19 Οκτ 2017

Η σύγχρονη εργατική τάξη και το κίνημά της – Μέρος 1ο


Η σύγχρονη εργατική τάξη
Print Friendly, PDF & Email

Εισαγωγή

Και στις μέρες μας γίνεται πολλή συζήτηση για το τι είναι η σύγχρονη εργατική τάξη και το κίνημά της καθώς και ποια είναι η ιστορική αποστολή της.
Τόσο αστικές όσο και οπορτουνιστικές (με ιδεολογικές αναφορές και ρίζες στο εργατικό κίνημα) θεωρίες αμφισβητούν την εργατική τάξη ως συνεχώς ανερχόμενη δύναμη, καθώς και τον ιστορικό της ρόλο στην κοινωνική πρόοδο.
Ιδιαίτερα από δυνάμεις των αστικών κομμάτων που δρουν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αμφισβητείται η ιδεολογική και πολιτική πάλη μέσα σε αυτό. Αμφισβητείται ο πολιτικός χαρακτήρας του εργατικού κινήματος, δηλαδή η ανώτερη μορφή της ταξικής πάλης, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης με την επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας.
Το παρόν κείμενο αντιμετωπίζει τα πιο βασικά και επίκαιρα ζητήματα της ιδεολογικής – πολιτικής πάλης, με βάση τις Αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου και άλλες επεξεργασίες του Κόμματος.
Το υλικό που περιλαμβάνει το κείμενο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ, μπορεί να λειτουργήσει αυτοτελώς ως διάλεξη – συζήτηση με εργατικά στελέχη, κομματικές ομάδες και ΚΟΒ, με σκοπό την ισχυροποίηση του ιδεολογικού μετώπου, την αντίκρουση των δυνάμεων που επιδιώκουν την υποταγή του εργατικού κινήματος στη γραμμή της συναίνεσης, την εργοδοτική και κυβερνητική χειραγώγησή του, τον ανώδυνο εγκλωβισμό του στα όρια του συστήματος.
Για την καλύτερη κατανόηση του θέματος δίνονται εισαγωγικά διευκρινίσεις ως προς τη χρησιμοποίηση της αντίστοιχης ορολογίας:
  • Για τον όρο «εργατική τάξη» ακολουθούμε το λενινιστικό προσδιορισμό. Διευκρινίζουμε ότι με αυτό το κριτήριο δεν εντάσσονται στην εργατική τάξη μια σειρά μισθωτοί σε κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους (π.χ. σώματα ασφαλείας, στρατός). Ζήτημα περαιτέρω μελέτης αφορά η ένταξη τμημάτων μισθωτών δημοσίων υπαλλήλων.
  • Με τον όρο «εργατικό κίνημα» προσδιορίζουμε όλες τις μορφές της πάλης της εργατικής τάξης, από την κατώτερη οικονομική έως την ανώτερη πολιτική.
  • Ως προς το πολιτικό εργατικό κίνημα παίρνουμε υπόψη μας πώς αυτό διαμορφώθηκε ιστορικά. Ετσι με τον όρο «επαναστατικό εργατικό κίνημα» εννοούμε το κομμουνιστικό κίνημα, διαχωρίζοντάς το από τα παλαιού τύπου εργατικά κόμματα (σοσιαλδημοκρατικά, σοσιαλιστικά) που μετατράπηκαν σε αστικά κόμματα ή τα κόμματα που προέκυψαν από την οπορτουνιστική μετάλλαξη και απόσχιση από κομμουνιστικά κόμματα.
Η σύγχρονη εργατική τάξη
Τόσο τα παλαιού τύπου εργατικά αστικά κόμματα όσο και τα σύγχρονα οπορτουνιστικά, στρατολογούν εργατικές δυνάμεις, παρεμβαίνουν οργανωμένα σε μαζικές οργανώσεις της εργατικής τάξης ή και με πρωτοβουλία τους συγκροτούν νέες.
Μέσω της δράσης τους σε αυτές προσανατολίζουν τις μάζες στους πολιτικούς τους στόχους, δηλαδή λειτουργούν ιδεολογικά-πολιτικά μέσω του συνδικαλιστικού κινήματος για την ενσωμάτωση των εργατικών μαζών.
Η ιστορική εξέλιξη τόσο των κομμάτων όσο και των συνδικαλιστικών δομών, συνολικά του αστικού εποικοδομήματος, δείχνει ότι οι μαζικές εργατικές οργανώσεις (συνδικαλιστικές) δεν είναι πλέον καθαρόαιμες εργατικές οργανώσεις κατώτερου – οικονομικού – επιπέδου πάλης.
Δηλαδή δεν πρόκειται πλέον για οργανώσεις που συνειδητοποιούν μόνο την ανάγκη πάλης για τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης στους κεφαλαιοκράτες, χωρίς να συνειδητοποιούν την ανάγκη πολιτικού αγώνα για ανατροπή των κεφαλαιοκρατών.

Η σύγχρονη εργατική τάξη και το κίνημά της

Σήμερα είναι αντικειμενική η οξυμένη ιδεολογική-πολιτική διαπάλη και μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Η σύγχρονη εργατική τάξηΗ ιδεολογική και πολιτική διαπάλη μέσα στις γραμμές του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, αντικειμενικά οξύνεται στη βάση της αντίθεσης κεφαλαίου – εργασίας, πολύ περισσότερο σε συνθήκες εκδήλωσης βαθύτερης οικονομικής κρίσης.
Η ενίσχυση της ενιαίας αντίληψης και δράσης των κομμουνιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα απαιτεί αντίστοιχα και ιδεολογική και στρατηγική απάντηση στα αστικά και οπορτουνιστικά ιδεολογήματα, με στόχο την άνοδο της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης, την ενίσχυση της αντοχής και της μαχητικότητάς της σε κάθε μέτωπο πάλης και με πολύμορφη δράση.

Α. Για τη δομή της καπιταλιστικής κοινωνίας
Εργατική τάξη και Αστική τάξη

«Ολόκληρη η κοινωνία όλο και περισσότερο χωρίζεται σε δύο μεγάλα αντίπαλα στρατόπεδα, σε δύο μεγάλες τάξεις, που βρίσκονται άμεσα αντιμέτωπες η μια με την άλλη: στην αστική τάξη και το προλεταριάτο.»[1]
Η σύγχρονη εργατική τάξη είναι η βασική παραγωγική δύναμη της καπιταλιστικής κοινωνίας. Είναι το πιο χαρακτηριστικό προϊόν της συγκεντρωμένης καπιταλιστικής βιομηχανίας, του μονοπωλίου.

Είναι εκείνη η τάξη που υφίσταται την καπιταλιστική εκμετάλλευση

Το βασικό χαρακτηριστικό της εργατικής τάξης είναι ότι στερείται μέσων παραγωγής και είναι υποχρεωμένη να πουλάει την εργατική της δύναμη (την ικανότητα για εργασία) στην τάξη των ιδιοκτητών μέσων παραγωγής, την τάξη των κεφαλαιοκρατών.
Οι κεφαλαιοκράτες μισθώνουν την εργατική δύναμη για να θέσουν σε λειτουργία τα μέσα παραγωγής, τα οποία βρίσκονται στην κατοχή τους, με σκοπό το μέγιστο δυνατό κέρδος. Η «κατανάλωση» της εργατικής δύναμης της εργατικής τάξης είναι αυτή που παράγει τις νέες αξίες, ένα μέρος των οποίων δεν επιστρέφει στους άμεσους παραγωγούς με τη μορφή μισθού – ημερομισθίου – ασφάλισης – σύνταξης κλπ., αλλά, ως υπεραξία, μετατρέπεται σε κέρδος για τον καπιταλιστή.
Ετσι η εργατική δύναμη είναι το μόνο εμπόρευμα που όταν καταναλώνεται παράγει αξία, μεγαλύτερη από αυτήν που έχει το ίδιο.
Στο επίκεντρο των επιστημονικών μελετών των θεμελιωτών του επιστημονικού κομμουνισμού μπήκαν οι σχέσεις ανάμεσα στο κεφάλαιο και τη μισθωτή εργασία, δηλαδή μεταξύ της αστικής τάξης και του προλεταριάτου.
Αυτό δεν ήταν τυχαίο, γιατί η σχέση ανάμεσα στο κεφάλαιο και τη μισθωτή εργασία είναι:
«Ο άξονας, που γύρω του στρέφεται ολόκληρο το σημερινό μας κοινωνικό σύστημα.» [2]
Ο Ενγκελς, σε υποσημείωσή του στην αγγλική έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου το 1888, έδωσε τον εξής σύντομο ορισμό των δύο βασικών τάξεων της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας:
«Με τη λέξη αστική τάξη εννοούμε την τάξη των σύγχρονων καπιταλιστών, που είναι κάτοχοι των κοινωνικών μέσων παραγωγής και που εκμεταλλεύονται τη μισθωτή εργασία. Με τη λέξη προλεταριάτο εννοούμε την τάξη των σύγχρονων μισθωτών εργατών που, επειδή δεν κατέχουν καθόλου δικά τους μέσα παραγωγής, είναι αναγκασμένοι να πουλούν την εργατική τους δύναμη για να μπορούν να ζήσουν.»[3]
Στην εργατική τάξη ανήκουν όλοι οι σύγχρονοι μισθωτοί εργάτες που πουλούν την εργατική τους δύναμη στους κεφαλαιοκράτες για να μπορούν να ζήσουν και:
«Ζουν μονάχα τόσο, όσο βρίσκουν δουλειά και που βρίσκουν δουλειά όσο η δουλειά τους αυξάνει το κεφάλαιο.»[4]
Η σχέση κεφαλαιοκρατών – εργατών δεν περιορίζεται μόνο στη σχέση ανάμεσα στον ατομικό κεφαλαιοκράτη και τους εργάτες που αυτός εκμεταλλεύεται. Είναι σχέση ανάμεσα σε τάξεις. Οι κεφαλαιοκράτες ως σύνολο εκμεταλλεύονται ως σύνολο το απλήρωτο προϊόν της εργασίας της εργατικής τάξης που έχει κοινωνικό χαρακτήρα.
Η σύγχρονη εργατική τάξηΗ κεφαλαιοκρατική σχέση δεν περιορίζεται μόνο στη σφαίρα της παραγωγής εμπορευμάτων, αλλά επεκτείνεται και στη σφαίρα της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων (εμπόριο) και του χρηματικού κεφαλαίου (τράπεζες).
Ετσι, μαζί με το βιομήχανο, καπιταλιστές είναι κι ο έμπορος κι ο τραπεζίτης που ιδιοποιούνται με τη μορφή του εμπορικού κέρδους ή του τόκου αντίστοιχα τμήματα της υπεραξίας που παράχθηκε στη βιομηχανία.
Επομένως στην εργατική τάξη εντάσσονται όχι μόνο οι βιομηχανικοί εργάτες, αλλά και οι εμποροϋπάλληλοι και οι τραπεζοϋπάλληλοι. Η εργασία τους συμβάλλει στην απόσπαση κέρδους από τους εμπόρους ή τραπεζίτες κεφαλαιοκράτες.
Επίσης, συγκριτικά με την εποχή που έζησαν οι Μαρξ και Ενγκελς, η κεφαλαιοκρατική σχέση έχει κυριαρχήσει και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής (π.χ. Υγεία, Παιδεία, ψυχαγωγία κ.ά.).
Ετσι, μαζί με τους κεφαλαιοκράτες, σ’ αυτούς τους τομείς αναπτύσσονται και τα αντίστοιχα τμήματα της εργατικής τάξης.

Συνεχίζεται…

Σημειώσεις:

[1]. Κ. Μαρξ – Φρ. Ενγκελς: «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 21.
[2]. Καρλ Μαρξ: «Το Κεφάλαιο», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», τ. 1, σελ. 548.
[3]. Κ. Μαρξ – Φρ. Ενγκελς: «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 25.
[4]. Κ. Μαρξ – Φρ. Ενγκελς: «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 27.

«Το σφυροδρέπανο είναι παράνομο»…

        


Έτσι είπαν οι Ρωσικές αστυνομικές δυνάμεις σε αντιπροσωπεία της ΚΝΕ την ώρα που αυτή εισερχότανε στον χώρο του Παγκοσμίου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στο Σότσι της Ρωσίας. Οι Ρωσικές αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν να εμποδίσουν την είσοδο των μελών της ΚΝΕ στο χώρο του φεστιβάλ γιατί είχαν μαζί τους κόκκινες σημαίες με το σφυροδρέπανο!
Το σφυροδρέπανο είναι παράνομο είπε η αστυνομία του τσαρλατάνου Πούτιν, ο οποίος όποτε θέλει βγάζει το σφυροδρέπανο παράνομο και όποτε θέλει το εκμεταλλεύεται όπως την ημέρα των εορτασμών της αντιφασιστικής νίκης που κάθεται προσοχή μπροστά στις κόκκινες σημαίες με τα σφυροδρέπανα και τις χαιρετάει κιόλας! Το σφυροδρέπανο που καρφώθηκε στην καρδιά του ναζισμού απαγορεύεται στην Ρωσία του φασίστα Πούτιν, στην Ουκρανία του φασίστα Ποροσένκο, στις φασιστικές Βαλτικές χώρες και σε άλλες χώρες τις πρώην Σοβιετικής Ένωσης που έδωσαν όλες μαζί πάνω από 26.οοο.οοο νεκρούς πολεμώντας κάτω από το κόκκινο λάβαρο με το σφυροδρέπανο εναντίον του φασισμού!
Ο φασίστας τσαρλατάνος Πούτιν δεν είναι ο μοναδικός στον κόσμο που παριστάνει πως σέβεται και εκτιμά τις θυσίες των κομμουνιστών αλλά επιδίδεται σε χυδαίο και απροκάλυπτο αντικομμουνισμό! Έχει γεμίσει ο κόσμος τέτοιους! Όταν ο Πούτιν τελειώσει τις τσαρλατανιές ως Πρόεδρος της Ρωσίας, ας έρθει να βάλει υποψηφιότητα για Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ!

Ραφαήλ Βασιλειάδης

Από την μια... κι από την άλλη



Από την μια,

- στις ΗΠΑ, σχεδόν ένας στους πέντε κατοίκους (κάπου 45 εκατομμύρια ψυχές) ζη κάτω από το όριο της φτώχειας,
- στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Unicef για το 2016, περισσότερα από τα μισά παιδιά ζουν σε συνθήκες υλικής αποστέρησης,
- στην Ισπανία, το κράτος ανέλαβε να διασώσει την αμαρτωλή τράπεζα Bankia, φορτώνοντας τις πλάτες των πολιτών με 32 δισεκατομμύρια ευρώ,
- στην Γερμανία, σχεδόν ένας στους τέσσερις εργαζόμενους ζη κάτω από το όριο της φτώχειας, αναλογία πρωτοφανής για ανθρώπους που δεν είναι άνεργοι, γεγονός που πιστοποιεί τον εξευτελισμό τής αμοιβής τής εργασίας,
- στην Μεγάλη Βρεττανία, σχεδόν δυο στους τρεις πολίτες δηλώνουν ότι δυσκολεύονται -λιγώτερο ή περισσότερο- να εξυπηρετήσουν με συνέπεια τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις,
- στην Βουλγαρία, το 2012, ο υπουργός οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σίμεον Τζάνκοφ παρέδωσε την ηλεκτρική ενέργεια σε ξένους επενδυτές, γεγονός που αύξησε τους λογαριασμούς των νοικοκυριών σε ύψη μεγαλύτερα από την χορηγούμενη βασική σύνταξη,
- περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους του πλανήτη, οι οποίοι υποφέρουν από έλλειψη βασικών αγαθών (τροφή, νερό κλπ) ζουν σε περιοχές πλούσιες αλλά ρημαγμένες από την εκμετάλλευση ή τους πολέμους.

Από την μια, στην Νέα Υόρκη...


Από την άλλη,

- στις ΗΠΑ, οι διευθυντές των είκοσι μεγαλύτερων εταιρειών, οι οποίες δραστηριοποιούνται στον χώρο των επενδυτικών αμοιβαίων κεφαλαίων, έχουν μέση μηνιαία αμοιβή κάτι λιγώτερο από εκατό εκατομμύρια δολλάρια,
- στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Κομμισσιόν για το 2016, το πλουσιώτερο ένα πέμπτο του πληθυσμού έχει συνολικά εισοδήματα 6,5 φορές υψηλότερα από το φτωχότερο ένα πέμπτο,
- στην Ισπανία, ο μεγαλοκουμανταδόρος τής αμαρτωλής τράπεζας Bankia Αουρέλιο Ιθκιέρδο πήρε αποζημίωση λόγω συνταξιοδοτήσεως 7,6 εκατομμύρια ευρώ,
- στην Γερμανία, η μέση αμοιβή των επί κεφαλής των τριάντα μεγαλύτερων εισηγμένων εταιρειών αυξήθηκε κατά 62% μέσα σε μια πενταετία,
- στην Μεγάλη Βρεττανία, η περιουσία των χιλίων πλουσιώτερων πολιτών τετραπλασιάστηκε κατά την τελευταία εικοσαετία,
- στην Βουλγαρία, το 2013, ο λαϊκός ξεσηκωμός ανάγκασε τον πρωθυπουργό Μπόικο Μπορίσοφ να αποπέμψει τον υπουργό οικονομικών και αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του, ο οποίος προσλήφθηκε αμέσως ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ,
- περισσότερο από το μισό τού παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται συγκεντρωμένο στα χέρια μόλις πενήντα χιλιάδων ανθρώπων.


Παράλληλα,

- ενώ κατά την δεκαετία της κρίσης περισσότεροι από δέκα εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως έχασαν τα σπίτια τους λόγω κατασχέσεων, οι λεφτάδες όλου του κόσμου συναγωνίζονται για το πολυτελέστερο σπίτι και το πολυτελέστερο γιωτ,
- ενώ κατά την δεκαετία της κρίσης η αμοιβή της εργασίας μειώθηκε παγκοσμίως, ο συνολικά παραγόμενος πλούτος (αυτό που αδόκιμα λέμε "παγκόσμιο ΑΕΠ") αυξήθηκε από 63 τρισ. δολλάρια σε 74 τρισ. δολλάρια, ήτοι κατά 17,5% περίπου,
- ενώ κατά την δεκαετία της κρίσης αυξήθηκαν κατακόρυφα οι άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες φτώχειας, οι εκατομμυριούχοι που καταγράφονται στην περίφημη λίστα Forbes υπερδιπλασιάστηκαν (από 946 το 2007 έφτασαν τους 2.043 το 2017), όπως συνέβη και με την συνολική περιουσία τους (από 3,5 τρισ. δολλάρια έφτασε τα 7,7 τρισ.),
- ενώ κατά την διάρκεια της κρίσης τα κέρδη των δέκα μεγαλύτερων φαρμακευτικών εταιρειών του πλανήτη αυξήθηκαν σε σημείο να υπερβούν αθροιστικά τα σαράντα δισ. δολλάρια ετησίως, η εξαθλίωση των απλών ανθρώπων έγινε αιτία επανεμφάνισης λοιμωδών νοσημάτων εδώ και πολλά χρόνια εξαφανισμένων, ακόμη και σε χώρες του πρώτου κόσμου.

Από την άλλη, στο Μουμπάι...

Κι ενώ, όπως δείχνουν όλα αυτά, οι πλούσιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν ακόμη και στην περίοδο της κρίσης, η ελπίδα για την πολυθρύλητη παγκόσμια ειρήνη όσο πάει και ξεθωριάζει, γεγονός που συνιστά χαστούκι της Ιστορίας στα μούτρα του Φρήντμαν και του Φουκουγιάμα. Αντίθετα απ' ό,τι θα περίμενε κανείς, με δεδομένο ότι τα αίτια όλων των πολέμων είναι οικονομικά, η οπισθοχώρηση του σοσιαλισμού και η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση κάθε άλλο παρά μείωσαν τις συγκρούσεις. Όπως σημείωνε εδώ και εβδομήντα χρόνια ο πολιτειακός οικονομολόγος Κλάρενς  Έντγουιν Αίυρες στο έργο του "Το θείο δίκαιο του κεφαλαίου", μπορεί οι πόλεμοι να οφείλονται στην επιθανάτια αγωνία του καπιταλισμού αλλά ταυτόχρονα παρατείνουν αυτή την αγωνία.

Έτσι, λοιπόν, όσο κι αν πολλοί επιμένουν να την θεωρούν ουτοπική, η μόνη ελπίδα να αντιστραφεί η κατάσταση είναι να επαναστατήσουν οι πολλοί κατά των ελαχίστων και να επιβάλουν τις αξίες που περιλαμβάνονται στον απλό όρο ανθρωπιά, τις αξίες που δεν συνάδουν με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, τις αξίες που απορρίπτουν μετα βδελυγμίας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μπορεί κάτι τέτοιο να φαντάζει από εξαιρετικά δύσκολο μέχρι αδύνατο αλλά γίνεται πανεύκολο υπό την προϋπόθεση ότι οι πολλοί  θα συνειδητοποιήσουν την δύναμή τους και θα πάψουν να ονειρεύονται την έλευση ενός μεσσία που θα τους πάρει από το χέρι και θα τους οδηγήσει στην γη της επαγγελίας.

Στο κάτω-κάτω, αν κάτι θα έπρεπε να θεωρείται αδύνατο, αυτό είναι η συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια μερικών χιλιάδων ανθρώπων και όχι η διανομή του σ' εκείνους που τον παράγουν. Κάνω λάθος;

Παράσταση διαμαρτυρίας αντιπροσωπείας της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ στον Αστυνομικό Διευθυντή Κέρκυρας για την ένταση της καταστολής σε βάρος συνδικαλιστών και του λαϊκού κινήματος

 


Την Πέμπτη 19/10/17 αντιπροσωπεία της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ με επικεφαλής την γραμματέα της, Μυρσίνη Χαραλάμπους, επισκέφτηκε τον Αστυνομικό Δ/ντη Κέρκυρας ταξίαρχο κ. Ματσούκα και εξέφρασε την έντονη διαμαρτυρία της Κ.Ο. Κέρκυρας του ΚΚΕ για τη σύλληψη και κράτηση για 7ώρες στο Αστυνομικό Τμήμα Κέρκυρας πέντε συνδικαλιστών του Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και του ΠΑΜΕ το βράδυ της Παρασκευής 13/10/17.

Οι συνδικαλιστές είχαν καταγγείλει ότι συγκεκριμένο Σούπερ Μάρκετ (S/M) συστηματικά παραβίαζε το ωράριο λειτουργίας τις βραδινές ώρες επεκτείνοντας το έως και 2-3 ώρες. Μάλιστα είχαν καταγγείλει την παραβίαση πριν 1 μήνα στην Επιθεώρηση Εργασίας η οποία δεν έκανε απολύτως τίποτα.

Το βράδυ της Παρασκευής (13/10/17) το S/M ήταν ακόμη ανοικτό στις 10:30μ.μ. και η παράσταση διαμαρτυρίας του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων μαζί με συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ κατέληξε σε αυτόφωρο, και κράτηση στο Αστ. Τμήμα Κέρκυρας έως τις 6 το πρωί του Σαββάτου.

Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ τόνισε στον Αστυνομικό Διευθυντή ότι είναι απαράδεκτη η σύλληψη και κράτηση των συνδικαλιστών.

Η ενέργεια αυτή αποτελεί προσπάθεια εκφοβισμού και καταστολής της δράσης των εργατικών σωματείων που υπερασπίζονται τα εργατικά δικαιώματα. Αποτελεί υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής περιορισμού των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Σε συνδυασμό με την κινητοποίηση ισχυρών Αστυνομικών δυνάμεων με πρόταση του Περιφερειάρχη του Σύριζα, ενάντια στους κατοίκους της Λευκίμμης την Τρίτη 10/10/17 έξω από την Περιφέρεια, φαίνεται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιδιώκει να καταστείλει λαϊκές εστίες αντίστασης και αγώνα.

Η αντιλαϊκή πολιτική πάει χέρι-χέρι με την ένταση της καταστολής. 
Να μην τους κάνουμε τη χάρη!
Κανείς εργαζόμενος ανοργάνωτος. Η δύναμή μας βρίσκεται στο συλλογικό αγώνα. Στην πάλη μαζί με τα σωματεία για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.

Κέρκυρα 19/10/17


Το γραφείο Τύπου της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ

Σκορπώντας την απογοήτευση!

       


Σκορπάς λέει την απογοήτευση και παρασέρνεις κι άλλους μαζί σου! Σάμπως το θέλεις;! Ζεις χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα! Παρ’ όλα αυτά έχεις βρει μια φόρμουλα να προσαρμοστείς σ’ αυτό! Κεριά και μια μπαταρία αυτοκινήτου που στην φορτίζει κάθε τόσο ένας φίλος για να έχεις στοιχειώδες φως για διάβασμα! Όμως δεν μπορείς και να πετάς από την χαρά σου για την μπαταρία του αυτοκινήτου και για τα κεριά!
Σκορπάς λέει την απογοήτευση και παρασέρνεις κι άλλους μαζί σου! Σάμπως το κάνεις επίτηδες;! Ζεις χωρίς νερό! Παρ’ όλα αυτά έχεις βρει μια φόρμουλα! Κλέβεις νερό από το κοινόχρηστο! Γεμίζεις μπουκάλια μέσα στα μεσάνυχτα σαν τον διαρρήκτη για να μην σε δει κανείς! Έχεις νερό για να πιεις και για να πας στην τουαλέτα! Για μπάνιο πρέπει να μετακινηθείς πολλά χιλιόμετρα! Δεν μπορείς να πετάς από την χαρά σου καθώς κλέβεις νερό από το κοινόχρηστο!
Σκορπάς λέει την απογοήτευση και παρασέρνεις κι άλλους μαζί σου! Σάμπως το κάνεις από χόμπι;! Ζεις χωρίς θέρμανση! Κοιμάσαι και σηκώνεσαι ντυμένος σαν να βρίσκεσαι σε στρατιωτική άσκηση μέσα στο καταχείμωνο! Όταν το κρύο παραζορίζει πηγαίνεις καμιά επίσκεψη για να ζεσταθείς! Άμα σε ποτίσουν και κανένα τσίπουρο ακόμα καλύτερα! Το πρόβλημα δημιουργείται όταν γυρίζεις στην παγωνιά και περνάει η επίδραση του τσίπουρου και τα δόντια πάνε να σπάσουν από το χτύπημα! Δεν μπορείς να πετάς από την χαρά σου που τον 21ο αιώνα εσύ παριστάνεις τον άνθρωπο των σπηλαίων! Το ότι γέμισε ο τόπος ανθρώπους στο ίδιο χάλι με το δικό σου δεν σε παρηγορεί!
Σκορπάς λέει την απογοήτευση και παρασέρνεις κι άλλους μαζί σου! Σάμπως το κάνεις από γινάτι;! Φεύγεις από το σπίτι σαν τον κλέφτη και γυρίζεις επίσης σαν τον κλέφτη για να μην συναντήσεις κανέναν γείτονα!  Χρωστάς κοινόχρηστα και ντρέπεσαι γι’ αυτό! Δεν μπορείς να πετάς από την χαρά σου που μπαινοβγαίνεις στην οικοδομή σαν την αστραπή!
Σκορπάς λέει την απογοήτευση και παρασέρνεις κι άλλους μαζί σου! Σάμπως σ’ αρέσει;! Σε λένε ξοφλημένο, τεμπέλη, χαραμοφάη, αλήτη! Τους λες ότι αυτά όλα τα κοσμητικά επίθετα δεν προσάπτονται σ’ εσένα, αλλά σ’ αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που το λένε «καπιταλισμό»! Δεν καταλαβαίνουν από τέτοια! Αν ήσουν άξιος θα επιβίωνες και σε πολύ χειρότερες συνθήκες! Δύσκολο να τους πείσεις για το αντίθετο! Προσπαθείς να κρατήσεις ψηλά το κεφάλι! Δεν είναι εύκολο πράγμα! Φωνάζεις στον κόσμο ν’ ακούσει αυτούς που αργοπεθαίνουν γύρω του, ν’ ακούσει τις φωνές τους, ν’ ακούσει την φωνή σου, αλλά εκείνος αναρωτιέται σε ποιο σημείο γύρω του πεθαίνει κάποιος και δεν τον βλέπει! Κάνει πως δεν σε βλέπει, κάνει πως δεν σ’ ακούει κι αν καμιά φορά σε πάρει η άκρη του ματιού του σε κλωτσάει και περνάει γιατί του χαλάς την αισθητική με τον παρασιτισμό σου! Ίσως να σε κλωτσάει γιατί βλέπει την αυριανή εικόνα του εαυτού του και αντί να κλωτσήσει αυτούς που σε κατάντησαν έτσι και θέλουν να καταντήσουν έτσι κι αυτόν, κλωτσάει εσένα! Δεν μπορείς να είσαι παραγεμισμένος από χαρά γιατί σε κλωτσάνε σαν κοπρόσκυλο!
Ευτυχώς έχεις ακόμα δυνάμεις και πηγαίνεις στην διαδήλωση μαζί με το ταξικό κίνημα! Εκεί σε καταλαβαίνουν! Εκεί δεν σ’ έχουν για άχρηστο! Εκεί δεν ψάχνουν προφάσεις για να ρίξουν την ευθύνη της κατάντιας σου σ’ εσένα τον ίδιο! Εκεί ξέρουν πως η «αρρώστια» που περνάς έχει όνομα και λέγεται καπιταλισμός! Μακάρι να περπατούσαν μαζί τους όλοι όσοι είναι στην ίδια κατάσταση μαζί σου και όλοι όσοι μπορούν να βρεθούν αύριο σ’ αυτήν την κατάσταση. Εκεί ενώνεις την φωνή σου μαζί τους και μπορείς για εκείνες τις στιγμές της διαδήλωσης να χαμογελάς έχοντας υψωμένες τις σφιγμένες γροθιές σου! Εκεί αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις τη δύναμη όχι μόνο να αλλάξεις το χάλι σου, αλλά ν’ αλλάξεις και τον κόσμο ολόκληρο!

Κ. Νότνολ

Στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού!

       

Δεν υπάρχει κανένας λόγος νευρικού κλονισμού! Έχεις συνηθίσει! Πρέπει να έχεις συνηθίσει! Γιατί να μην έχεις συνηθίσει;! Δεν συνήθισες ακόμη;! Τι θα καταλάβεις αν κλονιστείς νευρικά;! Θα δώσεις και χαρά σ’ αυτούς που τρώνε τις σάρκες σου! Πρέπει να αντέξεις! Ο νευρικός κλονισμός θα σε πάει πολύ πίσω, ίσως θα σε πάει τόσο πίσω που από αυτό το πίσω δεν θα έχει γυρισμό!
Δεν πρέπει να κλονιστείς! Πρέπει να κρατήσεις! Κρατάς γερά και υπομένεις τα μοχθηρά βλέμματα, τις βρώμικες κουβέντες, την αδυναμία επικοινωνίας, τα κουτσομπολιά, την άπειρη βλακεία που συναγωνίζεται την απεραντοσύνη του σύμπαντος! Κρατάς γερά! Δεν θα υποστείς νευρικό κλονισμό ότι κι αν ακούσεις, ότι κι αν δεις, ότι κι αν υποφέρεις! Δεν θα υποστείς νευρικό κλονισμό! Δεν είναι και τίμιο! Γι’ αυτό κρατάς γερά! Κρατάς γερά το σπαθί που θα σε βοηθήσει να αποφύγεις τον νευρικό κλονισμό! Μην περιμένεις καθόλου! Δεν χρειάζονται άλλες αναβολές! Χτύπα! Αν υποστείς νευρικό κλονισμό όλα θα γίνουν πιο τραγικά! Χτύπα τώρα, όσο μπορείς ακόμα να χτυπήσεις!

Κ. Νότνολ

Στο "Brookings"


Την «προίκα» της χώρας, που την καθιστά «πολύφερνη νύφη» για επενδυτές αλλά και χρήσιμο σύμμαχο και εταίρο των ΗΠΑ και την οποία αξίζει να στηρίξουν τόσο για την ανάκαμψη της οικονομίας, όσο και για την προστασία των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, διαφήμισε ο πρωθυπουργός, μιλώντας χτες βράδυ στα γνώριμα «λημέρια» του ινστιτούτου «Brookings».
Αφού δήλωσε ότι η κυβέρνησή του είναι αποφασισμένη όχι μόνο να υλοποιήσει τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις αλλά και να επιβλέψει την εφαρμογή τους στο ακέραιο, ο Αλ. Τσίπρας εξήγησε ότι η χώρα αποτελεί έναν περιφερειακό κόμβο για την Ενέργεια, τις μεταφορές και τις τηλεπικοινωνίες, παίζει σημαντικό ρόλο στον Τουρισμό και τη ναυτιλία, αποτελεί πυλώνα ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.
Διευκρίνισε ότι η διπλωματική ατζέντα της κυβέρνησής του υπηρετεί τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, όπου ως παλιό μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και «ένα απ' τα λίγα που πληροί τις υποχρεώσεις του και ως προς τις αμυντικές δαπάνες», και με ισχυρή συνεργασία με τις ΗΠΑ, η οποία εκφράζεται και μέσα από τη βάση της Σούδας, τη συνεργασία στον αντιτρομοκρατικό αγώνα και στην ανταλλαγή πληροφοριών, προωθεί τριμερή σχήματα συνεργασίας με χώρες όπως το Ισραήλ, η Ιορδανία, η Αίγυπτος, αναλαμβάνει περιφερειακές πρωτοβουλίες, πρωτοστατεί στην ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και στην ενίσχυση της συνεργασίας βαλκανικών κρατών, όπου αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους επενδυτές.
Ταυτόχρονα, πρόσθεσε, η κυβέρνηση ενισχύει το ρόλο της χώρας ως κόμβου μεταφορικού, ενεργειακού κ.λπ., μέσα από τους υπό κατασκευή αγωγούς. Κόμπασε μάλιστα ότι είναι η δεύτερη χώρα που ανοίγει δρόμο για εισαγωγή σχιστολιθικού αερίου στην Ευρώπη από τις ΗΠΑ, ενώ εκδίδει, όπως είπε, νέες άδειες για υπεράκτιες έρευνες υδρογονανθράκων, στις οποίες αμερικανικές εταιρείες είναι ενεργές. Διαφήμισε ακόμα τις «επιτυχημένες ιδιωτικοποιήσεις λιμένων» που καθιστούν τη χώρα διαμετακομιστικό κόμβο.
Τέλος, μαζί με όλα τα παραπάνω δεν παρέλειψε να καμαρώσει για το γεγονός, όπως είπε, της εξασφάλισης κοινωνικής συναίνεσης στην Ελλάδα, δίχως την οποία κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να προχωρήσει.
Για όλα αυτά, κατέληξε, η Ελλάδα σήμερα «αποτελεί μια χώρα θέλγητρο όχι μόνο για τον Τουρισμό αλλά και για τους επενδυτές» και χρειάζεται περισσότερο από ποτέ τη στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ για την οριστική έξοδο από την κρίση.

Οπως πάντα...



Με πρωτοσέλιδα και μεγάλους τίτλους για τη «σαφή στήριξη του Προέδρου των ΗΠΑ για το χρέος», συνοδευόμενα από αναλύσεις για την «αλλαγή πλεύσης του ΔΝΤ», υποδέχτηκε τις συναντήσεις του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ ο «φιλοκυβερνητικός» Τύπος. Η χαρά τους δεν κρύβεται, αν και «θαμπώνει» κάπως από τις προβλέψεις για αναιμική ανάκαμψη και αβεβαιότητες, που ούτως ή άλλως υπάρχουν και ενισχύονται στην παγκόσμια οικονομία. Αλήθεια, όμως, ποιον αφορά αυτό το πανηγυρικό κλίμα μπροστά στην τρίτη «αξιολόγηση»; Σίγουρα όχι το λαό. Μια πιθανή διευθέτηση της αποπληρωμής του χρέους δεν θα διώξει από τις πλάτες του το βάρος των τεσσάρων μνημονίων. Ούτε θα επιστρέψουν τα κλεμμένα από τα ασφαλιστικά ταμεία και τους άλλους φορείς, που δόθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζικών ομίλων, την αποπληρωμή των δανειακών «υποχρεώσεων» κ.ά. Ούτε θα ανασταλούν οι στόχοι για τα «ματωμένα πλεονάσματα» στο διηνεκές, το Σύμφωνο Σταθερότητας, τα σχέδια για αναβάθμιση της ΟΝΕ, τα ευρωπαϊκά εξάμηνα. Αντίθετα, η όποια ελάφρυνση του χρέους αφορά την ανάγκη του αστικού κράτους να βρει «χώρο» και «χρήμα» για να στηρίξει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων με φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές και κίνητρα. Οπως έγινε και στον προηγούμενο γύρο καπιταλιστικής συσσώρευσης, που έφερε την καπιταλιστική κρίση...

Κυβερνητικές οι ευθύνες για τον αυταρχισμό.

..
Η προκλητική απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ. είναι απέναντι στο κοινό περί δικαίου αίσθημα και στρέφεται συνολικά ενάντια στις λαϊκές ελευθερίες. Δεν πρόκειται για ένα «λάθος» της αστικής Δικαιοσύνης - στην προκειμένη περίπτωση, άλλωστε, είναι επαναλαμβανόμενο - αλλά για τήρηση και εφαρμογή ενός αυταρχικού αντιδραστικού νομικού πλαισίου, που έχει «στηθεί» εδώ και χρόνια, στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» και το οποίο, στην πραγματικότητα, διαμορφώνει πλαίσιο καταστολής των αγώνων του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αρα, οι ευθύνες της αστικής Δικαιοσύνης είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι οι κυβερνήσεις, που όχι μόνο συντηρούν, αλλά ενισχύουν το πλαίσιο από το οποίο προκύπτουν τέτοιες αποφάσεις. Κι επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα και επειδή αυτήν την πραγματικότητα προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, γι' αυτό ακριβώς κάνουν λόγο για «μαύρο κεφάλαιο» ή για «αντικοινωνική απόφαση»... Και για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος της πολιτικής απάτης από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, δεν έχει παρά να διαβάσει τις προχτεσινές δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης, Σταύρου Κοντονή, με αφορμή τη δικαστική απόφαση, ο οποίος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο, αυτό ακριβώς το νομοθετικό πλαίσιο που γεννά τέτοιες αυταρχικές αποφάσεις - συμπεριλαμβανομένου του «τρομονόμου» - να «εμπλουτιστεί» το επόμενο διάστημα...
* * *
Τα πράγματα είναι απλά. Στην περίπτωση της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ. μοναδικό στοιχείο είναι ένα αμφιλεγόμενο DNA, το οποίο αποκτά χαρακτηριστικά «ατράνταχτου πειστηρίου», αφού εδράζεται στους γνωστούς «τρομονόμους». Ενα κομμάτι δηλαδή ενός αντιδραστικού παζλ, που περιλαμβάνει εκτός από τη «Σύμβαση του Παλέρμο», τον «ευρωτρομονόμο», το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, τη συμφωνία αστυνομικής συνεργασίας ΕΕ - ΗΠΑ και τις προσαρμογές στη νομοθεσία των κρατών - μελών της ΕΕ κ.ά. Θα μπορούσε, λοιπόν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να πάρει κάποια πρωτοβουλία για να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, όμως δεν το κάνει. Επομένως, φέρει σοβαρές ευθύνες, από τις οποίες δεν μπορεί να απαλλαγεί. Αλλωστε, η Ηριάννα Β. Λ. και ο Περικλής Μ. θα παραμείνουν φυλακισμένοι ως αποτέλεσμα των αντιδραστικών νόμων που συγκροτούν το αυταρχικό κατασταλτικό πλαίσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων, το οποίο η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο διατηρεί, αλλά και ενισχύει. Είναι αυτό το πλαίσιο που τυλίγει ανθρώπους «σε μια κόλλα χαρτί», με ανυπόστατα στοιχεία, δίνοντας το σήμα της γενικευμένης επίθεσης στις λαϊκές ελευθερίες. Και, βέβαια, στο βάθος υπάρχει ο κύριος στόχος, που δεν είναι άλλος από το εργατικό - λαϊκό κίνημα.
* * *
Τι άλλο δεν πρέπει να διαφεύγει; Οτι σε πρόσφατο σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης αρχικά περιλαμβάνονταν οι τροποποιήσεις των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, αυτών δηλαδή που θεσπίστηκαν με τους «τρομονόμους» το 2001 και 2004, και είχε τον τίτλο «Διατάξεις που αφορούν τη στρατολόγηση τρομοκρατών». Η τροποποίηση αυτή ήταν προς το χειρότερο, αφού ποινικοποιούσε τη «με οποιονδήποτε τρόπο πρόκληση ή διέγερση σε συγκρότηση ή ένταξη σε εγκληματική οργάνωση». Δηλαδή, με την προτεινόμενη διάταξη ποινικοποιείται ο δημόσιος λόγος που μπορεί να θεωρηθεί πως διεγείρει «στη συγκρότηση οργάνωσης που επιδιώκει την τέλεση κακουργημάτων». Λόγω των αντιδράσεων που προκλήθηκαν, το υπουργείο απέσυρε το άρθρο, αναφέροντας σε ανακοίνωσή του ότι θα το επαναφέρει στον αναμορφωμένο Ποινικό Κώδικα.
* * *
Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν θεωρεί «τρομοκρατικές ενέργειες» μόνο τις καταδικαστέες δολοφονικές επιθέσεις των τζιχαντιστών ή διάφορων προβοκατόρικων ομάδων, αλλά και κάθε δράση, κινητοποίηση, απεργία που, όπως λένε, «στρέφεται ενάντια σε υποδομές ζωτικής σημασίας», όπως στην Ενέργεια, στις συγκοινωνίες, στις μεταφορές, στην Υγεία κ.α., κατεύθυνση που στρέφεται ευθέως ενάντια σε λαϊκές κινητοποιήσεις. Μεθοδικά, λοιπόν, και αξιοποιώντας κάθε λογής ύποπτες για το ρόλο τους οργανώσεις, ποινικοποιείται η εργατική - λαϊκή δράση, πολύ περισσότερο όταν αυτή φτάνει να αμφισβητεί το σύστημα της εκμετάλλευσης. Οχι τυχαία, στην ορολογία της ΕΕ όλο και πιο συχνά εμφανίζονται έννοιες όπως «βίαιη ριζοσπαστικοποίηση», «ακραίες ιδεολογίες», που σε συνδυασμό με το διακηρυγμένο αντικομμουνιστικό της πλαίσιο, συνθέτουν το πλέγμα της καταστολής της ιδεολογίας που αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων.
* * *
Το συμπέρασμα; Η ελληνική κυβέρνηση μόνο «αθώα» δεν είναι, αφού ουσιαστικά διατηρεί και ενισχύει όλο το αυταρχικό πλαίσιο, που δίνει τελικά τη δυνατότητα για ένταση της καταστολής. Και απέναντι σε όλα αυτά ο λαός πρέπει να επαγρυπνεί, καθώς γίνεται φανερό ότι όσο κλιμακώνεται η επίθεση του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των ενώσεών του, τόσο θα εντείνεται και η καταστολή από τον κρατικό μηχανισμό, για να εμποδίζεται η αμφισβήτηση αυτού του δρόμου που γεννάει βάσανα και εξαθλίωση. Και αποκτά ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι το ΚΚΕ ανακοίνωσε πως το επόμενο διάστημα θα πάρει πρωτοβουλίες για την ανάδειξη αυτού του ζητήματος και την αλλαγή του συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου.

Διέξοδος σε άλλη ρότα




Αναλύοντας τη «ρεαλιστική» εξωτερική πολιτική, μετά τη συνάντηση Τραμπ - Τσίπρα, η κυβέρνηση και τα επιτελεία της ισχυρίζονται πως η στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ είναι μονόδρομος. Οτι δεν μπορεί η χώρα να πορευτεί μόνη της σε έναν κόσμο που σπαράσσεται από αντιθέσεις και ανταγωνισμούς και ότι η τουρκική προκλητικότητα επιβάλλει διαρκή στρατιωτική αναβάθμιση και ισχυρές διεθνείς συμμαχίες.
Ταυτόχρονα, παρουσιάζουν περίπου ως «γραφικότητα» την αντίθεση στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και σε ό,τι εκπροσωπεί και συμβολίζει, ενώ χαρακτηρίζουν «ουτοπική» οποιαδήποτε συζήτηση για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στόχος συνδεδεμένος με την πάλη για την εξουσία.
Η επιχειρηματολογία αυτή δεν είναι καινούργια ούτε αποκλειστικότητα της κυβέρνησης. Με διάφορες παραλλαγές και προσαρμογές, διατρέχει την προπαγάνδα όλων των αστικών κομμάτων, είτε παρουσιάζουν τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ως στρατηγική επιλογή για το «συμφέρον της χώρας», είτε ως «αναγκαίο συμβιβασμό», αφού δεν υπάρχει τάχα εναλλακτική.
Με τέτοια «επιχειρήματα» προσπαθούν να εγκλωβίσουν το λαό σε κάλπικα διλήμματα, για να αποσπούν δέσμευση ή ανοχή στην πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο. Για να εμπεδώνεται ως «μονόδρομος» στις λαϊκές συνειδήσεις η καπιταλιστική βαρβαρότητα και περίπου ως φυσικό φαινόμενο η εκμετάλλευση, οι πόλεμοι, η φτώχεια, η προσφυγιά, από τα οποία δεν μπορούν τάχα να ξεφύγουν οι λαοί.
Ας θυμηθούμε τι έλεγαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αρχικά, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα στη συνέχεια, όταν ετοιμάζονταν να υπογράψουν μνημόνια: Μέτρα ή χρεοκοπία, συμβιβασμός με τους «εταίρους» ή χάος, ήταν οι απειλές που εκτόξευαν, κρύβοντας ότι οι συμφωνίες με την τρόικα υπηρετούσαν την έξοδο του κεφαλαίου από την καπιταλιστική κρίση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, στις δοσμένες κάθε φορά συνθήκες.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Φτώχεια για μεγάλο μέρος του λαϊκού πληθυσμού, φτηνότερη εργατική δύναμη, ανακύκλωση της ανεργίας, μισοδουλειά - μισοζωή, για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Και κυρίως, θυσίες χωρίς τέλος για να διαμορφώνονται όροι πιο ορμητικής ανάπτυξης, με ένταση της εκμετάλλευσης, για νέο κύκλο συσσώρευσης, που θα φέρει την επόμενη καπιταλιστική κρίση, στο έδαφος της οποίας οξύνονται ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και αντιθέσεις. Ολα αυτά είναι στο DNA του καπιταλισμού.
Αλλά και στην περίπτωση της συμμετοχής της χώρας στο ΝΑΤΟ, ποια οφέλη αποκόμισε ο λαός; To Αιγαίο είναι «γκρίζο» με τη σφραγίδα της λυκοσυμμαχίας, η τουρκική επιθετικότητα είναι ασίγαστη και στο Κυπριακό προωθείται διχοτομική διευθέτηση. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Τραμπ δεν είπε το παραμικρό για την Κύπρο και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Παράλληλα, ο λαός υποχρεώνεται σε σκληρές θυσίες για να εκπληρώνονται οι «συμβατικές υποχρεώσεις» της χώρας σε εξοπλιστικές δαπάνες. Μέχρι και ο εκσυγχρονισμός των «F-16», για τον οποίο θα δαπανηθούν δισ. ευρώ, ομολογείται ότι υπηρετεί την αναβάθμιση της επιχειρησιακής ικανότητας του ΝΑΤΟ στην περιοχή και όχι τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, ή την «ισορροπία δυνάμεων» στο Αιγαίο, η οποία, στο ευρύτερο πλέγμα των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και συμμαχιών, δεν εξαρτάται μόνο από το στρατιωτικό ισοζύγιο ανάμεσα σε δύο κράτη.
Τα χειρότερα είναι μπροστά για το λαό, όσο το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του αισθάνονται τα χέρια λυμένα να προωθούν την αντιλαϊκή τους στρατηγική, να εμπλέκουν τη χώρα βαθύτερα σε ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και σχεδιασμούς, να τη μετατρέπουν σε ορμητήριο επεμβάσεων και πολέμων. Η ιμπεριαλιστική «σταθερότητα» που διαφημίζουν, είναι η άλλη όψη της «αστάθειας» στην καθημερινότητα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, με την αγωνία να τα βγάλει πέρα, να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες, με τον κίνδυνο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου να κρέμεται πάνω από το κεφάλι της.
Απάντηση δεν είναι ο φόβος και η αναδίπλωση, αλλά το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στις πραγματικές αιτίες που γεννούν τη φτώχεια και την εκμετάλλευση. Για απεμπλοκή της χώρας από το ΝΑΤΟ, για να κλείσουν όλες οι βάσεις, να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιώτες από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές. Απάντηση είναι ο δρόμος της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της συγκρότησης της Κοινωνικής Συμμαχίας.
Πραγματική διέξοδο μπορεί να δώσει η ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης, η οργάνωση της πάλης ενάντια στην αστική τάξη κάθε χώρας, για την ανατροπή της εξουσίας της. Για την εργατική εξουσία, που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και θα θέσει την οικονομία και τις διεθνείς σχέσεις του κράτους στην υπηρεσία της ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Σ' αυτήν την υπόθεση αξίζει ο λαός να καταθέσει κάθε θυσία.

TOP READ