Ο συνθέτης της μεγάλης εποχής του

 Ο συνθέτης της μεγάλης εποχής του

Συνεννόηση στο τηλέφωνο:
-Που έχετε καθίσει;
-Πάνω δεξιά, έχεις αρκετές θέσεις.
-Πάνω δεξιά; Και γιατί δε σας βλέπω;
-Μα αφού είσαι πάνω αριστερά.
-...
-Αριστερά όπως μπαίνεις, όχι όπως βλέπεις από κάτω.

Εντάξει, είναι θολές και ύπουλες αυτές οι γεωγραφικές έννοιες στην πολιτική, αλλά μπορούμε τουλάχιστον να τις χρησιμοποιούμε, για να συνεννοούμαστε μεταξύ μας. Πχ για να βρεθούμε σε μια αίθουσα, σαν κι αυτή τη ΚΕ στον Περισσό, που έχει μία από τις καλύτερες ακουστικές στην Ελλάδα κι ήταν ίσως η πλέον κατάλληλη για να φιλοξενήσει μια τέτοια εκδήλωση.
Όπου θα περίμενες να είναι στην παρουσίαση ο Κωστάλας, ο Μπακογιαννόπουλος ή έστω ο Αλέξης Σπυρόπουλος -που κι αυτός από την "Πρώτη" ξεκίνησε- για να μας πει πού μπαίνει ο τόνος και ποιο είναι το σωστό: Σοστάκοβιτς ή Σοστακόβιτς;

Έναν τόνο που δεν τον έβαζε όμως το "σνομπ" και το "δήθεν" της αστικής τάξης και του Μεγάρου, αλλά η δίψα του απλού, λαϊκού κόσμου να έρθει σε επαφή με το έργο του Σοστακόβιτς, με κάτι διαφορετικό και ποιοτικό. Χωρίς τον τυπικό φόβο ότι οι μάζες δεν μπορούν να πιάσουν τα υψηλά νοήματα, που μόνο μια σοσιαλιστική κοινωνία θα μπορούσε να τον υπερβεί. Να φτιάξει τέτοιους συνθέτες (αντάξιους εκφραστές) της μεγάλης εποχής τους και να καταστήσει το έργο τους κτήμα του λαού, των εργατών, που καλούνται να γίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, για να χτίσουν τον σοσιαλισμό να διευθύνουν την παραγωγή. Και μόνο ένα ΚΚ θα μπορούσε να οργανώσει μια τέτοια εκδήλωση, γεμίζοντας σχεδόν την αίθουσα της ΚΕ.
-Θα πει και τα οχυρά της Νάουσας;
-Όχι, αλλά η δεύτερη μέρα έχει τη Συμφωνιά για τα άπαρτα οχυρά του Λένινγκραντ.

Ένας κόσμος που έφυγε με αρκετές καινούριες γνώσεις για πολλά ενδιαφέροντα και ουσιαστικά ζητήματα. Και δεν εννοώ τόσο την εκτίμηση πως η στρατηγική του κομμουνιστικού κινήματος και τα λαϊκά μέτωπα (όπου το αντιφασιστικό έδωσε το έδαφος για την ανάπτυξη του εθνικού εις βάρος του ταξικού στοιχείου, εν όψει και του επικείμενου πολέμου) είχε μια -ασφαλώς όχι μηχανιστική- αντανάκλαση στο έργο του Σοστακόβιτς.

{Ομολογώ πάντως πως το δικό μου απαίδευτο αυτί δεν εντόπισε μουσικές παραφωνίες αντίστοιχες με τις πολιτικές του 20ού Συνεδρίου (τις αποφάσεις του οποίου επικρότησε ο Σοστακόβιτς) σε ένα έργο του που γράφτηκε το 960 κι ήταν συμπαραγωγή της ΕΣΣΔ και της ΓΛΔ. Η μόνη παραφωνία ήταν προς το τέλος που ένας σφος πάνω στη συγκίνηση από το θέαμα και στη ρύμη του λόγου, προανήγγειλε το σημερινό πρόγραμμα και την ομιλία από μέλος του Κεντρικού Συντονιστικού της ΚΝΕ.
Και της κατάληψης μπορώ να σου πω. Είδες πώς φαίνεται η γενιά του Αρσένη;}

Αλλά μια σειρά ενδιαφέρουσες και χρήσιμες γνώσεις από το πολύ καλό ντοκιμαντέρ που παρουσιάστηκε (και αναμένουμε να ανέβει το σχετικό βίντεο), από το πρόγραμμα της εκδήλωσης με το κατατοπιστικό ενημερωτικό υλικό, και την ομιλία της Βαγγελιώς Πλατανιά, που φαινόταν πως ήταν προϊόν σκληρής μελέτης, αλλά αυτό δε διασκέδασε την έγνοια της ομιλήτριας πως δεν μπορούσε να δώσει όλες τις πτυχές και την αξία του έργου του συνθέτη στα 45 λεπτά της ομιλίας της (φαντάσου δηλ να τις έπιανε κι όλες).

Ακολουθούν κωδικοποιημένα μερικά ενδεικτικά σημεία.

-Ο Σοστακόβιτς συνέθετε (μεταξύ άλλων) προγραμματική μουσική. Αλλά δε διευκρινιζόταν με ποιο πρόγραμμα (και ποιο συνέδριο) ήταν.

Στο Σοστακοβιτς γινόταν σκληρή κριτική, κάποιες φορές άδικη (πχ από τον Ζντάνοφ για φορμαλισμό ή το 36' από την Πράβδα για μια όπερά του, που τη χαρακτήριζε "αριστερό χάος που αντικαθιστούσε τη φυσική μουσική"). Αλλά ο ίδιος τη λάμβανε πάντα υπόψη του, προσπαθούσε να βελτιωθεί και θεωρεί πως ο συνθέτης πρέπει να θίγεται, όταν δεν του γίνονται επικρίσεις (που είναι κίνητρο για να εξελιχθεί) και όχι το αντίθετο.

Ο Σοστακόβιτς παρουσιάζεται συχνά από τους αστούς ως καταπιεσμένος δημιουργός, που βάζει κρυφά νοήματα στο έργο του, για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του. Όσο είναι εν ζωή ο συνθέτης, φροντίζει να μην αφήνει αναπάντητες τις συκοφαντίες. Πχ σε μια κριτική των Times που λένε πως μετά το 20ό συνέδριο, απέκτησε το δικαίωμα να είναι λιγάκι ελεύθερος, απαντά πως δεν υπάρχει "λιγάκι ελευθερία" και πως στην ΕΣΣΔ οι καλλιτέχνες είναι ελεύθεροι από δωροδοκίες, συμφέροντα και εκδότες να δημιουργήσουν αυτό που θέλουν.
Μετά από το θάνατό του και την επικράτηση της αντεπανάστασης, οι επιθέσεις αυτές εντείνονται και φτάνουν μέχρι την ωμή διαστρέβλωση των σημειώσεων και των απομνημονευμάτων του.

-Η ΕΣΣΔ καταπίεζε τόσο πολύ το Σοστακόβιτς, που του απέδωσε πολυάριθμες τιμές (βραβεία Λένιν, Στάλιν, κοκ) και δεν του επέτρεψε να πολεμήσει στο μέτωπο του μεγάλου πατριωτικού πολέμου (παντξαρά την εθελοντική προσφορά του) για να τον προστατέψει.
Επίσης κοινωνικοποίησε από την πρώτη στιγμή της επικράτησής της τα κρατικά ωδεία, ενώ διοργάνωνε χορωδιακές ολυμπιάδες από το 27' ως το 37'.

-Ο Σοστακόβιτς ήταν ένας από τους οικοδόμους της νέας ζωής, που μιλούσε και με λέξεις εκτός από τις νότες. Ενεργός πολίτης, που συμμετείχε στη δραστηριότητα των σοβιέτ και ήταν πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Το 47' πχ συμφώνησε με τη νομισματική μεταρρύθμιση και την κυκλοφορία νέου ρουβλιού, αλλά το 56' επικρότησε τις αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου.
Κι όταν αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας (που τον απειλούσε με αναπηρία) στο δεξί χέρι, η βασική του έγνοια ήταν να αποκατασταθεί τόσο όσο να του επιτρέπει να γράφει μουσική.

-Έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις και στη Δύση, καθώς η αξία του ήταν αδιαμφισβήτητη. Αλλά το 49' σε ένα διεθνές συνέδριο καλλιτεχνών, στις ΗΠΑ, κάποιοι πορωμένοι αντικομμουνιστές διαδηλωτές κρατούσαν πλακάτ που έγραφε: Σοστακόβιτς πήδα από το παράθυρο! Παράλληλα μια αμερικάνικη κινηματογραφική εταιρεία χρησιμοποίησε αποσπάσματα από τη μουσική του, για να ντύσει ένα αντικομμουνιστικό ντοκιμαντέρ.

-Το Σοστακόβιτς τον απασχολούσε η μουσική του γλώσσα και τι σημαίνει να μιλάς απλά χωρίς να θυσιάζεις το περιεχόμενο και να υποτιμάς το λαό, κατεβάζοντας τον πήχη. Ασχολείται με τη σχέση μορφής-περιεχομένου, με το δίπολο καινοτομίας-παράδοσης (που πρέπει να αφομοιώνεται δημιουργικά) και το αντικείμενο της τέχνης, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να αποκόπτεται από την αληθινή ζωή. Καταπιάνεται με την έννοια του πρωτοποριακού και το στρεβλό περιεχόμενο που της δίνουν στη Δύση (που υποτίθεται ότι δεν καταπιέζει τον ατομισμό, αλλά δεν έχει τίποτα ουσιαστικό να προσφέρει).

Διαμορφώνει σταδιακά το ύφος του και τις αισθητικές αντιλήψεις του, στο πλαίσιο της διαπάλης διαφόρων καλλιτεχνικών κι ιδεολογικών ρευμάτων της εποχής. Επηρεάζεται από τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις, αλλά καταφέρνει για μια σειρά λόγους (πχ έλλειψη ακαδημαϊσμού) να μην καταλήξει σε αδιέξοδα.

Το τελευταίο μέρος της εκδήλωσης ήταν το καλλιτεχνικό, με το Δημοτικό Ωδείο της Πάτρας και μια σειρά ρώσικα ονόματα. Όχι γιατί γίναμε μια μικρή Μόσχα κι έχει η πλάση κοκκινίσει, αλλά υποθέτω επειδή θα ήταν πολύ δύσκολο, σε κάποιον που δεν έχει τα ρώσικα ως μητρική του  γλώσσα, να αποδ΄σει κάποια κομμάτια.

Σήμερα, σε λίγη ώρα, το πρόγραμμα συνεχίζεται με... κεντρικό συντονισμό και τα άπαρτα οχυρά του Λένινγκραντ. Κι από τη στιγμή που κάποιοι σφοι κάνουν τη γενναία επιλογή να πάρουν και τα μωρά-βρέφη τους μαζί τους (η μουσική εξημερώνει τα πάθη, την γκρίνια και την πείνα), δεν υπάρχουν σοβαρές δικαιολογίες για να μην έρθει κανείς...

Οξυνση ανταγωνισμών εν μέσω κινδύνων για την παγκόσμια οικονομία

Οξυνση ανταγωνισμών εν μέσω κινδύνων για την παγκόσμια οικονομία

Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Β. Σόιμπλε

Πυκνώνουν οι ανησυχίες για την εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομίας. Τα τελευταία κακά μαντάτα ήρθαν από την πρόσφατη Σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Παγκόσμιας Τράπεζας, στις ΗΠΑ. Με έναν τόνο παραπάνω δραματικό ως προς την αβέβαιη εξέλιξη αφού οι φόβοι για πισωγύρισμα σε κρίση εκφράζονται πλέον ανοιχτά.
Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, σύμφωνα με το AΠΕ-ΜΠΕ, σε συνέντευξη Τύπου με αφορμή την ανάληψη της προεδρίας του G20 από τη Γερμανία το 2017, είπε: «Ο κίνδυνος νέας κρίσης δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς». Είπε ακόμη ότι συμφωνεί με την εκτίμηση του ΔΝΤ για τους κινδύνους που έχει το τραπεζικό σύστημα, αλλά ο ίδιος πρόβαλε ως αιτία τις πολιτικές «μεγάλης χαλάρωσης» που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Το ΔΝΤ προειδοποιεί ταυτόχρονα για το τεράστιο χρέος διεθνώς. Ο δε Β. Σόιμπλε είπε: «Αυτά τα δύο πράγματα μαζί - η παγκόσμια διόγκωση του χρέους, του ιδιωτικού, του δημόσιου και του εταιρικού, και ταυτόχρονα η πολύ χαλαρή νομισματική πολιτική - ίσως είναι ένας από τους κινδύνους που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, εάν αντλήσαμε όλα τα μαθήματα της οικονομικής κρίσης».

Ανησυχίες Γερμανών...

Ο Β. Σόιμπλε έχει κάνει ξανά επίθεση στην ΕΚΤ, αποδίδοντάς της ευθύνες για την κακή κατάσταση του τραπεζικού συστήματος στη Γερμανία, προβάλλοντάς την ως συνέπεια των μειωμένων κερδών λόγω μηδενικών ή αρνητικών επιτοκίων, όταν, από την άλλη, η ΕΚΤ με το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων δίνει πάμφθηνο χρήμα στις τράπεζες ώστε να δανειοδοτήσουν. Μόνο που οι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν ζητούν δάνεια αφού δεν επενδύουν λόγω αδυναμίας πώλησης εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Το ΔΝΤ προβάλλει ως βασική αιτία τα τεράστια «κόκκινα» δάνεια, που για τις ευρωπαϊκές τράπεζες φτάνουν το 1 τρισ. ευρώ. Αυτό δείχνει, ουσιαστικά, κεφάλαιο κατεστραμμένο αφού αφενός δεν αποπληρώνονται από τους επιχειρηματικούς ομίλους, αφετέρου δρουν απαξιωτικά για το κεφάλαιο των τραπεζών δυσκολεύοντάς τες στην παροχή δανείων. Ο Β. Σόιμπλε, όμως, υιοθετώντας την άποψη του ΔΝΤ για τα χρέη, απομονώνει τα κρατικά χρέη, επιμένοντας στη λύση της αποπληρωμής τους μέσω επιβολής αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής. Το ΔΝΤ μιλά για «κούρεμα», ενώ είπε με αφορμή και την Ντόιτσε Μπανκ: «Σταματήστε να κατηγορείτε τα αρνητικά επιτόκια για τα προβλήματά σας».
Αυτό που ανησυχεί τη γερμανική κυβέρνηση, είναι η κατάσταση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας. Στον «Ριζοσπάστη» έχουμε αναφερθεί τόσο στους κινδύνους πιθανής χρεοκοπίας της Ντόιτσε Μπανκ (9/10/2016), όσο και στη δυσχερή κατάσταση συνολικά στις μεγάλες τράπεζες της Γερμανίας (2/10/2016). Επομένως, οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, σε συνδυασμό με τη δύσκολη κατάσταση των τραπεζών, δημιουργούν ένα επικίνδυνο μείγμα.

...και ο φαύλος κύκλος χρέους - χαμηλής ανάπτυξης

Την ίδια ώρα με τις εκτιμήσεις του Β. Σόιμπλε για επιστροφή στην κρίση, το ΔΝΤ μιλά για φαύλο κύκλο υψηλού χρέους - χαμηλής ανάπτυξης. Οι προβλέψεις του για την παγκόσμια ανάπτυξη είναι 3,1% για το 2016 και 3,4% για το 2017. Θεωρούνται απογοητευτικές, αν σκεφτεί κανείς ότι η Κίνα αναπτύσσεται με ρυθμούς 6,5% και η Ινδία με 7,2%.
«Ο Μορίς Ομπσφελντ, ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, συνοψίζει ως εξής τις προβλέψεις του World Economic Outlook: "Σε σχέση με τον μέσο όρο της περιόδου 1998 - 2007, η μακροπρόθεσμη δυνητική ανάπτυξη προβλέπεται να είναι χαμηλότερη σε όλες τις περιοχές και οι τρέχοντες ρυθμοί ανάπτυξης παραμένουν χαμηλότεροι σε μεγάλο μέρος του κόσμου"» («Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», «euro2day»).
Οσο για το παγκόσμιο χρέος, το ΔΝΤ στην έκθεση Fiscal Monitor μιλά για ιστορικά υψηλό επίπεδο με αυξητικές τάσεις. Το παγκόσμιο χρέος, που περιλαμβάνει αυτό των κρατών, των νοικοκυριών και των εταιρειών, εκτός των χρηματοπιστωτικών, φτάνει στα 152 τρισ. δολάρια και αντιστοιχεί στο 225% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Περίπου 100 τρισ. δολάρια είναι του ιδιωτικού τομέα, με κίνδυνο να μην αποπληρωθούν.
Υπάρχει ένα ακόμη ζήτημα, το οποίο όμως έχει άμεση σχέση με τη χαλάρωση στα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, δηλαδή το χρέος και τα ελλείμματα, στην αυστηρή τήρηση του οποίου επιμένει η γερμανική κυβέρνηση.
Σ' αυτό το ζήτημα εκφράζονται επίσης οξύτατοι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε Γερμανία και Γαλλία. Η δεύτερη αναζητά τρόπους χαλάρωσης μιας και έχει μεγάλα ελλείμματα και χρέη, γεγονός που εμποδίζει την κρατική χρηματοδότηση για καπιταλιστικές επενδύσεις και ανάπτυξη, όπως επίσης και σε Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία. Ετσι μεγαλώνει η ανισομετρία ανάμεσα σε Γαλλία - Γερμανία σε βάρος της πρώτης, γεγονός που αδυνατίζει το γαλλικό κεφάλαιο στη διεθνή αγορά. Το ίδιο ισχύει και με τα κράτη του λεγόμενου Νότου της ΕΕ.

Ανοίγουν ρωγμές;

Φαίνεται δε ότι αυτοί οι ανταγωνισμοί έχουν προκαλέσει κάποιες ρωγμές και στο λεγόμενο γαλλογερμανικό άξονα, που αντανακλούν σε διαφοροποιήσεις και στο γεωστρατηγικό χώρο Ανατ. Μεσογείου και Μέσης Ανατολής.
Για παράδειγμα, στην πρόσφατη σύγκρουση ΗΠΑ - Ρωσίας με αφορμή τους βομβαρδισμούς στο Χαλέπι της Συρίας, τους οποίους οι ΗΠΑ αποδίδουν στη Ρωσία, όπως και το χτύπημα στο κομβόι «ανθρωπιστικής βοήθειας» του ΟΗΕ στην ίδια περιοχή, η Γαλλία πρωτοστάτησε να καταδικαστεί η Ρωσία για «εγκλήματα πολέμου», θέτοντας το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ απευθύνθηκε και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Το έθεσε δε μέσω του υπουργού Εξωτερικών και στις ΗΠΑ, οπότε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι, μετά τη συνάντησή του με τον Γάλλο ομόλογό του, Ζαν Μαρκ Ερό, στην Ουάσιγκτον, πρότεινε επίσης τη διενέργεια έρευνας σε βάρος της Ρωσίας και της Συρίας για «εγκλήματα πολέμου».
Η Γερμανία, όμως, είχε διαφορετική στάση απέναντι στη Ρωσία. Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών εκτιμά πως «είναι απίθανο» να τερματιστεί ο πόλεμος στη Συρία δίχως τη συναίνεση ΗΠΑ - Ρωσίας, αλλά η Γερμανία δεν σκέφτεται κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας «για την πολιτική της στη Συρία».
Είναι γεγονός ότι η Γερμανία έχει αναβαθμίσει την παρέμβασή της στην περιοχή χρησιμοποιώντας ως βήμα την ανάπτυξη σχέσεων με την Τουρκία, φτάνοντας να έχει ήδη στείλει πολεμικά αεροπλάνα AWACS στη βάση Ιντσιρλίκ της Τουρκίας. Η Γαλλία φαίνεται ότι έχει μείνει πίσω στη συμμετοχή των πρωταγωνιστών.
Η Γαλλία διαφωνεί όσον αφορά τη διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ για τη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου - Επενδύσεων, ενώ η Γερμανία επιμένει στο να συνεχιστεί. Ο δε Φρ. Ολάντ είπε ότι οι ΗΠΑ «έχουν το θράσος να ζητούν 8 δισ. ευρώ από την BNP (σ.σ. γαλλική τράπεζα), ή το λιγότερο 5 δισ. ευρώ από την Deutsche Bank».
Αλλά έτσι εξελίσσεται ο καπιταλισμός. Και στις τωρινές συνθήκες υπάρχει μεγάλη ρευστότητα στις σχέσεις μεταξύ των κρατών.

Η υπόθεση Brexit...

Βεβαίως, τους ανταγωνισμούς εντός ΕΕ οξύνει και η υπόθεση Brexit. Η Βρετανίδα πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, σχεδιάζει «σκληρή» διαπραγμάτευση επιδιώκοντας την επίτευξη: α) Της διατήρησης των προνομίων των βρετανικών μονοπωλίων στην ενιαία αγορά της ΕΕ και β) του ελέγχου της μετανάστευσης και της κίνησης εργαζομένων από τις άλλες χώρες της ΕΕ στη Βρετανία. Ανακοίνωσε, επίσης, πως θα επιδιωχθεί η προώθηση ενός νόμου «Μεγάλης Κατάργησης» για την «ακύρωση» της ευρωενωσιακής νομοθεσίας, αφήνοντας να εννοηθεί πιθανή η επιλεκτική ενσωμάτωση στη συνέχεια μέρους αυτής στη βρετανική νομοθεσία. Αλλά ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών, Φίλιπ Χάμοντ, μιλώντας στο BBC, είπε ότι «η βρετανική οικονομία θα αντιμετωπίσει αναταράξεις κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης με την ΕΕ». Αρα περνά ζόρια η βρετανική οικονομία.
Η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, μιλώντας στην Ενωση Γερμανικών Βιομηχανιών, απάντησε σκληρά λέγοντας ότι ενιαία αγορά και ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων είναι «άρρηκτα συνδεδεμένες» και ότι δεν μπορείς να έχεις το ένα δίχως το άλλο, γιατί σε αυτήν την περίπτωση θα δοθεί κακό παράδειγμα με αρνητικές συνέπειες στη συνοχή της ΕΕ.
Δεν πρόλαβε να απαντήσει η Α. Μέρκελ και τα βρετανικά ΜΜΕ αποκάλυψαν ότι η Ντόιτσε Μπανκ πέρασε τα stress tests το 2015 με τη βοήθεια της ΕΚΤ, αφού δέχτηκε έσοδα που είχε περάσει η γερμανική τράπεζα από πώληση συμμετοχής της σε κινεζική τράπεζα αν και δεν είχε ολοκληρωθεί, δίνοντας έτσι ένα χτύπημα στη Γερμανία.

...και οι διακριτοί διαχωρισμοί εντός ΕΕ

Επίσης, οι ρωγμές μέσα στην ΕΕ φαίνεται να εδραιώνονται, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για ενίσχυση της εθνοκρατικής δράσης ορισμένων κρατών, άρα παραπέρα όξυνση των ενδοευρωενωσιακών ανταγωνισμών.
Τα κράτη του Βίσεγκραντ, Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία, δε συμφωνούν με τη σκληρή στάση απέναντι στη Βρετανία. Αλλωστε, θεωρούν ότι η συμφωνία για μια σχετική αυτονομία από την ΕΕ, που είχε πετύχει η Βρετανία τον περασμένο Φλεβάρη και την οποία πρόβαλλε ο Κάμερον ως αντιστάθμισμα στη γραμμή Brexit, πρέπει να διέπει και τις δικές τους σχέσεις με την ΕΕ. Επίσης, Δανία, Σουηδία, που είναι εκτός Ευρωζώνης, εκφράζουν ανάλογη στάση.
Αυτοί οι ανταγωνισμοί διαπλέκονται με τους αντίστοιχους εσωτερικούς σε κάθε κράτος - μέλος, ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου που επίσης οξύνονται. Αυτό εκφράζει π.χ. η άνοδος της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία», που θέλει την επιστροφή στο μάρκο, ή της Μ. Λεπέν στη Γαλλία.
Ταυτόχρονα, ενισχύεται η τάση αυτονόμησης της εξασφάλισης της «ασφάλειας» της ΕΕ από το ΝΑΤΟ, αφού ήδη άνοιξε συζήτηση για ανάληψη δράσης από την ίδια την ΕΕ, με τη δημιουργία δικού της στρατού που θα δρα και έξω από το ΝΑΤΟ, αυτοτελώς, αλλά και διόγκωση και ενίσχυση των κοινών εσωτερικών μηχανισμών καταστολής.

Η εικόνα δείχνει τους κινδύνους για τους λαούς

Η εικόνα ίσως δεν είναι ολόκληρη με τα στοιχεία που δίνουμε παραπάνω, είναι ακόμη πιο σύνθετη. Είναι όμως ενδεικτική.
Η παγκόσμια οικονομία αντί να αναπτύσσεται επιβραδύνεται, ενώ η Ευρωζώνη, και όχι μόνο, κινδυνεύει με νέα κρίση. Και η οικονομία των ΗΠΑ δυσκολεύεται, αυτό εκφράζεται και με την οξύτατη εσωτερική διαπάλη τμημάτων του κεφαλαίου (αυτό εκφράζει η πρωτοφανής προεκλογική αντιπαράθεση Κλίντον - Τραμπ), όπως και της Βρετανίας. Οι ανταγωνισμοί οξύνονται μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας, με ρωγμές στο «γαλλογερμανικό άξονα», αλλά και στην ΕΕ, ενώ η εστία του πολέμου στη Συρία και οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ - Ρωσίας προκαλούν αναταράξεις (π.χ. Γαλλία υπέρ των ΗΠΑ, κόντρα στη Ρωσία, σε αντίθεση με τη Γερμανία), όπως και στην ευρύτερη περιοχή μας, με την Τουρκία να προσπαθεί να τα «ξαναβρεί» με τη Ρωσία, δείχνοντας ακόμη ότι οξύνει την κόντρα με τις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης, κόντρα στην Ελλάδα κυρίως, με διάφορες αιχμές (υποβρύχια στο Αιγαίο, ΝΟΤΑΜ για το Καστελόριζο, ως απάντηση στην τριμερή Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου για τα ενεργειακά), κ.λπ. Και μέσα σε όλ' αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να αναλαμβάνει πρόθυμα την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών σε όλα τα μέτωπα, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, βάζοντας το λαό ολοένα και πιο βαθιά στην ιμπεριαλιστική σφαγή. Ο λαός σε τέτοιες συνθήκες, που εγκυμονούν έναν πιο γενικευμένο πόλεμο με συμμετοχή και της καπιταλιστικής Ελλάδας, πρέπει να παλέψει με τη δική του σημαία, κόντρα στην εξουσία του κεφαλαίου, και όχι με τη σημαία των λεγόμενων «εθνικών συμφερόντων», δηλαδή των αστών.

Λ.

Ο εγκέφαλος δεν «προφέρει» τις λέξεις που γνωρίζει

Ο εγκέφαλος δεν «προφέρει» τις λέξεις που γνωρίζει

Οταν τα παιδιά μαθαίνουν να διαβάζουν, προφέρουν τα γράμματα ένα ένα, πριν αρχίσουν να τα συνδέουν μεταξύ τους και το αποτέλεσμα αυτής της σύνδεσης να το αντιλαμβάνονται ως λέξη και ως έννοια. Με την πρακτική, όμως, σταδιακά ο άνθρωπος αρχίζει να αναγνωρίζει τις λέξεις με μια ματιά. Στην πραγματικότητα, ο εγκέφαλός μας συντάσσει ένα οπτικό λεξικό, που συνήθως εδράζεται στον οπίσθιο κροταφικό λοβό, δίπλα στην περιοχή που είναι εξειδικευμένη στην αναγνώριση προσώπων. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, αυτό το λεξικό υπερκεράζει το φωνητικό κέντρο του εγκεφάλου και είναι κρίσιμο νοητικό υπόβαθρο για τους ανθρώπους με υψηλή αναγνωστική ικανότητα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι 27 συμμετέχοντες στο πείραμα που πραγματοποίησαν εμφάνιζαν ενεργοποίηση διαφορετικών ομάδων νευρώνων στον οπίσθιο κροταφικό λοβό, όταν διάβαζαν ομόηχες λέξεις. Αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν εκεί διαφορετικές καταχωρίσεις για τις ομόηχες αλλά διαφορετικής σημασίας λέξεις. Αντίθετα, όταν άκουγαν ή πρόφεραν τις ομόηχες λέξεις, ενεργοποιούνταν η ίδια ομάδα νευρώνων.
Τα συμπεράσματα της μελέτης ενδέχεται να επιδράσουν στις παιδαγωγικές τεχνικές εκμάθησης της ανάγνωσης, καθώς φαίνεται να στρέφουν σε πιο επικεντρωμένες σε οπτικά στοιχεία τεχνικές, αντί των τεχνικών που βασίζονται πιο πολύ σε φωνητικά στοιχεία. Επίδραση, ίσως έχει και στην κατανόηση των αιτιών της δυσλεξίας. Οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα έρευνες με υποκείμενα που είναι δυσλεκτικά ή κωφά, καθώς και αυτά παρουσιάζουν δυσκολία στην εκμάθηση ανάγνωσης.

ΦΩΤΟΣΥΝΘΕΣΗ Η βιονική είναι πια αποδοτικότερη από τη φυσική!

ΦΩΤΟΣΥΝΘΕΣΗ

Η βιονική είναι πια αποδοτικότερη από τη φυσική!

Τα φύλλα των φυτών, αλλά και τα μονοκύτταρα φύκη, συνθέτουν θρεπτικές ουσίες (καύσιμα) από τον απλό συνδυασμό νερού και διοξειδίου του άνθρακα, με τη βοήθεια του ηλιακού φωτός, μέσω της διαδικασίας που ονομάζεται φωτοσύνθεση. Τώρα, ομάδα επιστημόνων ισχυρίζεται ότι όχι μόνο αναπαρήγαγαν τεχνητά τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, αλλά και τη βελτίωσαν ως προς την απόδοση, με ένα σύστημα που ονομάζουν «βιονικό φύλλο».
Ο χημικός Ντάνιελ Νοσέρα του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και η ομάδα του συνεργάστηκαν με τη συνθετική βιολόγο Πάμελα Σίλβερ της Ιατρικής Σχολής του ίδιου ιδρύματος και τη δική της επιστημονική ομάδα και κατασκεύασαν ένα είδος «ζωντανής» μπαταρίας, που ονομάζουν «βιονικό φύλλο», ακριβώς επειδή συνδυάζει τη βιολογία με την τεχνολογία. Η συσκευή χρησιμοποιεί ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από ηλιακά φωτοβολταϊκά κύτταρα, για να τροφοδοτήσει με Ενέργεια τη χημική διεργασία της διάσπασης του νερού σε οξυγόνο και υδρογόνο. Μικρόβια μέσα στο σύστημα τρέφονται με το παραγόμενο υδρογόνο και απορροφώντας διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα το μετατρέπουν σε αλκοόλη, που μπορεί μετά να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο. Η πρώτη συσκευή τεχνητής φωτοσύνθεσης που έφτιαξε αυτή η επιστημονική ομάδα εμφανίστηκε το 2015, παράγοντας 0,2 γραμμάρια αλκοόλης ανά λίτρο νερού, αλλά πέρα από τη μικρή απόδοση ο καταλύτης νικελίου - μολυβδενίου - ψευδαργύρου που χρησιμοποιούσαν είχε την παρενέργεια να δηλητηριάζει τα μικρόβια.
Η ομάδα αναζήτησε καλύτερο καταλύτη και όπως ανακοίνωσε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό «Science» τον βρήκε σε ένα κράμα κοβαλτίου και φωσφόρου, ένα αμάλγαμα, που ήδη χρησιμοποιούνταν ως αντιδιαβρωτική επικάλυψη για πλαστικά και μεταλλικά εξαρτήματα. Με τον νέο καταλύτη στο «βιονικό φύλλο» αυξήθηκε η παραγωγή αλκοολών (όπως η ισοπροπανόλη και η ισοβουτανόλη) πλησιάζοντας το 10%. Για κάθε κιλοβατώρα ηλεκτρικής ενέργειας από τον ήλιο, τα μικρόβια μπορούν να απορροφούν 130 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα από τον αέρα και να συνθέτουν 60 γραμμάρια ισοπροπανόλης. Αυτή η μετατροπή είναι περίπου 10 φορές πιο αποδοτική από τη φυσική φωτοσύνθεση!
Δυστυχώς, συχνά η απόσταση ανάμεσα σε μια βιοτεχνολογική διεργασία που πραγματοποιείται στο εργαστήριο και την εφαρμογή της σε μαζική κλίμακα στην παραγωγή είναι μεγάλη και δεν είναι καθόλου σπάνιο να μη γεφυρώνεται ποτέ. Θα δούμε ποια θα είναι η τύχη του «βιονικού φύλλου».

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του ηλεκτρονικού τσιγάρου

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του ηλεκτρονικού τσιγάρου

Το κάπνισμα σκοτώνει, αν και πολλοί δεν καταλαβαίνουν - τουλάχιστον έγκαιρα - πόσο θανατηφόρο είναι. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο καπνός σκοτώνει περίπου τους μισούς από τους φανατικούς καπνιστές, μέσω των καρδιαγγειακών παθήσεων, του καρκίνου των πνευμόνων και άλλων καρκίνων και ασθενειών του αναπνευστικού. Περίπου το 30% των θανάτων από καρκίνο στις ΗΠΑ οφείλεται στη χρήση καπνού.
Τα τελευταία χρόνια το ηλεκτρονικό τσιγάρο εξαπλώνεται με εκπληκτική ταχύτητα. Πρωτοεμφανίστηκε τα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας και σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, οι πωλήσεις του θα μπορούσαν να ξεπεράσουν εκείνες του παραδοσιακού καπνού μέσα στα επόμενα χρόνια. Οι κυβερνήσεις σε αρκετές χώρες έχουν αρχίσει να παίρνουν ρυθμιστικά μέτρα. Στις ΗΠΑ αποφασίστηκε τον περασμένο Μάη η απαγόρευση πωλήσεων ηλεκτρονικών τσιγάρων σε νέους ηλικίας κάτω των 18 ετών και επιβλήθηκε ο έλεγχος των προϊόντων αυτών και των ουσιών που χρησιμοποιούνται με αυτά, από πλευράς ασφάλειας και επιπτώσεων στην υγεία. Μερικές χώρες, όπως η Νέα Ζηλανδία, απαγόρευσαν τελείως τα ηλεκτρονικά τσιγάρα που χρησιμοποιούν μείγματα με νικοτίνη.
Οι περιορισμοί αυτοί τίθενται με δεδομένο ότι είναι άγνωστοι τυχόν κίνδυνοι από τη μακρόχρονη χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου και με κανέναν τρόπο δεν πρέπει άνθρωποι που δεν καπνίζουν, ιδίως τα παιδιά και οι νέοι, να θεωρήσουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να αρχίσουν το «άτμισμα» (σ.σ. κατά το κάπνισμα). Παρ' όλ' αυτά είναι σαφές ότι το άτμισμα είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνο για την υγεία από το κάπνισμα. Ορισμένοι ειδικοί εκτιμούν ότι τα ηλεκτρονικά τσιγάρα εμπεριέχουν κίνδυνο για την υγεία σε ποσοστό 3% - 5% του κινδύνου που εμπεριέχουν τα τσιγάρα με καπνό. Αυτό φυσικά με την προϋπόθεση ότι οι πρώην καπνιστές ατμίζουν παίρνοντας την ίδια νικοτίνη όπως και πρώτα. Αν όμως αρχίσουν να ατμίζουν μανιωδώς οπουδήποτε, από το πρωί έως το βράδυ απορροφώντας περισσότερη νικοτίνη από πριν, προφανώς ο δείκτης προβλημάτων στην υγεία μετατοπίζεται προς μεγαλύτερα ποσοστά.
Κανείς δεν ξέρει ακόμα με βεβαιότητα πόσο επικίνδυνα είναι τα ηλεκτρονικά τσιγάρα. Φυσικά, όπως και τα τσιγάρα από καπνό, περιέχουν νικοτίνη (ελάχιστοι καταφέρνουν να τα χρησιμοποιήσουν με καθαρό νερό). Μια παλιά παροιμία λέει ότι η νικοτίνη προκαλεί εξάρτηση, αλλά η πίσσα σκοτώνει και φυσικά δεν παράγεται πίσσα κατά τη χρήση των ηλεκτρονικών τσιγάρων. Ωστόσο, είναι δυνατό τα ηλεκτρονικά τσιγάρα να συμβάλλουν στην εμφάνιση καρκίνου του πνεύμονα με κάποια άγνωστη σήμερα διαδικασία, αλλά αυτό δεν θα αποκαλυφθεί πριν περάσουν πολλά χρόνια χρήσης τους, καθώς ο καρκίνος συνήθως θέλει αρκετά χρόνια για να εμφανιστεί. Ακόμα και μετά από δεκαετίες θα είναι δύσκολο να βγουν απόλυτα συμπεράσματα, καθώς ορισμένοι συνδυάζουν το ηλεκτρονικό τσιγάρο με τα τσιγάρα με καπνό.
Πιο σίγουροι κίνδυνοι από τα ηλεκτρονικά τσιγάρα είναι εκείνοι που προέρχονται από τη χρήση διαφόρων αρωμάτων και προσθέτων, που είναι οι μεγάλες άγνωστες παράμετροι. Οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν χιλιάδες διαφορετικές χημικές ουσίες για να προσομοιώσουν γεύσεις όπως της φράουλας και διαφόρων κέικ. Φυσικά αυτές οι γεύσεις κάνουν το ηλεκτρονικό τσιγάρο πιο θελκτικό ιδιαίτερα για τις νέες ηλικίες και κάποιοι έφηβοι ίσως μπουν στον πειρασμό να το δοκιμάσουν πριν δοκιμάσουν κανονικό τσιγάρο. Οι περιορισμοί που έχουν τεθεί μέχρι σήμερα δεν αφορούν τα χημικά πρόσθετα, τα οποία έχουν κριθεί μη επικίνδυνα για την υγεία όταν προστίθενται σε τροφές, αλλά όχι όταν εισπνέονται και μάλιστα μετά από θέρμανσή τους αρκετή, ώστε να εξατμιστούν. Σε τέτοιες θερμοκρασίες είναι δυνατή κάποια διάσπαση ή αλληλεπίδραση των χημικών προσθέτων. Αγνωστη είναι και η επίπτωση στο επιθήλιο από τη μακρόχρονη εισπνοή καθαρού ατμού νερού.
Αν οι κυρίαρχες σήμερα επιστημονικές εικασίες για την ασφάλεια του ηλεκτρονικού τσιγάρου είναι σωστές, τότε ο κίνδυνος απ' αυτά είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο με τον κίνδυνο από τη συμβίωση με έναν καπνιστή και την εισπνοή καπνού από δεύτερο χέρι. Αυτός ο κίνδυνος δεν είναι αμελητέος και χρειάζεται να προσδιοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια, καθώς οι προσεγγίσεις δεν είναι αρκετές για ζητήματα σαν αυτό. Κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται να γίνει για αρκετό καιρό λόγω κόστους, το οποίο δεν είναι διατεθειμένα να καταβάλουν τα μονοπώλια (είτε της παραδοσιακής καπνοβιομηχανίας που μεταφέρουν κεφάλαια στο ηλεκτρονικό τσιγάρο, είτε νεοεισερχόμενων καπιταλιστών). Στο μεταξύ, είναι αδιαμφισβήτητο ότι γύρω στο ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι μπορεί να πεθάνουν από τη χρήση καπνού έως το τέλος του 21ου αιώνα...
Η καλύτερη λύση, φυσικά, είναι η απεξάρτηση από τη νικοτίνη και με αυτή που προσλαμβάνεται με τον παραδοσιακό και με αυτή που προσλαμβάνεται με τον τεχνολογικό τρόπο.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Aντίβαρο στην Ευρωλίγκα ... ευελπιστεί σε μέλλον

Aντίβαρο στην Ευρωλίγκα ... ευελπιστεί σε μέλλον

Μετά την Ευρωλίγκα που έκανε πρεμιέρα τη βδομάδα που πέρασε, πλέον έρχεται και η ώρα για την αντίστοιχη διοργάνωση της FIBA, το FIBA Champions League, που το ερχόμενο διήμερο 18 - 19 Οκτώβρη θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στα δρώμενα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Σε αυτή θα υπάρχει και η συμμετοχή τριών ελληνικών ομάδων, των Αρη, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, με τους δύο πρώτους να έχουν δηλώσει εξαρχής την υποστήριξή τους στο εγχείρημα και την Ενωση να έπεται μετά από αρκετές περιπέτειες αφού αρχικά προτίμησε το Eurocup.
Το γεγονός σηματοδοτεί και τα νέα δεδομένα στο χώρο του αθλήματος όσον αφορά τη «γηραιά ήπειρο» καθώς για πρώτη φορά μετά από μια δεκαπενταετία θα υπάρχει διασυλλογική διοργάνωση με διαφορετική διοργανώτρια αρχή απ' ό,τι τουλάχιστον ίσχυε μέχρι σήμερα. Ουσιαστικά, για τη φετινή σεζόν σε διασυλλογικό επίπεδο στην Ευρώπη θα υπάρχουν τέσσερις διοργανώσεις υπό τη σκέπη δύο Αρχών, με την Ευρωλίγκα και το Εurocup να ανήκουν στην πρώτη και το Champions League και το Europe Cup υπό την Παγκόσμια Συνομοσπονδία (το ευρωπαϊκό της σκέλος). Απ' αυτές, με βάση το τι έχει προηγηθεί αλλά και λόγω των συμμετοχών, στο προσκήνιο αναμένεται να βρεθούν κυρίως η Ευρωλίγκα και το Champions League, να ακολουθεί το Εurocup, ενώ η δεύτερη διοργάνωση της FIBA ήδη δείχνει να βρίσκεται κάπως πιο πίσω από πλευράς ενδιαφέροντος.

Επέστρεψε για να μείνει

Eurokinissi

Αν και με διαφορετικό τρόπο επιλογής, ΑΕΚ και Αρης βρέθηκαν τελικά στην ίδια διοργάνωση

Ολα αυτά αποτελούν το αποτέλεσμα της διαμάχης που εξελίσσεται την τελευταία διετία και κορυφώθηκε το τελευταίο χρόνο μεταξύ της Λίγκας των ισχυρών ομάδων που απαρτίζουν την Ευρωλίγκα και της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας, σχετικά με την πρωτοκαθεδρία στις διοργανώσεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η αρχή των όσων συμβαίνουν έχει τις ρίζες της στην προ διετίας δυναμική επιστροφή που επιχείρησε η FIBA στο χώρο των διασυλλογικών ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Μετά την πρώτη κόντρα με τους λεγόμενους ισχυρούς, το 2000, που πήραν τα ηνία των διοργανώσεων στα χέρια τους με τη δημιουργία της πρώτης Ευρωλίγκας και την αποτυχημένη απάντησή της με τη διοργάνωση της Suproleague, η FIBA αυτή τη φορά επέστρεψε με σκοπό (όπως δηλώνουν οι υπεύθυνοί της) να μείνει. Βασιζόμενη κατά κάποιον τρόπο στην παλιά δομή του πάλαι ποτέ Κυπέλλου Πρωταθλητριών (με πολλούς νοκ άουτ αγώνες) και έχοντας κεντρικό σύνθημα στα σχέδιά της ότι οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν μπορούν να αποτελούν μια κλειστή Λίγκα για λίγους και ισχυρούς και θα πρέπει να επιστρέφουν υπό την αιγίδα του θεσμικού φορέα του αθλήματος, η Παγκόσμια Συνομοσπονδία σχεδόν ενάμιση χρόνο πριν παρουσίασε τα σχέδιά της για τη δημιουργία του Champions League και του Εurope Cup. Τα συγκεκριμένα πάντως δεν βρήκαν μεγάλη απήχηση στους λεγόμενους ισχυρούς, ιδιαίτερα μετά την αντίδραση της Ευρωλίγκας να προχωρήσει άμεσα τα πλάνα που είχε για μελλοντικές αλλαγές στη διοργάνωση και κυρίως στα έσοδα, ζήτημα για το οποίο αρκετές εκ των ομάδων είχαν εκφράσει παράπονα προς τη διοργανώτρια.

Μαζικότητα και αγωνιστικά κριτήρια...

Eurokinissi

Ο ΠΑΟΚ εκ των προτέρων είχε δηλώσει την υποστήριξή του στο νεοσύστατο Champions League της FIBA

Ετσι, χωρίς την παρουσία πλέον των 11 ισχυρών που υπέγραψαν δεκαετή συμβόλαια με τη Λίγκα και άλλων 5 ομάδων που επιλέχθηκαν βάσει κριτηρίων της Λίγκας η FIBA απευθύνθηκε σε όλους τους υπόλοιπους διαθέσιμους.
Μάλιστα, βλέποντας την Ευρωλίγκα να μετατρέπεται μια ώρα αρχύτερα σε μια κλειστή Λίγκα για λίγους, με μόλις 16 ομάδες να συμμετέχουν φέτος σε αυτήν, οι ιθύνοντες της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας αντέταξαν τη μαζικότητα των δικών τους διοργανώσεων και κυρίως της «ναυαρχίδας» τους, του Champions League. Και κάτι αντίστοιχο κατάφερε αφού, έστω και «πλην 16», στη νέα διοργάνωση μετέχουν 56 ομάδες από 31 διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, εκ των οποίων μάλιστα 18 κατέκτησαν τον τίτλο στη χώρα τους την περασμένη χρονιά. Σε αυτές υπάγονται και κάποιες που αρχικά είχαν επιλέξει να ακολουθήσουν το δρόμο της Ευρωλίγκας με συμμετοχή στη δεύτερη τη τάξει διοργάνωσή της, το Eurocup (π.χ. ΑΕΚ, Παρτιζάν Βελιγραδίου, Ζιελόνα Γκόρα), ωστόσο οι απειλές από τη FIBA προς τις εθνικές Ομοσπονδίες για επιβολή κυρώσεων, τις οδήγησαν τελικά στη νεοσύστατη διοργάνωση. Πάντως, εκτός της μαζικότητας ένα άλλο επιχείρημα που πρόβαλε η FIBA και αποτέλεσε (και αποτελεί) όπλο στη διαμάχη της με την Ευρωλίγκα είναι και το γεγονός ότι στις δικές της διοργανώσεις τα κριτήρια συμμετοχής συνδέονται άμεσα με τη θέση της κάθε ομάδας στο πρωτάθλημα της και όχι με κλειστά συμβόλαια, όπως συμβαίνει στην Ευρωλίγκα. Μάλιστα, το γεγονός αυτό έχει βρεθεί αρκετές φορές στο επίκεντρο της κριτικής των ανθρώπων της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας.

...αλλά στο γνωστό πλαίσιο

Icon

Η πολωνική Ζιελόνα Γκόρα ήταν απ' αυτές που άφησαν τις διοργανώσεις της Ευρωλίγκας για να πάνε στο Champions League

Ωστόσο, πέρα απ' όλα αυτά θα πρέπει να σημειωθεί ότι και η ίδια η FIBA δεν ξέφυγε από το γενικότερο πλαίσιο της εμπορευματοποίησης του αθλήματος αφού και αυτή προκειμένου να στηρίξει το εγχείρημά της απευθύνθηκε σε πολυεθνικές συνάπτοντας συνεργασίες μαζί τους, ενώ ένα απ' τα πρώτα ζητήματα που υποσχέθηκε και η ίδια στις ομάδες ήταν τα έσοδα που θα είχαν απ' τη συμμετοχή τους στις συγκεκριμένες διοργανώσεις. Μάλιστα, τα ποσά αυτά αρκετές φορές αναπροσαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της διαμάχης με την Ευρωλίγκα. Την ίδια στιγμή, αρκετοί είναι αυτοί που κατηγόρησαν την Παγκόσμια Συνομοσπονδία για μεροληπτική αντιμετώπιση στο ζήτημα των ομάδων καθώς μετά την αποτυχία της να πείσει τους ισχυρούς, ουσιαστικά τους άφησε στο απυρόβλητο για τα 10ετή συμβόλαια συνεργασίας με την Ευρωλίγκα, την ώρα που εκτόξευσε απειλές προς άλλες ομάδες εάν συμμετείχαν στο Εurocup.

Το σύστημα διεξαγωγής

Το ερχόμενο διήμερο 18 - 19/10 θα ανοίξει η αυλαία της κανονικής περιόδου στη διοργάνωση του Champions League με τη διεξαγωγή της 1ης αγωνιστικής στην Α' φάση των ομίλων με τη συμμετοχή 30 ομάδων. Πρακτικά, η εκκίνηση δόθηκε στις 27 Σεπτέμβρη οπότε πραγματοποιήθηκε ο προκριματικός γύρος από τον οποίο προκρίθηκαν 8 ομάδες που συμπλήρωσαν τις υπόλοιπες 32 της φάσης των ομίλων. Οι 40 ομάδες πλέον έχουν χωριστεί σε 5 ομίλους των 8 ομάδων που θα κοντραριστούν σε δύο γύρους (εντός - εκτός) μέχρι το τέλος του Φλεβάρη 2017.
Μετά το τέλος των ομίλων, στην επόμενη φάση θα προχωρήσουν οι 4 πρώτες κάθε ομίλου αλλά και οι 4 καλύτερες πέμπτες (συνολικά 24 ομάδες). Οι 5 πρωτοπόρες αλλά και οι 3 καλύτερες δεύτερες θα περάσουν κατευθείαν στον 2ο γύρο των πλέι οφ. Οι υπόλοιπες 16 ομάδες θα μετάσχουν στον 1ο γύρο των πλέι οφ όπου διασταυρωμένες ανάλογα με τη θέση σε διπλά παιχνίδια θα διεκδικήσουν την πρόκριση στο ΤΟΠ-16. Εκεί και πάλι με διπλούς αγώνες θα βγουν οι ομάδες των προημιτελικών, όπου επίσης σε διπλούς αγώνες θα διεκδικήσουν μια θέση στο φάιναλ φορ της διοργάνωσης. Σημειώνεται πως σε κάθε ζευγάρι των πλέι οφ η καλύτερη στη βαθμολογία ομάδα της κανονικής περιόδου θα δίνει τον επαναληπτικό αγώνα στην έδρα της. Οπως ανακοινώθηκε πριν από λίγες μέρες η έδρα του φάιναλ φορ θα είναι μια εκ των τεσσάρων ομάδων που θα έχουν προκριθεί.

Μπ. Τσ.