19 Μαρ 2015

Je suis ανεπιθύμητος πολίτης

 Je suis ανεπιθύμητος πολίτης

Διαβάζοντας πρόσφατα το πολύ ενδιαφέρον (παρά τις πολιτικές του αδυναμίες) βιβλίο "η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ηπα" πέτυχα το παρακάτω απόσπασμα και μου ήταν αδύνατο να μην κάνω κάποιους προφανείς συνειρμούς με μια άλλη πρόσφατη διαδήλωση στην πρωτεύουσα της γαλλίας.



Οι τρεις άντρες έμειναν φυλακισμένοι για διάστημα μεγαλύτερο από ένα χρόνο. Στη Βοστώνη έκαναν πορεία 50.000 μέλη συνδικάτων. Οι φωνές τους αντηχούσαν στην ήσυχη περιοχή του Μπίκον Χιλ καθώς τραγουδούσαν:

Αν ο Μόγιερ κι ο Χέιγουντ πεθάνουν,
αν ο Μόγιερ κι ο Χέιγουντ πεθάνουν,
είκοσι εκατομμύρια εργάτες
θα ξέρουν τι να κάνουν

Στο Σαν Φρανσίσκο έγινε η μεγαλύτερη συγκέντρωση στην ιστορία της Καλιφόρνιας. Όλοι οι ομιλητές τόνισαν ότι οι τρεις μεταλλωρύχοι οδηγούνταν στο θάνατο γιατί μείωσαν τις ώρες δουλειάς και αύξησαν τους μισθούς χιλιάδων ανθρώπων. Η δίκη ορίστηκε για τις 9 του Μάη 1907. Στη Νέα Υόρκη 20.000 άτομα έκαναν πορεία από το Ιστ Σάιντ μέχρι το Γκραντ Σέντραλ Πάλας. Εκεί άκουσαν με ανάμεικτα αισθήματα ενθουσιασμού, λύπης και οργής τους τρεις ομιλητές, Τζον Τσέιζ, Μόρις Χίλκουιτ και Τζόζεφ Γουάνχοπ, να καταγγέλλουν τη σκευωρία των ιδιοκτητών. Την παραμονή της δίκης, ενώ ο Ντεμπς ξεσήκωνε τη χώρα με τις δηλώσεις του και το "Appeal to Reason" έβγαζε έκτακτες εκδόσεις σε ένα εκατομμύριο αντίτυπα, ο πρόεδρος Ρούζβελτ (σ.σ. ο πρεσβύτερος) έδωσε συνέντευξη τύπου στο Λευκό Οίκο και αποκάλεσε τους Ντεμπς, Μόγιερ και Χέιγουντ "ανεπιθύμητους πολίτες". Το ίδιο βράδυ, χιλιάδες άντρες και γυναίκες ξεχύθηκαν στους δρόμους κρατώντας πλακάτ που έγραφαν: "Είμαι ανεπιθύμητος πολίτης".

Παραθέτω συμπληρωματικά ένα ακόμα μικρό απόσπασμα από κάποιο από τα επόμενα κεφάλαια του βιβλίου, που αναφέρεται σε μια κινητοποίηση των βετεράνων του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.

Το πρώτο τμήμα ξεκίνησε στις αρχές του Μάη από το Πόρτλαντ του Όρεγκον. Το αποτελούσαν διακόσιοι βετεράνοι μαζί με τις οικογένειές τους. Οι επιφανείς πολίτες προσπάθησαν να τους αποτρέψουν τονίζοντας ότι η πορεία είχε διοργανωθεί από τους κομμουνιστές. Αναφέρθηκε ότι οι βετεράνοι απάντησαν: "Δεν μας ενδιαφέρει ποιος την οργάνωσε. Εμείς θέλουμε τα λεφτά μας. Τα λεφτά δεν είναι κομμουνιστικά".

Ψέματα και μισές αλήθειες απ' τον Αλ. Τσίπρα

Ψέματα και μισές αλήθειες απ' τον Αλ. Τσίπρα

Σταχυολογούμε από τη χτεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή ορισμένα σημεία της - πλευρές της προπαγάνδας, με την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να «ρυμουλκήσει» το λαό στην υποστήριξη των στόχων που για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, «παλεύει» στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με την ΕΕ.

Είπε, μεταξύ άλλων, ο Αλ. Τσίπρας:
«Εχει αξιοσημείωτη σημασία ότι αυτό το σχέδιο νόμου δεν μεταφράστηκε από "e-mail", αλλά γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα (...) Συνεχίζουμε (...) Ολα αυτά τα νομοσχέδια θα γραφτούν εδώ, διότι εμείς δεν θα συνεχίσουμε αυτήν την τακτική να δίνουμε σε τεχνοκράτες να γράφουν τα δικά μας νομοσχέδια».
Δείχνει στο λαό το δέντρο, αποσπώντας του την προσοχή από το δάσος. Σημασία δεν έχει πού γράφονται τα κυβερνητικά νομοσχέδια, αλλά ότι το περιεχόμενό τους είναι υπαγορευμένο από το στόχο της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου και από τους κανόνες της ΕΕ, στο όνομα των οποίων πίνει νερό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, διαβεβαιώνοντας τους «εταίρους» ότι η κατάθεσή τους δεν συνιστά μονομερή ενέργεια ούτε διαταράσσει τη δημοσιονομική ισορροπία. Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο «για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης», στην πραγματικότητα πρόκειται για «ψίχουλα» - πίσω κι απ' το «ξεροκόμματο» που εξήγγειλε ο Αλ. Τσίπρας απ' τη Θεσσαλονίκη λίγους μήνες πριν - που «αποχωρίζονται» οι καπιταλιστές με κριτήριο αποκλειστικά τη διαχείριση και όχι την αντιμετώπιση της «ακραίας φτώχειας».

Eurokinissi
«Στο Γιούρογκρουπ της 20ήςτου Φλεβάρη πετύχαμε μία συμφωνία (...) και κάναμε έτσι το πρώτο βήμα για μια διαπραγμάτευση που βεβαίως δεν τελειώνει εδώ (...) θα κρατήσει καιρό και ξέρουμε ότι θα είναι σκληρή. Τι πετύχαμε, όμως, εκεί; Πετύχαμε ένα πρόγραμμα - γέφυρα, που δεν περιλαμβάνει ούτε ένα μέτρο λιτότητας (...) Βάλαμε ένα τέλος σ' αυτό το εξωθεσμικό μόρφωμα της τρόικας (...) Η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τηρήσει κατά γράμμα τη συμφωνία της 20ής του Φλεβάρη. Το ίδιο, όμως, απαιτούμε και από τους εταίρους μας».

Κι εδώ ο Αλ. Τσίπρας κρύβει το περιεχόμενο της συμφωνίας που «πέτυχε» η κυβέρνηση και την οποία δεσμεύεται ότι θα τηρήσει κατά γράμμα. Μια συμφωνία που, παρεμπιπτόντως, δεν έχει φέρει στην ελληνική Βουλή... Αυτό που πέτυχε και θα «τηρήσει κατά γράμμα» δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ουσιαστική και τυπική επέκταση του μνημονίου. Οι ισχυρισμοί ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα αποσκοπούν στο να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις από το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν αίρει ούτε μισό από τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ήδη παρθεί. Και κρύβουν από το λαό ότι στο πλαίσιο που γέννησε τα μνημόνια, το πλαίσιο που τόσο υπολήπτεται η κυβέρνηση, το μόνο σίγουρο είναι τα νέα μέτρα.

«Από εδώ και στο εξής υπάρχει πολιτική διαπραγμάτευση. Οι εκλεγμένοι με τους εκλεγμένους και οι τεχνοκράτες με τους τεχνοκράτες! (...) Το θέμα αυτό θα το πάμε και στη Σύνοδο Κορυφής και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Θα το πάμε σε όλα τα δυνατά θεσμικά επίπεδα. Διότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ιδιοκτησία των τεχνοκρατών. Εχει θεσμούς και κανόνες, που ελέγχονται από τους λαούς της Ευρώπης...».

Η προσπάθεια διαχωρισμού της διαπραγμάτευσης σε «πολιτική» και «τεχνοκρατική», των συνομιλητών της κυβέρνησης σε «εκπροσώπους θεσμών» και «τεχνοκράτες», πέρα από το ότι είναι παντελώς αυθαίρετη, συσκοτίζει τη σημαντικότερη για το λαό πλευρά της διαπραγμάτευσης: Το περιεχόμενό της. Με ποιων δηλαδή τα συμφέροντα στην ατζέντα προσέρχεται η κάθε κυβέρνηση σ' αυτή. Η απευθείας συζήτηση με τους θεσμούς δεν καθιστά το περιεχόμενό της λιγότερο αντιλαϊκό, όπως έχει ήδη φανεί. Η ενοχοποίηση των «τεχνοκρατών» εξωραΐζει τη στρατηγική, βάσει της οποίας κινούνται ο Μορς κι ο Μαζούχ, αλλά και ο Γιούνκερ και η Μέρκελ. Αυτή τη στρατηγική την αποφασίζουν οι «θεσμοί» με γνώμονα τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και είναι κατά κανόνα αντιλαϊκή. Σε κανένα στάδιο της διαμόρφωσης ή της υλοποίησής της δεν ελέγχεται ή δεν αφορά τους λαούς στους οποίους επιβάλλεται, τσακίζοντας τα δικαιώματά τους.

«Ξέρουμε ότι έχουμε μπροστά μας μια σκληρή διαπραγμάτευση, που δεν έχει να κάνει με προσωπικές συμπεριφορές πολιτικών, εγώ θα έλεγα ούτε καν με τις εθνικές στρατηγικές των κρατών. Στην ουσία έχει να κάνει με τη σύγκρουση διαφορετικών πολιτικών στρατηγικών για την Ευρώπη. Είναι σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων, είναι σύγκρουση πολιτική, κοινωνική, ταξική - αν θέλετε».

Με ψέματα και μισές αλήθειες ο Αλ. Τσίπρας προσπαθεί να εκμαιεύσει τη συναίνεση και στήριξη του λαού. Αφήνει να εννοηθεί ότι από την έκβαση της διαπραγμάτευσης θα ευνοηθούν λαϊκά συμφέροντα, αφού αυτά δήθεν υπηρετεί η στρατηγική της κυβέρνησής του! Σήμερα, στην ΕΕ δεν συγκρούονται μια φιλολαϊκή και μια αντιλαϊκή στρατηγική. Διαμάχη γίνεται ανάμεσα σε εκπροσώπους αστικών τάξεων, με «κόκκινες γραμμές» τις αξιώσεις αυτών των τάξεων για διατήρηση του μείγματος διαχείρισης ως έχει ή για προσαρμογές σε αυτό, ώστε να παραμείνει ή να γίνει ευνοϊκό για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητά τους.
Η Μέρκελ διαπραγματεύεται για λογαριασμό του γερμανικού κεφαλαίου, ο Ρέντσι για λογαριασμό του ιταλικού, ο Τσίπρας για λογαριασμό του κεφαλαίου της Ελλάδας. Με το σημερινό μείγμα διαχείρισης η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να στηρίξει την αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας, ζητά λοιπόν αλλαγές στα σημεία που την εμποδίζουν να το πράξει. Αυτές ωστόσο δεν αφορούν στα σημεία που κρατούν στον πάτο τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αφού αυτά αποτελούν προϋπόθεση για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ο στόχος αυτός διαπερνά την κυβερνητική στάση, καθορίζει τις κυβερνητικές επιλογές, σταματά κάθε συζήτηση για ανάκτηση απωλειών, ανοίγοντας αντικειμενικά τη συζήτηση για νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα.

Β.

Ναρκοπέδιο

Ναρκοπέδιο


«Η Αθήνα "υπερασπίζεται τη συμφωνία" της 20ής Φεβρουαρίου και καταβάλλει "μεγάλη προσπάθεια" για την εφαρμογή της» και «υπεγράφη μια συμφωνία με την Ευρώπη που προβλέπει ένα πλαίσιο μεταρρυθμίσεων και αυτές υλοποιεί η κυβέρνηση». Με αυτές τις δηλώσεις η κυβέρνηση προσπαθεί, δυο μέρες τώρα, να αποδείξει πως ενώ η ίδια είναι συνεπής στις υποχρεώσεις που ανέλαβε στις 20 Φλεβάρη, οι δανειστές δεν είναι. Ρίχνει την ευθύνη στα λεγόμενα «τεχνικά κλιμάκια» (την τρόικα δηλαδή) και ζητά «πολιτική διαπραγμάτευση» για να υπάρξει «έντιμος συμβιβασμός» και «αμοιβαία επωφελής λύση» με τους δανειστές. Ανεξάρτητα από το παζάρι στην Ευρωζώνη, η κυβέρνηση επιχειρεί να χτίσει συμμαχία στο εσωτερικό, λέγοντας στα θύματα και της δικής της πολιτικής ότι τα συμφέρει να υπερασπίσουν τη συμφωνία, η οποία όμως είναι βαθιά αντιλαϊκή, είναι συμφωνία που αφορά στους όρους της καπιταλιστικής ανάκαμψης, κατά συνέπεια είναι μια συμφωνία - ναρκοπέδιο για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Με τη δήλωση ότι «τα τεχνικά κλιμάκια αδυνατούν να εγγυηθούν την εφαρμογή της συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη», η συγκυβέρνηση, συνεχίζοντας να προωθεί το «διαχωρισμό» σε «τεχνικά κλιμάκια» και «πολιτική διαβούλευση» στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών, επιχειρεί να συγκαλύψει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα που έχουν έτσι κι αλλιώς τα εξελισσόμενα παζάρια. Οι ίδιες οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη είναι αποκαλυπτικές.
Με τη συμφωνία, οι ελληνικές αρχές «δεσμεύονται να απόσχουν από οποιαδήποτε κατάργηση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Η κυβέρνηση πράγματι εφαρμόζει κατά γράμμα αυτήν τη συμφωνία. Αλλά αυτό είναι ενάντια στα συμφέροντα του λαού, που ζήτησε και ζητά κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων.
Η συμφωνία προβλέπει ότι «οι ελληνικές αρχές επαναδιατυπώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως». Αλλά αυτή ακριβώς η αποπληρωμή του χρέους που δε δημιούργησε ο λαός, και μάλιστα η δέσμευση της κυβέρνησης να δίνει τις δόσεις στο «ακέραιο και εγκαίρως», όπως πράγματι έχει κάνει μέχρι τώρα με τις δόσεις προς το ΔΝΤ, είναι ενάντια στα συμφέροντα του λαού, αφού στο βωμό του θυσιάζονται τα λαϊκά δικαιώματα, αφήνοντας άθικτους αυτούς που το δημιούργησαν, δηλαδή τους μεγάλους επιχειρηματικούς όμιλους, το κεφάλαιο.
Η συμφωνία περιέχει επίσης τη δέσμευση της κυβέρνησης «να διασφαλίσουν τα κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα ή έσοδα χρηματοδότησης» τα οποία απαιτούνται για την εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους. Και σ' αυτό πράγματι είναι συνεπής η κυβέρνηση. Κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσει πλεονάσματα και σε αυτήν την κατεύθυνση διατηρεί το πετσόκομμα σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια και αλλού, ενώ ενδεχομένως να ετοιμάζει και καινούργιο.
Η κυβέρνηση στο παζάρι με τους πιστωτές προβάλλει ως θετική την εφαρμογή της αντιλαϊκής συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη. Την ίδια ώρα οι πιστωτές αξιώνουν να αφαιρεθούν από το νομοθετικό έργο κι αυτά ακόμα τα ψίχουλα προς την ακραία φτώχεια. Αυτό δείχνει τον εγκλωβισμό της διαπραγμάτευσης στα όρια του στενού κορσέ που η ίδια η συμφωνία της 20ής Φλεβάρη περιέχει. Γίνεται φανερό ότι αυτή η διαπραγμάτευση δεν υπηρετεί το λαό, η όποια έκβασή της είναι από χέρι χαμένη για τα λαϊκά συμφέροντα. Οπως έχει ξανά και ξανά επισημάνει το ΚΚΕ, «η λύση για το λαό βρίσκεται στη ρήξη με την ΕΕ και την εξουσία του κεφαλαίου και όχι σε διαπραγματεύσεις για τους όρους σφαγής του». Γιατί, ακριβώς, ο μόνος ασφαλής τρόπος να περάσεις ένα ναρκοπέδιο είναι να εξουδετερώσεις τις νάρκες.

Τι συζήτησε η κα Νούλαντ στην Αθήνα;

Τι συζήτησε η κα Νούλαντ στην Αθήνα;
Σιγή ασυρμάτου τηρεί η ελληνική κυβέρνηση, και ειδικά η πλευρά ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με όσα συζητήθηκαν προχτές στις συναντήσεις που είχε στην Αθήνα η βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ. Μια επιτόπια παρουσία εδώ του αμερικανικού παράγοντα για απευθείας συνεννοήσεις λόγω του έντονου «ενδιαφέροντος» των ΗΠΑ για την εξέλιξη των παζαριών με την ΕΕ, καθώς οι Αμερικανοί διατηρούν στην Ευρωζώνη ισχυρά συμφέροντα. Συνεννοήσεις που αφορούν και τις γενικότερες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, με ανοιχτά μέτωπα ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και συγκρούσεων, από την Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, μέχρι τη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική. Το κατά τ' άλλα λαλίστατο Μαξίμου, που καθημερινά βγάζει σειρά «non papers» επί παντός του επιστητού, προχτές το απόγευμα δεν «έδωσε τίποτα» για όσα ειπώθηκαν στη συνάντηση Νούλαντ με τον Αλ. Τσίπρα. Αλλωστε και οι δύο απέφυγαν τις όποιες δηλώσεις. Ανάλογη γραμμή επιλέχτηκε στο υπουργείο Εξωτερικών, όπου η Νούλαντ είχε συναντήσει νωρίτερα τον υπουργό Ν. Κοτζιά κι απ' όπου επίσης δεν προέκυψαν δηλώσεις.
***
Τη συμφωνία «αφωνίας» τήρησε η Νούλαντ και στο υπουργείο Αμυνας, όπου συναντήθηκε με τον υπουργό Π. Καμμένο. Ο μόνος που παρέκκλινε κατά τι από αυτήν τη γενική κατεύθυνση. Σε μια ομολογουμένως σύντομη δήλωσή του ανέπτυξε τη γραμμή της κυβέρνησης που έχει ποντάρει πολλά στην αμερικανική στήριξη, τάζοντας στις ΗΠΑ και μερίδιο από τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, στην προσπάθειά της να βελτιώσει τη θέση της στα παζάρια με τους πιστωτές και ταυτόχρονα να αυξήσει το μερίδιο του εγχώριου κεφαλαίου από τον πλούτο της ευρύτερης περιοχής: «Είχαμε μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση επάνω στα θέματα που αφορούν την άμυνα και όχι μόνο. Της εξήγησα (σ.σ.: της Νούλαντ) ότι είναι μια ιδιαίτερη στιγμή, για τη συμμαχία, για την Ελλάδα και για τις ΗΠΑ, η βοήθεια των ΗΠΑ στη σκληρή στάση που διατηρεί η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα. Υπάρχουν δυνατότητες πολλαπλών συνεργασιών και στον τομέα της ενέργειας και στον τομέα της άμυνας».
***
Από αμερικανικής πλευράς διακινήθηκε μόνο μια γενικόλογη ανακοίνωση από την πρεσβεία τους, που μεταξύ άλλων λέει ότι η Αμερικανίδα συζήτησε στην Αθήνα «ένα ευρύ φάσμα διμερών και περιφερειακών ζητημάτων», και περιέγραψε ως «πολύ καλές» τις συζητήσεις της με την ελληνική κυβέρνηση. Οτι η Νούλαντ τόνισε πως «οι ΗΠΑ θέλουν να δουν την Ελλάδα να βγαίνει από την οικονομική κρίση ισχυρότερη και πιο σταθερή» και να «είναι σε θέση να κάνει μια καλή συμφωνία με τους θεσμούς». Οτι συζήτησε με την ελληνική κυβέρνηση και «θέματα ασφάλειας και άμυνας, την Ουκρανία, το συνασπισμό ενάντια στο ISIL (σ.σ.: τζιχαντιστές), καθώς και θέματα ενέργειας». Οτι για την ουκρανική κρίση τόνισε πως οι ΗΠΑ είναι «πολύ ικανοποιημένες για την επιτευχθείσα αλληλεγγύη μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ (βλ. την κοινή γραμμή απέναντι στη Μόσχα) και ότι η Ελλάδα έχει παίξει το ρόλο της συμβάλλοντας στην οικοδόμηση συναίνεσης».
***
Ολα αυτά, ενώ μια σειρά αστικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας ωθούν την κυβέρνηση να αξιοποιήσει το χαρτί της γεωστρατηγικής αξίας της χώρας για να διευκολυνθεί στα παζάρια με τους πιστωτές. Σε αυτήν τη βάση άλλωστε, πληροφορίες από τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας καταδεικνύουν ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να συμβάλει σε αποστολές εναντίον των τζιχαντιστών, επιδιώκοντας η Ελλάδα να γίνει προκεχωρημένο φυλάκιο των ευρωατλαντικών σχεδιασμών, με την απρόσκοπτη δράση της βάσης της Σούδας, κρίσιμη υποδομή για την υποστήριξη αεροναυτικών επιχειρήσεων στην ευθεία από Λιβύη έως Συρία και Ιράκ. Μάλιστα, και το Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ τη Δευτέρα, με τη σύμφωνη γνώμη του εκπροσώπου της ελληνικής κυβέρνησης, πήρε αποφάσεις που ανοίγουν δρόμο για «στρατιωτική δράση» στη Μέση Ανατολή με πρόσχημα το λεγόμενο «Ισλαμικό Κράτος». Εξάλλου, σε ό,τι αφορά το Ουκρανικό, η Νούλαντ είδε τον Τσίπρα λίγες βδομάδες πριν αυτός μεταβεί στη Μόσχα και με νωπές ακόμα πρόσφατες δηλώσεις της για τις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας: «Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και θέλουμε την Ελλάδα να έχει μια κανονική σχέση με τη Ρωσία (...) Μια σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Ρωσία ήταν πολύ χρήσιμη στο παρελθόν σε ό,τι αφορά τη μετάδοση σαφών μηνυμάτων. Και θα ήθελα να συνεχιστεί»...
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπου ο τραχανάς απλώθηκε και η όλη περιοχή βρωμά πανταχόθεν μπαρούτι, από αυτό που όποτε πήρε φωτιά κάηκαν οι λαοί, μπορεί η κυβέρνηση, η «αριστερή», η της «εθνικής συνεννόησης», η με «νέο ήθος και ύφος», η «ανοιχτή στο διάλογο» και τόσα άλλα ακόμα, να πει δημόσια στο λαό τι παζαρεύει, τι ζητά, τι δίνει και πού πάει να τον μπλέξει;

TOP READ