Ο εθνάρχης ήταν μια παλιαδερφή

 Ο εθνάρχης ήταν μια παλιαδερφή

Να δεις που αν αποχαρακτηριστούν και δοθούν στη δημοσιότητα κι άλλα έγγραφα της ΣΙΑ, θα βγει αληθινό κι εκείνο το Εαακίτικο(;) σύνθημα: ο εθνάρχης ήταν μια παλιαδερφή...

Το 'χε γράψει εξάλλου κι ο Ραφαηλίδης στην κωμικοτραγική ιστορία της Ελλάδας. Εκτός και αν υποθέσουμε ένοχος ένοχο ου ποιεί, εφόσον δεχτούμε πως ο Ραφαηλίδης έπαιρνε λεφτά από κάποιο αμερικάνικο φορέα -που δεν ξέρω κατά πόσο τον καθιστά πράκτορα και γενικώς αναξιόπιστο για τη δική μας οπτική σκοπιά. Αν και συνήθως, στο πρακτοριλίκι, ισχύει το αντίθετο, καθώς οι κόρακες βγάζουν συχνά τα μάτια τους και τα άπλυτα των άλλων στη φόρα, για να γλιτώσουν τη λερωμένη φωλιά τους -καλή ώρα όπως και με τις αποκαλύψεις του Μέρτεν, που ήρθαν στην επιφάνεια.

Ήρθαν δηλ, τρόπος του λέγειν. Γιατί το πιο εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση δεν είναι το ποιόν του Τριανταφυλλίδη κι η ανάδειξή του σε εθνάρχη, αλλά ο νόμος της ομερτά που τηρήθηκε ευλαβικά από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, γύρω από την είδηση -ευτυχώς τώρα όλα αυτά θα αλλάξουν με το νομοσχέδιο του Σύριζα για τις τηλεοπτικές άδειες. Και τι θα κάναμε μετά χωρίς εθνάρχη, το σύμβολο της ένταξής μας στη μεγάλη, ευρωπαϊκή οικογένεια, που θα αποδεικνυόταν συνεργάτης των Ναζί;

Αν και δεν έχουν πολύ δίκιο σε αυτό το τελευταίο, γιατί η ΕΟΚ είναι κατά μία έννοια η συνέχεια του οράματος της ενωμένης Ευρώπης κάτω από τη ναζιστική μπότα, με στρατόπεδα εργασίας και όρους απόλυτης εκμετάλλευσης, που θα επέτρεπαν στους καπιταλιστές της γηραιάς ηπείρου να διεκδικήσουν ξανά τα παγκόσμια πρωτεία από τους ανταγωνιστές τους. Συνεπώς, τι καλύτερο από ένα συνεργάτη των Ναζί, για να διαφημίσει και να ενσαρκώσει τη "μεγάλη ευρωπαϊκή ιδέα" στη χώρα μας;

Ως τέτοιο σύμβολο μπορεί να χρησιμεύσει και στο νυν πρωθυπουργό, που σε κάποιες σχετικές δηλώσεις του είχε βάλει και αυτός το δικό του λιθαράκι στο μύθο του ήπιου και μετριοπαθή δημοκρατικού Καραμανλή, που τον επηρέασε ο δημοκρατικός αέρας του Παρισιού. Με τη διαφορά πως αντί για την περιβόητη "σοσιαλμανία" εκείνων των κυβερνήσεών του, ο Τσίπρας αποδεικνύεται 'φιλελμανής', με βάση τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του.

Ο Σύριζα δεν εξελίσσεται στο νέο Πασοκ, αλλά στη νέα Νέα Δημοκρατία, όπως έγραψε πολύ εύστοχα ο Στρατηλάτης. Κι αν ο Λάσκαρης διακήρυσσε τότε το τέλος της ταξικής πάλης, κάτι που θεωρούνταν πρόκληση της μαύρης αντίδρασης, εν έτει 2015 το ίδιο πολιτικό συμπέρασμα (με ισχύ που περιορίζεται στις περιόδους κρίσης) πλασάρεται ως αριστερό και κουλ από τα χείλη του Βαρουφάκη, που έχει βλέψεις και για δικό του κανάλι.

Αλλά αν ακόμα κι η μεταπολιτευτική, Καραμανλική ΝΔ αποχωρούσε (κάτω από την πίεση των γεγονότων και του λαϊκού παράγοντα) από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, κι έπαιρνε κάποια κεϊνσιανά μέτρα, που ο σημερινός Σύριζα ούτε φραστικά δε διακηρύττει, αυτό αποδεικνύει πως η πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης είναι βασικά καρπός των συνθηκών της εποχής και δευτερευόντως, έως καθόλου, του ιδεολογικού αυτοπροσδιορισμού της.

Ας επιστρέψουμε όμως στον Γκαούτσο Κότσο, όπως τον έλεγε σε ένα μουσικό σκετσάκι για τις Σέρρες Μάντρες ο Β. Τριανταφυλλίδης (για αυτόν ήταν το αληθινό του επίθετο), για να κλείσουμε το κείμενο με μια παρατήρηση για τη χώρα και την ιστορική της πορεία που σφραγίστηκε από το έπος της Εαμικής Αντίστασης, σε διάκριση κι αντιπαράθεση με όσους την κυβέρνησαν στη μεταπολεμική περίοδο.
Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση, Κώστα, Ανδρέα;

Ο Γκαούτσο Κότσο, μολονότι βρισκόταν στο άνθος της ηλικίας του, δεν πολέμησε εναντίον του κατακτητή, αν θυμάμαι καλά εξαιτίας μιας ελαφράς αναπηρίας (νομίζω βαρηκοΐα, αλλά δεν παίρνω και όρκο). Κάτι ελαφρύ πάντως, σε κάθε περίπτωση, που δε στάθηκε εμπόδιο σε άλλες δραστηριότητές του, που έρχονται τώρα στο φως της επιφάνειας.

Ο Αντρίκο ντελ Πάσο (για να συνεχίσουμε στα χνάρια του ίδιου σκετς) παρακολούθησε τον πόλεμο από το εξωτερικό, όπου υπηρέτησε και το ναυτικό σώμα των Ηνωμένων Πολιτειών, αφού έφυγε από την Ελλάδα, προδίδοντας στο Μεταξικό καθεστώς τους τροτσκιστές συντρόφους του. Κάτι που δεν τον εμπόδισε πάντως να λεληατήσει την Εαμογενή βάση, κατά τη δεκαετία με τις βάτες, με την κουτσουρεμένη αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, μέχρι τα Δεκεμβριανά (όπου ο πατέρας του είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο απέναντι στρατόπεδο).

Ο μόνος που φέρεται να έχει αντιστασιακά παράσημα από τα μεγάλα πολιτικά τζάκια της Ελλάδας, είναι ο Κώστας Μητσοτάκης, Τα οποία πάντως είναι εξόχως αμφίβολα, καθώς δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει κανείς δικές του φράσεις και παραδοχές, πχ του τύπου ότι κατάφερε να επιβιώσει στην κατοχή, γιατί εξασφάλιζε διατροφή από τρία διαφορετικά συσσίτια!

Εν πάση περιπτώσει, με αυτό το ιστορικό υπόβαθρο, καμία συνεργασία με τον κατακτητή ή άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, δε θα μπορούσε να προκαλέσει κάποια έκπληξη. Αυτό που προκαλεί αντιθέτως αρνητική εντύπωση είναι πώς αυτός ο λαός με αυτές τις παραδόσεις και αυτό το ιστορικό φορτίο, δέχτηκε και συναίνεσε να εκλέγει άκαπνους πολιτικούς, που ήταν απόντες (στην καλύτερη) στις πιο δύσκολες και ηρωικές στιγμές του, και να πλασάρονται μετά ως οι μεγάλες ηγετικές φυσιογνωμίες του περασμένου αιώνα.
Αλλά αυτό είναι το θέμα μιας άλλης ανάρτησης...

Βούλιαξε η Ελλάδα… Η φωνή μας ακούστηκε δυνατά παντού! Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά…

 Βούλιαξε η Ελλάδα… Η φωνή μας ακούστηκε δυνατά παντού! Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά…

Αναδημοσιεύεται από mathites.gr

Στην Αθήνα σήμερα ήμασταν χιλιάδες! Όλη η Αθήνα γέμισε με μαθητές, με τα συνθήματα μας, τις μουσικές μας, τα πανό μας! Θα γίνουμε ακόμα περισσότεροι!! Συνεχίζουμε πιο δυναμικά…

• Την Τετάρτη 4 Νοέμβρη προχωράμε σε κινητοποιήσεις στις γειτονιές μας, στα δημρχεία, τις περιφέρειες, στο υπουργείο. Κάνουμε παντού γνωστά τα αιτήματά μας!!!!!
• Την Πέμπτη 5 Νόεμβρη διαδηλώνουμε με τους φοιτητές και τους σπουδαστές των ΤΕΙ στην Αθήνα, στις 12:00 στα Προπύλαια (στάση ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο)!!!!
• Συντονιζόμαστε όλοι για να γίνουμε πιο δυνατοί! Το Σάββατο 7 Νοέμβρη κάνουμε συντονιστικά όλων των σχολείων της Αθήνας και του Πειραιά. Συμμετέχουμε όλοι οι εκλεγμένοι σε 5μελή και 15 μελή και όλοι οι μαθητές που θέλουμε να γίνει πιο δυνατός ο αγώνας μας! Το ραντεβού όλων των μαθητών από τα σχολεία της Αθήνας για το Σάββατο είναι στις 16:30 στο 2^ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας (σταθμός ΗΣΑΠ, Πευκάκια). Για τα σχολεία του Πειραιά το ραντεβού είναι στις 17:30 στην πλατεία Κοραή στο σκάκι. 
  
  
  
  
  

Μίλησε ο χιτλερίσκος! Εμετικό παραλήρημα του αρχιφασίστα Μιχαλολιάκου ενάντια στο ΚΚΕ

 Μίλησε ο χιτλερίσκος! Εμετικό παραλήρημα του αρχιφασίστα Μιχαλολιάκου ενάντια στο ΚΚΕ

Πηγή: 902.gr

Σε ένα εμετικό παραλήρημα κατά του ΚΚΕ, των μεταναστών και των προσφύγων επιδόθηκε ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, Ν. Μιχαλολιάκος, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ναζιστικού, εγκληματικού μορφώματος.

Καταφεύγοντας στον πρωτόγονο αντικομμουνισμό της περιόδου του μετεμφυλιακού αστικού κράτους, κατηγόρησε το ΚΚΕ για ...προδοσία, σε μια προσπάθεια να αποτινάξει την ιδιότητα των πολιτικών και ιδεολογικών απογόνων των ναζί και των ντόπιων συνεργατών τους.

Στο παραλήρημα κατά του ΚΚΕ χρησιμοποίησε φράσεις όπως «κόμμα του εγκλήματος», την ώρα που η Χρυσή Αυγή δικάζεται για την εγκληματική της δράση που πηγάζει από το ναζιστικό της χαρακτήρα. Μάλιστα, δεν παρέλειψε να εκδηλώσει το μίσος του για την ταξική πάλη και το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος, χαρακτηρίζοντάς το «εγκληματικό καθεστώς».

Ο Ν. Μιχαλολιάκος, που μόλις πρόσφατα καμάρωνε ότι η Χρυσή Αυγή «είμαστε η σπορά των νικημένων του 1945», αυτή τη φορά ισχυρίστηκε ότι δεν είναι νεοναζί, ούτε φασίστες και ότι αν ζούσαν το '40 θα πολεμούσαν εναντίον των Ιταλών και Γερμανών ναζί, δηλαδή των πολιτικών προγόνων τους! Και όλα αυτά όταν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής ποζάρουν με καμάρι στο φωτογραφικό φακό με τα ναζιστικά σύμβολα. Η Ιστορία βεβαίως έχει ήδη γράψει με ανεξίτηλο μελάνι την προσφορά του ΚΚΕ και των κομμουνιστών στον αγώνα κατά των χιτλερικών - φασιστικών ορδών, όπως έχει γράψει και τον αντιλαϊκό ρόλο των ιδεολογικών προγόνων της ΧΑ, όπως του δικτάτορα Ι. Μεταξά, που επιχείρησε να «ξεπλύνει» ο Μιχαλολιάκος. 

Ούτε κουβέντα για τα αφεντικά του

Ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής ήταν «λαλίστατος» κατά του ΚΚΕ, αλλά τήρησε εκκωφαντική σιωπή για τις αιτίες που προκαλούν τα βάσανα του λαού, για το σύστημα της εκμετάλλευσης, το κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό.

Με μένος επιτέθηκε κατά μεταναστών και προσφύγων. Έτσι, χύνοντας ρατσιστικό δηλητήριο μίλησε για αφελληνισμό της χώρας και κάλεσε το λαό να στραφεί εναντίον όσων ο ιμπεριαλισμός ξεριζώνει με τους πολέμους και τις επεμβάσεις. «Εκατομμύρια πρόσφυγες και λαθρομετανάστες έρχονται στην πατρίδα μας και κανείς δεν λέει λέξη, η Χρυσή Αυγή λέει ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, δεν πρέπει να γίνουμε μειονότητα στην ίδια μας την πατρίδα (...) καταλύεται το σύμπαν (...) η πατρίδα χάνεται», ήταν μερικά μόνο από τα εμετικά που ξεστόμισε.

Σχόλιο του ΚΚΕ

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε το εξής σχόλιο:

«Με το βήμα που του παρείχε η κρατική τηλεόραση, ο Μιχαλολιάκος προχώρησε σήμερα σε ένα νέο εμετικό παραλήρημα ναζιστικής, φασιστικής προπαγάνδας, πρωτόγονου αντικομμουνισμού και επικίνδυνου ρατσισμού.

Σε μια περίοδο που το ΚΚΕ βρίσκεται επικεφαλής στην οργάνωση του αγώνα ενάντια στη συνολική χρεοκοπία του λαού μας για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ειδικά η επίθεση στο ΚΚΕ δείχνει ποια ταξικά συμφέροντα υπηρετεί η ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή και η ηγεσία της».

Γιασασίν ρε μάγκα!

 Γιασασίν ρε μάγκα!

Προώθηση απο fadomduck2

Ο πιο μισητός ποδοσφαιριστής στην Αγγλία

Πιστός στις αρχές του και τιμώντας το αίμα των ηρώων της γενέτειράς του, ο Τζέιμς ΜακΚλιν ετοιμάζεται να διχάσει ξανά τη βρετανική κοινή γνώμη γυρνώντας την πλάτη σε μια παράδοση σχεδόν ενός αιώνα. 

Είναι βέβαιο πως το απόγευμα του Σαββάτου στο «Χόθορνς», εκεί όπου η Γουέστ Μπρομ θα υποδεχτεί τη Λέστερ, όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα πάνω στον Τζέιμς ΜακΚλιν. 

Δεν είναι οι επιδόσεις ή η ικανότητές του στο γήπεδο που θα στρέψουν τους προβολείς πάνω του, αλλά η στάση του πάνω σε ένα ζήτημα που για τους Βρετανούς αποτελεί θέμα εθνικής περηφάνιας και απόδοσης τιμής στους πεσόντες τους στα πεδία μαχών. 

Πρόκειται για την περίφημη «Remembrance Day» που θεσπίστηκε το 1919 από τον βασιλιά Γεώργιο τον πέμπτο, προκειμένου αρχικά να τιμηθούν όσοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Με τα χρόνια γιορτάζεται στις χώρες-μέλη της Κοινοπολιτείας (αλλά και σε κάποιες εκτός αυτής) και αποτελεί ημέρα μνήμης για τα ένστολα θύματα των πολέμων που ακολούθησαν. 

Στο Ηνωμένο Βασίλειο παραδοσιακά γιορτάζεται το σαββατοκύριακο που είναι πιο κοντά στην 11η Νοεμβρίου -ημέρα παύσης των εχθροπραξιών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου- κι εκείνη τη μέρα οι Βρετανοί στην τηλεόραση, στα γήπεδα ή και οπουδήποτε αλλού φορούν μια κονκάρδα που συμβολίζει τη αναγνώριση της θυσίας των ανδρών των ενόπλων δυνάμεων. 

Μάλιστα οι ομάδες της Premier League ετοιμάζουν κάθε χρόνο ειδικές εμφανίσεις που φέρουν τη συγκεκριμένη κονκάρδα-αναφορά, αλλά θεωρείται βέβαιο πως για άλλη μια χρονιά ο Τζέιμς ΜακΚλιν δεν πρόκειται να φορέσει μια τέτοια. 

Την πρώτη φορά που έπραξε ανάλογα, πίσω το 2012 όταν ακόμη αγωνιζόταν για λογαριασμό της Σάντερλαντ, δέχθηκε την κατακραυγή ενώ υπήρξε ακόμη και απειλή για τη ζωή του. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτρεπτικά για τον Τζέιμς ΜακΚλιν που κουβαλά στο μυαλό του άλλου τύπου εικόνες και διηγήσεις ή προσλαμβάνουσες εικόνες στις οποίες οι στρατιωτικές δυνάμεις της Αυτής Μεγαλειότητας δεν ήταν οι «καλοί» της υπόθεσης. 
Γεννημένος στο Ντέρι της Βορείου Ιρλανδίας το 1989, μεγάλωσε σε μια από τις πιο «σκοτεινές» γειτονιές του δυτικού κόσμου. Σε μια περιοχή που για χρόνια υπήρξε πεδίο συγκρούσεων για την ανεξαρτησία. Γνωρίζει λοιπόν καλά πως το 1972 σε αυτήν την πόλη εκείνη την καταραμένη «Ματωμένη Κυριακή», 26 άτομα πυροβολήθηκαν από τα μέλη του 1ου Τάγματος του Βρετανικού Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών. Ήταν όλοι τους άοπλοι, δεν συνιστούσαν απειλή και -σύμφωνα με το πόρισμα που εκδόθηκε και οδήγησε με καθυστέρηση σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών τον Ντέιβιντ Κάμερον να ζητήσει συγγνώμη για τα γεγονότα- πέντε από αυτούς χτυπήθηκαν πισώπλατα…

Όπως λοιπόν είχε εξηγήσει παλιότερα ο ίδιος ο 26χρονος ποδοσφαιριστής, σέβεται απόλυτα όσους έχασαν τη ζωή τους σε οποιονδήποτε πόλεμο, αλλά κατά τη γνώμη του, η συγκεκριμένη μέρα δεν αφορά αυτούς. Αναφέρεται στην παρουσία και τις ενέργειες βρετανικών στρατευμάτων σε όλον τον κόσμο και όπως τόνισε ορθά-κοφτά: «Είμαι από το Ντέρι, πώς περιμένετε από εμένα να φορέσω κάτι που αντιπροσωπεύει αυτό το πράγμα»; 

Για άλλους ο ΜακΚλιν είναι απλά συνεπής στις αρχές στις οποίες μεγάλωσε. Ζει με αυτές και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία. Το έκανε όταν επέλεξε –όπως είχε το δικαίωμα- να αγωνιστεί με τη φανέλα της εθνικής Ιρλανδίας, του ΕΪΡΕ (της ελεύθερης Ιρλανδίας δηλαδή) αντί για εκείνη της Βορείου Ιρλανδίας που αποτελεί ακόμη κομμάτι του Ηνωμένου Βασιλείου. Το έδειξε όταν αρνήθηκε να κάτσει σε στάση προσοχής κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, αδιαφορώντας για τον Θεό που Σώζει τη Βασίλισσα… Και όλα δείχνουν πως θα το κάνει ξανά και ξανά, διχάζοντας την κοινή γνώμη της Γηραιάς Αλβιόνας. 

Η ιστορία του -ανεξάρτητα με τη γνώμη του καθενός γι' αυτήν- αποτελεί ίσως ένα καλό μάθημα για όλους μας.
[...]

Πηγή: sport fm

Δικό μας σχόλιο:
-Γιασασίν ρε μάγκα!

.. και ασημένια οικονομία

.. και ασημένια οικονομία

Λέγαμε τις προάλλες για την "ενεργό γήρανση", η οποία σε απλά ελληνικά σημαίνει "δουλειά μέχρι το μνήμα". Όμως, οι βλέψεις τού ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των πολιτικών υπηρετών του πάνε αρκετά μακρύτερα. Πόσο μακρύτερα; Η απάντηση έρχεται μέσα από την Στρατηγική Ευρώπη 2020, η οποία επεξεργάζεται και προωθεί την "ασημένια οικονομία" (δηλαδή, την οικονομία που βασίζεται στους ηλικιωμένους με τα ασημένια μαλλιά), ενώ παρόμοια επεξεργασία έχει κάνει και ο άλλος στυλοβάτης τού καπιταλισμού, ο ΟΟΣΑ.

Προβλέψεις για την ανάπτυξη της "ασημένιας οικονομίας" στην Ευρώπη (ποσά σε δισ. ευρώ).
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη... [πηγή: capgeris.com]

Κατά την σύνοδο κορυφής που πραγματοποιήθηκε 9-10 Μαρτίου 2015 στις Βρυξέλλες, με θέμα "Καινοτομία για την ενεργό και υγιή γήρανση", ο επίτροπος έρευνας, επιστήμης και καινοτομίας Κάρλος Μοέδας προσδιόρισε τι ακριβώς σημαίνει "ασημένια οικονομία", λέγοντας: "Η ζωή αρχίζει στα 70. Σε κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ, το ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας 65 ετών και άνω αυξάνεται, κάτι που μας φέρνει αντιμέτωπους με μια έτοιμη, αναδυόμενη αγορά για την κοινωνική επιχειρηματικότητα και την καινοτομία, για την ανάπτυξη φθηνότερης, πιο αποτελεσματικής, εξατομικευμένης προσέγγισης για την υγειονομική περίθαλψη και μια αυξανόμενη βάση πελατών για προσαρμοσμένα αγαθά και υπηρεσίες".

Ας μείνουμε λίγο στην τελευταία φράση τού Μοέδας. Ο επίτροπος βλέπει τους ηλικιωμένους ως "αυξανόμενη βάση πελατών", η οποία δίνει την ευκαιρία στο κεφάλαιο να επενδύσει σε "προσαρμοσμένα αγαθά και υπηρεσίες". Ως τέτοια, προτείνονται ενδεικτικά: ανακαινίσεις παλαιών σπιτιών με τρόπο που να τα καθιστά κατάλληλα για την "ανεξάρτητη διαβίωση" ηλικιωμένων, τουριστικά προϊόντα χαμηλής περιόδου ή προσαρμοσμένα στις ανάγκες ηλικιωμένων, συστήματα φροντίδας και περιποίησης, οχήματα και αμαξίδια, ρομποτική, ιατρικές συσκευές, μονάδες θεραπείας και περιποίησης κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι στην εν λόγω σύνοδο κορυφής παρουσιάστηκαν πάνω από είκοσι νεοσύστατες επιχειρήσεις (start up), οι οποίες δρατηριοποιούνται στην "ασημένια οικονομία".

Σε έντυπό της με τίτλο "Αναπτύσσοντας την ευρωπαϊκή ασημένια οικονομία", η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζε μερικούς ενδιαφέροντες υπολογισμούς: "Ο πληθυσμός των 65 ετών ως ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας 15-64 ετών αναμένεται να αυξηθεί από 26% το 2010 σε 53% το 2060. Με άλλα λόγια, θα υπάρχουν μόνο δύο άτομα σε "ηλικία εργασίας" 15 - 64 για κάθε άτομο ηλικίας άνω των 65 ετών το 2060, σε σύγκριση με τέσσερα το 2010. Η αγορά εργασίας συρρικνώνεται και αυτό γίνεται γρήγορα ένα πρόβλημα για τη μελλοντική απασχόληση και την ανάπτυξη. Μια έρευνα της Accenture έχει υπολογίσει ότι με την αύξηση του αριθμού των ηλικιωμένων στο εργατικό δυναμικό και με επενδύσεις που θα αυξάνουν την παραγωγικότητα στο ανθρώπινο κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις θα μπορούσαν να ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Σύμφωνα με μια μελέτη, στη Γερμανία μόνο αυτά τα μέτρα έχουν τη δυνατότητα να δώσουν ώθηση στο ΑΕΠ κατά 61 δισεκατομμύρια ευρώ και τα επίπεδα απασχόλησης να αυξηθούν με 1.500.000 έως το 2020" (έκδοση Ε.Ε., 23/2/2015).

Στο ίδιο έντυπο, η Ε.Ε. σημειώνει χαρακτηριστικά (σ.σ.: η υπογράμμιση δική μου): "Η Merrill Lynch εκτιμά ότι η ασημένια οικονομία αξίζει 7 τρισ. δολλάρια ετησίως, γεγονός που την καθιστά την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως. Μέχρι το 2020, η ιδιωτική αγοραστική δύναμη των ηλικιωμένων θα φτάσει τα 15 τρισ. δολλάρια σε παγκόσμιο επίπεδο. Όσον αφορά τις δημόσιες δαπάνες: στην ΕΕ αντιπροσωπεύει το 25% του ΑΕΠ ή περίπου 50% των δαπανών της γενικής κυβέρνησης και προβλέπεται να αυξηθεί κατά περισσότερο από 4% του ΑΕΠ μέχρι το 2060".

Δείτε τώρα πάλι το παραπάνω διάγραμμα. Ενώ η παγκόσμια "ασημένια αγορά" αναμένεται να φτάσει παγκοσμίως τα 15 τρισ. δολλάρια το 2020, η Ευρωπαϊκή Ένωση υπολογίζει ότι το μερίδιό της θα περιοριστεί λίγο πάνω από το 1% αυτού του ποσού. Έτσι εξηγούνται τόσο το αυξημένο ενδιαφέρον των Βρυξελλών για την εν λόγω αγορά όσο και η πίεση που ασκούν στα κράτη-μέλη να προωθήσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ώστε η Ε.Ε. να μη μείνει πίσω στο "ασημένιο φαγοπότι". Γίνεται σαφές, λοιπόν, γιατί γύρω από την ενεργό γήρανση στήνεται και οργανώνεται περαιτέρω ένας ακόμη χορός εκατομμυρίων από τα λογής-λογής μονοπώλια νέων τεχνολογιών, ρομποτικής και πρόσθετων μηχανημάτων, που προσφέρονται να "βοηθήσουν" τους ηλικιωμένους να...  ξανανιώσουν, προκειμένου να δουλεύουν ώσπου να πεθάνουν.

Αφίσες από εκδηλώσεις για την "ασημένια οικονομία".
Αριστερά: "Ασημένια οικονομία, ένα νέο Ελντοράντο;" (2015) - Δεξιά: "Μετατρέψτε το ασήμι σε χρυσάφι" (2006!)

Και τώρα, ας συνοψίσουμε, χρησιμοποιώντας λόγια και φράσεις από τα επίσημα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία έχουμε ήδη αναφέρει:

Για να μη πάει χαμένη η "μεγάλη εμπειρία των ηλικιωμένων" αλλά και για να προαχθεί περαιτέρω η "αλληλεγγύη των γενεών", η Ευρωπαϊκή Ένωση υπογραμμίζει ότι "η ζωή αρχίζει στα 70" και επιδιώκει μέσω της "ενεργού γήρανσης" να προωθήσει μια "ανεξάρτητη ζωή των ηλικιωμένων, οι οποίοι δεν θα βασίζονται πια στα παιδιά τους και στις νεώτερες ηλικίες". Επίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της "ενεργού γήρανσης" δηλώνει το αμέριστο ενδιαφέρον της για την τρίτη ηλικία, διότι "διά της εργασίας μετά την συνταξιοδότηση, ο οργανισμός παραμένει υγιής και σφριγηλός, με αποτέλεσμα λιγώτερες παθήσεις άρα και μικρότερες επιβαρύνσεις του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος". Παράλληλα δε, μέσω αυτών των διαδικασιών, οι οποίες θα δώσουν "ώθηση στο ΑΕΠ", θα διευκολυνθεί η ανάκαμψη του κεφαλαίου από την κρίση διότι οι σχετικές επενδύσεις "θα μπορούσαν να ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας".


Ολα τα παραπάνω φανερώνουν ότι η Ε.Ε. και το κεφάλαιο όχι μόνο στοχεύουν στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ως τον θάνατο αλλά έχουν επεξεργαστεί με λεπτομέρειες και ολόκληρη βιομηχανία στο πώς θα εξασφαλίζουν μεγάλη κερδοφορία τόσο από την ένταση της εκμετάλλευσης σε αυτές τις ηλικίες και με την κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών όσο και με το στήσιμο επικερδών επιχειρήσεων ακόμα και για τον αέρα που θα ανασαίνουν οι... διά βίου εργαζόμενοι.

Ο Σιδερής

 Ο Σιδερής

Χτες τ' απόγευμα έγινε η κηδεία του Σιδερή, στις Ράχες Ικαρίας, στην οποία παρευρέθηκαν σχεδόν όλοι οι συγχωριανοί του.

Ο Σιδερής είχε βγει σε σύνταξη πρόσφατα, κι επέστρεψε στην Ικαρία όπου γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια.  Ήταν ένας καλότατος άνθρωπος, που δεν είχε βλάψει ποτέ κανέναν. Υπόδειγμα οικογενειάρχη, τίμιος, γνήσιος, συντρεχτικός κοινωνικός, με πολύ χιούμορ, και "καλοπαρέα". Τον αγαπούσαν όλοι στην περιοχή... Και τον έκλαψαν όλοι...

Ο Σιδερής έπαθε ένα μοιραίο ατύχημα κόβοντας ξύλα. Υπέφερε τρομακτικά τραύματα στο κεφάλι, στο μπροστινό μέρος του κρανίου από αλυσοπρίονο, και στο οπίσθιο από την πτώση του στο έδαφος. Στην αρχή, μετά το ατύχημα, διατηρούσε τις αισθήσεις του και κάλεσε βοήθεια. Τον βρήκε μια συγχωριανή του αμέσως μετά το ατύχημα, και πολύ σύντομα μεταφέρθηκε από μέλη της πυροσβεστικής υπηρεσίας στο τοπικό ιατρείο των Ραχών (το οποίο για μεγάλα διαστήματα δεν έχει γιατρό και μένει κλειστό). Η ημέρα του ατυχήματος συνέπεσε με την παρουσία ενός νοσοκομειακού γιατρού που εφημέρευε εκεί.
Απ' ότι έμαθα, λόγω του ότι το ιατρείο είναι πλημμελώς εξοπλισμένο, αντιμετωπίστηκαν προβλήματα να του παρασχεθούν άμεσα οι πρώτες βοήθειες. Λέγεται, ότι δεν υπήρχαν τα στοιχειωδώς απαραίτητα (μέχρι και ψαλίδι έψαχναν να βρουν για να κόψουν τις γάζες...).

Ο γιατρός εκεί κατάφερε να σταματήσει την εξωτερική αιμορραγία. Κάλεσε το ασθενοφόρο για να τον μεταφέρει στο Νοσοκομείο του Αγίου Κηρύκου, το οποίο επίσης δεν είναι κατάλληλα εξοπλισμένο για αντιμετώπιση τέτοιου είδους τραυμάτων που μπορεί να απαιτούν χειρουργική επέμβαση στο κρανίο. Λόγο της σοβαρότητας του τραύματος προσήλθε στο ιατρείο κι άλλος γιατρός, από το κέντρο υγείας του Ευδήλου (το οποίο βρίσκεται σε από στάση 45 λεπτων περίπου με το αυτοκίνητο)  νέο μαθεύτηκε, όπως συμβαίνει στα χωριά, και πολλοί συγχωριανοί είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ιατρείο. Σχεδόν δύο ώρες μετά τον τραυματισμό του Σιδερή, και με δοσμένο ότι περίμεναν ακόμα το ασθενοφόρο να φτάσει, o γιατρός ρωτήθηκε από έναν φίλο του Σιδερή γιατί δεν  καλεί το Ελικόπτερο να έρθει, με δοσμένο ότι μπορεί να προσγειωθεί πολύ κοντά στο ιατρείο, ενώ το ασθενοφόρο (που δεν είχε ακόμα φανεί), χρειάζεται σχέδια δύο ώρες για τον μεταφέρει στον Άγιο Κήρυκο, όπου είναι αμφίβολο αν θα μπορούν να περιθάλψουν ένα τέτοιο τραύμα.

Προφανώς ο γιατρός κάλεσε το ΕΚΑΒ, (πότε ακριβώς, μου είναι άγνωστο) διότι λίγο μετά ξαναρωτήθηκε και είπε ότι περιμένει να του απαντήσουν.
Τελικά, ξεκίνησαν να τον μεταφέρουν στο Άγιο, και ο Σιδερής πριν φτάσει εκεί, υπέκυψε στα τραύματά του.

Στην κοινότητα των Ραχών, απ' ότι είμαι σε θέση να ξέρω, έχοντας μιλήσει με αρκετό κόσμο για το τραγικό αυτό συμβάν, είναι πλατιά διαδεδομένη η πεποίθηση ότι ο Σιδερής πήγε αδικοχαμένος κι ότι, με άμεση μεταφορά του σε  κατάλληλο νοσοκομείο, πολύ πιθανόν να επιζούσε.

Η περίπτωση που περιέγραψα δεν είναι η πρώτη, όπου δηλαδή πεθαίνουν άνθρωποι εδώ λόγω των περικοπών στην τομέα της υγείας.

***

Η πολιτική αυτή σκοτώνει. Αυτοί που την ασκούν είναι  δράστες μαζικών εγκλημάτων και δολοφονιών. Αυτοί που την υπερασπίζονται απο συμφεροντολογία  είναι αισχροί ηθικοί αυτουργοί. Αυτοί που  γίνονται θύματά της και την δικαιολογούν παθητικά, λέγοντας  ότι τάχα δεν υπάρχει άλλη επιλογή, είναι άθλιοι.

 

   Πώς βαφτίζουν οι θεοί κι οι θεές

Από Σφυροδρέπανος 

Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //

Αφού είδαμε σε προηγούμενο κείμενο πώς γεννιούνται και πεθαίνουν οι θεοί κι οι θεές, ας δούμε σήμερα πώς δίνουν το όνομά τους (δηλ όχι αυτοί, αλλά οι άνθρωποι που τους επινόησαν) και αφήνουν το ίχνος τους στην ιστορία, σε όρους που χρησιμοποιούμε και σήμερα, όπως τις μέρες και τους μήνες. Οι παρατηρήσεις που ακολουθούν αφορούν, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, όλες τις λατινογενείς γλώσσεις, αλλά εγώ χρησιμοποιώ ως βάση τα ισπανικά, που μου είναι πιο οικεία.
Ας κάνουμε όμως μια μικρή, εισαγωγική παράκαμψη. Όσοι μαθαίνουν μια (λατινογενή) ξένη γλώσσα, μπορεί να έχουν προσέξει πως οι φθινοπωρινοί μήνες και ο Δεκέμβριος θυμίζουν πολύ και βασικά αντιστοιχούν σε μερικά τακτικά αριθμητικά. Ο Σεπτέμβρης (septiembre) στο septimo (έβδομος), ο Οκτώβρης (octubre) στο octavo (όγδοος), κι ο Νοέμβρης που μπήκε χτες στο noveno (ένατη). Τι συνέβη όμως κι ο ένατος στη σειρά μήνας του χρόνου έχει την ίδια ρίζα με το τακτικό αριθμητικό του επτά, για να συνεχιστεί η ίδια (αν)ακολουθία και με τους υπόλοιπους; Πώς εξηγείται αυτή η διαφορά;
Το παράδοξο αυτό οφείλεται στην παρεμβολή δύο αυτοκρατορικών μηνών, του Ιούλιου και του Αύγουστου, (iulio, agosto) που προστέθηκαν για λειτουργικούς, εμπορικούς λόγους στους άλλους δέκα. Ο Ιούνιος (junio), αν και μοιάζει αρκετά με τον Ιούλιο, έχει πολύ διαφορετική προέλευση και είναι θεϊκής καταγωγής, από το λατινικό όνομα της Ήρας (juno). Και δεν είναι η μόνη αρχαία θεά που έχει αφήσει το αποτύπωμά της στο ημερολόγιο, καθώς υπάρχουν ακόμα τα χνάρια του Απόλλωνα (Febo) στο Φεβρουάριο (febrero), του Άρη (Mars) στο Μάρτιο (marzo), κτλ.
Ας δούμε τώρα και τις μέρες της εβδομάδας, όπου μπορεί να υπάρχει η μέρα του Κυρίου, τόσο στα ελληνικά, όσο και σε άλλες γλώσσες (domingo, Domenica), αλλά στις τελευταίες δεν είναι ακριβώς το χριστιανικό στοιχείο που επικρατεί. Η Δευτέρα (lunes) είναι αφιερωμένη στη σελήνη (luna), όπως αντίστοιχα, σε άλλες γλώσσες, η Κυριακή είναι αφιερωμένη στον ήλιο, που κι αυτός λατρευόταν σα θεός στην αρχαιότητα (Sunday, Sontag). Η Τρίτη (martes) μας παραπέμπει στον Άρη (Mars), η Τετάρτη (miercoles) στο λατινικό όνομα του Ερμή (Mercurio), η Πέμπτη (jueves) έχει πάρει το δικό της όνομα από το Δία (Ζευς, Jupiter) -που έχει δώσει το όνομά του και στην ισπανική λέξη για το θεό (dios) και κατά συνέπεια και στο αντίο (adios = a + dios =στην ευχή του θεού) και η Παρασκευή (viernes) από την Αφροδίτη (Venus). Κι αν για το Σάββατο έχει επικρατήσει η εβραϊκή λέξη, υπάρχει το Saturday των Άγγλων να μας θυμίζει τον Κρόνο (Saturn), που έφαγε τα παιδιά του, πριν του φάνε αυτά το θρόνο, για να τα φάει κι αυτά με τη σειρά τους ο χριστιανισμός που επκράτησε, και να βρουν διακριτικά μια γωνιά στο ημερολόγιό του, για να τους θυμίζει. Ζωή σε λόγου μας…

Οι αγανακτισμένοι που "ξεαγανάκτισαν" - Όταν στις πλατείες ζεσταινόταν το "αυγό του φιδιού"

Οι αγανακτισμένοι που "ξεαγανάκτισαν" - Όταν στις πλατείες ζεσταινόταν το "αυγό του φιδιού"

Από την εποχή των "αγανακτησμένων" μέχρι σήμερα πέρασαν κοντά πέντε χρόνια και αυτά που είδαμε κάνουν τον καθένα να αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να ήταν όλα, τόσο καλά στημένα. 

Δύο από τους τότε αγανακτισμένους, οι Τσακαλώτος και Κατρούγκαλος, φαίνεται ότι απλά "ξεαγανάκτισαν" αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορά ότι το σύστημα είναι καλά στημένο και "μελετημένο".

Χρησιμοποίησε τύπους σαν τους Τσκαλώτο - Κατρούγκλαλο οι οποίοι ευχαρίστως έσπευσαν στις πλατείες για αναζήτηση δημοσιότητας και προσωπικότητας. 

Για την μετάλλαξή τους, σίγουρα δεν μπορούν να επικαλεστούν άγνοια γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε την κατάρρευση της επιστημονικής τους αξιοπιστίας, άρα το μόνο που μπορεί να γίνει αποδεκτό, είναι το ότι αυτοί και πολλοί άλλοι, ήταν και είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία.  

Εκείνα τα μαζικά συλλαλητήρια που τα συγκροτούσαν ετερόκλητες πολιτικά και κοινωνικά δυνάμεις με σήμα κατατεθέν τους τον «αυθόρμητο» και «απολίτικο» χαρακτήρα τους φαίνεται ότι "δεν ήταν και τόσο αθώα" καθώς μέσα σε αυτά εκκολάπτονταν το αυγό του φιδιού.

Η προβολή που επεφύλαξαν στους «αγανακτισμένους» τα αστικά ΜΜΕ υπήρξε κραυγαλέα και έπρεπε να προβληματίσει και να αφυπνίσει. 

Γράφει ο Β.Ν. στο Ριζοσπάστη.

Στην πλατεία Συντάγματος στήθηκε ένα γερό παιχνίδι με έπαθλο συνειδήσεις που αναζητούσαν στα τυφλά διέξοδο, που άγονταν από μικροαστική ανυπομονησία, ανθρώπων πραγματικά οργισμένων όχι όμως αποφασισμένων για την ανάγκη να μετουσιώσουν την οργή τους σε ταξική πάλη. 

Οι συνειδήσεις αυτές χειραγωγήθηκαν και τελικά ενσωματώθηκαν από δυνάμεις που παρενέβαιναν σχεδιασμένα για να καναλιζάρουν την αγανάκτηση και να εκτονωθεί ανώδυνα για το σύστημα. Κερδισμένη μεταξύ άλλων βγήκε η Χρυσή Αυγή.

Μέρος της πλατείας αποτέλεσε σωστό εκκολαπτήριο των φασιστικών της απόψεων με αλαλαγμούς όπως «να καεί, να καεί το μπ... η Βουλή», οι «300 στο Γουδί», «κλέφτες, κλέφτες» κ.λπ., που αναπαράγονταν στο πανελλήνιο απ' τα ΜΜΕ. 

Εκεί συναντούσε κανείς, να ξεσηκώνουν με τέτοια συνθήματα το πλήθος, ανθρώπους σκοτεινών μηχανισμών και θυλάκων, γνωστούς εθνικιστές, μέλη ειδικών ομάδων φιλάθλων που τα Σαββατοκύριακα απαντώνται στα γήπεδα και τις άλλες μέρες μπράβοι σε νυκτερινά κέντρα.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτοί. Ελεγε τότε ο Δ. Παπαδημούλης (ρ/σ ΑΝΤ1): «Τα μεγάλα προβλήματα των πολιτών είναι: Γιατί δεν πληρώνουν οι πλούσιοι; Γιατί δεν πιάνεται η φοροδιαφυγή; Γιατί δεν πάει κανένας φυλακή; (...) Ολα αυτά που θέτουν επί τάπητος οι αγανακτισμένοι πολίτες».

Το «πάνω μέρος» της πλατείας που τσουβάλιαζε αυθαίρετα, οξύνοντας τα πιο αντιδραστικά, εθνικιστικά αντανακλαστικά ανώριμων πολιτικά συνειδήσεων, δε θα υπήρχε χωρίς το «κάτω μέρος» της πλατείας στο οποίο κυριαρχούσαν οι δυνάμεις του οπορτουνισμού. Κάτω από ένα «αντιμνημονιακό περίβλημα» χωρούσε κάθε καρυδιάς καρύδι. Οχι μόνο συσκότιζαν τα ταξικά χαρακτηριστικά της επίθεσης αλλά καλλιεργούσαν τη λογική ότι ο εργάτης μπορεί να βρεθεί δίπλα δίπλα με τον εργοδότη του ενάντια στην «κλεπτοκρατία», την Μέρκελ, και τους «300 της Βουλής».

Αυτή η «αντιμνημονιακή ρητορική» συνέβαλε στη διαμόρφωση ενός αντιδραστικού ρεύματος. Λειτούργησε σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου ξεπλύθηκαν αντιδραστικές δυνάμεις για να πλασαριστούν σαν αντισυστημική δύναμη. Το «όλοι μαζί» ενάντια στα μνημόνια, έγινε παραπέτασμα πίσω απ' το οποίο κρύφτηκαν δυνάμεις που ψάρευαν σε θολά νερά, υπηρετώντας σκοπιμότητες εχθρικές προς τα συμφέροντα του λαού, όπως η Χρυσή Αυγή.

Ηταν πολλά τα κοινά χαρακτηριστικά όλων αυτών των δυνάμεων: Η έχθρα προς το οργανωμένο, ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα που το έφερναν σε αντιπαράθεση με το «αυθόρμητο», που όμως καθοδηγούνταν από «ανώνυμα» μεν, καλά οργανωμένα δε, καλέσματα στα οποία πρωταγωνιστούσαν και τα αστικά ΜΜΕ. Περιώνυμη γραφίδα του αστικού Τύπου έγραφε ότι η αξία των «αγανακτισμένων» είναι «κυρίως ότι απέδειξαν ότι η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη και η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ...».

Το «έξω τα συνδικάτα» πακέτο με το «έξω τα κόμματα», δεν ήταν άσχετα συνθήματα με την εκκωφαντική σιωπή όλων ως προς το «μετά», στο πού βρίσκεται η διέξοδος. Αλλωστε, δεν ήθελαν να υποδείξουν διέξοδο στο λαό, αλλά να συσκοτίσουν την ύπαρξη αυτής που υπηρετεί τα συμφέροντά του και που πρεσβεύει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Το κίνημα των αγανακτισμένων δεν είχε και δεν απέκτησε προσανατολισμό, άλλον απ' τον «ακομμάτιστο». Ποιος όμως είχε συμφέρον από ένα έτσι προσανατολισμένο κίνημα; Ποιος εκτός απ' τον αντίπαλο που απέναντι στο λαό, διέτασσε ήδη όλες του τις δυνάμεις, εννοείται και τα κόμματά του με συγκεκριμένη πολιτική και στρατηγική.

Αυτό επιβεβαίωναν τα πανομοιότυπα σχόλια στελεχών των πολιτικών κομμάτων: «Σαφώς και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε από αυτά τα κινήματα, στο βαθμό που είναι αυθόρμητα, αυθεντικά και δεν καπελώνονται από κομματικές ταμπέλες και κομματικές ή άλλου είδους ιδεολογίες, παρατάξεις ή συμφέροντα (...) ο κόσμος έχει δικαίωμα να εκφράζει τη βούλησή του και μάλιστα μέσα από τέτοιες κινήσεις που είναι ειρηνικές και αμφισβητούν συλλήβδην το πολιτικό σύστημα»! Γ. Πεταλωτής, τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Ο αρχηγός της ΝΔ Αντ. Σαμαράς: «Το κίνημά τους είναι ειρηνικό, ακομμάτιστο, ενωτικό και πανεθνικό. Κρατάνε ελληνικές σημαίες. Οπως πάντα ο λαός στις δύσκολες στιγμές του, πυκνώνει τις τάξεις του γύρω από τη σημαία του που εκφράζει ενότητα και αγώνα».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας: «Δεν εντάσσεται σε πανό κομμάτων, οργανώσεων ή συνδικάτων και επίσης έχει παλλαϊκά χαρακτηριστικά (...) Είναι ένα κίνημα ελπιδοφόρο, μια εκδήλωση της λαϊκής αγανάκτησης», «τομή στα μεταπολιτευτικά χρονικά». Πάλι καλά, γιατί το 2008 χαρακτήριζαν το σπάσιμο της βιτρίνας «επανάσταση». Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πάντως κρύψει τον ευσεβή του πόθο το κίνημα αυτό να «μπορέσει να καταλήξει κάπου και από εκεί ενδεχομένως να προκύψει ένας νέος συνασπισμός εξουσίας»! Να λειτουργήσει δηλαδή σαν καταλύτης στα σενάρια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού και σαν μοχλός που θα σπρώξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε αναβαθμισμένη θέση.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης: «Οι πολίτες διεκδικούν την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και όχι του κομματικού».

Είναι φανερό ότι αποθέωναν το δήθεν αυθόρμητο και ακομμάτιστο γιατί ήταν ένα κίνημα που υπηρετούσε το «ενιαίο κόμμα» της αστικής τάξης, διαμορφώνοντας παράλληλα εχθρική στάση απέναντι στον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό. Εκθείαζαν τους αγανακτισμένους αυτοί που με την πολιτική τους πυροδοτούσαν τη λαϊκή οργή, οι ίδιοι που έστελναν τα ΜΑΤ απέναντι σε απεργούς εργάτες ακόμα και σε συνταξιούχους. Ανάμεσά τους ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ μόνο καλά λόγια είχε για την πλατεία Συντάγματος, χαρακτήριζε «εξαλλοσύνες» τις απεργιακές κινητοποιήσεις των ναυτεργατών και δήλωνε ότι «η ανάπτυξη γίνεται με όρους κοινωνικής ειρήνης», διά στόματος Αλ. Τσίπρα. Ηταν ο ΣΥΡΙΖΑ που άδραξε την ευκαιρία να σερβίρει την άποψη ότι οι απεργίες δεν «τραβάνε» και ότι είναι κρίμα να χάνουν οι εργαζόμενοι μεροκάματο, άρα θα πρέπει το εργατικό κίνημα να σκεφτεί νέες μορφές πάλης τύπου απογευματινών συγκεντρώσεων. Μορφές που ευχαρίστως θα σπονσοράρουν οι ίδιοι οι εργοδότες αν πρόκειται να γλιτώσουν έστω μιας ημέρας κέρδη.

Ολοι αυτοί υπονόμευαν, υπέσκαπταν τη μόνη δύναμη που αποτελεί αντίπαλο δέος και ως τέτοιο μπορεί να αντιμετωπίσει και να συντρίψει φασιστικά εγκληματικά μορφώματα τύπου «Χρυσής Αυγής»: Το εργατικό λαϊκό κίνημα με ταξικό προσανατολισμό. Πρόσφεραν κι απ' αυτή την άποψη καλές υπηρεσίες στο μόρφωμα για το οποίο σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και πάνω απ' όλα φυσικά υπηρεσίες στο γεννήτορά του, την αστική εξουσία, στους καπιταλιστές.

Το ΚΚΕ δεν χάιδεψε αυτιά, με αίσθημα ευθύνης και εμπιστοσύνης απευθύνθηκε στα λαϊκά στρώματα που κινητοποιούνταν επισημαίνοντάς τους ότι οι αγώνες που δε στοχεύουν στους υπεύθυνους και τις αιτίες δεν μπορούν να φέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα. «Είναι ενθαρρυντικό στοιχείο να βρίσκεται λαός και νεολαία στο δρόμο διαδηλώνοντας τη συσσωρευμένη οργή του. Μπορεί να διαμορφώσει ένα κλίμα πιο ουσιαστικής αγωνιστικής ανάτασης, αν μετεξελιχθεί σε πιο αποφασιστική συμμετοχή στο οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα που παλεύει για να αποκρούσει και να ανατρέψει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική και όχι να αλλάξουν τα πρόσωπα στην κυβέρνηση, ή να γίνουν μικροδιορθώσεις στα μνημόνια των μονοπωλίων» σημειώνονταν σε ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στις 7 Ιούνη 2011.

Το ΚΚΕ εφιστούσε στο λαό την προσοχή ως προς τις κολακείες και τα «αγκαλιάσματα» των αστικών κομμάτων, των ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών, διάφορων μηχανισμών και ομάδων που παριστάνουν τους ανεξάρτητους και ακομμάτιστους. Τον προειδοποιούσε πως η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος έχουν κάθε λόγο να μείνει θολή η αυθόρμητη μαζική αγανάκτηση κι από ένα σημείο και μετά να μετατραπεί σε μοιρολατρία και υποταγή. Υπογράμμιζε πως η αγανάκτηση από μόνη της δε φοβίζει την πλουτοκρατία γιατί γνωρίζει ότι χωρίς οργάνωση και ταξική συνειδητοποίηση δεν μπορεί να γίνει επικίνδυνη γι' αυτούς η λαϊκή αγωνιστική δράση.

Αντίθετα, σημειώνονταν, «επιδιώκουν να την αξιοποιήσουν προκειμένου να σπρώξουν τα κόμματα εξουσίας σε πιο αντιδραστικές και επιθετικές θέσεις. Στο όνομα των «ικανών, άξιων και τίμιων πολιτικών» και με αφορμή τις λαϊκές αντιδράσεις, προετοιμάζουν το έδαφος, ώστε αν το σημερινό κυρίαρχο πολιτικό σύστημα αποδειχτεί ανίκανο να διαχειριστεί το λαϊκό παράγοντα, να προχωρήσουν σε μεταμφίεσή του, στη δημιουργία νέων αστικών κομμάτων, ώστε να κερδίσουν χρόνο».

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απαντούσε και στα συνθήματα που αντηχούσαν στην πλατεία Συντάγματος, σημειώνοντας: «Τα γνωστά καλλιεργούμενα επιφανειακά και λαϊκίστικα συνθήματα "κλέφτες", "ψεύτες", απαλλάσσουν τον πραγματικό ένοχο, την πλουτοκρατία που ληστεύει νόμιμα το λαό και το φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας. Τα σκάνδαλα, ο χρηματισμός πολιτικών των κομμάτων του συστήματος, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που φέρνει δεινά στο λαό και όχι αιτία. Δίνουν συγχωροχάρτι στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και άλλων κομμάτων που στηρίζουν τα βάρβαρα μέτρα για ιδεολογικούς λόγους κι ας μην έχουν κλέψει.

Τα αντιδραστικά συνθήματα "έξω τα κόμματα, τα συνδικάτα", που προβάλλουν ορισμένα κέντρα και θέλουν να αποκτήσουν απήχηση στο λαό, έχουν ως κύριο στόχο να μπερδέψουν τις λαϊκές συνειδήσεις. Ετσι έχουν τη δυνατότητα η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα να ερμηνεύουν το μήνυμα της διαμαρτυρίας με διαφορετικό τρόπο και όπως τους συμφέρει. Να βάλουν στο ίδιο τσουβάλι με τους υπεύθυνους το ΚΚΕ, που αποκάλυψε και αντιπάλεψε με συνέπεια την πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ (...) Να κρύψουν ότι οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ παλεύουν σταθερά και πρωτοπόρα για το δίκιο των εργαζομένων, σε αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό της πλειοψηφίας ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ».

Καλούσε δε το λαό για να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα, «να βγάλει σωστά συμπεράσματα, να κατανοήσει τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, του χρέους, των κλιμακούμενων μνημονίων, να δει καθαρά ότι οι υπεύθυνοι είναι η πολιτική, τα κόμματα και η ΕΕ που υπηρετούν την κερδοφορία και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (...) Η γενική απαίτηση "κάτω το μνημόνιο" επί της ουσίας δε λέει τίποτα, αν δε γίνει αφετηρία για την παρεμπόδιση κάθε αντιλαϊκής πολιτικής, αν δε συνοδεύεται με "κάτω τα μονοπώλια, η ΕΕ και τα κόμματα που τα υπηρετούν"».

Και με έμφαση επεσήμανε πως «οι εργατικοί λαϊκοί και νεανικοί αγώνες σήμερα, για να έχουν αποτέλεσμα και τη δύναμη να ορθώσουν εμπόδια στα κλιμακούμενα βάρβαρα μέτρα, πρέπει να στοχεύουν τους υπεύθυνους για τα λαϊκά δεινά, που είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η ΕΕ και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Να διεκδικούν τα σύγχρονα δικαιώματα, να στοχεύουν σε αναγκαίες ριζικές αλλαγές που χρειάζονται στην οικονομία και στην εξουσία, ώστε η ανάπτυξη να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου»

“Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;”

“Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;”

    Η καλή μας κυβέρνηση – που είναι και «αριστερή» - πέρασε έναν ακόμα νόμο ενίσχυσης των τραπεζών με ρευστό και εγγυήσεις.
    Ο νόμος αυτός ψηφίστηκε όπως και οι προηγούμενοι: Με διαδικασίες εξπρές και «κατεπειγόντως». Αλλά αυτές ακριβώς τις διαδικασίες ήταν που ο ΣΥΡΙΖΑ – πριν γίνει κυβέρνηση – τις αποκαλούσε «εκτροπή» και «αντιδημοκρατική μαυρίλα»…
    Ο νόμος αυτός, που δίνει νέο χρήμα στις τράπεζες, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους προηγούμενους αντίστοιχους μνημονιακούς νόμους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
    Εκείνους τους νόμους που ο ΣΥΡΙΖΑ – πριν γίνει κυβέρνηση – τους αποκαλούσε «σκάνδαλο» και «έγκλημα»…
    Στο πλαίσιο εκείνων των νόμων (που πριν ήταν «σκάνδαλο» και «έγκλημα» αλλά τώρα έγιναν «αριστερή σωτηρία») και πριν από την νέα ανακεφαλαιοποίησή τους, οι τράπεζες είχαν λάβει σε ρευστό ή κρατικές εγγυήσεις το ποσό των 211,5 δισ. ευρώ.
    Προσοχή: Σε αυτά τα δισεκατομμύρια δεν έχει προστεθεί ο πακτωλός που με τη μορφή ρευστότητας έχουν λάβει οι ελληνικές τράπεζες από την ΕΚΤ. Ενισχύσεις που μόνο τα δυο πρώτα χρόνια των μνημονίων είχαν ανέλθει στο εξωφρενικό ποσό των 125 δισ.ευρώ (έκθεση Eurobank Μάης 2012).
    Κάποιοι δημοσιολογούντες, θέλοντας να εξωραΐσουν το καθεστώς της τραπεζοκρατίας, αναμηρυκάζουν το εξής «επιχείρημα» της συμφοράς: «Μα τα λεφτά αυτά – λένε - δεν είναι ρευστό, δεν είναι χρήμα, τα περισσότερα είναι εγγυήσεις, άρα δεν μπορείτε να δημιουργείτε εντυπώσεις (σσ: εμείς δημιουργούμε τις εντυπώσεις) ότι όλα αυτά τα λεφτά έχουν καταλήξει στα ταμεία των τραπεζών». Μάλιστα…
    Είναι προφανές ότι εμείς και οι ανωτέρω παπαρολόγοι εντυπωσιαζόμαστε από διαφορετικά πράγματα απ΄ ότι εμείς. Για παράδειγμα:  Σε αυτούς δεν προκαλεί καμία εντύπωση ότι
   α) τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ από τα προηγούμενα έχουν ήδη διατεθεί στις τράπεζες ως ρευστό,
   β) οι εγγυήσεις αυτές παρέχονται από το ελληνικό κράτος και ως εκ τούτου όταν καταπίπτουν βαραίνουν το ελληνικό κράτος, δηλαδή τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό,
   γ) ότι οι ενισχύσεις προς τις τράπεζες βαραίνουν το δημόσιο χρέος που καλείται να το πληρώσει, πάλι, ο ελληνικός λαός.
    Εκείνο, όμως, που βασικά δεν προκαλεί καμία εντύπωση σε όλους αυτούς είναι το εξής:  
    Ενώ το κράτος υπό οποιαδήποτε κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) για τις τράπεζες είναι προθυμότατο να εγγυάται, για τον μισθό του εργάτη δεν εγγυάται κανένας!
    Για το σπίτι του μεροκαματιάρη ή του άνεργου που απειλείται με πλειστηριασμό δεν εγγυάται κανένας!
    Για τις συντάξεις των γερόντων δεν εγγυάται κανένας!
    Για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των ανθρώπων του μόχθου δεν εγγυάται κανένας!
    Για την αποτροπή των λουκέτων σε εκατοντάδες χιλιάδες μαγαζιά δεν εγγυάται κανένας!
    Καμία εντύπωση δεν προκαλεί σε όλους αυτούς ότι για τα εισοδήματα των μισθωτών, που έχουν σφαγιαστεί κατά 50%, που εδώ και 6 χρόνια πληρώνουν τον ένα φόρο και το ένα χαράτσι μετά το άλλο, δεν προβλέφτηκε, ποτέ, κανένα πρόγραμμα… «ανακεφαλαιοποίησης». Ούτε «ενίσχυσης». Ούτε «εγγύησης».  
    Εν αντιθέσει, βεβαίως, με τις τράπεζες…
*** 
    Ως εκ τούτου, ας πάμε να θυμηθούμε λίγο την βικτωριανή εποχή, μέσα από την «Όπερα της Πεντάρας»:
    To φόντο είναι τα προάστια του Λονδίνου, εκεί που καταφεύγουν οι κοινωνικά απόκληροι και περιθωριοποιημένοι. Εκεί που το έγκλημα και ο υπόκοσμoς αντλούν τους στρατούς και την πελατεία τους.
    Ο ένας ήρωας, ο Πίτσαμ, έχει το «ταλέντο» να εκμεταλλεύεται και να εξαπατά ανθρώπους. Τους κρατά ομήρους στη δούλεψή του. Αν και είναι υγιείς, τους βάζει να παριστάνουν τους σακάτηδες και τους στέλνει να ζητιανεύουν για λογαριασμό του.
    Είναι ο επικεφαλής των λωποδυτών, ο αρχηγός του υποκόσμου, τα πορνεία δουλεύουν γι' αυτόν, αλλά γι' αυτόν δουλεύει και ο αρχηγός της Αστυνομίας...
    Ο άλλος ήρωας είναι ο Μακήθ. Γοητευτικός και ακραίος, τζέντλεμαν και μαχαιροβγάλτης. Ιδεολόγος και γκάνγκστερ. Προϊόν και ο ίδιος ενός κοινωνικού «πολτού», που όσο δεν έχει συνείδηση της δύναμής του, όσο δέχεται την επικυριαρχία των Πίτσαμ, τόσο περισσότερο γίνεται «άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο». Τόσο περισσότερο βουλιάζει στην αυταπάτη «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
    Το μήνυμα εκπέμπεται με τρόπο απλό και γι' αυτό ευθύβολο:
    Η δυστυχία πάει χέρι - χέρι με την υποταγή των πολλών στους λίγους. Η κρατική εξουσία «διαιτητεύει» στο σύστημα της εκμετάλλευσης.
    Όσο μεγαλύτερη η «καπατσοσύνη» και η «ελευθερία της αγοράς», τόσο μεγαλύτερη η αγριότητα των «νονών» και η «ελευθερία ηθών».
    Όσο πιο παγιωμένη η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τόσο πιο αχόρταγη η βουλιμία, τόσο πιο ασύδοτη η αχρειότητα του εκμεταλλευτή.
    Πρόκειται για την ιστορία ενός σάπιου κόσμου που επαναλαμβάνεται.
    Αυτή είναι η ιστορία ενός κόσμου που το 1728, όταν ο Τζον Γκέι συνέλαβε την «όπερα του ζητιάνου», βασίλευε η εκμετάλλευση υπό το στέμμα της αριστοκρατίας.
    Είναι η ιστορία ενός κόσμου που, όταν ο Μπρεχτ διασκεύασε μεγαλοφυώς την «όπερα του ζητιάνου», δημιουργώντας την «Οπερα της Πεντάρας», βασίλευε η εκμετάλλευση υπό το στέμμα της ήδη εδραιωμένης χρηματιστικής ολιγαρχίας.
    Στο ερώτημα αν η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται και σήμερα, στην εποχή δηλαδή των πολυεθνικών και των τραπεζών, ας αποφασίσει ο αναγνώστης.     Έχοντας, φυσικά, υπόψη του τα λόγια του Μακήθ, λίγο πριν ανέβει στην κρεμάλα:
«Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;»…
email: mpog@enikos.gr

Αντίπαλοι και «φίλοι» της μικρομεσαίας αγροτιάς

Αντίπαλοι και «φίλοι» της μικρομεσαίας αγροτιάς

Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των αγροτών στον Πύργο

Eurokinissi

Τα άγρια μέτρα σε βάρος της αγροτιάς, που περιλαμβάνονται στο τρίτο μνημόνιο και υλοποιούνται μέσα από τα προαπαιτούμενα, εξυπηρετούν τους στόχους της νέας ΚΑΠ της ΕΕ και δημιουργούν ένα καταστροφικό «κοκτέιλ» για τα συμφέροντα των μικρών και μεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων.
Η εφαρμογή τους είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε παραπέρα συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού. Θα επιταχυνθεί το ξερίζωμα χιλιάδων ακόμα μικρομεσαίων παραγωγών από τη γη τους, ενώ αντίστροφα θα ενισχύονται ολοένα και περισσότερο οι μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις και οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον τομέα των Τροφίμων.
Ηδη, με ανάλογα μέτρα την 5ετία 2009 - 2013, μειώθηκε ο συνολικός αριθμός των εκμεταλλεύσεων στην Ελλάδα κατά 1,9% και η χρησιμοποιούμενη γεωργική έκτασή τους κατά 2,8%. Η τάση αυτή παραμένει και ενισχύεται με τα χαράτσια, τη φοροκαταιγίδα και άλλα σκληρά μέτρα του τρίτου μνημονίου για τους αγρότες, με τις οποίες υλοποιούνται βασικές κατευθύνσεις της ΚΑΠ.
Τέτοια μέτρα, που είτε ψηφίστηκαν, είτε θα νομοθετηθούν με την επόμενη «φουρνιά», είναι η μεγάλη αύξηση του ΦΠΑ στο 23% για όλα τα αγροτικά εφόδια, η κατάργηση του ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο από το 2016, η άμεση φοροληστεία που αυξάνει σταδιακά στο 26% για το 2017, από το πρώτο ευρώ εισοδήματος και με προκαταβολή φόρου από το 55% και στη συνέχεια στο 100%.
Επίσης, το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ που παραμένει στο σπίτι, στο χωράφι, στην αποθήκη, στη στάνη, η εξομοίωση του ΟΓΑ με το ΙΚΑ και η αύξηση της εισφοράς στο τριπλάσιο, την ώρα που το 40% δεν έχει να πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ και στερείται ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κ.ά.

Μπροστά σε νέο κύκλο κινητοποιήσεων

Για όλα αυτά, Αγροτικές Ομοσπονδίες, Σύλλογοι αγροτών - κτηνοτρόφων και Επιτροπές Αγώνα, που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΥ, πρωτοστατούν σε ένα νέο γύρο κινητοποιήσεων που έχει ήδη ξεκινήσει με κατά τόπους συγκεντρώσεις και συσκέψεις και θα κορυφωθεί με πανελλαδικό συντονισμό στα τέλη Νοέμβρη - αρχές Δεκέμβρη.
Κινητήρια δύναμη είναι η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή των Μπλόκων, που αποτελεί κατάκτηση των αγροτών και προέκυψε από τις σκληρές αναμετρήσεις των προηγούμενων χρόνων.
Στις διαφαινόμενες αγωνιστικές διαθέσεις των αγροτών, η κυβέρνηση απαντάει με την προσπάθεια να αποπροσανατολίσει και να καθησυχάσει. Παίζει το χαρτί των «ισοδύναμων» μέτρων για να χτίσει συμμαχίες, ξέροντας ότι αυτά που φέρνει η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου σε συνδυασμό με την ΚΑΠ είναι εξοντωτικά για τη συντριπτική πλειοψηφία της μικρομεσαίας αγροτιάς, θα επηρεάσουν ωστόσο και ένα μέρος από τους μεγαλύτερους αγρότες, που όμως προοπτικά θα το αναπληρώσουν, αφού θα καρπωθούν μερίδιο των κατεστραμμένων μικρομεσαίων.
Γι' αυτό προτείνει «μέτρα ελάφρυνσης», διευκρινίζοντας εξαρχής ότι αυτά αφορούν μόνο τους «κατά κύριο επάγγελμα αγρότες». Τέτοιοι, με βάση τα όσα προωθούν κυβέρνηση και ΕΕ, θα θεωρούνται στο εξής μόνο όσοι αντλούν το 50% του εισοδήματός τους από γεωργικές δραστηριότητες, από το 35% που είναι σήμερα.
Δηλαδή, όποιες κι αν είναι οι «ελαφρύνσεις» που λέει ότι σχεδιάζει και διαπραγματεύεται η κυβέρνηση, δεν αφορούν τη συντριπτική πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων αγροτών, οι οποίοι δεν είναι «κατά κύριο επάγγελμα αγρότες», επειδή αναγκάζονται να κάνουν κι άλλες δουλειές, για να συμπληρώσουν το πενιχρό τους εισόδημα.

Για ποιους είναι η «ελάφρυνση»;

Ας δούμε, όμως, ποια είναι αυτά τα μέτρα «ελάφρυνσης» που συζητάει και υπόσχεται η κυβέρνηση: Σύμφωνα με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, μελετάται η παραμονή του συντελεστή φορολόγησης στο 13%, αφορολόγητο όριο στις επιδοτήσεις (μέχρι σήμερα ήταν στα 12.000 ευρώ, αλλά καταργήθηκε με το νέο μνημόνιο), αφορολόγητο στις εξισωτικές αποζημιώσεις και στις αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ.
Επίσης, συζητιέται η διεύρυνση των εκπτώσεων δαπανών από το φορολογητέο εισόδημα με βάση τα βιβλία εσόδων - εξόδων, η κράτηση των οποίων είναι πλέον υποχρεωτική για όσους έχουν έσοδα πάνω από 5.000 ευρώ, ειδικά φορολογικά κίνητρα για τους νέους αγρότες για τα πρώτα τρία χρόνια δραστηριότητας και ορισμένα άλλα.
Με αυτά τα μέτρα, η κυβέρνηση δεν απευθύνεται στους μικρούς και μεσαίους αγρότες, οι οποίοι σε τίποτα δεν έχουν να ωφεληθούν, ακόμα κι αν εφαρμοστούν στο ακέραιο. Για παράδειγμα, η μη φορολόγηση των επιδοτήσεων και των αποζημιώσεων, δεν πρόκειται να ανακόψει την τάση καταστροφής του μικρού και μεσαίου αγρότη και κτηνοτρόφου, ο οποίος το πολύ να εισπράξει από 2.000 έως 10.000 ευρώ το χρόνο.
Θα ωφελήσει, όμως, τον κάτοχο μεγάλης αγροτοκτηνοτροφικής εκμετάλλευσης, ο οποίος μπορεί να εισπράττει ακόμα και πάνω από 100.000 ευρώ επιδοτήσεις και άλλες ενισχύσεις.
Στην αποκάλυψη της «μεγάλης εικόνας» συμβάλλει και το εξής: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 80% των επιδοτήσεων/ενισχύσεων της ΕΕ πάνε στο 20% των δικαιούχων στην Ελλάδα, που είναι μεγαλοαγρότες και μεγαλοεπιχειρηματίες του αγροτικού τομέα, ενώ το υπόλοιπο 20% μοιράζεται το 80% των δικαιούχων που είναι μικρομεσαίοι αγρότες.

Βολικοί συνομιλητές...

Με δεδομένα τα παραπάνω, δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση επιλέγει για συνομιλητές τους εκπροσώπους διάφορων αγροτοσυνδικαλιστικών «σχημάτων», που «νεκρανασταίνονται» στις παραμονές αγροτικών αγώνων και εμφανίζονται με διάφορα ονόματα και τίτλους: Σύνδεσμος Ελληνικής Κτηνοτροφίας, Πανελλήνια Ενωση Κτηνοτρόφων, Συντονιστική Επιτροπή Αγροτών και Κτηνοτρόφων, Πανελλήνια Ενωση Νέων Αγροτών, Πρωτοβουλία Αγροτών και πάει λέγοντας.
Μέσα απ' αυτά τα σχήματα, δραστηριοποιούνται συνδικαλιστές που έπαιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις «αμαρτωλές» τριτοβάθμιες αγροτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ, όπως και στην ΠΑΣΕΓΕΣ. Κάποιοι άλλοι είναι διορισμένοι από τη σημερινή κυβέρνηση σε οργανισμούς και βιομηχανίες.
Πολλούς από αυτούς τους ξέρουν καλά οι αγρότες. Τους γνώρισαν στα παλιότερα μπλόκα, όταν έφευγαν για να διασπάσουν και να υπονομεύσουν τους αγώνες.
Το πλαίσιο που προβάλλουν αυτές οι δυνάμεις καμιά σχέση δεν έχει με τις αγωνίες και τα πραγματικά συμφέροντα των μικρών και μεσαίων αγροτών. Μπορεί φαινομενικά να ζητούν κι αυτοί καλύτερους όρους φορολόγησης, διατήρηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο και άλλα παρόμοια, αλλά το κάνουν από τη σκοπιά της υπεράσπισης μιας χούφτας κατόχων μεγάλων αγροτοκτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων, που θέλουν ευνοϊκότερες συνθήκες για την παραπέρα ανάπτυξή τους.
Οι δυνάμεις αυτές δεν αμφισβητούν τον μονόδρομο της ΕΕ. Επί της ουσίας, στηρίζουν την ΚΑΠ και το στόχο της παραπέρα καπιταλιστικοποίησης της αγροτικής παραγωγής, διεκδικώντας καλύτερους όρους.

Ο θάνατός σου, η ...ανάπτυξή μου

Γι' αυτό απορρίπτουν αιτήματα που θίγουν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα, όπως το να ισχύουν ικανοποιητικές κατώτερες εγγυημένες τιμές για όλα τα αγροτικά προϊόντα, να ελέγχονται τα μονοπώλια και οι εμποροβιομήχανοι για τις τιμές πώλησης των αγροτικών μέσων και εφοδίων κ.ά.
Γι' αυτό αποδέχονται τη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, που πλήττει άγρια τους μικρομεσαίους αγρότες και από την άλλη απορρίπτουν την αύξηση των φόρων για το μεγάλο κεφάλαιο. Γι' αυτό αποδέχονται και προβάλλουν το διαχωρισμό των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα» και μη, ο οποίος χρησιμοποιείται ως εργαλείο για το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.
Γι' αυτό το τελευταίο, είναι αποκαλυπτικά τα όσα είπε σε συνέντευξη στους «New York Times» ο εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών, Χρήστος Γκόντιας. Συζητώντας για τα ισοδύναμα που διεκδικούν από την κυβέρνηση, ζήτησε να υπολογίζονται ως «αγρότες» όσοι έχουν το 70% του εισοδήματός τους από αγροτικές εργασίες! Εκτίμησε μάλιστα ότι έτσι «ο αριθμός των αγροτών στην Ελλάδα θα περιοριζόταν στις 150.000 από τις 900.000 που είναι σήμερα».
Με τον πιο κυνικό τρόπο, ομολογεί ότι η υπεράσπιση των συμφερόντων που υπηρετούν αυτά τα «σχήματα» των αγροτοσυνδικαλιστών περνάει από το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, με εργαλεία που έχουν ήδη υιοθετήσει κυβέρνηση και ΕΕ. Αν φύγουν από τη μέση οι «μικροί», θα μεγαλώσει η πίτα των επιδοτήσεων/ενισχύσεων που θα νέμονται οι μεγάλοι, καθώς μάλιστα αυτές αναμένεται να περικοπούν μέχρι και 50% έως το 2019, σύμφωνα με τη νέα ΚΑΠ.
Αλλωστε, δεν κρύβουν ότι καλούν σε αγώνα για τη βελτίωση και όχι την κατάργηση των μνημονίων, στα οποία περιέχονται πράγματα που θα έπρεπε να είχαν κάνει από μόνες τους οι κυβερνήσεις εδώ και χρόνια, «όμως τα άλλα μισά είναι καταστροφικά και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μη συμβούν»...

Υπάρχει άλλος δρόμος

Στον αντίποδα, μικροί και μεσαίοι αγρότες παλεύουν να επιβιώσουν, ζητώντας συμπαράσταση και αλληλεγγύη από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που βράζουν στο ίδιο καζάνι της αντιλαϊκής πολιτικής. Απέναντί τους βρίσκονται αντικειμενικά τα μέτρα της κυβέρνησης, της ΕΕ, της ΚΑΠ, οι μεγαλοαγρότες καπιταλιστές και οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποί, τα μονοπώλια και η εξουσία τους.
Αυτός ο αγώνας θα αποκτά αντοχή και διάρκεια, θα μπορεί να βάζει εμπόδια και να αποσπά ορισμένες κατακτήσεις, όσο περισσότερο δένεται με το στόχο για μια άλλη οργάνωση της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής στη χώρα μας, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.
Ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος, έχει θυσίες που όμως πιάνουν τόπο. Προϋπόθεση αποτελεί η αποδέσμευση από την ΕΕ και η κοινωνικοποίηση της γης, των καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, των συγκεντρωμένων μηχανοποιημένων μέσων παραγωγής, με κρατικές υποδομές και εμπόριο, με άμεση ένταξη στον κεντρικό σχεδιασμό, για την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων και κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού.
Μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα θα προωθείται ο αγροτικός παραγωγικός συνεταιρισμός των μικροϊδιοκτητών αγροτών, επιτυγχάνοντας μείωση του κόστους παραγωγής, με την κοινή καλλιεργητική φροντίδα και συλλογή των προϊόντων, αξιοποιώντας καλύτερα τις παραγωγικές δυνάμεις και την επιστημονικοτεχνική βοήθεια από τη λαϊκή εξουσία, ενώ θα τους εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα. Ετσι δίνεται λύση στη μικρή και πολυτεμαχισμένη αγροτική μικροϊδιοκτησία και εξασφαλίζεται λαϊκή ευημερία και όχι ξεκλήρισμα και δυστυχία.

Π.