Τι είδα εις την Ρωσσίαν των Σοβιέτ

10:59 | 27 Δεκ. 2014

Τελευταία ανανέωση 16:12 | 29 Δεκ. 2014

Κώστας Βάρναλης

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία του Σπαρτιατισμού της νέας Κοινωνίας, είναι η απουσία ταβερνών και καφενείων. Στα ρεστοράν φυσικά μπορεί κανείς να πιει και καφέ και μπίρα και βότκα (τα κρασιά είναι πολύ ακριβά, ώστε δεν τ’ αναφέρω καθόλου). Όμως καφενεία του δικού μας τύπου, όπου να κάθεται κανείς ξαπλωμένος ατελείωτες ώρες να λιάζεται, να καπνίζει ή να φωνασκεί και να παίζει χαρτιά και τάβλι, καθώς και ταβέρνες του δικού μας τύπου, όπου ο μερακλής πελάτης γίνεται στουπί, τραγουδάει και δημιουργεί «παρεξήγηση», δεν υπάρχουν καθόλου.

Όταν όμως γίνεται κανένα «επίσημο» γλέντι, τότε μονάχα θα καταλάβεις, ότι το θρυλικό «Ρούσικο μεθύσι» δεν έχει, όπως άλλοτες, την έννοια της αποχτήνωσης, αλλά της πιο ενθουσιασμένης εγκαρδιότητας. Το πιοτό, είναι κι εδώ το μαγικό ραβδί της Κίρκης, μα δεν μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε χοίρους, αλλά σε χαρούμενα παιδιά. (…) Αντίς για καφενεία και ταβέρνες, οι κεντρικοί δρόμοι και προ πάντων οι πλατείες είναι γεμάτες από κιόσκια, όπου πουλιούνται μήλα, αχλάδια, σταφύλια ή διάφορα νερά παρασκευασμένα με χυμούς φρούτων, καθώς και μεταλλικές σόδες ή τσάι. Ο κόσμος πίνει (ουρά κι εδώ) στο πόδι, πληρώνει και φεύγει αμέσως.
…

Η Μόσχα έχει πιότερα βιβλιοπωλεία από μπακάλικα και δεν έχει σκυλιά και γάτες…

Όλο τον Αύγουστο, που είμαστε εκεί, βρέχει σχεδόν κάθε απόγευμα. Οι δρόμοι, τα δέντρα, τα πάντα δροσίζονται. Κι είναι ευχάριστα τη νύχτα, που ξαστερώνει, να περπατάει κανείς στους δρόμους που είναι άδειοι από κόσμο.

Γυναίκες; Δε θα συναντήσει λοιπόν κανείς γυναίκες της ηδονής να κάνουνε «τροτουάρ»; Ούτε καν ζεύγη ερωτευμένων να γλιστρούν αγκαλιά τοίχο-τοίχο ή να κάθονται στους πάγκους βυθισμένα στον ίλιγγο της... «συστολής του παντός εις εν και μόνον ον»;
…

Ωστόσο η πορνεία δεν έχει ολότελα λείψει. Αλλ’ ας δώσουμε πρώτα τα ιστορικό της, όπως το αφηγήθηκε η διευθύντρια ενός «προφυλακτόριουμ» της Μόσχας. Το «προφυλακτόριουμ» αυτό είναι ένα ίδρυμα, όπου μαζεύουν τις κοινές γυναίκες όχι μονάχα για να τις γιατρέψουν, μα και για να τις ηθικοποιήσουν. Πώς;

Εν πρώτοις είναι ολότελα ελεύθερες μέσα στο ίδρυμα! Κανένας δεν τις φυλάει. Αλλά περνάνε τόσο καλά, που δε θέλουν να φύγουν… Εκεί μένουν επί τρία περίπου χρόνια. Το πρωί κάνουνε τη θεραπεία τους, γυμνάζονται, μαθαίνουν γράμματα και τέχνη ή μουσική (φωνητική ή οργανική). Αφού γευματίσουν φεύγουνε στις 3 και πηγαίνουν σε ορισμένο εργοστάσιο πλεχτικής ή υφαντουργίας όπου δουλεύουν από τις 3 ½ έως στις 9 ½. Στις 10 πρέπει να ’χουν επιστρέψει στο ίδρυμα.

Άλλοτε τις στέλνανε να δουλεύουνε στο εργοστάσιο το πρωί. Αλλά μετά την εργασία, καμιά δεν επέστρεφε στο ίδρυμα νωρίς. Επειδή είχανε πολύ καιρό στη διάθεσή τους και κανείς δεν τις περιόριζε, κατεβαίνανε στην πόλη και ξοδεύανε όλες τους τις οικονομίες. Γιατί αυτού του επαγγέλματος οι γυναίκες δε λογαριάζουνε το χρήμα. Και πολλές απ’ αυτές ξαναπέφτανε στο βόρβορο.

Τότες αναγκάστηκε η διεύθυνση του ιδρύματος α) ν’ αλλάξει τις ώρες της δουλειάς (αντίς το πρωί να δουλεύουνε το απόγεμα) και β) να κρατάει από το μισθό τους ένα ποσοστό για να τους το δώσει την ημέρα, που θα φύγουν οριστικά απ’ εκεί.

Το αποτέλεσμα; Με τη διδασκαλία, την εργασία και την ελευθερία οι περισσότερες «αποκαθαίρονται» ηθικά και φτάνουνε να γίνουν από τις καλύτερες «ουντάρνικες» στα εργοστάσια, μέλη του κομμουνιστικού Κόμματος, δασκάλισσες, βιολινίστριες κ.τ.λ.
…

Οι βρεφικοί σταθμοί και οι παιδικοί κήποι είναι ιδρύματα πρώτης ανάγκης για την κολεχτιβιστική κοινωνία. Γιατί χάρη σ’ αυτά τα ιδρύματα:

α) Απαλλάσσεται η μάνα από την έγνοια του παιδιού και μπορεί να εξακολουθεί αμέριμνη τη δουλειά της στο εργοστάσιο ή στο γραφείο. Επίσης μπορεί να εξακολουθεί τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο, το Ινστιτούτο, την Ακαδημία γιατί πολλές από τις σπουδάστριες είναι παντρεμένες.

β) Ανατρέφεται το παιδί επιστημονικά δηλ. με όλους τους όρους της υγιεινής και της παιδαγωγικής, όπως δε θα μπορούσε να το αναθρέψει η μάνα του. Κι έτσι η νέα γενεά, όπως το θέλησε ο Λένιν, «γίνεται δυνατή και γερή με νεύρα και μπράτσα σιδερένια».

γ) Εξασφαλίζει την πραγματικήν ισότητα της γυναίκας με τον άντρα στο ζήτημα της παραγωγής και της κοινωνικής ζωής. Δηλ. η μητρότητα δεν είναι ένα μειονέκτημα φυσικό στη γυναίκα, που να την εμποδίζει από τη δουλειά της και τα διάφορα κοινωνικά της καθήκοντα.

Η μοναξιά του αντάρτη

 Η μοναξιά του αντάρτη

Όταν έφθανε ένας καινούργιος, μια ομάδα από καινούργιους, ήταν σαν να τράβαγες λαχνό, σαν λαχείο...πόσες πληροφορίες μπορούσε να σου δώσει ο καθένας και άσε που σου φρεσκάρανε τη μνήμη για διάφορα πράγματα... μπορούσες να ρωτήσεις για τους γείτονες σου, για τους συντρόφους σου στο φοιτητικό κίνημα...πώς δουλεύουν...τι γίνεται μ’ αυτούς που είναι στην παρανομία στην πόλη...
Πλημμύριζες τότε από ευτυχία, παρόλο που στους έξι μήνες για την ίδια, απαράλλαχτα, κατάσταση καταστρώνονται ολοένα και καινούργια σχέδια. Ο ερχομός των καινούργιων σήμαινε ότι το στρατόπεδο γέμιζε με καινούργια πράγματα, γέμιζε από νέες οπτικές γωνίες για τα πράγματα, με νέες γνώμες, με καινούργια κριτήρια, γέμιζε η μέρα και η νύχτα με καινούργιες συζητήσεις ή με νέα θέματα που δεν τα είχες κουβεντιάσει πριν με άλλους.

Έξι, επτά καινούργιοι σύντροφοι στο στρατόπεδο σήμαινε πλημμύρα... Από  την άλλη μεριά βλέπεις τα πρόσωπα...μα ακόμα δεν τους ξεχωρίζεις καλά, είναι καινούργια, τα ονόματα είναι καινούργια...ποιος είναι ο μάγκας;... μια πλημμύρα από πληροφορίες, μια πλημμύρα από συντροφιά... ένα σπάσιμο της συσσωρευμένης μοναξιάς. Ήταν η αιφνίδια εισβολή μιας παράφορης συντροφιάς στο στρατόπεδο. Ήταν το καταθρυμμάτισμα της μοναξιάς, ρίχνεις νερό στη μοναξιά κι εξατμίζεται, η μοναξιά διασκορπίζεται για λίγο. Νιώθεις την παρουσία σου να πλημμυρίζει από συντροφιά, να διαποτίζεται από συντροφιά η ατμόσφαιρα. Είναι ένα πράγμα εξαίσιο.

Κι εγώ ήμουν απ’ αυτούς που είπαν πολλές φορές στο αντάρτικο - αφού βρίσκεσαι πια για μήνες στο βουνό κι έχεις προσαρμοστεί στη ζωή κι έχεις μεταβληθεί πια σε αντάρτη - πως το πιο σκληρό αντάρτικο δεν είναι ο εφιάλτης του περάσματος μέση από άγρια τοπία, δεν είναι η φρίκη του αφιλόξενου βουνού, δεν είναι η έλλειψη τροφής, δεν είναι το κυνηγητό από τον εχθρό, δεν είναι που το κορμί σου είναι βρώμικο, δεν είναι ότι ζέχνεις ολόκληρος από μπόχα, δεν είναι που είσαι συνέχεια μουσκεμένος...είναι η μοναξιά. Τίποτα απ’ όλα  αυτά δεν είναι πιο σκληρό από τη μοναξιά.

Η μοναξιά είναι κάτι το φρικιαστικό, το αίσθημα της μοναξιάς είναι κάτι το απερίγραπτο και στο βουνό υπήρχε πολλή μοναξιά... Η έλλειψη της συντροφιάς, η έλλειψη της παρουσίας μιας σειράς από πράγματα που ο άνθρωπος της πόλης είναι συνηθισμένος να έχει πάντα δίπλα του, να ζει μαζί τους.

Μοναξιά είναι ο θόρυβος των αυτοκινήτων που αρχίζεις να τον ξεχνάς. Μοναξιά τη νύχτα είναι η ανάμνηση που έχεις από το ηλεκτρικό φως. Η μοναξιά των χρωμάτων, γιατί το βουνό είναι ντυμένο στα πράσινα ή στα σκοτεινά χρώματα. Το πράσινο είναι το χρώμα της φύσης...αλλά τι έγινε το πορτοκαλί;...Δεν υπάρχει μπλε, δεν υπάρχει γαλάζιο, δεν υπάρχει σκούρο μοβ, μοβ ανοιχτό, δεν υπάρχει κανένα από τα μοντέρνα χρώματα...

Η μοναξιά των τραγουδιών, των όμορφων τραγουδιών που σ' αρέσουν...Μοναξιά χωρίς τη γυναίκα, μοναξιά του σεξ... μοναξιά να σου λείπει η φαμίλια σου, η μάνα σου, τ’ αδέρφια σου, μοναξιά να σου λείπουν οι σύντροφοί σου από το κολέγιο...η απουσία... Μοναξιά να μη βλέπεις τους καθηγητές, να μη βλέπεις τους εργαζόμενους, να μη βλέπεις τους γείτονες...μοναξιά να μην ακούς τα λεωφορεία της πόλης, μοναξιά να μη νιώθεις τη ζέστη της πόλης, τη σκόνη της πόλης...μοναξιά το να μη μπορείς να πας στον κινηματογράφο...

Παρόλο που θέλεις να τα χεις όλα αυτά να σε συντροφεύουν, δεν μπορείς να τα έχεις... Η μοναξιά επιβάλλεται ενάντια στη θέληση σου, στην έννοια που θέλεις να δόσεις σ’ όλα αυτά μα δεν μπορείς, γιατί δεν μπορείς ν’ αφήσεις το αντάρτικο, γιατί ήρθες για ν’ αγωνιστείς, γιατί αυτή ήταν η απόφαση της ζωής σου. Λυτή η απομόνωση, αυτή η μοναξιά είναι το πιο σκληρό, το πιο τρομερό, αυτό που σε χτυπάει πιο πολύ απ' όλα...

Η μοναξιά να μη μπορείς να δόσεις ένα φιλί...αυτό που για ένα ανθρώπινο πλάσμα σημαίνει να μη μπορεί να χαϊδέψει κάτι...η μοναξιά του να μη σε χαϊδεύουν... ακόμα και τα ζώα χαϊδεύονται...ακόμα κι ένα ιοβόλο φίδι χαϊδεύει το αρσενικό, ένας σκαντζόχοιρος...ένα πουλάκι...τα ψάρια του ποταμού...όλα χαϊδεύονται. Εμείς δεν μπορούσαμε να έχουμε χάδια, ήμαστε γνήσιοι άντρες, δεν μπορούσαμε να χουμε γλυκόλογα. Αυτή η μοναξιά, αυτή η απουσία της θωπείας, κανένας να μη σε κανακεύει και κανένα να μην μπορείς να χαϊδέψεις...αυτό είναι πιο σκληρό, πιο βαθιά οδυνηρό από το να ‘σαι πάντοτε μουσκεμένος, να πεινάς, να πρέπει να ψάξεις για ξύλα, να πρέπει να βασανίζεσαι με τα πυκνά κλαδιά για να μη σου πέσουν τα ξύλα, να πρέπει να καθαρίζεις τον πισινό σου με φύλλα...τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι για μένα πιο τρομερό από την ατέλειωτη μοναξιά που ζούσαμε. Και το χειρότερο ήταν πως δεν ξέραμε πόσο καιρό ακόμα θα περνούσαμε έτσι.

Αυτό ανάπτυσσε σιγά-σιγά μέσα μας κάτι σαν αναγκαστική ισοπέδωση: έπρεπε να ξεγράψουμε το παρελθόν μας, τα χάδια, τα χαμόγελα, τα χρώματα, τη συντροφιά ενός γλυκού ποτού, τη συντροφιά ενός τσιγάρου, τη συντροφιά της ζάχαρης...γιατί δεν υπήρχε ζάχαρη, ένα χρόνο χωρίς να δοκιμάσουμε ζάχαρη...

Παραιτείσαι συνέχεια απ όλ’ αυτά. Και από την άλλη μόλις περπατήσεις λιγάκι, πέφτεις. Παρόλο που είσαι γερός και δυνατός, πέφτεις κάπου τριάντα φορές...και κανένας δεν ξαφνιάζεται...το μαγείρεμα γίνεται με ελάχιστους όρους υγιεινής...σχεδόν δεν πλένεσαι, ή πλένεσαι χωρίς σαπούνι...το φαί είναι το πιο μεγάλο θέλγητρο της ζωής σου εκεί, όμως βλέπεις πως διαρκώς έχει τα ίδια χάλια...μια χούφτα πεσόλ με αλάτι, ένα κομματάκι πιθηκίσιο κρέας, χωρίς κανενός είδους καρύκευμα, ή τρεις κουταλιές σκέτο πινόλ, ένα κουταλάκι γάλα σκόνη και μετά, μ’ αυτή την πείνα, πρέπει να πας να κάνεις πολιτική δουλειά με τους χωρικούς.

Και πας…και μουσκεύεσαι...και τρέμεις από το κρύο και πεινάς...και δεν υπάρχουν χάδια και δεν υπάρχουν γέλια...και δεν χαϊδεύεις καμιά...και η λάσπη...και το σκοτάδι της νύχτας... Και όλοι πλαγιασμένοι από τις εφτά στις αιώρες και ο καθένας να σκέφτεται ό,τι του κάνει κέφι...Μα κάθε φορά όλο και πιο πολύ κυριαρχείς στο περιβάλλον...Μαθαίνεις να περπατάς...δυναμώνουν τα πόδια σου...μαθαίνεις να κουμαντάρεις τη μαχαίρα σου...και με τον καιρό μεγαλώνουν οι τρίχες σου. Έβγαλα μουστάκια στο βουνό...Από την απλυσιά σκάει το δέρμα σου, μετά περνάνε χρόνια και καιροί ως να εξαφανιστούν οι ραγάδες κι ύστερα παρουσιάζονται άλλες σχισιματιές και πληγές, μέχρι που οι παλάμες σου και τα μπράτσα σου αρχίζουν να παίρνουν άλλο χρώμα...αρχίζουν να βγαίνουν κάλοι στα χέρια σου...και ρεύεσαι...αούπ...μπροστά σ’ όλο τον κόσμο κι όλη την ώρα πλένεις τα ρούχα σου...και η στρατιωτική εκπαίδευση... η Εθνοφρουρά...χωρίς ειδήσεις από την πόλη...η καταπίεση στην πόλη...

Τότε, σιγά-σιγά αυτός ο σωρός των ανθρώπων μεταλλάζει σ' ένα άλλο στοιχείο, σε πλάσματα άλλα, του βουνού, με νόηση, όμως σαν ζώα και χειρότερα, γιατί είμαστε ζώα καταπιεσμένα, στερημένα.

Σε κάποιο βαθμό αυτό ήταν εκείνο που βοήθησε να σφυρηλατηθεί μέσα στον καθένα μας τ' ατσάλι για να γκρεμίσουμε τη δικτατορία. Σκληραγωγήθηκε το δέρμα μας, η ματιά μας, ο ουρανίσκος μας, οξύνθηκε η όραση μας, τελειοποιήθηκε η όσφρηση μας...τα αντανακλαστικά μας...κινιόμασταν σαν ζώα. Σκληραγωγήθηκε η σκέψη μας, έγινε πιο καθαρή η ακοή μας, σιγά-σιγά μας τύλιγε η ίδια η σκληράδα του βουνού, η σκληράδα των ζώων...Περιβαλλόμασταν από μια κρούστα ανθρώπων-ζώων, σαν άνθρωποι λες χωρίς ψυχή. Ήμασταν σαύρες, σκαντζόχοιροι, γοργοί σαν τα ελάφια, επικίνδυνοι σαν ερπετά, περήφανοι σαν εξαγριωμένες τίγρεις. Έτσι σφυρηλατήθηκε σιγά-σιγά μέσα μας ένας χαρακτήρας που μας έκανε ν’ αντέχουμε σε ψυχικούς και σωματικούς πόνους. Αναπτύξαμε μια γρανιτένια θέληση απέναντι στο περιβάλλον. Η αντοχή της εμπροσθοφυλακής του ΣΜΕΑ* δεν είναι μια κενή λέξη. Το ΣΜΕΑ ανάπτυξε την πρακτική του και στο βουνό και στην πόλη και στον κάμπο με ένα χαρακτήρα σιδερένιο, ατσάλινο. Μια σύμπτωση ανθρώπων με γρανιτένια σταθερότητα, ένας πυρήνας ανθρώπων με αδιάφθορο τον ηθικό και τον ψυχικό τους κόσμο, που μπόρεσε γι’ αυτό να κινητοποιήσει ολόκληρη την κοινωνία ενάντια στη δικτατορία σε διάφορα στάδια...

Γιατί εμείς, όπως λένε οι χριστιανοί, απαρνηθήκαμε τους εαυτούς μας. Ωστόσο - κι αυτό είναι μια άλλη όψη, αντιφατική, μυστηριώδης - παρόλο που 'μασταν σκληροί και σκληραγωγημένοι, ήμασταν και τρυφεροί, παρόλη τη σκληρή μας όψη. Έτσι και μας άγγιζες λίγο, στα μάτια αλλάζανε οι κόρες τους και τότε παρουσιαζότανε μια ματιά αλλιώτικη. Δηλαδή, σκληροί ήμασταν κι απ’ έξω κι από μέσα, όμως ήμασταν ταυτόχρονα άνθρωποι πολύ τρυφεροί, πολύ πράοι, πολύ στοργικοί. Είχαμε μέσα μας στοργή αξόδιαστη, στοργή που δεν μπορούσαμε να μοιραστούμε μεταξύ μας όπως την μοιράζεται κανείς με το παιδί, με τη μάνα, με τη γυναίκα. Και καθώς όλη αυτή η στοργή ήταν αποθηκευμένη, συσσωρευμένη, σχημάτιζε στο τέλος μέσα μας ένα πηγάδι γεμάτο τρυφερότητα, αγάπη, σαν η έλλειψη ζάχαρης να είχε χρησιμέψει στο να συσσωρευτεί μέσα μας μια μεγάλη γλυκύτητα, ικανή να μας κάνει να τρέμουμε από συγκίνηση, να μας κάνει να κλαίμε, να μας ματώνει την καρδιά για τις αδικίες που βλέπαμε.

Ήμασταν άντρες σκληροί, σκληραγωγημένοι. Και ο Χένρι Ρουίς ήταν ικανός να μείνει χωρίς κουβέρτα, όταν περνούσαμε από κάποιο χτήμα κι έβλεπε ένα παιδί να κοιμάται ξεσκέπαστο. Του την έδινε την κουβέρτα κι ας ήξερε ότι αυτό δεν θα έλυνε το πρόβλημα κι ότι αυτός, ο αρχηγός μας, θα έμενε χωρίς κουβέρτα στο βουνό...Αυτή τη μοναξιά την μεταπλάσαμε σε αδερφοσύνη μεταξύ μας. Φερνόμασταν απότομα ο ένας στον άλλον, όμως στο βάθος αγαπιόμαστε με μια μεγάλη αντρίκεια τρυφερότητα.  Ήμασταν μια ομάδα από άντρες αδερφωμένους, μια ομάδα μ’ ένα αδιάκοπο φιλί ανάμεσα μας.

Αγαπιόμαστε μ' αίμα, με μανία, όμως με την αγάπη αδερφών, μια αδερφική αγάπη, θυμάμαι στη διάρκεια μιας πορείας ένας σύντροφος ανακάλυψε τη φωλιά ενός μικρού πουλιού και το πήρε και το κουβάλαγε έξι μέρες. Κι αυτό, γιατί ήταν ένας σύντροφος κάτω από το βουνό που είχε πει πως στη μητέρα του άρεσαν τα πουλάκια. Και ο σύντροφος που βρήκε το πουλάκι ήταν να κατεβάσει ταχυδρομείο στην πόλη, και κουβάλησε έξι μέρες το πουλάκι μαζί του. Περπάτησε έξι μέρες μ’ ένα τρυφερό πουλάκι στο χέρι - ένας «άγριος» σαν εμάς - βασανίστηκε με την πυκνή βλάστηση, στο πέρασμα των ποταμιών, περπάτησε δέκα χιλιόμετρα μέσα σε ποτάμια, σε κοτρόνες, πασχίζοντας να μην πέσει, να μη χάσει το πουλάκι, να μην του πέσει το σακίδιο, να μην πέσει πάνω στην Εθνοφρουρά...και στο θάνατο...όλ’ αυτά...με το πουλάκι στο χέρι...Ν’ αγωνίζεται με το άγριο περιβάλλον, να  κοιμάται με το πουλάκι στο χέρι...για να το πάει στο σύντροφο να το δόσει στη μητέρα του.

Κι εκείνος παίρνει το πουλάκι, στέκεται και το κοιτάζει, αγκαλιάζει τον άλλο και, είμαι σίγουρος, δεν κλαίει. Γιατί δεν μπορεί πια να κλάψει ή γιατί δεν θέλησε να κλάψει. Είναι σαν εκείνο το τραγούδι του Κάρλος Μεχία Γκοδόι που λέει πως εμείς διατηρήσαμε καθαρή, ολοκάθαρη τη ματιά...Ανάμεσα μας δεν υπήρχε εγωισμός.

Σαν το βουνό και η λάσπη, η λάσπη κι η βροχή, η μοναξιά, σαν όλ' αυτά να μας ξέπλυναν ένα σωρό λεκέδες της αστικής κοινωνίας. Μας ξέπλυναν ένα σωρό ελαττώματα. Εκεί μάθαμε να είμαστε ταπεινοί, γιατί εκεί στο βουνό μόνος σου δεν αξίζεις δεκάρα. Εκεί μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τις αληθινές ανθρώπινες αξίες, που στο βουνό αναγκαστικά αναπτύσσονται. Και σιγά-σιγά πεθαίνουν όλα τα ελαττώματυ. Γι’ αυτό λέμε ότι η δημιουργία του καινούργιου ανθρώπου γίνεται στο ΣΜΕΑ.

Ο καινούργιος άνθρωπος αρχίζει να γεννιέται με ρόζους, με τα πόδια γεμάτα κακοφορμισμένες πληγές, ο καινούργιος άνθρωπος αρχίζει να γεννιέται με μοναξιά, να γεννιέται με τσιμπήματα κουνουπιών, ο καινούργιος άνθρωπος αρχίζει να γεννιέται καταβρωμισμένος. Όλ’ αυτά είναι η εξωτερική πλευρά του. Γιατί από μέσα, με τα σκληρά χτυπήματα της κάθε μέρας, γεννιέται ο άνθρωπος με τη φρεσκάδα του βουνού, ένας άνθρωπος - θα φαινόταν σαν ψέμα - τόσο αγνός και άκακος, χωρίς εγωισμούς, ένας άνθρωπος που δεν είναι πια μικρόψυχος, ένας άνθρωπος τρυφερός, που θυσιάζεται για τους άλλους, ένας άνθρωπος που τα δίνει όλα για τους άλλους, ένας άνθρωπος που δεν γελάει παρά μόνο όταν γελάνε και οι άλλοι.

Αρχίζει να γεννιέται ένας καινούργιος άνθρωπος που κάνει σιγά-σιγά δική του μια ολόκληρη σειρά από ηθικές αξίες, τις συναντάει αυτές τις αξίες και τις παίρνει και τις προσέχει και τις κανακεύει και τις καλλιεργεί μέσα του, γιατί πάντα καλλιεργεί κανείς αυτή την τρυφεράδα στο βουνό. Εγώ καλλιεργούσα την ικανότητα να μη χάσω όλη αυτή την ομορφιά. Εκεί γεννιέται ο καινούργιος άνθρωπος, στο βουνό, όπως γεννιέται ο παράνομος στην πόλη, όπως γεννιέται ο αντάρτης του κάμπου...

Η στρατιωτική εκπαίδευση πρέπει να έχει μεγάλη σχέση μ’ αυτό που μιλάμε. Η αρχή και το τέλος είναι εκείνο που πιο πολύ χαράζεται μέσα στον άνθρωπο, η αρχή και το τέλος είναι εκείνο που επηρεάζει πιο πολύ απ’ ό,τι άλλο τον άνθρωπο. Η εκπαίδευση είναι η αρχή. Και είναι αποφασιστική, γιατί εκεί είναι που αρχίζει κανείς να παίρνει τη συστηματική γνώση και πληροφόρηση για να την αφομοιώσει, έτσι η εκπαίδευση βαραίνει πολύ στην παραπέρα συμπεριφορά, εξέλιξη και τον τρόπο ύπαρξης του ανθρώπου.

* ΣΜΕΑ: Σαντινιστικό Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Ομάρ Καμπέσας «ΣΑΝΤΙΝΙΣΤΑΣ: Φωτιά απ’ τα βουνά», εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1985)

Ο Ομάρ Καμπέσας Λακάγιο γεννήθηκε το 1950 στη Λεόν της Νικαράγουας. Σαν φοιτητής πήρε μέρος στους αγώνες ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του Σομόζα, ως στέλεχος του Φοιτητικού Επαναστατικού Μετώπου (ΦΕΜ) και του Σαντινιστικού Μετώπου Εθνικής Απελευθέρωσης (ΣΜΕΑ). Μετά τη νίκη της Σαντινιστικής Επανάστασης του απονεμήθηκε ο τίτλος του Κομαντάντε. Υπήρξε μέλος της Εθνικής Διοίκησης του ΣΜΕΑ και επικεφαλής της Πολιτικής Διεύθυνσης του υπουργείου Εσωτερικών της Νικαράγουας. Το βιβλίο «ΣΑΝΤΙΝΙΣΤΑΣ: Φωτιά απ’ τα βουνά» (πρωτότυπος τίτλος: Το βουνό είναι κάτι παραπάνω από μια απέραντη πράσινη στέπα) πρωτοκυκλοφόρησε το 1982 και γνώρισε διεθνή εκδοτική επιτυχία με δεκάδες εκδόσεις σε πολλές γλώσσες. Είναι η μαρτυρία του συγγραφέα για τις εμπειρίες του σαν νεαρού αντάρτη. Δίνει στον αναγνώστη με απλότητα, χιούμορ, και ειλικρίνεια την εικόνα ενός αληθινού επαναστάτη που τον φλογίζει και τον οδηγεί ένα όνειρο: να απελευθερώσει την πατρίδα του. Η φωτογραφία της ανάρτησης προέρχεται από το βιβλίο.

2015: Μονομερώς – Πώς αλλιώς;

 2015: Μονομερώς – Πώς αλλιώς;

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Τέτοιο 2015 ας έμπαινε και… με το δεξί! 

    

Παρά τις σκοτούρες και τις έγνοιες τους ο κ.Σαμαράς, ο κ.Βενιζέλος, τα ποτάμια, οι ρίζες, οι ελιές και οι λαγκαδιές τους τήρησαν το έθιμο. Eμφανίστηκαν πρωτοχρονιάτικα, μου ευχήθηκαν και μου υποσχέθηκαν ότι το 2015 θα μου το κάνουν καλύτερο. Τους ευχαριστώ πολύ.
Βέβαια μου έθεσαν μια προϋπόθεση για να μου κάνουν καλύτερο το 2015 από το 2014. Δύο, για την ακρίβεια, προϋποθέσεις: Πρώτον, ότι θα με κυβερνάνε αυτοί. Δεύτερον, ότι θα κάτσω ήσυχος…
Αν συμβούν αυτά, τότε – μου το υποσχέθηκαν – το 2015 το τούνελ της ζωής μου θα πλημμυρίσει από φως. Τι καλοί άνθρωποι. Και πόσο με σκέφτονται.
Ήταν τόσο πειστικοί στο λόγο τους που αισθάνομαι ότι μερικές φορές είμαι άδικος απέναντί τους. Καχύποπτος. Θα φταίει μάλλον ότι η καχυποψία προέρχεται από το γεγονός ότι εδώ και σαράντα χρόνια, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω την ίδια εικόνα:
Θυμάμαι μονίμως έναν καλό κύριο – όχι πάντα τον ίδιο - να εμφανίζεται στην αρχή της χρονιάς, να μου λέει ότι με το νέο χρόνο θα έρθει το φως. Aρκεί να φερθώ αναλόγως: Να είμαι καλός, υπάκουος και φρόνιμος…
Στο μεταξύ, βέβαια, εγώ δεν έχω αλλάξει θέση. Παραμένω εγκιβωτισμένος στο τούνελ. Και κάθε τόσο μετράω τα ονόματά του: Άλλοτε μου το λέγανε «λιτότις». Μετά μου το λέγανε πιο ζουμπουρλούδικα: «Καταναλώνω περισσότερα απ’ όσα παράγω» μου το λέγανε. Μετά μου το είπανε «εκσυγχρονισμό». Και αργότερα μου το είπανε «μνημόνιο».
Εν ολίγοις κάθε φορά για αλλού ξεκινάγαμε κι αλλού με πηγαίνανε: Τη μια ξεκινήσαμε για να με πάνε στον «παράδεισο της ΕΟΚ που θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια». Την άλλη στο «απάνεμο λιμάνι του ευρώ». Την τρίτη στον «ευτυχή πυρήνα της ευρωζώνης».

Αλλά εγώ πάντα κατάληγα στο τούνελ. Πρόκειται για μυστήριο μέγα. Από τα πιο ανεξήγητα. Πιο ανεξήγητο κι απ’ το μυστήριο με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Που βρίζονταν σαν τα σκυλιά, αλλά τώρα έκαναν κολεγιά. Για να με σώσουν…     
Πέρασα τόσες δεκαετίες στο τούνελ που φαίνεται σαν να γεννήθηκα μέσα σ’ αυτό. Κι έτσι έκτοτε μεγάλωσα στο τούνελ και πορεύομαι στο τούνελ. Το ίδιο και η μάνα μου. Και ο πατέρας μου. Και οι φίλοι μου. Και οι δικοί τους πατεράδες.
Καμιά φορά σκέφτομαι αν θα υπήρχε πιθανότητα να το συνηθίσω, τελικά, το τούνελ που με έχουνε ρίξει. Αλλά αμέσως πέφτει το μάτι μου πάνω σ’ εκείνο που πλέον με εξοργίζει περισσότερο απ’ όλα.
Βλέπω ότι τώρα, εκτός από μένα, εκτός από τον πατέρα μου, εκτός από τους φίλους μου, τι έχουνε κάνει; Έχουνε αλυσοδέσει και το γιό μου μέσα στο τούνελ! Και τα άλλα παιδιά!
Τους ακούω να λένε στα παιδιά τα ίδια που λέγανε και σε μένα. Τα ίδια παραμύθια. Λένε τις ίδιες ψευτιές. Τις ίδιες αηδίες. Τις ίδιες προστυχιές.
Κι εκεί, στην εικόνα του γιού μου και των άλλων παιδιών, που τους υπόσχονται τα ίδια φούμαρα όπως σε μένα, εκεί, στην εικόνα και στην ιδέα ότι το τούνελ θα καταπιεί το γιό μου και τα άλλα παιδιά, εκεί ακριβώς είναι που μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Εκεί όλο μου το «είναι» συνταράσσεται συθέμελα. Γιατί δεν φτάνει που οι παλιο(μπιπ…) θάψανε εμένα μέσα στο τούνελ. Θέλουν να θάψουν και το γιό μου – και τα άλλα παιδιά – μέσα στο τούνελ τους!
Ε, λοιπόν, όσο τους βλέπω να θέλουνε να κάνουνε και στα παιδιά μας ό,τι έκαναν σε εμάς, τόσο περισσότερο πείθομαι τι πρέπει να γίνει - και τι θα γίνει με το τούνελ τους: Θα τους πάρει και θα τους σηκώσει! Μαζί με το τούνελ τους!
Παρότι με χώσανε να ζω μέσα στο τούνελ τους αδιαλείπτως, κάπου το έχω ακούσει: Το πιο βαθύ σκοτάδι, λένε, είναι λίγο πριν ξημερώσει! Αυτό, λοιπόν, θα πω στο γιό μου.
Το 2015, θα του πω, για να είναι μια καλή χρονιά πρέπει να τους αψηφίσει. Για να είναι μια χρονιά  ανάτασης από το βούρκο του τούνελ τους πρέπει να τους γράψει. Κανονικά! Για να είναι μια χρονιά αλληλεγγύης και ανασύνταξης των εκατομμυρίων ψυχών που χειμάζονται στην καταχνιά και την αιθαλομίχλη των μαγκαλιών πρέπει να τους πολεμήσει!
Το 2015 για να είναι μια καλή χρονιά πρέπει να είναι ανυπάκουος. Να είναι απείθαρχος στα κηρύγματα του ραγιαδισμού τους. Πρέπει να αντισταθεί στη μαυρίλα των εκβιασμών τους. Για να είναι μια καλή χρονιά, το 2015 δεν πρέπει να τρομοκρατηθεί.
Το 2015 πρέπει αυτός να τρομοκρατήσει τους τρομοκράτες! Και για να το καταφέρει – το πήραμε πια το μάθημα τόσα χρόνια μέσα στο τούνελ – έχει ένα τρόπο: Δεν πρέπει να συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο από την πλήρη, την οριστική, την αμετάκλητη συντριβή του τούνελ τους.
Να τους πολεμήσει! Χωρίς καμία συνδιαλλαγή. Χωρίς καμία αναμονή. Χωρίς καμία διαπραγμάτευση με τους εργολάβους του τούνελ. Χωρίς καμία υποχώρηση στους τραπεζίτες του τούνελ.
Το 2015 μπορεί να είναι μια καλή χρονιά. Είναι μια δυνατότητα που για να υλοποιηθεί απαιτεί να την περπατήσουμε μαζί με τα παιδιά μας, για εμάς και για τα παιδιά μας, κόντρα σε όσους και σε ό,τι μας εμποδίζει να βαδίσουμε. Κόντρα στη «φρονιμάδα» της Κομισιόν, στις απειλές του ΔΝΤ, στα τελεσίγραφα των τηλεοπτικών πυροβολαρχιών, στους κινδυνολόγους της πολιτικής σαπίλας. Κόντρα στο φόβο αλλά και στις αυταπάτες, χωρίς υποχώρηση στους ιταμούς εκβιαστές αλλά και χωρίς την ψευδαίσθηση ότι το ξέφωτο θα έρθει μέσα στο τούνελ.  
Το 2015 μπορεί να είναι μια καλή χρονιά. Αν θα μετουσιωθεί αυτή η δυνατότητα σε πραγματικότητα είναι δική μας απόφαση. Απόφαση του λαού. Και φυσικά τέτοιες αποφάσεις δεν τις παίρνει κανείς σε συνεννόηση με τα μαντρόσκυλα του τούνελ ή με τα ανδρείκελα των ντόπιων και ξένων «Αγορών». Η Ιστορία των κολασμένων, η Ιστορία των αδικημένων επιβεβαιώνει ότι τέτοιες αποφάσεις παίρνονται μονομερώς. Πώς αλλιώς;     

Με ποιο δικαίωμα, ρε άθλιοι, πετάτε στη φωτιά και στα αγριεμένα κύματα την ανθρώπινη ζωή;

ΠΟΠΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ 

Ξημέρωσε Πρωτοχρονιά, μέρα γιορτινή για όλες τις ελπίδες, που κρατούν τους ανθρώπους όρθιους κι έτοιμους να δώσουν μάχες για την αξιοπρέπεια, την περηφάνεια και την ψυχή τους, που ολοκάθαρη συνεχίζει…
Όμως, κάποιοι άνθρωποι συμπατριώτες μας και συνάνθρωποι μας από άλλες χώρες δεν θα γυρίσουν σπίτια τους… Κάποια σπίτια μαυροφορέθηκαν…Και κάποια μάτια κλαίνε ασταμάτητα και θρηνούν…
Αυτοί, που επέζησαν από το Norman Atlantic έχουν στα μάτια τους καπνούς και φλόγες ακόμα.. Και στην καρδιά τους μια παγωνιά ανείπωτη για αυτούς, που δεν τα κατάφεραν…Και ή πνίγηκαν ή κάηκαν και αγνοούνται …
Για τους εφοπλιστές και για τον υπουργό Ναυτιλίας δεν τρέχει τίποτα. Έτσι κι αλλιώς οι από πριν ειλημμένες αποφάσεις τους, οδηγούν πάντα σε τραγωδίες…Και το γνωρίζουν…
Μιλάμε για «έγκλημα» εκ προμελέτης , όταν κ. υπουργέ υπογράφεις μείωση οργανικών συνθέσεων στα επιβατηγά πλοία της γραμμής Πάτρας- Ιταλίας και πετάς στην ανεργία τους ναυτικούς μας. Αλλά συγχρόνως δημιουργείς και τεράστιο πρόβλημα στην ασφάλεια πλοίου και επιβαινόντων …Το μισό πλήρωμα , που δεν επαρκεί με τίποτα σε περίπτωση κινδύνου …Ναυτεργάτες, που δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, διπλοβάρδιες, με χαμηλότερους μισθούς και με μεγάλη κόπωση.
Με τον βούρδουλα…Αν παραπονεθείς, σε… κλωτσάνε και μπαίνεις στην μαύρη λίστα…Που να ξαναβρείς δουλειά…
Κι ούτε η τραγωδία του «Εξπρές Σάμινα», με 80 αδικοχαμένους ανθρώπους έγινε φυσικά μάθημα σε αυτούς, που κυβερνούν ως εκπρόσωποι των συμφερόντων μεγαλοκαρχαριών εφοπλιστών…
Και τι σημαίνει αξιόπλοο, ανάξιε για οποιαδήποτε θέση διοίκησης, υπουργέ, όταν γνωρίζουμε όλοι, πως, όσα προβλήματα κι αν είχε, υποθετικά, το πλοίο αυτό, όπως ακριβώς και πολλά ακόμα επιβατηγά, θα πλέει ,γιατί, ο εφοπλιστής πρέπει να μετρά υπερκέρδη, αφού για αυτόν τον λόγο σε έβαλε να τον εκπροσωπείς…
Άνθρωποι απελπισμένοι, που πήδηξαν στην φουρτουνιασμένη θάλασσα για να γλιτώσουν από την πύρινη κόλαση και ή πνίγηκαν αβοήθητοι στην Αδριατική ή μελάνιασαν από το κρύο…
Και όπως όλα δείχνουν, κάποιο εγκλωβισμένοι στο φλεγόμενο γκαράζ , κάηκαν ή δηλητηριάστηκαν από τις αναθυμιάσεις…Κάρβουνο που θα μείνει εκεί, για να μας θυμίζει πάντα πόσο φθηνά πουλάνε της υπέρτατη των αξιών. Την ανθρώπινη ζωή.
Και όσοι τα κατάφεραν να ζήσουν, έμειναν τριάντα ώρες, μέσα σε κόλαση, παγωμένοι, σοκαρισμένοι, ανήμποροι. Κι εσείς με διαδικασίες-εξπρές, αφήσατε το πλοίο να περάσει στα ύδατα του Ιταλού, για να βγάλετε από πάνω σας την ευθύνη
της τραγωδίας…
Ο καπιταλιστής είχε επιλέξει νεκροταφείο κι εσείς είχατε ετοιμάσει τις μαύρες κορδέλες.
Κάποιοι συγγενείς, με μάτια καρφωμένα στην ξώπορτα, πονάνε βαθιά και περιμένουν. Και κάποια παιδιά δεν θα ξαναδούν τους γονείς τους … Αλλά, εσένα, μεγάλε και τρανέ πολιτικέ σε τσούζει μόνο μήπως δεν ξαναεκλεγείς…Είσαι άδειος. Κενός.
Στοχοπροσηλωμένος αιώνια εκεί που βρίσκεται το συμφέρον του πλοιοκτήτη και του κάθε άπονου λεφτά …
«Αναξιόπλοα» ανθρωπάκια και «σαπιοκάραβες» συνειδήσεις σε πέτρινες καρδιές…
Δικαιοσύνη καρτεράμε. Φυσικοί αυτουργοί και ηθικοί αυτουργοί να τιμωρηθούν παραδειγματικά…Που ; Στην χώρα, που λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, δικαστές πράττουν το καθήκον τους;
Ατιμωρησία. Προσπάθεια να επιρρίψουν ευθύνες μόνο στο πλήρωμα…
Όπως πάντα φταίνε: O κακός καιρός, ο Αγιος Νικόλας , που δεν τους έσωσε όλους κι ο κακός ο ναυτικός. Και τα λεφτά πολλά…Ποιος θα το ρυμουλκήσει, πόσα θα πάρει…Ασφαλιστικές εταιρείες και παιχνίδια πίσω από κλειστές πόρτες…Και ευρωπαϊκές χώρες σε μαύρο χάλι, όταν κληθούν  να κάνουν διάσωση πραγματική και αποτελεσματική, τις πρώτες ώρες …
Μπορούν, αλλά δεν θέλουν, λέμε εμείς… Για σκεφτείτε, καθηλωμένα τα 7 από τα 10 ελικόπτερα παντός καιρού Super-Puma.
Και δύο υπουργοί να δηλώνουν πως έστειλαν δεκάδες μέσα διάσωσης και να μην ντρέπονται για τα ψέματα τους…
Και άνθρωποι να… χτυπούν γυναικόπαιδα, για να ανέβουν πρώτοι στο ελικόπτερο ή να τάζουν λεφτά και χρυσά στους διασώστες, για να προηγηθούν στην απόδραση από την κόλαση…
Η πραγματική όμως κόλαση, όσοι διασώστες κι αν τρέξουν , είναι παρούσα στα σώματα, που απανθρακώθηκαν ή μελάνιασαν, δίχως να φταίνε σε τίποτα. Σε θάνατο ανατριχιαστικό και φρικτό καταδικασμένες ανθρώπινες ζωές,
γιατί τα θησαυροφυλάκια πρέπει να είναι γεμάτα να γλεντούν οι καπιταλιστές και να πληρώνουν και την προεκλογική καμπάνια των ξεπουλημένων πολιτικών…
Κι όπως πάντα, οι κάμερες θα σβήσουν, τα μικρόφωνα θα σωπάσουν και η είδηση θα πάει γρήγορα στα αζήτητα, όταν πια δεν θα πουλάει…
Όμως, ο θρήνος δεν έχει τέλος, ούτε όρια…
Ακούσατε μήπως στα κανάλια τα ονόματα : Γκριμάλντι και Βαρδινογιάννης;
Η είδατε κανέναν εκπρόσωπο εταιρείας να λέει κάτι;
Ακούσατε την λέξη συγγνώμη;;;
Κι εκείνος ο λοστρόμος, που έσπασε το χέρι του, βοηθώντας, όπως μπορούσε τον κόσμο, θα ακούει, πως το πλήρωμα δεν έκανε τίποτα…και θα πικραίνεται.
Η μεγάλη μας ναυτιλία καταγράφει ακόμα μία πολύνεκρη τραγωδία. Αυτό, που αυτοί ονομάζουν τουρισμό και σύγχρονη ακτοπλοΐα έχει γεμίσει καντήλια αναμμένα και μας βασανίζει το ερώτημα: Με ποιο δικαίωμα ρε άθλιοι πετάτε στη φωτιά και στα αγριεμένα κύματα την ανθρώπινη ζωή;

ΚΟΠΗ ΠΙΤΤΑΣ Κ.ΠΑΥΛΙΑΝΑΣ

{ - Π Ο Λ Ι Τ Ι Σ Τ Ι Κ Ο Σ Σ Υ Λ Λ Ο Γ Ο Σ - }

. ΚΑΤΩ ΠΑΥΛΙΑΝΑΣ .

Αναγνωρισμένος με την υπ΄ αριθ. 381/1984 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κέρκυρας

ΕΔΡΑ: ΚΑΤΩ ΠΑΥΛΙΑΝΑ

Τηλ επικοινωνίας: Προέδρου Κιν .6972746275 - Γενικού Γραμματέα κιν. 6948887375

e-mail: pskatopavliana@gmail.com

Κάτω Παυλιάνα 29 Δεκεμβρίου 2014 Αρ. Πρωτ. 109

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Το διοικητικό συμβούλιο του Πολιτιστικού Συλλόγου Κάτω Παυλιάνας σας προσκαλεί στην

κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2015 &

ώρα 11.30΄ στην αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου Κάτω Παυλιάνας :

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

11.30: Άφιξη προσκεκλημένων.

11.40: Ομιλία Προέδρου.

11.55: Δοξολογία.

12.10: Χαιρετισμός προσκεκλημένων.

12.15: Κοπή της πίτας.

12.30: Ερμηνεία τραγουδιών από το χορωδιακό σύνολο του Πολιτιστικού Συλλόγου

Βουνιατάδων.

Στο πέρας της εκδήλωσης θα παρατεθεί μπουφές.

Με κάθε εκτίμηση

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Η πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας

Παϊπέτη Αγγελική Λέϊσος Νικόλαος 

Ευτυχώς υπάρχουν "αριστερές" πολιτικές-Ρεπορτάζ από το μέλλον

 Ευτυχώς υπάρχουν "αριστερές" πολιτικές-Ρεπορτάζ από το μέλλον

Εδώ και τώρα: Όλοι βέβαια ξέρουν ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν τις εκλογές τις κέρδιζε η συντηρητική παράταξη. Ευτυχως όμως για το λαό της Βραζιλίας τα χειρότερα αποφεύχθηκαν.

Περαστικά...

Πολιτική λιτότητας εξήγγειλε η πρόεδρος της Βραζιλίας



Πολιτική λιτότητας εξήγγειλε η πρόεδρος της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρουσέφ, κατά την ομιλία της μετά την ανάληψη των καθηκόντων της για τη δεύτερή της θητεία ενώπιον του Κογκρέσου, δηλώνοντας ότι θα περισταλούν οι δημόσιες δαπάνες προκειμένου να αναπτυχθεί η οικονομία ξανά.

Ωστόσο, τόνισε ότι αυτό θα γίνει με το ελάχιστο δυνατό κόστος για τους πολίτες.

«Θα αποδείξουμε ότι είναι εφικτό να προχωρήσουμε σε δημοσιονομική προσαρμογή χωρίς να ακυρώσουμε δικαιώματα ή να αθετήσουμε δεσμεύσεις που έχουμε κάνει στο παρελθόν», υποστήριξε η Ρουσέφ στην ομιλία της μετά την ορκωμοσία της.

«Περισσότερο από τον καθένα, γνωρίζω ότι η Βραζιλία χρειάζεται να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Τα πρώτα βήματα αυτού του ταξιδιού (θα) είναι το νοικοκύρεμα των δημοσιονομικών, η αύξηση της εσωτερικής αποταμίευσης, η τόνωση των επενδύσεων και η αύξηση της παραγωγικότητας», διευκρίνισε η πρόεδρος της Βραζιλίας.

Μετά την επανεκλογή της τον Οκτώβριο η 67χρονη Ρουσέφ κατέστησε σαφές ότι θα απομακρυνθεί από τις αριστερές, παρεμβατικές πολιτικές που άσκησε στην προηγούμενη θητεία της, συνεχίζοντας αυτές του προκατόχου της. Οι πολιτικές αυτές, όπως σημειώνει το πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς, συνέβαλαν στη φυγή των επενδυτών και την επιβράδυνση της ως πρόσφατα αναπτυσσόμενης με ταχείς ρυθμούς οικονομίας της Βραζιλίας.

Πηγή:www.reporter.gr

ΥΓ: Κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά αλλά δε θυμάμαι τι ακριβώς. Αν είναι κάτι από το παρελθόν η από το μέλλον. 

ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ Χρηματοδοτικά «εργαλεία» - θηλιά για τις λαϊκές οικογένειες

ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Χρηματοδοτικά «εργαλεία» - θηλιά για τις λαϊκές οικογένειες

Με Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα και δανεισμό θα εκτελούνται τα όποια έργα, με αρνητικές επιπτώσεις στο λαϊκό εισόδημα. Τι αναφέρθηκε σε πρόσφατη ημερίδα της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας

ΣΔΙΤ αντί για χρηματοδότηση επιβάλλουν κυβέρνηση και ΕΕ. Ψηλά στα επιχειρηματικά σχέδια του κεφαλαίου είναι η διαχείριση των απορριμμάτων

Την εμπλοκή επιχειρηματικών συμφερόντων σε βασικές κοινωνικές υποδομές και σε έργα των δήμων προκρίνει η κυβέρνηση ως προοπτική στην οικονομική καχεξία που έχουν οδηγηθεί. Η πενιχρή κρατική χρηματοδότηση, με τις περικοπές να φτάνουν στο 70% την περίοδο 2009 - 2013, θεωρείται δεδομένη και μάλιστα την αποδέχονται και τα συλλογικά όργανα της Τοπικής Διοίκησης, συνεργώντας στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για εξεύρεση από τους δήμους άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων, ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν.

Η πολιτική αυτή επιλογή δεν είναι καινούργια, μετρά αρκετά χρόνια, με την ηγεσία της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) και των δυνάμεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν, να πρωτοστατούν στη λεγόμενη «οικονομική αυτοτέλεια», δηλαδή στην απεξάρτηση των δήμων από την κρατική χρηματοδότηση και τη λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικούς όρους που αποβαίνουν τελικά σε βάρος των δημοτών. Η καπιταλιστική κρίση και οι μνημονιακοί όροι ήρθαν να συνηγορήσουν στην «επιχειρηματολογία» της δήθεν αναγκαιότητας για περιστολή των κοινωνικών δαπανών στους δήμους. Η δραστική μείωση των πόρων προς αυτούς συνοδεύεται από την... εναλλακτική της εξεύρεσης νέων «δρόμων», όπως αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων, δανεισμό από ιδιωτικές τράπεζες και σύμπραξη με το ιδιωτικό κεφάλαιο.
Με λίγα λόγια, οι λαϊκές ανάγκες και οι εργασιακές σχέσεις υποθηκεύονται σε πολιτικές επιλογές που επιτάσσουν την κερδοσκοπία πάνω σε κάθε έργο και υπηρεσία, με αποτέλεσμα ο λαός να πρέπει να πληρώνει για τα πάντα και οι ιδιώτες ή οι δήμοι που συνεργούν μαζί τους να βγάζουν κέρδη από κάθε δραστηριότητα. Στο πλαίσιο αυτό, άλλωστε, η κυβέρνηση έχει θεσμοθετήσει ένα πλαίσιο λειτουργίας των δήμων που επιβάλλει ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων προέρχεται από φόρους και τέλη που επιβάλλονται στα λαϊκά στρώματα.

Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης

Στη λογική αυτή εντάσσονται μια σειρά από πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης και στη χώρα, προτρέποντας τους δήμους να «αξιοποιήσουν» νέα χρηματοδοτικά εργαλεία που επιτρέπουν την ακόμα μεγαλύτερη είσοδο του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο.
Πρόσφατη ημερίδα της ΚΕΔΕ ανέδειξε ως «λύση» στο οικονομικό πρόβλημα των δήμων το δανεισμό, τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), την αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων, όπως το JESSICA.
Σε ό,τι αφορά το δανεισμό, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας είπε ότι βρίσκεται σε τελική φάση επεξεργασίας ο καθορισμός νέων χαμηλότερων επιτοκίων για τα υφιστάμενα δάνεια των δήμων. Είπε δε πως το υπουργείο επεξεργάζεται και τη δυνατότητα αναχρηματοδότησης των ήδη συναφθέντων δανείων, ανάλογα με τη δυνατότητα των δήμων να εξυπηρετήσουν τις δανειακές τους ανάγκες. Παράλληλα, οι δήμοι προσέρχονται σε απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία έχει δημιουργήσει συγκεκριμένα προϊόντα για τις δανειακές ανάγκες των δημοτικών και περιφερειακών αρχών.

Ο ρόλος των τραπεζών

Η... λύση του δανεισμού, ελέω έλλειψης ουσιαστικής χρηματοδότησης στους δήμους, κρατά από παλιά. Οι τράπεζες κερδοσκοπούν πάνω στις λαϊκές ανάγκες οι οποίες θα έπρεπε να καλύπτονται από τους δήμους, καθώς οι εργαζόμενοι φορολογούνται διπλά από κράτος και Τοπική Διοίκηση. Μάλιστα, οι δήμοι καλούνται να δανειστούν χρήματα, τα οποία οι κυβερνήσεις τούς έχουν παρακρατήσει παράνομα και ανέρχονται σε τουλάχιστον 9 δισ. ευρώ.
Οι ΣΔΙΤ προκρίνονται ως χρηματοδοτικό εργαλείο για έργα και δράσεις των δήμων, βάζοντας έτσι για τα καλά τους ιδιώτες στις τοπικές δράσεις και έργα. Χαρακτηριστικά, ο πρόεδρος του ΔΣ του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, Αλ. Κρητικός, στη σχετική ημερίδα ανέφερε ότι οι ΣΔΙΤ «υπό προϋποθέσεις είναι ένα μέσο που εξασφαλίζει πρόσθετους πόρους, απελευθερώνει πόρους για μη ανταποδοτικά έργα, συμβάλλει στην ταχύτερη ολοκλήρωση των έργων, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τον επιθυμητό επιμερισμό κινδύνου και τη βελτιστοποίηση του λόγου κόστους - ωφέλειας». Τρανταχτή περίπτωση προώθησης των ΣΔΙΤ είναι η διαχείριση των απορριμμάτων. Θυμίζουμε ότι ο περιφερειακός σχεδιασμός προβλέπει τη δημιουργία εργοστασίων σύμμεικτων απορριμμάτων μέσω ΣΔΙΤ, τα οποία θα εκμεταλλεύονται το χρυσοφόρο αυτό τομέα τουλάχιστον σε βάθος 25ετίας, σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος και της δημόσιας Υγείας.
Προκρίνονται, επίσης, μια σειρά από ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης, με έμφαση στο JESSICA που στόχο έχουν την ανάπτυξη συμπράξεων μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και την ενίσχυση, όπως λένε, της κοινωνικής συνοχής. Οπως είπε χαρακτηριστικά, στην εν λόγω ημερίδα, ο αναπληρωτής τεχνικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Φερνάντι Καμάνο - Γκαρσία, το JESSICA στόχο έχει να χρησιμοποιηθεί ένα μέρος των διαρθρωτικών πόρων, προκειμένου «να γίνουν αποδοτικές επενδύσεις σε σχέδια αειφόρου, αστικής ανάπτυξης. Αυτές οι επενδύσεις μπορούν να πάρουν τη μορφή είτε ιδίων κεφαλαίων, είτε δανείων, είτε εγγυήσεων».
Στο πλαίσιο αυτό, ήδη έχουν προωθηθεί στην Ελλάδα μια σειρά από ΣΔΙΤ για την κατασκευή σχολικών συγκροτημάτων στην Αττική, τη μετατροπή παλιάς αποθήκης σε ξενοδοχείο στη Δράμα και άλλα.

Και το ΕΣΠΑ

Ενας άλλος δρόμος χρηματοδότησης που προτείνεται είναι η αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ. Στην πράξη και στην πλειοψηφία των σχετικών κοινοτικών προγραμμάτων, προκρίνεται η διείσδυση του ιδιωτικού τομέα σε έργα και δράσεις των δήμων που σημαίνει ότι χρηματοδοτούνται μόνο έργα και δράσεις που αποφέρουν κέρδος. Τα έργα χρηματοδοτούνται με τη ρητή προϋπόθεση ότι εναρμονίζονται με τις κοινοτικές και εθνικές προτεραιότητες του νέου ΕΣΠΑ 2014 - 2020, με επίκεντρο την ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα και καινοτομία. Ουσιαστικά, οι δήμοι καλούνται να δημιουργήσουν εταιρικά σχήματα, με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών (βλέπε ΜΚΟ), λειτουργώντας σε ένα ευέλικτο πλαίσιο ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, με την πίτα των χρημάτων να λυμαίνονται οι λεγόμενοι εταίροι.

Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του ΠΑΜΕ για το 2015

Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του ΠΑΜΕ για το 2015

Με πίστη στο δίκιο μας, να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει!

«Η νέα χρονιά πρέπει να μας βρει ετοιμοπόλεμους, σε εγρήγορση, να προετοιμαστούμε για σκληρές συγκρούσεις», σημειώνει το ΠΑΜΕ

Εργάτες, εργάτριες, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες,
Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ εύχεται σ΄ όλους καλή και αγωνιστική χρονιά, με νέες δυνάμεις στον αγώνα.
Οι φουρτούνες και τα βάσανα για τον εργατόκοσμο μέσα στο 2014 περίσσεψαν. Τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους, η Ευρωπαϊκή Ενωση χτυπούσαν κάθε εργατικό δικαίωμα της εργατικής τάξης.
Ομως, είμαστε και εμείς εδώ. Παρόντες! Το ΠΑΜΕ τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα, οι Επιτροπές Αγώνα και οι σωματειακές επιτροπές, όλοι εκείνοι που δώσαμε τη μάχη απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, στην αντιλαϊκή πολιτική. Πεισματάρηδες, ανυπόταχτοι και ονειροπόλοι. Με τις θέσεις και τους αγώνες μας. Τις πορείες και τις απεργίες μας. Τις καταλήψεις και τις συγκρούσεις μας με την εργοδοτική τρομοκρατία, την καταστολή, τον αυταρχισμό και την κρατική βία. Με τις διαδηλώσεις μας σ' όλες τις πόλεις. Τη στέρεη σχέση μας με τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία, τις γυναίκες κι όλα τα λαϊκά στρώματα.
Μέσα στο 2014 δώσαμε αρκετούς και πολύμορφους αγώνες. Με σημαντική αξία, αφού χιλιάδες νέοι άνθρωποι, κυρίως εργαζόμενοι, μπολιάστηκαν και μπολιάζονται μέσα από τη δράση με τις αξίες του κινήματός μας. Τη συλλογική προσπάθεια. Την ανυπακοή. Την κόντρα με τους βιομήχανους, με τις κυβερνήσεις, την ΕΕ. Στα αποτελέσματα προσμετρούμε την ενίσχυση της γραμμής σύγκρουσης με τις αντιλήψεις της ταξικής συνεργασίας και τα αστικά εργαλεία της ανταγωνιστικότητας και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Μέσα από την καθημερινή δράση γίνεται όλο και πιο ορατή η άποψη ότι δεν είναι «ίδιες» όλες οι δυνάμεις μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ομως, όπως γράφει και ο ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος «όχι πως κάναμε και τίποτα σπουδαίο». Το καθήκον μας κάναμε. Και μάλιστα όχι όσο έπρεπε.
Η νέα χρονιά που θα μπει πρέπει να μας βρει ετοιμοπόλεμους, σε εγρήγορση, να προετοιμαστούμε για σκληρές συγκρούσεις. Να μην παραπλανηθούμε από τη δικομματική πόλωση, τα εκβιαστικά διλήμματα και τις αντιπαραθέσεις που είναι ξένες προς τα συμφέροντά μας, να μη λυγίσουμε στην τρομοκρατία, στις εργοδοτικές απειλές, στο βρώμικο ρόλο του νέου και παλιού εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα, όταν παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις από απόσταση, όταν δε συμμετέχουν στη δράση, όταν περιμένουν τις λύσεις από σωτήρες και μεσσίες. Η στόχευση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων και μεγαλοξενοδόχων, είναι να μάθουμε να ζούμε με τα λίγα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, χωρίς Ασφάλιση, να τα «βγάζουμε πέρα» με τα ψίχουλα. Εδώ και τώρα πρέπει να γίνει καθολικό αίτημα της εργατικής τάξης και να αγωνιστεί γι' αυτό, το σύνθημα «αναπλήρωση και πλήρης αποκατάσταση όλων των απωλειών μας».
Τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις που χάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, με θυσίες, με συγκρούσεις, κάτω από την καθημερινή δράση χιλιάδων εργατών σε κάθε κλάδο. Μόνο η εργατική - λαϊκή δράση μπορεί να τα φέρει πίσω και να τα διευρύνει σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Πιο απαιτητικά σήμερα, πρέπει να δυναμώσουν και να αυξηθούν οι εργατικοί αγώνες, η συλλογική δράση. Ιδιαίτερα τώρα που σκοπεύουν να βάλουν χέρι στη συνδικαλιστική δραστηριότητα και στους αγώνες των εργαζομένων πρέπει να γίνουν βήματα στην οργάνωση στα συνδικάτα, στις σωματειακές επιτροπές, να αγκαλιαστούν οι Λαϊκές Επιτροπές, οι Επιτροπές Ανέργων. Να οργανωθεί καλύτερα η αλληλεγγύη!
Να αποκρούσουμε με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τη συνεχή επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, στο Ασφαλιστικό, στα εργασιακά δικαιώματα. Να βροντοφωνάξουμε ακόμα πιο δυνατά για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους. Να βρεθούμε, από την πρώτη στιγμή, δίπλα στους χιλιάδες συναδέλφους μας που για πέντε μήνες θα βρεθούν στους τόπους δουλειάς για να ξεγελάσουν τη φτώχεια και την ανέχεια.
Να ισχυροποιήσουμε το ΠΑΜΕ. Να βάλουμε μπρος για διεκδικήσεις σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς, να οργανώσουμε την απάντησή μας, τη μαχητική παρουσία στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα μαγαζιά. Να είμαστε σε διαρκή ετοιμότητα.
Αταλάντευτα, ταξικά, αγωνιστικά!
Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ στην κατεύθυνση αυτή θα δώσει όλες της τις δυνάμεις, θα βρεθούμε ακόμα πιο κοντά στην εργατική τάξη, στις αγωνίες της, στις διεκδικήσεις της σε κάθε χώρο δουλειάς.
Δίνουμε ραντεβού στο δρόμο του αγώνα για να γίνουμε ακόμα πιο αποτελεσματικοί στη μάχη για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Με πίστη στο δίκιο μας, να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει!

ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ Συνεχείς ασκήσεις εντός και εκτός συνόρων για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης

ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Συνεχείς ασκήσεις εντός και εκτός συνόρων για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης

Δραστηριότητα ενταγμένη στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του εγχώριου κεφαλαίου για γεωστρατηγική αναβάθμισή του στην ευρύτερη περιοχή

Από άσκηση μονάδων ειδικών επιχειρήσεων Ελλάδας και ΗΠΑ «Cascade Gambit»

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΕΕΘΑ

Σε 51 ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις με δυνάμεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ και άλλων χωρών της ευρύτερης περιοχής προχώρησαν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) μέσα στο 2014, υλοποιώντας τα προτάγματα της ντόπιας αστικής τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμισή της στην ευρύτερη περιοχή μέσω και της λεγόμενης «στρατιωτικής διπλωματίας», με βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους για τα λαϊκά συμφέροντα ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ενδοαστικούς ανταγωνισμούς.
Σε αυτό το πλαίσιο, στρατηγεία, μονάδες και στελέχη και των τριών Κλάδων (Στρατός Ξηράς, Πολεμικό Ναυτικό, Πολεμική Αεροπορία) μέσα στο 12μηνο συμμετείχαν σε ποικιλία πολύπλοκων, και πολλές φορές διακλαδικών ασκήσεων, εντός και εκτός συνόρων, ακόμα και στη σχεδίαση αποστολών με πυρηνικά, αναπτυσσόμενες πολλές φορές στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ανατολική και Βορειοανατολική Ευρώπη, εν μέσω όξυνσης της αντιπαράθεσης του ευρωατλαντικού άξονα με τη Ρωσία για τη διείσδυση και τον έλεγχο στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.
Συγκεκριμένα, είχαμε διαδοχικά τις εξής δραστηριότητες:

Ελληνοαμερικανικές ασκήσεις

Στις 3 με 17 Γενάρη, ελληνικές και αμερικανικές μονάδες μετείχαν στην άσκηση «Cascade Gambit 14A», ως «Διμερής Συνεργασία μεταξύ Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων Ελλάδος & ΗΠΑ».

Στιγμιότυπο από τη ΝΑΤΟική ναυτική άσκηση «Noble Dina»

ΓΕΝ

31 Γενάρη με 13 Φλεβάρη έγινε άσκηση με την αμερικανική αεροπορία σε ρίψεις αλεξιπτωτιστών και λέμβων.
3 με 28 Φλεβάρη έγινε άσκηση ελληνικών και αμερικανικών μονάδων στα αντικείμενα «Ατομική Τακτική - Πεδίο Μάχης - Περίπολος Μάχης».
13 Φλεβάρη με 4 Μάρτη έγινε «επιχειρησιακή συνεκπαίδευση τακτικού επιπέδου» μεταξύ των Αεροποριών Ελλάδας και ΗΠΑ.
24 με 28 Φλεβάρη έγινε άσκηση με αμερικανική μονάδα και αντικείμενο τον «Ορεινό Αγώνα».
7 με 10 Μάρτη έγινε «επιχειρησιακή συνεκπαίδευση» της 32 Ταξιαρχίας Πεζοναυτών με αντίστοιχη δύναμη των ΗΠΑ.
12 Μάη με 4 Ιούνη έγινε η άσκηση «PHOENIX EXPRESS», όπου συμμετείχαν μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού και πλοία του αμερικανικού 6ου Στόλου. Παρουσιάστηκε ως «Επιχειρησιακή εκπαίδευση τακτικού επιπέδου του ΠΝ με έμφαση τις επιχειρήσεις αντιμετώπισης ασύμμετρων απειλών».
8 με 25 Αυγούστου η 115 Πτέρυγα Μάχης και μαχητικά αεροσκάφη των ΗΠΑ μετείχαν σε «Επιχειρησιακή Συνεκπαίδευση Τακτικού Επιπέδου».

Συνδρομή στη ΝΑΤΟική ετοιμότητα

11 με 13 Μάρτη η 116 Πτέρυγα Μάχης (Αεροπορική Βάση Αράξου) συμμετείχε στην άσκηση του ΝΑΤΟ «STEDFAST NERVE II» ως «Εκπαίδευση στη σχεδίαση επί πυρηνικών αποστολών».
Η αεροπορική βάση Αράξου είναι ενταγμένη στα σχέδια με τα πυρηνικά του ΝΑΤΟ. Κατά δημοσιογραφικές πηγές, πρώτη φορά τοποθετήθηκαν στον Αραξο πυρηνικά το 1962. Η Ελλάδα συμμετείχε στην πυρηνική αεροπορική δύναμη του ΝΑΤΟ με αεροσκάφη τύπου F-104 (Μοίρα «Στράικ») μέχρι το 1992, οπότε τα αεροσκάφη αυτά αποσύρθηκαν από το ελληνικό οπλοστάσιο. Σήμερα, θεωρητικά τα ελληνικά F-16 είναι διπλού ρόλου και βάσει της διαμόρφωσής τους μπορούν να φέρουν πυρηνικά από τεχνικής - μηχανικής πλευράς. Ωστόσο, παλαιότερες αναφορές αρμόδιων πηγών έλεγαν ότι η ελληνική Πολεμική Αεροπορία δεν έχει προμηθευτεί το σχετικό αναγκαίο λογισμικό από τις ΗΠΑ. Πάντως, η βάση φέρεται να φιλοξενούσε μέχρι και το 2001 11 πυρηνικές βόμβες των ΗΠΑ τύπου Β61. Οι βόμβες απομακρύνθηκαν με μυστική επιχείρηση των ΗΠΑ προς την Ιταλία και εν συνεχεία προς άγνωστη κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση διατηρούνται εκεί αποθήκες με δυνατότητες «φιλοξενίας» πυρηνικών όπλων για «περιπτώσεις κρίσης».

16 με 27 Μάρτη αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού συμμετείχε στη ΝΑΤΟική άσκηση «DYNAMIC MOVE» στο Βέλγιο, σε «Εκπαίδευση σε τακτικές Ναρκοπολέμου».
26 Μάρτη με 10 Απρίλη έγινε η άσκηση του ΝΑΤΟ «NOBLE DINA 14» με συμμετοχή μονάδων του Ναυτικού, της Αεροπορίας και της Μόνιμης Ναυτικής Αντιναρκικής Δύναμης του ΝΑΤΟ, Μονάδες ΠΝ, ΠΑ & SNMCMG-2.
8 με 23 Μάη η 115 Πτέρυγα Μάχης της Αεροπορίας συμμετείχε με αντίστοιχες μονάδες του ΝΑΤΟ και άλλων χωρών στην «Πολυεθνική διακλαδική άσκηση επί αεροπορικών επιχειρήσεων», στη Γερμανία, «JOINT AIR WAREFARE TACTICAL EXERCISE (JAWTEX) 2014».

Στρατιωτική δράση στην Ευρώπη

13 Φλεβάρη έγινε συνεκπαίδευση («ADEX 461») της 115 Πτέρυγας Μάχης της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας με τη γαλλική φρεγάτα CASSARD.
25 Φλεβάρη έγινε αντίστοιχη άσκηση της Αεροπορίας με τη γαλλική φρεγάτα JEAN BART.
10 Μάρτη έγινε συνεκπαίδευση στην Ισπανία των Πολεμικών Αεροποριών Ελλάδας (η 337 Μοίρα) και Ισπανίας.
10 Απρίλη έγινε στην Κύπρο η άσκηση «ΝΕΜΕΣΙΣ 14». Συμμετείχαν από ελληνικής πλευράς μονάδες του Ναυτικού και της Αεροπορίας, επίσης μονάδες του Λιμενικού Σώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και δυνάμεις από Ισραήλ και ΗΠΑ. Επρόκειτο για άσκηση στο θαλάσσιο χώρο Περιοχής Ερευνας - Διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας ως «Επιχειρησιακή εκπαίδευση επί διαχείρισης εκτάκτων καταστάσεων - συμβάντων».
20 Απρίλη με 15 Μάη έγινε «Επιχειρησιακή Συνεκπαίδευση Τακτικού Επιπέδου Ελλάδας - Βρετανίας», με «εκπαίδευση πεζοναυτών, ρίψεις αλεξιπτωτιστών και καταδύσεις».
2 με 16 Μάη έγινε στην Ισπανία η άσκηση «TRIDENT JAGUAR 14», όπου πιστοποιήθηκε και αξιολογήθηκε το Γ' Σώμα Στρατού με έδρα τη Θεσσαλονίκη ως διακλαδικό στρατηγείο του ΝΑΤΟ (NRDC-GR).
5 με 9 Μάη 2 αξιωματικοί του Ναυτικού συμμετείχαν στην άσκηση προσομοίωσης ADRION στην Ιταλία.
12 με 24 Μάη ένα ναρκοθηρευτικό του Ναυτικού μετείχε στην ΝΑΤΟική άσκηση «ITALIAN MINEX» στην Ιταλία, ως «Επιχειρησιακή εκπαίδευση σε τακτικές Ναρκοπολέμου».
12 με 23 Μάη αξιωματικός του Στρατού Ξηράς συμμετείχε στην άσκηση «διαχείρισης κρίσεων» «MILEX» στη Γαλλία.
19 με 30 Μάη η 380 Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας μετείχε στην «Πολυεθνική διακλαδική άσκηση δοκιμής του συστήματος Joint Intelligence Surveillance Reconnsissance» «UNIFIED VISION» στη Νορβηγία.
20 με 23 Μάη μονάδες του Ναυτικού και της Αεροπορίας μαζί με μονάδες του Λιμενικού Σώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας μετείχαν στην «ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ», «Ασκηση στο θαλάσσιο χώρο Περιοχής Ερευνας - Διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας» ως «Επιχειρησιακή εκπαίδευση επί διαχείρισης εκτάκτων καταστάσεων Ερευνας - Διάσωσης».
10 με 18 Ιούνη αξιωματικός της Αεροπορίας μετείχε στην «RAMSTEIN AMBITION 2014-II», στη Γερμανία, «Ασκηση προσομοίωσης επί της ετοιμότητας ανάληψης επιχειρήσεων της NRF (σ.σ.: η Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ) με αεροπορικά μέσα».
16 με 27 Ιούνη αξιωματικός της Αεροπορίας μετείχε στην άσκηση του ΝΑΤΟ «TIGER MEET 2014» στη Γερμανία.
4 Σεπτέμβρη πολεμικά πλοία Ελλάδας και Ισπανίας μετείχαν σε «PASSEX» σχετικά με τις «Προσβάσεις Σούδας» ως «Συνεκπαίδευση επί δρομολογίου».
6 με 7 Σεπτέμβρη F-16 επίδειξης της 115 Πτέρυγας Μάχης μετείχε στην εκδήλωση «AIR 2014» στην Ελβετία.
13 με 26 Οκτώβρη ελληνικό υποβρύχιο μετείχε στη «NOBLE MARINER 14 - DYNAMIC MANDA 14» σε Ισπανία και Γιβραλτάρ, «Συμμαχική άσκηση με τη συμμετοχή μονάδων ΠΝ, διεξαγόμενη από JFC NAPLES», το διακλαδικό στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Νάπολη Ιταλίας.
14 με 29 Οκτώβρη η 331 Μοίρα της 114 Πτέρυγας Μάχης μετείχε στη «NOBLE ARROW 14», στη Γαλλία.
5 Νοέμβρη η 115 Πτέρυγα Μάχης και φρεγάτα του γαλλικού Ναυτικού μετείχαν στην «ADEX-PASSEX», σχετικά με τις «Προσβάσεις Σούδας», ως «Συνεκπαίδευση με τη συμμετοχή μονάδων Πολεμικής Αεροπορίας και ναυτικής γαλλικής μονάδας, επί δρομολογίου».
10 με 17 Νοέμβρη ελληνικά πλοία και η ΝΑΤΟική Μόνιμη Αντιναρκική Ναυτική Δύναμη SNMCMG-2 μετείχαν στην «ΑΡΙΑΔΝΗ 14», «Εκπαίδευση σε τακτικές Ναρκοπολέμου».
17-21 Νοέμβρη, Κέντρο Ελέγχου Περιοχής της Πολεμικής Αεροπορίας μετείχε στη «RAMSTEIN ASPECT 14», στη Γερμανία, ως «Ασκηση προσομοίωσης επί της ετοιμότητας ανάληψης επιχειρήσεων της NRF», της Δύναμης Αμεσης Αντίδρασης του ΝΑΤΟ.

Πεδίο ασκήσεων και πρώην σοσιαλιστικές χώρες

12 με 23 Μάη το διακλαδικό στρατηγείο του ΝΑΤΟ NRDC-GR συμμετείχε στην άσκηση επικοινωνιών «STEADFAST COBALT 14» που έγινε με κέντρο συντονισμού τη Λιθουανία.
12 με 23 Μάη αξιωματικοί του Ναυτικού συμμετείχαν στην άσκηση διάσωσης υποβρυχίων «DYNAMIC MONARCH» στην Πολωνία.
26 Μάη με 4 Ιούνη η 111 Πτέρυγα Μάχης μετείχε στην πολυεθνική άσκηση στη Βουλγαρία, με τη συμμετοχή των Αεροποριών ΗΠΑ, Ελλάδας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, «THRACIAN STAR 14».
9 με 13 Ιούνη μία πυραυλάκατος μετείχε στην ετήσια πολυεθνική άσκηση με τη συμμετοχή ναυτικών μονάδων των χωρών της Αδριατικής «ADRION LIVEX», που φέτος έγινε στην Κροατία.
16 με 27 Ιούνη η 110 Πτέρυγα Μάχης μετείχε στην «Πολυεθνική άσκηση σχεδιασμένη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Αμυνας (EDA) με έμφαση στις αερομεταφορές» «ΕΑΤΤ 14», στη Βουλγαρία.
4 με 13 Ιούλη κανονιοφόρος του Ναυτικού μετείχε στην «BREEZE», στη Μαύρη Θάλασσα, «Πολυεθνική άσκηση με τη συμμετοχή μονάδων Πολεμικών Ναυτικών κατόπιν πρόσκλησης».
20 με 21 Σεπτέμβρη, F-16 επίδειξης της 115 Πτέρυγας Μάχης μετείχε στην εκδήλωση «CZECH AIR FORCE DAYS 2014», στην Τσεχία.

Πεδίο έντασης το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος

12 με 14 Μάη έγινε άσκηση της 115 Πτέρυγας Μάχης με την Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, στο πλαίσιο του Προγράμματος Στρατιωτικής Συνεργασίας των δύο χωρών.
9 με 20 Ιούνη, 2 αξιωματικοί της Αεροπορίας μετείχαν στην «ANATOLIAN EAGLE 2014/2», στην Τουρκία, «Πολυεθνική άσκηση με τη συμμετοχή Πολεμικών Αεροποριών των Ιορδανίας, Ελλάδας, Κατάρ, Ομάν, Ισπανίας, Ηνωμένου Βασιλείου, Τουρκίας, ΝΑΤΟ AWACS», όπως ανακοινώθηκε επισήμως.
9 Ιούλη μια φρεγάτα και 2 πυραυλάκατοι του Πολεμικού Ναυτικού μαζί με δύο πλοία του Πολεμικού Ναυτικού του Ισραήλ μετείχαν στην «PASSEX» που διεξήχθη στο Αιγαίο, ως «Συνεκπαίδευση με τη συμμετοχή μονάδων ΠΝ Ελλάδας και Ισραήλ, επί δρομολογίου».
4 Αυγούστου πολεμικά πλοία από Ελλάδα και Ισπανία μετείχαν σε αντίστοιχη άσκηση «PASSEX» πάλι στο Αιγαίο.
22 με 25 Σεπτέμβρη αξιωματικός της Αεροπορίας μετείχε στη «STEADFAST FOUNT», στην Τουρκία, «Ασκηση προσομοίωσης επί της ανάπτυξης και αναδίπλωσης των δυνάμεων της NRF», της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ.
26 με 28 Σεπτέμβρη, F-16 επίδειξης των 115 και 116 Πτερύγων Μάχης μετείχαν στην εκδήλωση «ATHENS FLYING WEEK 2014».
21 με 30 Νοέμβρη, πλοία της ΝΑΤΟικής Μόνιμης Αντιναρκικής Ναυτικής Δύναμης SNMCMG-2, ανάμεσά τους και το ελληνικό ναρκοθηρευτικό «ΕΥΡΩΠΗ», μετείχαν στη NUSRET 14, στην Τουρκία, «Εκπαίδευση σε τακτικές Ναρκοπολέμου».
25 Νοέμβρη, μία ελληνική φρεγάτα και πλοία της ΝΑΤΟικής Μόνιμης Ναυτικής Δύναμης SNMG2, μετείχαν σε «PASSEX» στο Αιγαίο ως «συνεκπαίδευση επί δρομολογίου».
29 Νοέμβρη έγινε αντίστοιχη «PASSEX», όπου μετείχαν μια ελληνική πυραυλάκατος και μια ισπανική φρεγάτα.
30 Νοέμβρη με 12 Δεκέμβρη έγινε η «GORDIAN KNOT 14» όπου μετείχε το ελληνικό διακλαδικό στρατηγείο του ΝΑΤΟ «NRDC GR» (στο Γ' ΣΣ στη Θεσσαλονίκη) και της ΝΑΤΟικής Πολυεθνικής Ταξιαρχίας Νοτιοανατολικής Ευρώπης «SEEBRIG», ως «Εκπαίδευση Επιτελείου Χερσαίου Στρατηγείου».
7 με 12 Δεκέμβρη η 330 Μοίρα της 115 Πτέρυγας Μάχης μετείχε στη «THUNDER STORM», στο Ισραήλ, ως «Συνεκπαίδευση με τη συμμετοχή μονάδων Πολεμικών Αεροποριών Ελλάδας, Ισραήλ».
Τέλος, 8 - 14 Δεκέμβρη πολεμικά πλοία Ελλάδας και Αιγύπτου μετείχαν στη συνεκπαίδευση «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΙΣ 14».