Η υπόθεση Πρίντζου

 Η υπόθεση Πρίντζου

Κατά πολλούς ιστορικούς μια από τις πιο χαρακτηριστικές δίκες-παρωδία του Εμφυλίου, κατά άλλους ένα ακόμα δείγμα απονομής αστικού τύπου δικαιοσύνης. Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση Πρίντζου αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά δικαστικά γεγονότα του Εμφυλίου.

Η δικαστική υπόθεση Πρίντζου έλαβε το όνομά της από την κύρια κατηγορουμένη της, φιλόλογο Ευτυχία Πρίντζου. Έλαβε χώρα την άνοιξη του 1948 στο Έκτακτο Στρατοδικείο Ιωαννίνων και είχε ως αποτέλεσμά της την συνολική εκτέλεση 16 ατόμων. 

Ευτυχία Πρίντζου

Η Ευτυχία Πρίντζου γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1915 και ήταν κόρη του Γιαννιώτη αρχίατρου Γιάννη Πρίντζου. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων και μετέπειτα σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ολοκληρώνοντας  τις σπουδές της θα επιστρέψει στα Γιάννενα και θα διοριστεί φιλόλογος στο 1ο Γυμνάσιο Θηλέων Ιωαννίνων. Αγαπώντας τα γράμματα και γνωρίζοντας την αξία τους για την πρόοδο του λαού, η Ευτυχία ασχολήθηκε με την οργάνωση της Ζωσιμαίας Βιβλιοθήκης Ιωαννίνων, της οποίας τη διεύθυνση θα αναλάβει λίγο αργότερα.

Στην διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρέτησε ως εθελόντρια νοσοκόμα κοντά στον πατέρα της, που τότε ήταν διευθυντής του στρατιωτικού νοσοκομείου Ιωαννίνων. Κατά την Κατοχή οργανώθηκε στο ΕΑΜ και στη συνέχεια στο ΚΚΕ και εργάστηκε δραστήρια για τους σκοπούς της Εθνικής Αντίστασης, της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Στα Ιωάννινα ζούσαν κατά την Κατοχή περίπου 4.000 Εβραίοι. Η Ευτυχία Πρίντζου τους προτρέπει εκ μέρους του ΕΑΜ να περάσουν στον ΕΛΑΣ, να πολεμήσουν τους κατακτητές και να σωθούν. Ομως οι επικεφαλής της εβραϊκής παροικίας θεώρησαν τη συμβουλή της "κομμουνιστικό δάκτυλο" και παρακίνησαν τους συμπατριώτες τους να μην την ακολουθήσουν. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουν όλοι σχεδόν σε γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

 Για την αντιστασιακή της δράση, συλλαμβάνεται το 1944 από τους Γερμανούς και μεταφέρεται στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη, με προορισμό το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου. Όμως, λόγω της αποχώρησης των Γερμανών από την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1944 δεν θα σταλεί τελικά στο Νταχάου. Θα απελευθερωθεί το καλοκαίρι του 1944 και θα επιστρέψει και πάλι στα Ιωάννινα. 

Μετά την απελευθέρωση, στο κλίμα του μεταβαρκιζιανού κράτους, η Ευτυχία Πρίντζου ακολουθεί τη μοίρα πολλών αγωνιστών και διώκεται για την αντιστασιακή της δράση. Το 1945 απολύθηκε από τη θέση της στο Γυμνάσιο, καθώς και από τη θέση της στη διεύθυνση της Ζωσιμαίας Βιβλιοθήκης.

Καθ όλη τη διάρκεια του 1946 η Ευτυχία Πρίντζου σε ημιπαράνομη κατάσταση, βρίσκεται στην πολιτική δουλειά του παράνομου ΚΚΕ. Κρύβεται από σπίτι σε σπίτι και μαζί με τους συντρόφους της προσπαθεί να ανασυγκροτήσει τις κομματικές οργανώσεις, τις οργανώσεις αλληλεγγύης και τον δημοκρατικό και προοδευτικό τύπο των Ιωαννίνων και ολόκληρης της Ηπείρου. 

Η σύλληψη και η πρώτη δίκη

Τον Απρίλιο του 1948, η Ευτυχία Πρίντζου συλλαμβάνεται σε γιάφκα μαζί με 5 συντρόφους της. Τότε έχει τη θέση του γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής Ιωαννίνων του ΚΚΕ και είναι επίσης στέλεχος του Γραφείου Περιοχής Ηπείρου του ΚΚΕ. Η Πρίντζου θα συλληφθεί έχοντας στην κατοχή της πολύτιμα κομματικά έγγραφα και λίστες συντρόφων και συνδέσμων, τα οποία όμως θα καταφέρει να καταστρέψει πριν την πιάσουν. 

Οδηγούνται από την Ασφάλεια Ιωαννίνων στο παγοποιείο «ΦΙΞ», φυλακή και χώρο βασανιστηρίων, γνωστό εμφυλιακό κολαστήριο της πόλης. Η Ευτυχία Πρίντζου βασανίζεται με τους συντρόφους της για 4 ημέρες. Ακόμα κανένας από την οικογένειά της δεν έχει ενημερωθεί για τη σύλληψή της. Τα βασανιστήρια είναι τέτοια που δύο από τους συγκρατούμενους της Πρίντζου επιχείρησαν αυτοκτονήσουν κόβοντας τις φλέβες τους. Παρά την φρίκη, οι δήμιοι της Πρίντζου δεν απέσπασαν καμιά ομολογία. Έτσι τα στοιχεία με τα οποία θα παραπεμφθούν είναι απειροελάχιστα και μηδαμινής σημασίας. 

Η πρώτη δίκη της Πρίντζου έγινε στις 15 Ιουνίου 1948 με κατηγορούμενους 10 άτομα. Ο Βασιλικός Επίτροπος στην αγόρευση του, ζήτησε το διαχωρισμό της δίκης της Πρίντζου από αυτή των Ντόλφη, Παπαχρηστίδη, Φαρίδου και Γάκη. Οι τέσσερις αυτοί παραπέμπονταν σε δίκη για τροφοδοσία ανταρτών και το Στρατοδικείο τους καταδίκασε μαζικά σε θάνατο. 

Ταυτόχρονα με τους παραπάνω καταδικάστηκαν σε θάνατο από το έκτακτο στρατοδικείο ο καθηγητής Λευτέρης Κολοβός, ο Ι. Μαχαίρας και Θ. Κάλτσας και σε ισόβια ο Αν. Ντάγιος, από τη Βουνοπλαγιά για παράνομη κατοχή όπλων.

Οι τέσσερις εκτελέστηκαν στις 22 Ιουνίου 1948. Η  Σοφία Φαρίδου ήταν και μητέρα ανήλικου παιδιού.

Το Στρατοδικείο Ιωαννίνων παρέπεμψε τους υπόλοιπους μαζί με την Ευτυχία Πρίντζου σε νέα δίκη. 

Ήδη από την πρώτη της δίκη, η Ευτυχία Πρίντζου και οι υπόλοιποι υπόδικοι κομμουνιστές είχαν δηλώσει αθώοι. 

Η Σοφία Φαρίδου λίγες μέρες πριν τη σύλληψή της με τον γιο της. Φωτογραφία από το περιοδικό ΑΝΤΙ, τεύχος 183, 31.07.1983

Η δεύτερη δίκη 

Στις 8 Ιουλίου του 1948 ξεκινά η δεύτερη δίκη της Ευτυχίας Πρίντζου και των συντρόφων της. Η δίκη ξεκινά στην αίθουσα τελετών της Ζωσιμαίας Βιβλιοθήκης την οποία η Πρίντζου είχε βοηθήσει να οργανωθεί. Η δίκη θα μείνει γνωστή ως μεγαλύτερη δίκη του Εμφυλίου στα Ιωάννινα. 105 πολίτες, φίλοι  στελέχη, μέλη και οπαδοί των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ Ιωαννίνων, κατηγορούνται για παράβαση του νόμου 509 και του Γ/46 ψηφίσματος. Μια κατηγορία που συνήθως τότε επέσειε την ποινή του θανάτου. 

Τα στοιχεία που οι αρχές διαθέτουν για τους 105 είναι απειροελάχιστα και συνίστανται κατά κύριο λόγο στην παράνομη διανομή προκηρύξεων και στη διεξαγωγή παράνομου εράνου. Τα ελάχιστα άλλα αποσπασματικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη δίκη, προέρχονταν από ομολογίες που είχαν σταδιακά αποσπαστεί από τους κατηγορούμενους με φρικτά βασανιστήρια. 

Η δίκη συνολικά θα διαρκέσει για 15 ημέρες. Το κλίμα της δίκης είναι τόσο νοσηρό που ακόμα και οι συνήγοροι υπεράσπισης εμφανίζουν σημάδια κλονισμού. «Δυστυχισμένοι κατηγορούμενοι, η υπεράσπισις σας εγκαταλείπει. Η σκιά τον θάνατον πλανάται εις την αίθουσαν ταύτην πάνω από τας κεφαλάς σας ...» θα δηλώσει ο Γούλας Κωνσταντινίδης που υπεράσπισε 35 κατηγορούμενους, κλείνοντας την αγόρευσή του. 

Στις 23 Ιουλίου του 1948, το Στρατοδικείο θα αναγορεύσει την απόφασή του. Από τους κατηγορούμενους 48 θα καταδικαστούν σε θάνατο, 11 σε ισόβια και οι υπόλοιποι 56 θα αθωωθούν ... "λόγω βλακείας"... Ανάμεσα στους 48 πρώτους βρίσκεται και η Ευτυχία Πρίντζου και 6 ανήλικοι μαθητές Γυμνασίου.

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Ιωαννίνων, ο μητροπολίτης Σπυρίδων και φορείς των Ιωαννίνων παρά τις προσπάθειές τους δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τις εκτελέσεις.

Σε διάστημα 3 μόνο μηνών 60 κάτοικοι των Ιωαννίνων είχαν καταδικαστεί σε θάνατο και αρκετοί από αυτούς τελικά εκτελέστηκαν. 

Η εκτέλεση 

Από τους 48 θανατοποινίτες της υπόθεσης Πρίντζου, τελικά θα εκτελεστούν οι 16 που ήταν περισσοτερο γνωστοί στην τοπική κοινωνία και των οποίων η εκτέλεση θα λειτουργούσε περισσότερο παραδειγματικά. 

Στις 27 Ιουλίου του 1948 οι Ευτυχία Πρίντζου, Ελπινίκη Μπίτη, Κώστας Ράπτης, Άγγελος Χατζής (στέλεχος του ΚΚΕ και συνταγματάρχης του ΕΛΑΣ στα Γιάννενα) και ο Χρήστος Πρέντζας θα οδηγηθούν στην περιοχή Σταυράκι Ιωαννίνων και θα εκτελεστούν. "Εύχομαι να είμαι το τελευταίο θύμα αυτής της αδελφοσφαγής και η αγάπη και η ειρήνη να βασιλέψει στην πατρίδα μας" ήταν τα τελευταία λογια της Ευτυχίας Πρίντζου. 

Από την πρώτη εκτέλεση ως τη δεύτερη μεσολαβούν 15 ημέρες γεμάτες ταραχή για την τοπική κοινωνία των Ιωαννίνων. 

Η δεύτερη εκτέλεση έλαβε χώρα στις 2 Αυγούστου 1948. Εκτελεσθέντες ήταν οι Μπίτης Απόστολος, Ράπτης Κωνσταντίνος, Χαρίτων Ευάγγελος, Ζουρνάς Τιμολέων, Χόρδος Απόστολος, Ευαγγελίδης Ευάγγελος, Ασπρίδης Ιωάννης , Χρόνης Κωνσταντίνος , Χολέβας Κωνσταντίνος, Στεργίου Γιώργος, Μαρνέλης Παναγιώτης και Καλαντζής Ιωάννης. 

Παράλληλα στις 20 Ιουλίου είχε εκπνεύσει στις φυλακές ΦΙΞ ο σαγκάρης Βασίλης Ντέτσικας, 27 ετών λόγω των φρικτών βασανιστηρίων στα οποία τον υπέβαλαν οι δήμιοί του. Τον έθαψαν κρυφά τη νύχτα στο νεκροταφείο του Αγ. Νικολάου, λέγοντας πως επιχείρησε να δραπετεύσει και σκοτώθηκε από τον σκοπό. 

Φωτογραφικό υλικό

Εφημερίδα ο Ηπειρωτικό Αγών 8-7-48 για την υπόθεση Πρίντζου

Οι υπόλοιποι συλληφθέντες με την Ευτχία Πρίντζου

Φωτογραφία από τη δεύτερη δίκη της Πρίντζου. Η Ε. Πρίντζου εικονίζεται πρώτη από αριστερά.

   Η απάντηση στους κυβερνητικούς ελιγμούς: διαρκές ΟΧΙ, αγώνα και ρήξης

Από herko 

Γράφει ο Περικλής Παυλίδης* //

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αποτελεί αναμφίβολα γεγονός μεγάλης πολιτικής σημασίας. Δεδομένης της τεράστιας εκστρατείας εκφοβισμού του λαού από ευρύτατες δυνάμεις του αστικού μετώπου (πολιτικούς, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες), με επίμονη αναφορά στον κίνδυνο εξόδου από τη ζώνη του ΕΥΡΩ και στα δεινά που θα ακολουθήσουν, η νίκη του ΟΧΙ δε συνιστά μόνο αποδοχή της επιλογής που εισηγήθηκε η κυβέρνηση, αλλά εκφράζει, έστω και με αρκετά συγκεχυμένο τρόπο, τη δυσπιστία μεγάλων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στη ζώνη του ΕΥΡΩ και στην ΕΕ, και στις προοπτικές της χώρας εντός αυτών.
Σαφώς το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αποτελεί εκδήλωση της αγανάκτησης του εργαζόμενου λαού για την παρατεταμένη λιτότητα, την ανεργία και τη φτώχεια που του επέβαλαν οι εγχώριοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου σε συνεργασία με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς της ΕΕ και του ΔΝΤ, της οργής για την κυνική καταλήστευση του πλούτου της χώρας, την ακύρωση κάθε κοινωνικού δικαιώματος, την ακραία προσβλητική ενοχοποίησή του για μια κατάσταση που δημιούργησαν η ολιγαρχία του πλούτου και οι πολιτικοί υπηρέτες της.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ/ΟΝΕ αποτελεί υψίστης σημασίας στρατηγική επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας αλλά και των ηγετικών δυνάμεων του Ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού πόλου.
Ακριβώς για το λόγο αυτό το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα πολεμήθηκε τόσο έντονα από την εγχώρια αστική τάξη και τους εκπροσώπους των «θεσμών», ενώ από την άλλη πλευρά προκάλεσε την ευρύτατη υποστήριξη από λαϊκά στρώματα, αριστερές αντικαπιταλιστικές και αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εντός και εκτός Ευρώπης, ως έκφραση των δικών τους αναγκών, διαθέσεων και αγώνων.
Ωστόσο, το δημοψήφισμα από μόνο του υπήρξε εγχείρημα πολιτικά διαχειρίσιμο. Δεδομένου ότι το ερώτημα που ετέθη αφορούσε ένα συγκεκριμένο συμβάν του παρελθόντος, μια συγκεκριμένη εκδοχή συμφωνίας με τους δανειστές, και όχι το μέλλον, τις περαιτέρω κινήσεις της κυβέρνησης (με άλλα λόγια στο δημοψήφισμα δεν ετέθη στην κρίση του λαού το ζήτημα του προσανατολισμού – της στρατηγικής της κυβερνητικής πολιτικής), το αποτέλεσμα του ΟΧΙ μεταφράστηκε σαφώς σε ιδιότυπη «ψήφο εμπιστοσύνης» στην κυβέρνηση. Τοιουτοτρόπως η τελευταία   απέκτησε ελευθερία κινήσεων (απέναντι σε τυχόν διαφωνίες στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και απέναντι στην αμφισβήτησή της από το «μνημονιακό μπλοκ» των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποταμιού) να διαπραγματευτεί και να συνάψει με τους δανειστές ένα νέο σκληρό και κατά κραυγαλέο τρόπο αντίθετο προς τις προγραμματικές υποσχέσεις μνημόνιο. Με το δημοψήφισμα ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε και πέτυχε τη διεύρυνση των περιθωρίων επιβίωσης της κυβέρνησής του.
Έτσι δεν πέρασαν παρά μόνο λίγες ώρες και το ομολογουμένως ηχηρό και διεθνούς αντίκτυπου ΟΧΙ του δημοψηφίσματος μετετράπη σε πολιτική συμφωνία «εθνικής ομοψυχίας» για τη μη ρήξη με τους «θεσμούς».
Δέον να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν προδίδει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αλλά κάνει αυτό που εξ υπαρχής είχε δηλώσει ότι θα κάνει· θεωρώντας ότι έχει τη λαϊκή συναίνεση, συνεχίζει τις διαπραγματεύσεις για την επίτευξη κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς όρους (την επιβληθείσα από την ΕΚΤ ασφυξία των ελληνικών τραπεζών) ενός επώδυνου νέου μνημονίου.
Η αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ περί εφικτού «κατάργησης των μνημονίων» και της λιτότητας εντός της ζώνης του ΕΥΡΩ και της ΕΕ οδηγείται στην τραγική παρωδία της διεκδίκησης του πρώτου «αριστερού» μνημονίου.
Βρισκόμαστε μπροστά σε νέα περίοδο όπου ο λαός θα εκβιάζεται να δεχτεί τις απαιτήσεις των δανειστών, τους αντιλαϊκούς κανόνες της ΟΝΕ/ΕΕ, τη σκληρή καθημερινότητα του παρηκμασμένου ελληνικού καπιταλισμού, στο όνομα της στήριξης της «αριστερής» διαχείρισης του συστήματος, έναντι της διαχείρισής του από το αποκαλούμενο μνημονιακό μπλοκ.
Οι πολιτικές εξελίξεις μετά το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος  υποχρεώνουν τον εργαζόμενο λαό να πει με μεγάλη ένταση και αποφασιστικότητα το πλέον κρίσιμο ΟΧΙ των παρατεταμένων κοινωνικών αγώνων ενάντια σε διαπραγματεύσεις και συμφωνίες με τους δανειστές, ενάντια στη λιτότητα και  τη φτώχεια, ενάντια στην ΟΝΕ/ΕΕ.  Ο λαός καλείται να επιβάλλει με τους αγώνες του την  πραγματική ρήξη με τις ταξικές δυνάμεις που τον καταδυναστεύουν.
Και μιας  και το ζήτημα της ρήξης ερμηνεύεται με ποικίλους τρόπους, θεωρώ αναγκαίο να διευκρινίσω τα εξής:
Δεδομένης της ιδιομορφίας του ελληνικού καπιταλισμού, αφενός ως ώριμου καπιταλισμού με ανεπτυγμένες τις ειδοποιούς του ταξικές σχέσεις και αντιθέσεις και αφετέρου ως οργανικού και εξαιρετικής γεωστρατηγικής σημασίας μέρους των οικονομικών και στρατιωτικών δομών του Ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού πόλου, η έξοδος από τη ζώνη του ΕΥΡΩ , ακριβώς με όρους ρήξης, ως κάτι δηλαδή που θα το επιβάλλει πολιτικά η κινητοποίηση και η δύναμη του εργαζόμενου λαού (χωρίς βεβαίως να αποκλείονται άλλοι τρόποι εξόδου, σε «συνεννόηση» με τους «εταίρους») συνάπτεται άμεσα με την έξοδο και από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, πράγμα που περνά μέσα από τη σφοδρότατη σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και την ανατροπή της εξουσίας του.
Χρειάζεται να επισημανθεί εμφατικά ότι η ρήξη με την υπαρξιακής σημασίας για τον ελληνικό καπιταλισμό ολοκλήρωση στα πλαίσια της ΟΝΕ/ΕΕ (και φυσικά με το ΝΑΤΟ) συνιστά άμεσα ολομέτωπη σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου. Πρόκειται για διαδικασία απότομης ριζικής αλλαγής των σχέσεων ιδιοκτησίας, πράγμα που απαιτεί τη μεγάλη –μαζική εξεγερσιακή κινητοποίηση του λαού, βάσει αντίστοιχης συνειδητότητας – ύπαρξης και ευρείας λαϊκής αποδοχής συγκεκριμένων στόχων εναλλακτικής κοινωνικής οργάνωσης. Πρόκειται για κοινωνική ανατροπή και με αυτούς τους όρους πρέπει να αντιμετωπίζεται.

*Επίκουρος καθηγητής ΠΤΔΕ ΑΠΘ

Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη

 Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη

Η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη:

«1. Το ΚΚΕ χαιρετίζει τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους εργαζόμενους που πήγαν κόντρα στα ψεύτικα διλήμματα παγίδευσης του λαού. Χαιρετίζει όλους αυτούς που σε συνθήκες ιδεολογικής τρομοκρατίας, ανέχειας, αγωνίας για την καθημερινή επιβίωση, εξαιτίας των περιορισμών στις τραπεζικές συναλλαγές, της απληρωσιάς, των απολύσεων, έδωσαν τη μάχη, όσο επέτρεπε ο ελάχιστος χρόνος που διατέθηκε, για να γίνει πλατιά γνωστή η θέση του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα, που συμπυκνώθηκε στο σύνθημα: "ΟΧΙ στην πρόταση ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ - ΟΧΙ στην πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης. ΝΑΙ στην αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία".

Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες που ακολούθησαν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά τον αντιλαϊκό, ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, αλλά και τη βαθιά ανισομετρία της, τους οξυμένους ανταγωνισμούς της. Δικαίωσαν τη στάση του ΚΚΕ. Με κοινό ανακοινωθέν τους, τόσο οι πολιτικές δυνάμεις που κάλεσαν στο ΟΧΙ (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τη στήριξη της ΧΑ) όσο και εκείνες που κάλεσαν στο ΝΑΙ (ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ) χρησιμοποιούν τη λαϊκή ψήφο, ως δήθεν έγκριση του λαού, για το κλείσιμο νέας αντιλαϊκής συμφωνίας-μνημόνιο με την ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Αυτό άλλωστε είχε φανεί και με τις νέες προτάσεις που είχαν πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τόσο από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ όσο και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ λίγες μέρες πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Μικρές τροποποιήσεις στα παλιά και νεότερα σχέδια δεν αλλάζουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των επικείμενων, νέων και πιο επώδυνων, μέτρων.

Ανεξάρτητα από χειρισμούς και συνθήματα, κοινό σημείο των κομμάτων που πρότειναν ΟΧΙ ή ΝΑΙ είναι η αποδοχή της ΕΕ και της Ευρωζώνης και η υποταγή του λαού στα μονοπώλια, κάτω από τη σημαία της λεγόμενης εθνικής ενότητας.


2. Με ευθύνη της κυβέρνησης, δεν τέθηκε η θέση του ΚΚΕ ως ερώτημα στο δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση ήθελε να υπάρχει μόνο το δικό της, με ασάφεια διατυπωμένο, ερώτημα για να έχει λυμένα χέρια στην αξιοποίηση της μιας ή άλλης απάντησης, ερμηνεύοντάς τη σύμφωνα με τις πολιτικές της επιδιώξεις. Η θέση του ΚΚΕ ήταν η μόνη, που ακύρωνε στην πράξη το κάλπικο δίλημμα-παγίδα του δημοψηφίσματος και μπορούσε να εκφράσει τη θέληση του λαού ν’ απαλλαγεί από όλα τα μνημόνια και όχι να τα επικυρώνει με τη μία ή την άλλη απάντηση.

Είναι η μόνη θέση που μπορεί να εκφράσει, χωρίς παρερμηνεία κι ασάφεια, ριζοσπαστικές διαθέσεις μέσα στο λαό, αμφισβήτησης της ΕΕ, που μπορούν να συναντηθούν με τη συνολική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με το λαό να κάνει κουμάντο στην εξουσία και την οικονομία. Η στάση αυτή του ΚΚΕ είναι παρακαταθήκη για την εργατική λαϊκή χειραφέτηση, για την αντιμετώπιση των σχεδίων ενσωμάτωσης του λαού σε διάφορα αντιλαϊκά σενάρια.

Εξαρχής η στάση του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα δεν είχε στόχο την όποια καταγραφή κομματικής επιρροής. Ήταν πολιτική στάση αρχών, έδινε πολιτικό μήνυμα στο λαό, να μην υποκύψει σε όλα τα εκβιαστικά διλήμματα, είτε προέρχονταν από την τρόικα είτε από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά πολιτικά κόμματα. Για να μην προσμετρηθεί το "ΟΧΙ" του -με όποιο περιεχόμενο- με το "ΝΑΙ" στην ΕΕ, στη συμφωνία, είτε με βάση την πρόταση των "εταίρων" είτε της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

3. Αυτή η ταξική, καθαρή, συνεπής στάση επιβεβαιώθηκε από την επόμενη κιόλας μέρα, όταν όλοι -πλην ΚΚΕ- ομονόησαν στην επιδίωξη συμφωνίας με επώδυνους όρους για το λαό, σ’ ένα νέο μνημόνιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων.

Η κυβέρνηση κάλεσε σε Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με σκοπό, όπως ανακοινώθηκε, την ενημέρωση των πολιτικών κομμάτων. Το ΚΚΕ συμμετείχε και τοποθετήθηκε στη σύσκεψη, στην οποία ο πρωθυπουργός ενημέρωσε για τις θέσεις και τις προτάσεις της κυβέρνησης, μπροστά στη διαπραγμάτευση. Το ΚΚΕ καθαρά εξέθεσε τις απόψεις του στη σύσκεψη και αμέσως μετά δημόσια στο λαό, τόσο για το δημοψήφισμα όσο και για την πορεία της διαπραγμάτευσης και τα προβλήματα που δημιουργεί στο λαό και η πρόταση της τρόικα και η πρόταση της κυβέρνησης.

Το ΚΚΕ διαφώνησε συνολικά με το κοινό ανακοινωθέν, στο οποίο συμφώνησαν τα άλλα κόμματα. Διαφώνησε και ως προς τις εκτιμήσεις του κοινού ανακοινωθέντος και ως προς την κατεύθυνση των διαπραγματεύσεων που οδηγούν σε νέα σκληρά μέτρα. Επισήμανε ότι ο λαός δεν εξουσιοδότησε κανένα να προχωρήσει σε μια επώδυνη συμφωνία-μνημόνιο, με αντιλαϊκά μέτρα.

Το κοινό ανακοινωθέν των 5 κομμάτων αποκαλύπτει ότι οι δυνάμεις του "ΝΑΙ" και του "ΟΧΙ" έχουν κοινή στρατηγική στόχευση, τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Υποστηρίζουν το "μονόδρομο" της ΕΕ, ντυμένο με τον κάλπικο μανδύα της "εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης".

4. Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες, γιατί με την απόφασή της για δημοψήφισμα έδωσε τη δυνατότητα στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία σε βάρος του λαού, προκειμένου να παραμένουν εγκλωβισμένες εργατικές λαϊκές δυνάμεις στο μονόδρομο της ΕΕ, των μονοπωλίων, τόσο ως υποστηρικτές του "ΝΑΙ" όσο και ως υποστηρικτές του "ΟΧΙ", σ’ ένα συγκεκριμένο σχέδιο της Ευρωζώνης.

Αυτή είναι η συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική τάξη, στην ΕΕ. Με τους τακτικισμούς και τυχοδιωκτικούς ελιγμούς ν’ αλλοιώνει ριζοσπαστικές συνειδήσεις, να εκτονώνει τη διαμαρτυρία σε ανώδυνα κανάλια.

Η ΝΔ και οι σύμμαχοί της αξιοποίησαν τα καιροσκοπικά στοιχεία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για να ενισχύσουν τις συντηρητικές αντιλήψεις, να ανακόψουν το ρεύμα αμφισβήτησης της ΕΕ, πυροδότησαν ένα νέου τύπου αντικομμουνισμό, αφού Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ προβλήθηκαν ως "κομμουνιστικά" πειράματα που απέτυχαν, αν και καμία σχέση δεν έχουν με το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Η κυβέρνηση, όλο το προηγούμενο διάστημα και τις ημέρες του δημοψηφίσματος, συνέχιζε τον εξωραϊσμό της ΕΕ, την κοροϊδία ότι είναι μονόδρομος για το λαό, ότι αποτελεί το "κοινό ευρωπαϊκό σπίτι", που ξεστράτισε δήθεν από τις ιδρυτικές του αρχές της δημοκρατίας, αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης και που μπορούσε να επανέλθει σ’ αυτές, με το "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα. Παράλληλα, δεν πήρε κανένα μέτρο προστασίας του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος, τόσο στις σημερινές συνθήκες εμπλοκής της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ελλάδα όσο και σε περίπτωση κρατικής χρεοκοπίας και αλλαγής νομίσματος. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που δυναμώνει η τάση στις λαϊκές δυνάμεις ν’ αντιλαμβάνονται ή να προσεγγίζουν την αλήθεια: ότι η ΕΕ από την ίδρυσή της ήταν και παραμένει ένα αντιδραστικό οικοδόμημα του κεφαλαίου, εντός του οποίου δεν υπάρχουν φιλολαϊκές πολιτικές. Ουσιαστικά η κυβέρνηση, με την επίφαση της αντίστασης και της αξιοπρέπειας, κάλεσε το λαό να υποταχθεί στην ΕΕ.

Το ΚΚΕ καλεί όσους ψήφισαν "ΟΧΙ", θέλοντας μ’ αυτόν τρόπο να εκφράσουν μια γνήσια λαϊκή διαμαρτυρία στα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα, να μην εφησυχάσουν, να μην συναινέσουν στην επιδίωξη της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει τη λεγόμενη "λαϊκή ετυμηγορία" για το κλείσιμο νέας αντιλαϊκής συμφωνίας-μνημόνιο, σε συνεργασία με τις άλλες αστικές δυνάμεις. Το ΚΚΕ τους καλεί να μην δώσουν νέα "περίοδο χάριτος", ανοχής στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που επί πέντε μήνες αξιοποιούσε τη λαϊκή ψήφο για να νομιμοποιεί αντιλαϊκά σχέδια, να ακυρώνει τις όποιες προεκλογικές της υποσχέσεις.

5. Σε κάθε περίπτωση μια νέα συμφωνία στη βάση είτε της πρότασης Γιούνκερ είτε της πρότασης Τσίπρα, θα αποτελεί ένα νέο μνημόνιο, χειρότερο απ’ όλα τα προηγούμενα, όπως όλοι παραδέχονται, με σκληρά μέτρα και όρους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Άλλωστε, και οι διαφωνίες της κυβέρνησης με ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ που οδήγησαν στην εμπλοκή των διαπραγματεύσεων, δεν αφορούν τόσο τ’ αντιλαϊκά μέτρα και τα διάφορα ισοδύναμά τους, αλλά τις αντιθέσεις γύρω από τη ρύθμιση του κρατικού χρέους, το ποια τμήματα του κεφαλαίου θα φορολογηθούν και ποια θα ευνοηθούν, τη διαπάλη για την αναμόρφωση της Ευρωζώνης. Σ’ αυτές τις αντιθέσεις εμπλέκεται το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ για τα δικά τους συμφέροντα, σε αντιπαράθεση με την Ευρωζώνη και κυρίως με την ηγεμονία της Γερμανίας σε αυτήν.

Αυτή η διαπάλη συχνά ενισχύει και την τάση να χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα ως "πείραμα" στην αναδόμηση της Ευρωζώνης, τάση που στην Ευρωζώνη παραμένει ισχυρή. Στην πραγματικότητα η ηγεσία της Κομισιόν και ιδιαίτερα η άρχουσα τάξη της Γερμανίας, θέτει στις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα, το δίλημμα: αυστηρή τήρηση των κανόνων και στόχων της Ευρωζώνης ή εξαναγκασμός σε αποχώρηση. Το δίλημμα αυτό είναι δίλημμα για το κεφάλαιο κι όχι για το λαό, γιατί και η μία και η άλλη περίπτωση είναι εχθρική γι’ αυτόν. Παρότι φαίνεται να υπερισχύει η άποψη για παραμονή στην ΕΕ στην αστική τάξη της χώρας μας, υπάρχει τμήμα της που βλέπει να ωφελείται άμεσα από την έξοδο από το ευρώ. Και στις δύο περιπτώσεις, ο λαός θα πληρώσει με παραπέρα φτωχοποίηση, με νέα σκληρά μέτρα.

6. Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να ενημερώνει με τη θέση του το λαό και ταυτόχρονα να καλεί τους εργατοϋπάλληλους, τους μισθωτούς, τα λαϊκά μεσαία στρώματα, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες, να βγάλουν συμπεράσματα που έχουν σημασία και για την επόμενη ημέρα:

- Δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση και δίκαιες λύσεις προς όφελος του λαού μέσα στη φυλακή της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

- Οποιαδήποτε κυβέρνηση διαχειρίζεται το καθεστώς της εκμετάλλευσης δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή-φιλεργατική κυβέρνηση, όσο κι αν διακηρύσσει ότι είναι "αριστερή".

- Η κυβέρνηση, όπως και η αστική τάξη γενικά, κοροϊδεύει όταν μιλά για "λαϊκή κυριαρχία", όσο υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι. Συνειδητά εξαπατά αφού γνωρίζει ότι όλοι οι νόμοι και οι θεσμοί στην Ελλάδα, στην ΕΕ, οι διεθνείς συμφωνίες, είναι φτιαγμένοι έτσι, ώστε να κατοχυρώνουν την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων, την ταξική κυριαρχία της αστικής τάξης, να χειραγωγούν τις εργατικές λαϊκές δυνάμεις, να τις οδηγούν σε αδράνεια. Και είναι φτιαγμένοι έτσι, γιατί ακριβώς γνωρίζουν ότι η εργατική-λαϊκή δύναμη, όταν αντιδράσει, μπορεί να ανοίξει δρόμο προς τα εμπρός, να ανατρέψει τους εκμεταλλευτές της.

- Στον πυρήνα της ΕΕ δεν είναι η "δημοκρατία", όπως ισχυρίζονται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα, θέλοντας να ξεγελάσουν τη λαϊκή πλειοψηφία. Στον πυρήνα της ΕΕ βρίσκεται η καπιταλιστική εκμετάλλευση, ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός, η οικονομική ανισομετρία, η δικτατορία των μονοπωλίων. Αυτή είναι η "δημοκρατία" των μονοπωλίων, που είναι ενάντια στους λαούς. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η ΕΕ επανειλημμένα έχει ακυρώσει δημοψηφίσματα, που έβγαλαν αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που ήθελε, επιβάλλοντας την επανάληψή τους, μέχρι το "ΟΧΙ" να γίνει "ΝΑΙ".

7. Απευθυνόμαστε στα εργατικά-λαϊκά στρώματα, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ψήφισαν "ΟΧΙ", πιστεύοντας ότι έτσι απορρίπτουν τα αντιλαϊκά μέτρα, τη λιτότητα, που πίστεψαν ότι η οικονομική κρίση οφείλεται στην κακή διαχείριση, ότι για τη λιτότητα έφταιγαν μόνο οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις και οι ευρωενωσιακοί σύμμαχοί τους και όχι και η σημερινή κυβέρνηση. Τους καλούμε να μην οδηγηθούν στην απογοήτευση, σε παραίτηση, σε νέα παθητική ανοχή απέναντι στην κυβέρνηση και τις επιλογές της. Τους καλούμε στους αγώνες της επόμενης μέρας, ενάντια στην επιδείνωση της ζωής του λαού.

Απευθυνόμαστε επίσης και στους εργαζόμενους, που ψήφισαν "ΝΑΙ", κάτω από την πίεση της εργοδοσίας, κάτω από το φόβο των κλειστών τραπεζών για το μισθό ή τη σύνταξή τους, τις μικρές αποταμιεύσεις τους.

Καλούμε όλους, από αύριο κιόλας, μαζί να οργανώσουμε την αντίσταση, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που συνεχίζει τη χρεοκοπία του λαού. Το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να χαράξει τη δική του γραμμή και τη συσπείρωση σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Να μην παγιδευτεί στις θεωρίες της υποταγής και της ομοψυχίας που προωθούνται, γιατί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης είναι σε αντίθεση με αυτά των καπιταλιστών.

Να στηρίξουμε όλους τους ανήμπορους, τους άνεργους και αδύναμους. Να συνδυάσουμε την αλληλεγγύη με τη διεκδίκηση. Να οργανώσουμε την πάλη μέσα από Επιτροπές Αγώνα, στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα νοσοκομεία, στις υπηρεσίες, από Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, από επιτροπές κοινωνικής αλληλεγγύης και βοήθειας, μέσα από ομάδες και επιτροπές ελέγχου κατά της αισχροκέρδειας, της πιθανότητας έλλειψης τροφίμων, φαρμάκων και άλλων προϊόντων απαραίτητων για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας. Τα εργοστάσια, οι χώροι δουλειάς, οι γειτονιές να γίνουν κέντρα αντίστασης και αλληλεγγύης. Κανένας μόνος του σ’ αυτή την κρίση. Ν’ απορρίψουμε τη λογική "ο σώζων εαυτόν σωθήτω".

8. Παραμένει αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε να εκφραστεί σε συσπείρωση με το ΚΚΕ, το πραγματικό, το ταξικό "ΟΧΙ" των εργατοϋπαλλήλων και των λαϊκών στρωμάτων απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους, στους εκβιασμούς της ΕΕ και του ΔΝΤ εναντίον των λαών. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα χειραφετημένο, από αστικά κόμματα και κυβερνήσεις αντιλαϊκής διαχείρισης, εργατικό-λαϊκό κίνημα και μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία που θα παλεύει για την πραγματική ρήξη, η οποία θα οδηγήσει σε εργατική-λαϊκή εξουσία, ως αποτέλεσμα ρήξης με τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, τις συμμαχίες τους, που θα πραγματοποιήσει την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό - λαϊκό έλεγχο.

Αυτός ο στόχος, αν γίνει μαζικά λαϊκή συνείδηση, θα οδηγήσει σε ανάταση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, σε ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, σε αλλαγές και ανατροπές στο συσχετισμό δυνάμεων, για να γίνει η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική λαϊκή δύναμη ορμητική θύελλα σύγκρουσης με τα μονοπώλια, τις διακρατικές ενώσεις τους, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, θύελλα ανατροπής για κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Μόνο γι’ αυτήν την εξουσία αξίζουν οι θυσίες του λαού μας. Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ Ο ΛΑΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ. Το ΚΚΕ σε αυτή την προοπτική καλεί την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, τις γυναίκες και τη νεολαία να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Το ΚΚΕ σε αυτό τον αγώνα θα δώσει όλες του τις δυνάμεις. Η ισχυροποίησή του είναι εγγύηση για την τελική νίκη». 

Γραμμα στον Αλεξη

 Γραμμα στον Αλεξη

Ουτε ενα εικοστετραωρο ρε μπαγασα αλεξη δεν αφησες το λαο να  χαρει στις πλατειες το "περηφανο" οχι του .Το πηρες ,μαζεψες και το υπολοιπο κονκλαβιο ,τους "γερμανοτσολιαδες " ντε ,και το κανατε σαν τα μουτρα του αδωνη οταν εμαθε την παραιτηση σαμαρα ...μΝΑΙ καπελο 
Ο Αντρεας -να ξερεις γιατι ησαν μικρακι τοτε-τα προσεχε αυτα....Αφηνε το ποπολο να το γλενταει για μερες και μηνες .Ενταξει αλλες εποχες ,τωρα πιεζαν και οι "εκβιαστες" ,κοπηκαν και τα ρουσφετια ,δε λεω ,αλλα ρε μπαγασα ΤΙ ΝΤΡΙΠΛΑ ηταν αυτη ?
Οχι τιποτα αλλο δηλαδη αλλα δικαιωθηκε και ο Κουτσουμπας σε χρονο dt:

 "Πρόκειται για ένα δημοψήφισμα που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα, με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ που δεν δεσμεύουν σε τίποτα.

Και το ΝΑΙ και το ΟΧΙ θα φέρουν το ίδιο τραγικό αποτέλεσμα για το λαό.Δεν έχει ξαναγίνει άλλη φορά να ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους, με όσους τρόπους θέλει ο καθένας, το ΝΑΙ και το ΟΧΙ. "

Παπαλα Βαρουφακης ? Και οι βαρουφιτσες τι θα απογινουν ? Τρομαξαμε να τις γλυτωσουμε απο τα μουσκουλα του κλανιδιαρη ...Καλα τοσο σκληροι και ανενδοτοι οι "εκβιαστες" μας ? Εισαι βεβαιος οτι το ακουσαν καλα το "περηφανο" ΟΧΙ μας ?Κι εδω δικαιωθηκαν οι κκεδες γαμοτι που μιλαν για λυκοσυμμαχια ? Μηπως να τους εστελνες τον Πι.Λαφ. με εναν ουλαμο ΑΝΤΑΡ-ΣΥΡΙΖεους να τους εκανε μια "ΡΗΞΗ" και "ΑΝΑΤΡΟΠΗ" να δουν τον νταισεμπλουμ φανταρο ? Ή εστω στειλε την Ραχηλ μοναχια της ...

Τωρα που ανεφερα ΑΝΤΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ τι εχουν παθει αυτοι απο χτες και ανασκαλευουν τους καδους στο Υπ .Εσ. ψαχνοντας στις σακκουλες τα "ρηξιακα" ψηφοδελτια τους ,καταγγελοντας σε οτι τους ξεγελασες ?! Πως να τα ξεχωρισεις τωρα απο του παναγιωταρου και της ουκρανιας μοσχαρολιακου? ....Βαλε ρε χριστιανε ενα σημαδακι πανω πριν το ριξεις ...Αντε μετα να βρεις τα "ανατρεπτικα " οχι σου ...Ειδοποιησε αν μπορεις τον Βουτση να τα βοηθησει τα παιδια ,αυτα τοσα καναν για να τσιμπησουμε πολλοι στο "ΟΧΙ" σου ,μεχρι και αστυνομια φερναν στα εκλογικα τμηματα που ....διαταρασαν την εκλογικη διαδικασια οι κκεδες 

Επ ευκαιρια να σου καταγγειλω το νεο ατοπημα του Κουτσουμπα που ειπε : "Ο λαος να παρει την τυχη της χωρας στα χερια του,να παρει την εξουσια ο ιδιος  "!!!!Τα θελει και τα λεει ? Σε μενα που εχω μαθει  να αναθετω ποτε σε Αντρεα ,ποτε σε Μητσοτακη ,ποτε σε Σημιτη , αντε και σε Κωστακη ή εστω ΓΑΠ να μου τα λυνουν ...τα προβληματα ? Εγω που εχω μαθει στα  "ωραια τα παει ο Αντρεας"  ή "σκατα τα εκανε ο ΓΑΠ " ...τι θα λεω τωρα στην κυρα ? "Ακου γυναικα μια ωραια προταση που περασα στην Εργοστασιακη Επιτροπη "? Και πως θα διαμαρτυρομαι μετα  "που ειναι το Κρατος " ...οταν ειμαι ΕΓΩ το κρατος ?Να του εκανες μια προταση συνεργασιας τωρα που θα φυγει ο Πανος,μια επιθεση "φιλιας"  να ...τελειωναμε με τους κκεδες ? Με αυτους στα ποδια σου δε βλεπω  το νεο μνημονιο να περναει στο λαο ...Ειναι και κεινο το  ΠΑΜΕ  ....  

Εν κατακλειδι 

Βαστα γερα παλληκαρι μου ,τον ηπιαμε που τον ηπιαμε, το νεο μνημονιο με γεια μας  ,τουλαχιστον αν παμε στην δραχμη  με "αξιοπρεπη αξιοπρεπεια" ...να παρεις και καμμια "ανθρωπιστικη βοηθεια " απο τον γεροσοιμπλε για κανα μακαρονι (κεινο τον φιλη δεν τον προλαβαινουμε ) και δε πειραζει ,αλλη φορα θα ξαναπαιξουμε τα νταουλια να χορεψουν οι αγορες ,οταν θα εχουν κεφια γιατι τωρα τις βρηκαμε στα κατω τους .Βαστα καλα τα ντουβαρια του "κοινου ευρωπαικου μας σπιτιου" ,αυτο το "οικοδομημα πολιτισμου και δημοκρατιας" μην τυχον και γκρεμισει η Ευρωζωνη και η ΕΕ και πανε χαμενες οι προσπαθειες του ΓΑΠ ,του Παπαδημου και του Σαμαρομπεννυ που φτυσαν αιμα να την στηριξουν την πουτανα 

Εχεις τους χαιρετισμους και απο τον Φεσσα και αλλους 29 ενωμενους καπιταλιστες  

"ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ"

Βία και νοθεία κατά ΚΚΕ

 Βία και νοθεία κατά ΚΚΕ

Ζήλεψε την δόξα του...

Το παρακάτω άρθρο από τον "Ρ" αναδημοσιεύεται για λόγους αρχείου. Καταγράφουμε γιατί μπαίνουμε σε μια πολύ μαύρη περίοδο, την ώρα που η φασιστερή μας συγκυβέρνηση χρησιμοποιεί την αστυνομία ενάντια στους κομμουνιστές ενώ ταυτόχρονα απελευθερώνει τους ναζιστές συμμορίτες της Χ.Α.
_______________

Αντικομμουνισμός από την «κυβερνώσα αριστερά» και τους φίλους της

• Με απειλές και κλήσεις στην Αστυνομία επιχείρησαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη τη χώρα να εμποδίσουν τη διάδοση της πρότασης του ΚΚΕ
• Το «χεράκι» τους έβαλαν και δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Με λάσπη, απειλές, καταγγελίες στην Αστυνομία και τους δικαστικούς αντιπροσώπους και ωμό αντικομμουνισμό, δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, σε όλη τη χώρα, προσπάθησαν κατά τη διάρκεια του χτεσινού δημοψηφίσματος να βάλουν με κάθε τρόπο εμπόδια στη διάδοση του καλέσματος του ΚΚΕ στο λαό και τη νεολαία να μη διαλέξουν μνημόνια, να καταδικάσουν και με την ψήφο τους τόσο την πρόταση των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ όσο και την πρόταση της κυβέρνησης. Την ίδια ώρα που ουσιαστικά καλούσαν το λαό να εγκρίνει την πρόταση Τσίπρα στους «θεσμούς» της τρόικας, δηλαδή το ΣΥΡΙΖΑίικο μνημόνιο, αντιγράφοντας δοκιμασμένες μεθόδους της σοσιαλδημοκρατίας, με βρισιές, προσωπικές επιθέσεις, ακόμα και με τρομοκρατικές απειλές για μηνύσεις, προσαγωγές και συλλήψεις ενάντια σε κομμουνιστές που βρίσκονταν έξω από εκλογικά τμήματα, επιβεβαίωσαν και με τον τρόπο αυτό ότι η αντιλαϊκή πολιτική και η επίθεση στο ΚΚΕ πάνε χέρι χέρι από οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Στόχος τους, να εμποδίσουν τη δράση των κομμουνιστών και των φίλων του Κόμματος, που με τις ανακοινώσεις και τους σχετικούς πίνακες που δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης», από νωρίς το πρωί έξω από τα εκλογικά τμήματα, αποκάλυπταν ότι η συμφωνία που προτείνουν οι δανειστές είναι ολόιδια στα αντιλαϊκά μέτρα με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η ΕΕ δεν αλλάζει, ότι η συγκυβέρνηση όχι μόνο δεν κατάργησε τα ψηφισμένα μνημόνια αλλά τα ανανεώνει και με νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.

Εχουν καταγραφεί πληθώρα τέτοιων περιστατικών πανελλαδικά:

Στην Αττική

Στις Ζωγράφου, Αιγάλεω, Κορυδαλλό, Πέραμα και αλλού δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ φώναζαν τους δικαστικούς αντιπροσώπους για να απαγορεύσουν στα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να κάνουν εξόρμηση με την πρόταση του ΚΚΕ. Καλούσαν τους αστυνομικούς για να κάνουν «συστάσεις» στις δυνάμεις του ΚΚΕ και να σταματήσουν τη διάδοση της πρότασής του. «Προδότες», «απάτριδες» (!), «φίλοι των δανειστών» είναι μερικά μόνο από τα επίθετα με τα οποία «κοσμούσαν» τους κομμουνιστές, θυμίζοντας τις καλύτερες ΠΑΣΟΚικές μέρες...

Μάλιστα, εκεί που δεν έφτανε ο ΣΥΡΙΖΑ για να τα βάλει με τους κομμουνιστές, επιστρατεύονταν και δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι «αντικαπιταλιστές», που το τελευταίο διάστημα δεν έχουν λείψει από καμιά κυβερνητική συγκέντρωση, έφτασαν στο σημείο, στον Περισσό, να απειλούν τα μέλη του ΚΚΕ ότι θα φέρουν την Αστυνομία αν δε σταματήσουν την εξόρμηση. Στο Αιγάλεω κατάγγελλαν ότι «το ΚΚΕ αλλοιώνει τη λαϊκή βούληση», αναπαράγοντας τις αθλιότητες που μετέδιδε το «left.gr».
 

Σε Μακεδονία και Θράκη

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις σε Μακεδονία και Θράκη απειλούσαν με παρέμβαση του εισαγγελέα και καλούσαν την Αστυνομία προκειμένου να απομακρύνει τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που βρίσκονταν έξω από τα εκλογικά κέντρα και μοίραζαν την πρόταση του Κόμματος.

Στην Καβάλα, μπροστάρης στην επιχείρηση φίμωσης της φωνής του ΚΚΕ μπήκε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Η. Ιωαννίδης, που απειλούσε τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ με αυτόφωρο.
Στην Καστοριά, μετά από παρέμβαση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, η Αστυνομία κράτησε τα στοιχεία δύο μελών του Κόμματος, για να κινηθεί αρμοδίως.
 

Στη Θεσσαλία
Σε πολλά εκλογικά τμήματα και στους τέσσερις νομούς - Λάρισα, Μαγνησία, Τρίκαλα, Καρδίτσα - εμφανίστηκαν εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι κάλεσαν την Αστυνομία, ζητώντας να παρέμβει για να αποχωρήσουν από τα προαύλια τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που μοίραζαν ψηφοδέλτια του Κόμματος. Οι αστυνομικοί παρακινούσαν τα μέλη του Κόμματος να απομακρυνθούν, ενώ σε κάποια τμήματα στο Βόλο ζήτησαν και τα στοιχεία της ταυτότητάς τους.
 

Στη Μεσσηνία

Οπως καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας (όπως η βουλευτής Π. Κοζομπόλη), από το πρωί περιόδευαν στα εκλογικά κέντρα της Καλαμάτας και επιδίδονταν σε τρομοκρατία, συκοφάντηση και λασπολογία σε βάρος στελεχών και μελών του ΚΚΕ. «Εφτασαν στο σημείο», τονίζεται, «μέσω των δικαστικών αντιπροσώπων, να καλούν Αστυνομία και εισαγγελείς σε βάρος στελεχών του Κόμματος, απειλώντας με προσαγωγές και συλλήψεις (...) Αυτές οι τακτικές θυμίζουν άλλες εποχές. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αποφυλακίζει τους φασίστες της ΧΑ, την ίδια στιγμή απειλεί τα στελέχη και μέλη του ΚΚΕ. Αποδεικνύουν τι φοβούνται, ποιος τους ενοχλεί».
 

Στην Πρέβεζα

Τρομοκρατία, συκοφάντηση και λασπολογία σε βάρος στελεχών και μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η ΤΕ Πρέβεζας του ΚΚΕ. Οπως επισημαίνει, «έφτασαν στο σημείο στα εκλογικά τμήματα του 2ου και 3ου Δημοτικών Σχολείων Πρέβεζας μέσω δήθεν "αγανακτισμένων πολιτών" να καλούν την Αστυνομία σε βάρος στελεχών του Κόμματος, απειλώντας με προσαγωγές και συλλήψεις. Αντίστοιχες απειλές και συκοφαντίες δέχθηκαν μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ και στα εκλογικά τμήματα του Γυμνασίου Φιλιππιάδας (...) Μετά τη συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή, όπου καλούσαν το λαό να πει ΝΑΙ στο ΣΥΡΙΖΑίικο μνημόνιο, ΝΑΙ στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ΝΑΙ στα μνημόνια διαρκείας, έφτασε σε σημείο να πραγματοποιεί δημοψήφισμα με Αστυνομία και τρομοκρατία».
 

Στη Θήβα

Στη Θήβα, όπως καταγγέλλει η Κομματική Οργάνωση του ΚΚΕ, «το πρωί της Κυριακής η Αστυνομική Διεύθυνση με κλιμάκια δεκάδων αστυνομικών έσπευσε συντονισμένα σε όλα τα εκλογικά τμήματα της πόλης για να απαγορεύσει από τα μέλη του ΚΚΕ την παρουσία τους με υλικό μέσα κι έξω από τα προαύλια των σχολείων. Τους ζητήθηκε να βγάλουν αφίσες από τα τραπεζάκια που είχαν και να μην έχουν σε αυτά οποιουδήποτε είδους υλικό, ακόμη κι έξω από τα προαύλια».

Οπως σημειώνεται στην καταγγελία, «σε άμεση παρέμβαση που έγινε από αντιπροσωπεία της Οργάνωσης στην Αστυνομική Υποδιεύθυνση, έγινε επίκληση "ανωνύμων καταγγελιών". Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, με διαρκείς περιπολίες, ελέγχους και υποδείξεις, χωρίς να παύσουν οι επικλήσεις διαρκών κι επίμονων "καταγγελιών"». Από την Κομματική Οργάνωση επισημαίνεται ότι και «δικαστικοί αντιπρόσωποι ανέφεραν ότι δέχθηκαν "καταγγελίες" με το ίδιο περιεχόμενο από συγκεκριμένους εκλογικούς αντιπροσώπους». 

Ούτε 48 ώρες

 Ούτε 48 ώρες

(το χρονικό μιας προαναγγελθείσης συμφωνίας)

Ούτε βενιζέλος, ούτε σαμαράς, ήρθε η ώρα της αριστ…

Ουπς! Εεεε… η ώρα της εθνικής συμφωνίας, του κοινού ανακοινωθέντος και της διαπραγμάτευσης, με βάση τέσσερα σημεία-φτιασιδώματα της συμφωνίας που απέρριψε με μεγάλη πλειοψηφία ο ελληνικός λαός. Κι αναρωτιέμαι, τώρα που νίκησε η διαβούλευση και η εθνική συνεννόηση (με τους μερκελιστές και τους γερμανοτσολιάδες), τώρα που η (αστική) δημοκρατία πετάει από θεσμική νίκη σε νίκη κι από κορυφή σε συμφωνία κορυφών, γιατί δε μπαίνει άραγε σε δημοψήφισμα προς τον ελληνικό λαό, για να δώσει την ετυμηγορία του, αν συμφωνεί ή όχι με τα διορθωτικά σημεία και τις στρατηγικές κατευθύνσεις αυτού του κοινού ανακοινωθέντος; (Λέμε τώρα…).

Κι ενώ ο ελληνικός λαός είναι συντετριμμένος από την ταυτόχρονη απώλεια του νταή σαμαρά και του ροκ-σταρ βαρουφάκη και δεν ξέρει για ποιον από τους δύο να κλάψει περισσότερο (σπαράζω μέσα μου, που θα ‘λεγε κι ο μπαλούρδος), γίνεται φανερό και το βαθύτερο νόημα αυτού του συνθήματος, «ούτε βενιζέλος, ούτε σαμαράς». Που δεν ανοίγει απλά το δρόμο της αριστεράς, αλλά και της πολιτικής ομοψυχίας. Λες και το πρόβλημα δηλ ήταν τα πρόσωπα και οι ηγέτες που ταυτίστηκαν με την εφαρμογή των μνημονίων. Και τώρα που αποτελούν παρελθόν, μπορεί να βρεθεί κοινή βάση συνεννόησης για τις στρατηγικές μας κατευθύνσεις (που ας το τονίσουμε με την ευκαιρία, δεν είναι τέσσερα οποιαδήποτε σημεία, αλλά στρατηγικές κατευθύνσεις για τη συμφωνία, στις οποίες συμπίπτουν απόλυτα).

Η ελπίδα έρχεται ενωτικά για όλους, πλην λακεδαιμονίων.

Το κουκουέ ήταν το μόνο που χάλασε την ξινή, αστική σούπα, εκπροσωπώντας στη σύσκεψη πιστά το πραγματικό «όχι» του ελληνικού λαού, που οι υπόλοιποι το έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε και στο τέλος, παρά τις φοβρές διαρροές των έγκυρων ρεπορτάζ για ομόφωνη αρχηγική απόφαση, που κολλούσε όμως στο αγκάθι της υπόδειξης του ολάντ να παραλειφθεί κάθε υποψία ρήξης με την εε από το ανακοινωθέν, με την οποία τελικά διαφώνησε ο κουτσούμπας (ενώ αλλιώς, θα υπέγραφε).

Αλλά αν τους θυμίσεις το σύνθημα «πέντε κόμματα (όσα υπέγραψαν τελικά δηλ το κοινό ανακοινωθέν ή και παραπάνω), δύο πολιτικές», θα σου απαντήσουν: «πέντε –και παραπάνω- κόμματα, δύο άκρα, ένας ευρωμονόδρομος».

Όλο και περισσότεροι αρχίζουν όμως να καταλαβαίνουν την αλήθεια και πως «σικέ, το ματς είναι στημένο» «κι από πριν ξεπουλημένο, κι εσύ πνίγεσαι με δίπολα καρμπόν». Και οι δύο μονομάχοι παριστάνουν πως είναι πολύ θυμωμένοι, και αιώνιοι εχθροί, για να αυξήσουν το τζέρτζελο και την εμπορικότητα της αναμέτρησης, όπως ακριβώς γίνεται στους στημένους αγώνες πάλης. Και μπορεί να ρίξουν καμιά ψιλή, έτσι για το θεαθήναι, ύστερα αποχωρούν όμως αγκαζέ.

Απόψε με την τρόικα θα τα βρούμε, θα βάλουμε τις τζίφρες αγκαλιά.

Πριν φύγουμε τελείως από το αθλητικό κλίμα, να συμπληρώσω πως οι συριζαίοι στα πάνελ (πχ λαφαζάνης χτες) θέλουν να διακόπτουν και να σχολιάζουν κάθε συνομιλητή τους, όπως ο ομπράντοβιτς διαμαρτυρόταν σχεδόν για κάθε φάση κι έπρεπε να τη συζητήσει μαζί με τους διαιτητές. Με τη βασική μεταξύ τους διαφορά να αφορά τις αποχρώσεις –ο πιλάφ είναι ροζ, ενώ ο ζοτς ως επί το πλείστον μελιτζανί.

Η λέξη-κλειδί από χτες το βράδυ είναι η γέφυρα, που δένει και με το μπριτζ και τη θεωρία των παιγνίων. Καταρχάς καμία διαφορά των «ναιόχι) δεν είναι πολιτικά αγεφύρωτη, όπως αποδεικνύει κι η χτεσινή συμφωνία. Κατά δεύτερον, έρχεται ξανά στο προσκήνιο το σενάριο μιας συμφωνίας-γέφυρας, μέχρι το κλείσιμο της τελικής συμφωνίας. Κατά τρίτο (και μακρύτερο), όπως λέει κι ο ζαραλίκος, η ξηρασία πχ στον ερωτικό τομέα, αν τη δεις με αυτό το σκεπτικό, δεν είναι αγαμία, αλλά γέφυρα μέχρι να ξαναπηδήξεις ή να σε πηδήξουν –εξαρτάται από ποια σκοπιά το βλέπεις. Γιατί όχι εξάλλου; Εδώ για το λαφάζα, οι συμφωνίες και τα άλλα μέτρα μπορεί να είναι και μεταβατικές γέφυρες για το σοσιαλισμό, όπως είπε χτες βράδυ. Στα άλλα θα τα χαλάσουμε σφοι;

Ένα άλλο ωραίο που είπε εκτός γραμμής ο πιλάφ (κι ο επίσημος σύριζα το έχει απαλείψει από το λόγο του), είναι η διαγραφή μέρους του χρέους, που πρέπει να είναι βαθιά. Ένας όρος που παραπέμπει αφενός στο… βάθος των αντιλαϊκών μέτρων που θα υποστεί ο λαός, όπως στο κούρεμα του 2012. Κι αφετέρου στις καλύτερες συνδικαλιές των φοιτητικών μας χρόνων, όταν για να βγει ένα κοινό πλαίσιο, υπήρχαν διάφορες αμοιβαίες υποχωρήσεις, που κατέληγαν σε σαφείς και σουρεάλ διατυπώσεις του στιλ «κάμποσα ευρώ βασικό μισθό», «γενναίες αυξήσεις στη χρηματοδότηση της παιδείας», κοκ, που άγγιζαν ευαίσθητες χορδές της δημιουργικής φαντασίας του λαϊκού στρώματος (που κοροϊδεύει την κοινωνία με την επανεκκίνηση του επαναστα-μα-τημένου μπλοκ του), και συνέχιζε με τη βαθιά επεξεργασία τους: γενναίες αυξήσεις, ατρόμητες αυξήσεις, τσαμπουκαλεμένες (με όρους κινήματος) αυξήσεις, κτλ.

Σε άλλα τηλεοπτικά νέα, ο βορίδης που προαλείφεται (σα βούτυρο στο ψωμί της αντίδρασης) για αρχηγός της νδ, έπιασε στασίδι στα κανάλια, κρατώντας σιγή ιχθύος για τα εσωκομματικά, μέχρι που τον κάρφωσε ο μαρτυριάρης μητρόπουλος (με τον οποίο βγήκαν μαζί από ένα στούντιο και προφανώς είχαν μιλήσει λίγο πριν) και του ευχήθηκε με πολιτικό πολιτισμό και αντίληψη μικρού παιδιού, καλή επιτυχία με την υποψηφιότητά του. Και άντε μετά να τρέχει να τα μαζεύει. Ούτε καν σε αυτό δεν μπορείς να εμπιστευτείς τους συριζαίους

Κλείνουμε με δανεικό φινάλε από τον 2310, που έγραψε για το δημοψήφισμα και τη στάση του λαού μας: σωστή απάντηση, λάθος το ερώτημα. Ή όπως έλεγε και σε μια επιθεώρηση, ο (ντεμέκ) κυβερνητικός εκπρόσωπος, που απαντούσε στους δημοσιογράφους: πολύ καλή ερώτηση, ας περάσουμε στην επόμενη.

Κι εκεί ακριβώς βρισκόμαστε ήδη, οπότε οφείλουμε να μην πάμε αδιάβαστοι, και ας μην είναι βατά τα θέματα…

Οι ΗΠΑ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωζώνη και οι πολύπλευροι ανταγωνισμοί

Οι ΗΠΑ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωζώνη και οι πολύπλευροι ανταγωνισμοί

Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Τζος Ερνεστ, είπε ότι «τόσο οι ηγέτες της Ελλάδας όσο και οι ηγέτες των χωρών της Ευρωζώνης έχουν όλοι δείξει την ισχυρή προτίμησή τους να παραμείνει η Ελλάδα μέρος της νομισματικής τους ένωσης. Υπάρχουν πολλά στοιχεία της κοινής γνώμης που δείχνουν επίσης ότι Ελληνες συμμερίζονται αυτήν την άποψη, πάρα πολύ (...) είναι προς το συμφέρον όλων η Ελλάδα να επανέλθει στο δρόμο της ανάπτυξης και της βιωσιμότητας του χρέους», ηλεκτρονική «Καθημερινή» 2/7/2015,
Την ίδια ώρα, το ΔΝΤ έδινε στη δημοσιότητα την έκθεσή του για βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, εκτιμώντας ότι δεν είναι βιώσιμο και χρειάζεται μεγάλη αναδιάρθρωση.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, το κρατικό χρέος της Ελλάδας θα φτάσει στο 149,9% του ΑΕΠ το 2020, αντί για 124% του ΑΕΠ και στο 142,2% του ΑΕΠ το 2022, αντί για 110% του ΑΕΠ όπως εκτιμούσαν το Νοέμβρη του 2012. Στη μελέτη του συνεκτιμά τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, αν ισχύσουν όπως καταλήχθηκε στις συζητήσεις θεσμών - κυβέρνησης δηλαδή 1% του ΑΕΠ για φέτος, 2% το 2016, 3% το 2017, 3,5% το 2018 και όλα τα επόμενα χρόνια και την πρόβλεψή του για την ανάπτυξη που δίνει ύφεση 1,2% του ΑΕΠ για το 2015, ανάπτυξη 2,8% το 2016, 4,4% το 2017 και 4,5% το 2018.
«Το Ταμείο προβλέπει ότι η Ελλάδα θα αντικαθιστά το φθηνό δανεισμό από την Ευρωζώνη με ακριβό δανεισμό από τις αγορές (6,5% επιτόκιο "για τις επόμενες δεκαετίες", όπως σημειώνει). "Δεδομένης της εύθραυστης δυναμικής του χρέους, περαιτέρω παραχωρήσεις είναι απαραίτητες για την ανάκτηση της βιωσιμότητας του χρέους", σημειώνει και προτείνει:

Α. Μέρκελ - Κρ. Λαγκάρντ - Ζ. Κ. Γιούνκερ - Μ. Ντράγκι στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ

Eurokinissi

Διπλασιασμό της περιόδου χάριτος στα 20 χρόνια (από 10 που είναι τώρα) των δανείων από την Ευρωζώνη.

• Διπλασιασμό του χρόνου αποπληρωμής των δανείων αυτών στα 40 έτη (από 20 που είναι σήμερα).
• Διατήρηση των υφιστάμενων χαμηλών επιτοκίων δανεισμού για τα νέα δάνεια ύψους 51,9 δισ. ευρώ που χρειάζεται η Ελλάδα έως το τέλος του 2018.

Με αυτά τα μέτρα, αν και το χρέος δε θα μειωθεί στα επίπεδα που προέβλεπε η απόφαση του Νοέμβρη του 2012 (124% του ΑΕΠ το 2020 και κάτω του 110% του ΑΕΠ το 2022), οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα είναι κατά μέσο όρο στο 10% του ΑΕΠ ετησίως στην περίοδο 2015 - 2045, που διασφαλίζει την εξυπηρέτηση του χρέους. Γι' αυτό και κατά το ΔΝΤ υπάρχουν "μεγάλες πιθανότητες" να είναι βιώσιμο».(«Καθημερινή», 3/7/2015).
Φινλανδοί και Γερμανοί διαφώνησαν με τη δημοσιοποίηση της μελέτης, γιατί εκτιμά ότι χρειάζεται γενναία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους από τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, ενώ δεν έχουν συμφωνηθεί τα μέτρα του προγράμματος και βέβαια δεν έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, και λένε ότι θα περιπλέξει τις συζητήσεις για την Ελλάδα. Τη δημοσιοποίηση της έκθεσης του ΔΝΤ υποστήριξε ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ στο ΔΝΤ.

Η υπόθεση του χρέους...

Το θέμα δεν είναι καινούριο.Υπάρχει οξύτατη αντιπαράθεση ΔΝΤ - Κομισιόν γύρω από τη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους της Ελλάδας και επιμονή από το ΔΝΤ για γενναία αναδιάρθρωση, (είναι μια μορφή «κουρέματος» και γίνεται με μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής).
Η κυβέρνηση επιμένει ότι χωρίς τη γενναία αναδιάρθρωση του χρέους το πρόγραμμα δεν είναι βιώσιμο. Πολύ περισσότερο, λένε, δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη. Καπιταλιστική ανάπτυξη εννοούν, δηλαδή κρατική χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων για επενδύσεις, (χωρίς κρατική χρηματοδότηση δύσκολα γίνονται επενδύσεις για να δώσουν ώθηση στην ανάκαμψη), όπως βεβαίως και δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές κυρίως, οι οποίες θα αξιοποιηθούν από τους καπιταλιστές, για να ανακάμψουν, να κερδοφορήσουν.
Επομένως, αυτή η στάση του ΔΝΤ για μη βιώσιμο χρέος και ότι χρειάζεται αναδιάρθρωση ταυτίζεται με την εκτίμηση της κυβέρνησης και τη διεκδίκησή της για αναδιάρθρωση του χρέους. Αλλά όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, εν μέσω διαπραγματεύσεων, η κυβερνητική προπαγάνδα ήταν άκρως επιθετική κατά του ΔΝΤ. Αντιφατικό φαίνεται αλλά δεν είναι. Γιατί το ΔΝΤ επιμένει για γενναίες επίσης καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, δηλαδή νέα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα όπως μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις κ.λπ., (αυτό ήδη το έχει πει πολλές φορές και ο πρόεδρος της Κομισιόν), δηλαδή κι άλλο φτήνεμα της εργατικής δύναμης, φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, σε συνδυασμό με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, δηλαδή απελευθερώσεις κ.λπ; Είναι μέτρα που συμβάλλουν στην αύξηση του ποσοστού κέρδους. Αλλά στη δοσμένη στιγμή η κυβέρνηση έχει αποφασίσει έμμεση μείωση του εργατικού εισοδήματος με αύξηση των έμμεσων φόρων (π.χ. ΦΠΑ), γιατί τη διευκολύνει να προπαγανδίζει ότι σταμάτησε τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και να έχει αληθοφανή επιχειρήματα υποταγής των εργαζομένων στην πολιτική του κεφαλαίου. Θα 'θελε να χρησιμοποιήσει ως σύμμαχο το ΔΝΤ, αλλά «δεν την παίρνει».

...η συνθετότητα των διεθνών καπιταλιστικών σχέσεων...

Στην προκειμένη περίπτωση, εμφανίζεται ένα πιο σύνθετο ζήτημα στην οξυμένη αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΔΝΤ και Ευρωζώνη, με αφορμή την Ελλάδα, αλλά και την προοπτική των συζητήσεων με την κυβέρνηση για νέα συμφωνία.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα euro2day 3/7/2015, το ΔΝΤ με τη δημοσιοποίηση της έκθεσης για το χρέος της Ελλάδας, «επί της ουσίας λέει ότι για να δεχθεί να συμμετέχει σε μελλοντικό πρόγραμμα (κάτι το οποίο θέλει η Γερμανία) πρέπει να γίνουν δεκτοί οι δικοί του σκληρότατοι όροι. Η κ. Λαγκάρντ δείχνει πλέον ξεκάθαρα στην κ. Μέρκελ ότι δεν μπορεί να ζητεί τη συμμετοχή του Ταμείου και ταυτοχρόνως να αποφεύγει τη συζήτηση για το χρέος.
Η έκθεση του ΔΝΤ αναφέρεται στην αναποφασιστικότητα της ΕΕ να λειτουργήσει αποτελεσματικά και ξαναβάζει στο τραπέζι ακόμα και το "κούρεμα" των δανείων που έχουν δώσει τα κράτη - μέλη της ΕΕ στην Ελλάδα. Κάτι τέτοιο έχει απορριφθεί κατηγορηματικά από την ΕΕ και δη από το Βερολίνο». Γιατί καταστρέφονται κεφάλαια των κρατών της ΕΕ.
Το παραπάνω απόσπασμα δείχνει οξύτατους ανταγωνισμούς ΔΝΤ - Ευρωζώνης που αντανακλούν ανταγωνισμούς ΗΠΑ - Γερμανίας.
Φαίνεται όμως ότι αυτοί οι ανταγωνισμοί διαπλέκονται με τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς μέσα στις ΗΠΑ και μέσα στη Γερμανία. Για παράδειγμα, ενώ οι ΗΠΑ θέλουν την Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη, εντούτοις η δημοσιοποίηση της έκθεσης του ΔΝΤ για το χρέος εναντιώνεται στην Ευρωζώνη. Επίσης, έχουν αυξηθεί τα δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο που από τη μια μεριά λένε ότι η Αν. Μέρκελ πασχίζει για να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Από την άλλη, διάφορα τραπεζικά στελέχη, ο ίδιος ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων τάσσονται υπέρ του Grexit.
Αυτή η πραγματικότητα εκφράζεται και μέσα στο ΔΝΤ, αλλά αντανακλά και γενικότερους διεθνείς ανταγωνισμούς.
Σε άρθρο της «Καθημερινής», 1/7/2015, με αφορμή την μη πληρωμή των δόσεων του χρέους της Ελλάδας στο ΔΝΤ, αναφέρονται τα εξής: «Το κλίμα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ανάστατο (...) μεταξύ των στελεχών αλλά και στο εκτελεστικό συμβούλιο υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το πώς έφτασαν εδώ. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος Πόουλ Τόμσεν, που χειρίζεται προσωπικά τα ελληνικά προγράμματα από την έναρξή τους, βρίσκεται στο στόχαστρο - και μαζί του η φήμη του ίδιου του οργανισμού. Ο διευθυντής διεθνών οικονομικών του αμερικανικού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων (CFR), Μπεν Στάιλ, τονίζει ότι η μη πληρωμή του ΔΝΤ από την Ελλάδα δοκιμάζει την αξιοπιστία του Ταμείου και αναμένεται να επιταχύνει τη στροφή των αναπτυσσόμενων χωρών προς εναλλακτικές λύσεις. Η αμερικανική κυβέρνηση πιέζει το Ταμείο να επιδείξει ευελιξία, αντιμέτωπη και με τα δικά της προβλήματα: Οι Ρεπουμπλικανοί μπλοκάρουν την αλλαγή των ποσοστώσεων στο ΔΝΤ επικαλούμενοι μείωση της επιρροής των ΗΠΑ σε αυτό (...) η μη πληρωμή του ΔΝΤ από την Ελλάδα είναι μια αποτυχία ολόκληρης της Ευρωζώνης».
Τι δείχνουν τα παραπάνω; Κόντρες μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ. Οι Ρεπουμπλικανοί μπλοκάρουν την αλλαγή των ποσοστώσεων που συζητούν οι Δημοκρατικοί. Τα δύο κόμματα εκφράζουν και ιδιαίτερα συμφέροντα διαφορετικών τμημάτων του αμερικάνικου κεφαλαίου. Αντιθέσεις μέσα στο ίδιο το εκτελεστικό συμβούλιο εκφράζουν οι διαφορετικές απόψεις για την Ελλάδα, που σημαίνει έκφραση αντίθετων καπιταλιστικών συμφερόντων διεθνώς. Κόντρες με την Ευρωζώνη με κάθε αφορμή, (η Ευρωζώνη ευθύνεται για τη μη πληρωμή του ΔΝΤ από την Ελλάδα, ο Τόμσεν ευθύνεται κ.λπ.).
Εχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία η εκτίμηση του διευθυντή διεθνών οικονομικών του αμερικανικού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων (CFR), περί αξιοπιστίας του Ταμείου και στροφή των λεγόμενων αναπτυσσόμενων χωρών σε άλλες λύσεις. Ηδη η 6η Σύνοδος των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) που, στη Φορταλέζα της Βραζιλίας, αποφάσισε τη δημιουργία Αναπτυξιακής Τράπεζας, αλλά και Αποθεματικού Ταμείου.
Οι BRICS προχώρησαν σ' αυτό το βήμα λόγω έλλειψης συμμετοχής τους στην παγκόσμια διακυβέρνηση, ιδιαίτερα στην Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δήλωσε ο Αρβιντ Σουμπραμανιάν, υψηλόβαθμος εταίρος στο Ιδρυμα Πέτερσον για τη Διεθνή Οικονομία.

...και η διεθνής οικονομία που δε λέει να ανακάμψει

Εκτός όλων των παραπάνω, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η κατάσταση στην παγκόσμια οικονομία δεν εξελίσσεται καλά. Τα «δικά τους προβλήματα» που λένε οι Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ είναι τα σημάδια επιβράδυνσης της οικονομίας τους. Επίσης, η οικονομία της Κίνας επιβραδύνεται, το ίδιο και των Ρωσίας, Βραζιλίας, Νότια Αφρικής, αλλά και στην Ευρωζώνη η κατάσταση δεν είναι καλή. Η ανάκαμψη υπολογίζεται σε 1% για το 2015, η μεταποίηση, βασικά η βιομηχανία σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία είναι στάσιμη, το δε χρέος και της Γαλλίας και της Ιταλίας είναι πάνω από 2 τρισ. ευρώ καθεμιάς. Στη δε Ελλάδα η ανάκαμψη 0,6% το 2014 έχει πισωγυρίσει σε ύφεση. Το ΔΝΤ εκτιμά την κατάσταση της οικονομίας της Ελλάδας, (για υποβάθμισή της μιλά), ως τον κυριότερο παράγοντα για τη μη βιωσιμότητα του χρέους και έχει δίκιο.
Βεβαίως και η Ευρωζώνη προωθεί αλλαγές στη λειτουργία της έτσι ώστε να θωρακιστεί όσο μπορεί απέναντι στις οικονομικές κρίσεις σε συνδυασμό με τη δυνατότητα να δρα ως ενιαία οντότητα στους διεθνείς ανταγωνισμούς σε όφελος του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Ετσι προχωρά σε οικονομική και πολιτική εμβάθυνση. Είναι και αυτός ένας λόγος τόσο στην όξυνση των ανταγωνισμών με ΔΝΤ και ΗΠΑ, αλλά και της τακτικής της απέναντι στην Ελλάδα. Για «σφίξιμο» πάει και όχι για «χαλάρωση». Σκληρό πυρήνα συγκροτεί και δεν είναι σίγουρο ότι τώρα η Ελλάδα χωρά σ' αυτόν.
Σε τέτοιες συμπληγάδες δοκιμάζονται λύσεις για την καπιταλιστική Ελλάδα και πιθανότητες της μιας (παραμονή στην Ευρωζώνη) ή της άλλης, (Grexit, διπλό νόμισμα κ.λπ.), λύσεις για την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Οποιαδήποτε λύση υπάρξει μετά το δημοψήφισμα, είτε συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις και καταλήξουν σε συμφωνία, είτε τα «σπάσουν» οριστικά και γίνει το Grexit, σε όλες τις περιπτώσεις και εκδοχές, αυτοί που χάνουν και χρεοκοπούν είναι η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Καμιά απ' αυτές τις εκδοχές δεν είναι σε όφελος του λαού, δε συνιστούν φιλεργατική - φιλολαϊκή λύση. Ακριβώς γιατί δεν υπάρχει διέξοδος, λύση σε όφελος του λαού, αφού όλες είναι μέσα στα τείχη του καπιταλιστικού δρόμου.

Διαπραγμάτευση στο «στρατόπεδο των εχθρών του λαού»

Διαπραγμάτευση στο «στρατόπεδο των εχθρών του λαού»

Στο πλαίσιο της ...περήφανης εθνικο-πατριωτικο-λαϊκής αντίστασης της κυβέρνησης στις πιέσεις των εταίρων της, ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, μιλώντας πριν από μερικές μέρες στην ιταλική τηλεόραση «Rai Tre», σημείωνε: «Οι Αμερικανοί μάς βοήθησαν να εξηγήσουμε στους Ευρωπαίους το γεωπολιτικό πλαίσιο και ξέρω ότι είναι οι μόνοι που μπορούν να παρέμβουν επί του ΔΝΤ, διότι μπορούν να κάνουν χρήση του δικαιώματος βέτο στο εσωτερικό του». Επιπλέον, τόνιζε: «Ελπίζω να μην έχει κανείς συμφέρον στην Ευρώπη, να βυθίσει την Ελλάδα στο χάος. Βρισκόμαστε σε μιαγεωπολιτική κατάσταση ιδιαίτερα περίπλοκη, υπάρχει η λιβυκή, αλλά και η ουκρανική κρίση». Ηταν οι ίδιες μέρες που το ΔΝΤ επέλεξε να δημοσιεύσει έκθεσή του, όπου χαρακτηρίζει το ελληνικό κρατικό χρέος «μη βιώσιμο», επισημαίνοντας μάλιστα ότι θα καταστεί αναγκαίο το μελλοντικό «κούρεμα», αλλά και η επιμήκυνση των αποπληρωμών, ρίχνοντας, βέβαια, τη χασούρα από μια τέτοια εξέλιξη στην πλευρά της Ευρωζώνης, στο φόντο των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων. Αλλη μια όψη των οποίων είναι και η παρέμβαση του ίδιου του γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να προχωρήσει σε περιστολή των αμυντικών της δαπανών, καθώς διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη νότια Ευρώπη ως κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ. Η σχετική παρέμβαση απαντούσε στο αίτημα που έβαλαν στο τραπέζι οι εκπρόσωποι της Ευρωζώνης για μείωση των «αμυντικών δαπανών» της Ελλάδας.

***

Σε αυτή τη βάση, το πραγματικό διακύβευμα της διαπραγμάτευσης που κάνει η κυβέρνηση με τη «βοήθεια» - όπως η ίδια λέει - των ΗΠΑ, αφορά βασικά τρία πράγματα: Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους και διασφάλιση μεριδίου από τα επενδυτικά πακέτα της ΕΕ. Με άλλα λόγια, οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης στα αντιλαϊκά παζάρια δεν έχουν να κάνουν με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες (όσο και αν επιχειρείται να ντυθούν με τέτοιο καμουφλάζ), αλλά την επιδίωξη να «εξοικονομηθούν» και να εξασφαλιστούν οι περισσότεροι δυνατοί πόροι, που δεν θα πηγαίνουν στην αποπληρωμή του κρατικού χρέους, αλλά στην πολύμορφη κρατική στήριξη των επενδύσεων του εγχώριου κεφαλαίου. Στο πλαίσιο αυτής ακριβώς της επιδίωξης, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει μπει βαθιά στην ενδοϊμπεριαλιστική διαπάλη εντός και εκτός της Ευρωζώνης, στις κόντρες ΕΕ - ΔΝΤ, Γερμανίας - ΗΠΑ, που φαίνεται να εστιάζει στο μείγμα διαχείρισης, αλλά έχει σχέση και με τον επιμερισμό κερδών και ζημιών στα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου, μοιρασιές αγορών, ενεργειακών πηγών και πρώτων υλών, το ποιος θα έχει το «πάνω χέρι» στην Ευρώπη (ΗΠΑ ή Γερμανία), σε συνθήκες μάλιστα παρατεταμένης δυσκολίας της Ευρωζώνης να περάσει σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ακόμα ακόμα έβγαλε στο ιμπεριαλιστικό παζάρι τη γεωστρατηγική θέση της χώρας, δηλώνοντας σε όλους τους τόνους έτοιμη να διαθέσει σε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ βάσεις, υποδομές και προσωπικό για την εξαπόλυση νέων, επικίνδυνων για το λαό, ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων στον άξονα από Λιβύη έως Συρία και Ιράκ. Επιχειρήσεις με πρόσχημα τους τζιχαντιστές και πραγματικό αντικείμενο την παραπέρα προώθηση και διασφάλιση των μονοπωλιακών συμφερόντων του ευρωατλαντικού άξονα. Μιλάμε, δηλαδή, για μια διαπραγμάτευση, από πλευράς της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, που διεξάγεται εξ ορισμού στο «στρατόπεδο των εχθρών του λαού», ανάμεσα στις αστικές τάξεις, στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στους μονοπωλιακούς ομίλους και από την οποία κανένα «κάτι καλύτερο» δεν έχουν να περιμένουν οι λαοί. Μια διαπραγμάτευση για τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου, για τη στήριξη της ανάκαμψης των κερδών του, τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητάς του έναντι των άλλων μονοπωλίων, την ενίσχυση της γεωστρατηγικής θέσης του στην ευρύτερη περιοχή. Συμφέροντα διαμετρικά αντίθετα από τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

***

Είναι άλλο ζήτημα το ότι αυτή ακριβώς η κυβέρνηση επιδιώκει επικοινωνιακά να εμφανίζει αυτήν τη διαπραγμάτευση ως «μάχη για τα λαϊκά συμφέροντα». Και το κάνει καλά. Και οι προκάτοχοί της, η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, επιχειρούσαν να κάνουν το ίδιο πράγμα, αλλά όχι καλά. Μπόρεσαν, ωστόσο, να εμπεδώσουν την αίσθηση μιας κυβέρνησης που διαπραγματεύεται στο όνομα «όλων». Γι' αυτό άλλωστε κρίθηκαν απ' το λαό ως «κακοί» διαπραγματευτές! Η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, όπως κάθε... σοσιαλδημοκρατία που σέβεται τον εαυτό της, ντυμένη μάλιστα με το μανδύα της «αριστεράς», μπορεί να παίζει καλύτερα αυτό το χαρτί. Αυτό, μάλιστα, ήταν από τα βασικότερα «ατού» που πρόβαλλε όταν διαγκωνιζόταν για το «χρίσμα» της εγχώριας αστικής τάξης: Το γεγονός, δηλαδή, ότι μπορούσε να διαπραγματεύεται για λογαριασμό της, εμφανίζοντας ταυτόχρονα αυτήν τη διαπραγμάτευση ως πάλη για τα λαϊκά συμφέροντα.
Αλλά είναι ο ίδιος ο στόχος, να υπηρετεί τον καπιταλισμό, να φροντίζει για την καπιταλιστική ανάπτυξη, που «δεν αφήνει» και την τωρινή κυβέρνηση να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, και όχι κάποιοι «ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι» της ΕΕ, όπως η ίδια ισχυρίζεται, εξωραΐζοντας παράλληλα τη λυκοσυμμαχία των ευρωενωσιακών μονοπωλίων στα μάτια του λαού. Αυτός ο στόχος, καπιταλιστικής ανάκαμψης, προϋποθέτει τη διατήρηση του πυρήνα του ήδη διαμορφωμένου αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου και την ενίσχυσή του με νέες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.
Αλλωστε, η διαπραγμάτευση που έχει υποσχεθεί και προσωπικά ο Αλ. Τσίπρας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέο, χειρότερο για το λαό μνημόνιο.
Είναι, επομένως, αναγκαίο ο λαός να μη στοιχηθεί πίσω από τις ψευδεπίγραφες εκκλήσεις των αστών περί «εθνικής ενότητας» και «εθνικού μετώπου», πίσω από τους στόχους του κεφαλαίου. Αντίθετα, να απαντήσει με την ενότητα της εργατικής τάξης, την ταξική συσπείρωση μέσα στο κίνημα, την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας εργαζομένων και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.