκ) για το αν ήταν φυσική η κατάληξη του δεξιού ΝΑΡ, αφότου επικράτησε της χαρι-τάσης, και πώς συνεχίζει να θριαμβεύει ο κεντρισμός, που μετακινείται χωρίς να το καταλαβαίνει από το εκάστοτε κυρίαρχο άκρο.

Και η πρόσφατη συνδιάσκεψη της ΛαΕ, με μια κορυφαία αποστροφή από το λόγο της Βαλαβάνη: ότι έχουν αποδεχτεί το πρόγραμμα ΚΚΕ και Ανταρσυα (που είναι, σα να λέμε, το ίδιο), ενώ το ζήτημα είναι να κάνουν κάτι πιο ευρύ, με μεγαλύτερη απήχηση.

Αυτή τουλάχιστον είναι ειλικρινής…

ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ , ΜΙΑ ΕΠΙΚΕΡΔΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

 ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ , ΜΙΑ ΕΠΙΚΕΡΔΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

Μετά την ωμη επέμβαση στην Σομαλία από το ΝΑΤΟ και τους παρατρεχάμενους τους,οι οποίοι επενέβηκαν με το πρόσχημα της "ανθρωπιστικής βοήθειας" φεύγοντας από εκεί  και αφού έκαναν πλήθος εγκλημάτων ,άφησαν πίσω τους μια χώρα σε πλήρη αναρχία, παραδομένη στους πολέμαρχους και σε μια διεφθαρμένη "κυβέρνηση".

Οι πρώτες πειρατείες συνέβησαν σε Κινέζικα ψαράδικα, τα πλοία τα πήραν και τα πληρώματα χάθηκαν (προφανώς εκτελέστηκαν όλοι), αργότερα άνοιξε η όρεξη τους και έκαναν το ίδιο σε εμπορικά πλοία , το πλήρωμα το κρατούσαν ζωντανό τώρα (κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, πολλοί ναυτικοί εκτελέστηκαν για να εκβιαστούν οι πλοιοκτήτες να δώσουν τα λύτρα). Τώρα οι πειρατές ζητούσαν λύτρα για το καράβι, το φορτίο και την ζωή του πληρώματος.

Τότε ήταν όπου οι Η.Π.Α. βρήκαν την τέλεια ευκαιρία να παρατείνουν την εκεί παρουσία του πολεμικού τους ναυτικού με πρόσχημα την πειρατεία. Από την άλλη πλευρά η εταιρία ναυτασφαλίσεων LLOYDS, ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση, από την στιγμή όμως που οι πλοιοκτήτες και οι ναυλωτές ζήτησαν τα πλοία να ασφαλίζονται για τον διάπλου των πλοίων στην περιοχή, τα υπέρογκα αυτά ασφάλιστρα έβγαλαν τους LLOYDS από το φάσμα της χρεοκοπείς. Τώρα τις διαπραγματεύσεις με τους πειρατές τις αναλάμβαναν ειδικοί διαπραγματευτές των ασφαλιστών και οι παραδόσεις χρημάτων γίνονταν (και γίνονται ακόμη) με ρίψη της βαλίτσας με το χρήμα από ελικόπτερα.
Στην περιοχή σπεύδουν να στείλουν όλα τα κράτη του ΝΑΤΟ πλοία ( η Ελλάδα έχει μονιμως παρουσία με δυο φρεγάτες), όμως παρά την συνοδεία και τις περιπολίες οι πειρατές συνεχίζουν να αρπάζουν πλοία κυριολεκτικά κάτω από την μύτη των πολεμικών πλοίων. Είναι βέβαια να απορεί κανείς πως μπορούν κάποιοι πεινασμένοι και ξυπόλυτοι άνθρωποι, χωρίς καμία εκπαίδευση στρατιωτική να μπορούν να καταλαμβάνουν πλοία που τα προστατεύουν τα πιο σύγχρονα πολεμικά πλοία ,με τα τόσα μέσα εντοπισμου.Τοτε άνοιξε ένα νέο πεδίο κερδοφορίας (να μην τρώνε μόνο οι ασφαλιστές), αυτό των εταιριών φύλαξης πλοίων.

Αρκετές εταιρείες εκείνη την εποχή είχαν πρόβλημα επάνδρωσης των πλοίων τους γιατί οι ναυτεργάτες πολλές φορές αρνούνταν να διαπλεύσουν από την περιοχή, αρκετές εταιρείες εξαιρούσαν την περιοχή από τα ναυλοσύμφωνα, αυτό είχε ήδη προκαλέσει μεγάλο πλήγμα για το εμπόριο κυρίως στον Περσικό κόλπο. Οι εταιρείες μεταφοράς πετρελαίου αλλά και εμπορευματοκιβωτίων δεν μπορούσαν να μην στέλνουν εκεί τα πλοία τους, μια που αυτές οι περιοχές ήταν το πεδίο της κερδοφορίας τους. Τότε μόλις εμφανιστήκαν οι εταιρείες φύλαξης πλοίων άρχισαν να τους προσλαμβάνουν'
Σε αρκετά κράτη όμως η παρουσία ενόπλων σε εμπορικά πλοία δεν ήταν επιτρεπτή, το ένα μετά το άλλο τα κράτη αυτά επέτρεψαν με αλλαγή των κανονισμών τους την παρουσία ενόπλων, στην Ελλάδα αυτό έγινε επί υπουργίας Άδωνη Γεωργιάδη. Οι εταιρείες αυτές συγκέντρωσαν ένα πλήθος μισθοφόρων και τους έστειλαν στα πλοία. Ένα νέο πεδίο κερδοφορίας ανατέλλει.
Εδω τώρα μιλάμε για μια πραγματική βιομηχανία, να σκεφτεί κανείς μόνο τον εξοπλισμό των σεκιουριταδων, όπλα, πυρομαχικά, κιάλια νυχτερινής ορασης,αλεξισφαιρα, κράνη κεβλαρ και αλλα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα πλοιοκτήτες από την πλευρά τους τώρα πρέπει να οχυρώσουν τα πλοία, έτσι λοιπόν δημιουργούν το περίφημο CITADEL, που ορίζεται πάντα στο μηχανοστάσιο. Το πλοίο τώρα ζώνεται με συρματόπλεγμα razor ολόγυρα, οι εξωτερικές θύρες του πλοίου θωρακίζονται με λαμαρίνες , τα φινιστρίνια αποκτούν κάγκελα (εναντία σε κάθε ιδέα ασφάλειας του πληρώματος), το μηχανοστάσιο και αυτό θωρακίζει τις εισόδους του, αποκτά ραδιοτηλέφωνο. Ένα πλήθος υλικών και εργαλείων αγοράζονται από τα πλοία (αρκετά από αυτά πρέπει να ανανεώνονται λογω φθοράς από την σκουριά, πχ συρματοπλέγματα).

Αλλά ακόμη και με τους σεκιουρηταδες συνεχίζουν να αρπάζουν πλοία, συνήθως τώρα τα πλοία που αρπάζονται είναι πλοία τα όποια είτε δεν έχουν φύλαξη , είτε την φύλαξη την έχει αναλάβει κάποια μικρή εταιρία ( ο ανταγωνισμός των εν λογω εταιρειών είναι τεράστιος). Είναι γεγονός πως τα τελευταία δυο χρόνια οι πειρατείες έχουν πέσει κατακόρυφα, το περίεργο όμως είναι ότι μόλις κάποιοι θεωρούν ότι δεν συντρέχει λόγος για τόσα έξοδα φύλαξης τότε μαθαίνουμε ότι οι πειρατές άρπαξαν κάποιο πλοιο!Λες και κάποιοι «συντηρούν» το φαινόμενο!
Τώρα όμως να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι "τρομεροί" πειρατές. Είναι κάποιοι φτωχοδιαβολοι, ξυπόλυτοι και πεινασμένοι, που δρουν από πρώην αλιευτικά (ονομάζονται mother ship) και επιτίθενται με μικρές ταχύπλοες βάρκες (ονομάζονται skifs), με μια μακριά σκάλα που γαντζώνουν στην πλευρά του πλοίου, ανεβαίνουν πάνω και το καταλαμβάνουν . Ο εξοπλισμός τους αποτελείται κυρίως από κάτι σκουριασμένα καλατσνικωφ (αμφίβολο εάν μπορούν να πυροβολήσουν) και κάποια RPG όπου είναι αμφίβολο εάν τα βλήματα αυτά μπορούν να εκραγούν. Πεινασμένοι ( έχουν πάντα ελάχιστα τρόφιμα και νερό ώστε να χρειάζεται για την επιβίωση τους οπωσδήποτε να καταλάβουν κάποιο πλοίο) και μόνιμα μαστουρωμένοι με ένα τρελοχορτο που ευδοκιμεί στην Σομαλία και με αυτόν τον ελλιπή εξοπλισμό καταλαμβάνουν πλοία κυριολεκτικά κάτω από την μύτη των πλέον σύγχρονων πολεμικών ναυτικών του κόσμου.!

Όσον αφορά τα λύτρα τα οποία περιέγραψα πιο πάνω πως παραδίδονται, ποτέ καμία εταιρία δεν έχει ελεχθει εάν πράγματι τα ποσά που έχει δηλώσει  πήγαν τελικά στην επίμαχη βαλίτσα. Εκεί κάλλιστα μπορεί να είναι και ένας πολύ ωραίος τρόπος ώστε να ξεπλυθεί μαύρο χρήμα. Σε αυτήν την υπόθεση το δούλεμα πάει σύννεφο, κάποιοι θησαυρίζουν στην πλάτη των ναυτεργατών. Με το πρόσχημα της ασφάλειας τους έχει ανοίξει μια καινούρια μπίζνα όπου όλοι είναι ευχαριστημένοι με τις τσέπες τους γεμάτες, όλοι εκτός από τους ναυτεργάτες, που τους κλείνουν σε πλοία που μοιάζουν με Νταχάου (αυτήν την όψη έχει ένα πλοίο όταν περνά από την περιοχή), που συνεχώς συμπιέζουν τους μισθούς προς τα κάτω. Ο ναυτεργάτης ούτε κέρδισε , ούτε και πρόκειται να κερδίσει από αυτήν την κατάσταση, και αυτοί που θα μπορούσαν να έχουν δώσει λύση στο ζήτημα αυτό, δεν κάνουν τίποτα για τον απλούστατο λόγο ότι έχει μεγάλη κονόμα η υπόθεση αυτή, "Είναι πολλά τα λεφτά Άρη "στην βιομηχανία του τρόμου.

Οδυσσέας Κ .

ΠΑΜΕ:3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ Η ΧΩΡΑ

 ΠΑΜΕ:3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ Η ΧΩΡΑ

«Να βουλιάξει κάθε πόλη από τη λαϊκή διαμαρτυρία. Να σταματήσει η παραγωγή στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς. Κανείς στη δουλειά! Σε πανελλαδικό-πανεργατικό απεργιακό ξεσηκωμό», καλεί το ΠΑΜΕ για την απεργία την Πέμπτη 3 Δεκέμβρη, ενάντια στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης και τη νέα φοροεπιδρομή.

Η απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα είναι στις 10 το πρωί στην Ομόνοια.

«3 Δεκέμβρη όλοι στην απεργία!

Να βουλιάξει κάθε πόλη από τη λαϊκή διαμαρτυρία. Να σταματήσει η παραγωγή στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς. Κανείς στη δουλειά!

Πανελλαδικός-πανεργατικός απεργιακός ξεσηκωμός!


Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση στην Ομόνοια 10.00 π.μ.

Όχι στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης!

Όχι στη νέα φοροεπιδρομή!

Να μην περάσουν οι νέες θηλιές στο λαιμό μας!

Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες,

Το μεγάλο κεφάλαιο, η κυβέρνηση, η ΕΕ προχωρούν σε ένα καλά σχεδιασμένο και προμελετημένο έγκλημα, στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Όσο περνούν οι μέρες οργιάζει ακόμα περισσότερο η προπαγάνδα τους, προκειμένου να "πείσουν" τους εργαζόμενους για την αναγκαιότητα των νέων βάρβαρων αντιασφαλιστικών μέτρων. Οι εκβιασμοί, τα διλήμματα και οι δηλώσεις που εστιάζουν στη διάσωση δήθεν του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, φέρνουν νέο οδοστρωτήρα μέτρων που στην ουσία διαλύουν και τα τελευταία εναπομείναντα κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα!

Η ψήφιση του νέου προϋπολογισμού τις επόμενες μέρες, φέρνει νέες μειώσεις στις συντάξεις και στις παροχές, φέρνει νέα φοροκαταιγίδα, χαράσσει το δρόμο για σαρωτικά χτυπήματα συνολικά στη ζωή της εργατικής-λαϊκής οικογένειας.

Θέλουνε συναίνεση να φτάσουμε στον πάτο

Οργάνωση παντού να 'ρθουν τα πάνω κάτω!

Δήλωσε οργανωμένα, ταξικά και συλλογικά την ανυπακοή σου!

Να σπάσουμε το κλίμα ανοχής που ισχυρίζεται πως έχει η κυβέρνηση!

Να σπάσουμε το κλίμα της "κοινωνικής συνοχής" και του "εθνικού διαλόγου" που προβάλει η κυβέρνηση, προσπαθώντας να τορπιλίσει τα δικαιώματα μας!

Να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη παντού, στους κλάδους, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές! Να μην αφήσουμε να απλωθεί η εξαθλίωση, να ξεσπιτωθούν εργαζόμενοι. Να αποκρούσουμε τα κοράκια που ακονίζουν τα νύχια τους.
Να μπλοκάρουμε τα νέα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης!

Διαλύουν συθέμελα ότι έχει απομείνει από τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, καθώς η βασική αρχή του νέου ασφαλιστικού συστήματος θα στηρίζεται στο βασικό νόμο που ισχύει στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, στην ιδιωτική Υγεία και στα διαγνωστικά κέντρα. Δηλαδή στο δόγμα "όσα πληρώσεις τόσα θα πάρεις", που σημαίνει μηδενικές παροχές και συντάξεις-ξεροκόμματα για τη συντριπτική πλειοψηφία που σήμερα βρίσκεται στην ανεργία, που ψάχνει ανάσες στα κακοπληρωμένα προγράμματα απασχόλησης, που αμείβεται με τους απαράδεκτους μισθούς των 586 και 511 ευρώ, που εργάζεται χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις με τσακισμένους τους κλαδικούς μισθούς! Στην πραγματικότητα στο νέο σύστημα Ασφάλισης που προετοιμάζουν θα είναι καθορισμένα τα ποσά που θα πληρώνουμε, αλλά δε θα γνωρίζουμε τι συντάξεις και παροχές θα έχουμε!

Να μην αφήσουμε την Ασφάλιση στα νύχια των αρπαχτικών!

Ο εργαζόμενος λαός έχει το δίκιο. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν πληρώσει και πληρώνουν με τον ιδρώτα και το αίμα τους, το ασφαλιστικό σύστημα. Δεν κάνουμε πίσω από το αίτημα της ανάκτησης των απωλειών μας στα χρόνια της κρίσης, από την επιστροφή των αποθεματικών που λεηλατήθηκαν από το 1950 ως σήμερα! Έχουμε κάθε συμφέρον να αρνηθούμε το δρόμο που ενισχύει την κερδοφορία των μονοπωλίων, να αποτρέψουμε την εφαρμογή των νέων μέτρων.

Η Ασφάλιση δεν είναι εμπόρευμα! Είναι δικαίωμα!

Μονόδρομος για το λαό είναι να πληρώσει την κρίση το μεγάλο κεφάλαιο. Για τους επιχειρηματικούς ομίλους, η Ασφάλιση θεωρείται δυσβάστακτο βάρος που πρέπει να αποτινάξουν! Μια άλλη ισχυρή μερίδα του κεφαλαίου (έμποροι Υγείας, κλινικάρχες, ιδιωτικές ασφαλιστικές) τρίβει τα χέρια της. Τα στοιχεία κερδοφορίας των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών είναι αποκαλυπτικά, για την πολιτική κατεύθυνση κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΕΕ, που διαλύουν κομμάτι-κομμάτι την Κοινωνική Ασφάλιση προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων. Την ίδια στιγμή που οι συντάξεις και οι παροχές συναντούν συνεχόμενες περικοπές, μόνο για το πρώτο εξάμηνο του 2015 ο τζίρος των ασφαλιστικών επιχειρήσεων διαμορφώθηκε στα 2 δισ. ευρώ περίπου, καταγράφοντας άνοδο 1,8%.

Η Κοινωνική Ασφάλιση μας αφορά όλους!

Η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση δεν εξαιρεί κανέναν! Ήρθε η ώρα να σταματήσει το "διαίρει και βασίλευε", οι λογικές "το ταμείο μου", "η κατηγορία μου", οι διαχωρισμοί "νέοι-παλιοί". Αυτό είναι το δηλητήριο, που έσπερναν και σπέρνουν χρόνια τώρα κεφάλαιο, κυβερνήσεις αλλά και φορείς του εργοδοτικού συνδικαλισμού, υψώνοντας τείχη στην ενότητα της εργατικής τάξης απέναντι στους αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς.

Η πραγματική αντίθεση δε βρίσκεται ανάμεσα στους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι παράγουν πλούτο και το τσεπώνουν οι μονοπωλιακοί και επιχειρηματικοί όμιλοι. Εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι - Λαϊκές ανάγκες και κερδοφορία. Αυτές είναι οι πραγματικές αντιθέσεις.

Τα μέτρα δεν αφορούν μόνο όσους βγαίνουν στη σύνταξη τα επόμενα χρόνια και βλέπουν καθημερινά αλλαγές στα όρια ηλικίας και στα ποσά, ούτε αφορούν μόνο τους ήδη συνταξιούχους που αντιμετωπίζουν συνεχώς νέες περικοπές στις συντάξεις. Αφορούν κυρίως τους νέους ανθρώπους, που μπαίνουν στην παράγωγη με τους πλέον χείριστους όρους, που θα ασφαλιστούν με το νέο σύστημα.

Ενίσχυσε την πάλη σου! Οργανώσου στο σωματείο σου!

Κάθε μέρα που περνά αποδεικνύεται πως κανένας δε μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του την επίθεση, καμιά ατομική στάση δε μπορεί να δώσει διέξοδο. Στον ολομέτωπο και άγριο πόλεμο που μας έχουν κηρύξει, χρειάζεται οργανωμένη, συλλογική αγωνιστική απάντηση. Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς παντού. Να δυναμώσει η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, να συσπειρωθούμε περισσότερα σωματεία, συνδικαλιστές με το ΠΑΜΕ!

Καλούμε τους εργαζόμενους να μη συμβιβαστούν με την κατάργηση των δικαιωμάτων τους, να μην αρκεστούν στα ελάχιστα! Να ξεπεράσουμε τις ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που τα έχουν δώσει όλα στο μεγάλο κεφάλαιο και έχουν βάλει πλάτη στην εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων. Η γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής που ακολουθούν, αποθαρρύνει την οργάνωση των εργαζόμενων, οδηγεί στις μειωμένες απαιτήσεις. Οδηγεί στην υλοποίηση των σχεδιασμών του κεφαλαίου χωρίς εμπόδια, υψώνει τείχη στην ανάπτυξη αναγκαίων αγώνων της εργατικής τάξης, δυσκολεύει την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Δυνάμωσε τη γραμμή του ΠΑΜΕ, την Κοινωνική Συμμαχία!

Να παλέψουμε μαζί με τους αυτοαπασχολουμένους και τους φτωχούς αγρότες, την ΠΑΣΕΒΕ και την ΠΑΣΥ, μαζί με τις γυναίκες και τους φοιτητές και τις οργανώσεις τους, την ΟΓΕ και το ΜΑΣ, για ένα κίνημα που δε θα παζαρεύει δικαιώματα και κατακτήσεις, αλλά θα υψώνει τείχη, θα καθυστερεί αντεργατικά μέτρα, θα οργανώνει τους αγώνες για άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, θα μπαίνει επικεφαλής στην πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για την ανατροπή της πολιτικής που βάζει φραγμό στη λαϊκή ευημερία, στην αξιοπρεπή ζωή. Παράλληλα, θα δίνει προοπτική στην πάλη της καθημερινής δράσης για μια φιλολαϊκή ανάπτυξη με κεντρικό σχεδιασμό, με κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, μια ανάπτυξη που θα έχει ως κύριο και αποκλειστικό σκοπό τις ανάγκες μας και όχι των μονοπωλίων.

Υπάρχει διέξοδος! Να βαδίσουμε στο δρόμο της Κοινωνικής Συμμαχίας. Αυτός είναι ο δρόμος, ώστε να αλλάξουμε το σημερινό αρνητικό συσχετισμό, ώστε να αποτινάξουμε από πάνω μας τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης, να έχουμε ανάπτυξη που μοναδικό κίνητρο θα έχει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Πίστεψε στη δύναμή σου, φέρε τα πάνω-κάτω!

Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση 10.00 π.μ. στην Ομόνοια!».

Σε πλήρη εξέλιξη η επίθεση

Σε πλήρη εξέλιξη η επίθεση

Η αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και η απάντηση με συμμετοχή στην πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 3 Δεκέμβρη είναι επιτακτική ανάγκη. Εκείνη τη μέρα, πρέπει πραγματικά να βουλιάξουν οι δρόμοι από τα απεργιακά παλλαϊκά συλλαλητήρια που διοργανώνει το ΠΑΜΕ.
Ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός και κυρίως οι αναφορές σε παλιότερους νόμους, που αποτελούν «καλούπι» για τα μέτρα που τώρα σχεδιάζονται, σημαίνουν απεργιακό συναγερμό. Κυβέρνηση και εργοδοσία πάνε να «εξοικονομήσουν» περίπου 1,8 δισ. ευρώ μέσα στο 2016 από το Ασφαλιστικό και αυτό το ποσό μεταφράζεται σε μέτρα σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων.
Επομένως, ανεξάρτητα από τα συγκεκριμένα μέτρα που θα επιλεγούν, η χρονιά που έρχεται θα βρει τους συνταξιούχους σε ακόμα χειρότερη μοίρα από την προηγούμενη σε ό,τι αφορά το ύψος των εισφορών, που αυξάνεται, τον εργάσιμο βίο, που επιμηκύνεται, και τις συντάξεις, κύριες και επικουρικές, που μειώνονται.
Επιπλέον, τα νέα μέτρα προστίθενται σ' αυτά που πάρθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και διατηρούνται αυτούσια από τη σημερινή. Επομένως, «κάθε χρόνο και χειρότερα» για το λαό...
Με νόμους και διευκρινιστικές εγκυκλίους που εντάσσονται στα «προαπαιτούμενα», η κυβέρνηση αύξησε μέχρι και 17 χρόνια τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για μεγάλες κατηγορίες ασφαλισμένων, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Ταυτόχρονα, μείωσε τις συντάξεις μέσω της αύξησης των εισφορών για την Υγεία και της επιβολής ανάλογης εισφοράς στις επικουρικές συντάξεις, που δεν υπήρχε.
Τώρα δρομολογείται η επόμενη φάση της επίθεσης, με τον αντιασφαλιστικό νόμο που θα επιχειρήσει να «περάσει» μέσα στο Δεκέμβρη. Βασικά χαρακτηριστικά και αυτού του νόμου είναι η παραπέρα μείωση των συντάξεων και η αύξηση των εισφορών για τους ασφαλισμένους.
Ταυτόχρονα, οι νέες ενοποιήσεις των Ταμείων κύριας ασφάλισης - πιθανότατα σε ένα «υπερ-ταμείο» - θα οδηγήσουν σε εξίσωση όλων προς τα κάτω σε ό,τι αφορά τις παροχές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την Πρόνοια, ενώ με τη θέσπιση «ενιαίων κανόνων» για όλους τους ασφαλισμένους - εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες - όπως εξαγγέλλει η κυβέρνηση, ο τριπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών για τη μικρομεσαία αγροτιά είναι «ένα το κρατούμενο».
Ειδικά για τους αγρότες, οι «καμπάνες» έχουν ήδη αρχίσει να χτυπούν επικίνδυνα. Στον προϋπολογισμό εγγράφονται επιπλέον 102 εκατ. ευρώ εισπράξεις του ΟΓΑ από εισφορές και ταυτόχρονα μείωση της κρατικής επιχορήγησης κατά 145 εκατ. ευρώ. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση απειλεί με διακοπή της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης όσους δεν αποπληρώσουν έγκαιρα το χαράτσι που επιβάλλεται από την υποχρεωτική μεταφορά χιλιάδων ασφαλισμένων σε ανώτερη κλάση, που συνοδεύεται από αύξηση εισφορών.
Αν αυτά γίνονται τώρα, εύκολα φαντάζεται κανείς πόσοι μικρομεσαίοι αγρότες θα βρεθούν ξεκρέμαστοι όταν τριπλασιαστούν οι εισφορές τους! Να γιατί η μικρομεσαία αγροτιά έχει κάθε λόγο να κλιμακώσει την πάλη της, αλλά και να συμμετάσχει μαζικά στα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 3 Δεκέμβρη.
Τα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση δεν συνιστούν έκπληξη. Η στόχευση είναι σαφής: Στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης, να απαλλαγεί η εργοδοσία από το κόστος της Κοινωνικής Ασφάλισης και το κράτος να εξοικονομήσει χρήματα που θα γίνουν επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Αυτό είναι το «κουκούτσι» κάθε αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης και εκεί πρέπει να στοχεύσει η πάλη των εργαζομένων, ενισχύοντας μέσα από κάθε μάχη τα αντιμονοπωλιακά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά της.

Δρομολογείται με μύριους τρόπους από την κυβέρνηση

Δρομολογείται με μύριους τρόπους από την κυβέρνηση

Με όχημα την ενεργοποίηση του άρθρου 42.7 της Συνθήκης της ΕΕ η βαθύτερη εμπλοκή στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

Με μύριους τρόπους δρομολογείται η εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη γενίκευση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και τους επικίνδυνους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, με αφορμή τους τζιχαντιστές, ακριβώς όπως τη μεθοδεύει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προς γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων μονοπωλίων.
Κομβικό σημείο, η ομόφωνη απόφαση που πάρθηκε μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, από το Συμβούλιο των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, στις 17/11. Τότε, κατόπιν αιτήματος της Γαλλίας, αποφασίστηκε η ενεργοποίηση του άρθρου 42 παράγραφος 7 της Συνθήκης της ΕΕ (η Συνθήκη του Μάαστριχτ), σύμφωνα με το οποίο, εάν ένα κράτος - μέλος της ΕΕ δεχτεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη - μέλη έχουν την υποχρέωση να το βοηθήσουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν, ενώ «θεμελιώδης» ρόλος αναγνωρίζεται και στο ΝΑΤΟ.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη το περιέγραψε αναλυτικά προχτές Τετάρτη, ο Γάλλος υπουργός Αμυνας Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν, μιλώντας στη γαλλική εθνοσυνέλευση: «Τα 27 υπόλοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ αποφάσισαν να προσφέρουν στήριξη στη Γαλλία, είτε υπό τη μορφή μιας άμεσης υποστήριξης στις επιχειρήσεις στη Συρία, είτε υπό τη μορφή μιας έμμεσης υποστήριξης στις επιχειρήσεις μας στο Λεβάντε, είτε υπό τη μορφή μιας έμμεσης υποστήριξης σε άλλα μέτωπα όπου οι γαλλικές δυνάμεις επιχειρούν». Η βοήθεια αυτή προς τη Γαλλία εκ μέρους όλων των κρατών - μελών της ΕΕ θα επιτρέψει «να υπάρξει μια ελάφρυνση των δυνάμεών μας, ένας επαναπροσανατολισμός και μία καλύτερη χρήση των δυνατοτήτων μας», πρόσθεσε.

Τα είδη «συνδρομής» και ο «σημαντικός ρόλος» της Ελλάδας

Υποβρύχιο και πυραυλάκατος του ΠΝ επιχειρούν ήδη στην Ανατολική Μεσόγειο στο πλαίσιο των επιχειρήσεων UNIFIL και Active Endeavour

ΓΕΝ

Τόσο από τα παραπάνω όσο και από πληροφορίες από την ΕΕ προκύπτουν τα εξής, σχετικά με τα είδη συνδρομής που μπορεί να παρασχεθούν στις γαλλικές Ενοπλες Δυνάμεις βάσει του άρθρου 42.7:
-- Αμεση εμπλοκή στη στρατιωτική εκστρατεία εναντίον του «Ισλαμικού Κράτους», υπό γαλλική αιγίδα ή σε στενό συντονισμό με τη Γαλλία. Αλλωστε, αρκετά κράτη - μέλη έχουν (σύμφωνα με τη σχετική επιχειρησιακή ορολογία) δυνατότητες αέρος - εδάφους και δυνατότητες πληροφόρησης, παρακολούθησης, απόκτησης στόχου και αναγνώρισης.
-- Παροχή πυρομαχικών, ανεφοδιασμό αέρος, ικανότητες αερογέφυρας κ.λπ. Υπενθυμίζουμε ότι η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωνε, Σεπτέμβρη του 2014, την ενεργό συμμετοχή της χώρας και στο στρατιωτικό σκέλος της ιμπεριαλιστικής επιχείρησης της λεγόμενης «Διεθνούς Συμμαχίας» κατά των τζιχαντιστών στο Ιράκ και τη Συρία, με απόφαση για αποστολή πυρομαχικών σε κουρδικές δυνάμεις στην περιοχή. Για τη στάση της τωρινής συγκυβέρνησης προϊδεάζει η ανακοίνωση που έβγαζε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπου όχι μόνο δεν εναντιωνόταν στη στρατιωτική εμπλοκή της χώρας, αλλά διερωτόταν γιατί στέλνονται πυρομαχικά μόνο στους Κούρδους του Ιράκ και όχι και σε αυτούς της Συρίας, ενώ ταυτόχρονα «γκρίνιαζε» ότι οι πρωτοβουλίες της Ελλάδας δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο στο στρατιωτικό, αλλά να αφορούν και στο διπλωματικό πεδίο, με γνώμονα την ενίσχυση του «διεθνούς ρόλου» της χώρας...
-- Παροχή πρόσβασης σε δορυφορικές εικόνες και ανταλλαγή πληροφοριών. Διόλου τυχαία, ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, προσερχόμενος στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας, εστίασε ειδικά στη σημασία ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ, δηλώνοντας: «Οι υπουργοί Αμυνας της ΕΕ πρέπει να λάβουμε μία απόφαση (...) Πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Είναι πολύ σημαντική η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ».
Αλλά και σε συνέντευξή στη «Real News» (22/11), ο Π. Καμμένος έλεγε: «Η Ελλάδα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπορεί να παίξει έναν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο», «μπορεί να διεξαγάγει συνομιλίες και να οργανώσει μία διεθνή συμμαχία», «ζήτησα και από την ΕΕ, αλλά και στην προηγούμενη Σύνοδο υπουργών του NATO, τη συνεργασία σε επίπεδο πληροφοριών. Σε αυτόν τον πόλεμο η ενημέρωση και οι πληροφορίες έχουν πάρα πολύ μεγάλο ρόλο». Η κυβέρνηση, δηλαδή, εξετάζει να μη στείλει η ίδια χερσαία στρατεύματα ή βομβαρδιστικά, αλλά στη βάση καταμερισμού ρόλων, να στήσει το πλαίσιο όπου θα στείλουν άλλοι, παρέχοντάς τους και τις κατάλληλες πληροφορίες για στόχους κ.λπ., κρισιμότατο κομμάτι για τη διεξαγωγή και την επιτυχία των στρατιωτικών επιχειρήσεων...
Παραπέρα, η πρεμούρα τους να συνδράμουν το ΝΑΤΟ με πληροφορίες και εικόνες φάνηκε και από την αιτιολόγηση που διέρρευσε η ίδια η κυβέρνηση, αρχές Απρίλη, σχετικά με την «αναγκαιότητα» ανακατασκευής και εκσυγχρονισμού πέντε παλαιότερων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας («P -3 Orion»), με εργολάβο την αμερικανική εταιρεία «Lockheed Martin». Ελεγε τότε: «Από το 2009 μέχρι σήμερα το Πολεμικό Ναυτικό έμεινε χωρίς αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας. Πού είναι το πρόβλημα; Το κάθε αεροσκάφος "P -3 " μπορεί να πετά επί 12 ώρες συνεχώς και να ελέγχει τεράστιες περιοχές του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Τι ελέγχει; Από κινήσεις υποβρυχίων και πλοίων μέχρι μεταναστευτικές ροές, κ.λπ. Το θέμα δεν είναι κυρίως "ελληνικό" αλλά ΝΑΤΟικό. Το NATO θέλει κάθε μέρα για τις δικές του ανάγκες εναέρια επιτήρηση σε Αιγαίο και νοτιοανατολική Μεσόγειο. Χωρίς αεροπλάνα αυτό δεν μπορούσε να γίνει σωστά».

Οι βάσεις και τα επικίνδυνα παζάρια

Ως σημαντικό είδος «συνδρομής» στην κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης τονίζεται από τις ίδιες ευρωενωσιακές πηγές και η «παροχή των βάσεων στάσης», με έμφαση στην Κύπρο, καθώς είναι το μόνο κράτος - μέλος της λυκοσυμμαχίας που βρίσκεται κοντά στο θέατρο των επιχειρήσεων. Η βρετανική κυβέρνηση έθεσε ήδη στη διάθεση των γαλλικών αεροσκαφών την αεροπορική της βάση στην Κύπρο, αλλά αυτές δε θα είναι οι μόνες...
Ηδη από τις 29/6 ο υπουργός Αμυνας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διακήρυττε ότι η βάση στη Σούδα στηρίζει το νότιο τομέα του ΝΑΤΟ ενάντια «στη νέα απειλή» (των τζιχαντιστών) και ότι «οι δικές μας βάσεις» θα διασφαλίσουν την επιτυχία του «αγώνα» της ευρωατλαντικής λυκοσυμμαχίας...
Και δεν είναι μόνο οι πληροφορίες ή οι βάσεις. Μιλώντας προχτές στον «Real FM», ερωτηθείς ο Καμμένος τι θα πράξει η κυβέρνηση εάν το ΝΑΤΟ, βάσει καταστατικού, ζητήσει συνδρομή της χώρας μας υπέρ της Τουρκίας, καθόλου δεν το απέκλεισε. Το αντίθετο, μάλιστα. «Απλά» ενέταξε την ελληνική εμπλοκή σε ένα γενικότερο παζάρι για ανταλλάγματα, στην κόντρα των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για το ποιος θα έχει προβάδισμα στην εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Είπε συγκεκριμένα: «Το ΝΑΤΟ, σε περίπτωση που ζητούσε τέτοιου είδους συνδρομή, θα έπρεπε να αποδεχθεί ότι στον ελληνικό εναέριο χώρο η Τουρκία συνεχώς παραβιάζει τον εθνικό εναέριο χώρο μας».
Παραπέρα, έστησε μια μίνι αγιογραφία της λυκοσυμμαχίας, λέγοντας ότι «Δεν είναι το ΝΑΤΟ μια συμμαχία που μπορεί να βλέπει με δύο μέτρα και δύο σταθμά, από τη μια μεριά την παραβίαση των διεθνών κανονισμών από τη μεριά ενός μέλους του ΝΑΤΟ σε ένα άλλο κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ και από την άλλη πλευρά να αποδεχθεί τον ισχυρισμό της Τουρκίας ότι 17 δευτερόλεπτα και για 1,5 μίλι παραβιάστηκε δήθεν ο εναέριος χώρος της Τουρκίας».
Σαν να λέμε, έκανε γαργάρα τα «μέτρα και σταθμά» με τα οποία αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο ή τις συνεχείς προκλήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο, τις οποίες ΝΑΤΟ και ΕΕ αντιμετωπίζουν ως «διμερές πρόβλημα»...

Δυνάμεις και αλλού

Ιδιαίτερη σημασία έχει και η προαναφερθείσα αναφορά του Γάλλου υπουργού Αμυνας ότι η «συνδρομή» των άλλων κρατών - μελών της ΕΕ μπορεί να γίνει σε άλλα σημεία συγκρούσεων όπου εμπλέκονται γαλλικές Ενοπλες Δυνάμεις, ώστε αυτές να απεμπλακούν και να μετακινηθούν στο μέτωπο της Συρίας. Ο ίδιος έχει αναφέρει ονομαστικά Λίβανο, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΔ) και Μάλι, περιοχές όπου εμπλέκονται συνολικά σχεδόν 7.000 Γάλλοι στρατιώτες.
Ηδη, η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα στείλει 650 στρατιώτες στο Μάλι. Για δε την ΚΑΔ, όπου είναι σε εξέλιξη η ευρωενωσιακή επιχείρηση EUMAM RCA, θυμίζουμε ότι στην προηγούμενη επιχείρηση της ΕΕ EUFOR RCA, με απόφαση που πάρθηκε επί συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και η υλοποίησή της ολοκληρώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΣΕΕΕ) στη Λάρισα επιλέχτηκε να λειτουργήσει ως το στρατηγείο της επιχείρησης. Επανδρώθηκε με Ελληνες επιτελείς, υποδιοικητής της EUFOR RCA ορίστηκε Ελληνας ταξίαρχος, στο δε πεδίο των επιχειρήσεων στην Αφρική μεταφέρθηκε ο Κινητός Κόμβος Επικοινωνιών του Στρατηγείου, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι μεταξύ τους επικοινωνίες.
Αναφορικά με το Λίβανο, είναι σε εξέλιξη η επιχείρηση UNIFIL, στο πλαίσιο της οποίας διεθνής Ναυτική Δύναμη εκτελεί περιπολίες και έλεγχο στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο έξω από τα χωρικά ύδατα του Λιβάνου, με σκοπό την απαγόρευση διακίνησης «παρανόμου οπλισμού και συναφών υλικών» προς «απαγόρευση επανεξοπλισμού της Χεζμπολάχ». Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις εμπλέκονται και εκεί, καθώς στη Ναυτική Δύναμη είναι ενταγμένη στην παρούσα φάση η πυραυλάκατος «Κρυσταλλίδης».
Αλλωστε, στην ευρύτερη Λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου επιχειρεί σήμερα και ελληνικό υποβρύχιο, ενταγμένο στη ΝΑΤΟική επιχείρηση ACTIVE ENDEAVOUR για θαλάσσιες περιπολίες εναντίον «τρομοκρατών». Το ίδιο υποβρύχιο θα εμπλακεί και στην ευρωενωσιακή επιχείρηση EURONAV MED «SOFIA», που αντικειμενικό σκοπό έχει την αποτροπή μεταναστευτικών ροών από τη Βόρεια Αφρική προς την ΕΕ, και σε επόμενη φάση της προβλέπει και επιχειρήσεις «επί του εδάφους».
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε την τοποθέτηση, πρόσφατα, του πρώην αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Μ. Κωσταράκου, στη θέση του προέδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής της ΕΕ, καθώς η εγχώρια αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της διεκδικούν βασικό ρόλο στην υλοποίηση των νέων ιμπεριαλιστικών σχεδίων του ευρωατλαντικού άξονα.
Να υπενθυμίσουμε, εξάλλου, ότι ο σχηματισμός μάχης της ΕΕ «HELBROC» (στη σύνθεσή του συμμετέχουν στρατιωτικές δυνάμεις από Ελλάδα - έχει οριστεί «έθνος πλαίσιο» του Σχηματισμού - Κύπρο, Βουλγαρία, Ρουμανία και Ουκρανία) βρίσκεται σε περίοδο«ετοιμότητας ανάληψης αποστολής για το Α΄ εξάμηνο 2016».