1.000.000 Έλληνες γύρισαν την πλάτη στα ψίχουλα του Κοινωνικού Μερίσματος!

       

29-12-2019

Περίπου ένα εκατομμύριο Έλληνες, που έπαιρναν το Κοινωνικό Μέρισμα και φέτος δεν το πήραν, γύρισαν την πλάτη τους σ’ αυτό το απαράδεκτο επίδομα, σ’ αυτά τα ψίχουλα που μοιράζονταν ως καθρεφτάκια σε ιθαγενείς. Ένα εκατομμύριο Έλληνες φέτος αισθάνθηκαν ανακούφιση καθώς η τωρινή κυβέρνηση δεν τους μοιράζει τα ψίχουλα του Κοινωνικού Μερίσματος, αντιμετωπίζοντάς τους σαν φτωχούς, σαν αναξιοπαθούντες, σαν πεινάλες, δεν τους πετάει ψίχουλα σαν σε σπουργίτια. Ένα εκατομμύριο συνάνθρωποί μας μακαρίζουν τον πρωθυπουργό που έβαλε τέλος στο Κοινωνικό Μέρισμα της ντροπής. Ένα εκατομμύριο συνάνθρωποί μας, εάν δεν φοβόντουσαν ότι θα δυσαρεστήσουν τον πρωθυπουργό, θα ξεχύνονταν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν την κατάργηση του Κοινωνικού Μερίσματος, να πανηγυρίσουν το τέλος της ντροπής και της προσβολής, να πανηγυρίσουν το τέλος της φτώχειας και επιτέλους να ανασάνουν ανάπτυξη με το κιλό! Το μόνο παράπονο που έχει από τον πρωθυπουργό αυτό το ένα εκατομμύριο των συμπολιτών μας είναι γιατί η κυβέρνηση δεν έχει καταργήσει ακόμα το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης.

Οράτιος Μενιππίδης

«Chapeau, σύντροφε Πελετίδη» – Η Έλενα Ακρίτα “υποκλίνεται” μπροστά στο έργο του Κώστα Πελετίδη

Κατιούσα

Η τεράστια προσφορά του Κώστα Πελετίδη στους δημότες της Πάτρας, η ακούραστη αλληλεγγύη που επιδεικνύει σε όσους το έχουν περισσότερο ανάγκη και η εμβέλεια της προσωπικότητάς του ξεπερνούν ως γνωστόν κατά πολύ την πολιτική ή εκλογική απήχηση του ΚΚΕ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δρα ανεξάρτητα από αυτό. Ίσα – ίσα, ο Πελετίδης είναι αυτό που είναι κυρίως και πρωτίστως επειδή είναι κομμουνιστής. Κομμουνιστής μάλιστα που ανατρέπει ένα σωρό αστικά στερεότυπα για αυτούς, και προκαλεί θαυμασμό σε ανθρώπους που κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει για συμπάθειες στον Περισσό. Ο λόγος για την Έλενα Ακρίτα, που στη σημερινή έντυπη έκδοση των Νέων πλέκει το εγκώμιο του δημάρχου Πάτρας και του βγάζει το καπέλο με την πένα της:

«Chapeau, σύντροφε Πελετίδη»
Μπορεί ο τίτλος να μη δένει αρμονικά με το ΚΚΕ ( μα ‘chapeau σύντροφε’, σοβαρά τώρα;) αλλά εμείς των βορείων προαστείων έτσι μιλάμε σε σάς τους αιμοσταγείς κομμουνιστάς, κύριε δήμαρχε. Της καρδιάς μας.
Γιατί δήμαρχο της καρδιάς μας ανέδειξε τον Κώστα Πελετίδη η εκπνοή του 2019. Φέτος ειδικά που συνδέει το όνομά του με ένα μεγαλόπνοο έργο. Την δημιουργία ενός μεγάλου ξενώνα που θα στεγάζει 100 άστεγους συνανθρώπους μας. Θα τους προσφέρει στέγη, τροφή, σιγουριά και πάνω απ’ όλα αξιοπρέπεια.
Μεγάλη ιστορία τι να λέμε. Μεγάλη υπόθεση. Καλά κι άγια τα έλατα και τα λαμπάκια – όλα χρειάζονται – όμως εδώ ένας κομουνιστής δήμαρχος με όραμα αποδεικνύει πως η αγάπη δεν είναι καλά και ντε ‘χριστιανική’. Ούτε έχει να κάνει απαρεγκλίτως με το ‘πνεύμα των Χριστουγέννων’. Η αγάπη είναι αγάπη, τελεία. Όχι αυτό το σίχαμα που δίνουμε φιλοδώρημα στα κάλαντα και νομίζουμε πώς είμαστε η αγία Τερέζα. Ή που δωρίζουμε στον ‘φτωχό’ το πουλόβερ το παλιό και τη σκισμένη φούστα.
Τα χρόνια τα παλιά, οι κυρίες της Φιλοπτώχου επισκέπτονταν τους φτωχομαχαλάδες κι έδιναν στους ταπεινούς και καταφρονεμένους – με την άκρη του κόκκινου νυχιού γιατί τους σιχαίνονταν –καλάθια με αποφάγια. Να φάνε κι αυτοί οι κατακαημένοι μια φορά το χρόνο. Κάπως έτσι εννοούμε – ακόμα – την αγάπη προς τον πλησίον.
Ο Πελετίδης ξέρει τι εστί επί της ουσίας προσφορά. Ξέρει πως άλλο φιλανθρωπία κι άλλο αλληλεγγύη. Το ξέρει στη θεωρία και το εφαρμόζει στην πράξη. Ήδη οι περισσότεροι άστεγοι του δήμου Πάτρας φιλοξενούνταν σε πανσιόν με έξοδα της τοπικής κοινότητας. Τώρα επιτέλους, υλοποιείται ένα έργο που θα προσφέρει μια μονιμότερη λύση στη χαίνουσα πληγή των άστεγων συνανθρώπων μας.
Φέτος στην Πάτρα, οι αιτήσεις για το σχετικό επίδομα πλησιάζουν τις 800, ενώ έχουν εγκριθεί κάτι λιγότερο από τις μισές. Γι’ αυτό ο ξενώνας στο κτίριο Γούναρη και Μπουκαούρη δίνει σχήμα και μορφή στην έννοια της αλληλεγγύης. Ήδη ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο έχουν δημιουργήσει μια τράπεζα τροφίμων και διαθέτουν βαν ζεστού φαγητού και διανομής σε σχολεία και παιδικούς σταθμούς σε 13 σημεία σε ολόκληρη την πόλη. Γι’ αυτό και εύλογα διεκδικούν χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για μόνιμο προσωπικό που να εξυπηρετεί άμεσα τους πολίτες, που έχουν την ανάγκη των υπηρεσιών τους.
Θυμάμαι πριν κάνα δίμηνο περίπου, την παρέμβαση του δημάρχου για να αναβληθεί η έξωση μιας μάνας με τέσσερα παιδιά από το σπίτι τους που η τράπεζα έβγαλε σε πλειστηριασμό. Η γυναίκα αυτή έδωσε αγώνα για να ενταχθεί το σπίτι στο νόμο περί προστασίας της πρώτης κατοικίας αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν γνωρίζουμε ακόμα τι μέλλει γενέσθαι με αυτή την υπόθεση, όμως η ευαισθησία της δημοτικής αρχής ήταν παρούσα και οι δημότες της Πάτρας στάθηκαν στο πλευρό της άτυχης γυναίκας.
Ο Κώστας Πελετίδης είναι κομουνιστής και λογικά τον ελεύθερο χρόνο του ξεσκίζει αστούς με το κονσερβοκούτι. Κι αν δεν το κάνει, οφείλει να ασχοληθεί άμεσα με το σπορ: μόνον έτσι ώστε θα δικαιώσει τους φαντασιακούς μύθους ‘νομοταγών και νομιμοφρόνων’. Αυτών που συγχέουν τη φιλανθρωπία με την αλληλεγγύη. Αυτών που πιστεύουν πως υπάρχει ένα και μοναδικό πρόσωπο της αγάπης: αυτό που συναντούμε σε ναούς και θρησκευτικά σωματεία.
Δεν ξέρω αν ο Πελετίδης σπίτι του στολίζει δέντρο, καραβάκι ή τίποτα απολύτως. Στο δικό μου το δέντρο όμως, φέτος τον έβαλα ψηλά στην κορφή σαν το πιο λαμπρό αστέρι. Κι ας είναι λίγο άβολα εκεί πάνω, δεν πειράζει, άλλωστε μασάνε τα κομούνια ταραμά;
Υ.Γ. Καλή χρονιά να έχουμε. Ή έστω καλύτερη
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από μεταγραφή στην ιστοσελίδα Κώστας Πελετίδης – Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Πατρέων

“Εγώ υπόσχομαι πως θα είμαι εδώ ως το τέλος…” – Ο Θάνος το ‘πε και το ‘κανε…

Σφυροδρέπανος

Έλεγε πως ο θάνατος τα έβαλε με λάθος άτομο και πως ο ίδιος θα έβγαζε τον αδόξαστο στην αρρώστια του. Και αυτό ακριβώς έκανε για 18 μήνες, χωρίς να σταματήσει να είναι στιγμή ενεργός, δραστήριος, να ρουφάει τη ζωή, να δίνει συνεντεύξεις, συναυλίες, να δίνει τα δικά του μηνύματα από το νοσοκομείο. Εκεί που εισέπραττε μαζικά την αγάπη του κόσμου και αυτός μας παρότρυνε να την κάνουμε πράξη, δίνοντας αίμα για τον συνάνθρωπό μας.
Μας υποσχέθηκε πως θα είναι μαζί μας ως το τέλος και κράτησε τον λόγο του με το παραπάνω. Ήταν παρών και προπαντός όρθιος σε τόσες συναυλίες, αφιερώματα με τη δική του σφραγίδα, που γίνονταν αφορμές για λαϊκό προσκύνημα και μια έκρηξη συναισθήματος, που μονάχα όσοι την έζησαν από κοντά ένιωσαν τη μαγεία τους, αλλά δύσκολα μπορούν να την αποδώσουν με λόγια.
Το μόνο που δεν πρόλαβε ήταν η συναυλία προς τιμήν του στο Μέγαρο, στις 20 Γενάρη. Μας την έσκασε και έφυγε νωρίτερα. Αλλά ο Θάνος δε θα λείπει από εκεί. Θα μας λείπει, αλλά δε θα λείπει γενικώς. Γιατί μιλούσε με τη μουσική του που παραμένει ζωντανή και αθάνατη. Γιατί ήταν παρών σε όλα όσα έπρεπε. Σε κάθε αγώνα, σε κάθε κινητοποίηση, που παίζει τα τραγούδια του από τα μεγάφωνα.
Ο κόσμος ανεβάζει συγκινημένος φωτογραφίες του Θάνου, στίχους και τραγούδια του. Αποχαιρετά αυτόν που ήταν ο μεγαλύτερος εν ζωή και τώρα πια ο μεγαλύτερος από όσους έχουν φύγει. Ελάχιστοι μπορούν να σταθούν δίπλα του, να συγκριθούν με το έργο του, με την έντονη και μαζική του επίδραση. Ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν και είναι η επιτομή του πολιτικού τραγουδιού, της στρατευμένης τέχνης. Αυτής που δεν ξεχνάει να είναι τέχνη, επειδή στρατεύεται σε έναν σκοπό. Αυτής που μορφώνει ολόπλευρα όποιον έρχεται σε επαφή μαζί της, που μας διαπλάθει ως προσωπικότητες και χαρακτήρες.
Ο κόσμος συγκινημένος αποχαιρετά τις αναμνήσεις του, τα βιώματά του, όσα έζησε με τον Μικρούτσικο, ακούγοντας τους δίσκους του, κοινωνώντας τα μηνύματά του στις συναυλίες του. Δεν αποχαιρετά όμως τον ίδιο τον Θάνο. Αυτός θα συνεχίσει να είναι εδώ, γιατί η μουσική του μιλούσε για το μέλλον, ερχόταν από το μέλλον και το έδειχνε συνεχώς σαν πυξίδα.
Ναι, είναι και αυτοί που στέκονται στη γωνία για να μας “θυμίσουν” κάποια πράγματα, πολιτικές του πράξεις να μας πουν “ναι μεν, αλλά…”. Λες και οι κηλίδες του ήλιου μπορούν να μειώσουν ποτέ το φως του. Λες και δεν αρκούσε όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια, πως ο Θάνος ήταν δίπλα στο Κόμμα, συνδέθηκε με τις γιορτές για τα 100 του χρόνια, επέλεξε να αφιερώσει σε αυτό μερικές από τις τελευταίες συναυλίες του κι έλεγε πως η δική του θέση είναι αμετάκλητα εδώ μαζί μας -που το απέδειξε ξανά με την τελευταία τιμητική θέση στο Επικρατείας. Σε τελική ανάλυση, ο πολιτικά αναμάρτητος ας ρίξει την πρώτη πέτρα…
Δε δίνουν όμως αυτοί τον τόνο -και δε θα μπορούσαν άλλωστε. Η μαζική κι αυθόρμητη συγκίνηση δεν αφήνει χώρο για τίποτε άλλο. Όλοι υποκλίνονται στο Θάνο και νιώσουν την ανάγκη να τον ευχαριστήσουν για όλα. Κι είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε κι εμείς από την πλευρά μας, για όλα αυτά και για έναν επιπλέον λόγο: την πολύτιμη μαρτυρία που μας είχε εμπιστευτεί για όσα είχε ζήσει στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Μα πάνω από όλα, τον ευχαριστούμε γιατί το “ευχαριστώ” έχει αξία όσο κάποιος είναι εν ζωή. Και ο Θάνος μας έδωσε πολλές ευκαιρίες να τον ευχαριστήσουμε ζωντανά, μαζικά, και να μας υποκλιθεί και αυτός για την αγάπη μας, στις συναυλίες που έδινε τους τελευταίους μήνες. Ποιος μπορεί να πει άραγε πως έχει ζήσει πολλές στιγμές πιο δυνατές από αυτές τις συναυλίες, με το μοναδικό συναίσθημα, την αποθέωση, όχι μόνο για τον Θάνο, αλλά και για το κοινό που ανέβαινε μαζί του σε άλλα ύψη.
Το 2019 φεύγει με τον χειρότερο τρόπο και μας αφήνει πιο φτωχούς, σχεδόν ορφανούς. Αλλά η μουσική του μένει εδώ, όχι ως συντροφιά, αλλά ως ιστορικό φορτίο και πολύτιμο εφόδιο για τις περιπέτειες του μέλλοντος. Εκεί από όπου ερχόταν και η ίδια…

Το έθιμο των Μωμόγερων

Από iraklis3

Το εθιμικό δρώμενο των Μωμόγερων, ένα από τα καρναβαλικά δρώμενα του δωδεκαημέρου ξεκινά την επόμενη των Χριστουγέννων και διαρκεί έως και λίγο μετά τα Φώτα. Πραγματοποιείται σε οκτώ δημοτικά διαμερίσματα της Κοζάνης, Τετράλοφος, Άγιος Δημήτριος, Αλωνάκια, Σκήτη, Πρωτοχώρι, Κομνηνά, Ασβεστόπετρα, Καρυοχώρι και συνδέεται με την ισχυρή παράδοση που κράτησαν ζωντανή οι πρόσφυγες από ορισμένες περιοχές του Πόντου.
Ο θεός Μώμος κατά την Αρχαιότητα ήταν ο θεός του γέλιου, του σαρκασμού και της σάτιρας και συνδεόταν με τις γιορτές που ήταν αφιερωμένες στον Διόνυσο. Από εκεί προέρχεται και η αρχική ετυμολογία της λέξης «Μωμόγεροι» ή «Μωμόεροι» ή και «Μωμογέρια», που αποτελούσαν τους ακολούθους του Μώμου και τον συνόδευαν χορεύοντας, τραγουδώντας και σατιρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις.
Οι χορευτικοί θίασοι των Μωμόγερων αποτελούνται από μια συγκροτημένη ομάδα νεαρών ώριμων παλικαριών που είναι οι χορευτές ντυμένοι με τις παραδοσιακές τους στολές όπου πειθαρχούν στις εντολές και εκτελούν παραγγέλματα του αρχηγού της ομάδας. Επίσης τη νύφη και τον διάβολο ή κάποιαν ντυμένο ως γέρο που κατά την διάρκεια του δρώμενου θα προσπαθήσει να κλέψει τη νύφη. Το κλέψιμο της νύφης είναι κοινό σε όλους τους θιάσους και τις παραλλαγές του εθίμου και συμβολίζει, όπως λέγεται, την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα. Το περιεχόμενο των παραστάσεων του θιάσου είναι κατά κανόνα κωμικό και ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να λάβει και κοινωνικές διαστάσεις.
Συνοδεία της ποντιακής λύρας οι Μωμόγεροι γυρίζουν όλες τις γειτονιές του χωριού, χορεύουν και τραγουδούν στο σπίτι κάθε νοικοκύρη με ευχές για τη νέα χρονιά. Το έθιμο μπορεί να διαρκέσει μέχρι και τρεις ημέρες και ολοκληρώνεται αφού τα Μωμογέρια περάσουν από όλα τα σπίτια του χωριού.
Το εθιμικό δρώμενο των Μωμόγερων είναι εγγεγραμμένο στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας (ΟΥΝΕΣΚΟ).

Τα Ρουγκατσάρια

Το ίδιο βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου στα περισσότερα ορεινά χωριά της Κοζάνης, και των Γρεβενών αναβιώνουν τα «Ρουγκατσάρια». Οι νέοι του χωριού, ντυμένοι με τις παραδοσιακές τους στολές, άλλοι μεταμφιεσμένοι φορώντας προβιές και κεφάλια ζώων, άλλοι με αυτοσχέδιες μάσκες αλλά με κεντρικό πρόσωπο την «μπούλα» που είναι άντρας μεταμφιεσμένος σε νύφη και τον «ρογκατσιάρη» δηλαδή τον αράπη, περνούν από όλα τα σπίτια πίνοντας και χορεύοντας και ανταλλάσσοντας ευχές και πειράγματα με τους οικοδεσπότες. Ο «ρογκατσιάρης» έχει μαύρο πρόσωπο από το φούμο, καμπούρα και είναι ζωσμένος στη μέση και την πλάτη του με κυπροκούδουνα από τα γιδοπρόβατα. Στα χέρια του κρατά ένα ρόπαλο, σαν όπλο και μ’ αυτό υπερασπίζεται την «μπούλα», την οποία καθ’όλη την διάρκεια της βραδιάς έως και την άλλη μέρα το πρωί, κάποιοι προσπαθούν να κλέψουν. Ο ρογκατσάρης συνοδευμένος από την υπόλοιπη ομάδα δεν περνά απαρατήρητος. Ζωσμένος όπως είναι με τα κυπροκούδουνα τρέχει, χορεύει, προσπαθώντας να κάνει όσο το δυνατό περισσότερο θόρυβο, για να εξαφανιστούν όπως λένε οι καλικάντζαροι.
Στο τέλος προς το μεσημέρι της πρωτοχρονιάς και αφού έχουν ευχηθεί σε όλα τα σπίτια, τα ρουγκατσάρια μαζεύονται στην κεντρική πλατεία και συνοδεία τοπικές μπάντες με χάλκινα νταούλια και ζουρνάδες στήνουν ένα τρικούβερτο γλέντι.
Τα «Ρουγκατσάρια» έχουν τις ρίζες τους στα χειμερινά Διονύσια και στα Ρωμαϊκά Σατουρνάλια και με ορισμένες παραλλαγές στο πέρασμα του χρόνου κατάφεραν να φτάσουν έως τις μέρες μας. Το πνεύμα και το χρώμα του εθίμου διατηρείται ακόμη ζωντανό και αλώβητο στα χωριά της Κοζάνης των Γρεβενών και σε λίγες περιοχές της Καστοριάς και λαμβάνει χώρα ανεξάρτητα από τις θερμοκρασίες και ειδικά την χιονόπτωση που είναι σύνηθες φαινόμενο για την εποχή.

Έθιμο της Πατερίτσας

Το πρώτο καρναβάλι της χρονιάς είναι στο Άργος Ορεστικό Καστοριάς και διαρκεί δύο ημέρες, Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς το μεσημέρι γίνεται η παρέλαση του καρναβαλιού με κυρίαρχο στοιχείο την πολιτική και κοινωνική σάτιρα. Στην παρέλαση παρουσιάζονται αναπαραστάσεις τοπικών κοινωνικών φαινομένων, διακωμωδείται το έργο και η παρουσία των τοπικών πολιτικών αρχόντων της περιοχής, ενώ δεν ξεφεύγουν από την ανατρεπτική σάτιρα των «μπουλουκιών» οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής των κατοίκων αυτής της μικρής κωμόπολης. Πολλά θέματα αντλούνται από την επικαιρότητα, με αποτέλεσμα η παρέλαση να παίρνει μορφή πολιτικής επιθεώρησης. Αυτό που κυριαρχεί στο τέλος δεν είναι άλλο από την μουσική, όπου δεκάδες τοπικές και βαλκανικές ορχήστρες του δρόμου με χάλκινα και πνευστά παίζουν τοπικούς και βαλκανικούς μουσικούς σκοπούς με το γλέντι και το ξεφάντωμα να απλώνεται σε όλη την πόλη.
Στα περισσότερα έθιμα του εορταστικού δωδεκαημέρου οι ενεργοί συμμετέχοντες είναι μόνο άνδρες και όπως επιτάσσει η παράδοση του εθίμου, σε κάποιες περιπτώσεις μεταμφιέζονται σε γυναίκες. Στο Άργος Ορεστικό την επόμενη μέρα από την παρέλαση της Πρωτοχρονιάς στις 2 Ιανουαρίου αναβιώνει το έθιμο της «Πατερίτσας» όπου όλες οι γυναίκες της πόλης ανεξαρτήτως ηλικίας μεταμφιέζονται και παρελαύνουν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Η παράδοση λέει ότι οι γυναίκες που ήταν προφανώς καταπιεσμένες στις παλιότερες εποχές, την ημέρα της πατερίτσας με καλυμμένο το πρόσωπο ξεφάντωναν χωρίς ενδοιασμούς, και για καλό και για κακό κρατούσαν μια μαγκούρα, «πατερίτσα» για να γλυτώνουν από τα πειράγματα των ανδρών που τις παρακολουθούσαν δίχως προφανώς να τις αναγνωρίζουν Από τότε μέχρι και σήμερα οι γυναίκες του Άργους Ορεστικού ξεφαντώνουν σε όλες τις γειτονιές και στο τέλος καταλήγουν στην κεντρική πλατεία της πόλης όπου όλοι γίνονται μια μεγάλη παρέα με τα κλαρίνα, τα τρομπόνια., τους ζουρνάδες, και τα νταούλια σε μια ξέφρενη γιορτή που αξίζει να την ζήσει ο επισκέπτης.

Νέο βήμα για «ενιαία αγορά» τεσσάρων χωρών στα Δυτικά Βαλκάνια

        

28-12-2019

Σύνοδο Κορυφής πραγματοποίησαν την Παρασκευή 20 και το Σάββατο 21/12 σε Τίρανα και Δυρράχιο οι ηγέτες Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, Αλβανίας, Εντι Ράμα, Βόρειας Μακεδονίας, Ζόραν Ζάεφ, και Μαυροβουνίου, Μίλο Τζουκάνοβιτς, με σκοπό τη δημιουργία της λεγόμενης «Μίνι Σένγκεν», δηλαδή μιας «ενιαίας αγοράς» που θα διευκολύνει πρωτίστως την άρχουσα τάξη αυτών των χωρών στο εμπόριο και την αγορά εργασίας, και στόχο να βελτιωθεί η κερδοφορία των επιχειρηματιών. Η κίνηση αυτή έρχεται μετά την απόφαση της ΕΕ, για τις δικές της σκοπιμότητες και λόγω εσωτερικών ανταγωνισμών, να «παγώσει» τις ενταξιακές διαδικασίες της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας.

Κατά τη σύνοδο στο Δυρράχιο οι ηγέτες συμφώνησαν ότι οι εργαζόμενοι της Σερβίας, της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας θα μπορούν να εργάζονται στις τρεις αυτές χώρες «ευθυγραμμίζοντας» τους κανόνες για τη δημιουργία μιας αγοράς 12 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός υποστήριξε ότι το σχέδιο φέρει την υποστήριξη της ΕΕ και ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχεδιάζει να χορηγήσει 1,2 δισ. ευρώ στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων για να τις «βοηθήσει» να εφαρμόσουν τις συμφωνίες. «Θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια κοινή αγορά εργασίας, κάτι που σημαίνει να γίνουμε πιο ελκυστικοί για τους ξένους επενδυτές», πρόσθεσε.

Ο Σέρβος Πρόεδρος Αλ. Βούτσιτς είπε ότι οι πολίτες της Σερβίας, της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας θα μπορούν να εργάζονται ελεύθερα στις τρεις αυτές χώρες, δεδομένης της έλλειψης εργατικού δυναμικού.

Ο πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, Ζ. Ζάεφ, ανέφερε ότι η άρση των συνοριακών ελέγχων θα επιταχύνει το διασυνοριακό εμπόριο και θα επιτρέψει στους ξένους τουρίστες να περνούν ελεύθερα, χωρίς να χρειάζεται να περιμένουν στα σύνορα. «Αν προσγειωθούν στο Βελιγράδι Κινέζοι τουρίστες, θα μπορούν να μετακινηθούν ελεύθερα σε όλες τις χώρες της περιοχής», είπε χαρακτηριστικά.

Ο Πρόεδρος του Μαυροβουνίου, Μίλο Τζουκάνοβιτς, είπε ότι «κάθε περιφερειακή ενέργεια θα πρέπει να βοηθά ώστε να υπάρξει μια δυναμική πρόοδος που θα οδηγήσει τις χώρες μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το συντομότερο δυνατόν».

Απόντες στη σύνοδο στα Τίρανα ήταν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Κοσσυφοπεδίου, που θεωρούν ότι η κατάργηση συνόρων μεταξύ χωρών της περιοχής μπορεί να βλάψει τα συμφέροντα της χώρας τους. Αξιωματούχοι της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, οι οποίοι είχαν συμμετάσχει στις δύο προηγούμενες, που έγιναν τον Οκτώβρη σε Νόβι Σαντ και το Νοέμβρη στην Οχρίδα, δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.