Η άγρια εκμετάλλευση και εξαθλίωση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα σε αριθμούς!

Τα στοιχεία συγκλονίζουν! Φανερώνουν την άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα. Αποτυπώνουν τους πραγματικούς στόχους της επιβολής των μνημονίων στη χώρα: Τη βίαιη υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης και το ξερίζωμα κάθε εργασιακού δικαιώματος.

Σχεδόν ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι στη χώρα αμείβονται με «μισθούς» μέχρι 400 ευρώ. Άλλο ένα εκατομμύριο μένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, την ίδια ώρα που η μερική απασχόληση αποτελεί πλέον καθεστώς.

Τα στοιχεία που θα παραθέσουμε στη συνέχεια, συγκεντρώθηκαν και παρουσιάστηκαν από τη ΓΣΕΕ κατά τη διάρκεια της δημόσια ακρόασή της στο Στρασβούργο ενώπιον της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης». Δείχνουν την κατάσταση των εργασιακών σχέσεων και αμοιβών από το 2010 και μετά, όταν και οι δανειστές σε αγαστή συνεργασία με το εγχώριο κεφάλαιο και της πολιτικούς υπηρέτες του, εξαπέλυσαν με «όχημα» τα μνημόνια και πρόσχημα το χρέος μια λυσσαλέα λεηλασία σε βάρος της εργατικής τάξης.

Στο παρόν άρθρο δεν θα εξετάσουμε ούτε τη στάση τη συμβιβασμένη στάση της ΓΣΕΕ, όλα αυτά τα χρόνια, ούτε βέβαια την απόφαση της, να αποταθεί σε μια «Ευρωπαϊκή Αρχή» για να βρει το …δίκιο της, επιδιώκοντας να συσκοτίσει την πραγματικότητα. Δηλαδή ότι οι διάφορες δήθεν ανεξάρτητες και δικαστικές Ευρωπαϊκές Αρχές, κρίνουν όπως σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, με γνώμονα τα συμφέροντα της τάξης που είναι στην εξουσία.

Ωστόσο η καταγραφή των στοιχείων και πολύ περισσότερο η δημοσιοποίηση τους, αποδεικνύουν τη βαρβαρότητα του συστήματος. Σύμφωνα με αυτά:

Μισθοί

• Από τις 200 κλαδικές συμβάσεις που υπήρχαν πριν από το 2010, σήμερα διατηρούνται μόλις 16!
• Συνολικά 343.760 εργαζόμενοι λαμβάνουν μηνιαίους μισθούς από 100 έως και 400 ευρώ μεικτά.
• 500.000 ιδιωτικοί υπάλληλοι με σχέσεις μερικής απασχόλησης, έχουν καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω και από το επίδομα ανεργίας των 360 ευρώ.
• 956 εργαζόμενοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ.
• Οι μειώσεις μισθών από το 2010 και μετά, κυμαίνονται μεταξύ του 40% – 50% μεσοσταθμικά.
• Ο κατώτατος μισθός την περίοδο 2010-2015 σημείωσε μείωση κατά 24,7% και κατά 34,3% για τους νέους ηλικίας κάτω των 25 ετών.
• Ο ονομαστικός ακαθάριστος ελάχιστος μισθός μειώθηκε το 2015 σε σχέση με το 2008, από 794 σε 684 ευρώ, σε ποσοστό της τάξης του 14%.

Εργασιακές σχέσεις – Άνεργοι

• Η ανασφάλιστη εργασία ανέρχεται στα συγκλονιστικά επίπεδα του 30%. Με τα ανεπίσημα στοιχεία να κάνουν λόγο ακόμα και για 40%
• Πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
• Πάνω από μια στις δύο νέες προσλήψεις αφορά μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2016 η αντιστοιχία έφτασε στο 60%, αφού 6 στις 10 προσλήψεις αφορούσαν αποκλειστικά ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
• Το ποσοστό φτώχειας των εργαζομένων μερικής απασχόλησης, από 30,1% το 2009, εκτινάχθηκε στο 52%.
• Το ποσοστό απόλυτης φτώχειας των μισθωτών πλήρους απασχόλησης το 2009 ανερχόταν στο 7,6% και πλέον αγγίζει το 20%.
• Συνολικά η απασχόληση την τελευταία εξαετία έχει μειωθεί στο 53% και η επίσημη ανεργία εκτινάχθηκε κινείται σε ποσοστά πάνω από 25%.
• Ένας στους δύο ανέργους βρίσκεται στη λίστα των μακροχρόνιων άνεργων, δηλαδή βρίσκεται εκτός αγοράς εργασίας για τουλάχιστον ένα έτος.
• Μόλις το 14% των ανέργων που αγγίζουν το ένα εκατομμύριο λαμβάνουν επίδομα ανεργίας.

Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους. Οι κυβερνήσεις των Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά – Βενιζέλου και Τσίπρα – Καμμένου, εφάρμοσαν και εφαρμόζουν πολιτικές που ισοπεδώνουν τους εργαζομένους και τους οδηγούν στην απόλυτη ανασφάλεια και  φτωχοποίηση.

Αντί άλλου σχολείου, επιλέγω να χρησιμοποιήσω μια φράση που μου είχε πει ένας κτηνοτρόφος – κατά τη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής – το 2008, και πριν την έλευση των μνημονίων στη Φλώρινα: «Τελικά ο καπιταλισμός είναι πολύ άγριο σύστημα»…

Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα (8)

 Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα (8)

Εκτός από το Tempo, για το οποίο μιλήσαμε χτες, ενδιαφέρον έχει η ιστορία και ενός άλλου τηλεοπτικού σταθμού, το όνομα του οποίου εξακολουθεί να μας απασχολεί και θα συνεχίσει να το κάνει εφ' όσον βρίσκεται ανάμεσα στα τέσσερα που πήραν άδεια κατά τον πρόσφατο διαγωνισμό. Μιλάμε για τον Σκάι των Αλαφούζων.

Λέγαμε τις προάλλες ότι ο Αριστείδης Αλαφούζος έβγαλε στον αέρα τον τηλεοπτικό Σκάι μόλις προκηρύχτηκαν οι εκλογές του 1993, για να κοντράρει τον Μητσοτάκη με τον οποίο είχε χολωθεί επειδή η κυβέρνηση του έκανε κόλπα με την αδειοδότηση τόσο του ραδιοφωνικού Σκάι όσο και του τηλεοπτικού. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι τότε ο Αλαφούζος έκανε την κίνησή του δίχως άδεια, νταηλίδικα που λέμε, είτε επειδή ήταν σίγουρος ότι η μεταβατική κυβέρνηση δεν θα είχε ούτε χρόνο ούτε διάθεση να τον κυνηγήσει είτε επειδή πρόσβλεπε στην στήριξη του ΠαΣοΚ. Πράγματι, η μόνη αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να βάλει την ΕΡΤ να κάνει παρεμβολές (να ρίχνει "χιόνι") στις συχνότητες εκπομπής τού Σκάι. Όσο για το ΠαΣοΚ, μόλις κέρδισε τις εκλογές, φρόντισε δια χειρός Βενιζέλου και Χαραλάμπους να δώσει την πολυπόθητη άδεια και, μάλιστα, με αναδρομική ισχύ.

21/9/1993: Η Νανά Δούκα-Παλαιτσάκη αναγγέλλει την έναρξη εκπομπής του τηλεοπτικού Σκάι.

Πολύ σύντομα, όμως, ο Αλαφούζος άλλαξε πάλι ρότα. Με τον Μητσοτάκη να έχει απομακρυνθεί από την ηγεσία τού κόμματος και με την νέα κυβέρνηση να μη του κάνει όσα χατήρια θα ήθελε, ο σαντορινιός εφοπλιστής έστρεψε τα βέλη του κατά του ΠαΣοΚ. Ειδικά οι βολές κατά της Δήμητρας Λιάνη εξόργισαν τον Ανδρέα Παπανδρέου, με αποτέλεσμα να κλείσει για το Σκάι η κάνουλα της διαφήμισης από το κράτος και τους οργανισμούς του. Με δεδομένο ότι η κρατική διαφήμιση αποτελεί τον σημαντικώτερο αιμοδότη των ΜΜΕ, ο σταθμός άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Το σημαντικώτερο γεγονός εκείνης της περιόδου για το Σκάι ήταν η περίφημη ιστορία με τον ρουμάνο κακοποιό Σορίν Ματέι. Ο Ματέι είναι δραπέτης από τον Μάρτιο του 1996 και η αστυνομία τον ψάχνει, ώσπου στις 23 Σεπτεμβρίου 1998 τον εντοπίζει σε ένα διαμέρισμα επί της οδού Νιόβης 4, όπου και εισβάλλει. Ο Ματέι καταφέρνει να ξεφύγει και, μέσω του φωταγωγού, να μπει σε άλλο διαμέρισμα, κρατώντας τους ενοίκους ως ομήρους. Ενώ πολιορκείται, ο ρουμάνος τηλεφωνεί στον Σκάι και ζητάει να μιλήσει στον αέρα με τον Νίκο Ευαγγελάτο. Το κανάλι διακόπτει το πρόγραμμά του και βγάζει έκτακτο δελτίο ειδήσεων όπου Σορίν και Ευαγγελάτος συνομιλούν τηλεφωνικά επί τέσσερις ώρες, εκτινάσσοντας την τηλεθέαση του καναλιού σε απίθανα ύψη. Ακολουθεί μια αστυνομική εισβολή τής κακιάς ώρας, κατά την οποία τραυματίζεται βαρύτατα η όμηρος Αμαλία Γκινάκη (πεθαίνει στις 9 Οκτωβρίου) και ελαφρύτερα ο Ματέι (υπό περίεργες συνθήκες, πεθαίνει τρεις μέρες αργότερα από υπερβολική δόση υπνωτικών) αλλά και αρκετοί αστυνομικοί.

Η ιστορία γίνεται μπούμερανγκ για το Σκάι. Η κοινή γνώμη θεωρεί ότι η προβολή που έδωσε το κανάλι στον κακοποιό έγινε αιτία για τον θάνατο της Γκινάκη. Ο ήδη πληγωμένος οικονομικά σταθμός καταρρέει και τον Νοέμβριο πωλείται σε μια ομάδα επιχειρηματιών υπό τον καθηγητή τής Παντείου και πρώην γενικό διευθυντή τού ραδιοτηλεοπτικού Σκάι Στάθη Τσοτσορό (*). Αμέσως, το "Σκάι" γίνεται "Skai", αργότερα γίνεται "Α Skai" και τον Οκτώβριο του 2009 καταλήγει σε "Alpha", ονομασία που διατηρεί ως σήμερα.


Στο μεταξύ, στην Αθήνα εκπέμπει ο Seven-X, του Κουλουκουντή. Το κανάλι έχει άδεια εθνικής εμβελείας αλλά ποτέ δεν δικτυώνεται πανελλαδικά. Με άθλιας ποιότητας εξοπλισμό, προσπαθεί να προσφέρει ποιοτικό πρόγραμμα αλλά καταλήγει να αναμεταδίδει το γαλλικό μουσικό κανάλι MCM, ώσπου το 1999 εξαγοράζεται από την Intersat τού επιχειρηματία Γιώργου Μπατατούδη, τότε προέδρου του ΠΑΟΚ. Ο Μπατατούδης ονειρευόταν να κάνει τον σταθμό συνδρομητικό αλλά όταν κατέρρευσε το χρηματιστήριο λίγα χρόνια αργότερα, κατέρρευσαν μαζί του και ο Μπατατούδης και ο Seven-X, ο οποίος πέρασε στην Αγροτική Τράπεζα.

Τα χρόνια περνούν. Φτάνουμε στο 2006 και οι Αλαφούζοι αποφασίζουν να ξαναστήσουν τηλεοπτικό Σκάι. Μόνο που αυτή την φορά δεν τους παίρνει να το πάνε νταηλίδικα. Έτσι, ιδρύουν την "Ειδήσεις Dot Com AE" και αγοράζουν έναν μικρό σταθμό που έχει άδεια τοπικής εμβέλειας, τον Smart Tv. Ο Γιάννης Αλαφούζος κάνει επίσημες δηλώσεις ότι το Σάββατο 1/4/2006 ο Σκάι ξαναβγαίνει στον αέρα από την συχνότητα του Smart. Μόνο που όταν φτάνει η πρωταπριλιά, ο Σκάι εκπέμπει από την συχνότητα του Seven-X!

Ακολουθεί ο κακός χαμός. Πώς διάβολο χρησιμοποιεί ο Σκάι συχνότητα που βρίσκεται στα χέρια τής Αγροτικής; Πώς κάνουν οι Αλαφούζοι αλισβερίσια με τον Μπατατούδη, ο οποίος είναι υπόδικος για "μετοχές-φούσκες" (υπόθεση γνωστή ως "φάκελλοι Μπουρμπούλια"); Οι εφημερίδες Χώρα και Traffic (ιδιοκτησίας Γιώργου Τράγκα) κατονομάζουν τον Θόδωρο Ρουσόπουλο ως μεσάζοντα μεταξύ Αλαφούζων, Μπατατούδη και Μηλιάκου (διοικητή τής ΑΤΕ): "Αφόρητες πιέσεις στη διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας ασκήθηκαν από στελέχη της κυβέρνησης και όλα δείχνουν πως πρωτεργάτης της υπόθεσης είναι ο υπουργός Επικρατείας Θόδωρος Ρουσόπουλος, για να μεταβιβαστεί ο σταθμός στην οικογένεια Αλαφούζου" (Χώρα, 6/4/2006). Ο Μηλιάκος προσπαθεί να δικαιολογηθεί με τρόπο που προκαλεί γέλια και φάσκελα, υποστηρίζοντας ότι στην ΑΤΕ χρωστάει προσωπικά ο Μπατατούδης και όχι ο Seven-X (**)! Η Ελευθεροτυπία αποκαλύπτει ότι για τον Seven-X ενδιαφερόταν και ο Δημήτρης Κοντομηνάς αλλά πλειοδότησε ο Αλαφούζος, δίνοντας στον Μπατατούδη 12 εκατ. ευρώ.

Πρωταπριλιά 2006: Η Κατερίνα Ακριβοπούλου ανακοινώνει την επιστροφή του τηλεοπτικού Σκάι.

Η προτίμηση των Αλαφούζων στον Seven-X αντί του Smart είναι λογική, αφού ο πρώτος σταθμός είχε άδεια εθνικής εμβελείας. Το πώς εγκρίθηκε μια αγοραπωλησία όπου ο πωλητής είναι υπόδικος για υπεξαιρέσεις και δεν μπορεί να έχει φορολογική ενημερότητα λόγω χρεών, παραμένει άγνωστο. Εκείνο που είναι γνωστό είναι το σημερινό μας κερασάκι:

Στα μέσα Φεβρουαρίου, ο Γιάννης Αλαφούζος γευματίζει στο αρχιεπισκοπικό μέγαρο με τον τότε αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη. Το τι συζήτησαν οι δυο άνδρες δεν το γνωρίζει κανείς. Το μόνο που ανακοίνωσαν μετά το γεύμα τους είναι ότι ο αρχιεπίσκοπος έδωσε στον Αλαφούζο την ευλογία του για το καινούργιο κανάλι...

------------------------------------------
(*) Καθ' υπόδειξη Λαφαζάνη, ο Στάθης Τσοτσορός διορίστηκε πέρυσι πρόεδρος της εταιρείας Ελληνικά Πετρέλαια ΑΕ. Δυο μήνες μετά, η Γενική Συνέλευση της εταιρείας αποφάσισε την αύξηση των ετήσιων αποδοχών του προέδρου της κατά... 65%: από 170.000 σε 280.000 ευρώ. Νέοι καιροί, ίδια ήθη.

(**) Σύμφωνα με στοιχεία της ΑΤΕ, στην μετοχική σύνθεση του Seven-X συμμετείχαν με 25% κάθε μία οι εταιρείες Riverina, Cosmoroute, Interactive και Exafon. Στην μεν Interactive ο Μπατατούδης είχε 29,25% και η Intersat του 67,62%, στην δε Exafon ο Μπατατούδης είχε 99,83%. Συνολικά, δηλαδή, στον Seven-X Μπατατούδης και Intersat είχαν 49,175%.

Οι «φθηνοί» εργάτες του Κουβέιτ και τα «σπίτια» τους

 Οι «φθηνοί» εργάτες του Κουβέιτ και τα «σπίτια» τους

Dinos Charalampidis www.facebook.com/dinos.charalampidis?hc_ref=NEWSFEED

21 Οκτωβρίου 2015 · 

Επειδή μιλάμε συνέχεια για "νέους επιστήμονες μετανάστες" που φεύγουν από την Ελλάδα για να πάνε στις Ευρωπαϊκές χώρες...
Ας έχουμε στο νου μας ότι υπάρχουν πατριωτάκια μας, νεαρά παιδιά με χαμηλή ή και χωρίς εξειδίκευση, που άρχισαν να γεμίζουν παρόμοιες εγκαταστάσεις στα διάφορα "ευημερούντα" κράτη του Κόλπου!...
Μισθωμένοι δούλοι, με απάνθρωπα συμβόλαια 1,5 και 2 χρόνων για 1000-1500 ευρώ, στριμωγμένοι σε τρώγλες ή κοντέινερ σε τελείως αφιλόξενα περιβάλλοντα, δουλεύοντας 12-16 ώρες τη μέρα!...

Προχτές έμαθα ότι κι άλλο ένα παληκάρι γνωστό μου, που σφίγγει τη πέτρα και της βγάζει λάδι, ξεκίνησε για το σκλαβοπάζαρο του Κατάρ αυτός!...

"Αν μείνω κι άλλο εδώ θα τρελαθώ..." μου είπε...
"Καλό κουράγιο λεβέντη μου..." του ευχήθηκα
και του υποσχέθηκα ότι, όσο ακόμα αντέχουν τα πόδια μου, θα αγωνίζομαι να βρει μια καλύτερη Ελλάδα, όταν με το καλό γυρίσει...

Faisal Al Fouzan: Οι «φθηνοί» εργάτες του Κουβέιτ και τα «σπίτια» τους

Θύματα εκμετάλλευσης κι εκεί οπως παντού οι μετανάστες και οι…

HITANDRUN.GR|ΑΠΟ CONSTANTINA VOULGARIS

Και στην Κομμούνα να είμαι οπορτούνα

 Και στην Κομμούνα να είμαι οπορτούνα

Τις προάλλες ο Θεοχάρης του Ποταμιού, που έφυγε από εκεί για να φτιάξει το δικό του ρυάκι, κατάφερε να διαγραφεί από το προσωπικό του κόμμα, που εξαπλώνεται σα χείμαρρος στην ελληνική κοινωνία και παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του, ακόμα και τον ιδρυτή του. Η απάτητη κορυφή που μένει τώρα στο Θεοχάρη (όπου μόνο αμοιβάδες έχουν φτάσει μέχρι στιγμής) είναι να διασπαστεί με τον εαυτό του, να τον καταγγείλει και μετά από ζυμώσεις και συζητήσεις να επανενωθεί μαζί τυ σε ένα συμφιλιωτικό Συνέδριο του Νικητή Θεοχάρη, που θα περιλαμβάνει τους αντιφρονούντες και όλους τους εαυτούς του, βάζοντας στην άκρη τις προσωπικές τους διαφορές, για το καλό της μεγάλης παράταξης που εκπροσωπούν. Η παράταξη είμαι εγώ, που θα έλεγε κι ο Βενιζέλος, αν τον άφηναν.

Δύσκολα όμως θα μπορούσε να πετύχει μια εσωτερική ενότητα πιο δυνατή και θαυμαστή από τη σύμπνοια του αστικού τόξου (νεολογισμός κατ' αντιστοιχία του συνταγματικού τόξου) που έχει στη φαρέτρα του διάφορα βέλη, ακόμα και "εξ οικείων", πασπαλισμένα με παχιά, μεγάλα λόγια για την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική οικονομία, που νανουρίζουν ταξικές συνειδήσεις. Κι έτσι, ενώ τους έβλεπες στη βουλή να σκιαμαχούν με πάθος -γιατί τον ζούνε το ρόλο τους- για τις τηλεοπτικές άδειες (μήνα σε μάχη ρίχνονται, μήνα σε επαναστάσεις;), χτες ψήφιζαν όλοι μαζί ομονοούντες, με πολιτικό πολιτισμό, προτάσεις για τροπολογίες και βελτιωτικές ρυθμίσεις. Όπως είχε πει κι η Αλέκα κάποτε, ο -καλύτερος- διάλογος γίνεται μεταξύ όσων συμφωνούν (στα βασικά).

Αλίμονο εξάλλου. Αν δε συμφωνούσε η ΝΔ και το Ποτάμι πως με το νόμο αυτό ακολουθούμε τα χνάρια του ΕΑΜ και την προοπτική που έδειξε η Παρισινή Κομμούνα, αν δεν επικροτούσαν αυτά τα κόμματα -που υπερψήφισαν το νομοσχέδιο- τον παραλληλισμό ΚΟΙΝΣΕΠ και σοβιετικής οικονομίας (μη σου πω ότι είναι η κολεκτιβοποίηση των καιρών μας ενάντια στους κουλάκους), αν όχι αυτοί... τότε ποιος;
Κι άντε μετά να διαφωνήσεις πως πάμε να γίνουμε Λαϊκή Δημοκρατία κι ότι είμαστε η τελευταία σοβιετική γωνιά της Ευρώπης. Ναι αλλά αν ήδη είμαστε, τότε πώς γινόμαστε; Λες να μην ξεγίναμε ποτέ, γιατί απέτυχε η προβληματική αστική στρατηγική της αντεπανάστασης με στάδια;

Έχω την εντύπωση πως το αστικό τόξο που κατάφερε να συγκροτήσει η ΔΦΑ δε θα σταματούσε στα όρια της Βουλής, αλλά θα άπλωνε τα πλοκάμια του σε διάφορα τμήματα του εξωκοινοβουλίου και της αναρχίας. Σε βαρεμένους μαρξιστές της κακιάς ώρας, που αλλάζουν τα φώτα στη φράση του Κάρολου για τους ελεύθερα συνεταιριζόμενους παραγωγούς, από την κριτική στο Πρόγραμμα της Γκότα. Σε κριτικούς υποστηρικτές του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης, που προβάλλουν ως παράδειγμα και γενικό πρότυπο τη ΒΙΟΜΕ, την Αργεντινή, κτλ. Σε προυντονικούς που ονειρεύονται ομόσπονδες εμπορικές μονάδες, αναρχικούς που μπλέκουν στα δίχτυα του εναλλακτικού εμπορίου-καπιταλισμού, καφενεία και μπαράκια που βαφτίζονται αυτοδιαχειριζόμενα στέκια για να δουλεύουν ως επιχειρήσεις, χωρίς τύψεις συνείδησης, κοκ.
Ο Σύριζα στην κυβέρνηση, οι ΚΟΙΝΣΕΠ στην εξουσία.

Όλοι (σχεδόν) πλην Λακεδαιμονίων κομμουνιστών. Η θλιβερή εξαίρεση που δε συστρατεύεται σε αυτήν την πανεθνική πορεία προς το σοσιαλισμό, με τη σύμφωνη γνώμη της Δεξιάς και των αστικών κομμάτων. Ένας τακτικός ελιγμός που δεν επιβεβαιώνει απλά τις αντίστοιχες στρατηγικές επεξεργασίες του ευρωκομμουνιστικού Ιταλικού ΚΚ, αλλά πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα, θυμίζοντας τις πρακτικές του παλιού, κακού ΠαΣοΚ, όταν περνούσε πχ την απαγόρευση των απεργιών, μέσα από το νομοσχέδιο για την κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων -αν θυμάμαι καλά.

Μέχρι και το όνομα του νομοσχεδίου έχει ειδικό ενδιαφέρον: για την κοινωνική οικονομία. Λες και υπάρχει δηλ κι άλλο είδος, μη κοινωνικής οικονομίας. Σε τελευταία ανάλυση βέβαια, ο καπιταλισμός ως οικονομικό σύστημα, που βασίζεται στην ιδιωτική ιδιοκτησία και το κέρδος -αντί για τις κοινωνικές ανάγκες- στρέφεται ενάντια στη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνικών τάξεων, την ανθρωπότητα και τις προοπτικές εξέλιξής της.

Η κοινωνική οικονομία ως όρος υπονοεί ότι έρχεται σε αντίθεση με το κυρίαρχο καπιταλιστικό πρότυπο, ότι είναι κάτι διαφορετικό, που χτίζεται παράλληλα, συνυπάρχει ειρηνικά, χωρίς να επηρεάζεται από τους νόμους του, το κυνήγι του κέρδους, την εκμετάλλευση, τη διαφθορά, κτλ. Κι ενώ είναι αποδεδειγμένο -από την εφαρμογή του σε άλλες χώρες- πως αναπαράγει με ακρίβεια όλες τις βρομιές της καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ συνάμα νανουρίζει κι εκμαυλίζει συνειδήσεις με την αυταπάτη του "λαϊκού καπιταλισμού", στερεώνοντας την αστική εξουσία.

Αξίζει τον κόπο, κατά τη γνώμη μου, να αφιερώσετε μερικά λεπτά για να ακούσετε την τοποθέτηση της Αλέκας, στην πιο μεστή ομιλία (που έχω ακούσει τουλάχιστον) το τελευταίο διάστημα στη Βουλή, όπου βάζει αναλύει τους πραγματικούς στόχους του νόμου και την ιστορική πρόκληση της κυβέρνησης, που δε δείχνει ούτε καν ιστορικό, μουσειακό σεβασμό σε κάποια γεγονότα, πρόσωπα, κτλ.



Ο Τσακαλώτος εν τω μεταξύ αποδεικνύει πως α) κάποιοι παοκτζήδες είναι οι γάβροι του βορρά και β) είναι ντιπ άμπαλος. Όπως τότε που δε θυμόταν τους παίκτες της Μπάρτσα και του τους θύμισε η Αλέκα. Η οποία έκανε χτες μια πολύ πετυχημένη παρομοίωση για τα μονοπώλια που έρχονται, απομυζούν και φεύγουν (veni,vidi, vici σε σύγχρονη εκδοχή) και τη Σκόντα Ξάνθη, που από φέτος είναι ξανά μόνο Ξάνθη. Αλλά δεν έχει καλό μάρκετινγκ, σαν τον Ευκλείδη, για να γίνονται ευρύτερα γνωστές οι ατάκες της.

Έτσι είναι όμως -όπως τα λέει ο Ευκλείδης. Εδώ ο εργαζόμενος λαός οργανώνεται, νικά, φτιάχνει ΚΟΙΝΣΕΠ, ζει το όνειρό του, κι εσείς οι δογματικοί λέτε μόνο για το κεφάλαιο πώς επιτίθεται και πώς αμύνεται. Τα λέει ο Ευκλείδης...

Ήμαρτον ρε συ, που λέει κι ο φαφούτης ο Γεωργίου.

Το παράδειγμα της ΕΝΚΛΩ

 Το παράδειγμα της ΕΝΚΛΩ

Το «συνεργατικό» εγχείρημα της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας - ΕΝΚΛΩ», προβλήθηκε όσο λίγα από την κυβέρνηση ως μια προσπάθεια των εργαζομένων να επαναλειτουργήσουν εν μέρει μια πτωχευμένη επιχείρηση στο πλαίσιο της «κοινωνικής οικονομίας», μετατρέποντας σε κεφάλαιο τα χρέη της παλιάς εργοδοσίας προς τους ίδιους, τις τράπεζες και τους άλλους πιστωτές. 

 

Το σχέδιο, το οποίο εμπνεύστηκαν πρώην στελέχη της εταιρείας, προέβλεπε σε πρώτη φάση την επαναλειτουργία τριών από τα 17 εργοστάσια του ομίλου και την παραίτηση των εργαζομένων από κάθε απαίτηση απέναντι στην παλιά εργοδοσία. 

 

Η κυβέρνηση δήλωνε ότι στηρίζει το εγχείρημα και γι' αυτό το λόγο ανέστειλε για ένα διάστημα τους πλειστηριασμούς που προβλέπονταν από την πτωχευτική διαδικασία. 

 

Τώρα, με αφορμή την επανάληψη των πλειστηριασμών, διαβάζουμε στην «Αυγή» ότι «έχει εκφραστεί επίσημο ενδιαφέρον από επενδυτή, ο οποίος θέλει να αγοράσει και τα 17 εργοστάσια και παράλληλα έχει αποδεχτεί το επιχειρησιακό σχέδιο των εργαζομένων, με όρους που προβλέπουν μισθούς 751 ευρώ και συμμετοχή των εργαζομένων στο μετοχικό σχήμα κατά 20% με 25%».

... και η πολυδιαφημιζόμενη «κοινωνική οικονομία»

 

Δηλαδή, το «συνεργατικό εγχείρημα» μερίδας των εργαζομένων και στελεχών της ΕΝΚΛΩ, που πολυδιαφημίστηκε από τους ίδιους και την κυβέρνηση, στο πλαίσιο της λεγόμενης «κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας», αποκαλύπτεται ότι αφορά την εξαγορά των εγκαταστάσεων του ομίλου από κάποιον επενδυτή, ο οποίος θα προσλάβει κάποιους από τους εργαζόμενους με μισθό 751 ευρώ. Το γεγονός, εξάλλου, ότι η επαναλειτουργία προβλέπεται να γίνει με αποδοχή του σχεδίου των εργαζομένων, σημαίνει ότι συνεχίζει να ισχύει η παραίτησή τους από οποιαδήποτε απαίτηση (αποζημιώσεις, δεδουλευμένα) που είχαν από την πρώην εργοδοσία, χρήματα που θα γίνουν μετοχές στη νέα εταιρεία. Εμείς τι άλλο να σχολιάσουμε; Τέτοια «συνεταιριστική επιχείρηση» θα τη ζήλευε και το πιο ...σκληρό μονοπώλιο!

Τα στατιστικά στοιχεία... 

 

Οποιο στατιστικό στοιχείο δημοσιοποιείται από ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, φορείς και οργανισμούς και περιγράφει την τραγική κατάσταση που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης και της πολιτικής που εφαρμόζουν οι αστικές κυβερνήσεις προς όφελος του κεφαλαίου, οι ίδιοι το αξιοποιούν για να χτυπήσουν ακόμα περισσότερο τα λαϊκά στρώματα. Για να προειδοποιήσουν ότι θα έρθει νέα επίθεση. Χτες, λοιπόν, δημοσιοποιήθηκαν στοιχεία του ΟΟΣΑ που αναφέρουν ότι το ποσό που διατίθεται σε ετήσια βάση για τις δημόσιες κοινωνικές δαπάνες (συντάξεις, επιδόματα ασθενείας, οικογενειακά, ανεργίας κ.λπ.) ανήλθε φέτος στο 21% του ΑΕΠ, κατά μέσο όρο, στις 35 χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ, με τη Γαλλία να καταλαμβάνει την πρώτη θέση και την Ελλάδα να βρίσκεται στην κατηγορία που διαθέτει 25 - 29% του ΑΕΠ της.

... στην υπηρεσία της αντιλαϊκής πολιτικής

 

Τι λένε όμως παρακάτω; «...Σε πραγματικές τιμές, μεταξύ 2010-13 οι δαπάνες για τις συντάξεις αυξήθηκαν σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ, εκτός από την Εσθονία και την Πολωνία. Αυτή η ανοδική τάση εξηγείται κατά κύριο λόγο από την αύξηση του προσδόκιμου ζωής και την αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων. 

Το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών αυτών (σ.σ. κοινωνικές δαπάνες) αφορά τις συντάξεις, λίγο παραπάνω από το 8% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο σε όλες τις χώρες. 

Ακολουθεί η Υγεία, όπου οι δαπάνες αυξήθηκαν από το 4% του ΑΕΠ το 1980 στο 6% σήμερα». Πολύ απλά, ακόμα κι αν δεν το λένε ξεκάθαρα, εννοούν ότι οι δημόσιες δαπάνες για συντάξεις και Υγεία είναι μεγάλες ακόμα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Δηλαδή; Ο νοών νοείτω. Μία λεπτομέρεια: Στη χώρα μας ξεκινά οσονούπω η β' «αξιολόγηση» και είναι ήδη γνωστό ότι ετοιμάζεται νέα αντιλαϊκή επέλαση στα Εργασιακά και όχι μόνο...

Προσφορές για πελατεία

 

«Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Οστεοπόρωσης (20 Οκτωβρίου) τα νοσοκομεία ΥΓΕΙΑ, ΜΗΤΕΡΑ, ΛΗΤΩ και τα Διαγνωστικά Κέντρα του Ομίλου ΥΓΕΙΑ, Υγείαnet Αθηνών και Περιστέρι προσφέρουν έναν έλεγχο οστεοπόρωσης (μέτρηση οστικής πυκνότητας οσφυϊκής μοίρας και ισχίου) στην προνομιακή τιμή των 50 ευρώ, καθώς και δωρεάν ιατρική εκτίμηση. Οι παροχές εξετάσεων προληπτικού ελέγχου εντάσσονται στο πλαίσιο του Προγράμματος Κοινωνικής Ευθύνης του Ομίλου ΥΓΕΙΑ» («ιατροnet», «euro2day», 20/10/2016). Στη διατίμηση, λοιπόν, η Υγεία του λαού, στη διατίμηση μια εξέταση και με προσφορά την ιατρική εκτίμηση! Πώς λέει το σούπερ μάρκετ παίρνεις ένα απορρυπαντικό με προσφορά άλλο ένα δωρεάν για να αυξήσει την πελατεία; Ετσι και ο συγκεκριμένος επιχειρηματικός όμιλος στην Υγεία. Μια εξέταση που θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλους γίνεται διαφήμιση, με καλή τιμή και προσφορά την ιατρική εκτίμηση για εξασφάλιση πελατείας. Και μάλιστα, στο όνομα της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης», άλλο φρούτο αυτό για χειραγώγηση στον καπιταλισμό και την επιχειρηματικότητα. Γιατί εμφανίζει την καπιταλιστική επιχείρηση σαν κάτι που δεν είναι και δεν μπορεί να είναι, ότι νοιάζεται δηλαδή για τις λαϊκές ανάγκες. Αρα είναι «καλή και φιλεύσπλαχνη» η επιχείρηση που λειτουργεί με κίνητρο το κέρδος, σε βάρος των εργαζομένων...

 Ριζοσπάστης

Δεν υπάρχει χώρος ανεξάρτητος, ουδέτερος και αυτόνομος έξω από την «οικονομία της αγοράς»

Δεν υπάρχει χώρος ανεξάρτητος, ουδέτερος και αυτόνομος έξω από την «οικονομία της αγοράς»

Η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη χτεσινή συζήτηση του νομοσχεδίου

Eurokinissi

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της Βουλής

Παίρνοντας το λόγο στη συζήτηση του νομοσχεδίου, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:
«Το κατηγορηματικό "ΟΧΙ" το δικό μας σε αυτό το νομοσχέδιο, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι εμείς κρίνουμε το νομοσχέδιο από τη σκοπιά του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, ούτε βεβαίως είχαμε καμία απαίτηση από την κυβέρνηση σε τέτοια ζητήματα, ούτε άλλωστε πιστεύουμε και σε οάσεις σοσιαλιστικές και σε σοσιαλιστικές νησίδες στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Αυτά οι ιδεολογικοί πατέρες του ΣΥΡΙΖΑ τα έλεγαν πριν από πολλά χρόνια. Τώρα δεν τα υποστηρίζουν ούτε στα λόγια.
Η αντίθεσή μας είναι για τον εξής λόγο: Εχοντας πάει το κριτήριο, το όριο της φτώχειας στον πάτο - κυριολεκτικά στον πάτο - φέρνετε ένα νομοσχέδιο για να αντιμετωπίσετε τα οξυμένα προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, της "ανθρωπιστικής κρίσης", όπως λέτε. Ούτε στοιχειωδώς δεν απαντά σε αυτές τις ανάγκες, ούτε με αμυντικό τρόπο.
Και δεν μπορείτε να κατηγορήσετε εμάς ότι δεν έχουμε προτείνει επανειλημμένα μέσα στη Βουλή συγκεκριμένα αιτήματα για την αντιμετώπιση στοιχειωδών αναγκών των φτωχών και με βάση το δικό σας κριτήριο, αλλά και με βάση το πραγματικό κριτήριο της φτώχειας, τα οποία βεβαίως τα έχετε καταψηφίσει. Κάθε άλλο παρά αδιαφορούμε για τη φτωχοποίηση ή όπως εσείς το ονομάζετε "ανθρωπιστική κρίση", για τους δικούς σας σκοπούς.
Καταψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο, γιατί συνιστά μια εξαιρετικά επικίνδυνη παγίδα, πολιτική και ιδεολογική και οικονομική, σε βάρος των ανθρώπων, που κυριολεκτικά αισθάνονται πνιγμένοι και πιάνονται από τα μαλλιά τους. Αυτό το νομοσχέδιο που φέρνετε είναι απολύτως ενταγμένο στη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης, στις μνημονιακές επιλογές της ΕΕ, για να χρησιμοποιήσω τους όρους που εσείς χρησιμοποιείτε. Είναι όμως και απολύτως ενταγμένο σε πολιτικές της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και άλλων διεθνών καπιταλιστικών διακρατικών οργανισμών πριν από την κρίση. Δεν αφορά μία επιλογή αναγκαστική και υποχρεωτική στο πλαίσιο της κρίσης.

Χάθηκε κάθε μέτρο

Εμφανίζετε μάλιστα τον τομέα της κοινωνικής οικονομίας ως τομέα που είναι κάτι διαφορετικό από την οικονομία της αγοράς, από την καπιταλιστική αγορά, από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις.
Πρέπει να σας πω πως ό,τι σάπιο, ό,τι πιο ακραίο υπάρχει στην καπιταλιστική οικονομία θα αναπαραχθεί με ακόμα πιο ανεξέλεγκτο τρόπο στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας. Τα πάντα: κερδοφορία, ρουσφετολογία, διαφθορά, δημιουργία σύγχρονων δικτύων εξαγοράς συνειδήσεων, όπου ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας έχει πολύ μεγάλη δυναμική. Και το λέμε αυτό όχι ως μία πρόβλεψη, αλλά ως μία γενίκευση της πείρας, γιατί αυτός ο τομέας έχει "χτιστεί" σε κάποιες χώρες για ένα διάστημα. Και δεν είναι τυχαίο ότι υπερψηφίζεται από όλα τα κόμματα της Βουλής, που υπερψήφισαν και το τρίτο μνημόνιο. Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου τυχαίο. Είναι μέσα σε αυτήν τη λογική.
Επειδή σας είπα προηγουμένως ότι δεν κρίνουμε αυτό το νομοσχέδιο από τη σκοπιά του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, εννοείται ότι αυτό δεν σημαίνει ότι θα σας χαρίσουμε μερικές τοποθετήσεις που έγιναν εδώ στη Βουλή. Δεν ξέρω αν στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν τίποτα "σκονάκια" που κυκλοφορούν και αναπαράγονται αυτές οι τοποθετήσεις, ή είναι επιλογές των ίδιων των βουλευτών. Ομως "αιδώς, Αργείοι"!
Τι με την Παρισινή Κομμούνα συσχετίστηκε η κοινωνική οικονομία, τι με τη μάχη κατά της πείνας και της σοδειάς στην Κατοχή από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ! Τι σχέση έχουν αυτά με το νομοσχέδιο που φέρνετε, που είναι ενταγμένο απολύτως μέσα στην πολιτική της Κομισιόν και της Κοινωνικής και Οικονομικής Επιτροπής της Κομισιόν; Τι σχέση έχει η Παρισινή Κομμούνα, που ήταν βεβαίως μια πρόωρη και ανώριμη επανάσταση ένοπλη στις συνθήκες του γαλλοπρωσικού πολέμου;
Τι σχέση έχει με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, με τον ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, όταν η καπιταλιστική οικονομία είχε σμπαραλιαστεί, όταν το αστικό κράτος δεν μπορούσε να λειτουργήσει, η κατοχική κυβέρνηση δεν τα κατάφερνε και που στο κάτω κάτω ο ένοπλος λαός κυνηγούσε τους μαυραγορίτες και καταλάμβανε αποθήκες και μοίραζε τα τρόφιμα; Εχουν αυτά καμία σχέση με αυτό που κάνετε; Εν πάση περιπτώσει, και λίγος σεβασμός, έστω "μουσειακός", ας το πούμε έτσι, στην Ιστορία!
Είναι πρόκληση. Εμείς προκαλούμαστε όταν ακούμε αυτά τα πράγματα. Κι εμείς ποτέ δεν έχουμε επικαλεστεί την Ιστορία, στην οποία πρωταγωνίστησε το ΚΚΕ, για να αντικρούσουμε ένα τρέχον νομοσχέδιο. Χάθηκε λίγος σεβασμός, λίγο μέτρο;

Υπάρχει ιστορική πείρα

Με συγχωρείτε, αλλά θα ευτελισθεί και ο εθελοντισμός στο πλαίσιο της κοινωνικής οικονομίας. Ο εθελοντισμός θα είναι και ολίγον πληρωμένος, οι εργασιακές σχέσεις θα είναι ακόμα πιο άθλιες και μάλιστα αυτές θα αποτελέσουν και πιλότο για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, κυρίως. Οι επιχειρήσεις όχι μόνο έχουν διεισδύσει σε αυτόν τον τομέα της λεγόμενης "ανθρωπιστικής κρίσης", αλλά θα διεισδύσουν ακόμα περισσότερο και θα σφετεριστούν ό,τι έχει δημιουργήσει - ας πούμε - η τοπική, η ατομική πρωτοβουλία. Αυτά έχουν γίνει σε άλλες χώρες και λίγο παρακάτω θα το υπογραμμίσω.
Το κυριότερο είναι ότι πάτε να χρησιμοποιήσετε τη φτωχολογιά, τους εθελοντές, τους αμειβόμενους με μισθούς πείνας. Πάτε να τους χρησιμοποιήσετε ακριβώς σαν μια ασπίδα πρόληψης, ούτως ώστε ο συνδικαλισμός να μην υπάρχει μέσα σ' αυτόν το χώρο. Αυτό εξυπακούεται, αφού είναι επιχειρηματίες, αφού είναι αυτοαπασχολούμενοι, αφού αυτοδιαχειρίζονται μάλιστα τις επιχειρήσεις. Και η τοπικότητα δεν είναι καθόλου τυχαία επιλογή. Κι από αυτήν την άποψη, η πείρα είναι πολύ πλούσια.
Και θα παρακαλούσα τους βουλευτές, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, να μελετήσουν - γιατί ξέρω ότι έλκονται από τέτοια πράγματα - την πείρα της Λατινικής Αμερικής από το 2001 έως και 2008, 2009, 2010, γιατί νομίζω τα τελευταία χρόνια αυτά έχουν σβήσει.
Ο ΟΟΣΑ από το 1998 επεξεργάστηκε συγκροτημένα αυτήν την πολιτική της κοινωνικής οικονομίας. Τέτοιες μορφές - που περιλαμβάνει και το νομοσχέδιο - φούντωσαν στο Εκουαδόρ, στη Βολιβία, στη Βραζιλία και την Αργεντινή. Και πότε φούντωσαν; Οταν είχαν γίνει εξεγέρσεις των ιθαγενών πληθυσμών και αυτών που δεν είχαν κλήρο, αυτών που ήταν πάμφτωχοι στην περιφέρεια των μεγάλων αστικών κέντρων. Τους έδωσαν γη, τους άφησαν να κάνουν παραγωγικές μικρές επιχειρήσεις αυτοδιαχειριζόμενες, μπήκαν οι εκκλησιαστικές κοινότητες, έκαναν σχολεία, έκαναν νοσοκομεία, έκαναν ιατρεία.
Πού βρίσκονται αυτά; Στη συνέχεια βεβαίως, αυτά τα σφετερίστηκαν οι μεγάλες επιχειρήσεις, γιατί και εκεί βγαίνει κέρδος. Μπορεί άμεσα να βγαίνει κέρδος ιδεολογικοπολιτικό, γιατί εκμαυλίζουν τους ανθρώπους και τους κρατάνε, ας πούμε, σε μια κατάσταση επανάπαυσης ότι κάτι θα καταφέρουν. Πού βρίσκονται όλες αυτές οι επιχειρήσεις;

Κανονικά μονοπώλια

Το 2011 το Ευρωκοινοβούλιο - το λαϊκό όργανο, ας πούμε, της ΕΕ - παίρνει απόφαση και λέει το εξής: Οτι η κοινωνική οικονομία θα γλιτώσει ένα μέρος των κρατικών παροχών. Είναι απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου. Και μη μου πείτε ότι το σημερινό Ευρωκοινοβούλιο είναι πιο προοδευτικό από το προηγούμενο.
Ο ΟΟΣΑ το λέει καθαρά ότι η κοινωνική οικονομία υπηρετεί το εξής: Το κράτος να ρυθμίζει την κοινωνική πολιτική και όχι να κάνει κοινωνικές παροχές. Το προτελευταίο Νταβός που έγινε ασχολήθηκε με την κοινωνική οικονομία, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτοί είναι κατ' εξοχήν τομείς όπου η κερδοφορία είναι και οικονομική.
Θα γίνει - ας κάνω μια παρομοίωση τηρουμένων των αναλογιών - περίπου το εξής: Θα μπουν μέσα οι επιχειρήσεις ως χορηγοί. Θα πάρουν και κίνητρα στην πορεία. Θα είναι κάπως σαν τη "SKODA ΞΑΝΘΗ", που όταν δεν τους συμφέρει, θα φεύγουν και θα γίνεται σκέτη ΞΑΝΘΗ. Κάπως έτσι θα γίνει.
Και στην ΕΕ, ποιες είναι στον κατάλογο των κοινωνικών εταιρειών; Μια επιχείρηση ΜΟΝΤΡΑΓΚΟΝ - αν τη λέω καλά - στη Χώρα των Βάσκων με 85.000 εργαζόμενους και κύκλο εργασιών 15 δισεκατομμύρια ευρώ το 2009. Ξεκίνησε ως συνομοσπονδία εργατικών συνεταιρισμών, η οποία προήλθε από μια βιοτεχνία της κοινωνικής οικονομίας ειδών θέρμανσης.
Ενας άλλος αγροτικός συνεταιρισμός στην Ιρλανδία έχει 10.000 μέλη, κύκλο εργασιών 693 εκατομμύρια ευρώ και κερδοφορία 19 εκατομμύρια ευρώ. Ενας οικοδομικός συνεταιρισμός στη Μεγάλη Βρετανία έχει 200 δισεκατομμύρια λίρες κεφάλαιο, 19.000 υπαλλήλους και 495 εκατομμύρια λίρες εισόδημα.
Σουηδικός καταναλωτικός συνεταιρισμός - αυτά είναι στοιχεία της ΕΕ - έχει 3,1 εκατομμύρια μέλη, το 2008 έφθασε να ελέγχει το 55% του συνεταιριστικού λιανικού εμπορίου στη Σουηδία, το οποίο με τη σειρά του αντιστοιχεί στο 21,4% του συνολικού λιανικού εμπορίου τροφίμων. Καταναλωτικός συνεταιρισμός "τάδε" στη Μεγάλη Βρετανία έχει 4,5 εκ. μέλη, 123.000 υπαλλήλους, 4.300 καταστήματα, 9,5 δισεκατομμύρια λίρες κύκλο εργασιών και 111 εκατομμύρια λίρες κέρδη.
Αυτές είναι αυτοδιαχειριζόμενες τοπικές μονάδες, ΚΟΙΝΣΕΠ, όπως τις λένε; Αυτά είναι μονοπώλια! Και αυτά δεν ξεπήδησαν από αυτές τις μικρές μονάδες. Αυτά απορρόφησαν, σφετερίστηκαν ή μπήκαν σε χώρους, αφού διέλυσαν αυτές τις ομάδες. Αν είχαν γίνει με αυτόν τον τρόπο, θα είχαμε σωθεί. Δηλαδή, αν από τα κάτω ο λαός παίρνει στα χέρια του την οικονομία και την ελέγχει και ο άνεργος, ο φτωχός, γίνεται επιχειρηματίας.

Σε κοινή γραμμή όλα τα αστικά κόμματα

Αυτά πάτε να περάσετε: Το ένα είναι η μείωση των κοινωνικών παροχών και το άλλο το να δημιουργηθεί ένας καινούργιος χώρος κυριολεκτικά άντλησης συνειδήσεων, πρόληψης ριζοσπαστικοποίησης, ένας χώρος όπου η κομματική ρουσφετολογία, το πλιάτσικο και η διαφθορά θα οργιάζουν. Απλώς θα είναι κάτω. Στο κάτω - κάτω, αυτό δείχνει και η ιστορία των συνεταιρισμών. Αμυντικοί ήταν στην αρχή. Πώς εξελίχθηκαν; Δεν υπάρχει χώρος ανεξάρτητος, ουδέτερος και αυτόνομος έξω από την οικονομία της αγοράς.
Τελειώνω, λέγοντας ότι το ψηφίζουν όλα τα κόμματα στη Βουλή με τις παρατηρήσεις τους, ενώ μαχαιρώνεστε για τις τηλεοπτικές άδειες και για το ποιος επιχειρηματίας θα μπει ή θα βγει. Εδώ πάει ωραία και καλά: Βελτιώσεις, τροπολογίες και κάτι καλύτερο, ακριβώς γιατί ξέρετε ότι αυτό μπορεί να γίνει ένα μέσο για να πάψει ο λαός να διεκδικεί δωρεάν Παιδεία, Υγεία, σταθερή δουλειά, κανονικούς ανθρώπινους μισθούς κ.τ.λ.
Μπορεί προσωρινά να κοροϊδέψετε έναν κόσμο. Ξέρετε, όμως, ότι αν κάποτε ένα κυβερνητικό κόμμα κορόιδευε για καμιά εικοσαετία, τώρα δεν είναι τόσο εύκολο. Εχει συντομευτεί ο χρόνος που η κοροϊδία μπορεί να ανθεί μια χαρά».

ΚΚλιμακώνεται η τουρκική προκλητικότητα με δηλώσεις και στρατιωτικές κινήσειςλιμακώνεται η τουρκική προκλητικότητα με δηλώσεις και στρατιωτικές κινήσεις

Κλιμακώνεται η τουρκική προκλητικότητα με δηλώσεις και στρατιωτικές κινήσεις

Μεγάλες ευθύνες αναλαμβάνει η κυβέρνηση καλλιεργώντας εφησυχασμό και παραπέμποντας προς «προστασία» των ελληνικών δικαίων σε ΝΑΤΟ και ΕΕ

Τη ρητορική αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λοζάνης συνέχισε ο Ρ. Τ. Ερντογάν, την ίδια ώρα που τουρκικά αεροσκάφη πραγματοποιούσαν ένα ακόμα μπαράζ παραβιάσεων στο Αιγαίο...

Κλιμακώνεται η τουρκική προκλητικότητα σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με δηλώσεις και κινήσεις σε στρατιωτικό επίπεδο, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει μεγάλες ευθύνες, καλλιεργώντας μεν εφησυχασμό στο λαό και αφετέρου παραπέμποντας προς «προστασία» των ελληνικών δικαίων σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Εκεί, δηλαδή, όπου ενισχύεται η τουρκική προκλητικότητα και εντείνονται οι σχεδιασμοί για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ανοίγοντας, αντικειμενικά, ζητήματα αλλαγής συνόρων και αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ξανά θέμα Συνθήκης Λοζάνης και «Εθνικού Συμβολαίου» θέτει ο Τούρκος Πρόεδρος

Συγκεκριμένα, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρ. Τ. Ερντογάν, μιλώντας σε κοινοτάρχες στην Αγκυρα, συνέχισε τη ρητορική αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λοζάνης, η οποία και έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας.
«Φέραμε στην επικαιρότητα τη Λοζάνη και το Εθνικό Συμβόλαιο (σ.σ. απόφαση της οθωμανικής Βουλής το 1920, λίγο πριν από τη διάλυσή της, η οποία προέβλεπε τη διαμόρφωση των συνόρων του εθνικού κράτους που θα συγκροτούνταν, στα σύνορα που βρισκόταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά τη συνθηκολόγησή της στο τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου). Φαίνεται πως κάποιες αλήθειες μάς τις έμαθαν λάθος. Θέλω από τη νεολαία μας να εξετάσει τη Λοζάνη κι ας ενοχληθούν κάποιοι. Τα λάθη αυτά πρέπει να τα ξέρουμε», είπε χαρακτηριστικά.
Επιβεβαιώνοντας ότι οι τοποθετήσεις του αφορούν στις επιδιώξεις της τουρκικής αστικής τάξης να αναβαθμίσει τη θέση της στο φόντο εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, υπογράμμισε: «Το 2016 δεν μπορούμε να κινούμαστε με τη λογική του 1923(...)Οταν αλλάζουν τα πάντα στον κόσμο δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε τότε».
«Για να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας πρέπει να είμαστε σήμερα εκεί που πρέπει. Και σήμερα είναι η Μοσούλη», πρόσθεσε, παραπέμποντας στις τρέχουσες εξελίξεις σε Ιράκ και Συρία, οι οποίες ωστόσο μπορεί να πυροδοτήσουν «ντόμινο» στην ευρύτερη περιοχή.
Αφού ανέφερε ότι από τα 2 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα το 1914, η Τουρκία έπεσε μέσα σε 9 χρόνια στα 780.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, τόνισε: «Στόχος μας στον απελευθερωτικό αγώνα ήταν το Εθνικό Συμβόλαιο. Δυστυχώς και στα δυτικά και στα ανατολικά σύνορά μας δεν προστατεύσαμε τα εδάφη μας».
«Αυτό εμείς το αρνούμαστε. Η Τουρκία ήταν του 1923 και όσοι την εγκλώβισαν είχαν ως στόχο να ξεχαστεί το παρελθόν της που είναι χιλίων ετών, με Οθωμανική Αυτοκρατορία και με τους Σελτζούκους», διεμήνυσε κλείνοντας, αποτυπώνοντας ουσιαστικά την ευρύτερη σφαίρα στην οποία διεκδικεί να έχει λόγο η Αγκυρα.
Οι δηλώσεις αυτές προστίθενται σε προηγούμενες, όπου προβάλλοντας πάγιες επιδιώξεις της τουρκικής αστικής τάξης, ο Ρ. Τ. Ερντογάν, στο όνομα «ιστορικών και πολιτισμικών δεσμών», παρουσίασε ένα τεράστιο τόξο, από την Ανατολική Ευρώπη έως τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στο οποίο ισχυρίστηκε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η Τουρκία έχει... «ευθύνη» και δικαίωμα αυτοδίκαιης παρέμβασης.
Στην περιοχή... «ευθύνης» της Αγκυρας, μάλιστα, έφτασε να εντάξει μέχρι και τη Θεσσαλονίκη, αναφέροντας ότι με βάση το παραπάνω σκεπτικό δεν μπορεί να διαχωριστεί από την Αδριανούπολη! Πρόσθεσε, δε, ότι «η Τουρκία δεν μπορεί να αγνοήσει τους συγγενείς της στη Δυτική Θράκη, στην Κύπρο, στην Κριμαία και οπουδήποτε αλλού»...

Υπερπτήσεις στην Παναγιά - «Αετός» στην Ανατολική Μεσόγειο

Παράλληλα με τις δηλώσεις, προχωρά η έμπρακτη αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, με ένα μπαράζ παραβάσεων και παραβιάσεων.
Χτες τουρκικό αεροσκάφος τύπου CN-235 πραγματοποίησε 2 υπερπτήσεις (στις 03.39 και 05.32 π.μ.) πάνω από τη νησίδα Παναγιά, ανατολικά των Οινουσσών.
Συνολικά χτες, σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, 6 τουρκικά αεροσκάφη, τα 2 οπλισμένα, προχώρησαν σε 6 παραβάσεις και 28 παραβιάσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, ενώ σημειώθηκαν και 2 εμπλοκές με ελληνικά μαχητικά που σηκώθηκαν να τα αναχαιτίσουν.
Μέσα σε ένα τέτοιο φόντο, από ελληνικής πλευράς έγινε την Τρίτη η άσκηση Ερευνας - Διάσωσης «ΑΕΤΟΣ 2016» της Πολεμικής Αεροπορίας, σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Συντονισμού Ερευνας - Διάσωσης και το Κέντρο Συντονισμού Ερευνας - Διάσωσης Λάρνακας, σε περιοχή νότια του Καστελόριζου.
Το σενάριο της άσκησης περιελάμβανε έρευνα και διάσωση ιπταμένων της ΠΑ, μετά από εικονική εγκατάλειψη, σε απομακρυσμένη περιοχή του FIR Αθηνών.
Για την υλοποίησή της κινητοποιήθηκε πληθώρα μέσων: 2 αεροσκάφη «F-16», 1 ελικόπτερο «Super Puma», 1 αεροσκάφος «C-130», προσωπικό της 31ης Μοίρας Επιχειρήσεων Ερευνας Διάσωσης, πλωτά μέσα του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού, πλωτά και δυνάμεις της 95ης Ανώτατης Διοίκησης Ταγμάτων Εθνοφυλακής, καθώς και 1 ελικόπτερο της 460 Μοίρας Ερευνας - Διάσωσης της Εθνικής Φρουράς Κύπρου.
Να σημειωθεί ότι η άσκηση του δικαιώματος συντονισμού επιχειρήσεων Ερευνας και Διάσωσης αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα για ένα κράτος. Επιπλέον, έχει την αντανάκλασή του στον καθορισμό υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, στην εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών και πόρων.
Εξ ου και την προηγούμενη βδομάδα, η Αγκυρα εξέδωσε 2 προκλητικές ΝΟΤΑΜ (ανακοίνωση προς τους πιλότους όλων των διερχόμενων αεροσκαφών), κλιμακώνοντας την επιχείρηση «γκριζαρίσματος» των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Καστελόριζο, λέγοντας ότι οι περιοχές που ήθελε να δεσμεύσει η Αθήνα για την άσκηση είναι αποστρατιωτικοποιημένες και δεν πρέπει να περιλαμβάνονται στις ασκήσεις των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Επιπλέον, ισχυριζόταν ότι η εν λόγω περιοχή ανήκει στην τουρκική περιοχή Ερευνας - Διάσωσης, καλώντας ως εκ τούτου τις ελληνικές αρχές να συνεργαστούν με τις τουρκικές...

«Παραπονούμενοι»... στους λύκους που ματώνουν τους λαούς!

Σε πολιτικό επίπεδο, η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης στην κλιμακούμενη προκλητικότητα της Αγκυρας κινήθηκε και χτες στο γνωστό μοτίβο: Τάχα «ψυχραιμία», εφησυχασμός του λαού ότι δήθεν πρόκειται για εξαγωγή εσωτερικών προβλημάτων της γείτονος και παραπομπή του θέματος προς επίλυση στις λυκοσυμμαχίες ΝΑΤΟ και ΕΕ, όπου στην πράξη το θέμα αντιμετωπίζεται ως «διμερές», εξ ου και επιλέγονται οι περιβόητες «ίσες αποστάσεις»...
Χαρακτηριστικά, ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας Δ. Βίτσας, μιλώντας χτες στον ραδιοφωνικό ΣΚΑΪ, είπε: «Το ζήτημα των παραβιάσεων εμείς το αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία αλλά και αποφασιστικότητα και το μεταφέρουμε στους διεθνείς οργανισμούς και τις συμμαχίες που συμμετέχουμε. Θα καλούσα τη σύμμαχο χώρα να αντιληφθεί ότι κατανοούμε πως βρίσκεται σε μια σχετικά δύσκολη θέση, αλλά δεν πρόκειται να λυθούν τα προβλήματά της βγάζοντάς τα έξω και ειδικά προς την περιοχή του Αιγαίου. Καλούμε και τους Ευρωπαίους συμμάχους και συνεταίρους μας, να αντιληφθούν ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και τα σύνορα της Ευρώπης».
Αλλη μια «αποχρωματισμένη» ανάλυση από μέρους των κυβερνώντων, που αποσιωπούν το ρόλο των «συμμάχων» και «συνεταίρων» τους, τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα των επεμβάσεών τους στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και τις ευθύνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που προσυπογράφει όλες τις σχετικές αποφάσεις ΝΑΤΟ, ΕΕ και της «Διεθνούς Συμμαχίας» του ευρωατλαντικού άξονα για τις επεμβάσεις στην περιοχή, διαλαλεί τη σημασία των βάσεων στην Ελλάδα για τους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους, ενώ συμβάλλει και στην παραγωγή «άλλοθι» για τις επεμβάσεις τους, διεκδικώντας ενεργότερο ρόλο και αναβάθμιση της θέσης της ελληνικής αστικής τάξης.
Σημειωτέον, στο όλο θέμα η κυβέρνηση δεν είναι μόνη της καθώς από κοινού με τη ΝΔ και άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις είναι στοιχισμένες στον ευρωατλαντικό άξονα και την υποστήριξη των επικίνδυνων σχεδιασμών του, υπηρετώντας την τέτοια στρατηγική επιλογή των κυρίαρχων τμημάτων της ντόπιας αστικής τάξης.
Εξ ου και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ τους, π.χ. η κόντρα του υπουργού Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, με το αρμόδιο στέλεχος της ΝΔ, Ντόρα Μπακογιάννη, για την κατάσταση των ελληνικών διπλωματικών υπηρεσιών και τη λειτουργία του ίδιου του υπουργείου Εξωτερικών, αφορά ακριβώς το διαγκωνισμό τους για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τη στρατηγική αυτή του κεφαλαίου, η οποία ανεξαρτήτως διαχειριστή οδηγεί σε βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς...

Με κοινό τόπο και στόχο

Με κοινό τόπο και στόχο

Χτες, συζητήθηκε στο Στρασβούργο, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, η προσφυγή που κατέθεσε η ΓΣΕΕ κατά των ελληνικών κυβερνήσεων από το 2010 έως και σήμερα, «για τις εκτεταμένες παραβιάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη».
Η συγκεκριμένη προσφυγή κατατέθηκε το 2014 και επικαιροποιήθηκε το 2016 για να συμπεριλάβει και το 3ο μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Το σκεπτικό της ΓΣΕΕ είναι ότι τα μέτρα που πάρθηκαν στο πλαίσιο των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, «αποτέλεσαν συγκεκριμένες νομοθετικές παρεμβάσεις και προβλέψεις, που αγνοώντας και παραβιάζοντας αλλεπάλληλα το θεμελιώδες αυτό διεθνές κείμενο για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, εκμηδένισαν το εισόδημά τους, αποδόμησαν τις εργασιακές σχέσεις και τα κοινωνικά κεκτημένα, υποβάθμισαν δραματικά το βιοτικό επίπεδο του λαού και διεύρυναν το κοινωνικό χάσμα, απειλώντας πλέον με πλήρη διάρρηξη τον κοινωνικό ιστό».

***

Με αυτό το σκεπτικό, η συνδικαλιστική πλειοψηφία ζητάει την κατάργησή τους, καλλιεργώντας αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι η «τύχη» των αντιλαϊκών μέτρων και η πολιτική που τα επιβάλλει για λογαριασμό του κεφαλαίου, θα κριθούν στα «σαλόνια» των διαφόρων οργανισμών που στήθηκαν και λειτουργούν για να προσφέρουν άλλοθι στα μονοπώλια και να εξωραΐσουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Σημειώνουμε ότι κείμενα, όπως ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης (ΕΚΧ), υπογράφτηκαν κάτω από άλλους συσχετισμούς, όταν υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ και έκτοτε αναθεωρήθηκαν πολλές φορές. Η τελευταία «σε βάθος» αναθεώρηση του ΕΚΧ έγινε το 1996 και επικυρώθηκε τον περασμένο Γενάρη στη Βουλή, από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης.
Οπως αποκάλυψε το ΚΚΕ, ο Χάρτης αυτός ανοίγει το δρόμο για τη νομιμοποίηση του «lock out», ενώ απαγορεύει επί της ουσίας τη μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία για ζητήματα συλλογικών διαπραγματεύσεων. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 6, ο Χάρτης αναγνωρίζει το «δικαίωμα εργαζομένων και εργοδοτών στη συλλογική δράση σε περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος στην απεργία»!

***

Αυτόν τον Χάρτη επικαλείται τώρα η ΓΣΕΕ και καλεί τους εργαζόμενους να ακουμπήσουν πάνω του τις ελπίδες για ανακοπή των αντιλαϊκών μέτρων και ακύρωση των νόμων των μνημονίων. Ομως, δεν πρωτοτυπεί καθόλου, μιας και το 2011, στο ίδιο όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης είχε προσφύγει και η ΑΔΕΔΥ, μαζί με άλλες Ομοσπονδίες εργαζομένων, ζητώντας να κηρυχτούν άκυρες ορισμένες από τις αντιλαϊκές διατάξεις του 1ου μνημονίου.
Η απόφαση που βγήκε ένα χρόνο μετά, έκανε αποδεκτή την προσφυγή. Οπως όμως διαπίστωσαν οι εργαζόμενοι, τίποτα απολύτως δεν άλλαξε γι' αυτούς τα χρόνια που πέρασαν, πέρα από το ότι φορτώθηκαν στις πλάτες τους δύο ακόμα μνημόνια! Τις ίδιες ακριβώς αυταπάτες προσπαθεί να αναθερμάνει τώρα η ΓΣΕΕ, αλλά δεν είναι μόνη. Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που η συνδικαλιστική πλειοψηφία ζητάει την ...κατάργηση των μνημονίων, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα διαπραγματευθεί την «επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα» σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά.
Να τι ανακοίνωνε το υπουργείο Εργασίας πριν από λίγες μέρες, όταν ο Γ. Κατρούγκαλος επιχειρηματολογούσε υπέρ των θέσεων της κυβέρνησης στο Συμβούλιο υπουργών Εργασίας της ΕΕ: «Ο υπουργός αναφέρθηκε στη νομολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων, που θεωρεί τις υφιστάμενες μνημονιακές ρυθμίσεις αντίθετες προς τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του Συμβουλίου της Ευρώπης, με κατεξοχήν παράδειγμα τον υποκατώτατο μισθό των νέων».

***

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, επομένως, ότι η πρωτοβουλία αυτή της ΓΣΕΕ ενισχύει την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους και το λαό από τις πραγματικές της προθέσεις σε σχέση με τα Εργασιακά και να εμφανίζεται ότι υπερασπίζεται τάχα τα δικαιώματά τους, με βάση τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη.
Μάλιστα, όπως μας πληροφορεί η ΓΣΕΕ στην ανακοίνωσή της, ο υπουργός Εργασίας, που τοποθετήθηκε χτες εκ μέρους της κυβέρνησης στη δημόσια ακρόαση, «επικαλέστηκε την κρισιμότητα και την περιπλοκότητα της κρίσης στην Ελλάδα, ωστόσο είπε ότι έχει τη βούληση να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια επαναρρύθμισης της αγοράς εργασίας και αποκατάστασης των δικαιωμάτων των εργαζομένων». Για να απαντήσει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ότι «τα περιθώρια της ελληνικής κοινωνίας έχουν προ πολλού εξαντληθεί και απαιτούνται άμεσα, όχι λόγια, αλλά συγκεκριμένες πράξεις αποκατάστασης της προστασίας της εργασίας και της Κοινωνικής Ασφάλισης».
Τελικά, αν και πήγαν ως «αντίδικοι» στο Στρασβούργο, η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποδείχτηκε ότι είχαν κοινούς τόπους στην επιχειρηματολογία και στους στόχους τους. 'Η, όπως λέει ο λαός, «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο», για να προχωράει απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική και να χειραγωγείται ο λαός στην πολιτική και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου...

Με το κεφάλι κάτω

Με το κεφάλι κάτω

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα στοιχεία για την ευελιξία στην αγορά εργασίας διαβάζονται «με το κεφάλι κάτω» από μερίδα των αστικών ΜΜΕ, τα οποία ερμηνεύουν την επέκταση της μερικής και εκ περιτροπής εργασίας ως αποτέλεσμα της υψηλής φορολογίας στο κεφάλαιο και των υψηλών ασφαλιστικών εισφορών που συνεπάγεται για την εργοδοσία η πρόσληψη ενός εργαζόμενου με πλήρη απασχόληση.
Θυμίζουμε ότι τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για το μήνα Σεπτέμβρη δείχνουν ότι το 61% των νέων θέσεων εργασίας είναι μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, ποσοστό που με διακυμάνσεις διατηρείται στα ίδια υψηλά επίπεδα τα τελευταία χρόνια, επαληθεύοντας την τάση παγίωσης και επέκτασης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης στην αγορά εργασίας, σε βάρος των προσλήψεων με πλήρη απασχόληση.
Σημειώνουμε εδώ ότι πλήρης απασχόληση δε σημαίνει και σταθερή δουλειά, καθώς πολλές συμβάσεις εργασίας είναι ορισμένου χρόνου και ο εργαζόμενος αργά ή γρήγορα επιστρέφει στην ανεργία.
Για την πλειοψηφία των νέων προσλήψεων, μια θέση πλήρους απασχόλησης την πληρώνει το κεφάλαιο, με τα σημερινά δεδομένα, 586 ευρώ το μήνα αν πρόκειται για εργαζόμενο πάνω από 25 ετών και 511 αν είναι κάτω από 25. Πάνω σ' αυτόν το μισθό υπολογίζονται οι εισφορές εργαζόμενου και εργοδότη, οι οποίες θεωρούνται «υψηλές» από το κεφάλαιο, που ζητάει να μειωθούν, χρησιμοποιώντας επιπλέον ως πρόσχημα ότι έτσι θα αυξηθεί και ο μισθός του εργαζόμενου.
Για παράδειγμα, γράφτηκε στον Τύπο ότι κάποιος που λαμβάνει τον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ, το ποσό που καταλήγει στην τσέπη του είναι 492 ευρώ, ενώ ο εργοδότης πληρώνει μαζί με τις ασφαλιστικές εισφορές 738 ευρώ. Δηλαδή, η τιμή της εργατικής δύναμης που πληρώνει το κεφάλαιο μοιράζεται ανάμεσα στο μισθό που παίρνει ο εργαζόμενος και τις ασφαλιστικές εισφορές.
Η αστική προπαγάνδα με μπαγαποντιά ρίχνει στους εργαζόμενους το τυράκι: Εάν οι ασφαλιστικές εισφορές ήταν μικρότερες για εργαζόμενο και εργοδότη, τότε οι προσλήψεις πλήρους απασχόλησης θα ήταν ευκολότερες και ο εργαζόμενος θα κατέληγε με μεγαλύτερο μισθό στην τσέπη του.
Πρόκειται για μπαγαποντιά γιατί ο πραγματικός στόχος είναι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης κάτω από τα σημερινά επίπεδα με παράλληλο ξεγέλασμα του εργαζόμενου, που μπορεί έτσι στην πράξη στο τέλος κάθε μήνα να βρίσκεται με περισσότερα λεφτά. Την ίδια στιγμή, όμως, οι επιπτώσεις στις συντάξεις, στην Υγεία και την Πρόνοια από τη μείωση ή ακόμα και τον εκμηδενισμό των εισφορών θα είναι τέτοιες που ο εργαζόμενος θα αναγκαστεί ατομικά να αναλαμβάνει το κόστος για τέτοιου είδους ανάγκες από τον σχετικά «αυξημένο» μεν, πενιχρό όμως δε μισθό του, απαλλάσσοντας το αστικό κράτος από την ανάλογη ευθύνη.
Είναι επίσης μπαγαποντιά γιατί η συζήτηση αυτή γίνεται στο έδαφος της ευελιξίας που έχει κατοχυρωθεί για το κεφάλαιο στην αγορά, ως ένας από τους βασικούς παράγοντες μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Επομένως, αυτό που μπαίνει σήμερα ως ζητούμενο από το κεφάλαιο δεν είναι ο περιορισμός των ευέλικτων μορφών απασχόλησης ούτε η αντιστροφή της τάσης που υπάρχει να επεκτείνονται σε βάρος της πλήρους απασχόλησης. Θέλει να πετύχει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Και διατήρηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, και μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, όπου υπάρχει πλήρης απασχόληση. Κρύβουν ότι οι χαμηλοί μισθοί, ο περιορισμός των εργοδοτικών εισφορών και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης είναι ένα πλέγμα αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων που κατατείνουν όλα στον ίδιο στόχο: Στο φτήνεμα της εργατικής δύναμης, δηλαδή στη μείωση της δαπάνης του κεφαλαίου για μισθούς. Που φτωχαίνει τους εργαζόμενους και αυξάνει το ποσοστό κέρδους.
Επομένως, τα «δάκρυα» της εργοδοσίας για την επέκταση της ευελιξίας δεν πείθουν κανέναν. Στόχος τους είναι να αποσπάσουν ακόμα μεγαλύτερα προνόμια για να μειώσουν κι άλλο το κόστος εργασίας, βάζοντας επιτακτικά το καθήκον στην εργατική τάξη να απαντήσει επιθετικά, διεκδικώντας σύγχρονα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.