Εξω από το δρόμο της ανάπτυξης οι διαδηλωτές...

Αμέσως μετά τη δήλωση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη στη Βουλή ότι η κυβέρνηση θα φέρει νομοθετική ρύθμιση για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, βγήκαν και οι «κοινωνικοί εταίροι» της κυβέρνησης. Με ανακοινώσεις τους επιχειρούν να «πείσουν» το λαό για το πόσο ωφέλιμος θα είναι για όλους μας ο περιορισμός των διαδηλώσεων. Υπαγορεύουν μάλιστα και συγκεκριμένες ρυθμίσεις, με πρώτιστο το «διαδηλωσόμετρο». Δεν λείπουν βέβαια οι σπαραξικάρδιες αναφορές για τους δοκιμαζόμενους μικρεμπόρους, που στενάζουν κάτω από τα συνθήματα των διαδηλωτών. Οι πορείες είναι η αιτία που δεν μπαίνει άνθρωπος στα μαγαζιά του κέντρου της Αθήνας.

Οχι, δεν φταίνε οι πενιχροί μισθοί, οι συντάξεις πείνας και το κόψιμο των Δώρων που έδιναν ζωή στην αγορά, ιδιαίτερα τις εορταστικές περιόδους. Δεν φταίνε η ανέχεια και η ακραία φτώχεια που κάνουν την κατανάλωση απαγορευτική για μεγάλα λαϊκά στρώματα. Δεν φταίει η φοροληστεία σε εργαζόμενους, συνταξιούχους αλλά και επαγγελματίες που κάνει καθημερινή παράσταση «το θάνατο του εμποράκου». Για όλα φταίνε οι διαδηλώσεις.
Ούτε βέβαια φταίνε τα mall και οι αλυσίδες καταστημάτων που έχουν κατακλύσει το κέντρο και όλες τις περιοχές, με τις «ασυναγώνιστες τιμές», που οδήγησαν στον αφανισμό τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις του κέντρου. Για το ηλεκτρονικό εμπόριο ούτε λόγος. Δεν ευθύνονται το αδηφάγο σύστημα της «ελεύθερης αγοράς» με τα ωράρια και τις «λευκές νύχτες» για πολυεθνικές επιχειρήσεις με εργαζόμενους σε συνθήκες γαλέρας και γενικά οι πολιτικές της κυβέρνησης που εξυπηρετούν αποκλειστικά την επέκταση και κερδοφορία των μονοπωλίων, των πολυεθνικών καθετοποιημένων επιχειρήσεων, των εμπορικών κέντρων. Για όλα φταίνε οι διαδηλώσεις...

Οι διαδηλώσεις φταίνε, ιδιαίτερα των εργαζομένων, των νεολαίων, του λαϊκού κινήματος, όσων αγωνίζονται και διεκδικούν τα δικαιώματά τους και την ικανοποίηση των αναγκών τους. Δεν φταίνε ποτέ οι δυνάμεις καταστολής που δεν συλλαμβάνουν τους έμμισθους παρακρατικούς και προβοκάτορες όταν βγαίνουν από το παρασκήνιο για να σπάσουν τις βιτρίνες των καταστημάτων, να προκαλέσουν επεισόδια, να αμαυρώσουν τις πορείες του αγωνιζόμενου λαού.

Δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα έβρισκε χρήσιμους «κοινωνικούς εταίρους» για να στηρίξουν το χτύπημα που θα επιχειρήσει και στο δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει. Οι διαδηλωτές απαγορεύεται να κλείνουν τους δρόμους για να περάσει η ανάπτυξη. Μόνο που αυτή περνά για την ολιγαρχία του κεφαλαίου. Απαγορεύεται να διαμαρτυρηθούν για τις αντιλαϊκές πολιτικές. Μόνιμος και σταθερός στόχος όλων των κυβερνήσεων η απαγόρευση των διαδηλώσεων, να μπουν στο «γύψο» οι μαζικοί, διεκδικητικοί αγώνες. Σήμερα, που το κεφάλαιο έχει περάσει σε μια ολιστική επίθεση κατά των λαϊκών δικαιωμάτων, θεωρεί ότι ήρθε η ώρα να χτυπήσει και τις διαδηλώσεις.
Απαιτείται λοιπόν λαϊκή επαγρύπνηση, οργάνωση και μαζικοποίηση της πάλης του λαού για να δοθεί απάντηση σ' αυτήν την επίθεση. Να μη δεχτεί ο λαός μας καμιά περιστολή των ατομικών, συλλογικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του.

Η άλλη όψη

Χρόνος μπαίνει - χρόνος βγαίνει, ανάμεσα στις «σταθερές» των κυβερνήσεων - από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ - είναι η «παρηγοριά στον άρρωστο», τα επιδόματα του λεγόμενου «κοινωνικού μερίσματος» για τα πιο ακραία θύματα της βάρβαρης πολιτικής τους.
Οσο εύκολο ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ να πουλάει «ευαισθησία» μοιράζοντας εφάπαξ μερικά ευρώ στους πιο εξαθλιωμένους, άλλο τόσο είναι και για τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία αφήνει μάλιστα «υποσχέσεις» για επιπλέον «ανταμοιβές» αν εφαρμοστεί απαρέγκλιτα η πολιτική των ματωμένων πλεονασμάτων και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, της αφαίμαξης δηλαδή του λαϊκού εισοδήματος.
Ο καβγάς τους για το ποιος αναδιανέμει καλύτερα τη φτώχεια αποτυπώθηκε με τον πιο κυνικό τρόπο και στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, όπου η απόσταση ανάμεσα στην «πρόοδο» του ΣΥΡΙΖΑ και στη «συντήρηση» της ΝΔ έφτασε να μετριέται σε μερικές ...υποδιαιρέσεις του ευρώ και στο πόσα «φίλτρα» ή «κόφτες» θα ισχύσουν για να προσδιοριστούν οι φτωχότεροι από τα λαϊκά στρώματα που θα πάρουν την εφάπαξ ενίσχυση.
Το σίριαλ συνεχίστηκε και εκτός Βουλής, με την κυβέρνηση να ανακοινώνει το «επίδομα γέννας», για την αντιμετώπιση δήθεν της υπογεννητικότητας, και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται τη δική του επιδοματική πολιτική, με το επιχείρημα ότι ωφέλησε περισσότερους απ' όσους τώρα η ΝΔ.
Είναι τουλάχιστον προκλητικό να διαφημίζει η κυβέρνηση ένα επίδομα ύψους 2.000 ευρώ ως «κίνητρο» στα νέα ζευγάρια για να μεγαλώσουν την οικογένειά τους, όταν η αντιλαϊκή πολιτική ρημάζει με χίλιους τρόπους τη ζωή τους: Με τους μισθούς πείνας, το πρόβλημα της στέγης, την ανεργία και την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, τους αποκλεισμούς από τους παιδικούς σταθμούς, την εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας και πάει λέγοντας.
Οπως χρειάζεται θράσος από τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται τη δική του κυβερνητική θητεία ως περισσότερο «δίκαιη» απέναντι στα λαϊκά στρώματα, επειδή ανέπτυξε παραπέρα τους μηχανισμούς μοιράσματος της φτώχειας που παρέλαβε από τους προηγούμενους (π.χ. ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα), ως εργαλεία ενσωμάτωσης και καλλιέργειας αυταπατών, δημιουργώντας άλλοθι για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική.
Τα «μερίσματα» και τα «στοχευμένα» μέτρα διαχείρισης της φτώχειας είναι η άλλη όψη της πολιτικής στήριξης των κερδών του κεφαλαίου, είτε σε συνθήκες κρίσης και μνημονίων, είτε σε συνθήκες ανάπτυξης, δεν ανοίγουν το δρόμο για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Την ίδια ώρα που όλοι μαζί ξορκίζουν ακόμα και τη σκέψη για επαναφορά των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι από τους αλλεπάλληλους αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους της προηγούμενης περιόδου.
Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα να θεωρεί ότι τους έχει και υποχρέωση επειδή επιστρέφουν - μόνο στους πιο φτωχούς - ένα από τα δέκα που τους κλέβουν με την αντιλαϊκή πολιτική τους. Να ρίξει στο καλάθι των αχρήστων την προσπάθεια της ΝΔ να παρουσιάσει το μέρισμα ως «τεκμήριο» της απατηλής «ανάπτυξης για όλους», όπως έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ με το εφεύρημα της «δίκαιης ανάπτυξης».
Αυτό που αποδεικνύεται τελικά είναι ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη πάει χέρι χέρι με την ένταση της εκμετάλλευσης, με το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, και τη μισοζωή στην οποία καταδικάζονται να ζουν εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα, με αύξηση της σχετικής και απόλυτης φτώχειας.
Επομένως, όσο αναγκαίο είναι σήμερα να διεκδικούν οργανωμένα οι εργαζόμενοι και ο λαός άμεσα μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης από τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, άλλο τόσο χρειάζεται να ενταθεί η πάλη για ανάκτηση των απωλειών, για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, για την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, κόντρα στην πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του, ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά και αναπαράγει τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Στη συμμαχία των ΗΠΑ η πραξικοπηματική «κυβέρνηση» Βολιβίας

Από Ομάδα ¡H.lV.S!

Το υπουργείο Εξωτερικών της πραξικοπηματικής κυβέρνησης της Βολιβίας της Γιανίνε Άνιες, από την αντιδραστική αντιπολίτευση που ανέτρεψε στις 10 Νοέμβρη τον εκλεγμένο Πρόεδρο Εβο Μοράλες, ο οποίος διέφυγε στο Μεξικό και στη συνέχεια στην Αργεντινή, ανακοίνωσε την Κυριακή ότι η χώρα εντάχθηκε στη λεγόμενη Ομάδα της Λίμας (όπου συμμετέχουν οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή) και επίσης ότι θα συμμετάσχει στις δήθεν προσπάθειες εξεύρεσης «ειρηνικής λύσης» στην κρίση στη Βενεζουέλα.

Η Ομάδα της Λίμας έχει πρωτοστατήσει στην ανατροπή του σοσιαλδημοκράτη Προέδρου της Βενεζουέλας Ν. Μαδούρο και έχει αναγνωρίσει ως μεταβατικό πρόεδρο τον αχυράνθρωπο των ΗΠΑ και της ΕΕ, Χουάν Γκουαϊδό, που έχει αυτοανακηρυχθεί από τον περασμένο Φλεβάρη.
Η αντιδραστική κυβέρνηση της Βολιβίας, η οποία έχει πετύχει συμβιβασμό με το κόμμα του Μοράλες «Κίνημα για το Σοσιαλισμό» για διεξαγωγή πρόωρων εκλογών μέσα στο 2020, δεν μένει μόνο στο ρόλο της «υπηρεσιακής κυβέρνησης», αλλά χτίζει συμμαχίες με τον αμερικανικό παράγοντα για λογαριασμό της αστικής τάξης, επιχειρώντας να τις μετατοπίσει από τον άξονα Ρωσίας και Κίνας που κυριαρχούσαν στα χρόνια της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης του Μοράλες.

RT
Το “de facto” Υπουργείο Εξωτερικών της Βολιβίας ανέφερε μέσω δήλωσης ότι η χώρα είναι ήδη μέλος του Ομίλου Lima.
«Έτσι η Βολιβία θα συμβάλει στην επίτευξη μιας ειρηνικής, δημοκρατικής και συνταγματικής λύσης στην κρίση στη Βενεζουέλα, η οποία πρέπει να καθοδηγείται από τον λαό της Βενεζουέλας», λέει το κείμενο.
Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Εξωτερικών της Βενεζουέλας Jorge Arreaza καταδίκασε το γεγονός, καταγγέλλοντας ότι η οργάνωση που καταπιέζει τον λαό της τώρα ενσωματώνει στις τάξεις της “φασιστική, ρατσιστική δικτατορία”. “Οι υποτιθέμενοι και πικροί υπερασπιστές των δημοκρατιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν καταπιέσει τους λαούς τους άγρια και τώρα ενσωματώνουν στις τάξεις τους μια φασιστική, ρατσιστική δικτατορία, το προϊόν ενός αιματηρού πραξικοπήματος», είπε ο υπουργός μέσω του Λογαριασμού του στο Twitter.

Αυτός άλλωστε ήταν και ο στόχος του πραξικοπήματος, με διακύβευμα τον σημαντικό ορυκτό πλούτο της χώρας (φυσικό αέριο, διάφορα μεταλλεύματα και ειδικά αυτά του λιθίου, που απαιτείται για την κατασκευή μπαταριών για την ηλεκτροκίνηση, τομέα σημαντικό για το μέλλον).
Ταυτόχρονα, αναμένεται σε λίγες μέρες να ανακοινωθεί από τη νέα ανώτατη εκλογική επιτροπή η ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, προεδρικών και βουλευτικών. Ο πρόεδρός της ορίστηκε από την αντιπολίτευση ενώ έχουν εκλεγεί και οι περιφερειακές εκλογικές επιτροπές.