«Ξύλινη γλώσσα» και «δευτέρα παρουσία»

Από Οικοδόμος

«ΣΥΜΦΩΝΙΑ…» (The Independent, 14/7/2015)

Γράφει ο Οικοδόμος //

Ποιοι μιλούν με «ξύλινη γλώσσα» στο λαό; Αυτοί που μέχρι χτες διαχώριζαν τις πολιτικές δυνάμεις σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές» και σήμερα επικαλούνται το δήθεν συμφέρον της πατρίδας· που συστηματικά και με έντεχνο τρόπο αποκρύπτουν από το λαό την αλήθεια.
Ποιοι υπόσχονται στο λαό καλύτερες μέρες, σε αυτήν την Ευρωπαϊκή Ένωση; Τα κόμματα που μέχρι χτες τσάκιζαν το λαό με βάρβαρα μνημόνια… για να τον βγάλουν από την κρίση. Το Ποτάμι που πλασάρεται ως φορέας του «νέου», κόντρα δήθεν στον «παλαιοκομματισμό» και σε ρόλο «βασιλικότερου του βασιλέως» αδημονεί να ψηφίσει τα απάνθρωπα μέτρα της νέας συμφωνίας. Οι εταίροι του κυβερνητικού συνασπισμού και πρώτα και κύρια ο ΣΥΡΙΖΑ που εξαπατά το λαό φορτώνοντάς τον με αυταπάτες ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να γίνει φιλολαϊκή και δημοκρατική (…σε μια άλλη ζωή;).
Μας έφεραν μέχρι εδώ τα αδιέξοδα της ίδιας πολιτικής, που εφάρμοσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζει η σημερινή. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, πριν τις εκλογές, κορόιδεψε το λαό ότι θα καταργούσε τα μνημόνια με «έναν νόμο-ένα άρθρο». Ως κυβέρνηση, πριν από το δημοψήφισμα, κορόιδεψε το λαό ότι θα έφερνε μια δίκαιη συμφωνία και φέρνει τρίτο μνημόνιο, ακόμα χειρότερο από τα προηγούμενα, ενώ προετοιμάζει το «πέρασμά» του από τη Βουλή με συνοπτικές διαδικασίες. Συνεχίζει και σήμερα να κοροϊδεύει το λαό ότι η συμφωνία ήταν αναγκαία για να σταθεί η χώρα στα πόδια της. Και αυτοί ακολουθούν την ίδια πολιτική με τους προηγούμενους· χρησιμοποιούν για επιχειρήματα την ίδια «ξύλινη γλώσσα» με τους προκατόχους τους.
Κανένα «μίγμα» πολιτικής, καμιά κυβερνητική διαχείριση ―ούτε η δήθεν αριστερή― εντός των τειχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα και να καλύψει τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού· κυριολεκτικά ούτε …στη «δευτέρα παρουσία». Ο δρόμος της ελπίδας, ο μόνος δρόμος που οδηγεί στις καλύτερες μέρες είναι αυτός της ρήξης με την λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της αληθινής ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων και την ανατροπή της, ΣΗΜΕΡΑ. Για το σήμερα και το αύριο.

Πρώτη φορά ''''''αριστερά'''''', πρώτη φορά τόσο........βαθιά!!!!!!!!

 Πρώτη φορά ''''''αριστερά'''''', πρώτη φορά τόσο........βαθιά!!!!!!!!

Κατατέθηκε το απόγευμα της Τρίτης στη βουλή το νομοσχέδιο με τα πρώτα αντιλαϊκά μέτρα που πρέπει να ψηφιστούν μέχρι την Τετάρτη 15 Ιούλη. Νωρίτερα το νομοσχέδιο εξετάσθηκε από τους «θεσμούς».   

Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει προς επικύρωση το κείμενο της Συνόδου Κορυφής που αναφέρει ότι μέχρι την Τετάρτη πρέπει να έχει ψηφιστεί το πρώτο πακέτο μέτρων, μέχρι τις 22 Ιουλίου το δεύτερο πακέτο και αμέσως μετά θα συνεδριάσουν και τα υπόλοιπα Εθνικά Κοινοβούλια για να εγκρίνουν τη συμφωνία.

Από το πρώτο πακέτο μέτρων, πάντως, διαλύονται οι όποιες αυταπάτες για τις αντιλαϊκές προθέσεις της συγκυβέρνησης, αλλά και για το χαρακτήρα της ΕΕ των μονοπωλίων.  

Το νομοσχέδιο προβλέπει μεταξύ άλλων:

Την κατάργηση των πρόωρων συντάξεων από 1/7/2015, ενώ όσοι βγουν νωρίτερα δεν θα λάβουν το πλήρες ποσό της κατωτάτης σύνταξης μέχρι να συμπληρώσουν το 67ο έτος. Αύξηση εισφορών της υγειονομικής περίθαλψης στις κύριες συντάξεις από 4 στο 6% και 6% στις επικουρικές συντάξεις, παγώνει μέχρι το 2021 στα επίπεδα του 2015 η κρατική επιχορήγηση προς τα ασφαλιστικά ταμεία.  Ένταξη όλων των Ταμείων και των τομέων επικουρικής ασφάλισης στο ΕΤΕΑ. 

Την αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης από 1/1/2015 ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος. 

Την ενεργοποίηση του Δημοσιονομικού Συμβουλίου που «κόβει» ημιαυτόματα κοινωνικές δαπάνες (σε Υγεία, Παιδεία κλπ.) σε περίπτωση που υπάρχει απόκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους. Προβλέπει συγκεκριμένα πως «το Δημοσιονομικό Συμβούλιο εισηγείται στον Υπουργό Οικονομικών ημιαυτόματα μέτρα περικοπής δαπανών σε περίπτωση απόκλισης από τους στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων, και ειδικότερα μηνιαίων/τριμηνιαίων στόχων σύμφωνα με το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής εξαιρουμένου του επενδυτικού σκέλους, οι οποίοι ορίζονται για όλους τους υπο-τομείς της Κυβέρνησης».   

Τη θέσπιση τριών συντελεστών ΦΠΑ: Στο χαμηλότερο 6% περιλαμβάνονται φάρμακα, τα βιβλία και τα εισιτήρια θεάτρων, στο μεσαίο συντελεστή 13% περιλαμβάνονται τα φρέσκα τρόφιμα, η Ενέργεια (τιμολόγια ΔΕΗ, φυσικού αερίου), το νερό, η διαμονή σε ξενοδοχεία και στον υψηλό 23% υπάγονται όλα τα τυποποιημένα τρόφιμα, οι μεταφορές (ταξί, εισιτήρια λεωφορείων, πλοίων κλπ.) η εστίαση, οι επισκευαστικές υπηρεσίες, οι ιατρικές υπηρεσίες, τα εισιτήρια θεαμάτων. 

Για το ΦΠΑ στα νησιά προβλέπει άμεση κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ αρχικά από τα αναπτυγμένα τουριστικά και από τον Ιούνη του 2016 κατάργηση της έκπτωσης σε όλα τα νησιά καθώς προβλέπει «από 1.10.2015 στα αναπτυγμένα τουριστικά νησιά με το υψηλότερο κατά κεφαλή εισόδημα και από 1.6.2016 στα λιγότερο αναπτυγμένα νησιά. Εξαιρούνται της καταργήσεως και παραμένουν σε ισχύ οι ισχύοντες σήμερα συντελεστές Φ.Π.Α. για τα πλέον απομακρυσμένα νησιά».  

Αύξηση της προκαταβολής του φόρου των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών στο 100%.

Αύξηση του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων από το 26% στο 29%. 

Θλιβεροί ακόλουθοι της σοσιαλδημοκρατίας

 Θλιβεροί ακόλουθοι της σοσιαλδημοκρατίας

Το βράδυ της Παρασκευής, χειροκροτούσαν εκστασιασμένοι τον Αλέξη Τσίπρα, αδιαμφισβήτητο ηγέτη της καμπάνιας του Οχι, ο οποίος με τη «θαρραλέα απόφασή του» (όπως έγραψε κάποιος από δαύτους) οδήγησε στην «εκρηκτική ωρίμανση της βασικής αντίθεσης που μας ακολουθεί από τις 25 Ιανουαρίου: της αντίθεσης ανάμεσα στην πολιτική δύναμη της ελληνικής Αριστεράς, επικεφαλής ενός κυρίαρχου λαού, και την οικονομική δύναμη των επίδοξων στραγγαλιστών μας» (άρθρο Π. Παπακωνσταντίνου στην ιστοσελίδα της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ Iskra).

Το βράδυ της Κυριακής, χόρευαν εκστασιασμένοι στο Σύνταγμα, μαζί με τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ και του Καμμένου, που είχαν πιάσει στασίδι από νωρίς.

Τη Δευτέρα, κατήγγειλαν τον Τσίπρα για «κατάφωρη παραβίαση και υπεξαίρεση του μεγαλειώδους και ταξικού ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα» (ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

Υπάρχουν περίοδοι που ο πολιτικός χρόνος γίνεται εξαιρετικά πυκνός, έτσι που τα γεγονότα να τρέχουν με αστρονομική ταχύτητα. Ποιος εχέφρων άνθρωπος, όμως, μπορεί να ισχυριστεί ότι το δεκαήμερο από το Σάββατο 27 Ιούνη, που προκηρύχτηκε το δημοψήφισμα, μέχρι τη Δευτέρα 6 Ιούλη, που στο προεδρικό μέγαρο επικυρώθηκε η εθνική ενότητα και ο Τσίπρας εφοδιάστηκε με μια δήλωση πολιτικής στήριξης, ώστε να την προσκομίσει στο τραπέζι των ιμπεριαλιστών δανειστών, εκλιπαρώντας απ’ αυτούς μια τρίτη δανειακή σύμβαση, συνοδευόμενη από ένα Μνημόνιο-3 επί τη βάσει αυτού που ονομάστηκε «πρόταση Γιούνκερ», ήταν μια περίοδος πυκνού πολιτικού χρόνου; Μπορεί ορισμένοι να φαντασιώνονταν (ή να υποκρίνονταν ότι φαντασιώνονται) διάφορα, όμως τα πράγματα ήταν καθαρά.

Το υπουργικό συμβούλιο και η πλειοψηφία της Βουλής ξεκαθάρισαν το θέμα από την αρχή. Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος προέβλεπε ότι το «όχι» παρείχε εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση. Πολύς κόσμος δεν το ήξερε, όμως οι πολιτικές δυνάμεις το ήξεραν πολύ καλά. Γιατί δεν ενημέρωσαν τον κόσμο γι’ αυτό, ώστε προσερχόμενος στην κάλπη να γνωρίζει ότι χορηγεί ταυτόχρονα εν λευκώ εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση να χειριστεί την ψήφο του; Πώς θα χειριζόταν την ψήφο του η κυβέρνηση; Κι αυτό ήταν σαφές, αφού με διάγγελμα του ίδιου του Τσίπρα ξεκαθαρίστηκε ότι η κυβέρνηση σε καμιά περίπτωση δεν επιδιώκει ρήξη, αλλά θα χρησιμοποιήσει το «όχι» για να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της δύναμη. Πώς, λοιπόν, αυτοί που υποτίθεται ότι ήταν υπέρ ενός… ντούρου «όχι», χωρίς επιστροφή στη διαπραγμάτευση και επιδίωξη μιας συμφωνίας, δέχτηκαν να μετατραπούν σε χειροκροτητές του Τσίπρα στην κεντρική εκδήλωση του «όχι» (και όχι μόνο); Πώς διαχωρίστηκαν από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ή πώς προσπάθησαν να δεσμεύσουν αυτή την ηγετική ομάδα σε μια ντούρα εκδοχή του «όχι»;

Οσες συγχύσεις και αν υπήρχαν το πρώτο τριήμερο μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, στις 30 Ιούνη ξεκαθαρίστηκαν. Ο Τσίπρας έστειλε τις γνωστές επιστολές στους δανειστές, με τις οποίες ζητούσε τρίτο δάνειο και τρίτο Μνημόνιο, με βάση εκκίνησης την πρόταση Γιούνκερ. Τι έκαναν οι οπαδοί του «ντούρου» «όχι»; Οχι μόνο δεν αποκάλυψαν στο λαό ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται εκ των προτέρων να χρησιμοποιήσει το «όχι» ως ναι σε νέο δάνειο και νέο Μνημόνιο, αλλά τον κάλεσαν να πάει να χειροκροτήσει αυτούς που είχαν καταστήσει σαφές τι θα κάνουν. Δεδομένου ότι ήταν ηλίου φαεινότερο πως το δημοψήφισμα ήταν μόνο μια διαδικασία ξεκαθαρίσματος εσωτερικών πολιτικών λογαριασμών, όσες πολιτικές συλλογικότητες τάχθηκαν με το «όχι» τάχθηκαν στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ που επεδίωξε (και κατάφερε τελικά, έστω και πρόσκαιρα) να εκκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο προς όφελός του. Ολα τα υπόλοιπα είναι πολιτικό κουτόχορτο.

Και κυρίως είναι πολιτικό κουτόχορτο το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε από όλους (από άλλους αδέξια και πρωτόγονα και από άλλους με σχετική επιδεξιότητα) για να δικαιολογήσει την προσκόλλησή τους στην ουρά του ΣΥΡΙΖΑ και της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου. Οτι δηλαδή κάνουν παρέμβαση στις μάζες για να τους τραβήξουν σε μια γνήσια αντιιμπεριαλιστική, αντι-ΕΕ, αντιμνημονιακή κατεύθυνση. Αρκεί να ρωτήσει κανείς: και γιατί αυτό δεν μπορούσατε να το κάνετε υποστηρίζοντας την αποχή; Δε θα ήταν πιο καθαρό το περιεχόμενο της κατεύθυνσης που υποτίθεται ότι υπηρετείτε, αν το πολιτικό πρόταγμα διαχωριζόταν καθαρά από το πολιτικό πρόταγμα της κυβέρνησης; Αν το πάμε και παραπέρα, θα έπρεπε οι φορείς αυτών των απόψεων να ψέξουν τους εαυτούς τους που δεν ακολούθησαν την ίδια στάση και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Να καλέσουν, δηλαδή, σε υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ (με τις όποιες προειδοποιήσεις για την πολιτική του), προκειμένου να μη διασπαρούν και πάνε χαμένες κάποιες χιλιάδες ψήφοι.

Το πιο σημαντικό, στο οποίο κανείς τους δε δοκίμασε να μπει, γιατί δε βολεύει καθόλου, είναι το πώς αντέδρασαν μετά την ανοιχτή «προδοσία» του ΣΥΡΙΖΑ, που από το βράδυ του δημοψηφίσματος κιόλας κατέστησε σαφές (δήλωση Τσίπρα), ότι ξεκινά διαπραγμάτευση για να φέρει συμφωνία. Πώς προσέγγισαν τον κόσμο του «όχι»; Πώς απάντησαν στο επιχείρημα ότι το «όχι» σήμαινε άρνηση της διαπραγμάτευσης; Πώς απάντησαν στο επιχείρημα ότι το «όχι» ήταν ταυτόχρονα «ναι στο ευρώ»; Ποια είναι η γνώμη τους για την πολιτική κεφαλαιοποίηση του «όχι», την έκανε η κυβέρνηση ή αυτοί;

Οταν η αστική πολιτική βάζει ψευτοδιλήμματα, καθήκον των επαναστατών δεν είναι να πιάσουν τον πιο κοντινό πόλο του ψευτοδιλήμματος, στο όνομα του ότι προς αυτόν τον πόλο έλκονται λαϊκές μάζες. Καθήκον τους είναι να διαχωριστούν πλήρως και από τους δύο πόλους, γιατί μόνο έτσι ο πολιτικός λόγος τους θα είναι καθαρός και εύληπτος και θα έχει πιθανότητες να επηρεάσει ένα κομμάτι των λαϊκών μαζών. Αλλιώς, όταν επιλέγουν πόλο, μετατρέπονται σε ακόλουθους εκείνου του τμήματος της αστικής πολιτικής που ηγεμονεύει σ’ αυτόν τον πόλο. Οπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση του δημοψηφίσματος.

Είναι πραγματικά άχαρο να συζητάμε για τα αυτονόητα. Γι’ αυτό θα ολοκληρώσουμε αυτό το σημείωμα με μερικές σκέψεις για το χαρακτήρα των πολιτικών συλλογικοτήτων που επέλεξαν να μετατραπούν σε ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Μολονότι πρόκειται για ένα ευρύτατο φάσμα, που εκτείνεται από τον αναρχικό χώρο μέχρι τις συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δηλαδή για πολιτικές δυνάμεις διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών αναφορών, μπορούμε να δούμε ως κοινά χαρακτηριστικά τους την υπόκλιση στο αυθόρμητο και την αδιαφορία για την ανεξάρτητη πολιτική συγκρότηση του προλεταριακού ρεύματος. Οσο το παιχνίδι παίζεται ανάμεσα σε «ξεφωνημένα» αστικά πολιτικά κόμματα, η ίδια η συγκυρία προστατεύει αυτές τις δυνάμεις από τον απόλυτο πολιτικό εξευτελισμό. Οταν, όμως, στο πολιτικό παιχνίδι παρεισφρύει, με ηγεμονικές αξιώσεις, μια κατ’ όνομα αριστερή πολιτική δύναμη, τότε αυτές οι δυνάμεις του μικροαστικού αυθορμητισμού-ακολουθητισμού βρίσκουν το φυσικό τους δρόμο. Συνέβη με το ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1980-85, ξανασυμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία τριετία.

Το αποτέλεσμα τη δεκαετία του ‘80 ήταν να ξεθυμάνει ο μικροαστικός ριζοσπαστισμός και να αφομοιωθεί στις διαδικασίες του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ (που δεν ήταν πάντοτε «καθαρά» πολιτικές). Ιδιο θα είναι και τώρα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να μακροημερεύσει στην εξουσία (προοπτική εξαιρετικά αμφίβολη, καθότι η κρίση έχει γεννήσει ένα Μινώταυρο που τρέφεται με πολιτικά κόμματα και πολιτικές προσωπικότητες), ένα κομμάτι του μικροαστικού ριζοσπαστισμού θα πέσει στο κυβερνητικό μίξερ για ν’ αρωματίσει τον εξουσιαστικό πολτό, ενώ ένα άλλο κομμάτι, εντελώς ξεθυμασμένο, θα συγχωνευθεί πολιτικά (ενδεχομένως και οργανωτικά) με τις «αριστερές» συνιστώσες που κάποια στιγμή θα προσπαθήσουν να συγκροτηθούν εκτός ΣΥΡΙΖΑ ή «εντός και εκτός ταυτόχρονα». Σε κάθε περίπτωση, το δημοψήφισμα υπήρξε η κρίσιμη στιγμή που μετέτρεψε ένα σημαντικό τμήμα του μικροαστικού ριζοσπαστισμού σε ανοιχτό παρακολούθημα της αστικής πολιτικής.

Ιστορικά, αυτή η ποιοτική μεταβολή δεν έχει καμιά σημασία. Υπομνηματίζει, όμως, την ανάγκη της πολιτικής συγκρότησης της εργατικής πρωτοπορίας σε επαναστατική-κομμουνιστική βάση. Ο καθένας τραβάει το δρόμο του. Αλλοι μετατρέπονται σε άτυπες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ κι άλλοι αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να δουλέψουν πιο επίμονα και με «σιδερένιο στομάχι» για να ξαναϋπάρξει εργατική πολιτική στην Ελλάδα.

Πηγή: Κόντρα

Οι πυλες της κολασεως

 Η ελπίδα μάς τελείωσε...

Δεν ξέρω πόσοι από σας είχατε την ευκαιρία ή την διάθεση να διαβάσετε την προχτεσινή απόφαση της συνόδου κορυφής, η οποία αποτελεί τον προθάλαμο για το νέο μνημόνιο που μας περιμένει. Για να σας βγάλω από τον κόπο, αποδελτιώνω και σχολιάζω μερικά από τα περιεχόμενα αυτής της απόφασης:


Η σύνοδος κορυφής χαιρετίζει τις δεσμεύσεις των ελληνικών αρχών να θεσπίσουν χωρίς χρονοτριβή μια πρώτη δέσμη μέτρων. Στα μέτρα αυτά, τα οποία θα ληφθούν με πλήρη εκ των  προτέρων συμφωνία με τους θεσμούς, θα περιλαμβάνονται:
- ο εξορθολογισμός του συστήματος ΦΠΑ και η διεύρυνση της φορολογικής βάσης για αύξηση των εσόδων·
- άμεσα μέτρα για τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού συστήματος ως μέρος συνολικού προγράμματος μεταρρύθμισης των συντάξεων·
- (...) έναρξη λειτουργίας του Δημοσιονομικού Συμβουλίου πριν από την οριστικοποίηση του Μνημονίου Συνεννόησης και με την εισαγωγή ημιαυτόματων περικοπών δαπανών σε περίπτωση παρεκκλίσεων από φιλόδοξους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος αφού ζητηθεί η γνώμη του Δημοσιονομικού Συμβουλίου και με την επιφύλαξη προηγούμενης έγκρισης από τους θεσμούς· (...)


Προσοχή στο "χωρίς χρονοτριβή", στο "μια πρώτη δέσμη μέτρων" και στο "πλήρη εκ των προτέρων συμφωνία με τους θεσμούς". Προφανώς (α) βιάζονται, (β) έπονται και άλλα μέτρα, σε δέσμες πάντα και (γ) η Ελληνική Δημοκρατία μετασχηματίζεται και επισήμως σε αποικία, της οποίας η βουλή καταντάει σκέτο κουκλοθέατρο, όπου δεν μπορεί να ψηφιστεί κανένα μέτρο που θα πηγαίνει κόντρα στην βούληση των ξένων που την διαφεντεύουν. Τελικά, γινόμαστε Ζιμπάμπουε παρ' ότι μείναμε στο ευρώ.

Πάμε τώρα στις λεπτομέρειες.
- "Διεύρυνση της φορολογικής βάσης του ΦΠΑ" σημαίνει αύξηση 10% σε μακαρόνια, ζαμπονάκια, τοματοπελτέ και κατεψυγμένες μπάμιες, αύξηση 23% στα -απαλλασσόμενα μέχρι τώρα- ασφάλιστρα (ζωής αυτοκινήτων κλπ), κατάργηση της έκπτωσης στα νησιά κλπ. Να προσθέσω και κάτι που δεν θα διαβάσετε αλλού: σημαίνει αύξηση κερδών των ασφαλιστικών εταιρειών, οι οποίες θα μπορούν πια να συμψηφίζουν τον ΦΠΑ των δαπανών τους (όσοι ξέρουν λογιστικά θα με καταλάβουν εύκολα).
- "Πρόγραμμα μεταρρύθμισης των συντάξεων" σημαίνει -μεταξύ άλλων- τέλος στις πρόωρες, πάγωμα των ελάχιστων συντάξεων, κατάργηση του ΕΚΑΣ και προώθηση των "τριών πυλώνων" με απώτερο σκοπό να καταργηθεί η εγγυημένη από το κράτος σύνταξη και ο καθένας να παίρνει σύνταξη ανάλογα με όσα αποταμίευσε στην ζωή του γι' αυτόν τον σκοπό.  Υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι δεν θα φαληρίσει η ασφαλιστική του εταιρεία, σαν την Ασπίς-Πρόνοια.
- "Δημοσιονομικό Συμβούλιο" σημαίνει ότι, κάθε φορά που δεν θα πιάνονται οι στόχοι, θα κόβονται αντίστοιχα κονδύλια από όπου είναι εύκαιρο (παιδεία, υγεία, άμυνα κλπ), χωρίς να έχει σημασία από πού.

Σκίτσο του 2010, το οποίο παραμένει επίκαιρο. [Του Στάθη]

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει (...)
- να πραγματοποιήσει φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό και να προσδιορίσει πολιτικές ώστε να αντισταθμίσει πλήρως τον δημοσιονομικό αντίκτυπο της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του 2012, καθώς και να εφαρμόσει τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος ή εναλλακτικά μέτρα που θα συμφωνηθούν αμοιβαία ως τον Οκτώβριο του 2015·
- να προχωρήσει σε πιο φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις στην αγορά προϊόντων με σαφές χρονοδιάγραμμα για την υλοποίηση όλων των συστάσεων της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ Ι, μεταξύ άλλων για τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων την Κυριακή, τις περιόδους εκπτώσεων, το ιδιοκτησιακό καθεστώς των φαρμακείων, το γάλα και τα αρτοποιεία, εκτός από τις συστάσεις για τα μη υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενα φαρμακευτικά προϊόντα, οι οποίες θα εφαρμοστούν σε επόμενο στάδιο, καθώς και για το άνοιγμα των μακροοικονομικώς κρίσιμων κλειστών επαγγελμάτων (...)
- σε ό,τι αφορά τις αγορές ενέργειας, να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) (...)
- όσον αφορά τις αγορές εργασίας, να προχωρήσει σε αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των εργατικών κινητοποιήσεων και, σύμφωνα με την οικεία οδηγία και βέλτιστη πρακτική της ΕΕ, των ομαδικών απολύσεων βάσει του χρονοδιαγράμματος και της προσέγγισης που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς. Κατόπιν της επανεξέτασης αυτής, οι πολιτικές για την αγορά εργασίας πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές, θα πρέπει δε να μη συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης βιώσιμης ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς·
- να πραγματοποιήσει τα απαραίτητα βήματα για την ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού τομέα, συμπεριλαμβανομένων τόσο αποφασιστικής δράσης για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια όσο και μέτρων για την ενδυνάμωση της διακυβέρνησης του ΤΧΣ και των τραπεζών (...)

Ο νεοφιλελευθερισμός σε πλήρη ανάπτυξη!
- "Μηδενικά ελλείμματα στις συντάξεις" σημαίνει ότι παύει η επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος (σε πλήρη αντίθεση με το σύνταγμα και τους νόμους), οπότε, αν ξεμείνουν τα ταμεία από λεφτά, δεν θα παίρνουν σύνταξη οι συνταξιούχοι. Απλούστατον!
- Η αργία τής Κυριακής περνάει στην ιστορία. Για τα εμπορικά καταστήματα λένε τώρα αλλά θα στοιχημάτιζα το δεξί μου χέρι ότι σύντομα θα ακολουθήσουν οι τράπεζες, το δημόσιο κλπ. Να δω τότε τι θα λένε όσοι, μιλώντας στα κανάλια, υποστήριζαν ότι εξυπηρετούνται καλύτερα με τα μαγαζιά ανοιχτά τις Κυριακές.
- Ψωμί, γάλα και φάρμακα προστίθενται στις πηγές πλουτισμού των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων, στέλνοντας στον αφανισμό τον φαρμακοποιό, τον μπακάλη και τον φούρναρη της γειτονιάς. Το τι κατεψυγμένο κινέζικο ψωμί και το τι χημικά επεξεργασμένο γερμανικό γάλα μας περιμένουν, δεν λέγεται.
- Αφού την κάναμε ήδη κομμάτια, η πάλαι ποτέ κραταιά ΔΕΗ χαρίζεται στο μεγάλο κεφάλαιο, συνεπώς ας ετοιμαζόμαστε να πούμε το ρεύμα, ρευματάκι.
- Αρχίζει η προσπάθεια για κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας. "Αυστηρή επανεξέταση" των συλλογικών διαπραγματεύσεων σημαίνει ότι ξηλώνεται τελείως ό,τι έχει απομείνει από τον θεσμό των συλλογικών συμβάσεων. "Βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές" σημαίνει ότι επεκτείνονται τα voucher και ανοίγει ο δρόμος για υιοθέτηση mini jobs και zero hour contracts. Με απλά λόγια, ανοίγει ο δρόμος για την εμφάνιση μιας νέας κοινωνικής τάξης:των εργαζόμενων φτωχών. Τέλος, δεσμευόμαστε ότι δεν θα επιστρέψουμε "σε παλιότερα πλαίσια πολιτικής", όπερ σημαίνει ότι δεν πρόκειται να καταργηθεί καμμιά από τις δεκάδες αντεργατικές νομοθετικές διατάξεις της τελευταίας πενταετίας.
- "Δράση για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια" σημαίνει ότι καταργείται η προστασία τής πρώτης κατοικίας και αρχίζουν επισήμως οι κατασχέσεις. Φυσικά, αυτό γίνεται για να "ενδυναμωθούν" οι δόλιες οι τράπεζες και το ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, δηλαδή για ύψιστο εθνικό λόγο. Επειδή θέλω να δω κάτι, ας σηκώσουν τώρα το χέρι όσοι πήγαν στις κάλπες τον περασμένο Γενάρη και ψήφισαν ΣυΡιζΑ, ελπίζοντας πως έτσι θα γλιτώσουν το σπίτι τους από τα σαγόνια των τραπεζών...

Σκίτσο του 2012, το οποίο επίσης παραμένει επίκαιρο. [Του Τσιολάκη]

Έχει κι άλλα ωραία η εν λόγω απόφαση, συνεπώς θα συνεχίσουμε και αύριο την παρουσίαση. Προς το παρόν, ας κλείσουμε με μια μικρή προτασούλα από την προτελευταία σελίδα: Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους.

Και για όσους δεν κατάλαβαν, προστίθεται: Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν πλήρως και εγκαίρως τις χρηματοοικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους.

Το καταλάβαμε ότι η ελπίδα μάς τελείωσε; Όσοι αιθεροβατούσαν είτε πιστεύοντας ότι μια "αριστερή" κυβέρνηση δεν θα δεχόταν ποτέ να πληρώσει "απεχθές χρέος" είτε περιμένοντας κάποιο γενναίο κούρεμα του χρέους ώστε να γίνει "βιώσιμο", είναι ώρα να ξυπνήσουν. Δεσμευτήκαμε "κατηγορηματικά" ότι θα ξεπληρώσουμε και την τελευταία δεκάρα και, ως γνωστόν, η Ελλάδα είναι μια χώρα που σέβεται την υπογραφή της, όπως έχει πει κατ' επανάληψη και ο αριστερός πρωθυπουργός μας. Καθ' ότι έχουμε και μια περηφάνια ως λαός, γαμώτο!

ΕΕ-ευρω και ξερο ψωμι

Συνεχίζονται οι εξώσεις σε Ισπανία και Πορτογαλία (φωτο)

Σε Ισπανία και Πορτογαλία που οι κυβερνήσεις τους θεωρούν ότι ξεπέρασαν τον σκόπελο μιας εξόδου από το ευρώ, οι εξώσεις συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό.
Δεκάδες αστυνομικοί κινητοποιούνται κάθε φορά που γίνεται μια έξωση.
Οι γείτονες και οι αλληλέγγυοι που σπεύδουν να βοηθήσουν, βρίσκουν απέναντί τους αρματωμένους αστυνομικούς

Ζητείται ελπίς

   Ζητείται ελπίς

Είσαι η ελπίδα μας… πήδα-πήδα-πήδα μας

Η ελπίδα όμως δεν είναι αντεστραμμένη απελπισία, μια μεταφυσική προοπτική πως τα πράγματα θα αλλάξουν για εμάς, χωρίς εμάς –εκτός κι αν είναι προς το χειρότερο. Δεν είναι η αυταπάτη πως υπάρχει κάτι ανώτερο που μας προστατεύει, γιατί έχουμε ανάγκη (να πιστέψουμε) την ύπαρξή του. Δεν είναι οφθαλμαπάτη, να βλέπουμε κάτι με τα μάτια της ψυχής μας και με βάση τις επιθυμίες μας κι όχι όπως πραγματικά είναι. Να κολλάς σε ένα πρόσωπο ή –ακόμα χειρότερα- σε ένα κόμμα και να συγχωρείς τα λάθη του που σε πληγώνουν, γιατί αυτά θα είναι τα τελευταία, κι υποσχέθηκε πως θα αλλάξει. Και βασικά γιατί δε βλέπεις κάτι άλλο στον ορίζοντα και προτιμάς να παραμένεις στην ασφάλεια του τίποτα.
Η ελπίδα δεν είναι σπασμωδικές αντιδράσεις κι απονενοημένα διαβήματα, ένα μπουκάλι στο πέλαγος με ένα μήνυμα, για να το βρει και να το μεταφράσει κάποιος όπως θέλει και τον συμφέρει. Η ελπίδα δεν είναι ασπιρίνη, η παρηγοριά του μικρότερου κακού –που θα φέρει σύντομα και το μεγαλύτερο. Η ελπίδα χτίζεται στα ερείπια των αυταπατών μας και στα θεμέλια της πείρας από τα λάθη μας. Δεν είναι παλάτι πάνω στην άμμο, που θα το γκρεμίσει το πρώτο κύμα (της αντίδρασης). Πατά στη δοσμένη συγκυρία, αλλά δεν είναι συγκυριακή, μια ζαριά της στιγμής, βαρκούλα που ανεβαίνει με την παλίρροια και πέφτει στα βράχια λίγες ώρες αργότερα, για να βουλιάξει.
Η ελπίδα είμαστε εγώ κι εσύ. Εμείς και ο κόσμος. Η πάλη μας, η συλλογική μας δράση, που είναι πολύ μεγαλύτερη από το άθροισμα της δύναμης του καθενός ξεχωριστά. Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται. Μην ψέγεις χαιρέκακα τον πνιγμένο, που προσπαθεί να πιαστεί απ’ τα μαλλιά του. Οφείλεις όμως να τον προειδοποιήσεις και να του πεις ότι είναι περούκα, πως το παραμύθι για την ευρώπη των αξιών ή οι ασκήσεις «διαλεκτικής» του τύπου «υπογράφουμε νέο μνημόνιο, για να φύγουμε από τα μνημόνια» είναι απλώς τρίχες.
Η ελπίδα πεθαίνει πρώτη αν την εναποθέσεις στους άλλους. Η ελπίδα είναι στο δρόμο. Κι είναι σαν το δρόμο. Αν δεν υπάρχει, θα τη δημιουργήσουμε. Αυτό όμως δε σημαίνει να τη φανταζόμαστε και να την εφευρίσκουμε εκεί που δεν υπάρχει. Αλλά να ψάξουμε να τη βρούμε στην καθημερινή ζωή και να τη δημιουργήσουμε με τις πράξεις μας, από το μηδέν.
Και όταν θα “ρθουν οι καιροί
που θα “χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια ...ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια...

 Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια ...ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια...

Του Μ. Σελιανίτη

Πηγή : 902.gr 

Το τραγούδι του αξέχαστου Πάνου Γαβαλά το αφιερώνουμε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους πέριξ αυτής. Όλους αυτούς που χωρίς ίχνος ντροπής εξακολουθούν, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, να ομιλούν για τις ιστορικές ευθύνες του ΚΚΕ με αφορμή τη στάση του στο δημοψήφισμα και στις διαπραγματεύσεις που το ακολούθησαν.

Θυμίζουμε σε κάθε αριστερό και ριζοσπάστη άνθρωπο τα εξής: 

Πρώτον: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωσή της στις 2 Ιούλη έκανε κριτική στη θέση του ΚΚΕ και μεταξύ των άλλων σημείωνε:

«Επιλέγουμε ΟΧΙ επειδή: ...Εάν επικρατήσει το ΟΧΙ καμία κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να επιβάλει μέτρα που θα έχουν ακυρωθεί από το λαό και περιέχονται τόσο στη συμφωνία που πρότειναν ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, όσο και στην πρόταση της κυβέρνησης...». 

Τι από τα παραπάνω επιβεβαιώθηκε από τη ζωή; Τίποτα. Αντίθετα φούσκωναν οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έναν αριστερό κόσμο με αυταπάτες ότι με ένα «ηχηρό» ΟΧΙ μπορεί δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ να αρνηθεί το ρόλο του ως κόμμα της πλουτοκρατίας και της ΕΕ και να «βάλει πάγο» στην επερχόμενη αντιλαϊκή λαίλαπα. Έριχναν δηλαδή νερό στο μύλο της επιχειρηματολογίας της κυβέρνησης. Λογικό για ένα χώρο που έχει κολλήσει χιλιάδες ώρες ένσημα ως ουρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι έλεγε το ΚΚΕ στη διακήρυξη της ΚΕ στις 29 Ιούνη; «Το κάλπικο ΟΧΙ που προτείνει η κυβέρνηση είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ στο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ΝΑΙ στην κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος του λαού». Επιβεβαιώθηκε; Ασφαλώς και επιβεβαιώθηκε, γιατί το ΚΚΕ έχει λυμένο το αντικειμενικό: Καμιά κυβέρνηση στο πλαίσιο του καπιταλισμού, όσο αριστερή χρυσόσκονη και να πασπαλιστεί, δεν μπορεί να μην υποκλιθεί στο βασικό της καθήκον που δεν είναι άλλο από την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων. 

Δεύτερον: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωσή της στις 6 Ιούλη μεμφόμενη το ΚΚΕ παρουσίαζε ως φιλολαϊκή διέξοδο την έξοδο από την Ευρωζώνη (χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση)... Υιοθετούσε δηλαδή ως φιλολαϊκή διέξοδο το δρόμο που προέκριναν τμήματα τόσο του εγχώριου όσο και του γερμανικού κεφαλαίου (π.χ. Γερμανοί βιομήχανοι / Σόιμπλε, Έλληνες φαρμακοβιομήχανοι) για το δικό τους συμφέρον.

Είμαστε σίγουροι ότι οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τράβηξαν μεγάλο μαρτύριο, καθώς μέχρι την τελευταία στιγμή εύχονταν για μια «ρήξη». Μέχρι και κομποσκοίνια πήραν και τάματα έκαναν να τα τσουγκρίσει ο Τσίπρας. Γι' αυτό και κάλεσαν την Κυριακή σε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα με σύνθημα «Τέρμα στις διαπραγματεύσεις»(!!!...) εξακολουθώντας να καλλιεργούν αυταπάτες για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ(...) λες και ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες δεν διαπραγματευόταν για λογαριασμό του κεφαλαίου. Λες και τα μέτρα δεν καταρτίστηκαν κατ’ εντολή της αστικής τάξης. Αλήθεια, δεν μας λένε αν στην κυβέρνηση δεν βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η ΝΔ, θα την καλούσαν «να φύγει από τις διαπραγματεύσεις»; Ρητορικό το ερώτημα... Δυστυχώς για αυτούς, η «ρήξη»-καρικατούρα, για την οποία εύχονταν, δεν ήρθε. Αλλά και να ερχόταν, πάλι ο λαός μας θα την πλήρωνε τη νύφη, καθώς τόσο η συμφωνία όσο και το «ατύχημα» (το επονομαζόμενο Grexit) εντός

Μνημονιακό κολάζ

 Μνημονιακό κολάζ

Μικρές ψηφίδες από τα γεγονότα που μας προσπερνούν σαν τροχοφόρα (ω εποχή μου θυμίζεις τον καίσαρα κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν).

-Πολλοί συριζαίοι αρχίζουν σιγά-σιγά να πηδάνε από το καράβι της κυβέρνησης. Κάποιοι έχουν άλλωστε εμπειρία από το 91’.

Εξαιρείται η «σφισσα» βαλαβάνη που διαφώνησε από το 89’, ήταν παρούσα στα γεννοφάσκια του ναρ, αλλά και του σύριζα, μιάμιση δεκαετία αργότερα, και τώρα μες στον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων, διαφωνεί και παραιτείται από την κυβέρνηση εξαιτίας των εκατό δόσεων. ΤΩΝ 100 ΔΟΣΕΩΝ! Η κυβέρνηση βουλιάζει στον αστικό βούρκο, κι αυτή ενοχλείται γιατί δεν κρατήθηκαν τα νύχια της καθαρά (ξέρει κι από μπρεχτ άλλωστε)!

-Η «σφισσα» ραχήλ σπάει τους (όχι ιδιαίτερα ισχυρούς) δεσμούς της με την κυβέρνηση και ψάχνει τον επόμενο μεταγραφικό της σταθμό. Λες αυτός να είναι η ανταρσυα και να επιβεβαιωθεί έτσι το τρελό σενάριο του γενάρη; Οι αναφορές της στη βάρκιζα πάντως, μπορεί να πιάσουν ως θετική προϋπηρεσία.

-Την ίδια στιγμή, ο χώρος ξαναβρέθηκε στο δρόμο με τη νεολαία σύριζα, στο χτεσινό συλλαλητήριο της αδεδυ. Η οποία νεολαία σύριζα βιώνει φαντασιακά το δικό της «όχι, δε θα υπακούσω» και τα βασικά της συνθήματα συνοψίζονταν στο τρίπτυχο: όχι στα μέτρα, ναι στην κυβέρνηση, όχι στο πραξικόπημα εναντίον της –γιατί αυτό κατάλαβαν από το τουίτερ τα παιδιά πως ήτα το διακύβευμα των ημερών- σε μια άσκηση ψευτοδιαλεκτικής: όχι – ναι – όχι – ναι σε όλα. Αντί όμως οι αντάρτες να κόψουν τον ομφάλιο λώρο και να σπάσουν τους κινηματικούς δεσμούς με τα παιδιά, σπρώχνοντας και δυο-τρεις, σε ένδειξη κακής θέλησης, αφήνουν να πλανάται στον αέρα (love is in the air) το ερώτημα για μια πιθανή, μελλοντική συνάντηση με το λαφαζάνη και την πλατφόρμα του.

-Λες η επόμενη βουλή να έχει μέσα λαφαζαράν; Γιατί όχι; Εδώ μπορεί να έχει λεβέντη. Μόνο το κολάν του σπύρου παπαδόπουλου λείπει από το πολιτικό σκηνικό. Και να πεις πως δεν έχει πολιτική θέση; Με το ευρώ καλύτερα, που έλεγε ο σπύρος στη διαφήμιση. Έτοιμος, κατευθείαν για το ποτάμι!

-Λες να ξαναδούμε και το αυθεντικό πασόκ στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα; Α ρε, πασοκάρα αθάνατη. Αν κι αυτό μπορεί να είναι απλώς η τελευταία αναλαμπή, πριν την ταφόπλακα.

-Αυτές οι «ίσες» αποστάσεις –που βασικά μόνο ίσες δεν είναι, γι’ αυτό μπαίνουν σε εισαγωγικά- για την... «καθεστωτική αριστερά» (sic), τη στιγμή που ο σύριζα περνάει το τρίτο μνημόνιο και χτυπάει με τα ματ τις διαδηλώσεις του εξωκοινοβουλίου, προσωπικά με ξεπερνάν. Αν βέβαια το κκε είχε κάνει έστω το ένα δέκατο από αυτά, ή ήταν απλά και μόνο στην κυβέρνηση, χωρίς άλλη υποθετική συνθήκη, θα είχαν γίνει δέκα πραξικοπήματα, τριάντα δολοφονικές απόπειρες κατά του κάστρο (που τον βγάλαμε συριζαίο), είκοσι παρδαλές επαναστάσεις και άλλες τόσες ανοιχτές αντεπαναστάσεις. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.

-Δεν πρέπει τώρα να ξαναφέρει τα κάγκελα στη βουλή ο πανούσης; Κάπου πρέπει να ανέβουν τόσοι διαμαρτυρόμενοι συριζαίοι, για να δείχνουν πόσο θυμωμένοι και προδομένοι νιώθουν.

-Η γσεε υφίσταται τυπικά άραγε ή έχει ρίξει τίτλους τέλους στο μαγαζί; Με τούτα και με κείνα, περνάει τρίτο μνημόνιο και δεν έχει προκηρύξει έστω μια 24ωρη απεργία τη μέρα ψήφισης, για τα μάτια του κόσμου. Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός στα καλύτερά του. Καλό ενταφιασμό να ευχηθούμε λοιπόν. Δεν ιδιωτικοποιούμε τουλάχιστον τον παναγόπουλο, να εξοικονομήσουμε κάνα αργύριο, για την ελάφρυνση του χρέους;

-Αν περνάτε αυτές τις μέρες έξω από τοπικά γραφεία συριζαίων, και σας πέσει κάτι με δύναμη προς το πλάι, κατά λάθος πάντα, μην ανησυχείτε, λογικά θα περιμένουν χειρότερα. Το είχε πει πάντως ο τρας: θα έρθουν οι εκλογές, και θα φωνάζουμε, όπως πέντε μήνες πριν: ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΥΤΟΙΟΙΟΙΟΙ.... εννοώντας προφανώς τα ροζ κοράκια (με νύχια γαμψά).

Εγώ πιστεύω πάντως πως φταίει το κκε, που δε συνεργάστηκε στην αριστερή κυβέρνηση, για να κρατάει τα μπόσικα.

-Και μες στο γενικό χαμό, περνάνε στο ντούκου, άλλα κι άλλα. Η συνεργασία κυβέρνησης και αστυνομίας μια βδομάδα πριν, στο δημοψήφισμα, εις βάρος των κομμουνιστών (δεν ξεχνώ). Ο ρωσικός αγωγός στην τουρκία, που σταμάτησε, κ.ά.

-Μια βουλευτής του σύριζα έλεγε σε ένα πάνελ πως η κυβέρνηση καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Έννοια σου, κι αποφυλακίστηκε κι ο κασιδιάρης, πριν περάσει το δεκαοχτάμηνο. Κι η «σοβαρή χρυσή αυγή» ξανάρχεται στο προσκήνιο...

-Μιας και είπαμε για ναζί, ο ναρίτης βατικιώτης έβαλε κάπου μια φωτογραφία από το βομβαρδισμό της δρέσδης στο β’ παγκόσμιο (για να βρουν μόνο ερείπια οι σοβιετικοί που προέλαυναν προς το βερολίνο) με λεζάντα: «η τιμωρία που αξίζει στους γερμανούς» ή κάτι παρόμοιο. Πάλι καλά δηλ που δε μας έχουν δανείσει λεφτά οι ιάπωνες, για να βάλει τίποτα φωτογραφίες από χιροσίμα και ναγκασάκι.

Αυτό για όσους θεωρούν το δελαστίκ... «μεμονωμένο περιστατικό».

-Όπως λέει πάντως κι ένας φίλος, το σύνθημα «ναι στην κυβέρνηση, όχι στα μέτρα», το λες και διπολική διαταραχή. Λες και τα έφερε κάποιος άλλος ή έπεσαν τυχαία από τον ουρανό.

-Τη φράση «αδίστακτοι δανειστές» ας πούμε πως την καταλαβαίνω. Δεν είναι όμως πλεονασμός; Υπάρχουν δηλ και διστακτικοί ή υποχωρητικοί δανειστές; Κάτι σαν το «smooth criminal» του μάικλ τζάκσον;

-Πάντα πρωτοπόρος και μπροστάρης ο δήμαρχος μπουτάρης στον αντικομμουνισμό. Η δημοκρατία νικά και θριαμβεύει.

-Φαντάζομαι τη σκηνή, να διακόπτεται η διαπραγμάτευση, να σκύβει κάποιος στον ώμο του έλληνα πρωθυπουργού και να του ψιθυρίζει στο αυτί: υπάρχει μια επιστολή, που πρέπει να λάβετε υπόψη σας. Ο τσίπρας τη διαβάζει, αποφασίζει να τα βροντήξει όλα, χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι, αλλά μπαίνει ο τουσκ μπροστά στην πόρτα και λέει: δεν πρόκειται να φύγει κανείς από την αίθουσα.

Ακόμα ψάχνω να βρω τη σκοπιμότητα της κίνησης, αλλά δε χρειάζεται να τα καταλαβαίνουμε κι όλα σε αυτή τη ζωή...

-Επίλογος με ένα διδακτικό και διασκεδαστικό (όταν η γνώση γίνεται παιχνίδι, αφομοιώνεται καλύτερα) βιντεάκι από μια παλιότερη συνέντευξη τύπου του τσίπρα, το 12’. Μπορείτε να πάτε κατευθείαν σε αυτό το σημείο (1.28.14) και να απολαύσετε την περήφανη απάντησή του στην ερώτηση του δημοσιογράφου του 902 (στο καπάκι, για χαλάρωμα, ακολουθεί ο σπαρίλας από το πριν).

Μη μου λέτε για μέτρα, άμα ήταν θα τα εφάρμοζε ο βενιζέλος, που ξέρει καλύτερα...

Απατεωνες,αγυρτες,ψευτες,πολιτικη αλητεια

Δεν περιγράφω άλλο

    Αυτή η ιστορία ξεκίνησε κάπως έτσι:

    Συνεχίστηκε έτσι:

    Αυτάέλεγε ο κ.Τσίπας μετά τις εκλογές του 2012. Ότι θα καταργούσε - σε ένα νόμο και με ένα άρθρο - τα Μνημόνια.
    Ότι θα επανέφερε - σε ένα άρθρο και με ένα νόμο - τους μισθούς και τις συντάξεις.
    Και προσοχή: Αυτό που έλεγε ο κ.Τσίπρας ήταν ότι πρώτα θα καταργούσε τα Μνημόνια και ότι αφού θα τα καταργούσε, τότε και μόνο τότε – με καταργημένα τα Μνημόνια – θα άρχιζε τις διαπραγματεύσεις του με τους «εταίρους» του…
    Αυτή η ιστορία προχώρησε έτσι:

    Αυτά έλεγε ο κ.Τσίπρας, αυτά έλεγαν οι προεκλογικές ρητορείες, τα σποτάκια και οι αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015.
    Και μετά από όλα αυτά, η ιστορία κατέληξε κάπως έτσι:

    Και σίγουρα κατάληξε και έληξε έτσι:

    Πριν από περίπου δυο δεκαετίες ο μεγαλομεγιστάνας Ανιέλι, σχολιάζοντας τα πολιτικά πράγματα της χώρας του, της Ιταλίας, είχε πει:

«Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».

    Αυτά που έλεγε ο Ανιέλι για την δήθεν «Αριστερά», όποιος νομίζει ότι ισχύουν μόνο για την Ιταλία, πλανάται. Οικτρά.  
    Δεν περιγράφω άλλο.   

email: mpog@enikos.gr   

Πρώτη φορά «αριστερά»…

Πρώτη φορά «αριστερά»…

Της Κάλι Καρά

Λοιδορούσαν το ΚΚΕ όταν υποστήριζε ότι η αριστερά δεν συνάδει με τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.ά., όσες γονυκλισίες με λουλούδια και αν καταθέσει στο θυσιαστήριο της Καισαριανής.

Καταδίκαζαν το ΚΚΕ όταν αρνιόταν να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που «κόκκινη γραμμή» της ήταν η παραμονή στην Ευρωζώνη, στο ευρώ με κάθε θυσία, σε μια λυκοσυμμαχία που δεν αλλάζει, που στόχος της είναι ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης, με δεδομένο τον αρνητικό συσχετισμό για τα συμφέροντα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων .

Περιγελούσαν το ΚΚΕ όταν στο δημοψήφισμα καλούσε τον ελληνικό λαό να καταδικάσει και το ΟΧΙ και το ΝΑΙ, έξω από την ΕΕ, με το λαό στην εξουσία.

Δικαιώνεται άλλη μία φορά το ΚΚΕ, όταν εξηγούσε ότι είναι παραπλανητική η αντιπαράθεση «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί». Να που καταγράφεται πλήρης ομοφωνία ως προς την ομοβροντία των αντιλαϊκών μέτρων που θα εφαρμοστούν στις πλάτες του ελληνικού λαού με την σύμφωνη γνώμη και τη συνεργασία τόσο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο και όλων των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, με το περιτύλιγμα του «εθνικού συμφέροντος».

Η κυβέρνηση πρώτη φορά «αριστερά» που με ένα νόμο και ένα άρθρο θα καταργούσε τα μνημόνια, τώρα με ένα νόμο και ένα άρθρο θα τυλίξει τον ελληνικό λαό και τις επόμενες γενιές σε μια κόλλα χαρτί και τον καταδικάζει να συνθλίβεται μέσα στις αντιλαϊκές μυλόπετρες, μέσα στις οξυμένες αντιθέσεις και στα χοντρά παζάρια, να χάσει ό,τι του απέμεινε από τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά και τα κοινωνικά του δικαιώματα, τα οποία με αιματηρούς αγώνες κατέκτησε τον προηγούμενο αιώνα, αλλά, να μην ξεχνάμε, και με την παρουσία και μόνο της Σοβιετικής Ένωσης.

Τελικά όλη αυτή η ταξική πολιτική σε βάρος του ελληνικού λαού δίνει αβίαστα τον ορισμό του τυχοδιωκτισμού, δηλαδή του οπορτουνισμού, όπως τον ονομάζουν οι κομμουνιστές. Δίνει την ευκαιρία σε όσους καλοπροαίρετα πίστεψαν άλλη μία φορά στο «μικρότερο κακό» αντί να οδηγηθούν στην παραίτηση ή σε άλλες νέες αδιέξοδες χίμαιρες που ετοιμάζονται, ότι άλλος δρόμος έξω από αυτόν της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του, δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτόν το δρόμο τον εγγυάται ένα εργατικό - λαϊκό κίνημα, μια λαϊκή συμμαχία σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση που θα αγωνιστεί για τη λαϊκή εξουσία.

Η Ελλάδα εν μέσω καταιγίδων

 Η Ελλάδα εν μέσω καταιγίδων

H ατμομηχανή της παγκόσμιας Οικονομίας η Κίνα βιώνει τραγικές στιγμές ιδιαίτερα μετά το «κραχ» του ΧΑΑ της των τελευταίων ημερών .Βέβαια τα προεόρτια είχαν αρχίσει από το 12-13 ,τότε η ανάπτυξη της έτρεχε με 12% -14% και σήμερα ασθμαινει με 6-7% βιώνοντας τα αποτελέσματα της παγκόσμιας κρίσης (πτώση κατανάλωσης ,ανεργία ,μείωση μισθών και συντάξεων ,φτώχεια) .Τα απούλητα προϊόντα στοιβάζονται στις αποθήκες και τις μάντρες και άλλα καταστρέφονται άλλα πρέπει να προωθηθούν παντοίοτρόπω .Εναν τρόπο που βρήκαν ήταν να αυξήσουν μισθούς και ημερομίσθια ώστε να φκιάξουν οι ιδιοι μια μερίδα καταναλωτών ,μέχρι να περάσει η μπόρα …η οποία όμως φαίνεται αντι να περνά να εντείνεται παγκόσμια .

Κοντά στην Κίνα τρέμει και η φούσκα του δολαρίου και της Fed και γιατί οι Αμερικάνοι ξέρουν πως η Κίνα κατέχει το 70% των αμερικανικανικων ομολόγων αλλά και γιατί γνωρίζουν πως η οικονομία τους είναι εδώ και χρονιά ΦΟΥΣΚΑ (εξ ου και το «ενδιαφερον» του Λιου στον Τσιπρα και το ελληνικό ζήτημα ) ..

Η Γερμανία με 40% δεσμούς με την Κίνα βλέπει το μέλλον της εκεί αβέβαιο και ετοιμάζεται για επαναπατρισμό κεφαλαίων στα πάτρια εδάφη ,εργοστασίων της ,επενδύσεων κλπ .Σε ποιο περιβάλλον όμως θα επαναπατρίσει την παραγωγή της ? Στο έδαφός της με τα υψηλά μεροκάματα και μισθούς ? Σε ένα περιβάλλον με το «σκληρο» Ευρώ ? Ετσι μεθοδικά προετοιμάζει το έδαφος ώστε η μεταφορά να γίνει με τους καλυτερους για το Γερμανικό Κεφάλαιο  ορους …κι αυτοι είναι :

1) Διάλυση της Ευρωζωνης όπως την ξερουμε
2) Διατηρηση αναγκαστικα ενός σκληρου πυρηνα χωρων με Ευρω με την ιδια ως ηγετικη δυναμη και τις Γαλλια,Ιταλια ,Ισπανια ως ομηρους λογω υψηλοτατων χρεων
3) Χώρες δορυφορους και υπο πληρη δημοσιονομικο ελεγχο από την ΕΚΤ- Μπουντεσμπανκ (χωρες βαλτικης ,βαλκανικης και ειτε με εθνικα νομισματα ,ειτε με ευρω αλλα με χαμηλα ημερομισθια)
4) Ξεσκαρταρισμα από «σαπακια» ,χώρες που ποτε δεν θα μπορεσει να ελεγχξει πληρως ,ειτε λογω και «αλλων» (ανταγωνιστριων) δεσμων αυτων των χωρων ,ειτε λογω των επικινδυνων και «ατακτων» λαων της (Ελλάδα) ,χώρες «βαριδια» στα σχεδια της (ακομα δεν εχει παραιτηθει από ένα Grexit )

Αυτοι είναι και οι λογοι που και Κινα και ΗΠΑ και Ρωσια ΕΥΧΟΝΤΑΝ ,πιεζαν και παρακαλαγαν να παραμεινει η Ελλάδα πασει θυσια στην ΕΕ !! Στα παπαρια τους κι αν δεχοταν ένα τριτο «Υπερμνημονιο» καρμανιολα ο ηδη φτωχευμενος λαος μας !!

Σε αυτό το διεθνες πεδιο ανtαγωνισμων ,σ αυτην την οικονομικη παγκοσμια φυσουνα βρισκεται η πατριδα μας και ο λαος μας ,εδώ και χρονιά με προσχημα ένα ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ χρεος .
Να γιατί μοναδικη λυση θα ηταν ο λαος μας να επιλεξει :

-MONOMEΡΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ
-ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΕΕ ΚΑΙ ΝΑΤΟ
-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΛΟΥΤΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΠΗΓΩΝ

Αυτό θα εβαζε ταφοπλακα στα σχεδια των Ιμπεριαλιστων και θα ανοιγε το δρομο του δικου ΤΟΥ μελλοντος για τον λαο μας ,εκμεταλλευομενος τις οποιες ενδοιμπεριαλιστικες αντιθεσεις αλλα κυριως ….τον πλουτο αυτου του τοπου !

"ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ"

Μια φωνή, μια γροθιά: ΑΔΕΔΥ - Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Σύνταγμα έδωσαν βροντερή απάντηση στην κυβέρνηση (VIDEO)

 Μια φωνή, μια γροθιά: ΑΔΕΔΥ - Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Σύνταγμα έδωσαν βροντερή απάντηση στην κυβέρνηση (VIDEO)

Συλλαλητήριο κατά της συμφωνίας κυβέρνησης-δανειστών πραγματοποίησε νωρίτερα στο Σύνταγμα η ΑΔΕΔΥ, η οποία έχει προγραμματίσει και  24ωρη απεργία για την Τετάρτη 15/6.
Μαζί με την ΑΔΕΔΥ διαδήλωνε… η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, η συνδικαλιστική παράταξη του οποίου (ΜΕΤΑ) πριν το δημοψήφισμα κατηγορούσε τις «μνημονιακές πλειοψηφίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, αλλά και το ΠΑΜΕ» ως υπεύθυνους για την «αφωνία» της ΑΔΕΔΥ...

ΥΓ. Στο συλλαλητήριο συμμετείχε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

(Απορία: Γιατί καλέ το ΠΑΜΕ διαδηλώνει ακόμα μόνο του;...)

Οργάνωση και αλληλεγγύη η «ασπίδα» του λαού

Οργάνωση και αλληλεγγύη η «ασπίδα» του λαού

Επί ποδός βρήκε η ανακοίνωση του νέου αντιλαϊκού πακέτου μέτρων, στο οποίο κατέληξαν οι διαπραγματεύσεις κυβέρνησης και «εταίρων», σωματεία, Εργατικά Κέντρα, τοπικές Γραμματείες του ΠΑΜΕ. Η οργάνωση της αλληλεγγύης και της διεκδίκησης που προτάσσουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και της Κοινωνικής Συμμαχίας, μέσα από τη δημιουργία Επιτροπών Αλληλεγγύης, εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο, καθώς η νέα επίθεση στα δικαιώματα του λαού κάνει ακόμα πιο απαραίτητη την «ασπίδα» της.
Σε ανοιχτή συνεδρίαση των Διοικητικών τους Συμβουλίων προχωρούν, σήμερα Τρίτη, στις 7.30 μ.μ., η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών, η Ενωση Λογιστών Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής (ΕΛΕΠΑ) και το Παράρτημα του Πειραιά, με θέμα την οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων στα νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που φέρνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Η Γραμματεία Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΜΕ καλεί τα σωματεία του νομού και τους εργαζόμενους σε σύσκεψη, την Πέμπτη, στις 7.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Αγρινίου. Στη σύσκεψη θα συζητηθούν οι πολιτικές εξελίξεις και η οργάνωση της πάλης του ταξικού κινήματος, ενώ θα δημιουργηθεί Επιτροπή Αλληλεγγύης.
Την Πέμπτη, επίσης, σύσκεψη για τη συγκρότηση Επιτροπής Αλληλεγγύης διοργανώνει η Γραμματεία Εορδαίας του ΠΑΜΕ, στις 8 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Πτολεμαΐδας.
Τα ιδιαίτερα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των σεισμόπληκτων προτάσσει στο κάλεσμά του το Εργατικό Κέντρο Κεφαλονιάς - Ιθάκης, που διοργανώνει αντίστοιχη σύσκεψη για τη συγκρότηση Επιτροπής Αλληλεγγύης, την Πέμπτη, στις 8 μ.μ., στα γραφεία του.
Πενταμελής Επιτροπή Αλληλεγγύης δημιουργήθηκε στη Ζάκυνθο, μετά από σύσκεψη που έγινε το περασμένο Σάββατο, με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου.

Χρήσιμες εφεδρείες...

Χρήσιμες εφεδρείες...

Η «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε στο προσκήνιο της επικαιρότητας, έπειτα από μήνες σιωπής και ευδόκιμης θητείας των πλέον επιφανών στελεχών της σε υπουργικούς θώκους, όταν αυτά διαφοροποιήθηκαν απ' την κυβερνητική - κομματική «γραμμή» στη Βουλή, την περασμένη Παρασκευή. Το «παρών» Λαφαζάνη - Στρατούλη και το μισό «ναι» άλλων στελεχών, που το συνόδευσαν με την εξήγηση ότι δε θα υπερψηφίσουν μέτρα λιτότητας, «φούντωσε» σενάρια περί επικείμενης διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ.
Στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» γράφαμε για τη διαμόρφωση «χρυσών εφεδρειών» στο αστικό πολιτικό σύστημα. Η υπογραφή από μέρους της κυβέρνησης ενός σκληρού αντιλαϊκού μνημονίου σπρώχνει την «Αριστερή Πλατφόρμα» στο να παίξει ένα γνώριμο σ' αυτήν ρόλο, ενδεχομένως από νέα θέση, εντός ή εκτός ΣΥΡΙΖΑ.

***

Το έργο είναι παλιό. Στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας, απ' όταν αυτή συγκροτήθηκε σε δύναμη αστικής διακυβέρνησης, πάντα υπήρχε ένα τμήμα «αντιπολιτευόμενο» στις επιλογές της ηγεσίας, που εμφανιζόταν σαν πιο «αριστερό». Στην πραγματικότητα, με ριζοσπαστικές διακηρύξεις περιέβαλε την αστική γραμμή, την οποία στην πράξη υπηρετούσε, απευθυνόμενη σε εργαζόμενους, νέους, λαϊκά στρώματα, που δε συμβιβάζονταν με τη ρεφορμιστική, συμβιβαστική γραμμή. Αυτό συνέβαινε τα τελευταία χρόνια και στον ΣΥΡΙΖΑ. Η «Αριστερή Πλατφόρμα», με συνθήματα κάλπικου ριζοσπαστισμού τραβούσε σε μια σοσιαλδημοκρατική αστική πολιτική όπως αυτή αποτυπώνεται στα προγραμματικά ντοκουμέντα του ΣΥΡΙΖΑ εργαζόμενους, ανθρώπους με αγωνιστικους δεσμούς στο εργατικό-λαϊκό κίνημα . Οι ίδιοι ομολογούσαν κάποιες φορές κυνικά τη ...χρησιμότητά τους: «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειπε το ριζοσπαστισμό του, τότε θα έχανε την ορμή του και σε τελευταία ανάλυση τη δυνατότητά του να κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία» (Π. Λαφαζάνης). «Η θέση της "Αριστερής Πλατφόρμας" είναι ενισχυτική της θέσης της πλειοψηφίας...» (Σόφη Παπαδόγιαννη, στέλεχος της «Πλατφόρμας»).
Πρόκειται για τους ίδιους, που όταν η κυβέρνηση ενημέρωνε πριν ένα μήνα τη Βουλή για τη 47 σελίδων πρότασή της στους θεσμούς για συμφωνία, το οποίο αποτέλεσε τη βάση του σημερινού αντιλαϊκού μνημονίου, το χαρακτήριζαν ως βάση συμβιβασμού με την Ευρωζώνη. Ελεγε ο Π. Λαφαζάνης: «Είναι ένα κείμενο το οποίο αποτελεί απόρροια συμβιβασμού, κατόπιν πολύμηνων συζητήσεων με τους θεσμούς. Είναι μια πρόταση της κυβέρνησης κατ' ελάχιστον, προκειμένου να βρεθεί μια επωφελής συμφωνία για την ελληνική πλευρά».

***

Σήμερα, η «Αριστερή Πλατφόρμα» προβάλλει ως διέξοδο, ως «ρήξη» και ανατρεπτική γραμμή, την εκδοχή της κρατικής χρεοκοπίας, της εξόδου από το ευρώ και το πέρασμα σε εθνικό νόμισμα, δηλαδή της καπιταλιστικής Ελλάδας της δραχμής, διαμορφώνοντας ψευδαισθήσεις ότι ο παράγοντας που εμποδίζει την εργατική - λαϊκή ευημερία είναι το νόμισμα και όχι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, εντός της ΕΕ ή άλλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Κρύβουν ότι και η επιλογή της κρατικής χρεοκοπίας, ανεξέλεγκτης ή ελεγχόμενης, σε συνθήκες καπιταλισμού, είναι μια αντιλαϊκή επιλογή. Μια επιλογή που την πληρώνει πάντα ο λαός, οι εργαζόμενοι, που μπορεί να τρομάζει ορισμένα βασικά τμήματα του κεφαλαίου, αλλά με την οποία φλερτάρουν ανοιχτά ή συγκαλυμμένα άλλα τμήματα, που θα βγουν κερδισμένα από αυτήν τη διαδικασία.
Οι τελευταίες εξελίξεις απέδειξαν, επίσης, ότι υπάρχουν και ιμπεριαλιστικά κέντρα εντός ή εκτός Ευρωζώνης, που επιδιώκουν ένα grexit. Πολύ περισσότερο που, απ' ό,τι φαίνεται, αυτό το ενδεχόμενο αποτελεί και επιλογή ισχυρού τμήματος της γερμανικής αστικής τάξης, που επιδιώκει την ανασύνθεση της Ευρωζώνης, με λιγότερους αδύναμους κρίκους.
Στην πραγματικότητα, η «Αριστερή Πλατφόρμα» επιδιώκει να παίξει το ρόλο της «αριστερής πτέρυγας» σε ένα αστικό ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα.

***

Φτιάχνουν λοιπόν μια «νέα χίμαιρα», μια νέα αυταπάτη, που θα έρθει να αντικαταστήσει αυτή που είχε δημιουργηθεί με βάση το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η «νέα χίμαιρα» περιλαμβάνει την έξοδο από το ευρώ, την καθιέρωση εθνικού νομίσματος, την επιλογή νέων ιμπεριαλιστών συμμάχων. Ολα αυτά, σύμφωνα με την «Αριστερή Πλατφόρμα», θα ανοίξουν το δρόμο για ριζοσπαστικές, ανατρεπτικές αλλαγές, ακόμα και για το σοσιαλισμό. Την ίδια ώρα, βεβαίως, μιλάνε για μια «νέα σχέση» ανάμεσα στο «δημόσιο και ιδιωτικό τομέα», πράγμα που πρακτικά σημαίνει την αποδοχή του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η «Αριστερή Πλατφόρμα» σήμερα καλεί τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ν' ακολουθήσει αυτό το δρόμο. Αύριο ενδεχομένως να διακηρύξει την ανάγκη για μια άλλη αστική εναλλαγή διακυβέρνησης, μια δήθεν πιο «αριστερή» κυβέρνηση, στο έδαφος όμως της εξουσίας των μονοπωλίων και του δρόμου του κεφαλαίου. Σ' αυτή τη νέα αυταπάτη θα κληθούν και πάλι ριζοσπαστικές δυνάμεις να «κρεμάσουν» τις ελπίδες τους, για να οδηγηθούν ξανά στο ίδιο σημείο με σήμερα, στην ίδια απογοήτευση...
Προς το παρόν, αυτές οι δυνάμεις υπηρετούν την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει και ο άλλος ΣΥΡΙΖΑ, ο αριστερός, ο συνεπής, ο αντιμνημονιακός. Οπως παλιότερα υπήρχε το άλλο ΠΑΣΟΚ. Η ψευδαίσθηση ότι αλλιώς θα ήταν τα πράγματα, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοζε το πρόγραμμά του. Οτι υπάρχει ελπίδα να αλλάξει. Οτι η «σοσιαλιστική προοπτική» διανοίγεται με ανακαθορισμό ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και αλλαγή νομίσματος, με το οποίο ο λαός θα μετρά τη φτώχεια του...
Σ' αυτή τους την προσπάθεια, συνεπικουρούνται από διάφορους πρόθυμους, όπως οι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες διάφορες ομάδες, που βλέπουν μια κυβέρνηση τύπου ΣΥΡΙΖΑ ως εφαλτήριο για ανατροπές. Θα πρέπει όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους ριζοσπάστες, αριστερούς, όσοι εργαζόμενοι συμμετέχουν στους αγώνες και στο κίνημα, να βγάλουν από το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ τα σωστά συμπεράσματα από την πορεία οπορτουνιστικών δυνάμεων και το ρόλο τους.

Αυταπάτες τέλος!

Αυταπάτες τέλος!

Ο πρωθυπουργός μάς παρουσίασε ως «επιτυχία» τη «σκληρή συμφωνία», όπως ο ίδιος χαρακτήρισε το τρίτο μνημόνιο. Παρ' όλη την αμηχανία της «αριστερής κυβέρνησης», η προπαγάνδα της εξαπάτησης του λαού καλά κρατεί. Βεβαίως, εξαρτάται τι εννοεί επιτυχία - ή μάλλον για ποιον επιτυχία - ο πρωθυπουργός. Είναι σίγουρο ότι η συμφωνία, παρά το γεγονός ότι αποτυπώνει την ανισοτιμία ανάμεσα στα κράτη και τις άρχουσες τάξεις της ΕΕ, όπως και κάθε ένωσης καπιταλιστικών κρατών, ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, διασφαλίζει στην παρούσα φάση τα συμφέροντα αυτών που για λογαριασμό τους διαπραγματεύτηκε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αυτούς τους 5 μήνες. Δηλαδή, για λογαριασμό της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων. Εξασφαλίζει την παραμονή - τουλάχιστον προς το παρόν - στην Ευρωζώνη, ανοίγει το δρόμο για τη χρηματοδότηση και τη στήριξη των τραπεζών, δίνει πρόσβαση στα 35 δισ. ευρώ του πακέτου Γιούνκερ και συντηρεί μια υπόσχεση για διευθέτηση του χρέους. Ταυτόχρονα, συνοδεύεται από μέτρα θωράκισης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, που βάζουν για άλλη μια φορά στο στόχαστρο την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τα οποία θα βιώσουν μια νέα αντιλαϊκή καταιγίδα.
Βεβαίως, υπάρχουν και μέτρα που τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα θα ήθελαν ν' αποφύγουν, όπως π.χ. ορισμένα φορολογικά, όμως από αυτή τη συμφωνία κατοχυρώνονται στρατηγικές τους επιλογές. Γίνεται, λοιπόν, πιο καθαρό αυτό που το ΚΚΕ είχε τονίσει εξαρχής, ότι το δίλημμα καλή ή κακή διαπραγμάτευση δεν ήταν δίλημμα για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Κάθε διαπραγμάτευση με κριτήριο το στόχο της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου, κάθε διαπραγμάτευση εντός ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ενώσεων όπως η ΕΕ και η Ευρωζώνη, είναι από τη φύση της αντιλαϊκή. Κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, όπως και αν αυτοχαρακτηρίζεται (αντιμνημονιακή, αριστερή κ.λπ.), κάθε κυβέρνηση-όργανο της εξουσίας του κεφαλαίου των μονοπωλίων, δεν μπορεί παρά ν' ακολουθήσει το γνωστό αντιλαϊκό δρόμο. Δεν πρέπει, λοιπόν, να υπάρχουν πλέον αυταπάτες. Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν μοιρολατρικά τις εξελίξεις. Δεν πρέπει, επίσης, να επενδύσουν την τύχη τους σε νέες αυταπάτες, ότι μια καπιταλιστική Ελλάδα με εθνικό νόμισμα μπορεί ν' ανοίξει το δρόμο για φιλολαϊκές αλλαγές, όταν ένα τέτοιο σενάριο αποτελεί στόχο τμημάτων του κεφαλαίου αλλά και κέντρων της ΕΕ, όπως απέδειξαν οι πρόσφατες εξελίξεις. Ο μόνος δρόμος που συμφέρει το λαό, είναι ο δρόμος της πραγματικής ρήξης και σύγκρουσης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Αυτός ο δρόμος πρέπει να περπατηθεί από ένα ισχυρό εργατικό κίνημα, μια Λαϊκή Συμμαχία με αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, που θα βάζει στο στόχαστρο τους πραγματικούς αντιπάλους του λαού, θα παλεύει για τη λαϊκή εξουσία.