Αμεσος επαναπατρισμός των ναυτεργατών!

Τη φωνή αγωνίας των πληρωμάτων των πλοίων εκφράζει η επιστολή του Καπτάν Γιάννη που δουλεύει σε ποντοπόρα πλοία

Δεκάδες χιλιάδες ναυτεργάτες που έχουν λήξει οι συμβάσεις τους παραμένουν εγκλωβισμένοι στα πλοία χωρίς τη δυνατότητα αντικατάστασης.
Οι κυβερνήσεις των περισσότερων κρατών, ανεξάρτητα με τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τους ναυτεργάτες ως πιθανούς φορείς της μολυσματικής νόσου, την ώρα που αποδεδειγμένα οι ναυτεργάτες είναι καθαροί, όντας σε καραντίνα που πλησιάζει τους 6 μήνες.
Οι συνέπειες για τους ναυτεργάτες που δεν μπορούν να παλιννοστηθούν είναι δραματικές για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, καθώς οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, οι τοπικές αρχές και οι ναυτιλιακοί οργανισμοί αδιαφορούν για την ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος και την ανάγκη του ναυτεργάτη να πατήσει στεριά και να βρεθεί με την οικογένειά του.
Την ίδια ώρα, δραματική είναι η κατάσταση για εκατοντάδες χιλιάδες ναυτεργάτες που παραμένουν άνεργοι και χωρίς καμιά οικονομική βοήθεια από την κυβέρνηση, το κράτος και τους εφοπλιστές.
Συνέπεια επίσης αυτής της κατάστασης είναι και η πίεση στους μισθούς, αφού οι εταιρείες εκμεταλλεύονται πολλούς προσφερόμενους μακροχρόνια ανέργους για να επιβάλουν χαμηλότερα μισθολόγια και να περικόψουν εργατικά δικαιώματα.
Εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολη η εξασφάλιση των πλοίων με φαρμακευτικό και υγειονομικό υλικό πρόληψης και αντιμετώπισης του κορονοϊού.

***

Στη Βόρεια και Νότια Αμερική, Αφρική, Αυστραλία και στα περισσότερα λιμάνια της Ασίας και της Ευρώπης, η αντικατάσταση πληρωμάτων θεωρείται από τις αρχές αδύνατη και εκεί που λένε ότι είναι «εφικτή», δηλαδή Σιγκαπούρη, Χονγκ Κονγκ, Ν. Κορέα και Ιαπωνία, οι προϋποθέσεις και η γραφειοκρατία έχουν τέτοια έκταση, που πρακτικά είναι σχεδόν αδύνατη.
Συγκεκριμένα, στα κράτη αυτά για να επιτρέψουν την αλλαγή πληρώματος ζητούν 14 μέρες καραντίνα ή 14 μέρες πριν την άφιξη να μην έχει πιάσει άλλο λιμάνι το πλοίο, 14 μέρες καραντίνα των προς ναυτολόγηση ναυτικών, ηλεκτρονικά εισιτήρια 14 μέρες πριν, κάρτες αφίξεως μέσω ίντερνετ (κι ενώ γνωρίζουν τις δυσκολίες αυτής της επικοινωνίας μέσα στα βαπόρια!!), 24 ώρες πριν την άφιξη Covid Test και ιατρική γνωμάτευση.
Κι επίσης ένα πακέτο με διάφορα χαρτιά για κάθε ναυτικό να σκαναριστούν και να σταλούν ηλεκτρονικά (όταν είναι γνωστή η αδυναμία του πλοίου στο πέλαγος να έχει καλό σήμα στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες) και άλλα πολλά και διάφορα, και όλα αυτά να έχουν σταλεί στις αρχές του λιμένα 14 μέρες πριν για προέγκριση και η διαδικασία να επαναληφθεί στις 7, 4, 3 μέρες, στις 12 και στις 2 ώρες προ αφίξεως (!!!) και η τελική έγκριση να δοθεί μετά την άφιξη του πλοίου. Μεγάλο βασανιστήριο!
Σημειώστε επίσης ότι οι ναυλωτές των πλοίων αρνούνται τη συγκατάθεσή τους στις αλλαγές πληρωμάτων και ασκούν ωμούς εκβιασμούς.

***

Η κατάσταση εκτός από δραματική είναι και επικίνδυνη για την ασφάλεια των πλοίων, όταν υπάρχουν ναυτεργάτες με 20, 18, 15, 12 μήνες μέσα στα πλοία και αντικειμενικά δεν μπορούν να ασκήσουν τα καθήκοντά τους κανονικά. Στην περίπτωση που ένας ναυτεργάτης έχει πρόβλημα υγείας, ακόμα και πονόδοντο, δεν τον αφήνουν να πάει στο γιατρό.
Η περίπτωση της Κίνας πρέπει επίσης να προβληματίσει. Το 50% του παγκόσμιου στόλου δουλεύει με τα κινεζικά λιμάνια, κάνοντας υπερπόντια, λογκάδα ταξίδια 30-40 ημερών, και ενώ είναι φανερό ότι τα πληρώματα είναι «καθαρά», οι αρχές δεν επιτρέπουν την αντικατάσταση, για ακατανόητους λόγους, αφού αντικατάσταση σημαίνει ένα μικρό λεωφορείο να φέρει τους ναυτικούς από το αεροδρόμιο στη σκάλα του βαποριού και να πάρει τους άλλους για παλιννόστηση από τη σκάλα του βαποριού στο αεροδρόμιο!!!
Συζητιέται πολύ η μαύρη αγορά, έτσι που εισιτήρια που έχουν κλείσει κάποιοι πράκτορες π.χ. με 400 - 500 δολάρια, τα πουλάνε στη «μαύρη» στα 1.200 - 1.300 δολάρια και οι ναυτιλιακές εταιρείες δεν πληρώνουν αυτό το κόστος.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε και άλλα, όμως νομίζω πως αυτά αρκούν για να αναρωτηθεί κανείς: ΤΙ ΚΑΝΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ, ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ; ΟΛΟΙ ΣΦΥΡΙΖΟΥΝ ΑΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΒΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΙ ΕΝΩ ΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΩΝ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ.
Θέλω να το πω, να το γράψω, γιατί η αλήθεια δεν κρύβεται. Μόνο το ΚΚΕ αναδεικνύει αυτό το σοβαρό πρόβλημα και στέκεται στο πλευρό των ναυτεργατών και υπερασπίζεται διαχρονικά τα δικαιώματά τους.
Μόνο τα ταξικά σωματεία, η Ενωση Μηχανικών (ΠΕΜΕΝ), ο «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» και η Ενωση Μαγείρων παρεμβαίνουν και ασκούν πίεση για να λυθεί το πρόβλημα. Και αυτό το κατανοεί ο κάθε συνάδελφος. Οι εργατοπατέρες στην ΠΝΟ «παίζουν το βιολί τους» υπηρετώντας τα εφοπλιστικά σχέδια ...και παρακολουθούν απλώς την κατάσταση, ενοχλημένοι που τους τυχαίνουν τέτοια προβλήματα καλοκαιριάτικα!!!
Ιούλης 2020

Καπτάν Γιάννης

Επικίνδυνες ελλείψεις και χρηματοδότηση με το σταγονόμετρο

Για άλλη μια χρονιά, το μοναδικό όπλο στην αντιμετώπιση μιας ιδιαίτερα δύσκολης κατάστασης είναι η άνιση μάχη που δίνουν οι πυροσβέστες με τη φωτιά. Ανιση, μιας και αναγκάζονται να καλύπτουν έξοδα για Μέσα Ατομικής Προστασίας από τον πενιχρό μισθό τους προκειμένου να προστατεύσουν ανθρώπινες ζωές, δάση και δασικές εκτάσεις, και βέβαια τους κόπους μιας ζωής εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Τα τελευταία περίπου 30 χρόνια, οι εκάστοτε κυβερνήσεις στον τομέα της δασοπροστασίας και της πυρασφάλειας της χώρας άφησαν συνειδητά τον εμπλεκόμενο μηχανισμό έρμαιο της μόνιμης υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης και έλλειψης μέσων, υποδομών και εκσυγχρονιστικών παρεμβάσεων. Ετσι, ήρθε σαν κερασάκι στην τούρτα ο νόμος 4662/2020. Με αυτόν προωθούνται ακόμα περισσότερο η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση, προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων, σε όλο το φάσμα της πυρασφάλειας και της δασοπροστασίας. Από την οργάνωση, την εκπαίδευση, την έρευνα, την παροχή υπηρεσιών μέχρι την εκμετάλλευση δασικών οικοσυστημάτων. Παράλληλα, μεταφέρει αρμοδιότητες σε δήμους, Περιφέρειες, ιδιώτες, εθελοντικές οργανώσεις, ΜΚΟ, με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη μείωση δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού και τη μεταφορά του κόστους για την πυροπροστασία και τη δασοπροστασία, μέσω της ανταποδοτικότητας, εκ νέου στις πλάτες του ελληνικού λαού. Και ταυτόχρονα εμπλέκει ακόμα περισσότερο τις δομές της Πολιτικής Προστασίας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ, όπως η Europol, που θα τροφοδοτείται και από μυστικά κονδύλια.
Ολη αυτή η κατάσταση αποτυπώνεται σε απόλυτους αριθμούς μέσα και από τις πιστώσεις του προϋπολογισμού για το 2020 που αφορούν το Πυροσβεστικό Σώμα (ΠΣ). Οπως είναι γνωστό, το ΠΣ, που αποτελεί τον κεντρικό επιχειρησιακό βραχίονα της Πολιτικής Προστασίας, ασφυκτιά από τεράστιες ελλείψεις σε όλους τους τομείς λόγω της χρόνιας υποχρηματοδότησης, γεγονός που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και την εξέλιξη της καταστροφικής πυρκαγιάς στο Μάτι. Οι πιστώσεις που ενέκρινε η κυβέρνηση της ΝΔ για το ΠΣ είναι μόλις κατά 272.000 ευρώ (!) αυξημένες σε σχέση με το 2019 για όλες τις λειτουργικές του ανάγκες.
Παράλληλα, όμως, οι δαπάνες που αφορούν τη συντήρηση, τις επισκευές και τα καύσιμα ενός στόλου περίπου 3.250 οχημάτων παντός τύπου, τη στιγμή που ήδη το 55% είναι πλέον της 20ετίας, είναι μειωμένες κατά 1.839.851 ευρώ. Οι μόνες αυξημένες πιστώσεις, αν εξαιρέσουμε τη μισθοδοτική και ασφαλιστική δαπάνη του προσωπικού και μάλιστα κατά 34%, δηλαδή κατά 5.800.000 ευρώ, είναι αυτές που προορίζονται για επιχειρηματικούς ομίλους και αφορούν την ενοικίαση των εναέριων μέσων, κι ας επιμένουν οι ειδικοί ότι χρήζουν σημαντικής ενίσχυσης και οι επίγειες δυνάμεις, που είναι ο βασικός παράγοντας καταστολής των πυρκαγιών.

Ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία

Σε κάθε αντιπυρική περίοδο, μετά από μια μεγάλη καταστροφή περισσεύει η υποκρισία των κυβερνώντων και όσων κυβέρνησαν στο παρελθόν, οι οποίοι αξιοποιούν τις συγκυριακές καταστάσεις από πλευράς αποτελεσμάτων μιας αντιπυρικής περιόδου, μαγειρεύοντας τα στατιστικά στοιχεία κατά το δοκούν για να επιδείξουν θετικό έργο. Ετσι, από την κυβέρνηση παρουσιάστηκε ως επιτυχημένη η αντιπυρική περίοδος του 2019, γιατί παρότι ήταν αυξημένος ο αριθμός των πυρκαγιών (9.500) σε σχέση με το 2018 (8.006), δεν υπήρξε ούτε ένας νεκρός και κάηκαν λιγότερα στρέμματα δασικής γης το 2019 (78.351) σε σχέση με το 2018 (94.523). Καταρχάς, και μόνο ο όγκος των πυρκαγιών φανερώνει την αποτυχία της κυβέρνησης, η οποία δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό σε προληπτικό επίπεδο ώστε να μην εκδηλώνονται τόσο εύκολα και σε τέτοιο αριθμό οι δασικές πυρκαγιές.
Αξίζει να αναφερθεί ότι και τη φετινή αντιπυρική περίοδο τη χαρακτηρίζει η απουσία προληπτικών παρεμβάσεων. Η χρηματοδότηση των 326 δήμων μέσα στον Ιούνη με 18.400.000 ευρώ και η πρόβλεψη για χρηματοδότηση των αρμόδιων υπηρεσιών του υπουργείου Περιβάλλοντος (Δασικές Υπηρεσίες κ.λπ.) συνολικά με 4.454.105 ευρώ, σε αντιστοιχία με το γεγονός ότι συζητάμε για το 65% των εδαφών της χώρας που χρήζουν προληπτικών παρεμβάσεων και με ό,τι έχει προηγηθεί σε επίπεδο καταστροφών, λέγεται απλά εμπαιγμός.
Το γεγονός όμως ότι δεν υπήρξε κανένας νεκρός την αντιπυρική περίοδο του 2019 σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά, του 2018, των 102 θυμάτων, και ότι κάηκαν λιγότερα στρέμματα δασικών εκτάσεων, δεν τεκμηριώνει την επιτυχία κανενός σχεδιασμού. Για τον απλούστατο λόγο ότι της μεγάλης καταστροφής του 2007, όταν κάηκαν με τραγικό τρόπο 89 συνάνθρωποί μας, συμπεριλαμβανομένων 9 πυροσβεστών και 2 πιλότων, προηγήθηκαν 6 συνεχόμενες αντιπυρικές περίοδοι με αυξημένο όγκο συμβάντων μεν, χωρίς όμως ούτε έναν νεκρό πολίτη, και μάλιστα με λιγοστές καμένες εκτάσεις συγκριτικά με κάθε άλλη φορά.

Κ.

Οι μύθοι τους...

Οσο περισσότερο η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα ζουν τον ...«μύθο» τους για την ΕΕ που όπως λένε την τελευταία στιγμή «ξύπνησε» και επιτεύχθηκε έστω αυτός ο συμβιβασμός στο εσωτερικό της για το «Ταμείο Ανάκαμψης», τόσο πρέπει ο λαός να ανασκουμπώνεται για το νέο κουστούμι που του ράβουν.
Γιατί, αν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις τους μετράνε τα εκατομμύρια των κονδυλίων βγάζοντας τις μεζούρες για το τι τους αναλογεί, οι εργαζόμενοι πρέπει να εστιάζουν στα λεγόμενα των Ευρωπαίων αξιωματούχων ότι «τζάμπα γεύμα δεν υπάρχει στην ΕΕ». Επίσης στη σχετική δήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη με την οποία, σπεύδοντας να ...κόψει κάθε όρεξη, προειδοποίησε ότι «δεν θα σκορπίσουμε τα χρήματα με την ανεμελιά του πλούτου».
Ο μηχανισμός μάλιστα με τον οποίο θα διοχετευτούν τα περιβόητα 72 δισ. ευρώ καταρρίπτει τον μύθο που διακινεί η κυβέρνηση ότι τάχα «κατάφερε» να «αποφύγει νέα μνημόνια» αλλά να «κερδίσει μεταρρυθμίσεις». Η ίδια η «διακυβέρνηση» του Ταμείου, στην οποία κατέληξε η ΕΕ, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: Η Κομισιόν θα εξετάζει τα προγράμματα που καταθέτει κάθε κράτος - μέλος και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ψηφίζει επί των σχετικών εισηγήσεων. Στη δε φάση της υλοποίησης, η Κομισιόν θα κρίνει αν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την εκταμίευση, με την Οικονομική και Δημοσιονομική Επιτροπή να δίνει το «πράσινο φως», αξιολογώντας αν τηρούνται οι «δεσμεύσεις». Αυτό που διαμορφώνεται δηλαδή είναι άλλος ένας μηχανισμός διαρκούς αξιολόγησης του πακέτου μεταρρυθμίσεων το οποίο θα εισηγείται η κάθε κυβέρνηση, προκειμένου να αποκτά πρόσβαση στους πόρους. Σαν να μην έφταναν στο λαό τα Ευρωπαϊκά Εξάμηνα, τα Μεσοπρόθεσμα Προγράμματα και οι προϋπολογισμοί της ΕΕ, δηλαδή τα μνημόνια διαρκείας, τώρα προστίθενται κι άλλα δεσμά προκειμένου να χρηματοδοτούνται οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Κι αν στα χρόνια της προηγούμενης κρίσης ο λαός έσφιγγε το ζωνάρι μετά από κάθε «αξιολόγηση» για να πέφτει η «δόση», τώρα θα καλείται να κάνει θυσίες για να μη χάνεται το ρευστό από τα μονοπώλια...
Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται άλλωστε και από το σχέδιο της κυβέρνησης με το οποίο ετοιμάζεται να διεκδικήσει τα κονδύλια, με πυρήνα του το λεγόμενο «Πόρισμα Πισσαρίδη». Το εν λόγω σχέδιο περιλαμβάνει σωρό από αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, για να φορτωθεί η κρίση στις πλάτες των εργαζομένων.
Ο άλλος μύθος που διακινείται με αφορμή τη συμφωνία είναι αυτός της ανακούφισης για την εξασφάλιση της «συνοχής» της ΕΕ, για το ότι επιτέλους ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για τη λυκοσυμμαχία... Η ίδια η Σύνοδος όμως αποδεικνύει ότι τα «δύσκολα» είναι μπροστά για την ΕΕ, ότι οι αντιθέσεις συνεχίζονται αμείωτες, δεν θεραπεύονται αλλά οξύνονται, κάνοντας την Ενωση ακόμα πιο επιθετική απέναντι στους λαούς. Αλλωστε κάθε τέτοια Σύνοδος είναι ακόμα πιο βασανιστική από την προηγούμενη, αφού στο φόντο της νέας κρίσης οι αντιπαραθέσεις εντείνονται για το ποια μονοπώλια, ποιων κλάδων, ποιων χωρών θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος των κονδυλίων, ή πώς θα φορτώσουν στους αντιπάλους τους μεγαλύτερα βάρη από όσα επωμίζονται οι ίδιοι. Τέτοιος είναι και ο καβγάς ανάμεσα στο «νότο» και το «βορρά», ανάμεσα στους «φειδωλούς» και τους «ανοιχτοχέρηδες». Ενας καβγάς που δεν αφορά τους λαούς, αφού σε κάθε περίπτωση είναι οι μεγάλοι χαμένοι από τα μέτρα που έρχονται.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να «μασήσουν» τους μύθους που διακινούν τα αστικά κόμματα και τα επιτελεία του κεφαλαίου. Τους μύθους άλλωστε πάντα τους πληρώνουν πανάκριβα. Στον αντίποδα, πρέπει να βρεθούν σε θέσεις μάχης, να συγκρουστούν με την αντιλαϊκή στρατηγική κυβερνήσεων - ΕΕ - κεφαλαίου, για να μην πληρώσουν ξανά τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης. Γιατί οι ανάγκες τους δεν χωράνε στον στενό κορσέ των προγραμμάτων ενίσχυσης των μονοπωλίων.