22 Νοε 2014

Η αιμοσταγής δράση του «Σώματος Κυνηγών» του Σούμπερτ στην Κρήτη

«Jagdkommando Schubert» – Η αιμοσταγής δράση του «Σώματος Κυνηγών» του Σούμπερτ στην Κρήτη

Από Δημήτρης Δαμασκηνός , Σάββατο, 22 Νοεμβρίου 2014 | 9:01 π.μ.

Το «Σώμα Κυνηγών » που συγκρότησε  ο διαβόητος ο γερμανός επιλοχίας της Στρατιωτικής Αστυνομίας (Feldgendarmerie)  Φρίντριχ (Φριτς) Σούμπερτ στελεχώθηκε κυρίως από κρουσανίωτες γερμανόφιλους και άλλους ντόπιους δωσίλογους αλλά και βαρυποινίτες από φυλακές της Κρήτης. Αυτό το απόσπασμα θανάτου με έδρα την Αυγενική και φυλάκια στον Κρουσώνα και το Ηράκλειο  δεν αριθμούσε πάνω από 150 έως 200  γερμανοντιμένους δοσίλογους , και δεν υπαγόταν τακτικά η οργανικά σε καμία μονάδα της Βέρμαχτ. Στα φειδωλά στρατιωτικά έγγραφα αναφέρεται απλώς ως «Jagdkommando Schubert» φέρεται να εξόντωσε πάνω από 600 αμάχους (στη Κρήτη μόνο είχε πάνω από 200 θύματα. ) σε περίπου 40 χωριά και κωμοπόλεις της Κρήτης και της Μακεδονίας ίσως περισσότερα από κάθε άλλη μονάδα της Βέρμαχτ ή των Βάφφεν Ες-Ες με αποκορύφωμα τα ολοκαυτώματα του Χορτιάτη(2 Σεπτεμβρίου 1944) και των Γιαννιτσών Πέλλας (14 Σεπτεμβρίου1944). To πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ιστορίας; To σώμα των αδίστακτων δολοφόνων του ήταν επανδρωμένο αποκλειστικά από Έλληνες Κρητικούς και Μακεδόνες ντυμένους με γερμανικές στολές.


Η δράση του «Σώματος Κυνηγών » Σούμπερτ αρχικά τοποθετείται στον Κρουσώνα Ηρακλείου όπου η διαιρετική τομή δωσίλογων – αντιστασιακών είναι έντονη και διακριτή.Απ’ τη μία και λόγω της μεγάλης παράδοσης του χωριού σε οπλοκατοχή, στοιχίζονται οι ντόπιοι με τους αντάρτες της ομάδας του Σατανά (Αντώνη Γρηγοράκη) και απ’ την άλλη με τους συνεργάτες των Γερμανών (Τζουλίαδες). Οι πρώτες δολοφονίες διορισμένων κοινοταρχών από τους κρητικούς αντάρτες με την έγκριση των βρετανών αξιωματικών τον Μάιο του 1942, έστελναν το μήνυμα της ασυμβίβαστης εχθρότητας στους συνεργάτες των γερμανών . Ένα μήνα αργότερα, εκτελέστηκαν σε αντίποινα 62 προύχοντες του Ηρακλείου. Από την αρχή της Κατοχής είχαν εκτελεστεί μεμονωμένοι αντιστασιακοί ή μικρές ομάδες με συγκεκριμένες κατηγορίες ,όπως οπλοκατοχή, πράξεις δολιοφθοράς, κλοπή στρατιωτικού υλικού, απεργίες κ.ά. Τώρα οι εκτελέσεις γίνονται μαζικότερες και οι σφαίρες βρίσκουν για πρώτη φορά πολίτες άσχετους με τις κυρίως επιθέσεις, απλώς επειδή βαρύνονταν, κατά την εκτίμηση των εκτελεστών τους, με «αντιαξονική συμπεριφορά». Για τους λιγότερο αφελείς, αυτό σήμαινε πως, σε περίπτωση νέων ενεργειών, κανείς δεν αποκλειόταν apriori από την εκδίκηση των κατακτητών, προφητεία που θα επαληθευθεί δραματικά στη Βιάννο και σε αναρίθμητα κρητικά χωριά.

Οι Γερμανοί αντέδρασαν βίαια για τις εκτελέσεις των συνεργατών τους και η εμφάνιση της συμμορία του Σούμπερτ είχε σκοπό εκδικητικό.

Τον Ιούνιο του 1942 σκότωσε το δάσκαλο Ι. Μανουσάκη, τον Μ. Γρύπαρη με την κατηγορία ότι έκρυβε Αγγλους, τον Εμ. Μακράκη επειδή έκρυβε όπλα και τον Μ. Μαυρουδή.

Οι Σουμπερτίτες μαζί με λόχο γερμανών εξέδραμαν κατά της τοποθεσίας Βρωμόνερο, λημέρι της ομάδας του Κρουσανιώτη Σατανά στις υπώρειες του Ψηλορείτη, οι αντάρτες διέφυγαν ενώ οι Σουμπερτίτες συνέλαβαν πέντε άτομα που συγγένευαν ή συνεργάζονταν με την Αντίσταση.

Η περίπτωση του βοσκού Ι. Ξυλούρη ή Ξυλουρογιάννη κόβει την ανάσα: τον έδεσαν με τρίχινο σχοινί από τον λαιμό σε ένα γάιδαρο και ενώ τον τραβούσαν του έβγαλαν τα μάτια!

Στις 26 Ιουνίου, 1942 στο χωριό Αυγενική, σκότωσαν τους Α. Τζιράκη  Ι. Ξυλούρη, Μ.Λυδάκη και Ελ. Λυδάκη ως συγγενείς ανταρτών. Τους τρεις τελευταίους, τους έβαλε να σκάψουν τον τάφο τους, τους βασάνισε και ύστερα τους εκτέλεσε.

Η δράση του Σώματος Σούμπερτ στην Κρήτη κυρίως εντοπίζεται στους τελευταίους μήνες του 1943, όταν μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών  είχε εξαρθεί η αντιανταρτική δράση εκ μέρους των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.

4nazi-execution

Οι φρικαλεότητες της ομάδας του Σούμπερτ συνεχίστηκαν σε πολλά χωριά με κακοποιήσεις και εμπρησμούς σπιτιών και με δεκάδες θύματα και βασανισμούς όπως στο Μετόχι Βορού Μονοφατσίου

Τον Ιούλιο του ’43 στα Μεσκλά Κυδωνίας ο Σούμπερτ κάνει μια επιδρομή με γερμανοντυμένους  Κρουσανιώτες και βασανίζει Μεσκλιανούς.

Τον Ιούλιο στον Αγιο Σύλλα βασάνισε τον Ε. Καραγιωργάκη και τον σκότωσαν δύο Ιταλοί που απείλησε με θάνατο. Βασάνισε άλλους χωρικούς και έκαψε επτά σπίτια.

Τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου, ο Σούμπερτ επικεφαλής μικτής διλοχίας, που την αποτελούσαν Γερμανοί και χωροφύλακες, είχε κυκλώσει το λημέρι της ομάδας του καπετάν Πετρακογιώργη, στη θέση Παπά-Πέραμα (Τεμενένι) βάσει πληροφοριών που είχε η γερμανική μυστική αστυνομία. Ο Πετρακογιώργης σώθηκε ως εκ θαύματος, καθώς έτυχε να επιχειρήσει τη διαφυγή του από τη μεριά που βρίσκονταν οι χωροφύλακες του αποσπάσματος, οι οποίοι σιωπηρά τον άφησαν να περάσει. Ωστόσο μαζί με τους χωροφύλακες ήταν οι περιβόητοι αδελφοί Τζουλιά, οι οποίοι είχαν προσωπικές διαφορές με τον υπενωμοτάρχη Στ. Περάκη, αντάρτη του Πετρακογιώργη, που τον συνέλαβαν. Ο Περάκης παραδόθηκε στον Σούμπερτ, ο οποίος τον βασάνισε σκληρά και τελικά, αφού φυλακίστηκε για ένα διάστημα στο Ηράκλειο, αφέθηκε ελεύθερος[*].

Η επιχείρηση είχε σχεδιασθεί από τον λοχαγό Χάρτμαν,¦[**] ο οποίος είχε αναθέσει την εκτέλεσή της στον Σούμπερτ.

Τον Αύγουστο του ’43. Εκαψε δώδεκα σπίτια στο χωριό Ροδάκινο και επειδή δεν βρήκε μάχιμους άντρες, σκότωσε τον Χ. Λουκογιάννη 70 ετών, τον Ν. Λουκογιάννη, τον Σ. Φρόνιμο 88 χρόνων και έκαψε ζωντανή την Σμαράγδω Καπετανάκη.

Στις 14 Αυγούστου 1943 σκότωσε τους Νικόλαο και Ηλία Μπομπολάκη στις Βουκολιές με την κατηγορία ότι άκουγαν κρυφά  ραδιόφωνο.
Στις 23 έβγαλε από τις φυλακές Χανίων και σκότωσε τρεις Ελληνες, υπόδικους για φόνους Ελλήνων.

Στις 13 Σεπτεμβρίου σκότωσε στις Βουκολιές τον Μ. Χριστοδουλάκη, επειδή έκρυβε όπλα.

Στις 25 Σεπτεμβρίου πήρε από τις φυλακές Ηρακλείου και εκτέλεσε τέσσερα άτομα.

Partisan_youth_execution

Οι «σουμπεραίοι», φορούσαν γερμανικές στολές χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά,χαρακτηριστικό της εγκληματικής αυτής ομάδας ήταν η κτηνωδία και η αιμοβόρα βαρβαρότητα.

Στις 8-Οκτωβρίου-1943 υπό την προστασία γερμανικών μονάδων, η ομάδα αυτή των προδοτών κατέστρεψε τα χωριά Καλλικράτης και Καλή Συκιά .Στον Καλλικράτη Σφακίων,  σκότωσε 17 άνδρες και 11 γυναίκες, ενώ πυρπόλησε 81 σπίτια .Στήν Καλή Συκιά μεταξύ των άλλων βαρβαροτήτων που διέπραξε, έκαυσαν τις γυναίκες και τα παιδιά, σπρώχνοντας τις γυναίκες και πετώντας τα παιδιά στις φλόγες των σπιτιών τους, όπου καίγονταν ζωντανές, διασκεδάζοντας με το φρικτό θέαμα.Συνολικά στην Καλή Συκιά πυρπόλησαν εννιά κατοικίες.άλλες εκτελεσαν και άλλες ‘εκαψαν ζωντανές δώδεκα γυναίκες, από  τις οποίες  μια  οκτώ μηνών έγκυος. Έκαψαν  κι  ένα  υπέργηρο και  σκότωσαν άλλους  δυο στα  γύρω του χωριά. Η Καλή  Συκιά είναι η  μοναδική  περίπτωση  σ’ ολόκληρη την Ελλάδα που το  μίσος των Γερμανών στράφηκε  αποκλειστικά σε γυναίκες και  μάλιστα  με τόση  αγριότητα. Η επόμενη επιδρομή αφορούσε το χωριό Καλοί Λάκκοι, οι κάτοικοι του οποίου είχαν εγκαίρως απομακρυνθεί και εξαφανισθεί, αλλά λεηλατήθηκαν τα σπίτια τους. Στη συνέχεια οι άνδρες του Σούμπερτ κατευθύνθηκαν στο Μουρί, όπου σκότωσαν πέντε χωρικούς, έναν εκ των οποίων, τον Ι. Τσιρικάκη, ο Σούμπερτ τον τύφλωσε πριν τον εκτελέσει.Οι θηριωδίες αυτές συνεχίσθηκαν σ’ όλη την Κρήτη τους επόμενους τρεις μήνες, με επιδρομές στα χωριά για ανακάλυψη κρυμμένων όπλων και εκτέλεση κάθε ωμότητας που απαιτούσαν απ’ αυτούς οι Γερμανοί αφέντες τους. Μεταξύ των άλλων βδελυρών κατορθωμάτων τους ήταν και το τσάκισμα των χωρικών, δέρνοντάς τους, των χωριών Κρότου και Μιαμού, αφού ανακάλυψαν, κατόπιν προδοσίας, ότι χρησιμοποιούσαν την απαγορευμένη γι’ αυτούς ακτή  (Τσούτσουρα – Τρεις Εκκλησιές).

Οι Σουμπερίτες έκαναν εκατοντάδες εγκλήματα σε όλη την Κρήτη  και πολλά στο χωριό Κρουσώνα.

Οι κάτοικοι πολλών περιοχών αποφάσισαν να οργανωθούν καλύτερα και ν’ αντιμετωπίσουν δυναμικά τους Σουμπερίτες  όταν θα ερχόταν στην περιοχή τους. Αυτοί όμως προτιμούσαν να κηρύττουν απαγορευμένες αυτές τις επικίνδυνες γι’ αυτούς περιοχές και να κτυπούν, οι εξωμότες, τους προσωπικούς εχθρούς τους και να κάνουν πλιάτσικο στις πλούσιες αγροικίες των πεδινών περιοχών του Ηρακλείου».

Έγιναν πολλές προσπάθειες για να εκτελεσθεί ο Φριτς Σούμπερτ, χωρίς όμως θετικό αποτέλεσμα.
Ένας απ’ αυτούς, ο λιποτάκτης Μπαλτζάκης, πείσθηκε από τους ορκισμένους αντιπάλους του Σούμπερτ ότι θα του δινόταν αμνηστεία αν δεχόταν να τον εκτελέσει. Ωστόσο ο Μπαλτζάκης δεν το αποτόλμησε, αλλά προτίμησε να αποτραβηχθεί από το Σώμα Σούμπερτ, συνοδευόμενος και από έναν άλλον. Προηγουμένως ο Μπαλτζάκης, που είχε υποστεί ειδική εκπαίδευση σαμποτέρ από τους Συμμάχους στη Μέση Ανατολή και είχε σταλεί ως μέλος ομάδας δολιοφθορών στην Κρήτη, είχε εντοπισθεί και συλληφθεί από τον Σούμπερτ. Τότε άλλαξε στρατόπεδο και εντάχθηκε στο Σώμα Σούμπερτ.

Όταν βουλιάζει το καράβι το εγκαταλείπουν πρώτα τα ποντίκια

Τα γεγονότα αυτά είχαν εξοργίσει τους μαχητές της αντίστασης  και τους έκανε να θέλουν να εξαλείψουν τους σουμπερίτες με κάθε κόστος..Οι αδελφοί Πατεράκη οργάνωσαν μια επίθεση κατά των «σουμπεραίων» στα Μεσκλά, όπου εκτελέσθηκαν επτά άνδρες του Σούμπερτ[***].

Αυτή ήταν η τελευταία εμφάνισή του  «Σώματος Κυνηγών » του Σούμπερτ στην Κρήτη.

Με πρωταγωνιστική πρωτοβουλία του υπουργού γεν. διοικητή Κρήτης Ιω. Πασσαδάκη και άλλων τοπικών παραγόντων, επιχειρήθηκε η συγκρότηση της Αντικομμουνιστικής Οργάνωσης Κρήτης, στο πλαίσιο της οποίας επρόκειτο να συγκροτηθούν τρία ελληνικά τάγματα με ανάμιξη του αντισυνταγματάρχη Πλεύρη αλλά τελικά δεν έγιναν.

Η μονάδα του Σούμπερτ είχε χάσει την αποτελεσματικότητά της δράσης της, δεδομένου ότι δεν μπορούσε να επιχείρηση καμιά από τις αποτρόπαιες ενέργειες της χωρίς την προστασία ισχυρής δύναμης της Βέρμαχτ. Ως εκ τούτου, το 1944  ο Σούμπερτ και η μονάδα του μεταφέρθηκαν στη Μακεδονία, για να ενισχύσουν το τάγμα ενός άλου δοσίλογου του Έλληνα συνταγματάρχη Γεώργιου Πούλου. Στις 11 Ιανουαρίου 1944 ο Σούμπερτ και 40 απο τα πρωτοπαλίκαρα του εγκατέλειψαν την Κρήτη.

Το σώμα του Σούμπερτ, παρά την πρόσκαιρη δυσμένεια του αρχηγού του, τελικά μεταφέρθηκε στη Μακεδονία, όπου διέπραξε άλλη σειρά εγκληματικών πράξεων, με αποκορύφωμα τα ολοκαυτώματα του Χορτιάτη (2 Σεπτεμβρίου 1944) και των Γιαννιτσών Πέλλας  (14 Σεπτεμβρίου1944).Από εκεί, ωστόσο, πολλοί Κρητικοί «σουμπεραίοι» κατόρθωσαν να διαφύγουν από την Ελλάδα πριν από την αποχώρηση των Γερμανών και είναι πολλοί εκείνοι που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Γερμανία για να επανέλθουν διακριτικά στην Ελλάδα όταν οι κατηγορίες που τους αφορούσαν είχαν αμνηστευθεί. Όσοι όμως δεν θέλησαν να φύγουν και εντοπίσθηκαν, υπέστησαν τις ανάλογες κυρώσεις από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές, ενώ σημειώθηκαν και αυτοδικίες.

Ο Γερμανός διοικητής του Φρουρίου Κρήτης στρατηγός Μπρούνο Μπρόιερ έχει αναφέρει στην απολογία του, όταν δικαζόταν στα τέλη του 1946 στην Αθήνα ενώπιον του ειδικού δικαστηρίου εγκληματιών πολέμου

«…Και τώρα θα ασχοληθώ με την υπόθεσιν Σούμπερτ. Όταν συνηντήθην με τον λοχαγόν Κρόιτς, μου είπε να καταρτίσομε μίαν ομάδα διά την καταδίωξιν των ανταρτών. Η διαταγή ιδρύσεως της ομάδος του Σούμπερτ προέρχεται ή από τον Λοχαγόν Κρόιτς ή από το τμήμα της Μυστικής Αστυνομίας. Ποτέ ένας διοικητής δεν ημπορεί να διατάξει ένα τέτοιο γεγονός. Οι μάρτυρες δεν αναφέρουν καλώς τα υπό του Σούμπερτ διαπραχθέντα εις τα Μεσκλά, όπου εφονεύθησαν επτά άτομα της ομάδος Σούμπερτ. Δεν ήτο ο Σούμπερτ εκεί, αλλά μόνον οι άνδρες του. Μετά από την δράσιν του Σούμπερτ, ορισμένοι κάτοικοι μου έκαναν παράπονα, τότε εκάλεσα τον Λοχαγόν Κρόιτς και τον Σούμπερτ και τους είπα να περιορισθούν εις την καταπολέμησιν των ζωοκλεπτών και εις την βοήθειαν των γερμανικών στρατευμάτων διά την καταπολέμησιν των ανταρτών. Κατά τα μέσα Δεκεμβρίου 1943 έλαβα την απόφασιν να διαλύσω την ομάδα Σούμπερτ και να εκτοπίσω τον Κρόιτς. Η ανωτέρω διαταγή εδόθη την 14 Δεκεμβρίου…».

«Στο Σώμα του κ. Σούμπερτ υπήρχε ασφάλεια επί Κατοχής», είχε καταθέσει ένας Κρητικός μάρτυρας κατά τη δίκη του θηριώδους επιλοχία. Επρόκειτο για τον Χαρ. Δελημπασάκη, ήδη τότε καταδικασμένο σε ισόβια, ο οποίος είχε υπηρετήσει υπό τις διαταγές του και ο οποίος έδειχνε απεριόριστο σεβασμό προς τον άλλοτε προϊστάμενό του, ακόμη και μετά την πλήρη απελευθέρωση της χώρας! Οι συνθήκες ήταν καλές, πρόσθεσε, αλλά ο μόνος κίνδυνος ήταν ότι ένας «σουμπεραίος» θα μπορούσε να εκτελεσθεί αν επιχειρούσε να αποστατήσει!

Άλλοι πρώην συνεργάτες του, που εν τω μεταξύ είχαν επίσης καταδικασθεί από τα ελληνικά δικαστήρια σε ισόβιες καθείρξεις, όπως οι Γ. Μαραβελάκης και Στ. Συντιχάκης, επέδειξαν λιγότερο σεβασμό έναντι του Σούμπερτ και κατέθεσαν ότι είχαν καταταγεί διά της βίας. Ο Μιχ. Παναγιωτάκης από το χωριό Άγιοι Δέκα Ηρακλείου, καταδικασμένος ο ίδιος σε ειρκτή 12 ετών πλέον, κατέθεσε ότι ο Σούμπερτ είχε πρωτοεμφανισθεί στην κοινότητα Δύο Χωρίων, της οποίας ο ίδιος ήταν διορισμένος ως γραμματέας, τον Ιούνιο 1942, συνοδευόμενος από τέσσερις συνεργάτες του και απαίτησε όπως μέσα σε μια ώρα να του παραδοθούν 25 όπλα, λέγοντας ότι διαφορετικά «θα κάνω ό,τι έκανα στον Μακρυμανώλη στο χωριό Στόλους», στήνοντας τον πρόεδρο, τον παπά και τον γραμματέα στο ντουβάρι.

Ένας άλλος συνεργάτης του Σούμπερτ, ο Κ. Καμπατάκης, μόλις 20 ετών τότε από το Ηράκλειο Κρήτης, καταδικασμένος και αυτός σε ειρκτή 10 ετών ως δοσίλογος, είχε καταθέσει πώς γνωρίστηκε μαζί του στα κρατητήρια Ηρακλείου τον Νοέμβριο 1943. Υποστήριξε ότι ήταν φυλακισμένος εκεί, ύστερα από καταγγελίες άλλων «σουμπεραίων» και εξαναγκάστηκε να δεχθεί να συνεργασθεί και αυτός προκειμένου να απελευθερωθεί. Ωστόσο, κατά την κατάθεσή του στη δίκη Σούμπερτ, «προσπάθησε να αποσείσει την ευθύνη την αρχηγίας του σώματος από τον Σούμπερτ», υποστηρίζοντας ότι σε ορισμένες περιπτώσεις εκείνος που αποφάσιζε για την τύχη των συλλαμβανομένων από τη συμμορία δεν ήταν ο Ελληνογερμανός επιλοχίας, αλλά ο Γεώργιος Τζουλιάς. Ο μάρτυρας αυτός είπε ακόμη

«…[ο Τζουλιάς] ήτο αρχηγός μαζί με ένα άλλον και ο Σούμπερτ ήτο γενικός αρχηγός και έδιδε την κατευθυντήριον γραμμήν. Το τάγμα το είχε ιδρύσει ο ίδιος ο Σούμπερτ συγκεντρώσας από τας φυλακάς πάσης φύσεως εγκληματίας, ως και έναν που είχε σκοτώσει τον πατέρα του. Ο Σούμπερτ ήτο ανεξέλεγκτος και μόνον εκ των υστέρων ενέκριναν οι γερμανικές αρχές τις πράξεις του… Είχε πολλούς πράκτορας και καταδότας. Ενήργει δε κατά τόσον εγκληματικόν τρόπον, ώστε τον εφοβήθησαν και οι Γερμανοί και διά να μη επαναστατήσουν οι Κρήτες τον έστειλαν αργότερον εις την Μακεδονίαν».

Αξιοσημείωτο είναι ότι στη δίκη Σούμπερτ, που έγινε στην Αθήνα τον Ιούλιο 1947, κατέθεσαν αρκετοί από τους πρώην συνεργάτες του και εξιστόρησαν με λεπτομέρειες τη δράση του παραστρατιωτικού σώματος.

Επρόκειτο βέβαια για μια απόπειρα να απεκδυθεί των ευθυνών του, δεδομένου ότι στη Μακεδονία βρέθηκε μαζί με τους Κρητικούς συνεργάτες του, που είχαν ως επικεφαλής τους Γερμανάκη, Καπετανάκη και Οικονομάκη, όπου διαπράχθηκαν άλλα εγκλήματα στο Ασβεστοχώρι, στον Χορτιάτη κ.α. Ο Σούμπερτ δεν παραδέχθηκε ποτέ ότι ο ίδιος ήταν υπεύθυνος για τη δράση των ανδρών του, ούτε ότι προσωπικά είχε οποιαδήποτε συμμετοχή σε φόνους και βασανιστήρια. Ωστόσο, το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για περισσότερους από 250 φόνους Ελλήνων πολιτών, καταδικάσθηκε 271 φορές σε θάνατο και χιλιάδες χρόνια κάθειρξης, οι ποινές συγχωνεύθηκαν στην ποινή του θανάτουκαι εκτελέσθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1947 στο Επταπύργιο της Θεσσαλονίκης.

[*] Βλ. Γ. Χαροκόπου, Η απαγωγή του στρατηγού Κράιπε, γ΄ έκδ., Αθήνα 1982, σελ. 105-106. Κατά τον συγγραφέα, που είχε συμμετάσχει στην απαγωγή, αν τότε «ο Χάρτμαν είχε πετύχει την σύλληψη ή εξόντωση του Πετρακογιώργη, το πλήγμα κατά της Αντιστάσεως θα ήταν δεινό, με απρόβλεπτες συνέπειες».
[**] Ο περίφημος Χάρτμαν, για τον οποίο αναφέρεται ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Ρομπέρτο Ρουγκέρο και ότι είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, ήταν αξιωματικός της Άμπβερ και έδρευε στο Ηράκλειο.
[***] Τα ακριβή περιστατικά της υπόθεσης των Μεσκλών δεν είναι απόλυτα αποσαφηνισμένα. Ο Γιάννης Τσίβης, του οποίου η αξιοπιστία σε άλλα θέματα δεν είναι επιβεβαιωμένη, δίνει μια άλλη εικόνα, κάνει λόγο για οκτώ και όχι για επτά θύματα, ενώ προσθέτει και την παρουσία του Σούμπερτ αυτοπρόσωπα, ενώ εξουδετερώνει τον ισχυρισμό του Μπαντουβά ότι εκείνος είχε κατευθύνει τους αδελφούς Πατεράκη για το όλο εγχείρημα, τους οποίους μάλιστα ούτε καν αναφέρει ότι πήραν μέρος. Σύμφωνα με την εκδοχή Τσίβη (ό.π., σελ. 74-76): 

«…Η άφιξη του Σούμπερ στα Χανιά χαροποίησε μόνο τους χαφιέδες και τους λίγους συνεργάτες των Γερμανών. Οι καταδότες έτρεξαν και πληροφόρησαν τον Σούμπερ, για την αντάρτικη ομάδα του χωριού Μεσκλών Κυδωνίας. Ο Σούμπερ καυχήθηκε πως σε μικρό χρονικό διάστημα θα διαλύσει την ομάδα αυτή και θα τιμωρήσει παραδειγματικά τα μέλη της. Για να αιφνιδιάσει τους αντάρτες, σοφίστηκε το εξής τέχνασμα: Μια ομάδα, από δεκαπέντε προδότες, μ’ επικεφαλής τους το Σούμπερ, την Πρωτοχρονιά του έτους 1944 ξεκίνησε πολύ πρωί, από τα Χανιά, μ’ ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο για το χωριό Μεσκλά Κυδωνίας. Όταν το αυτοκίνητο, με το Σούμπερ και την συμμορία του, πλησίασε στην είσοδο του χωριού και σ’ αρκετή απόσταση από την γέφυρα, τρεις από την ομάδα του Σούμπερ, άοπλοι, προχώρησαν στο κέντρο του χωριού. Οι υπόλοιποι δώδεκα και ο Σούμπερ παράμειναν στ’ αυτοκίνητο.

Οι τρεις αυτοί προχώρησαν άοπλοι ως τα καφενεία του χωριού όπου ζήτησαν από τους εκεί Μεσκλιανούς να τους οδηγήσουν στο σπίτι του Νίκου Μπατάκη που θα ’θελαν – λέει – να τον δουν. Ο Ν. Μπατάκης γρήγορα ειδοποιήθηκε και όταν παρουσιάστηκε στους τρεις, αυτοί του είπαν: Πως και οι τρεις τους ήταν από το Ηράκλειο, μέλη της αντάρτικης ομάδας του Μπαντουβά. Πως η ομάδα αυτή διαλύθηκε, γιατί τον αρχηγό της τον πήραν οι Άγγλοι στη Μέση Ανατολή. Πως οι τρεις αυτοί κατάφεραν να φτάσουν στα Χανιά, κυνηγημένοι από τους Γερμανούς. Και πως έχουν επιθυμία, να βρουν την αντάρτικη ομάδα των Μεσκλιανών, να ενταχθούν σ’ αυτήν και να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στους Γερμανούς.

Η οργάνωση όμως του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ των Χανίων παρακολουθούσε τις κινήσεις του Σούμπερ και των χαφιέδων του και πολύ έγκαιρα πήραν την πληροφορία, πως σκοπός του Σούμπερ ήταν να χτυπήσει την αντάρτικη ομάδα.
Όλες τις σχετικές πληροφορίες που είχαν οι Νομαρχιακές Επιτροπές του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ των Χανίων τις είχαν μεταβιβάσει στην αντάρτικη ομάδα των Μεσκλών και για τον λόγον αυτόν, ο Νικόλαος Μπατάκης και τ’ άλλα μέλη της ομάδας, όταν άκουσαν, όσα τους είπαν οι τρεις άγνωστοι, τους υποψιάστηκαν. Χωρίς καθυστέρηση τους απομόνωσαν, τους έψαξαν και βρήκαν πάνω τους τις γερμανικές ταυτότητες, με τις οποίες τους είχε εφοδιάσει ο Σούμπερ. Εξαιτίας των γερμανικών ταυτοτήτων που κρατούσαν οι τρεις αυτοί πολύ γρήγορα αναγκάστηκαν να ομολογήσουν τον σκοπόν της επίσκεψής τους, το σχέδιο που είχε καταστρώσει ο Σούμπερ για να παγιδεύσει την αντάρτικη ομάδα των Μεσκλιανών και πως ο Σούμπερ βρίσκεται έξω από το χωριό με δώδεκα οπλισμένους. Χωρίς καμιά καθυστέρηση, όταν οι αντάρτες και οι κάτοικοι των Μεσκλών έμαθαν τα παραπάνω, όλοι χύθηκαν σαν αετοί, κτύπησαν τους δώδεκα και τον Σούμπερ που βρίσκονταν στ’ αυτοκίνητο, έξω από το χωριό. Από τους δώδεκα, οι αντάρτες σκότωσαν τρεις και δυο έπιασαν ζωντανούς. Οι υπόλοιποι επτά και ο Σούμπερ κατάφεραν να διαφύγουν με το αυτοκίνητο και να σωθούν.

Οι δυο που πιάστηκαν ζωντανοί και οι τρεις που παρουσιάστηκαν, σαν Ηρακλειώτες της ομάδας Μπαντουβά, οδηγήθηκαν στη θέση Βούλισμα των Λευκών Ορέων. Εκεί συνεδρίασε το Ανταρτοδικείο. Οι πέντε αυτοί προδότες καταδικάστηκαν σε θάνατο και τουφεκίστηκαν. Τα πτώματά τους τα πέταξαν σ’ ένα από τους  Ντάφκους των Λευκών Ορέων…».
 να

νεα δολοφονια στις ΗΠΑ: Νεκρός με σφαίρα στο στήθος από αστυνομικό 28χρονος Αφροαμερικανός


Εικόνες από το παρελθόν ή εικόνες από το μέλλον;


Η είδηση έκανε το γύρο του διαδικτύου την Παρασκευή: «Ο ΣΥΡΙΖΑ διέγραψε την "αμερικανοκίνητη χούντα" από την ανακοίνωσή του». Η αναφορά αφορά την «ορθή επανάληψη» της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ για το Πολυτεχνείο, με την οποία η Κουμουνδούρου φρόντισε να απαλείψει την επίμαχη φράση που υπήρχε στην πρώτη ανακοίνωσή της που είχε στείλει λίγες ώρες νωρίτερα.
Ούτε «ΕΞΩ αι ΗΠΑ» λοιπόν και προφανώς ούτε «ΕΞΩ το ΝΑΤΟ», αφού η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία δεν αναφέρεται ούτε μια φορά, έστω για τα προσχήματα, ούτε στην αρχική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε φυσικά και στην... «ορθή» επανάληψή της (για το ρόλο της εγχώριας αστικής τάξης δεν υπήρχε περίπτωση έτσι κι αλλιώς... δεν πάει το χέρι τους ούτε κατά λάθος!).
Φαίνεται πως ζήλεψαν τη δόξα των προκατόχων τους στο τιμόνι της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της νεολαίας του, η οποία στις «δόξες» της έβγαζε αφίσα για το Πολυτεχνείο με τα επίμαχα συνθήματα του Νοέμβρη του 1973... «σβησμένα» ως διά μαγείας από τη γνωστή φωτογραφία της πύλης!
Εικόνες από το παρελθόν ή εικόνες από το μέλλον; Μάλλον και τα δύο. Δηλαδή, αν τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι αντιπολίτευση «διαγράφει» την «αμερικανοκίνητη χούντα» από τις ανακοινώσεις του, αύριο ως κυβέρνηση τι θα κάνει; Θα καταργήσει και την πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία;

Δυο σταγόνες νερό

 Δυο σταγόνες νερό


Αυτή τη βδομάδα υπήρχαν διάφορες μικρές ειδήσεις, μαζί με την πορεία του πολυτεχνείου, που έδιναν τροφή φια σκέψη και κάποιους ενδιαφέροντες συνειρμούς.

Οι δικτατορίες καταργούν το δικαίωμα της ψήφου, χτυπούν το εργατικό κίνημα, απαγορεύουν τη νόμιμη έκφρασή του και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, μοιράζουν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, χωρίς τα οποία κανείς δεν μπορεί να εργαστεί σε δημόσιο οργανισμό, τσακίζουν τους φοιτητές και όλους όσους ξεσηκώνονται.

Στη σύγχρονη ελληνική δημοκρατία, την καλύτερη που είχαμε ποτέ, όπως συχνά διαφημίζεται, ο κυρίαρχος λαός απολαμβάνει ελευθερίες και δικαιώματα, που δεν έχουν καμία σχέση με την παραπάνω ζοφερή εικόνα.

Ο πρύτανης των ματ, φορτσάκης, συνεχίζει να πρωτοστατεί στον αγώνα για να πρυτανεύσει το δόγμα «νόμος και τάξη». Αυτή τη φορά στο στόχαστρο δεν μπαίνουν οι καταλήψεις –που θα δικαιολογούνταν, λέει, ως μέσο, μόνο εναντίον μιας δικτατορίας- αλλά οι γενικές συνελεύσεις κι οι μαζικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, με το σκεπτικό ότι δεν είναι αρκετά μαζικές κι επιβάλλεται να αντικατασταθούν από ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα με ευρύτερη συμμετοχή κι άλλους αντίστοιχα πρωτοποριακούς θεσμούς συμμετοχικής δικτατορίας, με κατάλληλα διαμορφωμένα ερωτήματα: προτιμάτε ιδιωτικά ή μη κρατικά πανεπιστήμια; Παιδεία-εμπόρευμα για λίγους και εκλεκτούς ή δωρεάν παιδεία μόνο για όσους (εξαθλιωμένους) την έχουν πραγματικά ανάγκη; Το σημερινό χάλι στις εστίες ή να μειωθεί δραστικά ο αριθμός των φοιτητών, για να χωράνε όλοι;

Παράλληλα μπορεί να καθιερωθεί ο εξίσου αμεσοδημοκρατικός θεσμός του εξοστρακισμού, από τις καλύτερες παραδόσεις της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας με τα ομιλούντα εργαλεία (δούλοι), για να εκτοπίζονται πάραυτα οι ανεπιθύμητοι, ενοχλητικοί συνδικαλιστές, που σπάνε την εκκωφαντική σιωπή στα πανεπιστήμια και χαλάνε την πιάτσα, εμποδίζοντας τον ύπνο των διπλανών τους και το αναφαίρετο δικαίωμά τους στη νιρβάνα.

Ο φορτσάκης βέβαια δε λειτουργεί παρά σα λαγός της κυβέρνησης, που έχει βάλει στο στόχαστρο τις συνελεύσεις σε σωματεία κι ομοσπονδίες, εφόσον δεν πιάνουν δυσθεώρητα ύψη απαρτίας, για να βγουν εξ αρχής παράνομες οι απεργιακές τους αποφάσεις –απλοποιούνται έτσι οι διαδικασίες και γλιτώνουμε τις γραφειοκρατικές διαδικασίες με τη δικαιοσύνη, που κηρύσσει ούτως ή άλλως εννιά στις δέκα απεργίες παράνομες και καταχρηστικές.

Στη σύγχρονη δημοκρατία, ο δημοκρατικά εκλεγμένος μπέης του βόλου αποφάσισε να διώξει δικαστικά μια υπάλληλο του δήμου, επειδή τόλμησε να κάνει χρήση του δικαιώματός της, βάση του ισχύοντα συνδικαλιστικού νόμου, για δίωρη άδεια, προκειμένου να προπαγανδίσει τη γενική απεργία της πέμπτης. Πιθανότατα όμως δε θα υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα, αν η υπάλληλος δεν ήταν μέλος του κκε ή αν είχε πάρει την άδεια για κάποιο άλλο λόγο.

Στη σύγχρονη δημοκρατία, όπου δεν χρειάζονται πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, για να εργαστεί κανείς, ζητείται από όσους θέτουν υποψηφιότητα στο πανεπιστήμιο για το αξίωμα του πρύτανη ή του κοσμήτορα, να υπογράψουν μια υπεύθυνη δήλωση, όπου δεσμεύονται πως θα τηρήσουν κατά γράμμα τους νόμους, όπως ο πρόθυμος φορτσάκης πχ, και θα δεχτούν υπάκουα, χωρίς αντίδραση, τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις για το πανεπιστήμιο της αγοράς.

Κι αν μιλάμε για τον ιδιωτικό τομέα, στη σύγχρονη δημοκρατία, όπου ως γνωστόν δεν υπάρχουν πια πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και δεν έχουμε το μεγάλο αδελφό από το οργουελικό 1984 να παρακολουθεί και να φακελώνει κάθε μας κίνηση, οι υπάλληλοι μπορεί να απολυθούν για κάποιο σχόλιο ή κάποια δραστηριότητά τους στον τοίχο τους, στο φβ. Αλλά οι κομμουνιστές έχουν σαφώς λιγότερες πιθανότητες να φτάσουν σε αυτό το σημείο, όχι φυσικά γιατί έχουν ασυλία και δεν απολύονται (ίσα-ίσα) ή επειδή πολλοί εξ αυτών δεν έχουν προσωπικό λογαριασμό σε αυτή τη σελίδα (κι όσοι έχουν, παίρνουν τα μέτρα τους και προσέχουν)· αλλά επειδή είναι τυλιγμένοι σε μια κόλλα χαρτί κι αν γκουγκλάρει κανείς το όνομά τους, θα πέσει πάνω σε διάφορα διαδικτυακά χνάρια της δράσης και της πολιτικής τους ένταξης –κάποιο ψηφοδέλτιο της εσακ, της πανεπιστημονικής, της λασυ, του κκε, η λίστα με τις υπογραφές για την κατάργηση του μνημονίου και ό,τι άλλο μπορεί να περιέχει το όνομά τους. Που θα το δει πιθανότατα κι ο υποψήφιος εργοδότης τους και λογικά δε θα τους προσλάβει ή δε θα τους καλέσει καν σε συνέντευξη, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο.

Παλιότερα οι κομμουνιστές  που διώκονταν, είχαν κάποιο αποκούμπι, για να βγάλουν τα προς το ζην, πχ στην οικοδομή ή στα καράβια, που εξηγεί άλλωστε και την αυξημένη επιρροή των ταξικών δυνάμεων στα αντίστοιχα σωματεία. Τώρα η οικοδομή έχει πεθάνει κι αυτή η ασφαλιστική δικλείδα αποτελεί παρελθόν. Στις πρόσφατες εκλογές του συνδικάτου εν τω μεταξύ, η παράταξή μας κατέβαινε εντελώς μόνη της, για πρώτη φορά στα χρονικά, (χωρίς δηλ πασόκους και εξωκοινοβούλιο), καταφέρνοντας να διατηρήσει στα ίδια περίπου επίπεδα τις ψήφους της, με μια μικρή πτώση της συμμετοχής. Κάτι που συνιστά ασφαλώς επιτυχία, αν συνυπολογίσει κανείς την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο και την επιστροφή αρκετών αλβανών εργατών στην πατρίδα τους, λόγω της οικονομικής κρίσης. Κι είναι κοινός τόπος πως η μεγάλη πτώση των εγγεγραμμένων μελών του σωματείου (και συνεπώς των ψήφων στις εκλογές) των οικοδόμων, που βγάζουν πια λιγότερους αντιπροσώπους για το συνέδριο της γσεε, λειτούργησε αποτρεπτικά για την αποφασιστική ενίσχυση της εσακ στο τριτοβάθμιο επίπεδο (της γσεε).

Σε τι κόσμο θα φέρουμε λοιπόν τα παιδιά μας, σφε αναγνώστη; Δεν είναι ανεύθυνο για μια νέα κοπέλα να μένει έγυος και να υποκύπτει στα πρωτόγονα μητρικά της ένστικτα αντί να σκεφτεί το θέμα ψύχραιμα και σφαιρικά; Δε θα έχει κάθε δίκιο ένας νουνεχής και νηφάλιος εργοδότης να νουθετήσει μια υπάλληλό του να αφήσει αυτές τις εξαλλοσύνες και τις αμετροέπειες –που θα έλεγε και μια ψυχή του εργατικού δικαίου- και να ρίξει το παιδί, όσο είναι καιρός; Γιατί εντάξει, περνάνε δύσκολες μέρες οι εργαζόμενοι –συνεπώς, ένας λόγος παραπάνω να μην αναπαράγονται. Αλλά μη νομίζετε, για τις επιχειρήσεις τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα.

Κι ας μην ξεχνάμε πως η σύγχρονη δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Έχει όμως κάθε δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της από τους εχθρούς της και να συλλάβει καταληψίες μαθητές, να τσακίσει στο ξύλο άοπλους κι ειρηνικούς φοιτητές, να διώκει και να απολύει κομμουνιστές υπαλλήλους για τις απόψεις τους και τη δράση τους, να τρομοκρατεί κάθε εργάτη με την ανεργία που φτάνει στα ύψη –αλλά έπεσε, λέει, δύο μονάδες μες στο καλοκαίρι κάι ο ουρανός έγινε πιο γαλανός, με την τουριστική ανάπτυξη που έρχεται.

Η σύγχρονη δημοκρατία τους δεν παύει να είναι σε τελική ανάλυση δικτατορία της αστικής τάξης και να μοιάζει, όπως δυο σταγόνες νερό, με τις ανοιχτές δικτατορίες –που χρησιμοποιούσαν όμως το μαρτύριο της σταγόνας, ενώ τώρα αυτά έχουν καταργηθεί. Όπως μοιάζουν δηλ, σα δυο σταγόνες νερό, ο πόλεμος και η ειρήνη τους, που φέρνει νομοτελειακά πολλές σταγόνες αιματηρών πολέμων, όπως το σύννεφο τη βροχή. Κι όπως μοιάζουν, σα δυο σταγόνες νερό, το νεοφιλελεύθερο ξεπούλημα με την ιδιωτικοποίηση του νερού και το κεϊνσιανό μοντέλο σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ή ο εναλλακτικός «λαϊκός καπιταλισμός» που προβάλλεται ως ντεμέκ λύση στη θεσσαλονίκη για την ευαθ. Όπως μοιάζουν δηλ, σα δίδυμα αδέρφια, ο δεξιός κι ο αριστερός πόλος του νέου δικομματισμού, ακόμα και αν καθρεφτίζουν, ως σταγόνες, διαφορετικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι πραγματικές τους διαφορές όμως είναι σαν αυτές που έχει το αριστερό από το δεξί τουίξ (twix) στην τηλεοπτική διαφήμιση. Το ένα σκεπάζει το μνημόνιο με ανάπτυξη, ενώ το άλλο καλύπτει το μπισκότο με σοκολάτα και καταγγέλλει πολιτικά το μνημόνιο, για να έρθει η ανάπτυξη.


Γιατί όντως, τόση δημοκρατία με το σταγονόμετρο, από την χούντα είχαμε να δούμε.

Σίμος Ανδρονίδης: Η "νέα" Αμερική!!!!!!

 Σίμος Ανδρονίδης: Η "νέα" Αμερική!!!!!!


Γράφει ο Σίμος Ανδρονίδης, υποψήφιος διδάκτορας ΑΠΘ
«I warn you of the fate, Proven true to late, Your tongue twist perverse, Come drink now of this curse, And now I fill your brain, I spin round again, My poison fills your head As I tuck you into bed, You feel my fingertips, You won’t forget my lips, You’II feel my cold breath, It’s the kiss of death». (Megadeth, ‘Tornado of Souls, 1990).

Το ξέσπασμα της οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης στις ΗΠΑ το 2008, συνέβαλλε στην δομική μεταβολή των όρων αναπαραγωγής των κοινωνικών τάξεων. Η διευρυμένη αναπαραγωγή του άρχοντος αστικού συγκροτήματος εξουσίας ισοδυναμεί με την ταυτόχρονη «μείωση» της δυνατότητας διευρυμένης αναπαραγωγής του μπλοκ των λαϊκών-κυριαρχούμενων τάξεων. Η προσίδια και «φορτισμένη» διαχείριση της οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης τείνει να διαμορφώνει το έδαφος για την ανάδυση και την αποκρυστάλλωση εγκάρσιων τομών που αφενός μεν επηρεάζουν την «χωρική» κατανομή της σύνολης κοινωνικής «ολότητας», αφετέρου δε ανασυγκροτούν το πλαίσιο παρέμβασης των κοινωνικών τάξεων.


Η διαχείριση και η ρύθμιση των ενεργών και τρεχουσών «ροών» της βαθιάς και πολυεπίπεδης οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης αναδιατάσσει το όλο πλέγμα του κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι, καθότι επανεγγράφει στο πεδίο του κοινωνικού την «βιωμένη» πολιτική και οικονομική κυριαρχία του άρχοντος αστικού συγκροτήματος εξουσίας. Και η συγκεκριμένη επανεγγραφή συντελείται με «νέους» και «ποιοτικούς» όρους. Η «κρισιακή κανονικότητα στη Μέκκα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού ορίζεται και προσδιορίζεται από την «μερικότητα» των όρων διεξαγωγής της ταξικής-κοινωνικής σύγκρουσης.
Και λέγοντας «μερικότητα», εννοούμε την αδυναμία του κοινωνικού μπλοκ των λαϊκών τάξεων να αρθρωθεί ως τάξη απέναντι σε τάξη, διαθέτοντας συγκεκριμένη κοινωνική ισχύ και «ενέργεια». Εκεί όπου διευρύνεται το κοινωνικό, ταξικό και εισοδηματικό χάσμα, καθότι ο αναπροσδιορισμός του κοινωνικού γίγνεσθαι συντελείται με τους όρους μίας περαιτέρω «ποιοτικής» ισχυροποίησης της κυρίαρχης τάξης.


Η κρίση των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων αποτυπώνει και σκιαγραφεί με ενάργεια το πεδίο της «νέας κρισιακής κανονικότητας» στις ΗΠΑ. Χιλιάδες άτομα που ως επί το πλείστον συμφύονται οργανικά με το μπλοκ των λαϊκών-κυριαρχούμενων τάξεων έχασαν τις κατοικίες τους λόγω της «τραπεζικής» πολιτικής των μαζικών κατασχέσεων. Η απώλεια της κατοικίας ισούται με την ανάδυση μίας «οντολογίας συρρίκνωσης» του ανθρώπινου όντος, κάτι που διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για την αποκρυστάλλωση μορφών ενός «αβίωτου βίου» εξόν του πλαισίου της «οικιακής ασφάλειας».
 Οι κατασχέσεις των κατοικιών εντάσσονται οργανικά και αρμονικά στη λογική μίας διαχείρισης της «κρισιακής» εκφοράς που, την ίδια στιγμή, διευρύνει το κοινωνικό, ταξικό και εισοδηματικό χάσμα μεταξύ κυρίαρχων και κυριαρχούμενων τάξεων. Μία ενδελεχής παρατήρηση της «χωρικής» κατανομής των μεγάλων αστικών κέντρων στις ΗΠΑ, καταδεικνύει και αποδεικνύει την  μορφή και τον τύπο που προσλαμβάνει η «νέα» κρισιακή «κανονικότητα» στις ΗΠΑ. Οι «κρισιακές» ρήξεις και εγκάρσιες τομές «εγχαράζουν» την «νέα» μορφή της πόλης, ήτοι του «κρισιακού» αστικού χώρου.


Πλέον,  η «νέα» Αμερική του Δημοκρατικού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα απαγορεύει μέχρι και την διανομή συσσιτίων στα μεγάλα αστικά κέντρα. Πιο συγκεκριμένα, «η τελευταία έκθεση (Οκτώβριος 2014) του National Coalition for the Homeless (σ.σ: Εθνικού Συνασπισμού για τους Άστεγους) αποκαλύπτει ότι 31 αμερικανικές πόλεις έχουν λάβει νομοθετικά μέτρα που περιορίζουν σημαντικά άτομα και οργανώσεις που προσφέρουν συσσίτια στους άστεγους!».[1]
Ο στόχος της συγκεκριμένης πολιτικής είναι προφανής: η «απομάκρυνση» από τον χώρο πραγματοποίησης εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων (κέντρα μεγάλων πόλεων) όλων όσοι δεν ανήκουν και δεν περιλαμβάνονται οργανικά στη «νέα» αστική δομή, η οποία και υπεροπροσδιορίζεται πλέον από το πλέγμα και το πλαίσιο των δραστηριοτήτων που ασκούν μερίδες του αστικού συνασπισμού εξουσίας. Οι πένητες και οι αποκλεισμένοι, οι άστεγοι και οι ομάδες που παρέχουν τροφή στους άστεγους αίρουν τα θεμελιώδη και προσίδια χαρακτηριστικά που ορίζουν και νοηματοδοτούν την έννοια του  «αξιοβίωτου βίου». 

Η «λειτουργία» του «αβίωτου βίου» συμφύεται οργανικά με την «νέα» χωρική κατανομή των μεγάλων αστικών κέντρων στις ΗΠΑ, στον χώρο όπου πλέον η αδυναμία μίας διευρυμένης ατομικής και συλλογικής αναπαραγωγής αντιμετωπίζεται ως ποινικό αδίκημα.  Και είναι εξόχως χαρακτηριστικό το ότι στις ΗΠΑ, το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού συγκεντρώνει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, κάτι που δύναται να ανασυγκροτήσει την όλη εξουσιαστική διάρθρωση του αστικού συγκροτήματος εξουσίας.


Η «νέα» «τοπικότητα» και «υλικότητα» του κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι, ανασυστήνει  ως κοινωνική «υπερδομή» την κυρίαρχη τάξη, όταν τα μέλη της αντίθετης κοινωνικής δομής κατατάσσονται στην κατηγορία του πένητα από επιλογή, του πένητα που δεν εκμεταλλεύεται τις πλείστες όσες ευκαιρίες κοινωνικής ανέλιξης και προόδου.
Η εργατική τάξη στις ΗΠΑ έχει υπερβεί προ πολλού το σημείο-μηδέν, έχει μετασχηματιστεί η ίδια σε σημείο-μηδέν. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων του μπλοκ των κυριαρχούμενων τάξεων αποκρυστάλλωνεται στην χωρική διάρθρωση των μεγάλων αστικών κέντρων στις ΗΠΑ. Έτσι, η «νέα» Αμερική δομείται με τα θεμελιώδη συστατικά της κοινωνικής απόκλισης και «ασυνέχειας», που τείνουν να εγγράψουν στο πεδίου του κοινωνικού, την «ολική» οικονομική και κυριαρχία του αστικού συνασπισμού εξουσίας.

Οι κοινωνικές συμμαχίες που συγκροτεί η κυρίαρχη τάξη αποκλίνουν από τον τρόπο και την μορφή της εξυπηρέτησης των εργατικών-ταξικών συμφερόντων. Απαιτείται «μια Πόλη της Εργασίας στα σπλάχνα της Πόλης του Κεφαλαίου, μια πόλη που θα διοχέτευε στα κανάλια της όλες τις ροές που θα δημιουργούσε ο κοινωνικός τρόπος οργάνωσης της παραγωγής δημόσιων, συλλογικών αγαθών, και θα άρδευε έτσι τα χωράφια της κόκκινης αλληλεγγύης,  όπου ένας και μοναδικός συλλογικός εργαζόμενος θα πάλευε να απαλλαγεί από την Πόλη του Κεφαλαίου και από το τέρας που της δίνει μορφή».[2]

[1] Βλ.σχετικά, Μπαζού Βάλια, ‘Ποινικοποιούν άστεγους και συσσίτια’, Εφημερίδα Το Ποντίκι, 27/10/2014, topontiki.gr.
[2] Βλ.σχετικά, Ιωακείμογλου Ηλίας, ‘Από την Πόλη του Κεφαλαίου στην Πόλη της Εργασίας’, Περιοδικό Θέσεις, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2014, Τεύχος 128, σελ.95.
πηγη: Η άλλη άποψη

Εγκληματικό βήμα νομιμοποίησης των ναρκωτικών

Εγκληματικό βήμα νομιμοποίησης των ναρκωτικών
«Εποπτευόμενοι σταθμοί»: Χώροι όπου θα μπορούν ανά την επικράτεια να ανοίξουν κράτος και ιδιώτες για να μπορούν οι χρήστες να κάνουν ...«ασφαλή» χρήση ναρκωτικών ουσιών. Το συγκεκριμένο εγχείρημα εντάσσεται στο άρθρο 14 του νομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας με τίτλο: «Σύσταση Επιστημονικών Ιατρικών Εταιρειών και λοιπές διατάξεις». Μήτρα του είναι η στρατηγική της ΕΕ «για την καταπολέμηση των ναρκωτικών» (ήδη οι χώρες της ΕΕ μετρούν πολλά παρόμοια μέρη, εκεί τα λένε «shooting room», χώρος να τρυπιέσαι), που, από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι σήμερα, το εντάσσει ως σοβαρό θέμα ...υγείας, επικεντρώνεται και όχι τυχαία στη «μείωση της βλάβης», δηλαδή των συνεπειών από το φαινόμενο και όχι στην ουσία του, δηλαδή στην καταπολέμηση των αιτιών που το γεννούν και το αναπαράγουν. Εννοείται ότι δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Οι αιτίες βρίσκονται στην ίδια την καπιταλιστική κοινωνία, στα αδιέξοδα που γεννά αντιτάσσοντας σ' αυτά την καλλιέργεια της ψυχολογίας της «φυγής», έστω και για λίγο, από τη βάρβαρη πραγματικότητα μέσω της «ουσίας», αφού αυτή δεν μπορεί να αλλάξει. Η λύση στη χρήση βεβαίως δεν μπορεί να είναι άλλη από την απεξάρτηση. Τελικά, αυτό το εγχείρημα, και συνολικά αυτή η πολιτική, είναι «ριζοσπαστική και ανανεωτική» ή βαθιά ανήθικη κι εγκληματική;
Καταρχήν, κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι τέτοιοι χώροι θα λειτουργήσουν αποτελεσματικά. Ομως, το θέμα δεν είναι αυτό. Πρόκειται για άλλο ένα εγχείρημα που στόχο έχει τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Τέτοιου είδους προτάσεις στοχεύουν να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του λαού η τοξικοεξάρτηση και παράλληλα να καλλιεργήσουν την ανοχή στη διάδοση -με επιδημικές διαστάσεις πλέον- του φαινομένου.
Θυμίζουμε ότι η αρχική πρόταση για δημιουργία τέτοιων χώρων είχε γίνει από το δήμαρχο Αθηναίων, Γ. Καμίνη, στη λογική του να μαζέψει τις πιάτσες από πλατείες και κεντρικούς δρόμους και να τις... στεγάσει σε κλειστούς χώρους για να μη χαλούν τη βιτρίνα της πόλης. «Πατά» πάνω στο πρόβλημα της χρήσης της ίδιας σύριγγας από πολλούς χρήστες και της διάδοσης νοσημάτων όπως ηπατίτιδα Β και C, AIDS, υπαρκτό πρόβλημα, και προβάλλουν ως λύση τους «Εποπτευόμενους σταθμούς», αλλά αυτό δεν είναι λύση, λύση είναι η απεξάρτηση. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ επανειλημμένα έχουν μιλήσει για τη δημιουργία κλειστών χώρων, προκειμένου να κρυφτεί το πρόβλημα των ναρκωτικών, καταδικάζοντας εκατοντάδες ανθρώπους να θάβονται ζωντανοί. Επανειλημμένα έχουν προπαγανδίσει το, φασιστικής έμπνευσης, ιδεολόγημα «οι χρήστες είναι χρόνιοι ασθενείς που πρέπει να παίρνουν το χάπι τους σ' ένα νοσοκομείο». Τώρα αυτή η λογική γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη, γίνεται κάλεσμα «έλα φέρε τη δόση σου και κάν' την εδώ»!
* * *
Είναι γεγονός ότι επιχειρείται η υπονόμευση κάθε προσπάθειας απεξάρτησης (τέτοια είναι και οι «Εποπτευόμενοι σταθμοί»), η συρρίκνωση θεραπευτικών προγραμμάτων, η διάλυση των Κέντρων Πρόληψης και η μετατροπή κάθε κρίκου της αλυσίδας που αφορά την τοξικοεξάρτηση (πρόληψη, θεραπεία, κοινωνική ένταξη) σε πεδίο κερδοφορίας για τους ιδιώτες, ανοίγοντάς τους το δρόμο με το νόμο που ψηφίστηκε πέρυσι «Κώδικας Ναρκωτικών». Αποτελούν μέρος ενός σχεδίου που μετράει χρόνια πίσω («η πρόταση των 5» για αποποινικοποίηση τη δεκαετία του '90, οι δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου την ίδια δεκαετία κάθε σπίτι να έχει και ένα δενδρύλλιο ινδικής κάνναβης κ.ά.), μόνο που σήμερα εντείνεται συνειδητά ακριβώς γιατί οξύνονται η καπιταλιστική κρίση και οι οδυνηρές συνέπειές της για τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Συγχρόνως, είναι μέρος μιας προπαγανδιστικής εκστρατείας (από αστούς πολιτικούς και κονδυλοφόρους, οπορτουνιστές και διάφορους «ελευθεριακούς» δημοσιολόγους) που έχει στηθεί για να δημιουργήσει μια κοινωνική ανοχή στο φαινόμενο των ναρκωτικών αλλά και να εξαπολύει κάθε τόσο συντονισμένη επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του, καθώς το μέτωπο ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά και τη ναρκω-κουλτούρα βρίσκεται σταθερά ψηλά στην ιεράρχηση της ιδεολογικής, πολιτικής και μαζικής πάλης του ΚΚΕ.
Και επειδή οι ιδεολογικοί κύκλοι και οι υποτελείς κονδυλοφόροι τους θα έχουν στηθεί και αυτή τη φορά στη γωνία, επινοώντας «σενάρια φαντασίας του ΚΚΕ» και «πάλι μόνο οι ΚΚΕδες είναι αντίθετοι», να θυμίσουμε ότι οι επιστημονικοί φορείς και όσοι ασχολούνται με την καθημερινή δουλειά ενάντια στο μέτωπο των ναρκωτικών, για να σώσουν τους εξαρτημένους, συμφωνούν με τις θέσεις του Κόμματος.
* * *
Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τον κίνδυνο αν δεν κάνεις πρωτογενή πρόληψη. Διαχρονικά, οι κυβερνήσεις αξιοποιούν τα Κέντρα Πρόληψης ως άλλοθι της εγκληματικής πολιτικής τους. Πανηγυρίζουν στο όνομά τους όταν τους βολεύει, αποκρύπτοντας ότι έχουν περικόψει μέχρι και 70% την κρατική χρηματοδότηση από το 2011, ότι 1 εργαζόμενος των Κέντρων Πρόληψης (ΚΠ) αναλογεί σε 27.500 ανθρώπους πανελλαδικά, περίπου 1 εργαζόμενος προς 40.000 ανθρώπους στην Αττική, ενώ υπάρχουν περιοχές χωρίς ΚΠ -όπως η Περιφέρεια Πειραιά, οι περισσότεροι δήμοι στη Δυτική Αττική- τα κενά των οποίων εθελοντικά προσπαθούν να καλύψουν οι εργαζόμενοι γειτονικών ΚΠ.
Την ώρα που κόπτονται υποκριτικά για την ασφάλεια των χρηστών (αύξηση των κρουσμάτων του ιού του Εϊτζ μέχρι και 1000% πριν δυο χρόνια) και να μην καταλήγουν φυλακή, κλείνουν με τις ευλογίες τους προγράμματα (όπως το «streetwork» στη Θεσσαλονίκη το οποίο, μεταξύ άλλων, διανέμει καθαρές σύριγγες και το εναλλακτικό πρόγραμμα φυλάκισης ανηλίκων, το οποίο έχει στόχο να μη φτάνουν καν στο δικαστήριο οι ανήλικοι αλλά να παραπέμπονται κατευθείαν σε «στεγνό» πρόγραμμα). Βάζει οικονομική θηλιά στο ΚΕΘΕΑ, το «18 ΑΝΩ», τον ΟΚΑΝΑ, εξουθενώνει οικονομικά και επαγγελματικά εκατοντάδες εργαζόμενους.
Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τα ναρκωτικά όταν λες το παραμύθι ότι «τα ναρκωτικά είναι επικίνδυνα γιατί είναι παράνομα» και κρύβεις το γεγονός ότι είναι επικίνδυνα για τη ζωή, τη σκέψη και τη συνείδηση της νεολαίας.

Τρελή κερδοφορία για τα μονοπώλια στον Τουρισμό

Τρελή κερδοφορία για τα μονοπώλια στον Τουρισμό


Πορεία συνεχούς ανόδου καταγράφουν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (ξενοδοχειακά συγκροτήματα, εφοπλιστές της κρουαζιέρας κ.ά.), που δραστηριοποιούνται στον τομέα του Τουρισμού, όπως επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία του ταξιδιωτικού ισοζυγίου πληρωμών που δημοσιοποίησε χτες η Τράπεζα της Ελλάδος:
  • Τον Σεπτέμβρη του 2014, το ταξιδιωτικό ισοζύγιο εμφάνισε πλεόνασμα 2,1 δισ. ευρώ έναντι 1,87 δισ. ευρώ τον αντίστοιχο μήνα του 2013 (αύξηση 12,3%). Το πλεόνασμα προέρχεται κυρίως από την αύξηση των ταξιδιωτικών εισπράξεων κατά 225 εκατ. ευρώ ή 10,9% και διαμορφώθηκαν σε 2,2 δισ. ευρώ, από 2,06 δισ. ευρώ που ήταν τον αντίστοιχο μήνα του 2013. Η αύξηση των ταξιδιωτικών εισπράξεων με τη σειρά της οφείλεται κυρίως στην αύξηση των αφίξεων κατά 23,0%. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, οι καθαρές εισπράξεις από την παροχή ταξιδιωτικών υπηρεσιών συνέβαλαν με ποσοστό 71,0% στο σύνολο των καθαρών εισπράξεων από υπηρεσίες και υπερκάλυψαν το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου (166,9%).
  • Στο 9μηνο του 2014, το ταξιδιωτικό ισοζύγιο παρουσίασε πλεόνασμα 10,47 δισ. ευρώ έναντι του πλεονάσματος 9,4 δισ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2013 (αύξηση 11,3%). Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στη μεγαλύτερη αύξηση των ταξιδιωτικών εισπράξεων κατά 1,2 δισ. ευρώ ή 11,1%, σε σύγκριση με την αύξηση των ταξιδιωτικών πληρωμών κατά 135 εκατ. ευρώ ή 9,6%. H αύξηση των ταξιδιωτικών εισπράξεων οφείλεται κυρίως στην αύξηση των αφίξεων κατά 22,2%.
  • Οσον αφορά την «εισερχόμενη κίνηση», δηλαδή τους τουρίστες που επισκέφθηκαν την Ελλάδα, τον Σεπτέμβρη του 2014 διαμορφώθηκε σε 3,6 εκατ. ταξιδιώτες, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 23% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2013. Το 9μηνο του 2014 η εισερχόμενη ταξιδιωτική κίνηση αυξήθηκε κατά 22,2% και διαμορφώθηκε σε 18,99 εκατ. ταξιδιώτες, έναντι 15,53 εκατ. ταξιδιωτών την αντίστοιχη περίοδο του 2013.
Την ίδια ώρα, βέβαια, που καταγράφονται τα παραπάνω «ρεκόρ» για τα μονοπώλια του Τουρισμού, η πλειοψηφία των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στερείται το δικαίωμα στις διακοπές και την αναψυχή, ενώ οι εργαζόμενοι στον κλάδο είναι αντιμέτωποι με συνθήκες γαλέρας...

Η ιστορία των αντιβιοτικών και το ... τέλος τους!

Η ιστορία των αντιβιοτικών και το ... τέλος τους!

Τα αντιβιοτικά, γνωστά και ως αντιμικροβιακά φάρμακα, είναι φάρμακα τα οποία καταπολεμούν τις λοιμώξεις που προκαλούνται από βακτήρια.

Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο βρίσκεται μια εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για την ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών - καθώς η 18 Νοέμβρη έχει καθιερωθεί ως τέτοια μέρα. Κοινή επισήμανση είναι πως η συνεχόμενη και χωρίς - όπως υποστηρίζεται - τις απαραίτητες ενδείξεις χρήση των αντιβιοτικών, οδηγεί στην κατάργησή τους, καθώς τα μικρόβια γίνονται πια ανθεκτικά στη χορήγησή τους.
«Ηρθε πια το τέλος των αντιβιοτικών;» - όπως επρόκειτο «να έρθει το τέλος της Ιστορίας», όπως προειδοποιούσαν βαθυστόχαστοι φιλόσοφοι; Ιδού η απάντηση που έδωσε η καθηγήτρια παθολογίας και λοιμώξεων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ελένη Γιαμαρέλου στο σχετικό ερώτημα του «Ρ», στη συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Υγείας (20.11.2014). «Η άποψη ότι έχει φτάσει το τέλος των αντιβιοτικών δεν είναι αλήθεια 100%, με την έννοια ότι σε όποιο βόθρο να πας και να μαζέψεις μύκητες και μικρόβια εάν βρεθούν ειδικοί βιοχημικοί, χημικοί και μικροβιολόγοι θα μπορέσουν να συνθέσουν πιθανότατα καινούργια αντιβιοτικά. Αλλά, αυτό είναι τεράστιο κόστος για μια φαρμακευτική εταιρεία να φτιάξει ένα καινούργιο αντιβιοτικό, το οποίο καινούργιο αντιβιοτικό μέχρι να ελεγχθεί πλήρως και να βγει στο εμπόριο θέλει 15 χρόνια. Και μπορεί στα πέντε χρόνια να αποδειχτεί ότι δεν είναι δραστικό, στα δέκα να αποδειχτεί τοξικό και στα 14 να αποδειχτεί ότι είναι αναποτελεσματικό. Και τι σκέπτεται η φαρμακοβιομηχανία; Αφού δει στο τέλος του χρόνου το μπάτζετ της λέει: Αυτά τα λεφτά που μου περισσεύουν τι με συμφέρει να τα κάνω; Να τα επενδύσω σε ένα καινούργιο αντιβιοτικό ή να φτιάξω ένα φάρμακο για τη χοληστερίνη ή την υπέρταση που θα το παίρνει ο άλλος για μια ολόκληρη ζωή; Γι' αυτό ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Κάμερον υποχρέωσε την πολυεθνική Γκλάξο (GSK) - που είναι αγγλική εταιρεία - να προχωρήσει στην αγορά καινούργιων ουσιών από μικρές εταιρείες για να προχωρήσουν σε μεγάλες έρευνες. Αυτό έκανε και ο πρόεδρος Ομπάμα και η Γερουσία στις ΗΠΑ. Δηλαδή υπάρχει μια κινητοποίηση. Επομένως, να πούμε τέλος των αντιβιοτικών για 15 χρόνια, απ' την άποψη ότι για να βγει μια καινούργια δραστική ουσία χρειάζονται 15 χρόνια».

Οι διαπιστώσεις και οι επισημάνσεις της καθηγήτριας επιβεβαιώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ για το φάρμακο και για την έρευνα, σε σχέση με τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων: Οτι, δηλαδή, η έρευνα για νέα φάρμακα στις συνθήκες του καπιταλισμού θα εξυπηρετεί πάντα τις επιδιώξεις της εταιρείας για ό,τι συμφέρει αυτή και όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Να έχει, μ' άλλα λόγια, κέρδη. Τα οποία αν δεν πραγματοποιούνται στο επιθυμητό επίπεδο τότε η παραγωγή και διακίνηση του απαραίτητου φαρμάκου κρίνεται ασύμφορη. Και προωθείται η συμφέρουσα για την εταιρεία επιλογή που διασφαλίζει την απαραίτητη κερδοφορία.

Δικαιώνει, έτσι τη θέση του ΚΚΕ, για την αντιμετώπιση του φαρμάκου ως κοινωνικού αγαθού, που σημαίνει τα εξής: Να αναπτυχθεί η πάλη για αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, στο οποίο θα περιλαμβάνεται και ένας ενιαίος κρατικός φορέας έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και διάθεσης δωρεάν των φαρμάκων σε όσους τα έχουν ανάγκη. Κάτι, βεβαίως, που προϋποθέτει οικονομία και κεντρικό σχεδιασμό στην υπηρεσία των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Στη συνέντευξη Τύπου της 20.11.2014 αναφέρθηκε ότι - μετά από έρευνα - αποδείχτηκε ότι εκείνοι που προμηθεύονται τα αντιβιοτικά χωρίς συνταγή αυξήθηκαν από 16% σε 24,2% το 2014. Στο ερώτημα γιατί υπάρχει αυτή η αύξηση, η απάντηση ήταν: Μετά τη δημιουργία του ΠΕΔΥ, όπου είναι δύσκολη η πρόσβαση, η επίσκεψη στον ελευθεροεπαγγελματία γιατρό - που είναι εξουσιοδοτημένος να συνταγογραφεί για λογαριασμό του ΕΟΠΥΥ - στοιχίζει γενικά 10 ευρώ. Το φτηνότερο αντιβιοτικό είναι 3 - 4 ευρώ. Ετσι αυτός που έχει πρόβλημα το αγοράζει απευθείας για να γλιτώσει την επίσκεψη.
Και αυτό το στοιχείο δικαιώνει τη θέση του ΚΚΕ για την πάλη για ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας με δωρεάν παροχή υπηρεσιών με ταυτόχρονη κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Κατάργηση εδώ και τώρα της επιχειρηματικής δράσης στον Αθλητισμό

Κατάργηση εδώ και τώρα της επιχειρηματικής δράσης στον Αθλητισμό


Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει για τις εξελίξεις στο χώρο του ποδοσφαίρου:
«Οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, με τις κόντρες των επιχειρηματιών, τις καταγγελίες για στημένα παιχνίδια, τις μαφιόζικες επιθέσεις, τη διακοπή των πρωταθλημάτων, αναδεικνύουν την αναγκαιότητα της πρότασης του ΚΚΕ για κατάργηση εδώ και τώρα της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο του Αθλητισμού.
Η αγανάκτηση και η απέχθεια των φιλάθλων γι' αυτά τα φαινόμενα πρέπει να στοχεύσουν την πραγματική αιτία του προβλήματος, στο γεγονός δηλαδή ότι και στο ποδόσφαιρο κυριαρχούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι ίδιοι δηλαδή που ευθύνονται για την επιδείνωση της ζωής του λαού. Ολοι αυτοί αξιοποιούν το ποδόσφαιρο για τα επιχειρηματικά τους σχέδια και επιδιώκουν να συμπαρασύρουν στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς τους φιλάθλους των ομάδων.
Η κυβέρνηση και τα κόμματά της, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, έχουν τεράστια ευθύνη, γιατί εδώ και χρόνια υπηρετούν το μοντέλο του αθλητισμού - επιχείρηση. Επιδοτούν τους μεγαλοεπιχειρηματίες στο χώρο του αθλητισμού, τους διαγράφουν χρέη, τους παραδίδουν αθλητικά κέντρα, τη στιγμή που ο αθλητισμός για το λαό και τη νεολαία συρρικνώνεται και μαραζώνει. Μερίδιο ευθύνης γι' αυτήν την κατάσταση έχουν κι άλλοι θεσμοί, όπως η ΕΠΟ. Την ίδια στιγμή η αξιωματική αντιπολίτευση από τη μια μεριά καταγγέλλει τη σημερινή κατάσταση, ενώ από την άλλη δεν αμφισβητεί το ποδόσφαιρο των επιχειρηματιών, με τους οποίους και η ίδια αναπτύσσει "φλερτ", ενώ η περιφερειακή αρχή του ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική δίνει 27 εκατομμύρια ευρώ στους επιχειρηματίες για να φτιάξουν ουσιαστικά δικά τους γήπεδα, όπως έγινε σε πολλές ακόμα περιπτώσεις.
Το ΚΚΕ καλεί τους φιλάθλους, το λαό και τη νεολαία να μην παγιδευτούν στις κόντρες των επιχειρηματιών. Αυτό που χρειάζεται και που η κυβέρνηση και τα κόμματα που υπηρετούν το σύστημα δεν θέλουν να κάνουν, είναι η κατάργηση των ΠΑΕ, η κατάργηση κάθε είδους επιχειρηματικής δράσης στο ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό. Το ποδόσφαιρο μπορεί να παίζεται και να προσφέρει ποιοτικό θέαμα χωρίς αυτούς. Καμία χρηματοδότηση στις ΠΑΕ, να αποδοθούν όλα τα χρέη των ΠΑΕ στο Δημόσιο, άμεση διακοπή συμμετοχής ελληνικών ομάδων σε παιχνίδια τζόγου. Να ενισχυθεί σε επιστημονικό προσωπικό, υποδομές και χρηματοδότηση η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισμός στα σχολεία και στις γειτονιές.
Για να αποτελούν το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός δικαίωμα της νεολαίας και του λαού χρειάζονται ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού».

Η Λίνκε άξιος στυλοβάτης του συστήματος

Η Λίνκε άξιος στυλοβάτης του συστήματος



Μέχρι τώρα το οπορτουνιστικό κόμμα DIE LINKE συμμετείχε κατά καιρούς σε κυβερνητικούς συνασπισμούς με τους σοσιαλδημοκράτες σε μια σειρά κρατίδια, όπως τη Σαξονία - Ανχαλτ, το Μεκλεμβούργο, το Βραδεμβούργο και το Βερολίνο, δίνοντας εξετάσεις και περνώντας ένα - ένα τα μαθήματα ως καλός διαχειριστής προς όφελος του κεφαλαίου.


Πρωτοστάτησε στην εφαρμογή μέτρων όπως ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών υπηρεσιών, περικοπές στον τομέα της πρόνοιας, ανόρθωση μεγαλύτερων ταξικών φραγμών στον τομέα της εκπαίδευσης, απολύσεις δημοτικών και κρατιδιακών υπαλλήλων. Η εμπιστοσύνη του συστήματος στο αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη Γερμανία όχι μόνο ανανεώθηκε αλλά και αναβαθμίστηκε, με την υπογραφή συμφώνου διακυβέρνησης στο κρατίδιο της Θουριγγίας, το βράδυ της Τετάρτης, με τους σοσιαλδημοκράτες και τους πράσινους, που προβλέπει την ανάθεση της πρωθυπουργίας στον υποψήφιο της Die Linke, Μπόντο Ράμελοβ, για τα επόμενα πέντε χρόνια.


Και για να μην υπάρξει κάποια αμφιβολία, στο προοίμιο του συμφώνου αναφέρεται ότι η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία αποτέλεσε «κράτος αδίκου». Ο αντικομμουνισμός κυριάρχησε και στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν οι εκπρόσωποι των τριών συνεταίρων, με εξυπνάδες του τύπου «Μπορώ να σας καθησυχάσω. Δεν πρόκειται να δημεύσουμε περιουσίες και να χτίσουμε τείχη» σε ερώτηση δημοσιογράφου προς την εκπρόσωπο της Die Linke για το πόσο «σοσιαλιστική» θα είναι η νέα κυβέρνηση. Τα μέτρα που προβλέπονται από το σύμφωνο είναι σε αντιλαϊκή ρότα, π.χ., διοικητική μεταρρύθμιση για εξοικονόμηση πόρων, ζεστό χρήμα σε εργοδότες για να απασχολούν χαμηλόμισθους εργαζόμενους, μεγαλύτερη χρηματοδότηση ιδιωτικών σχολείων, σταθεροποίηση του προϋπολογισμού σε βάρος κοινωνικών δαπανών κ.ά. Τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτε να περιμένουν και από αυτόν τον κοκκινο-κοκκινο-πράσινο συνασπισμό, μια ακόμη παραλλαγή στη διαχείριση της αστικής εξουσίας με γνωστά αποτελέσματα και πρέπει να παλέψουν για τη δική τους εξουσία παραμερίζοντας τους κάθε λογής στυλοβάτες του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Για όλα αυτά, όμως, πανηγυρίζει η χτεσινή «Αυγή» ότι «Το τείχος έπεσε στη Θουριγγία» και ότι «Περιμένοντας την Αριστερά» και με το ισπανικό «Podemos» θα γίνει πιο ...ανθρώπινος ο καπιταλισμός. Οι εργαζόμενοι ας βγάζουν τα συμπεράσματά τους...

Δ.

TOP READ