…Σ’ ΑΡΕΣΕΙ KΥΡΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΚΑΤΩ;;;

…Σ’ ΑΡΕΣΕΙ KΥΡΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΚΑΤΩ;;; 

Η γρια-Δέσπω κόβει δρόμο απ’ της Κατίνας το δίπατο να πάει στ’ ακροχώραφό της. Εκεί, παρόλα τα γεράματά της, διατηρεί έναν όμορφο μπαξέ, μη ορατό όμως απ’ το δρόμο. Περνάς και δεν ξέρεις πούθε σού ’ρχεται ’κείνη η μοσχοβολιά τού κόκκινου γαρύφαλλου! 
Πέντε στρέμματα όλο κι όλο η περιουσία της και τα δούλευε πάντα μονάχη. Συγγενείς δεν είχε. Μόνο συντρόφους. Μήτε παιδιά πρόλαβε να κάμει, μήτε και ξαναπαντρεύτηκε. Χήρεψε δυο μερών νύφη, κι έπιασε τ’ άρματα. Ήταν τότε που οι γερμανοτσολιάδες, οι ταγματασφαλίτες, οι πολιτικοί πρόγονοι της φασιστοναζιστικής Χρυσής Αυγής και των ομοίων της, φορώντας τη μαύρη κουκούλα στη μούρη «δώσανε» τον άντρα της στους φασιστοναζίδες ιμπεριαλιστές Γερμανούς κατακτητές. Τον κρέμασαν στην πλατεία τού χωριού μαζί μ’ άλλους λεβέντες πατριώτες. Όλοι τους 17-25 χρονών παλικάρια… 
Τ’ όπλο δεν τ’ άφησε απ’ το χέρι της μέχρι που ο τιμημένος ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την Ελλάδα. Ταχιά δε, το ξανάπιασε σα μαχήτρια του διπλοτιμημένου ΔΣΕ. 
Φυλακές κι εξορίες μετά, για την άγια προσφορά της σε τούτον τον τόπο…
Τέλος πάντων, κάποτε λευτερώθηκε και ξαναγύρισε στο χωριό της. 
Η Κατίνα τότε ήταν ακόμη παιδούλα. Απ’ τα λίγα καλοταϊσμένα παιδόπουλα τού κάμπου. Σαν έβλεπε τη Δέσπω, τό ’βαζε στα πόδια κλαίγοντας. Ήξερε απ’ τους γονείς της πως ήταν …κομμουνίστρια. Επικίνδυνη! Το γιατί, δεν της το ξηγάγανε. Το «επικίνδυνη» έφτανε. 
Τα χρόνια περάσαν κι η Δέσπω κέρδισε την εκτίμησή της. Τη συνείδησή της όμως, όχι. Πολλά τα λεφτά που κονόμησε ο φτωχοδιάβολος μαυραγορίτης πατέρας της στην κατοχή…  Πενήντα ελιές είχε μόνο και βρέθηκε με δίπατο και πολλά χωράφια. 
-Οι αλήτες! Τα λαμόγια! Οι κλέφτες!, ούρλιαζε η Κατίνα ανοίγοντας τ’ αμάξι της. 
-Τι σκούζεις ορή; την πλησιάζει η γρια-Δέσπω. 
-Τίποτα δε θα μας αφήσουνε πια! Κλέφτεεεεες!!! συνεχίζει το σκούξιμο.
-Ορή, για ηρέμησε, μην πάθεις τίποτα. Δεν είσαι παιδούλα πια. Τα πενήντα έπιασες κι έχεις πρόβλημα και με την καρδιά, στρώνεται στο πεζούλι η γρια-Δέσπω και την τραβά κοντά της. 
-Άσε με, για δεν αντέχω άλλο. Μας βάλαν από κάτωωωωω!!! Μειώσανε τη σύνταξη του άντρα μου και το μισθό τού γιου μου στο δημόσιο. Τώρα τον απολύουν κιόλας! Ξεπαστρέψανε και το μαγαζί τής κόρης μου με τους φόρους! Πληρώνουμε κι αβέρτα χαράτσια για τα σπίτια μας! Όσο για τα χωράφια μας, τι να τα κάνουμε πια; Μας φάγαν οι εισαγωγές! Κλέφτεεεεεες!!!
-Στά ’λεγα κυρά μου χρόνια και χρόνια. Αυτός είναι ο καπιταλισμός, με Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι, κι αυτούς προσκύναγες κληρονομικά απ’ τον πατέρα σου… Άντε, έστω και τώρα ξύπνα!
-Το βιολί σου εσύ! Στον κομμουνισμό το μυαλό σου! Ρε, πάρτο χαμπάρι! Δεν φταίει ο καπιταλισμός! Μια χαρά περιουσία κατάφερε κι έκανε ο πατέρας μου! Μια χαρά είχαμε βολευτεί κι εγώ και τα παιδιά μου μέχρι χτες! 
-Αμ τώρα έχει ανάγκη ο καπιταλισμός να τα πάρει όλα πίσω, ακόμη και τις ζωές μας!!!, αγριεύει με τη βλακεία της και τον ατομικισμό της η γρια-Δέσπω. 
-Ξανά το βιολί σου εσύ! Ρε, σου λέω, μας βάλανε από κάτωωωωωω!!!
-Ε, άμα δε σ’ αρέσει κυρά μου από κάτω, ΣΗΚΩ!!! την παρατά σύξυλη η γρια-Δέσπω και τραβά για τον ανθισμένο μπαξέ της που δε χόρταινε να βλέπει!!!
Βάλθηκε να μετρά πάλι τα κόκκινα γαρούφαλλα που ορθωνόντουσαν ίσα πάνω.
Ούτε ένα λιγότερο απ’ τα ψες, ούτε ένα περισσότερο. Ακριβώς 902!!! 
ΚΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΔΩ   
(www.902.gr)  


  



 Αναρτήθηκε από ΑΝΕΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ  

Χρυσή Αυγή: Στείλ'τους πίσω στην τρύπα τους (βίντεο)

Χρυσή Αυγή: Στείλ'τους πίσω στην τρύπα τους (βίντεο)

Αποκαλυπτικό Quiz! 

Βουλευτής της Χρυσής Αυγής, προτείνει οι άνεργοι που επιδοτούνται απ’ τον ΟΑΕΔ (360 Ευρώ το μήνα = 12 ευρώ τη μέρα) να δουλεύουν τζάμπα στο Δημόσιο, «προσφέρουν υπηρεσίες» το λέει για να μειωθεί το κόστος λειτουργίας του!!! (Βουλή, 8-11-2012) 

Σε όποιον εργατικό χώρο εμφανίζονται να συναντούν μία ΑΓΝΟ!

Είναι η Χρυσή Αυγή ενάντια στην ΕΕ;

Είναι η Χρυσή Αυγή ενάντια στην ΕΕ;

-- Η Χρυσή Αυγή παρουσιάζεται σαν κόμμα με θέσεις ενάντια στην ΕΕ. Είναι έτσι;

«

Η Χρυσή Αυγή από το 1993 έγραφε πού οδηγούν τη χώρα μας τα καθεστωτικά κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με τις προδοτικές επιλογές τους. Για του λόγου το αληθές θα παραθέσω και για τα Πρακτικά τι έγραφε η εφημερίδα της Χρυσής Αυγής τον Απρίλιο του 1993 για τις επιπτώσεις στην ελληνική και ευρωπαϊκή γεωργία από τη Συμφωνία της GATT, την απελευθέρωση του εμπορίου δηλαδή, τι γράφαμε το Μάιο του 1994 οι Ελληνες εθνικιστές για ΕΟΚ και Ευρώπη (...) Ποιος ξέχασε το Δεκέμβριο του 1996 που κατέβαιναν οι αγρότες και έκλειναν τους δρόμους; (...) Η Χρυσή Αυγή, λοιπόν, βγήκε με πρωτοσέλιδο "Ο λαός οργισμένος απαιτεί δημοψήφισμα για το Μάαστριχτ" (...) Τέλος, το Μάρτιο του 2000 ήμασταν το μοναδικό κόμμα που έκανε εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά της ΟΝΕ». Αυτά έλεγε το Σάββατο από το βήμα της Βουλής η βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ε. Ζαρούλια, προσπαθώντας να πείσει ότι το κόμμα της, εκτός από «αντισυστημικό» είναι και ενάντια στην ΕΕ.

Πρόκειται για ψέμα και κοροϊδία ολκής. Στις προγραμματικές τους θέσεις δε λένε κουβέντα για αποδέσμευση από την ΕΕ. Διακηρύττουν ανέξοδα «Ναι στην Ευρώπη των Εθνών, όχι στην Ευρώπη του κεφαλαίου και των τοκογλύφων» για να αποφύγουν το σκόπελο. Το ίδιο άλλωστε κάνουν όλα τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», που άλλοτε βαφτίζουν τη σημερινή ΕΕ «νεοφιλελεύθερη», άλλοτε λένε πως χάθηκε το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και άλλα παρόμοια, αλλά το ευρωπαϊκό κεκτημένο είναι η αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική σε όφελος των καπιταλιστών και των Ελλήνων που στηρίζει η Χρυσή Αυγή. Στη δοσμένη συγκυρία της οικονομικής κρίσης και επειδή η διαχείρισή της ζορίζει και το κεφάλαιο αφού είναι γενικευμένη και στην ΕΕ κάθε χώρα πασχίζει για τη μικρότερη καταστροφή για τα δικά της μονοπώλια και επειδή αυτό χτυπά τις ασθενέστερες οικονομίες περισσότερο, η Χρυσή Αυγή «πατά» στην άγρια αντιλαϊκή πολιτική για να πει ότι κάποτε η ΕΕ ήταν φιλολαϊκή τώρα έγινε αντιλαϊκή. Στο πρόγραμμά τους, λένε ακόμα «αποδέσμευση από διεθνείς οργανισμούς που δεν εξυπηρετούν τα εθνικά μας συμφέροντα». Ούτε να τους κατονομάσουν δεν τολμούν, επειδή στην πραγματικότητα καμιά αποδέσμευση δε θέλουν, ούτε από το ΝΑΤΟ, ούτε από άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς η συμμετοχή στους οποίους είναι στρατηγική επιλογή της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Αποκαλυπτικότερος όλων όμως είναι ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής. Στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης τον περασμένο Ιούλη είπε επί λέξει: «Δεν είμαστε υπέρ της εξόδου από το ευρώ, αυτό πρέπει να διασωθεί και νομίζω ότι η κρίση είναι μια ευκαιρία». Ο ίδιος προσφέρθηκε να βοηθήσει τη συγκυβέρνηση στις συνεννοήσεις με τους δανειστές, λέγοντας ότι «θα μπορούσαμε να πιέσουμε στην κατεύθυνση της διαπραγμάτευσης με την τρόικα». Αρα, όχι μόνο δεν έχουν θέση ενάντια στην ΕΕ, αλλά συμμετέχουν και στην προπαγάνδα του «έξω από τη λυκοσυμμαχία θα μας φάει ο λύκος». Στη διάρκεια της πρόσφατης συζήτησης του νομοσχεδίου για τις ιδιωτικοποιήσεις, ο Ν. Μιχαλολιάκος συνόψισε ως εξής τη θέση τους για την Ευρωζώνη και την ΕΕ: «Ημασταν ένα μικρό κόμμα τότε, δεν ήμασταν στο Κοινοβούλιο όταν μπήκε η χώρα στην ΟΝΕ και ήμασταν κατά του ευρώ, γιατί θεωρούμε ότι στοιχείο της εθνικής ανεξαρτησίας είναι η έκδοση εθνικού νομίσματος. Σήμερα, βέβαια, με τον τρόπο που έχουν διαμορφωθεί οικονομικά τα πράγματα, εάν βγούμε από το ευρώ, χωρίς να έχουμε εθνική παραγωγή, θα είναι καταστροφή».

Σκόπιμα ο Μιχαλολιάκος εστιάζει στο ευρώ και όχι στην ΕΕ, από την οποία ασφαλώς δε ζητάει αποδέσμευση. Μήπως όμως και πριν την ΟΝΕ η Ελλάδα δεν είχε απολέσει κυριαρχικά δικαιώματα, όπως αυτονόητα συνεπάγεται η ένταξή της σε ένα διακρατικό ιμπεριαλιστικό οργανισμό; Μήπως η καταστροφή της φτωχής αγροτιάς, των μικρών βιοτεχνών και εμπόρων, η κατρακύλα στα μεροκάματα, τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα δεν ξεκίνησε από τα γενοφάσκια ακόμα της ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ; Ολα αυτά τα κρύβει συνειδητά η Χρυσή Αυγή, επειδή είναι υπέρ της ΕΕ και υπέρ του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Οραματίζεται όμως μια καλύτερη θέση για την ντόπια πλουτοκρατία στην ΕΕ και γι' αυτό μιλάει για «εθνική παραγωγή», η οποία θα είναι καπιταλιστική. Και βεβαίως ως προς αυτό δε διστάζει να υποδείξει και άλλους ιμπεριαλιστές συμμάχους όπως η Ρωσία. Η Χρυσή Αυγή ζητάει να δοθούν κίνητρα από το κράτος στους εγχώριους πλουτοκράτες, για να κάνουν επενδύσεις και μάλιστα με αποκλειστικά Ελληνες εργάτες. Ετσι εννοεί την «εθνική παραγωγή». Η Χρυσή Αυγή είναι κόμμα του συστήματος και του κεφαλαίου. Αυτό καθορίζει και τη στάση της απέναντι στην ΕΕ

«Βουρ» στον γκρεμό!

«Βουρ» στον γκρεμό!

«

Ηταν θετικό το αίσθημα που δημιουργήθηκε στους χιλιάδες πολίτες (...) όταν διαπίστωσαν ότι διαδήλωναν από κοινού όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς (...) Τα παραπάνω, αυτονόητα για εμάς του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, δίνουν μια θετική ώθηση στην αναγκαία σύγκλιση και την κοινή δράση "από τα κάτω" όλων των αγωνιζόμενων λαϊκών δυνάμεων (...) Σε άλλο μήκος κύματος κινείται συστηματικά η ηγεσία του ΚΚΕ, με καθημερινές δηλώσεις μέσα κι έξω από τη Βουλή (...) Αναρωτιέται κανείς για το αν η ηγεσία του ΚΚΕ κατανοεί (...) ότι μια τέτοια γραμμή ακραίου σεχταρισμού βοηθάει στη μακροημέρευση αυτής της παραπαίουσας, αλλά και άκρως επικίνδυνης πολιτικής τρόικας που συγκυβερνά». (Ν. Βούτσης, «Αυγή της Κυριακής», για τις απεργιακές συγκεντρώσεις της περασμένης Τετάρτης).

Στο κύριο άρθρο της, η εφημερίδα σημειώνει επίσης: «Το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, σηματοδότησε και πάλι τον παλλαϊκό χαρακτήρα των κινητοποιήσεων (...) Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί προϋποθέσεις ώστε... ο μεγάλος λαϊκός πόλος της ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης να μην κατακερματισθεί πολιτικά, αλλά να αποκτήσει αποτελεσματικότητα με στόχο την ανόρθωση της οικονομίας». Ο μεν Βούτσης κόβει και ράβει την πραγματικότητα στα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ, η δε «Αυγή» αναγγέλλει ωμά ότι η λαϊκή δράση «από τα κάτω» πρέπει να έχει στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανόρθωση της οικονομίας! Δίκαιο καπιταλισμό!

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί να μας χωρίζουν πολλά, αλλά στο κίνημα να πάμε μαζί. Και όποιος διαφωνεί και μας κάνει κριτική στηρίζει την κυβέρνηση! Το έλεγε και το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει συνεργασία στο κίνημα για να φύγουν συγκυβέρνηση - τρόικα. Και μετά τι; Να έρθει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που θα κάνει «πολιτική διαπραγμάτευση για ακύρωση του μνημονίου και κούρεμα του χρέους». Θα ασκήσει δηλαδή διαχείριση με άλλο μείγμα από αυτό της συγκυβέρνησης, με άθιχτα τα μονοπώλια στην εξουσία και την οικονομία, με το λαό δεμένο στο άρμα της καπιταλιστικής ΕΕ. Τέτοια διαχείριση, σημαίνει ο λαός στον γκρεμό από άλλο δρόμο. Για να το πετύχει, πρέπει να έχει το κίνημα του χεριού του, πλήρως ενσωματωμένο. Γι' αυτό θέλει το κίνημα στην αυλή της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας, συμπλήρωμα της στρατηγικής του συμβιβασμού και της διαχείρισης.

Τι θα κάνει το κίνημα που «ενωμένο» θα παλεύει, όπως θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ; Με άλλα λόγια, σε ποια βάση και με τι στόχους πρέπει να ενωθεί και να παλέψει το κίνημα, σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ; Για την ανόρθωση της οικονομίας των μεγαλοεπιχειρηματιών για να ορθοποδήσει, να επανέλθει δηλαδή σε ανάπτυξη. Και μετά θα κάνει αναδιανομή, αλλά αν γίνει αναδιανομή, μέσω φορολογίας των πλουσίων, αύξησης των μισθών, οι μεγαλοεπιχειρηματίες δε θα επενδύσουν γιατί τους μειώνει την κερδοφορία. Θα κάνει τράπεζα για τους αυτοαπασχολούμενους, αλλά αυτούς τους ξεκληρίζει ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων στην ανάπτυξη των οποίων θέλει να συμβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Να παλέψει ακόμα για την ανεξαρτησία, λες και οι αστοί συμμετέχουν με το στανιό στην ΕΕ, την οποία στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και στην οποία υποχρεωτικά παραχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα. Η πραγματική αντίθεση σήμερα είναι ο λαός απέναντι στα μονοπώλια. Εκεί πρέπει να κατατείνει ενιαία η πάλη των εργαζόμενων και του λαού. Γραμμή πάλης πίσω απ' αυτή, οδηγεί στην ενσωμάτωση, τον εκφυλισμό και την ήττα. Οδηγεί εκεί που θέλει να σύρει ο ΣΥΡΙΖΑ το λαό.

Εκτός ορίων η διέξοδος

Εκτός ορίων η διέξοδος

Απ' άκρη σ' άκρη σ' όλον τον πλανήτη όπου κι όπως και αν εκφράζεται η καπιταλιστική κρίση, η συνταγή που γίνεται εντολή είναι μία: μείωση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης, μέτρα που να διευκολύνουν τα μονοπώλια στην αναζήτηση του μέγιστου κέρδους.

Στη μετάφρασή του αυτό, ανάλογα με την περίπτωση, μπορεί να ξεκινά από απλή μείωση μισθών και να φτάνει σε τσάκισμα κάθε εργατικού δικαιώματος σ' όλη τη σφαίρα των λειτουργιών που συμβάλλουν στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.

Αυτή τη γραμμή έχουν αναλάβει εδώ και καιρό να εκλαϊκεύσουν οι χρυσές πένες του αστικού Τύπου και ανάλογα με τους συσχετισμούς δύναμης στην κάθε συγκυρία βγαίνουν όλο και πιο επιθετικά στις αξιώσεις τους. Με τον αέρα που τους δίνουν και οι ψηφοφορίες στη Βουλή (τώρα νιώθουν ότι ακόμα πιο δυνατά μπορούν να επικαλούνται το νόμο και να απαιτούν την εφαρμογή του) βγαίνουν στην ψύχρα και διατάσσουν: πούλα το σπίτι σου, μείωσε το επίπεδο διαβίωσής σου, πλήρωσε για την Παιδεία, την Υγεία, κάθε κοινόχρηστη υπηρεσία. Η «βελτίωση του πραγματικού εισοδήματος» στην οποία αναφέρονται δεν είναι άλλο από τα καπιταλιστικά κέρδη, τα οποία ήδη υπερσυσσωρευμένα ψάχνουν νέα πεδία κερδοφορίας για να αυγατίσουν.

Το αποτέλεσμα το μετράμε σε κάθε στιγμή της ζωής των εργατών. Οτι ψάχνοντας την υγειά του πεθαίνει κόσμος, δεν είναι αποτέλεσμα του κυκλοφοριακού που εμποδίζει την πρόσβαση στο νοσοκομείο, αλλά αποτέλεσμα του γεγονότος ότι φτάνοντας εκεί λείπουν από το γιατρό ως τη νοσοκόμα κι από το οινόπνευμα ως τη γάζα (μια βόλτα στο ισόγειο της Πολυκλινικής στο κέντρο της Αθήνας αρκεί για να εξασφαλίσει αρκετή πελατεία ένα γραφείο κηδειών).

***

Το γεγονός που η ίδια η αστική τάξη διαπιστώνει ότι τα πνεύματα είναι οξυμένα, είναι μεν πραγματικό, δεν οδηγεί, όμως, από μόνο του σ' εκείνη τη λαϊκή εξέγερση την ικανή να φέρει τα πάνω κάτω, να πετάξει δηλαδή στα σκουπίδια της Ιστορίας όσους τσακίζουν τη ζωή των εργατών. Αντίθετα: η αστική τάξη μάς διδάσκει ότι ήδη φροντίζει, ώστε τα δικά μας «οξυμένα πνεύματα» να γίνουν ο κινητήρας, για να έχουν κι άλλα κέρδη οι καπιταλιστές. Πώς; Παράγοντας η ίδια τούς ηγέτες που από τη μια καταγγέλλουν το σάπιο κι από την άλλη φροντίζουν να προβάλλουν ως διέξοδο τη ραφιναρισμένη σαπίλα.

Ο προβαλλόμενος ως πιθανός επόμενος ηγέτης του πάλαι ποτέ Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος που, εδώ και καιρό ονομάζεται Δημοκρατική Αριστερά, είναι χαρακτηριστικό δείγμα ηγέτη που παράγεται στα εργαστήρια της αστικής τάξης, για να καθοδηγήσει από θέσεις «αριστεράς» μεγάλες μάζες εκμεταλλευομένων να αποδεχτούν το αυτονόητο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, να πιστέψουν ότι αρκεί ένα «φύγε εσύ, έλα εσύ» στο πολιτικό προσωπικό, για να αλλάξει η ζωή του.

***

Η μεγάλη ανατροπή δεν μπορεί να γίνει με τους όρους που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα αποδέχεται και σε πλείστες των περιπτώσεων οργανώνει το ίδιο, έτσι ώστε όλα να αλλάζουν και η εκμετάλλευση να παραμένει.

Η μεγάλη ανατροπή είναι υπόθεση των ίδιων των εκμεταλλευομένων, αυτών που παράγουν τον πλούτο και κάνουν το βήμα να αρνηθούν να επιλέξουν ποιον καπιταλιστή θα στηρίξουν, κάνουν το βήμα να διεκδικήσουν: όλος ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος στους παραγωγούς του.

Αυτή τη λεπτομέρεια ξεχνούν όσοι προβάλλονται ως σωτήρες από τα «αριστερά». Αυτή τη λεπτομέρεια οφείλουμε να δείχνουμε σαν ελάχιστη διεκδίκηση - κριτήριο για το ποιος με ποιον.

***

Σ' αυτόν το δρόμο, ο ρόλος του κομμουνιστικού κόμματος, στο προκείμενο για τη χώρα μας, του ΚΚΕ, είναι αναντικατάστατος.

Μόνο ένα κόμμα που δε δίνει εξετάσεις στην αστική τάξη, μόνο ένα κόμμα που μορφώνει - εξοπλίζει με κάθε στιγμή της δράσης του την εργατική τάξη με την επιστημονική θεωρία της επανάστασης, δείχνει καθαρές τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τα όριά της, κατά συνέπεια και συνέχεια δείχνει το δρόμο που αναγκαστικά κάνει περιττούς τους καπιταλιστές και αποδεικνύει στην εργατική τάξη ότι στο χέρι της είναι, όχι απλά να γίνει κυρίαρχη, αλλά, να εκτιναχθεί μπροστά, εκεί όπου η ανάπτυξη του ανθρώπου είναι χωρίς όρια, μόνο ένα τέτοιο κόμμα αξίζει σήμερα την εμπιστοσύνη των εργατών.

Η προχτεσινή ομιλία της Γενικής Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ στη Βουλή (ολόκληρη σήμερα στον «Ριζοσπάστη») μάς δίνει μια προωθημένη βάση για να κινηθούμε έξω από τα όρια που το σύστημα καθορίζει, ένα κριτήριο για να απαντάμε στο ποιος με ποιον και γιατί, έτσι που ο διπλανός εργάτης να κατανοεί ότι πράγματι είναι στο χέρι του να πάψει να 'ναι ο γάιδαρος με μόνη μοίρα να τινάξει τα πέταλα και να γίνει ο περήφανος άνθρωπος που τα όνειρά του θα 'ναι απεριόριστα.

Οι αρχηγικές τάσεις του Κασμαν

Οι αρχηγικές τάσεις του Κασμαν

 Posted  by 2310net in Διαλογοι 




Κάσμαν για τους αστοιχείωτους είναι ο Κασιδιάρης. Δεν του το έβγαλα εγώ το παρατσούκλι, αλλά κάποιος διαδικτυακός του οπαδός, ο οποίος ανέβασε στο γιουτουμπ βίντεο με τίτλο: Ο ΚΑΣΜΑΝ ΓΑΜΑΕΙ το ΚΩΛΑΝΤΕΡΟ της ΜΑΝΑΣ κάθε ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ! Το παιδί ανακάλυψε αργά το caps lock και το παίζει συστηματικά.

Ο Κάσμαν, λοιπόν, φέρεται σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες φήμες, να έχει εκφράσει αρχηγικές τάσεις στο εσωτερικό της ναζιστικής συμμορ… συγγνώμη κόμματος εγκεκριμένου από την κατά τα άλλα θολοκουλτουριαροκρατούμενη δικαιοσύνη, και αυτό έχει ως συνέπεια να τον στραβοκοιτάζουν οι συναγωνιστές του. Μάλιστα αυτός φέρεται να είναι ο λόγος για τον οποίο δεν τον χειροκρότησαν οι υπόλοιποι βουλευτές μετά την ομιλία του. Η αλήθεια είναι άλλη και σας την αποκαλύπτουμε:

Ήταν Δευτέρα πρωί. Ο Αρχηγός καθόταν στο γραφείο του και διάβαζε το ζώδιο του. Δίπλα του ένας διπλός ελληνικός καπουτσίνο, με μπόλικη κανέλλα και δύο περήφανα μανιάτικα κρουασάν, πάντα με λευκή σοκολάτα, άχνιζαν. Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και μπαίνει με ταχύ στρατιωτικό βήμα ο Ηλίας. Ήταν ο μόνος ο οποίος είχε το ελεύθερο να μπαίνει χωρίς άδεια στο γραφείο του αρχηγού, αλλά το είχε παρακάνει. Από τότε που ο Αρχηγός, μπροστά στους άλλους, έχρισε τον Ηλία έμπιστό του και του έδωσε το ΟΚ να μπαινοβγαίνει στο γραφείο του εκείνος δεν έχανε την ευκαιρία και επισκεπτόταν τον φύρερ δέκα φορές τη μέρα, συνήθως για ασήμαντα πράγματα. Οι κακές γλώσσες λένε ότι το έκανε για να δείξει στους υπόλοιπους ότι αυτός είναι ο δεύτερος στην ιεραρχία, και σύντομα θα γινόταν πρώτος. Μάλιστα επέβαλε σε μερικά παιδάκια να τον φωνάζουν Γιόζεφ. Και τα κακόμοιρα νόμιζαν πως εννοεί τον Βάντσικ.

Μπαίνει λοιπόν, φουριόζος ο Ηλίας, χτυπάει την απαραίτητη προσοχή και απευθυνόμενος στον αρχηγό λέει:

Η: Μεγάλε Αρχηγέ, Ήλιε των Ήλιων, καλημέρα.

Μ: Καλημέρα Ηλία, έγινε κάτι;

Η: Μάλιστα αρχηγέ! Έχω να εκφράσω τα παράπονά μου. 

Μ: Παράπονα; Τι παράπονα;

Η: Τον τελευταίο καιρό υπερπροβάλεται από την οργάνωσή μας ο συναγωνιστής Παναγιώταρος.

Μ: Να τα μας…και το έγραφε η Άση Μπίλιου ότι θα έχω προβλήματα στον επαγγελματικό μου χώρο… Τι ακριβώς σε πειράζει αγόρι μου;

Η: Να, αυτό με τις κωλοτρυπίδες που είπε όλο το παίζουν τα κανάλια και το διαδίκτυο. Μετά ο Σχορτσιανίτης, όλο στην επικαιρότητα είναι. Εμένα κοντεύουν να με ξεχάσουν. 

Μ: Γιατί είσαι άδικος Ηλία μου; Εσύ δεν πλάκωσες την Κανέλλη; Θυμάσαι; Όλοι για σένα μιλούσαν τότε. Τώρα είναι η σειρά του Ηλία.

Η: Δεν το πιστεύω μεγάλε αρχηγέ! Παίρνεις το μέρος του; Προτιμάς να εκφράζει τις θέσεις του πάνσοφου κόμματος μας αυτός;

Μ: Γιατί, τι έχει ο Ηλίας, μια χαρά φασίστας είναι!

Η: Μια χαρά; Ποιος μωρέ; Ο χοντρός; Αυτός που έχει κάνει τις καρέκλες να υποφέρουν;

Μ: Ηλία, σύνελθε

Η: Όχι, δεν μπορώ. Με πνίγει το δίκιο. Βλέπεις μούτρα που έχει; Είναι φάτσα Άριου αυτή; Σαν διασταύρωση πόντιου με αιγύπτιο είναι. 

Μ: Ήλια, σεβασμό στον συναγωνιστή σου.

Η: Σε ποιον; Σε αυτόν που δεν ξέρει να μιλάει; Δέκα σαρδάμ έκανε τις προάλλες. Και από ναζισμό, λίγα πράγματα ξέρει. Αφού να φανταστείς μέχρι προχτές νόμιζε ότι Rudolf Hess ήταν μάρκα αυτοκινήτων. 

Μ: Δηλαδή Ηλία έχεις πρόβλημα με τους χοντρούς που δεν μοιάζουν με Άριους;

Η: Φυσικά και έχω αρχηγ… όχι, όχι, όχι… κανένα πρόβλημα δεν έχω εγώ αρχηγέ, κανένα. 

Μ: Σίγουρα;

Η: Μάλιστα. Ε, είπαμε εκεί μια κουβέντα. Δεν είναι χοντρός ο Ηλίας. Κανείς εδώ μέσα δεν είναι χοντρός. Όλοι γυμνασμένοι είμαστε. 

Μ: Ωραία.

Η: Και είναι Άριος. Δεν πειράζει αν είναι κανείς λίγο μαυριδερός. Αυτός ο άτιμος ο ήλιος. Μέχρι τον Οκτώβρη καλοκαίρι έχουμε εδώ. 

Μ: Χαίρομαι που λύθηκε η παρεξήγησις. Τώρα πήγαινε γιατί έχω να μελετήσω τον αστρολογικό μου χάρτη …εεε.. τον προϋπολογισμό ήθελα να πω.

για να γίνω άνθρωπος

για να γίνω άνθρωπος

Απόψε άναψα το τζάκι στο σπίτι μου. Έκανε κρύο.

Εδώ, κάτω απο τη στέγη του σπιτιού μου, δίπλα στη φωτιά – ούτε κρύο αισθανομαι, ούτε πείνα και μοναξιά με βασανίζει. Έχω δικαίωμα να μην νιώθω ενοχές; Όταν ξεχάσω τι γίνεται παρέκει, ξεχνάω και το ερώτημα αν έχω δικαίωμα να ξεχάσω.    

Αυτο το μήνυμα φτάνει σε σένα απο μένα.

Κάπου αλλού, όχι και πολύ μακριά απο εμένα, συμβαίνουν άλλα. Αυτήν ακριβώς την στιγμή που σου γράφω (σε χρόνο που δεν συμπίπτει αλλά εφάπτεται του δικού σου και σε τόπο που δεν απέχει έτη φωτός απ΄ τον δικό σου) μας χτυπούν μηνύματα απο όλες τις αποστάσεις. Εμένα με χτυπά ένα απο την Αμερική, αίφνης, ένας φίλος με παραπέμπει σ΄ ένα άρθρο της New York Times για την γειτονική μου Συρία. Το νέο γράφτηκε πριν δυο-τρεις βδομάδες αλλά παραδόξως είναι «φρέσκο» ακόμα.  

“The population of registered Syrian war refugees in neighboring countries, which has already surpassed United Nations projections three times, is expected to nearly double by year’s end, to more than 700,000 people, just as the greatest need for shelter from theMiddle East’s achingly cold winters is at its most intense”.

«Ο πληθυσμός των εγγεγραμμένων Συρίων προσφύγων πολέμου σε γειτονικές χώρες, οοποίος έχει ήδη ξεπεράσει προβλέψεις των Ηνωμένων Εθνών κατά τρεις φορές, αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το τέλος του έτους, σε περισσότερους από 700.000 ανθρώπους,ακριβώς την εποχή που γίνεται εντονότατη η μέγιστη ανάγκη για καταφύγιο από τον επίπονα κρύο χειμώνα της Μέσης Ανατολής».

Αν το καταχωρήσω στον εγκέφαλο έτσι όπως είναι, σαν αποσπασματική είδηση που δεν φαίνεται να με αφορά άμεσα μια και την παρούσα στιγμή δεν με επηρεάζει, κι αν το αφομοιώσω ψυχρά και λογικά, αγνοώντας το δράμα, την κόλαση  που κρύβεται πίσω απο την είδηση, θα είμαι πιο έτοιμος να δεχτώ κι άλλο ένα επακόλουθο. Όταν κρυμμένος πίσω απο την κουρτίνα δω κάποιους απο αυτούς τους πρόσφυγες να περνούν στο δρόμο έξω απο το σπίτι μου, και κάποιους γείτονες μου να τους επιτίθενται, δύσκολα θ’ αντιδράσω υπέρ των προσφύγων ακόμα κι αν θεωρώ ανήκουστο να πάρω μέρος στην κτηνώδη καταδίωξη τους. Εγώ, ο πολιτισμένος μικροαστός,  θα έχω μάθει να μη λερώνω τα χέρια μου, με τίποτε και για κανενός την χάρη. Θα έχω γίνει ο μεγάλος ιδεολόγος του «κοίτα την παρτη σου» και οι μόνοι που θα μ’ εξοργίσουν θα είναι αυτοί που θα μου πουν πως δε είμαι καλύτερος απο τα βιομορφικάτερατογεννήματα που συμπεριφέρονται με τρόπο χειρότερο απο σαρκοφάγα ζώα της ζούγκλας την ώρα που επιτίθενται στα θύματα τους.

Όμως, ακόμα κι αν ήξερα πολύ περισσότερα για το δράμα, αραγε η ψυχρά εμπλουτισμένη εγκυκλοπαιδική γνώση μου θα μ’ έκανε καλύτερο; Πιθανόν, αν η γνώση συνδυαζόταν και με κάποιο ηθικό κώδικα που θα έντυνε το δράμα με το ένδυμα του «κακού», ή καλύτερα με την αίσθηση της αδικίας. Θ'  αναρωτιόμουν: πως είναι δυνατόν οι άνθρωποι αυτοί να τρέχουν κυνηγημένοι απο τον εφιάλτη του πόλεμου για να υποστούν τα δεινά μιας ξενοφοβικής ρατσιστικής κτηνωδίας;  Πάντα απο τον καναπέ μου...

Υποψιάζομαι, ακόμα και με κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το σύστημα παράγει γενοκτονίες, έτσι γενικά και αφηρημένα, δεν θα κατέβαινα στο δρόμο για να προστατεύσω τους κατατρεγμένους ή να διαμαρτυρηθώ, αν προηγουμένως δεν ειχα δραστηριοποιήσει την φαντασία μου για να "βιωσω" την γενοκτονία αρχικα σαν εικονα, να την συγκεκριμενοποιησω απο ενα αφηρημενο  άρθροισμα περιπτώσεων σε κατι πιο ορατο και απτο, εστιαζοντας στο οτι η κάθε μια απο αυτες τις περιπτωσεις είναι ένα ανθρώπινο δράμα με ορατά τραύματα με αίμα, θρήνο, φρίκη και απόγνωση, ενα πραγματικο δραμα ικανο να εγειρει συναίσθηματα αγανάκτησης, οργής και αηδίας μεσα μου. 

Μα πάλι, αν δεν ήξερα τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα, έστω και σχηματικά, οτι και να έκανα, δεν θα είχα ελπίδα ότι στο μέλλον οι κατατρεγμένοι θα κλείνουν το δράμα αποκλειστικά σε παρελθόντα χρόνο. 

Κλείνω με μια ταυτολογία: για να γίνω άνθρωπος πρέπει να είμαι ήδη άνθρωπος - να σκέπτομαι και να αισθάνομαι...