Εκνευρισμός σε Κίεβο, Βερολίνο - Προελαύνουν οι "αντάρτες", απειλεί η Ε.Ε. με κυρώσεις κατα της Μόσχας

- Εκπρόσωποι του ΟΑΣΕ αρνούνται μετακίνηση στρατιωτικού εξοπλισμού από Ρωσία στην Ουκρανία 

- Συνεχίζεται η προέλαση των δυνάμεων της "Λαικής πολιτοφυλακής" προς την Μαριούπολη, ενώ τα Ουκρανικά στρατεύματα υποχωρούν και στην περιοχή του Λουγκάνσκ.

Μάχες στην πόλη Ιλοβάισκ και στην ακτή της θάλασσς του Αζόφ.

Τα στρατεύματα της Ουκρανίας δεν φαίνονται ικανά να αναχαιτίσουν την προέλαση, άλλωστε δεν φαίνεται να
υπάρχει και το αναγκαίο φρόνημα μεταξύ των στρατιωτών, σε αντίθεση με τον ενθουσιασμό και το πάθπς που υπάρχει στην πλευρά των "αυτονομιστών" της "Λαικής Δημοκρατίας".
Ταυτόχρονα Ουκρανοί αξιωματικοί κατηγορούν το Κίεβο, ότι έστειλε στρατεύματα χωρίς εφόδια, φαγητό και νερό στις μάχες, με αποτέλεσμα η μία ήττα να διαδέχεται την άλλη.

- Η πολιτοφυλακή κατέλαβε και Νοβοσβίτλιβ.

  Σε απάντηση της προέλασης, οι Ουκρανοί βομβαρδίζουν την πόλη του Ντόνετσκ η οποία θυμίζει πια πολη φάντασμα.

   Ο επικεφαλής των δυνάμεων της πολιτοφυλακής Α. Zaharchenko ανέφερε τέσσερα ουκρανικά αεροσκάφη καταρρίφθηκαν από καταιγισμό πυρών MANPADS καθώς πετούσαν σε χαμηλό έδαφος σε μία προσπάθεια να βομβαρδίσουν κατοικημένες περιοχές και θέσεις των δυνάμεων της "Νέας Ρωσίας".

Το ένα από τα Su-25 καταρρίφθηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λούγκανσκ και τα υπόλοιπα τρία στην περιοχή του Ντόνετσκ, όπως αναφέρουν οι ρωσόφωνοι.

Υποστηρίζουν επίσης πώς από την έναρξη των συγκρούσεων στη νοτιοανατολική Ουκρανία έχουν καταρρίψει συνολικά 25 Su-25 από τα 35 συνολικά που διαθέτει η ουκρανική Αεροπορία σε επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Πληροφορία πάντως που διαψεύδει το Κίεβο, λέγοντας πώς έχει απωλέσει μόνο 6 Su-25. Επιβεβαιώνει επίσης πώς καταρρίφθηκαν από τις δυνάμεις της Νέας Ρωσίας 2 μαχητικά MIG-29, ένα βομβαρδιστικό Su-24, ένα Il-76, ένα An-30, 4 Mi-8 και 4 Mi-24.

Η Ε.Ε. απειλεί ότι θα επεκτείνει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και αποδίδει την κατάρρευση του "μετώπου" σε Ρωσική εισβολή.

   Οι ηγέτες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρόκειται να ζητήσουν σήμερα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταρτίσει κατεπειγόντως έναν νέο κατάλογο κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας για την «απαράδεκτη» στρατιωτική επέμβαση της Μόσχας στην Ουκρανία , καθώς ο πόλεμος στα ανατολικά συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

Χθες, οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ συναντήθηκαν στο Μιλάνο για να εξετάσουν την κατάσταση και ουσιαστικά προανήγγειλαν νέες κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας.

Η κατάσταση στην Ουκρανία κινδυνεύει να βγει «εκτός ελέγχου» με μια «απευθείας σύγκρουση» μεταξύ των ρωσικών και των ουκρανικών στρατευμάτων, προειδοποίησε ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ, ο οποίος πρόσθεσε πως: «Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η κατάσταση, που ήταν ήδη επικίνδυνη στην ανατολική Ουκρανία, έχει περάσει σε νέα διάσταση».

Στο προσχέδιο της σημερινής Συνόδου Κορυφής των ηγετών της ΕΕ, που δημοσίευσαν οι Financial Times σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις στην Ουκρανία και ετοιμάζεται να λάβει νέα περιοριστικά μέτρα, σε περίπτωση περαιτέρω επιδείνωσης της κατάστασης».

Μάλιστα ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο προειδοποίησε χθες το βράδυ τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, ότι οποιαδήποτε νέα «αποσταθεροποίηση» της Ουκρανίας θα «στοιχίσει ακριβά» στη χώρα του.

Εκπρόσωποι του ΟΑΣΕ αρνούνται μετακίνηση στρατιωτικού εξοπλισμού από Ρωσία στην Ουκρανία

Οι εκπρόσωποι του ΟΑΣΕ στην αποστολή τους στην Ουκρανία, οι οποίοι βρίσκονται στα ρωσικά σημεία διέλευσης των συνόρων «Γκούκοβο» και «Ντονέτσκ», δεν παρατήρησαν καμία μεταφορά ρωσικών στρατιωτικών οχημάτων ή άλλου εξοπλισμού, να κινούνται προς την Ουκρανία, δήλωσε την Πέμπτη στους δημοσιογράφους ο επικεφαλής της αποστολής του ΟΑΣΕ στην περιοχή Ροστόφ, Paul Picard.

«Ορισμένα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης, ανέφεραν ότι προς την πλευρά της Ουκρανίας μετακινείται ρωσικός στρατιωτικός εξοπλισμός, αλλά οι οργανικές θέσεις παρατήρησης μας, δεν εντόπισαν καμία τέτοια μετακίνηση. Τα μόνο όπλα που υπάρχουν στην περιοχή είναι τα όπλα που έχουν οι συνοριοφύλακες, αλλά αυτά αποτελούν μέρος της δουλειάς τους», είπε ο Picard.

Σημείωσε ότι τον τελευταίο καιρό, το μόνο που παρατήρησαν είναι ότι από τη ρωσική πλευρά, είχαν φθάσει μέχρι τα σύνορα της Ουκρανίας στρατιωτικά ελικόπτερα καθώς και μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, τα οποία όμως κινούνται στη γραμμή των ουκρανο-ρωσικών συνόρων.

Νωρίτερα η Ρωσία είχε δηλώσει ότι επιθυμεί η αποστολή του ΟΑΣΕ να παραμείνει ως παρατηρητής στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα, σημειώνει το ρωσικό Ίντερφαξ.

- Αξιωματούχος της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ ανέφερε ότι οι νεκροί είναι περισσότεροι από 2.600. 

ΗΠΑ- Ονδούρα: Ατέλειωτο λουτρό αίματος

 Ονδούρα: Ατέλειωτο λουτρό αίματος

Margarita Murillo

Πηγή: Telesurtv.net

του Ατίλιο Μπορόν

Τα αποσπάσματα θανάτου συνεχίζουν να δρουν στην Αμερική Μας! Η Ονδούρα έχει μετατραπεί σε παράρτημα των Ηνωμένων Πολιτειών και ο αληθινός της πρόεδρος ονομάζεται Τζον Κέρι (σύμφωνα με τον Μελ Σελάγια [1]).

Σε αυτή τη χώρα συνεχίζεται το κυνήγι και η σφαγή επικριτικών δημοσιογράφων  και δημοκρατικών ηγετών. Η νέα είδηση είναι η δολοφονία της λαϊκής και αγροτικής ηγέτιδας Μαργαρίτα Μουρίγιο στις 27 Αυγούστου, όταν μια συμμορία μασκοφόρων και βαριά οπλισμένων ανδρών έφτασε στο κομμάτι γης όπου βρισκόταν και την κομμάτιασε με σφαίρες, ακολουθώντας το "εγχειρίδιο επιχειρήσεων" που μάστιζε την περιοχή τις δεκαετίες του '70 και του '80 και θα επανεμφανιζόταν πρόσφατα.

Από το πραξικόπημα του 2009 η Ονδούρα έγινε η χώρα με το μεγαλύτερο δείκτη ανθρωποκτονιών στην αμερικανική ήπειρο, και, πιθανόν, στον κόσμο: 90 ανά 100.000 κατοίκους, με άλλα λόγια σχεδόν 3 φορές ανώτερος του μέσου όρου όλης της περιοχής. Στην κατεχόμενη από τους γιάνκηδες Ονδούρα έχουν δολοφονηθεί 7 δημοσιογράφοι μέσα στο 2014, και 47 από το 2003, οι περισσότεροι από αυτούς δολοφονημένοι μετά το πραξικόπημα του 2009 (αυτό εκλαμβάνεται από την αυτοκρατορία ως "ελευθερία τύπου").

Αριθμοί για να αναλογιστεί κανείς αυτό που θέλει να πει η Ουάσινγκτον όταν μιλάει περί μεσιανικής αποστολής για να φέρει τα λάβαρα της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων για όλο τον κόσμο. Ή για να καταλάβει κανείς τι είναι αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση των ΗΠΑ όταν προωθεί εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να "ενισχύσει την κοινωνία πολιτών" ή να παραδόσει μαθήματα "δημοκρατικής παιδείας" σε χώρες όπως η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Βολιβία και ο Εκουαδόρ. 

Ο στρατηγικός στόχος της αυτοκρατορίας σήμερα είναι να "ονδουροποιήσει" τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, και αν επιβάλει εκ νέου ένα νεοαποικιακό καθεστώς, ξαναφέρνοντας τις χώρες μας στην κατάσταση που ίσχυε στις 31 Δεκεμβρίου 1958, την παραμονή της Κουβανικής Επανάστασης. Να μην αφεθούμε να μας εξαπατήσουν! Σε επιφυλακή και, όπως έλεγε ο Τσάβες, "γόνατο στο έδαφος" [2]!

[1] Ο εκλεγμένος πρόεδρος της Ονδούρας που ανατράπηκε με το πραξικόπημα του Ιουνίου 2009.

[2] Στρατιωτικό παράγγελμα που καλεί τους στρατιώτες να τοποθετήσουν το γόνατο του ενός ποδιού στο έδαφος, για καλύτερη σκόπευση.

Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Μόσχας μιλάει για τον Στάλιν

 Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Μόσχας μιλάει για τον Στάλιν

Eίναι ένα βίντεο που το ανέβασε στο Facebook η σ. Μαρία Παπαγιάννη. Από ότι φαίνεται ανέβηκε στο youtube Ιούνιο του 2012. Είναι  η παρέμβαση του Βαλέρι Σαλαβιόβ καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, σε κάποια εκπομπή του καναλιού Ρωσία 1(;)

«Nuke them»!!!

 «Nuke them»!!!

Γυρίστε λίγο πίσω το ρολόι της μνήμης. Σαντάμ Χουσεΐν. Ιράκ. Σε παγκόσμια μετάδοση το κυνηγητό του στα λαγούμια της ερήμου. Είχε προηγηθεί η τράπουλα με τα κεφάλια των επικηρυγμένων συγγενών και στρατηγών του, που η αμερικάνικη σχολή παγκόσμιας προπαγάνδας είχε στείλει σε όλα τα ΜΜΕ της Γης. Υστερα ήρθε ο απαγχονισμός στην οθόνη - αρένα, οι ταινίες για την εκτέλεση του Μπιν Λάντεν, κι άλλα τόσα χολιγουντιανά θεάματα «τρομοκρατίας» πρωταγωνιστούσης...

Τώρα, οι πρώτοι διδάξαντες τη σύγχρονη μορφή μεσαιωνικών εκτελέσεων, πυράς μαγισσών κ.λπ., έρχονται αντιμέτωποι με τη θεατρική προβολή του τρόμου των τζιχαντιστών που χρηματοδότησαν αφειδώς, εκπαίδευσαν, δίδαξαν όλες τις τέχνες σύγχρονου πολέμου, θεωρώντας ότι θα κρατούσαν για τον εαυτό τους την αεροπορία με τα μη επανδρωμένα φονικά αεροπλανάκια, το ναυτικό με τους «Κρουζ» και τα υποβρύχια και φυσικά τη διεθνή προπαγάνδα της εικόνας παρά τους Ασάντζ και τους Σνόουντεν της Γης...

Η καλοστημένη σινεμαδιάρικη τελετή αποκεφαλισμού του δυστυχούς δημοσιογράφου με στολή κρατουμένου στο Γκουαντάναμο, η «αποκρυπτογράφηση» του χασάπη ως «ράπερ» που με εγγλέζικη προφορά θέτει αιτήματα και εκτοξεύει απειλές της μαύρης κουκούλας, απευθύνεται στο παγκόσμιο κοινό - θεατή με ένα μήνυμα: Αυτοί οι ισλαμιστές είναι ικανοί κι έτοιμοι για όλα οπότε κι εμάς των «καλών» μάς επιτρέπονται όλα. Πιο βαθιά και πολύ πιο πίσω απ' το κεντρικό μήνυμα κρύβεται αυτό, που οι τρομοκρατημένοι αστοί και μικροαστοί ένοικοι των καναπέδων - οθονών ψιθυρίζουν, κι εντός ολίγου καιρού θα δείτε να κραυγάζουν στα διαδικτυακά φόρα και τους καναλότοπους, «nuke them»! Δηλαδή, εξοντώστε τους με πυρηνικά αν χρειαστεί, αφού οι Χιροσίμες και τα Ναγκασάκια έφεραν σμαρτ τηλέφωνα και τάμπλετς σερφαρίσματος στο σινεμά του παγκόσμιου τρόμου... Οι αραβικές ανοίξεις εξ άλλου αποδείχτηκαν επισφαλής επένδυση...

Στην παγκόσμια ρουλέτα της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, το μαύρο του τρόμου εναλλάσσεται με το κόκκινο του οίκτου, αποχρώσεις ιδιαζόντως ειδεχθών εγκλημάτων. Τα παιδιά στη Γάζα τα χτυπημένα από βόμβα, ορατά γυμνά κορμάκια που αφήνουν μόλις ίχνη οίκτου και αποτροπιασμού σε ακρωτηριασμένες καταναλωτικές συνειδήσεις, έπαιξαν τόσο όσο χρειαζόταν για να έρθει το σοκ του κομμένου κεφαλιού και η υποκρισία του προστατευτικού πίξελ. Η παράλυση των μαζών. Στόχος επετεύχθη. Ανοίγουν διάπλατα οι παγκόσμιοι λεωφόροι για τη νομιμοποίηση του ναζισμού σε συνειδήσεις που δε διαταράσσονται, μήτε ανησυχούν για τη φρίκη στην ανατολική Ουκρανία, αφού δε συνοδεύεται από εικόνες επαρκείς για να διαλέγεις φόρουμ σχολιασμού στα τουίτερ της διαδικτυακής γης μαδιάμ.

Aυτοί που εκπαιδεύονται να αναφωνήσουν μαζικά, και να νομιμοποιήσουν, και με ψήφο ακόμα, την απεχθή εντολή του τίτλου, σήμερα εναντίον των τζιχαντιστών αύριο εναντίον όλων ημών, είναι φιλάνθρωποι που θαυμάζουν τα επώνυμα μπουγελώματα, λυπούνται τους φονιάδες που ήταν και καλοί μαθητές, κάνουν like και ποιητική ανάλυση στα διεστραμμένα άσματα κι ερεθίζονται σεξουαλικά(;) χαχανίζοντας πάνω από ένα νεανικό πτώμα, απλοί κι «αθώοι» θεατές του ίδιου του μέσα τους ναζί. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας ή του διπλανού σάιτ. Είναι αυτοί που πίστεψαν πως ένας μαύρος Πρόεδρος θα ξεπάστρευε και την Κου Κλουξ Κλαν. Είναι αυτοί που ίσως μεγάλωσαν με «αριστερούς της δεξιάς» τύπου Λεμπέση, που προπαγάνδιζαν τη «φυσική ανισότητα» της κοινωνίας, ώστε να μοιάζουν με σωτήρες όσοι επιχείρησαν κι ετοιμάζονται να επιχειρήσουν τη «φυσική της ισοπέδωση» κάτω απ' την μπότα τους. Είναι οι ένοχοι αυτουργοί και ηθικοί αυτουργοί του οιονεί φόνου ιδεών κι ανθρώπων, οι οποίοι μόλις συλληφθούν, επικαλούνται ως ελαφρυντικό τη βλακεία τους και τη «συμβολή» της στο σύγχρονο βίο...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΔΣΕ-Ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης σε καιρούς όξυνσης της ταξικής πάλης

Ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης σε καιρούς όξυνσης της ταξικής πάλης

Με αφορμή τα 65 χρόνια από την τελευταία μάχη

Γράμμος, το πέρασμα της Μπάτρας, απ' όπου οι δυνάμεις του ΔΣΕ πέρασαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες στις 29 Αυγούστου 1949

Το βράδυ της 29 προς 30 Αυγούστου του 1949 οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας περνούσαν συγκροτημένα στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Εδωσαν έτσι ένα τέλος στην τρίχρονη εποποιία στα βουνά, για να συνεχίσουν με άλλες μορφές την επαναστατική πάλη.
Η αστική τάξη δεν κατόρθωσε να εγκλωβίσει το ΔΣΕ και να τον αφανίσει, όπως πρόβλεπε το σχέδιο «Πυρσός», που είχαν εκπονήσει τα αμερικανικά επιτελεία και προσπάθησαν να εφαρμόσουν οι αξιωματικοί του αστικού στρατού.
Η πάλη του ΔΣΕ αποπνέει μόνο δίκιο και ακατάβλητη ηθική, επειδή δίκιο και ηθική αποπνέει ο αγώνας της εργατικής τάξης, ο αγώνας του ΚΚΕ, είτε έφερνε νίκες είτε έρχονταν πικρές οι ήττες.
Εξήντα πέντε χρόνια μετά έρχονται και ξανάρχονται στο προσκήνιο -ενισχυμένες, μάλιστα, ώστε να υπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες της αστικής τάξης- διάφορες θεωρίες που ξορκίζουν την επαναστατική πάλη των μαζών μέσα από την σφοδρότατη επίθεση στον αγώνα του ΔΣΕ.
Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και των τεράστιων δυσκολιών διαχείρισής της από το αστικό πολιτικό σύστημα, στελέχη των αστικών κομμάτων, διάφοροι δήθεν ιστορικοί, δημοσιολόγοι, άλλα αστικά επιτελεία οξύνουν την προπαγάνδα κατασυκοφάντησης της επαναστατικής πάλης της περιόδου 1946-1949.

Γράμμος, στην κορφή της Σκίρτσης, στο βάθος η κορφή 2520

Η αστική τάξη στη χώρα μας ξορκίζει αυτή την περίοδο γιατί γνωρίζει πως, ενώ ο ΔΣΕ ηττήθηκε στρατιωτικά, στο πέρασμα του χρόνου παραμένει ηθικά και πολιτικά νικητής.
Την ξορκίζουν, επίσης και για έναν ειδικό λόγο. Γιατί ο αγώνας του ΔΣΕ, ανεξάρτητα από την έκβασή του λόγω του συσχετισμού των δυνάμεων, αποτέλεσε και αποτελεί ως σήμερα την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το αστικό κράτος, η εξουσία των αστών, γνώρισε τον πιο μεγάλο, μέχρι σήμερα, κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του.

Η λύση της αντίθεσης

Στις σύγχρονες αστικές κοινωνίες, στο στάδιο του ιμπεριαλισμού, η σύγκρουση με την αστική τάξη, με τους θεσμούς της εξουσίας της, εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι καθημερινή και οξύτατη. Το παρατηρούμε ειδικά σήμερα, που η οικονομική κρίση μαίνεται. Το κεφάλαιο επιχειρεί να φορτώσει, με την απειλή της πείνας και του τρόμου, όλες τις συνέπειες της κρίσης στην εργατική τάξη. Από την πλευρά της αστικής τάξης είναι ένας ανελέητος πόλεμος. Είναι, ταυτόχρονα, συγκαλυμμένος με το μανδύα της συναίνεσης, δηλαδή της υποταγής της εργατικής τάξης στους σχεδιασμούς των επιτελείων του κεφαλαίου. Ο καπιταλισμός δε γνωρίζει έλεος απέναντι στην εργατική τάξη μπροστά στο κέρδος. Είτε σε φάση ανάπτυξης είτε σε φάση διακοπής της διευρυμένης καπιταλιστικής παραγωγής.

Μαχητές του ΔΣΕ στα υψώματα του Σούφλικα

Η εργατική τάξη δεν μπορεί, εφόσον δε θέλει να φτάσει σε ζωώδη κατάσταση, παρά να αντισταθεί. Δεν μπορεί να συμβιβαστεί, πολύ περισσότερο όταν η εποχή μας μπορεί να δώσει άμεσες και ουσιαστικές λύσεις και απαντήσεις στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
Πώς θα λυθεί αυτή η αντίθεση; Πώς θα εξαλειφθεί αυτό το φαινόμενο, όπως το λέει ο λαός μας, οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι; Πώς θα εξαλειφθούν οριστικά οι κρίσεις; Δεν υπάρχει άλλη λύση από την κατάργηση της κύριας αιτίας. Της ατομικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την κοινωνική επανάσταση, τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Η λαϊκή εξέγερση με στόχο την εξουσία είναι αναπόφευκτη. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Είναι εξέλιξη αναγκαία και δυνατή. Ωριμάζει μέσα στην εξέλιξη της ταξικής πάλης, που δεν καταργείται, δεν αναστέλλεται. Η έκβαση, η νίκη της εξαρτάται και από ένα σύνολο παραγόντων, με καθοριστικό παράγοντα την ετοιμότητα και ωριμότητα του εργατικού κινήματος και της πρωτοπορίας του. Ούτε η εργατική τάξη μπορεί να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής, ούτε η κυρίαρχη τάξη από τα προνόμιά της. Είναι θέμα συσχετισμών. Είναι θέμα ωρίμανσης των συνθηκών για ριζικές αλλαγές, με κυρίαρχο στοιχείο τη συνειδητή θέληση και απόφαση της πλειοψηφίας του λαού. Η εργατική τάξη έχει συμφέρον να εξελιχθεί αυτή η πάλη ομαλά και αναίμακτα. Η αστική τάξη δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψει μια τέτοια εξέλιξη.
Η Ιστορία διδάσκει ότι η άρχουσα τάξη δεν παραιτείται από την εξουσία της ούτε στο μνήμα της. Να η βασική αιτία της οξύτατης ταξικής σύγκρουσης. Είναι η βίαιη, με όλα τα μέσα, υπεράσπιση της εξουσίας της που τη θεωρεί αιώνια και απαραβίαστη και όταν ακόμα έχει πολιτικά ηττηθεί. Οπως έγινε στην Ελλάδα, όπως έγινε χαρακτηριστικά στη Χιλή και αλλού. Ο εξορκισμός, λοιπόν, των εμφυλίων, της ταξικής πάλης, είναι το σκιάχτρο της άρχουσας τάξης για την υποταγή του εργατικού και λαϊκού κινήματος σε αιώνια σκλαβιά. Και θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια και αισχρή προδοσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης η αποδοχή αυτής της θεωρίας.

Ιστορία γραμμένη με αίμα που δεν ξεγράφει

Στον Πυξό της Πρέσπας

Οι αιτίες δημιουργίας του ΔΣΕ δε βρίσκονται στο 1946 αλλά πολύ πριν, στα χρόνια της εποποιίας της Εθνικής Αντίστασης. Στην πραγματικότητα, ακόμα και πιο πριν. Ο,τι έγινε στο επίπεδο της Ευρώπης, ανάλογα έγινε και στην Ελλάδα. Δεν ξεχνάμε τη μελετημένη στρατηγική του βρετανικού και γαλλικού ιμπεριαλισμού και την τάχα προσεκτική τακτική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που ένα πράγμα επιδίωκαν: Να ρίξουν τη φασιστική Γερμανία σε πόλεμο με το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στον κόσμο, την ΕΣΣΔ, προκειμένου να τη γονατίσουν, να τη νικήσουν και μετά, μεταξύ τους, να μοιράσουν τις αγορές και τις σφαίρες επιρροής με το δικό τους εσωτερικό πόλεμο. Μόνο που η Σοβιετική Ενωση, με επικεφαλής το ΚΚΣΕ και τον ηρωικό σοβιετικό λαό, τους χάλασε τα σχέδια.
Και στην Ελλάδα ο αγγλικός ιμπεριαλισμός, από την πρώτη στιγμή που φούντωσε το ΕΑΜικό κίνημα αντίστασης, με αιμοδότη και καθοδηγητή το ΚΚΕ, έκανε ό,τι μπορούσε για να κλέψει τη νίκη στο νήμα. Ωστε να παραδοθεί η εξουσία στις ελληνικές αστικές δυνάμεις, που -στη διάρκεια του πολέμου- άλλες συμμαχούσαν με τη φασιστική Γερμανία, ενώ άλλες περίμεναν υπομονετικά να τελειώσει ο πόλεμος, εκ του ασφαλούς, στο Κάιρο και στο Λονδίνο, προκειμένου να καθίσουν στο σβέρκο του ελληνικού λαού. Ηταν ο βρετανικός στρατός στην Ελλάδα αυτός που, ενώ όφειλε να αφοπλίσει το γερμανικό στρατό που αποχωρούσε από την Ελλάδα μετά τη συνθηκολόγηση, τον άφησε ανενόχλητο να οπισθοχωρεί και να σκοτώνει αγωνιστές.

Η αστική τάξη πέτυχε τους σκοπούς της, μόνο που δεν ήταν γραμμένο από καμιά μοίρα να τους πετύχει. Πέρα από τον όποιο συσχετισμό δύναμης, διεθνώς και στην περιοχή, έπαιξαν ρόλο, δυστυχώς, και λάθη του Κόμματος, η έλλειψη πρόγνωσης για το ζήτημα της εξουσίας, οι αυταπάτες ότι με τη λήξη του πολέμου μπορεί να συνεχίσει η συμμαχία που διαμορφώθηκε στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.
Για μια ακόμη φορά, όμως, η επιστημονική μας θεωρία επιβεβαιώθηκε: Η ταξική πάλη δε σβήνει, δεν καταργείται, εκφράζεται με τη μια ή την άλλη μορφή και στις συμμαχίες που γίνονται για την απόκρουση του ιμπεριαλιστή επιδρομέα.
Επιβεβαιώθηκε ότι το κομμουνιστικό κίνημα, όταν δεν μπορεί να αποτρέψει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τότε υποχρεωτικά πρέπει να συνδέει διαλεκτικά την πάλη για την απελευθέρωση με την πάλη για την εξουσία.
Τα λάθη, όμως, του Κόμματος, σε μια περίοδο που χωρίς την απαιτούμενη ιδεολογικοπολιτική ετοιμότητα τέθηκε επικεφαλής ενός από τα πιο ρωμαλέα και πιο μαζικά αντιστασιακά κινήματα της Ευρώπης, δεν αθωώνουν σε καμιά περίπτωση τη συνειδητή στρατηγική επιλογή του ιμπεριαλισμού: 'Η να γονατίσει το ΕΑΜικό κίνημα με πολιτικά μέσα ή να το αιματοκυλήσει.
Παρά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, η αστική τάξη γνώριζε ότι το ΕΑΜικό κίνημα είχε αφήσει παρακαταθήκες και πάλευε να μη χαθούν τα οράματα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

Οι αστικές δυνάμεις, έχοντας αποδιοργανωθεί με τη φυγή τους στα δύσκολα χρόνια, προσπαθούσαν να σταθεροποιηθούν, πολύ περισσότερο που χρειάζονταν στην Ελλάδα ένα σταθερό πολιτικό σύστημα, μια αστική κυβέρνηση πρόθυμη να συνεργήσει στα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Η τρομοκρατία και η βία κατά των κομμουνιστών, κατά των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, οι δολοφονίες είναι οι παράγοντες εκείνοι που γέννησαν την ανάγκη του ΔΣΕ, όχι μόνο ως άμυνα αλλά και ως ηρωική προσπάθεια για τη δικαίωση των οραμάτων της Εθνικής Αντίστασης.
Οταν μπροστά στους κομμουνιστές, στους αντικαπιταλιστές - αντιιμπεριαλιστές μπαίνει, από τα ίδια τα πράγματα, το ερώτημα «υποταγή ή αντεπίθεση», η απάντηση είναι μία: Αντεπίθεση!
Οταν τα πράγματα υποχρεώνουν να περάσεις σε ανώτερη μορφή πάλης, πρέπει να το κάνεις, φροντίζοντας να παίρνεις όλα τα μέτρα σου. Ποτέ μια μάχη εκ των προτέρων δεν περιλαμβάνει τη βεβαιότητα της νίκης.
Η αστική τάξη και τότε και σήμερα έχει κάθε λόγο να φοβάται πως όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος. Και κοντά στα άμεσα μέτρα καταστολής παίρνει κυρίως ιδεολογικά μέτρα. Διάφοροι που έχουν φορέσει το μανδύα του «ιστορικού» έχουν αναλάβει εργολαβικά εδώ και χρόνια να ξαναγράψουν την Ιστορία του Εμφυλίου, όχι απλά ως αφήγηση αλλά ως απόδειξη του μέγιστου κακού που συνιστά η ένοπλη αναμέτρηση της εργατικής με την αστική τάξη.Στις μέρες μας, αυτή η προσπάθεια συνοδεύεται από την έξαρση του αντικομμουνισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Διδάσκει αντεπίθεση

Η αστική τάξη θα ήθελε να εξαφανίσει κάθε ίχνος της δράσης του ΔΣΕ, να σβήσει τη μνήμη γι' αυτήν την εποποιία. Δεν το μπορεί, όσο κι αν προσπαθεί. Οχι μόνο γιατί είναι τυπωμένες πια οι αναμνήσεις των αγωνιστών του ΔΣΕ αλλά και γιατί παραμένουν τα σημάδια από τη δράση τους σε κάθε τσουγκάρι στα βουνά της πατρίδας μας.
Και αρκεί μια επίσκεψη στους χώρους που αναπτύχθηκε αυτή η δράση για να γίνεις ένα με αυτούς, να συνειδητοποιήσεις ότι βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια πραγματική τιτανομαχία, με έναν ανεπανάληπτο μαζικό ηρωισμό.
Η μελέτη της Ιστορίας του ΔΣΕ, και μέσα από τα βιβλία και εκεί στους τόπους που ξετυλίχθηκε, βοηθάει να γνωρίσει κάποιος και να συνειδητοποιήσει τους σκοπούς αυτού του αγώνα αλλά και την ακλόνητη αφοσίωση των μαχητών του στην πραγματοποίησή τους. Να γνωρίσει τι σημαίνει ηρωισμός, αυταπάρνηση και μάχη με το θάνατο. Να ανακαλύψει τη δύναμη του λαού και τα ταλέντα που μπορεί να αναδείξει και ειδικά τη φοβερή δύναμη, αντοχή και ικανότητα των γυναικών, όταν τους δίνεται η δυνατότητα, τις απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπου όταν μάχεται για ανώτερα ιδανικά.
Το ΚΚΕ, με σειρά εκδηλώσεων, τίμησε και τιμά τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, άντρες και γυναίκες, τους απλούς μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ, όλους αυτούς που πολέμησαν ηρωικά στο Γράμμο και στο Βίτσι, στα Αγραφα και στο Πήλιο, στη Ρούμελη και την Πελοπόννησο, στα νησιά. Αυτούς που έχασαν τη ζωή τους, έμειναν ανάπηροι. Τις οικογένειές τους που τους συμπαραστάθηκαν. Ολους αυτούς που συνέχισαν την παράνομη δράση τους για την ενίσχυση του ΔΣΕ. Αυτούς που πήγαν στη Μακρόνησο και τα άλλα ξερονήσια. Τους πολιτικούς πρόσφυγες, που με τον δικό τους τρόπο στήριζαν το Κόμμα, έδωσαν τη δική τους συμβολή στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στις χώρες που τους φιλοξένησαν. Ολους εκείνους, γυναίκες και άντρες, που κρατούν ως σήμερα ψηλά την τιμή, τη σημαία του Κόμματος.
Η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, ειδικά τα πρωτοπόρα τμήματά της που οργανώνονται στην ΚΝΕ, έχουν πολλά να κερδίσουν μελετώντας την Ιστορία και τα συμπεράσματα της δράσης του ΔΣΕ. Ο ΔΣΕ δεν ανήκει στο μουσείο της Ιστορίας, εμπνέει και διαπαιδαγωγεί σήμερα. Παρέχει σημαντικά πολιτικά συμπεράσματα, που έχουν γενικότερη αξία πέρα και από τις συγκεκριμένες συνθήκες που αυτός ιδρύθηκε, έδρασε.
Ο αγώνας του ΔΣΕ, ανεξάρτητα από την έκβασή του λόγω του συσχετισμού των δυνάμεων, αποτέλεσε και αποτελεί ως σήμερα την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το αστικό κράτος, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Διακήρυξη της ΚΕ της 3ης Ιουνίου του 2006, γνώρισε τον πιο μεγάλο, μέχρι σήμερα, κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του.
Οι ποικιλώνυμοι αντίπαλοί μας αλλά και οι κάθε λογής παλαιότεροι και, κυρίως, σύγχρονοι οπορτουνιστές προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία του αγώνα αυτού, κρίνοντάς τον από το αποτέλεσμα και τις θυσίες που καταβλήθηκαν. Δε διστάζουν μάλιστα ανενδοίαστα να θεωρούν ότι ο αγώνας του ΔΣΕ οδήγησε στο χάος και στην οικονομική καταστροφή, αντιστρέφοντας, όπως πάντα, τη σχέση αιτίας και αποτελέσματος.
Κι όμως, ο αγώνας αυτός, παρά την αρνητική του έκβαση, είχε τη δική του γενικότερη συνεισφορά. Οπως αναφέρει η Διακήρυξη της ΚΕ, είχε το δικό του βάρος υπέρ του αγώνα των λαών, σε μια περίοδο που ο ιμπεριαλισμός είχε ξεκινήσει το λεγόμενο «ψυχρό πόλεμο». Ο ΔΣΕ απέπνευσε μόνο δίκαιο και ακατάβλητη ηθική, όπως και κάθε σύγχρονος ταξικός αγώνας, ανεξάρτητα της μορφής πάλης, είτε φέρνει νίκες είτε ήττες.
Η αστική προπαγάνδα οργιάζει μέχρι σήμερα κατά του ΔΣΕ. Ενοχλεί ο ταξικός αντιιμπεριαλιστικός και διεθνιστικός χαρακτήρας του αγώνα, σε μια στιγμή που το αστικό πολιτικό σύστημα δεν είχε αποκτήσει την απαιτούμενη σταθερότητα. Εκείνο, που ως σήμερα, επίσης, ενοχλεί είναι ότι ο αγώνας του ΔΣΕ επιβεβαιώνει ότι η βία των όπλων και κάθε μέσου καταστολής είναι βασικό και αναντικατάστατο όπλο της αστικής τάξης, όταν νιώθει ότι απειλείται η εξουσία και η ιδιοκτησία της στο άμεσο μέλλον ή και πιο μακροπρόθεσμα.
Το λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει πλήρη ετοιμότητα, ανάλογα με τις συνθήκες, να χρησιμοποιεί όλες τις μορφές πάλης, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη βία της αστικής τάξης. Η εργατική τάξη δεν αρκεί να διεκδικεί και να κερδίζει το δίκιο της αλλά, πάνω απ' όλα, να ξέρει να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της, την εξουσία της.
Σήμερα έχουμε ακόμα περισσότερες δυνατότητες να σκύψουμε πάνω στην πολύτιμη πείρα του Κόμματός μας. Αποτελεί μια από τις βασικές μας διαφορές με τους κάθε λογής συμβιβαστές και οπορτουνιστές. Ακόμα και όταν ένας αγώνας οδηγεί σε μια πικρή ήττα, εμείς προσπαθούμε τα συμπεράσματά του να τα μετατρέψουμε σε όπλο αντεπίθεσης.
(Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες είναι από το αρχείο του οπερατέρ του ΔΣΕ Αποστόλη Μουσούρη που έχει ενταχθεί στο αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ)

Αυτό θα πει «αριστερά»!

Αυτό θα πει «αριστερά»!

Ο Γκρέγκορ Γκίζι, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της «Λίνκε» (αριστερά) Γερμανίας, που είναι από τα «πρώτα βιολιά» μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ στο οπορτουνιστικό μόρφωμα του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς», για άλλη μια φορά απέδειξε το ρόλο των οπορτουνιστών στην προώθηση της αστικής πολιτικής. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τageszeitung», τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της εξαγωγής όπλων από τη Γερμανία στο PKK, τους Πεσμεργκά και το Ιράκ για να «σταματήσει η τρομοκρατία του "Ισλαμικού Κράτους"». Η «Λίνκε», υιοθετώντας όλα τα «ανθρωπιστικά προσχήματα» των ιμπεριαλιστών που χρησιμοποιούν στις επεμβάσεις τους, πλειοδοτεί παραπέρα. Απαντώντας σε ερώτηση αν «αρκούν αυτά που κάνει η Γερμανία για να σώσει τους Γιαζίντι και τους χριστιανούς στο Ιράκ από την τρομοκρατική ομάδα του "Ισλαμικού Κράτους"», το στέλεχος της «Λίνκε» απάντησε: «Θα πρέπει να συμμετέχουμε ακόμα περισσότερο στην παροχή βοήθειας. Επιπλέον το ΝΑΤΟ και η Γερμανία πρέπει να φροντίσουν ώστε οι δυνάμεις στο Ιράκ και το Κουρδιστάν να είναι σε θέση να σταματήσουν το IΚ».
Στη συνέχεια έγινε ακόμα πιο συγκεκριμένος: «Στην πραγματικότητα, είμαι αυστηρά ενάντια στις εξαγωγές όπλων από τη Γερμανία. Επειδή, όμως, η Γερμανία είναι ένας σημαντικός εξαγωγέας όπλων σε αυτήν την εξαιρετική περίπτωση θα μπορούσε να είναι επιτρεπτή η εξαγωγή όπλων αν δεν είναι άμεσα σε θέση άλλες χώρες. Δεν μπορεί κανείς να σταματήσει το ΙΚ με επιστολές διαμαρτυρίας»... «Σε αυτήν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι ανάγκη να αποτραπεί το μεγαλύτερο κακό»... Ο Γκίζι, επίσης, δε διστάζει να το πάει ακόμα παραπέρα, απαντώντας στη δημοσιογραφική ερώτηση τι θα γίνει «αν η Δύση εξοπλίσει το ΡΚΚ και τους Πεσμεργκά και υπάρξει μεσοπρόθεσμα η απειλή κλιμάκωσης με την Τουρκία και το Ιράκ». Ιδού η αποκαλυπτική απάντησή του: «Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αστάθεια αλλά πρέπει να το ρισκάρουμε. Θεωρώ ότι το ενδεχόμενο ενός κουρδικού κράτους μπορεί μακροπρόθεσμα να εξασφαλίσει περισσότερη σταθερότητα». Δηλαδή ο «αριστερός» Γκίζι υπέρ και της επαναχάραξης συνόρων με ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις! Τέτοια «αριστερά» να τη χαίρονται!

Ιδιωτικοποιήσεις όσων υπηρεσιών είχαν απομείνει

Ιδιωτικοποιήσεις όσων υπηρεσιών είχαν απομείνει

Χωρίς νερό το 12% των νοικοκυριών

Από διαμαρτυρίες εργαζομένων στο Ντιτρόιτ που διεκδικούν δουλειές, συντάξεις, καλές δημόσιες υπηρεσίες

Οποιος καταφέρει να πληρώσει τους δημοτικούς φόρους ακολουθείται από την απειλή της διακοπής υδροδότησης ακόμη και με μία μέρα καθυστέρηση στην πληρωμή του λογαριασμού. Ηδη 12% των νοικοκυριών έχει μείνει χωρίς νερό γιατί αδυνατεί να πληρώσει λογαριασμούς της (υπό ιδιωτικοποίηση...) δημοτικής Εταιρείας Υδρευσης και Αποχέτευσης του Ντιτρόιτ.
Με απόφαση του «διαχειριστή της χρεοκοπίας» Κέβιν Ορ, τα συνεργεία της ιδιωτικής εταιρείας «Homrich» έχουν αναλάβει από τις αρχές Ιούνη έναντι 6.000.000 δολαρίων το χρόνο να κόβουν εβδομαδιαίως το νερό σε 3.000 νοικοκυριά για καθυστερημένους λογαριασμούς έστω και μία μέρα! Από τη λαίλαπα διακοπής της υδροδότησης εξαιρούνται οι μεγάλοι ή οι εταιρικοί πελάτες.
Ενας μηνιαίος λογαριασμός 36 δολαρίων μπορεί να πλησιάσει τα 100 δολάρια, αφού επιβάλλεται τέλος διακοπής και σύνδεσης 30 δολαρίων έκαστο.
Αρκετοί από τους απλήρωτους λογαριασμούς είναι φουσκωμένοι όχι λόγω υπερκατανάλωσης αλλά γιατί η εταιρεία ύδρευσης χρεώνει συχνά στα νοικοκυριά τις κατά τόπους διαρροές νερού από το σπάσιμο πεπαλαιωμένων αγωγών. Δεν είναι έτσι ασυνήθιστα τα φαινόμενα λογαριασμών 1.600 ή και 10.000 δολαρίων είτε γιατί ήταν απλήρωτοι μήνες (πριν τη νέα πολιτική άμεσων πληρωμών που εφαρμόστηκε από τον Μάη), είτε γιατί τα νοικοκυριά χρεώθηκαν τις διαρροές του τοπικού δικτύου, που εσκεμμένα δεν εκσυγχρονίζεται, για να παραδοθεί σε μονοπωλιακούς ομίλους όπως η «United Water», θυγατρική της πολυεθνικής «Suez Environment»).
Οσο περνά ο καιρός και αυξάνονται τα νοικοκυριά δίχως νερό, αρχίζει σιγά - σιγά να συγκροτείται ένα μικρό κίνημα αγώνα από εργαζόμενους και άνεργους που αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση της δημοτικής εταιρείας ύδρευσης. Δραστηριοποιούνται έτσι λαϊκές επιτροπές για την ανάσχεση της διακοπής της υδροδότησης από τα συνεργεία της «Homrich».
Από τις αρχές Ιούλη, σχεδόν κάθε βδομάδα, με πρώτη κορύφωση την 1η επέτειο χρεοκοπίας του Ντιτρόιτ στις 18 Ιούλη, πραγματοποιούνται στο κέντρο του Ντιτρόιτ πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Στις 18 Ιούλη, μερικές χιλιάδες διαδηλωτές, ανάμεσά τους και μέλη του συνδικάτου νοσοκόμων της πόλης, συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της Δημοτικής Εταιρείας Υδρευσης Ντιτρόιτ φωνάζοντας συνθήματα όπως: «Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα», «Κάτω τα χέρια από το νερό», «Οχι στο κόψιμο της υδροδότησης» κ.ά.

Ιδιωτικοποίηση και του τομέα καθαριότητας

Ηδη τον περασμένο Φλεβάρη απολύθηκε το 90% των δημοτικών υπαλλήλων καθαριότητας, έμειναν μόλις 40 άτομα, και ανατέθηκε ο τομέας καθαριότητας της πόλης σε δύο μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες. Στην ADVANCED DISPOSAL (που έχει 5.300 προσωπικό και στόλο 3.000 απορριμματοφόρων με έδρα τη Φλόριδα και πρόεδρο του ΔΣ τον Ρίτσαρντ Μπαρκ, πρώην στέλεχος της πολυεθνικής «Veolia», πρώην «Vivendi»), η οποία θα πληρωθεί ετησίως για τις υπηρεσίες της από το δήμο 73.3000.000 δολάρια και στην εταιρεία «Rizzo Environmental» (ξεκίνησε σαν οικογενειακή επιχείρηση το 1998, ώσπου αγοράστηκε το 2012 από την νεοϋρκέζικη εταιρεία επενδύσεων «Kinderhook») που θα αναλάβει έργο έναντι 49.100.000 δολαρίων. Τα χρήματα αυτά, εννοείται, θα βγουν από τις τσέπες των εργαζομένων καθώς καλούνται ήδη να καταβάλλουν περισσότερα για λιγότερες υπηρεσίες καθαριότητας, ενώ η ανακύκλωση των σκουπιδιών είναι μια ακόμη κερδοφόρα μπίζνα για το κεφάλαιο. Σύμφωνα με Αμερικανούς αναλυτές πρόκειται για μια αναπτυσσόμενη βιομηχανία με κέρδη άνω των 70 δισ. δολαρίων το χρόνο.
Φυσικά όλα αυτά και οι χρεοκοπίες πόλεων είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και χωρίς ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία δεν μπορεί να αποτραπούν. Στις ΗΠΑ, όπως και σε κάθε καπιταλιστική χώρα, γίνεται επιτακτική η ανάγκη του οργανωμένου ταξικού εργατικού κινήματος με πρωτοπόρα τα Κομμουνιστικά Κόμματα που θα βάλει φρένο στα αντιλαϊκά μέτρα με προοπτική να ανοίγει ο δρόμος για την οριστική ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Το μεγάλο «κόλπο» κατάσχεσης ακινήτων

Το μεγάλο «κόλπο» κατάσχεσης ακινήτων

Το Ιδρυμα Τεχνών του Ντιτρόιτ δε βγήκε, προς το παρόν, στο σφυρί...

Οπως προαναφέραμε, η κρίση άδειασε τεράστια οικοδομικά τετράγωνα και γειτονιές. Οχι μόνον γιατί τα παράτησαν οι ιδιοκτήτες τους λόγω έλλειψης πόρων ή ενδιαφέροντος. Ούτε λόγω απλήρωτων στεγαστικών δανείων, αλλά γιατί, σύμφωνα με το νέο δημοτικό κανονισμό, πλέον, όσα κτίρια έχουν απλήρωτους δημοτικούς φόρους ακίνητης περιουσίας άνω της τριετίας, βγαίνουν υποχρεωτικά σε πλειστηριασμό. Ακόμη και για 500 δολάρια.
Αυτό ενίοτε δημιουργεί μπερδεμένες καταστάσεις. Αρκετά νοικοκυριά έχασαν πατρογονικές εστίες που ήταν στην ιδιοκτησία της οικογένειάς τους επί δεκαετίες, γιατί δεν είχαν να πληρώσουν φόρους μερικών εκατοντάδων ή χιλιάδων δολαρίων. Μερίδα του τοπικού Τύπου καταγράφει πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που προτίμησαν να χάσουν το σπίτι τους, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν φόρο 3.400 δολαρίων και να «αγοράσουν» άλλο σε πλειστηριασμό έναντι 500 δολαρίων... Αυτές οι μπερδεμένες καταστάσεις δεν αφορούν «εξ επαγγέλματος» κακοπληρωτές, αλλά νοικοκυριά της εργατικής τάξης.
Το δράμα, όσο περνά ο καιρός, γιγαντώνεται.
Το 2010, 86.000 κατοικίες βρήκαν σε πλειστηριασμό. Το 2012 άλλα 95.000 σπίτια. Το πρώτο εξάμηνο του 2014, είχαν βγει σε πλειστηριασμό ή είχαν λάβει σχετικά ειδοποιητήρια κατάσχεσης 46.000 σπίτια!
Με άλλα λόγια, πολλές χιλιάδες νοικοκυριά έχουν οδηγηθεί στο δρόμο και την ανέχεια, ακόμη και πριν την κήρυξη της επίσημης χρεοκοπίας, λόγω ανεργίας, φτώχειας, επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου και της δυσανάλογα μεγάλης αύξησης του κόστους ζωής.
Η ανεξάρτητη «Αρχή Τράπεζας Γης του Ντιτρόιτ» (Detroit Land Bank Authority) μια ημι-κυβερνητική υπηρεσία δημιουργήθηκε το 2008, γνωστή και ως DLBA, βάζει στο χέρι δεκάδες χιλιάδες κατασχεθείσες περιουσίες τάχα για την αξιοποίησή τους.

Δισεκατομμυριούχοι σε ρόλο «σωτήρα»

Εως σήμερα, περίπου 84.000 κατασχεθέντα κτίσματα (βιομηχανίες, γραφεία, σπίτια, καταστήματα) έχουν χαρακτηριστεί «εγκαταλειμμένα» ή «σε παρακμή». Το 2013 θεσπίστηκε η ευφάνταστη «Αρχή Αρσης της Σήψης Εγκαταλειμμένων Κτιρίων του Ντιτρόιτ» (Detroit Blight Removal Authority) με επικεφαλής τον 26χρονο Μπιλ Παλτ, (Bill Pulte), εγγονό του μεγαλύτερου εργολάβου κατοικιών στις ΗΠΑ.
Το Γενάρη, ο δήμαρχος του Ντιτρόιτ Μάικ Ντάγκαν δημιούργησε την Ομάδα Κρούσης Αρσης της Σήψης Εγκαταλελειμμένων Κτιρίων της πόλης, διορίζοντας διευθυντή τον Νταν Γκίλμπερτ, ιδρυτή, ιδιοκτήτη και πρόεδρο της εταιρείας «Quicken Loans», που είναι από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες ακινήτων της πόλης.
Πρόσφατα, η Ομάδα Κρούσης Αρσης της Σήψης Κτιρίων προσέλαβε ιδιωτική εταιρεία χαρτογράφησης των εγκαταλειμμένων κτιρίων, ειδοποιώντας τους πρώην ιδιοκτήτες ότι δεν θα μπορέσουν να τα ξαναχρησιμοποιήσουν εάν δεν έρθουν σε επαφή με την Τραπεζική Αρχή DLBA σε τρεις μέρες από τη λήψη ειδοποίησης.