Το Nου σας! Ξανάρχονται!

Χ. Χίμλερ, ΕΣ-ΕΣ:

"Έπρεπε να παρθεί η δύσκολη απόφαση να εξαφανιστούν οι άνθρωποι αυτοί από το πρόσωπο της γης"

Τελική λύση του Εβραϊκού ζητήματος (die Endlösung der Judenfrage), διάσκεψη της Βάνζεε 1942, 

Ολοκαύτωμα!

Το σχέδιο για την πλήρη εξόντωση των Untermenschen  (κατώτερα πλάσματα ή υπάνθρωποι),   όπως και οι Σλάβοι.

 Άουσβιτς Ι,  Άουβιτς ΙΙ Μπίρκεναου,  Μπέλζεκ, Τρεμπλίνκα,  Νταχάου,  Σάξενχαουζεν, Φλόσενμπεργκ,  Μπούχενβαλντ,  Μαουτχάουζεν… Μπάμπι Γιάρ (Бабин Яр)…

 Εννιά έως έντεκα (9-11) εκατομμύρια δολοφονημένοι Εβραίοι, 

τριάντα πέντε (35) εκατομμύρια Σλάβοι (σχεδόν τριάντα από αυτούς Σοβιετικοί),  

δέκα πέντε (15) εκατομμύρια Κινέζοι, Γάλλοι, Άγγλοι, Έλληνες, Κορεάτες, Αμερικανοί…

Και να φανταστείτε, τότε ηττήθηκαν.

«Τι θα κάνουμε με τις γυναίκες και τα παιδιά; 

Αποφάσισα 

να βρω μια εντελώς ξεκάθαρη λύση και για αυτό το θέμα. 

Θεωρώ ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να ξεριζώσω (ausrotten) τους άντρες -με άλλα λόγια, να τους σκοτώσω ή να βάλω να τους σκοτώσουν- και να αφήσω τους εκδικητές με τη μορφή παιδιών να μεγαλώσουν και να αναμετρηθούν με τους γιους και τα εγγόνια μας. 

Έπρεπε να παρθεί η δύσκολη απόφαση να εξαφανιστούν οι άνθρωποι αυτοί από το πρόσωπο της γης».

 Χ. Χίμλερ, ΕΣ-ΕΣ

Aπο:

Stelios Kanakis

  27/1/18

Πώς το ΚΚΕ προειδοποιούσε από την πρώτη στιγμή

Phasma

Από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ «έσκιζε τα μνημόνια» και «έφερνε την ελπίδα»

Σε αυτά τα τρία χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπήρξαν στιγμές που η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστικοί της μηχανισμοί «έπαιξαν» πολλά και διάφορα χαρτιά, προκειμένου να πείσουν ότι υλοποιείται «φιλολαϊκή» πολιτική.

Πριν ακόμα τις εκλογές του 2014 και τότε που κυριαρχούσε το «κατάργηση του μνημονίου με ένα άρθρο και ένα νόμο», μέχρι και σήμερα που μιλούν για «θυσίες που αποδίδουν», το ΚΚΕ αποκάλυψε τα ψέματα και τις απάτες τους. 

Αποκάλυψε πως η πορεία που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και που την έχει δει πλέον καθαρά ο λαός, δεν ήταν κάτι το απρόσμενο. Δεν ήταν προϊόν «αναγκαίου συμβιβασμού, κάτω από τους εκβιασμούς των δανειστών», όπως προσπάθησε να δικαιολογηθεί η κυβέρνηση, θέλοντας να ανανεώσει την ικανότητά της να εξαπατά το λαό. Αλλά προδιαγεγραμμένη εξέλιξη για ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που μετατράπηκε ταχύτατα σε κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες, αναβαθμίστηκε στην αστική διαχείριση.

Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά ορισμένους σημαντικούς σταθμούς της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την ανάδειξή του ως κυβέρνηση το Γενάρη του 2015, αλλά και στη συνέχεια, μέχρι και τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015.

Πριν τις εκλογές του Γενάρη

Πριν τις εκλογές στις 25 Γενάρη του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις πρώτο κόμμα και ο Αλέξης Τσίπρας και τα στελέχη του «δίνουν ρέστα». Λένε ότι θα καταργήσουν το μνημόνιο και τον ΕΝΦΙΑ, ότι θα επαναφέρουν τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ και άλλα παρόμοια, που τα θυμόμαστε όλοι. Κεντρικό τους σύνθημα είναι το περιβόητο «Η ελπίδα έρχεται», ενώ το γνωστό «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» παρουσιάζεται ως ο «οδικός χάρτης για την έξοδο από τα μνημόνια» και «βήμα για την ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων από τα προηγούμενα χρόνια και τα μνημόνια». Βέβαια, μια καλύτερη ανάγνωση του ίδιου του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» αποκάλυπτε πως οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο κεφάλαιο για τη στήριξη της «υγιούς επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας», για τη διασφάλιση «ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος», ήταν τόσες πολλές και τόσο σοβαρές που ακύρωναν στην πράξη ακόμα και αυτά τα ψίχουλα που υποσχόταν στο λαό για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας. Παρ' όλα αυτά, το «γερό χαρτί» του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να είναι η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων ότι αν βγει κυβέρνηση όλα θα αλλάξουν προς όφελος του λαού, κόντρα «στα γεράκια των αγορών», και ότι εάν «διαπραγματευτεί σωστά» μπορεί μέσα στο πλαίσιο του αστικού κράτους, της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, να έχει αποτελέσματα υπέρ του λαού. Και αυτό καλλιεργείται πάνω στο έδαφος της δικαιολογημένης αγανάκτησης που υπάρχει στα λαϊκά στρώματα από την επίθεση που έχουν δεχτεί τα προηγούμενα χρόνια.
Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ μοιράζει ψέματα και αυταπάτες, το ΚΚΕ λέει ξεκάθαρα τη θέση του. Κόντρα στα προεκλογικά λεγόμενα του ΣΥΡΙΖΑ και δέκα μόλις μέρες πριν τις εκλογές, σε παρεμβάσεις στελεχών και ανακοινώσεις αναφέρει: «Βλέπουμε ότι ο λαός θα υποφέρει. Τα ζητήματα της φορολογίας θα εξακολουθούν να επιβαρύνουν τα λαϊκά στρώματα».

Στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ, στις 23 Γενάρη 2015, ο Δ. Κουτσούμπας από το βήμα της συγκέντρωσης λέει ανάμεσα σε άλλα: «Την επόμενη μέρα, μια νέα κυβέρνηση - και όπως όλα δείχνουν, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον αυτοδύναμη - θα συνεχίσει από κει που σταμάτησε η προηγούμενη. Την επόμενη μέρα, λοιπόν, κυβέρνηση θα υπάρχει και θα 'ναι από χέρι αντιλαϊκή. (...) Κι αυτά τα μνημόνια διαρκείας, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το Σύμφωνο για το Ευρώ, τη στρατηγική "Ευρώπη 2020", υλοποιεί κατά γράμμα η ΝΔ. Αυτά τα μνημόνια θα υλοποιήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όπως λέει ο κ. Τσίπρας, η διαφωνία με τη ΝΔ δεν είναι στους στόχους της ΕΕ, αλλά στο μέσο, στο πώς δηλαδή αυτοί θα εξυπηρετηθούν καλύτερα. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαφωνούν στον τρόπο, στο πώς δηλαδή θα ενισχύσουν καλύτερα την κερδοφορία των μονοπωλίων».

Ολα αυτά επιβεβαιώθηκαν γρήγορα μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς από τις πρώτες μέρες της και πριν καλά - καλά ξεκινήσει η νέα διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «πετσόκοψε» ακόμα και τα ψίχουλα του προγράμματός της για την «ανθρωπιστική κρίση», με κριτήριο τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά και τις εξίσου προδιαγεγραμμένες «ενστάσεις» των εργοδοτικών φορέων στους «κοινωνικούς διαλόγους» που εκείνη έστησε... Επιπλέον, η ταχύτητα με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ σχημάτισε κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ επιβεβαίωσε την προεκλογική εκτίμηση του ΚΚΕ ότι ανάμεσα στα κόμματα αστικής διαχείρισης υπάρχει κοινή βάση για να φτιαχτεί κυβέρνηση. Παρά την προσπάθεια να πείσουν το λαό ότι «όλα αλλάζουν» από την επομένη των εκλογών, η πραγματικότητα είναι πως η σκυτάλη των αντιλαϊκών δεσμεύσεων προς την ΕΕ και τους δανειστές, με τα μνημόνια διαρκείας που μόνο το ΚΚΕ αποκαλύπτει, πέρασε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στη συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ.

Η «περήφανη διαπραγμάτευση»

Στις 20 Φλεβάρη 2015, η κυβέρνηση υπογράφει συμφωνία με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, που αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά επέκταση της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου και των δεσμεύσεων που αυτό προέβλεπε. Βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ίχνος ντροπής, παρουσιάζει αυτή τη συμφωνία ως «το τέλος της τρόικας», που βαφτίστηκε «θεσμοί», και «το τέλος των μνημονίων». Ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ λέει: «Τα μνημόνια είναι παρελθόν. Και τυπικά, αφού διαχωρίστηκαν από τη δανειακή σύμβαση, δεν τη συνοδεύουν πια. Αλλά και ουσιαστικά, με την έννοια ότι τα παράλογα μέτρα της λιτότητας δε συνοδεύουν πια τη νέα συμφωνία μας». Πάνω σε αυτό το αφήγημα η κυβέρνηση χτίζει ένα ακόμα παραμύθι: Αυτό της «περήφανης διαπραγμάτευσης», που μπορεί να έχει αποτελέσματα θετικά για το λαό.

Την ίδια περίοδο, το ΚΚΕ επισημαίνει:

«Η συμφωνία αυτή επιβεβαιώνει ότι οι διαπραγματεύσεις, ακόμη και οι ονομαζόμενες "σκληρές", που διεξάγονται μέσα στα τείχη της ΕΕ και με στόχο την καπιταλιστική ανάκαμψη, έχουν σταθερά αντιλαϊκό αποτέλεσμα. Η δήθεν "περήφανη" διαπραγμάτευση ήταν διαφημιστική απάτη. (...) Ακόμη και τα ψίχουλα, κυρίως για την απόλυτη φτώχεια, που έταξε η κυβέρνηση με το πρόγραμμά της, είναι "στον αέρα" και θα εξαρτώνται από τη συμφωνία με τους εταίρους και με την προϋπόθεση ότι δεν θα τίθενται σε κίνδυνο η δημοσιονομική πειθαρχία, η ανάκαμψη της οικονομίας και η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων. (...) Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρουσιάζει τη νέα συμφωνία ως αποτέλεσμα της λαϊκής θέλησης και της στήριξης του λαού στην κυβερνητική πολιτική. Επιδιώκει να εξαπατήσει και να φορτώσει στο λαό τους συμβιβασμούς και τις αντιλαϊκές συμφωνίες με την ΕΕ. Προσπαθεί να χειραγωγήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να μετατρέψει το λαό σε χειροκροτητή της κυβέρνησης, να τον πείσει ότι πρέπει να συνεχίσει τις θυσίες του, να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα».
Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν «πραγματική διαπραγμάτευση» και «αξιοπρέπεια», σε αντίθεση με τους «μερκελιστές» και τη «συμμαχία του ΝΑΙ σε όλα», όπως χαρακτήριζε τους προκατόχους του, το ΚΚΕ αποκάλυπτε τον πραγματικό χαρακτήρα των διαπραγματεύσεων με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αποκάλυπτε ότι τα εν λόγω παζάρια, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στο τιμόνι της αστικής διαχείρισης, γίνονται για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου, για τη στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του. Η πραγματικότητα αυτή επιβεβαιώνεται εμφατικά και από το γεγονός ότι «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί», ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝΕΛ, το καλοκαίρι του 2015 ψήφισαν παρέα το νέο μνημόνιο.

Το δημοψήφισμα και το «ΟΧΙ»

Φτάνουμε στην περίοδο του δημοψηφίσματος του Ιούλη του 2015. Τότε που η κυβέρνηση στήνει μια απάτη άνευ προηγουμένου σε βάρος του λαού. Τότε που το δίλημμα που θέτει για έγκριση είναι «Μνημόνιο Σόιμπλε ή μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ». Στο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό, ο πρωθυπουργός ανάμεσα σε άλλα λέει: «Σε όλο αυτό το διάστημα των διαπραγματεύσεων, μας ζητήθηκε να εφαρμόσουμε τις μνημονιακές συμφωνίες που σύνηψαν προηγούμενες κυβερνήσεις, παρόλο που αυτές καταδικάστηκαν κατηγορηματικά από τον ελληνικό λαό στις πρόσφατες εκλογές. Ωστόσο, ούτε μια στιγμή δεν σκεφτήκαμε να υποκύψουμε. Να προδώσουμε δηλαδή τη δική σας εμπιστοσύνη. Μετά από πέντε μήνες σκληρής διαπραγμάτευσης, οι εταίροι μας, δυστυχώς, κατέληξαν στο προχτεσινό Γιούρογκρουπ σε μια πρόταση - τελεσίγραφο προς την Ελληνική Δημοκρατία και τον ελληνικό λαό».

Ακολουθεί κυριολεκτικά ένα μπαράζ προπαγάνδας σχετικά με το πόσο «περήφανα» διαπραγματεύτηκε η κυβέρνηση, πόσο «ύψωσε το ανάστημά της κόντρα στους δανειστές» και άλλα παρόμοια, με στόχο τον αποπροσανατολισμό από την ουσία. Την ίδια στιγμή βέβαια, ο ίδιος ο πρωθυπουργός ζητά τη σύναψη νέας δανειακής σύμβασης από τον ESM, προτείνοντας το δικό του μνημόνιο, το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ, που λίγες βδομάδες αργότερα ψηφίστηκε στη Βουλή...

Τότε λοιπόν, λίγες μέρες πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, στην κεντρική συγκέντρωση του ΚΚΕ ο Δ. Κουτσούμπας λέει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι σύμμαχοί του στην κυβέρνηση και στο δημοψήφισμα, ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή, ζητάνε από το λαό μέσω του ΟΧΙ να τους δώσει το δικαίωμα να υπογράψουν ένα μνημόνιο με αντάλλαγμα χρηματοδότηση (...)

Με το ΟΧΙ, ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με τις προτάσεις που έκανε στο "παρά 5" προς την ΕΕ, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, ζητά από το λαό, ο οποίος προβληματίζεται, φοβισμένος από το κλείσιμο των τραπεζών και το κούρεμα μισθών και συντάξεων, να υποταχθεί πλήρως στη λυκοσυμμαχία και μάλιστα να αισθάνεται αξιοπρεπής και υπερήφανος.

Αποτελεί μια από τις χειρότερες προκλήσεις που έχουμε γνωρίσει. Μια κυβέρνηση, έτοιμη να συμβιβαστεί πλήρως με το μεγάλο κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, να ντύνει την επιλογή της με ένα κακοπαιγμένο μάλιστα θέατρο αντίστασης, σνομπισμού, τυχοδιωκτισμού. Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σ' αυτά τα ψευτοδιλήμματα, να δώσει άλλοθι σ' αυτήν την πολιτική».

Το 3ο μνημόνιο και οι εκλογές

Μετά το δημοψήφισμα και την ψήφιση του 3ου μνημονίου τον Αύγουστο του 2015, η κυβέρνηση ανακοινώνει εκλογές για τις 20 Σεπτέμβρη του 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να κοροϊδεύει ωμά το λαό και η προπαγάνδα του μιλά για «παράλληλο πρόγραμμα», δηλαδή ένα πρόγραμμα ανακούφισης των πιο εξαθλιωμένων λαϊκών στρωμάτων, που θα υλοποιείται παράλληλα με το νέο μνημόνιο. Λέει ότι θα «υπερβεί» τα μνημόνια, την ίδια στιγμή που τα εφαρμόζει και τα επεκτείνει. Ισχυρίζεται ότι αν είναι αυτός στην κυβέρνηση θα αμβλύνει δήθεν τις αρνητικές επιπτώσεις του μνημονίου και θα πάρει αντισταθμιστικά «φιλολαϊκά» μέτρα για την ανάπτυξη και τη μείωση του χρέους. Υπόσχεται πως με την ολοκλήρωση του προγράμματος του τρίτου μνημονίου θα ανοίξει ο δρόμος για ανακούφιση του λαού και πως οι θυσίες θα πιάσουν τόπο.

Κρύβει ότι το διαρκές τσάκισμα του λαού είναι το βασικό προαπαιτούμενο της όποιας καπιταλιστικής ανάκαμψης και απόφασης για το χρέος, το οποίο θα το φορτωθούν εξολοκλήρου οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Τα αναπτυξιακά πακέτα και τη ρύθμιση του χρέους πάλι ο λαός θα τα πληρώσει, ενώ θα κατευθυνθούν στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως ακριβώς και τα προηγούμενα. Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προσχωρήσει πλήρως στην προπαγάνδα των «μονόδρομων», που τα προηγούμενα χρόνια κατ' επανάληψη χρησιμοποίησαν σε βάρος του λαού η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Στις 30 Αυγούστου του 2015 δημοσιεύεται κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ μπροστά στις εκλογές, στο οποίο αναφέρεται:

«Θυμηθείτε τι έλεγε το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση: Οτι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα υπηρετήσει τελικά την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το μεγάλο κεφάλαιο. Και τώρα καμιά λαϊκή ψήφος να μην επιστρέψει στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, να μην εγκλωβιστεί στο Ποτάμι ή στον ΣΥΡΙΖΑ Νο 2, τη νεοσύστατη "Λαϊκή Ενότητα", που προέκυψε μετά από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ και χρόνια αποκαλύπτεται ότι ο καβγάς γύρω από το διαχωρισμό μνημονιακών - αντιμνημονιακών ήταν όχι μόνο επιφανειακός, αλλά και πλαστός, άρα επιζήμιος για το λαϊκό κίνημα».

Κ. Πασ.

Ριζοσπάστης

Το τέλος του αριστερισμού

Σφυροδρέπανος

Ο τίτλος είναι εν μέρει παραπλανητικός, αρκεί να αποφασίσουμε πώς και γιατί. Αφενός ο αριστερισμός ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά, ούτε οι αντικειμενικές συνθήκες, και μπορεί να εκδηλωθεί ως μικροαστική ανυπομονησία ακόμα και στη σοσιαλιστική μετάβαση, μετά την επικράτηση της επανάστασης. Αφετέρου έχει πάψει ήδη κατά μία έννοια να υφίσταται, αφού η συγκυρία, οι αυταπάτες για το ΣΥΡΙΖΑ και το δημοψήφισμα, οι κρίκοι, ο Πετρούνιας και τα μεταβατικά προγράμματα έχουν αποδεκατίσει τον κλασικό χώρο – έννοια του αριστερισμού, με αποτέλεσμα να ψάχνει κανείς τους αριστεριστές και τις αντίστοιχες οργανώσεις με τα κιάλια, να ψάχνει η μάνα το παιδί και παιδικές αρρώστιες να μη βρίσκει.
Μήπως λοιπόν το Λαϊκό Στρώμα έρχεται να κρούσει ανοιχτές κερκόπορτες, να κομίσει κουκουβάγιες και μπούφους στην Αθήνα και να το παίξει έξυπνος νικώντας έναν ανύπαρκτο αντίπαλο (που μιλάει για ανύπαρκτο σοσιαλισμό), στήνοντας ένα σκιάχτρο, για να το κατατροπώσει; Ναι, αλλά όχι, δηλ ναι, αλλά όχι. Τέλος πάντων, όχι σύντροφοι, δεν μπορούμε να το ισχυριστούμε αυτό.
Καταρχάς το Λαϊκό Στρώμα έρχεται να διαψεύσει τις Κασσάνδρες (οι οποίες πάντως είχαν ιστορικά ή μάλλον μυθολογικά, δίκιο) που προέβλεπαν πως δε θα τελειώσει ποτέ το πόνημά του για τον αριστερισμό, που θα μείνει στην ιστορία ως “ένα αφιέρωμα που δεν έγινε”, και πως κοροϊδεύει την κοινωνία. Κι όμως, μπορεί κάλλιστα να την κοροϊδεύει, ολοκληρώνοντας το αφιέρωμα στον αριστερισμό. Χα!
Το Λαϊκό Στρώμα διαψεύδει επίσης πως τα μεγάλα έργα μένουν μισά κι ανέσωτα. Σπάει τα καθιερωμένα της τριλογίας, προσθέτοντας ένα τέταρτο μέρος. Και τροφοδοτεί την ίντριγκα στα διαδικτυακά στέκια και τους σκοτεινούς υπονόμους, αναθεωρώντας δημιουργικά το πρώτο μέρος, επαναδιατυπώνοντας πάγιες θέσεις του, όπως ότι “πάντα πολεμούσαμε με την Ανατολασία” και προκαλώντας αυτόματους συνειρμούς με το Δοκίμιο Ιστορίας και τον πρώτο τόμο του.
Ακολούθησε για έξι χρόνια την επαναστατική λογική που λέει πως είναι καλύτερα να ζεις τον αριστερισμό, παρά να γράφεις για αυτόν, όπως ακριβώς με την επανάσταση. Κι ας μην υπάρχει το παραμικρό ενδεχόμενο να συμπέσουν ποτέ αριστερισμός και επανάσταση.
Ακολουθεί τη ντεμεκική-διαλεκτική μέθοδο, βάζει την πολιτική στο τιμόνι και το κουτσομπολιό στη θέση του συνοδηγού με το ΣΕΚ ως ζώνη ασφαλείας. Ανατέμνει διεισδυτικά ένα φαινόμενο που δεν απασχολεί παρά μια καμένη μειοψηφία. Αλείφει βούτυρο στις οθόνες και τα πληκτρολόγιά μας, για να θολώνει τα νερά και τις θέσεις του (μια οθόνη με βούτυρο δεν προσφέρει καλή ορατότητα) και να ξεγλιστράει εύκολα, σα χέλι, από τους επικριτές του. Τολμά και “βγάζει συμπεράσματα”, βάζοντας την απαλεψιά στο μικροσκόπιο και τον αριστερισμό με τα πόδια πάνω και το κεφάλι κάτω, για να ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και να έχουμε σκηνικά. Και μπορεί να πει, όπως ο Κάππος όταν έγραφε την κριτική του στο σοβιετικό σχηματισμό, πως αλλού είχε κατά νου να φτάσει όταν ξεκινούσε κι αλλού η ζωή τον έβγαλε. Αποδεικνύει πως δεν είχε προκάτ συμπεράσματα και είναι τίμιος (αλλά όχι οπορτουνιστής).
Δεν πρόκειται για μια στείρα ακαδημαϊκή μελέτη γιατί δεν είναι μελέτη. Γράφτηκε από έναν ενεργό, διαδικτυακά μαχόμενο αγωνιστή, που είναι πάντα έτοιμος να δώσει ραντεβού στους δρόμους και τα ακάου του αγώνα, για εικονικά σούτια, γονατιές, και παραγοντισμό. Γράφτηκε από κάποιον που μεγάλωσε μαζί με το αντικείμενό του, αλλά παραμένει σταθερά ανώριμος -όπως κι αυτό. Που το αγάπησε και το ανέδειξε αποδομώντας το, ενώ το αποδομούσε, αναλύοντάς το σε πτέρυγες, αριστερόμετρα και πασοκόμετρα. Που πάλεψε μαζί του -ενίοτε και κυριολεκτικά με αλυσίδες- κινδύνεψε να τον καταπιεί, αλλά κατάφερε να επιβιώσει, να βγει σοφότερος στα ρηχά εμβαθύνοντας και να γυρίσει πίσω για να μας πει τι είδε και τι να (μην) κάνουμε.
Μια μελέτη ζωής που δεν μπαίνει σε καλούπια, παρά μόνο σε λογής-λογής -όμετρα. Και που για έξι χρόνια δεν έμπαινε ούτε και σε κείμενα, χαρτί οθόνη κλπ. Το Λαϊκό Στρώμα πάλεψε σκληρά για έξι χρόνια με τα φαντάσματα και τις Ερινύες του, μη γνωρίζοντας ποιον παλεύει να νικήσει, το δεξιό ή τον αριστερό οπορτουνισμό, την εξωτερική απειλή ή τον αριστεριστή μέσα του. Κατήγαγε περιφανείς νίκες στο σήμερα επί του αριστερισμού, με παπάντζες, περίτεχνους ελιγμούς κι ατακαδόρικα τίποτα. Νίκες σε κάθε ραχούλα, ρεματιά, αμφιθέατρο και τραπεζάκι, νίκες στην πραγματική ζωή επί ενός χώρου που δεν έχει ιδιαίτερη γείωση στην πραγματική ζωή.
Και τη δε χρονιά εβδόμη, καταθέτει τα όπλα -αλλά συνεχίζει να επαγρυπνά με το πληκτρολόγιο παρά πόδα- για να απολαύσει το δημιούργημά του. Και το μοναδικό ζητούμενο πλέον είναι αν θα προχωρήσει, για να το εκδώσει σε μπροσούρα, αν θα βρει εκδοτικό ή αν θα προχωρήσει σε αυτοέκδοση, αυτοπραγμάτωση κι αυταπαύτωση του όλου αυτού.
Τη Δευτέρα το βράδυ στις οθόνες σας…
Είπαν για το βιβλίο

Είναι η συνέχεια του Αριστερισμού του Λένιν στις σύγχρονες συνθήκες (Σαμπετάι Μίνος)
Αν ο Λένιν πιάνει τον Αριστερισμό της εποχής του ιμπεριαλισμού, εδώ έχουμε μια επιτομή του Αριστερισμού στις συνθήκες του Ολοκληρωτικού Καπιταλισμού (Από την απόφαση της Π.Ε. του Νέου Αριστερού Ρεύματος για την επαναθεμελίωση του Αριστερισμού).
Ο πιο επικίνδυνος εχθρός είναι αυτός που δεν αντιμετώπισε το Λαϊκό Στρώμα, δηλαδή ο δεξιός οπορτουνισμός (Ι.Β. Στάλιν).
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την blogόσφαιρα: το τρίτο μέρος του Αριστερισμού (Κάρολος Παπούλιας).
Κι αν φτωχικό το βρήκες το τρίτο μέρος, δε σε γέλασε (Κ. Π. -κομμουνιστικός πόλος- Καβάφης)
Στην αριστεριστριούλα που σε έχει ερωτευτεί (Αφιέρωση του Δ. Σαββόπουλου).

Εδώ μπορείτε να δείτε και το τρέιλερ (με την καρότσα) για το τέταρτο και τελευταίο (;) μέρος του Αριστερισμού. Δείτε το πριν το ανεβάσουμε -γιατί δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει τεχνικά. Ολόκληρο όμως, μη βαρεθείτε -όπως το Λαϊκό Στρώμα, όταν (δεν) έγραφε και κορόιδευε την (αστική) κοινωνία.

Καταγγελία:

Καταγγέλλω προσωπικά το Λαϊκό Στρώμα γιατί βαρέθηκε και δεν υλοποίησε το αρχικό σενάριο για να χτίσει το τρέιλερ πάνω στην τελευταία σκηνή του A Few Good Men, που εδώ το μάθαμε ως Κώδικα Τιμής. Χι κούλντ’ντ χεντλ δε τρουθ.
-I want the Δημοκρατικό Συγκεντρωτισμό.
–You can’t handle the Δημοκρατικό Συγκεντρωτισμό.
(…)
Παρέμβαση περιφρούρησης: όταν όμως έρχονται οι μπάχαλοι στο ΕΜΠ να μας πάρουν την κάλπη… You want me on that wall, you need me on that wall…
(…)
We use words as κομμουνισμός, δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, δικτατορία του προλεταριάτου. Τις χρησιμοποιούμε ως ραχοκοκαλιά του τρόπου λειτουργίας μας. Εσείς τις χρησιμοποιείτε ως κούφια συνθήματα για τις αφίσες σας…

-.-.-

Ναι αλλά δεν έγινε ποτέ, τίποτα από όλα αυτά. Θλίβομαι. Καταδικάζω. Περιφραστικά. Καταγγέλλω. Δυο ματάκια…

Είμαστε υπερδύναμη, είμαστε δημοκράτες, κάνουμε ό,τι θέλουμε

Την Τρίτη ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν (κυβέρνησης Ομπάμα) «ανησυχώντας» για την αναποτελεσματική καταπολέμηση της διαφθοράς στο Κίεβο, καυχιόταν στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων των Ηνωμένων Πολιτειών για την ανάμιξή του  στις εσωτερικές υποθέσεις ενός άλλου κράτους, και την πίεση που άσκησε για να απολύσει τον Γενικό Εισαγγελέα της Ουκρανίας μέσα σε λίγες μόνο ώρες.
Το περιστατικό που ανέφερε ο Μπάιντεν χρονολογείται από τα τέλη Μαρτίου 2016. Εκείνη την εποχή, ο τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ συναντήθηκε με κυβερνητικούς αξιωματούχους της Ουκρανίας για να συζητήσουν την κατάσταση στην Ουκρανία καθώς και την οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ στο Κίεβο.

«…Και πήγα, δεν ξέρω, δώδεκα ή δεκατρείς φορές στο Κίεβο. Τους κοίταξα και είπα: Πήγα στη συνέντευξη Τύπου και τους είπα ότι δεν θα τους δώσουμε το ένα δισεκατομμύριο. Μου είπαν: δεν έχετε αυτή την εξουσία, δεν είστε ο πρόεδρος, ο πρόεδρος είπε ότι θα το δώσει σε μας, και τους είπα: καλέστε τον, δεν πρόκειται να λάβετε τις αμερικανικές εγγυήσεις για το ένα τρίτο του δανείου αξίας 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Φεύγω μέσα σε έξι ώρες. Αν ο εισαγγελέας δεν απολυθεί, δεν παίρνετε τα χρήματα. Λοιπόν και ο γιος της σκύλας απολύθηκε και στη θέση του έβαλαν κάποιον νόμιμο». Ο τότε Ουκρανός εισαγγελέας Βίκτορ Σόκιν είχε πράγματι απομακρυνθεί από τη θέση του από το κοινοβούλιο της Ουκρανίας στις 29 Μαρτίου 2016. Δύο μέρες αργότερα, το Κίεβο ανακοίνωσε ότι ο Μπάιντεν είχε συναντηθεί με τον Ποροσένκο και τον ενημέρωσε για την απόφαση των ΗΠΑ να παράσχουν  335 εκατομμύρια δολάρια για μεταρρυθμίσεις στον τομέα της ασφάλειας της Ουκρανίας. Δεν είναι τυχαίο ότι, κατά τις επισκέψεις του στο Κίεβο, ο Μπάιντεν κατείχε την έδρα του αρχηγού του κράτους.

Αυτός ο νόμιμος άνθρωπος, Yury Sevchuk, αργότερα αντικαταστάθηκε από τον σημερινό Γενικό Εισαγγελέα με ποινικό μητρώο Yury LUTSENKO.

Νωρίτερα, ο Μπάιντεν κατήγγειλε επίσης άλλες περιπτώσεις αμερικανικής παρέμβασης στις ουκρανικές εσωτερικές υποθέσεις. Στο τελευταίου του βιβλίο (τα απομνημονεύματα του Νοέμβριο 2017) με τίτλο Promise Me, Dad: A Year of Hope, Hardship, and Purpose  ο πρώην αντιπρόεδρος δήλωσε ότι ζήτησε ανοιχτά να παραιτηθεί ο πρώην Πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς το 2014. Θυμάται γιατί ο Γιανουκόβιτς έφυγε ξαφνικά από το Κίεβο στη μέση της νύχτας και με άγνωστο προορισμό. Η αιτία δεν ήταν η Μόσχα, δεν ήταν το Μαϊντάν, δεν ήταν ο Αρσένι Γιάτσενιουκ ούτε ο τότε ζωντανός ηγέτης του ουκρανικού φασιστικού  κινήματος «Δεξιός Τομέας» Ολεξάντρ Μουζίτσκο, γνωστός και ως Σάσκο Λε Μπλαν, ήταν εξαιτίας του Τζο Μπάιντεν.
«Κάλεσα τον τότε πρόεδρο της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς, και τον διέταξα να φύγει από τη θέση του. Ήταν η τελευταία επείγουσα έκκλησή μου προς τον Γιανουκόβιτς» αναφέρει. Δηλώνει επίσης ότι πίσω από κάθε βήμα του Ποροσένκο και πριν και μετά την κατάληψη της εξουσίας, ακολουθώντας μια αλυσίδα γεγονότων που ξεκίνησε με ένα πραξικόπημα που απομάκρυνε τον πρώην ηγέτη Βίκτορ Γιανουκόβιτς και προκάλεσε την ουκρανική κρίση ήτανε αυτός. Ο Μπάιντεν παραδέχθηκε επίσης ότι ήταν στο τηλέφωνο είτε με τον Ποροσνένκο είτε με τον Γιάτσενιουκ, ή και με τους δυο, σχεδόν κάθε εβδομάδα για μήνες.

Ωστόσο, δεν ήτανε μόνο η Ουκρανία που δεχόταν τις εντολές και την υπόσχεση της υπακοής προς τις ΗΠΑ. Κατά την συνεδρίαση της Τρίτης αποκάλυψε επίσης ότι η αμερικανική κυβέρνηση αφιέρωσε πολύ χρόνο στο τηλέφωνο, εξασφαλίζοντας ότι όλοι από τον πρώην Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολλάντ μέχρι τον πρώην ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι δεν θα μείνουν μακριά από Ρώσικες κυρώσεις. Η Ευρώπη προσπάθησε αρχικά να αποφύγει την εκστρατεία κυρώσεων κατά της Μόσχας, με πρώτη την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ που «ήταν αρκετά ισχυρή για να … σταθεί υπέρ των ΗΠΑ» και το έπραξε διστακτικά κάτι που δεν του άρεσε όπως δήλωσε.

Άσχετο. Μια και είναι ημέρες των Oscars θυμήθηκα και τα περσινά βίδεο με το μήνυμα κατά της σεξουαλικής βίας που έστειλαν ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, και η Lady Gaga.

Προβοκάτορες και προβοκάτσιες

Προβοκάτορες και προβοκάτσιες

(ή, η πλαστογραφία στην αστική πολιτική)

Είναι πια γνωστή ανά το πανελλήνιο η προβοκάτσια κατά του ΚΚΕ που έκανε μιλώντας στον ALTER, το βράδυ της Τρίτης, ο βουλευτής της ΝΔ, υποψήφιος υπερνομάρχης της και δημοσιογράφος (!) Αργύρης Ντινόπουλος. Η προβοκάτσια βρίσκεται στο γεγονός ότι ο παραπάνω χρησιμοποίησε άθλια μέσα για να χτυπήσει το ΚΚΕ, ρίχνοντας στο τραπέζι της συζήτησης ένα πλαστό έγγραφο που κατασκεύασαν μυστικές υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού και το οποίο δημοσιεύτηκε την Κατοχή σε εφημερίδες του Γκαίμπελς και σε ντόπιες που υμνούσαν τους κατακτητές.

Πρόκειται για το περιβόητο «Σύμφωνο Πετριτσίου», σύμφωνα με το οποίο το ΚΚΕ παραχώρησε το 1943 τη Μακεδονία στη Βουλγαρία, για την ακρίβεια στη σχεδιαζόμενη να δημιουργηθεί «Βαλκανική Ενωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών»! Αυτό το κατασκευασμένο έγγραφο ο Ντινόπουλος παρουσίασε ως απόδειξη (!) της ...προδοτικής στάσης του ΚΚΕ!! Είναι ενέργεια, που, εκτός των άλλων, δείχνει και τον άνθρωπο...
Νομίζει ότι διαθέτει το ανάστημα να γίνει τιμητής του ΚΚΕ; Το ΚΚΕ δεν έχει να απολογηθεί σε κανέναν. Είναι γνωστές οι θυσίες χιλιάδων και χιλιάδων νεκρών του. Γνωστά είναι και ο βίος και η πολιτεία όλων των κομμάτων και εκείνης της περιόδου. Ο Ντινόπουλος πήγε σε δημόσια συζήτηση έχοντας στις αποσκευές του το συνειδητό ψεύδος.

Το περιβόητο «Σύμφωνο του Πετριτσίου», που υποτίθεται ότι υπέγραφε εκ μέρους του ΚΚΕ ο Γιάννης Ιωαννίδης και εκ μέρους του ΚΚ Βουλγαρίας κάποιος Δουσάν Δασκάλωφ (ανύπαρκτο πρόσωπο) έλεγε τα εξής, όπως δημοσιεύτηκε το 1947 στην έκδοση του υφυπουργείου Τύπου και Πληροφοριών με τον τίτλο «Η ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΥΛΗ» (σελ. 11):

«ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟΝ

Το Κομμουνιστικόν Κόμμα Ελλάδος και το Κομμουνιστικόν Κόμμα Βουλγαρίας ύστερα από την διάλυση της Κομ. Διεθν. έχοντας υπ' όψη την ως τώρα πολιτικήν γραμμήν της Κομ. Διεθν. και τις τελευταίες οδηγίες της και με την επιθυμίαν να εργασθούν από κοινού για την ταχύτερη και αποτελεσματικώτερη δράση της με τελικό σκοπό την εγκαθίδρυση στην Βαλκανικήν Ενωσης Σοβιετικής Δημοκρατίας και να λύσουν μια για πάντα τις διαφορές ανάμεσα στους λαούς της Βαλκανικής, αποφασίζουν με τους αντιπροσώπους των που υπογράφουν το σύμφωνον αυτό:
1ον) Του συντρόφου Γιάννη Ιωαννίδη εκ μέρους του ΚΚΕ και
2ον) του Δουσάν Δασκάλωφ εκ μέρους του ΚΚΒ τα εξής:
1) Τελικός σκοπός και των δύο κομμάτων καθορίζεται η εγκαθίδρυση στην Βαλκανικήν Ενωσης Σοβιετικών Δημοκρατιών, που θα περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Μακεδονία και την Σερβία.
2) Τα ΚΚ Ελλάδος και Βουλγαρίας είναι ελεύθερα να κανονίσουν την τακτική της δράσης τους για να φθάσουν στον τελικό σκοπό όπως αυτά νομίζουν καλύτερα.
3) Για την ασφάλεια των συνόρων από Β. και τα δύο κόμματα θα εργασθούν ώστε τα σύνορα της Βουλγαρίας και της Σερβίας να πιάνουν από τον Δούναβη με τέλος Β. του Φιούμε στην Αδριατική.
4) Στην Βουλγαρία θα δοθεί διέξοδος εδαφική στο Αιγαίο.
5) Η Ισταμπούλ και τα στενά των Δαρδανελλίων να αποτελέσουν ανεξάρτητη και αυτόνομη Δημοκρατία υπό τον έλεγχο της ΕΣΣΔ Ρωσίας.
6) Η Μακεδονία, η Ελληνική, Βουλγαρική και Σερβική, δηλαδή η χώρα που συμπεριλαμβάνεται μέσα στον ποταμό Νέστο και το όρος Ροδόπη, τα όρη Ρύλα, Οσνικώφ Σαρ (Σκάρδος) από Β. τις Αλβανικές Αλπεις και την Πίνδο από Δυσμάς το όρος Ολυμπος και το Αιγαίο από Νότον με την νήσον Θάσον θα αποτελέσουν ανεξάρτητη αυτόνομη Σοβ. Δημοκρατία μέσα στην Ενωση Σ.Σ.Δ. της Βαλκανικής.
Επίσημη γλώσσα θα είναι η ελληνική και η βουλγαρική.
Το σύμφωνο αυτό διατυπώθηκε ελληνικά και βουλγαρικά.

Πετρίτσι 12 Ιούλη 1943

Για το ΚΚΕ

(υπ.) Γιάννης Ιωαννίδης

Για το ΚΚΒ

(υπ.) Δουσάν Δασκάλωφ»

(Ακριβές αντίγραφον εκ του ευρεθέντος εις το χωρίον Μπούλα Κομμουνιστικού Αρχείου).
Το παραπάνω πλαστό έγγραφο είχε επικαλεστεί στις 20 του Δεκέμβρη 1992, με άρθρο στο «Βήμα», και ο Γιάννης Μαρίνος, δημοσιογράφος και πρώην ευρωβουλευτής της ΝΔ, προκειμένου να επιτεθεί στο ΚΚΕ. Τελικά όμως αναγκάστηκε να παραδεχτεί δημόσια στην ίδια εφημερίδα (10 του Γενάρη 1993) ότι το έγγραφο ήταν πλαστό.

Ποιος ήταν ο κατασκευαστής αυτού του εγγράφου; Απαντώντας σε αυτή την ερώτηση ο Γιάννης Ιωαννίδης είπε: «Φυσικά η Ιντέλιτζενς Σέρβις» (Αναμνήσεις Γιάννη Ιωαννίδη - μαγνητοφωνημένη αφήγηση στον Αλέκο Παπαπαναγιώτου). Οσον αφορά τον Δασκάλωφ, ο Γιάννης Ιωαννίδης σημείωσε: «Μα και μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα να μάθω τι διάολο ήταν αυτό το όνομα. Υπάρχει, δεν υπάρχει; Είναι πραγματικό όνομα ή δεν είναι;».

Το πλαστό έγγραφο καταγγέλθηκε από το ΚΚΕ, ο ίδιος ο Γιάννης Ιωαννίδης μάλιστα είπε: «Εκείνη την ημέρα (σ.σ. δηλαδή στις 12 Ιούλη 1943), το απόγευμα, εγώ είχα ανταμώσει με τον Σβώλο και είχαμε συνεργασία. Καθορίσαμε τη συνάντηση και για την άλλη μέρα. Το πρωί εκείνης της μέρας βγήκαν οι εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους για το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ».
Για το ίδιο ζήτημα ο καθηγητής Χάγκεν Φλάισερ έγραψε: «Αυτό το περίφημο "Σύμφωνο Πετριτσίου" θα παίζει σημαντικό ρόλο στην αντικομμουνιστική "διαφώτιση", ιδίως κατά τα τέλη του 1943 και πάλι το Μάιο του 1944». Ο ίδιος αναφέρεται και σε ένα άλλο προβοκατόρικο «σύμφωνο» με ημερομηνία 10 Αυγούστου 1943, «με το οποίο το ΚΚΕ δήθεν δεσμεύτηκε απέναντι στο αλβανικό απελευθερωτικό μέτωπο LNC να παραχωρήσει ολόκληρη την Ηπειρο, ως αντάλλαγμα για την υποστήριξή του» («Στέμμα και Σβάστικα», τ. 2, σελ. 91).
Παρόμοια προβοκατόρικα κείμενα υπήρξαν και άλλα, τόσο στη διάρκεια της Κατοχής όσο και μετά. Ενα από αυτά εμφανίστηκε να έχει την υπογραφή του Νίκου Ζαχαριάδη και του Ρωσογιουγκοσλάβου αξιωματικού Γαβρίλοβιτς και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελληνικόν Αίμα». Η ηγεσία του ΚΚΕ το κατήγγειλε και μήνυσε τους διευθυντές της εφημερίδας Πηνιάτογλου, Βοβολίνη και Μήλιο για συκοφαντία. Στη δίκη αποδείχτηκε η πλαστότητα του περιβόητου «συμφώνου», όπως αποφάσισε και το δικαστήριο.
Σε αυτή τη δίκη μάρτυρες κατηγορίας αναφέρθηκαν και στο ψευτοσύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ. Ο Νεόκοσμος Γρηγοριάδης απαντώντας σε ερώτηση, για το τι γνωρίζει σχετικά με το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ, κατέθεσε:
«Συκοφαντικό. Ο Ιωαννίδης ούτε μία στιγμή δεν έφυγε από την Αθήνα και συνεπώς τα λεγόμενα (...) είναι ένα ψεύδος ακόμη. Το ξέρω καλά σαν πρόεδρος της ΚΕ του ΕΛΑΣ».
Ο στρατηγός Ευριπίδης Μπακιρτζής κατέθεσε για το ίδιο «σύμφωνο» ότι: «Ο πρεσβευτής της Ελλάδος στο Παρίσι κ. Περικλής Αργυρόπουλος διέψευσε σε γαλλικά φύλλα την είδηση, χαρακτηρίζοντάς το συκοφαντικό και τονίζοντας ότι συντάχτηκε στη βουλγαρική πρεσβεία της Αθήνας».
Ο Νίκος Ζαχαριάδης κατέθεσε στην ίδια δίκη ότι το πλαστό σύμφωνο το διάβασε όταν ήταν στο Νταχάου, στο επίσημο όργανο του χιτλερισμού «Φέλκισε Μπεομπάχτερ», και τόνισε: «Τα σύμφωνα αυτά τα χάλκευαν η Γκεστάπο και οι κύκλοι της διεθνούς αντίδρασης». (Ολες οι παραπάνω μαρτυρικές καταθέσεις περιέχονται στην απάντηση που έδωσε το Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ στο δημοσίευμα του Γιάννη Μαρίνου - «Το Βήμα», 10/1/1993).
Τα γεγονότα λοιπόν είναι καταλυτικά. Το πιο αποστομωτικό στις ιμπεριαλιστικές μηχανορραφίες αποτελεί η «απόφαση του Πολιτικού Γραφείου πάνω στην καινούργια βουλγαρική επιδρομή», με ημερομηνία 10 του Ιούλη 1943 και δημοσίευση στο «Ριζοσπάστη» στις 18 του Ιούλη 1943, όπου ανάμεσα σε άλλα διαβάζουμε: «Το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ (...) καλεί ολόκληρο τον ελληνικό λαό, όλες τις οργανώσεις και κόμματα να συνενώσουν τις δυνάμεις τους σε πανεθνικό απελευθερωτικό πόλεμο για τη σωτηρία της ελληνικής Μακεδονίας, της Δυτικής Θράκης, για τη λευτεριά της σκλαβωμένης Ελλάδας (...) Θάνατος στους γερμανοϊταλοβουλγάρους επιδρομείς! Ζήτω η ελληνική Μακεδονία και η Δυτική Θράκη!». (Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τόμος 5ος, σελ. 161 - 162).
Παρ' όλα αυτά το πλαστό «Σύμφωνο του Πετριτσίου» χρησιμοποιήθηκε κατά του ΚΚΕ και στη Σύσκεψη του Λιβάνου από τον Γεώργιο Παπανδρέου, καθώς και από άλλους αστούς πολιτικούς. Το ίδιο χρησιμοποιήθηκε και την προηγούμενη χρονιά, το 1943, από διάφορες αστικές πολιτικές δυνάμεις. Ηταν η χρονιά που το ΚΚΕ και το ΕΑΜ οργάνωναν διαδηλώσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις με αφορμή την επέκταση της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία - Θράκη.

Λίγες μέρες πριν από την υποτιθέμενη σύναψη του περιβόητου «Συμφώνου του Πετριτσίου» (5 του Ιούλη 1943) υπογράφτηκε στην Καστανιά το τελικό κείμενο του συμφωνητικού προσχώρησης του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στο Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Ηταν οι ίδιες μέρες που το ΚΚΕ και το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ είχαν αρνηθεί την προσχώρηση στο Βαλκανικό Στρατηγείο, που είχε προτείνει η ηγεσία του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας. Ενας από τους λόγους της διαφωνίας του ΚΚΕ ήταν η επιδίωξη του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας να υιοθετηθεί η γραμμή της ελεύθερης Μακεδονίας στο πλαίσιο της μεταπολεμικής Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας. Μ' αυτό το στόχο είχε συγκροτηθεί η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚ Μακεδονίας, ως τμήματος του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας.

Δείχνει και η προβοκάτσια των Ντινόπουλων ότι το προσωπικό της πλουτοκρατίας δε διστάζει να χρησιμοποιήσει κανένα μέσο, άρα δείχνει και ότι οι κομμουνιστές χρειάζεται να επαγρυπνούμε.

Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ

Επαινετές από την Ιερά Σύνοδο και οι φασιστικές κραυγές του Αμβρόσιου;!

        

Η Ιερά Σύνοδος εξέδωσε ανακοίνωση για να επαινέσει τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, αφού όπως μας πληροφορεί δεν είχαμε καταλάβει καλά τη θέση της, η οποία δεν ήταν ακριβώς η μη συμμετοχή σ’ αυτά!

Γράφει σε σημείο της ανακοίνωσης της Ιεράς Συνόδου: «Η Εκκλησία της Ελλάδος, πρωτοπόρος διαχρονικά στους αγώνες του Έθνους, θεωρεί ότι κάθε έκφραση υπερασπίσεως των δικαίων της Μακεδονίας μας είναι επαινετή, αρκεί αυτή να είναι γνήσια, ανιδιοτελής και πηγαία, και πάντα στο πνεύμα μιας νόμιμης και δημοκρατικής εκδήλωσης. Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο της ελευθερίας εκφράσεως των Κληρικών και Λαϊκών μελών Της, σέβεται το δικαίωμα αυτών να πράττουν κατά συνείδηση, με σύνεση και υπευθυνότητα».

Αυτό που δεν μας είπε η Ιερά Σύνοδος και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι αν ήταν επαινετές οι κραυγές του Μητροπολίτη Αμβρόσιου στη συγκέντρωση που οργάνωσε για τη Μακεδονία! Αυτό που δεν μας είπε η Ιερά Σύνοδος είναι εάν συμφωνεί με τις φασιστικές κραυγές του Αμβρόσιου που τις άκουσε όλη η Ελλάδα!

«Κάποιοι αποτόλμησαν να με χαρακτηρίσουν Αμβρόσιος ο ναζιστής, Αμβρόσιος ο χουντικός, Αμβρόσιος ο εθνικιστής, Αμβρόσιος ο Χρυσαυγίτης, Αμβρόσιος ο ακροδεξιός, Αμβρόσιος ο φασίστας! Οπωσδήποτε τα κορυφαία προσωνύμια τα οποία κατά καιρούς μου έχουν αποδώσει κάποιοι φανατικοί «φίλοι» μου είναι δύο: Αμβρόσιος ο συνεργάτης των Γερμανών στην καταστροφή των Καλαβρύτων της 13ης Δεκεμβρίου, Αμβρόσιος ο διαφωτιστής της Γυάρου! Είμαι το παιδί θαύμα! Στην ηλικία 5 ετών συνεργάστηκα με τους Γερμανούς για την καταστροφή των Καλαβρύτων! Στην ηλικία των 5 ετών ήμουν διαφωτιστής στη Γυάρο, στους κομμουνιστές! Προς όλους αυτούς από τη θέση αυτή απαντώ: Προτιμώ οποιοδήποτε απ’ όλα τα παραπάνω επίθετα αφού όλα έχουν σχέση με την έννοια της πατρίδος. Δηλαδή προτιμώ να με αποκαλείτε φασίστα όχι όμως κατσαπλιά, όχι συμμορίτη, όχι άθεο κι αριστερό, ούτε αντάρτη και προδότη! Φασίστα ναι, κατσαπλιά ποτέ!»

Τα παραπάνω είναι όλα λόγια του Αμβρόσιου, αλλά η λαλίστατη Ιερά Σύνοδος δεν μας είπε που συγκαταλέγονται! Υποθέτουμε ότι αφού δεν πήρε θέση και δεν τα κατήγγειλε, τα θεωρεί επαινετή, γνή­σια, ανι­δι­ο­τε­λή και πη­γαία έκ­φραση υπε­ρα­σπί­σεως των δικαίων της Μα­κε­δο­νίας μας!

Μπράβο στην Ιερά Σύνοδο που γεμάτη αγάπη για τον συνάνθρωπο στο όνομα της υπεράσπισης του ονόματος της Μακεδονίας μακραίνει το μαχαίρι αυτών που στη συγκέντρωση του Αμβρόσιου για τη Μακεδονία φωτογραφίζονταν μαζί του! Μπράβο και πάλι μπράβο!!

Ραφαήλ Βασιλειάδης

ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ

Στα οκτώ χρόνια που  προγράμματα λιτότητας επιβάλλουν περικοπές μισθών και συντάξεων, υψηλή ανεργία, μερική απασχόληση, περιστολή εργασιακών δικαιωμάτων κλπ. τέτοιο πλήθος δεν κινητοποιήθηκε για  να  διαμαρτυρηθεί, να  αποτρέψει, να διεκδικήσει όσο την προηγούμενη Κυριακή στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για το όνομα της FYROM. Σ΄ αυτό το συλλαλητήριο,  που ευελπιστούν οι εργολάβοι του Μακεδονικού να το επαναλάβουν σε ενισχυμένη μάλιστα έκδοση στην Αθήνα, φάνηκε πως οι κίνδυνοι τόσο για αύξηση της εμβέλειας του λόγου των φασιστών όσο  και της νομιμοποίησης του, με εκμετάλλευση των προβλημάτων εθνικού χαρακτήρα, είναι υπαρκτοί. Όπως υπαρκτός είναι και ο προβληματισμός για την επιρροή που ακόμα ασκούν, σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, ό,τι ονομάζουμε εθνικά θέματα.

               Κι εκεί που είχαν ξεχαστεί τα Βαλκάνια, με τις εκκρεμότητες τους, Βοσνία –Ερζεγοβίνη, τα προτεκτοράτα τους, Κοσσυφοπέδιο, τα ασταθή  κράτη τους,  FUROM, το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για ένταξη στο ΝΑΤΟ της FYROM  τα έφεραν  ξανά στο προσκήνιο, έστω και αρκετά διακριτικά ακόμα. Δεκαετίες τώρα  στα Βαλκάνια γίνονται προσπάθειες να κρυφτούν κάτω από το χαλί αντιθέσεις, τριβές και συγκρούσεις που αναζωπυρώνονται κάθε φορά που ιμπεριαλιστικά σχέδια το απαιτούν. Και η κυρίαρχη πολιτική της Ελλάδας, επειδή  η  αστική της τάξη τρέχει μήπως και μαζέψει έστω και κάποιο ψίχουλο από το ιμπεριαλιστικό φαγοπότι, μοιάζει να προσεγγίζει  τα συναφή προβλήματα με όρους είτε μικροπολιτικούς είτε ιδεολογικούς που μοιάζει να απέχουν από την πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι να φαίνεται πως  υποδαυλίζεται μια στρεβλή  αντιπαράθεση, παρόλο που εδώ και χρόνια η πραγματικότητα διαψεύδει  και τις δυο αυτές προσεγγίσεις. Όμως έτσι  ήρθε η ώρα που καλείται  ο ΣΥΡΙΖΑ ν’ αναλάβει να λύσει κι αυτή την εκκρεμότητα, με όποιες ανακατατάξεις θα προκληθούν για τη διαμόρφωση στο εσωτερικό του νέου πολιτικού σκηνικού, στο status quo που έχει παγιωθεί με τα μνημόνια.   

Κι ίσως είναι καιρός πια η μυθολογία των αυθόρμητων κινημάτων για χειραφέτηση ή αυτοδιάθεση ή ολοκλήρωση, στις διάφορες κρατικές οντότητες που διαλύονται, να τεθεί στη βάσανο της μαρξιστικής οπτικής, για  να φωτιστούν οι  παρασκηνιακές διεργασίες, με μαέστρους μικρούς ή μεγάλους ιμπεριαλισμούς,  που τα προκάλεσαν και θα συνεχίσουν να τα προκαλούν και να μη μένει στο σκοτάδι ο ρόλος των μειονοτήτων και   η έκταση  της μεθοδευμένης και συνταιριασμένης υποκίνησης τους για εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.

          Ιστορικές αναφορές, οι οποίες  εστιάζοντας σε καταγωγή και εθνική καθαρότητα, δικαιολογούν πολιτικές επιλογές,  θα ήταν αστείες αν δεν απέβαιναν τόσο επικίνδυνες για την επίδραση που μπορεί να ασκήσουν στις λαϊκές μάζες. Γιατί η επίκληση στην αρχή της αυτοδιάθεσης και αυτοκαθορισμού των λαών δεν μπορεί να παραβλέπει τις αιτίες που ένα κράτος όχι μόνο χρησιμοποιεί μια ορισμένη ονομασία, αλλά και επιμένει σε σύμβολα μιας ιστορικής περιόδου που πολύ λίγη σχέση έχουν με τον παρόντα χαρακτήρα του κράτους αυτού.   Είναι σαν να γυρίζουμε έναν αιώνα πίσω με την προσπάθεια που γίνεται μέσω του ονόματος, της ιστορίας, των συμβόλων να ομογενοποιηθεί ένας ανομοιογενής πληθυσμός και μάλιστα κάποιες φορές στην ιδεολογική βάση μιας μεγάλης ιδέας, δηλ. της ενοποίησης των τμημάτων της γεωγραφικής περιοχής. Κι αν η αδυναμία να επιβιώσει αυτόνομα ένα τόσο μικρό κράτος κάνει να μοιάζουν αστείοι οι όποιοι μεγαλοϊδεατισμοί του, θα πρέπει όμως να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι σκοπιμότητες και οι στόχοι των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων των οποίων η χειραγώγηση και οι παρεμβάσεις είναι πιο αποτελεσματικές όσο πιο αδύναμες είναι οι κρατικές οντότητες. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στη γειτονιά μας, με τις προσπάθειες αλλοίωσης της αυτοδιάθεσης των λαών της από τις παρεμβάσεις του ενός ή  του άλλου που γίνονται από ντόπιες ή ξένες δυνάμεις για τα δικά τους συμφέροντα είναι ένα παράδειγμα που στηρίζει αυτή την άποψη.

           Αν λοιπόν  συνεχίζεται και στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί να ενδύονται μ’ ένα είδος εθνικού μανδύα, είναι επειδή  ο ευμετάβλητος χαρακτήρας του εθνικισμού καθιστά τη λειτουργικότητά του ακόμα χρηστική και η μαζική και καθολική απήχησή του ευνοεί την πραγματοποίησή τους. Γι’ αυτό ακόμα και στις μέρες μας, ενώ προκρίνονται οι  υπερεθνικές ενώσεις καπιταλιστικών συμφερόντων για την προώθηση όμως των επιλογών τους οι πολιτικοί επικαλούνται και το εθνικό συμφέρον. Από τα αντιαποικιακά μεταπολεμικά κινήματα που η έννοια του έθνους είχε επαναστατικό περιεχόμενο μέχρι τις μέρες μας που η εθνική ταυτότητα έγινε καταφύγιο για μεγάλες ομάδες ανθρώπων που ισοπεδώνει η παγκοσμιοποίηση, η εθνική συλλογικότητα παραμένει ζωντανή. Γι’ αυτό  είναι  αρκετά απλουστευτικό να απαξιώνεται και να διαγράφεται το  εθνικό στοιχείο που διαμορφώνει συλλογικότητες  που μοιάζουν αρραγείς και διαρκείς. Κι επειδή ακριβώς ο εθνικισμός έχει αποκτήσει τη δυνατότητα, προσαρμοζόμενος και μεταβαλλόμενος κατά τα δοκούν στις νέες συνθήκες, να δίνει απαντήσεις ακόμα και σε οντολογικού τύπου ερωτήματα, ενώ καλλιεργεί το αίσθημα του ανήκειν, έστω και ψευδώς, σε κάτι αέναο και διαρκές στο χρόνο, μπορεί να αποβεί επικίνδυνος. Με την ανατροπή μάλιστα του υπαρκτού σοσιαλισμού και κυρίως τη κατασυκοφάντησή του και την απαξίωση της   μαρξιστικής οπτικής  για την οικονομία, ταξική συνείδηση και πάλη των τάξεων άφησε μόνη συλλογικότητα για μεγάλα τμήματα του λαού  και πάλι το έθνος.  

   Και μπορεί να χρησιμοποιείται το έθνος για να συσπειρώνονται κοινωνικές ομάδες με διαφορετικά ή και συγκρουόμενα συμφέροντα απέναντι σ’ έναν εξωτερικό κίνδυνο, που η άρχουσα τάξη καθορίζει, όμως μπορεί να συμβεί ακόμα και μέσα από μια τέτοια εκ των άνω συσπείρωση να δημιουργηθεί μια τέτοια δυναμική που υποτελείς κοινωνικές τάξεις  αποκτώντας ταξική συνείδηση να επιβάλλουν το δικό τους πλαίσιο και τη δική τους φυσιογνωμία στο εθνικό σύνολο ή ακόμα τονώνοντας την ταξική τους συνοχή και να συγκρουστούν με άλλες τάξεις ή κοινωνικά στρώματα.

              Εν ολίγοις, ο εθνικισμός παραμένει ένα  άδειο κέλυφος που μπορεί να αιχμαλωτίσει τα λαϊκά στρώματα για να χειραγωγηθούν προς κατευθύνσεις που ελέγχει η άρχουσα τάξη, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να αναπτυχθεί κι αυτή η δυναμική που θα σπάσει το κέλυφος για νέα συσπείρωση με ταξική βάση.

               Κι αυτό είναι το δύσκολο έργο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Κι εδώ δεν χωρούν ειρωνείες, χλευασμοί, αφ’ υψηλού κριτική και απλοϊκή επαναστατική ρητορική.

KKE:αλλαγή του Συντάγματος της FYROM-ρητή διατήρηση των συνόρων

 

και αποτροπή ανακίνησης εθνικιστικών επιδιώξεων.

• Η συνάντηση Τσίπρα - Ζάεφ επιβεβαιώνει ότι το γενικότερο σκηνικό που έχει στηθεί, με επίκεντρο την ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, τη λεγόμενη «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» στα Δυτικά Βαλκάνια και τη χρεοκοπημένη πρακτική της ονοματολογίας, δεν μπορεί να εξασφαλίσει λύση προς όφελος του λαού μας, του λαού της γειτονικής χώρας και των λαών της περιοχής.
• Αντίθετα, μέσα σε αυτήν τη διαδικασία συναντιούνται ο εθνικισμός και ο κοσμοπολιτισμός, ανακυκλώνονται προβλήματα που ταλαιπωρούν τους λαούς για πολλά χρόνια, προωθούνται σχεδιασμοί μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων και τροφοδοτούνται ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ρωσία, που οξύνουν την κατάσταση στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή.
• Οι παράλληλες διαπραγματεύσεις ΟΗΕ και ΝΑΤΟ για το πρόβλημα του ονόματος ενέχουν κινδύνους διπλής ονομασίας, με πρωταρχική επιδίωξη την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, τη διευκόλυνση των ενταξιακών διαδικασιών στην ΕΕ και στη συνέχεια «γαία πυρί μειχθήτω».
• Η αντιμετώπιση του αλυτρωτισμού δεν μπορεί να περιοριστεί στην αλλαγή του ονόματος του αεροδρομίου και της κεντρικής λεωφόρου των Σκοπίων. 

Προέχει και προϋποθέτει την αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, 

τη ρητή διατήρηση των συνόρων και την αποτροπή ανακίνησης εθνικιστικών επιδιώξεων.

ΚΚΕ: Ο λαός να βγάλει συμπεράσματα από τη στάση των κομμάτων, τις ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής. 

Να δυναμώσει η πάλη κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, κατά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην περιοχή

Δες Περισσότερα στις ΣΕΛ.  4   -   5

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οι λαοί της περιοχής να δυναμώσουν την πάλη κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ

Σε ανακοίνωσή του για τη συνάντηση των πρωθυπουργών Ελλάδας - ΠΓΔΜ, στο Νταβός, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Η συνάντηση Τσίπρα - Ζάεφ και οι δηλώσεις που ακολούθησαν επιβεβαιώνουν ότι το γενικότερο σκηνικό που έχει στηθεί, με επίκεντρο την ένταξη της γειτονικής χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, τη λεγόμενη ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Δυτικά Βαλκάνια και τη χρεοκοπημένη πρακτική της ονοματολογίας, δεν μπορεί να εξασφαλίσει λύση προς όφελος του λαού μας, του λαού της γειτονικής χώρας και των λαών της περιοχής.

Αντίθετα, μέσα σε αυτήν τη διαδικασία συναντιούνται ο εθνικισμός και ο κοσμοπολιτισμός, ανακυκλώνονται τα ίδια προβλήματα που ταλαιπωρούν τους λαούς της περιοχής για πολλά χρόνια, 

προωθούνται σχεδιασμοί μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων και τροφοδοτούνται ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τη Ρωσία, που οξύνουν την κατάσταση στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Αυτήν την αλήθεια έκρυψαν από τους λαούς και κατά τη χτεσινή συνάντηση, τόσο ο κ. Τσίπρας, όσο και ο κ. Ζάεφ.

Η αντιμετώπιση του αλυτρωτισμού δεν μπορεί να περιοριστεί στην αλλαγή του ονόματος του αεροδρομίου και της κεντρικής λεωφόρου των Σκοπίων. 

Αυτή είναι ερμηνεία - καρικατούρα, πρόσχημα αποφυγής της αναγκαίας αλλαγής του Συντάγματος της γειτονικής χώρας, ουσιαστικής δέσμευσης για τη διατήρηση των συνόρων στην περιοχή, ακύρωσης της βάσης που στηρίζει εθνικιστικές θέσεις περί "μακεδονικού έθνους" και που προβάλλονται ανάλογα με τις σκοπιμότητες.

Ο κ. Τσίπρας έκρυψε, επίσης, ότι οι εθνικισμοί που ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν τους λαούς των Βαλκανίων υποκινήθηκαν από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, τους σχεδιασμούς των οποίων έχει αναλάβει, ως σημαιοφόρος, να προωθήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. 

Η παρουσία αυτών των δυνάμεων στα Βαλκάνια έχει σημαδευτεί από ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, τη λογική "διαίρει και βασίλευε", τη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων, την αλλαγή συνόρων.

Η πορεία της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Αλβανίας, του Μαυροβουνίου, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στο ΝΑΤΟ και η επέκταση των σχεδιασμών της ΕΕ συνυπάρχουν με αμφισβήτηση συνόρων, παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, ανακίνηση ακόμα και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων σε βάρος των λαών της περιοχής.

Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν τεκμηριώνει τη θέση της περί δύναμης "σταθερότητας και ασφάλειας" προς όφελος των λαών, αλλά η βαθύτερη ενσωμάτωση της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, 

η διάθεση της στρατιωτικής βάσης της Σούδας και των άλλων στρατιωτικών βάσεων στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, η συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων σε αποστολές στο εξωτερικό μαρτυρούν μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους πολέμους και επεμβάσεις. 

Οι παράλληλες διαπραγματεύσεις του Μάθιου Νίμιτς στα πλαίσια του ΟΗΕ και του γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, για το πρόβλημα του ονόματος ενέχουν κινδύνους διπλής ονομασίας, για εσωτερική και διεθνή χρήση, με πρωταρχική επιδίωξη την άμεση ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ, τη διευκόλυνση των ενταξιακών διαδικασιών στην ΕΕ και στη συνέχεια "γαία πυρί μειχθήτω".

Οι εξελίξεις είναι σοβαρές και ο λαός μας επιβάλλεται να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα από τη στάση των πολιτικών δυνάμεων, τις ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, τα προηγούμενα χρόνια, τις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σήμερα. 

Τα προεκλογικού χαρακτήρα παιχνίδια της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η αναζήτηση "διαφορών" με την κυβέρνηση, για να τροφοδοτείται μια παραπλανητική αντιπαράθεση, ενώ συμφωνούν στο βασικό, που είναι η ευρωατλαντική επέκταση στην περιοχή, αποσκοπούν στην παγίδευση λαϊκών δυνάμεων και τροφοδοτούν τα συλλαλητήρια που διοργανώνουν εθνικιστές, ακόμα και φασιστικές δυνάμεις, που επιχειρούν να καπηλευτούν λαϊκές ανησυχίες και να αποκρύψουν την ουσία του προβλήματος.

Το ΚΚΕ καλεί το λαό μας και τους λαούς της περιοχής να δυναμώσουν την πάλη κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, κατά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην περιοχή.

Η αντιμετώπιση του αλυτρωτισμού προέχει και προϋποθέτει την αλλαγή του Συντάγματος της FYROM, τη ρητή διατήρηση των συνόρων και την αποτροπή ανακίνησης εθνικιστικών επιδιώξεων. 

Η συζήτηση για το όνομα με σύνθετη ονομασία που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά του, με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό, 

προϋποθέτει την επίλυση όλων των παραπάνω προβλημάτων και βεβαίως ξεκαθάρισμα πως πρόκειται για ένα όνομα για όλες τις χρήσεις, χωρίς "ήξεις - αφήξεις"».

Από: ριζοσπάστη

Σοβαρό διακύβευμα

Δεν περνάει απαρατήρητο αυτές τις μέρες ότι ακόμα και εκείνες οι φωνές που συνήθως κρατούν υψηλούς τόνους απέναντι στην κυβέρνηση έχουν εστιάσει την κριτική τους σε εντελώς επιμέρους πλευρές των κυβερνητικών χειρισμών στο ζήτημα της ΠΓΔΜ. Με τον τρόπο αυτό, είτε «αβαντάρουν» την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης, είτε δεν της βάζουν εμπόδια να συμβάλλει στην εμπέδωση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή, μέσα από την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, διευθετώντας και το ονοματολογικό με την ΠΓΔΜ. Για παράδειγμα, σε μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου, που κατά τ' άλλα ασκούν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, μετά τη συνάντηση Τσίπρα - Ζάεφ διάβαζε κανείς εκτιμήσεις όπως ότι «έγινε ένα βήμα στο Νταβός», «η παράταση του ζητήματος ή η παραπομπή τους στις Καλένδες (sic) δεν ωφελεί κανέναν», «ζωτικής σημασίας η σταθερότητα της ΠΓΔΜ και η επιβίωση της μη εθνικιστικής κυβέρνησης», «δειλά βήματα σε θολό τοπίο» και άλλα παρόμοια. Τα ίδια πάνω κάτω διαβάζαμε και όταν η κυβέρνηση έκλεινε την τρίτη «αξιολόγηση», ή όταν παλιότερα ψήφιζε το τρίτο μνημόνιο και πάει λέγοντας. Είναι φανερό, επομένως, ότι όταν το διακύβευμα αφορά «τα ιερά και τα όσια» της αστικής τάξης, όπως τώρα για το ρόλο που θέλει να παίξει στα Βαλκάνια, μέσα στο ευρωΝΑΤΟικό πλαίσιο, «τα σκυλιά είναι δεμένα» και το μόνο που ταράζει την εκκωφαντική ομοφωνία είναι κάποιες επιμέρους ενστάσεις για το κατά πόσο η διαπραγμάτευση γίνεται με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο ή αν τα ανταλλάγματα του συμβιβασμού θα είναι τα προσδοκώμενα για την αστική τάξη.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ Το αίνιγμα των νεφών

Τα σύννεφα καλύπτουν καθημερινά περισσότερο από το 70% του ουρανού της Γης. Στη φωτογραφία νεφοκάλυψη πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό

Οι επιστήμονες που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή, χρόνια τώρα κατασκευάζουν μαθηματικά μοντέλα προσομοίωσης του κλίματος, προσπαθώντας να εκτιμήσουν ένα πολύ κρίσιμο μέγεθος: Πόσο θα αυξηθεί η μέση θερμοκρασία της ατμόσφαιρας δύο βαθμούς, τρεις ή μήπως τέσσερις; Η απάντηση εξαρτάται κυρίως από τα σύννεφα. Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει την κατανομή των νεφών, με τρόπους που θα μπορούσαν είτε να επιβραδύνουν την παγκόσμια υπερθέρμανση είτε να την επιταχύνουν.
Μεγάλες επιστημονικές ομάδες έχουν αναπτύξει πάνω από 20 πολυσύνθετα κλιματικά μοντέλα και τα έχουν δοκιμάσει σε σύγκριση με τα πλούσια σήμερα κλιματολογικά δεδομένα. Ολα τα μοντέλα προβλέπουν τη θέρμανση του πλανήτη με βάση τις συνεχιζόμενες εκλύσεις αερίων του θερμοκηπίου, αλλά παράγουν διαφορετικά αποτελέσματα σε σχέση με την επίδραση των νεφών. Αυτό σταδιακά αλλάζει, καθώς οι προσομοιώσεις αρχίζουν να συγκλίνουν και στον τομέα αυτόν. Ταυτόχρονα, οι παρατηρήσεις και οι μετρήσεις από δορυφόρους αποκαλύπτουν πώς η αλλαγή στα χαρακτηριστικά της νεφοκάλυψης επιδρά στο παγκόσμιο κλίμα.

Επί δύο

Στην αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα (βασικού αερίου του θερμοκηπίου) στην ατμόσφαιρα ήταν 280 μέρη στο εκατομμύριο (ppm). Το 2017 ξεπέρασε τα 400 ppm. Ο αέρας πάνω από τις ηπείρους δείχνει να θερμαίνεται πάνω από τη μέση θερμοκρασία που επικρατούσε επί χιλιάδες χρόνια. Το ίδιο και οι πιο ρηχές θάλασσες. Ως αποτέλεσμα, η κυκλοφορία του αέρα και των υδρατμών αρχίζει να αλλάζει. Αν συνεχίσουν οι εκπομπές με τους σημερινούς ρυθμούς, έως το 2050, η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα θα διπλασιαστεί σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Θα ακολουθήσει μεγαλύτερη αύξηση της θερμοκρασίας και τελικά μετά από εκατοντάδες χρόνια, ο πλανήτης θα φτάσει σε μια νέα ισορροπία, σε υψηλότερη θερμοκρασία.

Αλλαγές στο γεωγραφικό πλάτος εμφάνισης των νεφών και στο ύψος τους (ή στο μείγμα σταγονιδίων και παγοκρυστάλλων που τα συνθέτουν), μπορούν είτε να θερμάνουν είτε να ψύξουν τη Γη. Μερικές από τις αλλαγές που φαίνονται στις εικόνες αυτές, σύμφωνα με δορυφορικά δεδομένα, βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Μέχρι στιγμής κλίνουν προς τη θέρμανση και η τάση αυτή μπορεί να επιταχυνθεί

Η αντίδραση σε πλανητικό επίπεδο στην αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα ονομάζεται Κλιματική Ευαισθησία Ισορροπίας (KEI). Κάθε κλιματικό μοντέλο προβλέπει ότι η ΚΕΙ θα είναι μεγαλύτερη από το μηδέν, δηλαδή θα υπάρξει αύξηση θερμοκρασίας. Η δυσκολία στη σύγκλιση των μοντέλων σχετικά με την επίδραση των νεφών έχει να κάνει αφενός με το γεγονός ότι η θέρμανση επηρεάζει διαφορετικά κάθε είδος νέφους και αφετέρου με το γεγονός ότι οι αλλαγές στα νέφη επιδρούν στη θέρμανση με διαφορετικούς τρόπους. Αυτή η διπλή αλληλεπίδραση είναι ένα κύκλωμα ανατροφοδότησης. Ορισμένες επιμέρους κλιματικές ανατροφοδοτήσεις έχουν κατανοηθεί καλά. Για παράδειγμα, ο επιπλέων στη θάλασσα πάγος είναι ολόλευκος και ανακλά το μεγαλύτερο μέρος των ακτίνων του ήλιου πίσω στο Διάστημα. Καθώς λιώνει όμως, αποκαλύπτει σκούρο μπλε νερό, που ανακλά πολύ λιγότερο μέρος της προσπίπτουσας ακτινοβολίας. Ετσι, ο αέρας θερμαίνεται ακόμη περισσότερο, λιώνοντας ακόμη περισσότερο πάγο κ.ο.κ., επιταχύνοντας την παγκόσμια θέρμανση. Τα περισσότερα μοντέλα προβλέπουν με αρκετή ακρίβεια τις συνέπειες αυτής της θετικής (ενισχυτικής) ανατροφοδότησης.

Ψηλά και χαμηλά

Με τα σύννεφα το πράγμα είναι πιο δύσκολο. Τα είδη νεφών είναι πολλά, αλλά δύο είναι οι βασικές τους ιδιότητες που ενδιαφέρουν περισσότερο: Το ύψος τους πάνω από το έδαφος και η διαφάνειά τους. Τα σύννεφα σε μεγάλο ύψος, στα ανώτερα κρύα στρώματα της ατμόσφαιρας, παγιδεύουν τη θερμότητα που εκπέμπεται από την επιφάνεια και επανεκπέμπουν προς αυτή ένα μέρος της. Κατ' αυτόν τον τρόπο τη θερμαίνουν. Αν υπήρχαν λιγότερα, η ατμόσφαιρα θα ήταν πιο κρύα. Αντίθετα, τα «βαριά» χαμηλά νέφη εμποδίζουν το φως του ήλιου να φτάσει έως την επιφάνεια, ψύχοντας τον πλανήτη. Με το κλίμα όπως έχει σήμερα, αυτή η επίδραση είναι ισχυρότερη από τη συμβολή στο φαινόμενο του θερμοκηπίου των μεγαλύτερου ύψους νεφών.
Μικρές αλλαγές στα σύννεφα μπορούν να έχουν μεγάλες επιπτώσεις. Περισσότερα ψηλά νέφη και η Γη θα θερμανθεί. Περισσότερα πυκνά χαμηλά νέφη και η Γη θα ψυχθεί. Αλλά σημασία έχει και η κατανομή τους. Αν τα πυκνά χαμηλά νέφη που τώρα καλύπτουν κυρίως τους τροπικούς (εκεί που υπάρχει η ισχυρότερη ηλιακή ακτινοβολία) μετακινηθούν πιο βόρεια, τότε το ψυκτικό τους αποτέλεσμα θα είναι μικρότερο. Αλλά και η αλλαγή του υψομέτρου των νεφών μεταβάλλει την εικόνα. Αν τα νέφη μεγάλου ύψους μετακινηθούν ακόμη ψηλότερα στην ατμόσφαιρα, η θερμαντική τους επίδραση θα αυξηθεί. Αύξηση της θερμοκρασίας θα αλλάξει και τη σύνθεση των νεφών, έτσι που να περιέχουν μικρότερη αναλογία παγοκρυστάλλων σε σχέση με τα υγρά σταγονίδια. Τα πιο «υγρά» νέφη θα είναι πιο πυκνά και έτσι θα εμποδίζουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα το ηλιακό φως να φτάσει έως το έδαφος, ενισχύοντας το ψυκτικό αποτέλεσμα που προκαλούν.

Προσεγγίσεις

Ολες αυτές οι αλληλεπιδράσεις γίνονται ταυτόχρονα. Αλλες έχουν ισχυρή θετική επίπτωση, δηλαδή ενισχύουν σημαντικά το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αλλες έχουν ανατροφοδοτήσεις με ελαφρά αρνητική επίδραση (επιβραδύνουν το φαινόμενο). Απ' αυτό προέρχεται η διακύμανση στην πρόβλεψη θέρμανσης από 2 έως 4,5 βαθμούς Κελσίου. Τα μοντέλα δυσκολεύονται να εκτιμήσουν την επίδραση των νεφών γιατί δεν υπάρχει η απαραίτητη υπολογιστική ισχύς για να προσομοιωθεί η κίνηση κάθε στοιχειώδους συστατικού τους σε παγκόσμια κλίμακα. Τα σύννεφα δημιουργούνται από μικροσκοπικά σταγονίδια και παγοκρυστάλλους, αλλά καλύπτουν καθημερινά περίπου το 70% της επιφάνειας του πλανήτη. Τα μοντέλα για το παγκόσμιο κλίμα προσπαθούν να υπολογίσουν απλές μακροσκοπικές παραμέτρους του, χρησιμοποιώντας τους νόμους της φυσικής της ατμόσφαιρας και βελτιώνονται με συγκρίσεις με τα αποτελέσματα των υψηλότερης ανάλυσης μοντέλων, που «τρέχουν» σε υπερυπολογιστές για μικρές περιοχές της υδρογείου.
Ειδικοί εκτιμούν ότι τα ψηλά νέφη θα ανέβουν ψηλότερα στην ατμόσφαιρα, ενώ τα πυκνά χαμηλά νέφη θα μειωθούν, εξελίξεις που, και οι δύο, οδηγούν σε υπερθέρμανση. Επιπλέον, λόγω του φαινομένου της αρκτικής ενίσχυσης, που αφορά την ταχύτερη θέρμανση των πολικών περιοχών συγκριτικά με τους τροπικούς και δείχνει να αποτυπώνεται στη μείωση των πάγων ιδίως στο Βόρειο Πόλο, η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στους πόλους και στον ισημερινό θα μειωθεί. Αυτό θα έχει συνέπεια αφενός τη διεύρυνση της τροπικής ζώνης και αφετέρου τη μετακίνηση της ζώνης των ερήμων προς τους πόλους. Η Μεσόγειος, το Σαχέλ (μεταξύ Σαχάρας και σαβάνας) και οι νοτιοδυτικές περιοχές των ΗΠΑ θα γίνουν πιο ξηρές. Τα νέφη που θα μετακινηθούν βορειότερα θα ανακλούν λιγότερη ακτινοβολία. Ηδη η μετακίνηση των ζωνών υετού, που προβλέπεται από τα μοντέλα, αποτυπώνεται στα δεδομένα, που καταγράφουν οι δορυφόροι.

Δορυφορικά δεδομένα

Ιδιαίτερα χρήσιμα αποδεικνύονται τα στοιχεία από τους δορυφόρους «CloudSat» και «CALIPSO». Ο πρώτος χρησιμοποιεί ραδιοκύματα, που διαπερνούν τα λεπτά νέφη μεγάλου υψόμετρου και επιτρέπουν μετρήσεις των χαμηλών πυκνών νεφών, που βρίσκονται από κάτω τους. Ο δεύτερος χρησιμοποιεί ραντάρ (lidar) για να αποκαλύψει την αναλογία παγοκρυστάλλων και σταγονιδίων στα νέφη. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι τα νέφη μεγάλου υψόμετρου τείνουν να ανέβουν ψηλότερα, τροφοδοτώντας θετικά την υπερθέρμανση, ενώ πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι λίγα απ' αυτά έγιναν πιο «υγρά» (περισσότερα σταγονίδια), μειώνοντας τις ελπίδες για περιορισμό της υπερθέρμανσης μέσω αυτής της διαδικασίας.
Μελετώντας δορυφορικά δεδομένα μεταξύ 1984 και 2009, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι νεφοκαλύψεις στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη μετακινούνται προς τους πόλους, όπως προβλέπουν τα μοντέλα. Επιπλέον, «τρέχοντας» τα μοντέλα χωρίς εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από την ανθρώπινη δραστηριότητα, προέκυψε ότι οι φυσικές διακυμάνσεις δεν μπορούν να εξηγήσουν από μόνες τους τις μετρήσεις. Και οι τιμές που μετρήθηκαν ήταν ακόμη μεγαλύτερες από εκείνες που πρόβλεπαν τα μοντέλα. Η επιστημονική κοινότητα αξιολογεί τα δεδομένα αυτά και εξετάζει αν και σε ποιο βαθμό θα μπορούσαν να εξηγηθούν από άλλους παράγοντες, όπως η εκτίναξη μεγάλων ποσοτήτων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα από την έκρηξη του ηφαιστείου Πινατούμπο το 1991, ή συνδυασμό τέτοιων παραγόντων με τις φυσικές διακυμάνσεις. Εκείνο που μοιάζει σίγουρο, είναι ότι τα σύννεφα δε φαίνονται ικανά να βοηθήσουν στην επιβράδυνση της υπερθέρμανσης.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»