Βόρεια Κορέα: Περνώντας την γραμμή

 Βόρεια Κορέα: Περνώντας την γραμμή

Ένα πολύ ενδιαφέρον και πρόσφατο ντοκιμαντέρ αμερικανικής παραγωγής για έναν Αμερικανό στρατιώτη που το 1962 αυτομόλησε μαζί με άλλους 4 και πέρασε στην Β. Κορέα όπου ζει πάνω από 40 χρόνια έχοντας οικογένεια και παιδιά. Μέσα από το ντοκιμαντέρ, γυρισμένο στην Β. Κορέα, παίρνουμε και μια ματιά από την ζωή στην μυστηριώδη αυτή χώρα που μέσα από την απίστευτης φαντασίας δυτική προπαγάνδα είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος τον μύθο από την αλήθεια. Ο,τι κι αν είναι η Β. Κορέα (που, ομολογουμένως, δεν έχουμε επαρκής πληροφορίες για να κρίνουμε), αυτό που πάντως είναι σίγουρο είναι ότι τα περισσότερα ΜΜΕ (συμπεριλαμβανομένων και αριστερών), επειδή η Β. Κορέα πουλάει, παίζουν το παιχνίδι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ντυμένοι με τον μανδύα του ανθρωπισμού. Όπως λέει εδώ μια αξιόλογη Ελληνίδα δημοσιογράφος που ζεί εδώ και καιρό στην Β.Κορέα και έφαγε πολύ βρισίδι τελευταία γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει τις βλακείες περί του θέματος:

" Όπως κάθε είδηση που έχει μέσα τη λέξη Βόρεια Κορέα, όχι μόνο έγινε πιστευτή -ακόμα και αν αψηφά κάθε λογική- αλλά για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχω καταλάβει ξυπνάει άγρια πάθη. Και έτσι σήμερα έζησα τις μέρες του Απριλίου, τότε που ξαφνικά έγινα η Ελληνίδα της Βόρειας Κορέας που όλοι έβριζαν για κάποιες εβδομάδες, μέχρι να περάσουμε σε άλλο θέμα.
[...] Και έτσι προσπερνάμε τα σημαντικά. Και τα σημαντικά είναι ακριβώς αυτή η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, η πληροφορία που δεν ελέγχεται και όχι μόνο αναπαράγεται αλλά υιοθετείται άκριτα από ένα κοινό που καθημερινά βομβαρδίζεται από ανούσιες ειδήσεις και σταδιακά μετατρέπεται σε άβουλο παθητικό δέκτη. Εκεί βρίσκεται η ουσία και εκεί παίζεται το μεγαλύτερο παιχνίδι. Στον έλεγχο της πληροφορίας και στην αδρανοποίηση του κοινού. Και είναι τραγικό διότι ειδικά στην Ελλάδα αυτή την αδρανοποίηση, την αποχαύνωση, την έχουμε ζήσει στο πετσί μας. Και σήμερα πληρώνουμε τις συνέπειες της."

Δυστυχώς το βίντεο δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους.

Πηγή: Αγκαρρα

Ο Χίτλερ και οι αστοί (μέρος 2ο)

 Ο Χίτλερ και οι αστοί (μέρος 2ο)

Siemens: χρυσές μπίζνες υπό τη σβάστικα

H γνωστή πια σε όλους μας για τις μπίζνες των μιζών εταιρεία Siemens, αξίζει, εάν όχι την πρώτη, τότε σίγουρα τη δεύτερη θέση στο "πάνθεον" της αθλιότητας του Τρίτου Ράιχ. Λειτουργώντας υπό καθεστώς διαπλοκής με τις γερμανικές στρατιωτικές αρχές και τα μεγαλοστελέχη των SS η Siemens τροφοδότησε αρχικά με ηλεκτρικά κυκλώματα όλους τους θαλάμους των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Τα κακής ποιότητας υλικά που χρησιμοποιήθηκαν δυσλειτουργούσαν και χάλαγαν τακτικά με αποτέλεσμα συχνά οι κρατούμενοι να μένουν χωρίς φως και θέρμανση. Κατά το 1944, η εταιρεία λειτουργούσε 400 εργοστάσια σε όλη τη Γερμανία τροφοδοτώντας τον γερμανικό στρατό με κάθε είδους προϊόντα καθημερινής χρήσης. Το "αμάρτημα" της Siemens όμως δεν φαίνεται και τόσο μεγάλο ως τώρα. Το 1941, το Τρίτο Ράιχ επιθυμούσε να βρει έναν ταχύτερο τρόπο εξόντωσης των Εβραίων, των κομμουνιστών και των λοιπών ομάδων που διώκονταν. Χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά οι θάλαμοι αερίων. Η Siemens ανέλαβε την κατασκευή τους με τη χρήση καταναγκαστικής εργασίας των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι κρατούμενοι κατασκεύαζαν ουσιαστικά τους θαλάμους όπου θα εκτελούνταν. Η καταναγκαστική εργασία σκλάβων συνεχίστηκε και σε άλλες εγκαταστάσεις της εταιρείας.

 Το 2001 η εταιρεία προσπάθησε να λανσάρει μια σειρά φούρνων αερίου με το λογότυπο Zyklon. Η κίνηση αυτή προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και τα προϊόντα σύντομα αποσύρθηκαν.

Εάν υπάρχει ένα ειδικό ενδιαφέρον στην υπόθεση της εταιρείας Siemens αυτό είναι η διαπλοκή της και στην ελληνική πολιτική σκηνή της εποχής. Μελετώντας την νεότερη ελληνική ιστορία θα συναντήσουμε γρήγορα το όνομα Ιωάννης Βουλπιώτης.

Φορτηγό της Siemens χρησιμοποιείται ως όχημα προπαγάνδας του ναζιστικού κόμματος για τις εκλογές.

Αριστερά: Ο Φον Zίμενς συναντά αξιωματικούς των SS σε εκδήλωση του ναζιστικού κόμματος

Ο Φον Ζίμενς (δεξιά) με τον διευθυντή της γερμανικής τράπεζας χαιρετούν ναζιστικά σε εκδήλωση του ναζιστικού κόμματος

Ιωάννης Βουλπιώτης

Ο Ιωάννης Βουλπιώτης υπήρξε Έλληνας επιχειρηματίας και συνεργάτης των Γερμανών. Αποτελεί μέρος της ελληνικής αστικής τάξης για την οποία πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά στην επίσημη ιστοριογραφία. Ο Ιωάννης Βουλπιώτης ξεκίνησε την "υπηρεσία" στο πλευρό της αστικής τάξης με τον γάμο του με την κόρη του μεγιστάνα Καρλ Φρίντριχ Φον Ζίμενς. Επί μεταξικής δικτατορίας και με τον δικτάτορα Μεταξά να αποτελεί γνωστό θαυμαστή του Χίτλερ, ο Βουλπιώτης ανέλαβε το αποκλειστικό συμβόλαιο της Siemens με την Ελλάδα. Αργότερα, επί ναζιστικής Κατοχής, ο Βουλπιώτης θα χαιρετίσει και θα υποβοηθήσει την δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας. Μεταπολεμικά, ο Βουλπιώτης θα αποκτήσει στενές σχέσεις με τον Πλαστήρα και τον Άγγλο πράκτορα της Intelligence Service Ντέιβιντ Μπαλφούρ.

Το σημερινό σκάνδαλο της Ζίμενς με πρωταγωνιστή τον Μιχάλη Χριστοφοράκο με τις δωροδοκίες και μίζες σε πολιτικούς και κόμματα, έχει παρόμοιό του και στο παρελθόν. Σκάνδαλο με αμαρτωλές συμβάσεις της Ζίμενς, με οσμή «μιζών», υπήρξε και το 1955.

Ο "Χριστοφοράκος" της εποχής εκείνης, ήταν ο Ιωάννης Βουλπιώτης, φίλος του Φον Κανάρη και αμφιλεγόμενο πρόσωπο με σκοτεινό ρόλο επί κατοχής, έφερε τεχνικό εξοπλισμό της Τελεφούνκεν στην ελληνική ραδιοφωνία για τις γερμανικές προπαγανδιστικές εκπομπές. Κατηγορήθηκε για δωσιλογισμό, δικάστηκε δυο φορές, αθωώθηκε και συνέχισε μετά να διευθύνει τη Ζίμενς στην Αθήνα.

Μετά την συνταξιοδότησή του η εταιρεία του προσέφερε τιμητική σύνταξη ύψους 300.000 μάρκων ετησίως.

Ιωάννης Βουλπιώτης

Coca-Cola και Fanta: τροφοδοτώντας και τα δύο μέτωπα.


Η πολύ γνωστή μας για τις συναισθηματικές διαφημίσεις coca-cola συνεργάστηκε και με τα δύο μέτωπα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Όντας αμερικανικών συμφερόντων εταιρεία, τροφοδοτούσε πρώτα και κύρια με αναψυκτικά τους Αμερικάνους στρατιώτες. Και μόνο αυτή της η κίνηση ήταν ικανή για να τις επιφέρει κέρδη εκατομμυρίων, όμως όπως κάθε καλή πολυεθνική εταιρεία δεν αρκέστηκε σε αυτό μόνο το μερίδιο της αγοράς. Η γερμανική coca-cola (δεν είχε περιέλθει σε γερμανικό ιδιοκτησιακό καθεστώς) συνέχισε με το γνωστό buisness as usual την κατασκευή αναψυκτικών σόδας στον γερμανικό στρατό. Μάλιστα τα αναψυκτικά της ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή ανάμεσα στους Γερμανούς στρατιώτες. To 1941, το γερμανικό παράρτημα της εταιρείας ξέμεινε από σιρόπι. Λόγω των περιοριστικών μέτρων στο εμπόριο, η  γερμανική coca-cola αδυνατούσε να προμηθευτεί σιρόπι από τις ΗΠΑ. Έτσι η γερμανική εταιρεία αποφάσισε να λανσάρει ένα νέο αναψυκτικό με γεύση πορτοκάλι για τους Γερμανούς στρατιώτες. Πρόκειται για την γνωστή μας Fanta, η οποία πριν τις εξωτικές διαφημίσεις της δρόσιζε την πολεμική ναζιστική μηχανή.

Αφίσα της Fanta κατά τα ναζιστικά πρότυπα 1941

Αμερικανοί στρατιώτες πίνουν coca-cola 1944

Το προσφιλές γερμανικό αναψυκτικό 

Ηugo Boss: Η αισθητική του Τρίτου Ράιχ

Ο Hugo Boss δημιούργησε την γνωστή εταιρεία του το 1927. Στόχευε στη δημιουργία ενός μικρού αρχικά οίκου μόδας που θα έντυνε και θα εξόπλιζε με αξεσουάρ την γερμανική ελιτ. Τα όνειρά του βρήκαν χώρο όταν μόλις οκτώ χρόνια μετά έγινε μέλος του ναζιστικού κόμματος της Γερμανίας. Η μικρή ακόμα εταιρεία του πάντα καλοντυμένου Hugo, δέχθηκε το 1930 μια παραγγελία μαμούθ. Το ναζιστικό κόμμα παράγγειλε στον Boss τον σχεδιασμό και την μαζική παραγωγή στολών για την Χιλτερική Νεολαία, τα SS και την SA. Οι διαφημιστικές καμπάνιες της εταιρείας τόνιζαν κυρίως αυτό: Προμηθεύουμε τον εθνικοσοσιαλισμό από το 1928. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο κύκλος εργασιών της εταιρείας το 1932 ανέρχονταν σε 36.260 μάρκα, ενώ το 1941 ξεπέρασε τα 3.300.000 μάρκα. Για να καταφέρει να ρίξει το εργατικό κόστος και να προλάβει τις παραγγελίες, ο Hugo Boss, ανέτρεξε σε μια προσφιλή μέθοδο. Χρησιμοποίησε την εργασία κρατουμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Συγκεκριμένα, ο Boss χρησιμοποίησε 40-50 αιχμαλώτους πολέμου και 150 κρατούμενους από στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Το 1946, διατάχθηκαν έρευνες για τις επιχειρήσεις του οίκου Boss. O ίδιος ο Hugo, κλήθηκε να πληρώσει το μάλλον συμβολικό ποσό των 100.000 μάρκων για αποζημιώσεις και στερήθηκε της πολιτικής του ψήφου για τρία χρόνια. Ο οίκος Boss φυσικά επιβίωσε αυτής της μικρής κρίσης ώστε σήμερα να μπορεί να παράγει παγκοσμίως και μαζικά αρώματα και αξεσουάρ μόδας. Σήμερα ο υιός του Hugo Boss, Siegfried δήλωσε: "Και βέβαια ο πατέρας μου ήταν μέλος του ναζιστικού κόμματος, αλλά τότε ποιος δεν ήταν;" 

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έρχεται από τα βουβά πια στόματα των εκατομμυρίων γερμανο-εβραίων και Γερμανών κομμουνιστών που ο κύριος Boss ήθελε στα κρεματόρια ή το απόσπασμα...

Διαφήμιση της Hugo Boss για τις ναζιστικές στολές 

Ένας κήπος από κάλυκες δακρυγόνων

 Ένας κήπος από κάλυκες δακρυγόνων

Εδώ και οκτώ χρόνια, οι κάτοικοι του Μπιλίν, ενός μικρού παλαιστινιακού χωριού στα κατεχόμενα εδάφη της Δυτικής Όχθης, κάνουν μια πορεία διαμαρτυρίας μαζί με ξένους και Ισραηλινούς ακτιβιστές, ενάντια στο τείχος που έχει υψώσει το Ισραήλ και στη κατάληψη της γης του χωριού από Ισραηλινούς εποίκους.
Τον Απρίλιο του 2009 ένας διαδηλωτής, ο Μπασέμ Ιμπραήμ Αμπού Ραχμά, δολοφονήθηκε από δακρυγόνο. Για να τιμήσουν τη μνήμη του, οι συγχωριανοί έφτιαξαν έναν κήπο από κάλυκες δακρυγόνων που έχουν ριχτεί από Ισραηλινούς στρατιώτες ενάντια στους διαδηλωτές. Το βίντεο που ακολουθεί, διάρκειας περίπου 5 λεπτών, προέρχεται από το βραβευμένο ντοκιμαντέρ “Πέντε σπασμένες κάμερες” (βλ. εδώ το τρέιλερ), γυρισμένο από έναν Παλαιστίνιο κάτοικο του Μπιλίν.

(Τranscript από MediA Oasis)

ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΜΠΑΣΕΜ: Αυτός ο κήπος και αυτοί οι κάλυκες… επειδή κάψατε τα παιδιά μας θέλουμε να τα κάνουμε λουλούδια, λιόδεντρα και πρασινάδες

2005

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Όταν έρχεται το φθινόπωρο, μαζεύουμε τις ελιές από τα χωράφια μας που βρίσκονται πέρα από την επιτρεπτή διαδρομή

ΦΩΝΗ: Εδώ στο Μπιλίν αγωνιζόμαστε εδώ κι 7-8 χρόνια ενάντια στους Ισραηλινούς που προσπαθούν να κάνουν κουμάντο στη γη μας. Όλα ξεκίνησαν όταν άρχισαν να χτίζουν το τείχος.

ΦΩΝΗ ΣΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ: Φύγετε από το εργοτάξιο. Θα σας απομακρύνουμε με το ζόρι. Μην πλησιάζετε!


ΦΩΝΗ ΜΗΤΕΡΑΣ: Όταν άρχισαν να χτίζουν το τείχος, όλο το χωριό υπέφερε. Όποιος είχε γίδες δεν μπορούσε να τις πάει να βοσκήσουν. Όποιος είχε ένα μικρό χωράφι δεν μπορούσε να μαζέψει τις ελιές του… εξαιτίας των δακρυγόνων και του τείχους. Ο Μπασέμ [ο γιος μου] πήγαινε στις ειρηνικές πορείες, ποτέ δεν πέταγε πέτρες ή κάτι άλλο. Δεν έκανε τίποτα κακό.

ΦΩΝΗ ΜΠΑΣΕΜ (στα εβραϊκά προς τους στρατιώτες): Αν κάνετε πίσω, κανείς δε θα σας πετάξει πέτρες! Είναι ένα μικρό χωριό. Πολλοί Ισραηλινοί έρχονται εδώ. Οι Ισραηλινοί είναι ξαδέλφια μας, φίλε μου. Αν φύγετε, θα γυρίσουμε πίσω στο χωριό μας. Ε… τι είναι αυτό.

(Οι Ισραηλινοί στρατιώτες εκτοξεύουν δακρυγόνα)

ΦΩΝΗ ΜΗΤΕΡΑΣ: Τα είδα όλα με τα ίδια μου τα μάτια. Τους πέταξαν πολλά δακρυγόνα. Πώς να το περιγράψω; Έπεφταν σαν βροχή. Είπαν ότι ένας στρατιώτης τον σημάδεψε και του έριξε εδώ. Ο Μπασέμ σκοτώθηκε από έναν κάλυκα…Κοίτα, τον έχω εδώ. Δεν τον πέταξα.

Υπερασπιζόταν ειρηνικά τη γη του. Είχαμε συνηθίσει μετά από κάθε διαδήλωση ο Μπασέμ να γυρίζει τραυματισμένος. Δε μου είπαν αμέσως ότι είχε σκοτωθεί.

Όταν είμαι στον κήπο, νιώθω ότι ο Μπάσερ είναι μαζί μου. Ακούω τη φωνή του όταν ποτίζω. Η καρδιά μου θα ‘ναι σημαδεμένη για πάντα.

Ο Μπασέμ δολοφονήθηκε την Παρασκευή 17 Μαρτίου 2008. Τον Ιούνιο του 2013 ο εισαγγελέας στρατηγός Ντάνι Εφρόνι έκλεισε το φάκελο της έρευνας για τη δολοφονίας του Μπασέμ Αμπού Ραχμά, επικαλούμενος την έλλειψη στοιχείων. Ωστόσο, ο θάνατός του έχει καταγραφεί σε βίντεο από τρεις διαφορετικές γωνίες.

Mπορείτε επίσης να δείτε ένα φιλμάκι διάρκειας 25 λεπτών που γύρισαν οι φίλοι του Μπάσεμ εδώ (αγγλικοί υπότιτλοι).

Πηγή: Mao.gr

η εξομοίωση του κομμουνισμού με τον φασισμό - μια χυδαία πρακτική

 

η εξομοίωση του κομμουνισμού με τον φασισμό - μια χυδαία πρακτική

Πίσω απ’ την θεωρία των άκρων βρίσκεται πάντα η εξομοίωση του κομμουνισμού με τον φασισμό. Ο στόχος πάντα είναι η δαιμονοποίηση του κομμουνισμού. Για όσους είναι πληροφορημένοι, ακούγεται κοινότυπο να πει κάποιος ότι η εξομοίωση του κομμουνισμού με τον φασισμό είναι βασικότατο συστατικό της κυρίαρχης προπαγάνδας, να πει ότι είναι μια χυδαία πρακτική  που θελημένα παραβλέπει το οικονομικό υπόβαθρο του φασισμού το οποίο ήταν και είναι ο καπιταλισμός. Το προβλημα είναι ότι αυτός ο εξομοιωτισμός (ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός, για συντομία) απευθύνεται σε πολλούς που δυστυχώς είναι από απληροφόρητοι ως και ανιστόρητοι και οι οποίοι, δυστυχέστερα, έχοντας αφομοιώσει αυτήν την στρέβλωση, την αναπαράγουν. 

Ο εξομοιωτισμός είναι μια ακραία απολογία της αστικής δημοκρατίας. Ιδιαίτερα όταν εμφανίζεται και στην πιο εκλεπτυσμένη και «πληροφορημένη» εκδοχή του και αφορά το απο κοινού τσουβάλιασμα του λεγόμενου σταλινισμού με τον φασισμό, όπου ο πρώτος όρος υπονοεί όχι απλά την αποδοχή του Στάλιν ως έναν απο τους γνήσιους μεγάλους επαναστάτες, όχι απλά ότι εκφράζει μιαν υποτίθεται νοσταλγία ενός νοσηρά εννοούμενου Σοβιετικού σταλινικού  καθεστώτος, αλλά κυρίως ότι, όπως και ο φασισμός-ναζισμός, αποτελεί μια ιδεολογία, νοοτροπία και πρακτική που αφενός εμπνέεται ιστορικά απο μια βίαια καθεστωτική καταστολή της ελευθερίας του ατόμου, και αφετέρου στοχεύει στην εγκαθίδρυση της με βίαιο τρόπο. Παρότι ο αντισταλινισμός δεν εμφανίζεται πάντα απροκάλυπτα σαν αντικομουνισμός, καταλήγει να εκτρέφει την ίδια παρανόηση ότι δεν μπορεί να υπάρχει ένας κομμουνισμός χωρίς τα χαρακτηριστικά αυτού που οι εξομοιωτέςεννοούν ή παρανοούν ως σταλινισμό κι ότι δεν είναι καλύτερος από τον φασισμό. Αυτή η πιο εκλεπτυσμένη εκδοχή του εξομοιωτισμού απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν να σκέπτονται.

Το ζήτημα είναι που παροτρύνεται να εστιάζει ο δέκτης της προπαγάνδας αυτής, είτε αρέσκεται στο να θωρεί τον εαυτό του σκεπτόμενο, είτε όχι. Να εστιάζει στην παλελθούσα, στην μελλοντική ουτοπία, ή στην σημερινή πραγματικότητα; Η βρωμιά που απλώνουν οι εξομοιωτές πάνω στην εικόνα του παρελθόντος σοσιαλισμού, στην ιστορία του, είναι συνάμα βρωμιά που προβάλουν στον μελλοντικό κομμουνισμό, στο όραμα του. Το εξωφρενικό είναι ότι όλα τα συστατικά αυτής της βρωμιάς που προβάλλεται στον κομμουνισμό δεν είναι απλές επινοήσεις, αλλά αποτελούν αντανάκλαση, μέσω παραμορφωτικών κατόπτρων, ακριβώς της φρικωδιας του σημερινού καπιταλισμού. Η ωμή καταπίεση, οι ψυχολογικοί και φυσικοί βασανισμοί, οι εξορίες, φυλακίσεις, προσφυγιά, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι πολιτικές δολοφονίες, η γραφειοκρατία και η σιχαμερή διαφθορά της, η κατάχρηση εξουσίας – όλα αυτά είναι συστατικά του καπιταλισμούπου προβάλλονται στον κομμουνισμό. Και αυτά χωρίς να αναφέρουμε τα αποκλειστικά καπιταλιστικής φύσης συστημικά χαρακτηριστικά της «δημοκρατίας» που συνιστούν έναν ανελέητο κεφαλαιοκρατικό  ολοκληρωτισμό, όπως η εκμετάλλευση, η εξωφρενική σπάταλη, οι κρίσεις, οι πόλεμοι και οι γενοκτονίες στις οποίες οδηγεί.

Το συστηματικό βρόμισμα λειτουργεί σαν «κατευθυνόμενος διαλογισμός» απο τους εξομοιωτές. Επιφέρει «χαλάρωση» απο τον βιωνόμενο σύγχρονο εφιάλτη του καπιταλισμού με «οραματισμούς της φρίκης» που μπορεί να τον αντικαταστήσει.

Ατενίζοντας την πραγματικότητα του καπιταλισμού στις μέρες μας, η εξομοίωση αυτή καθίσταται αηδιαστικά υποκριτική.  Για ελευθερία του ατόμου σαν βασικό και οικουμενικό γνώρισμα του σύγχρονου καπιταλισμού μπορούν να μιλούν πλέον μόνο κρετίνοι και κυνικοί.  

Ένας λόγος για τον οποίο ο εξομοιωτισμος είναι αποτελεσματικός είναι ότι η «δημοκρατία», για τις ευρύτερες λαϊκές μάζες, ειδωμένη συχνά με μεταφυσικό τρόπο και χωρίς τις εγγενείς αντιφάσεις της, έχει καταστεί απαραβίαστο ταμπού. Ο φασισμός αντιπαρατίθεται απο τους εξομοιωτές στην «ιερή δημοκρατία» ενώ η καπιταλιστική φύση και των δυο (φασισμού και αστικής δημοκρατίας αποκρύβεται), σαν να πρόκειται για ασυμβίβαστα και άλληλο-αποκλειόμενα συστήματα.

Εκτός αυτού που είναι κραυγαλέα έκδηλο – ότι δηλαδή οι δικτατορίες, συνήθως σε χώρες του λεγόμενου αναπτυσσομένου καπιταλισμού, επιβάλλονται με απαράμιλλο κυνισμό από τους «δημοκρατικά» εκλεγμένους εκπρόσωπους «δημοκρατιών» του αναπτυγμένου καπιταλισμού – πίσω από την επίφαση δημοκρατίας στον καπιταλισμό κρύβονται μηχανισμοί άσκησης εξουσίας πολύ ποιο αποκλειστικοί και απόλυτοι από αυτούς που χαρακτήρισαν τον φασισμό και τον ναζισμό του περασμένου αιώνα και την δικτατορία των ημερών μας. Αυτός είναι και ένας λόγος για τον οποίο η «δημοκρατία» είναι το καθεστώς πρώτης επιλογής των αστών. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι ποιο αποκλειστικοί διότι ο αποκλεισμός αυτών που είναι οι καθυπότακτοι της εξουσίας, και παραμένουν κάτω και έξω από αυτήν, υφίσταται όχι τόσο επειδή υπάρχουν εμφανή κατασταλτικά συστήματα σε κάθε είδους καπιταλισμό (που όντως υπάρχουν και σε ώρες ανάγκης χρησιμοποιούνται), όχι τόσο επειδή ο περιορισμός της ελευθερίας του ατόμου είναι περισσότερο συστημικός και άρα πιο αποτελεσματικός  απο θεσμικός (που είναι επίσης – και αυξάνεται), αλλά επειδή ο καθυπότακτος άνθρωπος στον αναπτυγμένο καπιταλισμό έχει υποστεί μια τεχνητή αναπηρία, έχει καταστεί ανίκανος να διακρίνει τα αιτία, τους όρους και την φύση της καθυπόταξης του. Και σ’ αυτό συνεισφέρει ο εξομοιωτισμός.  

Παραδόξως, αυτός ο εξομοιωτισμός, όσο θερμά και να βάλει κατά «παντός είδους ολοκληρωτισμού» στα λόγια, το αποτέλεσμα  είναι ότι καθίσταται κύριος και αναντικατάστατος αρωγός και τροφοδότης του φασισμού στην πράξη. «Μα δεν  μπορεί αυτό να αληθεύει όταν αυτό που αποκαλείς «εξομοιωτισμό» στρέφεται εναντίον και των δυο μορφών ολοκληρωτισμού», θα ισχυριζόταν κάποιος θιασώτης του. Να όμως που μπορεί, διότι οι εξίσου «απαράδεκτοι» τύποι «ολοκληρωτισμού» τίθενται σε αντιπαράθεση με την «δημοκρατία» η οποία παρουσιάζεται ως το μόνο καθεστώς το οποίο κατοχυρώνει ατομικές ελευθερίες. Όμως - με δοσμένο ότι ο εξομοιωτισμοςθελημένα παραβλέπει τους κεφαλαιοκράτες (πάντα κρυμμένοι πίσω απο το προσωπείο του Φασισμού-Ναζισμού), με δοσμένο επίσης ότι αποκρύπτεται ο καπιταλιστικός χαραχτήρας της αστικής δημοκρατίας - όταν οι συνθήκες ζωής επιδεινώνονται, η αντίδραση ενός τμήματος των λαϊκών μαζών, στους οποίους συστηματικά καλλιεργείται αυτή η λειψή συνείδηση της πραγματικότητας, ευκολότερα χειραγωγείται ώστε να στραφούν εναντίον αυτής της «δημοκρατίας» που φαίνεται να τους εξαθλιώνει. Ευκολότερα καταλήγουν να οραματίζονται αυταρχικές λύσεις. Στο στόχαστρο λοιπόν δεν μπαίνει ο «άφαντος» καπιταλισμός αλλά η «φαύλη δημοκρατία».

«Μα γιατί δεν στρέφονται οι μάζες προς τον κομμουνισμό» θα ρωτούσε ο ίδιος κουτοπόνηρα. Η απάντηση είναι ότι, κόντρα στα μύρια όσα αντίξοα, στρέφονται και προς τον κομουνισμό, αλλά συχνά όχι με την δέουσα ταχύτητα. Μια ανάλυση των λόγων για τους οποίους ο κομμουνισμός, σαν κίνημα, συχνά δεν αναπτύσσεται τόσο ραγδαία όσο ο φασισμός, θα αποτελούσε αντικείμενο ενός άλλου σημειώματος. Μας αρκεί να αναφέρουμε ότι οι λόγοι είναι πολλοί, οι δυο βασικοί απο τους οποίους είναι ότι: όχι μόνο η κρατική μηχανή της αστικής δημοκρατίας παρατάσσεται υπέρ του φασισμού απο τους αστούς, αλλά και όλος ο μηχανισμός παραγωγής ιδεολογίας, σε τέτοιες συνθήκες,  πιο έντονα  στηρίζει την ιδέα ότι η δικτατορία ενός «μεσσιανικού ηγέτη» είναι προτιμότερη απο την «δημοκρατία», ενώ η δικτατορία του προλεταριάτου ήδη έχει απωθηθεί στο κοινωνικό ασυνείδητο σαν μια οψη της χειρότερης κόλασης που και η σκέψη της «μας... ταράζει». 

Αυτός ο μηχανισμός παραγωγής ιδεολογίας, που είναι σε ιδιωτικά καπιταλιστικά χέρια, έχει την δύναμη να στηρίξει ή να διαλύσει ένα καθεστωτικό σχήμα, έχει την δύναμη να ανεβάσει ένα συνονθύλευμα εγκληματιών στο πλατύσκαλο της εξουσίας, ή να το μειώσει στο περιθώριο του πολιτικού γίγνεσθαι. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά σε τόπο και χρόνο: Δείτε πως εδώ και τώρα, για παράδειγμα, μετά την άνοδο της δημοτικότητας της ΧΑ, που έγινε δυνατή με συστηματικό λιβάνισμα της απο τον κύριο όγκο των μέσων ενημέρωσης, φαίνεται να μειώνεται ξαφνικά η δημοτικότητα της στο ήμισυ, μετά την αποκάλυψη της εγκληματικής φύσης της απο τα ίδια μέσα. Που σημαίνει ότι αν αυτός ο μηχανισμός ήθελε, θα μπορούσε απο μόνος του να αποτρέψει την εξέλιξη των γεγονότων που αφορούν τον Νεοναζισμό εδώ και, μ' αυτήν την έννοια, ενέχεται σε ηθική αυτουργία για οποιουδήποτε κρίμα έχει διαπραξει.

Αυτό το αστικό, συστημικό πλέγμα παραγωγής ιδεολογίας, είναι υπεύθυνο για την καλλιέργεια των πολιτικών προκαταλήψεων κατά του κομμουνισμού, που απο ένα σημείο και πέρα αυτό-αναπαράγονται. Οι προλήψεις και προκαταλήψεις που καλλιεργούν γίνονται ο υλικός καταλύτης που είτε αδρανοποιεί τις μάζες είτε τις κατευθύνει προς αυταρχικές «λύσεις» του προβλήματος τους οι οποίες τελικά ποτέ δεν είναι λύσεις για τις ίδιες.

Γι αυτό η εν λόγω εξομοίωση αναγκαστικά μετατρέπεται σε στήριξη του πολέμου του φασισμού εναντίον του κομμουνισμού, που δεν είναι απλά ένας πόλεμος ιδεολογιών απο τον οποίο κάποιοι μπορούν να μένουν σε  ασφαλή «δημοκρατική» απόσταση και αμέτοχοι. Σ΄ αυτόν συμμετέχουν όλοι, και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς: πρόκειται πάντα για μια επίθεση των πλουτοκρατών εναντίον των εργατών με σκοπό την διαιώνιση της εκμετάλλευσης των τελευταίων απο τους πρώτους.  

Ρόντμαν και Β. Κορέα

Ρόντμαν και Β. Κορέα

Το … γύρο του διαδικτύου, κάνει η είδηση της τέταρτης στη σειρά επίσκεψης του πρώην αμερικάνου αστέρα του μπάσκετ (NBA) Ντένις Κιθ Ρόντμαν στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας !

Μάλιστα, ο Ρόντμαν, ο οποίος κατέκτησε 5 πρωταθλήματα με τους Ντιτρόιτ Πίστονς και τους Σικάγο Μπουλς, σε δηλώσεις του, μόνο καλά λόγια είχε να πει για την χώρα αυτή, καθώς και για τον Ηγέτης της Κιμ Γιονγκ Ουν !

Προφανώς δεν … φοβήθηκε τα … 120 σκυλιά της … Δαλματίας – που “χρησιμοποιούνται” για τους εχθρούς του καθεστώτος !!!

Παλαιστίνη: Παιδιά στέλνουν επιστολή στον γγ του ΟΗΕ για να πάρουν την μπάλα τους που έπεσε σε περιοχή που κατέχουν οι Ισραηλινοί

Παλαιστίνη: Παιδιά στέλνουν επιστολή στον γγ του ΟΗΕ για να πάρουν την μπάλα τους που έπεσε σε περιοχή που κατέχουν οι Ισραηλινοί

Το τείχος της ντροπής που φυλακίζει τους Παλαιστίνιους στη γη τους (φώτο: ΑΡ)

Η είδηση είναι απίστευτη! Μια ομάδα παιδιών από την Παλαιστική στην Δυτική Όχθη και τον οικισμό Κάφερ Σουρ στην Τουλκαρέμ έστειλε επιστολή στον γγ του ΟΗΕ Μπαν Γκι Μούν σε μια προσπάθεια να ξαναπάρει πίσω μια μπάλα ποδοσφαίρου που έπεσε σε περιοχή που βρίσκεται υπό την κατοχή των Ισραηλινών.
Το περιστατικό συνέβη πριν μερικές μέρες σύμφωνα με το παλαιστινιακό ειδησιογραφικό δίκτυο «Μααν» όταν τα παιδιά παίζοντας ποδόσφαιρο έριξαν την μπάλα σε περιοχή που είχε συρματοπλεχτεί και όπου απαγορευόταν η πρόσβαση. Όπως σημειώνει το πρακτορείο πρόκειται για περιοχή που έχει προκαθοριστεί για την επέκταση του γνωστού τείχους της ντροπής, που κατακερματίζει την παλαιστινιακή γη.
Την επιστολή αναγκάστηκαν να γράψουν όπως λένε τα παιδιά αφού πρώτα οι στρατιώτες αρνήθηκαν ενώ μπορούσαν να τους παραδώσουν την μπάλα και ταυτόχρονα δεν επέτρεψαν στα ίδια να την πάρουν. Τα παιδιά χωρίς πολλά λόγια διεκδικούν όχι μόνο να πάρουν πίσω το παιχνίδι τους αλλά και να μπορούν να παίζουν στην περιοχή τους χωρίς προβλήματα.
Το θέμα αυτό, μέσα στην τραγικότητά του φέρνει στο προσκήνιο για άλλη μια φορά το ζήτημα της βαρβαρότητας που βιώνει όλος ο παλαιστινιακός λαός που είναι ελεύθερος πολιορκημένος σε μια μεγάλη φυλακή που επιβάλλουν το κράτος - τρομοκράτης του Ισραήλ και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Με ή χωρίς μνημόνιο γονατίζουν το λαό

Με ή χωρίς μνημόνιο γονατίζουν το λαό

Διαβουλεύσεις για το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής και τον τρόπο επιβολής των νέων αντιλαϊκών μέτρων μέσα στο 2014

Ελπίδα για το λαό η ανασύνταξη του κινήματος και όχι τα παζάρια για το μείγμα και το χρονοδιάγραμμα της αντιλαϊκής πολιτικής

Τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα για το 2014, η διαμόρφωση του νέου Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2014 - 2017, καθώς και η κάλυψη του λεγόμενου χρηματοδοτικού κενού, μαζί και οι τρόποι «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους, περιλαμβάνονται στην ατζέντα της διαβούλευσης ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα).
Τα παζάρια γύρω από το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής αναμένεται να ξεκινήσουν με την επάνοδο στην Αθήνα των υψηλόβαθμων κλιμακίων της τρόικας, που προγραμματίζεται για το δεύτερο δεκαήμερο του Γενάρη και ενώ παράλληλα, από την 1η Γενάρη 2014 η συγκυβέρνηση έχει αναλάβει την προεδρία της ΕΕ.
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, κοινός στόχος είναι η ολοκλήρωση των συνομιλιών μέχρι την ερχόμενη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομίας της Ευρωζώνης (συμβούλιο Γιούρογκρουπ) στις 27 Γενάρη, έτσι ώστε να εγκριθεί η επόμενη δόση (4,9 δισ. ευρώ) από τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών. Στη συνέχεια θα ξεκινήσει στα «γεμάτα» και η συζήτηση για τον τρόπο κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού, γύρω από το οποίο εκδηλώνονται οι ανταγωνισμοί και μέσα στους κόλπους της τρόικας, σχετικά με τη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους και για το μεταξύ τους επιμερισμό της χασούρας.

Δημοσιονομικό κενό και «διαρθρωτικές παρεμβάσεις»

Η συζήτηση για το δημοσιονομικό κενό του 2014 σχετίζεται με τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, σε συνέχεια αυτών που ενσωματώθηκαν στον κρατικό προϋπολογισμό. Η τρόικα φέρεται να αναζητεί επιπλέον «ισοδύναμα μέτρα» μετά τη διατήρηση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 13%, καθώς και για τις εμφανιζόμενες «απώλειες» από την τελική ρύθμιση για τον «ενιαίο φόρο» πάνω στη λαϊκή στέγη και τη μικρή περιουσία. Κοντά στα 2 δισ. ευρώ εμφανίζεται το δημοσιονομικό κενό του 2014 σύμφωνα με τους υπολογισμούς της τρόικας, ενώ από την πλευρά της η συγκυβέρνηση το προσδιορίζει στο 1 δισ. ευρώ.
Πέρα από την κάλυψη του δημοσιονομικού «κενού», στο αντιλαϊκό τραπέζι θα βρεθούν και οι «διαρθρωτικές παρεμβάσεις» για την ενίσχυση του κεφαλαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο προωθούνται τα εξής:

• Εφαρμογή του μέτρου για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα από τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις που θα επικαλούνται ότι βρίσκονται σε «φάση αναδιάρθρωσης», χωρίς ούτε το τυπικά προβλεπόμενο δικαίωμα λόγου (έγκρισης ή απόρριψης) από τον υπουργό Εργασίας. Αλλο σενάριο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση είναι να αυξήσει το όριο των απολύσεων στο 7%, από 5% που ισχύει σήμερα. Η συγκυβέρνηση επιδιώκει την εφαρμογή του μέτρου μετά το β' εξάμηνο του 2014.
• Περαιτέρω μείωση των ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας κατά 3,9%, έτσι ώστε να φτάσουν στο 5% μέχρι το τέλος του 2016. Η έναρξη της σταδιακής εφαρμογής του νέου μέτρου αναμένεται από το β' εξάμηνο του 2014 όπως προτείνεται από τη συγκυβέρνηση.
• Μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ που χορηγούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία.
• Πάγωμα των επιστροφών φόρου και ΦΠΑ για τους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες για ληξιπρόθεσμες οφειλές στον ΟΑΕΕ, επίσης των αγροτικών επιδοτήσεων για χρέη προς τον ΟΓΑ.
• Η διαμόρφωση καθεστώτος ενοικιαζόμενων εργαζομένων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΟΤΑ κ.ά.).
• Ο εντοπισμός και η υπαγωγή σε προγράμματα διαθεσιμότητας και απολύσεων δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Βάσει των όσων έχουν συμφωνηθεί, οι διαθεσιμότητες θα φτάσουν συνολικά στις 25.000, ενώ οι απολύσεις μέσα στο 2014 θα πρέπει να φτάσουν στις 11.000.
• Οι αναδιαρθρώσεις και απολύσεις στις βιομηχανίες ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ, καθώς και τα λουκέτα και οι απολύσεις σε δημόσιους φορείς. Η υπάρχουσα συμφωνία για τα ΕΑΣ δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα. Κατά τις πληροφορίες προβλέπεται διάσπαση της εταιρείας, κλείσιμο παραγωγικών μονάδων και πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου για εκατοντάδες εργαζόμενους. Σε κάθε περίπτωση, το σχέδιο απομένει να επανακριθεί μετά από πιλοτική εφαρμογή διάρκειας ενός έτους.
• Φόροι υπέρ τρίτων. Το υπουργείο Οικονομικών σχεδιάζει την ολοκλήρωση της λίστας με τους φόρους «υπέρ τρίτων» που πρόκειται είτε να καταργηθούν είτε να ενσωματωθούν στα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού. Αρκετοί από τους φόρους αυτούς αποτελούν πηγή εσόδων για τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ΟΤΑ. Η κατάργησή τους στρώνει το χαλί για νέες μειώσεις στις συντάξεις και τις κάθε είδους παροχές προς τους ασφαλισμένους.

Νέες περικοπές κονδυλίων για το λαό, νέες ενισχύσεις στις τράπεζες

Σε ό,τι αφορά το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2014 - 2017», σύμφωνα με πληροφορίες, το προσχέδιο με τις θέσεις της συγκυβέρνησης έχει ήδη συνταχτεί και αποσταλεί στην τρόικα και πρόκειται να συζητηθεί στα παζάρια που θα εξελιχθούν στην Αθήνα. Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, στο συγκεκριμένο σχέδιο θα αποτυπωθούν και τα «ενδεικτικά μέτρα» για το «κενό» του 2014. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, προβλέπονται πρόσθετες περικοπές κρατικών κονδυλίων για ασφαλιστικά ταμεία, Υγεία, Πρόνοια, κάθε είδους κρατικές δαπάνες.
Η Κομισιόν, σε πρόσφατο «κείμενο εργασίας», έχει προτείνει τη λύση των μαζικών αυξήσεων πάνω στους φόρους κατανάλωσης, δηλαδή στην ίδια ακριβώς ρότα με το ΔΝΤ που είχε προηγηθεί με αλλεπάλληλες αντίστοιχες επισημάνσεις. Στα «διαρθρωτικά μέτρα» της επόμενης περιόδου συγκαταλέγονται και τα «ανταποδοτικά τέλη» που πληρώνουν οι δημότες στους ΟΤΑ και για τα οποία ετοιμάζεται απογείωση σε νέα ύψη.
«Διαρθρωτικά» ή «οριζόντια», επιβεβαιώνεται ότι τα νέα μέτρα, όπως και αυτά που προηγήθηκαν, έχουν κοινό παρονομαστή την καταστροφή του λαού, προκειμένου να ανακάμψουν τα καπιταλιστικά κέρδη. Στην αρχική μορφή του, το «μεσοπρόθεσμο πλαίσιο» θα περιλαμβάνει το ύψος των προβλεπόμενων κονδυλίων (φόροι, κρατικές δαπάνες), το οποίο τμηματικά θα εξειδικευτεί με μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων.
Την ίδια στιγμή, κρίκος της αντιλαϊκής επίθεσης είναι και οι αναμενόμενες νέες κεφαλαιακές ενισχύσεις για τη θωράκιση του τραπεζικού κεφαλαίου, μετά και τη συνεχιζόμενη διόγκωση των επισφαλών δανείων που έχουν χορηγηθεί σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Το ζήτημα θα συζητηθεί με τα κλιμάκια της τρόικας στο πλαίσιο της προσεχούς διαβούλευσης στην Αθήνα. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις και πληροφορίες η νέα ανακεφαλαιοποίηση θα απαιτήσει ποσά ύψους 4,5 δισ. με 5 δισ. ευρώ. Τροφοδότης αναμένεται να είναι και πάλι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ήδη μεγαλομέτοχος των 4 μεγάλων τραπεζικών ομίλων), το οποίο διαθέτει «κεφαλαιακό απόθεμα» ύψους πάνω από 10 δισ. ευρώ.

Κρατικό χρέος και χρηματοδοτικό κενό

Η πλευρά του ΔΝΤ έχει βάλει στο τραπέζι το νέο «κούρεμα» πάνω στο κρατικό χρέος, αυτή τη φορά από τον επίσημο τομέα, χασούρα που εκ των πραγμάτων φορτώνεται στα κράτη - μέλη της ΕΕ, στα οποία - σε διαφορετικό ύψος για το καθένα από αυτά - έχουν περιέλθει τα μακροπρόθεσμα κρατικά χρεόγραφα. Σήμερα ο «επίσημος τομέας» (ΕΕ και ΔΝΤ) κατέχει περί το 84% του κρατικού χρέους (270 δισ. ευρώ σε σύνολο ύψους 321 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία). Στην προοπτική του «κουρέματος» δηλώνουν κάθετα αντίθετοι τόσο η Κομισιόν, όσο και οι κυβερνήσεις της ΕΕ.
Σε αυτό το πλαίσιο η συγκυβέρνηση οχυρώνεται πίσω από τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ το Νοέμβρη του 2012 για την παροχή διευκολύνσεων (επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων), η οποία θα συζητηθεί μετά την εμφάνιση των «πρωτογενών πλεονασμάτων» του κρατικού προϋπολογισμού. Στα τέλη του Μάρτη η ΕΛΣΤΑΤ αναμένεται να κοινοποιήσει τα στοιχεία για το «πλεόνασμα», για το οποίο στη συνέχεια (τέλη Απρίλη) θα αποφασίσει η Γιούροστατ. Πάντως, η επανεκκίνηση του ζητήματος και οι αποφάσεις γύρω από την «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους αναμένονται μετά τις ευρωεκλογές του Μάη.
Το λεγόμενο χρηματοδοτικό κενό και ανάλογα με το εύρος των αντιλαϊκών μέτρων και τις εισπράξεις από το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων υπολογίζεται μέχρι και τα 15 δισ. ευρώ για τη διετία 2014 - 2015. Υπό διαμόρφωση είναι το μείγμα της διαχείρισης, ο τρόπος κάλυψης σε συνδυασμό με τη διοχέτευση νέων δανείων, ενδεχόμενο στο οποίο αυτή τη φορά φαίνεται να συμμετέχουν μόνο τα κράτη της ΕΕ, χωρίς το ΔΝΤ. «Εναλλακτικά» η συγκυβέρνηση βάζει στο τραπέζι την κάλυψη του «χρηματοδοτικού κενού» από τα αδιάθετα υπόλοιπα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Να σημειωθεί ότι η αναμενόμενη λήξη του σημερινού δανειακού προγράμματος από την πλευρά των κρατών της ΕΕ είναι στο τέλος Ιούνη του 2014, ενώ οι δόσεις από την πλευρά του ΔΝΤ λήγουν στις αρχές του 2016. Σε αυτό το πλαίσιο, ταυτόχρονα με την κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων, το χρηματοδοτικό άνοιγμα θα κάνει εκ νέου την εμφάνισή από το β' εξάμηνο του 2014. Συγκεκριμένα, μόνο για το β' εξάμηνο του 2014, σύμφωνα με στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, φτάνει στα 5 με 6 δισ. ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από το εάν θα υπάρξει ή όχι τρίτη στη σειρά δανειακή σύμβαση και τρίτο «μνημόνιο συνεργασίας» (κι ενώ ήδη από την 1/1/2014 μπήκαν σε εφαρμογή η μόνιμη επιτήρηση και τα αντιλαϊκά μνημόνια διαρκείας σε όλες τις χώρες της ΕΕ), ανεξάρτητα από το μείγμα της πολιτικής και της όποιας διαχείρισης εντός των τειχών της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων, τα αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχιστούν και θα κλιμακωθούν, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και η ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών. Μοναδικό εμπόδιο στον αντιλαϊκό κατήφορο μπορεί να σταθεί η ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, η προώθηση της Λαϊκής Συμμαχίας, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Εσένα θεωρούν απειλή

 Εσένα θεωρούν απειλή

Δεν ήταν πάντα έτσι. Τότε υπήρχε ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε. Οι εργάτες όπου Γης μάθαιναν από την ίδια την πράξη πως, όταν κατέχουν οι ίδιοι τα μέσα παραγωγής, όταν είναι δική τους η πολιτική εξουσία, μπορούν να ζήσουν καλύτερα. Τότε η «Δύση» έτρεχε και δεν έφτανε. Το εργατικό κίνημα πίεζε και οι καπιταλιστές υποχρεώνονταν να συμφωνούν σε μια σειρά κοινωνικές παροχές, όλα αυτά που η σοσιαλδημοκρατία ονόμασε ψευδεπίγραφα «κοινωνικό κράτος», για να αντιμετωπίσει το πραγματικό όραμα των εργατών όλης της Γης.

Τότε ο καπιταλισμός χρειαζόταν και την τελευταία ικμάδα ζωντανής εργατικής δύναμης, για να γιγαντωθεί το κεφάλαιο. Οι χώρες της αποικιοκρατίας, εκτός από αυτήν καθ' αυτήν την καταλήστευσή τους, ήταν και οι μεγάλοι τροφοδότες του καπιταλιστικού κέντρου με ζωντανή εργατική δύναμη. Σήμερα, χρειάζονται αυτήν τη δύναμη ως μπαμπούλα στυμμένης λεμονόκουπας: «Κοίτα μην πάθεις ό,τι κι αυτοί»...

Η επικράτηση της αντεπανάστασης, στους δεδομένους τότε συσχετισμούς, άνοιξε και τους ασκούς του Αιόλου. Οχι μόνο για την αφαίρεση όσων καταχτήθηκαν, αλλά, ακόμα χειρότερα, για τη σε βάθος χρόνου ποδηγέτηση των εργατών, που τώρα καλούνται από το συρφετό της αντεπανάστασης να δεχτούν ότι είναι η μοίρα τους να παραμείνουν «οι από κάτω». Οτι κάτι «σοσιαλιστές» σέρνουν το χορό της «τάξης και ασφάλειας» δεν παραξενεύει. Οτι κάτι παράξενες «Λίγκες», έχοντας πέσει με τα μούτρα στον «εισοδισμό» στο χώρο της μικροαστικής πολιτικής εκπροσώπησης, αδυνατούν να πουν κάτι για τους κατατρεγμένους, επίσης δεν εκπλήσσει. Αυτοί και οι σύμμαχοί τους, στο περίφημο «ΚΕΑ», έχουν ήδη - χρόνια πριν - χαρακτηρίσει «λούμπεν» τα παιδιά των εργατών, που έχτισαν το «γαλλικό θαύμα». Τους έχουν, ήδη, αντιμετωπίσει ως εχθρούς. Δεν περίμεναν τη «Δεξιά» να τους χαρακτηρίσει «αποβράσματα». Δεν έχουν καν την πολιτική διορατικότητα του σοσιαλδημοκράτη, που με νόημα σημειώνει πως υπάρχει κίνδυνος, αυτά τα παιδιά να ανοίξουν την πόρτα σε άλλες ιδεολογίες...

«Τάξη και ασφάλεια», λοιπόν, λένε, είναι το πρώτο, γιατί κινδυνεύει η «δημοκρατία». Και εντοπίζει, η κυρία, τη διαφορά «Δεξιάς» και «Αριστεράς» στο θέμα της «ενσωμάτωσης». Δε διανοείται - ή, ακριβώς γνωρίζει - ότι αυτός ο όρος, η «ενσωμάτωση», σημαίνει μόνον υποταγή των «από κάτω» στους «από πάνω». Βλέπει τα πράγματα από τη σκοπιά του «κυρίαρχου έθνους», που περίπου κάνει χάρη στους «απέξω» να τους ενσωματώσει.

Είναι κατεξοχήν ταξικό αυτό το ένστικτο: Στο μηχανισμό που υπηρετεί από τα «αριστερά» την αστική τάξη είναι εξαιρετικά αναπτυγμένο. Υπερασπίζουν με αυτοματισμό το σύστημά τους, γι' αυτό σιωπούν στις αναλύσεις, για το τι πραγματικά συμβαίνει, ποιος είναι ο δρόμος διεξόδου για την εργατική τάξη. Και τι να πουν; Εχουν πάρει διαζύγιο με την εργατική τάξη, χρόνια και χρόνια πριν.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Ριζοσπάστης, 11/11/2005

Οι υπογραμμίσεις του Οικοδόμου

Εικόνες που σοκάρουν από τη Β.Κορέα

 Εικόνες που σοκάρουν από τη Β.Κορέα

Πηγή: Redfly Planet.

Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ μας Πίκος Απίκος, σε αποστολή αυτοκτονίας στην Βόρεια Κορέα συλλέγει φωτογραφικό υλικό για τις φρικαλεότητες του καθεστώτος. Οι εικόνες σοκάρουν, παρακαλώ απομακρύνετε τα παιδιά και τα ευαίσθητα άτομα από τους δέκτες.

Βόρεια Κορέα: Άστεγοι, εκδιωγμένοι από το καθεστώς βρίσκουν καταφύγιο στους υπονόμους, όπου και έχουν στήσει τα νοικοκυριά τους.

Βόρεια Κορέα: Άστεγοι ξεψυχάνε στους δρόμους, από πίσω γκράφιτι αντικαθεστωτικών νεαρών Κορεατών, κραυγή στο πουθενά.

Βορειοκορεάτες στρατιώτες βασανίζουν πολιτικούς κρατούμενους, οι κρατούμενοι τιμωρούνται για τη θρησκευτικότητα τους η οποία είναι απαγορευμένη στην Βόρεια Κορέα.

Βορειοκορεάτης κομάντο έτοιμος να εκτελέσει οικογένεια που πέρασε τα σύνορα για να φτιάξει τη ζωή της στην Νότια Κορέα

Βόρεια Κορέα: Μυριάδες πεινασμένοι Βορειοκορεάτες καταπατώντας και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας που τους έμεινε, μαζεύονται σαν τα ζόμπι γύρω από μια τσάντα με τομάτες στο συσσίτιο

Βόρεια Κορέα: Στρατόπεδα συγκέντρωσης γκούλαγκ στην Βόρεια Κορέα, δουλειά ήλιο με ήλιο υπό την απειλή ξυλοδαρμού.

Βόρεια Κορέα: Όσοι βορειοκορεάτες δεν εκτελούν καταναγκαστικά έργα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι καταδικασμένοι στην ανεργία.

Βόρεια Κορέα: Πεινασμένος ζητιάνος ζητιανεύει από αξιωματούχους του καθεστώτος.

Βόρεια Κορέα: Το καθεστώς πνίγει στο αίμα διαδήλωση αντικαθεστωτικών.

Βόρεια Κορέα: Κατασχέσεις κατοικιών, το ανάλγητο καθεστώς πετάει οικογένειες στο δρόμο.

Βόρεια Κορέα: Πολιτοφύλακες του καθεστώτος χτυπούν αθώους ανθρώπους επειδή δεν έκλαψαν γοερά στην κηδεία του ηγέτη.

Βόρεια Κορέα: Ο θείος του ηγέτη Κιμ Ιλ Γιονγκ καταλήγει τροφή στα σκυλιά, ο νεαρός δικτάτορας εκτελεί με φρικτό τρόπο όποιον εκφράσει την παραμικρή διαφωνία.

Βόρεια Κορέα: Χιλιάδες Βορειοκορεάτες παρευρίσκονται, παρά τη θέληση τους και υπό την απειλή όπλου, στην κηδεία του δικτάτορα Κιμ Γιονγκ Ιλ

Βόρεια Κορέα: Στρατόπεδα συγκέντρωσης παντού

Επιτέλους ας κάνει κάτι ο ΟΗΕ, ας κάνει κάτι το ΝΑΤΟ, ως πότε θα ανεχόμαστε την απανθρωπιά την εξαθλίωση και τον δεσποτισμό που βασιλεύει στο σιδηρούν παραπέτασμα της ανατολής; Άμεση επέμβαση τώρα!!!

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania).

Ο Χίτλερ και οι αστοί (μέρος 1ο)

 Ο Χίτλερ και οι αστοί (μέρος 1ο)

Στο άρθρο μας αυτό θα επιχειρήσουμε μια μικρή αλλά όχι επιφανειακή έρευνα σχετικά με τις σχέσεις του Αδόλφου Χίτλερ και της γερμανικής αλλά και διεθνούς αστικής τάξης. Με αφορμή τις προφανείς σχέσεις των Ελλήνων αστών (πχ Αλαφούζος) με το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής αλλά και της επικαιρότητας των έργων του Μπρεχτ και του Βάις, ο Κόκκινος Φάκελος αποφάσισε να αναδείξει τις σχέσεις αυτές, την εξέλιξή τους και την σημερινή τους απόληξη για να καταλήξει στο πάντα επίκαιρο μπρεχτικό συμπέρασμα: Ο φασισμός είναι η πιο ακραία, καταπιεστική και ωμή μορφή του καπιταλισμού και μόνο ως καπιταλισμός μπορεί να καταπολεμηθεί ο φασισμός.


Farben, σκλάβοι και θάλαμοι αερίων

Πολλοί αναρωτιόνται σήμερα τι σχέση μπορεί να έχει ένα προπολεμικό γερμανικό τραστ με τη σημερινή πραγματικότητα. Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή. Η Farben ιδρύθηκε το 1925 από μια ομάδα βιομηχάνων που ασχολούνταν με την χημική και φαρμακευτική βιομηχανία για αντιμετωπίσει τον αμερικανικό ανταγωνισμό του κλάδου. Η άθλια οικονομική κατάσταση της Γερμανίας μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο δημιούργησε στην χώρα τα πρώτα τραστ. Ένας από αυτούς τους κολοσσούς ήταν και η Farben με έδρα την Φρανκφούρτη. Ο κολοσσός της Farben δίσταζε αρχικά να συνεισφέρει στο γνωστό "ταμείο του Χίτλερ" (λογαριασμός όπου εθελοντικά Γερμανοί και ξένοι αστοί κατέθεταν ενισχύσεις στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Όταν ο λογαριασμός αυτός άγγιξε τα 3 εκατομμύρια μάρκα, το κόμμα έφθασε στο 44%). Έτσι αρχικά χαρακτηρίσθηκε ως μη άρια επιχείρηση. Με την συνεισφορά της στο ταμείο το 1937 η Farben έγινε κι αυτοί χορηγός της ναζιστικής κτηνωδίας που θα επακολουθούσε.

Σύμφωνα με την επιτροπή εμπειρογνωμόνων, που συνέστησε για την έρευνα των δραστηριοτήτων της ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, "χωρίς τις τρομακτικές παραγωγικές ικανότητες της Farben, το ερευνητικό της έργο και την τρομερή συγκέντρωση οικονομικών δυνατοτήτων, η Γερμανία δεν θα ήταν δυνατό να αρχίσει τις εχθροπραξίες το Σεπτέμβριο του 1939". Αρχικά, ο Χίτλερ διαβλέποντας την αυτάρκεια που προσέφερε στην τότε "αποκλεισμένη" Γερμανία και βλέποντας πόσο το Γ΄ Ράιχ τη χρειαζόταν, συνήψε μια άτυπη, αρχικά, πολύ τυπική τελικά, συμμαχία με αυτήν. Αλλά και η  Farben χρειαζόταν την κρατική υποστήριξη για την προώθηση των οικονομικών της σχεδίων.

Με την προσάρτηση της Αυστρίας και την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας, η IG Farben προσάρτησε σε αυτήν όσες εταιρείες των χωρών αυτών έκρινε ότι της ήταν απαραίτητες. Οι επεκτατικές βλέψεις της, όμως, δε σταμάτησαν εδώ. Με τη βοήθεια των χιτλερικών οργάνων και το πρόγραμμα Τελική Λύση για την εξολόθρευση των Εβραίων, άρχισε να αντλεί από το εργατικό απόθεμα που της πρόσφεραν τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως: Οι κρατούμενοι του Άουσβιτς έκτισαν για λογαριασμό της ένα βιομηχανικό συγκρότημα τέτοιων διαστάσεων, ώστε κατανάλωνε για τη λειτουργία του περίπου όση ηλεκτρική ενέργεια χρειαζόταν η πόλη του Βερολίνου. Το συγκρότημα επονομάστηκε Buna από το όνομα της πρώτης ύλης που παρασκευαζόταν σε αυτό. Περισσότεροι από 25.000 κρατούμενοι πέθαναν κατά τη διάρκεια κατασκευής του, ενώ κατά τη λειτουργία του απασχολούσε περίπου 85.000 κρατούμενους οι οποίοι φυσικά εργάζονταν ως σκλάβοι.

Τέλος, ένα από τα πιο θαυμαστά επιτεύγματα της Farben υπήρξε το αέριο των θαλάμων αερίων Zyklon B. To Zyklon B αν και αρχικά προορίζονταν ως φίλτρο για τον καθαρισμό νερού, γρήγορα εφαρμόστηκε στους θαλάμους αερίων ως μέσο μαζικής εξόντωσης πληθυσμών.

Μετά τον πόλεμο η Farben διαλύθηκε ως "διεφθαρμένη". Ακολούθησε μια δίκη  24ων από τους διευθυντές ή διευθύνοντες συμβούλους της Κοινοπραξίας η οποία εκδίκασε ποινές από 1 έως 7 έτη. Όλες οι ποινές θεωρήθηκαν παραγεγραμμένες και ελάχιστοι (κυρίως μέλη των SS) εξέτισαν τις ποινές τους. Πολλοί από τους 24 (για να μην αναφερθούμε σε όσους δεν δικάστηκαν καν) επαναπροσλήφθηκαν σε διευθυντικά πόστα από τις θυγατρικές της Farben. Την υπεράσπιση των παραπάνω ανέλαβε ο μετέπειτα Αμερικάνος αρμοστής στη Δυτική Γερμανία John McCloy.

Ποιος όμως είναι ο John McCloy ;

Ο John McCloy, ένας ειδικός προσκεκλημένος του Χίτλερ στους Ολυμπιακούς του 1936, υπήρξε μετέπειτα αρμοστής των ΗΠΑ στο Δυτικό Βερολίνο, όπου εισηγήθηκε την παραγραφή πολλών ποινών σπουδαίων ναζί εγκληματιών. Από το 1947 έως και το 1949, κατείχε και τη θέση του προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας. Τι ξεχάσαμε να αναφέρουμε; Κατά τα μετέπειτα χρόνια διετέλεσε α) Πρόεδρος της Chase Manhattan Bank, β) του ιδρύματος Ford και γ) του ιδρύματος Rockefeller. Όπως θα δούμε παρακάτω και οι τρεις αυτές επιχειρήσεις-κολοσσοί στήριξαν τον Αδόλφο Χίτλερ...

John McCloy

O John McCloy (αριστερά) παρακολουθεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 δίπλα στον Χίτλερ

Σήμερα, πολλά από τα "παιδιά" της Farben εξακολουθούν να "ζουν" και να προοδεύουν στον σύγχρονο καπιταλισμό. Γνωστότερο από όλα είναι η φαρμακοβιομηχανία Bayer για την οποία εργάζονταν άτυπα ο Μέγκελε. Μια ακόμα εταιρεία είναι η γνωστή Agfa. Οι περισσότερες από τις άλλες εταιρείες του τραστ Farben άλλαξαν το εμπορικό τους όνομα.

Εξαθλιωμένοι Εβραίοι εργάτες κατασκευάζουν τις εγκαταστάσεις της Farben

Ο Χίμλερ επιθεωρεί με αξιωματικούς των SS και μηχανικούς της Farben την κατασκευή των νέων της εγκαταστάσεων

Ο Χίμλερ επιθεωρεί με αξιωματικούς των SS και μηχανικούς της Farben την κατασκευή των νέων της εγκαταστάσεων

Standard Oil και η ναζιστική πολεμική αεροπορία 

Η Standard Oil ιδρύθηκε το 1839 από την οικογένεια Ροκφέλερ στις ΗΠΑ. Σταδιακά η εταιρία απέκτησε τον έλεγχο όλων των διυλιστηρίων του Πίτσμπεργκ, της Φιλαδέλφειας και της Βαλτιμόρης, έχοντας στα ταμεία της σε ρευστό περισσότερα από 40 εκατομμύρια δολάρια. Παράλληλα δραστηριοποιήθηκε και σε άλλους επιχειρηματικούς τομείς όπως τις μεταφορές, την σιδηρουργία, μεταλλουργία κ.α. Μέχρι το 1882 είχε καταφέρει να μετεξελιχθεί σε ένα από τα ισχυρότερα τραστ του κόσμου. Το 1938 η Standard Oil αν και είχε κατακερματισθεί σε διάφορες θυγατρικές, εξακολούθησε να λειτουργεί ως μονοπώλιο. Η οικογένεια Ροκφέλερ εξακολουθούσε να διατηρεί συμφέροντα σε αυτήν ως κύριος μέτοχος. Δεύτερος κυριότερος μέτοχος ήταν η Farben . . . 

Χωρίς την άμεση βοήθεια της Standard Oil, η πολεμική αεροπορία των Ναζί δεν θα μπορούσε ποτέ να απογειωθεί. Τα αεροπλάνα που χρησιμοποιούσε η Luftwaffe χρειάζονταν τετρααιθυλιούχο μόλυβδο για να πετάξουν. Εκείνη την εποχή, μόνο η Standard Oil, η Du Pont και η General Motors είχαν την ικανότητα να παράγουν αυτό το ζωτικής σημασίας καύσιμο. Το 1938, ο Walter C. Teagle, τότε πρόεδρος της Standard Oil, βοήθησε τον Hermann Schmitz της  Farben στην απόκτηση 500 τόνων τετρααιθυλιούχου μολύβδου από την Ethyl, μια θυγατρική της British Standard Oil. Ένα χρόνο αργότερα, o Schmitz επέστρεψε στο Λονδίνο και απέκτησε επιπλέον 15 εκατομμύρια δολάρια αξία σε τετρααιθυλιούχο μόλυβδο που επρόκειτο να μετατραπεί σε βενζίνη αεροπορίας πίσω στη Γερμανία.

Όταν άρχισε ο πόλεμος στην Ευρώπη, η Μεγάλη Βρετανία διαμαρτυρήθηκε για τις αμερικανικές αποστολές στρατηγικών υλικών στη ναζιστική Γερμανία. Η Standard Oil άλλαξε αμέσως την εγγραφή ολόκληρου του στόλου τους σε σημαία Παναμά για να αποφευχθεί η βρετανική έρευνα ή κατάσχεση. Τα πλοία αυτά συνέχισαν να μεταφέρουν πετρέλαιο στην Τενερίφη των Καναρίων Νήσων, όπου ανεφοδίαζαν γερμανικά δεξαμενόπλοια που μετέφεραν το φορτίο στο Αμβούργο.

Αν καταμαρτυρά κάτι η παραπάνω σχέση είναι αυτό: Αυτή ακριβώς ήταν και είναι η αστική ηθική. 

Θυγατρικές της Standard Oil είναι σήμερα οι: BP, Exxon-Mobil και η Chevron