19 Μαρ 2013

Εφιαλτικά σχέδια για το μηχανισμό καθορισμού των μισθών


Εφιαλτικά σχέδια για το μηχανισμό καθορισμού των μισθών 

Στην τελική ευθεία μπαίνει το ζήτημα του μόνιμου μηχανισμού διαμόρφωσης του κατώτερου μισθού, μέσα από τον οποίο παγιώνεται το δικαίωμα της κυβέρνησης μονομερώς να καθορίζει αυτή τα κατώτερα όρια μισθών, καταργώντας έτσι τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις διεκδικήσεις των συνδικάτων, ενώ ανοίγει ο δρόμος για νέες μειώσεις στο μέλλον.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το κείμενο που έχει ετοιμάσει το υπουργείο Εργασίας και θα προωθηθεί στη Βουλή σε λίγες ημέρες, θέτει τη διαμόρφωση του κατώτερου μισθού, υπό τη «Δαμόκλειο Σπάθη» της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και ως βασικό κριτήριο τίθεται το ύψος της ανεργίας και ειδικότερα ο αστήρικτος ισχυρισμός ότι για την αντιμετώπιση της ανεργίας στέκεται εμπόδιο ο μισθός των εργαζομένων.

Αντιγράφοντας τις συνταγές των τρόικας, Παγκόσμιας Τράπεζας και ΟΟΣΑ, η κυβέρνηση σε πρώτη φάση παγώνει τους μισθούς αφού θεωρεί πως η αύξηση του κατώτατου μισθού των ανειδίκευτων εργαζομένων, σε συνθήκες μεγάλης ανεργίας, δεν ενδείκνυται. 

Συνεχίζει να διαχωρίζει το μισθό των νέων από τους μεγαλύτερους εργαζόμενους, αφού μεταξύ άλλων ορίζει πως για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων ενδείκνυται ο καθορισμός των κατώτατων μισθών, σε ποσοστό περίπου 75% του κατώτατου μισθού των ενηλίκων. Ειδικότερα σε αυτή την ομάδα νέων εργαζομένων προτείνονται να υπάρχουν κλιμάκια ανάλογα με την ηλικία και την προϋπηρεσία. Πάντως η πρόβλεψη ο μισθός των νέων να αντιστοιχεί στο 75% των μεγαλύτερων εργαζομένων οδηγεί σε νέα μείωση για τους νέους και μπορεί να οδηγήσει σε κατώτερο μισθό μέχρι τα 439 ευρώ μεικτά από 511 ευρώ μεικτά σήμερα.

Μισθοί ανάλογα με ...τη «Ζώνη»

Ταυτόχρονα η διαφοροποίηση των μισθών δεν περιορίζεται μόνο στους νέους, αλλά περιλαμβάνει και περιοχές - έχουμε αναβίωση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης - αφού σε περιοχές όπου υπάρχουν ιδιαίτερες οικονομικές συνθήκες ύφεσης και ανεργίας οι βασικοί μισθοί μπορεί να είναι ακόμα χαμηλότεροι. Φωτογραφίζονται έτσι οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ), όπου δεν θα ισχύουν όχι μόνο οι συλλογικές συμβάσεις αλλά ούτε και οι σημερινοί πετσοκομμένοι κατώτεροι μισθοί.

Επιπλέον, το πότε θα αλλάζει ο κατώτερος μισθός - δηλαδή η περιοδικότητα των αλλαγών - και αυτό θα εξαρτάται από τις εξελίξεις στην οικονομία.

Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης για τη θεσμοθέτηση του μηχανισμού προκλητικά ισχυρίστηκε πως «... η Ελλάδα θα αποκτήσει ένα σύγχρονο θεσμικό εργαλείο με μια νέα διαδικασία προσδιορισμού του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου, στο πρότυπο των περισσότερων προηγμένων χωρών. Μια διαδικασία που θα βασίζεται τόσο σε ένα ευρύ και εξαντλητικό διάλογο με κοινωνικούς εταίρους, όσο και στην - για πρώτη φορά - τεχνοκρατική συνεισφορά ερευνητικών ινστιτούτων και οικονομικών φορέων. Ο νέος μηχανισμός θα εφαρμοστεί από το 2017 και μέχρι τότε ο κατώτατος μισθός θα παραμείνει στα σημερινά επίπεδα». Πράγματι πρόκειται για εργαλείο στα χέρια της μεγαλοεργοδοσίας και του ΣΕΒ και είναι τόσο «σύγχρονο» όσο ο Μεσαίωνας στον οποίο θέλουν να γυρίσουν την εργατική τάξη της χώρας.

Κατηγο

Για την εκκλησία ΑΕ


Για την εκκλησία ΑΕ

 Βρισκόμαστε σε μια εκκλησία 2000 χρόνια μετά τον ερχομό του Χριστού... Το θρησκευτικό αίσθημα παραμένει ακμαίο μεταξύ μίας μερίδας του λαού. Παρά τους διωγμούς, τις γενοκτονίες και τους πολέμους, η θρησκεία κατάφερε να πάρει κυρίαρχη θέση στην κοινωνία. Πλέον, στην σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία λειτουργεί και αυτή με τους νόμους της αγοράς, απολαμβάνοντας μάλιστα ιδιαίτερα προνομιακές ρυθμίσεις, όσον αφορά τα οικονομικά της. Μία εταιρεία, λοιπόν που διευθύνει ένα τεράστιο κομμάτι από την κρατική περιουσία... 
  
 Η πλειονότητα αυτού του πλούτου είναι σε κατεργασμένα ορυκτά, πολύτιμους λίθους και αγροτική γη. Με άλλα λόγια, είναι επενδυμένη, σε πηγές πλουτισμού που δεν χάνουν ποτέ την αξία τους, σε αντίθεση με τα χαρτονομίσματα. Στην γειτονική Ιταλία, αποτελεί κράτος εν κράτει στην κυριολεξία, έχοντας ιδρύσει ένα ξεχωριστό κράτος. 
 Η εκκλησία θα συνεχίζει να βλέπει τα οικονομικά της να ανθίζουν όσο έχει εργάτες με μηδενικές αμοιβές. Όταν λέμε εργάτες δεν εννοούμε τους ψάλτες και τους παπάδες της, που δουλεύουν με ιδιαίτερα χαμηλό ημερομίσθιο, μιας και όλοι αυτοί αποτελούν την μειοψηφία του προσωπικού της. Οι πιο καλοί εργάτες μια εκκλησίας είναι το ποίμνιο της, στην γλώσσα της αγοράς θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε και πελάτες, εγώ όμως θα χρησιμοποιήσω τον όρο εργάτες, γιατί επιτελούν αμισθί μία απίστευτη εργασία για την εκκλησία. Εκτός, του ότι καταθέτουν τον οβολό τους σε κάθε λειτουργία καθώς και στην τέλεση πολλών μυστηρίων (γάμος-βαπτίσια-ευχέλαια) , κάνουν συνεχώς τον δικηγόρο του ''αγγέλλου''. Έτσι, η εκκλησία αποκτά ένα τεράστια πλεονέκτημα κόντρα στις υπόλοιπες εταιρείες.
  
 Οι πιστοί μίας εκκλησίας είναι για αυτήν ότι οι οπαδοί για τις ομάδες τους. Άγρυπνοι φρουροί των πιστεύω της που παράλληλα, προσηλυτίζουν και άλλο κόσμο για να κάνει και αυτός την προπαγάνδα της εκκλησίας τζάμπα... Όποτε, κάποιος, προσπαθεί να σκάσει την φούσκα της θρησκείας βρίσκεται αντιμέτωπος με μία μερίδα του λαού. Αυτή η λαϊκή δύναμη λοιπόν λειτουργεί ως μηχανισμός άμυνας απέναντι στα αντίπαλα στρατόπεδα...
  
 Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει τίποτα πιο κερδοφόρο από το να πουλάς αέρα... Όταν πουλάς αέρα το κόστος παραγωγής σου είναι απειροελάχιστο, έτσι 2 πράγματα εκτοξεύονται, το κέρδος και η υπεραξία του προϊόντος.
  
 Η εκκλησία πουλάει το πιο φθηνό προϊόν, την ελπίδα. Αναμφίβολα, είναι και αυτό ένα καταφύγιο για τον σύγχρονο καταπιεσμένο που νοιώθει ότι δεν θα προλάβει να ζήσει... Εγγυάται μία καλύτερη ζωή αύριο. Άλλοι περιμένουν από τα άστρα μία ελπίδα, άλλοι από τις ομάδες τους, άλλοι από το θεό... Λίγοι προσπαθούν να αντλήσουν ελπίδα από την πραγματικότητα,αυτή είναι πολλή σκληρη για να τους κάνει να ονειρευτούν...
  
 Έτσι, ακόμη και αν δεν βασιλεύει η άγνοια, η προπαγάνδα του συστήματος, θα στρέφει τον κόσμο σε εναλλακτικές πηγές ελπίδας, μακριά από το ρίσκο μίας ριζικής ανατροπής... Έτσι ένας πιστός θα αρκεί να κάνει την προσευχή του για να πάρει δάνειο από την τράπεζα, χωρίς να χρειάζεται να ρισκάρει την απαλλοτρίωση της περιουσίας του, αυτή θα την εκμεταλλεύεται αιώνια η εκκλησία ΑΕ

CIA: Νο.1 τρομοκρατική οργάνωση στον κόσμο -CAPITALISM;;;;;


CIA: Νο.1 τρομοκρατική οργάνωση στον κόσμο 



Τον Σεπτέμβριο του 2001 ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους κήρυξε “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” και υποσχέθηκε να καταστρέψει όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις” με παγκόσμια εμβέλεια”. Για το καλό όλων, της Αμερικής αλλά και του υπόλοιπου κόσμου, θα έπρεπε πρώτα να ξεκινήσει με τη μεγαλύτερη διεθνή τρομοκρατική οργάνωση από όλες – της δικής του CIA. 
Η CIA δημιουργήθηκε λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με πράξη του Κογκρέσου και αποτελούταν από την Πρώτη Υπηρεσία Πληροφοριών της Αμερικής (OSS – Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών) και ενός μεγάλου αριθμού πρώην Ναζί – μέλη της Γκεστάπο.
Ο επίσημος σκοπός της μέχρι σήμερα είναι να λειτουργεί κυρίως ως οργάνωση συγκέντρωσης πληροφοριών (τουλάχιστον, αυτό υποτίθεται πως πρέπει να πιστεύουν όλοι), αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι διαφορετικό από αυτό.

Η CIA στην ουσία, ούτε τώρα ούτε ποτέ, δεν υπήρξε απλά μια κεντρική υπηρεσία πληροφοριών. Στην πραγματικότητα είναι η μυστική δράση του βραχίονα της εξωτερικής πολιτικής των συμβούλων του Προέδρου. Η παραπληροφόρηση είναι ένα μεγάλο χαρακτηριστικό που συνοδεύει τις δράσεις της και ο αμερικανικός λαός είναι ο πρωταρχικός στόχος των ψεμάτων της. 

Το γεγονός ότι η CIA είναι όντως μια τρομοκρατική οργάνωση, είναι σαφές από το αρχείο των τρομοκρατικών δραστηριοτήτων της και παρακάτω ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα που το αποδεικνύουν. 

Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ η CIA διεξήγαγε την επιχείρηση Phoenix, ένα πρόγραμμα δολοφονίας. Ο στόχος δεν ήταν μόνο η εξάλειψη των Βιετναμέζων που θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τις ΗΠΑ (που στην πράξη σήμαινε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του Βιετνάμ), αλλά και να τρομοκρατήσει το σύνολο του πληθυσμού του Νοτίου Βιετνάμ και να επιτύχει την καταστολή της αντιπολίτευσης για τις κατοχικές δυνάμεις των ΗΠΑ. Πάνω από 20.000 Βιετναμέζοι δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης. Η CIA προσέλαβε, επίσης, έναν μισθοφορικό στρατό στο Βιετνάμ (που χρηματοδοτούταν από τα κέρδη από το λαθρεμπόριο ηρωίνης της CIA), ο οποίος σκοπό είχε να τρομοκρατεί τον άμαχο πληθυσμό και να τους αποτρέπει στο να συνδράμει με τους Viet Cong.

Η CIA οργάνωσε και χρηματοδότησε (με τα κέρδη της από το λαθρεμπόριο κοκαΐνης) τις δραστηριότητες της αντάρτικης οργάνωσης ‘Κόντρας’ στη Νικαράγουα, που δολοφονούσε δεκάδες χιλιάδες αμάχους και προσπαθούσε να διαταράξει την οικονομία, με σκοπό της αποσταθεροποίηση της νόμιμης κυβέρνησης των Σαντινίστας. (Γι’ αυτή την ενέργεια, οι ΗΠΑ καταδικάστηκαν στο Διεθνές Δικαστήριο για άσκηση διεθνούς τρομοκρατίας και το Διεθνές Συμβούλιο Ασφαλείας τις κάλεσε να τηρούν το διεθνές δίκαιο.)

Η CIA σχεδίασε και οργάνωσε το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1973 στη Χιλή, το οποίο ανέτρεψε την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε (γιατί δεν είχε σκοπό να εφαρμόσει τις οικονομικές πολιτικές που αποσκοπούσαν στην Ουάσιγκτον για να ευνοηθούν αμερικανικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στη Χιλή), και έφερε στην εξουσία τον δικτάτορα Αουγκούστο Πινοσέτ, του οποίου το καθεστώς βασάνισε και σκότωσε χιλιάδες πολίτες της Χιλής, στην προσπάθεια του να καταστείλει την αντιπολίτευση.

Περαιτέρω παραδείγματα θα μπορούσαν πολύ εύκολα να δοθούν (και αν ασχοληθεί κανείς μπορεί εύκολα να τα βρει από τα πολλά βιβλία, άρθρα, περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες που γράφουν σχετικά με τη CIA και τις τρομοκρατικές δραστηριότητες της σε περισσότερες από σαράντα χώρες). 

Όμως, παρόλα αυτά, θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως η CIA δεν είναι μία αδίστακτη οργάνωση, εκτός ελέγχου. Η CIA εφαρμόζει τις πολιτικές, στην ουσία, του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, όσων βρίσκονται πίσω από αυτόν και κυβερνούν πραγματικά. Η CIA πραγματοποιεί την ανεπίσημη πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Το γεγονός ότι η CIA είναι μια τρομοκρατική οργάνωση σημαίνει ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει μια τρομοκρατική κατάσταση. Λαμβάνοντας υπόψη τα εκατομμύρια των θανάτων που οι ΗΠΑ έχουν προκαλέσει και την τεράστια ταλαιπωρία που απορρέει από τις διεθνείς πολιτικές της, την υποκρισία της σε άλλες χώρες, καταδικάζοντας τες ως “τρομοκρατικά κράτη”, πραγματικά όλο το γεγονός θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν τόσο τραγικό. 
Οι επιχειρήσεις της CIA βασίζονται πάντα στο ίδιο σενάριο. Πρώτον, αμερικανικά επιχειρηματικά συμφέροντα στο εξωτερικό απειλούνται από έναν δημοφιλές ή δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη. Οι άνθρωποι υποστηρίζουν τον ηγέτη τους, επειδή ο ίδιος προτίθεται να διεξαγάγει για παράδειγμα αγροτική μεταρρύθμιση, να ενισχύσει τα συνδικάτα, να προβεί σε αναδιανομή του πλούτου, να εθνικοποιήσει βιομηχανίες ξένης ιδιοκτησίας, να ρυθμίσει την επιχειρηματική δραστηριότητα για την προστασία των εργαζομένων, των καταναλωτών και του περιβάλλοντος. 

Έτσι, για λογαριασμό των αμερικανικών επιχειρήσεων, και συχνά με τη βοήθειά τους, η CIA κινητοποιεί την αντιπολίτευση. Πρώτον, προσδιορίζει δεξιές ομάδες στο εσωτερικό της χώρας και τους προσφέρει μια συμφωνία: “Θα σας βάλω στην εξουσία, αν διατηρήσετε ένα ευνοϊκό επιχειρηματικό κλίμα για μας”. Στη συνέχεια, προσλαμβάνονται όσοι ανήκουν σε αυτές τις ομάδες και συνεργάζονται με την CIA για να ανατρέψουν την υπάρχουσα κυβέρνηση. 

Για να το επιτύχουν αυτό, χρησιμοποιούν κάθε λογής τεχνάσματα, όπως: προπαγάνδες, εξαγορά ψήφων, εκβιασμό, εκφοβισμό, σεξουαλικές ίντριγκες, ψεύτικες ιστορίες για τους αντιπάλους τους στα τοπικά μέσα ενημέρωσης, διατάραξη των αντίπαλων κομμάτων, απαγωγές, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, οικονομικό σαμποτάζ, τάγματα θανάτου, ακόμη και δολοφονίες. 

Τις περισσότερες φορές, οι προσπάθειες αυτές καταλήγουν σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, το οποίο εγκαθιστά μια δεξιά δικτάτορα και η CIA εκπαιδεύει τον δικτάτορα και ιδρύει έναν μηχανισμό ασφαλείας για να πατάξει τους εχθρούς των μεγάλων επιχειρήσεων, με ανακρίσεις, βασανιστήρια και δολοφονίες. Τα θύματα της τα χαρακτηρίζει «κομμουνιστές», αλλά σχεδόν πάντα δεν είναι παρά μόνο αγρότες, φιλελεύθερους, πρόεδροι συνδικάτων εργασίας, πολιτικοί αντίπαλοι και υποστηρικτές της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας. Εκτεταμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακολουθούν.

Αυτό το σενάριο,ότι η CIA διδάσκει και εκπαιδεύει, έχει επαναληφθεί τόσες φορές με αποτέλεσμα η CIA στην πραγματικότητα να έχει μετατραπεί σε ένα ειδικό σχολείο, το περιβόητο “Σχολείο της Αμερικής”. Άλλοι της έχουν δώσει το παρατσούκλι “Σχολή δικτατόρων” ή “Σχολή δολοφόνων”. Είναι πλέον ευρέως γνωστό, ότι η CIA, ιδίως στην πρόσφατη ιστορία της, εκπαιδεύει αξιωματικούς κρατών της Λατινικής Αμερικής πώς να διεξάγουν πραξικοπήματα, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων τρόπων ανάκρισης, βασανιστηρίων και δολοφονιών. 

Εκτιμάται ότι μέχρι το 1987, 6 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν ως αποτέλεσμα των μυστικών επιχειρήσεων της CIA. Πρώην αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Ουίλιαμ Μπλουμ, σωστά χαρακτηρίζει το γεγονός αυτό ως ένα “αμερικανικό Ολοκαύτωμα”.

Η CIA δικαιολογεί αυτές τις ενέργειες της ως μέρος του πολέμου της ενάντια στον κομμουνισμό. Αλλά τα περισσότερα πραξικοπήματα που κάνει δεν περιλαμβάνουν μια κομμουνιστική απειλή. Έχει γενικότερα ως στόχο διάφορα έθνη, για ποικίλους λόγους: όταν αυτά αντιτίθενται στα αμερικανικά επιχειρηματικά συμφέροντα, είναι φιλελεύθερα ή ακόμα μπορεί να προβαίνουν και σε μέτριες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, υπάρχει πολιτική αστάθεια, απροθυμία του ηγέτη να πραγματοποιήσει ότι η Ουάσιγκτον του υπαγορεύει, ή ακόμα και δηλώσεις ουδετερότητας στον Ψυχρό Πόλεμο. Πράγματι, τίποτα δεν έχει εξαγριώσει περισσότερο τους Διευθυντές της CIA από το γεγονός της επιθυμίας ενός έθνους να μείνει έξω από τον Ψυχρό Πόλεμο. 

Το ειρωνικό πράγμα σε όλες αυτές τις παρεμβάσεις είναι ότι πολλές φορές αποτυγχάνουν να επιτύχουν τους αμερικανικούς στόχους. Συχνά, ο πρόσφατα εγκατεστημένος δικτάτορας ‘μεγαλώνει’ άνετα με τη συσκευή ασφαλείας που η CIA έχει στήσει γύρω από αυτόν. Γίνεται ένας εμπειρογνώμονας σε λειτουργία μέσα σε ένα αστυνομικό κράτος. Και επειδή ο δικτάτορας ξέρει ότι δεν μπορεί να ανατραπεί, γίνεται ανεξάρτητος και προκλητικός ενάντια της θέλησης της Ουάσιγκτον. 

Η CIA τότε δεν μπορεί να τον ανατρέψει επειδή η αστυνομία και ο στρατός είναι υπό τον έλεγχο του δικτάτορα και δεν υπάρχουν πρόθυμοι να συνεργαστούν με τους Αμερικανούς κατασκόπους από φόβο των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων. 

Οι μόνες δύο επιλογές για τις ΗΠΑ σε αυτό το σημείο είναι αδράνεια λόγω ανικανότητας ή πόλεμος. Παράδειγμα αυτού του “μπούμερανγκ φαινομένου”, ο Σαντάμ Χουσεΐν. 

Στο μόνο συμπέρασμα στο οποίο μπορεί κανείς να καταλήξει είναι ότι η CIA θα πρέπει να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από μια πραγματική οργάνωση συλλογής πληροφοριών και ανάλυσης. Η CIA δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί – είναι θεσμικά και πολιτισμικά διεφθαρμένη. 

Τέλος, επίσης, η ίδια η Αμερική πρωτίστως πρέπει να αλλάξει τις τακτικές της στην εξωτερική πολιτική της, γιατί στην τελική, με ποια βάση οι ΗΠΑ εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τρομοκρατία, όταν οι ίδιες είναι το μεγαλύτερο τρομοκρατικό κράτος του κόσμου; 

“Η αδικαιολόγητη δολοφονία αθώων πολιτών είναι τρομοκρατία, δεν είναι πόλεμος κατά της τρομοκρατίας.” 

- Νόαμ Τσόμσκι -

by ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ

Ο Ελισαίος Βαγενάς για τις εξελίξεις στην Κύπρο


Ο Ελισαίος Βαγενάς για τις εξελίξεις στην Κύπρο


Όσο τους αφήνουμε τόσο το χειρότερο.


ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΛΑΜΟΥΚΗΣ 





Όσο τους αφήνουμε τόσο το χειρότερο. Όσο είναι πολλοί αυτοί που ελπίζουν ότι σύντομα θα έρθει κάποια λύση, τόσο το χειρότερο γι αυτούς αλλά και για όλους μας. Όσο υπάρχουν ακόμη εθελοντές τυφλοί που δεν βλέπουν, σύντομα θα χάσουμε το φως μας όλοι μας. Όσο υπάρχουν αφελείς, σε λίγο δεν θα υπάρχει κανείς.
 Το ευρωπαϊκό σύστημα εξουσίας,  και  το θυγατρικό του ελληνικό, είναι αδίστακτο και επικίνδυνο. Έπρεπε να είχε τελειώσει ΧΤΕΣ, με κάθε μέσον και τρόπο. Ήδη σήμερα είναι αργά και η όποια προσπάθεια ανατροπής τους γίνεται δυσκολότερη, αλλά πάντα αναπόφευκτη.
 Τα όσα αποφασίστηκαν για την Κύπρο, αποδεικνύουν ότι,  


το πιο άδικο σύστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο καπιταλισμός, εξελίσσεται σε  δολοφόνο. Σε αδίστακτο εγκληματία, με αρρωστημένη φαντασία. Χαντάκωσαν την Πορτογαλία, την Ισπανία, τις χώρες τις Βαλτικής. Χαντακώνουν τις χώρες των Βαλκανίων, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία. Ετοιμάζουν το κλίμα για την καταστροφή της Γαλλίας και Ιταλίας, ενώ η ύφεση αγγίζει τις χώρες του «ισχυρού» βορρά, όπως η Ολλανδία. Εξοντώνουν την Ελλάδα, με οικονομικούς αυτοσχεδιασμούς και πειραματισμούς τύπου Μέγκελε.
 Ήρθε η σειρά και της Κύπρου, της χώρας που μέχρι πριν 2 χρόνια ήταν ο παράδεισος ανάπτυξης και κερδοφορίας, του καπιταλισμού. Όπως παράδεισος και παράδειγμα ήταν πριν 5 χρόνια η Ιρλανδία (ο ιρλανδικός τίγρης). Από την μια μέρα στην άλλη, η καπιταλιστική μηχανή του κιμά, αλέθει την μια μετά την άλλη, χώρα και μαζί με αυτήν τους λαούς τους. Τους πιο αδύναμους, τους πιο ανίσχυρους. Τις λαϊκές πλειοψηφίες.
Το τέρας αυτό δεν χορταίνει. Ούτε πρόκειται να χορτάσει. Μόνο αν χρησιμοποιήσει το μεγαλύτερο όπλο του, τον πόλεμο. Το έχει ξανακάνει σε εποχές παρόμοιες με την δική μας. Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, τελείωσε και έκλεισε με τον Β παγκόσμιο πόλεμο και τα εκατομμύρια νεκρών του.
 Όλοι εμείς που διαφωνούμε με όσα γίνονται, όλοι εσείς που πιστεύετε ότι μόνο έτσι θα λυθούν τα προβλήματα είμαστε υποψήφιος κιμάς.
 Οι γνώσεις μας, τα όνειρά μας, οι σκέψεις μας, οι αγωνίες μας, οι δημιουργίες μας, οι αντιφάσεις μας, τα είναι μας, είναι ήδη σκόνη, αέρας, τίποτα, στην παγκόσμια διαδικασία ανάκαμψης, του άρρωστου καπιταλισμού. Δεν μας βλέπουν ως πολίτες, εργάτες, επιχειρηματίες, οντότητες με ψυχή, νου και ιδέες, αλλά λιπαντικό για να ξεμπλοκάρει η μηχανή. Κάρβουνο για να ξαναλειτουργήσει η τεράστια κερδοφορία τους. Θύματα που τους είναι αναγκαία για να ξεφύγουν από τον κίνδυνο. Μας έχουν όλους νεκρούς γιατί έτσι μόνο θα πάρει μπρος ξανά η μηχανή του κέρδους. Τα όποια πειράματα με τα δημοσιονομικά σύμφωνα σταθερότητας, τα μνημόνια, τα περιοριστικά μέτρα κλπ, είναι παράταση πριν ηχήσουν τα όπλα.
 Σε αυτή την κατάσταση, η αποδέχεσαι τον ρόλο του νεκρού, αναμασώντας τις ανοησίες περί ανάπτυξης που έρχεται και μονόδρομων ή αλλάζεις το σενάριο και από υποψήφιος νεκρός,  «σκοτώνεις»  εσύ το σύστημά τους, τις ιδέες τους, τις πρακτικές τους, τα επιχειρήματά τους, τις απειλές τους, τους παπαγάλους τους, τους εκπροσώπους τους. Και πρώτα από όλα «σκοτώνεις» τον φόβο σου, την αφέλειά σου, την αμάθειά σου και την ατολμία σου.
 ΤΩΡΑ, γιατί είναι ήδη αργά.
  
Θύμιος Κ.

 Προπαγάνδα redwave

Όλα από μια κλωστή.


 Όλα από μια κλωστή. 




του Γιώργου Σαρρή
Αυτό που έγινε στην Κύπρο, με την ξαφνική αρπαγή καταθέσεων από τους τραπεζικούς λογαριασμούς που ονομάστηκε «φορολόγηση», δεν είναι απλά «πρωτοφανές».  Είναι η απόδειξη ότι από εδώ και μετά στο σκληρό παιχνίδι που παίζει ο καπιταλισμός για τη σωτηρία του δεν υπάρχουν κανόνες. Όλα μπορούν να συμβούν και μάλιστα απροειδοποίητα από τη μια στιγμή στην άλλη, και μάλιστα ενώ μόλις λίγο πριν τα πιο επίσημα στόματα, όπως το στόμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, μπορεί να έχουν διαβεβαιώσει και «εγγυηθεί» ότι δεν πρόκειται να συμβούν.
Αυτό που έγινε δεν ήταν παρά η νομιμοποίηση μιας νέας τρομακτικής πρακτικής. Δόθηκε νόμιμα το δικαίωμα στην Τρόικα, με απόφαση του Eurogroup, να αρπάζει, αν το θεωρήσει αναγκαίο, όποιο κομμάτι ιδιωτικής ή δημόσιας περιουσίας θέλει, κάποιο Σάββατο πρωί με τη δροσούλα.
Και γι' αυτό δε χρειάζεται φυσικά η άδεια και η συναίνεση κανενός! Ένας εκβιασμός είναι αρκετός. Ή ίσως μια «συνεννόηση» με κάποιους λίγους «αρμόδιους συνομιλητές» είναι αρκετή!
Η Δημοκρατία τους ξεβρακώθηκε για άλλη μια φορά. Με την απόφαση του Eurogroup του Σαββάτου απόδειξαν στην πράξη και το πέταξαν στα μούτρα όλου του κόσμου, ότι η δημοκρατία της ΕΕ και τα περίφημα ιδεώδη τους δεν είναι τίποτα άλλο από  μια στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου που δεν δίνει δεκάρα αν θα τηρηθούν ή όχι τα προσχήματα.
 Με την απόφαση αυτή προειδοποίησαν τους πάντες ότι είναι ικανοί για όλα όταν κρίνουν ότι το σύστημά τους βρίσκεται σε κίνδυνο.
Είπαν απλά σε όλους ότι αυτός ο κόσμος είναι δικός τους και θα τον κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να ρωτάνε τη γνώμη κανενός.
Όποιος μετά και από αυτό εξακολουθεί να τους εμπιστεύεται, φορώντας τα κατάμαυρα γυαλιά του φόβου του, έτσι ώστε να μην ενοχλείται από την αλήθεια που καίει και τυφλώνει όλο και περισσότερο, ας ξέρει τουλάχιστον ότι κάποια στιγμή θα το μετανοιώσει πικρά. Αργά ή γρήγορα  θα χτυπήσουν και τη δική του πόρτα και θα του ζητήσουν τα πάντα. Ακόμη και την ίδια του τη ζωή ή τη ζωή των παιδιών του με ένα γενικευμένο πόλεμο.
Δεν θα πρέπει να υπάρχει φυσικά καμιά αμφιβολία ότι όποτε το κρίνουν σκόπιμο, αν για παράδειγμα υπάρχει κάπου κάποια «απόκλιση» από στόχους, το ίδιο θα κάνουν και εδώ και αλλού.
Εννοείται ότι όποιος έχει ελάχιστη λογική στο κεφάλι του ξέρει ότι οι διαβεβαιώσεις τους ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος(για τράπεζες και καταθέσεις) και ότι έχουν διασφαλιστεί τα πάντα, δεν αξίζουν τίποτα.
Και εξηγώ πολύ σύντομα το γιατί:
1.Δεν ήταν κανείς έτοιμος για κάτι τέτοιο αφού έπρεπε οπωσδήποτε η κίνηση να κρατηθεί όσο πιο μυστική γινόταν.
2. Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια, όπως θα  έπρεπε, το πως μπορούν να «απορροφηθούν» 3 κυπριακές τράπεζες από κάποιο τραπεζικό ίδρυμα όπως γενικόλογα και πρόχειρα ειπώθηκε. Τώρα το ψάχνουν χωρίς να έχουν ιδέα τι σημαίνει αυτό, τι κόστος έχει στην πράξη και αν είναι εφικτό. Γι αυτό άλλωστε συζητούν για το ΤΤ που είναι η «πιο κρατική» τράπεζα και μπορούν να επιβάλουν κάτι τέτοιο. Είναι μάλιστα εντελώς γελοίο αυτό που άκουσα στο ΡΙΚ ότι κάποια τράπεζα μπορεί «να αναλάβει προσωρινά τις 3 τράπεζες»!
3.Ο καπιταλισμός, όπως είναι γνωστό, μπορεί με τη μεγαλύτερη ευκολία να επιτεθεί στον ίδιο του τον εαυτό αν δει ότι μπορεί να έχει κάποιο βραχυπρόθεσμο κέρδος. Και αυτή τη στιγμή είναι πάρα πολλοί αυτοί που έχουν ανάγκη από κάποιο βραχυπρόθεσμο κέρδος, ενώ και από τους άλλους κανείς δεν απεχθάνεται την κερδοσκοπία. Είναι σίγουρο ότι αυτή τη στιγμή ασκούνται πιέσεις σε «οίκους» και κερδοσκόπους να μην προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν κερδοσκοπικά την κατάσταση που δημιουργείται.
Με λίγα λόγια κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν οι αγορές και οι κερδοσκόποι που μπορούν πολύ εύκολα να σπείρουν τον πανικό αν το θελήσουν.
4. Με την κίνηση αυτή, το Eurogroup έστειλε ένα πολύ λάθος μήνυμα στους καταθέτες και τους «επενδυτές» γεμίζοντάς τους με αβεβαιότητα σε μια πολύ κακή και επικίνδυνη στιγμή. Αυτό δεν μπορεί παρά να έχει άμεσα αποτελέσματα σε πολλά επίπεδα.
5.Η Ρωσία είναι φυσικά εξοργισμένη από αυτό που έγινε που στρέφεται εναντίον πολλών Ρώσων επενδυτών και πολιτών που ενεργοποιούνται στο νησί και κινούν την κυπριακή οικονομία. Μια πρώτη εκτίμηση μιλάει για 3,5 δισ. χαμένα για τους Ρώσους. Αν αυτό είναι το 10% των ρωσικών κεφαλαίων(35 δίσ.). Καταλαβαίνει κανείς τι μπορεί να προκληθεί.
6. Είναι σίγουρο από όλα τα παραπάνω, τα οποία φυσικά είχαν υπόψη τους αυτοί που αποφάσισαν την κίνηση, ότι πρόκειται για επικίνδυνη κίνηση πανικού που θα προτιμούσαν ίσως να την έχουν αποφύγει.
Οι λύσεις όμως εντός του συστήματος μοιάζουν να λιγοστεύουν και το σύστημα είναι αναγκασμένο να γλιστράει σε βίαιες «λύσεις» και στη βαρβαρότητα.
Είναι ολοφάνερο ότι το σύστημά τους κρέμεται πλέον από πολύ λεπτές κλωστές, πού όταν σπάσουν μπορούν να  σαρώσουν επικίνδυνα χώρες, οικονομίες, λαούς και ζωές.
 Αναρτήθηκε από xristos bellos

Οι 147 εταιρείες στις οποιες ανηκει το 40% του παγκοσμιου πλουτου !!! - Σχέσεις μεταξύ των εταιρειών ,κυβερνητικων θεσεων,οργανισμων


Οι 147 εταιρείες στις οποιες ανηκει το 40% του παγκοσμιου πλουτου !!! - Σχέσεις μεταξύ των εταιρειών ,κυβερνητικων θεσεων,οργανισμων 


 Δεν είναι 100δες χιλιάδες, δεν ειναι 10δες χιλιάδες, δεν είναι καν χιλιάδες. Οι εταιρείες που ελέγχουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ (για την ακρίβεια το 40% του παγκόσμιου πλούτου) είναι μόλις 147 εταιρείες. 

 Το παρακάτω δημοσιεύτηκε στο Forbes (!!!!) που φυσικά κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, αλλά οκ, αναμενόμενο. ένα μικρό απόσπασμα


 Three systems theorists at the Swiss Federal Institute of Technology in Zurich have taken a database listing 37 million companies and investors worldwide and analyzed all 43,060 transnational corporations and share ownerships linking them. They built a model of who owns what and what their revenues are and mapped the whole edifice of economic power.

 They discovered that global corporate control has a distinct bow-tie shape, with a dominant core of 147 firms radiating out from the middle. Each of these 147 own interlocking stakes of one another and together they control 40% of the wealth in the network. A total of 737 control 80% of it all. The top 20 are at the bottom of the post. This is, say the paper’s authors, the first map of the structure of global corporate control.
  Το 80% είναι σε 713 εταιρείες.



20 είναι οι Top
 The Top Fifty Corporate Owners

 1. Barclays plc
 2. Capital Group Companies Inc
 3. FMR Corporation
 4. AXA
 5. State Street Corporation
 6. JP Morgan Chase & Co
 7. Legal & General Group plc
 8. Vanguard Group Inc
 9. UBS AG
 10. Merrill Lynch & Co Inc
 11. Wellington Management Co LLP
 12. Deutsche Bank AG
 13. Franklin Resources Inc
 14. Credit Suisse Group
 15. Walton Enterprises LLC (holding company for Wal-Mart heirs)
 16. Bank of New York Mellon Corp
 17. Natixis
 18. Goldman Sachs Group Inc
 19. T Rowe Price Group Inc
 20. Legg Mason Inc

Μπορείτε να βρείτε εδώ το πλήρες ρεπορτάζ και τις λίστες

 για όσους ενδιαφέρονται για βαθυτερο ψαξιμο στις σχέσεις μεταξύ των εταιριών ,κυβερνητικων θεσεων,οργανισμων  κτλ κτλ

http://theyrule.net/drupal/

 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  yiok-yiok

TOP READ