Θρασύδειλη επίθεση χρυσαυγιτών εις βάρος κομμουνιστή οικοδόμου στην Κύπρο

Κατιούσα

Η εγκληματική “χάρη” των νεοναζί έφτασε μέχρι την Κύπρο και τη Λεμεσό, όπου έδρασαν ως συνήθως ύπουλα και θρασύδειλα, πιστεύοντας πως μπορούν να εκφοβίσουν τους κομμουνιστές, το μαζικό, λαϊκό κίνημα. Ακολουθεί η ανακοίνωση της ΚΟ Λεμεσού – Κύπρου του ΚΚΕ.

Η Κομματική Οργάνωση Λεμεσού – Κύπρου του ΚΚΕ καταγγέλλει την θρασύδειλη επίθεση φασιστών χρυσαυγιτών σε βάρος μέλους του ΚΚΕ στην Λεμεσό και συγκεκριμένα στην περιοχή του χωριού Αψιού.

Θέλοντας να τρομοκρατήσουν κομμουνιστή οικοδόμο, μέλος του ΚΚΕ στην Κύπρο, του επιτέθηκαν τραυματίζοντας τον, φτάνοντας μέχρι το σημείο να τον απειλήσουν για την ζωή του.

Οι χρυσαυγίτες για μια ακόμα φορά έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο, στοχοποιώντας πρωτοπόρους εργάτες, κομμουνιστές, θέλοντας να τους τρομοκρατήσουν, την στιγμή μάλιστα που στον κλάδο των οικοδόμων κυριαρχούν τα χαμηλά μεροκάματα, οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας είναι ανύπαρκτες, ενώ η απληρωσιά φτάνει και τον 1 μήνα.

Αυτό που τους ενοχλεί είναι η δράση του ΚΚΕ και των Οργανώσεών του. Τους εξοργίζει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ γιατί στοχεύει τον πυρήνα του συστήματος που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπερασπίζονται και υπηρετούν.

Τους φοβίζει η επαφή του ΚΚΕ με την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα και αυτή είναι που στοχεύουν.

Οι συγκεκριμένοι “παλικαράδες” δεν έκαναν κανένα μεγάλο κατόρθωμα.

Οι κομμουνιστές και ο λαός δεν τρομοκρατούνται. Δεν έχουμε τρομοκρατηθεί δεκαετίες ολόκληρες από πιο σκληρούς αντικομμουνιστές από αυτούς, δε θα μας τρομοκρατήσουν ένα τσούρμο θρασύδειλων. Θα πάρουν κι αυτοί την απάντηση που τους αξίζει, από τους εργαζόμενους και την νεολαία.

Το ΚΚΕ σε όλη την 100χρονη πορεία του δεν έκανε βήμα πίσω από τον αγώνα για την υπεράσπιση της εργατικής τάξης και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού. Να είναι σίγουροι πως δεν θα κάνει ούτε και τώρα. Με την πρωτοπόρα δράση του μαζί με τα λαϊκά στρώματα της περιοχής θα στείλει τους χρυσαυγίτες και άλλους ομοίους τους, υμνητές του ναζισμού – φασισμού, εκεί που τους αρμόζει: Στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.

Καλούμε τους οικοδόμους, τον λαό της Λεμεσού, συνολικά την εργατική τάξη στην Κύπρο να καταδικάσει και να απομονώσει τους φασίστες εγκληματίες χρυσαυγίτες, να σταθούν αποφασιστικά απέναντι στον αντικομμουνισμό και στην ναζιστική ιδεολογία που ωθεί σε εγκληματικές πράξεις.

Φιλίες

«Η απόφαση για ένταξη στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ είναι ζήτημα κυρίαρχης απόφασης της υποψήφιας χώρας και του λαού της, όχι κάποιων γειτονικών χωρών...». Το απόφθεγμα αυτό είναι μια από τις τρίπλες του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία προσπαθούν να απαντήσουν στην εμπεριστατωμένη κριτική του ΚΚΕ για τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ. Βεβαίως η ίδια η συμφωνία τούς διαψεύδει και γι' αυτό εκτίθενται. Στο κείμενο που υπογράφηκε, προβλέπεται ρητά ότι η Ελλάδα δίνει τη συγκατάθεσή της για να ενταχθεί η ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Και το σημείο αυτό της συμφωνίας είναι που αποτυπώνει τη στόχευσή της, δηλαδή τη διευκόλυνση της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Βαλκάνια. Εκεί όμως που απογειώνεται η πρόκληση των ΣΥΡΙΖΑίων, είναι όταν λένε ότι θα ήταν υπονόμευση της «φιλίας και της αλληλεγγύης προς το γειτονικό λαό» η μη συμβολή της Ελλάδας για να μπει η γείτονα χώρα στο ΝΑΤΟ... Είναι γνωστό άλλωστε ότι ...μέγιστη πράξη φιλίας και διεθνιστικής αλληλεγγύης είναι να συμβάλλεις ώστε να προστεθεί άλλη μια χώρα στη στρούγκα της ΝΑΤΟικής δολοφονικής μηχανής. Να μαντέψουμε ότι για τους ίδιους λόγους, «φιλίας και αλληλεγγύης» των λαών, η κυβέρνηση φιλοξενεί πολεμικά πλοία και αεροσκάφη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που σπέρνουν τον όλεθρο στην Ανατ. Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή; Σε ένδειξη βοήθειας προς τον Παλαιστινιακό λαό κάνει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το κράτος του Ισραήλ; Για να εμπεδωθεί η «φιλία των λαών» δεν έχει αφήσει στρατόπεδο αναξιοποίητο από τους εγκληματίες του ΝΑΤΟ και πολλαπλασιάζει τις βάσεις του θανάτου; Με τέτοια κριτήρια οικοδομεί «φιλίες» η κυβέρνηση στην περιοχή, παρασέρνοντας σε μεγάλους κινδύνους τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

Ενταση της καταστολής σε βάρος προσφύγων και μεταναστών

Το ζήτημα των μεγάλων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών στην ΕΕ έρχεται ξανά στο προσκήνιο, με τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών να απεργάζονται νέα κατασταλτικά μέτρα και σχέδια εγκλωβισμού, στο φόντο των μεταξύ τους αντιθέσεων για τη διαχείριση του Προσφυγικού. Εκεί αποσκοπεί η «μίνι» Σύνοδος Κορυφής περίπου δέκα χωρών που πραγματοποιείται την Κυριακή στις Βρυξέλλες, όπως και οι επαφές που προηγήθηκαν, του Ιταλού πρωθυπουργού σε Γαλλία και Γερμανία, ή του Αυστριακού καγκελάριου με την «Ομάδα του Βίσεγκραντ». Πρόκειται για τις ίδιες κυβερνήσεις - ανάμεσά τους και η ελληνική - που μαζί με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους τους ευθύνονται για τον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, κυρίως λόγω των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων στις οποίες πρωτοστατούν, στην αντιπαράθεσή τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη για τη διανομή σφαιρών επιρροής, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων του παγκόσμιου εμπορίου. Η διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος είναι η άλλη όψη της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, καθώς οι ζωές χιλιάδων ξεριζωμένων γίνονται μέρος ενός ευρύτερου παζαριού ανάμεσα στους θύτες, στον ανταγωνισμό τους για το ποιος θα αποκομίσει τα μεγαλύτερα οφέλη και θα αποφύγει τις χειρότερες συνέπειες από τη μαζική μετακίνηση χιλιάδων ανθρώπων που αναζητούν δίοδο μετακίνησης προς την ΕΕ.

* * *

Στη μεθαυριανή Σύνοδο, που συγκαλείται τυπικά από τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ. Κλ. Γιούνκερ, αλλά στην πραγματικότητα με πρωτοβουλία της Γερμανίας, έχει ανακοινωθεί ότι θα συμμετάσχουν εκπρόσωποι της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Βουλγαρίας, της Ισπανίας, της Αυστρίας, της Μάλτας, της Σλοβενίας και της Δανίας. Τα σχέδια που έχουν κατατεθεί αντανακλούν την αντιπαράθεση στο εσωτερικό της ΕΕ για τη διαχείριση του ζητήματος, φανερώνουν όμως και την ομοφωνία ανάμεσα στα κράτη - μέλη για ένταση της καταστολής και των ελέγχων σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για «συντονισμό των μέτρων για τη μετανάστευση και αποφυγή των μονομερών ενεργειών», για μεγαλύτερα εμπόδια στη μετακίνηση εντός της ΕΕ όσων αιτούνται άσυλο, με τη δημιουργία ενός «ευέλικτου κοινού μηχανισμού επιστροφής (σ.σ. προσφύγων - μεταναστών) στα εσωτερικά σύνορα», δηλαδή στις χώρες πρώτης υποδοχής. Πρόκειται επομένως για ενίσχυση του λεγόμενου Κανονισμού του Δουβλίνου, που εγκλωβίζει χιλιάδες ξεριζωμένους στις χώρες - πύλες εισόδου, όπως η Ελλάδα. Προτείνονται επίσης αυστηρότεροι έλεγχοι, ενώ οι αιτούντες άσυλο απειλούνται με τιμωρία και με τη στέρηση κάθε «κοινωνικής παροχής» αν δεν παραμείνουν στη χώρα της πρώτης εγγραφής. Στο ίδιο πνεύμα καταστολής, ενισχύονται τα κοινά αστυνομικά κέντρα και η FRONTEX γίνεται αστυνομία των συνόρων της ΕΕ, ενώ σχεδιάζεται και η δημιουργία «κέντρων συγκέντρωσης» σε χώρες όπως η Αλγερία, η Αίγυπτος, η Λιβύη, το Μαρόκο, ο Νίγηρας, η Τυνησία, αλλά και η Αλβανία, η ΠΓΔΜ και η Σερβία στα Βαλκάνια, όπου θα μαντρώνονται όσοι προσπαθούν να φύγουν και όσοι καταφέρνουν να φτάσουν στην Ευρώπη.

* * *

Πέρα από όλα τα άλλα, τα μέτρα αυτά και η ένταση της καταστολής φανερώνουν προετοιμασία για όξυνση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στα διάφορα μέτωπα, κυρίως σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, που θα προκαλέσει και νέα αύξηση των μεταναστευτικών ροών. Και τον προηγούμενο χρόνο, άλλωστε, οι καταγεγραμμένοι πρόσφυγες παγκοσμίως αυξήθηκαν κατά 2,5 περίπου εκατομμύρια σε σχέση με το 2016, εξαιτίας των εκτοπισμών από την ένταση των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των επεμβάσεων. Κι από πάνω, οι θύτες έχουν το θράσος να ξεστομίζουν λόγια συμπάθειας για τους ξεριζωμένους και να επικαλούνται τον «ευρωπαϊκό ανθρωπισμό» στη διαχείριση του ζητήματος! Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση έχει μεγάλη ευθύνη, όχι μόνο επειδή στηρίζει ενεργά τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, αλλά και επειδή συμφωνεί, αποδέχεται και εφαρμόζει τα μέτρα καταστολής και εγκλωβισμού που προβλέπονται στη συμφωνία Τουρκίας - ΕΕ και στις αποφάσεις της ιμπεριαλιστικής Ευρωένωσης. Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, καθήκον του λαού είναι με τα συνδικάτα και τις άλλες οργανώσεις του κινήματος να δυναμώσει την αλληλεγγύη στους ξεριζωμένους, την κοινή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την καπιταλιστική βαρβαρότητα που τον γεννά, διεκδικώντας ταυτόχρονα αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για τους ξεριζωμένους και το δικαίωμά τους να μετακινούνται με τις οικογένειές τους προς τον προορισμό που οι ίδιοι επιλέγουν και επιθυμούν.

Τα επόμενα μνημόνια

Δεν πέρασε πολύς καιρός απ' όταν στελέχη της κυβέρνησης «έσκιζαν τα ρούχα τους» ότι δίνουν «μάχη» για να αναιρέσουν ή να αναστείλουν τους ψηφισμένους νόμους που προβλέπουν μείωση των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων από το 2019, όπως και του αφορολόγητου ορίου από το 2020.
Διέδιδαν μάλιστα με θράσος ότι η μη συμμετοχή του ΔΝΤ στο «πρόγραμμα» για την Ελλάδα, μετά το τυπικό τέλος των μνημονίων, θα διευκόλυνε την αναστολή των δύο αυτών μέτρων.
«Το ΔΝΤ μάς ζήτησε να τα ψηφίσουμε, επειδή αμφισβητούσε το κατά πόσο μπορούν να πιαστούν οι στόχοι των πλεονασμάτων που συμφωνήσαμε με την ΕΕ έως το 2022», έλεγαν τα κυβερνητικά στελέχη. «Επομένως, αν φύγει το ΔΝΤ, τα μέτρα αυτά είναι αχρείαστα», ισχυρίζονταν.
Ολα αυτά μέχρι να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο κι ενώ το ΔΝΤ δεν έχει ακόμα ανακοινώσει αν θα παραμείνει στο «πρόγραμμα».
Εκεί γράφεται φαρδιά - πλατιά ότι η μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου θα εφαρμοστεί κανονικά. Το ίδιο επιβεβαίωσαν προχτές η «έκθεση συμμόρφωσης» της Κομισιόν, αλλά και χτες η έκθεση του ESM για την Ελλάδα.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ΕΕ και ΔΝΤ, παρά τις διαφορές τους, συγχρονίζονται πλήρως στο στόχο της αντιλαϊκής κλιμάκωσης και ότι δεν υπάρχει πάτος στην προσπάθεια της κυβέρνησης να κοροϊδέψει το λαό.
Από την «έκθεση συμμόρφωσης», όμως, προέκυψαν κι άλλα μαργαριτάρια, που «θαμπώνουν» την προπαγάνδα της κυβέρνησης και την προσπάθεια να καλλιεργήσει προσδοκίες για αλλαγές προς όφελος του λαού, μετά το τέλος του τρέχοντος μνημονίου.
Για παράδειγμα, η έκθεση επισημαίνει ότι το «μισθολογικό κόστος» παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και, επομένως, οι όποιες αυξήσεις στον κατώτερο μισθό που υπόσχεται η κυβέρνηση θα πρέπει να γίνουν με τον ισχύοντα νόμο, ο οποίος ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ανάγκες και τα συμφέροντα των επιχειρήσεων.
Με τον τρόπο αυτόν τελειώνει μια κι έξω κάθε συζήτηση για ουσιαστικές αυξήσεις, πόσο μάλλον για ανάκτηση των απωλειών από την περίοδο της κρίσης.
Η αναφορά αυτή, σε συνδυασμό με δημοσιεύματα που επιβεβαιώνουν ότι ο υποκατώτερος μισθός δεν πρόκειται να καταργηθεί, φανερώνει την κοροϊδία γύρω από τις αυξήσεις στον κατώτερο μισθό, και μάλιστα «τύπου Πορτογαλίας», όπως διαφημίζει η κυβέρνηση.
Θυμίζουμε ότι εκεί η «αύξηση» ήταν 80 λεπτά τη μέρα, ενώ με την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας που διευρύνεται στην Ελλάδα, ακόμα κι αυτά τα ψίχουλα αφορούν ένα μικρό μόνο μέρος των εργαζομένων.
Από την έκθεση της Κομισιόν και τις δηλώσεις στελεχών της ΕΕ μάθαμε ακόμα ότι η «εποπτεία» μετά το τέλος των μνημονίων θα συνεχιστεί και μάλιστα ενισχυμένη, μέχρι να επιστρέψει η Ελλάδα στην «κανονικότητα» των μνημονίων διαρκείας, που προβλέπουν οι Συνθήκες και οι Οδηγίες της ΕΕ.
Τέλος, μάθαμε ότι ακόμα και οι εφάπαξ ψευτοπαροχές από την υπεραπόδοση των πλεονασμάτων, με τις οποίες η κυβέρνηση σκέφτεται να ξεγελάσει το λαό για το μόνιμο τσεκούρι στο εισόδημα, θα πρέπει να έχουν το «οκέι» της Κομισιόν, όπως γινόταν έως τώρα, και σε καμιά περίπτωση να μη θίγουν τους δημοσιονομικούς στόχους.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για το λαό; Οτι «τα μνημόνια απέθαναν, ζήτω τα μνημόνια!». Οι ανάγκες του κεφαλαίου για σταθεροποίηση και αύξηση των (αναιμικών) ρυθμών ανάπτυξης, σε συνθήκες γενικευμένης αβεβαιότητας στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία, αποτυπώνονται στο «μεταμνημονιακό» πλαίσιο και στην «αναπτυξιακή στρατηγική» της κυβέρνησης.
Επομένως, τα αντιλαϊκά μέτρα, οι περικοπές και οι άλλες «μεταρρυθμίσεις», όλα αυτά που συντελούν στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ και μικρομεσαίων αγροτών, θα συνεχίζονται κανονικά και μετά τον Αύγουστο, για να παίρνει «ανάσες» το κεφάλαιο.
Αυτό που επιβεβαιώνεται, τελικά, είναι ότι «καθαρή έξοδος» απ' τα μνημόνια δεν μπορεί να υπάρξει για το λαό, παρά μόνο με κατάργηση των μνημονιακών νόμων, αναπλήρωση των απωλειών, ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.