22 Νοε 2018

Απαράδεκτο το φακέλωμα των επιβατών των αεροπλάνων - Να αποσυρθεί άμεσα το νομοσχέδιο της κυβέρνησης!




Στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής συζητείται το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που ενσωματώνει την αντιδραστική Οδηγία 2016/681 της ΕΕ για τις «υποχρεώσεις αερομεταφορέων σχετικά με τα αρχεία επιβατών». Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο για τις λαϊκές ελευθερίες, αυταρχικό νομοθέτημα.
Πιο συγκεκριμένα, με το νομοσχέδιο αυτό και με το γνωστό πρόσχημα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας», προωθείται ένα συστηματικό φακέλωμα όλων των επιβατών των αεροπλάνων, που ταξιδεύουν από και προς τις χώρες της ΕΕ. Κάθε επιβάτης, δηλαδή, θεωρείται καταρχήν ύποπτος για την τέλεση κάποιας τρομοκρατικής ή άλλης εγκληματικής πράξης και για το λόγο αυτό πρέπει να συγκεντρώνονται από την Αστυνομία, μέσω των αεροπορικών εταιρειών και του «Μητρώου Ονόματος Επιβάτη» (PNR), μια σειρά από προσωπικά δεδομένα του, που αφορούν ακόμη και τις αποσκευές που μεταφέρει.
Οι ρυθμίσεις που προβλέπονται για τη δήθεν προστασία των προσωπικών δεδομένων των επιβατών από παράνομη επεξεργασία τους, είναι εντελώς κενές περιεχομένου, αφού -πέραν των άλλων- η ανάθεση της προστασίας τους γίνεται στην υπηρεσία της Αστυνομίας που τα συγκεντρώνει. Αποτελούν στην πραγματικότητα το «φύλλο συκής» για να κρυφτεί το βαθιά αντιδραστικό περιεχόμενο του νομοσχεδίου και της Οδηγίας. 
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει βαριές ευθύνες που φέρνει για ψήφιση το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, με το οποίο κάνει ένα ακόμη σοβαρό βήμα στον αυταρχικό κατήφορο. Αντίστοιχες ευθύνες φυσικά έχουν η ΝΔ, όπως και άλλα κόμματα, που ήδη δήλωσαν ότι θα το ψηφίσουν. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πόσο πλαστή είναι η διαχωριστική γραμμή «πρόοδος-συντήρηση» που επικαλείται η κυβέρνηση, η οποία εξαφανίζεται όταν έχει να κάνει με την προώθηση σημαντικών αντιλαϊκών νομοθετημάτων και αποφάσεων της ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τους νέους, τους προοδευτικούς νομικούς, να αντιταχτούν σε αυτό το απαράδεκτο νομοσχέδιο, να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να αποσυρθεί άμεσα.




21/11/2018                                          ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Να αποφυλακιστεί τώρα η καθαρίστρια που καταδικάστηκε – Ανακοίνωση του ΚΚΕ

Ανακοίνωση για την υπόθεση της καθαρίστριας που καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης για την πλαστογράφηση ενδεικτικού της Στ’ Δημοτικού εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, βάζοντας τα πράγματα στη σωστή, ταξική τους διάσταση. Από την πλευρά μας προσυπογράφουμε κάθε λέξη:

«Το ΚΚΕ ζητά να αποφυλακιστεί άμεσα η εργαζόμενη καθαρίστρια σε παιδικό σταθμό του Βόλου, στον οποίο προσέφερε τις υπηρεσίες της για 20 σχεδόν χρόνια, που καταδικάστηκε σε 10ετή κάθειρξη γιατί, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, εργαζόταν με πλαστό “τίτλο σπουδών” ΣΤ’ Τάξης του Δημοτικού Σχολείου, ενώ ήταν “απόφοιτη” της Ε’ Τάξης του Δημοτικού!
Τόσο το κατηγορητήριο, με το οποίο παραπέμφθηκε για κακούργημα, όσο και οι καταδικαστικές σε βάρος της αποφάσεις των δικαστηρίων και πολύ περισσότερο το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εργαζόμενη εκτίει την αδιανόητη 10ετή ποινή της στις Φυλακές της Θήβας συναποτελούν μια κατάφωρη αδικία σε βάρος μιας φτωχής γυναίκας που ουσιαστικά δεν αδίκησε κανέναν.
Το ΚΚΕ καταγγέλλει ως απαράδεκτο και εξοργιστικό το γεγονός ότι το κράτος και η δικαιοσύνη εξάντλησαν την αυστηρότητά τους και φυλάκισαν την καθαρίστρια, τη στιγμή που άλλες υποθέσεις, μεγάλου πολιτικού και οικονομικού ενδιαφέροντος και με αποδεδειγμένες τεράστιες ζημίες για το Δημόσιο εκκρεμούν. Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι η πολιτική που αντιμετωπίζει τον λαό ως εχθρό και που υλοποιείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις και τη σημερινή, αντιδραστικοποιείται διαρκώς. Η άδικη αυτή απόφαση, επίσης, καταρρίπτει τα όσα υποκριτικά και αστήρικτα επικαλούνται τα κόμματα του κεφαλαίου -κατά πώς βολεύονται κάθε φορά- περί “ισότητας απέναντι στο νόμο” και “κράτους δικαίου”.
Πρέπει τώρα να τερματιστεί η περιπέτεια της καθαρίστριας και να γυρίσει στην οικογένεια και τη δουλειά της».
Στην περίσταση κολλάει γάντι και μια ιστορία του Πάνου Ζάχαρη, που με πολύ εύστοχο τρόπο μας μεταφέρει στην Αθήνα της αρχαϊκής εποχής, καθιστώντας ολοφάνερες τις αναλογίες με τη σημερινή δυσανάλογα αυστηρή απόφαση της αστικής δικαιοσύνης, που μοιάζει να μην έχει κάνει βήμα μπρος από τις ολιγαρχικές κοινωνίες της αρχαιότητας.

Κάθε απεργία είναι μάχη απέναντι στο κεφάλαιο και την κυβέρνηση

Κάθε απεργία είναι μάχη απέναντι στη μεγαλοεργοδοσία και τις δυνάμεις που τη στηρίζουν, έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Η Πανελλαδική απεργία στις 28 Νοέμβρη, που αποφασίστηκε κάτω από την πίεση εκατοντάδων Πρωτοβάθμιων σωματείων, Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών, παρά τη σθεναρή άρνηση και την υπονομευτική ταχτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, είναι μια μάχη με ιδιαίτερες απαιτήσεις, από την οποία οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, πρέπει να βγουν πιο δυναμωμένοι.
Είναι μάχη και αντιπαράθεση με τη μεγαλοεργοδοσία, την κυβέρνηση, τις άλλες δυνάμεις που στηρίζουν και προωθούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο.
Όλοι αυτοί, επιδιώκουν να έχουν απέναντί τους ένα εργατικό κίνημα προσαρμοσμένο στα «θέλω» και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Υποταγμένο στη λογική του «ρεαλισμού», όπως απαιτεί ο ΣΕΒ, που ξεκάθαρα προειδοποιεί πως «η δικαιολογημένη κυβερνητική παροχολογία (λόγω των επερχόμενων εκλογών) δεν πρέπει να δημιουργήσει προσδοκίες για αύξηση των μισθών και μεροκάματων».
ΣΕΒ, κυβέρνηση, κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, επιδιώκουν με όλους τους τρόπους να εμποδίσουν να εκφραστεί ένα ενιαίο απεργιακό ρεύμα από τα κάτω, που θα βάζει στο επίκεντρο της πάλης τις ανάγκες των εργαζομένων, δηλαδή ένα κίνημα που θα συγκρούεται με τη συνολική γραμμή του κεφαλαίου, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε Πανελλαδικό επίπεδο και συντονισμό.
Ο ρόλος του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού, που εκφράζεται από τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, είναι κομβικός και χρήσιμος για να επιτευχθεί ο στόχος του κεφαλαίου.
Διαχρονικά, οι άνθρωποι της εργοδοσίας που βρίσκονται στα συνδικάτα έχουν κάνει μεγάλη ζημιά μέσα στο εργατικό κίνημα. Γιατί, με τη γραμμή και την ταχτική τους, κάνουν τα πάντα για να μην κατανοήσουν οι εργαζόμενοι σε βάθος τις προϋποθέσεις που απαιτούνται ώστε ο αγώνας τους να είναι αποτελεσματικός.
Προσπαθούν να βάζουν εμπόδια ώστε να μη συνδέεται ο κάθε αγώνας με τους αναγκαίους όρους και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για συνολική αντίσταση και ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής.
Να μην ενισχύεται η προοπτική για μια ανάπτυξη που θα ικανοποιεί τις εργατικές, λαϊκές ανάγκες.
Να μην κατανοείται από τους εργάτες ότι απαιτούνται βαθιές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν όλα τα λαϊκά προβλήματα, να μπουν «μπροστά οι εργατικές, λαϊκές ανάγκες».
Όσο κι αν προσπαθούν, δε θα πετύχουν τους στόχους τους. Εμείς θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις οι εργαζόμενοι να βγουν στο δρόμο με τη σημαία των δικών τους συμφερόντων και αναγκών.
Η επιτυχία της απεργίας μπορεί να συμβάλλει ώστε:
  • Να δημιουργηθούν όροι για κλιμάκωση του αγώνα. Να ανέβει η διεκδίκηση για την υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα. Το παράδειγμα των νικηφόρων αποτελεσμάτων που είχαμε σε μεγάλους χώρους δουλειάς (εργοτάξιο ανάπλασης Φαληρικού όρμου, Αστέρας Βουλιαγμένης και αλλού) δείχνει ότι υπάρχουν δυνατότητες.
  • Να ενισχυθεί το πλαίσιο πάλης και τα αιτήματα που αμφισβητούν τη γραμμή του κεφαλαίου. Να ενισχυθεί ο αγώνας για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, του νόμου Βρούτση-Αχτσιόγλου, του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των άλλων.
  • Να δυναμώσει ο ουσιαστικός προβληματισμός για το πώς πρέπει να δουλέψουν τα συνδικάτα, με ποια γραμμή, με ποιους τρόπους και μορφές απέναντι στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.
  • Να απελευθερωθούν δυνάμεις από μια παθητική στάση αναμονής, που έχει αποδειχτεί επιζήμια και καλλιεργείται τόσο από την κυβέρνηση, το ίδιο το κεφάλαιο, τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό. Με το «περίμενε» και τον εφησυχασμό δεν κατάφερε κανείς ποτέ τίποτα.
Η επιτυχία της απεργίας στις 28 Νοέμβρη πέφτει στις πλάτες των δυνάμεων, των συνδικάτων, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και τη γραμμή πάλης με σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες». Πέφτει στις πλάτες των εργαζόμενων που πλέον έχουν στη διάθεσή τους μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για το ποιός ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση, το ρόλο των εκάστοτε κυβερνήσεων που υλοποιούν μέχρι κεραίας την αντεργατική πολιτική, το ρόλο του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ δεν ήθελαν απεργία, ούτε όταν την αρνούνταν, ούτε τώρα που αποφασίστηκε. Είναι κατ’ επάγγελμα απεργοσπάστες.
Δεν είναι σωστή, όμως, ούτε η άποψη που εκφράζεται από ορισμένους, ότι η απεργία στις 28 δεν είναι κάτι σπουδαίο μιας και «είναι μια απεργία της ΓΣΕΕ» άρα οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να την παίρνουν στα «σοβαρά».
Η κάθε απεργία και οι αγώνες των εργαζομένων είναι δική μας υπόθεση. Γι’ αυτό βρέθηκε στο στόχαστρο των δυνάμεων του κεφαλαίου, στο στόχαστρο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που ψήφισε τον απεργοκτόνο νόμο. Γι’ αυτό πληθαίνουν οι παρεμβάσεις της αστυνομίας και των δικαστηρίων μέσα στα συνδικάτα.
Αν «δεχτούμε μια τέτοια άποψη, ότι «αυτή είναι απεργία της ΓΣΕΕ», στην πράξη «πριονίζουμε» την προσπάθεια εκατοντάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων να βγουν στο δρόμο του αγώνα χιλιάδες εργαζόμενοι, μαζικά, συντονισμένα με ταξικό προσανατολισμό. Ότι δηλ. επιδιώκει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η κυβέρνηση και η εργοδοσία. Άλλο που δεν θέλουν … «βούτυρο στο ψωμί τους».
Με πείσμα, με σταθερότητα στους στόχους μας, με αντοχή στις δυσκολίες μπορούμε να βγούμε νικητές. Ο δρόμος είναι μακρύς, δύσκολος, αλλά μπορούμε να τον περπατήσουμε μέχρι το τέλος.

Οι μάγισσες της νύχτας – Οι πρωτοπόρες γυναίκες της αεροπορίας του Κόκκινου Στρατού

 (VIDEO)

Οι «Nachthexen», όπως έμειναν γνωστές, ήταν ένα πρωτοπόρο τμήμα γυναικών της αεροπορίας του Κόκκινου στρατού. Σχηματίστηκε από εθελόντριες νεαρές γυναίκες που, όπως εκατομμύρια του σοβιετικού λαού και άλλων απλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, θέλησαν να αγωνιστούν για να σταματήσουν τον φασισμό – ναζισμό. Κατά την διάρκεια εκατοντάδων επιχειρήσεων εναντίον των ναζιστικών στρατευμάτων, 30 από αυτές έχασαν τη ζωή τους πάνω στο καθήκον και ενώθηκαν και αυτές με τα εκατομμύρια νεκρών που θυσιάστηκαν για να τσακιστεί ο φασιστικός άξονας.
Το φθινόπωρο του 1941 θα γινόταν η πρώτη επιλογή εθελοντών. Αργότερα, το 1942, οι γυναίκες αεροπόροι θα αποτελούσαν το «588ο σύνταγμα νυχτερινών βομβαρδισμών» που τελικά βραβεύτηκε με τους τίτλους της «Κόκκινης σημαίας» και του «Τάγματος Σουβόροφ». Με πενιχρά μέσα και εξοπλισμό και φυσικά με τα βραδυκίνητα δίπλανα ΠΟ – 2, οι Κόκκινες «ιπτάμενες» μαχήτριες κατάφεραν να γίνουν ο φόβος και ο τρόμος των ναζί.
Το πείσμα αυτών των ηρωίδων, η πειθαρχία και το σθένος που έδειξαν απέναντι στη ναζιστική Γερμανία και τους συμμάχους της, το πάθος και η ψυχή για έναν καλύτερο κόσμο και ο ανιδιοτελής αγώνας τους για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, δεν θα μπορούσε να κατανοηθεί από τα ναζιστικά αποβράσματα των ιμπεριαλιστών – καπιταλιστών, γι αυτό τους έδωσαν και το όνομα «μάγισσες της νύχτας».
Οι Σύντροφοί τους στον Κόκκινο στρατό τις αποκαλούσαν «οι αδελφές μας». Για τους απανταχού προλετάριους και την εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο είναι οι Ηρωίδες που συνέδραμαν και αυτές στην τελική Νίκη κατά του φασισμού – ναζισμού, υπό την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος και του Στάλιν.
Το παρακάτω βίντεο με animation χαρακτήρες, συνδυάζεται άψογα με την αφήγηση μιας βετεράνου μαχήτριας. Επιλέχθηκε και υποτιτλίστηκε από το περιοδικό βίδα και το ιστολόγιο prolet connect, από όπου αντιγράψαμε αυτό το κείμενο με τα εισαγωγικά στοιχεία.

Ντοκουμέντα από τη δράση του ΚΚΕ για την αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών της αστικής τάξης

 




Ενα τμήμα της Εκθεσης με τα υλικά από την πάλη για την αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών
Ενα τμήμα της Εκθεσης με τα υλικά από την πάλη για την αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών
«Θα ήνε πολύ ατελής η έρευνα της δικαιοσύνης, αν περιορισθή εις την εξέτασιν και την περισσυλογήν των πράξεων απλώς των υποκινητών και αρχηγών, επιτίμων και τακτικών του σοσιαλιστικού συνδέσμου (...) αν αρκεσθή εις την απλήν βεβαίωσιν των υλικών πράξεων» (Εφημερίδα «Εστία», 1894).
 Ετσι, μετά τον μαζικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς του 1894, ακολούθησαν συλλήψεις. Ο Σταύρος Καλλέργης και άλλοι Σοσιαλιστές φυλακίστηκαν στις φυλακές Παλαιάς Στρατώνας και βασανίστηκαν, ενώ ο νεαρός σοσιαλιστής Διονύσιος Μάργαρης πέθανε από τα βασανιστήρια. Αφορμή υπήρξε μια προβοκατόρικη επιστολή που απειλούσε τη ζωή του μεγιστάνα Ανδρέα Συγγρού. Ο προβοκάτορας ήταν και ένας από τους πολλούς ομιλητές της Πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης, που μετά από ολιγοήμερη σύλληψή του αφέθηκε ελεύθερος.

Το θέμα παρουσιάζεται με τα σχετικά ντοκουμέντα στην Εκθεση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, στο κτίριο «Μελίνα» στο Θησείο, και είναι στα ταμπλό υπό τον γενικό τίτλο «Η αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών», που συγκεντρώνει και το μεγάλο ενδιαφέρον των επισκεπτών της Εκθεσης.

Ενάμιση αιώνα μετά, οι μέθοδες της προβοκάτσιας έχουν πλουτιστεί, ο στόχος, όμως, παραμένει πάντα ο ίδιος.

Οι δημοσιογραφικοί απόγονοι εκείνης της «Εστίας» δεν ζητούν, βέβαια, σήμερα την κεφαλή των κομμουνιστών επί πίνακι. Επιδιώκουν ύπουλα να «λερώσουν» το ΚΚΕ.


Με ημερομηνία 12 Μάη 1950, η απόδειξη για τα 2.000.000 δραχμές που έλαβε ο Αναστάσιος Χατζηαναστασίου από την Ασφάλεια για παροχή πληροφοριών. Ο εν λόγω κύριος είχε προδώσει το ΚΚΕ τη δεκαετία του 1920 και στα επόμενα χρόνια «βιοπορίστηκε» ως αντικομμουνιστής και ως συντάκτης στο περιοδικό της Αστυνομίας
Με ημερομηνία 12 Μάη 1950, η απόδειξη για τα 2.000.000 δραχμές που έλαβε ο Αναστάσιος Χατζηαναστασίου από την Ασφάλεια για παροχή πληροφοριών. Ο εν λόγω κύριος είχε προδώσει το ΚΚΕ τη δεκαετία του 1920 και στα επόμενα χρόνια «βιοπορίστηκε» ως αντικομμουνιστής και ως συντάκτης στο περιοδικό της Αστυνομίας
Και καταφεύγουν ξανά και ξανά στην προβοκάτσια. Διατυπώνουν αθώα αθώα τις ανησυχίες τους: Τι να έκρυβε άραγε ο φάκελος του Μήτσου Παπαρήγα που τον σκότωσαν στην Ασφάλεια το 1949 για την μελλοντική νύφη του, Αλέκα Παπαρήγα, που γεννήθηκε το 1945; Γιατί καταστράφηκε ο φάκελος του Παπαρήγα και δεν μπορεί το φιλοθεάμον κοινό να μάθει για την τετράχρονη τότε Αλέκα; Αθώα πράγματα.
 Τέτοιου είδους προβοκάτσιες θυμίζουν δημοσιεύματα παλιότερων εποχών. Ενα τέτοιο δημοσίευμα είναι αναρτημένο μαζί με άλλα μνημεία αντικομμουνισμού στην Εκθεση ντοκουμέντων για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ.

Στις 25 Φλεβάρη 1991, στην «Ελευθεροτυπία» παρουσιαζόταν το ΚΚΕ ως «Ανώνυμη Εταιρεία» που εμπορεύεται όπλα και ναρκωτικά! Ο συντάκτης του επικαλούνταν άρθρο άλλου αστέρα της τότε δημοσιογραφίας - για να μην πάρει πάνω του τη συκοφαντία - και μιλούσε για «ερεθιστικές λεπτομέρειες μηδέποτε διαψευσθείσες».

Παραδόξως και οι σημερινοί αρκούνται να δηλώνουν ότι «το ΚΚΕ δεν διαψεύδει αυτά που γράφουμε».

Κι εμείς αρκούμαστε σήμερα στην παρουσίαση ενός ακόμα εγγράφου από αυτά που υπάρχουν στην Εκθεση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ: Μια από τις αποδείξεις πληρωμής ενός από τους χαφιέδες εκείνης της εποχής. Με ημερομηνία 12 Μάη 1950. Τόσο φρέσκα είναι ορισμένα πράγματα.

Το άρθρο του Γ. Βότση στην «Ελευθεροτυπία» στις 25 Φλεβάρη 1991, που παρουσίαζε το ΚΚΕ ως «Ανώνυμη Εταιρεία» η οποία πουλούσε όπλα και ναρκωτικά, επικαλούμενος άλλο άρθρο του Νίκου Μαράκη στο «Βήμα»
Το άρθρο του Γ. Βότση στην «Ελευθεροτυπία» στις 25 Φλεβάρη 1991, που παρουσίαζε το ΚΚΕ ως «Ανώνυμη Εταιρεία» η οποία πουλούσε όπλα και ναρκωτικά, επικαλούμενος άλλο άρθρο του Νίκου Μαράκη στο «Βήμα»
Στο εισαγωγικό της σχετικής ενότητας της Εκθεσης που αφορά στη δράση της κρατικής Ασφάλειας σε βάρος του ΚΚΕ, σημειώνεται:«Η πάλη του ΚΚΕ, του ταξικού εργατικού κινήματος ακόμα και για τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων, είναι αντιμέτωπη όχι απλώς με τις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις των αστικών κομμάτων, αλλά και με την ίδια την εργοδοσία, τη βία και καταστολή του αστικού κράτους.

Οι φυλακίσεις, οι εξορίες, τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις, οι διάφοροι αντικομμουνιστικοί νόμοι συνοδεύονται απαραίτητα και από μηχανισμούς παρακολουθήσεων, καταγραφής, ιδεολογικής δολιοφθοράς, συκοφάντησης, εξαγοράς και χαφιεδισμού.

Φανεροί αλλά κυρίως αθέατοι μηχανισμοί δρουν διαχρονικά, ανεξάρτητα από τις μορφές της αστικής διακυβέρνησης, πολλές φορές γίνονται "ασύδοτοι" σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης. Το κίνημα της εργατικής τάξης είχε να αντιμετωπίσει τη δράση τέτοιων μηχανισμών πριν ακόμα από την ίδρυση του ΣΕΚΕ - ΚΚΕ, ενώ η ανάλογη δράση μηχανισμών συνεχίζεται έως τις μέρες μας.

Το ΚΚΕ κατά καιρούς μπορεί να δέχτηκε μικρότερα ή μεγαλύτερα πλήγματα, αλλά κατάφερνε να βγαίνει νικητής. Ορισμένα στοιχεία και πείρα από το συγκεκριμένο πεδίο της ταξικής πάλης παρουσιάζονται σε αυτήν τη θεματική ενότητα της Εκθεσης. Τα στοιχεία είναι ενδεικτικά διαφόρων περιόδων».

Μέσα από αυτά γίνεται προφανές ότι «οι μηχανισμοί παρακολούθησης καταγραφής, ιδεολογικής δολιοφθοράς, συκοφάντησης, εξαγοράς και χαφιεδισμού, δεν υπήρχαν μόνο παράλληλα με τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις, αλλά ήταν και παραμένουν μόνιμα όπλα στη φαρέτρα του αντίπαλου».

Ριζοσπάστης  Πέμπτη 22 Νοέμβρη 2018

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε οποιαδήποτε σκέψη για καύση των σκουπιδιών! – Ομόφωνο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Πετρούπολης

Σε συνέχεια σχετικών αποκαλύψεων τόσο στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, όσο και στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων, τελευταία βλέπουν το φως της δημοσιότητας διάφορα επικίνδυνα σενάρια, που έχουν σχέση με την διαχείριση των απορριμμάτων.
Με ανησυχία μαθαίνουμε για σχέδιο προγραμματικής σύμβασης μεταξύ Δήμου Αθήνας και ΕΔΣΝΑ, καθώς και για την ύπαρξη μνημονίου συνεργασίας μεταξύ Δήμου Αθήνας και Δήμου Ασπροπύργου για δημιουργία εργοστασίου καύσης!!!! σε χώρο στα όρια του Δ. Ασπροπύργου.
Ως Δημοτικό Συμβούλιο Πετρούπολης είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε οποιαδήποτε σκέψη για καύση των σκουπιδιών. Δεν θα γίνει η Αττική Νεκρή περιοχή από τον καρκίνο και τα αποτελέσματα της καύσης, για χάρη των επιχειρηματικών συμφερόντων. Και μόνο που το σκέφτονται εγκληματούν!!!
Αντίθετα, απαιτούμε την υλοποίηση της ομόφωνης απόφασης (214/2017) του Δημοτικού μας Συμβουλίου για:
–  Να κλείσει άμεσα και οριστικά η ΟΕΔΑ (Ολοκληρωμένη Εγκατάσταση Διάθεσης Απορριμμάτων) ΦΥΛΗΣ και αποκατάσταση του χώρου.
–  Να ακυρωθεί η επιλογή του παλιού λατομείου Μουσαμά, ως χώρου υποδοχής αποβλήτων (600 μ. από το Θέατρο Πέτρας).
–  Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση στη διαχείριση των απορριμμάτων.
–  Να μπει τέρμα στην ιδιωτικοποίηση μέσω ΣΔΙΤ και στις συμβάσεις παραχώρησης με οποιονδήποτε άλλο φορέα.
–  Να μην επιβαρυνθούν τα λαϊκά στρώματα μέσω των ανταποδοτικών τελών ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
–  Να διασφαλιστούν οι εργαζόμενοι, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Καμία απόλυση!!!
–  Η διαχείριση των απορριμμάτων να γίνει με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, με σεβασμό στο περιβάλλον, στην υγεία του λαού, στους φυσικούς πόρους, στο λαϊκό εισόδημα και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων.
Προς την κατεύθυνση αυτή, καλούμε τον λαό της Δυτικής Αθήνας, του Θριασίου και όλης της Αττικής, να διεκδικήσουν τη λύση του προβλήματος σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, υψώνοντας ταυτόχρονα τείχη αντίστασης σε κάθε απόπειρα να μετατραπεί το Θριάσιο σε θερμοκήπιο παραγωγής φονικών, ατμοσφαιρικών και άλλων, τοξικών ρύπων.

Το σύντομο καλοκαίρι του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι

«Εμείς είμαστε που χτίσαμε αυτές τις πόλεις και αυτά τα παλάτια – εδώ στην Ισπανία και στην Αμερική και παντού. Εμείς οι εργάτες μπορούμε να στήσουμε άλλες πόλεις και παλάτια στη θέση τους. Κι ακόμα καλύτερα. Δεν φοβόμαστε καθόλου τα ερείπια. Θα είμαστε οι κληρονόμοι αυτής της γης… Εδώ στην καρδιά μας, κουβαλάμε έναν νέο κόσμο. Τώρα, αυτή τη στιγμή, μεγαλώνει αυτός ο κόσμος».
Αυτά είναι μερικά από τα λόγια του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, του πιο διάσημου Ισπανού αναρχικού, σε μια χώρα με μεγάλη αναρχική παράδοση. Το όνομά του σημαίνει κάτι σαν «καλή περιπέτεια» και πράγματι η ζωή του ήταν γεμάτη περιπέτειες, όχι όμως πάντα ευχάριστες για τον ίδιο. Πρωταγωνιστής του Ισπανικού Εμφυλίου, πέρασε ακόμα περισσότερο στη σφαίρα του θρύλου με τον μυστηριώδη θάνατό του σαν σήμερα το 1936.
Γεννήθηκε στις 14 Ιούλη 1896 στη συντηρητική πόλη Λεόν. Ο πατέρας και τα επτά αδέρφια του ήταν σιδηροδρομικοί. Διακρίθηκε ως μαθητής, λαμβάνοντας βραβεία, ενώ επισκεπτόταν και το κατηχητικό των Καπουκίνων μοναχών. Στα 14 του άρχισε να εργάζεται ως μηχανικός και εργάτης σε χυτήριο, ενώ αργότερα δούλεψε κι ως κλειδαράς, παρακολουθώντας παράλληλα νυχτερινό σχολείο. Η επαφή του με εργάτες από την περιοχή των Αστουριών τον οδήγησε στο σοσιαλδημοκρατικό συνδικάτο και το 1917 συμμετείχε, μαθητευόμενος τότε στους βορειοισπανικούς σιδηροδρόμους στην απεργία της Γενικής Ένωσης Εργατών (UGT). Η απεργία καταπνίγηκε από το στρατό και ο ίδιος όπως και άλλοι απεργοί συνελήφθησαν. Στη συνέχεια συμμετείχε στο αναρχοσυνδικαλιστικό συνδικάτο CNT, στρατολογώντας αρκετά νέα μέλη, κάτι που τον έφερνε σε σύγκρουση με τους σοσιαλδημοκράτες που κυριαρχούσαν στην περιοχή των Αστουριών. Για να αποφύγει τη στρατιωτική θητεία, ο Ντουρούτι πήγε στη Γαλλία, μένοντας ως το 1920 στο Παρίσι, όπου κράτησε την επαφή του με αναρχοσυνδικαλιστές.
Το 1920 επέστρεψε στην Ισπανία και συνελήφθη αμέσως ως λιποτάκτης. Στη διάρκεια της υπηρεσίας του στο στρατό τραυματίστηκε σοβαρά και απολύθηκε. Πήγε στη Βαρκελώνη όπου έγινε μέλος αναρχοσυνδικαλιστικής πολιτοφυλακής, που είχε δημιουργηθεί ως απάντηση στη δολοφονία 33 αναρχοσυνδικαλιστών μετά το 1917 στην πόλη. Ο Ντουρούτι κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε πολλές ενέργειες πολιτικής βίας, όπως τη δολοφονία του αρχιεπισκόπου της Σαραγόσα το 1923.
Μαζί με τον ομοϊδεάτη του Φρανθίσκο Ασκάνο ίδρυσε την ένωση των «Δικαίων» (Λος Χουστιθεριόες), προδρόμων των «Αλληλέγγυων» (Λος Σολιδάριος). Η επιβολή της δικτατορίας του Πρίμο ντε Ριβέρα τον οδήγησε εξόριστο στο Παρίσι, όπου δούλεψε ως κλειδαράς στη Ρενώ.
Καταζητούμενος σε Γαλλία, Λατινική Αμερική και Ισπανία, πήγε το 1924 στην Κούβα, απ’όπου επίσης εκδιώχθηκε καταλήγοντας τελικά σε φυλακή του Παρισιού. Το 1927 γνώρισε τη σύντροφο της ζωής του Εμιλιέν Μορέν, με την οποία απέκτησαν το 1931 μια κόρη.
Μετά από περιπλάνηση στη Γερμανία και το Βέλγιο επέστρεψε το 1932 στην Ισπανία, όπου στο μεταξύ είχε αποκατασταθεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία και είχε ανασυσταθεί η CNT. Ο ίδιος συμμετείχε την ίδια χρονιά σε εξέγερση στο Άλτο Γιομπρεγκάτ μετά την αποτυχία της οποίας συνελήφθη και εξορίστηκε στη Φουερτεβεντούρα. Επέστρεψε στη Βαρκελώνη μετά από γενική απεργία της CNT τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς κι έκτοτε πρωτοστάτησε σε εξεγέρσεις και απεργίες, ερχόμενος σε σφοδρή σύγκρουση με σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές, για διαφορετικούς λόγους. Ο Ντουρούτι είχε ηγετικό ρόλο στη FAI, την Αναρχική Ομοσπονδία Ιβηρικής, επικρίνοντας όμως τη CNT για ό,τι εξελάμβανε ως «λεγκαλισμό» του τελευταίου, δηλαδή την προσκόλληση στην αστική νομιμότητα.
Μετά την άνοδο των δημοκρατικών στην εξουσία το 1936 η CNT – FAI εγκαθίδρυσαν για πρώτη φορά μια αναρχοσυνδικαλιστική αρχή στη Βαρκελώνη, μετά από ένοπλη πάλη. Μετά το πραξικόπημα του Φράνκο, ο Ντουρούτε έγινε οργανωτής και διοικητής της διάσημης Ταξιαρχίας Ντουρούτι, μιας αναρχικής πολιτοφυλακής που προσπάθησε μάταια να ανακτήσει τη Σαραγόσα από τους εθνικιστές που την είχαν καταλάβει.
Παρά την αδιαμφισβήτητη γενναιότητα των Ισπανών αναρχικών, η πολιτική τους αντικειμενικά δε βοήθησε στην απόκρουση της επίθεσης του Φράνκο. Η άρνησή τους να συντονιστούν με τις ενέργειες της κεντρικής Δημοκρατικής κυβέρνησης, τα οικονομικά προβλήματα που δημιούργησε η διαχείρισή τους στις περιοχές που ήλεγχαν και η μεγάλη έμφαση που έδιναν στην υπονόμευση των Ισπανών κομμουνιστών, που συναγωνίζονταν μόνο εκείνη των τροτσκιστών του POUM, έβαζαν σοβαρά εμπόδια. Εξάλλου ήδη από την εποχή της δικτατορίας του Ριβέρα, ο Ντουρούτι είχε δηλώσει πως προτιμά μια «δικτατορία της δεξιάς αστικής τάξης παρά τη δικτατορία των κομμουνιστών». Προφανώς η εχθρότητα αυτή ήταν αμφίδρομη, είναι όμως λογικό πως οι αναρχικοί είχαν κάθε λόγο να φοβούνται περισσότερο την ενίσχυση των κομμουνιστών, καθώς η ΕΣΣΔ ήταν η βασική αιμοδότης των Δημοκρατικών ενώ και η πειθαρχία των Ισπανών κομμουνιστών μεγάλωνε αλματωδώς την επιρροή τους στο λαό.
Δυο βδομάδες περίπου πριν το θάνατό του, στην τελευταία του δημόσια ομιλία στο ραδιόφωνο της Βαρκελώνης, ανήμερα της εισόδου τεσσάρων αναρχικών στην κυβέρνηση, ο Ντουρούτι ουσιαστικά επέκρινε την κίνηση αυτή ως υπονόμευση της επανάστασης στο όνομα της ενότητας της αντιφασιστικής πάλης . Το ακριβές κείμενο δεν παραδίδεται, καθώς η αναρχική «Εργατική Αλληλεγγύη» την επόμενη μέρα δημοσίευσε λογοκριμένη εκδοχή της ομιλίας, από την οποία πάντως διακρίνεται η αντίθεσή του στη στρατιωτικοποίηση των αναρχικών ενόπλων ομάδων. Επιπλέον, ο Ντουρούτι ήταν αρνητικός αρχικά στη μετάβαση της ταξιαρχίας του στην πολιορκημένη Μαδρίτη, αλλάζοντας γνώμη μετά από παρέμβαση του γγ της CNT και της αναρχικής υπουργού υγείας Φεδερίκα Μοντσένυ.
Παραμένοντας πάντα στην πρώτη γραμμή, ο Ντουρούτι δέχτηκε στις 19 Νοέμβρη 1936 μια πισώπλατη σφαίρα, στη διάρκεια της πολιορκίας της Μαδρίτης, υποκύπτοντας στα τραύματά του μια μέρα μετά. Για το θάνατό του ακούστηκαν πιθανά και απίθανα σενάρια, ενώ μέχρι σήμερα τα ακριβή αίτια παραμένουν αδιευκρίνιστα. Η επίσημη εκδοχή της CNT – FAI ήταν πως έφυγε από σφαίρα φασίστα, ενώ ο Σοβιετικός δημοσιογράφος και συνεργάτης της NKVD Μιχαήλ Κόλτσοφ, που αργότερα, το 1940, εκτελέστηκε ως τροτσκιστής, δημοσίευσε στην Πράβντα άρθρο με το οποίο επέρριπτε την ευθύνη του θανάτου στους συντρόφους του Ντουρούτι, λόγω προσχώρησής του υποτίθεται στους κομμουνιστές.
Σήμερα η πιθανότερη εκδοχή θεωρείται εκείνη του ατυχήματος πιθανόν από εκπυρσοκρότηση του δικού του όπλου ή κάποιου συντρόφου του. Η κηδεία του ήταν σχεδόν τόσο περιπετειώδης όσο και η ζωή του, καθώς το πτώμα του έπρεπε να μεταφερθεί από τη Μαδρίτη στη Βαρκελώνη εν μέσω μαχών. Την κηδεία του παρακολούθησε πάνω από μισό εκατομμύριο κόσμος, σε μια στιγμή που από πολλούς θεωρείται το τέλος της κλασικής εποχής της ισπανικής αναρχίας.

DysfunctionaI Attitude: Αντιφασιστικό ελληνικό hiphop

Το ότι το hiphop είναι από τη φύση του αντιφασιστικό είναι ξεκάθαρο και άνευ αμφισβήτησης. Μια μουσική γεννημένη από αφροαμερικάνους εργάτες της Νέας Υόρκης, μια προσπάθεια “εργατικής αυτοαξιοποίησης” με σκοπό την παραγωγή δικού τους πολιτισμού δεν μπορεί παρά να είναι εχθρική στο φασισμό από κάθε πλευρά.
Έξτρα σε αυτό, το γεγονός ότι το hiphop στην Ελλάδα εξέφρασε κατά κανόνα (χωρίς να λείπουν βέβαια κάποιες γραφικές και θλιβερές εξαιρέσεις) ανθρώπους που κινούνται στο “αριστερό” φάσμα της πολιτικής, από γενικότερα προοδευτικούς/αριστερούς μέχρι αναρχικούς και κομμουνιστές. Συν ότι υπάρχει το συμβάν που καθόρισε όχι μόνο την hiphop σκηνή, αλλά και ολόκληρη την πολιτική ζωή της χώρας, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Από φύση λοιπόν, hiphop και αντιφασισμός πάνε μαζί. Από θέση όμως…
Θα περίμενε κανείς ότι η σύσταση μιας αντιφασιστικής λίστας τραγουδιών λοιπόν θα ήταν εύκολη υπόθεση, αλλά δεν ήταν και τόσο. Ενώ σαφέστατα σκόρπιες αναφορές στο θέμα γίνονται σε δεκάδες τραγούδια, όπως συνειδητοποίησα φτιάχνοντας τη λίστα, δεν είναι και τόσο δημοφιλές θέμα για να αφιερώσει κάποιος ολόκληρα τραγούδια σε αυτό. Πιθανότατα να υπάρξουν κάποιοι που θα θέλουν να μου θυμίσουν κάποιο κομμάτι που παίζει να μου ξεφεύγει, και είναι ευπρόσδεκτοι να το κάνουν, αλλά και μόνο που μου διαφεύγει όντας πάνω από 20 χρόνια hiphop junkie, είναι ενδεικτικό.
FFC- Νεοναζί καλός μόνο νεκρός
Οι FFC ανήκουν στη πρώτη γενιά των ελληνικών συγκροτημάτων hiphop. Δημιουργήθηκαν πρώτοι, δισκογράφησαν οριακά δεύτεροι (μετά τους Active Member). Το κομμάτι αυτό ανήκει στην πρώτη περίοδό τους, στα τέλη της δεκαετίας του 80′-αρχές 90′ και είναι demo που κυκλοφόρησε μετά από χρόνια. Εξίσου πρωτόλειο και σε θέμα περιεχομένου, αλλά αξίζει σίγουρα αναφοράς μιας και ήταν το πρώτο που ασχολήθηκε με το θέμα.
Active Member – Με το ζερβό
Ο BD Foxmoor σε αυτό το κομμάτι περιγράφει την βιωματική του σχέση με το καθεστώς της Χούντας. Εικόνες που ξεκινάνε από τη σχέση του με τον αριστερό παππού του, από τον οποίο ζητούσε να μάθει να γράφει με το αριστερό για να την σπάει στους παράφρονες χουντικούς δασκάλους που το θεωρούσαν ηθικό αμάρτημα, αναφορές στην Αυγή (η οποία βέβαια δεν κυκλοφορούσε τη περίοδο της επταετίας), φασιστοπαπάδες και συναισθήματα και εικόνες από εμπειρίες οικογενειών που δεν “κοίταγαν τη δουλειά τους” επί επταετίας.
Κοινοί Θνητοί – Του έθνους πατριώτη
Το καλύτερο κομμάτι για να στείλεις στον φασιστάκο της τάξης/γειτονιάς/δουλειάς που θες να τον τσαντίσεις. Ατάκα μετά την ατάκα, έξι λεπτά φουλ απόλαυση. Ξεχωρίζω την ατάκα “εμείς έχουμε λόγο τιμής και όχι αίμα” η οποία είναι γεμάτη νόημα και θα σήκωνε πολλή ανάλυση για την αντίφαση λ/Λόγου και μεταφυσικής (“αίμα”) στο πλαίσιο της αντίθεσης επανάστασης-αντίδρασης.

ΤοΣφάλμα Χ Φρανκ – Σαβούρα

Οι περισσότεροι τραγουδοποιοί, όταν θέλουν να καταφερθούν ενάντια στο φασισμό, συνηθίζουν να μένουν σε έναν ουμανιστικό αντιρατσισμό. Όχι εδώ. Σχέση φασισμού-Κεφαλαίου, εργατικός διεθνισμός, ο ναζισμός σαν εργαλείο υποτίμησης της εργατικής αξίας, η οργανική σχέση τους με το Κράτος και δη με την αστυνομία, το ψευτοδίπολο του αστισμού μεταξύ ακροδεξιάς και κεντροαριστεράς είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύονται εδώ. Γιατί όταν γράφουμε τραγούδια, κάνουμε ακτινογραφία της κοινωνίας, δε μένουμε στις ευκολίες.
Quadir Lateef- Fuck Golden Dawn
Αυτή η λίστα δεν είναι ακριβώς “5”, αλλά περισσότερο “4+1”. Το τελευταίο κομμάτι, είναι ενός αμερικάνου rapper, από το Τέξας, ο οποίος με αφορμή τη δολοφονία του Killah P έγραψε ένα αντιφασιστικό κομμάτι. Αρκετά φορτισμένο συναισθηματικά και αξιόλογη κίνηση που δείχνει και αντανακλαστικά και ικανότητα για ενσυναίσθηση εκ μέρους του καλλιτέχνη, δυστυχώς δεν είναι και το καλύτερο κομμάτι μουσικής που θα ακούσεις ποτέ. Δεν έχει σημασία όμως, γιατί τα θετικά του ξεπερνάνε την αδυναμία του σαν κίνηση.

Η «Μαύρη Παρασκευή» δεν είναι γιορτή, είναι ασυδοσία εργοδοτική – καταναλωτική

Με περίσσια περηφάνια μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων, όπως τα Public στον κλάδο μας, αλλά παράλληλα όλο και περισσότερα μικρότερα καταστήματα, διαφημίζουν πως στις 23/11 έρχεται για ακόμα μια χρονιά στην Ελλάδα η “Black Friday”, μια ημέρα προσφορών στα πρότυπα του εξ Αμερικής προερχόμενου θεσμού.
Όπως είχαμε επισημάνει και τις προηγούμενες χρονιες, αξίζει να ψάξει κανείς λίγο παραπάνω τί πραγματικά σημαίνει αυτή η “Black Friday”τόσο σε σχέση με τις καταναλωτικές συνήθειες που διαμορφώνει, όσο και σε σχέση με τη δοκιμασία που συνιστά για τους εργαζόμενους στα καταστήματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις χαοτικές καταστάσεις που διαμορφώνονται μέσα στα καταστήματα (στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλά σχετικά videos) ή ακόμα και τους τραυματισμούς, ορισμένοι από τους οποίους και θανάσιμοι, που έχουν συντελεστεί και σχετίζονται με αυτή, κυρίως στις Η.Π.Α. Οι καταναλωτές, που μπορεί να περιμένουν και ώρες έξω από τα μαγαζιά για να προλάβουν τις προσφορές, καταλήγουν να ποδοπατιούνται και να πλακώνονται κυριολεκτικά μεταξύ τους. Και βέβαια η μανία τους παίρνει σβάρνα και τους εργαζόμενους, που πέρα από τον υψηλό και εντατικοποιημένο φόρτο εργασίας αντιμετωπίσουν τους λυσσασμένους καταναλωτές. Μάλιστα, το 2008 ένας 34χρονος εργάτης της Wal-Mart έχασε τη ζωή του, όταν ποδοπατήθηκε κυριολεκτικά από 200 περίπου καταναλωτές.
Αυτός είναι λοιπόν ο θεσμός που με πολλή περηφάνια τόσες εταιρείες στην Ελλάδα έσπευσαν να υιοθετήσουν. Προφανώς, αυτό το κρούσμα εργοδοτικής ασυδοσίας δεν αποτελεί μια εξαίρεση. Είναι μια πτυχή -και μάλιστα κάπως «μαύρη»- της συνολικής επίθεσης των εργοδοτών και του καπιταλιστικού συστήματος απέναντι στα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Έρχεται να συμπληρώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που βιώνουμε, με τους μισθούς-ψίχουλα ή και τη μη καταβολή δεδουλευμένων, τις απολύσεις και την ανεργία, την εργασιακή επισφάλεια, τις ατομικές συμβάσεις, την εντατικοποίηση, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη δουλειά τις Κυριακές, την απόπειρα κατάργησης θεσμοθετημένων για τον κλάδο μας αργιών όπως η 2η Γενάρη και του Αγίου Πνεύματος, την ορθοστασία…
Κι αν εμείς σαφώς και δεν έχουμε κάποιο ζήτημα με τις «καλές τιμές», μιλώντας για τις «ευκαιρίες» που προσφέρονται στο πλαίσιο της “Black Friday”, μεταξύ άλλων και από εταιρείες του κλάδου μας, όπως το Public και το Πλαίσιο, ο νους μας πάει αυτόματα στους «μισθούς-ψίχουλα» που προσφέρονται στους συναδέλφους μας. Φαίνεται ότι για τους εργοδότες οι «καλές τιμές» πάνε πακέτο με την κακή-εξευτελιστική τιμή της δουλειάς των εργαζομένων τους. Από την πλευρά μας δε θα σταματήσουμε να καταδεικνύουμε την εργοδοτική ασυδοσία και να προσπαθούμε να βάλουμε ένα φρένο σε αυτήν.
Η φαντασία των αφεντικών στο πεδίο της εργασιακής εκμετάλλευσης είναι αχαλίνωτη. Κάπως έτσι μας προέκυψε και η «Μαύρη Παρασκευή». Και κάπως έτσι θα δούμε στη συνέχεια και άλλα αντίστοιχα «καταναλωτικά δρώμενα» να έρχονται κατά πάνω μας. Από την άλλη, παρατηρώντας την όλη αυτή κατάσταση και την επίδρασή της στο καταναλωτικό κοινό, βλέπουμε πως αυτό επιζητά ολοένα και «πιο προχωρημένες καταναλωτικές εμπειρίες» και το πώς έρχονται τα αφεντικά να ανατροφοδοτήσουν-ενισχύσουν την «ανάγκη» του αυτή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των «εμπειριών κατανάλωσης» είναι οι «λευκές νύχτες». Πρόκειται για ένα ακόμα άθλιο θεσμό, που βαφτίζεται «γιορτή» και στο πλαίσιο του οποίου τα αφεντικά επιχειρούν το ξεχείλωμα του ωραρίου και διαμορφώνουν μια ακόμα καταναλωτική αρένα για αποκτηνωμένους πελάτες και ταλαίπωρους εμποροϋπάλληλους. Πρόκειται για έναν ακόμα θεσμό στον οποίο έχουμε έμπρακτα σταθεί ενάντια μέχρι σήμερα και τον οποίο είμαστε αποφασισμένοι να μπλοκάρουμε ολοκληρωτικά, είτε γίνεται υπό καθεστώς παρανομίας (όπως σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας), είτε γίνεται κάτω από ένα «πέπλο νομιμότητας».
Και πόσο λυπηρό (αν και απόλυτα εξηγήσιμο) είναι να βλέπεις τόσους πολλούς ανθρώπους να προετοιμάζονται να αγωνιστούν για να «κατακτήσουν» τις προσφορές για ηλεκτρονικές συσκευές ή και για video games, ενώ την ίδια ώρα είτε απέχουν ολοκληρωτικά, είτε κάνουν διαρκώς βήματα πίσω από τον ταξικό-κοινωνικό αγώνα για το δικαίωμα της εξασφάλισης των μέσων για μια αξιοπρεπή ζωή.
Από την πλευρά μας, ως εργατικό σωματείο, είμαστε σε επιφυλακή, ώστε να κινηθούμε με κάθε τρόπο, δηλαδή τόσο κινηματικά όσο και νομικά, προκειμένου να μπλοκάρουμε κάθε επιδίωξη για ξεχείλωμα του ωραρίου πέραν του «νόμιμου». Είναι γνωστό άλλωστε σε όσους εργαζόμαστε στο εμπόριο, πως δεν πρόκειται για μία και μόνο μέρα υπερ-εντατικής εργασίας, αλλά πως για να είναι «επιτυχής» αυτή η μέρα ξέφρενης κατανάλωσης, συνήθως προηγούνται για αρκετές μέρες εξοντωτικοί ρυθμοί δουλειάς και ενίοτε και ξεχειλωμένα ωράρια για τους εργαζόμενους που καλούνται να την προετοιμάσουν, με τεράστιες παραλαβές εμπορευμάτων και διαρκή remodelling / αναδιαμορφώσεις των χώρων των καταστημάτων, για την καλύτερη δυνατή προώθηση της κατανάλωσης. Ουσιαστικά η «Μαύρη Παρασκευή» αποτελεί την εισαγωγή στην, όλο και πιο μακράς διάρκειας για το εμπόριο, χριστουγεννιάτικη περίοδο, με όλα όσα αυτή συνεπάγεται για τους εργαζόμενους, όπως εξοντωτικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, αναστολή των προβλεπόμενων ρεπό, εργασία για τρεις συνεχόμενες Κυριακές μεταξύ άλλων.
Απευθυνόμενοι στους συναδέλφους μας θα θέλαμε να τους προτρέψουμε να μην κάνουν τίποτε παραπάνω από τις συμβατικές τους υποχρεώσεις και με κάθε τρόπο να γίνει σαφές ότι εμείς οι εργαζόμενοι αρνούμαστε να γίνουμε τα θύματα ή οι θηριοδαμαστές στην καταναλωτική αρένα που στήνουν τα αφεντικά.
Παράλληλα, καλούμε τους εργοδότες κάθε καταστήματος που οργανώνει «Μαύρες Παρασκευές» να δώσουν ένα τέλος σε αυτά τα κρούσματα. Και σε κάθε περίπτωση τους καθιστούμε υπεύθυνους για όποια προβλήματα προκύψουν, ιδίως στους συναδέλφους μας.
Τέλος, απευθυνόμενοι προς τους καταναλωτές δεν μπορούμε παρά να τους ζητήσουμε να αντιληφθούν και τη δική τους ευθύνη για τις χαοτικές-επικίνδυνες καταστάσεις που διαμορφώνονται τόσο στις “Black Fridays”, όσο και σε άλλες στιγμές κοσμοπλημμύρας μέσα στα μαγαζιά. Και τους σημειώνουμε ότι εμείς οι εργαζόμενοι δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε τα προϊόντα της κανιβαλιστικής κατανάλωσης.
Σημειώνοντας όλα τα παραπάνω, στέλνουμε και τους συναδελφικούς χαιρετισμούς μας στους εργαζόμενους της Αmazon στις εγκαταστάσεις στο San Fernando de Henares στη Μαδρίτη, οι οποίοι εν όψει της «Black Friday» προχωρούν σε απεργία στις 23 και 24 Νοέμβρη (και κάποιες ακόμα ημέρες κατά τη Χριστουγεννιάτικη περίοδο) στο πλαίσιο του αγώνα τους για το μισθό τους και για καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Θυμίζουμε ότι, ανάμεσα στις πολλές και σημαντικές απεργιακές μάχες που έχουν δοθεί στην εν λόγω πολυεθνική εταιρία, και κατά την «Black Friday» του 2017 είχαν γίνει απεργίες σε εγκαταστάσεις της Amazon σε Γερμανία και Ιταλία.
ΟΙ «ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ» ΤΩΝ ΑΔΗΦΑΓΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΠΟΚΤΗΝΩΜΕΝΩΝ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 210-3820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com

Απαράδεκτο φακέλωμα των επιβατών των αεροπλάνων

        


Στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής συζητείται το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που ενσωματώνει την αντιδραστική Οδηγία 2016/681 της ΕΕ για τις “υποχρεώσεις αερομεταφορέων σχετικά με τα αρχεία επιβατών”. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο, για τις λαϊκές ελευθερίες, αυταρχικό νομοθέτημα.
Πιο συγκεκριμένα, με το νομοσχέδιο αυτό και με το γνωστό πρόσχημα της αντιμετώπισης της “τρομοκρατίας”, προωθείται ένα συστηματικό φακέλωμα όλων των επιβατών των αεροπλάνων, που ταξιδεύουν από και προς τις χώρες της ΕΕ. Κάθε επιβάτης, δηλαδή, θεωρείται καταρχάς ύποπτος για την τέλεση κάποιας τρομοκρατικής ή άλλης εγκληματικής πράξης και για το λόγο αυτό πρέπει να συγκεντρώνονται από την Αστυνομία, μέσω των αεροπορικών εταιρειών και του “Μητρώου Ονόματος Επιβάτη” (PNR), μια σειρά από προσωπικά δεδομένα του, που αφορούν ακόμη και τις αποσκευές που μεταφέρει.
Οι ρυθμίσεις, που προβλέπονται για τη δήθεν προστασία των προσωπικών δεδομένων των επιβατών από παράνομη επεξεργασία τους, είναι εντελώς κενές περιεχομένου, αφού -πέραν των άλλων- η ανάθεση της προστασίας τους γίνεται στην υπηρεσία της Αστυνομίας που τα συγκεντρώνει. Αποτελούν στην πραγματικότητα το “φύλλο συκής” για να κρυφτεί το βαθιά αντιδραστικό περιεχόμενο του νομοσχεδίου και της Οδηγίας.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει βαριές ευθύνες που φέρνει για ψήφιση το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, με το οποίο κάνει ένα ακόμη σοβαρό βήμα στον αυταρχικό κατήφορο. Αντίστοιχες ευθύνες φυσικά έχουν η ΝΔ, όπως και άλλα κόμματα, που ήδη δήλωσαν ότι θα το ψηφίσουν. Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, πόσο πλαστή είναι η διαχωριστική γραμμή “πρόοδος – συντήρηση” που επικαλείται η κυβέρνηση, η οποία εξαφανίζεται όταν έχει να κάνει με την προώθηση σημαντικών αντιλαϊκών νομοθετημάτων και αποφάσεων της ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων.

Το “άβατο των Εξαρχείων” από την ανάποδη – Ελεύθεροι αλλά με ειδικό περιοριστικό όρο 8 κατηγορούμενοι για επεισόδια στο Πολυτεχνείο

Θυμάστε τις εξαγγελίες του Μητσοτάκη πως θα σπάσει το άβατο των Εξαρχείων σε μια μέρα;
Ναι, αλλά δε θα ήταν ακόμα πιο “προχωρημένο” να το χτίσει από την ανάποδη;
Νέους ορίζοντες ανοίγει η απαγόρευση που επιβλήθηκε σε κάποιους από τους οκτώ κατηγορούμενους για επεισόδια στην πρόσφατη πορεία του Πολυτεχνείου. Μετά από την απολογία τους στον ανακριτή αφέθηκαν ελεύθεροι αλλά με τον περιοριστικό όρο να μην προσεγγίσουν την περιοχή των Εξαρχείων! Πάλι καλά που δεν τους επιβλήθηκε και εκτοπισμός-εξορία, κατόπιν πιο ψύχραιμων σκέψεων…
Τι είναι λοιπόν τα Εξάρχεια; Και ως πού ειναι; Έχουν οριοθετηθεί με κάποιο είδος δακτυλίου; Τα βιβλιοπωλεία στη Σόλωνος πχ είναι εντός του περιορισμού; Πού ορίζονται τα σύνορα με το Κολωνάκι; Στην Ιπποκράτους ή σε κάποιον άλλο παράλληλο; Θα υπάρχουν άραγε ειδικοί συνοριοφύλακες για να επιβάλλουν την τήρηση και εφαρμογή του μέτρου; Κι έχει κανείς αμφιβολία ότι η απόφαση αυτή μεγαλώνει το μύθο και τη γοητεία της περιοχής;
Όλα αυτά θα ήταν κωμικά, αν δεν ήταν κωμικοτραγικά, στην πραγματικότητα. Κι ο κατήφορος της “καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ” συνεχίζεται…
Με πληροφορίες από το Press Project

Επικίνδυνη εμπλοκή με μανδύα «ειρηνευτικών αποστολών»



Ενημερώνει με ανακοίνωσή του το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Αμυνας (ΓΕΕΘΑ) ότι το Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστήριξης Ειρήνης (ΠΚΕΕΥΕ), που βρίσκεται στην Κρηστώνη του Κιλκίς, στις 5 Δεκέμβρη θα γιορτάσει τα 20ά του γενέθλια.

Το κέντρο αυτό ιδρύθηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ το 1998, με απόφαση του τότε υπουργού Εθνικής Αμυνας, και αναγνωρίστηκε επίσημα απ' το ΝΑΤΟ, μετά από ετήσια σχετική αξιολόγηση, το Μάη του 2000. Οπως προκύπτει και απ' τον τίτλο του, το εκπαιδευτικό κέντρο έχει αποστολή την εκπαίδευση και γενικά την προετοιμασία, κυρίως ΝΑΤΟικού στρατιωτικού προσωπικού, για τη συμμετοχή του σε ιμπεριαλιστικές αποστολές - επιχειρήσεις, «Επιχειρήσεις Υποστήριξης Ειρήνης» (ΕΥΕ), όπως αυτές ψευδεπίγραφα αποκαλούνται.

Για να απαντηθεί το ερώτημα, ποιες χαρακτηρίζονται «Επιχειρήσεις Ειρήνης» και ποια είναι τα αποτελέσματα της «υποστήριξής» τους απ' το συγκεκριμένο ΝΑΤΟικό εκπαιδευτικό κέντρο, είναι αρκετό να ανατρέξει κάποιος στην επίσημη ιστοσελίδα του ΠΚΕΕΥΕ, όπου «περήφανα» καταγράφεται η ιστορική πορεία αυτών των «Επιχειρήσεων Ειρήνης». «Πρώτη και καλύτερη» φιγουράρει η ιμπεριαλιστική εισβολή στη Β. Κορέα, του Ιούνη του 1950. Το ΠΚΕΕΥΕ κατατάσσει στις «Επιχειρήσεις Ειρήνης» αυτή την ιταμή εισβολή του ιμπεριαλισμού. Σ' αυτήν την ιμπεριαλιστική εισβολή αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν και Ελληνες στρατιώτες, όπου κατέθεσαν και τον δικό τους φόρο αίματος, εξυπηρετώντας σκοπιμότητες και απώτερους στόχους, που ελάχιστα διαφέρουν απ' αυτούς που εξυπηρετεί και η σημερινή πολιτικοστρατιωτική συμμετοχή της Ελλάδας στις σύγχρονες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (Αφγανιστάν, Βαλκάνια κ.α.). Τότε, το ΚΚΕ, σε συνθήκες παρανομίας και σκληρών διώξεων, κατήγγειλε τη συμμετοχή της Ελλάδας αναφέροντας: «Η αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στην Κορέα μπλέκει ουσιαστικά την Ελλάδα στον καινούργιο πόλεμο και αποτελεί την αρχή της νέας σφαγής των παιδιών του λαού μας. (...) Το ΚΚΕ είναι αποφασιστικά ενάντια σε αυτήν τη νέα τυχοδιωκτική πολεμική περιπέτεια».


Κι αν από τότε πέρασαν «χρόνοι πολλοί», στο περιεχόμενο των διάδοχων εγκληματικών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων δεν άλλαξε απολύτως τίποτε. Σήμερα το ΠΚΕΕΥΕ στην Κρηστώνη του Κιλκίς εκπαιδεύει και «τροφοδοτεί» με πολυεθνικό στρατιωτικό προσωπικό, δεκατρείς (13) αμερικανοΝΑΤΟικές και ευρωενωσιακές αποστολές. Αυτές είναι: EUTMMALI (Μάλι), RESOLUTESUPPORTMISSION-RSM (Αφγανιστάν), «ACTIVEENDEAVOUR» (Μεσόγειος Θάλασσα), «ALTHEA» (Βοσνία - Ερζεγοβίνη), «ATALANTA» (Μεσόγειος Θάλασσα), «ENDURING FREEDOM» (Μεσόγειος Θάλασσα), «EUNAVFOR MED-SOPHIA» (Μεσόγειος Θάλασσα), «JOINTENTERPRISE» (KFOR - Κόσσοβο), «MINURSO» (Δυτική Σαχάρα - ΧΩΡΙΣ τη συμμετοχή της Ελλάδας), «SEA GUARDIAN» (Μεσόγειος Θάλασσα), «UNIFIL» (Μεσόγειος Θάλασσα), Μόνιμη Δύναμη ΝΑΤΟ Αιγαίο (SNMG-2), Μόνιμη Αντιναρκική Δύναμη NATO (SNMCMG-2). Εκπαιδεύει «παρατηρητές», που σήμερα συμμετέχουν σε δέκα (10) εν δυνάμει «καυτά» σημεία του πλανήτη. Οργανώνει σε περιοδική βάση πολυεθνικά «Σχολεία» με Ελληνες και αλλοδαπούς εκπαιδευόμενους, με σκοπό την παροχή θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με τα ισχύοντα πρότυπα των ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΗΕ και ΟΑΣΕ. Δηλαδή, το ΠΚΕΕΥΕ, πέρα απ' τις σκληρές ΝΑΤΟικές και ευρωενωσιακές «ντιρεκτίβες», εφαρμόζει ως πλαίσιο «καλής» μαρτυρίας και «εκπαιδευτικά» πρότυπα του ΟΗΕ και του ΟΑΣΕ, άσχετα αν επί της ουσίας το μεν πρώτο (ΟΗΕ) είναι ένας οργανισμός - υποχείριο του ΝΑΤΟ και όμηρος των ΗΠΑ, το δε δεύτερο (ΟΑΣΕ) αποτελεί έναν ακόμα μηχανισμό επιβολής της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και «διευθέτησης» των επιμέρους ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Εκπαιδεύει τέλος και «εκπροσώπους Τύπου» (στρατιωτικούς αλλά και πολίτες), όπου στις υπό κατοχή χώρες και μέσω της χρήσης των βίαια χειραγωγημένων ΜΜΕ, θα αναλάβουν την αποστολή αποπροσανατολισμού, εξαπάτησης και αδρανοποίησης της λαϊκής θέλησης και πάλης, απέναντι στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματά.


Η ελληνική κυβέρνηση και η στάση της απέναντι σ' αυτές τις δράσεις μπλέκει επικίνδυνα την Ελλάδα στο καταστροφικό για τον ελληνικό λαό αλλά και τους άλλους λαούς κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Η εμπλοκή της χώρας μας αφορά και στη στρατιωτική στήριξη του συνολικού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ, κάτι που συνιστά πλέον καθαρή πολεμική προετοιμασία στο πλαίσιο του ανταγωνισμού και με τη Ρωσία. Οι δυνάμεις της λυκοσυμμαχίας σήμερα είναι παρατεταγμένες «με το δάχτυλο στη σκανδάλη», από τη Βαλτική και την Ουκρανία έως τη Μέση Ανατολή. Η ΝΑΤΟική αρμάδα SNMG2 περιπλέει στο Αιγαίο με πρόσχημα την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών, κατόπιν ενεργοποίησής της με πρόσκληση της ελληνικής κυβέρνησης.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, απ' την εποχή των δηλώσεων Τσίπρα (31/5/2012) ότι «...δεν θα υπάρχει Ελληνας φαντάρος σε αποστολές του ΝΑΤΟ σε ξένες χώρες...» μέχρι σήμερα, ακολουθεί έναν διαρκή κατήφορο. Αυτήν την καταστροφική για το λαό πορεία μόνο η ανάπτυξη ενός λαϊκού κινήματος αντίστασης, ρήξης και ανατροπής με τον ιμπεριαλισμό και την εξουσία τους, ενός κινήματος αξιοπρέπειας απέναντι σε όλους αυτούς που παραχωρούν «γην και ύδωρ», προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των αφεντικών τους, μπορεί να αποτελέσει το αντίδοτο, να συγκροτήσει τη δύναμη που θα μπορέσει να την αντιστρέψει. Φωτεινό γεγονός και παράδειγμα αποτελεί και η πρόσφατη δημόσια έκφραση αντίθεσης του ναύτη Παπαδάκη της φρεγάτας «Ναβαρίνον», για τη συμμετοχή αυτού του πολεμικού πλοίου, με κυβερνητική εντολή, σε ΝΑΤΟικές αποστολές.

ΝΑΤΟική σκιά...




Ολοένα και περισσότερο το ΝΑΤΟ ρίχνει τη σκιά του πάνω από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο, καθώς κορυφώνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για την Ενέργεια και τα εμπορικά περάσματα, αλλά και η αντιπαράθεση για μια συνολικότερη διευθέτηση των σφαιρών επιρροής στην περιοχή.
Η ενισχυμένη στρατιωτική παρουσία στην Ανατ. Μεσόγειο, για τη διασφάλιση των αμερικανοΝΑΤΟικών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή και για την ασφάλεια των γεωτρήσεων από αμερικανικά και ευρωπαϊκά μονοπώλια στην κυπριακή ΑΟΖ, συμπληρώνεται τώρα από την ενεργότερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο «σύστημα εγγυήσεων» για την «ασφάλεια» της Κύπρου, στο πλαίσιο μιας διχοτομικής διευθέτησης, όπως αφήνει να εννοηθεί η κυπριακή κυβέρνηση.
Η εξέλιξη αυτή δεν είναι επικίνδυνη μόνο για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, που έχουν πικρή ιστορική πείρα από την ανάμειξη του αμερικανοΝΑΤΟικού παράγοντα στο Κυπριακό. Βάζει ταυτόχρονα μπουρλότο σε ολόκληρη την περιοχή, ενσωματώνοντας ολοένα και περισσότερο την Κύπρο στα βρώμικα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και στους ανταγωνισμούς τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Ενεργό ρόλο σ' αυτές τις εξελίξεις έχει η ελληνική κυβέρνηση, που, όπως όλα δείχνουν, έχει αναλάβει να «μπάσει» βαθύτερα την Κύπρο στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πρωταγωνίστησε στη συγκρότηση της «τριμερούς» με Κύπρο και Ισραήλ, που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, αναπτύσσοντας όλοι μαζί ΝΑΤΟικών προδιαγραφών στρατιωτική συνεργασία και συνεκπαίδευση.
Τώρα, το σχήμα αυτό αναβαθμίζεται σε «3+1», με την άμεση πλέον εμπλοκή των ΗΠΑ, που θα επισημοποιηθεί στις 20 Δεκέμβρη στην Ιερουσαλήμ, στην τριμερή συνάντηση Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, με τη συμμετοχή του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Γουές Μίτσελ.
Την ίδια ώρα, Ελλάδα και Κύπρος ετοιμάζονται να λειτουργήσουν από κοινού «κέντρο πληροφοριών» (βλέπε πρακτόρων) για λογαριασμό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπως πρότεινε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και αποφάσισε το προχτεσινό Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, στο πλαίσιο της «μόνιμα διαρθρωμένης συνεργασίας για την άμυνα και την ασφάλεια» (PESCO).
Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι το «πλεονέκτημα» των δύο αυτών κρατών είναι οι στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία, ενάντια στην οποία στρέφεται κατά κανόνα το «κατασκοπευτικό έργο» του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει αναβάθμιση της εμπλοκής τους στον ανταγωνισμό ΝΑΤΟ - Ρωσίας και συνεπάγεται νέα ένταση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην ευρύτερη περιοχή.
Μέσα σ' αυτόν τον καταιγισμό των εξελίξεων, που μυρίζουν μπαρούτι, η ελληνική κυβέρνηση καλλιεργεί επικίνδυνο εφησυχασμό ότι η «ασφάλεια» στην περιοχή, η «δίκαιη λύση» του Κυπριακού και η διασφάλιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων έναντι των τουρκικών προκλήσεων και αμφισβητήσεων θα προέλθουν τάχα από την ενεργότερη ένταξη της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Το επιβεβαιώνει άλλωστε η στάση των ΗΠΑ, που παζαρεύουν με την Τουρκία την «ασφάλεια» των δικών τους γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ και ταυτόχρονα προωθούν διευθετήσεις που οδηγούν σε συνδιαχείριση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατ. Μεσογείου, με την εμπλοκή της Τουρκίας στην εξόρυξη, στην εκμετάλλευση και τη μεταφορά του φυσικού αερίου προς τις αγορές της Ευρώπης.
Στόχος είναι, με τα ανάλογα ανταλλάγματα, να παραμείνει η Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο και να ανακοπεί η εμβάθυνση των σχέσεων με τη Ρωσία. Στο στόχο αυτό συντάσσεται και η Ελλάδα, αναλαμβάνοντας ρόλους που θα πληρώσει ακριβά ο λαός, είτε η χώρα αξιοποιηθεί ως «αιχμή του δόρατος» στην αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Τουρκίας είτε υπάρξει συμβιβασμός, ο οποίος με βεβαιότητα θα «ακουμπάει» και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η Τουρκία, χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ, έφτασε να αμφισβητεί την επιρροή ακόμα και της Κρήτης (!) στον καθορισμό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ, με τις ΗΠΑ να «σφυρίζουν αδιάφορα» και να απευθύνουν «συστάσεις» για την αποφυγή εντάσεων στην περιοχή, προσβλέποντας σε διευθετήσεις που θα ευνοούν τη συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου με ΝΑΤΟική «ομπρέλα».
Δεν υπάρχει επομένως κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Οι εξελίξεις, που θα επιταχυνθούν το επόμενο διάστημα, απαιτούν να ανέβει η αντιιμπεριαλιστική δράση των λαών, να δυναμώσει η πάλη ενάντια στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και στην ελληνική εμπλοκή.

TOP READ