Χρυσή Αυγή: Ρεμούλα, οικογενειοκρατία και… «βολεμένοι ημέτεροι»

Από atexnos2019 atexnos2019

Σε καθεστώς σταδιακής αποσύνθεσης βρίσκεται πλέον το εγκληματικό ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, καθώς προχωρά η δίκη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και ολοένα και περισσότερα πρώην στελέχη της συμμορίας προβαίνουν σε δηλώσεις αποστασιοποίησης. 

Μετά τις καταγγελίες του πρώην ευρωβουλευτή Ελ. Συναδινού για «οικογενειοκρατία» και ταμεία με «μαύρα χρήματα», τις κατηγορίες της οικογένειας Φουντούλη για πολιτική εκμετάλλευση της δολοφονίας του Γ. Φουντούλη από την χρυσαυγίτικη συμμορία, ήρθε άλλη μια σφαλιάρα για τη ναζιστική οργάνωση του Μιχαλολιάκου. 

Σε δήλωση αποστασιοποίησης προχώρησε πριν από λίγες μέρες ο πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής στο Νομό Σερρών Νικήτας Σιώης, αφήνοντας σαφείς αιχμές ενάντια σε ηγετικά στελέχη της φασιστοσυμμορίας. Πιο συγκεκριμένα, ο Σιώης κάνει λόγο για «γαμπρούς» (Ματθαιόπουλο), «νονούς» (Παππά), «συζύγους» (Ζαρούλια) και «βολεμένους ημετέρους» που στελεχώνουν τον κομματικό μηχανισμό της οργάνωσης. 

Όλα αυτά έρχονται σε μια περίοδο που μια σειρά μέλη της Χρυσής Αυγής, που κατηγορούνται για εμπλοκή στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα το Σεπτέμβρη του 2013, παριστάνουν ότι… δεν ξέρουν ο ένας τον άλλο, εκτοξεύοντας αλληλοκατηγορίες ο ένας προς τον άλλο ενώπιον του δικαστηρίου. 

Την ίδια στιγμή, με ορατό τον κίνδυνο εκλογικής συντριβής στις προσεχείς εκλογές της 7ης Ιούλη και με ελάχιστη συμμετοχή στις προεκλογικές της συγκεντρώσεις,  η ηγεσία της ναζιστικής συμμορία κάνει απέλπιδες προσπάθειες να συσπειρώσει ψηφοφόρους του ακροδεξιού χώρου. Στο ίδιο πλαίσιο εντείνεται και η εσωτερική «φαγωμάρα», δεδομένης της μεγάλης δυσαρέσκειας που επικρατεί στις τάξεις των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής για την ηγεσία του Μιχαλολιάκου, κάτι που εκφράζεται και από έντυπα πολιτικά προσκείμενα στο ναζιστικό μόρφωμα.

Στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιούλη, οι εργαζόμενοι, η νεολαία δεν πρέπει να ξεγελαστούν από τη φασιστική δημαγωγία της Χρυσής Αυγής. Να σκεφτούν ότι πρόκειται για εγκληματική, ναζιστική οργάνωση βουτηγμένη στην σαπίλα και τη διαφθορά. Οι απόγονοι του Χίτλερ και των ταγματασφαλιτών, οι δολοφόνοι του Π. Φύσσα, πρέπει να τσακιστούν πολιτικά, να αποδυναμωθούν ακόμη περισσότερο, να βουλιάξουν εκλογικά.

Αυτό που θα τους «πονέσει» περισσότερο είναι η εκλογική ενδυνάμωση του ΚΚΕ, του μοναδικού κόμματος που αντιπαλεύει με συνέπεια το εγκληματικό χρυσαυγίτικο μόρφωμα και τον φασισμό-ναζισμό. 

Δίκη Χρυσής Αυγής: Με απειλούσαν γιατί αρνήθηκα να πω στις αρχές αυτά που ήθελαν

Από iraklis3

«Τώρα που θα “ανοίξουν” τα τηλέφωνα θα πεις στην αστυνομία ότι τυχαία βρέθηκες εκείνο το βράδυ στο Κερατσίνι, είδες φασαρία και πήρες τον Ρουπακιά τηλέφωνο. Θα τα πεις έτσι γιατί αλλιώς θα σου κάνουμε τον βίο αβίωτο». Ο Γιώργος Δήμου, κατηγορούμενος για απλή συνέργεια στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, απολογήθηκε σήμερα ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, επαναλαμβάνοντας όσα έχει υποστηρίξει από την αρχή των ερευνών για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής σε βάρος συγκατηγορουμένων του.
Ο 58χρονος κατηγορούμενος, στην απολογία του, αναφέρθηκε σε απειλές που, όπως λέει, δέχθηκε από στέλεχος της Τοπικής Νίκαιας, όταν αρνήθηκε να συναινέσει σε όσα του ζήτησε να καταθέσει στις Αρχές, προκειμένου να «σωθεί ο πυρήνας» μετά τη δολοφονία του μουσικού.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της υπόθεσης, ο Γιώργος Δήμου είχε τηλεφωνήσει τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013 στον Γιώργο Ρουπακιά, ο οποίος του είχε πει πως ήταν στο Τμήμα και να πάρει τον, κατά τη δικογραφία, πυρηνάρχη Γιώργο Πατέλη. Ο 58χρονος λίγη ώρα νωρίτερα είχε ανταποκριθεί στο κάλεσμα για τη συγκέντρωση της ομάδας χρυσαυγιτών στα γραφεία της Τοπικής.
Όπως είπε στο δικαστήριο, μόλις έλαβε το επίμαχο μήνυμα, γύρω στις 11:00 τη νύχτα της 17ης Σεπτεμβρίου 2013, τηλεφώνησε στον Ρουπακιά για να δει τι αφορούσε η συγκέντρωση που ζητούσε η εντολή. Ο κατηγορούμενος υποστήριξε πως πήγε στα γραφεία της Τοπικής με τον νυν συγκατηγορούμενό του Γιώργο Σκάλκο με μηχανάκι. Εκεί είδε μαζεμένα 7-8 μηχανάκια με τους αναβάτες να φορούν κράνη. Όπως ισχυρίζεται ο Δήμου αναγνώρισε μόνο τον συγκατηγορούμενο του Ιωάννη-Βασίλειο Κομιανό, που δεν φορούσε κράνος: «Μου είπε “πάμε για μάχη, έχουν πιάσει κάτι δικούς μας στο Κερατσίνι και πάμε να τους απελευθερώσουμε” και ξεκίνησαν τα μηχανάκια και εξαφανίστηκαν», τόνισε ο Δήμου προκαλώντας την αντίδραση του Κομιανού, ο οποίος φώναξε «ψέμματα κ. πρόεδρε ψέμματα».
Ο Δήμου ανέφερε στο δικαστήριο πως βλέποντας όλα αυτά είπε στον Σκάλκο να φύγουν γιατί «αυτοί πάνε για φασαρία». Έτσι δεν ακολούθησαν την πορεία και έφυγαν για να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ενώ είχαν απομακρυνθεί άκουσαν σειρήνες και κατάλαβαν πως «κάτι έχει γίνει».
Πρόεδρος: Όταν φτάσατε σπίτι πήρατε κάποιον;
Κατηγορούμενος: Πήρα τον Ρουπακιά και μου είπε: «Με έχουν πιάσει, με έχουν στο Τμήμα. Τον ρώτησα αν θέλει κάτι και μου είπε να πάρω τον Πατέλη. Τηλεφώνησα στον Πατέλη και απάντησε η σύζυγός του, η οποία, όταν της είπα για τον Ρουπακιά μου απάντησε: «Ξέρουμε τι έχει κάνει ο Ρουπακιάς, μη λες πολλά από το τηλέφωνο».

Πατέλης: Ψέμματα.

Σύμφωνα με τον 58χρονο κατηγορούμενο, την επόμενη ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα τού τηλεφώνησε ο συγκατηγορούμενός του Χρήστος Τσακανίκας και του ζήτησε να μεταβεί στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής κατ’εντολή του βουλευτή Λαγού. Τελικά, το ραντεβού έγινε στους Αγίους Αναργύρους, όπου, σύμφωνα με τον Δήμου, προσήλθε ο Τσακανίκας, ο οποίος του είπε πως είναι ανάγκη να μην «καταστραφεί ο πυρήνας» και πως αφού είναι ο μοναδικός που τηλεφώνησε στον Ρουπακιά, ο οποίος δεν εμφανίζεται να είναι κάτι στην Χρυση Αυγή, θα του πει ο ίδιος τι θα πρέπει να πει: «Ο Τσακανίκας μου είπε “θα σου πω εγώ τι να πεις στην αστυνομία, όταν ανοίξουν τα τηλέφωνα. Θα πεις ότι βρέθηκες τυχαία στο Κερατσίνι, ότι είδες φασαρία και πήρες τον Ρουπακιά τηλέφωνο. Θα σου βρούμε εμείς δικηγόρους”. Του είπα “τι λέτε ρε παιδιά; Μη με ανακατεύεις με τέτοια. Και να ανοίξουν τα τηλέφωνα εγώ θα πω την αλήθεια. Πάτε καλά θα με μπλέξετε σε μια δολοφονία;” και εκείνος άρχισε τις απειλές».
Πρόεδρος: Τι καταλάβατε όταν σας έλεγε ότι θα «ανοίξουν» τα τηλέφωνα…
Κατηγορούμενος: Ότι ο Τσακανίκας με πίεζε να πω ότι εγώ προέτρεψα τον Ρουπακιά να πάει να σκοτώσει το παλικάρι… Ο Τσακανίκας μου είπε ότι θα μου κάνουν τον βίο αβίωτο αν δεν πω αυτά που ζητούσε και ότι «θα παρακαλάς καλύτερα να μην είχες γεννηθεί». Μου είπε να καταθέσω στις Αρχές ό,τι μου έλεγε γιατί διαφορετικά θα με έβρισκαν και θα με σκότωναν. Εγώ ήμουν απλό μέλος της Χρυσής Αυγής και γράφτηκα στην Τοπική της Νίκαιας για να παίρνω τρόφιμα.

Αϊλάν Αντετοκούνμπο

Για τους χιλιάδες όμως πνιγμένους Αϊλάν Αντετοκούνμπο στη Μεσόγειο δεν δάκρυσες, όπως δάκρυσες γιατί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αναδείχτηκε καλύτερος παίχτης της σεζόν στο NBA. Για τους χιλιάδες όμως πνιγμένους Αϊλάν Αντετοκούνμπο στη Μεσόγειο μπορεί και να πανηγύρισες περισσότερο απ’ όσο πανηγύρισες γιατί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αναδείχτηκε καλύτερος παίχτης της σεζόν στο NBA.

Πόσες φορές ρε ρεμάλι δεν φώναξες σκυλάραπα κάποιον Αντετοκούνμπο; Πόσες φορές ρε υποκριτή δεν κυνήγησες ή χειροκρότησες τους μπράβους που κυνηγούσαν διάφορους Αντετοκούμπους που πουλούσαν την πραμάτεια τους για να ζήσουν, με πρόσχημα ότι καταστρέφουν την αγορά; Πόσες φορές ρε χαμένο κορμί δεν στάθηκες μπροστά στην πόρτα του σχολείου σου για να μην μπούνε μέσα οι μικροί Αντετοκούνμποι να μάθουν κι εκείνοι δύο αράδες γράμματα; Πόσες φορές ρε κοπρόσκυλο πήρες στο κυνήγι αυτούς τους κωλοφασίστες που αποδοκίμαζαν τους μικρούς Αντετοκούνμπους την ώρα που διάβαιναν το κατώφλι του σχολείου γκαρίζοντας πως κουβαλούν ασθένειες; Πόσες φορές ρε τενεκέ ξεγάνωτε δεν έριξες την ψήφο σου σε μπάσταρδους που ζητούν να συλλαμβάνονται, να επαναπροωθούνται και να πυροβολούνται οι διάφοροι Αντετοκούνμποι; Πόσες φορές ρε βρωμιάρη δεν κυνήγησες μικρούς Αντετοκούνμπους για να αρπάξεις την Ελληνική σημαία από τα χέρια τους γιατί δεν είναι Έλληνες και δεν δικαιούνται να την σηκώνουν ψηλά; Πόσες φορές ρε μύξα δεν χειροκρότησες τις κοπριές που ανεβοκατεβάζουν τους Αντετοκούνμπους λαθροεισβολείς, λαθρομετανάστες, λαθράνθρωπους, υπάνθρωπους; Πόσες φορές ρε πουτ@ν@ς γιε δεν φόρτωσες στην πλάτη των ταλαίπωρων Αντετοκούνμπων τα χάλια της άθλιας ζωής σου που την έφτιαξες έτσι πιστεύοντας, στηρίζοντας και ψηφίζοντας τον κάθε αλητάμπουρα λαϊκιστή;

Και τώρα ρε σκατάνθρωπε βγήκες από το πετσί σου γιατί ο Αϊλάν Αντετοκούνμπο κέρδισε τον τίτλο του πολυτιμότερου παίχτη της φετινής σεζόν στο NBA και άρχισες μάλιστα να μιξοκλαίς γιατί αναφέρθηκε πολλές φορές στην Ελλάδα κλαίγοντας. Κι έκλαιγα κι εγώ μαζί με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο όχι για την επιτυχία του, ούτε για το ακριβό κουστούμι του, ούτε για την αστραφτερή τελετή, μα για όλους εκείνους τους μικρούς Αϊλάν Αντετοκούνμπους που σκυλοπνίγηκαν στα νερά της Μεσογείου και στα νερά των θαλασσών όλου του κόσμου προσπαθώντας να βρουν ένα καλύτερο αύριο, μία καλύτερη ζωή. Έκλαιγα για τους μικρούς Αϊλάν Αντετοκούνμπους που θα μπορούσαν να γίνουν όχι μεγάλοι ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές, αλλά μεγάλοι επιστήμονες, μεγάλοι λογοτέχνες, μεγάλοι επαναστάτες και να τσακίσουν απ’ άκρη σ’ άκρη αυτόν τον γ@μημένο κόσμο της εκμετάλλευσης και να μην αφήσουν άλλους μικρούς Αϊλάν Αντετοκούνμπους  να πνιγούν στην προσπάθειά τους να βρουν μια νέα πατρίδα που δεν θα τους αφήνει να πεθαίνουν από την πείνα. Έκλαιγα για όλους εκείνους τους μικρούς Αϊλάν Αντετοκούνμπους που πνίγηκαν στα παγωμένα νερά κάποιας θάλασσας ενώ θα μπορούσαν φτάνοντας στο τέλος μιας γεμάτης ζωής, αντί να κλαίνε γιατί πετάνε ή κλωτσάνε καλά μια μπάλα, να γράφουν «όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο μεγαλύτερο ιδανικό του Ανθρώπου, στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας»…

Νάβις απο το agkidapress.gr

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»: λογίδρια και νέες ΠΑΣΟΚιές Τσίπρα… 

 

Από Ομάδα ¡H.lV.S! στο Ιούν 24, 2019

 

Μια ζωή (συνήθως προεκλογικά, αλλά όχι μόνο) μας «στριμώχνουν» σε ψευτοδιλήμματα, από εκείνο το πριν 90 χρόνια «Βασιλιάς ή Βενιζέλος», στο «Παπάγος ή Πλαστήρας», «ΕΡΕ ή Κέντρο», «γέρων της δημοκρατίας ή…»«Καραμανλής ή τανκς», «ΠΑΣΟΚ ή “Δεξιά”», «ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ» …

---

✔️ Με τελευταίο το λογίδριο Τσίπρα, (συνέντευξη στην ΕΡΤ3) που αφού ξεπατίκωσε τις γνωστές ΠΑΣΟΚιές… ξεπλένοντας Συριζα στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ («η διαφορά της Ελλάδας του 2014 με την Ελλάδα του 2019 είναι η μέρα με τη νύχτα»), αλλά και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, (μας) ζητάει από πάνω τα ρέστα.

✔️ Κουνώντας (μας) με θράσος το δάχτυλο δεν δίστασε να επιτεθεί στο ΚΚΕ καταλογίζοντάς του ότι τον ταυτίζει με τον Σαμαρά και τον Μητσοτάκη… «Η λογική του ”τι Πλαστήρας, τι Παπάγος” ήταν μια επιζήμια λογική για το κομμουνιστικό κίνημα, για το κομμουνιστικό κόμμα και για την Αριστερά» (sic!)

✔️ Εκείνο που δεν είπε είναι ότι προστέθηκαν 10άδες ακόμη μνημονιακοί νόμοι οι οποίοι παραμένουν σε συνθήκες «μεταμνημονιακής κανονικότητας», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να στείλει στον καναπέ έναν κόσμο που οργιζόταν από τις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων. 

Σ΄ότι αφορά την ουσία τα είπε όλα ο Νίκος Μόττας

|> Σε αυτές τις επιζήμιες λογικές, σε αυτήν την πολιτική χυδαιότητα, στα κάλπικα διλήμματα και τις αυταπάτες που σκορπούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, πρέπει να απαντήσει ο λαός στις 7 Ιουλίου. Να γυρίσει την πλάτη και στους δυο και να κάνει ένα βήμα μπροστά, στηρίζοντας τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Για το δίκιο και την λαϊκή αντεπίθεση. Για να δυναμώσει η ελπίδα.

|> Το σημείωμα που ακολουθεί έχει σκοπό να κάνει απλά μια ιστορική αναδρομή

Ο Πλαστήρας φέρνει τον Παπάγο στην εξουσία

Όσοι χρεώνουν το σύνθημα «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» στο ΚΚΕ αναφέρονται στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου του 1952 που τις έχασε το «Κέντρο» (ο συνασπισμός, δηλαδή, των κομμάτων της ΕΠΕΚ του στρατηγού Ν. Πλαστήρα, των Φιλελευθέρων του Σ. Βενιζέλου, του ΣΚΕΛΔ των Σβώλου – Τσιριμώκου κά.) και στην κυβερνητική εξουσία ανήλθε το «συντηρητικό – δεξιό» κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός», ηγέτης και ιδρυτής του οποίου ήταν ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος.

Αποδίδοντας στο ΚΚΕ την κατηγορία ότι θεωρούσε ίδιους τον Πλαστήρα και τον Παπάγο ουσιαστικά το εγκαλούν, γιατί δε συνέστησε σε κείνες τις εκλογές στους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν τα συνασπισμένα κόμματα του Κέντρου και γιατί τάχθηκε υπέρ της αυτόνομης εκλογικής καθόδου του (μέσω ΕΔΑ) με συνδυασμούς σε όλη τη χώρα. Αν, λένε, το ΚΚΕ (η ΕΔΑ) παραιτούνταν της εκλογικής καθόδου και οι αριστεροί και κομμουνιστές ψηφοφόροι της ψήφιζαν τα συνασπισμένα κόμματα του Κέντρου, ο δεξιός Παπαγικός «Ελληνικός Συναγερμός» δε θα κέρδιζε την κυβερνητική εξουσία. Κι ενώ τα λένε αυτά, κρύβουν επιμελώς κάποιες βασικές λεπτομέρειες.

✔️ Στις εκλογές του 1952 το εκλογικό σύστημα που εφαρμόστηκε ήταν το πλειοψηφικό. Ένα εκλογικό σύστημα που η κυβέρνηση Πλαστήρα έφερε και ψήφισε στη Βουλή – παρά την αντίθετη γνώμη της πλειοψηφίας των βουλευτών της ΕΠΕΚ, των Φιλελευθέρων και ολόκληρης της ΕΔΑ – ύστερα από δημόσια απαίτηση των Αμερικανών και του διαβόητου πρεσβευτή τους Πιουριφόι. Με άλλα λόγια ο Πλαστήρας είχε τη δυνατότητα να αποτρέψει την άνοδο της Δεξιάς στην κυβέρνηση, επαναφέροντας την απλή αναλογική. Πράγμα που δεν έκανε, έχοντας πλήρη επίγνωση των συνεπειών. 

✔️ Το γεγονός αυτό είναι το πρώτο που ξεχνούν όσοι, διαστρεβλώνοντας την ιστορία, καταφέρονται εναντίον του ΚΚΕ, αποδίδοντάς του την κύρια ευθύνη που ο Παπαγικός “Ελληνικός Συναγερμός” ανήλθε στην εξουσία.

✔️ Το δεύτερο που ξεχνούν είναι η προκλητική άρνηση του Πλαστήρα να συνάψει ισότιμη εκλογική συνεργασία με την ΕΔΑ, αν και η τελευταία εξάντλησε κάθε περιθώριο για να το πετύχει. 

✔️ Το ΚΚΕ μάλιστα διά στόματος του τότε ΓΓ της ΚΕ του Ν. Ζαχαριάδη (βλέπε εφημερίδες 30/10/1952) υπογράμμιζε: «Ας σηκώσει θαρραλέα ο Πλαστήρας τη σημαία της δημοκρατικής ενότητας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης και της δημοκρατίας και όλη η Ελλάδα θα τον ακολουθήσει. Και τότε και ο Παπάγος θα ταφεί οριστικά και ανεπιστρεπτί. Και ο Πιουριφόι μετά τους τόσους εξευτελισμούς και τις ταπεινώσεις που μας επιβάλλει θα λουφάξει».

✔️ Όμως ο Πλαστήρας δεν ήθελε συνεργασία με την ΕΔΑ – και κατ’ επέκταση με το ΚΚΕ (που δούλευε μέσα σ’ αυτή, αφού το ίδιο ήταν στην παρανομία) – αλλά την αυτοδιάλυσή της, την πολιτική της αυτοκτονία και συνεπώς τη λεηλασία των ψήφων της. Γι’ αυτό και ζητούσε από την ΕΔΑ να μην κατέβει στις εκλογές, να τον ψηφίσει και αυτός ως αντάλλαγμα (μεγάλη η χάρη του!) θα δεχόταν στους εκλογικούς συνδυασμούς του Κέντρου «πέντε όχι πολύ γνωστά πρόσωπα της Αριστεράς» Γι’ αυτό, επίσης, όχι μόνο αρνήθηκε τη συνεργασία, αλλά και πήρε όλα τα μέτρα ώστε να μην προωθηθεί αυτή από τα κάτω. 

✔️ Έτσι, για παράδειγμα, διέγραψε από την ΕΠΕΚ τον βουλευτή Δ. Γαληνό, επειδή αυτός πρωτοστάτησε στη Λέσβο ώστε να συγκροτηθεί μεικτός εκλογικός συνδυασμός από ΕΔΑϊτες και ΕΠΕΚικούς, με την επωνυμία «Πατριωτική Ενωσις Λαού Λέσβου». 

✔️ Από την άλλη, όμως, δέχτηκε να συνεργαστεί με μεγαλοπαράγοντες της Δεξιάς, όπως τον Κ. Τσαλδάρη και τον τετραυγουστιανό Θ. Τουρκοβασίλη.

✔️ Πρέπει, τέλος, να σημειωθεί ότι τη μέρα που δημοσιεύονταν στον Τύπο οι παραπάνω δηλώσεις του Ν. Ζαχαριάδη, ο Πλαστήρας δήλωνε για τον Παπάγο και το κόμμα του: «Ο Ελληνικός Συναγερμός επιδιώκει, ως πιστεύω, να πράξη το καλύτερον, διά να ωφελήση τον τόπον και να αποδείξη εαυτόν, ως κόμμα, άξιον εκτιμήσεως. Εις τον Ελληνικόν Συναγερμόν υπάρχουν αρκετά ικανά στελέχη και ο αρχηγός του εμφορείται από τας καλύτερας διαθέσεις διά τον τόπον του. Τούτο μου δίδει τη βεβαιότητα ότι οι αντίπαλοι ημών θα εργασθούν ώστε να δημιουργηθή μεταξύ μας η ευγενής εκείνη άμιλλα της δημιουργίας καλύτερου έργου προς θετικοτέραν εξυπηρέτησιν του λαού» (|> “Ελληνική Ημέρα”, 30/10/1952).

✔️ Αυτός ήταν ο «αγώνας» που έκανε ο Πλαστήρας εναντίον του Παπάγου. Έχει, άραγε, κανένας αμφιβολία ότι η κύρια στόχευση αυτού του «αγώνα» ήταν εναντίον του ΚΚΕ και κατά συνέπεια εναντίον και του προοδευτικού, δημοκρατικού, λαϊκού κινήματος; Και υπάρχει, μήπως, λογικός άνθρωπος που να θεωρεί ότι κακώς το ΚΚΕ αμύνθηκε απέναντι στη διαλυτική σε βάρος τους τακτική του Πλαστήρα, την πολέμησε και υπεράσπισε την υπόστασή του κατεβαίνοντας αυτόνομα (μέσω της ΕΔΑ) στις εκλογές, έχοντας πάντοτε, ως και την τελευταία στιγμή, ανοιχτή την πόρτα της ισότιμης δημοκρατικής συνεργασίας; Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος.

Το «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»! ξανά και ξανά (και «πονηρά»!) αποτέλεσε διαχρονικά αναπόσπαστο μέρος της προπαγάνδας του ΠΑΣΟΚ -στην προ και μετά Αντρέα εποχή, καθώς και των παρακλαδιών του, που χρησιμοποίησε και ο πρώτος διδάξας Γεώργιος Παπανδρέου, για να εξηγήσει το γιατί πήγε στα ψηφοδέλτια του Παπάγου, ενώ ανήκε στην ίδια παράταξη, τη φιλελεύθερη, με τον Πλαστήρα… Και επανήλθε το σύνθημα, με σκοπό να χτυπηθεί το ΚΚΕ, που διάφορες πλευρές δεν ανέχονται καν την ιδέα, ότι μπορεί να ασκεί αυτοτελής πολιτική, εναντίον των αστικών κομμάτων κάθε απόχρωσης, αλλά θα το ήθελαν να είναι ένα συμπλήρωμα της διαχείρισης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, ώστε τα ψευτοδιλήμματα, να γίνονται πιο εύπεπτα.

✔️ Πολλές φορές, από παράγοντες της «δεξιάς» αστικής διαχείρισης διατυπώνεται, σαν «παράπονο», το εξής: «Φορτώνετε», λένε στους κομμουνιστές, «σε μας, τα πάντα! Αν το σκεφτείτε πιο καλά, τα κόμματα του “Κέντρου” σάς έχουν κυνηγήσει περισσότερο από τα δικά μας, της “Δεξιάς”»!

🧐 Από την πλευρά μας, για να μην …αδικήσουμε ούτε τη «Δεξιά», ούτε το «Κέντρο», θα δεχτούμε ότι στα εγκλήματα που και οι δυο έχουν διαπράξει κατά του ΚΚΕ, κατά του ΕΑΜ, κατά του λαϊκού κινήματος γενικότερα, το μερίδιο που τους αναλογεί είναι 50% – 50%. 

✔️ Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε το ΚΚΕ. Από τη στιγμή που εμφανίστηκε το οργανωμένο σε συνδικάτα εργατικό κίνημα. Από τον καιρό του Ελ. Βενιζέλου και του Αλ. Παπαναστασίου. Από τον καιρό της Κατοχής και σε συνέχεια. Και στον Εμφύλιο. Και μετά απ’ αυτόν. Και είναι χαρακτηριστικό ότι πάντα, στις πιο κρίσιμες στιγμές και αποφάσεις, στην κυβέρνηση βρισκόταν το «Κέντρο», για να «ρεγουλάρει» τα πράγματα (Συμφωνίες Λιβάνου, Καζέρτας, Δεκέμβρης 1944, Συμφωνία Βάρκιζας, Εμφύλιος, αξιοποίηση αποστασίας Τίτο, πόλεμος Κορέας, ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ κλπ.)! Γι’ αυτό και ο μακαρίτης Κ. Τσάτσος, ηγετική προσωπικότητα της «Δεξιάς», έγραψε: «Παντού η μέθοδος του αντικομμουνιστικού αγώνα είναι μεικτή. Και η μόνη πραγματική διαφορά βρίσκεται στο μεγαλύτερο ή μικρότερο ποσοστό ή επιβολής ή πειθούς που κάθε φορά χρησιμοποιείται. Κάθε χώρα και κάθε χρονική περίοδος έχει τα ορθά ποσοστά της. Εκεί και μόνο εκεί εντοπίζεται η διαφωνία μέσα στην αντικομμουνιστική παράταξη, μεταξύ εκείνων που ανήκουν στο λεγόμενο “Κέντρο” και των άλλων που το πολεμούν. Είναι φυσικό όμως σε έναν πολιτικόν ανταγωνισμό, το κάθε κόμμα που βλέπει να μην εφαρμόζεται εκείνο που θεωρεί ως την ορθή μέθοδο, να ασκή πολεμική εναντίον εκείνου που υποστηρίζει την εσφαλμένη. Αφύσικο και επιζήμιο όμως είναι να παρουσιάζεται η διαφωνία αλλιώτικη από ό,τι είναι και να παίρνη στα λόγια μιαν έκταση που δεν έχει στα πράγματα». (|> Κ. Τσάτσου, «Ελληνική Πορεία», σελ. 183, εκδόσεις «ΕΣΤΙΑ»).

✔️ Στις εκλογές του 1952 (Νοέμβρης), που έγιναν με το πλειοψηφικό σύστημα, νίκησε ο Παπάγος. Μέχρι τότε βρισκόταν στην κυβέρνηση το «Κέντρο», με πρωθυπουργό τον στρατηγό Πλαστήρα. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη, επί κυβέρνησης Πλαστήρα (Μάρτης 1952), ενώ το «Κέντρο» υπερψήφισε στη Βουλή το πλειοψηφικό σύστημα, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα εξεβίαζε τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ και της ΕΔΑ.

✔️ Από τις εικόνες της εκτέλεσης του Μπελογιάννη δεν έλειψε ποτέ η προβολή του στρατοδίκη Γ. Παπαδόπουλου (του αρχιδικτάτορα), δηλαδή της «Δεξιάς». Όμως έλειπε πάντα η εικόνα του Πλαστήρα, δηλαδή του «Κέντρου», αν και αυτός ήταν ο πρωθυπουργός! Στο μεταξύ, η δικαιολόγηση της στάσης του ήταν …απλή: Δεν ήθελε, αλλά του το επέβαλαν οι ΗΠΑ και η «Δεξιά»! Έτσι συμβαίνει πάντα: Η μεν «Δεξιά» και θέλει και κάνει αυτό που θέλει. Το δε «Κέντρο» (το ΠΑΣΟΚ παλιότερα και ο Συριζα σήμερα) δε θέλει, αλλά τι να κάνει; Κάνει ό,τι και η «Δεξιά», γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά!!

✔️ Ψηφίστε, λοιπόν, Σύριζα την «3η φορά αριστερά», που «δε θέλει», αλλά..

✔️ σίγουρα «μπορεί» να σας σκάψει (πάλι) το λάκκο!

Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν τα αστικά κόμματα έχουν μεταξύ τους διαφορές- αυτές σε επίπεδο διαχείρισης υπάρχουν, αν και τελευταία συγκλίνουν σε σημείο να έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Το θέμα είναι, ότι πρόκειται για αστικά κόμματα που ο χαρακτήρας τους δεν καθορίζεται από την κοινωνική ένταξη των ψηφοφόρων τους, αλλά από τα συμφέροντα που εκπροσωπούν, το πρόγραμμα και την πρακτική τους, στοχεύοντας στην υποταγή και ενσωμάτωση της εργατική τάξης, της αγροτιάς, των μεσαίων στρωμάτων, της διανόησης κλπ. 

🚩 Το θέμα είναι, οι λαϊκές μάζες, που τ’ ακολουθούν, να αποβάλουν τις αυταπάτες και να συσπειρωθούν με τους κομμουνιστές, με το ΚΚΕ

✔️ Έχει προβληθεί και η άποψη ότι η κυβέρνηση της ΕΠΕΚ και των Φιλελευθέρων, με πρωθυπουργό τον Ν. Πλαστήρα, ήταν μια κυβέρνηση ανίσχυρη. Μια κυβέρνηση, που «ήθελε» να πραγματοποιήσει φιλολαϊκό έργο, αλλά «δεν την άφηναν». Ότι, επειδή ο έλεγχος και η πραγματική εξουσία βρίσκονταν στα χέρια των Ανακτόρων, του ΙΔΕΑ και της «Δεξιάς», η κυβέρνηση του «Κέντρου» δεν μπορούσε να εφαρμόσει το φιλολαϊκό της πρόγραμμα. Και ότι, ενώ εξήγγειλε μέτρα φιλολαϊκά, συνάντησε μεγάλες αντιδράσεις, με αποτέλεσμα να υπονομευτεί και να χάσει τελικά την κυβερνητική εξουσία. 

Τέτοιες απόψεις –δυστυχώς, εκφράστηκαν και μέσα στις γραμμές του ΚΚΕ (και φυσικά -κατά μείζονα λόγο της ΕΔΑ). Πρακτική έκφραση αυτής της αντίληψης ήταν, ότι το ΚΚΕ και η Αριστερά θα έπρεπε να στηρίξουν την πολιτική του Πλαστήρα και να προσαρμοστούν αποκλειστικά στην αξιοποίηση των νόμιμων δυνατοτήτων, εγκαταλείποντας τους παράνομους μηχανισμούς και άλλες αδιέξοδες λογικές, που εξ αντικειμένου υπονόμευαν την κυβέρνηση Πλαστήρα και ζημίωναν τη δημοκρατική εξέλιξη και την Αριστερά!… Αυτές οι απόψεις έγιναν πιο έντονες μετά τις βουλευτικές εκλογές του Μάρτη 1950 και ιδίως μετά την ίδρυση της ΕΔΑ, την 1η Αυγούστου 1951.

Το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν είχε μπορέσει να βγάλει σωστά και ολοκληρωμένα συμπεράσματα από την πείρα της ταξικής πάλης κατά τη δεκαετία του 1940, παρά τις σημαντικές αλλά δίχως αποτέλεσμα προσπάθειες που έκανε στα χρόνια 1949-1953, είχε αφήσει κενό στη διαμόρφωση της στρατηγικής του, το οποίο κάλυπταν «ποικίλες» άλλες εκδοχές… Στο έδαφός τους κατακεραυνώθηκε ως σεχταριστικό και το σύνθημα «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»

✔️ Προβάλλεται επίσης η άποψη, ότι οι ΗΠΑ δεν ήθελαν τον Πλαστήρα και προτιμούσαν τον Παπάγο. Ο στρατηγός Βαν Φλιτ φεύγοντας από την Ελλάδα (Ιούλης 1950) έστειλε μια επιστολή στο βασιλιά Παύλο, στην οποία μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής: «Εφόσον φοβόμαστε γενικό πόλεμο, εξαιτίας της Κορέας, η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου ασφαλής με την παρούσα κυβέρνηση Πλαστήρα. Σε περίπτωση διεθνών περιπλοκών η κυβέρνηση αυτή θα αποτελέσει ουσιαστικά μια πέμπτη φάλαγγα του εχθρού. Οι ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας έχουν αρχίσει ραγδαίως να αποσυντίθενται. Τέλος, νομίζω ότι την κατάσταση θα έσωζε μόνο μια κυβέρνηση υπό τον στρατάρχη Παπάγο…» («ΑΥΓΗ» 12/4/1998).

Δε θα σταθούμε στις σκόπιμες, κατά τη γνώμη μας, υπερβολές του Αμερικανού στρατηγού περί αποσύνθεσης (!) και πέμπτης φάλαγγας (!). Πρόκειται για την ίδια τακτική που κάθε μη βασιλόφρονα τον ονομάτιζε κομμουνιστή, προκειμένου να διευρύνει την εμβέλεια της τρομοκρατικής πολιτικής της, με την προβολή του κομμουνιστικού «μπαμπούλα» και να δικαιολογήσει κάθε αντιδημοκρατικό μέτρο χτυπήματος του λαϊκού κινήματος. Μπορούμε, ίσως, να σκεφτούμε το ζήτημα από μια άλλη σκοπιά.

Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 14 χρόνια μέχρι το δικομματικό σύστημα να σταθεροποιηθεί πλήρως. Τότε, όμως, ο χώρος του «Κέντρου» ήταν πολυδιασπασμένος, όπως και ο χώρος της «Δεξιάς». Οι προσωρινές συμμαχίες των διαφόρων τμημάτων τους διαδέχονταν η μία την άλλη, εν μέσω συγκρούσεων των κέντρων εξουσίας. Είναι χαρακτηριστικό – και από αυτή την άποψη – το στρατιωτικό κίνημα που επιχειρήθηκε – αλλά τελικά ματαιώθηκε – τη νύχτα της 30 προς 31 Μαΐου 1951, με πρωταγωνιστή τον ΙΔΕΑ, ο οποίος είχε το πάνω χέρι μέσα στο στρατό και επηρέαζε τις πολιτικές εξελίξεις. 

✔️ Χαρακτηριστική, από την ίδια άποψη, είναι και η «σύγκρουση» που ξέσπασε εκείνο τον καιρό, ανάμεσα στο Παλάτι και στον Παπάγο. Αν και το κόμμα που ηγείτο ο Αλ. Παπάγος ήρθε πρώτο στις εκλογές του 1951, με ποσοστό 36,5% ο σχηματισμός κυβέρνησης ανατέθηκε στους Πλαστήρα-Βενιζέλο! Το Παλάτι αρνήθηκε να δεχτεί το αίτημα του στρατάρχη για διεξαγωγή νέων εκλογών με το πλειοψηφικό σύστημα, ενώ ο Παπάγος αρνήθηκε να συμπράξει με την ΕΠΕΚ (Πλαστήρας) και τους «Φιλελεύθερους» (Σοφ. Βενιζέλος), όπως ζητούσε το Παλάτι. Απ’ την άλλη, στις εκλογές του 1952 ο Γ. Παπανδρέου και άλλοι παράγοντες του «Κέντρου» (Τσουδερός, Μαλλιάκας, Λύχνος, Μερκούρης κά.) πήγαν στους συνδυασμούς του Παπάγου.

Αν, λοιπόν, ο Βαν Φλιτ έγραφε στον Παύλο για τον Πλαστήρα, τα όσα παραπάνω αναφέρθηκαν, τι να πούμε για τον Αμερικανό πρέσβυ στην Αθήνα, Γκραίηντυ, που ήρθε σε σύγκρουση ακόμη και με τα Ανάκτορα, προκειμένου να υποστηριχτεί για την πρωθυπουργία ο Πλαστήρας, και που δήλωνε για τον Ν. Πλαστήρα στο «ΒΗΜΑ» την 22α Απριλίου 1950: «Μου έκαμεν εντύπωσιν η ενεργητικότης του πρωθυπουργού και των συνεργατών του, η εκ μέρους των κατανόησις των ελληνικών προβλημάτων και η απόφασίς των να προχωρήσουν εις το έργον της ανασυγκροτήσεως. Ιδιαιτέραν εντύπωσιν μου επροξένησεν η εκ μέρους των Ελλήνων επισήμων κατανόησις του πνεύματος και των αρχών επί των οποίων βασίζεται η αμερικανική πολιτική βοηθείας, ως και η ισχυρά απόφασίς των να λάβουν τα αναγκαία μέτρα διά να καταστήσουν αποδοτικήν την βοήθεια»

 

✔️ Η κυβέρνηση Πλαστήρα απέρριψε το αίτημα της γενικής αμνηστίας. Ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας στη Βουλή (ο Πλαστήρας απουσίαζε στο Παρίσι), είπε: «… μόνον υπό μίαν θεωρητικήν προϋπόθεσιν θα ήτο ωφέλιμος και ενδεδειγμένη η γενική αμνηστία, εάν υπήρχε παγκόσμιος κατευνασμός, εάν η Κομινφόρμ εγκατέλειπε την επίθεσιν, εάν το κομμουνιστικό κόμμα έπαυε να είναι Πέμπτη Φάλαγξ και Τμήμα του Διεθνούς Επαναστατικού Στρατού. Αλλά αυτή η προϋπόθεσις, εάν αποτελεί ευχήν όλων των ανθρώπων, δεν αποτελεί δυστυχώς και πραγματικότητα».

---

«Παπανδρέα παπατζή χίτης ήσουνα κι εσύ»

Αυτό φώναζε ο αδούλωτος λαός της Αθήνας το Δεκ του 44 στον Γεώργιο Παπανδρέου, όταν σαν Πρωθυπουργός -υπηρέτης του Σκόμπυ και των Άγγλων ιμπεριαλιστών, πήρε ενεργό μέρος στο έγκλημα του μακελέματος του λαού μας.

Τα μνημεία υποκρισίας του άπειρα από το «πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν» που εκστόμισε στην απελευθερωμένη Αθήνα, συνέχεια εκείνων της αλήστου μνήμης Μαυρογιαλούρων προκατόχων του – Θα σας φτιάξουμε γεφύρια! …«Μα, δεν έχουμε ποτάμια» Θα σας φτιάξουμε και ποτάμια! Θα σας χτίσουμε σχολεία!, στους πύρινους λόγους κατά «του συρφετού των αλητών του ΚΚΕ» (κατά σύμπτωση από το ίδιο βήμα, με διαφορά λίγων χρόνων), από την ένταξη στο κόμμα του Παπάγου, το 1952 για να μη μείνει εκτός Βουλής στην αποδοχή του κλίματος «βίας και νοθείας» του ’61 εκτιμώντας ότι θα τον ευνοούσε εκλογικά, …εμπνευστής του «διμέτωπου» στη συνέχεια (που ουσιαστικά υπήρξε «μονομέτωπος» κατά του λαϊκού κινήματος), που παρέδωσε την κυβερνητική εξουσία στο Παλάτι, το 1965, με τα τραγικά επακόλουθα (χούντα κλπ)

✔️ Ο εμφύλιος έχει τελειώσει πριν τρία, σχεδόν, χρόνια και «ο γέρων», τα ‘χει βάλλει με την κυβέρνηση Πλαστήρα – εκείνης της εποχής – ζητώντας περισσότερο αίμα, με τη μεταβάπτιση των κομμουνιστών σε… κατασκόπους! Το αναίσχυντο, εγκληματικό… αίτημα, διατυπώνεται σε πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» την 1/6/1952, καθώς ο… γέρων, εξακολουθητικά συνέπλεε – με την «επάρατον» – στην αντικομμουνιστική δράση, που στοίχισε τόσα στο λαό και στον τόπο μας.

«Ερωτώμεν την κυβέρνησιν (Νικολάου Πλαστήρα): Είχεν αναγγείλει ότι, μετά την πρώτην δίκην του Μπελογιάννη θα επηκολούθει δίκη της δευτέρας σειράς των κατασκόπων; Εχουν παρέλθει ήδη τρεις μήνες και η νέα δίκη δεν έγινε. Διατί; Η κυβέρνησις δεν απαντά. Και είμεθα ηναγκασμένοι!! να απαντήσωμεν ημείς διά λογαριασμόν της. Δεν έγινε η νέα δίκη των κατασκόπων διότι η κυβέρνησις υφίσταται εκβιασμόν από την Πέμπτη Φάλαγγα της “συνοδοιπορίας” η οποία δρα εντός της κυβερνητικής παρατάξεως (…) «Ερωτώμεν πάλιν: Είχεν αναγγείλει η κυβέρνησις ότι εκ των αρχείων της κρύπτης του Βαβούδη διεπιστώθη η συνενοχή της ΕΔΑ εις την κατασκοπείαν (!!) Και ότι απεφάσισεν τη διάλυσίν της (…) Και όμως η διάλυσις της ΕΔΑ δεν έγινε. Διατί; Διότι η κυβέρνησις υπέστη τον εκβιασμόν της Πέμπτης Φάλαγγος…» (κλπ)

✔️ Το σύνθημα “τι Πλαστήρας, τι Παπάγος“, είναι πλέον ιστορικά δικαιωμένο.

Ν Ζαχαριάδης Τι Παπάγος – Τι Πλαστήρας – για μια πραγματική δημοκρατική αλλαγή

Ομιλία στο ΡΣ. “Ελεύθερη Ελλάδα”, στις 14 Νοέμβρη 1952 & Δημοσίευμα, στο περιοδικό Νέος Κόσμος, επίσημο θεωρητικό και πολιτικό όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ

---

Με πληροφορίες από |> Ριζοσπάστη, |> ΚΟΜΕΠ & |> (Σπ. Λιναρδάτου) “Από τον Εμφύλιο στη Χούντα”, επίσης |> εδώ <|

---

 

«Εντός Εισαγωγικών!»

Συνήθως κάθε τέσσερα χρόνια, τελευταία συμβαίνει κάθε τρεις και λίγο, η Δημοκρατία μας καλεί τους Πολίτες να προσέλθουν στις Κάλπες. Για να εκφραστεί η Βούληση του Κυρίαρχου Λαού και να εκλέξει τους Ηγέτες του.

Για να λέμε την αλήθεια και να είμαστε ακριβείς, με τις πολύτιμες αυτές έννοιες της γλώσσας μας αναγκαζόμαστε να τις κλείσουμε εντός εισαγωγικών. Αλλιώς δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Και να γιατί:

α. Η «Δημοκρατία» μας χρειάζεται εισαγωγικά, γιατί έχει ξεπέσει σε τέτοιο βαθμό, που μόνο κουρελάκια από τον διάσημο χιτώνα της διακρίνουμε στην καθημερινότητά μας.

β. Η έννοια «Πολίτης» χρειάζεται διπλά εισαγωγικά, γιατί οι σημερινοί ψηφοφόροι απέχουν σταδίους εβδομήκοντα από τις ιδιότητες της πολύπλοκης αυτής έννοιας.

γ. Η Αρχαία Ψηφοδόχος, λες και το 'ξερε, μετονομάστηκε σε «Κάλπη», γιατί μόνο τη γνήσια «Βούληση» του Λαού δεν εκφράζει.

δ. Ο «Κυρίαρχος Λαός» θέλει πολλά εισαγωγικά, γιατί ο λαός δεν υπήρξε ποτέ κυρίαρχος. Η έννοια αυτή έχει ποδοπατηθεί ανηλεώς και κάθε φορά που εκστομίζεται από τα χείλη των ασεβών, προκαλεί μόνο θυμηδία.

ε. Οι «Ηγέτες», που βγαίνουν από την «κάλπη», χρειάζονται πολλά εισαγωγικά, γιατί ποτέ δεν εργάστηκαν για το καλό του λαού, όπως αφελώς ελπίζουν οι ψηφοφόροι αλλά, κατά κανόνα, υπηρετούν ξένα οργανωμένα συμφέροντα.

Πρώτο αποτέλεσμα:

Η «Ελευθερία» μας, η «Αξιοπρέπειά» μας, η «Ωραία Πατρίδα» μας, τα «Παιδιά» μας και το «Μέλλον» τους, η «Πολύτιμη και μοναδική μας Ζωή», η «Ύπαρξή» μας ολόκληρη, είναι φυλακισμένη μέσα σ' αυτά τα απαίσια εισαγωγικά.

• Αφού δεν είναι μια ανθρώπινη ζωή, αλλά ένας αγώνας επιβίωσης.
• Δηλαδή είναι μια Ζωή Ζωώδης!

Δεύτερο αποτέλεσμα:

• Πέντε εκατομμύρια εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι αδιαφορούν. Ιδιωτεύουν!
• Δεν ασκούν το «εκλογικό τους δικαίωμα».
• Δεν εκτελούν «το Ιερό τους Καθήκον».
• Αυτή η Ιδιωτεία των ψηφοφόρων συνιστά βαρύ έγκλημα κατά του δημοσίου συμφέροντος. Στρέφεται ευθέως κατά της πόλης. Και πρέπει να επισύρει βαριά τιμωρία. Αντ' αυτού, θεωρείται κάτι το αυτονόητο και απλό και από Βαρύ Έγκλημα κατά των Ομοίων, εξέπεσε σε μια παραξενιά, μια γραφικότητα.
• Και βέβαια, οι «Ηγέτες» που εκλέγουμε, άλλο που δεν θέλουν! Τρίβουν τα χέρια τους. Όσο περισσότεροι ψηφοφόροι πνίγονται στον ωκεανό της αδιαφορίας, τόσο πιο εύκολα χειραγωγείται το σύνολο του Λαού. Άλλωστε, όλα τα όπλα της χειραγώγησης είναι στα χέρια τους. Η εξαθλίωση της «Παιδείας» και της «Υγείας», η «Τηλεόραση» με την υποκουλτούρα, που βομβαρδίζει καθημερινά τα σπίτια μας, το «γήπεδο» και ο «τζόγος», που έχουν αλώσει σε εικοσιτετράωρη βάση το μυαλό των ανθρώπων, τα ναρκωτικά, η πορνεία και, το χειρότερο, η κατατρομοκράτηση του λαού, με την ανεργία και τη φτώχεια.
• Έτσι, με τη δύναμη που εμείς οι ίδιοι τους δίνουμε, εισπράττουν αυτοί, μόνιμα, σταθερά και ανεμπόδιστα, το βαρύ φόρο αίματος, που πληρώνει η φτωχολογιά στην πλουτοκρατία.

Και ο χορός καλά κρατεί!

Τρίτο αποτέλεσμα, χειρότερο από τ' άλλα:

Τα συντηρητικά κόμματα του δικομματισμού και τα διάφορα μορφώματα της άκρας δεξιάς, τα συντηρεί και τα στηρίζει με την ψήφο του το πιο τρομοκρατημένο και φτωχό κομμάτι των ψηφοφόρων.

Σε μόνιμη βάση.

Και το Παλάτι. Από κει άρμεγε τη δύναμή του. Ένα 15%, όπως το υπολογίζαμε παλιά.

Δεν υπήρξε διακονιάρης, άστεγος και ρημαγμένος, που να μην τραγούδησε «Του αϊτού το γιο» και να μη φώναξε το «Ελιά, ελιά και Κώτσο Βασιλιά!».

Μετά τις εκλογές του περασμένου μήνα, οι οθόνες των τηλεοράσεων γέμισαν από σοφούς, που βάλθηκαν να μας ενημερώσουν και να μας εξηγήσουν τα μυστήρια των αριθμών. Καθηγητές των πανεπιστημίων μας, εκλογολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, δημοσιολόγοι, ιστορικοί ερευνητές και κάθε είδους αναλυτές των καναλιών, κατανάλωσαν τη φαιά τους ουσία για να μας μάθουν πώς μετακινήθηκε το 3,5% από δω και πήγε πιο πέρα, πώς το 0,02% έφυγε από τη μία γωνία και μετακόμισε στην άλλη, πώς το «παλαιό ΠΑΣΟΚ» μπήκε σφήνα ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, πώς το 17% των νέων ψηφοφόρων ζήτησε καταφύγιο στη Χρυσή Αυγή, ενώ το 30% κατέφυγε στη Νέα Δημοκρατία και πώς διάφορα ανυπόστατα πρόσωπα αλλάξανε δύο και τρία κόμματα, μέσα σε μια νύχτα... και άλλα και άλλα!

Θυμήθηκα εκείνους τους κομπογιαννίτες γυρολόγους, που «γιάτρευαν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» με το «Φιδάκι το Διαμαντή».

Τόσα μυαλά, τόσες σπουδές, τόσοι έξυπνοι άνθρωποι βάλανε γάζες και τσιρότα πάνω στις πληγές μας, τις σκεπάσανε να σταματήσει το αίμα και δεν έκανε κανείς έτσι, να βάλει το νυστέρι λίγο πιο βαθιά και να βγάλει στη φόρα την αρρώστια που προκαλεί αυτές τις πληγές.

Να μας μιλήσει για την ποιότητα των ψηφοφόρων που κρύβονται κάτω από τα ποσοστά.

Τι ποιότητας άνθρωποι κρύβονται κάτω από τους αριθμούς;

Πρόκειται για ΠΟΛΙΤΕΣ;

Οι αριθμοί αυτοί εκφράζουν την Ελεύθερη Βούληση Πολιτών;

Οι καλοί αυτοί άνθρωποι φαίνεται να 'ναι απολύτως σίγουροι ότι οι έννοιες αυτές δεν χρειάζονται εισαγωγικά. Δείχνουν απολύτως σίγουροι ότι η «δημοκρατία» μας είναι η αληθινή δημοκρατία. Και φαίνεται να θεωρούν αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι ψηφίζοντας οι ψηφοφόροι, εκφράζουν την αληθινή Λαϊκή τους Κυριαρχία.

Αλλά, ας αφήσουμε αυτούς! Τη δουλειά τους κάνουνε.

Υπάρχουμε όμως και εμείς!

Υπάρχει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, καθαρό και ξάστερο, χωρίς εισαγωγικά.

• Υπάρχουν οι Κομμουνιστές, χωρίς εισαγωγικά.
• Υπάρχουμε εμείς, που γνοιαζόμαστε και δεν αδιαφορούμε!
• Εμείς που πονάμε τον τόπο μας και τα κοινά μας προβλήματα.
• Εμείς που γνοιαζόμαστε για όλους.
• Κανένας άνθρωπος δεν περισσεύει για μας.
• Εμείς γνοιαζόμαστε για τους ναρκωμένους, για τους ανασφαλείς και για τους τρομοκρατημένους που κρύβονται στα σπίτια τους και ιδιωτεύουν.
• Για τους κουρασμένους που είναι έτοιμοι να συμβιβαστούν και να ξεπουλήσουν τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί.
• Για τους πεινασμένους που τους κατάντησαν δούλους και ξερογλείφονται γύρω από το τραπέζι του εξουσιαστή, περιμένοντας να τους πετάξει κανένα κατοστάρικο σύνταξη ή κανένα κόκαλο και να τ' αρπάξουνε στον αέρα.
• Είμαστε και εμείς εδώ.
• Και είμαστε πολλοί. Πάρα πολλοί. Εμείς δεν μετριόμαστε με τους αριθμούς. Εμάς δεν μας χωράνε τα ποσοστά.
• Εμείς μετριόμαστε με την αγανάκτηση που λάμπει στα μάτια σας. Τρεφόμαστε από τις πιο βαθιές σας επιθυμίες και από τα όνειρά σας, που δεν σας αφήνουν να πραγματοποιήσετε.
• Εμείς παίρνουμε δύναμη από την αγωνία σας, να φτιάξετε μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά σας.
• Εμάς μας ατσαλώνει η βεβαιότητα ότι μαζί σας μπορούμε να φτιάξουμε την ανθρώπινη κοινωνία που μας αξίζει.
• Ελάτε μαζί μας. Είναι η μόνη σωστή απόφαση.

Μόνο αν κάνετε αυτό το θαρραλέο βήμα, θα λυθούν όλα τα προβλήματα και θα βγούμε απ' όλα τα αδιέξοδα.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ

ΚΑΤΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ …ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ

 

«Το debate θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, αν ο κ. Τσίπρας είχε παραμείνει στην αρχική συμφωνία των κομμάτων για την 1η Ιούλη, την οποία ο ίδιος ακύρωσε επικαλούμενος λόγους "κόπωσης" και την οποία ο ίδιος επανέφερε ξαφνικά μετά από 3 ημέρες, παρά το γεγονός ότι η δυσκολία εξεύρεσης νέας κοινής ημερομηνίας είχε διαφανεί ήδη από την προηγούμενη Παρασκευή.

Είναι γνωστό στα μέλη της Διακομματικής Επιτροπής ότι το ΚΚΕ άλλαξε δύο φορές το πρόγραμμα κεντρικών συγκεντρώσεών του, για να βρεθούν οι ημερομηνίες και να διευκολυνθεί η πραγματοποίηση του debate. Θεωρούμε την προεκλογική δραστηριότητα του ΚΚΕ πολύ σοβαρή υπόθεση για να εξαρτάται απ' τα καπρίτσια και τους τακτικισμούς του κ. Τσίπρα, που όπως αποδεικνύει η πορεία των γεγονότων και η πολιτική εκμετάλλευση που γίνεται, μάλλον συνειδητά μεθόδευσε ο ίδιος αυτή την εξέλιξη».

Να σημειωθεί ότι νωρίτερα, ο Αλέξης Τίπρας σε ανάρτησή του στο «Twitter» έγραψε πως «αρχικά πίστευα ότι μόνο ο κ. Μητσοτάκης θέλει να αποφύγει, σαν το διάολο το λιβάνι, το ντιμπέιτ των δύο. Σήμερα φάνηκε ότι και το ΚΙΝΑΛ, ακόμη -παραδόξως- και το ΚΚΕ έψαχναν εναγωνίως αφορμή να αποφύγουν και το ντιμπέιτ των πέντε». 

Πρόσθεσε ότι «ακόμη και όταν αποδέχτηκα να έρθω στο στούντιο απευθείας από το αεροπλάνο, βρήκαν πρόσχημα άρνησης. Σε συνεννόηση μεταξύ τους προφανώς, ώστε να μοιράζονται την ευθύνη και όλοι μαζί να τη ρίχνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Κρίμα για τη δημοκρατία, κρίμα για την ενημέρωση των πολιτών».

ΠΗΓΗ: https://www.902.gr/eidisi/ekloges/194793/sholio-gia-ti-dilosi-toy-al-tsipra-shetika-me-debate

«Οι αξίες των Ελλήνων» (Πρώτες σκέψεις)

Από Αλέκος Χατζηκώστας

Σε σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε στην «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»  (Η έρευνα έγινε από το ΕΚΚΕ σε συνεργασία με την διαΝΕΟσις στην Ελλάδα την περίοδο  Σεπτέμβρη – Οκτώβρη 2017) είχε ενδιαφέροντα ευρήματα που όμως δεν έγιναν αντικείμενο συζήτησης και κυρίως προβληματισμού. Και όμως θα έδιναν απαντήσεις και σε εκλογικές συμπεριφορές τόσο στις ευρωεκλογές που προηγήθηκαν όσο και στις βουλευτικές που ακολουθούν.
Ανάμεσα στα ευρήματα διαβάζουμε:
–          Το 77% πιστεύει ότι « ο ανταγωνισμός είναι καλός για τους ανθρώπους»
–          Το 43% πιστεύει ότι «χρειαζόμαστε μεγαλύτερες εισοδηματικές διαφορές ως κέντρο ατομικής προσπάθειας»
Και άλλα ευρήματα είναι – δυστυχώς- παρόμοιας κατεύθυνσης.
Ορισμένες σκέψεις
1.      Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν τα λόγια του Κ. Μαρξ  και Φ. Ενγκελς στη «Γερμανική Ιδεολογία»: «Οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης είναι σε κάθε εποχή είναι κυρίαρχες ιδέες. Με άλλα λόγια, η τάξη που είναι κυρίαρχη υλική πνευματική δύναμη της κοινωνίας, είναι ταυτόχρονα η κυρίαρχη πνευματική δύναμη της δύναμη. Η τάξη που έχει στη διάθεση της τα μέσα της υλικής παραγωγής διαθέτει ταυτόχρονα τα μέσα πνευματικής παραγωγής, έτσι ώστε μιλώντας γενικά, οι ιδέες αυτών που δεν έχουν τα μέσα της πνευματικής παραγωγής υποτάσσονται σ’ αυτά. Οι κυρίαρχες ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από την ιδεατή έκφραση των κυρίαρχων υλικών σχέσεων, είναι οι κυρίαρχες υλικές σχέσεις που συλλαμβάνονται σαν ιδέες, άρα είναι η έκφραση των σχέσεων που κάνουν μια τάξη κυρίαρχη, επομένως οι ιδέες της κυριαρχίας της…».
2.      Τα ευρήματα δείχνουν – έστω και «φωτογραφικά» – τις συνέπειες της σφοδρής καπιταλιστικής κρίσης που σάρωσε και τη χώρα μας σε επίπεδο κοινωνικής συνείδησης. Αποδεικνύουν δηλαδή ότι αυτή επιδρά αντιφατικά δημιουργώντας δυνατότητες αλλά και πρόσθετες δυσκολίες στα μυαλά των ανθρώπων. Εδώ κυριαρχούν προφανώς οι δυσκολίες στην «ανάπτυξη» σε ταξική κατεύθυνση της κοινωνικής συνείδησης των λαϊκών μαζών.
3.      Τα ευρήματα καταγράφουν την «υποχώρηση» των προοδευτικών ιδεών, ως συνέπεια της υποχώρησης του λαϊκού κινήματος και ευρύτερα σε παγκόσμιο επίπεδο του κομμουνιστικού κινήματος, μετά και τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Δείχνουν ανάγλυφα αυτό που έστω και «αδόκιμα» χαρακτηρίζεται ως «συντηρητική αναδίπλωση της ελληνικής κοινωνίας»
4.      Δείχνουν , έστω και όχι ολοκληρωμένα, τη «ζημιά» που έκανε η «κυβερνώσα αριστερά» και στις συνειδήσεις των λαϊκών στρωμάτων με τη συκοφάντηση ουσιαστικά αξιών όπως η συλλογικότητα, αλληλεγγύη, οργανωμένη πάλη κ.α
5.      Η κατάσταση φυσικά δεν θα πρέπει να σημαίνει, από όσους και όσες παλεύουν για τη ριζική αλλαγή της κοινωνίας, αναδίπλωση, υποχώρηση, απογοήτευση, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Καλή μελέτη της κοινωνικής πραγματικότητας , «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» δουλειά επίμονη και κοπιαστική, μέσα στο λαό (για την  ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος), προβολή ολόπλευρα των αξιών –ιδανικών , θέσεων και προγράμματος για τη δυνατότητα- ρεαλιστικότητα ενός άλλου δρόμου για το λαό και τον τόπο, αυτό της σοσιαλιστικής κοινωνίας Η πορεία της ανθρωπότητας- παρά τα ιστορικά ζικ- ζακ ή πισωγυρίσματα δεν μπορεί να έχει στις σημαίες της «ο θάνατος σου η ζωή μου» αλλά «ένας για όλους, όλοι για έναν». Ο σκληρός- αδυσώπητης ανταγωνισμός των καπιταλιστικών ομίλων δεν μπορεί να είναι «πρότυπο» για τα λαό, αλλά ένα ακόμη δείγμα ότι ο καπιταλισμός δεν ανθρωπεύει, δεν θεραπεύεται γι’αυτό και θα πρέπει να ανατραπεί!