Και πανανθρώπινη τη λευτεριά

 Και πανανθρώπινη τη λευτεριά

Θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά

Η λευτεριά δεν περιορίζεται στα εθνικά σύνορα, γι’ αυτό είναι πανανθρώπινη.

Στα άρματα, στα άρματα, εμπρός στον αγώνα, για την χιλιάκριβη τη λευτεριά

Θα κατακτηθεί όμως με όπλα και σκληρό αγώνα, ενάντια σε όσους την κρατάνε φυλακισμένη στις τέσσερις ελευθερίες της ευρωπαϊκής ένωσης και βασικά την απόλυτη ελευθερία των καπιταλιστών να εκμεταλλεύονται την υπεραξία της εργατικής δύναμης και να αυγατίζουν τα κέρδη τους στις πλάτες μας.

Για εκείνη την τάξη δηλ για την οποία δουλεύουν τα όργανα της τάξης και οι ανθρωποφύλακες, που αναφέρει κάπου ο μίσσιος –καλά αυτός ιδιώτευσε νωρίς. Σε μια ιστορία με ένα πολιτικό κρατούμενο, που τον σάπιζαν στο ξύλο οι ασφαλίτες κι ένας από αυτούς, έβγαζε το άχτι του μεταξύ άλλων και για το συγκεκριμένο στίχο: πάρε κι αυτήν, πάρε και την άλλη, που την ήθελες και πανανθρώπινη μπάσταρδε. Τρέχα-γύρευε γιατί δεν του είχε κάτσει καλά.

Αν μπορούσε βέβαια να αντιμιλήσει ο σφος στο βασανιστή του, θα του έλεγε ίσως για τον πραγματικό ανθρωπισμό-ουμανισμό, που προϋποθέτει την πάλη ενάντια στους εχθρούς της ανθρωπότητας και της παγκόσμιας, πανανθρώπινης κομμουνιστικής προοπτικής. Εκτός κι αν ήταν κανείς πρώιμος συσπειρωσάς, και του εξηγούσε την αλτουσεριανή οπτική για τον αφηρημένο ουμανισμό που είναι μια ιδεαλιστική απάτη –φορτώνει τα βάρη στων φοιτητών την πλάτη.

Τι γίνεται λοιπόν όταν η πανανθρώπινη λευτεριά δεν προσκρούει μόνο στα εθνικά σύνορα, αλλά και στα στενά ταξικά όρια του σημερινού κόσμου; Πόσο αυθεντική και πανανθρώπινη μπορεί να είναι η ελευθερία σε μια ταξική, ανταγωνιστική κοινωνία;

Οι κομμουνιστές εξάλλου την είχαμε πατήσει για τα καλά στο πρόσφατο παρελθόν με τις «πανανθρώπινες», «οικουμενικές» αξίες της περεστρόικα, που διαπλέκονται, υποτίθεται, με τις ταξικές, μόνο και μόνο για να τις σκεπάσουν και να τις εξαλείψουν. Κι έτσι θριάμβευσε η νέα σκέψη που «αποϊδεολογικοποιούσε» τις διεθνείς σχέσεις κι έβλεπε όλες τις χώρες δεμένες κι αλληλοεξαρτώμενες σε ένα «κοινό, ευρωπαϊκό σπίτι», που το απειλούν τα πυρηνικά όπλα –γενικά και αόριστα- κι όχι ο ιμπεριαλισμός, που γεννά τους πολέμους και τη δυστυχία. Κι απέδειξε πολύ νωρίς (η νέα σκέψη) πόσο παλιά και σάπια ήταν η σοσιαλδημορκατική ουσία της.

Η ανθρωπότητα δεν είναι ασφαλώς ένα ενιαίο σύνολο σε μια ταξική κοινωνία. Τα πανανθρώπινα κηρύγματα εξελίσσονται με μαθηματική ακρίβεια σε απολογητική που διαιωνίζει την υπάρχουσα απάνθρωπη κατάσταση. Οι θρησκευτικές διαβεβαιώσεις πχ για τους πλούσιους, που είναι ευκολότερο να περάσει παλαμάρι (κάμηλος) από την τρύπα μιας βελόνας, παρά να μπουν αυτοί στον παράδεισο, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα είδος παρηγοριάς στο φτωχό και άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του και να ανταμειφθεί πλουσιοπάροχα στη μετά θάνατο ζωή.

Το πανανθρώπινο στοιχείο που επιβιώνει όμως στο ιδεώδες των διάφορων θρησκειών, βασίζεται σε μια απολύτως υπαρκτή ανάμνηση ενός μακρινού παρελθόντος -που δεν μπορεί παρά να εκφραστεί με στρεβλό, ουτοπικό τρόπο στο παρόν και ως μελλοντική προοπτική. Ο χαμένος παράδεισος (της εδέμ και γενικώς) ως ιδέα είναι η ανάμνηση του «πρωτόγονου κομμουνισμού» και της κοινοτικής ισότητας που επιβιώνει σε κάποιους τομείς ως προταξικό κατάλοιπο-κεκτημένο ως και τις μέρες μας. Είναι η περίοδος του κρόνυο, όπως αναφέρεται στην κοσμογονία του ησίοδου κι έτσι πέρασε και στα σατουρνάλια, τη γιορτή του θεού κρόνου, όπου συμμετείχαν και οι δούλοι και οι ταξικές διακρίσεις «ατονούσαν» και «ξεχνιόντουσαν» για λίγες μέρες.

Το θέμα λοιπόν είναι με ποιον τρόπο εκφράζεται κάθε φορά αυτό το καθολικό, πανανθρώπινο στοιχείο από πολιτική και φιλοσοφική άποψη. Γιατί ο κομμουνισμός δεν έρχεται να εκφράσει στενά το ειδικό συμφέρον της εργατικής τάξης, αλλά την απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών και το τέλος των ταξικών κοινωνιών, τη μοναδική εναλλακτική που ανοίγεται για την ανθρωπότητα απέναντι στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα και τα αδιέξοδά της.

Η ουσία του ανθρώπου είναι η ουσία των κοινωνικών του σχέσεων και στο επίκεντρο αυτών των σχέσεων βρίσκεται η εργασία. Η μόνη πανανθρώπινη προοπτική που υπάρχει και θα απαλλάξει τόσο τους εργαζόμενους, όσο και τους κατόχους μέσων παραγωγής από κάθε μορφή αλλοτρίωσης από τους όρους παραγωγής (μέσο, σκοπός, κι όσοι συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία) είναι αυτή της εξάλειψης του καταναγκαστικού χαρακτήρα της εργασίας κι η σταδιακή μετατροπή της σε ευχάριστη δημιουργική διαδικασία, που θα αναδεικνύει ολόπλευρα την προσωπικότητα του καθενός. Και για την ανάπτυξη του ενός, θα είναι προϋπόθεση (και όχι όριο) η αντίστοιχη ανάπτυξη των άλλων.

Τίποτα ανθρώπινο δε μας είναι ξένο, αλλά πραγματικά ανθρώπινη στάση είναι μόνο αυτή που εντάσσεται στον αγώνα για την προώθηση και την επικράτηση αυτή της προοπτικής. Γιατί όπως έγραφε κι ο λειβαδίτης, αν θες να λέγεσαι άνθρωπος…

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

 δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και

 για το δίκαιο.

Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα

 ματώσουν απ΄τις φωνές

 το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.

 Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων

 Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.

 Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.

 Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια

 αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις

 πολιτείες

 μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα

 αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου

 έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς

 εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.

 Δεν έχεις καιρό

 δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου

 αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

 μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη

 ή το παιδί σου.

 Δε θα διστάσεις.

 Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου

 Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι

 για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.

 Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.

 Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,

 να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι

 είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου

 Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.

 Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις

 γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,

 για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και

 για όλα τα όνειρα

 αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

 μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή

 και περισσότερα χρόνια

 μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,

 τη μάνα σου και τον κόσμο.

 Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου

 θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .

 Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα

 θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο

 απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.

 Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν

 τα μαλλιά σου

 δε θα γερνάς.

 Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος

 Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο

 αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

 θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.

 Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό

 γράμμα στη μάνα σου

 Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :

 Ειρήνη

 σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.

 Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό

 να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια

 σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.

 Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει

 εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που

 τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.

 Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Τυφλοπόντικες

Τυφλοπόντικες

   Βεβαίως το θέμα που μας απασχολεί στο σημερινό σημείωμα της στήλης δεν είναι τόσο σοβαρό όσο τα «τσαλιμάκια» του Μαξίμου για την ανεύρεση των 180 βουλευτών. Υπολείπεται σε σημασία αν συγκριθεί με τα γραφόμενα για τις κινήσεις Σαμαρά όσον αφορά την «αξιοποίηση» του Φώτη Κουβέλη ενόψει της προεδρικής εκλογής. Και φυσικά πώς θα μπορούσε να σταθεί δίπλα σε εξαιρετικής σπουδαιότητας ζητήματα όπως: Ποιός είναι ο αυθεντικότερος εκπρόσωπος της επερχόμενης επετείου της 3^ης Σεπτέμβρη του ΠΑΣΟΚ; Ο Βενιζέλος ή ο Γιώργος Παπανδρέου... Καταγράφουμε τις εν λόγω ενστάσεις. Τις αξιολογούμε όπως τους αξίζουν. Και προχωρούμε:
   Το Σάββατο που μας πέρασε το ημερολόγιο έδειχνε 23 Αυγούστου. Σημαδιακή ημερομηνία. Τόσο που η καλή Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε εδώ και μερικά χρόνια να την ανακηρύξει ως «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης» κατά του κομμουνισμού και του ναζισμού. Βλέπετε η άθλια θεωρία των «δύο άκρων» δεν είναι έμπνευσης ούτε των Μπαλτάκων ούτε των Γεωργιάδηδων. Η σκούφια της κρατάει από πιο ψηλά. Αυτά – κομμουνισμός και ναζισμός - στην προπαγάνδα της πολιτισμένης Ευρώπης πάνε μαζί. Διότι είναι... ταυτόσημα. Μπορεί να το βεβαιώσει και η κυρία υπουργός Υγείας της Λιθουανίας (χώρα της ΕΕ στην οποία στήνονται μνημεία υπέρ των Ες – Ες). Αναφερόμαστε στην κυρία υπουργό η οποία πριν από λίγες μέρες τάχθηκε δημόσια υπέρ της ευθανασίας... των φτωχών.
   Γιατί, όμως, επέλεξαν την 23η Αυγούστου; Επειδή αυτήν την ημερομηνία, στις 23 Αυγούστου 1939, υπογράφτηκε το «σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ». Να, επομένως, τα «ντοκουμέντα» της «σύμπλευσης» κομμουνισμού - ναζισμού. Μέχρι και σύμφωνο μη επίθεσης υπέγραψαν! Συνετή κίνηση από τα επιτελεία της παραχάραξης. Αφού δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν σε επίπεδο ιδεών με τους κομμουνιστές, κατασκευάζουν την «ιστορία» στα μέτρα τους, έτσι ώστε να φαίνεται πως πίσω από τις κομμουνιστικές ιδέες υπάρχει κάτι το «εγκληματογόνο». Και η απόδειξη περί τούτου είναι να καταστήσουν την κομμουνιστική ιδεολογία και πράξη συνώνυμη του ναζισμού!
   Έτσι κάθε χρόνο η 23^η Αυγούστου αποτελεί ένα τρόπον τινά προσκλητήριο για κάθε φασίστα, κρυφοφασίστα, μισοφασίστα, Μπαλτακοφασίστα να λέει το μακρύ του και το κοντό του από κοινού με εκείνους τους «δημοκράτες» που η πολιτική τους γεννάει και θρέφει τους φασίστες (σσ: Τώρα θα αναρωτηθείτε πως γίνεται στο αντικομμουνιστικό ντελίριο κάθε 23^η Αυγούστου να συμμετέχουν και οι φασίστες. Εδώ, πια, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Η βλακεία – πόσω μάλλον του φασίστα – είναι αθεράπευτη).   

   Παρατήρηση 1^η: Το ιδιαίτερο φέτος είναι ότι αυτή η επέτειος συνέπεσε με το ταξίδι της κυρίας Μέρκελ στο Κίεβο. Η καγκελάριος βρέθηκε δηλαδή εκεί όπου η ΕΕ – η οποία καταδικάζει τους «ολοκληρωτισμούς» - στήριξε και στηρίζει τους ναζί για να προωθήσει τα γεωστρατηγικά συμφέροντα του ευρωατλαντισμού...
   Παρατήρηση 2^η: Εξίσου σημαντικό είναι ότι ενώ η κυρία Μέρκελ βρισκόταν στο Κίεβο, στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, στο Χάρκοβο, γίνονταν δεκάδες συλλήψεις αντιφασιστών από την αστυνομία της Ουκρανίας. Η αιτία ήταν ότι στο Χάρκοβο πραγματοποιήθηκε μια μεγαλειώδης συγκέντρωση για την 71^η επέτειο απελευθέρωσης της πόλης από τους ναζί. Κατά σατανική ειρωνία της Ιστορίας ήταν 23 Αυγούστου του 1943 όταν ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε την πόλη από τους χιτλερικούς. Και ένα μεγάλο κομμάτι πληθυσμού της Ουκρανίας, που ξεχύθηκε με κόκκινες σημαίες στους δρόμους για να τιμήσει την ημέρα, αυτό δεν το ξεχνά. Ομως τέτοιες «μνήμες» στην Ουκρανία σήμερα δεν επιτρέπονται...      

   Ας επιστρέψουμε, όμως, στην 23 Αυγούστου του 1939 όταν υπογράφεται το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο μη επίθεσης, το γνωστό Σύμφωνο «Μολότοφ - Ρίμπεντροπ» που στη λογική της εξίσωσης κομμουνισμού και φασισμού το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την καθιέρωσε ως «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων». Ξεκαθαρίζουμε ότι οι παρατηρήσεις που ακολουθούν δεν απευθύνονται στους 409 ευρωβουλευτές (μεταξύ τους 2 της ΝΔ και 1 του ΛΑ.Ο.Σ.) που υπέγραψαν ήδη από το 2008 εκείνη τη δήλωση για την εξίσωση του ναζισμού με τον ...κομμουνισμό. Αλλωστε, με τους απογόνους του Γκαίμπελς και τους ενσυνείδητους παραχαράκτες της Ιστορίας δε χωράει κανένας διάλογος. Οι βρωμερές ενέργειες, όμως, αποτελούν ενίοτε και ευκαιρία για να θυμηθούμε και να αξιολογήσουμε καταστάσεις και πράγματα:

   Πρώτον, η παγκόσμια ιστοριογραφία - την οποία φυσικά δεν έγραψαν Σοβιετικοί ή κομμουνιστές - έχει αποφανθεί: Το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης (Μολότοφ - Ρίμπεντροπ) της 23 Αυγούστου 1939 αποτέλεσε κίνηση της ΕΣΣΔ που έσωσε την Ευρώπη από τη χιτλερική χολέρα και προέκυψε μόνο μετά την άρνηση Αγγλίας - Γαλλίας για την από κοινού με την ΕΣΣΔ αντιμετώπιση της Γερμανίας. Ηταν μια κίνηση που επέτρεψε στη Σοβιετική Ενωση (σε μια στιγμή που ήδη είχε δεχτεί στο Ανατολικό της μέτωπο την επίθεση των Ιαπώνων) να αναδιοργανώσει τον Κόκκινο Στρατό και την οικονομία της, ώστε να καταφέρει - όπως και έγινε - να συντρίψει την επερχόμενη χιτλερική επίθεση. Αντίθετα, ήταν η συμφωνία του Μονάχου, ένα χρόνο πριν (30 Σεπτέμβρη 1938) μεταξύ των Χίτλερ, Μουσολίνι, Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, με την οποία Αγγλία και Γαλλία άνοιξαν το δρόμο για τη ναζιστική επιδρομή στην Ευρώπη. Εκεί ήταν που οι πρόγονοι των 409 αντικομμουνιστών προσέφεραν στρατηγικό πλεονέκτημα στον Χίτλερ, που, μέσω της κατάληψης της Τσεχοσλοβακίας, δε συνάντησε καμία άμυνα και κυρίως του προσέφεραν μια απομονωμένη ΕΣΣΔ έρμαιο - όπως ήλπιζαν - στις πολεμικές διαθέσεις του Γ' Ράιχ. Ενδεικτικό, πως όταν η ΕΣΣΔ τάχθηκε κατά της Συμφωνίας του Μονάχου και προσέφερε στρατιωτική βοήθεια στη Γαλλία έναντι της Γερμανίας, η Γαλλία απέρριψε τη σοβιετική βοήθεια. Ετσι, το Σύμφωνο «Μολότοφ - Ρίμπεντροπ» (που υπεγράφη έναν ολόκληρο χρόνο μετά τη συμφωνία του Μονάχου) ήταν το μοναδικό μέσο άμυνας που είχε απομείνει στη Σοβιετική Ενωση δεδομένων των συνθηκών. Εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες προετοιμασίας, που κατόπιν αποδείχτηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προεργασίας ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης.
   Τι δε λένε, λοιπόν, οι τυφλοπόντικες της Ιστορίας που αξιοποιούν προπαγανδιστικά το σύμφωνο εναντίον της ΕΣΣΔ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος; Οτι εκείνο το σύμφωνο «Μολότοφ - Ρίμπεντροπ» υπογράφτηκε μόνον αφότου επί μήνες η Αγγλία και η Γαλλία αρνούνταν να υπογράψουν με την ΕΣΣΔ συμφωνία κοινής δράσης εναντίον του ναζισμού. Οτι όλο αυτό το διάστημα ο ένας ιμπεριαλιστικός άξονας, των αστικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών της Ευρώπης, επιδίωκε να στραφεί μια ώρα αρχύτερα ο άλλος ιμπεριαλιστικός άξονας, της Γερμανίας, κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Οτι μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ΕΣΣΔ χρειαζόταν ικανό διάστημα να οργανωθεί μπροστά στην επικείμενη και αναπόφευκτη πολεμική επίθεση από τη Γερμανία. Και ότι κάθε αντικειμενικός και αμερόληπτος ιστορικός έχει αναγνωρίσει ότι εκείνο το σύμφωνο αποδείχτηκε μια ευφυής κίνηση της ΕΣΣΔ, που της έδωσε το χρόνο να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει και, τελικά, να συντρίψει το ναζισμό.
   Τι δε λένε: Οτι υπάρχει μια άλλη ημερομηνία που θα μπορούσε να αποτελέσει πραγματική επέτειο καταδίκης του ναζισμού και όσων τροφοδοτούν, συναλλάσσονται και ανοίγουν το δρόμο στους ολοκληρωτισμούς. Είναι η 30ή του Σεπτέμβρη. Είναι η μέρα (30 Σεπτέμβρη 1938 - ένα χρόνο πριν το σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ), που στο Μόναχο, οι Χίτλερ και Μουσολίνι υπέγραψαν μαζί με τους αρχηγούς των κυβερνήσεων της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, το ομώνυμο «σύμφωνο του Μονάχου», με το οποίο οι «δημοκρατίες της Δύσης», στο πλαίσιο του «κατευνασμού» του φασισμού, έδιναν το πράσινο φως στο ναζισμό να εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία, να την διαμελίσει, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στον όλεθρο και οδηγώντας την ανθρωπότητα στην τραγωδία του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτή, βέβαια, η ημερομηνία απουσιάζει από τα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου και τις αποφάσεις της ΕΕ. Πολύ λογικό για μια ΕΕ των «Χάιντερ», της Λεπέν και της ακροδεξιάς, για μια ΕΕ που πριν λίγους μήνες – επί ελληνικής προεδρίας – υπέγραψε συμφωνία σύνδεσης με τους ναζί της Ουκρανίας...
  
    Δεύτερον, αν η ΕΕ, το Ευρωκοινοβούλιο και οι κάθε λογής «φιλελεύθεροι» και «σοσιαλιστές» γκαιμπελίσκοι που το απαρτίζουν νοιάζονταν για τη «δημοκρατία», αν είχαν ή έχουν ειλικρινή επιδίωξη να καταγγείλουν το ναζισμό και όχι να συκοφαντούν τον κομμουνισμό (όπως πραγματικά τους ενδιαφέρει), τότε θα είχαν να δείξουν έστω και μία ανακοίνωση, έστω μία διαμαρτυρία ή έστω μία καταγγελία τους για το γεγονός ότι σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και μια σειρά ακόμα χώρες της ΕΕ στήνονται μνημεία υπέρ των Ες - Ες και «τιμούνται» συνεργάτες των Γερμανών, την ώρα που σε αυτές και άλλες χώρες (Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία κλπ.) η μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία έχει κηρυχτεί «παράνομη» (!) από τα δικαστήρια και οι κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες τελούν σε καθεστώς παρανομίας.
  
    Τρίτον, στην Ελλάδα της Κατοχής, οι συνεργάτες των Γερμανών, οι γερμανοντυμένοι, οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες δεν ήταν κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές, μαζί με τους άλλους αριστερούς και δημοκράτες ήταν στα βουνά και πολεμούσαν το ναζισμό. Οι κ.κ. Ελληνες ευρωβουλευτές που το 2008 υπέγραφαν δηλώσεις «εξίσωσης» του κομμουνισμού με τον φασισμό και μόλις πρόσφατα ψήφισαν υπέρ του Κιέβου και υπέρ των κυρώσεων της ΕΕ στη Ρωσία (με τα γνωστά αποτελέσματα για τους Έλληνες αγρότες) μήπως ξέρουν ποιας ιδεολογίας και ποιας πολιτικής μήτρας εκτρώματα ήταν οι γερμανοτσολιάδες;

*

   Υστερόγραφο 1^ο: Η 23^η Αυγούστου είναι όντως σπουδαία ημερομηνία. Ηταν 23 Αυγούστου του 1942 όταν η μάχη του Στάλινγκραντ πέρασε στην πιο αποφασιστική της φάση. Η 23^η Αυγούστου 1942 θεωρείται ημερομηνία ορόσημο για τη μάχη του Στάλινγκραντ γιατί από τη μέρα εκείνη η μάχη μεταφέρθηκε ακόμα και στις συνοικίες της πόλης όταν το 14^ο γερμανικό σώμα τεθωρακισμένων διέσπασε την αμυντική γραμμή του Στάλινγκραντ και έφτασε στο Βερτιάτσι. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε ο τιτάνιος αγώνας των αμυνομένων σπίτι το σπίτι και δρόμο το δρόμο που οδήγησε στη συντριβή της ναζιστικής χολέρας.
   Υστερόγραφο 2^ο: Τί νόημα έχει να γυρνάμε τόσο πίσω στην Ιστορία, θα ρωτήσει ο καλόπιστος φίλος. Είναι απλό: Οταν μιλάμε για την Ιστορία μιλάμε για το σήμερα, για το τώρα. Γιατί η Ιστορία – φίλε μου καλέ - είναι η πολιτική του παρελθόντος. Που σημαίνει ότι η σημερινή πολιτική δεν είναι τίποτα λιγότερο από την Ιστορία του μέλλοντος. Και, συνεπώς, αναλογεί στον καθένα μας το δικό του μερίδιο ευθύνης για το πως θα γραφτεί, αφού – άλλωστε - ήδη γράφεται πάνω στην πλάτη τη δική μας και των παιδιών μας.

Ο Νίκος Μπογιόπουλος

Μπέρτολντ Μπρεχτ: Η αθλιότητα της φιλανθρωπίας

 Μπέρτολντ Μπρεχτ: Η αθλιότητα της φιλανθρωπίας

Στη λέξη φιλανθρωπία υπάρχει μια βαθιά αντίφαση, στα όρια του οξύμωρου. Ο άνθρωπος είναι απλώς άνθρωπος, δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος. Όπως ο λύκος δεν μπορεί να είναι φιλόλυκος, ούτε η κότα φιλόκοτα και ο σκύλος φιλόσκυλος...

Ο σκύλος, ναι, μπορεί να είναι φιλάνθρωπος, ως το κατεξοχήν κατοικίδιο που έχει μια σχεδόν αυτοκαταστροφική προσκόλληση στο είδος μας. Η κότα δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ φιλάνθρωπη, αν είχε μια ελάχιστη επίγνωση του προορισμού της ως σούπας ή κοκκινιστής. Η γάτα, αν και εξίσου προσκολλημένη στον άνθρωπο και τα ενδιαιτήματά του, δεν είναι φιλάνθρωπη. Είναι απλώς φίλαυτη. Κι επειδή αγαπάει τον εαυτό της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο- αν μπορεί να αποκληθεί αγάπη το ένστικτο αυτοσυντήρησης που έχει κάθε ον-, συμβιβάζεται με την αναγκαστική συνύπαρξή της με τον άνθρωπο. Είναι μια κατεξοχήν φιλόγατα που συνδέεται με μνημόνιο κατανόησης με τον άνθρωπο, αν υποθέσουμε ότι η βάση της συνύπαρξής της μ' αυτόν είναι να πιάνει ποντίκια ή να προσφέρει το σώμα της στην ανθρώπινη ανάγκη για τρυφερότητα και χάδι.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος. Μπορεί να είναι φιλόζωος ή ζωόφιλος – ας μην μπλέξουμε με την αυθεντική έννοια των δυο ταυτόσημων λέξεων, ποια σημαίνει την αγάπη για τη ζωή και ποια για τα ζώα. Φιλάνθρωπος μπορεί να είναι μόνον ο άνθρωπος που θεωρεί πως μόνος αυτός -άντε, και μερικοί ακόμη φίλοι, συγγενείς, άτομα της τάξης του, της αισθητικής του, της ιδεολογίας του- έχει ξεφύγει από την κατάσταση του ζώου και αντιμετωπίζει τους άλλους του είδους του ως ζώα, που έχουν την ανάγκη της φιλανθρωπίας του (ή της ζωοφιλίας του) και του οφείλουν ευγνωμοσύνη γι' αυτήν.
Ακόμη κι αν αποδεχθεί κανείς τη χριστιανική αντίληψη της φιλανθρωπίας, πρέπει να εκκινήσει από τη βάση της, που είναι η φιλαυτία. «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν», λέει το ευαγγελικό πρόταγμα.
Αλλά αυτό προϋποθέτει, πρώτον, να αγαπάς τον εαυτό σου. Δεύτερον, να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σε μια κατάσταση ισότητας με τον πλησίον. Τρίτον, να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μια ενότητα με τον πλησίον. Δηλαδή, να αντιλαμβάνεσαι την ανθρώπινη φύση σου, έτσι όπως την αντιλαμβανόταν ο Hobbes στον «Λεβιάθαν» του: «Η φύση έχει κάνει σε τέτοιο βαθμό τους ανθρώπους ίσους ως προς τις ικανότητες του σώματος και του νου, ώστε (...) η διαφορά των ανθρώπων δεν είναι τόσο αξιοσημείωτη που να μπορεί κανείς να αξιώνει για τον εαυτό του οποιοδήποτε ωφέλημα το οποίο κάποιος άλλος να μη μπορεί εξίσου καλά να το αξιώσει».
Η φιλανθρωπία είναι η άλλη όψη της έκπτωσης από τη φυσική κατάσταση ισότητας. Πριν γίνουμε «φιλάνθρωποι», έχουμε αποδεχθεί το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι είναι κατώτεροι από μας, έχουν χάσει ωφελήματα που για μας είναι αυτονόητα ή φυσικά: το σπίτι τους, μια πατρίδα, ένα αξιοπρεπές εισόδημα, μια δουλειά. Έχουμε, δηλαδή, αποδεχθεί μια αφύσικη κατάσταση ανισότητας. Στην οποία μπορεί και να έχουμε συμβάλει. Με την απληστία μας, την ανοχή μας ή τη σιωπή μας.
Σιχαίνομαι τη φιλανθρωπία. Έστω κι αν σπάνια αντιστέκομαι στον πειρασμό ν' αγοράσω ένα πακέτο χαρτομάντιλα από τα φανάρια, να υποστώ το καθάρισμα του παρμπρίζ του αυτοκινήτου ή να δώσω στο αποστεωμένο «τζάνκι» το ευρώ με το οποίο υποτίθεται θα αγοράσει τυρόπιτα και δεν θα τσοντάρει για την επόμενη δόση του. Εξαγοράζω τις τύψεις μου για το γεγονός ότι εγώ ακόμη είμαι «εντός», όταν τόσοι άλλοι είναι «εκτός», όπως οι χριστιανοί με τον οβολό τους θαρρούν ότι διαγράφουν μια από τις αμαρτίες τους και κερδίζουν ένα μέτρο στον μαραθώνιο προς τον παράδεισο. Είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας. Διόλου αθώα και ανιδιοτελής, πρέπει να ομολογήσω.
Αλλά η οργανωμένη βιομηχανία φιλανθρωπίας, στην οποία συνωθούνται θύτες και θύματα, μου είναι απεχθής. Είναι μια κολοσσιαία απάτη. Ανοίγεις το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, την εφημερίδα κι είσαι μπροστά σε μια παρέλαση δημίων που περιθάλπουν τα θύματά τους λίγο πριν τα καρατομήσουν. Ή και έπειτα απ' αυτό. Άλλος μαζεύει ρούχα, άλλος λεφτά, άλλος φάρμακα, άλλος τρόφιμα, αφού πρώτα έγδυσε, ξάφρισε, αρρώστησε και άφησε νηστικό τον αποδέκτη της αλληλεγγύης του. «Όλοι μαζί μπορούμε», «κανείς μόνος του στην κρίση». Γιατί δεν επεδείκνυαν προληπτικά την αλληλεγγύη τους, πριν η κρίση ξεβράσει τα θύματά της στο περιθώριο; Τι είπαν και τι έκαναν όταν περικόπτονταν οι μισθοί, όταν οι συντάξεις έπεφταν στα όρια της πείνας, όταν θερίζονταν τα προνοιακά επιδόματα, και μάλιστα με το ανάθεμα της επαίσχυντης εύνοιας σε «κηφήνες», όταν το ΕΣΥ και τα Ταμεία λεηλατούνταν, όταν η τρόικα πετσόκοβε το ανάπηρο κοινωνικό κράτος κι όταν η μνημονιακή ύφεση πλημμύριζε με λουκέτα και ανέργους τα οικονομικά ερείπια; Σε ποιο μέτρο κοινωνικής καταστροφής λένε «όχι» ακόμη και σήμερα οι πρωταθλητές της φιλανθρωπίας; Το αντίθετο ακριβώς συνέβη και συμβαίνει. Οι φανατικότεροι φιλάνθρωποι είναι οι κάτοχοι του μνημονιακού πρωταθλήματος. Αυτό θα μπορούσε λαϊκά να εκφραστεί και ως εξής: «Να σε κάψω, Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι». Ή «πρώτα μας χέζουν και μετά μας σκουπίζουν».
Σας ακούγεται χυδαίο; Όμως, δεν είναι πιο χυδαίο να απαιτούν την αναδιανομή της δυστυχίας των θυμάτων επειδή τους είναι αδιανόητη η αναδιανομή του πλούτου των θυτών; Δεν είναι πιο χυδαίο να απαιτούν να οικοδομηθεί στα ερείπια του κοινωνικού κράτους που οι ίδιοι κατεδάφισαν ένα εθελοντικό υποκατάστατό του; Δεν είναι πιο χυδαίο οι χρυσοδάκτυλοι της διαπλοκής και του πλιάτσικου στον κοινωνικό πλούτο να διαγκωνίζονται σε «μαραθώνιους της αλληλεγγύης»;
Η κοινωνία δεν χρειάζεται «ανιματέρ» του ανθρωπισμού, ούτε «σελέμπριτι» του πλούτου και της «γκλαμουριάς» για να αφυπνιστούν τα ανθρωπιστικά ανακλαστικά της. Χρειάζεται μηχανισμούς εξάλειψης της φτώχειας, της ανισότητας και της περιθωριοποίησης. Συζητάει κανείς γι' αυτό; Όχι. Αλλά, όταν θεωρείται αδιανόητο να μείνει ανεξόφλητος ο ομολογιούχος -κατά κανόνα μέλος του πλουσιότερου 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που ευθύνεται για την εξαθλίωση του φτωχότερου 30%- και αυτονόητο να «κουρευτεί» ο συνταξιούχος των 600 ευρώ, το αποτέλεσμα είναι θα είναι αυξάνονται επικίνδυνα οι επαίτες και αποδέκτες της φιλανθρωπίας. Κι είναι μάλλον απίθανο να εξαγοραστούν η επικινδυνότητα και η σιωπή τους με τα ψίχουλα της επαιτείας.
Αλλά η βιομηχανία της φιλανθρωπίας προτιμά ακριβώς αυτό: να καταστήσει τους ανθρώπους, ακόμη και τους φτωχότερους και δυστυχέστερους, συνενόχους της φτώχειας και της δυστυχίας τους. Να τους πείσει ότι οι αναξιοπαθούντες πλησίον τους είναι θύματα μιας «φυσικής ανισότητας», εξίσου ακατανίκητης με τις θεομηνίες ή τις φυσικές καταστροφές. Έτσι, δεν αγαπούν τον πλησίον τους ως σεαυτόν. Απλώς, τον οικτίρουν και τον απομακρύνουν σε απόσταση ασφαλείας. Τον αντιμετωπίζουν ως απειλή που πρέπει να εξευμενιστεί. Κατ' ουσίαν τον μισούν γιατί υπάρχει, παρ' ότι η εξαθλίωση του άλλου είναι προϋπόθεση της δικής τους -υπαρκτής ή φανταστικής- ευδαιμονίας, καθιστώντας τη φιλανθρωπία μια αυθεντική μισανθρωπία.
Να μια ακραία αλλά αυθεντική εκδοχή της μισάνθρωπης φιλανθρωπίας: ο Τζορτζ Σόρος, από τους πλουσιότερους και πιο αδίστακτους κερδοσκόπους στον κόσμο, άμεσα υπεύθυνος εκτεταμένων ανθρωπιστικών καταστροφών που προκάλεσε το παιχνίδι του με τα νομίσματα, τις μετοχές ή τα εμπορεύματα, είναι και «ιδιοκτήτης» ενός από τα μεγαλύτερα δίκτυα «φιλανθρωπίας» στον κόσμο. Αν κάθε χρόνο εκπονεί και κάποιου είδους ισολογισμό των αλληλοαναιρούμενων δράσεών του, με τη φιλοδοξία να ισοσκελίσει τα μεγέθη της καταστροφής και της σωτηρίας, υποθέτω ότι θα τρομάζει κι ο ίδιος με το τερατώδες έλλειμμα στο ισοζύγιο του οίκτου του.
ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ
ΠΗΤΣΑΜ: Λαμβάνω την τιμή να συστηθώ: Ιερεμίας Ιωνάθαν Πήτσαμ, της Α. Ε. Πήτσαμ Κόμπανυ. Δουλειά της εταιρείας είναι να ξυπνά στους ανθρώπους τη λύπηση για τον άνθρωπο. Και το δηλώνω ξεκάθαρα... Η επιχείρηση πάει κατά διαόλου. Και σας το λέω εγώ, ο Ιερεμίας Πήτσαμ, που ελέγχω τα δύο τρίτα των ζητιάνων του Λονδίνου και κάτι ξέρω από ανθρώπινο οίκτο. Τι συγκινεί λοιπόν σήμερα τον άνθρωπο; Τίποτα. Γιατί και το πιο μαύρο χάλι, άντε και το συνηθίσει ο άλλος, δεν του λέει τίποτε. Κανένας δεν λυπάται κανέναν. Γίναμε αναίσθητοι και, μη σας κακοφανεί, γίναμε και γουρούνια. Βλέπεις στη γωνία έναν ωραίο γερό άνδρα με στρατιωτικό αμπέχονο και κομμένο το δεξί του χέρι, τρομάζεις, σαστίζεις, βγάζεις και του δίνεις τρία σελίνια. Τη δεύτερη φορά να σου πάλι ο κουλός στη γωνία του δρόμου, βγάζεις και του ακουμπάς δύο σελίνια. Άντε και βρεθεί ο κουλός μπροστά σου για τρίτη φορά, σου τη δίνει και τον καρφώνεις στον μπασκίνα της γειτονιάς. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ταμπέλες (πιάνει από το ράφι μια ταμπέλα και τη δείχνει στο κοινό). ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ, ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ. Ωραία κουβέντα, ωραία ταμπέλα, τι να την κάνεις που ξέφτισε σε δύο βδομάδες. Άλλη ταμπέλα: ΑΓΑΠΑ ΜΕ, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΣΥ. Καλό, ε; Δύσκολο να το πιάσεις, αλλά όμορφο. Δούλεψε πάνω από δύο μήνες, αλλά πάει κι αυτό, ξέφτισε... Τελειώνουνε κι οι όμορφες κουβέντες, τι νομίζεις; Ο κόσμος άλλαξε, θέλει καινούργια πράγματα.
Μπέρτολντ Μπρεχτ, «Η όπερα της πεντάρας»

Βαθαίνει η εμπλοκή στις ενδοϊμπεριαλιστικές συγκρούσεις

Βαθαίνει η εμπλοκή στις ενδοϊμπεριαλιστικές συγκρούσεις

Status

Θέσεις μάχης στη Βαλτική, στην Ανατολική Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα παίρνουν τελευταία οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις σε μια συντονισμένη (καταπώς φαίνεται) επιχείρηση συγκέντρωσης ΝΑΤΟικών δυνάμεων στα σύνορα με τη Ρωσία.
Εν μέσω όξυνσης της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης για είσοδο ευρωατλαντικών μονοπωλίων σε πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, σε αντιπαράθεση με ρωσικά κεφάλαια, η ελληνική κυβέρνηση προωθεί την ενεργό συμμετοχή της χώρας στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών ΝΑΤΟ και ΕΕ (τη συμμετοχή στις οποίες θεωρεί «αδιαμφισβήτητη» και ο ΣΥΡΙΖΑ), εμπλέκοντας τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις σε επιχειρήσεις που εγκυμονούν μεγάλους κινδύνους.
Αλλωστε, όχι απλά αποστέλλονται για «ασκήσεις» κοντά σε ζώνες πυρός, αλλά φαίνεται να ανοίγει δρόμος ακόμα και για αποστολές αναχαίτισης ρωσικών αεροσκαφών...

Συγκέντρωση δυνάμεων

Η κινητικότητα αυτή ξεκίνησε να αναπτύσσεται λίγο μετά τις δηλώσεις, τον Απρίλη, του ΓΓ του ΝΑΤΟ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, ότι λόγω της κρίσης στο ουκρανικό θα υπάρξει «αναβαθμισμένη παρουσία» του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη.
Ακολούθησε η αποστολή επιπλέον αεροσκαφών του ΝΑΤΟ (από Βρετανία και Γαλλία) να περιπολούν πάνω από τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, ενώ σταδιακά άρχισαν να προστίθενται δυνάμεις (και από Ελλάδα) υπό το πρόσχημα ασκήσεων και «συνεκπαιδεύσων»:
-- 8 με 23 Μάη έγινε η πολυεθνική άσκηση ΝΑΤΟικών δυνάμεων «Joint Air Warfare Tactical Exercise 2014» (JAWTEX 2014). Ασκηση της γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη άσκηση διακλαδικής συνεργασίας του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη. Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι οι Γερμανοί άλλαξαν το αρχικό σενάριο της άσκησης (είχε σχεδιαστεί πριν ξεσπάσει η ουκρανική κρίση), τη μετέφεραν από τη Νότια στη Βόρεια και Ανατολική Γερμανία και στη Βόρεια Θάλασσα, με επιχειρήσεις σε μικρή απόσταση από χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ που συνορεύουν με Ρωσία. Σύμφωνα με γερμανικά ΜΜΕ, συμμετείχε δύναμη 4.200 ανδρών, 800 εκ των οποίων ήρθαν από ΗΠΑ, Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Φινλανδία, Σλοβενία, Ελλάδα, Αυστρία, Ελβετία, Τουρκία και Ουγγαρία. Μετείχαν, επίσης, δυνάμεις αλεξιπτωτιστών, ελικόπτερα, το πυροβολικό, συστήματα αεράμυνας και μονάδες του γερμανικού στόλου.
Πέταξαν 110 αεροσκάφη από 11 διαφορετικές χώρες. Δοκιμάστηκε επίσης η συνεργασία πολλών διαφορετικών τύπων: F-16 από Ελλάδα, F-18 από Φινλανδία, γαλλικά Rafale, Γερμανοί και Ιταλοί με Eurofighter, Ούγγροι με σουηδικά μαχητικά τύπου Gripen. Δοκιμάστηκε και η συμβατότητα διαφόρων ΝΑΤΟικών συστημάτων αεράμυνας, καθώς στην άσκηση έλαβαν μέρος αμερικανικά Patriot και γαλλικά Crotale.
Η ελληνική Πολεμική Αεροπορία συμμετείχε με τέσσερα αεροσκάφη «F-16 Block 52+» και 46 άτομα προσωπικό (14 ιπτάμενοι, 31 τεχνικοί και ένας αξιωματικός Πληροφοριών).
-- 19 με 28 Μάη, κλιμάκιο της 380ής Μοίρας Αερομεταφερόμενου Συστήματος Εγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου, αποτελούμενο από 25 άτομα προσωπικό και ένα αεροσκάφος Erieye EMB-145H, συμμετείχε στη ΝΑΤΟική Δοκιμή (Trial) Επιχειρήσεων «Joint Intelligence Surveillance Reconnaissance» (JISR), επίσης στη Βόρεια Ευρώπη, συγκεκριμένα στο Orland της Νορβηγίας, με την επωνυμία «Unified Vision 2014».
Επισήμως, η δοκιμή αφορούσε «στην αναβάθμιση των διαδικασιών διαλειτουργικότητας στη συλλογή - διανομή και επεξεργασία πληροφοριών με σκοπό τον εμπλουτισμό της κοινής επιχειρησιακής εικόνας και βελτίωσης της τακτικής κατάστασης στο θέατρο των επιχειρήσεων, προκειμένου να γίνει η κατάλληλη εκμετάλλευσή τους από τους λήπτες των αποφάσεων σε επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο». Συμμετείχαν δυνάμεις από Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Βρετανία, ΗΠΑ, Ισπανία, Ιταλία, Καναδά, Νορβηγία, Ολλανδία, Τσεχία.

Στη Μαύρη Θάλασσα

-- 29 Μάη με 4 Ιούνη η Πολεμική Αεροπορία συμμετείχε στην πολυεθνική αεροπορική άσκηση «Thracian Star 2014», με αεροσκάφη F-16, η οποία διοργανώθηκε από τη Βουλγαρία και διεξήχθη εντός του FIR Σόφιας, που ενώνεται με το FIR της Συμφερόπολης το οποίο καλύπτει Κριμαία και Νοτιοανατολική Ουκρανία...
Στην «Thracian Star 2014» συμμετείχαν με προσωπικό και μέσα οι Βουλγαρία, Ελλάδα, ΗΠΑ και Ρουμανία. Οπως ανακοινώθηκε από το ΓΕΑ, «η άσκηση είχε σκοπό την εκπαίδευση του προσωπικού στη διεξαγωγή αεροπορικών επιχειρήσεων, με στόχο την εναρμόνιση των διαδικασιών των συμμετεχουσών δυνάμεων σε τακτικό επίπεδο και την αύξηση της διαλειτουργικότητας». Οπου «διαλειτουργικότητα» βλέπε το πρόταγμα του ΝΑΤΟ για συνεργασία δυνάμεών του από διαφορετικές χώρες - μέλη του ανά πάσα στιγμή και σε κάθε επιχειρησιακό περιβάλλον, με στόχο την προάσπιση ευρωατλαντικών συμφερόντων στην αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Επιπλέον, το ΓΕΑ διευκρίνιζε ότι «μέρος αυτής ήταν και η εκπαίδευση των ιπταμένων στον εναέριο ανεφοδιασμό». Σε αυτό το πλαίσιο, ελληνικά μαχητικά ανεφοδιάζονταν στον αέρα από ιπτάμενα «τάνκερ» της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, γεγονός που προϊδεάζει για συμμετοχή μονάδων μας σε ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις μακριά από τις βάσεις ανεφοδιασμού τους, μακριά από τον ελλαδικό χώρο. Δηλαδή, συμμετοχή σε αποστολές που δεν έχουν σχέση με την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας αλλά αφορούν την προώθηση και προάσπιση θέσεων ευρωατλαντικών μονοπωλίων στις συγκρούσεις τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στην προσπάθεια της εγχώριας αστικής τάξης να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά στην ευρύτερη περιοχή, να διεκδικήσει μεγαλύτερα μερίδια από την ιμπεριαλιστική λεία.
-- 16 έως 27 Ιούνη, διοργανώθηκε πάλι από τη Βουλγαρία, ξανά εντός του FIR Σόφιας, στο αεροδρόμιο Plovdiv, η πολυεθνική αεροπορική άσκηση «European Air Transport Training 2014». Η ελληνική Πολεμική Αεροπορία συμμετείχε με τέσσερα αεροσκάφη F-16 της 110 Πτέρυγας Μάχης (εδρεύει στην Αεροπορική Βάση Λάρισας), ένα αεροσκάφος EMB-145H Erieye της 380ής Μοίρας Αερομεταφερόμενου Συστήματος Εγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου (εδρεύει στην Ελευσίνα), τα οποία επιχειρούσαν από τις μητρικές τους μονάδες.
Επισήμως, η άσκηση σκοπό είχε «την παροχή επιχειρησιακής εκπαίδευσης τακτικού επιπέδου σε πληρώματα μεταφορικών αεροσκαφών». Συμμετέχουν με προσωπικό και μέσα Βέλγιο, Βουλγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Λιθουανία, Νορβηγία, Ολλανδία και Τσεχία, ενώ αρκετές χώρες θα συμμετάσχουν με παρατηρητές.

Στο FIR Σόφιας

Δεν περνά απαρατήρητο ότι αυτό το συνεχές, τελευταία, πήγαινε - έλα ελληνικών μαχητικών στον εναέριο χώρο της Βουλγαρίας, η χρήση εκεί ελληνικών συστημάτων Εγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου, έρχεται μετά την επίσκεψη το Μάρτη στην Αθήνα πολυμελούς βουλγαρικής αντιπροσωπείας με επικεφαλής τον υπουργό Αμυνας της χώρας Angel Naydenov, τις συνομιλίες του με τον Ελληνα ομόλογό του Δημήτρη Αβραμόπουλο, τις συμφωνίες που υπέγραψαν οι δύο πλευρές.
Οπως δήλωνε τότε ο Ελληνας ΥΕΘΑ, «Βουλγαρία και Ελλάδα είναι μέλη της ίδιας οικογένειας στο ΝΑΤΟ, και στην ΕΕ, και η συναντίληψη για τις γεωπολιτικές εξελίξεις μας φέρνουν ακόμα πιο κοντά. Και είναι επιθυμία, τόσο δική μας, όσο και της βουλγαρικής πλευράς, να προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο, διευρύνοντας και ενδυναμώνοντας τη συνεργασία μας σε όλους τους τομείς».
Συμπλήρωνε: «Στο πλαίσιο της συνεργασίας των δύο χωρών μας σε ΝΑΤΟικό επίπεδο, υπεγράφη σήμερα, από τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων Πολεμικής Αεροπορίας, η Τεχνική Συμφωνία για διασυνοριακές επιχειρήσεις εναέριας επιτήρησης, που αποτελεί από μόνο του άλλο ένα σημαντικό παράδειγμα της στενής ελληνο-βουλγαρικής συνεργασίας».
Ο δε Βούλγαρος σημείωνε: «Δε διστάζω να πω ότι οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας στον τομέα της Αμυνας και της αμυντικής συνεργασίας θα μπορούσαν να είναι παράδειγμα στις σχέσεις που διέπουν όχι απλά δύο όμορες χώρες, αλλά και μεταξύ εταίρων και συμμάχων στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (...) Συμπληρώνουμε αυτή τη βάση με ένα νέο έγγραφο το οποίο υπογράφεται. Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι με την υπογραφή της τελικής συμφωνίας, η οποία χειρίζεται τα θέματα και τις διαδικασίες για την ενοποίηση, των διασυνοριακών επιχειρήσεων, ολοκληρώνουμε αυτό το πλαίσιο. Πιστέψτε με, τέτοια συμφωνία δεν υπάρχει ανάμεσα σε πολλές χώρες, ακόμα και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ»...
Από αναλυτές διευκρινίζεται ότι η εν λόγω Τεχνική Διευθέτηση αφορά στον καθορισμό των αναγκαίων μέσων καθώς και στις διαδικασίες εκτέλεσης Διασυνοριακών Επιχειρήσεων για Εναέρια Αστυνόμευση (Cross Border Operations for Air Policing) του εναέριου χώρου των δύο κρατών. Οτι ελληνικά μαχητικά, ο αριθμός και ο τύπος των οποίων έχουν ήδη γνωστοποιηθεί στη βουλγαρική πλευρά, θα αναλαμβάνουν αποστολές αναγνώρισης και αναχαίτισης αεροσκαφών «αγνώστων ιχνών» τα οποία εισέρχονται στον βουλγαρικό FIR, αποστολές όπου η βουλγαρική Αεροπορία δεν μπορεί να ανταποκριθεί για διάφορους λόγους.
Παραθέτουν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η βουλγαρική Πολεμική Αεροπορία στερείται των επιχειρησιακών δυνατοτήτων για πραγματοποίηση αποστολών αναχαίτισης επί 24ωρου βάσεως. Λέγεται π.χ. ότι τα διαθέσιμα μαχητικά της δεν επαρκούν σύμφωνα με τα ΝΑΤΟικά πρότυπα καθώς διατίθενται μόνο 12 MiG-29S εκ των οποίων επιχειρησιακά πρέπει να θεωρούνται τα μισά.
Λέγεται επίσης ότι το θέμα απασχολούσε εδώ και καιρό τους αεροπορικούς επιτελείς του ΝΑΤΟ διότι δεν υπήρχε επαρκής αεροπορική αστυνόμευση του εναέριου χώρου της Μαύρης Θάλασσας, θέμα που αναζωπυρώθηκε μετά το ξέσπασμα της ουκρανικής κρίσης. Αναφέρεται δε, σαν παράδειγμα ότι στο παρελθόν ρωσικά αεροσκάφη αναγνώρισης Ilyushin II -20 Coot-A πέταξαν στη Μαύρη Θάλασσα και αναχαιτίστηκαν από τουρκικά μαχητικά όταν αυτά παραβίασαν τις παρυφές του βουλγαρικού FIR.
Είναι επομένως ορατό το επικίνδυνο ενδεχόμενο ελληνικά μαχητικά να εμπλακούν σε αναχαιτίσεις με ρωσικά, εξυπηρετώντας ΝΑΤΟικά συμφέροντα στην κόντρα τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Συμφωνία και με Ρουμανία

Επίσης, δεν περνά απαρατήρητο το ταξίδι - «αστραπή» που έκανε, 11 Ιούνη, ο Αβραμόπουλος στη Ρουμανία για συνομιλίες με το ομόλογό του Mircea Dusa, προς αναβάθμιση της υπάρχουσας αμυντικής συμφωνίας ανάμεσα στις δύο χώρες, ώστε να συστήσουν «έναν άξονα σταθερότητας από το βόρειο τμήμα της Βαλκανικής μέχρι το νότιο». Ο Ρουμάνος τάχθηκε υπέρ της στρατηγικής «θαλάσσιας ασφάλειας» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ζήτησε μάλιστα να καλύπτει εκτός από τη Μεσόγειο, και τον Εύξεινο Πόντο.
Λίγες βδομάδες αργότερα, 2 Ιούλη, Ρουμάνοι αξιωματικοί επισκέφτηκαν το ΓΕΕΘΑ για την υπογραφή «Τεχνικής Διευθέτησης» που αφορά τη διασύνδεση ρουμανικών Ενόπλων Δυνάμεων με το NRDC - GR. Είναι το Γ΄ Σώμα Στρατού, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, επισήμως πιστοποιημένο ως «NATO Rapid Deployable Corps - GR», δηλαδή στρατηγείο άμεσης ανάπτυξης δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Οπως διαμηνύει άλλωστε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αμυνας, το Γ΄ Σώμα Στρατού είναι το μοναδικό από τους μείζονες σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς που έχει και «ΝΑΤΟική υπόσταση», είναι «ένα αξιόμαχο ΝΑΤΟικό Σώμα Στρατού, έτοιμο ν' αναπτυχθεί ταχέως, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου»...

Αναδεύσεις σε όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος

Αναδεύσεις σε όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος

«Ξεδιπλώνονται» ολοένα και νέες διεργασίες στο πλαίσιο του αστικού πολιτικού συστήματος. Η πρόσφατη δήλωση του Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Βίτσα, πως «για τον ΣΥΡΙΖΑ η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ) δεν είναι το βασικό ζήτημα, το αν θα υπάρξουν 180 βουλευτές που θα ψηφίσουν ή δεν θα ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας», ερμηνεύτηκε σαν οπισθοχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ απ' τη βεβαιότητα με την οποία εκτιμούσε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει πλειοψηφία 180 βουλευτών που θα στηρίξει την πρόταση της κυβέρνησης για ΠτΔ. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιμένει, πάντως, πως μέχρι την προεδρική εκλογή οι πολιτικές εξελίξεις θα έχουν ανακαθορίσει τα δεδομένα και αναδιατάξει τις δυνάμεις, ενώ εκτιμά ότι οι κάλπες θα στηθούν πριν την εκπνοή του έτους.
Σ' αυτό το πλαίσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει σε πρώτο πλάνο τη διαμόρφωση του προγράμματος που θα παρουσιάσει ο Αλ. Τσίπρας στη ΔΕΘ. «Εκτός από συμμάχους, χρειαζόμαστε και σαφείς, ρεαλιστικές και κοστολογημένες προτάσεις», λένε στελέχη του, δίνοντας το στίγμα θέσεων προσαρμοσμένων στις σημερινές ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας. «Στίγμα» που εξέπεμψε καθαρά και η συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον Κ. Μίχαλο, της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων, προσφέροντάς του ένα «μπουκέτο» δεσμεύσεων για ουσιαστική στήριξη των επιχειρήσεων στην προσπάθεια ανάκαμψης της κερδοφορίας τους, όπως: Νομοθετικές αλλαγές για αποκατάσταση των «φορολογικών αδικιών» και τη δημιουργία αναπτυξιακού κλίματος, με ρυθμίσεις «κόκκινων» δανείων, ληξιπρόθεσμων οφειλών και μείωση του κόστους Ενέργειας.
Στο εσωτερικό, πάντως, του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν φωνές, όπως αυτή του Γ. Μηλιού, που αμφισβητούν πλευρές της τακτικής προσεταιρισμού συμμάχων. Με συνέντευξή του στη «Real news» ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής προειδοποίησε την ηγεσία για την ανάγκη να υποδαυλίσει κινητοποιήσεις «απονομιμοποίησης των κυβερνητικών πολιτικών», αφού κάτι τέτοιο «θα φέρει και τους βουλευτές που μονίμως "αντιπολιτεύονται συμπολιτευόμενοι" προ των ευθυνών τους». Θα προσθέσει, δηλαδή, στον ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεις για να πετύχει το στόχο της κυβερνητικής εναλλαγής.
Ο Γ. Μηλιός, παρά τις εσωκομματικές επικρίσεις, επανέφερε πρόταση, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, ο ΣΥΡΙΖΑ να προσφεύγει σε εκλογές μέχρι να την πετύχει, έτσι ώστε να είναι αυτός που θα επιβάλει τους όρους. Την άποψη αυτή απέρριψε ρητά και κατηγορηματικά ο Γ. Σταθάκης σε πρόσφατη συνέντευξή του, αλλά και ο Π. Σκουρλέτης, που είπε «ναι» σε «συναινέσεις» αλλά από «νέα Βουλή».

Κινητικότητα στη ΝΔ

Στη βδομάδα που πέρασε περισσότερο αισθητές έγιναν οι διεργασίες στο χώρο της λεγόμενης κεντροδεξιάς, με πρωταγωνιστή τον Γ. Καρατζαφέρη, που φαίνεται να επανακάμπτει στη ΝΔ. Ταυτόχρονα από πλευράς ΝΔ άνοιγμα γίνεται και σε άλλες δυνάμεις και στελέχη που έχουν από καιρό αποχωρήσει απ' αυτήν, το οποίο συνδυάζεται με σενάρια για την επιθυμία του Αντ. Σαμαρά να «ιδρύσει» μια «μεγάλη ευρωπαϊκή αστική παράταξη». Στην πραγματικότητα, να πλασάρει στο λαό με νέο περιτύλιγμα τη ΝΔ, ευελπιστώντας για την ισχυροποίηση του ενός πόλου του νέου διπολισμού.
Προσκλητήριο να επιστρέψουν στη ΝΔ έλαβαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο πρόεδρος και βουλευτές των ΑΝΕΛ, ο Β. Πολύδωρας, ο Ν. Κακλαμάνης, ο Χρ. Ζώης, ο Β. Καπερνάρος και πολλοί ακόμα. Μάλιστα, ο Π. Χαϊκάλης, μετά τον συνάδελφό του των ΑΝΕΛ Τ. Μελά, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να ψηφίσει στη Βουλή την πρόταση της ΝΔ για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προκαλώντας την αντίδραση του Τ. Κουίκ, ο οποίος έσπευσε να θυμίσει ότι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες δεν θα στηρίξουν την κυβερνητική πρόταση. «Μπορεί οι Ανεξάρτητοι Ελληνες να έχουμε την πολυτέλεια να εκφράζουμε ο καθένας δημόσια τις απόψεις του, αλλά ειδικά στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας η θέση μας είναι επίσημη και συγκεκριμένη: Ζητάμε εκλογές χτες και δεν θα γίνουμε η Πολιτική Ανοιξη του 1995, όποιο και να είναι το πρόσωπο», ανέφερε.
Οι αναδεύσεις στο χώρο φαίνεται να δυσαρεστούν τους λεγόμενους «Καραμανλικούς», με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί ένα δίαυλο επικοινωνίας. «Στη συγκεκριμένη πολιτική περίοδο δεν πρέπει να αποκλείει κανείς τις λογικές της οικουμενικής συνεργασίας με συγκεκριμένη ατζέντα και χρονοδιάγραμμα», δήλωσε προ ολίγων ημερών ο Ε. Στυλιανίδης του λεγόμενου «καραμανλικού» περιβάλλοντος.
Τη διαφωνία του στην απόπειρα διεύρυνσης της ΝΔ με «επαναπατρισμό» βουλευτών των ΑΝΕΛ και άλλων στελεχών που ανεξαρτητοποιήθηκαν την τελευταία διετία εξέφρασε και ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυρ. Μητσοτάκης. «Δεν είμαι διατεθειμένος και δεν πρόκειται να καθίσω στα ίδια έδρανα με κάποιους που τα προηγούμενα χρόνια με αποκαλούσαν "γερμανοτσολιά και φασίστα"», ανέφερε, και πρόσθεσε πως «η ΝΔ πρέπει να στραφεί στο χώρο του κέντρου, ο οποίος σήμερα είναι "πολιτικά ορφανός"».
Παρεμβαίνοντας στις σχετικές διεργασίες ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γ. Κύρτσος προέτρεψε για την επιτυχία της ανασύνταξης της «κεντροδεξιάς παράταξης» τους ενδιαφερόμενους «να κινηθούν προσεκτικά και με έναν τρόπο που δεν θα τους αποξενώσει από το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού τους ακροατηρίου», κι ακόμα να αποφευχθούν προσωπικές στρατηγικές και εντυπωσιασμοί. «Σε περίπτωση που γίνουν οι σωστοί χειρισμοί θα ενισχυθεί η συγκριτική θέση της ΝΔ», κατέληξε στη δήλωσή του.

Η «κεντροαριστερά» προσπαθεί να οργανωθεί

Κινητικότητα καταγράφεται και στην πέραν του ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατία. Το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να γιορτάσει την 3η του Σεπτέμβρη και προετοιμάζει τη Συνδιάσκεψη για τη συγκρότηση της «κεντροαριστερής παράταξης».
Στο πλαίσιο αυτό δεν επιθυμεί όξυνση της εσωκομματικής αντιπαράθεσης κι έτσι έσπευσε να υποβαθμίσει το γεγονός ότι τις ίδιες μέρες, στον ίδιο τόπο (Ζάππειο) ο Γ. Παπανδρέου θα μιλήσει στο πλαίσιο έκθεσης για την πολιτική καριέρα του πατέρα του. Για τον ίδιο λόγο η ηγεσία του κόμματος άφησε να περάσουν αναπάντητες οι κατηγορίες που της εκτόξευσαν μέσα στη βδομάδα στελέχη όπως η Κ. Διαμαντοπούλου και ο Μ. Καρχιμάκης, καλώντας την να παραιτηθεί.
Την περασμένη Παρασκευή την ένταξή του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας, Α. Λοβέρδος, ενώ συνεχίζονται οι επαφές με τη ΔΗΜΑΡ.
Κι ενώ κάποιες πληροφορίες λένε ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν θα πάρει μέρος στην εκδήλωση για την 3η του Σεπτέμβρη, ο Χρ. Πρωτόπαππας ερωτηθείς σχετικά απάντησε: «Ολοι μαζί να δώσουμε το "παρών" για να τονώσουμε αυτή την προσπάθεια που θα κορυφωθεί και με το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, που θα γίνει Οκτώβριο - Νοέμβριο».
Σε ό,τι αφορά τη ΔΗΜΑΡ επιθυμεί να κρατήσει ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, πιεζόμενη ωστόσο κι απ' τους δύο συνομιλητές της να ξεκαθαρίσει τη στάση της και να διαλέξει συνεταίρο.
Ο γραμματέας του κόμματος, Θ. Θεοχαρόπουλος, σε συνέντευξή του ξεκαθάρισε ότι στόχος του διαλόγου που επιδιώκει το κόμμα του είναι η συμμετοχή μελλοντικά στη διακυβέρνηση. «Δε διαπραγματευόμαστε την πολιτική και οργανωτική μας αυτονομία. Αυτό που έχουμε ξεκινήσει είναι ένας διάλογος στον ευρύτερο χώρο, ένας διάλογος για να βρούμε τις προϋποθέσεις μιας μελλοντικής, προγραμματικής συνεργασίας για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας», ανέφερε.

Σε πορεία εφαρμογής των αναδιαρθρώσεων υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων

Σε πορεία εφαρμογής των αναδιαρθρώσεων υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις είναι στο επίκεντρο του νέου κύκλου διαβούλευσης ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και τα κλιμάκια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) που ξεκινά στο πλαίσιο των συζητήσεων που θα έχουν στο Παρίσι, κατά το 3ήμερο 2 με 4 Σεπτέμβρη. Στη γαλλική πρωτεύουσα θα μεταβούν οι υπουργοί Οικονομικών, Ανάπτυξης, Εργασίας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, με ατζέντα τις υποθέσεις που διαχειρίζονται και για τη διαμόρφωση του κατάλληλου μείγματος της αντιλαϊκής πολιτικής, που θα εφαρμοστεί για τη στήριξη της ανάκαμψης και των επιχειρηματικών κερδών.

Το «νέο» στίγμα της κυβερνητικής πολιτικής αναμένεται να δοθεί από τον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά στο πλαίσιο της ΔΕΘ που ξεκινά στις 6 Σεπτέμβρη. Στις 12 του ίδιου μήνα συνεδριάζουν στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης (συμβούλιο Γιούρογκρουπ), στην ατζέντα του οποίου βρίσκεται και το «πρόγραμμα προσαρμογής» στην Ελλάδα. «Ανοιχτό» είναι το ενδεχόμενο επανόδου των υψηλόβαθμων κλιμακίων της τρόικας στην Αθήνα, κατά το δεύτερο 15νθήμερο του Σεπτέμβρη. Σε αυτό το πλαίσιο, κρίσιμο για την παραπέρα έκβαση των υποθέσεων του ελληνικού κεφαλαίου θεωρείται το μεθεπόμενο Γιούρογκρουπ στις 13 Οκτώβρη.

Αιματοβαμμένα πλεονάσματα

Η σύνθεση του κυβερνητικού κλιμακίου που θα συναντηθεί στο Παρίσι με τα κλιμάκια της τρόικας αναδεικνύει και τις προτεραιότητες της αντιλαϊκής πολιτικής και των μέτρων για την επόμενη φάση. Η συγκυβέρνηση προσέρχεται με «ατού» την εμφάνιση των αιματοβαμμένων λεγόμενων πρωτογενών πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό τόσο για το 2013 όσο και για το 2014, τα οποία στηρίζονται στη δραστική περικοπή από τον κρατικό προϋπολογισμό ολόκληρης της γκάμας των κονδυλίων που αφορούν στις λαϊκές ανάγκες, καθώς επίσης στην άνευ προηγουμένου φοροληστεία των λαϊκών νοικοκυριών.
Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία από το υπουργείο Οικονομικών που αφορούν στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού, στο 7μηνο Γενάρης - Ιούλης 2014. Στα οριστικά στοιχεία από το υπουργείο Οικονομικών, καταγράφεται πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 2,3 δισ. ευρώ, σχεδόν σε τριπλάσια επίπεδα από το στόχο του του «Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής» (800 εκατ. ευρώ).
Σε ρυθμούς συρρίκνωσης συνεχίζουν και φέτος οι επιχορηγήσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων και συγκεκριμένα:
-- ΙΚΑ: 1,5 δισ. (από 1,7 δισ.) με ρυθμό πτώσης με 11,8%.
-- ΟΑΕΕ: 650 εκατ. (από 920 εκατ.) με ρυθμό πτώσης 29,3%.
-- ΟΓΑ: 1,5 δισ. (από 1,9 δισ.) με ρυθμό πτώσης 21%.
-- ΝΑΤ: 560 εκατ. (από 664 εκατ.) με ρυθμό πτώσης 15,7%.
Οι φόροι εισοδήματος στα φυσικά πρόσωπα (μισθωτοί, συνταξιούχοι) στα 4,4 δισ. (από περίπου 3,4 δισ. πέρσι) με διόγκωση κατά 1 δισ. !
Οι φόροι στα «νομικά πρόσωπα» (εταιρείες) εμφανίζονται στο 1,4 δισ. (από 651 εκατ.) Να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά από φέτος, οι φόροι νομικών προσώπων περιλαμβάνουν και τους αυτοαπασχολούμενους, οι οποίοι μέχρι και πέρσι καταγράφονταν σε αυτούς των φυσικών προσώπων. Ετσι, η διόγκωση που καταγράφεται στο κονδύλι της φορολογίας των εταιρειών είναι απόρροια της φορολεηλασίας σε βάρος των αυτοαπασχολουμένων. Τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα των μέτρων που εφαρμόζονται, όπως η κατάργηση του αφορολόγητου ορίου για τις λαϊκές οικογένειες, η κατάργηση της γκάμας των ελαφρύνσεων για τις δαπάνες διαβίωσης και για τα προστατευόμενα παιδιά, στο χαράτσωμα των αυτοαπασχολουμένων με 26% από το πρώτο ευρώ εισοδήματος κ.ά.
Η επίτευξη και απογείωση των πλεονασμάτων σηματοδοτεί τον «οδικό χάρτη» της συγκυβέρνησης στην πορεία εκχώρησης νέων προνομίων στα μονοπώλια και τους επιχειρηματικούς Ομίλους, μεταφράζεται σε νέες φοροελαφρύνσεις για λογαριασμό τους, σε παραπέρα μειώσεις των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλουν στα Ταμεία των εργαζομένων, σε μειώσεις του ενεργειακού κόστους των βιομηχάνων, σε κρατικό χρήμα και επιδοτήσεις για κερδοφόρες επενδύσεις από τα τμήματα του κεφαλαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, συμπλέει με τα παραπάνω και μάλιστα στην ίδια στρατηγική κατεύθυνση. Τάσσεται με το μέρος των βιομηχάνων, συμφωνώντας σε προτάσεις όπως για τη διοχέτευση κρατικών ενισχύσεων και φτηνής χρηματοδότησης. Μιλά, βεβαίως, για «κοινωνικά κριτήρια», ως άλλοθι της πολιτικής του υπέρ του κεφαλαίου.

Οι επαφές με την τρόικα

Στο επίκεντρο των διεργασιών σε όφελος του κεφαλαίου είναι και η χρονική επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους, καθώς και η μείωση των επιτοκίων, σε μια εξέλιξη που προσδίδει «βαθμούς ελευθερίας» σε ό,τι αφορά το περιθώριο των ελιγμών που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για την επόμενη φάση του οικονομικού κύκλου.
Η επίθεση του κεφαλαίου εκδηλώνεται με σφοδρότητα στο μέτωπο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, καθώς και για το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, ζητήματα γύρω από τα οποία περιστράφηκαν οι συζητήσεις που είχε την περασμένη βδομάδα στο Βερολίνο, ο υπουργός Ανάπτυξης, Ν. Δένδιας, με το οικονομικό επιτελείο και υπουργούς της γερμανικής κυβέρνησης. Μετά τη συνάντηση που είχε με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, ο Ν. Δένδιας έκανε λόγο για «ευρύτατη συζήτηση για όλα τα θέματα που αφορούν την ελληνική οικονομία, την εξέλιξη του προγράμματος σταθεροποίησης αλλά και τις σημερινές προκλήσεις», καθώς και για τα «μελλοντικά σενάρια που αφορούν την ελληνική οικονομία». Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι συζητήθηκε και το επίδικο ζήτημα της διαχείρισης και «ελάφρυνσης» του ελληνικού κρατικού χρέους. Ο Ελληνας υπουργός πρόσθεσε ότι συζητήθηκαν «πάρα πολύ και τα θέματα φορολόγησης, το πώς θα μπορούσε η ελληνική οικονομία να λειτουργήσει σε ένα πλαίσιο με λιγότερους φόρους αλλά και με ισχυρά αναπτυξιακά εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να βρουν χρηματοδότηση και να αναπτυχθούν». Να σημειωθεί ότι ως «μικρομεσαίες» νοούνται επιχειρήσεις, που απασχολούν μέχρι και 250 εργαζόμενους. Μοχλός της φτηνής χρηματοδότησης για τους επιχειρηματίες είναι το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο, μέτοχος του οποίου είναι και η γερμανική «επενδυτική» τράπεζα KfW.
Πρόκειται για ζητήματα που συνδέονται με το λεγόμενο «εθνικό αναπτυξιακό πρότυπο», για την ενίσχυση επιχειρηματικών ομίλων σε κλάδους και τομείς της παραγωγής, για τους οποίους εκτιμούν ότι θα συμβάλουν στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με τη στήριξη και των κονδυλίων του Συμφώνου Εταιρικής Σχέσης» (όπως ονομάζεται το νέο ΕΣΠΑ) για την περίοδο 2014 - 2020.

Το μείγμα των αντιλαϊκών φόρων

«Μερεμέτια» χωρίς απολύτως κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα για τα λαϊκά νοικοκυριά έχει στα σκαριά η συγκυβέρνηση, προκειμένου να διαχειριστεί την υπόθεση με τον «ενιαίο φόρο ιδιοκτησίας ακινήτων» (ΕΝΦΙΑ). Σε αυτό το πλαίσιο, από το υπουργείο Οικονομικών δρομολογείται η νέα εκκαθάριση του φόρου με «διορθώσεις στις παραμέτρους υπολογισμού» για ιδιοκτήτες οικοπέδων σε περίπου 4.000 περιοχές της χώρας, οι οποίες βρίσκονται εκτός αντικειμενικού προσδιορισμού, όπου, κατά κύριο λόγο, εντοπίστηκαν τα διαχειριστικά λάθη, συνολικού ύψους 167 εκατ. ευρώ, όπως υπολογίζουν οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών, ενώ, σε κάθε περίπτωση, ο εισπρακτικός στόχος παραμένει στα 2,65 δισ. ευρώ, όπως προβλέπεται στον αρχικό σχεδιασμό.
Ο εμπαιγμός έχει και συνέχεια. Σύμφωνα με προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι, εξετάζεται το ενδεχόμενο «έκπτωσης» σε περίπτωση εφάπαξ καταβολής της οφειλής, στα ξενοίκιαστα διαμερίσματα (με μείωση 30%) καθώς και το ενδεχόμενο περισσότερων από 6 δόσεις σε νοικοκυριά που βρίσκονται σε πλήρη οικονομική αδυναμία. Στο ίδιο διαχειριστικό κάδρο εντάσσεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι, μιλά για αποπληρωμή της οφειλής στην εφορία σε μηνιαίες δόσεις και ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος. Επισημαίνει: «Τα χρέη στα οποία δεν αντιστοιχεί μηνιαία δόση καταβολής (λόγω του ύψους των εισοδημάτων), δεν διαγράφονται αλλά "παγώνουν" μέχρι οι υπόχρεοι να βρεθούν σε οικονομική κατάσταση, η οποία θα τους επιτρέπει τη σταδιακή, έστω, εξόφλησή τους». Χωρίς περιστροφές, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ως «υπόχρεους» και τα οικονομικά ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά, γεγονός που δείχνει συμφωνία με τη φοροληστεία τους.

Στον «αφρό» τα κόκκινα δάνεια των επιχειρηματιών

Στην τελική ευθεία βρίσκεται η διαμόρφωση της νομοθετικής ρύθμισης σχετικά με τον τρόπο «διευθέτησης» των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων προς τις τράπεζες. Στους εξεταζόμενους τρόπους είναι η επιδότηση του επιτοκίου από τα ευρωενωσιακά κονδύλια του ΕΣΠΑ, ζήτημα που όμως σκοντάφτει στο σημερινό κοινοτικό πλαίσιο. Με το συγκεκριμένο τρόπο διασφαλίζονται και οι τράπεζες. Το ζήτημα των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων συνδέεται τόσο με τους σχεδιασμούς για τις αναδιαρθρώσεις, τις εξαγορές αλλά και τα «λουκέτα» σε επιχειρήσεις, όσο και με τους επικείμενους διαγνωστικούς ελέγχους στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών που θα διενεργήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζαμ, που θα ωθήσει και σε συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Η θέση της συγκυβέρνησης συνοψίζεται στην ανάγκη «αφενός μεν να στηρίζονται οι βιώσιμες επιχειρήσεις και να επιστρέψουν στην οικονομική δραστηριότητα αλλά και να μην επιτρέπεται σε επιχειρήσεις κενές περιεχομένου να εγκλωβίζουν παραγωγικές δυνάμεις». Σε αυτό το πλαίσιο, εξετάζονται οι «προοπτικές ανάπτυξης του κλάδου της επιχείρησης», τα «επιχειρηματικά πλάνα ή τα σχέδια αναδιάρθρωσης, οι «εκτιμώμενες μελλοντικές ταμειακές ροές της επιχείρησης», οι «παράγοντες κινδύνου» κ.ά.
Τέλος, προβλέπεται και η δυνατότητα συμφωνίας ανταλλαγής χρέους με μετοχικό κεφάλαιο των εταιρειών. Σε αυτήν την περίπτωση, οι τράπεζες αποκτούν ποσοστά των εταιρειών που έχουν δανείσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη βδομάδα σημειώνει: «Οι «επιχειρήσεις που θα κριθούν από τις τράπεζες ότι είναι βιώσιμες (...) θα εξαναγκαστούν να κεφαλαιοποιήσουν μέρος των χρεών τους και ίσως οι μέτοχοι να χάσουν την πλειοψηφία των μετοχών της επιχείρησης». Ολοφάνερα αγωνιούν για τους σημερινούς μεγαλομετόχους επιχειρηματικών ομίλων και ΑΕ, οι οποίοι μπορεί να χάσουν τα πλειοψηφικά μετοχικά πακέτα, τα οποία θα περιέλθουν στην ιδιοκτησία των τραπεζών. Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, «η εξυγίανση των επιχειρήσεων θα έπρεπε να συνδυαστεί με ένα συνολικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας αλλά και με την προοπτική της καταπολέμησης της ανεργίας». Αυτό που τον κόφτει, είναι η ανάκαμψη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και της κερδοφορίας τους. Και στην μια και στην άλλη περίπτωση τα «σπασμένα» φορτώνονται στα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, καθώς και στους εργαζόμενους.