Η δημοκρατία και η δικτατορία στην επιχείρηση

 Η δημοκρατία και η δικτατορία στην επιχείρηση

Τώρα γιατί μου ζαλίζουν τον άγιο κάποιοι με τις αστικές αντιλήψεις τους για τις δικτατορίες και τις δημοκρατίες όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και στην επιχείρηση, όπου δήθεν στον καπιταλισμό ο εργάτης επιλέγει δημοκρατικά και ελεύθερα όποιον καπιταλιστή θέλει (χάγιεκ) ενώ στον σοσιαλισμό όλες οι επιχειρήσεις έχουν έναν ιδιοκτήτη (την κοινωνία), δεν καταλαβαίνω.

Λέτε να καταλάβουν οι αστοί και οι οπαδοί τους, τι εννοούν οι εργάτες; Άντε να τους… ξαναμπερδέψουμε για να δούμε τι κατάλαβαν.

Στη δικτατορία του κεφαλαίου ο ιδιοκτήτης (μέτοχος, μέτοχοι) της μεγάλης καπιταλιστικής επιχείρησης είναι το ανώτατο όργανο της επιχείρησης, αποφασίζει μόνος του (κόντρα και σε ανταγωνισμό με όλους) ποιόν διευθύνοντα σύμβουλο θα προσλάβει για να του φέρει κέρδη, ποιους εργάτες θα προσλάβει και απολύει κατά βούληση όποιον δεν του φέρνει κέρδος, ενώ όλο το προϊόν της εργασίας των εργαζομένων του ανήκει ολοκληρωτικά και απαγορεύεται στους εργάτες να το ιδιοποιηθούν αλλιώς θα πάνε φυλακή.

Στη δικτατορία του Προλεταριάτου οι εργάτες που είναι, μαζί με την κοινωνία, ιδιοκτήτες της μεγάλης κοινωνικοποιημένης επιχείρησης, έχουν  ως ανώτατο όργανο της επιχείρησης τη Γενική Συνέλευση, σχεδιάζουν και ψηφίζουν τα πλάνα (σε συνδυασμό με τα πλάνα της κοινωνίας), εκλέγουν τον πρόεδρο και το ΔΣ της επιχείρησης για να διευθύνουν την εταιρεία και αποφασίζουν  με εκλογές ή διαγωνισμό ποιόν διευθύνοντα σύμβουλο θα προσλάβουν για εκτελέσει το πλάνο και τους στόχους ένας των οποίων είναι και το «κέρδος και απολύουν κατά βούληση όποιον πρόεδρο, ΔΣ και διευθύνοντα  σύμβουλο παρεκκλίνει των αποφάσεων της ΓΣ , ενώ όλο το προϊόν της εργασίας των εργαζομένων ανήκει ολοκληρωτικά στους ίδιους και στην κοινωνία και απαγορεύεται σε ιδιώτες να το ιδιοποιηθούν αλλιώς θα πάνε φυλακή.

Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει πού η δικτατορία είναι στο περιεχόμενο δημοκρατία και που η δικτατορία είναι ωμή δικτατορία, ας ψάξει να βρει που η ελευθερία του καπιταλισμού είναι ελευθερία για τους καπιταλιστές και δικτατορία για τους εργαζομένους και που η απελευθέρωση από τον καπιταλισμό (στον σοσιαλισμό) είναι ελευθερία για τους εργαζόμενους και δικτατορία για τους καπιταλιστές.

Κι επειδή ξέρω τις γνωστές αντικομουνιστικές ρετσέτες για το πως εφαρμόστηκε στο σοσιαλισμό η δικτατορία του προλεταριάτου γενικά και στην επιχείρηση ειδικά, αντί να αρχίσουν τα γνωστά, τουλάχιστον αν τολμάνε ας διαψεύσουν μόνο αυτό που γράφω για τον καπιταλισμό. Αν δεν μπορούν, και να μη συμφωνούν μαζί μου, έκαναν το πρώτο βήμα  για να ανοίξουν διάλογο για την ανατροπή του και την εγκαθίδρυση άλλου συστήματος και το ποιο, πως θα είναι αυτό, με τον όρο ότι καταργεί ολοκληρωτικά την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και δεν επαναφέρει από την πίσω πόρτα τον καπιταλισμό με… «ανθρώπινο πρόσωπο» που τόσο μας προτείνουν παλιοί και νεόκοποι σοσιαλιστές και αριστερίζοντες. Τουλάχιστον θα ξεκολλήσουν από τα γνωστά  στερεότυπα.

   «Ελλάς· πυρ! Ελλήνων· πυρ! Χριστιανών· πυρ! Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;»

Από Οικοδόμος 

Επιμέλεια: Οικοδόμος //

Στις 28 Μάρτη του 1969 ο Γιώργος Σεφέρης με μαγνητοφωνημένο μήνυμά του που στέλνει κρυφά και μεταδίδεται από την Ελληνική Υπηρεσία του BBC, εκφράζεται ανοιχτά κατά του δικτατορικού καθεστώτος της χούντας των συνταγματαρχών. Την ίδια δήλωση διένειμε στον ελληνικό και ξένο τύπο. Η ―για πρώτη φορά δημόσια― τοποθέτηση του γνωστού παγκοσμίως ποιητή (το 1963 έχει τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας) εναντίον της χούντας προκάλεσε αίσθηση.

Η Μαρώ Σεφέρη διηγείται: “Τη δήλωση κατά της δικατορίας τη σκεφτότανε από πολύ καιρό. Όταν μάλιστα ήμασταν στο Πρίνστον είχε αποφασίσει να την κάνει από εκεί, αλλά μετά μετάνιωσε. “Όχι”, λέει, “δεν θα την κάνω στο εξωτερικό, θα πάω πίσω και θα την κάνω στην πατρίδα μου”. Όταν γυρίσαμε εδώ, είχε ήδη αρχίσει κάποια κίνηση κατά της χούντας με πρωτοβουλία του Γιάγκου Πεσμαζόγλου. Να συγκεντρωθούν κάποιοι λογοτέχνες και να κάνουν μια κοινή δήλωση. Ήρθε ο Πεσμαζόγλου με έναν φίλο Αμερικάνο και του ζήτησαν να κάνει τη δήλωση που θα την υπέγραφαν και οι άλλοι. Ο Γιώργος αντέδρασε. “Δεν δέχομαι”, είπε, “αν κάνω δήλωση, θα την κάνω μόνος μου”. Έτσι έγραψε το γνωστό κείμενο αναλαμβάνοντας μόνος του όλη την ευθύνη. Ο Πεσμαζόγλου βοήθησε πολύ στο να το στείλει έξω και να γίνει γνωστό. Εγώ πήρα πολλά αντίγραφα, τα έβαλα σε φακέλους και πήγα και τα μοίρασα σε όλες τις εφημερίδες εκτός από την “Εστία”. Ο Σεφέρης είχε καθήσει στου “Ζώναρς” και με περίμενε. Όταν τέλειωσα το μοίρασμα, πήγα τον βρήκα και φύγαμε αμέσως για τους Δελφούς μαζί με τον Ιταλό εκδότη Έντζο Κρέα. Όταν γυρίσαμε στην Αθήνα πολλοί φοβόνταν να μας πλησιάσουν. (…) Λίγες μέρες μετά, ήρθε στο σπίτι ένας απ’ αυτούς τους μυστικούς της χούντας με τα καπέλα και τα μαύρα γυαλιά και ρώτησε τον Σεφέρη γιατί έκανε τη δήλωση. “Άκουσε να δεις”, του λέει, “εγώ ήμουνα έξω κι όμως γύρισα στον τόπο μου κι έκανα τη δήλωση στην Ελλάδα. Δεν κρύφτηκα από κανέναν, την έστειλα σ’ όλες τις εφημερίδες, και τις ξένες και τις ελληνικές. Αν θέλετε, πιάστε με”. Εκείνος του έκανε και μερικές άλλες ερωτήσεις και σηκώθηκε κι έφυγε. Λίγο αργότερα όμως, ο Πιπινέλης μας πήρε τα διαβατήρια για να μη μπορούμε να ταξιδέψουμε κι αυτό μας έφερε πολλές δυσκολίες.”
[ΜΑΡΩ ΣΕΦΕΡΗ: “ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΦΕΡΗ” (συνομιλία με τον Α. Φωστιέρη και τον Θ. Νιάρχο, περιοδικό Η ΛΕΞΗ τ. 53, Μάρτης – Απρίλης 1986) – πηγή: λογομνήμων…]

Ο Σεφέρης συνεργαζόταν επ’ αμοιβή με το BBC από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, όταν υπηρετούσε ως σύμβουλος στην Πρεσβεία της Ελλάδας στο Λονδίνο («Η εκπομπή μου στο ραδιόφωνο πληρώθηκε 58 λίρες. Σπάνια ήμουν τόσο περήφανος για χρήματα που κέρδισα» είχε γράψει στο ημερολόγιό του). Ποιήματα του Σεφέρη ακούστηκαν πολλές φορές από τα μικρόφωνα του BBC και κατά τη διάρκεια της εφταετούς δικατορίας στην Ελλάδα.

Η δήλωση της 28 Μάρτη:
«Πάει καιρός. Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω από τα πολιτικά του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω, αυτό δε σημαίνει διόλου πως μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας.
Έτσι, από τα χρόνια εκείνα ως τώρα τελευταία έπαψα κατά κανόνα ν’ αγγίζω τέτοια θέματα. Εξάλλου τα όσα δημοσίεψα ως τις αρχές του 1967, και η κατοπινή στάση μου ―δεν έχω δημοσιέψει τίποτε στην Ελλάδα από τότε που φιμώθηκε η ελευθερία― έδειχναν, μου φαίνεται αρκετά καθαρά, τη σκέψη μου.
Μολαταύτα, μήνες τώρα αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου ολοένα πιο επιτακτικά το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας. Με όλη τη δυνατή συντομία, να τι θα έλεγα:
Κλείνουν δύο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας, και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας, στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο.
Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη, στεκάμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δεν λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτόν τον κίνδυνο.
Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μάς βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα, όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό.
Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανέναν απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να το πω: μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω.
28 Μαρτίου 1969.»
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι στίχοι του Σεφέρη, από το ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄:

Από βλακεία

Ελλάς· πυρ! Ελλήνων· πυρ! Χριστιανών· πυρ! Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;

Αθήνα, καλοκαίρι — Princeton N. J., Χριστούγεννα 1968

Βρέθηκε ο Φώτης Κουβέλης

 Βρέθηκε ο Φώτης Κουβέλης

Μετά από εξαφάνιση περίπου δύο μηνών και σωρεία ερευνών, ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, εντοπίστηκε φορώντας κόκκινη ριγέ πυτζάμα να περιφέρεται με απλανές βλέμμα στο Μέγαρο Μαξίμου.

Όταν τον πλησίασαν και του προσέφεραν κουβέρτες και ζεστό τσάι, ο Φώτης Κουβέλης φαίνονταν να μην έχει επαφή με την πραγματικότητα και ψέλλισε μόνο  ότι η λίστα μεταρρυθμίσεων του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει συγκεκριμένες προτάσεις, χωρίς υφεσιακό χαρακτήρα και εξέφρασε την εκτίμηση ότι θα υπάρξει θετικό αποτέλεσμα στο Eurogroup.

Όταν τελικά μεταφέρθηκε στους οικείους του και του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, ο Φώτης Κουβέλης εξέφρασε τη στήριξή του στον ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά τελικά ποιος νοιάζεται...

   Ο σχολικός εκφοβισμός και η αόριστη αποκήρυξη της βίας (ή του φαντάσματός της)

Από herko

Ξεκινάμε ένα αφιέρωμα στο φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας, με αναδημοσίευση από το έντυπο περιοδικό «Θέματα Παιδείας» δύο κειμένων που εξηγούν γιατί «ο όρος σχολικός εκφοβισμός έχει τη χρήση ομπρέλας».  Σήμερα ανα δημοσιεύουμε το εισαγωγικό σημείωμα της σύνταξης που συνοδεύει τα κείμενα.
Τα κείμενα πρώτη φορά αναδημοσιεύονται στο διαδίκτυο.
Στο θέμα «bullying στα σχολεία» το περιοδικό έχει ήδη αναφερθεί με ανάρτηση του συνεργάτη μας 2310
«Το anti-bullying και το ice-bucket challenge» και θα συνεχίσουμε και με άλλες παρεμβάσεις.

Ο σχολικός εκφοβισμός και η αόριστη αποκήρυξη της βίας (ή του φαντάσματός της)
 Πολύς ντόρος γίνεται τα τελευταία χρόνια για την ενδοσχολική βία και τα φαινόμενα εκφοβισμού μέσα στο σχολείο. Ο όρος «σχολικός εκφοβισμός» (ή «θυματοποίηση»), χρησιμοποιείται για να αποδώσει στα ελληνικά τον ξενικό όρο bullying, που πρωτοπαρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τον Oweus το 1994, για να περιγράψει διαφόρων ειδών ταπεινώσεις ή απειλές με στόχο την πρόκληση σωματικού ή ψυχικού πόνου που υφίστανται κάποια παιδιά ή ομάδες παιδιών από άλλα παιδιά ή άλλες ομάδες παιδιών, που θεωρούνται σωματική ή ψυχικά ισχυρότερα. Τέτοια περιστατικά διαπιστώνονται κυρίως στις μικρότερες ηλικίες (μέχρι το τέλος του Γυμνασίου) και περισσότερο μεταξύ των αγοριών παρά μεταξύ των κοριτσιών^.  μεταξύ των τελευταίων εκδηλώνονται περισσότερο λεκτικά και με κοινωνική απομόνωση του θύματος παρά με φυσική βία και απευθείας, όπως συμβαίνει συχνότερα στην περίπτωση των αγοριών. *
Όμως η επιθετικότητα που εκδηλώνουν τα παιδιά και οι έφηβοι στη συμπεριφορά τους είναι καινούργιο φαινόμενο; Αναμφισβήτητα τέτοιες συμπεριφορές, αν και δε φτάνουν ποτέ στο μέγεθος που παρουσιάζεται,  σε συνθήκες κρίσης πολλαπλασιάζονται, όμως οι αιτίες τους είναι ενδοσχολικές; Μήπως οι περιβόητες εκστρατείες που προετοιμάζει το Υπουργείο Παιδείας έχουν ιδεολογικό στόχο να προβάλουν σαν εναλλακτική μέθοδο στη βία τις αδιέξοδες διαχειριστικές λύσεις (πάντα εντός της καπιταλιστικής κοινωνίας που βασίζεται στην ταξική βία και εδραιώνει το ατομικό συμφέρον, τον ανταγωνισμό και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο) για φαινόμενα που μόνο ριζικά μπορούν να αντιμετωπιστούν; Μήπως μάλιστα έντεχνα στοχοποιούν ακριβώς τη δράση που είναι αναγκαία για την αντιμετώπισή τους χαραχτηρίζοντας βίαιες τις κινητοποιήσεις και τις όποιες αντιδράσεις στο σημερινό εκπαιδευτικό και κοινωνικό σύστημα, κατά τον ίδιο τρόπο που όλα τα μέσα του συστήματος βαφτίζουν «παρεμπόδιση», «βία» και «τρομοκρατία» τις απεργιακές φρουρές, τις καταλήψεις χώρων εργασίας, και τις διαδηλώσεις;
Αυτόν τον προβληματισμό αναπτύσσουν οι αρθρογράφοι μας, που είναι ενεργοί εκπαιδευτικοί στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. ** Και συνάδει με τις διαπιστώσεις ερευνητών παιδαγωγών και της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ότι ο όρος σχολικός εκφοβισμός έχει τη χρήση ομπρέλας για μια σειρά κοινωνικά φαινόμενα που αντιστρέφονται κι αποδίδονται στο σχολείο ή στην οικογένεια, εκδήλωση μιας γνωστής και γενικευμένης τάσης ψυχολογικοποίησης και ψυχιατρικοποίησης κοινωνικών κατά βάση φαινομένων που προβάλλει διαχειριστικές λύσεις σε “ενδοατομικό” ή στην καλύτερη περίπτωση σε “διατομικό” επίπεδο, ενοχοποιώντας μαθητές μικρής ηλικίας που δυσκολεύονται στο τωρινό εκπαιδευτικό και κοινωνικό σύστημα ή ακολουθούν αντικομφορμιστικές συμπεριφορές, και καταδικάζοντάς τους σε πολλές περιπτώσεις ως παρείσακτους ή ανεπιθύμητους.*** Κι αυτό την ίδια ώρα που η εκπαιδευτική διαδικασία γίνεται όλο και πιο απρόσωπη, με την αύξηση του αριθμού των μαθητών στην τάξη και τις συγχωνεύσεις σχολείων, με την περιθωριοποίηση του παιδαγωγικού ρόλου του εκπαιδευτικού από τυπικά προγράμματα χειραγώγησης και τη φροντιστηριοποίηση του σχολείου.

* Olweus, D. (1994). Annotation: Bullying at School: Basic Facts and Effects of a School Based Intervention Program. Journal of Child Psychology and Psychiatry, (35)7, pp.1171-1190.
** Ο Κώστας Σιδηρόπουλος είναι δάσκαλος, ταμίας του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Παιονίας (Κιλκίς), ενώ ο Παναγιώτης Μερτίκας είναι καθηγητής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Κω^. και οι δυο είναι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών.
*** Βλ. Τουρτούρας Δ.Χρήστος – Μπαλή Ελευθερία, “H ενδοσχολική βία και άλλα ζητήματα ψυχολογικοποίησης στην εκπαίδευση. Μια αντισυμβατική προσέγγιση” (υπό δημοσίευση μελέτη).

«Λεφτά υπάρχουν... » και τα παίρνουν από τις ίδιες τσέπες

«Λεφτά υπάρχουν... » και τα παίρνουν από τις ίδιες τσέπες

Δύο μήνες και δύο μέρες μετά την εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και τη συγκρότηση κυβέρνησης μαζί με τους ΑΝΕΛ, μάθαμε το εξής: «Λεφτά υπάρχουν!». Αυτός είναι ο τίτλος του πρώτου θέματος της «Αυγής» στο οποίο αναφέρει πιο αναλυτικά: «Στα 500 εκατ. τα έσοδα από τη ρύθμιση εξπρές για τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, που λήγει σήμερα. Συμφωνία Ελλάδας - Ελβετίας για "απτά αποτελέσματα" μέχρι τον Ιούνιο από τις "χρυσές" τραπεζικές καταθέσεις. Ετοιμο το νομοσχέδιο για πάταξη της λαθρεμπορίας στα προϊόντα καπνού, όπου τα διαφυγόντα κέρδη αγγίζουν τα 700 εκατ. το χρόνο. "Ξετινάζονται" με γοργό ρυθμό οι "λίστες της φοροδιαφυγής" με διαφυγόντα κέρδη 2,5 δισ., αλλά και οι δημόσιες "συμβάσεις της διαφθοράς"».
Τι άλλο μάθαμε; Οπως αναφέρει σε άλλο σημείο το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ: «Η ελληνική κυβέρνηση έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι δεν μπορεί να λάβει ΕΠΙΠΛΕΟΝ (σ.σ. τα κεφαλαία δικά μας) μέτρα που μειώνουν το εισόδημα και τις συντάξεις. Συμφώνησε στην τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης για να διαπραγματευτεί μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία για την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα του χρέους», κάνοντας λόγο για σκόπιμη ολιγωρία των προηγούμενων κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν τις «λίστες φοροδιαφυγής», ενώ την ίδια ώρα, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, επιδίδονταν σε αιματηρές περικοπές μισθών και συντάξεων.

* * *

Αυτά λέει η ΑΥΓΗ, ο ΣΥΡΙΖΑ, και δεν θα ήταν υπερβολή να πει κάποιος ότι: κάπου τα έχουμε ξανακούσει αυτά. Τα έχουμε ξανακούσει από το 2009 και μετά πολλές φορές και από διαφορετικές κυβερνήσεις. Και κάθε φορά που ο λαός άκουγε από τις αστικές κυβερνήσεις ότι «Λεφτά υπάρχουν», ακολουθούσε μια αντιλαϊκή - αντεργατική επέλαση σε βάρος του ακριβώς για να βρεθούν αυτά τα λεφτά. Εργασιακά, μειώσεις μισθών, χτύπημα στο Ασφαλιστικό, μείωση στις συντάξεις, νέοι φόροι, αυξήσεις τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης, επιβολή χαρατσιών, εισφορές αλληλεγγύης, περαίωση στους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες κ.λπ. Και νάτα τα λεφτά. Που τα έπαιρναν από τους εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα για να τη βγάλουν καθαρή από την καπιταλιστική οικονομική κρίση οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Αλλωστε, είναι καθαρό και από όσα λέει η ΑΥΓΗ ότι μία από τις πηγές που δικαιολογεί το «Λεφτά υπάρχουν» είναι η πληρωμή των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών που προέρχονται από τα αντιλαϊκά χαράτσια που έχουν επιβληθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια (ΕΕΤΗΔΕ, εισφορά αλληλεγγύης, περαίωση κ.λπ.). Επιπλέον, όταν μιλάνε για φοροδιαφυγή επίσης είναι καθαρό σε ποιους απευθύνονται. Ακόμα και φοροχαφιέδες θα επιστρατεύσουν για να ελέγχουν τους ίδιους γνωστούς φτωχούς καταστηματάρχες που με το ένα χέρι κρατάνε το λουκέτο και με το άλλο τα ειδοποιητήρια της εφορίας που δεν μπορούν να πληρώσουν. Και έχουν το θράσος να λένε ότι δε θα παρθούν ΕΠΙΠΛΕΟΝ μέτρα που μειώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις, όταν υλοποιούν τα ήδη υπάρχοντα μέτρα που θα έχουν καθηλωμένους μισθούς και συντάξεις για πολλά χρόνια ακόμα. Και αυτό το χαρακτηρίζουν «περήφανη φιλολαϊκή πολιτική»...

* * *

«Λεφτά υπάρχουν». Τις τελευταίες μέρες μάλιστα η κυβέρνηση τα σηκώνει από παντού. Τα ταμειακά διαθέσιμα του ΟΑΕΔ, της Περιφέρειας Αττικής, του ΟΠΕΚΕΠΕ και δεκάδων άλλων φορέων. Είναι χρήματα των εργαζομένων, των ανέργων, του λαού, που δεσμεύονται σε λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδας και που αντί να αξιοποιηθούν για τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες προορίζονται για αλλού, ενδεχομένως για αποπληρωμή δανείων, για τρέχοντα έξοδα του κράτους κ.ά. Οπως λεφτά υπήρχαν και τότε, το 2012, που 13 δισ. ευρώ έκαναν φτερά από τα αποθεματικά των Ταμείων μέσω του περιβόητου PSI.
Λεφτά υπάρχουν, λοιπόν, παντού εκτός από το μεγάλο κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα μονοπώλια. Η κερδοφορία τους όχι μόνο μένει απείραχτη, αλλά η συγκυβέρνηση «σκίζεται» στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους της, προκειμένου να εξασφαλίσει ρευστό, ζεστό χρήμα που θα διατεθεί στα διάφορα επενδυτικά σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων.
Ο λαός το έχει ξαναδεί πολλές φορές αυτό το έργο να παίζεται στις πλάτες του. Και δεν μπορεί να αφήσει να συνεχίζεται η αντιλαϊκή επέλαση σε βάρος του, όσες πατριωτικές και υπερήφανες κορόνες και άλλα τέτοια επικίνδυνα κουραφέξαλα κι αν επιχειρούν να του φυτέψουν στο μυαλό...

Ολα για το κεφάλαιο

Ολα για το κεφάλαιο

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει την παράδοση της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και βάζει «χέρι» στον κουμπαρά με τα «φραγκοδίφραγκα» οργανισμών του Δημοσίου που έχουν να κάνουν με την κάλυψη άμεσων αναγκών των λαϊκών στρωμάτων. Εχει προηγηθεί η λεηλασία με το PSI, όπου τα χρήματα των Ταμείων εξαερώθηκαν για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες. Σήμερα, δεν πληρώνει για στοιχειώδη στα νοσοκομεία, αρπάζει τα διαθέσιμα του ΟΑΕΔ που προορίζονται για τους ανέργους, έβαλε «χέρι» στα διαθέσιμα του ΟΠΕΚΕΠΕ που είναι αναγκαία, για να σταθούν όρθιοι οι αγρότες, «νοικοκυρεύει», δηλαδή σπρώχνει στο ταμείο της Τράπεζας της Ελλάδας, και τα διαθέσιμα των Περιφερειών.
Η κυβέρνηση ποντάρει στην κοντή μνήμη. Οτι κανείς δεν θυμάται πως σε μια νύχτα έκαναν φτερά τα διαθέσιμα των οργανισμών με το πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, όπως δε θυμάται πως έγιναν φύλλο και φτερό τα αποθεματικά των Ταμείων από τον ιδρυτικό νόμο του ΙΚΑ ακόμα. Η κοντή μνήμη δεν δικαιολογείται. Οταν οι άνεργοι ζητάνε ψίχουλα για να ζήσουν, οι αγρότες ενισχύσεις για να τα βγάλουν πέρα, οι έμποροι ταμείο ανεργίας μετά το λουκέτο, κανείς δεν επιτρέπεται ελαφρά τη καρδία να δηλώνει ότι «δεν ήξερα». Κάθε υπογραφή στις αποφάσεις, που τινάζουν στον αέρα τα ταμεία των οργανισμών, ισοδυναμεί με υπογραφή καταδίκης για τους δικαιούχους του κάθε οργανισμού.
Αν πάρει κάποιος τοις μετρητοίς τις σχετικές κυβερνητικές ανακοινώσεις καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλα για το καλό μας γίνονται. Το υπουργείο Γεωργίας ισχυρίζεται ότι τα διαθέσιμα του ΟΠΕΚΕΠΕ θα αυγατίσουν στην Τράπεζα της Ελλάδας. Το ίδιο ισχυρίζεται και η Ρ. Δούρου για τα διαθέσιμα της Περιφέρειας Αττικής, δίνοντας γραμμή και στις άλλες Περιφέρειες. Στον ΟΑΕΔ, βεβαίωσαν μάλιστα ότι όχι μόνο θα αυγατίσουν αλλά και ότι διασφαλίζονται με προβλεπόμενες αποζημιώσεις.
Πέρα από τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, προκύπτει το ερώτημα «γιατί το κάνει»: Είτε αξιοποιηθούν για να πληρωθούν οι δόσεις προς τους δανειστές, είτε για άλλα λειτουργικά έξοδα του κράτους, το δεδομένο είναι ένα: Καλούνται ο λαός, οι εργαζόμενοι να πληρώσουν την ίδια ώρα που μένουν απείραχτα το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Το ομολογούν οι ίδιοι με μία προς μία τις αποφάσεις τους. Η αρπαγή των διαθέσιμων είναι νύχι - κρέας με τη φοροαφαίμαξη. Χτες θυμήθηκαν ότι πρέπει να πληρωθεί και το τέλος ακίνητης περιουσίας του 2013, το περίφημο χαράτσι της ΔΕΗ. Οι διαρκείς εκκλήσεις της Βαλαβάνη να πληρωθεί ο ΕΝΦΙΑ, οι ρυθμίσεις για τις εκατό δόσεις, όλα μα όλα υπηρετούν την ανάγκη του κεφαλαίου να έχει το κράτος διαθέσιμο χρήμα για τις ανάγκες των καπιταλιστών. Η αφαίμαξη των εργαζομένων δεν γίνεται μόνο στο χώρο της παραγωγής με την καθήλωση των μισθών, αλλά και με την αρπαγή των εισφορών, με τους φόρους, με τα διαθέσιμα.
Και η σημερινή κυβέρνηση κινείται με βάση το δόγμα «όλα για το κεφάλαιο». Ετσι δε διστάζει να βάλει χέρι στους κόπους του λαού και των εργαζομένων την ίδια στιγμή που αφήνει απείραχτα τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Οσον αφορά τα περί αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου κ.λπ. και μάλιστα σε συνθήκες απελευθέρωσης κίνησης κεφαλαίων, συναλλαγών κ.ά. αποτελούν τη συνηθισμένη κοροϊδία κάθε κυβέρνησης προς το λαό, για να αποφύγει τη συζήτηση για την ταμπακιέρα για τα καθ' όλα νόμιμα κέρδη των μονοπωλίων που έχει δεσμευτεί ότι θα στηρίξει και θα ενισχύσει.