Δείτε το νέο βίντεο - ντοκουμέντο για το ναζιστικό χαρακτήρα της «Χρυσής Αυγής»: Κορυφαία στελέχη της παραληρούν μπροστά στη σημαία της Βέρμαχτ κραυγάζοντας «Deutschland über alles» («Η Γερμανία υπεράνω όλων») και άλλα… εθνικιστικά συνθήματα…

 Δείτε το νέο βίντεο - ντοκουμέντο για το ναζιστικό χαρακτήρα της «Χρυσής Αυγής»: Κορυφαία στελέχη της παραληρούν μπροστά στη σημαία της Βέρμαχτ κραυγάζοντας «Deutschland über alles» («Η Γερμανία υπεράνω όλων») και άλλα… εθνικιστικά συνθήματα…

Ένα νέο βίντεο - ντοκουμέντο για το ναζιστικό εγκληματικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής είδε το φως της δημοσιότητας.
 Σύμφωνα με την «Εφημερίδα των Συντακτών» - η οποία το ανέβασε στο youtube - το βίντεο προέρχεται από «συναυλία» που οργανώθηκε στην Αθήνα στις 30/1/2005 από τη Χρυσή Αυγή. Μεταξύ άλλων, δείχνει τους παρεβρισκόμενους να χαιρετούν ναζιστικά, μπροστά στη σημαία της Βέρμαχτ με τον αγκυλωτό σταυρό και να φωνάζουν συνθήματα όπως «Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή», «Sieg Heil» (ναζιστικός χαιρετισμός που σημαίνει «Ζήτω η νίκη») και «Juden Raus» («Έξω οι Εβραίοι»), ενώ ένα από τα τραγούδια που ακούγεται είναι το «Deutschland über alles» («Η Γερμανία υπεράνω όλων»).

Η Annett είναι αυτή που τραγουδά μπροστά στον αγκυλωτό σταυρό το «Υπεράνω όλων η Γερμανία», ενώ ο Müller, αφού ανταποκρίνεται στο αίτημα των χρυσαυγιτών να «εξοντωθούν οι Εβραίοι», παίζει το τραγούδι «Η Αφρική για τους πιθήκους, η Ευρώπη για τους λευκούς / Βάλτε τους πιθήκους σ’ ένα πλοίο και στείλτε τους να πνιγούν».

Στο βίντεο από τη ναζιστική «συναυλία», εμφανίζονται ο αρχηγός της ΧΑ, Μιχαλολιάκος, καθώς και οι Κασιδιάρης, Παναγιώταρος, Γερμενής, Ματθαιόπουλος.

19-2 VIVA LA FIESTA

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΓΛΕΝΤΙ         

                             

                      Στα  ΕΠΙΣΚOΠΙΑΝΑ

                               

                  ΚΥΡΙΑΚΗ  19  ΦΛΕΒΑΡΗ

                                              

 4μμ στη πλατεια  

  

Σουβλακια      μουσικη

       Και  χορος

Asta la vista

Ε.Π.Σ.Ε.

        DJ  GABRIEL    -      ALEX

   

Ένα ολόκληρο πλαίσιο

 Ένα ολόκληρο πλαίσιο

Η σημερινή μας ιστορία αρχίζει πριν 25 μήνες περίπου, καθώς βαδίζουμε προς τις εκλογές τής 25ης Ιανουαρίου 2015. Εκείνη την εποχή η Χρυσή Αυγή υποβάλλει επίσημο αίτημα προς τον δήμο Πατρέων προκειμένου να συμφωνηθούν οι χώροι και οι ημερομηνίες των προεκλογικών εκδηλώσεων της οργάνωσης. Αντί απάντησης, ο Δήμος Πατρέων εκδίδει την πρώτη του απόφαση μέσα στην χρονιά: ο δήμος Πατρέων αρνείται να διευκολύνει με οποιονδήποτε τρόπο την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, η ίδια οργάνωση, με τον μανδύα τού κοινοβουλευτικού κόμματος που υποβάλλει ερωτήσεις στην βουλή, ζητά επίσημα από τον δήμο Πατρέων στοιχεία για τα παιδιά των μεταναστών που φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς τού δήμου. Αντί απάντησης, ο δήμαρχος Κώστας Πελετίδης στέλνει έγγραφο προς τους αντιδημάρχους και προς όλες τις υπηρεσίες τού δήμου, με το οποίο τους καλεί να μη δώσουν κανένα στοιχείο στην Χρυσή Αυγή:

Ο Δήμος Πατρέων ουδεμία σχέση θέλει να έχει με τη ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Ως εκ τούτου, με κανέναν τρόπο δεν θα διευκολύνει την κοινοβουλευτική ή άλλη δραστηριότητά της και άρα την εγκληματική της δράση, με τη διάθεση στοιχείων του, χώρων που του ανήκουν ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Οι χολωμένοι χρυσαυγήτες καταθέτουν ερώτηση στην βουλή, ζητώντας από τον τότε υπουργό εσωτερικών (νυν πρόεδρο της βουλής) Νίκο Βούτση να πάρει μέτρα κατά του κομμουνιστή δημάρχου. Ο Βούτσης απαντά μασώντας τα λόγια του:

Είναι μια πολιτική θέση και ευθύνη την οποία παίρνει ο δήμαρχος, η οποία βεβαίως είναι στην κρίση και των πολιτών και της κοινής γνώμης, του δημόσιου χώρου ευρύτερα (…) Εάν υφίσταται ζήτημα παράβασης καθήκοντος, υπάρχει το ζήτημα των πειθαρχικών ποινών, τις οποίες ο ελεγκτής νομιμότητας επιβάλλει κλπ. Υπάρχει ένα ολόκληρο πλαίσιο στο οποίο θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί ως προς αυτό το ζήτημα. Σας το λέω ευθέως, παρότι δε συμφωνώ (διαφωνώ) με την πολιτική θέση αυτού του δημάρχου. Παρότι, σας επαναλαμβάνω, διαφωνώ, δεν θεωρώ πως υπάρχει ζήτημα πειθαρχικής δίωξης σε ό,τι τουλάχιστον με αφορά, δηλαδή να προκαλέσω μία τέτοια δίωξη του δημάρχου.

Είναι προφανές ότι ο υπουργός είναι στριμωγμένος. Από την μια δεν θέλει να εκτεθεί παίρνοντας το μέρος του Πελετίδη κι από την άλλη διστάζει να υποστηρίξει ευθέως τους χρυσαυγήτες. Τελικά, νίπτει τας χείρας του: εγώ δεν θέλω να προκαλέσω δίωξη του δημάρχου αλλά εσείς έχετε κι άλλους τρόπους ("ένα ολόκληρο πλαίσιο") για να βγάλετε άκρη. Ο χρυσαυγήτης βουλευτής Αχαΐας Μιχάλης Αρβανίτης ενθουσιάζεται τόσο από την απάντηση ώστε πλέκει το εγκώμιο του υπουργού!

Πάτρα, δικαστικό μέγαρο, 13/2/2017, ώρα 9.30: Ο Κώστας Πελετίδης απευθύνει χαιρετισμό στο συγκεντρωμένο πλήθος.

Κάπου εκεί πιάνει δουλειά το "πλαίσιο" του Βούτση. Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση (την οποία υποτίθεται ότι θα καταργούσε ο ΣυΡιζΑ όταν θα έπαιρνε την εξουσία) εγκαλεί τον Πελετίδη διότι η απόφασή του δεν υποβλήθηκε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση "ώστε να εξετασθεί η νομιμότητά της" αλλά και διότι η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου την οποία επικαλείται "αναφερόταν στη διακριτική δυσμενή μεταχείριση του κόμματος της Χρυσής Αυγής έναντι των λοιπών κομμάτων, αναφορικά με τη διακίνηση του πολιτικού λόγου και την προβολή προεκλογικού υλικού, μόνο σε σχέση με την περίοδο των εκλογών της 25.1.2015 και όχι για οιαδήποτε άλλη περίσταση, ούτε εξουσιοδότησε το δήμαρχο Πατρέων να μη χορηγεί στοιχεία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του εν λόγω κόμματος ή να μη διαθέτει χώρους του Δήμου για δημόσιες εμφανίσεις του κόμματος αυτού, οπότε το υπ. αριθ. πρωτ. 2490/70160/9.6.2015 έγγραφο δεν εξεδόθη προς εφαρμογή της".

Ιδιαίτερη σημασία έχει το ότι ο -διορισμένος- Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Διονύσης Παναγιωτόπουλος δεν βλέπει κανένα πρόβλημα με την Χρυσή Αυγή: "Δεν έχει περιέλθει σε γνώση μας η έκδοση δικαστικής αποφάσεως με την οποία να χαρακτηρίζεται ως εγκληματική οργάνωση ο κομματικός σχηματισμός “ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”, επομένως δεν συνάγεται η ισχύς κάποιου νόμιμου λόγου, βάσει του οποίου δικαιολογείται η άρνηση αναγνώρισης στο εν λόγω κόμμα της άσκησης δικαιωμάτων και ευχερειών που αναγνωρίζονται και στα λοιπά κόμματα".

Παρένθεση. Προφανώς, ο Παναγιωτόπουλος έχει λόγο να αναφέρεται σε "έκδοση δικαστικής αποφάσεως", αφού έτσι κάνει διπλή ντρίπλα, αποφεύγοντας τόσο την εξελισσόμενη δίκη των χρυσαυγητών για τον φόνο τού Φύσσα, την δολοφονική επίθεση σε μέλη τού ΠΑΜΕ και σε μετανάστες κλπ όσο και το υπ' αριθ. 215/2015 παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθήνας, με το οποίο παραπέμφθηκαν οι βουλευτές τής οργάνωσης (μεταξύ των οποίων και ο Αρβανίτης) και στο οποίο περιγράφεται με λεπτομέρειες και στοιχεία η εγκληματική της δράση. Το εν λόγω βούλευμα διατυπώνει το συμπέρασμα ότι η Χρυσή Αυγή "είναι εγκληματική οργάνωση ντυμένη με το μανδύα κόμματος". Κλείνει η παρένθεση.

Στις 23 Νοεμβρίου 2015, ο Κώστας Πελετίδης καταθέτει στην Δ' Πταισματοδίκη Πατρών απολογητικό υπόμνημα, όπου αναφέρεται διεξοδικά στην εγκληματική δράση τής φασιστικής οργάνωσης και συμπεραίνει:

Αποτελεί λοιπόν καθήκον και υποχρέωσή μας απέναντι στο λαό της Πάτρας, απέναντι στην ιστορία μας, απέναντι στη νέα γενιά, να είμαστε οι πρώτοι που, με τη δράση μας και τον τρόπο διοίκησης του Δήμου, υψώνουμε τοίχο απέναντι στην αναβίωση του φασισμού και του ναζισμού, να αποκαλύπτουμε με κάθε τρόπο τον πραγματικό χαρακτήρα και το ρόλο των πολιτικών απογόνων των ναζί, να αναδείχνουμε την επικίνδυνη εγκληματική δράση της. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μη διευκολύνουμε, με οποιονδήποτε τρόπο, τη δράση τους. (...) Οι πραγματικοί υπόλογοι, δεν είναι ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο της Πάτρας που πράττουν το καθήκον τους απέναντι στο λαό και την ιστορία των αγώνων και των θυσιών του. Είναι η Χρυσή Αυγή με την αποκρουστική ναζιστική θεωρία της, την εγκληματική της δράση, που έχει και το θράσος των φασιστών να εμφανίζεται ως τιμητής και κατήγορος, καθώς και όσοι άμεσα ή έμμεσα τη στηρίζουν και την ανέχονται.

Όμως, το "πλαίσιο" συνεχίζει απτόητο την δουλειά του. Στις 26 Αυγούστου 2016 το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, το οποίο υπάγεται στο υπουργείο δικαιοσύνης, στέλνει έγγραφο στον δήμαρχο πατρέων, αναφέροντας ότι υπάρχει έκθεση του ΣΕΕΔΔ "με αντικείμενο τον έλεγχο νομιμότητας μη χορήγησης στοιχείων από Υπηρεσίες του Δήμου σε υποψήφιο βουλευτή του “Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή”" και σημειώνοντας ότι "οι υπηρεσίες είναι υποχρεωμένες μέσα σε δύο μήνες να αναφέρουν στον υπουργό και σε άλλους παράγοντες τις ενέργειες στις οποίες προέβησαν προς συμμόρφωση με την έκθεση".

Δυο βδομάδες αργότερα, στις 8 Σεπτεμβρίου 2016, η αντεισαγγελέας πρωτοδικών Πατρών Αναστασία Αργυράκη εκδίδει το κλητήριο θέσπισμα με το οποίο καλείται ο Κώστας Πελετίδης να δικαστεί στις 13 Φεβρουαρίου 2017 επειδή:

Κατηγορείται ως υπαίτιος του ότι στην Πάτρα στις 09-06-2015, με πρόθεση παρέβη τα καθήκοντα της υπηρεσίας του (…) με σκοπό να προκαλέσει βλάβη σε άλλον και συγκεκριμένα, υπό την ιδιότητά του ως δημάρχου Πατρέων, απέστειλε το υπ’ αριθ. πρωτ. 2490/70160 έγγραφο στην πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρών, στους αντιδημάρχους του Δήμου Πατρέων και στους Προϊσταμένους όλων των διευθύνσεων του Δήμου Πατρέων και παρεμπόδισε την πρόσβαση των μελών του κόμματος “Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή” στα έγγραφα στοιχεία των υπηρεσιών του Δήμου Πατρέων για τις δημόσιες εμφανίσεις τους, με αντίστοιχη βλάβη τους, συνισταμένη ιδίως στο ότι στερήθηκαν με τον τρόπο αυτό τη δυνατότητα να προβούν στον κοινοβουλευτικό έλεγχο των ενεργειών του Δήμου Πατρέων και να εκφράσουν δημοσίως στους ως άνω χώρους τις πολιτικές τους απόψεις κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου, ενώ κατά τα προεκτεθέντα καθήκοντά του είχε υποχρέωση να τους επιτρέψει την πρόσβαση στα προειρημένα στοιχεία του δήμου και κοινόχρηστους χώρους".

Το καταλάβαμε; Ο Κώστας Πελετίδης κατηγορείται ότι στέρησε από τους φασίστες "τη δυνατότητα να προβούν στον κοινοβουλευτικό έλεγχο των ενεργειών του Δήμου Πατρέων"! Κοινοβουλευτικός έλεγχος από τους φασίστες σε κομμουνιστή δήμαρχο επί αριστερής διακυβέρνησης!!! Αν δεν ήταν τραγικό, θα είχε όντως πολλή πλάκα.

Δημοκρατία... πόσα πλαίσια δραστηριοποιούνται και πόσες ανωμαλίες γίνονται στο όνομά σου;


Υστερόγραφο. Αρχικά, σκεφτόμουν να δώσω στο σημερινό κείμενο την μορφή ρεπορτάζ και να μιλήσω για τις χιλιάδες πατρινών που κατέκλυσαν τους δρόμους μπροστά και γύρω από το δικαστικό μέγαρο, για την συμπαράσταση στον δήμαρχο όλων των δημοτικών παρατάξεων χωρίς εξαίρεση, για την παρουσία άλλων δημάρχων, για το τηλεφώνημα συμπαράστασης που έκανε πρωί-πρωί στον δήμαρχο ο μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος ή ακόμη και για το ερμητικά κλειστό γραφειάκι των φασιστών στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας 50-60 μέτρα πιο πέρα. Όμως, μόλις κάθησα μπροστά στο πληκτρολόγιο, άλλαξα γνώμη. Για όλα αυτά θα μάθετε από αλλού, δεν χρειάζεστε ακόμη έναν να το παίζει έγκυρος και έγκαιρος. Πάντως, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (λίγο μετά τις 3.30' το απόγευμα), η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη.

Δελτίο Κομινφόρμ VII

 Δελτίο Κομινφόρμ VII

ή αλλιώς δυστυχώς δε σε εκτέλεσαν "σύντροφε"

Λέγαμε χτες για τις διάφορες τιμές που απέδωσαν διάφοροι με τον τρόπο τους στην επέτειο της Βάρκιζας -και της ολομέλειας του ΚΚΕ που την ακύρωσε εν μέρει, αφού ούτως ή άλλως ποτέ δεν τηρήθηκε.

Η Έλενα Κατρίτση της ΕΡΤ πχ είχε καλεσμένη στην εκπομπή της ("Προσωπικά") την Έρη Ρίτσου, κι ελπίζω πως θα ανέβει σύντομα στο διαδίκτυο, για να τη δούμε και όσοι δεν προλάβαμε τη ζωντανή μετάδοση. Αναρωτιέμαι πάντως πότε επιτέλους θα πει κάποιος καλεσμένος στην οικοδέσποινα πως το όνομα της εκπομπής είναι λάθος, βασικά γιατί το "προσωπικό" είναι και πολιτικό.
Πολιτικά, δεν έχω αισθήματα για σένα φιλικά...

* * *

Η κυριακάτικη "Δημοκρατία" (πάντα εντός εισαγωγικών, όπως κι η αστική) έδινε το βιβλίο του Τάκη Λαζαρίδη "ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι". Κι επειδή τότε δεν τον είχε βρει και περιμαζέψει ακόμα ο "αριστερός" Κούλογλου να του δώσει όχι απλώς βήμα αλλά μόνιμο στασίδι, και το βιβλίο του ήταν σαφώς αντιδραστικό, ο μόνος οίκος που βρέθηκε να το εκδώσει ήταν ο Πελασγός, με το ακροδεξιό πολιτικό στίγμα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή...

Τουλάχιστον αυτός τα έλεγε από νωρίς. Κρίμα όμως που δεν το κατάλαβε πιο νωρίς να γλίτωνε και την ταλαιπωρία ο άνθρωπος. Φυλακές, δίκες, παραλίγο εκτέλεση, μαζί με τον Μπελογιάννη... Κι έτσι κάθε φορά που ακούω αυτόν τον τίτλο, μου έρχεται αυθόρμητα ως απάντηση ο σημερινός υπότιτλος: δυστυχώς δε σε εκτέλεσαν "σύντροφε".
Κι όχι, δεν είναι καφρίλα, αλλά συμβουλή με αγάπη. Τουλάχιστον θα 'χες γλιτώσει την υστεροφημία σου,,,

Την ίδια μέρα η Εστία έδινε ένα αντίστοιχο πόνημα, με "όλη την αλήθεια" για τον Άρη Βελουχιώτη και το Μελιγαλά. Ναι αλλά πόσα τέτοια να αντέξει κανείς σε μια μέρα. Έπρεπε να διαλέξω το ένα...

* * *

Μπορεί η ΑΕΛ να έχασε το Σάββατο στο Καραϊσκάκη και να έχει πάρει την κάτω βόλτα στη βαθμολογία (ενώ κάποτε ο δικός της τίτλος σηματοδοτούσε την έναρξη της... "πέτρινης δεκαετίας" του Ολυμπιακού -μέχρι να έρθει από τη ΓΛΔ ο γιος του Πέτρου Κόκκαλη και να αλλάξει τα κόζια), αλλά αύριο, που είναι η μέρα του Βαλεντίνου και του πανελλαδικού αγροτικού συλλαλητηρίου, είναι ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει: αγρότες, ερωτευμένους κι ενδιάμεσους (μη εξαρτημένους).

ΑΕΛ, τρακτέρ και love is in the air...

Οι Μπαλούρδοι εξαιρούνται από την παραπάνω αγωνιστική κι αγαπησιάρικη ενότητα και περιμένουν τους αγρότες και το μαχητικό, γαλατικού τύπου (αλά Αστερίξ) αυθορμητισμό τους, με καρδιοχτύπια κι αγωνία -μεγαλύτερη κι από τις θαυμάστριες του γνωστού Κρητικού αγρότη...

* * *

Λεβεντιά και βάσεις μαζί δε γίνεται, λέει ένα σύνθημα στην Κρήτη -αφού πιάσαμε τη λεβεντογέννα. Και επίγειος παράδεισος, με τόσα κρούσματα καρκίνου γύρω από τις βάσεις, είναι επίσης ουτοπικός. Εξαιρείται ο Μητσοτάκης, που έχει πάθει ανοσία και έκανε άφοβα κάθε χρόνο στο Μαράθι μπάνιο.

Και δεν υπάρχουν πολλά θεάματα, πιο θλιβερά από το να βλέπεις τους Κρητίκαρους, που πετούσαν κάποτε τους Αμερικάνους στη θάλασσα (για να μην περάσει η ατιμωρησία της "ετεροδικίας") γιατί πχ τάχα πείραξαν την αδερφή τους, να γυρίζουν τώρα σκηνές από την ταινία "καλώς ήλθε το δολάριο", με τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα, που ήρθαν σαν μάννα εξ ουρανού για τα μαγαζιά, μες στο χειμώνα, όπου δεν κουνιέται φύλλο, και μπορεί να σε πιάσει μελαγχολία ακόμα και στα εξωτικά Χανιά -όπου χιόνισε πρόσφατα, αλλά περίμεναν να έρθει ο αμερικάνικος στόλος, για να δουν "άσπρη μέρα".
Μπορείτε να δείτε μερικά χαρακτηριστικά γλοιώδη σχόλια (που δεν είναι τόσο μειοψηφικά, όπως άλλοτε), όπως τα σταχυολόγησε ο Poe στο ιστολόγιό του.

* * *

Χρωστάω κι ένα κομμάτι για τη θέση ανάνηψης, όπου σου κάνουν κάποιες "λαβές" και σε γυρίζουν στο πλάι, για να σε κρατήσουν ή μάλλον να σε επαναφέρουν στη ζωή. Οι πολιτικοί ανανήψαντες της Μακρονήσου πχ είναι ζωντανοί-νεκροί (κομμουνιστές που ξέχασαν να πεθάνουν, όπως λέει ο Ζίζεκ) που δεν τους έχει πιάσει όμως νεκρική ακαμψία. Και το ζητούμενο για τους αναμορφωτές τους δεν είναι απλά να τους επαναφέρουν στη ζωή και τις αγκάλες της μαμάς-πατρίδας, αλλά να τους έχουν όσο το δυνατόν πιο εύκαμπτους, σε βαθμό οξείας οσφυοκαμψίας. Αυτή λοιπόν είναι η θέση ανάνηψης για το πολιτικό μας σύστημα, που χτίζει νέους Παρθενώνες. (Και κάτι άσχετο, αλλά μήπως ήξερες εσύ, σφε αναγνώστη, πως το "παρτενοπέι" της Νάπολι, σημαίνει βασικά "Παρθενόπες";)

* * *

Πήρε το μάτι μου κάπου (στα Σαββατιάτικα του Teddy) μια δήλωση του Σταύρου Θεοδωράκη, που λέει πως η χώρα συχνά σώθηκε από μικρά κόμματα και πολιτικούς που δεν υπολόγισε κανείς αρχικά τη δύναμή τους.
Μόνο εγώ έκανα το συνειρμό και κατάλαβα πως ονειρεύεται να γίνει Μεταξάς;
-Αλόρ σε λα γκερ... Πάμε άλλη μία, να το τραβήξω από καλύτερο πλάνο..

* * *

Εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω.
Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα.

Στίχοι του Λουκιανού για το μικρό Ήρωα, που θα μπορούσαμε να τους τραγουδήσουμε εμείς για εκείνον.

Το Πρώτο Θέμα εν τω μεταξύ κατάφερε να μας θυμίσει πόσο βρωμερό είναι, πουλώντας cd με τα τραγούδια του -παρά την αντίθετη θέληση του ίδιου και της οικογένειάς του. Κι έτσι ξέσπασε ένας σχετικό ντόρος και πέρασε στα ψιλά ένα άθλιο κείμενο του αντιδραστικού Πανούτσου (που βρήκε επιτέλους στο Liberal, το σπίτι που του ταιριάζει).

Γιατί άθλιο; Το πρόβλημα δεν είναι προφανώς οι σωστές επισημάνσεις για τις μετά θάνατον αγιογραφίες με τις πολιτικάντικες σκοπιμότητες, ούτε πως την πέφτει στο Σύριζα -εξάλλου για αυτό πληρώνεται- και τον καθιστά συμπαθή. Αλλά ότι ο Πανούτσος (κι ο κάθε Πανούτσος) δεν είχε ποτέ αξίες για να αποκλείσει το Πρώτο Θέμα και τη βρωμιά του από αυτές. Και έτσι είναι προκλητικό να προσπαθεί να φέρει τον Κηλαηδόνη στα δικά του "απολίτικα" μέτρα.

* * *

Αύριο κάνει ντεμπούτο κι η καθημερινή εφημερίδα του συγκροτήματος Χατζηνικολάου, για να επισημοποιήσει τον έρωτά του με τη ΔΦΑ, με τίτλο "Αληθινές Ειδήσεις" (μετάφραση του Real News). Μπορεί να μην έχει λεφτά να πληρώσει τους εργαζόμενους στο ραδιόφωνο κι η κατάσταση να είναι κάπως έκρυθμη, αλλά τι ψυχή έχει μια εφημερίδα (που θα κλείσει μες σε λίγες βδομάδες) για να μην τη βγάλει;

* * *

Στη δίκη του Πελετίδη (που δεν έδωσε χώρο στους χρυσαυγίτες για εκδήλωση), είχαμε* μία ακόμα αναβολή, προφανώς γιατί υπολογίζουν στο γνωστό δικαστικό κόλπο για τους αλληλέγγυους: εντάξει, θα μαζευτούν, θα φωνάξουν, θα συμπαρασταθούν και στο τέλος θα βαρεθούν και θα τον αφήσουν μόνο του. Ναι αλλά δεν ξέρουν καλά πού έμπλεξαν...

(* να διορθώσω αυτό το σημείο: αναβολή είχαμε μόνο στη μία από τις δύο υποθέσεις της δίκης, που συνεχιζόταν μέχρι πριν από λίγη ώρα)

Φοβερό σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη

Οι προτάσεις των επιχειρήσεων για τις αναδιαρθρώσεις

Σχολικές μονάδες "αυτόνομες",

εφαρμογή της "αξιολόγησης",

ενίσχυση των μαθημάτων επιχειρηματικότητας κ.ά.

είναι μέσα στις προτάσεις του ΣΕΒ

για την Παιδεία

Ζητήματα που ξεχωρίζει η αστική στρατηγική για την εκπαίδευση αποτυπώνονται στη μελέτη που έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΕΒ, διατυπώνοντας «12 προτάσεις πολιτικής για το Ελληνικό σχολείο», σε μία περίοδο που ετοιμάζονται νέες αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση.

Ο Σύνδεσμος των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων, που δεν έλειψε ποτέ από το τραπέζι των διαλόγων για τις αλλαγές στην εκπαίδευση, έχει εξασφαλισμένη μια θέση και στο νέο όργανο χάραξης εκπαιδευτικής πολιτικής που εισάγει η κυβέρνηση με νομοσχέδιο, το Εθνικό Συμβούλιο Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού, του οποίου ως στόχος περιγράφεται η «παροχή συμβουλών και επιστημονικής καθοδήγησης για μείζονος σημασίας θέματα που σχετίζονται με το σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής». Η εν λόγω μελέτη εντάσσεται στο πλαίσιο των ειδικών μελετών που κάνει για διάφορα θέματα οι οποίες, όπως σημειώνεται, αναδεικνύουν και εκλαϊκεύουν τις «προτάσεις της αγοράς».

Στη μελέτη αυτή διατυπώνονται ορισμένες από τις άμεσες παρεμβάσεις που είναι αναγκαίο - από τη σκοπιά των επιχειρήσεων - να προωθηθούν, ώστε το σχολείο να προσαρμοστεί στα δεδομένα της καπιταλιστικής κρίσης, την οποία και ο ΣΕΒ επικαλείται για να ζητήσει επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων. Και μιλάμε για «επιτάχυνση» καθώς δεν πρόκειται για νέες προτάσεις, αλλά για κωδικοποίηση μιας σειράς μέτρων που εδώ και χρόνια αποτυπώνονται στις προτάσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, που έχουν μπει στο «δημόσιο διάλογο» μέσα από δηλώσεις, νομοθετήματα, πρακτικές, προτάσεις κ.λπ. από στελέχη τόσο προηγούμενων όσο και της τωρινής κυβέρνησης.

«Η έξοδος από την κρίση ξεκινά στα θρανία», είναι το σύνθημα που δίνει ο ΣΕΒ στη μελέτη. Η σύνδεση κρίσης - εκπαίδευσης δεν ακούγεται βέβαια πρώτη φορά και δεν σημαίνει αναβάθμιση του χτυπημένου πολύπλευρα από την κρίση δημόσιου σχολείου, αλλά κρύβει την αγωνία για το πώς η εκπαίδευση θα συμβάλει με πολύ συγκεκριμένες αναδιαρθρώσεις, στην καπιταλιστική ανάκαμψη, στην προετοιμασία των αυριανών εργαζομένων στα μέτρα των νέων χειρότερων όρων εκμετάλλευσης που διαμορφώνονται. Είναι κάτι που ακούγεται συχνά από στελέχη των αστικών κομμάτων που αποσπούν την πολιτική από την οικονομία και ο σημερινός πρωθυπουργός δήλωνε το 2009: «Πιστεύουμε ότι η ενίσχυση της Παιδείας είναι μια από τις απαραίτητες εκείνες κινήσεις που μπορούν να διασφαλίσουν τους πολίτες απέναντι στην κρίση, αλλά και μπορεί να αποτελέσει όχημα για την υπέρβαση της κρίσης και την προστασία της κοινωνίας».

Αφετηρία για τις 12 προτάσεις του ΣΕΒ είναι μια σειρά στοιχεία κατά κύριο λόγο προερχόμενα από τον ΟΟΣΑ, ενώ ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο μοντέλο της Φινλανδίας, ενός από τα διάφορα αστικά εκπαιδευτικά μοντέλα που προκρίνεται από το μεγάλο κεφάλαιο για τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του με κύριο τη στενή σύνδεση της εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις. Στη μελέτη διαπιστώνεται, μεταξύ άλλων, ότι υπάρχει «υπερβολικός συγκεντρωτισμός που επιβάλλει το υπουργείο, όχι μόνο στη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος, αλλά και στη διαχείριση των πόρων», ότι «η μισθοδοσία αποτελεί το 80% των δημόσιων δαπανών για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αντί του 60% στην ΕΕ και 50% στη Φινλανδία» χωρίς να υπογραμμίζει ότι στην Ελλάδα υστερούν συνολικά οι δαπάνες για την Παιδεία σε σχέση με τις παραπάνω χώρες και ότι οι εκπαιδευτικοί όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι έχουν χάσει τα χρόνια της κρίσης μεγάλο ποσοστό των αποδοχών τους.

Σε πρώτη θέση η "αυτονομία"

Ξεφυλλίζοντας τις «10+2 προτάσεις» του ΣΕΒ, αξίζει να σταθεί κανείς σε κάποια σημεία που αλλάζουν δραματικά τους όρους παροχής εκπαίδευσης στο δημόσιο σχολείο.

Ξεκινά από την «ενίσχυση της αυτονομίας των διοικήσεων των σχολείων στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος και τη διαχείριση του προϋπολογισμού του σχολείου. Ειδικά στην Ελληνική πραγματικότητα, να έχει προηγηθεί η κατάλληλη εκπαίδευση των διοικήσεων για καλές πρακτικές που χρησιμοποιούνται σε Ελληνικά και ξένα σχολεία», σημειώνει. Ως συνέχεια του παραπάνω σημείου έρχεται και η προτροπή για «αύξηση της εμπλοκής των τοπικών αρχών, ιδανικά με ανάληψη ευθύνης και μέρους της ευθύνης χρηματοδότησης και την αντίστοιχη ευθύνη εποπτείας».

Η συζήτηση περί «αυτονομίας» και αποκέντρωσης έχει σημαντικές προεκτάσεις που συστηματικά αποκρύπτονται τόσο σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο της μόρφωσης όσο και σε πλευρές λειτουργίας της σχολικής μονάδας. Το αυτόνομο και οικονομικά σχολείο, είναι ανοιχτό στους χορηγούς, ευάλωτο στην ακόμα μεγαλύτερη διείσδυση των επιχειρήσεων τόσο στη διαμόρφωση του περιεχομένου του, στο τι θα διδάσκονται τα παιδιά, όσο και στην εκχώρηση πλευρών της λειτουργίας τους στις επιχειρήσεις. Σημαίνει μόρφωση ανάλογα με το σχολείο, τη γειτονιά, την τσέπη, ανισότιμα, με όρους ακόμα πιο σκληρά ταξικούς και πλήθος παραδείγματα από χώρες όπου τέτοιες αναδιαρθρώσεις έχουν προχωρήσει, το αποδεικνύουν. Παράλληλα, υπάρχει αρκετή εμπειρία από ανάληψη αρμοδιοτήτων από την Τοπική Διοίκηση που σήμαινε λιγότερους πόρους, χειροτέρευση των όρων για τις λαϊκές οικογένειες με χαρακτηριστικά παραδείγματα την περίπτωση των παιδικών σταθμών.

Η συζήτηση για την αυτονομία των σχολικών μονάδων δεν είναι νέα και κρατείται ζεστή και από την τωρινή κυβέρνηση καθώς φιγουράρει πρώτη πρώτη στις διαπιστώσεις του διαλόγου που έγινε το προηγούμενο διάστημα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, γνωστές ως «πόρισμα Γαβρόγλου» με την επισήμανση ότι «αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή». «Πρέπει να αρχίσουμε να μιλούμε για το σχολείο των περιφερειών, αν όχι το σχολείο των δήμων», δήλωνε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Εμμανουηλίδης, ενώ η αυτονομία αποτελεί διακηρυγμένη θέση της ΝΔ σε ό,τι αφορά την Παιδεία, μαζί με την «αξιολόγηση».

Η «αξιολόγηση», επίσης, δεν έλειψε ποτέ από τη συζήτηση για την Παιδεία, παρόλο που τα σχετικά νομοθετήματα έχουν παγώσει και ξαναζεστάθηκε για τα καλά μέσα από το διάλογο που ξεκίνησε η κυβέρνηση. «Ας μη φοβόμαστε να λέμε τη λέξη αξιολόγηση», προέτρεπε χαρακτηριστικά πριν από λίγους μήνες ο υπουργός Παιδείας, ενώ συμπεριλαμβάνεται και στα πορίσματα του διαλόγου. Το βάρος που δίνεται στην «αξιολόγηση» συνδέεται με το ότι αποτελεί το κατεξοχήν εργαλείο ελέγχου και αποτίμησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, παρακολούθησης της εφαρμογής της αστικής στρατηγικής. Ο ΣΕΒ, από την πλευρά του, ζητά «καθιέρωση εθνικών στρατηγικών στόχων βάσει των οποίων θα αξιολογούνται τα σχολεία, με παράλληλη ενίσχυση της εποπτείας της διοίκησης του σχολείου, ώστε η αυξημένη ελευθερία διαχείρισης να συνοδεύεται από ανάλογη λογοδοσία και επαρκή διαφάνεια». Επίσης, ζητά «ανάπτυξη συστημάτων αξιολόγησης, σε εθνικό επίπεδο και σε επίπεδο μονάδας, τα αποτελέσματα της οποίας θα δημοσιοποιούνται από δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε ένα πλαίσιο διαφάνειας και θα αξιοποιούνται κυρίως ως πηγή πληροφόρησης και ως βάση για τη συνεχή βελτίωση του συστήματος συνολικά και της κάθε μονάδας χωριστά». Ούτε η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων είναι κάτι που εισάγει ο ΣΕΒ. Η Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, το αρμόδιο όργανο για την αξιολόγηση, εισηγείται στην πρόσφατη έκθεσή της (Δεκέμβρης 2016) να δημοσιοποιούνται οι εκθέσεις αυτοαξιολόγησης αν το αποφασίσει η σχολική μονάδα.

Και περιεχόμενο στα μέτρα της "αγοράς"

Ο ΣΕΒ αναφέρεται στο περιεχόμενο του σχολείου στο σημείο που μιλά για «ενίσχυση πόρων για τη διδασκαλία μαθημάτων πληροφορικής, επιχειρηματικότητας και αγωγής του πολίτη στις δύο βαθμίδες». Πληροφορική και καλλιέργεια της ιδιότητας του πολίτη είναι δύο από τις βασικές ικανότητες που θέλει η αστική στρατηγική από το σχολείο, καθώς η μία συνδέεται με τις ανάγκες της παραγωγής και η δεύτερη με την καλλιέργεια της στάσης του νέου απέναντι στην κοινωνία. Οσο για την επιχειρηματικότητα, την οποία ζητά ο ΣΕΒ και στα δημοτικά, βρίσκεται ήδη στα σχολεία με τη συμβολή του ίδιου του Συνδέσμου και μεγάλων επιχειρήσεων μέσω διαφόρων προγραμμάτων, διαρκώς από το 2005 με τις εκάστοτε ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας να εκδίδουν τις σχετικές εγκυκλίους εφαρμογής τους.

Στη μελέτη γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο ανθρώπινο δυναμικό στην εκπαίδευση. Τη στιγμή που οι ελλείψεις εκπαιδευτικών είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να κρύψει διαπιστώνει «αναλογική υπερεπάρκεια ανθρώπινων πόρων» και «λίγες ώρες διδασκαλίας ανά δάσκαλο» και στο πλαίσιο αυτό προτείνει «καλύτερη διαχείριση ανθρώπινων πόρων, ώστε να αυξηθούν οι μέσες ώρες διδασκαλίας και να μειωθούν οι ανάγκες για έκτακτους εκπαιδευτικούς». Θυμίζοντας τις δηλώσεις του προηγούμενου υπουργού Παιδείας για «πάρτι» με τις προσλήψεις αναπληρωτών αλλά και τους «εκπαιδευτικούς φαντάσματα» για τους οποίους έκανε λόγο η ΝΔ.

Ο Σύνδεσμος προτείνει, μεταξύ άλλων, «αντικατάσταση του άρθρου 16 του Συντάγματος με το άρθρο 14 του χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων» και «αναγνώριση του γονεϊκού δικαιώματος επιλογής της εκπαίδευσης που θα λάβουν τα παιδιά, καθώς και αναγνώριση και κατοχύρωση της ανεξαρτησίας της σε όλες τις βαθμίδες και σε όλους τους τύπους εκπαίδευσης». Παραπέμποντας και σε παλαιότερη παρέμβασή του ΙΟΒΕ, του ιδρύματος μελετών του, για καθιέρωση κουπονιού το οποίο θα εξαργυρώνεται σε δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία, τα οποία προηγουμένως παρουσιάζει σαν πρότυπα, επειδή ακριβώς λειτουργούν με επιχειρηματικούς όρους.

Ψάχνοντας «ισορροπίες» ανάμεσα στην «ολοκλήρωση» και τις φυγόκεντρες τάσεις

Ψάχνοντας «ισορροπίες» ανάμεσα στην «ολοκλήρωση» και τις φυγόκεντρες τάσεις

Copyright 2017 The Associated

Η επιχείρηση διατήρησης ισορροπιών ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, όπως αποτυπώνεται στη συζήτηση που άνοιξε στη Μάλτα για «ΕΕ πολλών ταχυτήτων», μπορεί να έχει μόνο προσωρινό χαρακτήρα

«Τα τελευταία χρόνια έδειξαν πως θα υπάρξει μια ΕΕ πολλαπλών ταχυτήτων και ότι δεν πρέπει να συμμετέχουν πάντα όλες οι χώρες - μέλη στα ίδια στάδια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».
«Μπορούν να υπάρξουν πολλές ταχύτητες στην Ευρώπη. Είναι μια ευκαιρία στη Ρώμη να πούμε τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε. Κάποιοι σίγουρα θα προχωρήσουμε περισσότερο».
Οταν τα παραπάνω ακούγονται από τα χείλη της Γερμανίδας καγκελαρίου, Α. Μέρκελ, και του Γάλλου προέδρου, Φ. Ολάντ, αντίστοιχα (κατά την πρόσφατη άτυπη Σύνοδο Κορυφής στη Μάλτα), είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι οι διεργασίες στην ΕΕ εισέρχονται σε νέα φάση. Αλλωστε, παρά τους διαχρονικούς «προβληματισμούς» αστικών επιτελείων και καπιταλιστικών κρατών, είναι η πρώτη φορά που με τέτοια επισημότητα βγαίνει στην επιφάνεια η πρόταση για «ΕΕ πολλών ταχυτήτων».

Εξελίξεις που επιταχύνουν διαχρονικούς «προβληματισμούς»

Η χρονική στιγμή των δηλώσεων δεν είναι τυχαία: Είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του νεοεκλεγέντος Προέδρου των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, για την ΕΕ ως «όχημα εξυπηρέτησης των γερμανικών συμφερόντων», η ανοιχτή εκθείαση των λεγόμενων «ευρωσκεπτικιστών», οι προβλέψεις διαφόρων επιτελών του για το «αβέβαιο μέλλον» της ΕΕ και της Ευρωζώνης, και βέβαια η θερμή υποδοχή της Βρετανίδας πρωθυπουργού, Τ. Μέι, στις ΗΠΑ, μια μέρα αφότου ανακοίνωσε ένα «σκληρό» Brexit, επιλέγοντας να ακουμπήσει ανοιχτά στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Οι θέσεις αυτές για διάλυση της ΕΕ και της Ευρωζώνης αποτελούν - τουλάχιστον σε επίπεδο δηλώσεων - ένα βήμα παραπέρα σε σχέση με την πολιτική των ΗΠΑ τα προηγούμενα χρόνια, για περιορισμό της γερμανικής επιρροής εντός μιας όσο το δυνατόν πιο συνεκτικής ΕΕ και Ευρωζώνης.
Ως μια πρώτη «απάντηση» ήρθε η ανοιχτή επιστολή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ, Ντόναλντ Τουσκ, που χαρακτήρισε την προεδρία Τραμπ «υπαρξιακή απειλή για την Ευρώπη» και μέρος της ομάδας «αυτών που συνιστούν επικίνδυνες προκλήσεις», όπως οι ηγεσίες «Ρωσίας, Κίνας, το ακραίο Ισλάμ και άλλες απειλές». Παράλληλα ο Τουσκ σημείωσε πως οι «ανησυχητικές διακηρύξεις της αμερικανικής κυβέρνησης», αλλά και τα όσα οι ολλανδικές, γαλλικές και γερμανικές εκλογές του επόμενου διαστήματος ενδέχεται να δρομολογήσουν, «θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον της Ευρώπης».
Αυτό το «αβέβαιο» μέλλον, που απαιτεί πιο γρήγορα μέτρα θωράκισης της κερδοφορίας και των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, θα βρεθεί στο επίκεντρο της Συνόδου Κορυφής στη Ρώμη τον επόμενο μήνα, στην «επέτειο» των 60 χρόνων της ιμπεριαλιστικής ένωσης.
Εκεί αναμένεται να καταγραφούν πιο ανάγλυφα οι προθέσεις και οι αντιθέσεις σε ό,τι αφορά το μέλλον της ΕΕ, όπως δείχνει και η πρόταση της Γερμανίδας καγκελαρίου για καταγραφή της πρότασης για μια Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων στο τελικό ανακοινωθέν, αλλά και για την οριοθέτηση της συμβολής των Ευρωπαίων στην παγκοσμιοποίηση, της συμμετοχής της Ενωσης σε συμμαχίες, αλλά και των «πολυμερών διεθνών συνεργασιών».

ΕΕ «ραμμένη» στα μέτρα των δικών τους μονοπωλίων

Παρότι βέβαια το Brexit και η πολιτική Τραμπ επιταχύνουν και φέρνουν στον αφρό μια σειρά από διεργασίες, το ζήτημα της ΕΕ των «πολλών ταχυτήτων» έχει μπει εδώ και καιρό στο τραπέζι, ως «φυσική προέκταση» του ίδιου του χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης και των ανταγωνισμών που εξ ορισμού την διαπερνούν, στα πλαίσια της ανισομετρίας και της «ψαλίδας» που άνοιξε ακόμα περισσότερο τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ, συνολικά αλλά και στον ηγετικό της πυρήνα. Πρόκειται για ρήγματα που μεγεθύνονται στο φως των πολύ μεγάλων δυσκολιών των ευρωπαϊκών μονοπωλίων να περάσουν σε φάση ορμητικής ανάκαμψης, δοκιμάζοντας τη συνοχή της ΕΕ
Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτοι που έσπευσαν «με μια φωνή» να χαιρετίσουν τις δηλώσεις της Α. Μέρκελ ήταν οι κυβερνήσεις Γαλλίας και Ιταλίας, που μέσα στην καπιταλιστική κρίση είδαν τα μονοπώλιά τους να χάνουν θέσεις στον διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό, και τους ίδιους να έχουν ένα στενό - σε σχέση με τις απαιτήσεις - περιθώριο στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ζητώντας επανειλημμένα «χαλάρωση» της δημοσιονομικής πολιτικής, «εξαιρέσεις» από το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ, μεγαλύτερα περιθώρια και επέκταση του μηχανισμού ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ κ.ο.κ.
Στην πρόσφατη Σύνοδο στη Μάλτα ο Πρόεδρος της Γαλλίας συνόψισε εύγλωττα την «ανάγκη για αυτονομία» των καπιταλιστικών κρατών, ώστε να υπερασπίζονται πιο «ευέλικτα» τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων: «Πρέπει να συντονίσουμε τις δικές μας προσπάθειες, τις δράσεις, να έχουμε τα απαραίτητα οικονομικά μέτρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο μέσω ενός Ταμείου και οφείλουμε να έχουμε μια στρατηγική αυτονομία...».
Ακόμη πιο «πανηγυρικές» ήταν οι δηλώσεις των Ιταλών αξιωματούχων.
Ο αρμόδιος για ευρωπαϊκά θέματα υφυπουργός, Σάντρο Γκότζι, χαιρέτισε την Α. Μέρκελ που «υιοθέτησε θέσεις που έχουν επεξεργαστεί η Ιταλία και άλλες χώρες - μέλη», προσθέτοντας ότι «η κυβέρνηση της Ρώμης, εδώ και πολλές βδομάδες, εργάζεται ακριβώς για την επίτευξη του στόχου αυτού».
Πρόσθεσε μάλιστα ότι «είναι απατηλό να πιστεύει κανείς ότι σε μια Ενωση με 27 χώρες - μέλη μπορούν να προχωρήσουν όλοι μαζί, με την ίδια ταχύτητα (...) Οι χώρες που θέλουν να προχωρήσουν με ταχύτερο ρυθμό, θα πρέπει να μπορούν να το κάνουν, με τη γενικότερη συναίνεση... Το πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης με 27 μέλη, σήμερα, είναι ότι πρόκειται για ένα ένδυμα το οποίο για κάποιους είναι πολύ φαρδύ, ενώ για κάποιους άλλους είναι πολύ στενό. Πρέπει να το ξαναφτιάξουμε, ραμμένο ακριβώς στα μέτρα των αναγκών των Ευρωπαίων πολιτών», στα μέτρα δηλαδή των μονοπωλίων της κάθε χώρας.
Εξίσου χαρακτηριστική, και ενδεικτική του πώς οι μεταβαλλόμενες ανάγκες του κεφαλαίου τελικά διαμορφώνουν και τα πολύ «θολά όρια» των διαφορετικών πολιτικών διαχείρισης για λογαριασμό του, ήταν η δήλωση του Μ. Πρόντι, του πάλαι ποτέ προέδρου της Κομισιόν και υποστηρικτή της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης»: «Λέω μόνο ένα πράγμα: Ηταν ώρα». «Βρισκόμαστε ενώπιον μιας διπλής επίθεσης τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό. Ο Τραμπ και η Λεπέν είναι οι δυο όψεις του κινδύνου. Και έως τώρα δεν υπήρξε καμία αντίδραση εκ μέρους μας. (...) Η Γερμανία δείχνει διατεθειμένη να αναλάβει εκείνον τον ηγετικό ρόλο που δεν είχε θελήσει ποτέ να ασκήσει στο παρελθόν».
Αξίζει τέλος να σημειωθεί και η «θετική αντίδραση» Ισπανίας, Αυστρίας, Δανίας που κατέγραψε η βέλγικη εφημερίδα «De Standaard», στην κοινή δήλωση που εξέδωσαν - εν είδει «λαγού» - οι χώρες της Benelux (Ολλανδία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο), όπου αναφέρουν: «Οι διαφορετικοί δρόμοι ολοκλήρωσης και η ενισχυμένη συνεργασία μπορούν να δώσουν πραγματικές απαντήσεις στις ποικιλόμορφες προκλήσεις, τις οποίες αντιμετωπίζουν τα κράτη - μέλη».

Περιπλέκονται τα διλήμματα της αστικής πολιτικής

Οπως σημειώνεται στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος, πάνω στο έδαφος των πολύ μεγάλων δυσκολιών για την επιστροφή σε μεγάλους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάκαμψης και του τσακωμού για το ποια καπιταλιστικά κράτη θα φορτωθούν τη χασούρα μιας ακόμα μεγαλύτερης απαξίωσης κεφαλαίου που είναι απαραίτητη γι' αυτό, «περιπλέκονται τα διλήμματα της αστικής πολιτικής στη Γερμανία και στα υπόλοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Καταρχάς, η κυρίαρχη γραμμή της γερμανικής αστικής τάξης κινείται ανάμεσα στη διατήρηση του διακυβερνητικού χαρακτήρα των αποφάσεων της ΕΕ και στην επιβολή στην πράξη της ΕΕ των πολλών ταχυτήτων, των πολλών ομόκεντρων κύκλων με εφαρμογή αυστηρών κανόνων στη δημοσιονομική πολιτική. Ωστόσο, η γερμανική σοσιαλδημοκρατία συμπλέει σε μεγάλο βαθμό με τις προτάσεις εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που εκπορεύονται από την πλευρά της Γαλλίας και της Ιταλίας.
Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας - καθώς και των υπόλοιπων χωρών που ανήκουν στο λεγόμενο "Club Med" (...) ζητούν από τη μια τη χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής (...) και από την άλλη την εμβάθυνση σε μία πορεία ενοποίησης της Ευρωζώνης (ενιαίο κοινοβούλιο και ενιαίος προϋπολογισμός Ευρωζώνης, ενιαία διακυβέρνηση κ.ά.), ώστε να αναλάβει η Γερμανία στην πράξη ρόλο εγγυητή για τα υπερχρεωμένα κράτη και τις προβληματικές μεγάλες τράπεζες της ΕΕ. Παράλληλα, στη Γαλλία και την Ιταλία δυναμώνει το ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα της αντιπολίτευσης».
Τα διλήμματα αυτά της αστικής διαχείρισης, ειδικά στο ζήτημα της λεγόμενης «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», περιπλέκονται γιατί διαπερνώνται από τις ίδιες αντιφάσεις και αντιθέσεις που διαπερνούν τα συμφέροντα των ξεχωριστών καπιταλιστικών κρατών και τμημάτων του κεφαλαίου.
Είναι ενδεικτικό ότι η συζήτηση για την «ΕΕ πολλών ταχυτήτων», ως ένα «διαφοροποιημένο σενάριο» ολοκλήρωσης, γίνεται 1,5 μόλις χρόνο μετά την έκθεση των «5 προέδρων» (της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του Γιούρογκρουπ, της ΕΚΤ και του Ευρωκοινοβουλίου) για την «ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης» (ΟΝΕ), έκθεση που σηματοδότησε την παραπέρα ενίσχυση του δημοσιονομικού συμφώνου, των εποπτικών ελέγχων, των αναβαθμισμένων μνημονίων διαρκείας. Σημειωτέον ότι στην τότε έκθεση, που περιέγραφε τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις με ορίζοντα δεκαετίας, κομβικό σημείο αναφοράς ήταν η σύνταξη της νέας «Λευκής Βίβλου» που τότε προγραμματιζόταν για την άνοιξη του 2017.

Επιχείρηση «ισορροπίες»

Τα σενάρια που παρουσιάζονται στα πλαίσια της συζήτησης για την ΕΕ των πολλών ταχυτήτων, αποτελούν στην πραγματικότητα μια προσπάθεια διατήρησης «ισορροπιών» ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, ώστε τουλάχιστον στην παρούσα φάση να διατηρηθεί η συνοχή της ΕΕ, χωρίς βέβαια να πληγεί το «δικαίωμα» των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών να προχωρήσουν σε μια σειρά από κρίσιμους για τα μονοπώλιά τους τομείς.
Στα σενάρια αυτά, που θεωρητικά τουλάχιστον «δείχνουν» προς μια κατεύθυνση διατήρησης της ενιαίας αγοράς και από εκεί και πέρα «οικειοθελή» συμμετοχή σε διάφορες «ενώσεις», «ανάλογα με το αντικείμενο», αξιοποιείται και η μέχρι τώρα πείρα από την προσπάθεια ενοποίησης της ιμπεριαλιστικής ένωσης, που δεν προχώραγε σε κάθε βήμα ενιαία. Εξάλλου η ίδια η Α. Μέρκελ επικαλέστηκε το παράδειγμα της ΟΝΕ, στην οποία δε συμμετέχουν όλα τα κράτη - μέλη.
Με τα ίδια επιχειρήματα, αντίστοιχους «προβληματισμούς» - διερευνητικές βολές αναπτύσσουν διάφορα αστικά επιτελεία και «think tank». Καταγράφουμε εδώ ορισμένα τέτοια παραδείγματα.
Ο διευθυντής της δεξαμενής σκέψης «Μπρούγκελ», Γκούντραμ Βολφ, ερωτώμενος στο Euronews για την πρόταση περί Ευρώπης πολλών ταχυτήτων, είπε: «Πιστεύω ότι ήδη έχουμε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων. Εχουμε διαφορετικά επίπεδα ολοκλήρωσης. Εχουμε την Ευρωζώνη που είναι στενά συνδεδεμένη σε οικονομικά θέματα, σε νομισματικά θέματα και φυσικά έχουμε άλλες χώρες εκτός νομισματικής ένωσης (...) οι οποίες, αν και δεν είναι μέλη, μοιράζονται μαζί μας την ενιαία αγορά. Οπότε ήδη τώρα υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα ενσωμάτωσης, και πιστεύω ότι μετά το Brexit όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι (...) δε θέλουμε όλοι το ίδιο επίπεδο ολοκλήρωσης».
Τα ίδια αποτύπωνε και έκθεση του «think tank» του Ευρωκοινοβουλίου τον περασμένο Φλεβάρη, που σημείωνε ότι «Παρ' ότι η ενιαία αγορά και οι "4 ελευθερίες" της παραμένουν στην καρδιά της Ενωσης, η Ενωση έχει βρει τρόπους για να επιτρέπει στην πλειοψηφία να προχωράει μπροστά, ιδιαίτερα στα πεδία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης και της Δικαιοσύνης και των Εσωτερικών Υποθέσεων, χωρίς όλα τα κράτη - μέλη να παίρνουν μέρος».
Ακόμα πιο ενδεικτικά είναι όσα σημείωνε ο Πίτερ Βαλ, πρόεδρος του βερολινέζικου «think tank» WEED σε άρθρο του τον περασμένο Σεπτέμβρη: «Το Brexit έθεσε στην ατζέντα το ερώτημα του τελικού στόχου της ολοκλήρωσης. Η συζήτηση χαρακτηρίζεται από μια "δυαδική" λογική: Είτε μεγαλύτερη εμβάθυνση της ολοκλήρωσης είτε ολοκληρωτική διάλυση, γυρνώντας πίσω στο σύστημα των εθνών - κρατών. Παρ' ότι η περαιτέρω ολοκλήρωση σταματάει από την ετερογένεια των κρατών - μελών, η επιστροφή στο έθνος - κράτος είναι μη ρεαλιστική, αφού η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αλληλοεπικαλύπτεται και συγχωνεύεται με την παγκοσμιοποίηση. Υπάρχει ένας τρίτος δρόμος: η "ευέλικτη ολοκλήρωση", μέσω μιας επιλεκτικής ολοκλήρωσης σε συγκεκριμένους τομείς και επιλεκτικού κατακερματισμού σε άλλους, με βάση μεταβλητές συμμαχίες κατά βούληση...».

***

Οι προσπάθειες συμβιβασμού ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα που αποτυπώνονται και στη συζήτηση για το μέλλον της ΕΕ, για την πορεία και τη μορφή της λεγόμενης «ολοκλήρωσης» της ΕΕ, εξ ορισμού μπορούν να έχουν μόνο προσωρινό χαρακτήρα. Οπως προσωρινό χαρακτήρα μπορούν να έχουν και οι ίδιες οι ιμπεριαλιστικές διακρατικές ενώσεις, όπως η ΕΕ, που από την αρχή της έως και σήμερα δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι μια συνεκτική ένωση.
Σε κάθε περίπτωση, ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει περιμένοντας παθητικά στη γωνία να δει πού θα κάτσει η μπίλια. Αν κάτι προκύπτει σαν χρήσιμο συμπέρασμα από τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς στο στρατόπεδο της αστικής τάξης, είναι ότι δεν είναι ενιαία, δεν είναι άτρωτη, δεν είναι ανίκητη. Γι' αυτό χρειάζεται σε κάθε χώρα να δυναμώσουν τα αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά της εργατικής - λαϊκής πάλης, να διευρύνονται τα ρήγματα στον αρνητικό συσχετισμό. Σε μια απότομη στροφή της ταξικής πάλης, το εργατικό κίνημα να είναι σε θέση να αντεπιτεθεί.

Αναζητά πιο ενεργή εμπλοκή στην «μπαρουταποθήκη» των ανταγωνισμών

Αναζητά πιο ενεργή εμπλοκή στην «μπαρουταποθήκη» των ανταγωνισμών

Η κατάσταση στη Λιβύη, όπως και τα υπόλοιπα ανοιχτά μέτωπα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αποτέλεσαν αντικείμενο της πρόσφατης Συνόδου

Ενισχυμένο ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες, όπως απλώνονται σε όλο το τόξο - από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα και τα νότια της Ρωσίας - αναζητά η ΕΕ, πατώντας πάνω σε εύθραυστα κομπρεμί με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, και με μια αξιομνημόνευτη, και καθόλου τυχαία πρεμούρα να εμφανίσει σταθερή προς τα έξω την εσωτερική της συνοχή στη λήψη και εφαρμογή όσων αποφασίσει στα διαβούλιά της.
Ενδεικτικά ως προς τα παραπάνω τα όσα αποφασίστηκαν, και δημοσιοποιήθηκαν κατόπιν, στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ (ΣΕΥ) τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες. Επισήμως:
-- Το Συμβούλιο συζήτησε για την πολιτική κατάσταση στη Λιβύη, τονίζοντας ότι είναι σημαντικό να ανακτήσει η χώρα τη σταθερότητά της, και υπογραμμίζοντας τον «σημαντικό ρόλο» που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν «περιφερειακοί φορείς και οργανισμοί». «Η ΕΕ, τα Ηνωμένα Εθνη, ο Σύνδεσμος των Αραβικών Κρατών και η Αφρικανική Ενωση θα συνδυάσουν τις διαμεσολαβητικές τους προσπάθειες, οργανώνοντας τετραμερές σχήμα», διευκρίνισε σε αυτήν την κατεύθυνση το ΣΕΥ.
-- Παραπέρα, εξέτασε την κατάσταση στην Ουκρανία, εκφράζοντας την «ισχυρή δέσμευσή του να στηρίξει το ουκρανικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων», με την παροχή συνεχούς και ουσιαστικής χρηματοδοτικής στήριξης, καθώς και μέσω της συμβουλευτικής αποστολής της ΕΕ (EUAM Ukraine), σχήμα εδραίωσης της ευρωενωσιακής παρουσίας στη χώρα, που έχει μπόλικο «ψητό» για ευρωενωσιακά μονοπώλια, εξ ου και το ΣΕΥ «παρότρυνε» την Ουκρανία να υλοποιήσει «μεταρρυθμίσεις» σε μια σειρά τομείς, όπως αυτός της Ενέργειας...
-- Σημαντικό κομμάτι των διαβουλεύσεων αποτέλεσαν οι διμερείς σχέσεις με την Αίγυπτο, σε τομείς όπως η «οικονομική ανάπτυξη», η «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» και η μετανάστευση, ευρύτερα ο ρόλος της Αιγύπτου στην περιοχή. Διόλου τυχαία, οι υπουργοί Εξωτερικών των κρατών - μελών της ΕΕ αποφάσισαν στην επόμενη Σύνοδο να προσκληθεί για «άτυπη συζήτηση» ο υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου, Σ. Σουκρί.
-- Τέλος, το Συμβούλιο συζήτησε για την περιλάλητη ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή. Οι υπουργοί εξέφρασαν την «ανησυχία» τους για τους νέους οικισμούς που εξήγγειλε το Ισραήλ και κάλεσαν τις δύο πλευρές «να απόσχουν από κάθε ενέργεια που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κλιμάκωση της σύγκρουσης». Η ΕΕ επανέλαβε τη σταθερή προσήλωσή της στις προσπάθειες να επιτευχθεί «ολοκληρωμένη ειρηνευτική συμφωνία», να διαφυλαχτεί η βιωσιμότητα της διακρατικής λύσης και να αντιστραφούν «οι αρνητικές τάσεις που αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα στην περιοχή».
Η ίδια η Φεντερίκα Μογκερίνι, ύπατη εκπρόσωπος για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας της ΕΕ, που προέδρευσε του ΣΕΥ, αναλύοντας στους δημοσιογράφους τα αποτελέσματα της Συνόδου, φρόντισε κατ' αρχάς να επιμείνει για την «ομοφωνία» και «ομοθυμία» των 28 υπουργών πάνω στα θέματα που συζήτησαν, ξορκίζοντας μάλλον εικόνες διαφοροποιήσεων που αποδυναμώνουν την ΕΕ στην κόντρα και τα παζάρια με άλλα κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. «Οι σημερινές συζητήσεις, ιδίως για την Ουκρανία και την ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, ήταν πολύ χρήσιμες, καθώς έδειξαν ότι η ΕΕ είναι ενωμένη και έχει ξεκάθαρες θέσεις», έσπευσε να υποστηρίξει στις δηλώσεις της.

Στον άξονα Λιβύη - Αίγυπτος

Κάνοντας ξεκάθαρη την απόφαση της ΕΕ να απλωθεί ακόμα πιο ενεργά σε μια σειρά ζώνες όπου διακυβεύονται σημαντικά συμφέροντα για ευρωενωσιακούς επιχειρηματικούς ομίλους, είπε ότι στο Συμβούλιο αποφασίστηκε η ΕΕ να εμπλακεί ακόμα περισσότερο στη Λιβύη, να στηρίξει πρωτοβουλίες που εκδηλώνονται από Τυνησία, Αλγερία και Αίγυπτο για ειρήνευση στη χώρα, να προχωρήσει σε αντίστοιχες «συνεννοήσεις» με την Αφρικανική Ενωση και νότιους γείτονες της Λιβύης, όπως το Τσαντ. Ακόμα να ενισχύσει τη ναυτική επιχείρηση της ΕΕ «Sophia», που επιχειρεί με πλοία, υποβρύχια και αεροσκάφη στα ανοιχτά της Λιβύης στην Κεντρική Μεσόγειο, τάχα προς ανακοπή των μεταναστευτικών ροών από τη χώρα προς την ΕΕ, και στην πράξη ελέγχοντας - σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ - τον σημαντικό αυτό δίαυλο.
Επιπλέον, η Μογκερίνι χαρακτήρισε την Αίγυπτο «χώρα - κλειδί» για την ευρύτερη περιοχή, σηματοδοτώντας και το ενδιαφέρον της ΕΕ για την πορεία των διμερών σχέσεων, τις οποίες, όπως είπε, στις Βρυξέλλες έχουν αποφασίσει να «ενισχύσουν» έτι περαιτέρω.

Συνεχή παζάρια με Ουάσιγκτον - Μόσχα

Δεν περνά απαρατήρητη η βαρύτητα που αναγνώρισε στο Μεσανατολικό λέγοντας ότι εκπροσωπώντας την ΕΕ θα το συζητήσει με τους «φίλους» τους στον Αραβικό Σύνδεσμο, τις ΗΠΑ και τη Μόσχα, με στόχο μια λύση δύο κρατών. Δίνοντας μια εικόνα των έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών παζαριών που αναμένονται αυτή την περίοδο, παρέπεμψε σε κάποιες πρώτες συζητήσεις που θα είχε στα τέλη αυτής της βδομάδας στην Ουάσιγκτον, με υψηλόβαθμους αξιωματούχους της κυβέρνησης Τραμπ και γερουσιαστές στο Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο.
«Τις προσεχείς βδομάδες θα έχουμε εντατικές επαφές με τους Αμερικανούς ομολόγους μας», είπε χαρακτηριστικά. Παρέπεμψε, επίσης, στην επίσκεψη (προγραμματίζεται για τις 20/2) του Αμερικανού αντιπροέδρου Πενς στις Βρυξέλλες για επαφές με τους «ευρωπαϊκούς θεσμούς».
Η ίδια πρόσθεσε ότι θα έχει ανάλογες επαφές με το ίδιο περιεχόμενο - το Μεσανατολικό - στο περιθώριο της επερχόμενης Συνόδου του G20 στη Βόννη, αλλά και αμέσως μετά στο Συνέδριο Ασφαλείας στο Μόναχο, όπως και στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ 15-16/2 στις Βρυξέλλες.
«Αρα», είπε η Μογκερίνι, «τις επόμενες 20 μέρες θα έχουμε έντονη ανταλλαγή απόψεων με τις ΗΠΑ για το Μεσανατολικό και άλλα θέματα για να βρούμε κοινό έδαφος, να δούμε πού συγκλίνουν τα συμφέροντά μας και οι ιδέες μας».
Την ίδια ώρα, και δείχνοντας ότι οι συσχετισμοί όπως και τα παζάρια ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα κρίνονται συνολικά και σε όλα τα μέτωπα, ερωτηθείσα αν ενισχύονται η εμπλοκή και η θέση της Ρωσίας στη Μεσόγειο, απέφυγε να απαντήσει ευθέως και παρέπεμψε στη «διμερή συνεργασία για τη σταθερότητα» σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα: Ουκρανία, Λιβύη και Συρία.
Πρόσθεσε ότι συζήτησε για την κατάσταση στις χώρες αυτές πρόσφατα με τον Ρώσο ΥΠΕΞ, Σ. Λαβρόφ, υποστηρίζοντας ότι ΕΕ και Ρωσία αποφάσισαν να βρουν τρόπους να «συνεργαστούν». «Ελπίζω την επόμενη βδομάδα σε μια νέα διμερή συνάντηση. Είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε όποια πρόταση θέλουν οι Λίβυοι για να ενώσουν τη χώρα τους. Αν μπορούμε να συνεργαστούμε με τη Ρωσία προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι κάτι θετικό, αλλά μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση», συμπλήρωσε.

Σύνδεση με Ισραήλ

Τέλος, να καταγραφεί και η απόφαση του ΣΕΥ να στήσουν ένα «Συμβούλιο Σύνδεσης» με το Ισραήλ, το οποίο οπωσδήποτε είναι σε στενή διασύνδεση με τις ΗΠΑ, και αποτελεί σημαντικό πόλο τόσο από στρατιωτικής όσο και από ενεργειακής, πλέον, άποψης, μετά και την ανακάλυψη πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ΑΟΖ του.
Το Συμβούλιο, όπως είπε η Μογκερίνι, θα συμβάλει στην «ανταλλαγή απόψεων» μεταξύ των δύο μερών, αλλά το ακριβές περιεχόμενο και ο σκοπός του μένει να συζητηθούν, πρόσθεσε.
Κατά βάση, διευκρίνισε, τέτοια Συμβούλια είναι ένα μηχανισμός όπου η ΕΕ και το συμβαλλόμενο μέρος ανταλλάσσουν απόψεις για διμερή θέματα και ζητήματα περιφερειακής πολιτικής.

Με σχέδιο και επιμονή για την οργάνωση της πάλης του λαού

Με σχέδιο και επιμονή για την οργάνωση της πάλης του λαού

Μεθαύριο, Τρίτη 14 Φλεβάρη, θα διαδηλώσουν στην Αθήνα μικρομεσαίοι αγρότες απ' όλη την Ελλάδα, στο συλλαλητήριο που διοργανώνει η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων. Τη μέρα εκείνη, οι αγρότες θα συμπληρώνουν περισσότερες από 20 μέρες στα μπλόκα, παλεύοντας να επιβιώσουν ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που τους ξεκληρίζει, έχοντας απέναντι τα μονοπώλια, την κυβέρνηση και την ΚΑΠ της ΕΕ.
Ολοι αυτοί, μονοπωλιακοί όμιλοι, κυβέρνηση, αστικά κόμματα και επιτελεία, επιστράτευσαν τις προηγούμενες μέρες κάθε μέσο και επιχείρημα για να συκοφαντήσουν, να λοιδορήσουν, να υπονομεύσουν τον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς, να ενεργοποιήσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό, για να σπάσουν τα μπλόκα. Δεν το κατάφεραν, και σ' αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι εργατικά σωματεία και άλλοι φορείς του κινήματος άπλωσαν δίχτυ αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους αγρότες.
Αναδείχτηκε επίσης και αυτή η πλευρά: Η επίθεση που δέχτηκαν οι κινητοποιήσεις των αγροτών είναι αναντίστοιχη με την εικόνα που προσπάθησαν να καλλιεργήσουν τα διάφορα κυβερνητικά και άλλα κέντρα ότι τα μπλόκα είναι «επετειακά», ότι φέτος οι κινητοποιήσεις είναι ξεφτισμένες και ότι αυτό μεταφράζεται σε κατανόηση, αν όχι σε αποδοχή της πολιτικής της κυβέρνησης και στον αγροτικό τομέα.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε γιατί τόσος φθόνος και τέτοια επιθετικότητα απέναντι στα μπλόκα; Γιατί τόση συκοφαντία και προσπάθεια υπονόμευσης του πανελλαδικού συντονισμού, με το πλαίσιο πάλης της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων; Γιατί τόσο άγχος από την κυβέρνηση να αποδείξει στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα ότι οι κινητοποιήσεις είναι αδικαιολόγητες, επειδή τα αιτήματα των αγροτών έχουν τάχα ικανοποιηθεί μετά τις περσινές κινητοποιήσεις;

«Δρεπάνι» η αντιλαϊκή πολιτική

Η κυβέρνηση ξέρει ότι η πολιτική της, η πολιτική της ΕΕ, που υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου, την ανταγωνιστικότητά του, οδηγεί σταθερά στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση γης και παραγωγής, θερίζοντας σαν «δρεπάνι» τη μικρομεσαία αγροτιά. Γνωρίζει καλά τις συνέπειες που έχουν για τους αυτοαπασχολούμενους αγροτοκτηνοτρόφους η έμμεση και άμεση φοροαφαίμαξη, η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και του κόστους παραγωγής, τα άλλα εμπόδια που βάζουν στην επιβίωσή τους τα μέτρα ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων και των αγροτοκαπιταλιστών, όπως περιγράφονται στην ΚΑΠ.
Βλέπει ότι η επιβίωση δυσκολεύει και η αγανάκτηση μεγαλώνει, ότι στενεύουν τα περιθώρια ελιγμών απέναντι στη δυσαρέσκεια των μικρομεσαίων αγροτών. Πολύ περισσότερο που παραδοσιακοί συνδικαλιστικοί «θύλακες» της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων στους αγρότες απαξιώνονται, υποχρεώνοντάς τους να αναζητήσουν νέους.
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων αναδείχτηκε και φέτος, γεγονός που δεν περνάει απαρατήρητο από την κυβέρνηση και τα επιτελεία της. Οπως δεν περνάει απαρατήρητος ο προσανατολισμός που παλεύει να δώσει αυτή η συσπείρωση Ομοσπονδιών, Αγροτικών Συλλόγων και Επιτροπών Αγώνα των Μπλόκων στην πάλη της μικρομεσαίας αγροτιάς, μέσα από συλλογικές διαδικασίες και αποφάσεις.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, δεν προκαλεί έκπληξη η στάση της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου, που από τη μια υπερασπίζονται και προωθούν την πολιτική εξόντωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς, και από την άλλη προσπαθούν με φοβέρες και λόγια συμπάθειας να αποσπάσουν την ανοχή της. Αυτό έγινε και την Παρασκευή που μας πέρασε, στη συνάντηση αντιπροσωπείας της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων με το κυβερνητικό κλιμάκιο, επιβεβαιώνοντας ότι ο αγώνας των αγροτών είναι πέρα για πέρα δίκαιος και ότι το συλλαλητήριο της ερχόμενης Τρίτης είναι επιβεβλημένο.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που φαίνεται να συνειδητοποιείται καλύτερα από τους αγρότες, είναι ότι κανένας αγώνας δεν είναι «μια κι έξω», ούτε εξαντλείται σε μια μόνο μορφή. Οτι χρειάζεται επιμονή και υπομονή, σταθερά βήματα στην οργάνωση, στη στόχευση των πραγματικών αντιπάλων, κυβερνήσεων, βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων, τραπεζιτών και των εταίρων τους. Συνειδητοποιείται επίσης ευρύτερα η ανάγκη για κοινό βηματισμό της μικρομεσαίας αγροτιάς με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Περισσότεροι καταλαβαίνουν τώρα ότι κάθε κύκλος κινητοποιήσεων αφήνει παρακαταθήκη στον επόμενο. Γι' αυτό οι μικρομεσαίοι αγρότες βγαίνουν πιο έμπειροι, καλύτερα εξοπλισμένοι και οργανωμένοι από κάθε μάχη που δίνουν, ενώ πιο σταθερά χαρακτηριστικά αποκτά και η μέχρι τώρα στήριξη, συμμετοχή και αλληλεγγύη των εργατικών σωματείων στον αγώνα τους. Επιβεβαίωση, ανάμεσα σε άλλα, αποτελεί και η συμμετοχή εργατικών σωματείων και άλλων φορέων του λαϊκού κινήματος στο πανελλαδικό συλλαλητήριο των αγροτών την Τρίτη στην Αθήνα.

Βαρέλι δίχως πάτο τα αντιλαϊκά μέτρα

Μια βδομάδα μετά τους αγρότες, την Τρίτη 21 Φλεβάρη, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τον Πειραιά και σε άλλες πόλεις, το ΠΑΜΕ διοργανώνει συλλαλητήρια - απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική, που κλιμακώνεται αυτή την περίοδο με τη διαπραγμάτευση κυβέρνησης - κουαρτέτου για το επόμενο πακέτο μέτρων. Ανάλογες συγκεντρώσεις θα γίνουν σε πόλεις της Θεσσαλίας και αλλού.
Οι εξελίξεις σημαίνουν συναγερμό και πρέπει κάθε συνδικάτο να αναλάβει την ευθύνη να οργανώσει την πάλη των εργαζομένων στο χώρο του. Η συνάντηση που είχε την Παρασκευή στις Βρυξέλλες ο υπουργός Οικονομικών δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών για τις πραγματικές προθέσεις και διαθέσεις της κυβέρνησης. Τα παλιά μέτρα εφαρμόζονται μέχρι κεραίας και τα επόμενα μπαίνουν στην ουρά. Κι απέναντι σ' αυτήν την επίθεση, που αφορά κάθε πτυχή της ζωής της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, δεν χωράνε αναστολές και καθυστερήσεις.
Πολύ περισσότερο, χρειάζεται να απαντηθεί μαζικά και αποφασιστικά η δόλια προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει τις υπαρκτές διαφορές ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ευρωζώνη, κυρίως τη Γερμανία, είτε για να εκβιάσει το λαό με τον κίνδυνο της «αποσταθεροποίησης», αν δεν ολοκληρωθεί έγκαιρα η «αξιολόγηση», είτε να του καλλιεργήσει εφησυχασμό και προσδοκίες, ότι από τις κόντρες των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και κέντρων μπορεί κάτι καλό να βγει για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Αν κάτι προκύπτει σαν συμπέρασμα από την εξέλιξη και αυτού του γύρου της διαπραγμάτευσης, είναι ότι το βαρέλι των αντιλαϊκών μέτρων δεν έχει πάτο, με οποιαδήποτε κυβέρνηση και οποιαδήποτε απόχρωση στο μείγμα της διαχείρισης. Και ότι όσα τώρα συζητιούνται ως «νέα» μέτρα, είναι μεταρρυθμίσεις που προβάλλονται εδώ και χρόνια μέσα από τα «εγχειρίδια» των μονοπωλίων και της ΕΕ.
Για παράδειγμα, την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» στις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, ανεξάρτητα αν θα την επιχειρήσουν τώρα ή σε κάποιο επόμενο στάδιο, μέσα ή έξω από προγράμματα και μνημόνια, δεν μπορεί να τη δει κανείς παρά σαν συνέχεια και κλιμάκωση των μεταρρυθμίσεων που έχουν γίνει έως τώρα στο Ασφαλιστικό για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Αδιαπραγμάτευτος στόχος για το κεφάλαιο και το κράτος του είναι η παραπέρα μείωση των συντάξεων, ώστε να αυξάνεται η εξοικονόμηση πόρων στον κρατικό προϋπολογισμό, και να μειώνονται ταυτόχρονα οι εργοδοτικές εισφορές. Αυτονόητα, και στη μια και στην άλλη περίπτωση, η μεγαλοεργοδοσία βγαίνει πολλαπλά κερδισμένη.

Εκστρατεία φόβου και εμπόριο ελπίδας

Η κυβέρνηση, για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων στην Ελλάδα, είναι πρωταγωνίστρια και όχι θεατής στο τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Μοιράζεται με το κεφάλαιο και τους άλλους θεσμούς του «κουαρτέτου» το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και στη βάση αυτή είναι έτοιμη να κάνει ό,τι χρειαστεί, στο μέτρο που δεν εξαντλείται αμετάκλητα η ικανότητά της να χειραγωγεί το λαό και να ενσωματώνει αποτελεσματικά τη δυσαρέσκειά του.
Γι' αυτό προσπαθεί να ελιχθεί. Αλλοτε παρουσιάζοντας σκηνικό ρήξης με τους εταίρους και δανειστές, άλλοτε διαχωρίζοντας το ΔΝΤ από την ΕΕ και χρεώνοντας στο Ταμείο τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Η πραγματικότητα βέβαια είναι τελείως διαφορετική. Πράγματι ΕΕ και ΔΝΤ εκφράζουν ανταγωνιστικά συμφέροντα ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και καπιταλιστικά κράτη, τα βρίσκουν όμως στο τσάκισμα του ελληνικού και των άλλων λαών.
Οσο κι αν η κυβέρνηση ζητάει χώρο και χρόνο να ελιχθεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια, σε καμιά περίπτωση δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα να προχωρήσουν γρήγορα και πλήρως οι μεταρρυθμίσεις που θα τονώσουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και θα επαυξήσουν τις προϋποθέσεις για ανάκαμψη. Αυτή είναι η βάση της μεταξύ τους συμφωνίας, που σφραγίστηκε την Παρασκευή στις Βρυξέλλες, ανεξάρτητα από το πώς θα επιχειρήσει τώρα να την ολοκληρώσει και να την υλοποιήσει η κυβέρνηση, εντείνοντας την εκστρατεία του φόβου, από τη μια, και το εμπόριο της ελπίδας, από την άλλη.
Σε κάθε περίπτωση, οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών κέντρων και μεταξύ τους, που επεκτείνονται πολύ πιο πέρα από τα ζητήματα της διαχείρισης του κρατικού χρέους στην Ελλάδα, ένα πράγμα δείχνουν: Οτι η αστική τάξη δεν είναι ενιαία, δεν είναι άτρωτη. Οτι αυτό που σήμερα φαίνεται ακίνητο, αύριο μπορεί να αλλάξει ραγδαία. Η συζήτηση που εντείνεται για την αναμόρφωση της ΕΕ, τα σενάρια για τις αλυσιδωτές αντιδράσεις από την πολιτική της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ στην οικονομία και στους διακρατικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, θα ήταν αδιανόητα πριν από μερικά χρόνια, πολύ περισσότερο πριν από την καπιταλιστική κρίση.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι το εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, με συντονισμένα χτυπήματα και συνολική αντεπίθεση να αξιοποιήσει τα ρήγματα και τις αντιθέσεις, να αξιοποιήσει τις φυγόκεντρες τάσεις μέσα στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες για την αποδυνάμωσή τους. Να συνδέσει την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με την πάλη για συνολική ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την εργατική εξουσία, με βάση την κοινωνική ιδιοκτησία, τον κεντρικό σχεδιασμό, την ανάπτυξη σε όφελος του λαού.