Ο νΤσίπρας η νΤσίπρος και τα μυστήρια

Ο νΤσίπρας η νΤσίπρος και τα μυστήρια 
Τούτες τις μέρες που ο άνεμος μας κυνηγά κι οι εξελίξεις στην κύπρο είναι ραγδαίες, υπάρχει διάχυτη μια έκδηλη αμηχανία, όπου ο καθένας μας προσπαθεί να παρακολουθήσει τη συνεχή ροή ειδήσεων, να δει πίσω από την επιφάνεια και τα μεγάλα λόγια και να καταλάβει τι είδους παιχνίδι παίζεται, με τι όρους, συσχετισμούς και με ποιο σκοπό για την κάθε πλευρά.

Τι θέλουν να πετύχουν πχ οι γερμανοί σφίγγοντας το ζωνάρι της κύπρου; Να βάλουν στο χέρι ένα μερίδιο από τις καταθέσεις στο νησί και να το μεταφέρουν στις γερμανικές τράπεζες; Γιατί να στήσουν όμως τόσο χοντρό παιχνίδι για μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια; Αξίζει τον κόπο άραγε; Μήπως θέλουν να γίνει η κύπρος παράδειγμα προς αποφυγή και φόβητρο για όσους λαούς τολμήσουν να παρεκκλίνουν απ’ τις βασικές κατευθύνσεις της εε κι αρχίσουν να σκέφτονται τις εναλλακτικές; Ή μήπως να χτυπήσουν συνολικά το τραπεζικό σύστημα της κύπρου, ώστε να μη δρα ανεξέλεγκτα ως πλυντήριο –τουλάχιστον όχι χωρίς τον έλεγχο το δικό τους και των 29 κατασκευαστών πλυντηρίων made in germany που συνιστούν skip.

Πώς δέχτηκαν οι ρώσοι σχετικά αδιαμαρτύρητα το δεύτερο κούρεμα με τους πιο δυσμενείς όρους, ενώ είχαν προβάλει έντονες αντιρρήσεις για το πρώτο; Τι διαπραγματεύτηκαν στο ενδιάμεσο με το σαρρή στη μόσχα; Και πώς εξηγείται ο υστερικός ζήλος των αστικών μμε ενάντια στους… ρώσους ολιγάρχες –λες κι οι άλλες αστικές τάξεις αποτελούνται από αξιοσέβαστους επιχειρηματίες κι από λουλούδια για μύρισμα- που θα τον ζήλευε κι η οακκε;
Και τέλος γιατί ο αναστασιάδης έπαιξε το χαρτί της παραίτησής του, που θα άφηνε σύξυλους τους εταίρους του, αν ήταν να δεχτεί κανονικά όλους τους όρους τους και χωρίς ψήφιση από το κυπριακό κοινοβούλιο; Κι αν ανοίξει ο ασκός του αιόλου στην κύπρο με τις καταθέσεις, τι μας βεβαιώνει πως δε θα συμπαρασύρει σε ένα σκληρό ροκ κι ολόκληρη την ευρώπη; Οέο;

Αυτή η γενική σύγχυση εκδηλώνεται με διάφορες αφορμές και διαπερνά μια σειρά πτυχές και παρουσίες του τηλεοπτικού σκηνικού και του (μικρο)αστικού πολιτικού κόσμου –εξάλλου αυτά τα δύο στη σύγχρονη ελλάδα εν πολλοίς ταυτίζονται.
Οι θιασώτες του «φιλελεύθερου καπιταλισμού» βρέθηκαν να υπερασπίζονται με πάθος μια απόφαση που καταργούσε όχι απλά την ιερή αγελάδα της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, αλλά κι αυτήν ακόμα την ελευθερία κίνησης των απλών καταθέσεων! Όλα στο βωμό της σύγχρονης μεγάλης ευρωενωσιακής ιδέας.

Κι ο δελαστίκ στον πρετεντέρη μιλούσε για το νέο στάδιο του «ληστρικού καπιταλισμού», κερδίζοντας τον αφειδώλευτο έπαινο της «υπουργήσιμης» ρένας δούρου. Προφανώς δηλαδή στο προηγούμενο στάδιο ανάπτυξής του ο καπιταλισμός δεν ήταν ληστρικός και δεν απομυζούσε την υπεραξία της εργατικής δύναμης. Και ο όρος «ολοκληρωτικός» που χρησιμοποιεί το ρεύμα στις αναλύσεις του έχει μάλλον παλιώσει και χρειάζεται κάτι πιο ηχηρό και πομπώδες, για να εντυπωσιάσει το μέσο τηλεθεατή.

Ο τράγκας παλλόταν από εθνική περηφάνια για την παλιγγενεσία της 25ης μαρτίου που ξημέρωνε και την έμπλεκε δημιουργικά με το κυπριακό ΟΧΙ, την 28η οκτώβρη και με ιαχές που θύμιζαν τις ταινίες του κώστα πρέκα. Ο δεξιός τράγκας που προεκλογικά στήριζε –εμμέσως πλην σαφώς- σύριζα κι εσχάτως χρυσή αυγή, ούρλιαζε από οθόνης για τους ναζί και τους γερμανοτσολιάδες και έδειξε ένα βιντεάκι για τους ταγματασφαλίτες και τα αίσχη τους επί κατοχής, που τα ξέπλυναν όμως στον εμφύλιο που ακολούθησε!
Κι η παναριστερή ντριμ-τιμ στο πάνελ του –απ’ το γλέζο και τον αλαβάνο μέχρι τον πληθωρικό πι-πι- τα κατάπιε όλα αμάσητα κι αδιαμαρτύρητα! Uber alles ο αντιμνημονιακός αγών και η εθνική ενότητα. Μην πάει χαμένη κι η σημειολογία της ημέρας, με το μέτωπο εθνικής σωτηρίας και των συν-καμμένων της σ-ανελ (εκ του σύριζα και των ανελ) και με την προβολή της ψυχής βαθιάς του βούλγαρη, που έπαιζε την ίδια ώρα απέναντι σε άλλο κανάλι.

Εν τω μεταξύ ο αλαβάνος έγραψε μια ανάλυση στην έκτακτη έκδοση του βήματος για την κύπρο, με το περιβόητο σχέδιο βήτα του, που πλασάρει με ορολογία πολιτικού τεχνοκράτη. Στην οποία είχαμε γκραν φινάλε με μια εντυπωσιακή αντιστροφή της λογικής «συν αθηνά και χείρα κίνει».
Η κύπρος, μας λέει ο αλέκος, χρειάζεται την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας. Αλλά και τη βοήθεια του Θεού! Και πρέπει να ακούσουμε τον εκπρόσωπο του Μεγαλοδύναμου στο νησί, που λέει στο λαό του «να αφήσουμε το ευρώ και να γυρίσουμε στη λίρα μας».
Βοήθειά μας. Κι άλαλα τα χείλη των ασεβών…

Το περιβόητο σχέδιο β του αλέκου περιορίζεται στην αλλαγή νομίσματος και βρίσκεται πιο δεξιά κι από άλλες αναλύσεις, όπως αυτή του σεφεριάδη στο ίδιο φύλλο που λέει ότι αν σε δύο πειράματα έχουμε παρόμοια αποτελέσματα κι ένα μόνο κοινό παράγοντα, τότε αυτός είναι είτε η αιτία είτε αναγκαίο κομμάτι της αιτίας που προκάλεσε το φαινόμενο. Εάν λοιπόν η κύπρος, που δεν έχει το χρέος και το έλλειμμα της ελληνικής οικονομίας, υφίσταται την ίδια θανάσιμη «σωτηρία» που πρέπει να αναζητήσουμε αυτόν τον κοινό παράγοντα;

Το κείμενο του σεφεριάδη φέρει τον... πρωτότυπο τίτλο «είναι ο καπιταλισμός ανόητε» -αν και ο μπογιό έχει καθιερώσει στις συνειδήσεις και τις καρδιές μας το «ηλίθιε» έναντι άλλων πιθανών συνώνυμων, είναι ο καπιταλισμός χαζούλη, βρε κουτό, μπούφο, σερσέμη, κτλ.
Αν ο αρθρογράφος έκανε τη σύνδεση με τον τίτλο του δικού του άρθρου, θα είχε στοχεύσει στην ουσία του πράγματος. Αλλά ο σεφεριάδης την κάνει με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την τοξική λειτουργία του, την οποία θεωρεί κι υπαίτια για την κρίση. Παρόλα αυτά εξακολουθεί να έχει μεγαλύτερο βάθος από την ανάλυση του ριζοσπάστη αλαβάνου με τη θεία φώτιση.

Έτσι λοιπόν μέσα σε τόση ιδεολογική σύγχυση ξεκαθαρίζουν κάποια πολύ βασικά σημεία: δε μπορεί να υπάρξει ουσιαστικά σχέδιο βήτα και διαπραγμάτευση εντός της λυκοσυμμαχίας της εε, όπως δεν υπάρχει εναλλακτική και έξοδος προς όφελος του λαού από την καπιταλιστική κρίση στα πλαίσια του συστήματος.

Όποιος καταλαβαίνει πως η εε είναι ο λάκκος των λεόντων δε μπορεί να κάνει με λεονταρισμούς τον επίδοξο θηριοδαμαστή, που θα κάνει με ταχυδαχτυλουργικά κόλπα τους λύκους αρνάκια και τα κοράκια συμμάχους μας. Αν τον πιστέψουμε θα φάμε το κεφάλι μας, πριν μας αποτελειώσουν τα λιοντάρια. Όποιος βλέπει ότι έρχεται ο βράχος καταπάνω μας, δε μπορεί να απλώνει για δίχτυ προστασίας μια ομπρελίτσα με σημαιούλα, σαν αυτές που βάζουν στο παγωτό, όπως το κογιότ που κυνηγάει το μιτ-μιτ (road runner), αντί να προετοιμάζει τον κόσμο για σύγκρουση με το βράχο που απειλεί να μας πλακώσει.



Όποιος λέει ότι το όχι της κύπρου πρέπει να πάει μέχρι τέλους, πρέπει να εξηγεί από τώρα ποιο είναι αυτό το τέλος (=σκοπός) και να απαντά πειστικά: ποια όπλα χρειαζόμαστε για να φτάσουμε σε αυτό; Τι σημαίνει παίρνω στα χέρια μου την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας; Είναι μήπως το νόμισμα ή κάτι πολύ ευρύτερο;

Κι αφού πιάσαμε πριν και το τρίτο ράιχ στην κουβέντα μας, ας μην το αφήσουμε παραπονεμένο. Κάποτε ο δυτικός αστικός κόσμος ακολουθούσε πολιτική κατευνασμού απέναντι στον χίτλερ για να ανακόψει –υποτίθεται- την πορεία του, ενώ στην πραγματικότητα του έδινε φόρα, για να πέσει πάνω στους σοβιετικούς και να τους τσακίσει. Αυτά τα κόλπα μπορεί να ξεγελάνε προσωρινά τους πιο αφελείς, αλλά όχι τους πολιτικούς που δρουν συνειδητά.

Αν λοιπόν κάποιοι μιλάνε σήμερα για μια πολιτική κατευνασμού του ακραίου επιθετικού τραπεζιτικούς κεφαλαίου –από το οποίο απορρέει κι ο φασισμός, όπως έλεγε κι η εισήγηση του ντιμιτρόφ στην κομιντέρν- δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να διαιωνίζουν την κυριαρχία του, αφήνοντας τα θύματά του ανυποψίαστα κι εφησυχασμένα, τυλιγμένα με γλυκερές αυταπάτες, που εισχωρούν σα δηλητήριο και παραλύουν τη δράση τους. Κι όταν αυτό το κάνει μια «αριστερή» πολιτική δύναμη, με αγωνιστικό προσωπείο, έχουμε ένα σύγχρονο ζωντανό ορισμό για το τι μπορεί να σημαίνει ο διαβόητος σοσιαλφασισμός στην εποχή μας.

Κι αν θέλουμε τελικά να είμαστε ακριβείς ως προς τη συγκυρία και τις εθνικές επετείους, το όχι της κύπρου, γενικά κι αόριστα, δεν ήταν ακριβώς όχι, όπως δεν ήταν και το πρωτότυπο όχι, που υποτίθεται πως είπε ο μεταξάς στον ιταλό πρέσβη. Το πραγματικό όχι το είπε ο λαός μας. Κι αυτός ακριβώς είναι που καλείται να το πει τώρα και στην κύπρο και να παλέψει για να το επιβάλει στην πράξη. Κι αν τότε το είπε με μπροστάρη το εαμ και μια οργανωμένη πρωτοπορία σαν το κκε, που ήταν η ψυχή του μετώπου, αυτό ακριβώς είναι που λείπει σήμερα από το θλιβερό πολιτικό σκηνικό της κυβερνώσας αριστεράς στο νησί. Ένα πραγματικό κκ, για να οργανώσει την πάλη και τις αντιστάσεις του λαού και να τους δώσει διέξοδο και προοπτική.
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

Απλά ευρωπαϊκά μαθήματα

Απλά ευρωπαϊκά μαθήματα 
 Σε τελική ανάλυση, επειδή "ουδέν κακόν αμιγές καλού", η όλη ιστορία με την Κύπρο μάς έμαθε μερικά πολύ σημαντικά πράγματα. Για την ακρίβεια, μας θύμισε μερικά πράγματα που, έτσι κι αλλοιώς, οφείλαμε να τα έχουμε κατά νου αλλά φοβάμαι ότι τα είχαμε ξεχάσει.Έτσι, λοιπόν, μάθαμε ή ξαναθυμηθήκαμε με οδυνηρό τρόπο ότι:

(α) Η αστική "δημοκρατία" δεν έχει αδιέξοδα. Το Γιούρογκρουπ ζητάει από την κυπριακή κυβέρνηση να επιβάλει χαράτσι στις καταθέσεις σε ποσοστό 6,6%-9,9%. Η κυπριακή βουλή συνέρχεται και καταψηφίζει το μέτρο, το οποίο δεν αποσπά ούτε μία θετική ψήφο. Αδιέξοδο; Ε, όχι δα! Υπάρχουν αδιέξοδα στην "δημοκρατία"; Αφού η βουλή είπε όχι στο 9,9%, ρίχνουμε στο κεφάλι των κυπρίων ένα 40% μαζί με μπόλικη σάλτσα (π.χ. διάλυση μιας τράπεζας κλπ) δίχως να την ρωτήσουμε. Μη ξεχνάμε ότι ούτε η δική μας βουλή ρωτήθηκε όταν οι ηγέτες μας καλούσαν την τρόικα πριν τρία χρόνια.

(β) Το ταμιευτήριο συνιστά επένδυση. Αυτό δεν το είχαμε ακούσει μέχρι τώρα αλλά για όλα υπάρχει η πρώτη φορά. Ποιός το φανταζόταν ότι η κυρά-Κούλα η καθαρίστρια, η οποία συνηθίζει να μη καταναλώνει ολόκληρο τον μισθό της κάθε μήνα, είναι επενδύτρια; Κι αφού είναι επενδύτρια, είναι λογικό να επωμίζεται και ρίσκα. Στην εποχή τής παγκοσμιοποίησης και της αποχαλίνωσης του καπιταλισμού, δεν επιτρέπεται να υπάρχουν εγγυημένες επενδύσεις. Έχει δίκιο η Κομμισσιόν και κακώς δεν το είχαμε αντιληφθεί ως τώρα.

(γ) Όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα. Καιρός να ξαναθυμηθούμε την διάσημη οργουελική ρήση. Το λέω επειδή μερικοί-μερικοί τσίνισαν με τα μέτρα που πάρθηκαν για τις κυπριακές τράπεζες και έσπευσαν να παρατηρήσουν ότι και οι τράπεζες του Λουξεμβούργου ή της Μάλτας κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Μάγκες, άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας. Όχι κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες, έτσι; Τί θα το κάνουμε εδώ, δηλαδή; Σάλα-τραπεζαρία, ένα;

(δ) Κρείττον το σιγάν. Ή αλλοιώς, η σιωπή είναι χρυσός (για να θυμηθούμε και τους αρχαίους ημών προγόνους, μετά τον Όργουελ). Αυτό έχει ως αποδέκτες τους προπέτες τού ΣυΡιζΑ, οι οποίοι την έχουν πατήσει κατ' επανάληψη αλλά μυαλό δεν έχουν βάλει. Την ώρα που εμείς, στηριζόμενοι στην απλή λογική, εκτιμούσαμε ότι το πρώτο μέτρο (εκείνο που απέρριψε η κυπριακή βουλή) δεν βόλευε το κεφάλαιο και στοιχηματίζαμε ότι θα έρχονταν πολύ χειρότερα, η αξιωματική αντιπολίτευση πανηγύριζε για την στάση των κυπρίων και καλούσε την δική μας κυβέρνηση να διδαχτεί από την στάση αυτή. Φυσικά, ο ΣυΡιζΑ εκτέθηκε καραμπινάτα από τις εξελίξεις. Αλλά μήπως ήταν η πρώτη φορά; Οι πανηγυρισμοί για την εκλογή Ολάντ στην Γαλλία δεν ξεχνιούνται, όπως δεν ξεχνιούνται και οι θέσεις του κόμματος για το περιβόητο "σχέδιο Ανάν", για την οικονομική πολιτική τού Ομπάμα κλπ κλπ κλπ

(ε) Τα περί επαναδιαπραγματευσης του μνημονίου ή απαγκίστρωσης απ' αυτό, είναι φούμαρα. Οι εξελίξεις στην Κύπρο το αποδεικνύουν περίτρανα. Το κεφάλαιο δεν ορρωδεί προ ουδενός. Είναι αμείλικτο και δεν διαπραγματεύεται τα συμφέροντά του. Όσο η κρίση του βαθαίνει, τόσο θα συσσωρεύει δεινά για τους λαούς. Συνεπώς, τα λογής-λογής μνημόνια δεν συζητιούνται και δεν εξωραΐζονται. Καταργούνται μονομερώς.

(στ) Η "Ε.Ε. των μονοπωλίων" δεν μπορεί ποτέ να γίνει "Ε.Ε. των λαών". Φυσική συνέχεια του προηγουμένου. Το μαγαζί φτιάχτηκε από το κεφάλαιο και για το κεφάλαιο. Συνεπώς, δεν διαθέτει κάτι που θα μπορούσε να ενδιαφέρει τους λαούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι σούπερ-μάρκετ για να μπαίνει ο καθένας και να βρίσκει κάτι που να τον αφορά. Είναι κλειστό κλαμπ για λίγα και εκλεκτά μέλη. 


 Τούτες τις τελευταίες δέκα ημέρες, λυπάμαι -εκτός από τους κυπρίους- τους υπερασπιστές τού ευρώ και της παραμονής μας πάση θυσία στην ευρωζώνη. Για πρώτη φορά έπαθαν μουγγαμάρα, οι δόλιοι. Βέβαια, κάτι προσπαθούν να ψελλίσουν (ότι π.χ. η Κύπρος θα πάθει χειρότερα αν βγει από το ευρώ) αλλά ό,τι κι αν λένε είναι τόσο ρηχό ώστε προκαλούν τον οίκτο. Και το χειρότερο γι' αυτούς είναι ότι δεν έχουν να αντιτάξουν τίποτε σ' εκείνους που, πριν δέκα χρόνια ακριβώς, υποστήριζαν ότι η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε. θα ήταν καταστροφική.

 Για μας, για όλους εμάς που δεν ανήκουμε στο "κλαμπ των ολίγων", το συμπέρασμα είναι απλό και διάφανο: το οικοδόμημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σάπιο και καμμία αλλαγή διαχειριστού δεν μπορεί να το βελτιώσει ή να το σώσει. Πρέπει να το γκρεμίσουμε. Όσο γρηγορώτερα, τόσο καλύτερα.

Δεν έχουν τελειώμο οι επενδύσεις κι η ανάπτυξη! Φεύγει και η Michelin!

Δεν έχουν τελειώμο οι επενδύσεις κι η ανάπτυξη! Φεύγει και η Michelin!

Δεν έχει τελειωμό η …αναπτυξιακή απογείωση της χώρας με το λουκέτο στη θυγατρική εταιρεία της Michelin στη χώρα μας ύστερα από  34 χρόνια δραστηριότητας σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή David Jean.

Η γνωστή γαλλική εταιρεία ελαστικών διατηρούσε υποκατάστημα εξαγωγών από το 1950, αλλά από τις αρχές του νέου έτους θα υπάγεται σε μια άλλη θυγατρική της επιχείρησης με έδρα το Βουκουρέστι. Το 1969 ιδρύθηκε η Michelin Ελλάδας και το 1978 έλαβε τη μορφή ανώνυμης εταιρείας.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα Εθνος ο γενικός διευθυντής David Jean έστειλε σχετική επιστολή στους εξουσιοδοτημένους εμπόρους γνωστοποιώντας τις σχετικές αλλαγές.

Η γαλλική εταιρεία δραστηριοποιείται σε 170 χώρες διατηρώντας μονάδες παραγωγής σε 18.

"Διάτρητες" οι γερμανικές τράπεζες, αλλά μένουν στο απυρόβλητο

"Διάτρητες" οι γερμανικές τράπεζες, αλλά μένουν στο απυρόβλητο 

 Του Ηλία Γ. Μπέλλου

 «Διάτρητες» οι γερμανικές τράπεζες, παραμένουν στο απυρόβλητο τουλάχιστον της κοινής γνώμης. Όμως οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης όπως η Moody’s, αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες όπως η Goldman Sachs ή παραδοσιακά ονόματα όπως το γερμανικό σκέλος τους ομίλου Rothschild μιλούν ανοιχτά για τεράστια ζητήματα προβληματικών δανείων, μεγάλες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης, υψηλότατη μόχλευση, αναιμική κερδοφορία και ελλιπείς προβλέψεις.

 Παρά ταύτα η προσοχή της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας μονοπωλείται από τις επικεφαλίδες για τις τράπεζες της Ιταλίας, της Ισπανίας και οψίμως της Κύπρου αφαιρώντας την πίεση για αναδιάρθρωση από τις μεγάλες συστημικές τράπεζες της ευρωζώνης με πρώτες, βέβαια, τις Γερμανικές.

 Ο Martin Reitz επικεφαλής αναλυτής του οίκου Rothschild επισημαίνει πως αν και οι ευρωπαϊκές τράπεζες ελέγχουν το 45% του ενεργητικού του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος παράγουν μόλις το 7% των κερδών διεθνώς. Και ενώ προσπαθούν να πουλήσουν πολύ μεγάλα τμήματα του ενεργητικού «δεν υπάρχουν αγοραστές».

 «Ο συνδυασμός χαμηλού ρυθμού ανάπτυξης της κερδοφορίας, σε συνδυασμό με την υψηλή μόχλευση, καθιστά αρκετές γερμανικές τράπεζες ανίκανες να ανταπεξέλθουν σε μη αναμενόμενες ζημίες στο μέλλον», τονίζει ο οίκος Moody’ s στην τελευταία του έκθεση για τις τράπεζες της χώρας. Συγκεκριμένα για 41 τράπεζες, οι οποίες έχουν χορηγήσει το 85% των δανείων. 

 Όμως οι ζημίες αυξάνονται. Οι αγορές ακινήτων, ναυτιλίας και κρατικών ομολόγων όπως 
και η έκθεση στον ευρωπαϊκό νότο εν γένει αποδεικνύονται αχίλλειος πτέρνα σε ένα ακατάλληλα προετοιμασμένο γερμανικό τραπεζικό σύστημα το οποίο ήδη έχει βουτήξει βαθιά το χέρι του στην κρατική βοήθεια. 


 Ενώ η κρίση στην αγορά ακινήτων όπως και τον ευρωπαϊκό νότο είναι γνωστή, λιγότερο γνωστή είναι η κρίση στις ναυαλαγορές. Υπογραμμίζεται ότι η ναυτιλία περνά μια από τις δυσκολότερες, βαθύτερες και μακροβιότερες κρίσεις στην Ιστορία με τις πραγματικές επισφάλειες να ανέρχονται εν δυνάμει σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς από 30% έως και 50% του συνολικού δανεισμού ανάλογα με το προφίλ της κάθε τράπεζας. 


 Σημειώνεται πως οι χορηγήσει από το διεθνές τραπεζικό σύστημα προς τη ναυτιλία είναι της τάξης των 500 δισ. δολ. Τα 100 περίπου εξ’ αυτών τα έχουν χορηγήσει γερμανικές τράπεζες. 

 Η μεγαλύτερη χρηματοδότρια τράπεζα της ναυτιλίας παγκοσμίως η γερμανική HSH Nordbank με μετόχους γερμανικά κρατίδια αύξησε πρόσφατα σημαντικά τις προβλέψεις της για επισφαλή δάνεια και έχει ήδη προσφύγει σε πρόσθετη κρατική βοήθεια ύψους 1,3 δισ. ευρώ για να καλύψει της κεφαλαιακές της απαιτήσεις που προκύπτουν από αυτά τα δάνεια.

 Όμως αναλυτές αναφέρουν στο Capital.gr πως τα κεφάλαια αυτά επιβαρύνουν τους προϋπολογισμούς των ομόσπονδων κρατιδίων και περνούν έτσι κάτω από το ραντάρ των αγορών που κοιτούν συχνά το δημόσιο χρέος ως λόγο επί του ΑΕΠ που στην περίπτωση της Γερμανίας απεικονίζει το ομοσπονδιακό, κυρίως, χρέος και όχι πάντοτε των κρατιδίων. 


 Οι δέκα μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες έχουν χορηγήσει στην ναυτιλία 98 δισ. ευρώ σύμφωνα με την Moody’s Investors Service ποσό που είναι υπερδιπλάσιο της έκθεσης τους στα ομόλογα της Ελλάδας της Ιταλίας, της Ιρλανδίας της Πορτογαλίας και της Ισπανίας αθροιστικά. Τα κεφάλαια που έχουν χορηγηθεί στην ναυτιλία από τις 10 μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες ισοδυναμούν με το 60% των εποπτικών κεφαλαίων τους. 


 Το Bloomberg αναφέρει πως οι γερμανικές τράπεζες όπως οι Deutsche Bank, HSH Nordbank AG και Norddeutsche Landesbank Girozentrale δεν παίρνουν τις προβλέψεις που πρέπει για τα επισφαλή δάνεια αλλά προτιμούν να τα ρυθμίζουν με αναδιαρθρώσεις «balloon» όπου καταβάλλονται μόνο μέρος των τόκων και το κεφάλαιο σε μια δόση στην λήξη του δανείου. Όμως ακόμα και έτσι οι απαιτήσεις συχνά δεν εισπράττονται τελικά και ανακυκλώνονται εκ νέου. 


 Πέραν της ναυτιλίας, πολύ μεγάλα είναι και τα δάνεια στον ευρωπαϊκό νότο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στην Κύπρο οι γερμανικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες έως και 5,9 δισεκατομμύρια ευρώ, εξαιτίας χορηγήσεων και χρεογράφων που κατέχουν, σύμφωνα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών που δημοσίευσε το Spiegel.

 Την ίδια ώρα 5,8 δισεκατομμύρια ευρώ είναι σύμφωνα με το Bloomberg το άνοιγμα της Deutsche Bank στην ναυτιλία. 

 Αντίστοιχα οι πιέσεις από τις αγορές ακινήτων, ειδικά των επαγγελματικών, στα δανειακά χαρτοφυλάκια είναι αυξημένες. Παρά ταύτα οι πιέσεις στις γερμανικές τράπεζες από τις εποπτικές αρχές τους δεν εκτιμώνται από τους Αμερικανούς επενδυτές ως επαρκείς. 

 Έτσι προ ολίγων ημερών η Goldman Sachs προχώρησε στην υποβάθμιση της Deutsche Bank σε sell από neutral, επικαλούμενη τους νέους κανόνες περί κεφαλαιακής επάρκειας που υιοθετεί η Federal Reserve για τις ξένες τράπεζες και τους οποίους εκτιμά ότι ο γερμανικός κολοσσός δεν πληροί. Και μάλιστα ύψους 13 δισ. δολ. που εκτιμά ότι θα πρέπει να μεταφέρει στην αμερικανική θυγατρική της η Deutsche απλώς για να καλύψει τις προβλέψεις για εποπτικά κεφάλαια. 


 Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ενώ ο δείκτης DAX στη Φρανκφούρτη έχει αναρριχηθεί μετά από πολλά χρόνια στα επίπεδα των 8.000 μονάδων η μετοχή της Deutsche εμφανίζεται 13% χαμηλότερα από ότι πριν ένα χρόνο. 

 Η Basel Committee on Banking Supervision, το σώμα των εποπτικών αρχών από 27 ανεπτυγμένες χώρες, συνεχίζει να πιέζει για νέους αυστηρότερους κανόνες που έχουν όμως ήδη μια φορά αναβληθεί. Είναι κοινό μυστικό στα γραφεία των μεγάλων χρηματιστηριακών και όχι μόνον οίκων του εξωτερικού ότι ο λόγος που δεν προχωρά όσο γρήγορα θα έπρεπε η κοινή ευρωπαϊκή τραπεζική εποπτεία είναι η αντίθεση των Γερμανών αλλά και άλλων ευρωπαίων με υπερ-μοχλευμένες τράπεζες, να εκχωρήσουν βιαστικά εθνική κυριαρχία σε ένα υπερεθνικό όργανο που δεν θα ελέγχουν απαραίτητα για πάντα. Όμως με την αναβολή αυτή δεν καθίσταται δυνατή και η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ισπανίας από τον ESM κάτι που θα ελάφρυνε το δημόσιο χρέος. 

 Σε αυτό το περιβάλλον η US Fed καλεί ήδη τις ξένες τράπεζες στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και τις γερμανικές, να ανταποκριθούν στους νέους αυστηρότερους κανόνες αλλά ο Γερμανός ρυθμιστής Bafin δια της επικεφαλής του Elke Koenig, σύμφωνα με το Bloomberg, μιλά για «πισωγύρισμα στην προσπάθεια διεθνούς συντονισμού» και «μονομερή ενέργεια των ΗΠΑ». 

 Για όλους τους παραπάνω λόγους πάντως η Deutsche Bank προχωρά σε πωλήσεις στοιχείων ενεργητικού προκειμένου να εξασφαλίσει κεφάλαια. Για την ώρα πουλά έναντι 384 εκατ. ευρώ την θυγατρική της BHF- Bank σε γκρουπ επενδυτών μεταξύ των οποίων και η γνώριμη και στην Αθήνα από τη συμμετοχή της στo FF Group, Fosun Group. 

 Αναλυτές όπως ο Martin Reitz του οίκου Rothschild δεν αποκλείουν ακόμα και νέα αύξηση κεφαλαίου της Deutsche Bank, ειδικά τώρα που οι κεφαλαιαγορές εμφανίζονται σε καλύτερη κατάσταση από ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ο co-Chief Executive Officer της Deutsche Bank, Anshu Jain, ερωτηθείς σχετικά δήλωσε πρόσφατα ότι δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο. Όλα αυτά βέβαια εφόσον η κρίση στην Κύπρο δεν δυναμιτίσει εντελώς το κλίμα. 

 Αλλά ακόμα και αν η κατάσταση εξομαλυνθεί, οι investment bankers ανά τις αγορές αναρωτιούνται πόσες αυξήσεις κεφαλαίου αλήθεια μπορεί να αντέξουν οι διεθνείς κεφαλαιαγορές και πόσα από τα κεφάλαια αυτά είναι δυνατόν να καλύψουν τις ελληνικές τράπεζες εαν βγουν την ίδια περίοδο στις αγορές.


 Πηγή:www.capital.gr 

 Αναρτήθηκε από Γιώργος Σαρρής  

Καλά να πάθεις μαλάκα!

Καλά να πάθεις μαλάκα! 


Μου είπαν ψέμματα  πολλά. Κι εγώ σαν χαιβάνι τα ρούφηξα μονοκοπανιά.

Δηλαδή

Ο παππούς και ο πατέρας μου έλεγαν ότι αν ποτέ τα κουμούνια αρπάξουν την εξουσία θα χάσουμε τα σπίτια  μας και  την περιουσία μας

Τώρα  μας τα  παίρνουν κανονικά  κι εμείς εκλιπαρούμε τα γερμανικά αφεντικά να μην φορολογήσουν τουλάχιστον τα αγροτεμάχια τα  ξερά

Ο παππούς και ο πατέρας μου έλεγαν ότι αν ποτέ τα κουμούνια αρπάξουν την εξουσία οι μισθοί  μας θα  κατρακυλήσουν στα φραγκοδίφραγκα τα ελληνικά

Τώρα, επισήμως, οι μισοί χαμάληδες λαμβάνουν κάπου πεντακόσια και οι άλλοι μισοί ζήτημα είναι  αν μισθοδοτούνται κάθε  τρεις με έξι μήνες.

Ασε το που σου λένε «μόνο τριακόσια έχει. Θέλεις; Οχι; Ο επόμενος»

Ο παππούς και ο πατέρας μου έλεγαν ότι αν ποτέ τα κουμούμια αρπάξουν την εξουσία δεν θα έχει ούτε  πολυφωνία, ούτε διαφορετικότητα, ούτε ελευθερία

Τώρα η γραμμή μόνο μία. Κούρεμα, ξύρισμα  και πάλι κούρεμα  και πάλι ξύρισμα. Μονόδρομος ο ευρωπαικός  παράδεισος. Αλλιώτικα  γκρεμός και χρεοκοπία

Ο παππούς και ο πατέρας μου έλεγαν ότι αν ποτέ τα κουμούνια αρπάξουν την  εξουσία τα αφεντικά δεν θα είναι ελληνικά  αλλά κόκκινα, Σοβιετικά και σταλινικά

Τώρα ο Σαμαράς είναι  εντολοδόχος και    κλητήρας  κανονικός γιατί πραγματικός πρωθυπουργός και αρχηγός κάποιος  γάλλος,  κάποιος   γερμανός και κάποιος υπαλληλίσκος  Ολλανδός

Αυτά  λέω στον  εαυτό  μου,  Και αφού πρώτα τον κοιτάξω στον καθρέφτη στην συνέχεια ανοίγω διάπλατα  την  παλάμη   μου, την στρέφω στην ταλαιπωρημένη  και  υποταγμένη φάτσα  μου και φωνάζω δυνατά: Κ α λ ά   ν α    π ά θ ε ι ς   μ α- λ ά κ α !

 Αναρτήθηκε από Οικοδόμος

“Δίκαιη” ζούγκλα !!!

“Δίκαιη” ζούγκλα !!!
 “Η δήλωση του προέδρου του Eurogroup ότι η συμφωνία της Κύπρου είναι πρότυπο για την ευρωζώνη δεν άφησε κανένα περιθώριο παρεξηγήσεων για το ποια θα είναι η επόμενη ημέρα των τραπεζών στις οικονομίες που θα παραμείνουν αιχμάλωτες του φαύλου κύκλου της ύφεσης και της κρίσης χρέους.” (από το capital.gr σήμερα)
Το Χρηματιστήριο της Αθήνας…χάνει 3,5% στις 11.30 περίπου, -5% στις 12.30.
Η αβεβαιότητα στις αγορές ξαναγυρίζει, παρά τη “θετική”, όπως την είπαν, απόφαση του eurogroup που περίμεναν πως θα καθησύχαζε τους επενδυτές.
Τι προσπαθούν  ακριβώς να κάνουν μες την απελπισία τους όμως; Δύσκολο να πεις. Ο καπιταλισμός άλλωστε έχει ένα πρόβλημα με τη “συλλογική” λειτουργία. Ο καθένας τα δικά του κι όπου βγεί. “Οι υγιείς θα επιβιώσουν”, η ζούγκλα με μάσκα δικαιοσύνης.
“Γίνε κι εσύ ισχυρός” λέει το μήνυμα. Η δέσου(χειροπόδαρα)  πίσω από το άρμα κάποιου ισχυρού.
(Η αν έχεις τα αυτιά σου κλειστά στις σειρήνες τους και το μυαλό σου στη θέση του, γράψου στο σωματείο, νοιώσε τη δύναμή σου  και πάλεψε για τη ζωή σου.)
Ο ουρανός τους πάντως όλο και σκοτεινιάζει. Κι οι αποφάσεις όλο και πιο θολές από τη μια, αλλά από την άλλη όλο και πιο καθαρά εναντίον του λαού.
Δύσκολο να σκεφτεί κανείς τι θέλουν ακριβώς.
Είναι σαν να προσπαθούν να πουν ότι όλα είναι ανοιχτά. Οτι αφού οι συνθήκες και οι εξελίξεις είναι “απροσδόκητα” δύσκολες, απροσδόκητες θα είναι και οι λύσεις. Όλα επομένως νομιμοποιούνται.
Η σαν να θέλουν να δηλώσουν σε όλους ποιος είναι το αφεντικό και τι μπορεί να κάνει.
 Η σαν να επιδιώκουν ανοιχτά να συγκεντρώσουν κεφάλαια στις ισχυρές χώρες για να αντιμετωπίσουν τη δική τους κρίση που έρχεται με γρήγορο βήμα.(Αυτό λέγεται και “επιτάχυνση της όξυνσης του ανταγωνισμού”)
Η σαν να θέλουν να δημιουργήσουν νέες συνθήκες εκβιασμού των λαών για να δεχτούν νέα σφαγή και νέα μέτρα όχι μόνο στην Ελλάδα ή την Κύπρο αλλά παντού.
Η σαν να επιδιώκουν οι ίδιοι να δημιουργήσουν  κλίμα αβεβαιότητας(και κερδοσκοπίας ίσως).
Η σαν να θέλουν βίαια, με όποιο ρίσκο, να σπρώξουν λιμνάζοντα κεφάλαια σε επενδύσεις και  επιχειρήσεις όσο πιο γρήγορα μπορούν. Κάτι σαν “ανάπτυξη με τη βία” αφού οι ίδιοι οι καπιταλιστές δεν εμπιστεύονται ούτε σ’ αυτά τα επίπεδα απαξίωσης της εργασίας το “επενδυτικό περιβάλλον”.
Η σαν να σπρώχνουν τα πράγματα σε σύγκρουση τώρα που ακόμη οι λαοί είναι ανέτοιμοι και σχεδόν έκπληκτοι παρακολουθούν τις εξελίξεις.
Η σαν να ανοίγουν καθαρά τις πόρτες στη δημιουργία συνασπισμών κρατών γύρω από ισχυρούς πόλους(ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσια, Κίνα κλπ.) που ποιος ξέρει που μπορεί να οδηγήσουν.
Η όλα αυτά τα παραπάνω μαζί.
Το ερώτημα βέβαια είναι πάντα στο τέλος τι θα κάνουμε εμείς.
Τι ζητάμε εμείς. “Δεν υπάρχει ούριος άνεμος όταν δεν ξερεις που πηγαίνεις”
Θα περιμένουμε λοιπόν;
Η θα οργανωθούμε για να αντεπιτεθούμε  αποτελεσματικά;
Θα πιστέψουμε, όπως κι αν δείχνουν τα πράγματα, ότι η μόνη προοπτική είναι να πάρουμε τη ζωή μας  στα χέρια μας;
Θα δούμε ότι ο κόσμος τους σάπισε και επιτίθεται λυσσασμένα στο δικό μας για να σώσει το τομάρι του;
Ότι ποτέ δεν είμασταν και ποτέ δεν θα είμαστε “όλοι μαζί”, φτωχοί και πλούσιοι, στην ίδια μεριά;
Ότι πρέπει να παλέψουμε για το δικό μας κόσμο;
Θα οχυρώσουμε λοιπόν το χαράκωμά μας;

καλή ρουφιανιά και λίγο ράπισμα στο διπλανό μας

ΚΑΙ Η ΣΚΛΑΒΙΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΕΙΣ.. 

Το τελευταίο σκαλί της ξεφτίλας είναι, όχι όταν έχεις καταντήσει κάπως και λυπάσαι τον ευατό σου, αλλά όταν έχεις πέσει τόσο χαμηλά ώστε να νιώθεις μια τρελή ηδονή όταν κάποιος ξεφτυλιστεί ακόμα περισσότερο κι από σένα. Να μην ντρέπεσαι δηλαδή για τη μιζέρια σου αλλά να ζεις, να αγωνίζεσαι "άρρωστος" αλλά όχι με τη προοπτική να γιατρευτείς αλλά με το φτηνιάρικο σαδισμό να δεις κι άλλους να αρρωσταίνουν μαζί σου. 

Πλέον όλα αυτά τα παπαγαλάκια-εξυπηρετητές, μόνον έτσι μπορούν να νοιώσουν ένα ελάχιστο σκοπό του γιατί ζουν. Δεν έχουν τίποτα άλλο να επιδείξουν από το να παριστάνουν τους πνευματικούς μπράβους μιας κατά συρροή δολοφονίας κάθε έννοιας δημοκρατίας και ελευθερίας στην αυγή μιας νέας καμπής της ανθρωπότητας όπου τα ΠΑΝΤΑ μετριούνται σαν κρέας. Τίποτα άλλο. ΚΡΕΑΣ.

Κάθε ένας από εμάς έχει παραδώσει το σαρκίο στους απανταχού Σάυλοκ να κόψουν, μια και δυο και τρεις λίβρες κρέας από πάνω μας από όποιο σημείο επιθυμήσουν. Το έγραφε το συμβόλαιο που υπογράψαμε σε ανύποπτο χρόνο. Όπως πάντα δεν το διαβάσαμε. Το υπογράψαμε αβλεπί με την υπόσχεση της "καλής ζωής" Δεν είναι οι υπογράφοντες τα συμβόλαια θανάτου που είναι αδιάβαστοι. Εμείς είμαστε. Εμείς δεν διαβάσαμε τα συμβόλαια που υπογράφαμε μαζί τους. Γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ.

Να λαδώσουμε το αντεράκι μας, να πάρουμε ρούχα, κουζινικά, τηλεοράσεις, έπιπλα, κουρτίνες, μιξεράκια, καφετιέρες, αυτοκινητάκια, μεζεδοπωλεία - φέρε τρία κιλά παϊδάκια και κράτα τα ρέστα, να σηκώσουμε ταράτσες, να περάσουμε ρεύμα στη ζούλα, να κλέψουμε στο ζύγι, να κάνουμε τα μισά παιδιά γιατρούς και τα άλλα μισά μαρκετίστες, να πάμε εκδρομές στη Ρώμη για τα ψώνια, και σε εξωτικά νησιά για χαβαλέ, να μάθουμε και σκι και ξεσκί, να μαυρίσουμε πίνοντας φραπεδιές, να κουνήσουμε το κ@λαράκο μας πάνω στις πίστες, να ρίξουμε και τις ζειμπεκιές μας, να διορίσουμε και το κανακάρη, να φέρουμε και τον άλλο να υπηρετήσει δυο βήματα από το σπίτι, να τραγουδάμε  σκυλάδικα, να βλέπουμε πρωινάδικα, να περιφρονούμε όποιον έλεγε ξενέρωτα κουλτουριάρικα, να γελάμε με τους μαλάκες που όλα στα σοβαρά τα παίρνουν, να πάρουμε και αι ποντ και αι παντ και αι γ@μίσου!

Για όλα αυτά χρειαζόταν χρήμα, παραδάκι, όβολα, και το αντίτιμο του δανείου εικονικής ζωής ήταν μια λίβρα κρέας. Αν σου πάρουν τα πόδια θα είσαι στους ανάπηρους, αν σου πάρουν τα μάτια δεν θα βλέπεις, αν σου πάρουν τη γλώσσα θα είσαι στη μούγκα, αν σου πάρουν το πουλί δεν θα γ@μίσεις πια κι αν σου πάρουν τη καρδιά πέθανες. Όπου τους κάτσει αυτό θα πάθεις. Πρώτα από όλα όμως στα προκαρτατικά αυτού του έρωτα φρόντισαν και σου πήραν ένα και μόνο μέρος από πάνω σου για να μην έχουν παρατράγουδα.

ΤΟ ΜΥΑΛΟ!

Οπότε αν έχεις μάθει να σκέφτεσαι με τα χέρια, τα πόδια, το πουλί σου, την επιδερμίδα σου, τη κοιλιά σου και το κώλο σου, οπς.... πως θα σκεφτείς με ποιο τρόπο να ξεφύγεις? Δε γίνεται. Ας καθίσουμε κι ας το απολαύσουμε. Έχουμε πολλά να δούμε μπροστά μας. Τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα. Κι όσο για εσένα ειδικά που λες, εντάξει τη γλυτώσαμε ακόμα, δεν είμαστε και του θανατά, περίμενε η λίβρα κρέας μπορεί να μην κοπεί από σένα αλλά από τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου. Γιατί στο άμεσο μέλλον, αφού θα έχουν ξεμπερδέψει όπως όπως με τις ενοχλητικές κατηγορίες των γερόντων σου, οι οποίοι δεν πεθαίνουν κιόλας, θα δώσουν ρέστα στα παιδιά σου τα γεννημένα και τα αγέννητα.

Οπότε κάθισε κι απόλαυσέ το. Έχει μεγάλη φάση να βλέπεις το θήραμα να προσπαθεί να πιάσει κουβέντα και να ζητάει κατανόηση από το κυνηγό που το στοχεύει. Η τρέχεις να κρυφτείς ή παλεύεις με νύχια και δόντια. Άμα είναι να πιάσουμε και τη συζήτηση γ@μισέ το. Υπάρχει και η τρίτη βέβαια διέξοδος σ΄αυτού του είδους το κυνήγι. Η συνεργασία με τον τύραννο. Η υποταγή και όχι μόνο. Η συνεργασία και το γλύψιμο. Να τα έχεις καλά, να κάνεις και μερικά κοπλιμέντα, να κουβαλάς και κανένα καφέ στο αφεντικό να του πηγαίνεις και τα ρούχα στο καθαριστήριο. Άλλωστε μη ξεχνάμε ακόμα και στα φέουδα με τους σκλάβους το υπηρετικό προσωπικό είχε διαβαθμίσεις. Ήταν εκείνοι που δούλευαν στο χωράφι με τις αλυσίδες στο πόδι. Ήταν εκείνοι (αναβαθμισμένοι σκλάβοι) που ήταν οι ρουφιάνοι στον επιστάτη, κι ήταν κι εκείνοι που είχαν πάρει προαγωγή και σερβίριζαν μέσα στο σπίτι και του καθόντουσαν πότε πότε όταν είχε κέφια.

Αρα αδέλφια τίποτα δεν έχει χαθεί. Αν δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι υπάρχει πάντα το περιθώριο με λίγη καλή ρουφιανιά και λίγο ράπισμα στο διπλανό μας να μπορέσουμε τουλάχιστον να κουβαλάμε νερό στο boss και να του καθόμαστε κάπου κάπου! Σε είκοσι γενιές από τώρα μπορεί να εκλέξουμε και πρωθυπουργό από το σινάφι μας, τότε που θα επέλθει πάλι και επί γης ειρήνη!

Ευρωπαϊκή Ένωση: 26,2 εκατομμύρια οι άνεργοι και ...αυξάνονται*

«Δεν θα 'ρθει "άσπρη μέρα" για τους λαούς μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ» 


Ευρωπαϊκή Ένωση: 26,2 εκατομμύρια οι άνεργοι και ...αυξάνονται*

Η επιδείνωση της ζωής εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη, που χτυπιούνται από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση και την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται, αποτυπώνεται σε ένα βαθμό στην τριμηνιαία επισκόπηση (δ' τρίμηνο 2012) για την απασχόληση και την κοινωνική κατάσταση που δίνει στη δημοσιότητα η ίδια η ΕΕ.

Με τα δικά τους τα στοιχεία, λοιπόν, η ανεργία συνέχισε να αυξάνεται, η κατάσταση της λαϊκής οικογένειας και των νοικοκυριών χειροτέρεψε και τσακίστηκαν οι δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία και άλλες κοινωνικές παροχές.  Στην έκθεση σημειώνεται ότι τα αντιλαϊκά μέτρα έχουν επιδεινώσει τη ζωή των εργαζομένων. 

Σε δηλώσεις του ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος Λάζλο Άντορ παραδέχεται πως «η κοινωνική κρίση στην Ευρώπη εξακολουθεί να επιδεινώνεται και σε ορισμένα κράτη-μέλη δεν προβλέπεται αισθητή βελτίωση της κατάστασης» και προσθέτει ότι «οι φτωχότεροι είναι πολύ συχνά αυτοί που πλήττονται περισσότερο».

Στην ΕΕ υπάρχουν σήμερα επισήμως 26,2 εκατομμύρια άνεργοι, ενώ μεγαλύτερη είναι η ανεργία στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Σύμφωνα με την Κομισιόν, η ανεργία εξακολούθησε να αυξάνεται το Γενάρη του 2013. 26,2 εκατομμύρια άτομα είναι άνεργοι στην ΕΕ (19 εκατομμύρια στην Ευρωζώνη) ή 10,8 % του οικονομικά ενεργού πληθυσμού (11,9 % στη ζώνη του ευρώ). Την ίδια ώρα αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας με ελαστικές σχέσεις απασχόλησης.

Η ανεργία των νέων έφθασε στο 23,6% το Γενάρη του 2013, ενώ και η περίοδος ανεργίας των νέων κρατά περισσότερο. Σύμφωνα με την έκθεση, η τάση αυτή δημιουργεί σοβαρό κίνδυνο για τους νέους να αποσπαστούν από την αγορά εργασίας και από την κοινωνία στο σύνολό της. Η αύξηση του αριθμού των νέων κάτω των 25 ετών οι οποίοι δεν έχουν απασχόληση ούτε παρακολουθούν εκπαίδευση ή κατάρτιση ανέρχονται σήμερα περίπου σε 8 εκατομμύρια.

Το ΑΕΠ της ΕΕ συρρικνώθηκε κατά 0,5% κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2012, σημείωσε δηλαδή τη μεγαλύτερη συρρίκνωση από τις αρχές του 2009. 
Επίσης, οι δαπάνες για την κοινωνική προστασία μειώνονται τάχιστα. Επίσης, τσακίζονται οι κοινωνικές δαπάνες στο πλαίσιο των δημοσιονομικών προσαρμογών. Η φορολογία στα λαϊκά εισοδήματα έχει αυξηθεί έχοντας άμεσο αποτέλεσμα στη ζωή των εργαζομένων. 

 Ένα στα τέσσερα νοικοκυριά αντιμετωπίζουν 
στην ΕΕ, άκρως σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Η επισκόπηση επίσης παρουσιάζει στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι γεννήσεις στην ΕΕ σταμάτησαν να αυξάνονται το 2009. Ο μέσος όρος πλέον είναι 1,6 παιδιά ανά γυναίκα. Το προσδόκιμο ζωής είναι 77,4 έτη για τους άνδρες και 83,1 για τις γυναίκες.

Επίσης, σύμφωνα με την επισκόπηση, η μετανάστευση προς τις χώρες της ΕΕ από άλλες χώρες έχει μειωθεί σε σχέση με το ανώτατο επίπεδο που σημείωσε το 2007. Ωστόσο, το 2011 ο πληθυσμός στην ΕΕ αυξήθηκε κατά μισό εκατομμύριο, ενώ στην ΕΕ ζει ένας μετανάστης από χώρα εκτός ΕΕ ανά χίλιους κατοίκους κρατών της ΕΕ. 

ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ Λαϊκές αποδοκιμασίες στους φασίστες

ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ

Λαϊκές αποδοκιμασίες στους φασίστες

Την απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας δέχθηκαν μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στηνΚοζάνη όταν διαμαρτυρήθηκαν για την κατάθεση στεφάνου από εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής στην εκδήλωση για την 25η Μάρτη στην κεντρική πλατεία της πόλης. Οι δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν χτυπώντας τους κομμουνιστές και ουσιαστικά υποβοήθησαν τους φασίστες να καταθέσουν στεφάνι στην εκδήλωση. Μάλιστα, προσήχθη ένα μέλος της ΚΝΕ, ο οποίος λίγο αργότερα αφέθηκε ελεύθερος.

Σημειώνεται ότι η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ αρνήθηκε να καταθέσει στεφάνι από τη στιγμή που θα κατέθετε η Χρυσή Αυγή. Και οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ στο Δήμο Κοζάνης και στην Περιφέρεια Δ. Μακεδονίας είχαν «βάλει» το ζήτημα στα συμβούλια. Ωστόσο, το αίτημα να μην προσκληθούν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής απορρίφθηκε ύστερα από σχετική οδηγία του υπουργείου Εσωτερικών.

Καμία ανοχή στους ναζί της Χρυσής Αυγής

Με αφορμή την πρόσκληση της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας προς τη Χρυσή Αυγή να καταθέσει στεφάνι κατά το γιορτασμό της 25ης Μαρτίου, η ΚΟ Κοζάνης του ΚΚΕ με ανακοίνωσή της που έχει τίτλο «Καμία ανοχή στους ναζί της Χρυσής Αυγής»σημειώνει ανάμεσα σε άλλα:

«Ο φασιστικός συρφετός της Χρυσής Αυγής κατέθεσε στεφάνι κατά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στην Κοζάνη, έπειτα από την άδεια που παραχωρήθηκε από τις Αρχές της Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας με το πρόσχημα ότι αποτελεί κοινοβουλευτικό κόμμα. Είναι βαριές οι ευθύνες του περιφερειάρχη (ΝΔ), του δημάρχου Κοζάνης (ΠΑΣΟΚ), των δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων που ενέκριναν ή ανέχτηκαν με το λόγο τους ή με τη σιωπή τους αυτή την εξέλιξη. Είναι όλοι αυτοί που κατά καιρούς βγάζουν μεγαλοπρεπείς λόγους ή "κραυγές αγωνίας" για τη δημοκρατία και τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Καταγγέλλουμε επίσης τη στάση της αστυνομίας, των δυνάμεων των ΜΑΤ που επιτέθηκαν απρόκλητα σε όσους διαμαρτύρονταν για την παρουσία της Χρυσής Αυγής στο χώρο, αφού προηγούμενα είχαν φροντίσει να τους περικυκλώσουν. Είναι ευθύνη των εργαζομένων, του κάθε σωματείου και μαζικού φορέα, των συλλόγων γονέων με τη στάση τους και τη δράση τους να καταδικάσουν και να απομονώσουν τη Χρυσή Αυγή».

Ανακοίνωση καταγγελίας εξέδωσε το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και καλεί τους φοιτητές να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις που διοργανώνει Πέμπτη και Παρασκευή με θέμα «Απομονώστε τους φασίστες - Ανατρέψτε το σύστημα που τούς γεννά».

Αποδοκιμασίες σε Καστοριά - Λουτράκι

Στην Καστοριά, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ υποδέχτηκαν τον εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής, κατά την κατάθεση στεφανιών στην κεντρική πλατεία της πόλης, με το σύνθημα «Εξω οι φασίστες».

Στο μεταξύ, επεισόδια σημειώθηκαν στο Λουτράκι όταν συγκεντρωμένοι αποδοκίμασαν έντονα τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ε. Μπούκουρα όταν εκφωνήθηκε το όνομά του και κλήθηκε να καταθέσει στεφάνι. Μπράβοι τους ανέλαβαν δράση χτυπώντας ανθρώπους που αντέδρασαν στην παρουσία των φασιστοειδών, με αποτέλεσμα να επέμβει η αστυνομία κάνοντας και χρήση χημικών.

Πού πήγαν οι «σύμμαχοι» που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ;

Πού πήγαν οι «σύμμαχοι» που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ;

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι με άλλες συμμαχίες, μια αστική κυβέρνηση μπορεί να πετύχει καλύτερη διαπραγμάτευση στην Ευρωζώνη για τη διαχείριση της κρίσης. Τι δείχνουν οι εξελίξεις;

Μετά τις επισκέψεις του σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, στη Γερμανία και τις ΗΠΑ, ο Αλ. Τσίπρας είχε δηλώσει ότι στόχος του ήταν «η διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος», καθώς «είναι μέρος ενός ευρύτερου ευρωπαϊκού και παγκόσμιου προβλήματος, και πιστεύω ότι με μια πολυδιάστατη οπτική για την εξωτερική μας πολιτική, μπορούμε να αναζητήσουμε συμμάχους στην παγκόσμια σκακιέρα, αλλά και να διευρύνουμε ρωγμές και την ατζέντα της διαπραγμάτευσης εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου». Τα ίδια πάνω - κάτω υπεδείκνυε ο ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση Αναστασιάδη τις τελευταίες μέρες, μετά το «όχι» της κυπριακής Βουλής στο πρώτο σχέδιο του Γιούρογκρουπ, καλώντας τους Κύπριους να αναζητήσουν συμμαχίες και βοήθεια εκτός της Ευρωζώνης ή σε ευρωπαϊκές δυνάμεις ανταγωνιστικές προς τη Γερμανία, προκειμένου να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική τους ισχύ στις συνεννοήσεις με την τρόικα και να επιλεγεί τελικά ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης στην Κύπρο, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να προσδώσει φιλολαϊκά χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσμα της κυπριακής διαπραγμάτευσης είναι πια γνωστό και επιβεβαιώνει ότι καμία κυβέρνηση, που έχει για διακηρυγμένο στόχο να διαχειριστεί τον καπιταλισμό και την κρίση του, δεν μπορεί να πάρει φιλολαϊκές αποφάσεις. Επιβεβαιώθηκε ακόμα ότι η διαπραγμάτευση εντός της Ευρωζώνης δεν αφορά το λαό, αλλά τους καλύτερους όρους διάσωσης των μονοπωλίων και ότι βάση για τις διεθνείς συμμαχίες στον καπιταλισμό δεν είναι η φιλευσπλαχνία ορισμένων χωρών απέναντι σε άλλες (π.χ. Ρωσία - Κύπρος), αλλά τα ιδιαίτερα συμφέροντα της αστικής τάξης κάθε χώρας, που επιβάλλουν τις αντιπαλότητες και τις μεταξύ τους κολεγιές.

Ορισμένα παραδείγματα: Ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε πως με την εκλογή Ολάντ φύσηξε άλλος αέρας στην Ευρώπη και ότι το μοντέλο της λιτότητας άρχισε να ξηλώνεται. Τι είπαν οι Γάλλοι για την Κύπρο; Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί, η οικονομία της Κύπρου είναι «μια οικονομία - καζίνο που ήταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και έπρεπε και πρέπει να κάνουμε κάτι, διότι διαφορετικά θα είστε εσείς, θα είμαι εγώ, θα είμαστε εμείς που θα πληρώσουμε το λογαριασμό». Τι λένε οι ίδιοι οι Κύπριοι για τη στάση της Γαλλίας; Ο επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής της Κύπρου, Χ. Πισσαρίδης ανέφερε ότι «ο κ. Ολάντ, στο πρόσωπο του οποίου είχαν δημιουργηθεί προσδοκίες για αλλαγή στάσης στην Ευρώπη σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής, έχει εξαφανιστεί». Και είναι απολύτως φυσικό, αφού τα συμφέροντα της γαλλικής αστικής τάξης, παρά τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, ταυτίζονται στο ζήτημα της Κύπρου, όπως και της Ελλάδας, με αυτά των Γερμανών και των άλλων, άρα ενιαία είναι και η στάση τους στη διαχείριση της κρίσης στο νησί. Αλλο παράδειγμα: Το Γενάρη, ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με την ηγεσία του ΔΝΤ και αμέσως μετά δήλωσε: «(...) το ΔΝΤ κατανοεί το αυτονόητο, δηλαδή ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει δίχως γενναίο "κούρεμα" χρέους (...) Δεν ζητάμε να μας συμπαθήσουν στο Βερολίνο. Αναζητούμε συμμάχους, αλλά η πολιτική της Γερμανίας είναι καταστροφική. Εδώ (στις ΗΠΑ), μπορούμε να βρούμε συμμάχους για να αποτρέψουμε καταστροφικές πολιτικές». Δηλαδή, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΔΝΤ είναι εν δυνάμει σύμμαχος των απανταχού «καταπιεσμένεων» από το γερμανικό μοντέλο διαχείρισης της κρίσης. Ωστόσο, όπως επανειλημμένα δήλωσε ο Β. Σόιμπλε, η θέση της Γερμανίας για τη διαχείριση της κρίσης στην Κύπρο ταυτιζόταν εξ αρχής με αυτήν του ΔΝΤ, το οποίο κατά κοινή ομολογία κράτησε και την πιο σκληρή στάση στις διαπραγματεύσεις πριν και μετά το «όχι» της κυπριακής Βουλής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ακόμα ότι και μέσα στη Γερμανία υπάρχουν εν δυνάμει σύμμαχοι της Ελλάδας και άλλων χωρών που διεκδικούν ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, τάχα φιλολαϊκό, δείχνοντας προς τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες. Τον περασμένο Οκτώβρη, ο Αλ. Τσίπρας έλεγε για τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, πως «πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, μια παράταξη που έχει πρόταση για την Ευρώπη». Μόλις προχτές, οι εκλεκτοί του ΣΥΡΙΖΑ στο γερμανικό αστικό πολιτικό σύστημα, διά του επικεφαλής τους, Ζ. Γκάμπριελ, έλεγαν: «Με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορώ να φανταστώ ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα σώσουν κυπριακές τράπεζες, το επιχειρηματικό μοντέλο των οποίων στηρίζεται στη συνεργεία σε φορολογική απάτη». Προχτές, ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του, το SPD, χαιρέτισε τη συμφωνία του Γιούρογκρουπ, επισημαίνοντας ότι «τα βασικά σημεία της συμφωνίας ανταποκρίνονται σε όσα ζητούσε το SPD, όλο αυτό το διάστημα». Μετά απ' όλα αυτά, μένουν μόνο οι Ρώσοι, τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ υπέδειξε πολλές φορές τις τελευταίες μέρες σαν τη σωτήρια λύση για την Κύπρο. Τι απάντησε η ρωσική κυβέρνηση; Oτι η Λευκωσία πρότεινε τη σύσταση κυπριακού κρατικού φορέα, στον οποίο θα μεταφέρονταν τα περιουσιακά στοιχεία από τους υδρογονάνθρακες και ο οποίος θα εξέδιδε ομόλογα σε Ρώσους επενδυτές, με δυνατότητα μερίσματος. «Οι επενδυτές μας αξιολόγησαν το ζήτημα και δεν έδειξαν ενδιαφέρον», είπε ο Ρώσος υπουργός Οικονομικών, ο οποίος πρόσθεσε για το ζήτημα της επιμήκυνσης του υφιστάμενου δανείου, ότι «περιμένουμε την απόφαση της τρόικας, και βάσει αυτής θα αποφασίσουμε για τη συμμετοχή μας στην αναδιάρθρωση χρέους». Οι εξελίξεις κουρελιάζουν τις αυταπάτες που συνειδητά σπέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μια άλλη διαχείριση από μια αστική κυβέρνηση και με άλλους συμμάχους μπορεί να είναι φιλολαϊκή και ταυτόχρονα να σώζει τις τράπεζες και τα μονοπώλια από τη χρεοκοπία.

«Ο παράδεισος που σας υπόσχονται είναι ψεύτικος»

«Ο παράδεισος που σας υπόσχονται είναι ψεύτικος»

Μόλις πριν από δέκα χρόνια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο νέοι αλαλαγμοί «εθνικής χαράς» δονούσαν την ατμόσφαιρα. Οι τυμπανοκροσίες, λόγω του «θριάμβου», είχαν καλύψει τα πάντα.

Ηταν τότε που η ΕΕ προχωρούσε στη διεύρυνσή της με την ένταξη στους κόλπους της δέκα ακόμα χωρών. Μεταξύ αυτών και της Κύπρου.

Ηταν στις 9 Απρίλη 2003, όταν συνήλθε η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την επικύρωση της απόφασης της ένταξης της Κύπρου και των υπόλοιπων χωρών στην ΕΕ.

Σε εκείνη ακριβώς τη συνεδρίαση, οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ είχαν καταψηφίσει το διαγραφόμενο για τους λαούς έγκλημα. Το ΚΚΕ είχε καταψηφίσει και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.

Τότε από το ΠΑΣΟΚ, από τη ΝΔ, από τον ΣΥΝ, από τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, εκτοξεύονταν μύδροι για τη στάση και την αρνητική ψήφο του ΚΚΕ. Κάποιοι, μάλιστα, έλεγαν και έγραφαν ότι το ΚΚΕ θα είχε «τύψεις» (!) που αρνήθηκε να συμφωνήσει με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.

Δέκα χρόνια μετά, δεν πρόκειται να ρωτήσουμε όλους εκείνους που μιλούσαν για τις «τύψεις» του ΚΚΕ, αν αυτοί έχουν πλέον... τύψεις. Ξέρουμε ότι τέτοια πράγματα πάνω τους δεν κολλάνε.

Περιοριζόμαστε να θυμίσουμε τη θέση του ΚΚΕ, όπως διατυπώθηκε εκείνη την κρίσιμη ώρα, από τους ευρωβουλευτές του Κόμματος, που στη συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου της 9/4/2003, μεταξύ άλλων, είχαν τονίσει:

*

«Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψηφίζουν την ένταξη των δέκα νέων χωρών, κινούμενοι από αισθήματα αλληλεγγύης προς τους λαούς τους, που δεν έχουν κανένα λόγο πανηγυρισμού. Αντίθετα, όπως έγινε φανερό κατά την προενταξιακή περίοδο (ξεπούλημα στο μεγάλο ξένο κεφάλαιο των δημοσίων επιχειρήσεων και γενικότερα του πλούτου τους, κατάργηση κάθε σοσιαλιστικής κατάκτησης και ιδιοκτησίας, περιορισμός των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων και της εθνικής τους ανεξαρτησίας...), έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Ο παράδεισος που τους υπόσχονται είναι ψεύτικος. Λόγους πανηγυρισμού έχει μόνο το πολυεθνικό κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του στο Ευρωκοινοβούλιο.

Εντάσσονται οι "δέκα" σε μια Ενωση μικρών και μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών, που δημιουργήθηκε και αναπτύσσεται μέσα από ανταγωνισμούς εσωτερικούς, για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των μεγαλοκεφαλαιοκρατών, εντείνοντας την εκμετάλλευση σε βάρος των λαών της ΕΕ και όσων άλλων θα μπορέσουν "να βάλουν στο χέρι" (...).

Καταψηφίσαμε και την ένταξη της Κύπρου, γιατί, εκτός των παραπάνω, η ένταξη χρησιμοποιήθηκε και ως μέσο πίεσης για τη νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της βάρβαρης εισβολής και κατοχής, μπροστά στην οποία οι "ευαίσθητοι" Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές κλείνουν τα μάτια και της διχοτόμησης της μαρτυρικής μεγαλονήσου.

Οι εργαζόμενοι, οι λαοί γενικότερα, που δεν έχουν ανάγκη από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για να σφυρηλατήσουν την αγωνιστική αλληλεγγύη και συνεργασία τους, θα κλείσουν το δρόμο του ολέθρου, στον οποίο μεθοδικά τους οδηγούν, θα αλλάξουν την πορεία της ανθρωπότητας προς ένα άλλο μέλλον αντάξιό της, ένα μέλλον σοσιαλιστικό».

*

Αυτά έλεγε το ΚΚΕ (από) τότε...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τι φρούτα βγάζει η «φαιδρά πορτοκαλέα»;

Τι φρούτα βγάζει η «φαιδρά πορτοκαλέα»;

Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, συγκαταλέγονται στους κατ' εξοχήν διακινητές της απατηλής προπαγάνδας ότι «στην ΕΟΚ θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια»...

Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση που η πολιτική της έχει οδηγήσει - σύμφωνα με τα στοιχεία της «Γιούνισεφ» - πάνω από 500.000 παιδιά στην Ελλάδα στον υποσιτισμό...

Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, κυβερνούν σε μια χώρα που στα σχολεία τηςπαιδιά λιποθυμούν από την πείνα...

Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, υπηρετούν μια πολιτική που σε τέτοιο βαθμό η αθλιότητά της «τρέφεται» από την απανθρωπιά της, που οι ταγοί της έφτασαν στο σημείο, πριν από λίγες βδομάδες, να επεξεργάζονται αγορανομικές διατάξεις ώστε να στέλνουν τους πένητες Ελληνες να αναζητούν το φαγητό της ημέρας στα ράφια με τα ληγμένα τρόφιμα...

Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, μπορούν να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με το μεγαλείο της πολιτικής τους κάνοντας μια βόλτα στις ουρές των απόρων, των ανέργων και των πεινασμένων, που στέκονται για ώρες στην πλατεία Βάθης, περιμένοντας τη σειρά τους για μια δωρεάν σακούλα με οπωροκηπευτικά...

Ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, μπορούν να ενημερωθούν για τον «ανθρωπισμό» της πολιτικής τους ρίχνοντας μια ματιά στη στατιστική της «Γιούροστατ» και ειδικά στο σημείο που αναφέρει ότι 3,5 εκατομμύρια Ελληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αδυνατώντας να εξασφαλίσουν ακόμα κι ένα πιάτο φαΐ την ημέρα...

*

Αυτή είναι η πολιτική που ο κ. Μπίστης και το κόμμα του, η ΔΗΜΑΡ, την αποκαλούν «σωτηρία». Αυτός είναι ο δικός τους δρόμος «ανάπτυξης». Πάει πολύ, λοιπόν, συνιστά απύθμενη πολιτική απρέπεια,

απρέπεια που απορρέει από το πηγαίο πολιτικό θράσος της «φαιδράς πορτοκαλέας»,

να εμφανίζεται μετά από όλα αυτά τα «κατορθώματα» σε τηλεοπτικούς σταθμούς ο κ. Μπίστης, κι αντί να απολογείται για την ανθρωπιστική καταστροφή που έχει προκαλέσει στην Ελλάδα η πολιτική που εφαρμόζει το κόμμα του παρέα με τους κυβερνητικούς του εταίρους, εκείνος

να επιδίδεται σε «χορτάτους» αφορισμούς ότι

αν η Ελλάδα ακολουθούσε την πολιτική που προτείνει το ΚΚΕ, τότε, κατά τον κ. Μπίστη, «θα τρώγαμε βελανίδια»...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Σχετικά με τις εξελίξεις στην Κύπρο

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Σχετικά με τις εξελίξεις στην Κύπρο

Το ΚΚΕ καταδικάζει τη συμφωνία του Ευρωγκρούπ για την Κύπρο και εκφράζει την αλληλεγγύη του στον κυπριακό λαό για να αντιμετωπίσει τα αντιλαϊκά μέτρα που δρομολογούνται σε βάρος του.

Η εφαρμογή της συμφωνίας συνιστά κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης με δραματικές συνέπειες στη μείωση των μισθών, κατεδάφιση των ασφαλιστικών ταμείων - πρόνοιας, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, εκτίναξη της ανεργίας. Το αρχικό «όχι» της κυπριακής Βουλής αφορούσε στη διατήρηση της Κύπρου ως φορολογικού παραδείσου για τα μονοπώλια και την υπεράσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης και δεν αφορούσε τα συμφέροντα των εργαζομένων. Οι τελευταίες εξελίξεις αναδεικνύουν την ανάγκη οι λαοί να ξεσηκωθούν ενάντια στον «ευρωμονόδρομο» και τα αντιλαϊκά μέτρα.

Η κρίση στην Κύπρο είναι ενδογενής, προϊόν του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης της Κύπρου και της ενσωμάτωσής της στην ΕΕ σε συνθήκες γενικότερης εκδήλωσης της κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Δεν υπάρχει εισαγόμενη ή εξαγόμενη κρίση. Αλλωστε τα πρώτα εμφανή συμπτώματα κρίσης ξεκίνησαν στα τέλη του 2011, που για πρώτη φορά τότε τέθηκε το θέμα της προσφυγής στους μηχανισμούς της ΕΕ - Ευρωζώνης.

Η κρίση θα ξεσπούσε και αν η Κύπρος δε συγκαταλεγόταν στους φορολογικούς παραδείσους, παρότι το «φουσκωμένο» χρηματοπιστωτικό σύστημα, που δεν αποτελεί κυπριακή εθνική ιδιομορφία, περιπλέκει και οξύνει την κατάσταση. Η απαξίωση των συσσωρευμένων κεφαλαίων των κυπριακών τραπεζών είναι εφαλτήριο για την προώθησηπολλαπλών στόχων και έχει ως αποτέλεσμα τη μετατροπή της Κύπρου σε αδύναμο κρίκο στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.

Βεβαίως η διαχείριση και εξέλιξη της κρίσης επηρεάζεται και από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για το πώς θα μοιραστούν οι ζημιές από αυτή, καθώς και για το ποιοι θα ωφεληθούν από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην περιοχή. Η προσφυγή για βοήθεια πότε στο ένα και πότε στο άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο, όχι μόνο δε λύνει το πρόβλημα, αλλά το περιπλέκει περισσότερο, όπως αποδείχτηκε με τις αυταπάτες για την αξιοποίηση της καπιταλιστικής Ρωσίας, από την αστική κυβέρνηση της Κύπρου.

Το εντάσσει βαθιά στη δίνη των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών. Μόνο σε συνθήκες εργατικής εξουσίας υπάρχουν δυνατότητες αξιοποίησης των αντιθέσεων και είναι ρεαλιστική η επιδίωξη ανάπτυξης αμοιβαία επωφελών οικονομικών σχέσεων με άλλες περιφερειακές χώρες. Αυτή η εξουσία θα επιδιώξει συνεργασία με κράτη και λαούς που αντικειμενικά έχουν άμεσο συμφέρον να αντισταθούν σε οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά κέντρα του ιμπεριαλισμού. Θα επιδιώξει να αξιοποιήσει κάθε πρόσφορο ρήγμα που θα υπάρξει στο ιμπεριαλιστικό «μέτωπο» εξαιτίας των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για τη διαφύλαξη των συμφερόντων του λαού.

Οι νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας δεν μπορούν να αξιοποιηθούν υπέρ των εργαζομένων είτε με «δεξιά» είτε με «αριστερή» κυβερνητική διαχείριση και διαπραγμάτευση. Δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαπραγμάτευση, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, γεγονός που αποδείχθηκε και με το ότι η κυπριακή Βουλή ήδη έχει ψηφίσει 25 μνημονιακούς νόμους, παρά τις όποιες άλλες προθέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης. Τα περί δυναμικής διαπραγμάτευσης είναι συνειδητή κοροϊδία του λαού.

Δεν αποτελεί επίσης λύση υπέρ του λαού η θέση εντός ή εκτός Ευρωζώνης, είτε η θέση εντός Ευρωζώνης αλλά εκτός τρόικα.

Επιβεβαιώνεται επίσης ότι το Κυπριακό ζήτημα, ως ζήτημα εισβολής και κατοχής, δεν ήταν δυνατό να επιλυθεί δίκαια μέσα στην ΕΕ. Τα περί διεθνούς δικαίου, καθώς και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι ιμπεριαλιστές έχουν πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων. Το Κυπριακό ζήτημα σήμερα οδηγείται σε ένα νέο «σχέδιο Ανάν», ίσως και σε ακόμα χειρότερη εκδοχή του. Συνολικά η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται πιο σύνθετη, ιδιαίτερα μετά από την προσέγγιση Τουρκίας - Ισραήλ και τις επιδιώξεις που εκδηλώθηκαν στην Αίγυπτο για την αναθεώρηση της ΑΟΖ με την Κύπρο, στο φόντο των τουρκικών διεκδικήσεων.

Αποπροσανατολίζουν σκόπιμα το λαό οι εκπρόσωποι της τρικομματικής κυβέρνησης που καλούν την ΕΕ να εκφράσει την αλληλεγγύη της σε μια χώρα - μέλος της. Η λεγόμενη αλληλεγγύη στην ΕΕ αποτελεί υποκρισία, γιατί οι σχέσεις ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη είναι σχέσεις ανισοτιμίας και επιβολής του ισχυρότερου. Οι θεωρίες του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής, που αποδίδουν σε ανθελληνική εχθρότητα τη στάση της Ευρωπαϊκή Ενωσης, ή σε εχθρότητα κατά των χωρών του Νότου, καλύπτουν τις ευθύνες της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων.

«Ξεχνάνε» ότι η επίθεση στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου έγινε αφού πρώτα αποφασίστηκε και θεσμοθετήθηκε ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος κάθε χώρας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η εξέλιξη αυτή είχε χειροκροτηθεί από όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Σήμερα η πολιτική ηγεσία της Κύπρου επιχειρεί να καλλιεργήσει νέες αυταπάτες για τη μετατροπή της νήσου σε ενεργειακό κέντρο, ενώ ο εργαζόμενος λαός θα βρεθεί στο κέντρο ταξικής επίθεσης από τους μονοπωλιακούς ομίλους. Ολα αυτά τα χρόνια, επιβεβαιώθηκε η θέση του ΚΚΕ ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δεν έλυσε αλλά αντίθετα περιέπλεξε το εθνικό ζήτημα της Κύπρου, και θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο με την ενσωμάτωση της Κύπρου στο ΝΑΤΟικό Συνεταιρισμό.

Ο μόνος δρόμος και για τον κυπριακό λαό είναι η πάλη του για την αποδέσμευση από την ΕΕ και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με τη δική του εξουσία. Αυτός είναι και ο δρόμος για τη διεκδίκηση ουσιαστικής και δίκαιης λύσης του Κυπριακού. Σ' αυτό το δρόμο πρέπει να συσπειρωθούν οι λαοί και των 27 κρατών - μελών της ΕΕ, για να περάσει ο πλούτος που παράγεται στα χέρια των λαών.

ΑΘΗΝΑ 26/3/2013