Ουκρανία: Τελεσίγραφο προς τους φιλορώσους - Για εγκληματική διαταγή κάνει λόγο το Κρεμλίνο

Ουκρανία: Τελεσίγραφο προς τους φιλορώσους - Για εγκληματική διαταγή κάνει λόγο το Κρεμλίνο

Από την κατάληψη του αρχηγείου της αστυνομίας στο Ντόνετσκ (πηγή: ΑΡ)

Τελεσίγραφο προς τους Ρώσους αυτονομιστές, μέχρι τις 09:00 (τοπική ώρα), να παραδώσουν τα όπλα τους και να εγκαταλείψουν τα κυβερνητικά κτίρια τα οποία έχουν καταλάβει στην ανατολική Ουκρανία, σύμφωνα με προεδρικό διάταγμα που εκδόθηκε απόψε.

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ολεξάντ Τουρτσίνοφ δήλωσε νωρίτερα κατά τη διάρκεια τηλεοπτικού του διαγγέλματος ότι έχει δώσει εντολή για μεγάλης κλίμακας αντιτρομοκρατική επιχείρηση με τη συμμετοχή του ουκρανικού στρατού.

Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι η χρησιμοποίηση του στρατού στην ανατολική Ουκρανία είναι μία «εγκληματική διαταγή». Στην ανακοίνωση καλείται η Δύση να θέσει υπό τον έλεγχό της τη σύμμαχό της ουκρανική κυβέρνηση. «Τώρα αποτελεί ευθύνη της Δύσης να προλάβει έναν εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία», αναφέρεται στην ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο αναγγέλλει ότι προτίθεται να φέρει το θέμα της Ουκρανίας ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα συνέλθει στις 8 μ.μ. ώρα Νέας Υόρκης με θέμα την κρίση στην Ουκρανία, μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RIA επικαλούμενο πηγή των Ηνωμένων Εθνών.

Οι ΕΠΑΛίτες δυναμώνουν τη φωνή τους, δυναμώνουν το ΚΚΕ παντού!

 Οι ΕΠΑΛίτες δυναμώνουν τη φωνή τους, δυναμώνουν το ΚΚΕ παντού!

Κρίνουμε και αποφασίζουμε με βάση τη ζωή μας! Χωρίς να κάνουμε σκόντο στις ανάγκες μας!
Τα παιδιά των ΕΠΑΛ, τα παιδιά των εργατών, του λαού, όλοι εμείς που αύριο μέσα στους τόπους δουλειάς θα παράγουμε όλο τον πλούτο και από τα χέρια μας και το μυαλό μας θα περνούν τα πάντα…
Έχουμε μοναδικό συμφέρον από την ενίσχυση του ΚΚΕ στους αγώνες και στην κάλπη!
Έχουμε αντίθετα συμφέροντα με τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες! Δεν γίνεται να στηρίζουμε τα ίδια κόμματα!
Όσα ονόματα και αν αλλάξουν, όσες συνεργασίες και να γίνουν, όλα τα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ, τα αφεντικά, τον καπιταλισμό, είναι κόμματα που θα χτυπάνε τον λαό για τα κέρδη των εκμεταλλευτών.
Τα όνειρά μας και οι ανάγκες μας για μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα δε χωράνε στο σημερινό σύστημα, τον καπιταλισμό, που μας θέλει σκλάβους, να δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί!

Δυναμώνουμε το ΚΚΕ που η πρότασή του έχει επίκεντρο τις ανάγκες μας, τον λαό πρωταγωνιστή!

Στον 21ο αιώνα που η επιστήμη και η τεχνολογία προχωράει, υπάρχουν οι δυνατότητες για να μορφωνόμαστε ολοκληρωμένα, για να γινόμαστε καλοί τεχνίτες, και να βρίσκουμε όλοι δουλειά με δικαιώματα.
Προϋπόθεση για να ζήσει ο λαός και η νεολαία με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής και της τεχνολογίας είναι να σπάσουμε τα δεσμά ΕΕ-μονοπωλίων.
Μόνο σε αυτή την κατεύθυνση υπάρχει φιλολαϊκή λύση, μπορεί ο λαός να κάνει κουμάντο στον πλούτο που παράγει και να εξασφαλιστεί η ζωή και το μέλλον της νεολαίας.
Όλοι οι ΕΠΑΛίτες να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία των εκλογών του Μάη και να καταδικάσουμε με την ψήφο μας όσους μαυρίζουν το μέλλον και τα όνειρά μας!

Η πολιτική της ΕΕ και οι κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια είναι υπεύθυνες για την άθλια κατάσταση στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση. Για:
- Tις δεκάδες χαμένες διδακτικές ώρες.
- Τις ειδικότητες που καταργούνται.
- Το μάθημα από φωτοτυπίες και όχι από βιβλία… μέσα σε απαρχαιωμένα εργαστήρια χωρίς την απαραίτητη υποδομή.

Δυναμώνουμε το  ΚΚΕ, γιατί είναι ξεκάθαρη απάντηση σε αυτή την πολιτική που έχει στόχο να εξασφαλίζονται στρατιές σύγχρονων δούλων, έτοιμων “προς εκμετάλλευση” από μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες!
Αυτή την κατεύθυνση υλοποιούν οι νόμοι και οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση και όχι την αναβάθμιση της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης, όπως λένε οι κυβερνήσεις και το Υπουργείο. Το σχολείο που φτιάχνουν προσφέρει ψευτοκατάρτιση, δεξιότητες μιας χρήσης. Με τη μαθητεία προσφέρουν ζεστό χρήμα και φτηνά εργατικά χέρια στους μεγαλοεπιχειρηματίες και μία ζωή-κυνήγι πιστοποιήσεων των ικανοτήτων για τους αποφοίτους.
Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε για τις εξελίξεις. Από την πρώτη στιγμή αποκάλυψε την αλήθεια, κάλεσε τους μαθητές σε συναγερμό, μπήκε μπροστά στην οργάνωση του αγώνα!
Πραγματική αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης προς όφελος του λαού δίνει μόνο η πρόταση του ΚΚΕ, που είναι απέναντι στην ΕΕ και την πολιτική της που υπηρετεί τα μονοπώλια.
Το ΚΚΕ δεν πιστεύει ότι υπάρχουν σκάρτοι μαθητές, παιδιά που δεν παίρνουν τα γράμματα και που δεν έχουν ανάγκη από ολόπλευρη μόρφωση! Δεν είναι τυχαίο ότι το σύστημα “βλέπει τέτοια παιδιά” μόνο στις λαϊκές οικογένειες, ενώ τα παιδιά του Ψυχικού και της Εκάλης ως δια μαγείας είναι γεννημένα επιστήμονες!!!

 

Σκάρτο είναι το σύστημά τους!

Το ΚΚΕ παλεύει για να χτίσει ο λαός τη δική του κοινωνία, όπου τα σχολεία, τα πανεπιστήμια θα λειτουργούν με άξονα τις λαϊκές ανάγκες, θα εξοπλίζουν κάθε νέο να πάρει δημιουργικά τη ζωή στα χέρια του. Σε αυτήν την κοινωνία, κάθε νέος θα παίρνει όλη την απαραίτητη, βασική γνώση μέσα από 12χρονο δημόσιο υποχρεωτικό σχολείο, που θα είναι ενιαίο για όλους. Σε αυτήν την κοινωνία, οι νέοι που θα ακολουθούν την τεχνική εκπαίδευση μετά το σχολείο, δεν θα αποτελούν φθηνό αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Θα αποκτούν συνολικά τις γνώσεις πάνω στον κλάδο τους και τελειώνοντας, θα επιτελούν το δικό τους αναντικατάστατο έργο για την πρόοδο της κοινωνίας.
Μόνο έτσι κάθε νέος, όποιο δρόμο και αν ακολουθήσει θα έχει εξασφαλισμένη δουλειά και ζωή με δικαιώματα!
Δυναμώνουμε το ΚΚΕ, γιατί καταθέτει όλες του τις δυνάμεις στην ανάπτυξη και οργάνωση αγώνων μέσα στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς.
Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ μέσα στα ΕΠΑΛ βρεθήκαμε μαζί με εκατοντάδες ΕΠΑΛίτες στους αγώνες που αναπτύχθηκαν όλο τον χρόνο για να μην καταργηθεί καμία ειδικότητα στα ΕΠΑΛ, για να διεκδικήσουμε δωρεάν μεταφορές για όλους, για γεύμα στο σχολείο.

Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνάμωμα του αγώνα για:

- Nα είναι το απολυτήριο η μοναδική προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά.
- Nα μπορεί κάθε νέος να έχει πρόσβαση στην ειδικότητα που επιλέγει στο ΕΠΑΛ της περιοχής του.
- Να μην υπάρχει σχολείο χωρίς εκπαιδευτικούς και βιβλία.
- Κατάργηση του έτους μαθητείας ως τζάμπα εργασία για τα αφεντικά, πρακτική άσκηση ενταγμένη οργανικά στη μάθηση.
- Χρηματοδότηση των σχολείων τώρα. Όχι στα 30άρια τμήματα. Δωρεάν μεταφορά των μαθητών. Ένα γεύμα για τους μαθητές με ευθύνη και χρηματοδότηση των δήμων.

 

Διαλέγουμε άλλον δρόμο από αυτόν που μας δείχνουν οι εκμεταλλευτές!

Δυναμώνουμε τον αγώνα, την οργανωμένη και συλλογική δράση!

Στηρίζουμε – ψηφίζουμε παντού το ΚΚΕ, τη δική μας φωνή!

H ταινία της εβδομάδας: "Ο τοίχος" (Duvar)

 H ταινία της εβδομάδας: "Ο τοίχος" (Duvar)

Του Γιλμάζ Γκιουνέι

Μια συγκλονιστική τουρκική ταινία, που γυρίστηκε στη Γαλλία μετά κοπών και βασάνων και που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν απαγορευμένη στην Τουρκία και δεν είχε προβληθεί.

Στην Τουρκία που τελεί υπό αυστηρότατο στρατιωτικό καθεστώς μεταφερόμαστε σε μια φυλακή όπου συστεγάζονται άπαντες. Δηλαδή ανήλικοι, άντρες και γυναίκες μαζί και στην οποία επικρατούν εξαιρετικά απάνθρωπες συνθήκες πόνου, εκμετάλλευσης, αυστηρότητας και σκληρότητας.

Η ταινία είναι γυρισμένη κατά τέτοιον τρόπο που σου αφήνει μια αίσθηση ντοκιμαντέρ με την παραστατικότητα και το ρεαλισμό που την περιβάλλουν ώστε νομίζει κανείς ότι βρίσκεται μέσα στη φυλακή και τα παρακολουθεί όλα αυτά σαν τρίτος. Τα παιδιά αντιμετωπίζονται ως ζώα κυριολεκτικά, δεν έχουν φαγητό, νερό να πλυθούν, τα σαπίζουν στο ξύλο και τους φέρονται πάρα πολύ άσχημα.

Κάποιες σκηνές συγκλονίζουν πραγματικά και η ταινία είναι γεμάτη από συναισθήματα. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης ήταν πολιτικός κρατούμενος κι απέδρασε από τη φυλακή οπότε η ταινία έχει κι αυτοβιογραφικά στοιχεία. Αναμφίβολα μια από τις καλύτερες ταινίες με που έχουν γυριστεί και μια ταινία ''δριμύ κατηγορώ'' ενάντια στο πολιτικό και σωφρονιστικό σύστημα της Τουρκίας εκείνης της περιόδου.*

Η ταινία, προτάθηκε για το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 1983

Πηγή: gamato

________
*Το καθεστώς Εβρέν, εν τούτοις, υπήρξε ιδιαίτερα σκληρό. Επεβλήθη καθεστώς λογοκρισίας, διαλύθηκαν τα εργατικά συνδικάτα, φυλακίστηκαν πολιτικοί αρχηγοί, ενώ επισήμως κηρύχθηκαν εκτός νόμου τόσο οι οργανώσεις της αριστεράς όσο και (τυπικώς) της άκρας δεξιάς. Στις επίσημες καταγραφές αναφέρονται περίπου 650.000 συλλήψεις, 230.000 προσαγωγές σε δίκη, 300 θάνατοι στη φυλακή, 171 θάνατοι από βασανιστήρια, 517 καταδίκες σε θάνατο, 50 εκτελέσεις. Οι πραγματικοί όμως αριθμοί δεν θα γίνουν ποτέ γνωστοί.

Πηγή: wikipedia

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι

 Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι

(ανασκόπηση εβδομάδας)

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Χτες ήταν σάββατο, του λαζάρου, που του είπαν «δεύρο έξω» στις αγορές κι αναστήθηκε, σαν την πατρίδα μας, που βγαίνει επιτέλους από το μνημονιακό γολγοθά και πατάει γερά στα καρφωμένα πόδια της στο σταυρό. Και στο πικάπ του μυαλού μου, που είναι λίγο παλαιομοδίτικο, σοβιετικής τεχνολογίας, μαζί με τα τηλεοπτικά ταρατατζούμ για το μεγάλο θρίαμβο, παίζει ένα ποτ πουρί με διάφορες δημοφιλείς επιτυχίες, διασκευασμένες και επικαιροποιημένες στο πανηγυρικό κλίμα των ημερών.

Όταν θα πάω κυρά μου/αντώνη στο παζάρι,

Θα σου αγοράσω έναν παπαγάλο

Να λέει ζήτω η κυβέρνηση

Σε όλους τους τόνους ως το πρωί

Ναι αλλά αφού βγήκαμε που βγήκαμε στις αγορές, μη μείνουμε και με άδεια χέρια. Μετά λοιπόν, θα σου αγοράσω κι άλλο παπαγάλο κι ύστερα άλλον ένα, ένα παπαγαλάκι, ένα τροπικό παραδείσιο, κτλ. Και τώρα που έχουμε πολλά, μπορούμε να αρχίσουμε να τους δίνουμε κι ονόματα.

Θα σου αγοράσω έναν πρετεντέρη

»           »           έναν πορτοσάλτε

»           »           μία όλγα τρέμη

»           »           έναν παύλο τσίμα

»           »           και μία σπυράκη*

(*πάει όμως αυτή την χάνουμε προσωρινά ως τις ευρωεκλογές. Το τελευταίο διάστημα εξάλλου οι πολιτικοί συντάκτες των καναλιών, ακολουθούν τη γενική τάση και την περίφημη ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, γίνονται λιγότερο αντικειμενικοί κι από τους ρεπόρτερ ομάδων στο αθλητικό τμήμα, χωρίς να κρατάνε καν τα προσχήματα. Και αυτό είναι καλό από μια άποψη, γιατί μπορούν πχ να μεταφέρουν τους αθλητικογράφους στο πολιτικό ρεπορτάζ (που έχει γίνει πι αρ, από τα αρχικά του) και να καλύπτουν τις προεκλογικές δραστηριότητες του συνδυασμού του μόραλη. Έτσι κι αλλιώς δε θα αλλάξει δραματικά το βασικό τους αντικείμενο: να γλείφουν τη διοίκηση της παε, αναπαράγοντας αμάσητο ό,τι τους δίνει και αφήνει να.. διαρρεύσει. Και αποκλείεται να φτάσουν τους τεμενάδες των κορυφαίων δημοσιογράφων στην κυβέρνηση, την τρόικα και την πολιτική τους. Κλείνει η παρένθεση)

Αβάντι μαέστρο

Όταν θα πάω αντώνη στο παζάρι

Θα σου αγοράσω ένα κοράκι

(με νύχια γαμψά για τα σημειολογία του πράγματος)

Το κοράκι           κρα-κρα

Ο πρετεντέρης     κρα-κρα

Ο πορτοσάλτε      κρα-κρα

Ο παπαγάλος       πλέονασμα-πλεόνασμα

Το παραδείσιο      ανάπτυξη-ανάπτυξη

Το παπαγαλάκι     σωθήκαμε-σωθήκαμε

Ο παπαγάλος       θα λέει τους ξεφύγαμε

Κι ο άλλος          ζήτω η κυβέρνηση

Σε όλους τους τόνους ως το πρωί

Και στο καπάκι, προεκλογική εμφάνιση του μεγάλου λεπά –γόνος πολιτικών προσφύγων από την τασκένδη, για να μην ξεχνιόμαστε

Το ‘παν, το ‘παν οι παπαγάλοι         θα ‘ρθει ανάπτυξη μεγάλη

Θα ‘ρθει ανάπτυξη μεγάλη   το ‘παν, το ‘παν οι παπαγάλοι

Μετά όμως γυρνάει στο ραδιόφωνο, στην μπάντα των εφεμ και ψάχνει η βελόνα (είπαμε σοβιετικό γαρ) συχνότητα.

Μη με πας απ’ το σπίτι, τ’ ακούς; Αγορές να με πας

Α ρε σόιμπλε αλήτη, που χρήμα κι ανθρώπους σκορπάς

[χσχσς… παράσιτα] μυρωδιά [χσχσς… παράσιτα]. Καταλύτη είπε; Το μπαλτάκο, είπε, που ενεργούσε μόνος του με εντολή σαμαρά; Αλλά μην αφήνεις μια ασήμαντη λεπτομέρεια να σου χαλάσει ένα ωραίο σαξές στόρι και να γίνει καταλύτης για την πτώση της κυβέρνησης. Ας αλλάξουμε συχνότητα.

Αφήνω πίσω μνημόνια, spreads και το στουρνάρα

Θέλω να τρέξω στις αγορές και τα παζάρια

Για δε γνωρίζω το μπαλτάκο

Και μου τον έσκαβε το λάκκο

μου μωρέ

[χσχσς… παράσιτα]

Βρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω

Δώσε λίγο πλεόνασμα παραπάνω

[χσχσς… παράσιτα]

Πρότεινέ μου κάποια λύση

Πώς θα βγούμε από την κρίση

Και θα σου γράφω προσευχούλες

Με τις πιο όμορφες φρασούλες

Στο ρεφρέν

Για την Αγία Τράπεζά μας

Που θέλει όλα τα λεφτά μας

Για καγιέν

[χσχσς… παράσιτα]

Για το χαμένο μας μνημόνιο

Που έφερε εδώ το κάθε όρνιο

Σαν πουλέν

Το τελευταίο εν τω μεταξύ θα μπορούσε να είναι αποκλειστικό απόσπασμα από τους διαλόγους του πρωθυπουργού με τα θεία. Ζω για τη στιγμή που ο πανάγαθος θα φωτίσει τον επί γης εκπρόσωπό του να ακολουθήσει τακτική κασιδιάρη και να υποκλέψει κάποια μεταξύ τους συνομιλία, για να κυκλοφορήσει κι αυτή σε κασέτα να κάνει πάταγο και να ρουμπώσει και όλους τους άθεους.

Υποτίθεται εν τω μεταξύ πως η απεργία στα μμε μετατίθεται μια μέρα πριν από τη γενική απεργία, για να μπορούν να μεταδώσουν νέα κι ειδήσεις σχετικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Αντ’ αυτού τα δελτία ειδήσεων γέμισαν την τετάρτη από χαρμόσυνα μηνύματα κι αισιοδοξία για την ελλάδα και τις αγορές, ενώ το απεργιακό ρεπορτάζ στριμώχτηκε σε κάποια πλάνα λίγων δευτερολέπτων προς το τέλος. Πάλι καλά δηλ που δεν έδειξαν εικόνες από τη συγκέντρωση του παμε να την παρουσιάσουν με τίτλο: μαζικοί πανηγυρισμοί διαδηλωτών στην ομόνοια για την έξοδο της χώρας στις αγορές.

Το κράτος όμως και οι διάφοροι μηχανισμοί του δεν απεργούν ποτέ και συνεχίζουν να κινούν την αστική μηχανή, σαν άγρυπνα καλολαδωμένα γρανάζια –γιατί χωρίς το χρήμα γρανάζι δε γυρνά στον αστικό κόσμο. Πχ η τυφλή κι ανεξάρτητη δικαιοσύνη –αν και τους ξεφεύγει και των ίδιων καμιά φορά η αλήθεια.

Η οποία δικαιοσύνη καταδίκασε τους πρωτεργάτες της ηρωικής και πολύμηνης απεργίας των χαλυβουργών. Και βαυκαλίζεται πως η αναστολή θα αναστείλει το αγωνιστικό τους φρόνημα και θα καταφέρει ό,τι δεν πέτυχε η ανοιχτή καταστολή (και οι δολοφόνοι με στολή) στην υποστολή της σημαίας του αγώνα και του ταξικού κινήματος. Στο πρόσωπο των χαλυβουργών δε στοχοποιεί μόνο τους απεργούς και γενικότερα το δικαίωμα στην απεργία, αλλά συνολικά την εργατική τάξη για την αμέριστη αλληλεγγύη που έδειξε και ιδίως τα πρωτοπόρα κομμάτια της, που διεκδικούν μαχητικά και δε σκύβουν το κεφάλι τους στον τορβά της διαπραγμάτευσης.

Αν είναι κάτι πάντως που μπορεί να αναγνωρίσει κανείς στην αστική δημοκρατία είναι πως καθιστά δυσδιάκριτες τις όποιες διαφορές την χωρίζουν με το φασισμό, που τσακίζει την εργατική τάξη και τις οργανώσεις της. Και αν υπάρχει κάτι που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στην κυβέρνηση είναι η τρομερή σημειολογία των πολιτικών της κινήσεων και της χρονικής συγκυρίας που επιλέγεται κάθε φορά. Οι πρωτοπόρποι χαλυβουργοί καταδικάστηκαν ανήμερα της γενικής απεργίας. Η νεριτ ξεκινά με πρόγραμμα στις 21 απρίλη, ανήμερα της «εθνοσωτήριου επανάστασης» των συνταγματαρχών. Κι έτσι όπως το πάει η κυβέρνηση, την πρωτομαγιά μπορεί να κρεμάσει για παραδειγματισμό μερικούς εργάτες, για να τιμήσει το έθιμο του σικάγο και τη νεοφιλελεύθερη οικονομική σχολή της πόλης.

Κλείνουμε με ευρωεκλογές και τα ψηφοδέλτια που ανακοινώνονται ένα-ένα αυτή την περίοδο από όλα τα κόμματα. Το ευρωψηφοδέλτιο του κκε περιλαμβάνει καταρχάς τον «αλαβάνο τον καλό» από το κσ της κνε –έτσι για να σκάνε μερικοί της ανταρσυα, που δεν έκλεισε τελικά η συμφωνία με τον αλέκο. Και έχει αρκετές δυνατές υποψηφιότητες και προσωπικότητες που αν μη τι άλλο καλύπτουν όλα τα γούστα και κερδίζουν το σεβασμό ενός κόσμου ευρύτερου από τη στενή εκλογική επιρροή του κόμματος.

Ένα τέτοιο παράδειγμα ευρύτερης επιρροής ήταν κι ο μιχάλης λεάνης, που μίλησε στην εκδήλωση-παρουσίαση του ψηφοδελτίου, χωρίς να είναι ο ίδιος μεταξύ των υποψηφίων. Και μου ‘κανε εντύπωση αφενός γιατί δουλεύει στο μαγαζί του συριζαίου χελάκη –που είχε απολύσει πρόσφατα τον αντάρσυο ελευθεράτο, που βρήκε τελικά δουλειά στο επίσημο μαγαζί του σύριζα, «στο κόκκινο». Και αφετέρου γιατί το θυμόμουν στη θεσσαλονίκη κάτι σαν εναλλακτικό πασόκο-αριστερό, στο ίδιο περίπου μήκος κύματος με την κοσιώνη, που ήταν στον ευρύτερο κύκλο της πασπ μμε. Η κρίση όμως αλλάζει τον άνθρωπο και τη συνείδησή του –ου μην και τις προσωπικές του σχέσεις, αν δεν το βαστάει η καρδιά σου πχ να συζείς με ένα από τα γνωστότερα μνημονιακά παπαγαλάκια των τελευταίων χρόνων –έστω και σε διεκπεραιωτικό ρόλο παρουσιάστριας.

Σήμερα εν τω μεταξύ συμπληρώνεται ένας χρόνος κι από την ανάδειξη του κουτσούμπα σε γγ στο 19^ο συνέδριο. Και μην κοιτάς τώρα που είναι φρέσκος ακόμα σφε αναγνώστη. Του δίνω ένα με δύο χρόνια ακόμα, μέχρι να αρχίσουν και γι’ αυτόν τα γνωστά σενάρια διαδοχολογίας και να βρει ξανά ο αστικός τύπος το αγαπημένο του χόμπι.

Σήμερα ανακοινώνεται και το ευρωψηφοδέλτιο του σύριζα, που καταπώς φαίνεται από τις διαρροές, είναι αριστοτεχνικά καταρτισμένο για να ψαρέψει σε θολά, λιμνάζοντα πασοκονερά αλλά και για να εγκλωβίσει μεγάλο κομμάτι της βάσης του εξωκοινοβουλίου, με υποψηφιότητες τύπου κούνεβα. Κι όσο πλησιάζουν οι εκλογές, αναμένεται να αυξηθεί κατακόρυφα η πίεση περί ενότητας και… «μιας κυβέρνησης της αριστεράς, που θα [χσχσς… παράσιτα] το μνημόνιο και θα [χσχσς… παράσιτα] τη δανειακή σύμβαση και τον κατώτατο μισθό.

Ναι, δε λέω, αλλά [χσχσς… παράσιτα]

Δεν είμαστε στην ίδια τη συχνότητα

Δεν είμαστε στον ίδιο το σταθμό

Τα όνειρά σου λεν αντιμνημόνιο

Τα όνειρά μου λεν σοσιαλισμό

Νεότερα από το ανατολικό μέτωπο: «Αντιτρομοκρατική» επιχείρηση στο Σλαβιάνσκ ανακοίνωσε το Κίεβο

 Νεότερα από το ανατολικό μέτωπο: «Αντιτρομοκρατική» επιχείρηση στο Σλαβιάνσκ ανακοίνωσε το Κίεβο

Την έναρξη μίας «αντιτρομοκρατικής» επιχείρησης για να τερματιστεί ο έλεγχος του Σλαβιάνσκ από αυτονομιστές ανακοίνωσε ο "υπουργός" Εσωτερικών της Ουκρανίας Αρσέν Αβάκοφ.

«Μια αντιτρομοκρατική επιχείρηση άρχισε στο Σλαβιάνσκ. Διευθύνεται από το αντιτρομοκρατικό κέντρο της υπηρεσίας κρατικής ασφαλείας. Συμμετέχουν δυνάμεις από όλες τις μονάδες ασφαλείας της χώρας. Ας είναι ο Θεός μαζί μας», ανέφερε ο κ. Αβάκοφ στη σελίδα του στο Facebook.

Ένοπλοι φιλορώσοι κατέλαβαν το Σάββατο κτήρια της αστυνομίας και των υπηρεσιών ασφαλείας στο Σλαβιάνσκ.

Πηγή: Κουτί της Πανδώρας

Video:
H κατάληψη του αστυνομικού τμήματος του Σλαβιάνσκ από ένοπλους με διακριτικό τις αντιφασιστικές πορτοκαλί-μαύρες κορδέλες.

Λίγο αργότερα η σημαία της Ουκρανίας στην είσοδο έχει αντικατασταθεί

Ταυτόχρονα ο "Λαϊκός Στρατός του Ντόνεσκ" στήνει σημεία ελέγχου στις εισόδους της πόλης:

Ενώ οι δυνάμεις καταστολής που είχαν σταλθεί από το Κίεβο ενώθηκαν με τον λαό και διακύρηξαν την πίστη τους στην "Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνεσκ"

"...Είμαστε όλοι μαζί εδώ με ένα και μόνο σκοπό. Για να υπερασπιστούμε Ντόνετσκ. Είμαστε με το λαό. Δεν έχουμε πάει ποτέ σε βάρος του λαού. Μην ακούτε την παραπληροφόρηση από το Κίεβο. Εμείς ποτέ δεν θα σηκώσουμε τα όπλα εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών..." 

Από την ομιλία του αξιωματικού της Berkut στο Ντόνετσκ, 12 Απρ 2014

Ο Ουκρανός ΥΠΕΞ κατηγορεί τον Λαβρόφ για την κατάσταση στη νοτιοανατολική Ουκρανία

Ο ΥΠΕΞ της Ουκρανίας Αντρέι Ντεστσίτσια απευθύνθηκε στον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφκαι «προσπάθησε να κατηγορήσει τη Ρωσία για την επιδείνωση της κατάστασης στη νότια και τη νοτιοανατολική Ουκρανία», υποστηρίζοντας ότι «Ρώσοι πράκτορες δρουν σε αυτές τις περιοχές και κάποιοι από αυτούς φέρεται ότι έχουν συλληφθεί», ανέφερε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών. «Ο Λαβρόφ τόνισε ότι δεν υπάρχει λόγος να γίνονται τέτοιου είδους δηλώσεις και υπενθύμισε ότι η και Ουάσινγκτον καταγγέλλει τη Ρωσία για τα ίδια πράγματα, αλλά δεν έχει γίνει καμιά αναφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα», συνεχίζει η δήλωση του υπουργείου.

Ο Σεργκέι Λαβρόφ υπογράμμισε ότι «οι σημερινές Αρχές του Κιέβου φέρουν την ευθύνη για την αποφυγή χρήσης βίας στα νότια και τα νοτιοανατολικά της Ουκρανίας» και επισήμανε στον Ουκρανό ομόλογό του ότι οι συνεχείς απειλές του Κιέβου ότι θα ξεκινήσει εφόδους στα κτίρια που έχουν υπό κατάληψη οι διαδηλωτές στο Ντόνετσκ και στο Λουγκάνσκ «είναι απαράδεκτες».

Απαντώντας σε ερώτηση του Ντεστσίτσια σχετικά με την προοπτική μιας τετραμερούς συνάντησης (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ρωσία, ΗΠΑ, Ουκρανία) για το ουκρανικό, ο Ρώσος ΥΠΕΞ είπε ότι η προετοιμασία της συνάντησης αναφορικά με την ουσία, τη μορφή και τον χρόνο που θα πραγματοποιηθεί συνεχίζει να συζητείται μεταξύ Μόσχας και Ουάσινγκτον.

Πηγή: Η Ρωσία τώρα

Ουκρανία: Πρώτες μάχες και νεκροί στο Σλαβιάνσκ

Ουκρανία: Πρώτες μάχες και νεκροί στο Σλαβιάνσκ

Ρωσόφωνοι ένοπλοι στο Σλαβιάνσκ με εξοπλισμό που πήραν από τις αστυνομικές δυνάμεις (φωτό ΑΡ)

Πληροφορίες για ένοπλες συγκρούσεις στην πόλη Σλαβιάνσκ,  100 χιλιόμετρα από το Ντόνετσκ της ομώνυμης ανατολικής επαρχίας μεταξύ των ρωσόφωνων «πολιτοφυλάκων» και δυνάμεων που έστειλε η αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου, μεταδίδονται από ρωσικά και δυτικά ΜΜΕ. Νωρίτερα ο λεγόμενος υπουργός Εσωτερικών της Ουκρανίας Αρσέν Αβάκοφ είχε αναγγείλει ότι από το πρωί έχει ξεκινήσει η «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση για να απομακρυνθούν οι διαδηλωτές - καταληψίες των δημόσιων κτιρίων και του αστυνομικού τμήματος αρχικά στην πόλη του Σλαβιάνσκ αλλά και στο Ντόνετσκ που έχουν καταληφθεί η έδρα της περιφερειακής διοίκησης και άλλα κτίρια. Μάλιστα είχε καλέσει τους κατοίκους να παραμείνουν στα σπίτια τους και να μην βγαίνουν στα παράθυρα.
Όπως μεταδίδεται, ντόπιοι κάτοικοι αναφέρουν ότι περίπου 5 χιλιόμετρα από το κέντρο του Σλαβιάνσκ είδαν να προσγειώνονται μεταφορικά ελικόπτερα, σήμερα, της Ουκρανίας και να αποβιβάζονται μαυροντυμένοι ένοπλοι. Επίσης πληροφορίες αναφέρουν ότι οι πρώτες ένοπλες συμπλοκές σημειώθηκαν σε σημείο ελέγχου - οδόφραγμα που έχουν δημιουργήσει οι ρωσόφωνοι ένοπλοι, όπου φέρεται να σκοτώθηκε ένας Ουκρανός αξιωματικός και να υπάρχουν απώλειες και τραυματισμοί και από τις δύο πλευρές. Μετά την κατάρρευση του συγκεκριμένου οδοφράγματος νέο οδόφραγμα ανέκοψε την πορεία των δυνάμεων που έχει στείλει η νέα εξουσία του Κιέβου.
Όπως όλα δείχνουν στόχος επιχείρησης είναι η περικύκλωση της πόλης . Η παρουσία πάντως των μαυροντυμένων και ο τρόπος δράσης τους μπορεί να επιβεβαιώνει τις πληροφορίες που υπήρχαν όλες τις προηγούμενες μέρες ότι στην Ουκρανία δρουν δυνάμεις καλά εκπαιδευμένες σε μάχες σε πόλεις μισθοφόρων τύπου «Μπλακγουότερ».
Από την άλλη οι ρωσόφωνοι ένοπλοι διευρύνουν τα οδοφράγματα και την ενίσχυση της θωράκισης έξω από τα κατειλημμένα κτίρια ενώ σε πολλές περιπτώσεις αστυνομικές δυνάμεις συμπαρατάσσονται με τους διαδηλωτές και συμμετέχουν στην προετοιμασία για την απόκρουση της επίθεσης από τις δυνάμεις της νέας εξουσίας του Κιέβου.
Η εξέλιξη αυτή της επιχείρησης καταστολής στην ανατολική Ουκρανία και ανάλογα με την εξέλιξή της απειλεί να τινάξει στον αέρα την προγραμματισμένη για την ερχόμενη Πέμπτη, τετραμερή συνάντηση ΗΠΑ, Ρωσίας, Ουκρανίας, ΕΕ για την αντιμετώπιση της κατάστασης στην Ουκρανία, με τη Ρωσία να επιμένει για το σεβασμό των δικαιωμάτων των ρωσόφωνων της ανατολικής Ουκρανίας και τις ΗΠΑ και την κυβέρνηση του Κιέβου να μιλούν για «ρώσικη επιθετική ενέργεια» σχετικά με τις καταλήψεις κυβερνητικών κτιρίων σε πόλεις της ανατολής.

Αντικομμουνισμός, εκχυδαϊσμός και συγκάλυψη της πραγματικότητας

Αντικομμουνισμός, εκχυδαϊσμός και συγκάλυψη της πραγματικότητας

Συνεχίζονται οι εκπομπές του Ρ/Φ ΣΚΑΪ για τα χρόνια 1940 - 1967

Με τον αρχηγό της ναζιστικής Χρυσής Αυγής τόλμησαν να συγκρίνουν τον Ν. Ζαχαριάδη οι αστοί διαστρεβλωτές της Ιστορίας!

Στην εκπομπή της Κυριακής 6 Απρίλη, η συζήτηση ξετυλίχθηκε σ' ένα πεδίο παρουσίασης πραγματικών γεγονότων και σωστών επισημάνσεων (π.χ. «η Σοβιετική Ενωση δεν είχε επεκτατική πολιτική», «στην Ελλάδα ασκούνταν λευκή τρομοκρατία σε βάρος του ΚΚΕ», «τα περισσότερα κονδύλια από την αμερικανική βοήθεια ξοδεύτηκαν για να συντριβεί το ΚΚΕ» κ.ά.), «διανθισμένων» όμως με μια σειρά αντικομμουνιστικές και πλασματικές αναφορές, έτσι ώστε να παραχθεί το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Το στίγμα, ως προς το τελευταίο, έδωσε επιγραμματικά ο Θ. Βερέμης, που είπε για τον ένοπλο ταξικό αγώνα 1946 - 1949: «Ανοιξε μια βαθύτατη, μια τεράστια πληγή που μας κυνηγάει ακόμα»! Δεν εξήγησε ποια είναι αυτή. Πάντως, σε συνδυασμό με όσα είπε ο ίδιος για την αποχή του ΕΑΜ από τις εκλογές του 1946, καθώς και μια σειρά ζητήματα που έθεσαν συνομιλητές του, κάνουν σαφές το νόημα του λόγου τους που είναι επί χρόνια σταθερά επαναλαμβανόμενος και από πολλούς άλλους ιστορικούς, καθώς και πολιτικούς: Δεινά και μόνο δεινά φέρνει η ανάταση για τα δίκαια της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, πολύ περισσότερο όταν αυτή είναι ένοπλη! Δηλαδή, «τ' έχεις Γιάννη, τ' είχα πάντα»...

Ζαχαριάδης = Μιχαλολιάκος (!)

Δυο φορές ο καθηγητής Ν. Μαραντζίδης είπε στη διάρκεια της εκπομπής ότι «δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις», αναφερόμενος στον Ν. Ζαχαριάδη και στον Χρυσαυγίτη Μιχαλολιάκο. Κι ενώ δεν... ήθελε να κάνει συγκρίσεις, επανέλαβε ότι «ο Ζαχαριάδης, όπως ο Μιχαλολιάκος σήμερα, περιφρονούσε το κοινοβούλιο». Ετσι «τα δύο άκρα» ξανάρθαν στο τραπέζι της συζήτησης, παρά το γεγονός ότι η σύγκριση εκφράζει το γνωστό «ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει»...
Με αυτόν τον τρόπο, ο φασισμός και ο κομμουνισμός μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, ας είναι ο πρώτος το πιο βίαιο μέσο του κεφαλαίου για να διατηρεί την εξουσία του, ας είναι ο δεύτερος η θεωρία που εκφράζεται πολιτικά με την πάλη για την ανατροπή του πρώτου και άρα με τη συντριβή του φασισμού ως παιδιού του καπιταλιστικού συστήματος.

Αν ήθελαν, ο Μαραντζίδης και οι συνομιλητές του, να κάνουν πραγματική σύγκριση ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις ή πρόσωπα, θα έπρεπε να θέσουν τον κοινό παρονομαστή όλων των αστικών (φασιστικών και μη) και οπορτουνιστικών κομμάτων - τότε και σήμερα - παρά τις διαφορές τους: Το σεβασμό τους στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εξουσία της. Αυτό είναι το κύριο που τα ενοποιεί και απ' αυτήν την άποψη μπορούν να μπουν στο ίδιο τσουβάλι, αν βεβαίως κρίνονται από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, δηλαδή από τη σκοπιά ότι όλα στρέφονται ενάντια στο σοσιαλισμό, υπηρετούν τη δικτατορία του κεφαλαίου, που ασκείται με κοινοβουλευτική ή με μη κοινοβουλευτική μορφή.
Αυτή και μόνο αυτή η οπτική αποτελεί την εγγύηση για το οριστικό τσάκισμα και του φασισμού και για να έρθει μια νέα κοινωνία - η σοσιαλιστική - που είναι ανώτερος τύπος δημοκρατίας από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.

«Υποτέλεια στη Μόσχα σε βαθμό δουλικότητας» (!)

Αναφερόμενος ο καθηγητής Γιάννης Σακκάς στο «Δόγμα Τρούμαν» και στο «Σχέδιο Μάρσαλ», σημείωσε σωστά ότι αυτά «γέννησαν στους Ελληνες πολιτικούς ένα αίσθημα υποτέλειας» (παρότι λαθεμένο, ας μείνει εδώ ασχολίαστο το περί υποτέλειας). «Και η κομμουνιστική αριστερά ήταν υποτελής στη Μόσχα», παρενέβη ο δημοσιογράφος Α. Πορτοσάλτε. «Σε βαθμό δουλικότητας», συνέχισε ο Σακκάς, αναφερόμενος στο ΚΚΕ. Και η συζήτηση συνεχιζόταν, με τον έναν να κόβει και τον άλλο να ράβει, αδιαφορώντας για τις αντιφάσεις στις οποίες οι ίδιοι έπεφταν.

Εφτά δεκαετίες μετά, ο εφιάλτης της αστικής εξουσίας, ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, εξακολουθεί να βρίσκεται στο στόχαστρο της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας...

Πώς συμβιβάζεται το περί «δουλικότητας του ΚΚΕ προς το ΚΚΣΕ», με αυτό που λίγο πριν είχαν πει οι ίδιοι, ότι «η γνώμη των Σοβιετικών ήταν να βαδίσει το ΚΚΕ προς τις εκλογές του 1946» (Μαραντζίδης), με την οποία ως γνωστόν διαφώνησε ο Ν. Ζαχαριάδης και εισηγήθηκε στην ΚΕ του Κόμματος την αποχή από αυτές; Το ίδιο υποστήριξε και ο Σπ. Σφέττας: «Οντως δόθηκε εντολή από τους Σοβιετικούς για συμμετοχή στις εκλογές».
Ακόμα: Πώς συμβιβάζεται το περί «δουλικότητας του ΚΚΕ» με την ομολογία τους ότι ο Ν. Ζαχαριάδης δεν αποδέχτηκε τη νέα γραμμή του ΚΚΣΕ μετά από το θάνατο του Στάλιν (1953);

«Πολυεθνική με θυγατρικές»!

Ετσι χαρακτήρισε (για μια ακόμη φορά) ο Ν. Μαραντζίδης τις σχέσεις ανάμεσα στη Σοβιετική Ενωση και στα ΚΚ σειράς χωρών, κατέταξε μάλιστα το ΚΚΕ, το ΚΚ Τουρκίας, το ΚΚ Κίνας και άλλα, στην κατηγορία των μικρότερης σημασίας θυγατρικών! Κι ακριβώς, επειδή «δεν τα είχαν σε πολλή υπόληψη», τα στελέχη αυτών των ΚΚ πήγαιναν για σπουδές στο ΚΟΥΤΒ (Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο των Λαών της Ανατολής), που δεν ήταν «το Χάρβαρντ των κομμουνιστών»! Εχει και τη γελοία πλευρά του το πράγμα...
Ομως, το ουσιώδες είναι, το πώς οι παραπάνω εμφάνισαν τον προλεταριακό διεθνισμό, που όποια προβλήματα κι αν είχε (και είχε, από κομμουνιστική σκοπιά ιδωμένος), σε τίποτα δε μοιάζει με τις σχέσεις που έχουν μάθει να βλέπουν ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και τα αστικά κόμματα, σχέσεις ζούγκλας και ανισοτιμίας, σχέσεις οι οποίες στην όξυνσή τους έχουν οδηγήσει σε δυο παγκόσμιους και σε δεκάδες τοπικούς πολέμους. Σχέσεις λυκοσυμμαχίας.
Σε συνάρτηση με το παραπάνω τέθηκε στη συζήτηση και το πάγιο για την περίσταση ζήτημα «των σφαιρών επιρροής», ανάμεσα «στις υπερδυνάμεις», τη Σοβιετική Ενωση και τη Βρετανία, αρχικά, και ανάμεσα στη Σοβιετική Ενωση και τις ΗΠΑ, στη συνέχεια. Για να υπονοηθεί ότι ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν και... ολίγον ξενοκίνητος. Ομως, οι αιτίες για το ξέσπασμα της ένοπλης ταξικής πάλης αποδόθηκαν «κυρίως σε ενδογενείς παράγοντες» (Γ. Σακκάς). Κυρίως (πάλι καλά ...), όχι όμως αποκλειστικά...

Η αποχή του 1946

«Το ΚΚΕ θα μπορούσε να είχε εμπλακεί το 1946 στον κοινοβουλευτισμό και να είχε παίξει ένα ρόλο σοβαρό», είπε ο Θ. Βερέμης. Και έφερε το (κλασικό) παράδειγμα των ΚΚ Ιταλίας και Γαλλίας, που επέλεξαν τον κοινοβουλευτικό δρόμο, ενώ το ΚΚΕ επέλεξε τον ένοπλο αγώνα, όπως έγινε και στην Ισπανία το 1936.
Παραλείπουν ότι το ΚΚΕ είχε επιλέξει το δρόμο του κοινοβουλευτισμού, συμμετείχε στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. Παρ' όλ' αυτά, στην περίοδο που αναφέρονταν οι κύριοι καθηγητές, το κράτος και οι συμμορίες του έσφαζαν τους ΕΑΜίτες, ενώ χιλιάδες είχαν πάρει τα βουνά καταδιωκόμενοι.
Ωστόσο, η αστική τάξη και ο πολιτικός της κόσμος, έχοντας επιδείξει στα χρόνια της Κατοχής μια στάση που τους κατέστησε ανυπόληπτους απέναντι στο λαό, επιχείρησαν να αλλάξουν το συσχετισμό δυνάμεων στηριγμένοι στην ωμή βία και την τρομοκρατία, κατά πρώτο λόγο. Δεν είχαν άλλο δρόμο πέρα απ' αυτόν που ακολούθησαν. Οπως δεν είχε και το ΚΚΕ άλλον, πέρα από την ένοπλη πάλη. Με τη διαφορά ότι αυτό έπρεπε να το κάνει πολύ νωρίτερα και με στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Ετσι θα εναρμονιζόταν και η αποχή από τις εκλογές. Και όπως σωστά επισήμανε ο Ευ. Χατζηβασιλείου, το 1946 με αρχές του 1947 ήταν ο πιο κατάλληλος χρόνος, αφού η Μ. Βρετανία δεν μπορούσε πια να διατηρεί στρατό στην Ελλάδα και οι ΗΠΑ δεν είχαν βγει στο προσκήνιο.
Αλλά και η μετέπειτα πορεία, καθώς και οι τρέχουσες εξελίξεις, επιβεβαιώνουν ότι από τότε που η αστική τάξη τσάκισε το φεουδαρχικό και εγκαθίδρυσε το δικό της κράτος, αυτό το κράτος είναι εργαλείο άσκησης ποικιλόμορφης βίας (νομικής - οικονομικής - πολιτικής - ιδεολογικής κ.ά.) ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Οργανο που κατοχυρώνει και υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Τις τελευταίες μέρες, για παράδειγμα, καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης 24 χαλυβουργοί, που πήραν μέρος στην εννιάμηνη ηρωική απεργία στη «Χαλυβουργία Ελλάδος». Η Δικαιοσύνη, το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ συντάχθηκαν εναντίον τους και στο πλευρό του ιδιοκτήτη της «Χαλυβουργίας». Πώς ονομάζεται αυτό, αν όχι ωμή ταξική βία;
Ακόμα υπενθυμίζουμε ότι όλοι οι πολιτικοί και ιστορικοί, που υποστηρίζουν το σύστημα, αποκρύπτουν συνειδητά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι η τάξη τους (η αστική) ήρθε στην εξουσία διά πυρός και σιδήρου. Ομως, οι αστικές επαναστάσεις, όχι μόνο δεν είναι καταδικαστέες, αλλά συνιστούσαν πρόοδο για την ανθρωπότητα.

Η στρατολογία στον ΔΣΕ

Στη «βίαιη στρατολογία» του μεγαλύτερου ποσοστού των 80-100 χιλιάδων μαχητών του ΔΣΕ αναφέρθηκε ο καθηγητής Μαραντζίδης, θέλοντας με αυτό να πει ότι ο ΔΣΕ δε διέθετε μαζική λαϊκή βάση.
Αρχικά, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ο παραπάνω δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στο αν οι περισσότεροι από 200.000 στρατιώτες του αστικού κυβερνητικού στρατού στρατολογήθηκαν με τη θέλησή τους. Διότι αν υποθέσουμε ότι στον κυβερνητικό στρατό πήγαινε όποιος ήθελε, θα ήταν ένα ερώτημα το πόσους θα αριθμούσε αυτός ο κυβερνητικός στρατός. Για το συγκεκριμένο, ο συνομιλητής του στον ΣΚΑΪ Θ. Βερέμης έχει γράψει τα παρακάτω μαζί με τον David H. Close:
«... Οι περισσότεροι στρατεύσιμοι δεν ένιωθαν καμιά επιθυμία να πολεμήσουν τους συμπατριώτες τους. (...) πολλοί από τους άντρες του εθνικού στρατού έβλεπαν τους αντάρτες σαν θύματα διωγμών, και θαύμαζαν το παρελθόν τους στην αντίσταση κατά των Γερμανών (...) το ηθικό του στρατού βρισκόταν σε καταστρεπτικά χαμηλό επίπεδο, όπως αναφέρει ο στρατηγός Θωμάς Πεντζόπουλος...».¹
Και κάτι επιπλέον: Οι 700.000 άνθρωποι, που οι κυβερνητικές δυνάμεις μετακίνησαν από τα χωριά τους και τους έφεραν στις πόλεις, για να μη βρίσκει εφεδρείες και άλλη βοήθεια ο ΔΣΕ, ήταν κόσμος που μετεγκαταστάθηκε εθελοντικά; Οπως σημειώνει ο OleL. Smith, «η στρατολόγηση όμως μειώθηκε σημαντικά, εξαιτίας της κυβερνητικής τακτικής μεταφοράς του πληθυσμού από την ύπαιθρο, όπου δρούσαν οι αντάρτες».²
Πέρα από τους χιλιάδες καταδιωκόμενους από το 1945, που συγκρότησαν τις πρώτες δυνάμεις του ΔΣΕ, πέρα και από τις χιλιάδες ακόμα που εντάχθηκαν στη συνέχεια, υπήρξε και η στρατολογία που πραγματοποιούνταν με διατάγματα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης. Οπως η αστική κυβέρνηση καλούσε σε κατάταξη, έτσι και η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση εξέδιδε διατάγματα στρατολογίας στις περιοχές που ο ΔΣΕ είχε εγκαθιδρύσει τη λαϊκή εξουσία. Για τη στρατολογία παίρνονταν υπόψη από τις διοικήσεις του ΔΣΕ η οικογενειακή κατάσταση, η ηλικία και άλλα των νεοστρατολογούμενων. Μάλιστα, ειδικό διάταγμα όριζε σε ό,τι αφορούσε τις γυναίκες, ότι μόνο αν οι ίδιες το ζητούσαν θα μπορούσαν να προσφέρουν μάχιμη υπηρεσία.
Το άρθρο 3 του Νόμου αρ. 7 (9 Φλεβάρη 1948) ανέφερε:
«Ο υπουργός των Στρατιωτικών μπορεί να καλέσει με διάταγμα και ορισμένες ηλικίες γυναικών. Η κάθε επιστρατευμένη γυναίκα μπορεί να κάνει μάχιμη υπηρεσία μόνο αν το ζητήσει η ίδια».³
Αλλά ας έρθουμε σ' εκείνο που είπε ο Μαραντζίδης σχετικά με τη βίαιη στρατολόγηση στον ΔΣΕ, η οποία, όπως αυθαίρετα ανέφερε, έδωσε «στο ΔΣΕ το 70% της δύναμής του». Θα επικαλεστούμε και πάλι τον συνομιλητή του Θ. Βερέμη, ο οποίος έγραψε για την Πελοπόννησο και τα νησιά:
«Ωστόσο, πολλοί από τους επίστρατους προέρχονταν από κοινότητες που πρόσκεινταν φιλικά στο Κόμμα, και μπορούσαν να γίνουν αξιόπιστοι στρατιώτες με την πειθαρχία και την πολιτική καθοδήγηση. Γι' αυτό, πολλές αναφορές εθνικών πηγών καταδεικνύουν ότι το ηθικό του ΔΣΕ ήταν για ορισμένο διάστημα υψηλό. Το ηθικό αυτό, φαίνεται ότι γενικά κρατιόταν ψηλά από την πίστη στη νίκη μέχρι και τη μάχη του Γράμμου, και τη ρήξη Τίτο - Στάλιν τον Ιούνιο - Ιούλιο 1948».⁴
Ο ίδιος σημειώνει ότι «στην Πελοπόννησο και τα νησιά οι ανταρτικές ομάδες αναπτύχθηκαν ανεξάρτητα και προφανώς απαρτίζονταν από εθελοντές».⁵
Η βίαιη στρατολογία -στο σωρό- δεν ήταν καθόλου σκόπιμη, αφού με αυτόν τον τρόπο, αν εφαρμοζόταν, θα διείσδυαν στον ΔΣΕ χιλιάδες εχθρικά στοιχεία και θα έμπαινε σε κίνδυνο τόσο το αξιόμαχό του όσο σε ένα βαθμό και η ίδια του η ύπαρξη. Ενας λαϊκός στρατός, όπως ήταν ο ΔΣΕ, δεν μπορεί να αντιστοιχίσει την πάλη του με τους σκοπούς του δίχως την αλληλεγγύη, την αυταπάρνηση, τη συλλογικότητα, τη συνειδητή πειθαρχία.
Υπήρχε όμως και μια άλλη πλευρά, την οποία έχει σημειώσει ο Αρίστος Καμαρινός, στέλεχος του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο:
«Δίναμε την εντύπωση ότι κάναμε βίαιη επιστράτευση (...) για να αποφύγουν οι γονείς των "επιστρατευόμενων" διώξεις από το "επίσημο" κράτος».⁶
Αυτή ήταν η πραγματικότητα, την οποία δεν αλλοιώνουν οι εξαιρέσεις «βιαίως στρατολογηθέντων» που υπήρξαν.
Οπως πολλοί από όσους κατατάχθηκαν στον κυβερνητικό στρατό ήθελαν πράγματι να πολεμήσουν ενάντια στο ΚΚΕ και το ΔΣΕ, έτσι και οι χιλιάδες που εντάχθηκαν στον ΔΣΕ, με βάση διατάγματα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, πήγαιναν να πολεμήσουν τον αστικό στρατό, επειδή πίστευαν στους σκοπούς του ΚΚΕ και του ΔΣΕ. Χιλιάδες από τους νεοστρατολογημένους αφομοιώθηκαν στις γραμμές του ΔΣΕ και έπεσαν ηρωικά. Οπως έγραψε ο Σόλων Ν. Γρηγοριάδης:
«... οι στρατολογούμενοι αφομοιώνονταν ιδεολογικά σε μεγάλο βαθμό και ταχύτατα με το ανταρτικό περιβάλλον τους. Η αφομοίωση εκείνη αποτελεί ένα από τα φαινόμενα του ελληνικού ανταρτοπόλεμου και σύντομα οι νέοι μαχητές ευθυγραμμίζονταν σχεδόν σε αγωνιστικότητα με τους παλιούς. Η αντίληψη που επικρατούσε στην άλλη πλευρά, ότι οι καινούργιοι αντάρτες υποχρεωτικής στρατολογίας ζούσαν και μάχονταν κάτω από το πιστόλι των πολιτικών επιτρόπων, ήταν ανακριβής και οδηγούσε στην υποτίμηση του αντιπάλου».⁷
Σημειώσεις:
1. David H. Close και Θάνος Βερέμης, Ο στρατιωτικός αγώνας 1945-9, στο συλλογικό: Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος 1943-1950, εκδ. Φιλίστωρ, Αθήνα, 1996, σελ. 141.
2. Ole L. Smith, Το ελληνικό κομμουνιστικό κόμμα 1945-9, στο συλλογικό: Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος 1943-1950, εκδ. Φιλίστωρ, Αθήνα, 1996, σελ. 190.
3. Νίκος Κυρίτσης, Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 2012, σελ. 397.
4. David H. Close και Θάνος Βερέμης, Ο στρατιωτικός αγώνας 1945-9, στο συλλογικό: Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος 1943-1950, εκδ. Φιλίστωρ, Αθήνα, 1996, σελ. 138.
5. Ο. π.
6. Αρίστος Καμαρινός, Ο εμφύλιος πόλεμος στην Πελοπόννησο 1946 - 1949, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 2000, σελ. 211.
7. Σόλων Ν. Γρηγοριάδης, Ο εμφύλιος 1946-1949, τόμος Α΄, σελ. 152, Τα φοβερά ντοκουμέντα, εκδ. Φυτράκη.

του Μάκη ΜΑΪΛΗ*
*Ο Μάκης Μαΐλης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΡΟΥΑΝΤΑ Μια γενοκτονία που υποδαυλίστηκε από τους ιμπεριαλιστές

20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΡΟΥΑΝΤΑ

Μια γενοκτονία που υποδαυλίστηκε από τους ιμπεριαλιστές

Οι πραγματικοί πρωτεργάτες της προωθούν και σήμερα τις μπίζνες για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων με τις ντόπιες αστικές τάξεις

Στη Ρουάντα που έζησε τη φρίκη πριν 20 χρόνια για τα συμφέροντα των μονοπωλίων και σήμερα ο λαός υποφέρει

Κατάθεση στεφάνων στο Εθνικό Μνημείο Γενοκτονίας στο Κιγκάλι. Αφή φλόγας στο στάδιο Αμαχόρο και μία φωτιά που θα καίει ως τις αρχές Ιούλη, για να θυμίζει τις 100 μέρες των εφιαλτικών σφαγών σε βάρος 800.000 έως 1.200.000 αμάχων, στην πλειοψηφία τους μέλη της φυλής των Τούτσι, αλλά και μετριοπαθείς της φυλής των Χούτου. Ετσι άρχισαν τη Δευτέρα στην πρωτεύουσα της Ρουάντα, Κιγκάλι, οι εκδηλώσεις για τα 20 χρόνια από το «αφρικανικό ολοκαύτωμα» και τη γενοκτονία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Τότε, όπως και σήμερα, έσπευσαν κάποιοι να μιλήσουν για «φρενίτιδα μίσους». Για «τυφλές» επιθέσεις. Για εγκλήματα που έκαναν γείτονες εναντίον γειτόνων, δάσκαλοι εναντίον μαθητών, ιερείς εναντίον πιστών. Τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια.
Η γενοκτονία που ξεκίνησε στις 6 Απρίλη 1994, μετά από «μυστηριώδες» αεροπορικό δυστύχημα με θύματα τους «Προέδρους» Ρουάντα και Μπουρούντι, και κράτησε ως τις 4 Ιούλη («συμπτωματικά» μέρα ...εορτασμού της «Ανεξαρτησίας» στις ΗΠΑ) με την πλήρη επικράτηση των ενόπλων «ανταρτών» του «Πατριωτικού Μετώπου Ρουάντα» (RPF) υπό τον τότε αρχηγό τους και μετέπειτα Πρόεδρο Πολ Καγκάμε, δεν ήταν κάτι «ξαφνικό» και τυχαίο.
Η γενοκτονία ήταν αποτέλεσμα μιας καλά σχεδιασμένης και οργανωμένης επιχείρησης που εξυφαινόταν ήδη από τους πρώτους μήνες του 1990 στο πλαίσιο κλιμακούμενης αντιπαράθεσης ανάμεσα στη Γαλλία, που επιθυμούσε να διατηρήσει την εξασφάλιση ενεργειακών πηγών και πόρων, και των ΗΠΑ, που αναζητούσαν ακόμη μεγαλύτερο ρόλο και έλεγχο σε περιοχές της Κεντρικής Αφρικής. Με άλλα λόγια, πίσω από το ρουαντέζικο στρατό και τις «πολιτοφυλακές» Χούτου μακελάρηδων από τη μια και των «ανταρτών» του «Πατριωτικού Μετώπου Ρουάντα» του Πολ Καγκάμε από την άλλη δεν βρίσκονταν παρά δύο ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις - μέλη, μεταξύ άλλων, της κοινής λυκοσυμμαχίας του ΝΑΤΟ, που επέλεξαν ως πεδίο σύγκρουσης τη χώρα των λεγόμενων Χιλίων Λόφων για να «λύσουν τις διαφορές τους».
Εντούτοις, πολύ προτού φθάσουμε στη γενοκτονία του '94, είχαν προηγηθεί δεκαετίες καταπίεσης του λαού της χώρας πρώτα από τους Γερμανούς αποικιοκράτες (1884 μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) και στη συνέχεια από τους Βέλγους, που την έκαναν αποικία από το 1919 ως το 1962 οπότε τυπικά ανεξαρτητοποιήθηκε, για να πέσει ως τις αρχές της δεκαετίας του '90 στα «χέρια» της Γαλλίας μέσω της «Κοινότητας Γαλλόφωνων Αφρικανικών Χωρών». Γερμανοί, Βέλγοι και Γάλλοι κυβερνούσαν διά της γνωστής μεθόδου «διαίρει και βασίλευε», καταδυναστεύοντας το ρουαντέζικο λαό με ταξικά και ρατσιστικά εργαλεία. Σύντομα ανέθεσαν μικρά πόστα «εξουσίας» στους, κατά πολύ λιγότερους αριθμητικά, ψηλόλιγνους Τούτσι (κοινότητα με παλιά νομαδική παράδοση), κολλώντας στην πλειοψηφία των αγροτικών πληθυσμών της κοινότητας των Χούτου την «ταμπέλα» του «υποζυγίου».
Οι δεκαετίες δημιουργίας και αναμόχλευσης «ρατσιστικών» παθών δεν άργησαν να προκαλέσουν σειρά μίνι-γενοκτονιών και αιματηρών πολέμων μεταξύ των Χούτου και Τούτσι στην ευρύτερη περιοχή που σήμερα ορίζουν οι χώρες Ρουάντα, Ουγκάντα και Μπουρούντι, με πιο χαρακτηριστικές τις σφαγές δεκάδων χιλιάδων αμάχων κατά τα έτη 1959, 1962, 1964, 1973.
Το 1973, ο στρατηγός Γιουβενάλ Χαμπγιαριμάνα ανατρέπει τον Ρουαντέζο εκλεγμένο Πρόεδρο Γκρεγκουάρ Καγιμπάντα, που ήταν υπέρ της εξεύρεσης τρόπων για την αρμονική συμβίωση των Χούτου και των Τούτσι. Το 1982, η Ουγκάντα και το τότε Ζαΐρ (νυν Λαϊκή Δημοκρατία Κονγκό) πιέζουν τη Ρουάντα να επιτρέψει στους Τούτσι πρόσφυγες να επιστρέψουν στη χώρα τους, αλλά ο Χαμπγιαριμάνα υποστηρίζει ότι «δεν υπάρχει χώρος».
Ως τις αρχές της δεκαετίας του '90 η Ρουάντα, υπό την επιρροή της ντόπιας αστικής τάξης και των Γάλλων, είναι από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου με το κατά κεφαλήν εισόδημα να μην ξεπερνά ετησίως τα 430 δολάρια. Μέσα σε αυτό το κλίμα, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι διασταυρώνουν τα ξίφη τους στην ενδοϊμπεριαλιστική αρένα.

Τα στρατόπεδα των ιμπεριαλιστών

Από τα ρεπορτάζ της εποχής και συγκλίνουσες πληροφορίες από συγγραφείς δεκάδων βιβλίων για το «Αφρικανικό Ολοκαύτωμα», οι Γάλλοι εξόπλιζαν ή επόπτευαν τις διακινήσεις εκατομμυρίων μικρών και βαρέων όπλων προς το ρουαντέζικο στρατό του «Προέδρου»-δικτάτορα Χαμπγιαριμάνα. Φρόντιζαν να του παρέχουν στρατιωτικούς εκπαιδευτές και «τεχνική» υποστήριξη. Μπροστάρηδες σε αυτή την προσπάθεια ήταν μέχρι και λίγο πριν την έναρξη της γενοκτονίας ο Ζαν Κριστόφ Μιτεράν (γιος του «Σοσιαλιστή» πρώην Προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν), ο τότε υπουργός Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ και ο τότε πρέσβης της Γαλλίας στο Κιγκάλι, που γνώριζε πολύ καλά (όπως και άλλοι Δυτικοί πρέσβεις) όσα γίνονταν στο παρασκήνιο (όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Σιωπηλός Συνεργός: Η άγνωστη ιστορία του ρόλου της Γαλλίας στη γενοκτονία της Ρουάντα» του Αντριου Γουόλις).
Σύμφωνα με στοιχεία της Λίντα Μέλβερν στο βιβλίο «Ενας προδομένος λαός: Ο Ρόλος της Δύσης στη Γενοκτονία της Ρουάντα» οι Αμερικανοί, από την άλλη, προχωρούσαν σε παρόμοιες κινήσεις, επιλέγοντας καιρό πριν σαν «άνθρωπό τους» τον Πολ Καγκάμε. Ο Καγκάμε ξεχώρισε από νωρίς μεταξύ των εξόριστων Τούτσι στη γειτονική Ουγκάντα. Ανέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια της στρατιωτικής ιεραρχίας, φθάνοντας να γίνει επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του ουγκαντέζικου στρατού. Στάλθηκε για ειδική εκπαίδευση στο στρατόπεδο Λεβενγουόρθ στο Κάνσας των ΗΠΑ με εντολή του Ουγκαντέζου Προέδρου Γιοβέρι Μουσεβένι. Το 1990 ο Καγκάμε άλλαξε «καθήκοντα», αναλαμβάνοντας τα ηνία του «Πατριωτικού Μετώπου Ρουάντας» (RPF) λίγο μετά από τη «μυστηριώδη» δολοφονία του τότε αρχηγού της και ηγήθηκε εισβολής στη Ρουάντα.
Ο εμφύλιος πόλεμος κράτησε ως το 1993, οπότε ξεκίνησαν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ του RPF του Καγκάμε και της ρουαντέζικης κυβέρνησης στην Τανζανία.
Το πρώην στέλεχος του Στέιτ Ντιπάρμεντ Τζόις Ελεν Λίντερ, στο βιβλίο της «Φαντάσματα της Ρουάντα» περιγράφει ότι από τον Αύγουστο του 1992 είχε ειδοποιηθεί το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών πως εκπαιδεύονταν παραστρατιωτικές ομάδες των Χούτου σε στρατόπεδο έξω από το Κιγκάλι. Μερικούς μήνες μετά, (Νοέμβρης 1993) οι Βέλγοι (που είχαν αποικία τη χώρα από το 1919 ως το 1962) μαθαίνουν για τη λαθραία διακίνηση εκατομμυρίων όπλων στη Ρουάντα. Βέβαια, η Λίντερ στη συνέχεια προσπαθεί να «απενοχοποιήσει» την τότε κυβέρνηση του Προέδρου Μπιλ Κλίντον, που κατηγορήθηκε για «απραξία» στην περίπτωση της Ρουάντα, επειδή τάχα «φοβήθηκε» επανάληψη της δραματικής οπισθοχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων το 1992 από τη Σομαλία. Στην πραγματικότητα ο Κλίντον ενδιαφερόταν εκείνη την εποχή εκτός από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την περικύκλωση της Ρωσίας από νέα μέλη του ΝΑΤΟ και για την προώθηση των συμφερόντων των αμερικανικών μονοπωλίων στην Κεντρική Αφρική.

Και ο ΟΗΕ ήξερε...

Από το Γενάρη του 1993, πληροφοριοδότες - υψηλά ιστάμενοι του ρουαντέζικου στρατού πλησιάζουν τον τότε Καναδό αντιστράτηγο Ρομέο Νταλέρ, που ήταν επικεφαλής της αποστολής μερικών εκατοντάδων κυανοκράνων του ΟΗΕ «UNAMIR», ενημερώνοντάς τον επίσης για τη λαθραία διακίνηση όπλων, αλλά και για τις μυστικές εκπαιδεύσεις χιλιάδων Χούτου, έξω από το Κιγκάλι, «ώστε να σκοτώνουν 1.000 Τούτσι σε 20 λεπτά».
Ο Νταλέρ ενημερώνει τα κεντρικά του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη και τον επικεφαλής του τμήματος Ειρηνευτικών Επιχειρήσεων, μετέπειτα Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού, Κόφι Ανάν. Ο Ανάν, όμως υπό τις πιέσεις των Αμερικανών, δίνει εντολή να μείνει άπρακτος, απορρίπτοντας το αίτημα του Καναδού για 4.000 κυανόκρανους με δυνατότητα χρήσης πυρός για προστασία του άμαχου πληθυσμού.
Ολοι, λοιπόν, οι βασικοί πρωταγωνιστές γνώριζαν για την επικείμενη γενοκτονία. Το υποκριτικό ενδιαφέρον τους για τη σφαγή του ρουαντέζικου λαού εκδηλώθηκε κυρίως αφού είχε συντελεστεί το κακό και αφού επιτεύχθηκαν οι στόχοι τους.

Παράδεισος για μπίζνες...

Σήμερα η Ρουάντα θεωρείται «αφρικανικός παράδεισος», όπου η ντόπια αστική τάξη, που στηρίζει τη «δημοκρατία» του Πολ Καγκάμε, κάνει κυριολεκτικά χρυσές δουλειές.
Αμερικανοί, Κινέζοι, Βρετανοί και δειλά-δειλά κάποιοι Γάλλοι, στελέχη μεγάλων πολυεθνικών, συρρέουν για μπίζνες στη Χώρα των Χιλίων Λόφων, πίνοντας νερό στο όνομα του Καγκάμε, ο οποίος από το 2006 έχει ιδιωτικοποιήσει όλες τις έως τότε δημόσιες εταιρείες (μεταξύ αυτών και εκείνες της ύδρευσης, της ηλεκτροδότησης κλπ.) σε ντόπια και ξένα συμφέροντα. Το περιοδικό «Forbes» το 2009 προσπαθούσε να μας εξηγήσει «γιατί τα στελέχη πολυεθνικών λατρεύουν τη Ρουάντα», θυμίζοντάς μας τις στενές επαφές του Καγκάμε με επιφανή διευθυντικά στελέχη εταιρειών, όπως οι «Google», «Microsoft», «Starbucks», «Burlington Northern», και πρώην ηγέτες και ανώτερους αξιωματούχους όπως οι Τόνι Μπλερ, Μπιλ Κλίντον, Σούζαν Ράις... Πιθανώς η λίστα των «φίλων» του Καγκάμε να μακρύνει κι άλλο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα ματωμένα κέρδη των μονοπωλίων τα πληρώνει ο ρουαντέζικος λαός.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ραγδαίες εξελίξεις στο φόντο του ενεργειακού «πoλέμου»

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ραγδαίες εξελίξεις στο φόντο του ενεργειακού «πoλέμου»

Η Ανατολική Ουκρανία στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσίας

Από την ανακήρυξη του Ντόνετσκ, του βιομηχανικού κέντρου της Ανατολικής Ουκρανίας, σε «κυρίαρχη λαϊκή δημοκρατία»

Η απειλή της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου να χρησιμοποιήσει βία για να καταστείλει τους ρωσόφωνους που διαμαρτύρονται στην Ανατολική Ουκρανία έχοντας καταλάβει δημόσια κτίρια, ο ενεργειακός «πόλεμος» και τα διπλωματικά παζάρια είναι τα τελευταία στοιχεία της εξελισσόμενης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ και καπιταλιστική Ρωσία.
Την Παρασκευή το απόγευμα έληξε το τελεσίγραφο που είχε δώσει η κυβέρνηση σε όσους ρωσόφωνους διαδηλωτές έχουν καταλάβει από την περασμένη Κυριακή το κτίριο της περιφερειακής διοίκησης στο Ντόνετσκ και ανακήρυξαν την περιοχή «κυρίαρχη λαϊκή δημοκρατία», ενώ καλούν σε δημοψήφισμα για διευρυμένη αυτονομία ή και σύνδεση με τη Ρωσία πριν από τις προγραμματισμένες για τις 25 Μάη προεδρικές εκλογές. Διαδηλώσεις ρωσόφωνων πληθυσμών γίνονται επίσης και στο Χάρκοβο, το Λουγκάνσκ στα ανατολικά, αλλά και στα νότια στην Οδησσό.
Οι τόνοι σηκώθηκαν, με τον «πρωθυπουργό» της νέας εξουσίας του Κιέβου, Αρσένι Γιάτσενιουκ, να κάνει λόγο για ρωσικό σχέδιο διαμελισμού της Ουκρανίας και την κυβέρνηση να απειλεί με χρήση βίας. Ωστόσο, την Παρασκευή με τη λήξη του τελεσίγραφου, προχώρησε σε μια κίνηση εμφανούς προσπάθειας συμβιβασμού με επίσκεψη του Γιάτσενιουκ στο Ντόνετσκ, όπου είχε συναντήσεις με επιλεγμένες αντιπροσωπείες τοπικών παραγόντων. Εκεί προχώρησε σε δημόσιες δεσμεύσεις να δεχτεί η κυβέρνηση τη διενέργεια περιφερειακών δημοψηφισμάτων και ταυτόχρονα να μην μπουν σε εφαρμογή νόμοι, που προτάθηκαν μετά την ανατροπή Γιανουκόβιτς, που καταργούν ως επίσημες άλλες γλώσσες εκτός της ουκρανικής, με πρώτη τη ρωσική.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι κινήσεις αυτές γίνονται ενώ υπάρχουν έντονες προετοιμασίες για διπλωματικές επαφές πιθανά μέχρι την επόμενη Πέμπτη ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ και Ουκρανία. Επίσης την Παρασκευή το βράδυ ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, κάλεσε τον Αμερικανό ομόλογό του να ασκήσει την επιρροή του στην ουκρανική ηγεσία να μην προχωρήσει σε βίαιη καταστολή των ρωσόφωνων διαδηλωτών.
Επίσης από ρώσικα ΜΜΕ, εμφανίζονται ρεπορτάζ που κάνουν λόγο για παρουσία μισθοφόρων τύπου «Μπλακγουότερ» (όπως αυτοί που έκαναν τη βρώμικη δουλειά των ΗΠΑ σε μια σειρά ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις) στην Ανατολική Ουκρανία.
Επίσης τη Δευτέρα και την Τρίτη συνέρχεται στις Βρυξέλλες το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, που συζητάει για την Ουκρανία με κύριο θέμα τη λεγόμενη οικονομική βοήθεια. Ενώ θα ακολουθήσει και ειδική συνεδρίαση στο Ευρωκοινοβούλιο.

Το φυσικό αέριο και το χρέος της Ουκρανίας

Η Ρωσία θέτει πλέον επιτακτικά το χρέος της Ουκρανίας σχετικά με το φυσικό αέριο και τις πιθανές επιπτώσεις στη μεταφορά του αερίου προς την Ευρώπη. Ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, έστειλε επιστολή σε 18 ηγέτες της ΕΕ, θέτοντας ζήτημα να γίνουν διαβουλεύσεις για να διευθετηθεί το χρέος. Ο γίγαντας της Ενέργειας «Gazprom» δηλώνει ότι η Ουκρανία της χρωστά 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια για παραδόσεις οι οποίες έχουν ήδη γίνει, ενώ δεν ξεπλήρωσε ούτε τις παραλαβές του Μάρτη. Συνολικά δε εκτιμάται ότι το χρέος για παραλαβές ρωσικού αερίου φτάνει τα 17 δισ. δολάρια. Ομως ο Ρώσος Πρόεδρος δηλώνει ότι η Ρωσία δεν επιθυμεί να δημιουργηθεί εμπλοκή στο ζήτημα της προμήθειας χωρών της ΕΕ (η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία είναι οι πιο βασικές) με φυσικό αέριο, αλλά δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί πλέον να επιδοτεί την ουκρανική οικονομία, ενώ ασκεί κριτική στην ΕΕ ότι πέρα από λόγια δεν έχει βοηθήσει έμπρακτα, οικονομικά, την Ουκρανία. Η επιστολή αυτή που οι Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται να παίρνουν σοβαρά υπόψη έγινε η αφορμή και για νέα αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ. Σχολιάζοντας την παρέμβαση της αμερικανικής κυβέρνησης για την επιστολή του ότι χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο ως εργαλείο εκβιασμού, ο Βλ. Πούτιν είπε με ιδιαίτερα καυστικό τρόπο: «Δεν είναι καλό να διαβάζετε ξένες επιστολές, η επιστολή δεν απευθυνόταν σε εσάς και δεν έχετε καμία δουλειά».
Την ίδια ώρα, η νέα κυβέρνηση, βλέποντας τον κίνδυνο να κλείσουν οι στρόφιγγες του ρωσικού αερίου, εξετάζει και άλλες εναλλακτικές. Ο λεγόμενος υπουργός Ενέργειας της Ουκρανίας Γιούρι Προντάν εμφανίστηκε να δηλώνει στη Βουλή ότι η χώρα του ελπίζει να αγοράσει φυσικό αέριο από την Ευρώπη για να αυξήσει την ενεργειακή της ασφάλεια. «Θα κάνουμε αγορές αερίου από αντίστροφες ροές επειγόντως. Με τους όρους που προσφέρουν οι ευρωπαϊκές εταιρείες αερίου. Σχεδιάζουμε να γίνουν από τη RWE της Γερμανίας και μια γαλλική εταιρεία αερίου», είπε ο Προντάν.
Ωστόσο, η «Γκαζπρόμ» αμφισβητεί ως παράνομη την αντιστροφή της ροής των αγωγών από την Ευρώπη ώστε να εξάγεται στην Ουκρανία το προϊόν που πωλεί η ίδια στις χώρες της Ευρώπης. Ο Προντάν δήλωσε ακόμη πως το Κίεβο επιδιώκει να αγοράσει μικρές ποσότητες αερίου από την Πολωνία και την Ουγγαρία και μια λίγο μεγαλύτερη από τη Σλοβακία, όμως υπάρχουν «πολιτικά ζητήματα» που πρέπει να επιλυθούν. Η Σλοβακία πάντως έχει καλέσει να διεξαχθούν συνομιλίες ανάμεσα στην Ουκρανία, τη Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ώστε να εξασφαλιστεί ότι μπορεί να εξάγει αέριο στην Ουκρανία χωρίς να παραβιάζει τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Το θέμα αυτό - όπως είναι φυσικό - θα απασχολήσει τη συνάντηση Ρωσίας, ΕΕ, ΗΠΑ, Ουκρανίας.
Ο Προντάν είπε ότι η μεταβατική ουκρανική κυβέρνηση ενδέχεται να στραφεί σε ένα Διεθνές Δικαστήριο επιδιαιτησίας στη Στοκχόλμη σε μια προσπάθεια να ακυρώσει μια συμφωνία που είχε συναφθεί με τη Ρωσία το 2009, όταν το Κίεβο είχε δεχθεί μια αυξημένη τιμή.
Πάντως, ο Ευρωπαίος επίτροπος Ενέργειας Γκίντερ Ετινγκερ είπε ότι εργάζεται πάνω σε ένα σχέδιο για να βοηθήσει (η ΕΕ) την Ουκρανία να αποπληρώσει τις οφειλές της για αέριο στη Ρωσία. «Βρισκόμαστε σε στενή επαφή με την Ουκρανία και την εταιρεία αερίου της χώρας για να εξασφαλιστεί ότι η Ουκρανία θα παραμείνει σε θέση να πληρώνει και ότι τα χρέη που έχει η εταιρεία στην "Γκαζπρόμ" δεν θα αυξηθούν περισσότερο» και πρόσθεσε ότι το θέμα θα εξεταστεί στη συνάντηση με τους υπουργούς Ενέργειας και Εξωτερικών της χώρας αυτής τη Δευτέρα.

Και άλλα σχέδια από τα ρωσικά μονοπώλια

Τα ρωσικά μονοπώλια πάντως ήδη κάνουν κινήσεις για να εξασφαλίσουν και νέες αγορές στην περίπτωση που διαταραχθούν οι συναλλαγές με την ΕΕ. Ετσι η «Γκαζπρόμ» κατέληξε την Πέμπτη σε συμφωνία εξαγοράς του 100% της κιργιζιανής εταιρείας αερίου «Κιργιγκάζ». Μάλιστα αυτό έγινε και κάπως συμβολικά, καταβάλλοντας μόλις 1 δολάριο, αναλαμβάνοντας βέβαια να καλύψει τα χρέη της εταιρείας προς τρίτους ύψους 40 δισ. δολαρίων και ταυτόχρονα δεσμευόμενη να επενδύσει άλλα 60 δισ. δολάρια για επενδύσεις σε υποδομές Ενέργειας της χώρας. Ομως εξασφαλίζει για τα επόμενα 25 χρόνια την εκμετάλλευση νέων κοιτασμάτων, την αποκλειστικότητα στην προμήθεια Ενέργειας στο Κιργιστάν, την προστασία από εθνικοποίηση, αλλά και τη δυνατότητά της να εξάγει κιργιζιανό φυσικό αέριο και προς τρίτες χώρες με τιμή που θα καθορίζει εκείνη και επίσης να χρησιμοποιεί υπόγειες αποθήκες αερίου στη χώρα.
Ταυτόχρονα ο ρωσικός κολοσσός βλέπει και προς τη μεγάλη αγορά της Ασίας. Ετσι βρίσκεται κοντά στην επίτευξη συμφωνίας για την πώληση φυσικού αερίου στην Κίνα, ενώ η Ρωσία σκοπεύει να επεκτείνει τη δυναμικότητα του πετρελαιαγωγού ESPO (από την Ανατολική Σιβηρία έως τον Ειρηνικό Ωκεανό) στους 80 εκατ. τόνους ή 1,6 εκατ. βαρέλια ημερησίως.
Ενδιαφέρον έχει και μια ακόμα πλευρά του ενεργειακού ζητήματος. Μετά την ενσωμάτωση της χερσονήσου της Κριμαίας στη Ρωσία, βλέπουν το φως της δημοσιότητας σενάρια που μιλάνε για αλλαγές στη διαδρομή του λεγόμενου Νότιου Ρεύματος, «South Stream», που είναι μια εναλλακτική που παρακάμπτει την Ουκρανία, για τη μεταφορά φυσικού αερίου προς τα Βαλκάνια και την Ευρώπη, με υποθαλάσσιο αγωγό στη Μαύρη Θάλασσα. Ταυτόχρονα, το συγκεκριμένο σχέδιο είναι ανταγωνιστικό με τον αμερικανικών συμφερόντων αγωγό «Ναμπούκο» που φέρνει αζέρικο πετρέλαιο και αέριο.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα νέα σενάρια θα μπορούσε να επιτευχθεί μια μείωση της απόστασης κατά 45%, πράγμα δηλαδή που θα μειώσει σημαντικά το κόστος. Επίσημα η «Γκαζπρόμ» δεν επιβεβαιώνει σχέδια μεταβολής του δρομολογίου, που περιλαμβάνει τις χώρες Ρωσία, Βουλγαρία, Σερβία, Ουγγαρία, Σλοβενία και Ιταλία, ενώ στο κατασκευαστικό μέρος εμπλέκονται μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, ανάμεσά τους και η γερμανική «Ζήμενς», αλλά το κουβάρι των ανταγωνισμών είναι τόσο μπλεγμένο που όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ Σύγχρονο δουλεμπόριο με κατευθύνσεις της ΕΕ

ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ

Σύγχρονο δουλεμπόριο με κατευθύνσεις της ΕΕ

Τα όσα προβλέπει το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε το Μάρτη είναι προσαρμογή σε ευρωενωσιακές οδηγίες, με ενίσχυση της νομοθεσίας που διαμορφώθηκε πριν από την κρίση

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ έξω από εταιρεία «ενοικίασης» εργαζομένων

Μια από τις εκατοντάδες αντιλαϊκές αλλαγές που πρόσθεσε η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου στα τέλη Μάρτη, αφορά στις λεγόμενες «Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης» (ΕΠΑ). Πρόκειται για εταιρείες που «νοικιάζουν» εργαζόμενους σε άλλες επιχειρήσεις και στη συνείδηση της εργατικής τάξης έχουν καταγραφεί σαν «δουλεμπορικά» γραφεία.
Το λεγόμενο «πολυνομοσχέδιο» διευρύνει το πεδίο λειτουργίας αυτών των εταιρειών, δίνοντας στην εργοδοσία ένα ακόμα εργαλείο για να ρίξει ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης, χωρίς να επικαλείται «έκτακτες» και «εποχικές» συνθήκες, που επιβάλλουν την αναζήτηση προσωπικού από τα δουλεμπορικά, όπως γινόταν μέχρι τώρα.
Η ενίσχυση του ρόλου των ΕΠΑ στη λεγόμενη «αγορά εργασίας» θα συντελέσει στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην επί της ουσίας κατάργηση κάθε Συλλογικής Σύμβασης και θα μεγαλώσει την εκμετάλλευση, σε βάρος εργαζομένων και ανέργων.
Οι «Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης» δεν είναι καινούργιο «φρούτο» στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο στην ΕΕ. Αποκτούν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των «νέων» εργασιακών σχέσεων που αξιώνουν οι μεγαλοεργοδότες για τη μετά την κρίση εποχή, στο πλαίσιο της λεγόμενης «ευελφάλειας» και της «κινητικότητας» του εργατικού δυναμικού. Με δεδομένο μάλιστα ότι η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη δεν πρόκειται να απορροφήσει τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, ο ρόλος αυτών των εταιρειών αναβαθμίζεται, με μεγάλες προσδοκίες για κέρδη από τον άμεσο και έμμεσο εργοδότη.
Μια ματιά στην εξέλιξη της νομοθεσίας γύρω από αυτές τις εταιρείες και τα δεδομένα που ισχύουν εδώ και χρόνια σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, αποκαλύπτει τη σκοπιμότητα όσων περιέχονται στο πολυνομοσχέδιο. Ταυτόχρονα, εκθέτει στα μάτια του λαού δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζουν τη λειτουργία τέτοιων δουλεμπορικών σαν απότοκο του μνημονίου, ή τη συνδέουν αποκλειστικά με το κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης της κρίσης.

Η πείρα από την ΕΕ και παγκόσμια

Τα στοιχεία για τη δράση τέτοιων εταιρειών σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με την Οικονομική Εκθεση 2012 (βασισμένη σε στοιχεία του 2010) της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας (οι Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν κι αυτό το ρόλο), δραστηριοποιούνται παγκόσμια 128.000 επιχειρήσεις «ενοικίασης» εργαζομένων, με 176.000 υποκαταστήματα. Τα στοιχεία αυτά είναι υποτιμημένα, καθώς σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι επιχειρήσεις λειτουργούν με άλλη «βιτρίνα».
Στην Ελλάδα, δραστηριοποιούνται επίσημα 9 εταιρείες, με 17 υποκαταστήματα. Το 2010, το σύνολο των εσόδων από τη διακίνηση εργαζομένων ανήλθε παγκοσμίως στα 247 δισ. ευρώ. Οι ΗΠΑ κατέχουν μερίδιο 27% στην παγκόσμια αγορά, η Ιαπωνία το 19% και η Ευρώπη το 38%.
Μέσω των εταιρειών αυτών, «ενοικιάστηκαν» επίσημα το 2010 πάνω από 10 εκ. εργαζόμενοι και η διάρκεια απασχόλησής τους ήταν λίγο περισσότερο από ένα μήνα. Οι βασικοί τομείς απασχόλησης είναι οι υπηρεσίες και η μεταποίηση. Στην Ευρώπη, απασχολήθηκαν το 35% των «ενοικιαζόμενων», στη Βόρεια Αμερική το 25% και στην Ασία το 13%. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, αλλά και αυτά της ΕΕ, οι «ενοικιαζόμενοι» εργαζόμενοι αυξάνονται ως μορφή εργασίας χρόνο με το χρόνο, αν και ακόμα στην ΕΕ αντιπροσωπεύουν μόλις το 2% της συνολικής απασχόλησης.
Ενας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό, είναι γιατί το κεφάλαιο επιλέγει άλλες ευέλικτες μορφές εργασίας (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, διευθέτηση, μπλοκάκια, outsourcing και άλλα). Χαρακτηριστικά είναι τα όσα επισημαίνονται στην Εκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και άλλα όργανα της ΕΕ για το θέμα αυτό. Η έκθεση έχει συνταχθεί το Μάρτη του 2014 [COM (2014) 176 final] και μεταξύ άλλων σημειώνει:
«Αν και ο αριθμός των προσωρινών απασχολούμενων είναι σχετικά μικρός, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η σημασία αυτής της ευέλικτης μορφής εργασίας για τη λειτουργία των εθνικών αγορών εργασίας. Ολα τα κράτη έχουν κάνει συγκεκριμένες επιλογές όσον αφορά την πολιτική απασχόλησης, π.χ. προκρίνοντας σε ποικίλους βαθμούς την ευελιξία της αγοράς εργασίας. Οι επιλογές αυτές έχουν επηρεάσει τον ρόλο και τη θέση της προσωρινής απασχόλησης στις αντίστοιχες αγορές εργασίας τους».
Αντικείμενο της Εκθεσης είναι η πορεία ενσωμάτωσης της σχετικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/104/ΕΚ, περί της εργασίας μέσω Εταιρείας Προσωρινής Απασχόλησης, στα εθνικά Δίκαια των κρατών - μελών της ΕΕ. Η ενσωμάτωση προβλεπόταν να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το Δεκέμβρη του 2011.
Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι οι εργοδοτικές οργανώσεις - όπως η Business Europe, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Εργοδοτών και Επιχειρήσεων Παροχής Δημόσιων Υπηρεσιών (CEEP), η Ευρωπαϊκή Ενωση Βιοτεχνικών και Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (UEAPME) - δηλώνουν ικανοποιημένες από τις κατευθύνσεις και τους όρους της οδηγίας, αλλά ορισμένες από αυτές ζητούν να αρθούν τα όποια εμπόδια παρουσιάζονται σε ορισμένες χώρες, προκειμένου να καταργηθούν «οι αδικαιολόγητοι περιορισμοί» στη λειτουργία και δράση των ΕΠΑ.
Στην πραγματικότητα, οι διαρκείς αλλαγές στο ελληνικό νομικό πλαίσιο - όπως παρουσιάζεται παραπάνω - αντιπροσωπεύουν προσαρμογές σε πάγιες εργοδοτικές απαιτήσεις καθώς αίρονται σταδιακά οι όροι που δρουν ανασταλτικά στη συγκρότηση, λειτουργία και ανάπτυξη των ΕΠΑ.

Η ευρωπαϊκή οδηγία

Η οδηγία του 2008 αποτελεί συνέχεια παλαιότερων οδηγιών και κατευθυντήριων γραμμών της ΕΕ για την προώθηση των εταιρειών «ενοικίασης εργαζομένων».
Οπως συμβαίνει σε κάθε κείμενο της ΕΕ, η πραγματικότητα παρουσιάζεται με το κεφάλι κάτω, προκειμένου να δημιουργείται η αίσθηση ότι τα αντεργατικά μέτρα στόχο έχουν να συγκεράσουν τις ανάγκες του κεφαλαίου με αυτές των εργαζομένων. Ετσι, στο προοίμιο της οδηγίας διατυπώνεται, μεταξύ άλλων, ο ανυπόστατος ισχυρισμός ότι «η εργασία μέσω Εταιρείας Προσωρινής Απασχόλησης ανταποκρίνεται όχι μόνο στις ανάγκες ευελιξίας των επιχειρήσεων, αλλά και στην ανάγκη των μισθωτών να συνδυασθεί η ιδιωτική και η επαγγελματική ζωή τους»!
Στην πραγματικότητα, ο βασικός στόχος όσων προβλέπει η οδηγία είναι η ενίσχυση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Στην ίδια την οδηγία, δίνεται η δυνατότητα οι «ενοικιαζόμενοι» να αμείβονται με τον κατώτερο βασικό μισθό.
Το πιο σημαντικό ίσως σημείο στην οδηγία είναι το άρθρο 4. Στην παράγραφο 1 ορίζονται τα εξής: «Απαγορεύσεις ή περιορισμοί όσον αφορά την προσωρινή απασχόληση δικαιολογούνται μόνο από λόγους γενικού συμφέροντος που αφορούν ιδίως την προστασία των προσωρινά απασχολούμενων, τις απαιτήσεις υγείας και ασφάλειας στην εργασία ή την ανάγκη διασφάλισης της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς εργασίας και της αποφυγής καταχρήσεων».
Από τη μία, η παράγραφος αυτή λέει ότι το κράτος πρέπει να μεριμνά, ώστε να αίρονται τα όποια εμπόδια στη δράση των εταιρειών «ενοικίασης» των εργαζομένων και από την άλλη κάνει συστάσεις στο κεφάλαιο και το κράτος του να αποφεύγονται οι καταχρήσεις! Αλλωστε, η ίδια η Εκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επανεξετάζει τις όποιες απαγορεύσεις ισχύουν, με προοπτική την κατάργησή τους...