ΚΕΡΚΥΡΑ-Λίμνη Κορισσίων

Λίμνη Κορισσίων

Με έκταση 6.000 στρεμμάτων, η λιμνοθάλασσα των Κορισσίων αποτελεί σημαντικό υδροβιότοπο (περιοχή Natura), πόλο έλξης για 126 είδη πουλιών. Από τη μία το μπλε του Ιονίου και από την άλλη τα ατάραχα γαλαζοπράσινα νερά συνθέτουν ένα μαγευτικό τοπίο που προκαλεί το θαυμασμό των επισκεπτών, ενώ τα ύδατά της επισκέπτονται πολλές φορές κορμοράνοι και φλαμίνγκο. Ακολουθώντας τις πινακίδες για την παραλία της Χαλικούνας, και συνεχίζοντας κατά μήκος της ακτής, ο δρόμος θα σας βγάλει σε ένα μικρό σπιτάκι. Εκεί βρίσκονται οι αλιευτικές εγκαταστάσεις όπου ζουν κάποιοι ψαράδες, οι οποίοι επιδίδονται καθημερινά στην ασχολία με τα κορίτο τους, τις χαρακτηριστικές βάρκες. Περιηγηθείτε στο χώρο, δείτε το κανάλι που ενώνει τη θάλασσα με τη λίμνη και αφήστε το βλέμμα σας να «κολλήσει» στους αντικατοπτρισμούς της περιβάλλουσας φύσης στην επιφάνειά της...

Εξοργιστικό! Με σύμβολα των ναζι οι Ουκρανοί “στρατιώτες” που σφαζουν στην Αν. Ουκρανία!

Εξοργιστικό! Με σύμβολα των ναζι οι Ουκρανοί “στρατιώτες” που σφαζουν στην Αν. Ουκρανία!

Αυτους ενισχύει “υλικοτεχνικά” η ΕΕ και το ΝΑΤΟ;;; ΝΤΡΟΠΗ σας καθάρματα!

Το Ισραήλ συνεχίζει τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού

Το Ισραήλ συνεχίζει τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού

Η φονική μηχανή του Ισραήλ σκορπάει το θάνατο και την καταστροφή στη μαρτυρική Γάζα

Associated Press

ΓΑΖΑ.-- Η συνέχιση του δράματος του Παλαιστινιακού λαού, με την επανέναρξη των βομβαρδισμών πόλεων μετά την κατάρρευση της εκεχειρίας 72 ωρών που είχε ξεκινήσει την περασμένη Τρίτη, αφού ο εκβιασμός του Ισραήλ για παράδοση άνευ όρων δεν έγινε δεκτός, είναι ένας κρίκος στην πολύπαθη ιστορία του. Η φονική επιδρομή που ξεκίνησε στις 8 Ιούλη φέτος με αεροπορικούς βομβαρδισμούς και από τις 18 Ιούλη με χερσαίες δυνάμεις, με την κωδική ονομασία «Προστατευτική Αιχμή» - και έχει στοιχίσει ως τώρα πάνω από 1.900 νεκρούς, με το 1/3 να είναι παιδιά, βρέφη και γυναίκες, και 10.000 τραυματίες - είναι, για να θυμηθούμε μόνο την τελευταία δεκαετία, η 8η συνολικά επίθεση στη Γάζα. Προηγήθηκαν επιθέσεις το Μάη του 2004, το Σεπτέμβρη του 2004, τον Ιούνη του 2006, το Φλεβάρη του 2008, το Δεκέμβρη του 2008, το Νοέμβρη του 2012.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι της «Προστατευτικής Αιχμής» είχαν προηγηθεί 9 μήνες διαπραγματεύσεων του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής Αρχής, που συστηματικά η ισραηλινή κυβέρνηση ναρκοθετούσε. Μόνο στο διάστημα του Αυγούστου 2013 - Απρίλη 2014 των διαβουλεύσεων, όπως αναφέρει σε εκτενέστατο άρθρο του ο Ούρι Βέλτμαν, ερευνητής, μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Ινστιτούτου Εμίλ Τοούμα Παλαιστινιακών και Ισραηλινών Σπουδώνκαι μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ισραήλ, ήταν στο στάδιο της υλοποίησης ή είχαν προωθηθεί σχέδια για κατασκευή 13.581 νέων πολυκατοικιών σε εποικισμούς, τέσσερις φορές περισσότερες από ό,τι προηγούμενα χρόνια.

Το άτυχο 10χρονο παιδί που δολοφονήθηκε την Παρασκευή στη Γάζα

Associated Press

Αναφέρει επίσης ενδεικτικά: «Σύμφωνα με στοιχεία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων 61 άνθρωποι σκοτώθηκαν από τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας και 1.054 τραυματίστηκαν, έγιναν 660 επιθέσεις εποίκων σε Παλαιστίνιους και στην περιουσία τους (από ρίψη πετρών, κάψιμο και ξερίζωμα των ελαιόδεντρων, καταστροφή αυτοκινήτων, βανδαλισμούς τεμενών), που είχαν την ανοχή και τη συνενοχή των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων. Ενώ οι εποικισμοί επεκτείνονται, οι ισραηλινές αρχές συνέχισαν να στοχεύουν σπίτια Παλαιστινίων. 508 παλαιστινιακά σπίτια κατεδαφίστηκαν και 878 άτομα εκδιώχθηκαν βίαια. Την ίδια περίοδο το Ισραήλ διεξήγαγε 4.500 στρατιωτικές επιδρομές και συνελήφθησαν 3.674 Παλαιστίνιοι.
Ολες αυτές οι δράσεις καθιστούν αρκετά γελοίο τον ισχυρισμό της ισραηλινής κυβέρνησης ότι βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για την ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης. Αν πράγματι ήθελαν σοβαρά να προχωρήσουν στην κατάρτιση των συνόρων μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, γιατί δημιουργούν συνέχεια τετελεσμένα επί του εδάφους μέσω της επέκτασης των εποικισμών, που αλλάζει ακριβώς αυτά τα σύνορα; Και αν ήθελαν σοβαρά μια συμφωνημένη διευθέτηση στην Ιερουσαλήμ, γιατί αναγκάζουν τους Παλαιστίνιους να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ, ενώ ταυτόχρονα φέρνουν νέους Ισραηλινούς εποίκους; Είναι σαν να κάθονται δύο εταίροι να χωρίσουν μια τούρτα και ο ένας να τρώει συνεχώς κομμάτια».
Ολα αυτά τα στοιχεία, όπως και η άμεση αντίδραση της ισραηλινής κυβέρνησης, όταν τον Απρίλη φέτος ανακοινώθηκε η σύσταση της ενιαίας κυβέρνησης των Παλαιστινίων, με συμφωνία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και της «Χαμάς», που βρίσκεται στην κυβέρνηση στη Γάζα από το 2006, εξηγούν γιατί επιδίωξε για άλλη μια φορά να τινάξει στον αέρα τις συζητήσεις και να βρει προσχήματα για να ξεκινήσει άλλη μια εγκληματική επιδρομή στη Γάζα. Εξηγούν γιατί το βιώσιμο κράτος που διεκδικεί ο Παλαιστινιακός λαός προϋποθέτει τερματισμό της κατοχής και των εποικισμών, άρση του αποκλεισμού της Γάζας. Την άρση του αποκλεισμού δε δέχτηκε το Ισραήλ και στις διαπραγματεύσεις για παράταση της εκεχειρίας την Πέμπτη στο Κάιρο. Εθεσε ως όρο πρώτα την αποστρατιωτικοποίηση της Γάζας στο όνομα της ασφάλειάς του. Δηλαδή αυτό πάνοπλο να μπορεί να δολοφονεί ανενόχλητα, όπως κάνει ένα μήνα καταστρέφοντας και ό,τι υποδομή υπήρχε σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη, με 1,8 εκατομμύρια ανθρώπους να βρίσκονται κλεισμένοι σε μια «φυλακή» 367 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Το νέο έγκλημα του Ισραήλ, που σχετίζεται και με την προσπάθεια αναβάθμισης του ρόλου της αστικής του τάξης σε μια περιοχή που φλέγεται και ενώ φαίνεται να αναβαθμίζεται ο ρόλος του Ιράν, είχε τη στήριξη των ΗΠΑ (30 δισ. δολάρια λαμβάνει κάθε χρόνο από αυτές σε στρατιωτική βοήθεια) και της ΕΕ (περιλαμβανομένης και της ελληνικής κυβέρνησης) με την οποία έχει προνομιακές σχέσεις. Ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, που έκανε αλλεπάλληλα ταξίδια στην περιοχή, σε μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ως ουδέτερος μεσολαβητής, δεν είναι καθόλου τέτοιος. Το αν υπάρχουν και κάποια «σύννεφα» στις σχέσεις των ΗΠΑ - Ισραήλ, όπως παρουσιάζονται συχνά στον αστικό Τύπο, αυτό σχετίζεται με κάποια επιμέρους συμφέροντα που έχει η κάθε αστική τάξη και δεν αναιρεί την κοινή στρατηγική και την προσπάθεια να υποταχθεί ο Παλαιστινιακός λαός και οι άλλοι λαοί της περιοχής, προκειμένου να προχωρήσουν οι μπίζνες των μονοπωλίων. Πάνω σε αυτό το έδαφος ματώνει ο λαός της Γάζας και της Δυτικής Οχθης, χύνεται το αίμα των παιδιών του. Και αυτή η κατάσταση θα συνεχίζεται με εξάρσεις και υφέσεις και όσο μένουν αλώβητα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τα λαϊκά στρώματα θα υποφέρουν. Αισιόδοξο στοιχείο είναι ότι και μέσα στο Ισραήλ αναπτύσσεται κίνημα αντίστασης, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές.

ΕΝΟΠΛΕΣ ΙΣΛΑΜΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ Ενίσχυση ισλαμιστών στο φόντο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

ΕΝΟΠΛΕΣ ΙΣΛΑΜΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

Ενίσχυση ισλαμιστών στο φόντο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

Στιγμιότυπα από τους πανηγυρισμούς ένοπλων ισλαμιστών στους δρόμους της Τρίπολης, μετά την ανατροπή Καντάφι...

Copyright 2012 The Associated

Ερείσματα για την κλιμάκωση της δράσης ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Αφρικής δημιουργεί η σημαντική ενίσχυση (αριθμητικά και ποιοτικά) της δύναμης και της δράσης ισλαμικών αντιδραστικών οργανώσεων, όπως η «Μπόκο Χαράμ» σε Νιγηρία, Καμερούν και Τσαντ, η «Αλ Κάιντα για Ισλαμικό Μαγκρέμπ» (ΑQMI ή AQIM) σε Βόρειο Μάλι, Νότια Αλγερία, Λιβύη και Νίγηρα καθώς και η «Αλ Σαμπάμπ», που ξεκίνησε από τη Σομαλία και έχει διευρύνει το τόξο δράσης της σε όλο το Κέρας της Αφρικής και ανατολικότερα μέχρι την Κένυα, την Ουγκάντα ή και την Τανζανία.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των οργανώσεων είναι, μεταξύ άλλων, το γεγονός πως χρησιμοποιούν το μανδύα της θρησκείας για να προωθήσουν τα συμφέροντα ντόπιων και ξένων δυνάμεων στο έδαφος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που δημιουργεί συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης για τους λαούς. Ταυτόχρονα δε οι απειλές που εκτοξεύουν για τρομοκρατικές επιθέσεις σε ΗΠΑ και ΕΕ καλλιεργούν κλίμα, δίνοντας τα κατάλληλα προσχήματα στις αστικές κυβερνήσεις να «επενδύουν» στον «αντιτρομοκρατικό αγώνα» την ίδια ώρα που στύβουν τους εργαζόμενους με αντιλαϊκά μέτρα.
Οι παραπάνω οργανώσεις επίσης όπως και διάφορες ένοπλες ομάδες στην Αφρική επιδίδονται σε εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Ωστόσο, καταλυτικό ρόλο στην ενίσχυση της δύναμής τους φαίνεται πως έπαιξε, ανάμεσα στα άλλα, η ιμπεριαλιστική επέμβαση το 2011 στη Λιβύη, με αφορμή την ανατροπή του τότε Προέδρου Μουαμάρ Καντάφι και απώτερο στόχο το ξαναμοίρασμα της ενεργειακής πίτας. Μέχρι να φθάσουμε στην ανατροπή του Καντάφι, δυτικές κυβερνήσεις, μυστικές υπηρεσίες και στρατοί είχαν δώσει άφθονο χρήμα, όπλα τελευταίας τεχνολογίας και στρατιωτική εκπαίδευση σε χιλιάδες «ισλαμιστές» μισθοφόρους, αυτοαποκαλούμενους Μουτζαχεντίν ή «τζιχαντιστές» (δηλαδή «πολεμιστές ιερού πολέμου», τζιχάντ), για να εμφανιστούν σαν το «εναλλακτικό» πρόσωπο της εξουσίας στη Λιβύη. Τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, με πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό την πλήρη πολιτική, οικονομική και στρατιωτική αποσταθεροποίηση της Λιβύης τα ζούμε ως σήμερα.

Η καταλυτική ανατροπή του Καντάφι

Από το τέλος του 2010 και ιδιαίτερα από το 2011 και μετά, περίοδο κατά την οποία παρατηρήθηκε έντονα η εκδήλωση διαδηλώσεων και η ανατροπή αυταρχικών αστικών κυβερνήσεων στο πλαίσιο της λεγόμενης Αραβικής Ανοιξης σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, παρατηρείται σημαντική ενίσχυση της δράσης ισλαμικών οργανώσεων. Οχι μόνο στις παραπάνω περιοχές και στην ευρύτερη Αραβική Χερσόνησο, αλλά ειδικότερα στην υποσαχάρια Αφρική, που συγκεντρώνει ιδιαίτερα κατά την τελευταία 20ετία το έντονο ενδιαφέρον ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εξαιτίας του τεράστιου φυσικού, ορυκτού και σημαντικού ενεργειακού πλούτου
.«Εξαγωγές» ενόπλων και σε Αλγερία και Μάλι

Από την επίθεση της «Αλ Σαμπάμπ» τον περασμένο Σεπτέμβρη σε εμπορικό κέντρο του Ναϊρόμπι στην Κένυα

Ενα από τα πεδία «εξαγωγής» ενόπλων ισλαμιστών, αμέσως μετά την επέμβαση στη Λιβύη, ήταν τα νότια σύνορα της Αλγερίας, όπου ακραίοι ισλαμιστές της «Αλ Κάιντα για το Ισλαμικό Μαγκρέμπ» (AQMI), που ξεφύτρωσε σαν «παράρτημα» της «Αλ Κάιντα», άρχισαν να πυκνώνουν τις επιθέσεις τους κατά Αλγερινών αστυνομικών και στρατιωτών με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Ωστόσο, οι εκεί δυσκολίες ανάγκασαν τους περισσότερους να πάνε στο Βόρειο Μάλι όπου το 2012 «φούντωσε» η «εξέγερση» αυτονομιστών Τουαρέγκ του «Κινήματος Ανεξαρτησίας του Αζαουάντ». Στο πλευρό των ενόπλων της AQMI και των Τουαρέγκ σύντομα προστέθηκαν και οι ένοπλοι του «Κινήματος για την Ενότητα και την Τζιχάντ στη Δυτική Αφρική» (MUJAO) του Αλγερινού ισλαμιστή Μοκχτάρ Μπελμοκτάρ.
Το ίδιο διάστημα, άλλο μέρος των μισθοφόρων της Λιβύης μετέβη στη Σομαλία, όπου συνεργάστηκε και συγχωνεύτηκε με την «Αλ Σαμπάμπ», ενώ ένα τμήμα πήγε στη Νιγηρία, για συνεργασία με την «Μπόκο Χαράμ»...
Οσον αφορά στους ισλαμιστές μισθοφόρους των οργανώσεων ΑQMI και MUJAO, αυτοί εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση στο Βόρειο Μάλι, ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους Τουαρέγκ και κατέλαβαν σχεδόν το μισό τμήμα της χώρας, απειλώντας να φθάσουν μέχρι την πρωτεύουσα Μπαμάκο για να επιβάλουν ισλαμικό νόμο. Οι βάρβαρες πρακτικές που εφάρμοσαν σε βάρος του τοπικού πληθυσμού μετριοπαθών μουσουλμάνων, η βία κατά γυναικών, αλλά και η καταστροφή σπάνιων ιστορικών κειμηλίων στο Τιμπουκτού, τους αποξένωσαν σύντομα από τους πρώην συμμάχους τους, Τουαρέγκ. Ως το τέλος του 2012 είχαν δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες για να ξεκινήσει αρχές Γενάρη 2013 η γαλλική ιμπεριαλιστική επέμβαση «Serval», με απόφαση του «σοσιαλιστή» Προέδρου Φρανσουά Ολάντ. Ο πρώτος ενάμισης χρόνος πολέμου ανάμεσα σε ισλαμιστές και Γάλλους στρατιώτες αποδυνάμωσε, αλλά δεν εξάλειψε τους πρώτους που προτίμησαν την τακτική υποχώρηση, παραμένοντας σήμερα στο Βόρειο Μάλι.

Η γαλλική επιχείρηση «Αμμόλοφοι»

Στα μέσα Ιούλη (15/7/14) ο Γάλλος Πρόεδρος ανακοίνωσε δήθεν «τερματισμό» της επέμβασης στο Μάλι, ανακοινώνοντας τη μετεξέλιξή της σε επιχείρηση «Βarkhane» («Αμμόλοφοι») σε πέντε χώρες του αφρικανικού Σαχέλ. Αυτό σημαίνει ότι, όχι μόνον δε φεύγουν οι Γάλλοι στρατιώτες από το Μάλι (καθώς παραμένουν εκεί τουλάχιστον 1.000), αλλά ότι αυξάνονται σε 3.000 και διευρύνουν την ακτίνα δράσης τους και σε Μαυριτανία, Νίγηρα (όπου η γαλλική «Areva» προμηθεύεται το πολύτιμο ουράνιο για τους γαλλικούς πυρηνικούς σταθμούς ), Μπουρκίνα Φάσο και Τσαντ. Τάχα για την αποτροπή νέας ενίσχυσης των ακραίων ένοπλων ισλαμιστών... Στην πραγματικότητα για τα συμφέροντα γαλλικών ενεργειακών και κατασκευαστικών κολοσσών («ΑREVA», «Bouygues SA», «Bollore»).
Το στρατηγείο της νέας γαλλικής ιμπεριαλιστικής επιχείρησης, που αναμένεται να αναλάβει δράση πριν το τέλος του καλοκαιριού, θα είναι στην πρωτεύουσα του Τσαντ, Ντζαμένα. Οπως έχει ανακοινωθεί, θα ενισχυθεί με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών, μαχητικών αεροπλάνων, στρατιωτικών ελικοπτέρων, μεταγωγικών φορτηγών και αεροπλάνων...

Και η αμερικανική «αντιτρομοκρατική» συνδρομή...

Βέβαια, ο Ολάντ φαίνεται να ξέχασε πως πριν εννιά χρόνια, το 2005, οι ΗΠΑ, επί Προέδρου Τζ. Ου. Μπους, είχαν κάνει μία παρόμοια στρατιωτική αντιτρομοκρατική επιχείρηση, τη λεγόμενη Διασαχαρειακή Αντιτρομοκρατική Συνεργασία (Τrans Sahara Counterterrorist Partneship - TSCP), στο πλαίσιο της οποίας υποτίθεται πως παρείχαν ειδική εκπαίδευση και όπλα σε στρατούς της περιοχής ώστε να μπορούν να εξαρθρώσουν τρομοκράτες... Τι «περίεργο»!
Από το 2006 ως το 2014, όχι μόνον δεν εξαφανίστηκαν οι ένοπλες ομάδες, αλλά πολλαπλασιάστηκαν. Οπως αυξήθηκαν και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή παράλληλα με την αύξηση της φτώχειας, της δυστυχίας και της ανέχειας για τους λαούς. Αποδείχτηκε και σε αυτή την περίπτωση ότι ο πραγματικός στόχος τέτοιων επιχειρήσεων είναι η διασφάλιση των συμφερόντων των μονοπωλίων σε κρίσιμες πλουτοπαραγωγικές πηγές και στρατηγικές περιοχές στο πλαίσιο όξυνσης του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού είτε μεταξύ μελών της λυκοσυμμαχίας ΗΠΑ - ΕΕ, είτε αντίπαλων από τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία κ.α
.Η «μεταμόρφωση» της «Μπόκο Χαράμ»

Έφηβοι μαθητές - θύματα της «Μπόκο Χαράμ» από επίθεση το Σεπτέμβρη του 2013...

Στην περίπτωση της πρώτης σε μέγεθος αφρικανικής οικονομίας, πετρελαιοπαραγωγού, Νιγηρίας, όπου δρα από το 2002 η ισλαμική οργάνωση «Μπόκο Χαράμ», με υποτιθέμενο στόχο την επιβολή ισλαμικού νόμου σε όλη τη Νιγηρία και τη δημιουργία χαλιφάτου ως «αντίδοτο» στη διαφθορά της εξουσίας διαδοχικών στρατιωτικών και αστικών κυβερνήσεων, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.
Η «Μπόκο Χαράμ» (που σημαίνει «Η δυτική παιδεία είναι αμαρτία») ξεκίνησε πριν 12 χρόνια σαν οργάνωση υπεράσπισης των φτωχών μουσουλμάνων του νιγηριανού βορρά και αρχικά περιοριζόταν σε επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, τοπικές αρχές και χριστιανικούς ναούς. Ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν μετά τον Ιούνη 2009, οπότε είχαμε τη στρατιωτική επιχείρηση πάταξης της οργάνωσης που κατέληξε στη σφαγή 800 μελών της, συμπεριλαμβανομένου και του ιδρυτή, τότε αρχηγού της, Μοχάμεντ Γιούσεφ, που εκτελέστηκε, εν ψυχρώ, από το στρατό, ενώ είχε αιχμαλωτιστεί.
Το 2010 αναλαμβάνει τα ηνία της οργάνωσης ο νυν αρχηγός της, Αμπουμπακάρ Σεκάου, ο οποίος εξαπολύει ολοένα και πιο αιματηρές επιθέσεις όχι πλέον μόνο σε βάρος χριστιανών, αλλά και σε μουσουλμάνους του βορειοανατολικού τμήματος που είναι οι φτωχότεροι της χώρας. Οι μισθοφόροι της «Μπόκο Χαράμ», εκτός από επιθέσεις σε στρατό και αστυνομία προχωράνε σε σφαγές αμάχων, απαγωγές και άλλες εγκληματικές πράξεις και ενισχύονται στην μεθόριο της Νιγηρίας με το Καμερούν και το Τσαντ, μπαινοβγαίνοντας στα σύνορα και διευρύνοντας το λαθρεμπόριο όπλων και το δουλεμπόριο νεαρών κοριτσιών.
Η ανατροπή του Καντάφι στο τέλος του 2011 έφερε και στα δικά τους χέρια αντιαρματικά και αντιαεροπορικά όπλα τελευταίας τεχνολογίας, θωρακισμένα τετρακίνητα οχήματα, αλλά και επικοινωνία και συνεργασία με τις οργανώσεις των AQMI και MUJAO του Μάλι και την «Αλ Σαμπάμπ» στη Σομαλία.
Από το Μάη του 2013, η κήρυξη στρατιωτικού νόμου στις πολιτείες της Βορειοανατολικής Νιγηρίας δεν αποδυναμώνει την οργάνωση, που υπάρχουν στοιχεία πως μεταξύ άλλων συνεργάζεται με πλούσιους τοπικούς άρχοντες, στρατιωτικούς και αστυνομικούς αξιωματούχους, που κάνουν τα στραβά μάτια. Στο στόχαστρο της οργάνωσης έχει μπει τα τελευταία 2,5 χρόνια και το παράρτημα του ΟΗΕ στην πρωτεύουσα Αμπούτζα, ενώ τελευταίες εκθέσεις δυτικών υπηρεσιών αναφέρουν τη συνεργασία της «Μπόκο Χαράμ» με πειρατές που δρουν στο δυτικοαφρικανικό κόλπο της Γουινέας.
Το σίγουρο είναι ότι μέχρι τις εκλογές του 2015 ο «"πόλεμος" στρατού - ισλαμιστών» στη Νιγηρία αναμένεται να κλιμακωθεί, δίνοντας, ενδεχομένως, το πάτημα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να αναπτύξουν στρατεύματα στη χώρα τάχα για να συμβάλουν στην ομαλοποίηση της κατάστασης. Ο,τι δηλαδή βλέπουμε και σε άλλες γωνιές της «μαύρης ηπείρου»
.«Διασπορά» σε Κεντρική και Ανατολική Αφρική

Μισθοφόροι της οργάνωσης «ΣΕΛΕΚΑ» ενώ εγκατέλειπαν την πρωτεύουσα Μπανγκί τον περασμένο Γενάρη

Οπως προαναφέραμε, ένα μέρος των ισλαμιστών μισθοφόρων έμεινε στη Λιβύη, άλλο μετέβη στο Μάλι και άλλο «μετανάστευσε» σε άλλες χώρες της Αφρικής, όπως στο Τσαντ και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (πρώην γαλλική αποικία με ανεκμετάλλευτο τεράστιο ορυκτό πλούτο) το 2012 «γεννήθηκε» τάχα από το πουθενά η ισλαμική οργάνωση «ΣΕΛΕΚΑ», που ανέτρεψε τον άλλοτε εκλεκτό του Παρισιού, Πρόεδρο Φρανσουά Μποζιζέ, όταν αυτός ήταν έτοιμος να αναθέσει γεωτρήσεις πετρελαίου σε κινεζική πετρελαϊκή εταιρεία.
Οι μισθοφόροι της «ΣΕΛΕΚΑ», στο όνομα υποτίθεται του Ισλάμ, λήστεψαν, λεηλάτησαν και κατέσφαξαν τους χριστιανούς (που είναι πλειονότητα στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία), ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα Μπανγκί. Συμπτωματικά και στην περίπτωση της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, οι μισθοφόροι της «ΣΕΛΕΚΑ» δημιούργησαν το καλύτερο πρόσχημα στο Παρίσι, που έστειλε στρατό το Δεκέμβρη του 2013, στο πλαίσιο της επιχείρησης «SANGARIS», τάχα για να σταματήσει τις σφαγές χιλιάδων χριστιανών. Ο διωγμός των μισθοφόρων της «ΣΕΛΕΚΑ» από τους Γάλλους δημιούργησε πολιτοφυλακές χριστιανών, που μέσα στο χάος και τον πανικό άρχισαν, για εκδίκηση, να σφάζουν τους λιγοστούς μουσουλμάνους της πρωτεύουσας, Μπανγκί.

Το ενδιαφέρον και της ελληνικής αστικής τάξης

Οι νέες σφαγές έδωσαν το πρόσχημα στον ΟΗΕ και στην ΕΕ να στείλουν και δικές τους αποστολές στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, υποτίθεται για το καλό του λαού. Σε αυτή την επιχείρηση της ΕΕ πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει το Στρατηγείο της Λάρισας, με Γάλλο στρατηγό και Ελληνα επιτελάρχη, κάτι που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τη συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, προσδοκώντας μερίδιο από τη λεία.

Ενοπλοι ισλαμιστές παντού

Οι ισλαμιστές μετά την εξαγωγή τους από τη Λιβύη παρεμβαίνουν και σε άλλες χώρες. Στη Σομαλία, το «νέο αίμα» ισλαμιστών δεν κατάφερε να τονώσει σημαντικά τη δράση της εκεί ισλαμικής οργάνωσης «Αλ Σαμπάμπ» (σημαίνει «Οι Νεολαίοι») που εκμεταλλεύτηκε το 2006 την κυβερνητική αστάθεια που υπήρχε στη χώρα από την ανατροπή του τότε Προέδρου Σίαντ Μπαρ στις αρχές της δεκαετίας του '90, κατατροπώνοντας Σομαλούς πολέμαρχους της περιοχής και επιβάλλοντας για πρώτη φορά «τάξη» και «ηρεμία», έστω και με τη δύναμη των όπλων.
Ο λόγος που λίγοι από τους τζιχαντιστές της Λιβύης κατάφεραν τελικά να φθάσουν στη Σομαλία βρίσκεται σε μία άλλη ιμπεριαλιστική επέμβαση, αυτή τη φορά από δυνάμεις της περιοχής. Από το 2007-2008 βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγάλη στρατιωτική επέμβαση της Αφρικανικής Ενωσης (αποστολή ΑΜISΟΜ, με ιδιαίτερα δραστήρια τη συμμετοχή των στρατών της Κένυας και της Αιθιοπίας, που συμπεριφέρονται σαν κατοχικές δυνάμεις) σε συνεργασία ή συνδυασμό με τις κατά καιρούς «αντιτρομοκρατικές» επιθέσεις που διεξάγουν οι ΗΠΑ, μέσω μη επανδρωμένων αεροσκαφών, με στόχο τη συντριβή της «Αλ Σαμπάμπ». Συνεπώς, εκεί, το περιβάλλον δεν ήταν ιδανικό για «εισαγωγή» ενισχύσεων από τη Λιβύη.
Ομως, η επέμβαση της Αφρικανικής Ενωσης δημιούργησε άλλη δυναμική στην οργάνωση «Αλ Σαμπάμπ», η οποία διεύρυνε την ακτίνα δράση της στη γειτονική Κένυα, όπου υπάρχει πολυάριθμη σομαλική παροικία. Τα στελέχη της «Αλ Σαμπάμπ» άρχισαν, λοιπόν, να στρατολογούν νέα μέλη στην Κένυα και να επιχειρηματολογούν για την ανάγκη «αντίστασης» στην επέμβαση και κατοχή της Σομαλίας από τον κενυατικό και τον αιθιοπικό στρατό, αλλά και τη συμμετοχή των στρατών άλλων αφρικανικών χωρών, όπως της Ουγκάντα και του Μπουρούντι. Τον Ιούλη του 2010, εν μέσω Μουντιάλ, πραγματοποιεί διπλή βομβιστική επίθεση στην πρωτεύουσα της Ουγκάντα, Καμπάλα, προκαλώντας το θάνατο 74 ανθρώπων και τον τραυματισμό δεκάδων άλλων. Επίθεση που επαναλαμβάνεται τέσσερα χρόνια μετά (6/7/14), αυτή τη φορά σε βάσεις του στρατού στην περιφέρεια της Ουγκάντα, με αποτέλεσμα 90 νεκρούς.
Το 2011 η «Αλ Σαμπάμπ» εντείνει τις εγκληματικές επιθέσεις στο Ναϊρόμπι, κάνοντάς τες ολοένα και πιο τολμηρές, με χαρακτηριστική την επίθεση στο εμπορικό κέντρο του Ναϊρόμπι«Westgate Mall», που προκάλεσε το θάνατο πολλών δεκάδων ανθρώπων, το Σεπτέμβρη του 2013. Ακολουθούν πολύνεκρες, ιδιαίτερα βίαιες, επιθέσεις σε παράκτιες τουριστικές περιοχές της Νοτιοανατολικής Κένυας τον Ιούνη και Ιούλη του τρέχοντος έτους. Δεν αποκλείεται ωστόσο η «Αλ Σαμπάμπ» να βρήκε μιμητές ή περιθώρια δράσης ακόμη και στην Τανζανία, όπου στις 8 Ιούλη σημειώθηκε βομβιστική επίθεση σε ινδικό εστιατόριο της πόλης Αρούσα, με θαμώνες πλούσιους ντόπιους και Δυτικούς τουρίστες και αποτέλεσμα τον αρκετά σοβαρό τραυματισμό οκτώ ατόμων.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Καταιγιστικές εξελίξεις αυξάνουν τις απειλές για τους λαούς

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Καταιγιστικές εξελίξεις αυξάνουν τις απειλές για τους λαούς

Την αποφασιστικότητα κάθε εμπλεκόμενης πλευράς να υπερασπιστεί με αξιώσεις τα μονοπωλιακά συμφέροντα που εκπροσωπεί επιβεβαίωσαν οι εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας και της ενδοϊμπεριαλιστικής «κόντρας» με πρωταγωνιστή, από τη μια μεριά, τη Ρωσία και, από την άλλη μεριά, τις ΗΠΑ - ΕΕ (με διαφοροποιήσεις βεβαίως).
Στις αρχές της βδομάδας ο γγ του ΝΑΤΟ, Αντερς Φον Ράσμουσεν, ξεκαθάρισε ότι «θα καταρτίσουμε νέα αμυντικά σχέδια. Η ρωσική επίθεση ήταν ένας κώδωνας κινδύνου και δημιούργησε μια νέα κατάσταση ασφαλείας στην Ευρώπη», ενώ σημείωσε: «Τα πέντε τελευταία χρόνια η Ρωσία αύξησε τις αμυντικές της δαπάνες κατά 50%, οι χώρες του ΝΑΤΟ τις μείωσαν κατά 20% κατά μέσο όρο. Πρέπει να αντιστραφεί η τάση αυτή».
Την Πέμπτη, ο Ράσμουσεν βρέθηκε στο Κίεβο δηλώνοντας ότι το Βορειοατλαντικο Σύμφωνο είναι έτοιμο να στηρίξει την Ουκρανία, εξηγώντας πως «έχει όλες τις απαιτούμενες δυνατότητες να διασφαλίσει αποτελεσματική προστασία όλων των συμμάχων μας». Ταυτόχρονα, ανακοίνωσε, αφενός, ότι «έχουμε αναστείλει την πρακτική μας συνεργασία με τη Ρωσία σε όλους τους τομείς», αφετέρου, ότι αποφασίστηκε να γίνει «ειδική συνάντηση ΝΑΤΟ - Ουκρανίας» στο πλαίσιο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, το Σεπτέμβρη.
Της επίσκεψης του Ράσμουσεν στο Κίεβο είχε προηγηθεί μια επισήμανση της Οάνα Λουνγκέσκου, εκπροσώπου της λυκοσυμμαχίας, που εξέφρασε «έντονη ανησυχία» επειδή «η Ρωσία έχει συγκεντρώσει περίπου 20.000 ετοιμοπόλεμους στρατιωτικούς στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας» και υπογράμμιζε ότι η Μόσχα ενδέχεται να χρησιμοποιήσει «το πρόσχημα μιας ανθρωπιστικής ή ειρηνευτικής αποστολής ως μια δικαιολογία για να στείλει τις ένοπλες δυνάμεις (της) στην Ανατολική Ουκρανία».
Την Τρίτη, στη διάρκεια έκτακτης σύγκλησης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ο Ρώσος πρεσβευτής, Βιτάλι Τσούρκιν, είχε κάνει λόγο για «καταστροφική» ανθρωπιστική κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία και δήλωσε ότι η χώρα του έχει προσφερθεί να στείλει μια οχηματοπομπή με «ανθρωπιστική βοήθεια» στην Ουκρανία για τους εκτοπισμένους.
Την Παρασκευή, η Αμερικανίδα πρέσβης στον Οργανισμό, Σαμάνθα Πάουερ, δήλωσε ότι «η Ουκρανία έχει επιτρέψει σε διεθνείς οργανώσεις αρωγής να μοιράσουν βοήθεια στο έδαφός της» και ότι «οποιαδήποτε περαιτέρω μονομερής επέμβαση από τη Ρωσία σε ουκρανικό έδαφος, περιλαμβανομένης μιας (επέμβασης) με το πρόσχημα της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας, θα είναι εντελώς απαράδεκτη και βαθιά ανησυχητική. Και θα θεωρηθεί εισβολή στην Ουκρανία».
Στη Ρωσία συγκλήθηκε εκτάκτως την Παρασκευή το Συμβούλιο Ασφαλείας, όπου συζητήθηκε αναλυτικά η «καταστροφική ανθρωπιστική κατάσταση» στην Ανατολική Ουκρανία, η οποία χαρακτηρίστηκε «ολέθρια», χωρίς να γίνει γνωστό αν υπήρξαν αποφάσεις και ποιες ήταν αυτές.

«Πόλεμος» οικονομικών κυρώσεων

Οι εξελίξεις ήταν, όμως, καταιγιστικές και σε οικονομικό επίπεδο. Μετά τις νέες κυρώσεις που επέβαλαν ΕΕ - ΗΠΑ στη Ρωσία, η Μόσχα αποφάσισε μια σειρά «αντίμετρα». Ετσι, την Πέμπτη, ο Ρώσος πρωθυπουργός, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ανακοίνωσε λίστα με μια σειρά προϊόντα των οποίων οι εισαγωγές από ΕΕ, ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδά και Νορβηγία απαγορεύονται ή περιορίζονται για ένα χρόνο, «με σκοπό την προστασία των εθνικών συμφερόντων της Ομοσπονδίας της Ρωσίας». Στη λίστα περιλαμβάνονται γεωργικά, διατροφικά προϊόντα αλλά και πρώτες ύλες. Η ρωσική κυβέρνηση εξετάζει, μεταξύ άλλων, και το ενδεχόμενο να επιβάλλει περιορισμούς σε ευρωπαϊκές και αμερικανικές αεροπορικές εταιρείες που εκτελούν πτήσεις πάνω από τη Σιβηρία, όπως ήδη έκανε για ορισμένες ουκρανικές.
Οι ανακοινώσεις της Ρωσίας πυροδότησαν, όπως ήταν φυσικό, αλυσιδωτές αντιδράσεις από κυβερνήσεις, εργοδοτικές οργανώσεις και επιχειρήσεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θίγονται από τα ρωσικά μέτρα. Ανάμεσα σε πλήθος διαπιστώσεων και εκτιμήσεων από τους εκπροσώπους των μονοπωλίων, αναδείχτηκε το εύρος της αλληλεξάρτησης των καπιταλιστικών οικονομιών και τα νέα άγρια «παζάρια» που έχουν ήδη ξεκινήσει, ανοιχτά ή παρασκηνιακά, με σκοπό τον έλεγχο της «χασούρας». Σ' αυτά δήλωσε, φυσικά, «παρούσα» και η ελληνική κυβέρνηση, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι είναι δυνατόν η χώρα να ξεφύγει από τις συνέπειες της συμμετοχής της σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τους σφοδρούς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Η έκταση και οι προεκτάσεις των κυρώσεων είναι τέτοιες που την Πέμπτη 14 Αυγούστου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συγκαλεί στις Βρυξέλλες συνάντηση ειδικευμένων εμπειρογνωμόνων, προκειμένου να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις που έχει η απαγόρευση εισαγωγών ευρωπαϊκών αγροδιατροφικών προϊόντων στη ρωσική αγορά αλλά και μέτρα που χρειάζεται να παρθούν. Ηδη υπάρχουν χώρες, όπως η Φινλανδία και η Σλοβενία, που έχουν ζητήσει η ΕΕ να εκφράσει «αλληλεγγύη» και να αποζημιώσει όσους πλήττονται.
Ταυτόχρονα, άλλοι βλέπουν δεδομένα ευνοϊκά για νέες μπίζνες. Για παράδειγμα, στο Βελιγράδι ήδη μιλούν για μεγάλες ευκαιρίες που ανοίγονται για τους Σέρβους εξαγωγείς και επιχειρηματίες. Η Ρωσία, από τη μεριά της, ήδη ξεκίνησε επαφές με χώρες όπως οι Βραζιλία, Αργεντινή, Ισημερινό, Χιλή προκειμένου να ενισχυθούν οι εμπορικές τους σχέσεις.

Συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί

Την Πέμπτη, στην Ανατολική Ουκρανία οι βόμβες χτύπησαν ένα ακόμα νοσοκομείο στην πόλη του Ντόνετσκ. Οι νεκροί αυξάνονται καθημερινά και ανάμεσα στους άμαχους, ενώ το δρόμο της προσφυγιάς έχουν πάρει εκατοντάδες χιλιάδες (τα ρωσικά ΜΜΕ έκαναν λόγο για 750.000 που έχουν ζητήσει καταφύγιο στη ρωσική επικράτεια).
Τα «σημάδια» της «καπιταλιστικής ανάπτυξης» και των άγριων ανταγωνισμών που αυτή συνεπάγεται χαράσσονται όλο και πιο βαθιά στις σάρκες ενός λαού που μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού του έλεγαν πως, επιτέλους, είχε βρει την «ελευθερία». Την «ελευθερία» να είναι αιχμάλωτος των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και να βλέπει τις «φλόγες» να τυλίγουν τα σπίτια του και τώρα να απειλούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και άλλους λαούς.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ «Ατμομηχανή» που κινείται με καύσιμο την εκμετάλλευση των εργαζομένων του κλάδου

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

«Ατμομηχανή» που κινείται με καύσιμο την εκμετάλλευση των εργαζομένων του κλάδου

Πίσω από τη βιτρίνα των πολυτελών ξενοδοχείων βρίσκεται η σκληρή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους του κλάδου

Στην «καρδιά» της τουριστικής περιόδου, όλα δείχνουν πως οι μεγαλοξενοδόχοι μετρούν μια ακόμα επιτυχημένη σεζόν που θα αυξήσει σημαντικά τα κέρδη τους. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), Α. Ανδρεάδη, και όσα είπε μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο του «Economist» πριν έναν περίπου μήνα, το 2013 ήταν χρονιά με 17,9 εκατομμύρια αφίξεις τουριστών από το εξωτερικό και 12,2 δισ. ευρώ έσοδα. Η όρεξη των μεγαλοξενοδόχων άνοιξε ακόμα περισσότερο, καθώς ο φετινός στόχος είναι τα 19 εκατομμύρια αφίξεις και πάνω από 13 δισ. ευρώ έσοδα. Τα πιο μακροπρόθεσμα σχέδια αποβλέπουν σε προσέλκυση 22 - 24 εκατομμυρίων τουριστών ετησίως και άμεσα έσοδα 19 εκατομμύρια ευρώ, με ορίζοντα το 2021.
Τα ίδια στοιχεία, που κάνουν την κυβέρνηση και τους επιχειρηματίες να αναφέρονται στον κλάδο του τουρισμού ως ένα κλάδο με αλματώδη πορεία, «ατμομηχανή της ανάπτυξης», όπως πολύ συχνά λένε, σκιαγραφούν μια σκληρή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους του κλάδου. Από την αύξηση της τουριστικής κίνησης ωφελημένοι βγαίνουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι του κλάδου. Στα δικά τους ταμεία καταλήγουν τα δισεκατομμύρια των εσόδων, όπως αυτά που οι ξενοδόχοι αναμένουν να εισπράξουν και φέτος. Οσο για τους εργαζόμενους του κλάδου, η περίφημη «ατμομηχανή» της ανάπτυξης κινείται με καύσιμο τη συρρίκνωση των μισθών τους, τις καθυστερήσεις στην καταβολή των δεδουλευμένων τους, τις ατομικές συμβάσεις και τη «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία, την εντατικοποίηση, με ατέλειωτα ωράρια δουλειάς, κάτω από τη συνεχή πίεση και την τρομοκρατία της εργοδοσίας. Στο φόντο αυτό, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι στη Ρόδο προχώρησαν σε απεργία την Παρασκευή, ενώ απεργιακή κινητοποίηση έχει προκηρυχθεί για την Τετάρτη στην Κέρκυρα. Πρόκειται για δυο νησιά που «βουλιάζουν» από τη μεγάλη τουριστική κίνηση και αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα, τόσο για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων όσο και για την εκμετάλλευση που βιώνουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι.

Αυξημένα κέρδη για τις μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις

Τα στοιχεία για τις αφίξεις και τις εισπράξεις από τον τουρισμό, που παρουσίασε πρόσφατα (22/7) η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), για το πεντάμηνο Γενάρης - Μάης, επιβεβαιώνουν την αισιοδοξία των επιχειρήσεων του κλάδου για μια τουριστική σεζόν που θα γεμίσει τα ταμεία τους. Σύμφωνα με αυτά, οι αφίξεις για το πρώτο πεντάμηνο του 2014 ξεπέρασαν τα 3,5 εκατομμύρια, σημειώνοντας αύξηση 17% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρσι. Το ίδιο διάστημα, οι εισπράξεις αυξήθηκαν κατά 10,6% και το ταξιδιωτικό ισοζύγιο παρουσίασε πλεόνασμα 1,13 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 6,7% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται τα στοιχεία για τις αφίξεις το μήνα Ιούλιο στα νησιά της Ρόδου και της Κέρκυρας. Στη Ρόδο οι αφίξεις με πτήσεις τσάρτερ αυξήθηκαν κατά 11% περίπου, σε 419.641 από 378.380 τον αντίστοιχο περσινό μήνα. Οσον αφορά την Κέρκυρα οι αφίξεις εξωτερικού στο αεροδρόμιό της καταγράφηκαν αυξημένες κατά 15,2%, φτάνοντας τις 254.515 από 220.886 σε σύγκριση με τον περσινό Ιούλιο. Από τη σημαντική αύξηση της τουριστικής κίνησης ωφελούνται οι ισχυροί μονοπωλιακοί όμιλοι, που κυριαρχούν στον τομέα των ξενοδοχείων, ενισχύουν διαρκώς τη θέση τους και καρπώνονται τη μερίδα του λέοντος όσον αφορά τα κέρδη.
Η θωράκιση και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων περνά μέσα από το τσάκισμα μισθών και δικαιωμάτων, πράγμα που επιβεβαιώνεται και στον κλάδο του τουρισμού, όπου τα κέρδη μπορεί να καταγράφουν χρόνο με το χρόνο νέα ρεκόρ, ενώ η κατάσταση των εργαζομένων συνεχώς επιδεινώνεται. Σύμφωνα με στοιχεία που έχει παρουσιάσει αναλυτικά ο «Ριζοσπάστης» (25/7), το 2013 η απασχόληση στον κλάδο του τουρισμού, παρά την έκρηξη των τουριστών και των δισ. ευρώ, ήταν 3,5% λιγότερη σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να απασχολείται το πολύ έως 6 μήνες. Το ετήσιο εισόδημα, μετά και από την περικοπή των ταμείων ανεργίας, δεν υπερβαίνει τις 4.000 ευρώ για τη μεγάλη πλειοψηφία. Στον κλάδο ανθεί, επίσης, η ανασφάλιστη - αδήλωτη εργασία.

Μια σεζόν στην εκμετάλλευση και μια στην ανεργία

Οπως εξηγούν ξενοδοχοϋπάλληλοι από τη Ρόδο και την Κέρκυρα, η μη εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων είναι γενικευμένη. Καταπατώντας τις Συλλογικές Συμβάσεις, οι εργοδότες πετσοκόβουν ακόμα περισσότερο τους μισθούς. Συχνά αποφεύγουν και το «κόστος» της ασφάλισης, αφού δεν ικανοποιούνται ούτε με τις ατομικές συμβάσεις αλλά αξιοποιούν τη «μαύρη» εργασία. Σε μια σειρά τουριστικές περιοχές, και όχι μόνο στα δυο νησιά, κυριαρχεί η δουλειά με 500 και 600 ευρώ το μήνα. Η καταστρατήγηση της Σύμβασης μαζί με το μισθό συμπαρασύρει και άλλα δικαιώματα, όπως μια σειρά επιδόματα, αλλά και άλλες κατακτήσεις των εργαζομένων, όπως, για παράδειγμα, την πενθήμερη εργασία. Γενικευμένο είναι και το φαινόμενο των καθυστερήσεων στην πληρωμή των δεδουλευμένων, με αποτέλεσμα σε πολλούς εργαζόμενους να οφείλονται μισθοί μηνών. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις οι τελευταίοι μισθοί της σεζόν καταβάλλονται όταν ξεκινά η επόμενη.
Επωφελής πρακτική για τους εργοδότες είναι να αντικαθιστούν εργαζόμενους με «καταρτιζόμενους» και «μαθητευόμενους», από σπουδαστές ΙΕΚ και Τουριστικών Επαγγελματικών Σχολών που κάνουν την πρακτική τους άσκηση. Στην πράξη, οι νέοι αυτοί βγάζουν κανονική δουλειά, αμείβονται όμως με 300 - 400 ευρώ το μήνα, ενώ δεν έχουν ένσημα, καθώς ασφαλίζονται μόνο έναντι επαγγελματικού κινδύνου. Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, οι εργοδότες τους «ισοπεδώνουν» και τους στερούν ακόμα τα στοιχειώδη δικαιώματα, όπως το εβδομαδιαίο ρεπό. Εξάλλου, με βάση την Κοινοτική Οδηγία Μπολκεστάιν και με την κάλυψη της μαθητείας, πολλά ξενοδοχεία γεμίζουν με εργαζόμενους «εισαγόμενους» από άλλες χώρες με μισθούς των 300 ευρώ αλλά και εργαζόμενους από δουλεμπορικά Γραφεία Ευρέσεως Εργασίας. Δίπλα στα παραπάνω, η κυβέρνηση φροντίζει να εφοδιάζει τις επιχειρήσεις του κλάδου με εργαζόμενους για τους οποίους δε χρειάζεται να βάλουν καθόλου το χέρι στην τσέπη, μέσα από τα προγράμματα που στοχεύουν υποτίθεται στην καταπολέμηση της ανεργίας. Ετσι, με το πρόγραμμα «Επιταγή Εργασίας» προσέφερε 10.000 «τσάμπα» εργαζόμενους, επιδοτούμενους δηλαδή ανέργους, σε τουριστικές επιχειρήσεις. Ετοιμάζεται, μάλιστα, να επαναλάβει το πρόγραμμα, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο που εξήγγειλε τις προηγούμενες μέρες.
Η εντατικοποίηση μέχρι τα όρια της ανθρώπινης αντοχής είναι ο κανόνας πίσω από την πολυτελή βιτρίνα των μεγάλων ξενοδοχείων, καθώς, παρά την αύξηση της πελατείας τους και των κερδών τους, οι ξενοδόχοι μειώνουν χρόνο με το χρόνο το προσωπικό τους. Οι βάρδιες επιμηκύνονται μέχρι τις 12ωρες βάρδιες, ενώ τα ρεπό «ροκανίζονται». Στις κουζίνες, μια χούφτα εργαζόμενοι ετοιμάζουν πρωινό για εκατοντάδες τουρίστες. Σε κάθε καμαριέρα αναλογούν περισσότερα από 20 δωμάτια. Οι συνθήκες δουλειάς επιβαρύνουν και φθείρουν την υγεία των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Οι εργαζόμενοι αναφέρουν πως συχνές είναι οι λιποθυμίες στο χώρο δουλειάς, τα προβλήματα στις αρθρώσεις και στη μέση. Κάτω από το συνεχές τρέξιμο για να βγει πέρα η δουλειά, συχνοί είναι οι τραυματισμοί, οι πτώσεις, τα γλιστρήματα, τα μικροατυχήματα. Δε λείπουν και οι περιπτώσεις εργαζομένων που υποφέρουν από κρίσεις άγχους, καθώς δουλεύουν υπό συνεχή πίεση, με το άγχος της απόλυσης και της ανεργίας.
Στο τέλος της σεζόν τους ξενοχοϋπαλλήλους τους περιμένει η ανεργία. Μάλιστα, πολλοί θα κληθούν και τον επόμενο χειμώνα να τα βγάλουν πέρα χωρίς επίδομα ανεργίας, αφού για να το δικαιούνται πρέπει να μην έχουν ξεπεράσει τις 400 μέρες επιδότησης κατά την τελευταία τετραετία. Πράγμα που αποτελεί σοβαρό περιορισμό για έναν κλάδο όπου κυριαρχεί η εποχιακή απασχόληση για 5-6 μήνες το έτος.

Εικονικά ταξίδια στο μικρόκοσμο

Εικονικά ταξίδια στο μικρόκοσμο

Πάνω: Ερευνητές μπορούν να «βυθιστούν» μέσα σε τρισδιάστατες απεικονίσεις πράσινων φωσφοριζoυσών πρωτεϊνών και άλλων μεγαλομορίων, που προβάλλονται στο σύστημα StarCAVE του πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο. Αριστερά: Επιστήμονες «περιδιαβαίνουν» αρχαιολογικό χώρο στη Νότια Ιορδανία χρησιμοποιώντας ένα εικονικό ραβδί μέσα στο StarCAVE.

Ενα χειμωνιάτικο απόγευμα κάποιου από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίες του 1860, ο Γερμανός χημικός Αύγουστος Κεκουλέ αποκοιμήθηκε μπροστά στη φωτιά και είδε -λέει η παράδοση- ένα πολύ ζωντανό όνειρο: Ατομα σχημάτιζαν αλυσίδα, παίρνοντας τη μορφή ενός φιδιού που έτρωγε την ουρά του. Ο Κεκουλέ υποστήριξε ότι αυτή η οπτικοποίηση των ζητημάτων που τον απασχολούσαν εκείνη την περίοδο τον βοήθησε να λύσει το μυστήριο της δακτυλιοειούς δομής του βενζολίου, ανακάλυψη που θεωρείται ένα από τα θεμέλια της σύγχρονης χημείας.
Σχεδόν 100 χρόνια αργότερα, ερευνητικές ομάδες στις δύο πλευρές του Ατλαντικού προσπαθούσαν να κατανοήσουν τη δομή του μορίου του DNA. Απέναντι στον Αμερικανό νομπελίστα Λίνους Πόλινγκ υπήρχε η βρετανική ομάδα από τους Φράνσις Κρικ και Τζέιμς Γουότσον, που διέθετε ένα κρυφό πλεονέκτημα: Τις καταγραφές κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ του μορίου του DNA, που είχε πραγματοποιήσει η Ρόζαλιντ Φράνκλιν. Η τεχνική της κρυσταλλογραφίας ακτίνων Χ αποκάλυψε ότι το DNA αποτελείται από δύο συμπληρωματικές αλυσίδες, δύο συμπληρωματικά μακρομόρια νουκλεϊνικών οξέων, που συνδέονται με χημικούς δεσμούς σχηματίζοντας μια δομή σαν περιεστραμμένη σκάλα. Το πλεονέκτημα οπτικοποίησης του μορίου έκανε τη βρετανική ομάδα να κερδίσει την κούρσα.

Τα παραδείγματα αυτά -και πολλά άλλα ανάλογα- δείχνουν τη δύναμη της οπτικοποίησης, δηλαδή της δυνατότητας να «δει» κάποιος το αντικείμενο ενδιαφέροντος από διαφορετικές γωνίες, επιτρέποντας να απαλλαγεί από «βουνά» περιττών λεπτομερειών και να επικεντρώσει στην ουσία ζητημάτων που παρέμεναν αινίγματα ως εκείνη τη στιγμή. Σήμερα, στην εποχή των ισχυρών υπερυπολογιστών, όπου οι βάσεις δεδομένων έχουν μέγεθος τεραμπάιτ (τρισεκατομμύρια ψηφιολέξεις) ή πεταμπάιτ (τετράκις εκατ. ψηφιολέξεις), με χρήση των πολύπλοκων αλγορίθμων που έχουν αναπτυχθεί στο μεταξύ, οι επιστήμονες μπορούν να καταπιαστούν με προβλήματα που μέχρι πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν άπιαστα. Καθώς η υπολογιστική δυνατότητα αυξήθηκε κατακόρυφα, επιταχύνοντας το ρυθμό των επιστημονικών ανακαλύψεων, βρεθήκαμε θαμμένοι σε μια χιονοστιβάδα πληροφοριών.
Η τεχνική της περιβάλλουσας τρισδιάστατης εικονικής πραγματικότητας μπορεί να βοηθήσει στην ανακάλυψη της ουσίας μέσα στην πλημμυρίδα επιστημονικών δεδομένων, όπου η ανθρώπινη νοημοσύνη από μόνη της δυσκολεύεται να βρει μοτίβα και σχέδια. Χρησιμοποιώντας υπολογιστική ισχύ για να μετατρέψουμε τα αριθμητικά δεδομένα σε κάτι που μπορεί κανείς να το δει και να το ακούσει, τα δεδομένα αυτά γίνονται πιο εύκολα κατανοητά. Ετσι οι επιστήμονες μπορούν τώρα να εργαστούν με τα δεδομένα χρησιμοποιώντας τρόπους αντίληψης και χειρισμού των αντικειμένων τους ανάλογους με αυτούς, που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες.
Αυτοί οι ηλεκτρονικά προσομοιωμένοι κόσμοι εικόνας και ήχου αποβάλλουν μεγάλο μέρος από το θόρυβο των πρωτογενών δεδομένων και επιτρέπουν στους ερευνητές να συνθέσουν, να χειριστούν και να αναλύσουν μεγάλες ποσότητες πληροφοριών με τρόπο που είναι πιο εύκολο να κατανοήσουν και αφομοιώσουν, δίνοντάς τους τη δυνατότητα ενόρασης της μεγάλης εικόνας και του τρόπου που κάθε επιμέρους κομμάτι ταιριάζει σ' αυτή. Λειτουργούν σαν ένα είδος τηλεσκοπίου, που όμως μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να μετατραπεί σε μικροσκόπιο.
Η συγκέντρωση μεγάλων ποσοτήτων δεδομένων επιτρέπει να αναδυθούν μοτίβα και τάσεις που δεν είναι προφανή σε μικρές, ξεχωριστές μελέτες. Το 2013 χρειάστηκε η επεξεργασία από ειδικούς αλγορίθμους πολλών τεραμπάιτ δεδομένων, για να εντοπιστεί η χαρακτηριστική υπογραφή αρκετών μποζονίων Χιγκς, επιτρέποντας στους φυσικούς να κάνουν μια σημαντική ανακάλυψη. Στο χώρο της ιατρικής έρευνας, οι επιστήμονες επεξεργάζονται δισεκατομμύρια διακριτές πληροφορίες από εκατομμύρια ασθενείς, αναζητώντας γενετικές μεταλλάξεις που κάνουν τους ανθρώπους ευάλωτους σε ασθένειες όπως ο διαβήτης, οι καρδιοπάθειες και ο καρκίνος. Συνδυάζουν αυτές τις πληροφορίες με ακολουθίες από τις πρωτεΐνες που συνθέτουν αυτά τα κομμάτια DNA (γονίδια). Τα συμπεράσματα χρησιμοποιούνται για να παραχθούν πιο στοχευμένες θεραπείες και πιο ακριβείς διαγνωστικές μέθοδοι, χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά βιομόρια στο αίμα, το σάλιο ή τα ούρα του ασθενή, που σηματοδοτούν την παρουσία της νόσου.
Τα συστήματα περιβάλλουσας τρισδιάστατης εικονικής πραγματικότητας, σαν αυτά που παρουσιάζονται σε αυτήν τη σελίδα, επιτρέπουν στους επιστήμονες να παρακολουθήσουν την ανάπτυξη όγκων, να δουν τα μόρια να συνδέονται μεταξύ τους αλλά και να παρατηρήσουν φαινόμενα του μακρόκοσμου, αλληλεπιδράσεις ουράνιων σωμάτων, αστροφυσικές διεργασίες κτλ. Πρωτόλειες μορφές τέτοιων εικονικών περιβαλλόντων υπάρχουν από τη δεκαετία του 1990, αλλά με τη σημερινή τεχνολογία οι ερευνητές μπορούν να «βυθιστούν» μέσα σε πιο ρεαλιστικούς κόσμους, όπου η απεικόνιση γίνεται με πολύ μεγαλύτερη ανάλυση. Χρησιμοποιούνται από την ιατρική και τη φυσική, ως την περιβαλλοντολογία, τη μηχανική και την αρχαιολογία, σε πανεπιστήμια, κρατικές υπηρεσίες και στη βιομηχανία, σε πολλές χώρες του κόσμου. Ενδιαφέρον έχει δείξει και το Χόλιγουντ στο πλαίσιο των αναζητήσεων για την επόμενη γενιά τηλεόρασης υπερυψηλής ανάλυσης και τρισδιάστατης προβολής κινηματογραφικών ταινιών.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Discover»

«Μάχη» αθλημάτων για λίγα τετραγωνικά.

«Μάχη» αθλημάτων για λίγα τετραγωνικά...

Σε άθλιες και ακατάλληλες συνθήκες πραγματοποιούνται τα αθλήματα των ρίψεων στο στάδιο του Αγ. Δημητρίου

Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει σήμερα τη δημοσίευση έρευνας για τις αθλητικές εγκαταστάσεις και τα στάδια σε περιοχές της Αττικής. Στο προηγούμενο μέρος του μικρού αυτού οδοιπορικού εκεί που νέα παιδιά, αθλητές, προπονητές προσπαθούν να βρουν τρόπους και μέσα για να προπονηθούν, να λειτουργήσουν σωματεία, παρουσιάσαμε την κατάσταση στα στάδια της Νέας Σμύρνης και του Βύρωνα. Σήμερα συνεχίζουμε με το στάδιο του Αγίου Δημητρίου, καθώς και με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Πειραϊκός Γυμναστικός Σύλλογος.

* * *

ΣΤΑΔΙΟ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Στη σημερινή πραγματικότητα του ελληνικού αθλητισμού όλοι οι χώροι άθλησης, από τις λεγόμενες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις μέχρι το τελευταίο γηπεδάκι του πιο απομακρυσμένου χωριού, «ξεχειλίζουν» από μιζέρια, ακαταστασία, φτώχεια και κακομοιριά. Κάτι ανάλογο ισχύει και για το Δημοτικό Στάδιο του Αγίου Δημητρίου. Ενα στάδιο έξι διαδρομών με ταρτάν, βαλβίδες ρίψεων και ποδοσφαιρικό γήπεδο με φυσικό χορτάρι, το οποίο, από ό,τι πληροφορηθήκαμε, σύντομα θα γίνει με πλαστικό.
Μέσα σε αυτόν τον αθλητικό χώρο υπάρχουν τρία γήπεδα τένις και ένα κλειστό γυμναστήριο για το μπάσκετ. Δεν υπάρχουν χώρος προθέρμανσης, απαραίτητος για τη σωστή λειτουργία ενός σταδίου και χώρος ρίψεων, αφού υπάρχει το ποδόσφαιρο. Και βέβαια μέσα στο χώρο του σταδίου υπάρχουν κάποιες πρόχειρες μικροεγκαταστάσεις για να κάνουν εκ των ενόντων βάρη τα παιδιά και χρησιμοποιούνται και ως αποθήκες.
Στο στάδιο γυμνάζονται οι αθλητές και τα μέλη του Γυμναστικού Συλλόγου «Οδυσσέας», όπου προπονητής είναι ο παλιός πρωταθλητής ρίψεων και γυμναστής Θωμάς Κυριαζής. Οπως μας είπε, στο σωματείο υπάρχουν περίπου 100 ενεργοί αθλητές και άλλα τόσα είναι τα παιδιά των ακαδημιών. Κουβεντιάσαμε μαζί του για την κατάσταση στον ελληνικό αθλητισμό σήμερα. Οπως τονίζει, ο στίβος έχει βρεθεί στο περιθώριο εξαιτίας του ποδοσφαιρικού γηπέδου ενώ η τοποθέτηση πλαστικού τάπητα θα χειροτερέψει την κατάσταση.
«Τώρα που θα βάλουν και το πλαστικό χορτάρι τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμα πιο πολύ. Ηδη υπάρχουν προβλήματα, δεν μας αφήνουν να πατήσουμε το χόρτο. Εχουμε ένα μικρό χώρο που τον διαμορφώσαμε με τη βοήθεια των γονιών. Εχει μήκος περίπου 50 - 60 μέτρα και ένα πλάτος που κυμαίνεται από 20 έως 40 μ. Εκεί ψευτοδουλεύουμε. Και πάλι καλά γιατί το χώρο αυτόν τον ήθελε το ποδόσφαιρο για τις Ακαδημίες του». Μάλιστα, όπως ανέφερε ο Θ. Κυριαζής, μέχρι τώρα λύση για τα προβλήματα της προπόνησης αποτελούσαν οι εγκαταστάσεις του ΕΑΚ Αγ. Κοσμά ωστόσο ενόψει του ξηλώματος το πρόβλημα πλέον γίνεται μεγαλύτερο.
Οπως μας είπε, «τώρα μάς τελείωσε και αυτός. Τον πουλήσανε. Δεν πρόκειται να ξαναγίνουν αγώνες. Κανείς δεν μας έχει ενημερώσει, ούτε ξέρω τι θα γίνει από δω και πέρα. Αυτή τη στιγμή σχεδόν σε όλο το Λεκανοπέδιο δεν υπάρχει οργανωμένος χώρος ρίψεων. Από τότε που μας "έκλεψαν" το "Καραϊσκάκη" χάσαμε τα πάντα. Ντροπή και όνειδος σε αυτούς που υπέγραψαν να δοθεί το στάδιο στην ΠΑΕ Ολυμπιακός. Η αθλητική Ιστορία θα τους αναφέρει πάντα με μαύρα γράμματα. Αίσχος. Ακόμα και στο ΟΑΚΑ προ των Ολυμπιακών Αγώνων είχαμε τρία προθερμαντήρια και χώρο ρίψεων. Σήμερα έχουμε δύο προθερμαντήρια και κανένα χώρο ρίψεων. Π.χ., τα παιδιά της σφύρας τα στέλνουν σε κάποιους χώρους στο Τατόι. Ουσιαστικά οι ρίψεις έχουν τελειώσει. Το αγώνισμα της σφύρας, το οποίο έχει μεγάλη ιστορία στη χώρα μας, δεν μπορούμε να το διδάξουμε. Μόνο η επαρχία προς το παρόν έχει χώρους».
Κατηγορηματικός εμφανίζεται ο Θ. Κυριαζής και στο ζήτημα με τη στάση των Ομοσπονδιών σε σημαντικά ζητήματα του ελληνικού αθλητισμού σήμερα. «Με το κλείσιμο των Ομοσπονδιών δεν λύνονται τα προβλήματα. Οι μάχες, αρέσει - δεν αρέσει, δίνονται στο πεζοδρόμιο, αλλά τι να περιμένει κανείς από ανθρώπους που υπέγραψαν τη "θανατική ποινή" του Σταδίου Καραϊσκάκη, πετώντας έξω κυριολεκτικά στο δρόμο αθλητικά σωματεία και αθλητές; Πρέπει να έχεις κότσια για να αγωνιστείς».
ΠΕΙΡΑΪΚΟΣ ΓΣ: Ο Πειραϊκός Γυμναστικός Σύλλογος ιδρύθηκε το 1894 (δύο χρόνια προ των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896). Είναι η μήτρα του πειραιώτικου αθλητισμού. Από τον Πειραϊκό έφυγε μια παρέα από νέα παιδιά με επικεφαλής τους Ανδριανοπουλαίους και ίδρυσαν τον Ολυμπιακό. Με τον ίδιο τρόπο μια άλλη παρέα παιδιών ίδρυσαν τον Εθνικό. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο αθλητισμός στον Πειραιά. Σήμερα, ο σύλλογος που απ' τις τάξεις του βγήκε ως αθλητής και ο Γρηγόρης Λαμπράκης, διαθέτει τμήματα στίβου, μπάσκετ, βόλεϊ, πινγκ-πονγκ και σκακιού. Ωστόσο, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στέγασης καθώς δεν έχει δικό του χώρο, καταφεύγοντας σε προσωρινές λύσεις, όπως αποτελούν ένας μικρός χώρος στίβου και μια κλειστή αίθουσα στις εγκαταστάσεις της Σχολής Δοκίμων. Για τη σημερινή κατάσταση μάς μιλάει ο έφορος του τμήματος σωματικής αγωγής, όπως αναφέρεται στο παλαιό καταστατικό του σωματείου, Δημήτρης Καρελάς.
Οπως μας αποκάλυψε, στις αρχές της δεκαετίας του '60, το τότε ΔΣ του συλλόγου παραχώρησε το χώρο στο κράτος για να οικοδομηθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό έγινε χωρίς να εξασφαλιστεί αντίστοιχος χώρος για το σύλλογο.
«Μετά την παραχώρηση είμαστε σήμερα άστεγοι και τρέχουμε εδώ και εκεί για να βρούμε χώρους για προπόνηση. Κατά καιρούς το μπάσκετ φιλοξενήθηκε στο γυμναστήριο του "Χρυσάφη" και ο στίβος στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Αυτά όλα προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα μέχρι διαλύσεως των αθλητικών τμημάτων, γιατί στη συνέχεια ήρθε η παραχώρηση του Σταδίου Καραϊσκάκη στην ΠΑΕ Ολυμπιακός, που είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί όλος ο πειραιώτικος αθλητισμός στο δρόμο. Ευτυχώς τώρα τελευταία μας άνοιξε τις πόρτες της η Σχολή Δοκίμων. Οπως ξέρετε, εκεί υπάρχει ένας μικρός στίβος και μια αίθουσα κλειστή. Προς το παρόν έχουμε βολευτεί. Γιατί, όπως επίσης γνωρίζετε, ο Πειραιάς δεν διαθέτει τίποτα. Απολύτως τίποτα. Το "Θεμιστόκλειο" δεν προσφέρεται, το μόνο που υπάρχει είναι το κλειστό του "Σαλπέα". Το δε κλειστό του "Καπαγέρωφ" είναι εντελώς εγκαταλελειμμένο, δε λειτουργεί», τονίζει ο Δ. Καρελάς για τη σημερινή πραγματικότητα.
Και βέβαια το θέμα της στέγασης δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Ο έφορος του Πειραϊκού μάς εξήγησε ότι και το οικονομικό παίζει πλέον σημαντικό ρόλο στο να γίνουν χειρότερα τα πράγματα για τα σωματεία. Για την κατάσταση ο ίδιος εμφανίζεται κατηγορηματικός για τις ευθύνες της πολιτείας.
«Το οικονομικό είναι μεγάλο πρόβλημα. Για παράδειγμα, η Ομοσπονδία μπάσκετ μας χαρατσώνει κάθε χρόνο για τον κάθε παίκτη που δηλώνουμε από 10 ευρώ. Και όλα αυτά επειδή η πολιτεία έχει κόψει τις επιχορηγήσεις. Τα ίδια και στην Ομοσπονδία βόλεϊ, μόνο που εκεί πληρώνουμε 5 ευρώ για κάθε αθλητή. Αυτό όμως αναγκάζει τα σωματεία που δεν έχουν λεφτά να διαγράφουν αθλητές για να μπορούν να βγαίνουν οικονομικά. Εχεις λεφτά; Μπορείς να ελπίζεις. Κράτος δεν υπάρχει.
Γι' αυτό πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινάμε από χαμηλά, από τη βάση. Αλλά και εκεί ακόμα δεν μας βοηθάνε, π.χ. κόψανε τα προνόμια, σήμερα τα παιδιά δεν πάνε στα στάδια. Εχουν άλλα ενδιαφέροντα. Ασχολούνται με τους υπολογιστές, το διαδίκτυο κ.λπ. Κάποτε ο αθλητισμός ήταν κοινωνική διέξοδος και τα στάδια ήταν γεμάτα. Σήμερα; Ο αθλητισμός έχει παντού εχθρούς. Πρώτα και κύρια την ίδια την πολιτεία. Δεν υπάρχουν συνθήκες, προϋποθέσεις, δυνατότητες. Π.χ. το χειμώνα δεν ξέρουμε πού να πάμε τα παιδιά. Κρύο, βροχή. Τι αθλητισμό να κάνεις; Ταλέντα έχουμε, πάντα είχαμε, πώς όμως θα τα αξιοποιήσουμε; Η πολιτεία είναι εντελώς απούσα. Απόδειξη αυτού είναι ότι όπως είπα και παραπάνω έχει κόψει τα προνόμια. Πώς θα φέρεις στον αθλητισμό παιδιά χωρίς κίνητρα; Και ακόμα, χώροι υπάρχουν, γιατί δεν φτιάχνουν αθλητικές εγκαταστάσεις; Ολος ο παραλιακός χώρος από το ΣΕΦ και κάτω ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ. Γιατί δεν φτιάχνουνε εγκαταστάσεις που μας λείπουνε;».

Νίκος ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ