ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ

    ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ

• του Β. Ι. Λένιν

Ο σ. Μπορντίγκα, όπως φαίνεται, ήθελε να υποστηρίξει εδώ την άποψη των Ιταλών μαρξιστών, ωστόσο όμως δεν απάντησε σε κανένα από τα επιχειρήματα που ανάπτυξαν εδώ άλλοι μαρξιστές υπέρ της κοινοβουλευτικής δράσης.

Ο σ. Μπορντίγκα παραδέχτηκε πως η ιστορική πείρα δε δημιουργείται τεχνητά. Μόλις τώρα μας είπε πως η πάλη πρέπει να μεταφερθεί σε άλλον τομέα. Μήπως δεν ξέρει ότι κάθε επαναστατική κρίση συνοδευόταν από κοινοβουλευτική κρίση; Είπε, βέβαια, πως πρέπει να μεταφερθεί η πάλη σε άλλον τομέα, στα Σοβιέτ. Ο ίδιος, όμως, ο Μπορντίγκα παραδέχτηκε πως τεχνητά δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε Σοβιέτ. Το παράδειγμα της Ρωσίας αποδεικνύει πως τα Σοβιέτ μπορεί να οργανωθούν ή στην περίοδο της επανάστασης ή άμεσα πριν την επανάσταση. Τον καιρό του Κερένσκι τα Σοβιέτ (και συγκεκριμένα τα μενσεβίκικα Σοβιέτ) ήταν έτσι οργανωμένα που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσαν να αποτελέσουν προλεταριακή εξουσία. Το κοινοβούλιο είναι προϊόν μιας ιστορικής εξέλιξης και δεν μπορούμε να το σβήσουμε από τη ζωή, εφόσον δεν είμαστε τόσο ισχυροί ώστε να διαλύσουμε το αστικό κοινοβούλιο. Μόνο όταν είσαι μέλος το αστικού κοινοβουλίου μπορείς, ξεκινώντας από τις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, να παλέψεις ενάντια στην αστική κοινωνία και στον κοινοβουλευτισμό. Το ίδιο μέσο που χρησιμοποιεί η αστική τάξη στην πάλη πρέπει να το χρησιμοποιήσει και το προλεταριάτο, φυσικά για εντελώς άλλους σκοπούς. Δεν μπορείτε να ισχυρίζεστε πως δεν είναι έτσι, αν όμως θέλετε να αμφισβητήσετε, τότε πρέπει φυσικά να σβήσετε την πείρα όλων των επαναστατικών γεγονότων του κόσμου.

Είπατε πως και τα συνδικάτα είναι οπορτουνιστικά, πως και αυτά αποτελούν κίνδυνο· από το άλλο, όμως, μέρος είπατε ότι πρέπει να γίνει εξαίρεση για τα συνδικάτα γιατί αποτελούν εργατική οργάνωση. Αυτό, όμως, είναι σωστό ως ένα μόνο βαθμό. Και στα συνδικάτα υπάρχουν στοιχεία πολύ καθυστερημένα. Ένα μέρος της μικροαστικής τάξης που έχει προλεταριοποιηθεί, οι καθυστερημένοι εργάτες και οι μικροαγρότες, όλα αυτά τα στοιχεία νομίζουν πραγματικά πως στο κοινοβούλιο εκπροσωπούνται τα συμφέροντά τους· ενάντια σ’ αυτό πρέπει να παλεύουμε με τη δουλειά στο κοινοβούλιο και με γεγονότα να φανερώνουμε στις μάζες την αλήθεια. Οι καθυστερημένες μάζες δεν πείθονται με τη θεωρία, χρειάζονται να πειστούν με την πείρα.

Αυτό το είδαμε στη Ρωσία. Αναγκαστήκαμε να συγκαλέσουμε Συντακτική Συνέλευση και μετά από τη νίκη του προλεταριάτου, για να αποδείξουμε στον καθυστερημένο εργάτη πως τίποτε δεν πρόκειται να πετύχει μ’ αυτήν. Για να συγκρίνει ο καθυστερημένος εργάτης τη μια πείρα με την άλλη, χρειάστηκε να αντιπαραθέσουμε συγκεκριμένα Σοβιέτ στη Συντακτική Συνέλευση και να δείξουμε ότι τα Σοβιέτ είναι η μοναδική διέξοδος.

Ο σ. Σούχι, επαναστάτης, συνδικαλιστής, υπερασπίστηκε τις ίδιες θεωρίες, η λογική όμως δεν είναι με το μέρος του. Είπε πως δεν είναι μαρξιστής, γι’ αυτό είναι και αυτονόητη η θέση αυτή. Εφόσον, όμως, εσείς, σ. Μπορντίγκα, ισχυρίζεστε πως είστε μαρξιστής, μπορεί να απαιτεί κανείς από σας περισσότερη λογική. Θέλουμε να ξέρουμε με ποιο τρόπο μπορεί να διαλυθεί το κοινοβούλιο. Αν αυτό μπορείτε να το κάνετε με την ένοπλη εξέγερση σε όλες τις χώρες, αυτό είναι πολύ καλό. Ξέρετε πως εμείς στη Ρωσία αποδείξαμε, όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη, ότι θέλουμε να διαλύσουμε το αστικό κοινοβούλιο. Ξεχάσατε, όμως, το γεγονός πως αυτό είναι αδύνατο να γίνει χωρίς μια αρκετά μακρόχρονη προετοιμασία και πως στις περισσότερες χώρες δεν είναι ακόμη δυνατό με ένα χτύπημα να διαλύσεις το κοινοβούλιο. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να αγωνιστούμε μέσα στο κοινοβούλιο για τη διάλυση του κοινοβουλίου. Τις συνθήκες που καθορίζουν την πολιτική γραμμή όλων των τάξεων της σύγχρονης κοινωνίας τις αντικαθιστάτε με την επαναστατική σας θέληση και γι’ αυτό ξεχνάτε πως εμείς, για να διαλύσουμε το αστικό κοινοβούλιο στη Ρωσία, στην αρχή υποχρεωθήκαμε να συγκαλέσουμε Συντακτική Συνέλευση και μάλιστα ύστερα από τη νίκη μας. Εσείς είπατε: «Είναι αλήθεια πως η ρωσική επανάσταση αποτελεί παράδειγμα που δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες της Δυτικής Ευρώπης». Δε φέρατε, όμως, κανένα αξιόλογο επιχείρημα για να μας το αποδείξετε αυτό. Εμείς περάσαμε από την περίοδο της αστικής δημοκρατίας. Περάσαμε γρήγορα από την εποχή αυτή, τότε που ήμασταν αναγκασμένοι να κάνουμε προπαγάνδα για τις εκλογές της Συντακτικής Συνέλευσης. Και αργότερα, όταν η εργατική τάξη εξασφάλισε πια τη δυνατότητα να καταλάβει την εξουσία, η αγροτιά πίστευε ακόμα στην ανάγκη του αστικού κοινοβουλίου.

Παίρνοντας υπόψη τα καθυστερημένα αυτά στοιχεία, ήμαστε αναγκασμένοι να προκηρύξουμε εκλογές και να δείξουμε στις μάζες με το παράδειγμα, με τα γεγονότα, πως η Συντακτική αυτή Συνέλευση, που εκλέχτηκε σε μια περίοδο μεγάλης γενικής εξαθλίωσης, δεν εκφράζει τους πόθους και τις απαιτήσεις των εκμεταλλευόμενων τάξεων. Με τον τρόπο αυτόν η σύγκρουση ανάμεσα στη σοβιετική και την αστική εξουσία έγινε πεντακάθαρη, όχι μόνο για μας, για την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, αλλά και για την τεράστια πλειοψηφία της αγροτιάς, για τους μικροϋπαλλήλους, τη μικροαστική τάξη κτλ. Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες υπάρχουν καθυστερημένα στοιχεία της εργατικής τάξης, που πιστεύουν πως το κοινοβούλιο είναι πραγματικός εκπρόσωπος του λαού και δε βλέπουν πως μέσα εκεί χρησιμοποιούνται βρόμικα μέσα. Λένε πως αυτό είναι όργανο που, με τη βοήθειά του, η αστική τάξη εξαπατά τις μάζες. Το επιχείρημα, όμως, αυτό πρέπει να στρέφεται ενάντιά σας και στρέφεται ενάντια στις θέσεις σας. Πώς θα ξεσκεπάσετε μπροστά στις πραγματικά καθυστερημένες, τις εξαπατημένες από την αστική τάξη, μάζες τον αληθινό χαρακτήρα του κοινοβουλίου; Αν δεν μπείτε σ’ αυτό, πώς θα ξεσκεπάσετε το άλφα ή βήτα κοινοβουλευτικό τέχνασμα, τη θέση του άλφα ή του βήτα κόμματος αν θα βρίσκεστε έξω από το κοινοβούλιο; Αν είστε μαρξιστές, πρέπει να παραδεχτείτε πως οι αμοιβαίες σχέσεις των τάξεων στην καπιταλιστική κοινωνία και οι αμοιβαίες σχέσεις των κομμάτων συνδέονται στενά μεταξύ τους. Το ξαναλέω, πώς θα τα δείξετε όλα αυτά αν δεν είστε μέλη του κοινοβουλίου, αν εγκαταλείψετε την κοινοβουλευτική δράση; Η ιστορία της ρωσικής επανάστασης έδειξε καθαρά πώς οι πλατιές μάζες της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των μικροϋπαλλήλων δε θα ήταν δυνατόν να πειστούν με οποιαδήποτε επιχειρήματα αν δεν πείθονταν με την ίδια τους την πείρα.

Ειπώθηκε εδώ πως χάνουμε πολύ καιρό παίρνοντας μέρος στην κοινοβουλευτική πάλη. Μπορείτε να φανταστείτε κάποιο ίδρυμα όπου θα έπαιρναν μέρος όλες οι τάξεις σε τόση έκταση, όπως στο κοινοβούλιο; Αυτό δεν μπορούμε να το δημιουργήσουμε τεχνητά. Αν όλες οι τάξεις παίρνουν μέρος στην κοινοβουλευτική πάλη, αυτό γίνεται γιατί τα ταξικά συμφέροντα και οι συγκρούσεις εκφράζονται στο κοινοβούλιο. Αν ήταν δυνατό παντού να οργανώσουμε αμέσως, ας πούμε, μια αποφασιστική γενική απεργία για να ρίξουμε μεμιάς τον καπιταλισμό, τότε η επανάσταση θα είχε γίνει κιόλας σε διάφορες χώρες. Πρέπει, όμως, να παίρνουμε υπόψη τα γεγονότα και κοινοβούλιο αποτελεί πεδίο ταξικής πάλης. Ο σ. Μπορντίγκα και όσοι υποστηρίζουν τις απόψεις του πρέπει να πουν στις μάζες την αλήθεια. Η Γερμανία είναι το καλύτερο παράδειγμα που δείχνει ότι μπορεί να υπάρχει η κομμουνιστική παράταξη στο κοινοβούλιο και γι’ αυτό θα έπρεπε να πείτε ανοιχτά στις μάζες: Είμαστε πολύ αδύνατοι για να φτιάξουμε ένα κόμμα με γερή οργάνωση. Αυτή θα ήταν η αλήθεια που θα έπρεπε να πείτε. Αν, όμως, ομολογούσατε στις μάζες την αδυναμία σας αυτή, αυτές δε θα γίνονταν οπαδοί σας αλλά αντίπαλοί σας, οπαδοί του κοινοβουλευτισμού.

Αν πείτε: «Σύντροφοι εργάτες, είμαστε τόσο αδύνατοι, ώστε δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα κόμμα αρκετά πειθαρχημένο που θα μπορούσε να υποχρεώσει τους βουλευτές να πειθαρχούν στο κόμμα», τότε οι εργάτες θα σας εγκαταλείψουν, γιατί θα πουν μέσα τους: «Πώς θα φτιάξουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου με αδύναμους ανθρώπους;».

Είσαστε πολύ αφελείς αν νομίζετε πως τη μέρα της νίκης του προλεταριάτου η διανόηση, η μεσαία τάξη, η μικροαστική θα γίνουν κομμουνιστές.

Αν δεν έχετε τις αυταπάτες αυτές, πρέπει από τώρα ήδη να προετοιμάζετε το προλεταριάτο για να εφαρμόσει τη γραμμή του. Σε κανέναν τομέα κρατικής δουλειάς δε θα βρείτε εξαίρεση αυτού του κανόνα. Την άλλη μέρα ύστερα από την επανάσταση θα δείτε παντού οπορτουνιστές δικηγόρους που θα αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, μικροαστούς που δε θα αναγνωρίζουν ούτε την πειθαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος, ούτε την πειθαρχία του προλεταριακού κράτους. Αν δεν προετοιμάσετε τους εργάτες να δημιουργήσουν ένα πραγματικά πειθαρχημένο κόμμα, που θα υποχρεώσει όλα τα μέλη του να υποτάσσονται στην πειθαρχία του, δε θα προετοιμάσετε ποτέ τη δικτατορία του προλεταριάτου. Νομίζω πως γι’ αυτό το λόγο δε θέλετε να παραδεχτείτε πως η αδυναμία ακριβώς πάρα πολλών νέων Κομμουνιστικών Κομμάτων τα κάνει να αρνούνται την κοινοβουλευτική δουλειά. Είμαι πεπεισμένος πως η τεράστια πλειοψηφία των πραγματικά επαναστατών εργατών θα μας ακολουθήσει και θα καταδικάσει τις αντικοινοβουλευτικές θέσεις σας.

Δελτίο Κομινφόρμ ΙΙΙ

 Δελτίο Κομινφόρμ ΙΙΙ

Θα μπορούσε εναλλακτικά να μπει ως τίτλος κάτι σα «Νέα σαββατοκύριακο» ή «τρελό γουικέντ στου Μπέρνι» (με το πολιτικό σύστημα στο ρόλο του ζωντανού νεκρού) για τα χαμπέρια του διημέρου, αλλά η κε του μπλοκ προτίμησε κάτι πιο συμβατικό και σεχταριστικό, που να μην το καταλαβαίνουν και πολλοί παραέξω.

Θα θυμάστε ασφαλώς, αν είστε τακτικοί αναγνώστες, την ομιλία του Τσίπρα στο Αιγάλεω και τις ομορφιές του για τη νίκη της 4^ης Ιουλίου –που παρεμπιπτόντως, παραλείφθηκαν σιωπηλά και δεν πέρασαν στο απομαγνητοφωνημένο κείμενο της ομιιλίας του. Το κυβερνητικό άνοιγμα στις λαϊκές γειτονιές συνεχίστηκε στην Καισαριανή, σε μια κίνηση βγαλμένη από το (φαιο)πράσινο βιβλιαράκι*, το ευαγγέλιο των Πρασινοφρουρών, και την εντολή: λεηλατήστε τις Εαμογενείς ψήφους, μία σελίδα μετά από το ρητό «ο σφος Στάλιν είναι σαν το μνημόνιο: 70% καλά αλλά 30% λάθη» και το τσιτάτο «ροζ γάτος (με το Μουστάκα), μπλε γάτος, το θέμα είναι να πιάνει ποντίκια». Κι ούτως πως τα ποντίκια που άφησαν το καράβι που βούλιαζε το 91’, έφτασαν στο σημείο να κυνηγάν αυτά ποντίκια για το αφεντικό τους και να διαφημίζουν τη φάκα τους, πως έχει το πιο γευστικό και ελκυστικό τυράκι. Κι ας έχασαν το αντιμνημονιακό σήμα κατατεθέν, όπως είναι η φέτα για την Ελλάδα. Μόνο που η Αριστερά δεν μπορεί να είναι ποικιλία τυριών, παρά μόνο ένα πράγμα κομμουνιστική –κι όχι πληθυντική, πλουραλιστική, δημοκρατική (όπως λέμε Δημαρ), αντιμνημονιακή και μεταμοντέρνα. Με τον ίδιο τρόπο που για εμάς στη ΛΔ του Βορρά, το τυρί είναι βασικά η φέτα. Ένα είναι το τυρί, ένα είναι το κόμμα.

(*και για να μην είμαστε τελείως σεχταριστές, ας το πούμε με άλλα παραδείγματα. Σκέψου τη βίβλο του ποδοσφαίρου με τους χρυσούς  κανόνες, που έβγαζε ο Πανούτσος σε Μουντιάλ και Γιούρο, για να γλιτώσει ο Θανάσης από τις απορίες της συζύγου του. Ή το βιβλίο (playbook) του γλοιώδους Μπάρνεϊ από το How I met your mother, με τα κόλπα για να πέφτουν οι γυναίκες).

Την ίδια μέρα, στην πορεία της Δεθ, οι βασικές διαφορές σε σχέση με άλλες χρονιές ήταν δύο. Αφενός η κωμικοτραγική παρουσία του μπλοκ των εργατών του ορυχείου στις Σκουριές, που θα ήταν απλώς κωμική, αν δεν ήταν ταξική τραγωδία. Κι εκφράζει ένα είδος εξωνημένης εργατικής τάξης, που συνδέει τα συμφέροντά της με το καλό της επιχείρησης και δεν είναι προφανώς τάξη δια εαυτήν, ούτε καν καθαυτή, αλλά τάξη δια το αφεντικό της.

Η Λαφαζανική Ενότητα απέφυγε την μπανανόφλουδα της κοινής συμπόρευσης με τη Γσεε (που θα την ξαναβρεί σε πρώτη ευκαιρία) και τους φασιστωρύχους, όπως τους λέει το Λαϊκό Στρώμα, και πορεύτηκε ενωτικά με το εξωκοινοβούλιο, για να οικοδομήσουν κινηματικά κι από τα κάτω την εκλογική συμμαχία της επόμενης κάλπης, όπου θα έχει ωριμάσει το πράγμα. Οι μαρτυρίες διαφέρουν για το πόσο αυθόρμητα κι ειλικρινά επιτεύχθηκε αυτή η ενότητα (ήρθαν όλοι ή μόνο μια αντιπροσωπεία, για να το παίξουν δίπορτο;), αλλά η ουσία του πράγματος δεν αλλάζει. Και όποιος δεν είναι ρομαντικά αφελής, καταλαβαίνει εύκολα πως η ενωτική κάψα υπαγορεύτηκε απ’ τις σκοπιμότητες της προεκλογικής συγκυρίας.

Κι επειδή κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: μα γιταί τους κατηγορείτε επιτέλους; Επειδή φτιάχνουν βραχύβια εκλογικά μέτωπα από τα πάνω, χωρίς κοινωνική βάση, ή γιατί τα βρίσκουν και τα κάνουν πλακάκια στο κίνημα; Μα δεν είναι τόσο απλό.

Θυμάμαι καταρχάς μια συζήτηση με τον Άβερελ, που προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα ασυμμάζευτα, κι έλεγε πως αναγκάζονταν να συνεργαστούν με τους άλλους, γιατί εμείς (ως κκε) αρνούμαστε κάθε συζήτηση (Αρνιέμαι-αρνιέμαι-αρνιέμαι, να είσαι εσύ και δίπλα να ‘μαι εγώ). Που –για να μην είμαστε σεχταριστές, στην εκλαΐκευση τουλάχιστον- είναι σα να ρωτάς μια φίλη σου «γιατί πήγες με αυτόν τον μ-λ-κα;» (καμία σχέση με τα συμπαθή μ-λ) και να σου απαντά: μα αφού δε μου καθότανε ο άλλος, που ήθελα. Αήττητο επιχείρημα.

Από τη στιγμή λοιπόν που συγχρωτίζονται με αυτούς, λογικό κι επόμενο είναι να πάνε και μαζί τους, υποκύπτοντας στις ενωτικές λαφαζανιές τους. Ακόμα κι έτσι όμως, είναι άλλης τάξης θέμα αν θα φτιάξεις μια σοβαρή σχέση κι ένα στέρεο μέτωπο (για να κριθεί μετά επί πολιτικής βάσης για ό,τι λέει) ή αν θα περιοριστείς σε (κατά βάση) εκλογικές ξεπέτες, χωρίς να είσαι συνεπής ούτε καν στις καιροσκοπικές σου αρχές.

Για ευχάριστο επίλογο της θεματικής, ας κρατήσουμε την αφίσα της Γσεε, που κινείται στα όρια του αυτοσαρκασμού, προσευχόμενη για να μπει φρένο (αλλά μη σταματήσει και τελείως) στην ανεργία, τη λιτότητα, κτλ, να αποκατασταθούν οι αδικίες των μνημονίων (ναι στα μνημόνια, όχι στις αδικίες τους, όπως το παλιό σύνθημα για πάλη ενάντια στις συνέπειες της ένταξης στην Εοκ) και να μπουν οι εργαζόμενοι στο επίκεντρο.

Τρίτη και τελευταία θεματική απ’ την επικαιρότητα του Σου-κου, τα ψηφοδέλτια του κόμματος που ανακοινώθηκαν, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις –τόσο λίγες που σχολιάστηκαν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη· γιατί είδηση δεν είναι οι μετατοπίσεις του ρευστού χυλού κι οι ζυμώσεις για το βόλεμα όλων των παραγόντων-στελεχών, αλλά η μικρή μετακίνηση ενός βράχου (γρανίτη στέκει ορθός).

Η Γερασιμίδου αφήνει τη Β’ Θεσσαλονίκης και μάλλον τη βουλή, πιθανότατα γιατί το ζήτησε η ίδια να μην μπει σε εκλόγιμη θέση. Ο Δελής θα είναι νέο πρόσωπο από την Α’ Θεσσαλονίκης. Ο Ντουνιαδάκης είναι μια μικρή αλλαγή στην Α’ Πειραιά, όπου την τελευταία φορά πάντως δεν είχαμε εκλέξει βουλευτή. Ενώ το Επικρατείας έχει όλα τα μεγάλα ονόματα, και έτσι και είχαμε καμιά τρελή άνοδο, για να βγάλουμε και δεύτερο βουλευτή, θα βλέπαμε Μαργαρίτη στη Βουλή (δεύτερη κατανομή).

Κρίμα μόνο που έκλεισαν νωρίς και δεν αφήσαμε μια θέση για το Γλέζο και το Μητρόπουλο...

Την ίδια στιγμή, η ΛαΕ είναι ένα πολύ καλό υπόδειγμα για το πώς τα βαριά ονόματα αλλάζουν περιφέρειες για να εξασφαλίσουν, με περισσή αυταπάρνηση, την εκλογή τους (Λαπαβίτσας στην Αχαΐα, η Ραχήλ στο υπόλοιπο Αττικής, κτλ). Ενώ ο Σύριζα έχει συμπεριλάβει στις λίστες του ονόματα σαν τη Ραλλία Χρηστίδου, αφήνοντας δυστυχώς έξω την Άντζυ Σαμίου, που έχει δώσει μεγάλο αγώνα από το τουίτερ για την Κουμουνδούρου.

Κρατάμε ένα μικρό υστερόγραφο για την τυπική διάλυση της Μαρς (Μαυρουδέας, Ρούσης, κτλ) –ούτε η Κομιντέρν να ‘τανε- και την υπόσχεση για ένα κείμενο που θα καταπιαστεί ειδικότερα με κάτι σχετικό.

Ο Μιχαλολιάκος υμνεί τον Χίτλερ! (Νο1)

Οι "πολιτικές θέσεις" της Χρυσής Αυγής

 Οι "πολιτικές θέσεις" της Χρυσής Αυγής

Με αφορμή αφ' ενός μεν ένα πρόσφατο σχόλιο αναγνώστη αφ' ετέρου δε μια επιχειρούμενη αναζωπύρωση της κουβέντας περί των "δυο άκρων" και της ταύτισης του κομμουνισμού με τον φασισμό (δείτε αύριο σχετικό άρθρο στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ατέχνως), ξόδεψα το χτεσινό, κυριακάτικο απόγευμά μου μελετώντας τις "πολιτικές θέσεις" της Χρυσής Αυγής. Δεν το λες και διασκέδαση αυτό αλλά, μιας και το έκανα, επιτρέψτε μου να παρουσιάσω σχηματικά αυτές τις "θέσεις":


(α) Από τον πρόλογο κιόλας, η Χ.Α. κάνει σαφή την εθνικιστική της ταυτότητα. Ο λαός θεωρείται συνυπεύθυνος για τα χάλια του τόπου και συμμέτοχος στην διόγκωση του εθνικού χρέους, ως δεχόμενος "δεχόμενος κάθε τόσο ένα αντίδωρο ευτελούς αξίας, ένα διορισμό, μία υπόσχεση για καλύτερες μέρες, δηλαδή περισσότερο εύκολο χρήμα, περισσότερη διαφθορά, περισσότερη παρακμή".

Με αυτά τα λόγια, οι χρυσαυγήτες παρουσιάζουν ουσιαστικά τους εαυτούς τους. Με δεδομένο ότι πάντα και παντού υπήρχε μια φασιστική μειοψηφία (μην αμφιβάλλετε ότι, αν γινόταν μια δημοσκόπηση το 1943 στο Δίστομο ή το 1944 στα Καλάβρυτα, θα εμφανιζόταν ένα ποσοστό το οποίο θα δικαιολογούσε τις ναζιστικές θηριωδίες και θα έρριχνε το φταίξιμο στους αντάρτες, που δεν άφηναν ήσυχους τους γερμανούς), γεγονός που καταδεικνύεται κι από το 6,82% της Εθνικής Παρατάξεως (κόμμα που ίδρυσε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος) στις εκλογές του 1977, μπορούμε άνετα να συμπεράνουμε ότι εκείνοι που τόσα χρόνια ήσαν βολεμένοι μέσα στα διάφορα αστικά κόμματα ήσαν οι φασίστες (πόσο τυχαίο είναι ότι το προ 38 ετών ποσοστό τους είναι σχεδόν ίδιο με το σημερινό;). Αυτοί είναι που αποφάσισαν να το παίξουν πατριώτες και επαναστάτες τώρα που χάλασε η σούπα τής αστικής τους ευμάρειας. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού κάθε άλλο παρά είχε πρόσβαση στο εύκολο χρήμα και στην διαφθορά.

Κασιμάτης (Καθημερινή), Πορτοσάλτε (Σκάι 100,3) και Παπαδημητρίου (Σκάι) ως αβανταδόροι της Χ.Α.

(β) Ενώ η Χ.Α. ισχυρίζεται ότι "το ευρώ απεδείχθη η καταστροφή μας" και ότι "εθνικό νόμισμα ισοδυναμεί με εθνική ανεξαρτησία" (λες και όταν είχαμε δραχμή δεν μας κουμαντάριζαν η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ), πουθενά δεν αναφέρεται στο ενδεχόμενο εξόδου μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα δε, ορίζει πως, για να είναι εφικτή η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, "είναι απαραίτητη η αυτάρκεια στα βασικά είδη διαβιώσεως του λαού μας".

Στο κεφάλαιο "Αυτάρκεια: Ο μεγάλος εθνικός στόχος", η Χ.Α. απαριθμεί "όσα χρειάζεται ένα κράτος για να επιβιώσει, να παραμείνει ελεύθερο και να δημιουργήσει": τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα και όπλα. Αλλά, ενώ τάσσεται υπέρ της αύξησης της εθνικής παραγωγής όλων αυτών, δεν λέει το πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο μέσα σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ρυθμίζει με τις οδηγίες και τις ποσοστώσεις της το τί και το πόσο θα παράγει κάθε χώρα-μέλος της.

Και μια λεπτομέρεια με τεράστια αντίφαση: όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες, η Χ.Α. υποστηρίζει μεν την "άμεση εθνικοποίηση όλων των ενεργειακών μας κοιτασμάτων και απόδοση των κερδών από την εκμετάλλευσή τους στον ελληνικό λαό" αλλά αμέσως μετά προτείνει "προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για την ανάθεση του τεράστιου έργου της έρευνας και εξόρυξης του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που περικλείει η ελληνική ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης". Για τέτοια εθνική ανεξαρτησία και για τέτοια "απόδοση κερδών στον ελληνικό λαό" λέμε.


(γ) Σύμφωνα με την Χ.Α., για την ανεργία φταίνει οι... μετανάστες! "Κάθε ξένος εργάτης ένας έλληνας άνεργος: Απέλαση όλων των λαθρομεταναστών σημαίνει εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας για τους έλληνες", διατυμπανίζει.και διευκρινίζει ότι "σε όσες επιχειρήσεις δεν έκλεισαν, τα μεροκάματα έπεσαν λόγω της μαύρης εργασίας των λαθρομεταναστών".

Μα, η Χ.Α. δεν είναι που φώναζε πως η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη τού Περάματος καταστράφηκε λόγω των υψηλών μεροκάματων; Η Χ.Α. δεν είναι που προσπάθησε να στήσει δικό της εργατικό σωματείο απέναντι στο ΠαΜΕ, με βάση "λογικά μεροκάματα" (δική της έκφραση); Η Χ.Α. δεν είναι που διατείνεται ότι οι εργατικές διεκδικήσεις κατέστρεψαν τις επιχειρήσεις και, συνεπώς, για να έρθει η ανάκαμψη πρέπει οι εργαζόμενοι να μειώσουν τις απαιτήσεις τους;

Κι αν φύγουν οι "λαθρομετανάστες" (όπως τους λέει η Χ.Α.), θα βρουν δουλειά οι άνεργοι γιατροί; Οι άνεργοι μηχανικοί; Οι άνεργοι καθηγητές; Οι κατεστραμμένοι τευτλοπαραγωγοί; Δεν έχουν πάρει χαμπάρι οι χρυσαυγήτες ότι οι πρώτοι οικονομικοί μετανάστες από χώρες των Βαλκανίων άρχισαν να γυρίζουν στις χώρες καταγωγής τους, απηυδισμένοι από την φτώχεια που έχει πνίξει την Ελλάδα;


(δ) "Η Χρυσή Αυγή στοχεύει στον άμεσο λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους και όλων των δανειακών συμβάσεων από το 1974 μέχρι σήμερα (...), διότι έτσι θα προκύψει και το ποιοι έλαβαν τις μίζες και το μαύρο χρήμα. Πρωτίστως όμως θα προκύψει επισήμως ποιο μέρος του χρέους είναι παράνομο και επαχθές, το οποίο και το κράτος μας θα αρνηθεί να αποπληρώσει."

Ίσως αυτά να ακούγονται όμορφα και σωστά σε κάποια αφτιά. Δυστυχώς, δεν αποτελούν παρά χάδια σε αφτιά αδαών. Είναι προφανές ότι κανένας λογιστικός έλεγχος δεν αποκαλύπτει μίζες και μαύρο χρήμα, μιας κι αυτά δεν καταγράφονται σε κανένα λογιστικό βιβλίο. Πέραν αυτού, όμως, υπεννοούν ότι υπάρχει και νόμιμο χρέος, το οποίο -προφανώς, προφανέστατα- η χώρα μας θα δεχτεί να πληρώσει. Δηλαδή, οι οπαδοί τής Χ.Α. συμφωνούν ότι πρέπει να τσοντάρουν κι αυτοί στην αποπληρωμή ενός χρέους που ούτε δημιούργησαν ούτε την παραμικρή ωφέλεια είχαν απ' αυτό.


Κατά τα άλλα, οι "πολιτικές θέσεις" της Χ.Α. αποτελούν ένα συμπίλημα μπουρδολογιών, ευχολογίων και αφορισμών, στοιχεία που εν πολλοις προκαλούν από βροντερά γέλια μέχρι και ανατριχίλες, μιας και θυμίζουν άλλες, σκοτεινές εποχές, όπως:

• ξεκαθάρισμα του σπάταλου και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα,
• αναβάθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης σε... φοροεισπράκτορα ("αναστροφή της ροής των πόρων από τους Δήμους που θα τους συλλέγουν προς την Κεντρική Διοίκηση που θα τους αναδιανέμει"!!),
• απαγόρευση των αμβλώσεων,
• επανίδρυση της χωροφυλακής,
• "επανεγγραφή (αντί για επαναγραφή ή ξαναγράψιμο) των ιστορικών βιβλίων (αντί των βιβλίων ιστορίας)",
• "ειδικές εξετάσεις για τους διδάσκοντες ώστε να επιβεβαιωθεί το γνωστικό τους επίπεδο και η εθνική τους συνείδηση",
• υποχρεωτική αθλητική παιδεία και υποχρεωτική επιλογή ατομικού ή ομαδικού αθλήματος από όλα τα ελληνόπουλα,
• "δημιουργία αγαλμάτων επιβλητικών διαστάσεων με τις σημαντικότερες μορφές του Ελληνισμού σε ολόκληρη τη χώρα" κι ένας σωρός άλλες αηδίες.

Κλείνοντας, να κάνω μια παρατήρηση. Λένε πολλοί πως μεταξύ των εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων της Χ.Α. υπάρχουν μόνο ελάχιστοι φασίστες. Προσωπικά, διαφωνώ κατηγορηματικά και υποστηρίζω ότι οι ψηφοφόροι της Χ.Α. είναι όλοι φασίστες, δίχως εξαίρεση. Σήμερα πια, όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι ξέρουν ότι ψηφίζουν ένα ναζιστικό (ή, έστω, φιλοναζιστικό), φασιστικό κόμμα, το οποίο έχει αναπτύξει καραμπινάτη εγκληματική δράση. Κανένας τους δεν δικαιούται να ισχυρίζεται πως δεν ήξερε τίποτε π.χ. για την δολοφονία Φύσσα ή για την δολοφονική επίθεση στο Πέραμα, δηλαδή για εγκληματικές ενέργειες που σε λίγες μέρες συμπληρώνονται δυο χρόνια.από την τέλεσή τους. Επίσης, κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν είδε ποτέ φωτογραφίες χρυσαυγήτικων στελεχών να χαιρετούν ναζιστικά ή να ποζάρουν με φόντο την σβάστικα ή την φωτογραφία του Χίτλερ. Συνεπώς, όλοι αυτοί είναι πιστοποιημένοι φασίστες. Τελεία και παύλα.


Δεν ξέρω αν απολαύσατε όσα διαβάσατε. Όπως δεν ξέρω ποιος θα με αποζημιώσει για την ψυχική οδύνη που πέρασα διαβάζοντας και γράφοντας όλες τούτες τις σιχασιές...

Διλήμματα του κεφαλαίου και η στάση του λαού..

Διλήμματα του κεφαλαίου και η στάση του λαού...

Σε δύο βδομάδες έχουμε εκλογές. Από τις παρεμβάσεις των αστικών επιτελείων, που πολλαπλασιάστηκαν τις προηγούμενες μέρες, γίνεται καθαρό τι ζητάει το κεφάλαιο από αυτήν τη διαδικασία. Στόχος, μια νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μια νέα κυβερνητική σύνθεση, που θα εξασφαλίζει τόσο τη σταθερή και απρόσκοπτη εφαρμογή του τρίτου μνημονίου όσο και τη χειραγώγηση των όποιων λαϊκών αντιδράσεων. Ο ΣΕΒ μέσα σε διάστημα δύο βδομάδων έχει κάνει τουλάχιστον δύο παρεμβάσεις σε αυτήν την κατεύθυνση, ζητώντας «ευρεία συναίνεση και εφαρμογή του μνημονίου».

Αλλά και άλλες εργοδοτικές ενώσεις, όπως η ΕΣΕΕ, που σημείωσε ότι «χρειάζεται κυβέρνηση μακράς πνοής». Πυκνή και καθημερινή είναι στον αστικό Τύπο η αρθρογραφία στήριξης της υπόθεσης «σταθερή κυβέρνηση τετραετίας προκειμένου να βγάλει τη χώρα απ' το αδιέξοδο, να διαχειριστεί τη νέα συμφωνία, να υλοποιήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για την ανάκαμψη». Τα ίδια επαναλαμβάνονται από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Στην ίδια κατεύθυνση επιστρατεύονται τα γκάλοπ, που εμφανίζουν το 41% του λαού να ζητά κυβέρνηση «εθνικής ενότητας».
Για την αστική τάξη, το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών επιτελείων της ΕΕ, του ΔΝΤ είναι δεδομένο ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση την επόμενη μέρα θα κληθεί να εφαρμόσει ένα κοινό πρόγραμμα, ανεξάρτητα από παραλλαγές και διαφοροποιήσεις. Αυτό το πρόγραμμα πρέπει να εφαρμοστεί σταθερά, απαρέγκλιτα και αδιασάλευτα γιατί είναι ζωτικό για την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Το κοινό αυτό πρόγραμμα καθορίζεται από το 3ο μνημόνιο που ψήφισαν από κοινού ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι - ΑΝΕΛ, καθορίζεται από το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, τον οποίο θεωρούν θέσφατο ακόμα και αυτοί που ξανασηκώνουν τα χρεοκοπημένα «αντιμνημονιακά συνθήματα». Αυτό είναι το κάτι πιο βαθύ που ενώνει όλα τα αστικά κόμματα, όλα τα κόμματα που θεωρούν μονόδρομο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τη συμμετοχή στην ΕΕ και γενικότερα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που δήλωσε ο Ευ. Βενιζέλος, τις προάλλες, ότι «για τους βασικούς άξονες παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας όλοι συμφωνούν, αλλά υπάρχουν αντιστάσεις και εκεί θα πρέπει να επικεντρώσει η κυβέρνηση συνεργασίας».

«Μια ακόμα ευκαιρία» ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί για λογαριασμό του την πρωταγωνιστική θέση σε αυτήν την προσπάθεια, προσπαθώντας να εξασφαλίσει ένα τέτοιο αποτέλεσμα που να του δίνει τη δυνατότητα να καθορίζει αυτός τους όρους με τους οποίους θα πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο εγχείρημα. Τις προηγούμενες βδομάδες στελέχη του υποστήριζαν το στόχο της αυτοδυναμίας, τις τελευταίες μέρες τόσο ο Αλ. Τσίπρας όσο και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για «καθαρή εντολή» που θα τους δώσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στη διαμόρφωση των όρων για τη νέα κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί με αγωνία να συσκοτίσει τη στρατηγική του σύμπλευση με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, γιατί, όπως είναι κατανοητό, κάτι τέτοιο δυσκολεύει την προσπάθειά του να μαζέψει ψήφους, να μπορέσει να πείσει εργατικά - λαϊκά στρώματα να του δώσουν «μια ακόμα ευκαιρία» και μάλιστα «ολόκληρη», υπονοώντας ότι δεν πρόλαβε... Τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγουν παλιά τετριμμένα ψευτοδιλήμματα του στιλ «ΣΥΡΙΖΑ ή δεξιά», «ΣΥΡΙΖΑ ή παλιό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα», ακριβώς για να κρύψουν ότι υπάρχει κοινή προγραμματική βάση, το μνημόνιο 3. Ταυτόχρονα προσπαθούν να τεκμηριώσουν ότι άλλο να εφαρμόσει το μνημόνιο μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλο μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, προβάλλοντας το λεγόμενο παράλληλο πρόγραμμα, δηλαδή υποτιθέμενα μέτρα που θα κάνουν πιο εύπεπτη στο λαό τη νέα αντιλαϊκή επίθεση που θα εξελιχθεί το επόμενο διάστημα. Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί το λαό να επιλέξει ποια κυβέρνηση θα εφαρμόσει το 3ο μνημόνιο, την αντιλαϊκή πολιτική. Αυτό το δίλημμα τίθεται και επιστρατεύονται ταυτόχρονα ξανά «αντιμνημονιακές μνήμες», τα περί σκληρής διαπραγμάτευσης και όλη αυτή η κοροϊδία που ζήσαμε το τελευταίο 7μηνο. Ο Αλ. Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν επιδιώκουν να συνεργαστούν με το παλιό και φθαρμένο αστικό πολιτικό σύστημα. Υπάρχει όμως ένα «αλλά...», ότι το ποια κυβέρνηση, το με ποιον θα συνεργαστούν θα εξαρτηθεί από το τι θα επιλέξει ο λαός στην κάλπη! Δηλαδή, δηλώνουν έτοιμοι να μεταφράσουν τη λαϊκή ψήφο, όπως άλλωστε έκαναν και με το δημοψήφισμα, σε εντολή για κυβέρνηση συνεργασίας, αφήνοντας δηλαδή ανοιχτό το παράθυρο. Ως τέτοιες άλλωστε ερμηνεύτηκαν και οι φιλοφρονήσεις του Αλ. Τσίπρα προς την Φώφη Γεννηματά και το κάλεσμα να εγκαταλείψει τα βαρίδια του παρελθόντος.

Κυβέρνηση με πυρήνα τη ΝΔ

Για κυβέρνηση συνεργασίας με πυρήνα την ίδια μιλάει η ΝΔ, διευκρινίζοντας ότι σε αυτή επιδιώκει να συμπεριλάβει και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ προσπαθεί να φορτώσει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, που και αυτή αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας, στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της 7μηνης διακυβέρνησης και διαπραγμάτευσης, κρύβοντας ότι η αντιλαϊκή πολιτική είναι βαρέλι δίχως πάτο, ότι οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις θα προστίθενται διαρκώς προκειμένου να επιτευχθεί η περιβόητη καπιταλιστική ανάκαμψη. Δημαγωγώντας και αυτή στη λογική της καλύτερης επαναδιαπραγμάτευσης πλευρών του 3ου μνημονίου, της αποτροπής ορισμένων αντιλαϊκών μέτρων, απευθυνόμενη μάλιστα σε ορισμένα κοινωνικά στρώματα, π.χ. αγρότες. Η ΝΔ μιλάει καθαρά για την ανάγκη κυβέρνησης συνεργασίας και παίζει το χαρτί ότι αυτή μπορεί να εγγυηθεί ως πρώτη μια «σταθερή μακρόχρονης πνοής κυβέρνηση», σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που αρνείται τις συνεργασίες. Επιδιώκει μέσα από αυτήν τη διαδικασία να αξιοποιήσει τη λαϊκή ψήφο για να δικαιωθεί για τα χρόνια που κυβέρνησε μόνη της ή μαζί με το ΠΑΣΟΚ υλοποιώντας αναδιαρθρώσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου, κατευθύνσεις ήδη από 20ετίας που ολοκληρώνονται σήμερα (π.χ. Ασφαλιστικό), να αναβαπτιστεί εκλογικά ως βασική αστική δύναμη.

Ετοιμότητα για συνεργασίες

Την ετοιμότητά τους για συμμετοχή ή στήριξη σε κυβερνήσεις συνεργασίας που θα υλοποιήσουν το 3ο μνημόνιο δηλώνουν από τη δική τους πλευρά το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ. Το πρώτο μιλάει καθαρά για την ανάγκη μιας κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης και μάλιστα προτίθεται τις επόμενες μέρες να παρουσιάσει και συγκεκριμένες προτάσεις για πρόσωπα που μπορούν να την στελεχώσουν. Προβάλλει ότι με ενισχυμένη παρουσία του στη Βουλή θα έχει τη δυνατότητα να επιβάλει μια τέτοια εξέλιξη. Το Ποτάμι κηρύσσει με πιο ανοιχτό τρόπο την επιδίωξη του κεφαλαίου, που περιλαμβάνεται και σε μνημονιακές απαιτήσεις, να προωθούνται σταθερά μια σειρά πολιτικές, ανεξάρτητα από το ποιες κυβερνήσεις εναλλάσσονται. Ενα τέτοιο σκοπό, για παράδειγμα, εξυπηρετεί το λεγόμενο Δημοσιονομικό Συμβούλιο (που σημειωτέον συμπεριλαμβανόταν ήδη στις 47+8 σελίδες που κατέθεσε η κυβέρνηση Τσίπρα με τη στήριξη και της ομάδας Λαφαζάνη πολύ πριν από το 3ο μνημόνιο), που μετατρέπει πολιτικές αποφάσεις περικοπών σε δαπάνες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας σε απλές αυτόματες διοικητικές πράξεις. Το ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα επιδιώκει και αυτό να βγει δικαιωμένο από τις πολιτικές εξελίξεις, να δικαιωθεί η πολιτική του τα προηγούμενα χρόνια και τα πρώτα χρόνια της κρίσης, έτσι ώστε να μπορεί να διεκδικήσει μια υπολογίσιμη θέση στις διεργασίες του αστικού πολιτικού συστήματος.

Ποια αντιπολίτευση;

Απ' όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν προκύψει είναι πολύ πιο καθαρό από το Γενάρη του 2015 ότι θα εφαρμόσει αντιλαϊκή πολιτική, ότι θα συνεχίσει μια πολιτική χτυπήματος εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων προκειμένου να στηριχθεί ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ζήτημα ζωτικής σημασίας για το σύστημα.
Προκύπτει, λοιπόν, το ερώτημα, ποιος θα είναι αντιπολίτευση σε αυτήν την κυβέρνηση προς το συμφέρον του λαού, της εργατικής τάξης και των λαϊκών συμφερόντων;
Για παράδειγμα, μπορεί να αποτελέσει τέτοια αντιπολίτευση μια πολιτική δύναμη όπως η Λαϊκή Ενότητα, που ουσιαστικά αποτελεί επανάληψη της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 μέχρι το 2015; Μια πολιτική δύναμη που έχει ως στόχο την καπιταλιστική ανάκαμψη - που ονομάζει εύηχα «παραγωγική ανασυγκρότηση» - και που ουσιαστικά αμφισβητεί ότι τα μνημόνια μπορούν να την πετύχουν; Μια πολιτική δύναμη που τα στελέχη της έχουν διαχρονικές ευθύνες γιατί έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην καλλιέργεια αυταπατών, ψευδαισθήσεων, ψεύτικων προσδοκιών στο λαό, όταν ήταν φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνυόταν σε δύναμη στήριξης των συμφερόντων του κεφαλαίου, όταν περιδιάβαινε στα επιτελεία των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστών (από το Τέξας μέχρι το Κόμο της Ιταλίας); Μια πολιτική δύναμη που τα στελέχη της στήριξαν βήμα το βήμα όλη την 7μηνη πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από κυβερνητικές θέσεις και διαφώνησαν την τελευταία στιγμή, όταν αυτή η πορεία οδήγησε εκεί που ήταν προδιαγεγραμμένο απ' την αρχή, σε ένα νέο μνημόνιο;
Δεν συζητάμε καν ότι δεν πρέπει να περνάει από το μυαλό των εργαζομένων πως τέτοιο ρόλο μπορεί να παίξει η ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή, που εκμεταλλευόμενη τη χρεοκοπία του «αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ» με δημαγωγία προσπαθεί να αποσπάσει την εμπιστοσύνη εργατικών - λαϊκών δυνάμεων για να ξεπλύνει τα εγκλήματά της και να αξιοποιήσει αύριο τη δύναμη που θα της δοθεί ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην υπηρεσία του κεφαλαίου, των αφεντικών της.

Γι' αυτό δυνατό ΚΚΕ

Είναι κατανοητό ότι την επόμενη μέρα των εκλογών απέναντι στο κεφάλαιο, στην όποια κυβέρνηση, στην ΕΕ πρέπει να παραταχθεί ένα πιο δυνατό, πιο οργανωμένο εργατικό κίνημα, αναζωογονημένο, μια ενισχυμένη συμμαχία εργατών, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, που θα παλεύουν σε κατεύθυνση ρήξης με το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, την ΕΕ, την εξουσία τους. Ενα κίνημα όχι απλώς αντίστασης αλλά και αντεπίθεσης, που θα ανοίγει από σήμερα το δρόμο για την πραγματική ανατροπή που χρειάζεται ο λαός, το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο. Σε αυτόν το δρόμο θα μπορεί ο λαός να εμποδίζει αντιλαϊκά μέτρα, να δυσκολεύει την υλοποίησή τους, να αποσπά ορισμένες νίκες. Μόνη δύναμη που δίνει όλες τις δυνάμεις της για να οργανωθεί ο λαός, να αποκτήσει πίστη στη δύναμή του, που έχει πρόταση διεξόδου απ' την κρίση για το λαό και όχι για το κεφάλαιο, όχι με στόχο την καπιταλιστική ανάκαμψη, είναι το ΚΚΕ. Είναι λοιπόν η μοναδική δύναμη που μπορεί να εκφράσει μια αντιπολίτευση υπέρ των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, απέναντι σε όποια κυβέρνηση θα προκύψει. Γι' αυτό τώρα πρέπει να ενισχυθεί μαζικά.

Ξεφτίλα

• 
  

Ακούστε τον κ.Τσίπρα. Όπου κι αν σταθεί – παράλληλα με τις δημαγωγίες του περί «παράλληλου προγράμματος» και… παράλληλου σύμπαντος – δεν ξεχνά να επαναλάβει ότι θα εφαρμόσει το Μνημόνιο. Και πολύ λογικά το λέει. Ο ίδιος το έφερε. Δικό του είναι.  
Ακούστε τον ξανά και ξανά πως πίσω από τη χρυσόσκονη του νέου προεκλογικού του ψεύδους επαναλαμβάνει τις δεσμεύσεις του προς τους δανειστές, τους εταίρους, τους Σόιμπλε, Μέρκελ, Γιούνκερ, Ρέγκλινγκ και τους εγχώριους ολιγάρχες.
Ακούστε τον να δίνει καθημερινά εξετάσεις και διαπιστευτήρια στην τάξη των χορτάτων. Την τάξη που πλέον τον έχει ανακηρύξει σε νέο της ήρωα. Δείτε με τι ανυπόκριτο θαυμασμό γράφει ύμνους η τάξη των χορτάτων για το «ανατέλλων άστρο» του Τσίπρα που «γυρίζει σελίδα στην Αριστερά»…
Και μετά ακούστε αυτό:
Audio Player

00:00

00:00

Use Up/Down Arrow keys to increase or decrease volume.

Ακούστε αυτό:
Audio Player

00:00

00:00

Use Up/Down Arrow keys to increase or decrease volume.

Ακούστε κι αυτό:
Audio Player

00:00

00:00

Use Up/Down Arrow keys to increase or decrease volume.

Το πρώτο είναι απόσπασμα των όσων είχε πει πέρυσι ο κ.Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη. Επαναλαμβάνουμε ο Τσίπρας που ακούσατε δεν είναι από τη χθεσινή του ομιλία στη Θεσσαλονίκη. Είναι ο μόλις πριν από ένα χρόνο Τσίπρας. 
Το δεύτερο είναι από την ομιλία του το βράδυ της εκλογικής του νίκης στις 25 Γενάρη στα Προπύλαια.
Το τρίτο είναι απόσπασμα από τις δηλώσεις του την ημέρα που η Βουλή δεν εξέλεξε πρόεδρο της Δημοκρατίας και είχε ανοίξει ο δρόμος για τις εκλογές και την πρωθυπουργία Τσίπρα.
Βάλτε δίπλα – δίπλα τον Τσίπρα του λεγόμενου «Προγράμματος της Θεσσαλονίκης», τον Τσίπρα των Προπυλαίων, τον Τσίπρα του «να είστε αισιόδοξοι και χαρούμενοι» με τον σημερινό Τσίπρα του τρίτου Μνημονίου.
Ξεφτίλα δεν είναι;
                                                ***   
Το Σάββατο ο κ.Τσίπρας πήγε στη Καισαριανή. Εκφώνησε λόγο. Και επέλεξε εκεί, από την πόλη των αγώνων και των θυσιών, να ξαναφορέσει το «αντιμνημονιακό» του πουκαμισάκι! Ο κ.Τσίπρας, σε ένα ντελίριο επικοινωνιακού θράσους, διατυπώνει… «αντιμνημονιακή» προεκλογική ρητορική την ώρα που έχει υπογράψει και επιβάλει το τρίτο Μνημόνιο!
Ο κ.Τσίπρας επιβεβαιώνει με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο το αξίωμα πως «η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος». Την προηγούμενη φορά που είχε πάει στην Καισαριανή ήταν μετά την ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός. Όταν καταθεσε λουλούδια στο χώρο των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών…
Προχτές επέστρεψε στην Καισαριανή, αλλά μέχρι το Σκοπευτήριο δεν έφτασε. Σωστά. Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να ξαναβρεθεί στο ίδιο σημείο ο κ.Τσίπρας θα ήταν ένας και μόνος: Για να μαζέψει, για να καθαρίσει τον τόπο από εκείνα τα λουλούδια. Για να τα πάρει πίσω και να τα τοποθετήσει εκεί που τους αρμόζει. Σε ένα βαζάκι, δίπλα από το Μνημόνιό του. Μακριά από το χώμα των ηρώων, της λεβεντιάς, της αυτοθυσίας, της ανυπότακτης στάσης ζωής που δίνει νόημα στον θάνατο.  
Δεν το έκανε. Αναμενόμενο. Η απόσταση αυτή τη φορά ήταν μεγάλη. Τόση όση προσδιορίζεται από το περιεχόμενο της έννοιας «τσίπα».

Πηγή: enikos.gr

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ ταινια

αυτοι δολοφονουν και κυβερνουν

ΚΕΡΚΥΡΑ-ΛΑΖΑΡΕΤΟ «Να εκτελούνται άνευ αναβολής»

ΛΑΖΑΡΕΤΟ

«Να εκτελούνται άνευ αναβολής»

Το νεκροταφείο στο Λαζαρέτο

Αρχισαν χτες με συγκέντρωση στην Κέρκυρα και συνεχίζονται σήμερα με επίσκεψη στο νησάκι Λαζαρέτο οι διήμερες εκδηλώσεις του 41ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και το «Οδηγητή», που είναι ενταγμένες στην ενότητα «τιμούμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης» των γιορτασμών για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ. Στις φυλακές της Κέρκυρας είχαμε αφιερώσει το σημείωμα της προηγούμενης Κυριακής. Το σημερινό αφιέρωμα ανήκει στους ίδιους τους 112 εκτελεσμένους στο Λαζαρέτο μέσα από δικά τους κείμενα, έτσι όπως καταγράφηκαν από το σωματείο Λαζαρέτο στην έκδοση «Γεια σας αδέλφια».
Καθ' οδόν προς το Λαζαρέτο διαβάζουμε το απόσπασμα από τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 95 χρόνια του Κόμματος: «Για την ταξική προσήλωσή του στην ιστορική αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, το ΚΚΕ δέχτηκε ακόμα και την πιο χυδαία ιδεολογική επίθεση - με γκαιμπελίστικους χαρακτηρισμούς όπως "κόμμα προδοτικό και ξενοκίνητο" - αλλά και διώξεις και εκτελέσεις στελεχών του, με τη συκοφαντία για εμπλοκή σε "κατασκοπεία" υπέρ ξένων δυνάμεων». Με τέτοιες κατηγορίες έφτασαν στο εκτελεστικό απόσπασμα οι 112 του Λαζαρέτο. Το γεγονός των εκτελέσεων δεν μπορεί να ιδωθεί έξω από το επίσης γεγονός ότι «η Ιστορία του ΚΚΕ είναι ιστορία της ιδεολογικής, οργανωτικής και πολιτικής χειραφέτησης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα από την αστική. Γι' αυτό στην υπερενενηντάχρονη πορεία του δέχτηκε και συνεχίζει να δέχεται την αντικομμουνιστική επίθεση με όλες τις μορφές: Την πιο ωμή κρατική βία - φυλακίσεις, εξορίες, θανατικές ποινές και εκτελέσεις για δήθεν εθνική προδοσία - τη συκοφάντηση της προσφοράς του στον απελευθερωτικό αγώνα με τη διαστρέβλωση γεγονότων, με το "ξαναγράψιμο της Ιστορίας της Αντίστασης 1941-1944" και την απαξίωση της Ιστορίας του ΔΣΕ, που συνδέθηκαν με περιόδους ανόδου της ταξικής πάλης. Κάθε βήμα ιδεολογικής και πολιτικής ισχυροποίησης του ΚΚΕ στις σύγχρονες συνθήκες εξαγριώνει τον ταξικό αντίπαλο».

Μ' αυτό το δεδομένο η ΚΕ του ΚΚΕ προχώρησε σε σειρά εκδηλώσεων με τίτλο «τιμάμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης». Γι' αυτούς τους αλύγιστους, κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί διαβάζοντας τα ανορθόγραφα γράμματά τους της τελευταίας ώρας πριν σταθούν μπροστά στην κάνη των όπλων του εκτελεστικού αποσπάσματος. Στα κείμενά τους διακρίνουμε πολλά καντάρια γνώσης αποκτημένης στο σκληρό πεδίο της ταξικής πάλης, όπου στάθηκαν απέναντι σε κτήνη υπερμορφωμένα με μια απόλυτη αξίωση της αστικής τάξης: για να συνεχίζεται αδιατάρακτη η εκμετάλλευση πρέπει ο μινώταυρος να καταπίνει καθημερινά επαναστάτες.
Στην κορύφωση της ένοπλης αναμέτρησης του αστικού στρατού με τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας ο τότε αρχιστράτηγος Α. Παπάγος είχε βαθιά επίγνωση πως κι αν ακόμα έλιωνε τη γη με τις βόμβες του, η αστική τάξη δεν θα ησύχαζε καθώς στο πλάι των πρωτοπόρων ένόπλων τμημάτων της εργατικής τάξης που ήταν στο βουνό βρίσκονταν τόσοι κι άλλοι τόσοι στις πόλεις και τα χωριά. Γι αυτό και σε ημερήσια διαταγή του όριζε: «Βασική προϋπόθεσις διά την επίτευξιν του σκοπού τούτου είναι εκ παραλλήλου προς την εξόντωσιν του ενόπλου συμμοριτισμού η πλήρης εξάρθρωσις και εξουδετέρωσις του αόπλου τοιούτου, όστις με τας πυκνάς συνωμοτικάς εστίας εις τα μετόπισθεν υποβοηθεί ποικιλοτρόπως το έργον του ενόπλου συμμοριτισμού και αποτελεί τας βάσεις καθοδηγήσεως, μεταδόσεις εγκύρων πληροφοριών, εφοδιασμού, κατευθύνσεις των σαμποτάζ κ.λπ.». Δεν του αρκούσε η σύλληψη του «αόπλου τοιούτου» και διέτασσε «να γίνει επίβλεψις όπως επιδικάζονται άπασαι οι υποθέσεις αι αφορώσαι ενοχήν εις την κομμουνιστοσυμμοριακήν ανταρσίαν ως και υποθέσεις έτι αναγόμεναι εις δράσιν των Κομμουνιστών κατά την εποχήν της κατοχής (...) αι κατά των καταδικαζομένων αποφάσεις εκτελούνται άνευ αναβολής».
Εξάλλου, όλοι αυτοί οι τότε, μετά τη «Βάρκιζα»... άοπλοι προκαλούσαν ένα φόβο και στο βασιλικό ζεύγος που είχε επισκεφτεί τις φυλακές ανηλίκων στη Λέρο. Γράφει η Φρειδερίκη: «η εντύπωσις που μου προκάλεσαν ήταν ότι επρόκειτο περί υπανθρώπων. Κοίταζαν σαν αγρίμια (...) Οι άνθρωποι που είχαν αναλάβει την φροντίδαν τους μας είπαν ότι αρχικά είχαν αρνηθεί να κοιμηθούν σε κρεβάτι και φυσικό ήταν, αφού επί χρόνια είχαν συνηθίσει να κοιμούνται κατάχαμα στα βουνά» (από το βιβλίο του Δ. Σέρβου «Το παιδομάζωμα και ποιοι φοβούνται την αλήθεια»).
Αυτοί που επί χρόνια «κοιμούνταν κατάχαμα στα βουνά» ήταν οι αγωνιστές μικροί και μεγάλοι που πάλεψαν τους ναζί κατακτητές. Αυτοί σε βάρος των οποίων το 1945 «αμέσως μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας κινήθηκε μια βιομηχανία μηνύσεων για "αδικήματα" που είχαν "διαπραχθεί" κατά τη διάρκεια της κατοχής (...) μηνυτές ήταν μέλη οργανώσεων που είχαν συνεργαστεί με τον κατακτητή. Εκτιμάται ότι την περίοδο αυτή εκδόθηκαν περί τα 80.000 εντάλματα συλλήψεων».
Διαβάζουμε στη σχετική έκδοση για τους εκτελεσμένους στο Λαζαρέτο: Σκαλιστήρης Ιωάννης. Κάτοικος Γραβούνη Χρυσούπολης. Ετών 20, καπνοπαραγωγός. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Δράμας το 1947 για αδικήματα που διέπραξε στα Δεκεμβριανά, δηλαδή σε ηλικία 15 ετών. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 26.2.1949.

Ματωμένη μνήμη

«Κέρκυρα 18 Μαρτίου. (Τηλεγραφικώς). Κατόπιν της ληφθείσης υπό της κυβερνήσεως αποφάσεως όπως εκτελέση όλους τους εις θάνατον καταδικασθέντας από τα διάφορα κακουργιοδικεία διά τα διαπραχθέντα και χαρακτηρισθέντα εγκλήματα της περιόδου της Κατοχής και του Δεκεμβρίου 1944, ήρχισεν ενταύθα η ομαδική εκτέλεσις των εις τας εδώ φυλακάς κρατουμένων 300 καταδικασθέντων εις θάνατον. Αι εκτελέσεις αυταί γίνονται με απόλυτον εχεμύθειαν και δεν ανακοινούνται εις τον τύπον ούτε τα ονόματα των εκτελεσμένων», (εφημερίδα «Το Βήμα», 1948).
«Κατά την περίοδο των πρώτων εκτελέσεων έπαιρναν τους μελλοθάνατους με τη βραδυνή κατάκλιση, δηλαδή μετά το κλείσιμο των κελιών και τη νυχτερινή καταμέτρηση. Αργότερα τους έπαιρναν λίγο πριν την αυγή. Τις στιγμές αυτές, όλη η φυλακή με απόλυτη ησυχία και υπερένταση αφουγκραζόταν τα βήματα των φυλάκων, για να προσδιορίσουν τις ακτίνες από τις οποίες θα έπαιρναν τους μελλοθάνατους (...) οι μελλοθάνατοι απομονώνονταν στο "Γολγοθά" το πειθαρχείο που βρισκόταν στην είσοδο της φυλακής. Από κει θα τους παραλάβαινε η Χωροφυλακή για να τους μεταφέρει στο Λαζαρέτο.
Ενα πλοιάριο με το όνομα «Αχιλλέας» μετέφερε τους μελλοθάνατους στο Λαζαρέτο (...) οι χωροφύλακες τους έδεναν στα μεγάλα "κρικέλια" που ήταν καρφωμένα στον τοίχο, με τα χέρια απλωμένα και το πρόσωπό τους γυρισμένο προς αυτόν. Χρησιμοποιούσαν για το σκοπό αυτό τις χειροπέδες τους. Τις ίδιες χειροπέδες μετά την εκτέλεση τις ξέπλεναν από τα αίματα στη θάλασσα για να τις χρησιμοποιήσουν και πάλι. Η ομοβροντία της εκτέλεσης ακουγόταν στην πόλη και μέχρι σήμερα σφραγίζει τις μνήμες των κατοίκων» (από το βιβλίο «γεια σας αδέλφια»).

Δοκίμασες ... και τα κονδύλιά τους Η αλήθεια για το «πακέτο Γιούνκερ»

Δοκίμασες ... και τα κονδύλιά τους

Η αλήθεια για το «πακέτο Γιούνκερ»

Από την υπογραφή συμβάσεων έργων στην Περιφέρεια Αττικής το 2013 με χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ

Eurokinissi

O ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, αυτοί που θα «έσκιζαν τα μνημόνια», επιστρατεύουν τώρα σωρούς από ψέματα, για να πείσουν ότι το δικό τους μνημόνιο που το ψήφισαν μαζί με τη ΝΔ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ διαφέρει από αυτά των προκατόχων τους. Ενα από αυτά είναι ότι το ΣΥΡΙΖΑίικο μνημόνιο συνοδεύεται δήθεν από το «αναπτυξιακό πακέτο Γιούνκερ», ύψους 35 δισεκατομμυρίων ευρώ...
Η πρώτη απάτη είναι ότι το παρουσιάζουν σαν «δώρο - μπόνους» της ΕΕ. Κάτι σαν τις προσφορές στα σούπερ μάρκετ: «Στο τρίτο μνημόνιο δώρο ένα πακέτο κονδυλίων από την ΕΕ»... Η αλήθεια όμως είναι ότι τα χρήματα αυτά αποτελούν το μερίδιο που αντιστοιχεί στην Ελλάδα (όπως και στα υπόλοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ) από τα «διαρθρωτικά ταμεία» για τη λεγόμενη «πολιτική συνοχής» της ΕΕ και τις άμεσες ενισχύσεις στους αγρότες στο πλαίσιο της ΚΑΠ, για ολόκληρη την επταετία 2014 - 2020.
Το ποσό αυτό προέρχεται από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, που αποτελείται από τις εισφορές των κρατών - μελών από τους κρατικούς προϋπολογισμούς τους και ποσοστό από τα έσοδα του ΦΠΑ. Πρόκειται, δηλαδή, για χρήματα που έχουν πληρώσει οι εργαζόμενοι από την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος με τη βαριά άμεση και έμμεση φορολογία τους. Πιο συγκεκριμένα το ποσό αυτό αφορά 20 δισ. ευρώ από τα ταμεία για τη λεγόμενη «πολιτική συνοχής», ενώ 15 δισ. αποτελούν οι άμεσες ενισχύσεις κατά βάση στους μεγαλοαγρότες, στο πλαίσιο της ΚΑΠ. Μάλιστα, το ποσό αυτό είναι σημαντικά μειωμένο, περίπου κατά 20%, σε σχέση με το αντίστοιχο που διατέθηκε στην Ελλάδα από τον ευρωενωσιακό προϋπολογισμό για την προηγούμενη επταετία 2007-2013, το οποίο ανερχόταν σε 42 δισ. ευρώ (24 δισ. από τα «ταμεία συνοχής» και 18 δισ. για άμεσες ενισχύσεις στους αγρότες).¹

Χρηματοδότησαν την αντιλαϊκή θύελλα

Η δεύτερη μεγάλη απάτη είναι ο ισχυρισμός τους ότι αυτά τα χρήματα θα ωφελήσουν το λαό. Η αλήθεια είναι ότι ο λαός δεν έχει λαμβάνειν ούτε σεντ από τα χρήματα αυτά, που θα καταλήξουν στις τσέπες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, εγχώριων και διεθνών, όπως έγινε και με τα προηγούμενα «πακέτα».
Αλήθεια, τι έγιναν τα 24 δισ. ευρώ της προηγούμενης περιόδου 2007 - 2013 από τα λεγόμενα «ταμεία συνοχής», που κι αυτά τα διαφήμιζε το 2007 η κυβέρνηση Καραμανλή της ΝΔ; Με βάση μάλιστα τα στοιχεία της Επιτροπής της ΕΕ το ποσό αυτό απορροφήθηκε μέχρι σήμερα κατά 90%. Πού πήγαν λοιπόν τα χρήματα αυτά; Κάλυψαν μήπως καμία λαϊκή ανάγκη; Διατέθηκαν για την κατασκευή σχολείων, νοσοκομείων, παιδικών σταθμών, έργων αντιπλημμυρικών, αντιπυρικών, προστασίας του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας κ.λπ.; Μήπως εμπόδισαν το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα και τη χρεοκοπία της εργατικής - λαϊκής οικογένειας; Μήπως ανακούφισαν τους ανέργους;
Τίποτε από αυτά. Ξεκοκαλίστηκαν από μεγαλοεργολάβους, κατασκευαστικούς ομίλους, εφοπλιστές, βιομήχανους, τραπεζίτες και μεγαλέμπορους, αυγαταίνοντας τα κέρδη τους, την ίδια στιγμή που μαζί με τις αστικές κυβερνήσεις, την ΕΕ και την τρόικα σάρωναν σε ερείπια τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού, φορτώνοντάς του τα βάρη της δικής τους κρίσης και του δικού τους χρέους. Ακριβώς στα ίδια παράσιτα θα καταλήξουν και τα 20 δισ. της τρέχουσας περιόδου 2014 - 2020, που διαφημίζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Χρήμα με ουρά για τα μονοπώλια

Η Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, «Νέο ξεκίνημα για την εργασία και την ανάπτυξη στην Ελλάδα» αποκαλύπτει πού ακριβώς θα κατευθυνθούν τα νέα κονδύλια:
-- Ενα δισ. ευρώ θα αποδεσμευτεί άμεσα για να πληρωθούν τα καθυστερούμενα στους ομίλους που είχαν αναλάβει διάφορα έργα την περίοδο 2007 - 2013.
-- Αλλο ένα δισ. ευρώ θα αποδεσμευτεί επίσης άμεσα για προκαταβολές σε εκείνους τους ομίλους που έχουν αναλάβει νέα έργα, για να μην βάλουν ούτε ένα ευρώ από την τσέπη τους.
-- Περίπου 4 δισ. ευρώ θα διατεθούν στα γνωστά τρωκτικά που με αδρή αμοιβή οργανώνουν άχρηστα σεμινάρια κατάρτισης, τσεπώνοντας τα κοινοτικά κονδύλια. Επίσης, θα δοθούν για επιδοτήσεις σε επιχειρήσεις για ολιγόμηνες προσλήψεις νέων εργαζομένων και πρακτικάριων με συνθήκες γαλέρας, που συνοδεύονται από απολύσεις εργαζομένων με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα. Ακόμα θα δοθούν εκ νέου σε εργολάβους για 5μηνα «προγράμματα απασχόλησης» με μισθούς 300 - 400 ευρώ που παρακρατούνται μάλιστα για μήνες, αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζόμενους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης, μην έχοντας χρήματα ούτε για τα στοιχειώδη.
-- Αλλο 1,3 δισ. ευρώ θα διατεθεί και πάλι σε επιχειρήσεις για επενδύσεις «στην καινοτομία και σε έρευνα» για την «τόνωση της μελλοντικής ανταγωνιστικότητάς τους», όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
-- Ενα περίπου δισ. ευρώ θα καταλήξει στα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στους τομείς των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και στα δίκτυα μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, μετά τον αντίστοιχο περιορισμό κατά 50% της δράσης της ΔΕΗ στους αντίστοιχους κλάδους, σύμφωνα και με τις προβλέψεις του μνημονίου.
-- 3 δισ. ευρώ προορίζονται για τα μονοπώλια των μεταφορών, για να διευκολύνουν την επέλασή τους στα προς ιδιωτικοποίηση λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηροδρομικά δίκτυα και αυτά που έχουν ήδη αναλάβει με τις συμβάσεις παραχώρησης των οδικών δικτύων.
-- Με 2,5 δισ. ευρώ θα προικιστούν και οι όμιλοι που ετοιμάζονται να αρπάξουν τα φιλέτα της διαχείρισης αποβλήτων.
-- Τέλος, 4,7 δισ. ευρώ προορίζονται για τις μεγάλες μονοπωλιακές μονάδες υδατοκαλλιεργειών, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του ποσού αυτού θα ενισχύσει τις μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις«για να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού γεωργικού τομέα». Προωθείται έτσι η συγκέντρωση της γης στα χέρια λίγων καπιταλιστών μεγαλοαγροτών και επιταχύνεται το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Η τελευταία θα δει τις αγροτικές επιδοτήσεις να μειώνονται από τα 18 στα 15 δισ. ευρώ για το 2014-2020, όπως άλλωστε προβλέπει η νέα ΚΑΠ, ενώ τα μέτρα του 3ου μνημονίου (φορολογία από το πρώτο ευρώ με 26%, προκαταβολή φόρου στο 100%, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών στο τριπλάσιο, αύξηση του ΦΠΑ σε βασικά αγροτικά εφόδια και ζωοτροφές, κατάργηση της επιστροφής ΦΠΑ) θα ολοκληρώσουν την καταστροφή της. Αυτό το έγκλημα έχει την υπογραφή τόσο του ΣΥΡΙΖΑ (και του νούμερου 1 και του νούμερου 2) όσο και της ΝΔ που δημαγωγούν προεκλογικά χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για όλα όσα οι ίδιοι και οι κυβερνήσεις τους έφεραν.
Να σημειωθεί ότι υπάρχει ακόμα ένα πακέτο χρηματοδότησης υπό την επωνυμία «Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων», που με ζεστό χρήμα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και την ΕΕ επιχειρεί να κινητοποιήσει συνολικά 315 δισ. για να δοθεί ώθηση στην καπιταλιστική ανάκαμψη.
Και μετά από αυτό το πάρτι των δισεκατομμυρίων που ρέουν άφθονα για τους μονοπωλιακούς ομίλους τι απομένει για το λαό; 280 εκατομμύρια ευρώ που θα διατεθούν από το «Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Απόρους», δηλαδή τα ψίχουλα που πέφτουν από το φαγοπότι των καπιταλιστών για τα θύματα της πιο ακραίας φτώχειας, σε συσσίτια για τους πεινασμένους, κουβέρτες για τους άστεγους...

Υπάρχει πείρα πλέον

Αυτό είναι λοιπόν το «αναπτυξιακό πακέτο» που διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ως δήθεν «αντιστάθμισμα» του βάρβαρου, αντιλαϊκού μνημονίου Τσίπρα. Για άλλη μια φορά κοροϊδεύει αισχρά το λαό ότι η ανάπτυξη των κερδών των μονοπωλίων θα ωφελήσει δήθεν τον ίδιο. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο η Λαϊκή Ενότητα, όπως και τα άλλα αστικά κόμματα, πουλάνε το χιλιοειπωμένο παραμύθι ότι τα δισεκατομμύρια με τα οποία θα μπουκώσουν τα μονοπώλια θα δημιουργήσουν δήθεν θέσεις εργασίας. Ψέμα πάνω στο ψέμα. Οι χρηματοδοτήσεις της ΕΕ στη συντριπτική πλειοψηφία τους κατευθύνονται σε επενδύσεις έντασης κεφαλαίου για γρήγορη και εγγυημένη κερδοφορία. Οι όποιες θέσεις δημιουργηθούν θα είναι προσωρινές και συνεπάγονται δουλειά χωρίς δικαιώματα, με άθλιες συνθήκες, μισθούς πείνας, ένταση στο έπακρο της εκμετάλλευσης. Αυτά τα χρήματα, λοιπόν, υπηρετούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, τον πραγματικό δηλαδή αντίπαλο, με τον οποίο ο λαός πρέπει να συγκρουστεί.
Ο λαός μας σήμερα έχει την ωριμότητα και την εμπειρία να κρίνει πού τον οδήγησαν όλα τα κόμματα της καπιταλιστικής διαχείρισης, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, που ορκίζονται στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που τον θέλουν αλυσοδεμένο στη φυλακή των λαών, την ΕΕ. Να ξεσκεπάσει απομονώνοντας δυνάμεις σαν την εγκληματική ναζιστική ΧΑ που ποντάρει στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ «για να σταθεί στα πόδια της η χώρα», δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο που κι αυτή υπηρετεί. Να αποκαλύψει την απάτη περί «καλής ΕΕ» και «κακής Ευρωζώνης», που μπορεί δήθεν να φέρει λαϊκή ευημερία, όπως ισχυρίζεται η νεόκοπη Λαϊκή Ενότητα.
Μοναδική ελπίδα και διέξοδος για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού και στις εκλογές. Η συμπόρευση με τους κομμουνιστές στους τόπους δουλειάς, στο χωριό, στις λαϊκές γειτονιές. Για τη συγκρότηση μιας ισχυρής Λαϊκής Συμμαχίας, την αποφασιστική ενίσχυση της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης της, για να πάρει ο λαός την εξουσία, να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, κι έτσι να αποτινάξει τα δεσμά της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και να διαγράψει μονομερώς το χρέος της πλουτοκρατίας.
Παραπομπή:
1. Βλ. Ανακοίνωση της Επιτροπής με τίτλο «Νέο ξεκίνημα για την εργασία και την ανάπτυξη στην Ελλάδα COM (2015) 400 της 15-7-2015.

Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Είναι το ίδιο σάπια όπως το σύστημα που την τρέφει

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Είναι το ίδιο σάπια όπως το σύστημα που την τρέφει

Σε λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 18 Σεπτέμβρη, συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη νύχτα που η Χρυσή Αυγή δολοφόνησε το νεολαίο Παύλο Φύσσα, παιδί μεταλλεργάτη, στο Κερατσίνι. Εξι μέρες πριν, στις 12 Σεπτέμβρη του 2013, τα τάγματα εφόδου της ναζιστικής - εγκληματικής οργάνωσης εξαπέλυσαν δολοφονική επίθεση με λοστάρια και αιχμηρά αντικείμενα σε βάρος πρωτοπόρων κομμουνιστών, συνδικαλιστών της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, στέλνοντας 9 από αυτούς αιμόφυρτους στο νοσοκομείο.

Τα δύο περιστατικά ήταν η «κορύφωση» της «δράσης» που είχε αναπτύξει όλη την προηγούμενη περίοδο η Χρυσή Αυγή, με δολοφονίες και χτυπήματα σε βάρος μεταναστών, επιθέσεις σε νεολαίους, ακόμα και μαθητές. Είχε ταχθεί ενάντια στην απεργία των Χαλυβουργών, παίρνοντας το μέρος του επιχειρηματία Μάνεση, είχε «εμφανιστεί» σε καταπέλτες ενάντια σε απεργίες των ναυτεργατών και πάει λέγοντας.
Η Χρυσή Αυγή είναι το μαντρόσκυλο του συστήματος, που ανάλογα με τις ανάγκες του το μαζεύει ή το ξαμολάει. Είναι δύναμη κρούσης του κεφαλαίου, που με τη δημαγωγία, το ψέμα και το λαϊκισμό, την προσαρμογή της ανάλογα με τις περιστάσεις σαν το ερπετό, έχει στόχο να εγκλωβίσει λαϊκές συνειδήσεις, να υφαρπάξει γνήσιες λαϊκές ψήφους και με τη δύναμη που θα της έχουν δώσει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, να στραφεί στη συνέχεια εναντίον τους, υπονομεύοντας, ακόμα και χτυπώντας ανοιχτά το κίνημα, κάθε προσπάθεια αντίστασης που θα αναπτύσσεται ενάντια στα αφεντικά της.
Αυτή την περίοδο, αξιοποιώντας την απογοήτευση των εργαζομένων από τα κόμματα που εμπιστεύτηκαν, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, την ανέχεια που αντιμετωπίζουν λαϊκά στρώματα από την αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κομμάτων, δε διστάζει να εμφανίζεται ως «η μοναδική αντιμνημονιακή, φιλολαϊκή επιλογή», όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα της. Ενώ, όπως δήλωσε ο κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος Χρ. Παππάς, στις 2 Σεπτέμβρη, στο ρ/σ «Real»: «Με την έννοια της αντιπλουτοκρατίας, αντικαπιταλισμού της κοινωνικής δικαιοσύνης και τα λοιπά, ναι είμαστε αριστεροί, ακραιφνείς αριστεροί»...
Μάλιστα, τώρα εμφανίζεται να προχωράει παραπέρα και να διεκδικεί και στην αστική διακυβέρνηση. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα της: «Μόνο μία αληθινά εθνική και λαϊκή κυβέρνηση θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το τέλμα που βρίσκεται σήμερα. Και αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι άλλη από το εθνικιστικό κίνημα της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να αντισταθεί στους διεθνείς εξουσιαστές».
Είναι φανερό ότι η Χρυσή Αυγή, ως γνήσιο παιδί του συστήματος, τροφοδοτείται από το θολό δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», που λανσάρισαν τα αστικά επιτελεία και βέβαια υιοθέτησαν όλα τα αστικά πολιτικά κόμματα. Πατάει στις γνωστές ψευτοθεωρίες περί «Ελλάδας υπό κατοχή» που έχει χάσει την «εθνική της ανεξαρτησία», βγάζοντας, όπως είναι άλλωστε ο ρόλος της, λάδι το κεφάλαιο ως τάξη, δουλεύοντας για την εγχώρια αστική τάξη. Ο εμπλουτισμός τώρα της ρητορικής της με τα περί «αντιπλουτοκρατίας», «αντικαπιταλισμού» και κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι μία επιπλέον απόδειξη του ρόλου της.

Το ...πρόγραμμα της Χρυσής Αυγής

Η Χρυσή Αυγή, όσο και αν προσπαθεί, όσο και αν επιδίδεται σε αντισυστημική ρητορεία, δεν μπορεί να κρύψει τους δεσμούς αίματος που έχει με τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους, με ντόπια μονοπώλια που αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο τα συμφέροντά τους να εξυπηρετούνται και με άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες εκτός από την ΕΕ, χωρίς να θέτουν άμεσα ζητήματα εξόδου απ' το ευρώ, το αφήνουν ανοιχτό ως προοπτική. Εκφράζει, επίσης, ανάγλυφα την επιδίωξη της αστικής τάξης να εκμεταλλευτεί τη γεωστρατηγική θέση της χώρας και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, για να αναβαθμίσει το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή, σπρώχνοντας τη χώρα και το λαό βαθύτερα στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς που εντείνονται, προκειμένου να ενισχύσει την κερδοφορία της.
Τι λέει, λοιπόν, η Χρυσή Αυγή; Επισημαίνει ότι «το ευρώ απεδείχθη η καταστροφή μας. Εθνικό νόμισμα ισοδυναμεί με εθνική ανεξαρτησία και αυτός οφείλει να είναι βασικότερος στόχος μιας εθνικής ηγεσίας», χωρίς όμως να θέτει σήμερα ζήτημα εξόδου από την Ευρωζώνη. Οπως, άλλωστε, έχουν δηλώσει στελέχη της, «το ευρώ το έχουμε πληρώσει και δε θα το χαρίσουμε».
Η Χρυσή Αυγή επαναφέρει το μύθο της «εθνικής ανάπτυξης», μιας οικονομικής ανάπτυξης προς το συμφέρον του «έθνους», δηλαδή και του κεφαλαίου και των εργαζομένων, που θα στηρίζεται στην «οικονομική αυτάρκεια». Πώς θα επιτευχθεί αυτό σύμφωνα με τη ΧΑ; Μα με την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, των ενεργειακών κοιτασμάτων της χώρας. Ετσι, σύμφωνα με τη ΧΑ: «...θα δημιουργηθούν, μέσω της εκμετάλλευσης του εθνικού μας πλούτου, με γεωτρήσεις υδρογονανθράκων, νέα ορυχεία για πολύτιμους λίθους και σιδηρομεταλλεύματα. Τα έσοδα από αυτή τη μεγάλη εθνική προσπάθεια θα διατεθούν στον πρωτογενή τομέα, σε νέες γεωργικές, κτηνοτροφικές και αλιευτικές μονάδες και αμέσως μετά στην προσπάθεια αναδημιουργίας μίας εθνικής βιομηχανίας». Ομως, επειδή το τεράστιο έργο της έρευνας και της εξόρυξης δεν μπορεί να στηριχθεί με ελληνικά κεφάλαια, η ΧΑ προτείνει προκήρυξη «διεθνούς διαγωνισμού» για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι τα περί εθνικής αυτάρκειας κ.λπ. πάνε περίπατο, αφού μια τέτοια εξέλιξη ανοίγει στην πραγματικότητα το δρόμο για συμπράξεις με ξένα μονοπώλια στον τομέα της Ενέργειας ανεξαρτήτου εθνικότητας, αν δηλαδή θα είναι αμερικάνικα, ρωσικά, αγγλικά ή γαλλικά και μάλιστα σε έναν τομέα που η ΧΑ προβάλλει ως τη βάση πάνω στην οποία θα στηρίξει το όποιο σχέδιο ανάπτυξης. Βεβαίως, τα περί ισότιμης και επωφελούς συνεργασίας είναι κουραφέξαλα, αφού σε συνθήκες καπιταλισμού και εντός του ιμπεριαλιστικού συστήματος, τους όρους τούς επιβάλλει πάντα ο ισχυρότερος.

Οι ...αντισυστημικές θέσεις της ΧΑ για το χρέος

Οι θέσεις που εκφράζει η ΧΑ για το χρέος είναι, όπως ήταν αναμενόμενο, παρόμοιες με αυτές που εκφράζουν τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, ενώ επιχειρεί με τη σειρά της να νομιμοποιήσει το χρέος που έχει δημιουργήσει το κεφάλαιο, στη συνείδηση του λαού. Αναφέρει λοιπόν: «Η ΧΑ στοχεύει στον άμεσο λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους και όλων των δανειακών συμβάσεων από το 1974 μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονη σύσταση ειδικών ελεγκτικών ομάδων, που να κάνουν φύλλο και φτερό τα αρχεία όλων των υπουργείων και των δημοσίων οργανισμών. Σε ανάλογες κινήσεις έχουν προβεί ακόμα και κράτη - "μπανανίες" της Λατινικής Αμερικής όπως ο Ισημερινός. Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει στην Ελλάδα, διότι έτσι θα προκύψει και ποιοι έλαβαν τις μίζες και το μαύρο χρήμα». Τι κάνει η Χρυσή Αυγή; Ο,τι και τα άλλα αστικά κόμματα. Προσπαθεί να αποκρύψει ότι το χρέος φέρει τη σφραγίδα της κερδοφορίας του κεφαλαίου, προσπαθώντας να πείσει ότι είναι δημιούργημα κάποιων λαμόγιων. «Πρωτίστως, όμως, θα προκύψει επισήμως ποιο μέρος του χρέους είναι παράνομο και επαχθές, το οποίο και το κράτος μας θα αρνηθεί να το αποπληρώσει», που σημαίνει ότι όπως και να έχει, ο λαός θα πρέπει να πληρώσει ένα χρέος που δημιούργησαν άλλοι. Βέβαια, εδώ πρέπει να πούμε ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ως πρόεδρος της Βουλής, πήρε τα πρωτεία της Χρυσής Αυγής. Σύστησε τη λεγόμενη «Επιτροπή αλήθειας για το χρέος» και κατάφερε να ...βρει τελικά ποιο μέρος του χρέους είναι ...«επαχθές, επονείδιστο» κ.λπ., κ.λπ.

Οι ...ρηξικέλευθες προτάσεις της ΧΑ για την ανεργία

Η ΧΑ αξιοποιεί και την ανεργία για να χύσει το φασιστικό της δηλητήριο στην εργατική τάξη. Προκειμένου να σκιάσει ότι η ανεργία είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα, ότι η μεγάλη εκτίναξή της είναι προϊόν της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης (που είναι εξαφανισμένη από τις θέσεις της), στις αναλύσεις της αναφέρει ότι «το μνημόνιο βύθισε τη χώρα σε βαθιά ύφεση και εκτόξευσε τα ποσοστά της ανεργίας. Το πρόβλημα αυτό εδράζεται στις θλιβερές μεταπολιτευτικές πολιτικές, που οδήγησαν σε διάλυση κάθε παραγωγικής διαδικασίας και στο να πλημμυρίσει η χώρα με λαθρομετανάστες». Η ΧΑ προτείνει μία λύση άμεση: «Απέλαση όλων των λαθρομεταναστών σημαίνει εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας για τους Ελληνες». Η ΧΑ ξεχνά να μας πει ότι οι μετανάστες εργάτες αξιοποιούνται ως φτηνό εργατικό δυναμικό και ότι η ίδια είχε στήσει δουλεμπορικά, που στο όνομα του «οι Ελληνες να έχουν δουλειά», εξασφάλιζαν μεροκάματα πείνας, συμπιέζοντας και τα μεροκάματα των Ελλήνων εργαζομένων κάτω από τα επίπεδα αυτά των μεταναστών. Το παιχνίδι γνωστό και παλιό στον καπιταλισμό. Αντί να παλεύουν από κοινού Ελληνες και ξένοι εργάτες για ίδια μεροκάματα, για από κοινού προστασία δικαιωμάτων τους, να σκοτώνονται για μια θέση εργασίας, για το ποιος θα αντικαταστήσει τον άλλον με μεροκάματα πείνας χωρίς δικαιώματα. Ποιον συμφέρει αυτό το διαίρει και βασίλευε; Μα το κεφάλαιο, που πετυχαίνει να ρίξει ενιαία μισθούς Ελλήνων και ξένων.

Απαιτεί ευθέως τη χρηματοδότηση του κεφαλαίου

Οι θέσεις της ΧΑ για την Υγεία συμπεριλαμβάνουν την εξής μία: «Επιδότηση της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας και προτίμηση της αγοράς φαρμάκων που παράγονται στην Ελλάδα - και όχι εισαγόμενων - για τα δημόσια νοσοκομεία». Οσο για τα νοσοκομεία, αυτά κατά τη ΧΑ θα σωθούν αν «τεθεί άμεσα φραγμός στις πρακτικές τις διεφθαρμένης και κλεπτοκρατικής διαχείρισης».
Προτείνει, ακόμα, «φοροαπαλλαγές για επενδυτές επιχειρηματίες, πλοιοκτήτες που απασχολούν μόνο Ελληνες εργαζόμενους». Βέβαια, πουθενά στο 24σελιδο «πρόγραμμά» της, αλλά και στα προεκλογικά φυλλάδια που έχει τυπώσει, δεν αναφέρει ούτε λέξη για εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Και πώς να το πει, όταν στη Βουλή δεν κάνει άλλη δουλειά από το να καταθέτει Ερωτήσεις για την υπεράσπιση των εργοδοτών, όταν η ίδια στέλνει τους μπράβους της να χτυπήσουν τους εργάτες, όπως αυτούς της Ζώνης, όταν διεκδικούν αξιοπρεπή μεροκάματα και μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς. Οταν προσπαθεί να στήσει δουλεμπορικά γραφεία που τα βαφτίζει «σωματεία», για να προσφέρει τσάμπα εργατικά χέρια στα αφεντικά της. Τέτοια απόπειρα είναι σε εξέλιξη στο Πέραμα, σε απόσταση μερικών μέτρων από την πύλη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, ενώ δουλεμπορικό είχε στήσει πέρσι στη Χαλκίδα, στέλνοντας Ελληνες εργαζόμενους να δουλεύουν με 18 ευρώ μεροκάματο και ανασφάλιστοι.
Το είπαμε και το ξαναλέμε: Καμία λαϊκή ψήφος στη Χρυσή Αυγή. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα οφείλουν να απομονώσουν τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής από παντού, από κάθε χώρο δουλειάς, κάθε εργατογειτονιά. Να δυναμώσουν το ΚΚΕ, φέρνοντας πιο κοντά την προοπτική για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τη συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής συμμαχίας, τη δύναμη που μπορεί να στείλει στο σκουπιδοτενεκέ τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής και τη μήτρα που τα γεννά.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ψάχνει «δικαίωση» και «συναίνεση» για νέα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ψάχνει «δικαίωση» και «συναίνεση» για νέα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου

Οσο πλησιάζουμε στις εκλογές, τόσο κλιμακώνεται η προσπάθεια της ΝΔ, αξιοποιώντας το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, να εμφανιστεί «δικαιωμένη» για τη βάρβαρη πολιτική που στήριξε και υλοποίησε τα προηγούμενα χρόνια, όντας κορμός των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Να εδραιώσει την αντίληψη ότι η πολιτική αυτή ήταν μονόδρομος, ότι για το λαό δεν υπήρχε ούτε μπορεί να υπάρχει άλλη επιλογή. Ακόμα ακόμα να του αποσπάσει «δήλωση μετάνοιας», που στις εκλογές του Γενάρη την αποδοκίμασε εκλογικά. Να λανσαριστεί, δε, μπρος στα ντόπια κεφάλαια ως η αστική πολιτική δύναμη - πραγματικός εγγυητής της «ευρωπαϊκής πορείας» της χώρας, επειδή έχει την «τεχνογνωσία» των δύο πρώτων μνημονίων και τη βούληση να τα εφαρμόσει, να τρέξει καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.
Είναι κι αυτή μια υπηρεσία που προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα, στην ΕΕ και τα μονοπώλια, η άφεση αμαρτιών που στην πράξη έδωσε στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, συγκροτώντας μαζί τους επί διακυβέρνησής του ένα ευρύ κοινοβουλευτικό μέτωπο ψήφισης και υλοποίησης των βάρβαρων νόμων του τρίτου μνημονίου.
Κι ας τσακώνεται, από την άλλη, μαζί τους για την κυβερνητική «καρέκλα», το ποιος θα έχει την κύρια ευθύνη στη διαχείριση της αστικής εξουσίας, ενσωματώνοντας μέσα από αυτό το ψευτο-δίπολο λαϊκά στρώματα ακριβώς στην εφαρμογή της βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής.

Φέρει τεράστια ευθύνη

Η ΝΔ, βέβαια, ψάχνοντας τη «δικαίωσή» της, αποσιωπά το γεγονός ότι με τα μέτρα που και η ίδια εισηγήθηκε, αποφάσισε και εφάρμοσε ως κυβέρνηση, στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης το βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας του λαού υποχώρησε κατά 40 - 50%. Κυριολεκτικά σφαγιάστηκαν τα όποια δικαιώματα είχε κατακτήσει ο λαός προηγούμενα, οπωσδήποτε με τους αγώνες του, και μέσα σε έναν παγκόσμια ευνοϊκότερο συσχετισμό για το εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Εωλα είναι και τα επιχειρήματα της ηγεσίας της ότι λόγω «ανικανότητας» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και «λαθών» στις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές, ο λογαριασμός ανέβηκε για το λαό, μέσα κι από το τρίτο μνημόνιο, άλλα 90 δισεκατομμύρια. Οτι η ίδια, ως κυβέρνηση, θα μπορούσε να τα καταφέρει καλύτερα.
Η ΝΔ αποσιωπά το γεγονός ότι ο λογαριασμός αυτός είναι το αποτέλεσμα των παζαριών με τους περιλάλητους «εταίρους» τους στην ΕΕ, στο ΔΝΤ, στην ΕΚΤ, στις ΗΠΑ, και όπου αλλού. Αφορά τη στήριξη ανάκαμψης της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, που και πριν και τώρα και αργότερα την πληρώνει ο λαός. Αφορά την αποκατάσταση γραμμών ρευστότητας για τα ντόπια μονοπώλια, για την οποία και η ίδια η ΝΔ, ως γνήσια αστική πολιτική δύναμη, κόπτεται. Αφορά τη διασφάλιση της στρατηγικής επιλογής του ντόπιου κεφαλαίου για παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ, στόχο που πιστά υπηρέτησε και η ΝΔ, λέγοντάς το ανοιχτά άλλωστε, ότι γι' αυτό το λόγο υπερψήφισε το τρίτο μνημόνιο, φορτώνοντας επιπλέον βάρη στο λαό, άρα όντας και η ίδια συνυπεύθυνη.

Η γραμμή ΣΕΒ

Και, επιπλέον, όντας σε ανοιχτή γραμμή με το ντόπιο κεφάλαιο δεν μπορεί να αγνοήσει κατευθύνσεις που έδωσε π.χ. ο ΣΕΒ σε πρόσφατο εβδομαδιαίο δελτίο του, ότι «το ζητούμενο πλέον είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει να στοιχηθεί πλήρως πίσω από τις επιδιώξεις του συμφωνηθέντος προγράμματος προσαρμογής και να το εφαρμόσει έγκαιρα και αποτελεσματικά, καθώς αυτή είναι όντως η τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας».
Χαρακτηριστική αποτύπωση της προτεραιότητας των Ελλήνων βιομηχάνων και συνολικά των κυρίαρχων τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου, ενόψει και των επικείμενων βουλευτικών εκλογών, για διαμόρφωση κυβέρνησης και συνολικά συνθηκών προς πλήρη και αποτελεσματική εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων του τρίτου μνημονίου, καθώς μόνο έτσι μπορεί να έλθει η ανάκαμψη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων μονοπωλίων, με το παραπέρα ξεζούμισμα του λαού.

Αποζητούν «συναίνεση»

Εξ ου και γνωρίζουν ότι θα υπάρχει «πολιτικό κόστος» και αναζητούν τρόπο να το μοιραστούν σε κυβερνήσεις «συνεργασίας». Ο ίδιος ο Μεϊμαράκης μιλώντας την Τρίτη στο «Mega» υπογράμμιζε την ανάγκη συνεργασιών με όσο πιο πολλά κόμματα γίνεται, τονίζοντας ότι έχουν τελειώσει οι μονοκομματικές κυβερνήσεις, καθώς και ότι είναι «η εποχή των συζητήσεων και των συναινέσεων για να περάσουν οι μεταρρυθμίσεις και τα νέα μέτρα».
Μια μέρα αργότερα, άλλωστε, απ' το Ηράκλειο όπου βρέθηκε, φρόντισε να θυμίσει ότι στη Βουλή «η ΝΔ και άλλες πολιτικές δυνάμεις έδωσαν στήριξη δυνατή για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, με δικό μας προσωπικό, πολιτικό κόστος.
»Για πρώτη φορά πρωθυπουργός πήρε 251 κοινοβουλευτικές ψήφους και είχε τόσο μεγάλη δύναμη στο Κοινοβούλιο. Θα μπορούσε(σ.σ.: ο Αλ. Τσίπρας)να αναδειχθεί ως ένας εθνικός ηγέτης», πρόσθεσε ο Μεϊμαράκης αποδεχόμενος ουσιαστικά να αναγνωρίσει έναν τέτοιο ρόλο στον κατά τ' άλλα κύριο πολιτικό του αντίπαλο. Και πώς αλλιώς, βέβαια, εφόσον και οι δύο κινούνται στρατηγικά στις ίδιες ράγες, αυτές της εξυπηρέτησης των αναγκών της ντόπιας καπιταλιστικής οικονομίας.

Απεύχονται αυτοδυναμία

Επίσης, σημειώστε εδώ και την τοποθέτηση του μεγαλοστελέχους της ΝΔ Ν. Δένδια, την Τετάρτη στο ραδιοσταθμό «Real», ότι «υπό τις σημερινές συνθήκες δεν ξέρω αν είναι ευκταία η αυτοδυναμία. Με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα χρειάζεται τη συνεργασία όσο το δυνατόν περισσότερων πολιτικών δυνάμεων».
Και ακόμα: «Τα προβλήματα πια είναι τόσο μεγάλα που η ευρύτερη στήριξη κάθε προσπάθειας είναι κάτι που θα βοηθήσει τελικά».
Ο ίδιος, μιλώντας την Πέμπτη στον τηλεοπτικό ΣΚΑΪ, χαρακτήρισε «τεράστια» την «διαχειριστική ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο στη διαπραγμάτευση αλλά και σε ζητήματα όπως η Εκπαίδευση και η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ».
Ωστόσο, έσπευσε να προσθέσει ότι «με έναν άλλο, λογικό ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσαμε να συνεργασθούμε. Από την πλευρά μας είμαστε έτοιμοι να συνεργασθούμε με οποιαδήποτε πολιτική δύναμη πλην Χρυσής Αυγής»...

Μαζί στήνουν δόκανα στο λαό

Υπ' αυτό το πρίσμα δεν επιτρέπεται καμία δικαίωση της πολιτικής της ΝΔ. Καμία λαϊκή ψήφος που έφυγε από τη ΝΔ να μην ξαναπάει εκεί, παγιδευμένη σε υποσχέσεις για δήθεν καλύτερη διαχείριση του νέου μνημονίου, με λήψη «αντισταθμιστικών» μέτρων τάχα υπέρ του λαού, όπως με τρόπο καρμπόν υπόσχεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το «παράλληλο πρόγραμμά» του, που δήθεν θα τρέχει ταυτόχρονα με το τρίτο μνημόνιο, το μνημόνιο Τσίπρα.
Τα όσα λένε π.χ. και οι δυο τους για τη φορολόγηση των αγροτών, είναι χαρακτηριστικά για τα δόκανα που στήνουν στο λαό:
Τάζουν πως θα κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να μην πληγούν από τα νέα μνημονιακά μέτρα οι «κατά κύριο επάγγελμα» αγρότες. Και οι δύο αποσιωπούν το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών, λόγω μικρού κλήρου ή μικρής παραγωγής και σε κάθε περίπτωση λόγω εξευτελιστικών τιμών από τους μεσάζοντες, είναι αναγκασμένοι να κάνουν και δεύτερη, και τρίτη δουλειά.
Και είναι αυτοί ακριβώς που θα ξεκληριστούν, και μέσα από τη νέα, αγριότερη φορολόγησή τους, ανοίγοντας δρόμο για την ταχύτερη συγκέντρωση γης και παραγωγής στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου. Το οποίο μάλιστα θα στηρίζεται (και) με την ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση, όπως του υπόσχονται ανοιχτά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Τέρμα πια στις αυταπάτες

Σε κάθε περίπτωση, δεν επιτρέπεται καμιά νέα καταστροφική αυταπάτη εφόσον την ψήφο στη ΝΔ και στα άλλα αστικά κόμματα ο λαός θα την βρει αμέσως μπροστά του, απέναντί του.
Την ψήφο αυτή η επόμενη κυβέρνηση, είτε με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με κορμό τη ΝΔ, θα την βάλει στο τσουβάλι της, θα την επικαλείται ως νομιμοποίηση της πολιτικής της, θα την επικαλείται κάθε φορά που οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα θα διεκδικούν, θα αγωνίζονται ενάντια στα νέα μέτρα, στους νέους εφαρμοστικούς νόμους.
Γι' αυτό χρειάζεται εδώ και τώρα ψήφος χειραφέτησης από τη στρατηγική του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Ψήφος στο ΚΚΕ, ψήφος διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση σε όφελος του λαού. Σε ρήξη με την καπιταλιστική εκμετάλλευση και εξουσία. Με ένα πιο δυνατό ΚΚΕ παντού, και στη Βουλή, και στους χώρους δουλειάς, στα μεγάλα εργοστάσια, στις λαϊκές γειτονιές, στην ύπαιθρο, στους χώρους νεολαίας.