Ο Ναζισμός δεν φοράει πάντα περιβραχιόνιο ούτε κρατάει σιδερογροθιά

Από iraklis3ο

Γράφει η Φαίη Λιάρα //
Εκπαιδευτικός

Βλέπουμε επανειλημμένα, με αφορμή κακοποιήσεις ζώων, με αφορμή την θέση των ζώων στην κοινωνία της εκμετάλλευσης, την κλιματική αλλαγή, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τις πυρκαγιές, διάφορους να καταριούνται το ανθρώπινο είδος στο σύνολό του, να εύχονται την εξαφάνισή του. Επίσης να εύχονται τους γνωστούς ”πσόφους” του διαδικτύου και φυσικά να καταφεύγουν στην μάστιγα της εποχής του νεοφιλελευθερισμού, την ατομική και συλλογική ευθύνη.
Έτσι όλοι μαζί φταίμε και φέρουμε το ίδιο μερίδιο ευθύνης, μην ασχολείσαι με την ΕΧΧΟΝ, την Danone, με όλους τους κολοσσούς, με την κερδοφορία από την εμπορευματοποίηση της γης, με την έλλειψη κοινωνικής πολιτικής για τα ζώα, με την έλλειψη παιδείας που θα καλλιεργεί τις αξίες της αλληλεγγύης, της ενσυναίσθησης, με τους ελλιπείς πόρους για την δασοπροστασία και την στελέχωσή της καθώς στον καπιταλισμό οι ”ανάγκες” αξιολογούνται ανάλογα με το κέρδος.
ΕΣΥ ατομικά φταις για όλα γιατί είσαι άνθρωπος. Που είναι ”κακό ζώο” και πρέπει να εξαφανιστεί από τον πλανήτη.
Ο Ναζισμός δεν φοράει πάντα περιβραχιόνιο ούτε κρατάει σιδερογροθιά. Οι περισσότεροι αξιωματικοί των Ναζί ήταν εξαιρετικά καλλιεργημένοι άνθρωποι και όπως όλοι οι παγανιστές πολύ δεμένοι με την φύση και τα πλάσματά της, θεωρούσαν τον άνθρωπο, πλην ορισμένων , πληγή του πλανήτη που έπρεπε να εξαφανιστεί.
Ζουν ανάμεσά μας και χρησιμοποιούν τα ζώα και την φύση ως πρόσχημα για να εκφράζουν τις κοινωνιοπαθείς νεοφιλελεύθερες αηδίες τους. Οι ίδιοι βέβαια ισχυρίζονται ότι ανήκουν σε άλλες ιδεολογικές και πολιτικές ομάδες.
Τα ζώα δεν έχουν την δΥνατότητα να αντιδράσουν σε αυτούς τους ”προστάτες” –  εκμεταλλευτές. Έχουμε όμως εμείς.

“Αν τον έπιανα θα του έστριβα το λαρύγγι” – Οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές του ΚΚ Γερμανίας

14-08-2019

Το εκλογικό σύστημα είχε διαμορφωθεί έτσι ώστε να καταπολεμηθούν τα “δύο άκρα”, όπως όμως έδειξε στην πράξη, ο μόνος πραγματικός εχθρός που έπρεπε να ψαλιδιστεί κοινοβουλευτικά ήταν το ΚΚ Γερμανίας.

Κατιούσα

 

Είναι 22 Σεπτέμβρη 1949 και στη Βόννη, τότε πρωτεύουσα της νεοσύστατης ΟΔΓ η ολομέλεια ετοιμάζεται να συζητήσει για τις προγραμματικές δηλώσεις της χριστιανοδημοκρατικής κυβέρνησης Αντενάουερ, που είχαν γίνει δυο μέρες νωρίτερα στον ίδιο χώρο. Ο λόγος δίνεται στον ηγέτη του ΚΚ Γερμανία, Μαξ Ράιμαν, που ξεκινά να μιλά σε ένα κλίμα αποδοκιμασιών και εκφοβισμού από τους αντικομμουνιστές συναδέλφους του. “Μίλα σα Γερμανός επιτέλους”, “Πράκτορα της Μόσχας”, “Πληρωμένε προβοκάτορα”, “Στείλτε το στη Μόσχα” είναι μερικές από τις αβρότητες που εκσφενδονίζονται προς το μέρος του, με στόχο να εγκαταλείψει το βήμα. Εκείνος συνεχίζει απτόητος, αποκαλώντας κάποια στιγμή τα μεταπολεμικά σύνορα με την Πολωνία στη γραμμή των ποταμών Όντερ και Νάισερ ως “Σύνορο ειρήνης”. Πάνω από 4 χρόνια μετά την ήττα των ναζί όμως, λίγοι είναι οι αστοί πολιτικοί που έχουν συνειδητοποιήσει ότι το διαχρονικό σχέδιο του γερμανικού ιμπεριαλισμού για επέκταση προς ανατολάς ανήκει οριστικά στο αιματοβαμμένο του παρελθόν. Το γιουχάισμα συνταράσσει την αίθουσα, ενώ πολλοί χριστιανοδημοκράτες βουλευτές εγκαταλείπουν την ολομέλεια, ενώ ένας ακούγεται να φωνάζει “Απαιτούμε πάλι τα παλιά μας σύνορα!”


Ο Ράιμαν αναγκάζεται να διακόψει τελικά το λόγο του, καθώς, χωρίς έγκριση του προεδρείου, έχουν κλείσει τα μεγάφωνα της αίθουσας. Ακολουθεί μια κακοστημένη προβοκάτσια, με δυο τάχα αιχμαλώτους πολέμου που επέστρεψαν από την ΕΣΣΔ να ανεβαίνουν στο βήμα και να φωνάζουν στο Ράιμαν: “Να μπορούσα να τον πιάσω, θα του έστριβα το λαρύγγι”. Ο ένας δείχνει τη σκισμένη του στολή και τα τρύπια του παπούτσια λέγοντας πως “έτσι τους απελευθέρωσαν από την αιχμαλωσία” στην οποία είχαν καταλήξει μετά την ήττα στο Στάλινγκραντ. Εντέλει τα δυο άτομα αποχωρούν συνοδεία προσωπικού του κοινοβουλίου, για να έρθει η σειρά του ίδιου του καγκελαρίου να κατηγορήσει το Ράιμαν για “ιεροσυλία” στο κοινοβούλιο, και να εξαγγείλλει πως τέτοιες ομιλίες δε θα καθόταν στο μέλλον να τις ακούει η γερμανική κυβέρνηση.

Οι πρώτες εκλογές στη Δυτική Γερμανία, που είχε ιδρυθεί στις 23 Μάη 1949, κατόπιν της επιμονής των δυτικών συμμάχων και ιδίως των ΗΠΑ, να μην επιτρέψουν τη γερμανική ενοποίηση, αν αυτή σήμαινε οποιαδήποτε παραχώρηση προς τη σοβιετική πλευρά, πραγματοποιήθηκαν στις 14 Αυγούστου του ίδιου χρόνου.

Το εκλογικό σύστημα είχε διαμορφωθεί έτσι ώστε να καταπολεμηθούν τα “δύο άκρα”, όπως όμως έδειξε στην πράξη, ο μόνος πραγματικός εχθρός που έπρεπε να ψαλιδιστεί κοινοβουλευτικά ήταν το ΚΚ Γερμανίας, που μετρούσε ελάχιστα χρόνια νόμιμης δράσης, πάντα με οχλήσεις και εμπόδια από τις συμμαχικές και μετέπειτα δυτικογερμανικές αρχές. Συγκεκριμένα, το 60% των 400 βουλευτών εκλεγόταν απευθείας από τις εκλογικές περιφέρειες, ενώ το 40% από συμπληρωματικές λίστες. Κόμματα που συγκέντρωναν σε εθνικό επίπεδο λιγότερο από 5%, δεν εξέλεγαν βουλευτή, αν δε συγκέντρωναν τουλάχιστον το 1/3 των ψήφων μιας εκλογικής περιφέρειας. Για το ΚΚΓ το σύστημα αυτό μεταφραζόταν σε 15 βουλευτές, παρότι έλαβε 1.360.000 ψήφους και συγκέντρωσε το 5,7% του συνόλου. Αντιθέτως, το αποσχιστικό Βαυαρικό Κόμμα και το ακροδεξιό Γερμανικό Κόμμα, έβγαλαν 17 βουλευτές, μολονότι συγκέντρωσαν μόλις 4,2% και 4,0% αντίστοιχα. Το Γερμανικό Κόμμα μάλιστα έγινε και κυβερνητικός εταίρος σε συμμαχία με τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Ελεύθερους Δημοκράτες.

Δεν ήταν όμως μόνο τα τερτίπια του εκλογικού νόμου που λειτουργούσαν ως τροχοπέδη στον αγώνα του ΚΚΓ. Σε όλη τη διάρκεια τις προεκλογικές περιόδου, τα προσκόμματα και οι παρενοχλήσεις των κομμουνιστών υποψηφίων ήταν συνεχή. Στο Νταχάου, το μαρτυρικό τόπο του ομώνυμου πρώτου ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης, ομιλία του στελέχους του ΚΚ Έγκον Χέρμαν διακόπηκε από ένα μαινόμενο πλήθος περίπου 200 ατόμων, που κατέστρεψαν κι έκαψαν πανό και σημαίες. Ο Χέρμαν “συνελήφθη προληπτικά” για τη δική του ασφάλεια(!), με τον όχλο να απαιτεί έξω από το τμήμα την παράδοσή του. Τελικά, ο Χέρμαν μεταφέρθηκε στο Μόναχο με αστυνομική συνοδεία. Σε άλλη ομιλία του κόμματος, στην Κάτω Σαξονία, ένας “πρόσφυγας από την ΕΣΣΔ”, δηλαδή εθνοτικά Γερμανός που είχε εγκαταλείψει τη Σοβιετική Ένωση μετά τον πόλεμο, ανέβηκε στο βήμα κι άρχισε ένα λογύδριο σε άπταιστη ναζιστική διάλεκτο: “Τα ξέρουμε τα καλά της ανατολής. Κανείς να μην τολμήσει μπροστά μας να μιλά εκ μέρους των υπανθρώπων της μπολσεβίκικης ανατολής”. Στο ίδιο κρατίδιο, υποψήφιος του ΚΚΓ ξυλοκοπήθηκε μέχρι λιποθυμίας, και πάλι με έναυσμα επεισόδια από “πρώην αιχμαλώτους στην ΕΣΣΔ”.

Παρά το κύμα βίας, με συγκαλυμμένη ή ανοιχτή ανοχή των επίσημων αρχών της ΟΔΓ, το κόμμα τελικά κατόρθωσε να εκπροσωπηθεί στην πρώτη μεταπολεμική βουλή της ΟΔΓ, με αξιοπρεπή επίδοση, που θορύβησε τους ιθύνοντες, οδηγώντας σε παραπέρα όξυνση της αντικομμουνιστικής υστερίας. Έτσι, στις επόμενες εκλογές του 1953, το κόμμα δεν κατάφερε να ξαναμπεί στη βουλή, συγκεντρώνοντας 2,2% των ψήφων. Ο δρόμος για την εκ νέου ποινικοποίησή του ΚΚΓ είχε ήδη ανοίξει, για να επισφραγιστεί τρία χρόνια μετά, το 1956.

Παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και μετά, την περίοδο της παρανομίας, το ΚΚΓ και οι αγωνιστές που συσπειρώνονταν στις γραμμές τους πρωτοστάτησαν στην καταγγελία του αναγεννώμενου ιμπεριαλισμού στην ΟΔΓ, του μιλιταρισμού, της ατιμωρησίας υψηλόβαθμων ναζί και της ενσωμάτωσής τους στον κρατικό κορμό της χώρας, αλλά και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε μια σειρά κλάδους.

Με πληροφορίες από jungewelt.de

Το χρονικό και η κατάληξη της επίθεσης σε τέμενος ενός Νορβηγού φασίστα…

Από Πάνος Αλεπλιώτης 

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

-Εδώ και ένα χρόνο άλλαξε. Μιλούσε με πάθος για την κατωτερότητα των γυναικών έναντι των ανδρών και εναντίον των μεταναστών. Το αναφέραμε στην Αστυνομία δηλώνουν γνωστοί του. 
-Μας έγινε μια αναφορά για κάποιες ακροδεξιές συμπεριφορές αλλά δεν ήταν πολύ σαφείς. Κακώς που δεν τον συναντήσαμε δηλώνει η Αστυνομία.
-Μπήκε μέσα στο τέμενος οπλισμένος στις 10 Αυγούστου και άρχισε να πυροβολεί. 15 κάλυκες βρέθηκαν διασκορπισμένοι γράφουν οι εφημερίδες.
-Όταν μας ειδοποίησαν για πυροβολισμούς σπεύσαμε στο τέμενος αλλά ήταν ήδη ακινητοποιημένος και τον συλλάβαμε. Στην έρευνα που κάναμε στο διαμέρισμά του βρέθηκε δολοφονημένη η αδερφή του αναφέρει η έκθεση της Αστυνομίας.
-Ήταν ο Φιλίπ Μανσχάους, 21 χρονών. Φορούσε κράνος με βιντεοκάμερα και κατέγραφε την επίθεση. Πριν την επίθεση σκότωσε την υιοθετημένη αδερφή του και έγραψε στο φεις μπουκ ύμνους για την μαζική δολοφονία των 22 Λατινοαμερικάνων στο Ελ Πάσο και την δολοφονία από τον φασίστα 50 μουσουλμάνων στην Ν.Ζηλανδία γράφει η εφημερίδα Αφτονμπλάντετ
-Εμφανίστηκε ψύχραιμος στο αυτόφωρο δικαστήριο και χαμογελούσε στους δημοσιογράφους μεταδίδει η Σουηδική τηλεόραση.
Δυο 65χρονοι που βρισκόταν στο τέμενος  σταμάτησαν την επίθεση και του σπάσανε τα μούτρα όπως φαίνεται στην φωτογραφία!

Κρήτη: Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι παίρνουν ρεπό δουλεύοντας

        

Το εργατικό κέντρο Ηρακλείου φέρνει στο φως βαριές παραβάσεις των εργασιακών σχέσεων στα ξενοδοχεία της Κρήτης. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί λειτουργώντας με μεγάλη μυστικότητα εντόπισαν παραβάσεις όπως υποδηλωμένη εργασία, σπαστά ή ατελείωτα ωράρια, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ενώ οι υπάλληλοι θεωρητικά είχαν ρεπό, βρίσκονταν κανονικά στα πόστα τους.

The Press Project

Τετάρτη 14 Αύγουστος 2019 Αναρτήθηκε: 18:14:22

3 Σχόλια

• 
  

Σε επιχείριση στην Κρήτη με σκοπό να διαπιστωθούν παραβάσεις στην εργατική νομοθεσία, προχώρησαν το ΙΚΑ, η επιθεώρηση εργασίας και οι αστυνομικές αρχές. Τα όσα ανακάλυψαν από τους ελέγχους σε ξενοδοχεία του νησιού είναι αποκαλυπτικά για τον τρόπο με τον οποίο οι ξενοδόχοι εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους.
Από τους ελέγχους παρατηρήθηκαν σημαντικές παραβάσεις με κυρίαρχη αυτή της υποδηλωμένης εργασίας. Εργαζόμενοι που είχαν δηλωθεί για τετράωρη ή ακόμα και για δίωρη εργασία και μόνο για μια με δύο φορές εβδομαδιαίως βρέθηκαν να εργάζονται 10 και 12 ώρες καθημερινά. Επιπλέον σε άλλες περιπτώσεις που εργαζόμενος έπρεπε να έχει πάρει ρεπό, ο ίδιος εμφανιζόταν κανονικά στο πόστο του, ενώ το ρεπό δεν το πληρώθηκε ουδέποτε. Παρόμοια είναι και η κατάσταση με την εργασία της Κυριακής ή σε αργίες, καθώς βάσει της εργασιακής νομοθεσίας, όσοι εργαζόμενοι δουλεύουν Κυριακή, δικαιούνται προσαύξηση 75% αλλά και ένσημο. Ωστόσο οι αρμόδιες αρχές ανακάλυψαν σημαντικές παραβιάσεις ως προς αυτές τις νομικές διατάξεις.
Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του cretalive.gr, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, Στέλιος Βοργιάς, υποστηρίζει ότι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Όπως σημειώνει «στους ελέγχους που έγιναν διαπιστώθηκε υποδηλωμένη εργασία. Δηλαδή, ελαστικές μορφές απασχόλησης, 3-4ωρα ή 1-2 ημέρες την εβδομάδα, ενώ οι εργαζόμενοι δούλευαν 10-12 ώρες αλλά και όλες τις ημέρες της εβδομάδας».
Το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου κάνει έκκληση στο υπουργείο Εργασίας, με σκοπό το υπουργείο να αναλάβει δράση, «έτσι ώστε να σταματήσει αυτή η πληγή, που δεν είναι μόνο εις βάρος των εργαζομένων και των ασφαλιστικών ταμείων, είναι και εις βάρος των εργοδοτών που είναι νόμιμοι, γιατί δημιουργούνται συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ τους», σημειώνει ο Σ. Βοργιάς.
Θέση στο ζήτημα πήρε και ο πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Νοτίου Ηρακλείου, Νίκος Κόκολάκης υπογραμμίζοντας ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να παίρνουν και την αντίστοιχη αμοιβή για την εργασία που παράγουν, πράγμα το οποίο προβλέπεται και στην τοπική συλλογική σύμβαση εργασίας. Μάλιστα όπως τονίζει ο Ν. Κοκολάκης, πολλοί εργοδότες πιέζουν τους εργαζόμενους να υπογράψουν ατομική σύμβαση εργασίας.
Όπως σημειώνει ο Ν. Κοκολάκης οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, κατά τη διάρκεια των ελέγχων βρήκαν εργαζόμενους που υποτίθεται ότι είχαν ρεπό να εργάζονται. Παράλληλα δεν αμείβονταν κατά την εργασία τους στις αργίες ή τις Κυριακές με την προσαύξηση του 75% όπως προβλέπει ο νόμος συν το ασφαλιστικό ένσημο που θα έπρεπε να λαμβάνουν. Παράλληλα, όπως καταγγέλλεται, εργαζόμενοι σε κουζίνες ξενοδοχείων αντί να εργάζονται συνεχές ωράριο όπως ορίζεται από τον νόμο, εργάζονταν «σπαστό».
Ο πρόεδρος των ξενοδοχοϋπαλλήλων νοτίου Ηρακλείου καλεί και αυτός με τη σειρά του του υπουργείο Εργασίας για περαιτέρω στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών, με το απαραίτητο προσωπικό, ώστε να ενταθούν οι έλεγχοι. Παράλληλα ζητάει και από τους εργαζόμενους να καταγγέλλουν τις παραβιάσεις που εντοπίζουν στην εργασιακή νομοθεσία και να απευθύνονται στο σωματείο τους.

---

 

Φταίμε όμως όλοι;

Και ενώ όλοι μιλάνε για την κλιματική αλλαγή και δωσ΄του δάκρυα ότι "χανόμαστε" που λιώνουν οι πάγοι και καίγονται τα δάση. 

(Χανόμαστε όμως όλοι;)

Φταίμε και μεις όμως (μας λένε τώρα τελευταία πολύ έντονα) που ρουφάμε τον φραπέ με καλαμάκι. 

(Φταίμε όμως όλοι;)

Οι βόμβες που πέφτουν δεν προκαλούν οικολογική καταστροφή,
τα λύματα των βάσεων του θανάτου που χύνονται στις θάλασσες είναι ιερά,
αλλά ούτε και τα απόβλητα των εργοστασίων φταίνε σε τίποτα. 


Φταίει η λακ (όπως μας μάθανε στο σχολείο) και το καλαμάκι. 

Παράλληλα όμως με μας τους φταίχτες, ζουν και οι επενδυτές οι οποίοι δε κλαίνε διόλου για το λιώσιμο των πάγων στη Γροιλανδία. 

Ίσα ίσα που τρίβουν τα χέρια τους...

Στη Γροιλανδία λοιπόν σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες (2009-2010) υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου και εξαιρετικά σπάνιων γαιών (μέταλλα).

Μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες της Αγγλίας, του Καναδά και της Αυστραλίας έχουν ήδη κάνει την άφιξη τους ως σωτήρες-επενδυτές στο παγωμένο νησί.

Το μόνο εμπόδιο για αυτούς αποτελεί...ο πάγος!

Στο παιχνίδι μπαίνει και η Κίνα που κάνει λόγο για τον "Παγωμένο δρόμο του Μεταξιού" (2017) και ήδη ξεκίνησε εξερευνήσεις με την άδεια της κυβέρνησης της Γροιλανδίας. 

Και φυσικά δε λείπουν οι ΗΠΑ. 

Οι ΗΠΑ, που αντιλήφθηκαν τη στρατηγική σημασία του νησιού ήδη από το Β' Π.Π., το 1951 (για να περικυκλώσουν την ΕΣΣΔ) στήνουν μια πυρηνική βάση πάνω στους πάγους. 

Το 1968 δεν άργησε να γίνει πυρηνικό ατύχημα το οποίο θάφτηκε στα μυστικά των πάγων 

( -Ναι αλλά το Τσέρνομπιλ.

- Έλα μωρέ... λίγοι Εσκιμώοι που εκτέθηκαν σε ραδιενέργεια
ήταν και κάτι πάγοι που έλιωσαν...). 

Στα δικά μας τώρα...σύμφωνα με μελέτη ΟΗΕ (2019) στις κλιματικές αλλαγές που έρχονται οι πλούσιοι (που είναι αυτοί που τις έχουν δημιουργήσει) θα είναι εκείνο το ανθρώπινο είδος που τελικά θα επιβιώσει έναντι των φτωχών. 

Και φτωχοί είμαστε όλοι εμείς.

Thesska Katerina

Δείγματα …αλληλεγγύης

Από iraklis3 

«Αυτή είναι η Ευρώπη που θέλουμε, η Ευρώπη της αλληλεγγύης», έλεγε και ξανάλεγε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, διαφημίζοντας στο λαό τη συνδρομή της πυρόσβεσης με πτητικά μέσα από άλλα κράτη – μέλη, στο πλαίσιο της «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Προστασίας» (μηχανισμός «RescΕU»). Για την «αλληλεγγύη» της ΕΕ, αρκεί να θυμηθεί κανείς αυτά που γράφει στα εγχειρίδιά της για την αντιπλημμυρική προστασία: «Είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλ. εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία».
Δείγμα «αλληλεγγύης» είναι όμως και η λειτουργία αυτού καθαυτού του μηχανισμού «RescΕU», ο οποίος λειτουργεί σαν «ομπρέλα» για δραστικές περικοπές σε κρατικές δαπάνες που αφορούν τις ανάγκες του λαού. Ο μηχανισμός αυτός δεσμεύει ένα μέρος από τον ελάχιστο στόλο αεροσκαφών και μέσων πυρόσβεσης που διαθέτουν ακόμα τα κράτη – μέλη για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, ενώ η απόφαση για το πού και πότε θα διατεθούν αυτά τα μέσα ανήκει στην ΕΕ. Ενώ δηλαδή όλο και πιο συχνά εκδηλώνονται ταυτόχρονες πυρκαγιές παντού στην Ευρώπη, τα μέσα αυτά θα διατίθενται με αναπόφευκτη χρονοκαθυστέρηση, που σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδειχθεί μοιραία. Ολα αυτά, για να «εξοικονομεί» το κράτος λεφτά από υποδομές και μέσα που είναι αναγκαία για την προστασία του λαού και να τα «επενδύει» σε μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, στο όνομα της ανάπτυξης και της …«αλληλεγγύης» προς τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους.
Πηγή: Ριζοσπάστης

Ποιος και πώς γινόταν βουλευτής στην ΕΣΣΔ

Κατιούσα

Ένα κατατοπιστικό απόσπασμα από το άρθρο του Α. Λουκιάνοφ για την “κομμουνιστική ιδέα περί κράτους”, που περιλαμβάνεται στη συλλογική έκδοση “κομμουνισμός – ερωτήματα κι απαντήσεις” και διαφωτίζει πολλά σχετικά ερωτήματα, διαλύοντας παράλληλα μερικά εύκολα και διαδεδομένα στερεότυπα της δυτικής κοινής γνώμης και των κυρίαρχων ΜΜΕ που την διαμορφώνουν.

Στο σοσιαλισμό, η διοίκηση της κρατικής εξουσίας δεν περιορίζεται διόλου στην παραδοσιακή ερμηνεία της -δηλαδή στην κυκλοφορία διαταγμάτων και στην εξασφάλιση του νόμου και της τάξης. Αυτό που σημαίνει εδώ κρατική διοίκηση είναι η καθημερινή διαχείριση εκατοντάδων και χιλιάδων μονάδων στους πλήθος τομείς της κουλτούρας και της Οικονομίας. Σημαίνει ότι τα κρατικά όργανα παίρνουν καθημερινά αποφάσεις πάνω σ’ ένα πλήθος μεγάλα και μικρά προβλήματα, χωρίς να παραγνωρίζουν την προσαρμοή όλων αυτών των προβλημάτων στις ιστορικές, εθνικές κι άλλες ιδιομορφίες και στα συμφέροντα του πληθυσμού.
Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του σοσιαλιστικού κράτους είναι ότι εκατομμύρια άνθρωποι βοηθούν στη διαχείρισή του. Η συμμετοχή τους δεν είναι ούτε σποραδική, ούτε συμβουλευτική, αλλά σταθερή κι αποφασιστική. Και δεν είναι απλά μια κομμουνιστική ιδεολογική επινόηση όλο αυτό, αλλά μια αντικειμενική απαίτηση ενός διοικητικού συστήματος χωρίς ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής.
Στις σοσιαλιστικές χώρες ο λαός εκλέγει εκατομμύρια άξιων αντρών και γυναικών μέσα σ’ ένα πλατιά αναπτυγμένο σύστημα αντιπροσωπευτικών οργάνων της κρατικής εξουσίας. Στην ΕΣΣΔ, λόγου χάρη, υπάρχουν πάνω από 50.000 όργανα εξουσίας, δηλαδή τα διάφορα Σοβιέτ. Αποτελούνται από πάνω από 2.200.000 εκλεγμένους βουλευτές.
Στα σοσιαλιστικά κράτη, οι βουλευτές εκλέγονται από το σύνολο του πληθυσμού, μέσω μυστικής ψηφοφορίας. Ο λαός έχει το δικαίωμα γενικής, ίσης κι άμεσης ψήφου. Στις σοσιαλιστικές χώρες, ο νόμος εξασφαλίζει τη δυνατότητα να συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια πολύ περισσότεροι υποψήφιοι απ’ όσους τελικά θα εκλεγούν στο όποιο ειδικό συνταγματικό σώμα. Ωστόσο, οι κανόνες κι η πρακτική της διεξαγωγής των εκλογών, ποικίλλουν ανάλογα με τις συνθήκες, τις παραδόσεις και τα έθιμα των διαφορετικών κρατών. Σε μερικά απ’ αυτά, συνταγματικά σώματα με πολλές “εντολές” έχουν καθιερωθεί, σ’ άλλα υπάρχει σύστημα εκλογής βουλευτών και βοηθών βουλευτών, ενώ σε άλλα πάλι οι ψηφοφόροι εκλέγουν μόνο έναν υποψήφιο από τα ονόματα που υπάρχουν στο ψηφοδέλτιο. Αλλά παντού ο βασικός αντικειμενικός σκοπός είναι να εκλεγούν οι καλύτεροι υποψήφιοι, εκπρόσωποι των εργατών, των αγροτών και των διανοούμενων που θα μπορέσουν να εκφράσουν καλύτερα τη θέληση και τα συμφέροντα ολόκληρου του εργαζόμενου λαού.
Ποιος διορίζει όμως τους υποψήφιους για εκλογή και πώς γίνεται η εκλογή τους; Οι υποψήφιοι είναι κατά κανόνα, εκπρόσωποι του δημοκρατικού εκλογικού συνασπισμού -που αποτελείται από Κομμουνιστικά Κόμματα, άλλα κόμματα και δημόσιες οργανώσεις, ή από συνδυασμούς μελών των Κομμονιστικών Κομμάτων και μη μελών του Κόμματος. Δεν είναι απαραίτητο να αποτελούν την πλειοψηφία των αντιπροσώπων τα μέλη των Κομμουνιστικών Κομμάτων: στην ΕΣΣΔ, το 1973, οι Κομμουνιστές αριθμούσαν λιγότερο από το μισό των αντιπροσώπων που εκλέχτηκαν στα Σοβιέτ (44%), ενώ οι υπόλοιποι δεν ήταν μέλη του Κόμματος.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ο βασικός τόνος δίνεται στη γενική αξιολόγηση της προσωπικότητας του κάθε υποψήφιου. Οι υποψήφιοι διορίζονται από τις διάφορες δημόσιες οργανώσεις και τις εργατικές κολλεχτίβες στα βιομηχανικά συγκροτήματα, στα εργοστάσια, στα Ινστιτούτα και στις διάφορες υπηρεσίες. Οι προσωπικές τους ικανότητες σαν άτομα και σαν εργαζόμενοι, τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά τους συζητιούνται σε δημόσιες συγκεντρώσιες. Λόγου χάρη στα 1973 κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας για τα τοπικά Σοβιέτ, πάνω από 400 εγγεγραμμένοι υποψήφιοι διαγράφηκαν από τα ψηφοδέλτια που εκτέθηκαν στην προτίμηση του λαού. Ακόμη σε 80 σώματα οι υποψήφιοι δε συγκέντρωσαν την απαιτούμενη πλειοψηφία κι έτσι δεν εκλέχτηκαν.
Ποιο είδος όμως αντιπροσώπων του θέλει ο λαός; Στην ΕΣΣΔ, κατά τις εκλογές του 1973 για τα τοπικά Σοβιέτ, οι εργάτες αποτελούσαν το 39,3% των εκλεγμενων αντιπροσώπων, οι κολλεχτιβοποιημένοι αγρότες το 27,9%, οι άνθρωποι που απασχολούνταν στους διάφορους τομείς της Οικονομίας, συμπεριλαμβανομένων και των δημόσιων υπαλλήλων, το 32,8%. Η τελευταία κατηγορία περιλαμβάνει πολλούς εκπαιδευτικούς (5,8%) και γιατρούς (3,2%). Υπάρχουν βουλευτές από 100 και πάνω εθνότητες. Πάνω από το 47% των βουλευτών είναι γυναίκες και σχεδόν ένας στους τρεις είναι ηλικίας κάτω των 30 χρόνων.
Το ανώτατο όργανο κρατικής εξουσίας στη Σοβιετική Ένωση, το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ αποτελείται από 1.517 βουλευτές. Περισσότεροι από τους μισούς (498) είναι εργάτες και κολλεχτιβοποιημένοι αγρότες (221). Αν συγκρίνουμε τη σύνθεση των Σοβιετικών οργάνων εξουσίας μ’ αυτή του πρώην Ρωσικού Κράτους, της Δούμας, γίνεται ξεκάθαρο το γιατί μερικοί χωρίς προκαταλήψεις πολιτικοί, και χωρίς κομμουνιστική τοποθέτηση παρόλα αυτά, θεωρούν τα Σοβιέτ σαν έναν πραγματικό δημοκρατικό κι αντιπροσωπευτικό οργανισμό.
Αλλά αυτό που έχει σημασία -εκτός από το ποιοι εκλέγονται σαν βουλευτές- είναι το πώς αποκαθιστούνται οι σχέσεις ανάμεσα στο βουλευτή και στους ψηφοφόρους του μετά την εκλογή. Αυτό, ως ένα μεγάλο βαθμό καθορίζει το αν ή όχι ο βουλευτής ξεχνά το τι υποσχέθηκε στους εκλογείς του, την άλλη μέρα κιόλας των μη σοσιαλιστικών χωρών. Στις σοσιαλιστικές χώρες, ο βουλευτής είναι υποχρεωμένος να διατηρεί στενή επαφή με τους ψηφοφόρους του, με τις κολλεχτίβρες του εργαζόμενου λαού και με τις δημόσιες οργανώσεις που τον διόρισαν υποψήφιο. Ο νόμος λέει ότι ο υποψήφιος είναι υπεύθυνος απέναντι στο εκλογικό του σώμα κι είναι υποχρεωμένος να δίνει απολογισμό των πράξεών του σε αυτούς που τον εξέλεξαν. Το εκλογικό σώμα μπορεί την όποια στιγμή ύστερα από ψηφοφορία να ανακαλέσει ένα βουλευτή αν αυτός ο τελευταίος αποτύχει να ικανοποιήσει την εμπιστοσύνη που του έδειξαν.
Και δεν πρόκειται μόνο για θέμα κανονισμού, αλλά για κάτι που εφαρμόζεται πολύ συχνά στην πράξη. Μόνο μέσα στα τελευταία εννιά χρόνια (1965-1973) οι Σοβιετικοί ψηφοφόροι ανακάλεσαν 3.470 βουλευτές, από τους οποίους οι 11 ήταν μέλη του Ανώτατου Σοβιέτ και περίπου 100 εκπροσώπους στα ανώτατα όργανα εξουσίας των άλλων Δημοκρατιών της Ένωσης. Ο βασικός λόγος για την ενέργεια αυτή ήταν το ότι οι βουλευτές δεν είχαν εκπληρώσει τις προεκλογικές υποσχέσεις τους σύμφωνα με τον τρόπο που ήθελαν οι ψηφοφόροι ή και μια δυσαρέσκεια σχετικά με τις ηθικές κι επαγελματικές ικανότητες του βουλευτή.
Οι βουλευτές μετέχουν στην κρατική διοίκηση ενώ διατηρούν τις κανονικές επαγγελματικές τους θέσες και δεν πληρώνονται για την εκτέλεση των βουλευτικών τους καθηκόντων. Ο σοσιαλισμός όχι μόνο προσελκύει τους παραγωγούς των υλικών και πνευματικών αγαθών στην κυβέρνηση, αλλά ως ένα βαθμό συνδυάζει το νομοθετικό λειτούργημα με το διοικητικό. Αυτό σημαίνει ότι στην πράξη οι βουλευτές συνδυάζουν το νομοθετικό λειτούργημα της λήψης αποφάσεων, με τον έλεγχο πάνω στον τρόπο που αυτοί οι νόμοι κι οι αποφάσεις εφαρμόζονται στην πράξη. Έτσι ένας βουλευτής πρέπει συνέχεια να φροντίζει ώστε οι αποφάσεις να αντιστοιχούν με τις γρήγορα εναλλασσόμενες απαιτήσεις, συμφέροντα κι ανάγκες των εκλογέων του.
Η κοινωνική κι εθνική σύνθεση των σοσιαλιστικού τύπου οργάνων εκπροσώπησης του λαού απαιτεί τη συμμετοχή όλων των ειδών των εργαζόμενων και τη στενή επαφή των βουλευτών με τους εκλογείς τους και με την καθημερινή ζωή των εργαζόμενων στα εργοστάσια και στα γραφεία, πράγμα που βοηθά τα όργανα της εξουσίας να λειτουργούν σωστά. Κι αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό αν σκεφτούμε ότι η σκοπιά δραστηριότητας του Ανώτατου και των τοπικών Σοβιέτ είναι τεράστια. Μέσα στη δραστηριότητα αυτή βρίσκονται ο εθνικός οικονομικός προγραμματισμός κι ο προϋπολογισμός, η ανάπτυξη της βιομηχανίας και τα οικοδομικά έργα, οι Μεταφορές κι οι Επικοινωνίες, η γεωργία, τα προβλήματα προστασίας του περιβάλλοντος, η οργάνωση των κοινωνικών υπηρεσιών, η Παιδεία, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, η τήρηση του νόμου και της τάξης. Με δυο λόγια, δεν υπάρχει σχεδόν κανένα πρόβλημα εθνικής ή τοπικής σημασίας που να εκφεύγει της προσοχής των Σοβιέτ.
Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση

Γιατί οι διακοπές του καλοκαιριού είναι οι χειρότερες από όλες

Ματριόσκα Η Κόκκινη

Ας το πω επιτέλους, οι διακοπές του καλοκαιριού είναι οι χειρότερες από όλες τις διακοπές που κάνουμε στην ζωή μας. Αρχικά είναι πάντα οι πιο ακριβές διακοπές. Γιατί ΟΛΟΙ πάμε κάπου καλοκαίρι. Τα Χριστούγεννα και να μείνεις σπίτι σαν τον Εμπενίζερ Σκρούτζ και να μιζεριάσεις είναι οκ, ΑΛΛΑ το καλοκαίρι μην τολμήσεις να μην πας κάπου! Ας γυρίζεις και με ένα σανδάλι, ας κοιμάσαι με τους κροταλίες αγκαλιά κάτω απο τα άστρα, ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣ. Είχα μια ελπίδα ότι η οικονομική κρίση θα έκοβε λίγο την εσωτερική αναγκαστική φρενοβλαβική ανάγκη του μικροαστού Έλληνα να βρέξει πόδια, πωπουδάκι και να αφήσει κάτουρο σε θάλασσες και ακτές, αλλά φευ! Περισσότερο από ποτέ η κρίση μας ωθεί στις πλαζ. ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μιλήσουμε με την τριτοξαδέλφη που ”έχει εκείνο εκεί μωρέ το σπιτάκι στα Καμμένα Βούρλα, να πάμε φέτος”. Γιατί, μέρος για διακοπές να είναι και ας κολυμπάει και ο Τζόκερ φίλε μου!
Δε θα είμαι εγώ ο παρίας του γραφείου…
Παίζει να είμαι από τους ελάχιστους ανθρώπους στον πλανήτη που να μην γουστάρω να το παίζω κροκόδειλος στην θάλασσα… Αυτό το ατελείωτο μπες-βγες, τα λάδια, ο ντάλα ήλιος, οι οσμές που τελειώνουν σε -ίλες δίπλα μου… Τσιρίδες παιδιών- μωρών, κλαρινογαμπροί-καμάκια, πραγματικά καμάκια απο ερασιτέχνες ψαροντουφεκάδες, κοπελίτσες και ηλικιωμένες με όλων των ειδών τα βρακιά από βράκες μέχρι κορδόνια, φουσκωτά, βαρκούλες, εξτρίμ σπορ, Πακιστανοί κινητά περίπτερα με χαϊμαλιά ή λουκουμάδες , αριστερόστροφες παρέες με μπάφους, αυθόρμητες παρέες με νταούλια, βιολιά, μπουζούκια, λατέρνες, ντέφια, κέφια, βουβουζέλες που ξέμειναν από το μουντιάλ του 2010 και περίεργα κρουστά ή πνευστά από κάποια φυλή που μπορούσε να κάνει θόρυβο ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΝΕ ΣΤΟΝ ΑΜΑΖΟΝΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΛΟΥΤΣΑΣ!
Τέλος ,δημοσιογράφους με μαρκούτσια να ρωτάνε διάφορα, από την κλιματική αλλαγή μέχρι ”γιατί πιστεύετε ότι απιστούμε πιο εύκολα το καλοκαίρι απο τις άλλες εποχές;” και το ευφάνταστο ”ζεσταίνεστε και ήρθατε παραλία;” ,”Όχι, βασικά εγώ ήρθα για την φάση με το Κράκεν που θα βγει και θα τα κάνει όλα ώπα σε λίγο φίλε Τσιλιμπουρδάκη, ΜΥΚΟΝΟΟΟΟΟΣ”.
Για μένα διακοπές είναι το αντίστροφο απ’ ό,τι για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους , το καλοκαίρι θέλω βουνό, θέλω δροσιά, βιβλία,κλειστό κινητό, μυρωδιά δέντρων, τιτιβίσματα πουλιών, ρυάκια, πικ νικ σε όχθες λιμνών και να σκαρφίζομαι ιστορίες για νεράιδες και απελπισμένους εραστές που πνίγηκαν στα βαθιά νερά τους επειδή τα θέλω τους δε χωρούσαν στα πρέπει της κοινωνίας… Tο χειμώνα θέλω νησί ,με κρύο να πριονίζει κόκαλα, με γκρίζα αγριεμένη θάλασσα, με τις στάλες της βροχής να τρέχουν στο τζάμι του μοναδικού ανοιχτού καφενείο.Με ζεστό κρασάκι γλυκόπιοτο,με  ιστορίες γερόντων και με μια στοίβα χαρτιά και φρεσκοξυσμένα μολύβια…Να βλέπεις στην αγριάδα της θάλασσας πρόσωπα γοργόνων και παράτολμων ναυτικών…Να ορνιθοσκαλίζεις με μανία τις ανθρώπινες ιστορίες των λιγοστών κατοίκων του χειμώνα..Μα τρεκλίζεις απο το πιώμα,χωρίς ντροπή, στα καλντερίμια της πόλης  αφού κανείς δεν είναι εκεί για να το καταγράψει με κάμερα, κινητό ή στη μνήμη του.
Δεν υπάρχει ομορφότερη εικόνα στο μυαλό μου από μια Μύκονο κάτω από βροχή, γκρίζα και ξερή, όπως πάντα, αλλά ήρεμη και ντόπια, πριν φραγκόφωνοι και μπουρζουάδες την ανακαλύψουν.. Άχρονη μέσα σε μια γκρίζα θάλασσα, σαν το ζουμί της γίδας που δίνουν στα πανηγύρια τους, σα μικρό ξερό παξιμαδάκι στην σούπα του Θεού.
Διακοπές σημαίνει, διακόπτω κάτι για να κάνω κάτι άλλο, όχι τι κάνουν οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, αλλά τι κάνω εγώ, τι θέλω εγώ.Έχω την αίσθηση ότι μέσα στον κόσμο που ζούμε όλοι, ακόμα και όταν διακόπτουμε το φρενήρη ρυθμό της ζωης μας, για τις διακοπές, αντί να βρούμε το εγώ μας ακολουθούμε το ”άλλο”, αυτό που κάνουν όλοι. Και δεν είναι εύκολο το διαφορετικό . ”Ελα ρε φέτος να ..άντε πια” και ακολουθείς στο τέλος. Θα βάλω ό,τι μπαίνει και δεν μπαίνει στο σακβουαγιάζ ,θα ξοδέψω , θα στριμωχθώ, θα ιδρώσω, θα τραγουδήσω παράφωνα με φίλους, θα μπω σε φωτογραφίες και θα γκρινιάζω στο τέλος που δεν τελείωσα καμιά από τις ιστορίες μου που όλο γράφω στο τετράδιο μου και όλο μένουν ανολοκλήρωτες ..όπως και οι επιθυμίες μου πως ”το επόμενο καλοκαίρι θα το ζήσω όπως γουστάρω εγώ … Να βάλω το πορτατίφ στην τσάντα ή είμαι υπερβολική με όσα πήρα μαζί μου ήδη; ”

ΚΕΡΚΥΡΑ Κινητοποίηση για εκδικητική απόλυση

Σε κινητοποίηση την Κυριακή 18 Αυγούστου, με συγκέντρωση στις 10 π.μ. έξω από το ξενοδοχείο «Park», προχωρά ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, ενάντια στην εκδικητική απόλυση εργαζόμενου. Η κινητοποίηση αποφασίστηκε την περασμένη Τρίτη, στη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου, με τους εργαζόμενους να ξεκαθαρίζουν ότι ο αγώνας για να παρθεί πίσω η απόλυση είναι υπόθεση όλου του κλάδου.
Οι εργαζόμενοι στη συγκεκριμένη ξενοδοχειακή μονάδα προχώρησαν τις προηγούμενες μέρες σε επίσχεση εργασίας, διεκδικώντας την πληρωμή των δεδουλευμένων τους. Την Παρασκευή, κάτω από την πίεση της κινητοποίησης, η εργοδοσία κατέβαλε μέρος των οφειλόμενων (συγκεκριμένα, τη μισθοδοσία του Ιούνη 2019 και ένα από τα επιδόματα που οφείλει για το 2018), παράλληλα όμως προχώρησε στην απόλυση ενός εργαζόμενου, «τιμωρώντας» τον για τη συμμετοχή του στην επίσχεση εργασίας.

Στη Ρόδο

Στο μεταξύ, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ρόδου καταγγέλλει την εργοδοσία σε σούπερ μάρκετ της περιοχής που καλεί τους εργαζόμενους να δουλέψουν τον Δεκαπενταύγουστο, μέρα υποχρεωτικής αργίας, απειλώντας τους ακόμα και με απόλυση. Σύμφωνα με καταγγελίες των εργαζομένων, στο κατάστημα της επιχείρησης στην Αρχάγγελο, η εργοδοσία τους ειδοποίησε πως θα δουλέψουν ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου. «Ολοι οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν να δουλέψουν και η εργοδοσία τους απείλησε με απόλυση», αναφέρει στο Σωματείο. Σχετική καταγγελία έχει γίνει στην Επιθεώρηση Εργασίας, ενώ το Σωματείο ξεκαθαρίζει ότι «τέτοιες πρακτικές σε βάρος των εργαζομένων δεν πρόκειται να περάσουν».

Νέο επικίνδυνο βήμα

Η συμφωνία της κυβέρνησης ΝΔ με τις ΗΠΑ για τη συμμετοχή ελληνικής φρεγάτας στη ναυτική δύναμη «επιτήρησης» των Στενών του Ορμούζ, κάτω ακριβώς από τη «μύτη» του Ιράν, αποτελεί σοβαρή εξέλιξη που επιβεβαιώνει τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.
Ανεξάρτητα από το πώς και πότε θα υλοποιηθεί η συμφωνία, οι κίνδυνοι μεγαλώνουν για το λαό, ιδιαίτερα μπροστά στο ενδεχόμενο να οξυνθεί παραπέρα η αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ, το Ιράν και τους συμμάχους τους.
Το Ιράν έχει ήδη προειδοποιήσει ότι θα απαντήσει σε οποιαδήποτε προσπάθεια υπονόμευσης της κυριαρχίας του στην περιοχή, όπως επιδιώκουν οι ΗΠΑ, που ενισχύουν τη στρατιωτική τους παρουσία με τη συγκρότηση «ναυτικής αποστολής» από πρόθυμους συμμάχους, μεταξύ των οποίων η Μ. Βρετανία και το Ισραήλ.
Βέβαια, η εξέλιξη αυτή δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία», καθώς αποτελεί κρίκο στην ολοένα και πιο ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή. Την πολιτική αυτή υπηρέτησαν με μεγάλη συνέπεια όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και την «απογείωσε» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Πιάνοντας από εκεί το νήμα, η ΝΔ συνεχίζει τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, βασικό κεφάλαιο του οποίου είναι η διεύρυνση της «στρατιωτικής συνεργασίας», με την αξιοποίηση νέων υποδομών για τις στρατιωτικές ανάγκες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με την επέκταση της λειτουργίας της βάσης στη Σούδα, με την αναβάθμιση της συνεκπαίδευσης δυνάμεων και τη συμμετοχή σε κοινές ασκήσεις στα σύνορα με τη Ρωσία, που παραπέμπουν σε πολεμική προετοιμασία.
Οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση επικαλούνται τις «συμβατικές υποχρεώσεις» της Ελλάδας προς τη ΝΑΤΟική συμμαχία, κρύβοντας ότι η συμμετοχή σε αυτήν δεν γίνεται για τα συμφέροντα του λαού, αλλά της αστικής τάξης, που συνδέει την αναβάθμιση της θέσης της με την υλοποίηση του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδίου στην περιοχή.
Γι' αυτό η Ελλάδα παίζει ρόλο γεωπολιτικού «μεντεσέ», συμμετέχει σε τριμερή και πολυμερή σχήματα κάτω από αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα, αναλαμβάνει αποστολές από τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι το νότιο άκρο της Μεσογείου, και τώρα ετοιμάζεται να πάρει μέρος στη «ναυτική αποστολή» με την οποία οι ΗΠΑ στρέφουν τις κάνες στο Ιράν, «ρίχνοντας λάδι» στην ήδη εύφλεκτη περιοχή.
Τη «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που κλιμακώνονται συμπληρώνουν η Ρωσία και η Κίνα, που διατηρούν ισχυρά συμφέροντα στο Ιράν και που εναντίον τους στρέφεται επίσης ο σχεδιασμός των ΗΠΑ. Ακόμα, η Τουρκία, που συνεργάζεται με το Ιράν και τη Ρωσία στο ζήτημα της Συρίας και όχι μόνο, η ΕΕ, που δεν έχει ενιαία στάση απέναντι στο Ιράν, και οι μοναρχίες του Κόλπου - σύμμαχοι των ΗΠΑ.
Είναι επομένως φανερό ότι η αντιπαράθεση που οξύνεται στον Περσικό Κόλπο αφορά ευρύτερα την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, όπου οποιαδήποτε εξέλιξη θα λειτουργήσει σαν «ντόμινο». Από αυτή τη σκοπιά, η ελληνική συμμετοχή στη στρατιωτική αρμάδα των ΗΠΑ οδηγεί σε νέες περιπέτειες και καθιστά τη χώρα μαγνήτη ακόμα μεγαλύτερων κινδύνων.
Οι εξελίξεις δεν επιτρέπουν εφησυχασμό, όπως αυτός που σπέρνουν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, παρουσιάζοντας τη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια «με το κεφάλι κάτω», ως «ασπίδα» τάχα για τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα συμφέροντα του λαού. Τώρα χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την ελληνική συμμετοχή, να μην πάει κανένα ελληνικό καράβι στον Περσικό, να γυρίσουν όλες οι ελληνικές δυνάμεις από τις ΝΑΤΟικές αποστολές.