Για την πανδημία του καπιταλισμού ποιος θα μιλήσει;

Μέσα σε αυτή την απίστευτη τραγωδία της παγκόσμιας πανδημίας του κορονοϊού -μη συμβατή, κατά τη γνώμη μου, με την εξέλιξη της ιατρικής, της τεχνολογίας και γενικότερα των επιστημών- το πιο ισχυρό αντίδοτο είναι η ελευθερία και η ενεργητικότητα του μυαλού. Η ουσιαστική επικοινωνία, ο προβληματισμός και η διεκδίκηση αξιοποιώντας την τεχνολογία που διαθέτουμε.

Η εμφάνιση και η ταχύτατη εξάπλωση της πανδημίας γεννάει πολλά ερωτήματα, εκ των οποίων τρία τουλάχιστον θεωρώ βασικά, καθώς οι απαντήσεις θα βοηθήσουν στην κατανόηση της κατάστασης σήμερα, αλλά και στο τι θα κάνουμε όταν θα επιστρέψουμε στην «κανονικότητα».

• α) Πώς εμφανίστηκε ο νέος ιός στον πλανήτη; Είναι παράγωγο της φύσης ή της απληστίας των ανθρώπων; 
• β) Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί η πανδημία ή τουλάχιστον να είχε περιοριστεί στα όρια μιας επιδημίας; 
• γ) Ποιος είναι ο βασικός υπεύθυνος για αυτό;

Πριν δώσουμε τις απαντήσεις νομίζω ότι ορισμένα στοιχεία θα βοηθήσουν στην τεκμηρίωσή τους.

Το πρώτο είναι η παγκοσμιότητα του καπιταλισμού, την οποία ονομάζω «πανδημία του καπιταλισμού» παγκόσμια, πλην της μικρής αλλά ανθεκτικής Κούβας. Κανείς δεν αμφιβάλλει για αυτό. Η μόνη διαφορά είναι ως προς τον ορισμό «πανδημία» ή επικράτηση.

Το δεύτερο είναι οι δύο ιδεολογικές - πολιτικές απόψεις για την Υγεία, που καθορίζουν τα δύο διαφορετικά συστήματα Υγείας. Η μία θεωρεί την Υγεία κοινωνικό αγαθό, δικαίωμα του κάθε ανθρώπου και υποχρέωση του κράτους να την εξασφαλίζει ισότιμα σε όλους. Στη χώρα μας υποστηρίζεται από το ΚΚΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Στο εξωτερικό από τους αντίστοιχους φορείς. Η άλλη θεωρεί την Υγεία ιδιωτική υπόθεση. Εμπόρευμα, που πουλιέται και αγοράζεται, ανάλογα με την ποιότητά του, από εκείνους που μπορούν να την αγοράσουν. Υποστηρίζεται από τα αστικά κόμματα και το συμβιβασμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Το δημόσιο σύστημα -και αυτό εμπορευματοποιημένο- το χρειάζονται για να καλύπτει στοιχειώδεις ανάγκες του λαού ίσα-ίσα για την επιβίωσή του.

Το τρίτο στοιχείο είναι η επιστημονική θέση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για την πρόληψη και η Διακήρυξη της Άλμα Άτα το 1978. Θεωρώ απαραίτητο να αναφέρω ορισμένα σημεία τους συμπυκνωμένα.

Η πρόληψη σύμφωνα με τον ΠΟΥ, έχει τρία επίπεδα. Την πρωτογενή πρόληψη, τη δευτερογενή και την τριτογενή.

Η πρωτογενής αποσκοπεί στην αποτροπή της νόσου με την απομάκρυνση, την καταπολέμηση των παραγόντων κινδύνου στην κοινωνία. Είναι η πιο σοβαρή και αποτελεσματική. Ασκείται με συγκεκριμένες πολιτικές από φορείς του κράτους και αφορά π.χ. την ποιότητα του νερού, το περιβάλλον, συνθήκες εργασίας, κοινωνική πολιτική, αγωγή υγείας στα σχολεία και στην κοινωνία, προγράμματα εμβολιασμού κλπ. Στους παράγοντες κινδύνου εντάσσονται και η φτώχεια, η ανισότητα, οι αποκλεισμοί.

Η δευτερογενής πρόληψη αποσκοπεί στη μείωση της εξάπλωσης, του επιπολασμού της νόσου. Σχετίζεται με την όσο το δυνατόν πιο έγκαιρη διάγνωση πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα. Εδώ χρησιμοποιούνται εργαστηριακά τεστ στον υγιή πληθυσμό με συγκεκριμένα προγράμματα.

Η τριτογενής αποσκοπεί στην πρόληψη ανικανοτήτων από τη νόσο, στην αποκατάσταση βλαβών του πάσχοντος, στην πρόληψη υποτροπών. Λειτουργεί συνεργικά με τη θεραπεία.

Για να οργανωθούν τα προγράμματα πρόληψης, χρειάζεται σοβαρή μελέτη του αιτίου και του τρόπου εξάπλωσης της νόσου από αντίστοιχους φορείς.

Η Διακήρυξη της Άλμα Άτα, που υπογράφτηκε από όλες τις χώρες στον ΠΟΥ με την καθοριστική συμβολή της τότε Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, λέει στο άρθρο 5: «Οι κυβερνήσεις έχουν ευθύνη για την υγεία των πολιτών τους, η οποία μπορεί να εκπληρωθεί μόνο με την εφαρμογή επαρκών υγειονομικών και κοινωνικών μέτρων...». 

Στο άρθρο 10 λέει: «Ένα αποδεκτό επίπεδο υγείας για όλους τους ανθρώπους μέχρι το 2000 μπορεί να επιτευχθεί με την πληρέστερη και καλύτερη χρήση των παγκόσμιων πόρων, ένα σημαντικό μέρος των οποίων διατίθεται αυτή τη στιγμή σε εξοπλισμούς και στρατιωτικές συγκρούσεις. Μια γνήσια πολιτική ανεξαρτησίας, ειρήνης, ύφεσης και αφοπλισμού οφείλει να απελευθερώσει πόρους...». 

Το όριο ήταν το 2000, σήμερα έχουμε 2020. Τα σχόλια νομίζω περιττεύουν. Η ευθύνη του κράτους είναι καταφανής. Στα λόγια, τις θέσεις αυτές του ΠΟΥ αποδέχονται και τα αστικά κράτη, στην πράξη όμως τις καταπατούν.

Απαντήσεις στα ερωτήματα και πώς τεκμηριώνονται

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα ελπίζουμε να δοθεί στο μέλλον. Σήμερα υπάρχουν μόνο καταγγελίες ότι ο ιός είναι προϊόν του ανθρώπου στο εργαστήριο. Οι Κινέζοι και οι Αμερικανοί αλληλοκατηγορούνται. Ακόμα όμως και αν ο συγκεκριμένος ιός είναι παράγωγο της φύσης, είναι σίγουρο ότι στον κόσμο του ανταγωνισμού, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της εκμετάλλευσης λαών του καπιταλισμού, δηλαδή, ο βιολογικός και υβριδικός πόλεμος, είναι πραγματικότητα. Απειλούν την ανθρωπότητα.

Η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα, αν δηλαδή μπορούσε να περιορισθεί, ακόμα και να αποφευχθεί η πανδημία του κορονοϊού, κατά τη γνώμη μου, είναι ΝΑΙ. Μπορούσε, αν δεν επικρατούσε ο καπιταλισμός. Αν υπήρχαν οι απαραίτητες υποδομές στα κράτη και στα συστήματα Υγείας. Αν είχαν παρθεί από τα κράτη έγκαιρα όλα τα προληπτικά μέτρα κύρια της πρωτογενούς πρόληψης. Αν δεν υπήρχε η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανισότητα. Αν είχαν σεβαστεί τη Διακήρυξη της Άλμα Άτα και τις οδηγίες του ΠΟΥ. Η αλλαγή των συσχετισμών, οι ανατροπές και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ανέτρεψαν πολλά.

Στο τρίτο ερώτημα, ποιος είναι ο βασικός υπεύθυνος της πανδημίας του κορονοϊού, η βασική απάντηση κατά τη γνώμη μου είναι η πανδημία του καπιταλισμού.

Οι απαντήσεις τεκμηριώνονται και από την ίδια την κατάσταση στη χώρα μας και στην ΕΕ, που τη γνωρίζουμε καλύτερα, αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Τα δημόσια συστήματα Υγείας και στις πιο αναπτυγμένες χώρες του καπιταλισμού είναι ανεπαρκέστατα σε υποδομές και προσωπικό. Υποβαθμισμένα , υποστελεχωμένα, υποχρηματοδοτημένα από τα κράτη σε όλα τα επίπεδα, τριτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο (νοσοκομεία) και ιδιαίτερα στο πρωτοβάθμιο, Κέντρα Υγείας, προνοιακές δομές κλπ. Δεν αρκούν να καλύψουν ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες του λαού. Η εμπορευματοποίηση της έρευνας και στον τομέα της Υγείας μειώνει την αξιοποίηση της γνώσης για τη βελτίωση της υγείας των λαών. Αντίθετα ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας καλά κρατεί. Η λογική των ΣΔΙΤ εξαπλώνεται. Η άποψη της προσωπικής ευθύνης για την υγεία του καθενός επικρατεί.

Ας δούμε τι γίνεται στην πατρίδα μας σήμερα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Στη φάση που βρίσκεται η πανδημία χρειάζονται και μέτρα θεραπείας για τους νοσούντες και πρόληψης για τον περιορισμό της εξάπλωσης της πανδημίας και των θανάτων.

Οι ανακατατάξεις κλινικών και προσωπικού, οι ελάχιστες προσλήψεις, το άνοιγμα ελάχιστων κλινών ΜΕΘ, η αξιοποίηση ελάχιστων Κέντρων Υγείας και κινητών μονάδων δεν καλύπτουν τις τεράστιες ελλείψεις κρεβατιών και προσωπικού. Οι προμήθειες υλικού δεν καλύπτουν τις ανάγκες. Το υγειονομικό προσωπικό, γιατροί, νοσηλευτές , καθαρίστριες κλπ. όχι μόνο εξαντλούν τις δυνάμεις τους, αλλά και κινδυνεύουν.

Στην ΠΦΥ τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Τα πέντε υποστελεχωμένα ΚΥ που όρισε η κυβέρνηση και οι κινητές μονάδες για την αντιμετώπιση του κορονοϊού είναι καθυστερημένα και ανεπαρκέστατα. Το ίδιο και οι υπόλοιπες μονάδες για την αντιμετώπιση όλων των άλλων προβλημάτων υγείας στην κοινότητα. Η κυβέρνηση αντί να ενισχύσει την ΠΦΥ την αποδυναμώνει, κλείνει ΚΥ, μετακινεί αγροτικούς γιατρούς στα νοσοκομεία κλπ. Αντί να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα Υγείας, τον χρηματοδοτεί και υπερπληρώνει τις υπηρεσίες του π.χ. 1.600 ευρώ το κρεβάτι στη ΜΕΘ. Αν αύριο υπάρξει επιδείνωση της κατάστασης, το δημόσιο σύστημα Υγείας θα καταρρεύσει, όπως έγινε στην Ιταλία, στην Ισπανία και αλλού. Ο ιδιωτικός τομέας κερδοσκοπεί, με ελλιπή μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους.

Κυβερνητικοί εκπρόσωποι και ΜΜΕ ενώ έθαψαν τις πανελλαδικές κινητοποιήσεις των υγειονομικών, με αισχρή υποκρισία τούς ευχαριστούσαν και τους χειροκροτούσαν «για τα μάτια του κόσμου».

Η μείωση των ημερών καραντίνας για το υγειονομικό προσωπικό είναι και αντιεπιστημονική και απάνθρωπη.

Οι έλεγχοι στους χώρους δουλειάς στην καλύτερη περίπτωση είναι υποτυπώδεις. Οι επαγγελματικές ασθένειες είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή η ασυδοσία του μεγαλοεργοδότη, η μη εφαρμογή των μέτρων προφύλαξης καθιστούν τους χώρους δουλειάς -εργοστάσια, καταστήματα κλπ.- εστίες διάδοσης του ιού. Οι καταγγελίες από συνδικαλιστικούς φορείς αυξάνονται, οι απολύσεις, παρά τις εξαγγελίες, οργιάζουν.

Το έγκυρο διαγνωστικό τεστ στο δημόσιο σύστημα είναι περιορισμένο στο ελάχιστο, ενώ στον ιδιωτικό τομέα όποιος πληρώνει το κάνει. Αυτό στερεί την απαραίτητη γνώση στους ειδικούς επιστήμονες για την πιο έγκαιρη αντιμετώπιση των φορέων, αλλά και τη διαμόρφωση προγραμμάτων μείωσης περαιτέρω διασποράς του ιού. Αυτοί που μας ενημερώνουν, υποβαθμίζουν σκόπιμα τη χρησιμότητα του διαγνωστικού τεστ ως εργαλείου για την πρόληψη. Μιλάνε με μισόλογα για τη μη διαθεσιμότητά του. Δεν λένε όμως ποιος φταίει για αυτό.

Η ανάδειξη του αποκλεισμού στο σπίτι, το πλύσιμο των χεριών, σαν το κυρίαρχο μέτρο πρόληψης, καθώς και άλλα περιοριστικά μέτρα όπου, όποτε και όσο χρειάζονται, χωρίς να αρνούμαι τη χρησιμότητά τους, απενοχοποιούν τους υπεύθυνους. Εκείνο όμως που είναι επικίνδυνο και απάνθρωπο είναι ο εγκλεισμός και μάλιστα χωρίς ιατρική παρακολούθηση των ελαφρά πασχόντων στο σπίτι. Καλούνται να διαχειριστούν οι ίδιοι το ιατρικό πρόβλημά τους, αυτό που θα έπρεπε να κάνει ο οικογενειακός γιατρός ή άλλοι γιατροί των Κέντρων Υγείας. Τα όποια μέτρα εξαγγέλλονται τελευταία είναι υποτυπώδη. Αυτό δεν είναι απλά ανευθυνότητα, είναι έγκλημα εκ προμελέτης. Τα ποσοστά της φτώχειας, της ανεργίας, των αστέγων είναι μεγάλα, τα hot spots και οι καταυλισμοί ασφυκτιούν.

Σήμερα μπορεί να μην έχουμε ακόμα το ειδικό αντιικό φάρμακο ούτε το εμβόλιο, έχουμε όμως τεράστιες γνώσεις, ενισχυτικά φάρμακα και μέσα, που αν τα αξιοποιούσαμε με πρώτο σκοπό την υγεία του λαού και όχι το κόστος, πολύ χειρότερα το κέρδος των επιχειρηματιών, θα μπορούσαμε να είχαμε περιορίσει έως και αναστείλει την πανδημία στη χώρα μας, στην ΕΕ και αλλού. Γιατί όμως η πανδημία θερίζει;

Για τα επιχειρήματά τους

Οι εκπρόσωποι του κράτους, πολιτικοί, αλλά και επιστήμονες ανάγουν την προσωπική ευθύνη ως το βασικότερο μέτρο της πρόληψης, με στόχο να απαλλάξουν το κράτος και τους ίδιους από τις ευθύνες τους, να απενοχοποιηθούν.

Τα μικρόβια, τους ακούμε να λένε, δεν κάνουν διάκριση, όποιον βρουν πλούσιο ή φτωχό τον χτυπάνε, γι' αυτό πρέπει να είμαστε ενωμένοι για να τα αντιμετωπίσουμε. 

Στον καπιταλισμό όμως η κοινωνία χωρίζεται σε τάξεις. Τα μικρόβια όντως δεν κάνουν διάκριση. Η αστική τάξη όμως περιφρουρεί τα μέλη της με ιδιωτικούς γιατρούς, σε καθαρές συνοικίες και πλουσιόσπιτα που δεν επιτρέπουν στα μικρόβια να διαβούν τις πόρτες τους. Τα μικρόβια αλωνίζουν στις φτωχογειτονιές, στα χαμόσπιτα, στα εργοστάσια, στα hot spots, στους καταυλισμούς, εκεί που οι άνθρωποι συνωστίζονται, εκεί που η βρώμα, η φτώχεια και η πείνα τούς αφήνουν εκτεθειμένους. Χωρίς γιατρούς, με τα μικρόβια να κατατρώνε το κορμί και την ψυχή τους. Ο φτωχός συχνά δεν έχει δεύτερο δωμάτιο να απομονώσει τον ύποπτο ή ελαφρά νοσούντα. Στο χώρο δουλειάς, δυστυχώς, ο εργάτης και ο εργοδότης δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Ο εργοδότης κατέχει και διαχειρίζεται τον τρόπο εργασίας, το χρήμα και τα παράγωγά του, εκμεταλλεύεται τον εργάτη. Ο εργάτης λειτουργεί κάτω από το φόβο της απόλυσης. Για ποια ισότητα και για ποια ενότητα μιλάνε;

Γιατί μέσα στις τόσες στατιστικές που γίνονται για το ποιους προσβάλλει ο ιός π.χ. ηλικίες, φύλο, συνυπάρχοντα νοσήματα, χώρες κλπ. δεν μέτρησαν τη διασπορά και στις τάξεις; Στην εργατική τάξη και γενικότερα στους εργαζόμενους ή στην αστική; Γιατί δεν μέτρησαν το ποσοστό εξάπλωσης στους φτωχούς και στους πλούσιους; Δεν τους συμφέρει, γιατί τα ποσοστά στους εργαζόμενους και στη φτώχεια είναι πανύψηλα.

Γιατί όλα τα σποτάκια που κατακλύζουν την τηλεόραση και όσοι τα προβάλλουν μιλάνε για την απομόνωση, για την ατομική ευθύνη και όχι για την ευθύνη του κράτους και τα άλλα μέτρα πρόληψης που αναφέραμε; Ποιος τους καθοδηγεί; Ξέρουν ότι συμβάλλουν στην απόκρυψη της μεγάλης ευθύνης για την πανδημία του κράτους και της τάξης που το δομεί και το στηρίζει;

Το ΚΚΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, όπως πάντα, έχουν σταθεί στο πλάι του λαού, στους υγειονομικούς που δίνουν τη μάχη και σε όλους τους εργαζόμενους. Αποκαλύπτει το ρόλο που έπαιξε στην εξάπλωση, αλλά και στην αντιμετώπιση της πανδημίας στη χώρα μας και στην Ευρώπη το υποβαθμισμένο ανεπαρκέστατο δημόσιο σύστημα Υγείας, ιδιαίτερα στον πρωτοβάθμιο τομέα. Έχει διαμορφώσει προτάσεις. Για την ενίσχυση του δημόσιου τομέα Υγείας σε όλα τα επίπεδα με επαρκείς μονάδες, μόνιμο προσωπικό, για την επίταξη του ιδιωτικού τομέα κλπ., κλπ.

Ας φανταστούμε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας, ιδιαίτερα στο πρωτοβάθμιο επίπεδο, όπως το προτείνει το ΚΚΕ και πολλοί φορείς υγειονομικών και εργαζομένων το στηρίζουν και το διεκδικούν. Κέντρα Υγείας σε κάθε νομό ή περιοχή με συγκεκριμένο πληθυσμό, με όλες τις ειδικότητες γιατρών και λοιπού υγειονομικού προσωπικού. Με αποκεντρωμένα παραρτήματα στις γειτονιές, με οικογενειακό γιατρό, παιδίατρο γυναικολόγο, με καταγραφή του πληθυσμού και των υγειονομικών προβλημάτων του. Με την ευθύνη του εμβολιασμού, της παρακολούθησης των ηλικιωμένων, των χρονίως πασχόντων, της μητρότητας, τις συνθήκες εργασίας στους χώρους δουλειάς κλπ., κλπ. Πόσο εύκολη και αποδοτική θα ήταν η ενημέρωση, η καταγραφή των θετικών ανθρώπων (δεν λέω αρρώστων) και η παρακολούθησή τους. Πόσο τα στοιχεία αυτά θα βοηθούσαν τους επιστήμονες στην έρευνα, στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση της πανδημίας.

Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν οι σοσιαλιστικές χώρες όπου η υγεία του λαού είχε προτεραιότητα. Τα συστήματα Υγείας ανταποκρίνονταν στις σύγχρονες ανάγκες του λαού και παρά τον αντικομμουνισμό η αστική προπαγάνδα δεν τολμούσε να κατηγορήσει το υγειονομικό σύστημα. Σήμερα η Κούβα, το μόνο σοσιαλιστικό κράτος στην καρδιά της Αμερικής, με 60 χρόνια απαράδεκτο, ανήθικο αποκλεισμό από τις ΗΠΑ , όχι μόνο αντέχει, αλλά είναι παγκόσμιο παράδειγμα στο χώρο της Υγείας. Σήμερα δεν τολμούν να μιλήσουν για την επιδημία στην Κούβα. Αλλά ούτε για τους εθελοντές γιατρούς που στέλνει σε πληττόμενες χώρες, ακόμα και στην Ιταλία και την Ισπανία. Δεν τολμούν να μιλήσουν για την πρόοδο στην έρευνα και συγκεκριμένα για το φάρμακο κατά του κορονοϊού που αξιοποιείται στην Κίνα.

Θα ήθελα να επισημάνω ένα ακόμα θέμα που σχετίζεται με την παραγωγή εμβολίου και φαρμάκων στον «αναπτυγμένο» καπιταλιστικό κόσμο. Μέσα σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, που ακόμα και οι ημέρες παίζουν σοβαρό ρόλο για ζωές ανθρώπων, αντί οι διάφορες εταιρείες και τα επιστημονικά κέντρα, που ελέγχουν, να βρίσκονται σε συνεργασία για την επίσπευση των αποτελεσμάτων, ανταγωνίζονται, αποκρύπτουν στοιχεία, με στόχο ποια θα βγει πρώτη και θα θησαυρίσει από την πώλησή του. Αν αυτό δεν είναι απάνθρωπο, τι είναι; 

Η επαγρύπνηση του λαού, η αφύπνισή του από το λήθαργο του αποπροσανατολισμού, η αντίδρασή του, μαζί με τα μέτρα προστασίας που είναι εξαναγκασμένος να πάρει μόνος του ας ενισχυθούν μέσα σε αυτή τη βαρβαρότητα. 

Ας συνειδητοποιήσει ότι το καπιταλιστικό κράτος έχει άλλους στόχους. Ακόμα και να εκμεταλλευτεί την πανδημία για να περάσει αντεργατικά μέτρα και νόμους σε βάρος του, που θα επιδιώξει να μείνουν. Στο λαό συμπεριλαμβάνω και το μεγάλο μέρος των γιατρών και υγειονομικών που δεν ανήκουν στην αστική τάξη, που μοχθούν για την υγεία του λαού και υποφέρουν μαζί του. 

Η μόνη διέξοδος σήμερα είναι η επαγρύπνηση, γιατί οι δύσκολες μέρες είναι μπροστά μας. Η πρώτη ατομική ευθύνη είναι η κατανόηση της αναγκαιότητας συλλογικά οι εργαζόμενοι να αλλάξουμε τον κόσμο, να εξαλείψουμε την πανδημία του καπιταλισμού, που θα συνεχίσει να σκοτώνει εργαζόμενους με υψηλότερα ποσοστά από αυτά του κορονοϊού και μετά την αναχαίτισή του. 

Αυτή τη δύσκολη ώρα του εγκλεισμού ο λαϊκός κόσμος ας μην κλείνει και το μυαλό του. Να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν, όχι μόνο τώρα, αλλά και στην «κανονικότητα».

Της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου - Χαλβατζή, γιατρού βιοπαθολόγου, διδάκτορα

Πολεμικός καπιταλισμός

Κατιούσα

Έχουμε «πόλεμο με έναν αόρατο εχθρό». Αυτή είναι η εικόνα που έχουν οι περισσότεροι σήμερα στο μυαλό τους για την πανδημία που θερίζει ολόκληρο τον κόσμο.

Θα φανταζόταν, λοιπόν, εύλογα κανείς πως αφού ο εχθρός είναι αόρατος, θα ήταν αόρατοι και οι «συνεργάτες» του, αυτοί που είτε θέλουν να τον δουν να θεριεύει είτε ψάχνουν να επωφεληθούν από τις καταστροφικές οικονομικές συνέπειες που θα έχει η επόμενη μέρα για τους περισσότερους ανθρώπους.

Ας δούμε προσεχτικά τις παρακάτω δηλώσεις, που διέπονται από μια κοινή συνισταμένη: τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται ορισμένοι τον «εχθρό».

–«Όταν με το καλό τελειώσουν οι έκτακτες συνθήκες, τότε οι φιλελεύθερες ιδέες θα γίνουν ακόμα περισσότερο επίκαιρες», ανέφερε ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης, στο iEidiseis.

–«Δεν είναι ώρα να θέσουμε θέμα μείωσης μισθών ή συντάξεων. Το δημόσιο πάντα θεωρείται ξεχωριστός εργοδότης. Αν τραβήξει η κρίση όμως, θα τεθούν τέτοια ζητήματα, γιατί δε θα μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε την όλη προσπάθεια, αλλά και γιατί θα είναι άδικο να παίρνουν 800 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα και οι άλλοι τους μισθούς και τις συντάξεις τους», ανέφερε σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Focus» ο ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Κύρτσος.

–«Λες και δεν γνωρίζουμε πως ό,τι καλό βλέπουμε αυτές τις μέρες από το κράτος, οφείλεται στις προσπάθειες (άρα και στο χρήμα) των ιδιωτών, που πιστεύουν πως το κράτος είναι σαν την ορχήστρα. Βγάζει όμορφο και αρμονικό ήχο επειδή το κάθε μέλος της, το κάθε όργανο, παίζει τέλεια», έγραψε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος ο βουλευτής της ΝΔ, Μπάμπης Παπαδημητρίου.

–«Για την αντιμετώπιση άμεσων αναγκών επιβίωσης (κάποιοι δεν έχουν χρήματα ούτε για τα ψώνια της μέρας) το κράτος μπορεί να εκδώσει ένα 10ετές “κορονο-ομόλογο” και να […] δανείσει όσους έχουν ανάγκη, με υποχρέωση να το εξοφλήσουν μέσα σε 10 χρόνια με εγγυητές τα παιδιά τους», έγραψε ο Θάνος Τζήμερος, αφού πρώτα είχε προτείνει μείωση μισθών του Δημοσίου και συντάξεων.

Τη στιγμή, λοιπόν, που οι γιατροί και το υπόλοιπο ιατρικό προσωπικό δίνουν μάχες για να σώσουν τον κόσμο, την ώρα που οι εργαζόμενοι ανησυχούν για το αν θα έχουν δουλειά την επόμενη μέρα, κάποιοι έχουν ξεκινήσει να φαντασιώνονται τις «βέλτιστες» λύσεις, που θα μπορούσαν να απορροφήσουν καλύτερα τους κραδασμούς της καπιταλιστικής οικονομίας από τη μείωση του ΑΕΠ, που ο ΟΑΣΑ αναφέρει πως μπορεί να φτάσει και το 35%.

Ο δημοσιογράφος, Πάσχος Μανδραβέλης, που ανήκει στην ίδια ιδεολογική συνομοταξία, με τους παραπάνω, είχε γράψει πριν από λίγες μέρες για προσπάθεια επιβολής (!) «πολεμικού κομμουνισμού» από το ΚΚΕ, λόγω της πρότασής του για επίταξη των ιδιωτικών μονάδων υγείας. Κάποιοι τότε θεωρήσαμε απλώς πως ήταν άλλη μία προσπάθεια να υποστηρίξει τα όσια και τα ιερά του νεοφιλελευθερισμού, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται είχαμε πέσει έξω. Ήταν απλώς lapsus linguae. «Πολεμικό καπιταλισμό» ήθελε να γράψει ο άνθρωπος για να μας προειδοποιήσει για όσα έρχονται και όσα είναι διατεθειμένοι ορισμένοι να στηρίξουν με νύχια και με δόντια για το «καλό», ως γνωστόν, του κοινωνικού συνόλου.

Αυτό που ενοχλεί τους… Πορτοσάλτε

Από iraklis3

Το λεβέντικο τον έπιασε χτες το πρωί τον Πορτοσάλτε του «ΣΚΑΪ». Οπως φαίνεται, όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκε, ανυπομονώντας να πιάσει το μικρόφωνο, και με ύφος εισαγγελέα άρχισε να μοιράζει «ποινές» στους γιατρούς που …τόλμησαν να κάνουν κινητοποίηση στον «Ευαγγελισμό», στο πλαίσιο της μέρας δράσης της ΟΕΝΓΕ. Τι στην αστυνομία επιτέθηκε που δεν τους συνέλαβε, τι στο κράτος που δεν εφαρμόζει το νόμο «για όλους», τι στους υγειονομικούς που τους αποκάλεσε «γελοίους» και ότι αυτό που έκαναν ήταν μια «αηδία»… Και κάπου εκεί, μανιασμένος άρχισε και την επίθεση στο ΚΚΕ, καταλογίζοντας και στο Κόμμα «γελοιότητες», επειδή στήριξε αυτές τις κινητοποιήσεις.
Βέβαια, οι κινητοποιήσεις της περασμένης Τρίτης πήραν υπόψη τους όλα τα απαιτούμενα μέτρα που συστήνουν οι επιστήμονες για τον περιορισμό του κορονοϊού. Αυτό που δεν πήραν υπόψη τους είναι η εντολή για σιωπητήριο που έχει δώσει η κυβέρνηση και ορισμένες από τις διοικήσεις των νοσοκομείων, για να μην ακούγονται τα τεράστια προβλήματα και οι ελλείψεις, να μην τσαλακώνεται η μαγική εικονα του «καλά προετοιμασμένου» και «απόλυτα θωρακισμένου» συστήματος Υγείας που θέλει να πλασάρει η κυβέρνηση.
Για όσους όμως αυτές τις μέρες υποφέρουν από το …άγχος μην εξαπλωθεί ο ιός, καλώντας την κυβέρνηση να πάει το πρόστιμο στα 3.000 ευρώ «για να τελειώνουμε», όπως λέει ο Πορτοσάλτε, τους προτείνουμε τα εξής: Να πάνε ένα πρωί με το μετρό και το λεωφορείο στη δουλειά τους να δουν τι θα πει συγχρωτισμός. Να κάνουν ένα ρεπορτάζ σε σούπερ μάρκετ, σε αποθήκες ή και σε μεγάλα εργοστάσια, όπου δουλεύει ο ένας πάνω στον άλλο. Να μπουν μέσα στα νοσοκομεία και να δουν τους ίδιους γιατρούς που χτες καθύβριζαν από τα στούντιο να φοράνε μάσκες μιας χρήσης για καμιά βδομάδα, να τους λείπουν ακόμα και γάντια, να αγωνιούν που δεν υπάρχουν αναπνευστήρες, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση καθησυχάζει ότι «όλα είναι υπό έλεγχο». Να ακούσουν την καθαρίστρια, όπως στον «Ευαγγελισμό», που καθαρίζει μολυσματικά χωρίς τα απαραίτητα μέσα προστασίας, να μονολογεί χαρακτηριστικά «για 520 ευρώ μας κάνουν θυσία στον κορονοϊό», βλέποντας με τα μάτια της όλους τους πραγματικούς κινδύνους, όταν οι μεγαλοδημοσιογράφοι ενοχοποιούν το λαό.
Σε τελική ανάλυση, αυτό που τους φταίει είναι η λαϊκή διεκδίκηση ακόμα και για τα πιο στοιχειώδη που επιβάλλει η προστασία των εργαζομένων και του λαού. Και επειδή δεν μπορούν να τη βάλουν σε καραντίνα, ξαμολάνε τους διάφορους Πορτοσάλτε, για να κουνήσουν μέσα από το βόθρο τους το δάχτυλο στους εργαζόμενους.
Πηγή: Ριζοσπάστης

Τα αίτια του «κορνογιού» – Η θεία Ρίνα γνωματεύει

Από Χρήστος Α. Τούμπουρος

 Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος //

Αυτό κι αν ήταν απ’ τ’ Άγραφα! Μας έβαλαν μέσα και θα σιουρίξουμε για τα καλά. Αυτός ο διάολος, ο κορνογιός, μ’ φαίνεται πως δεν παίρν’ χαμπάρ’ από τίποτις και θα μας φολτακιάσ’. Φώναξαν, φώναξαν, χούγιαξαν απ’ αυτά τα χαζοκούτια, «κατσείτε μέσα μωρέ αλειτούργα, μην αμπδάτε την τριανταμία. Θα σας πιάσ’ καμιά χλαπάτσα και τότις δεν θα φτουράν ούτε τα ποτήρια κι ούτε οι βρασμένες πικραλίδες. Θα πάτε για τον Άι Πέτρο». Τα είπα και εγώ, αλλά ποιος να ακούσ’. Ίτσ’ κρίσ’ όλ’. «Μαζωχτείτε μέσα στο σπίτ’, στο κατ(οι)κιό σας και γκλιορέψτε απ’ τ’ απόγιομα. Μη ζαγκανιέστε ντιπ μωρέ κρούνκα που πάτε στα καφέδια και β(υ)ζαίνετε τα παλιοράκια, μπαλατσαριάζετε ντιπ και δεν ξέρετε πού πατάτε και πού βρίσκεστε. Αυτή η χλαπάτσα, θα το δείτε, δεν γιατρεύεται εύκολα. Μακριά ο ένας από την άλλη, μη στριμώχνεστε και βγάζετε τα φωτερά σας, αφήστε τους σιακάδες και τις μπαζοβγαινούλες για αργότερα. Μη βγάλετε και κανένα κούτσ(ι)κο με κρονογιό και τότε φωτιά στα μπούτια σας.
Μη φοβάστε. Άμα το χαμπέρ’ είναι καλά, θα το ποτίσ’ ο οργωτής. Άμα το πιάσ’ ο κορνογιός, ο τρισκατάρατος, θα μείν’ μόνιμα ασκάπευτο και θα σιουρίξτε απ’ την αφιστικωμάρα. Μη θληκώνεστε γιατί θα σας πιάσ’ η χλαπάτσα και τότε “σιούρα τα Ρίνα μ’ σιούρατα κατά το Καρπενήσι”».
Μολόημα μεγάλο! Ούτε στ’ν εκκλησιά δεν μας αφήνουν. Μόνος τ’ ο παπά Άγγελος προχτές έψαλλε στα τέσσερα τείχια στην εκκλησιά. Βύζαξε μοναχός τ’ όλ’ την μεταλαβιά, έγινε κουρούμπελο και ίσια που δεν το ‘στησε στο χορό να γίν’ το πανηγύρ’ τ’ Άι Λιός. Ποιος να τον σταμάταγε. Εκείνος ο ψάλτ’ς ήταν απ’ τ’ν προηγούμενη μέρα μεθσμένος. Αυτός δεν έχ’ ανάγκ’. Τα ‘καψε όλα το τσίπρο. Αυτός να δεις απολύμανσ’ πού ‘χει κάμ’. Στα τρία μέτρα, αν σκραπανήσεις το τσιακμάκ’, θα αρπαξ’ φωτιά απ’ το στόμα τ’. Καμίν’ ολόκληρο. Άμ’ εκείνο τ’ άλλο πού το βάζεις; Ανάστασ’, Λαμπρή, γιοκ λειτουργία. Απόξω, μακριά κι αλάργα. Θα κλαφνάει, θα κλαφνάει ο παπάς κι ο ψάλτ’ς, μέσα στην εκκλησιά, και μεις απόξω δεν θα ζ’γών’ ο ένας τον άλλον. Πού χαιρετούρες και φ’λήματα. Τόπαν απ’ αυτό το χαζοκούτ’. «Μη φ’λιέστε ντιπ».
Μας αποδοκίμασι για τα καλά ο Θεός! Αμ, τι θάκανε με όσα έβλεπε από ‘κει αχπαν’. Φουτιά να μας κάψ’ έρ’ξε. Δεν άντεξι μ’ αυτά που γλέπ’. Τι να δει και τι να ρ’μάξ’. Άλαλα και πάλαλα. Από πού ν’ αρχίσ’ και πού να σταματήσ’. Οι γυν’κες πέταξαν όξω τα σκτιά, ξεζαρκώθ’καν ούλες και τά ‘βγαλαν όλα στο σιάδ’. Όξου η μέσ’, όξου ο αφαλός, σαν κοπμπιδιασμένο άντερο. Αρμάθα τα σκλαρίκια στα αφτιά, περαταριά τα κατατρύπ’σαν. Ακόμα στ’ν μύτ’, στ’ν γλώσσα, στα χείλια και στον αφαλό. Τα γάζωσαν σ’ λέω ούλα. Έχασαν για τα καλά το γρέκ’, δεν νουγάν τίποτις, έγιναν ντιπ καταντίπ σουργούνια. Στ’ μέσ’ στο δρόμο φλιούνται μι τ’ς γκόμινους. Και τι φίλ’μα είναι αυτό; Αυτό ούτε ρούφηγμα είναι. Μ’σό σκάπεμα είναι. Αυτά είδε από πάν’ κι μας αλάλιασε με τον κορνογιό. Τώρα χωθείτε ούλ’ μέσα στο σπίτ’, λουφάξτε, μη ζαγκανιέστε καθόλ’, κομπιδιάστε τον εσείς οι άντρες και κάτσετε στ’ αυγά σας, εσείς οι γ’ναίκες. Πόσο να κάτσετε και σεις. Ασκάπευτο πουλί, θολούρα στο βρακί. Απολάτε την κι ο Θεός βοηθός…Μη γίνουν τα λιόκια σας σαν ξ’νόμηλα…
Λεξιλόγιο
Σιουρίξαμε: ζουρλαθήκαμε
Σκραπανήσεις:χτυπήσεις
Ασκάπευτο: αδοκίμαστο ερωτικής πάξης
Λιόκια: όρχεις

Η αλληλεγγύη τού ... «ποιος θα πρωτοπάρει»

Εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, των καταγγελιών για τεράστιες ελλείψεις σε μέσα προστασίας, υποδομές, αναπνευστήρες και ενώ νοσηλεύτριες στην Ισπανία και την Ιταλία φορούν πράσινες σακούλες σκουπιδιών για ρόμπες και στην Ελλάδα έχουν από ελάχιστες έως και ληγμένες μάσκες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε τη δημιουργία αποθέματος ιατρικού εξοπλισμού στο πλαίσιο του μηχανισμού rescEU. Οπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου για την ανεπαρκή αυτή απόφαση - πυροτέχνημα, «το απόθεμα θα χρησιμοποιείται για τη στήριξη των κρατών - μελών που αντιμετωπίζουν ελλείψεις εξοπλισμού», ενώ «τη διανομή του θα διαχειρίζεται το Κέντρο Συντονισμού Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών, ώστε να διατίθεται εκεί όπου χρειάζεται περισσότερο».

* * *

Και ρωτάμε: Ποιο κράτος και με ποια κριτήρια θα πρωτοπάρει, την ώρα που το ένα μετά το άλλο τα συστήματα Υγείας των κρατών - μελών καταρρέουν από τις εγκληματικές ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές και υλικά για τις οποίες ευθύνονται η ΕΕ και οι κυβερνήσεις; Την ώρα επίσης που ούτε μεταξύ τους το κρύβουν ότι γίνεται άγριο «μαλλιοτράβηγμα», ανάμεσα σε κράτη - μέλη, μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων για το αν, πού και πότε θα πάει βοήθεια. Την ώρα που π.χ. στην Ιταλία τελικά βοήθεια την κρίσιμη ώρα έστειλε η Κούβα. Να σημειωθεί ότι από το λεγόμενο rescEU προβλέπουν 2,7 δισ. από τον προϋπολογισμό και άλλα 300 εκατ., κι αυτά για... 27 κράτη - μέλη, την ώρα που προκλητικά για επιδοτήσεις επιχειρηματικών ομίλων δίνουν «ό,τι χρειαστεί» και παζαρεύουν στήριξη τύπου «Σχεδίου Μάρσαλ» ύψους 2,5 έως 2,7 τρισ. Η ίδια μάλιστα η ΕΕ, την ώρα που προβάλλει ως πανάκεια αυτόν το «μηχανισμό στήριξης έκτακτης ανάγκης», ομολογεί ότι οι ανάγκες είναι πολύ περισσότερες από τον προβλεπόμενο προϋπολογισμό και δίνει σε σχετικό δελτίο Τύπου της ως ...διέξοδο «τις δωρεές από ιδιώτες, ιδρύματα, ακόμη και τη συμμετοχική χρηματοδότηση».

* * *

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ντερ Λάιεν, επιχειρώντας προκλητικά να εξωραΐσει το ρόλο της ΕΕ, έκανε λόγο μάλιστα για «αλληλεγγύη της ΕΕ που γίνεται πράξη». Τη δήθεν «αλληλεγγύη» της ΕΕ είναι όμως που πληρώνουν μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι με τις νέες εργοδοτικές - κυβερνητικές επιθέσεις στα δικαιώματά τους, με τα σμπαραλιασμένα συστήματα Υγείας, με την πολιτική περικοπών των αστικών κυβερνήσεων στους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών για την Υγεία, υπό τη μέγγενη του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων» και των μνημονίων. Αυτή σχεδιάζουν EΕ και κυβερνήσεις τώρα να την ξαναπληρώσουν οι εργαζόμενοι, είτε μέσω ευρω-ομολόγου είτε μέσω του ESM. Η πείρα που έχει αποκτήσει ο λαός είναι πολύτιμη και μπορεί να συμβάλει στο να τους χαλάσει αυτά τα σχέδια.

Επεσαν οι μάσκες

Οι προχτεσινές πολύμορφες παρεμβάσεις σε νοσοκομεία, δομές Υγείας και χώρους δουλειάς σε όλη τη χώρα, στο πλαίσιο της μέρας πανελλαδικής δράσης των υγειονομικών, που στήριξαν με τη συμμετοχή τους εκατοντάδες σωματεία και φορείς, βρήκαν μεγάλη απήχηση και έδωσαν βήμα για να ακουστούν δυνατά οι διεκδικήσεις τους για μέτρα πραγματικής προστασίας της υγείας του λαού. Αποτέλεσαν όμως και αφορμή να πέσουν οι μάσκες...
Πρώτα απ' όλα της κυβέρνησης, που τις τελευταίες βδομάδες μοιράζει αφειδώς τα «μπράβο» και τα «ζήτω» για τους «ήρωες με τις λευκές και τις πράσινες μπλούζες», όπως τους αποκαλεί, ενώ χρόνια τώρα, αυτή και οι προηγούμενες, τους «έλουζαν» με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, κάθε φορά που διεκδικούσαν προσλήψεις, χρηματοδότηση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους.
Στο έδαφος των απαγορεύσεων που επιβάλλουν οι κυβερνητικές ΠΝΠ, βαφτίζοντας «συνωστισμό» μια συμβολική διαμαρτυρία στο προαύλιο του νοσοκομείου, όχι όμως το πάστωμα των εργαζομένων καθημερινά στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στους χώρους δουλειάς, σημειώθηκαν προχτές οι εικόνες ντροπής στον «Ευαγγελισμό» και αλλού, με τις αστυνομικές δυνάμεις να κάνουν συστάσεις και να κόβουν πρόστιμα, για να επιβάλουν τις ...«κοινωνικές αποστάσεις».
Σε ποιους; Σε γιατρούς και νοσηλευτές, που εργάζονται στο κέντρο της πανδημίας με ληγμένες μάσκες, χωρίς γάντια, εξαντλημένοι εξαιτίας των ελλείψεων σε προσωπικό, με μέσα και υποδομές που δεν επαρκούσαν ούτε στις «κανονικές» συνθήκες, πόσο μάλλον στις έκτακτες. Κι όλα αυτά με ευθύνη των κυβερνήσεων, της σημερινής και όλων που προηγήθηκαν.
Επεσαν όμως οι μάσκες και του ΣΥΡΙΖΑ, που θυμήθηκε τους υγειονομικούς ανήμερα της πανελλαδικής κινητοποίησης, μόνο και μόνο για να την εκμεταλλευτεί πολιτικά στην κάλπικη αντιπαράθεση με τη ΝΔ, με αφορμή τα κρούσματα του αυταρχισμού. Την ίδια στιγμή, όχι μόνο συμφωνεί συνολικά με την πολιτική διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση, με το βλέμμα στραμμένο στην «επόμενη μέρα» της οικονομίας και των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά έχει δώσει και δείγματα γραφής ως κυβέρνηση, για τη συνέπειά του στην αντιλαϊκή πολιτική και στον τομέα της Υγείας.
Για παράδειγμα, οι περικοπές στους κρατικούς προϋπολογισμούς, μόνο για τα νοσοκομεία στα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έφτασαν σχεδόν το μισό δισ. ευρώ, σφίγγοντας ακόμα περισσότερο τη θηλιά στους υγειονομικούς και στο λαό, χώρια η πολιτική του στο Φάρμακο, η ενίσχυση των ιδιωτών της Υγείας και πάει λέγοντας. Το σημερινό χάλι στο δημόσιο σύστημα της Υγείας έχει επομένως και τη δική του σφραγίδα, όσο κι αν προσπαθεί τώρα να κρυφτεί πίσω από τις δίκαιες διεκδικήσεις των υγειονομικών και των σωματείων.
Και, βέβαια, οι μάσκες έπεσαν και για μερίδα των αστικών ΜΜΕ, που στην πλειοψηφία τους έθαψαν ή συκοφάντησαν την πανελλαδική κινητοποίηση. Μεγαλοδημοσιογράφοι, παπαγαλάκια της κυβέρνησης, προπαγανδιστές των ευεργετών - εμπόρων της Υγείας, που τις προηγούμενες μέρες μοίραζαν παράσημα στους «ήρωες» των νοσοκομείων, χτες πέρασαν στη χλεύη, στην ειρωνεία και τη λάσπη.
Αυτοί που με ευκολία στα δελτία τους βλέπουν τις τραγικές ελλείψεις στα συστήματα Υγείας των ΗΠΑ, της Γαλλίας και άλλων χωρών, όμως τα ίδια προβλήματα στα νοσοκομεία της χώρας μας τα κάνουν γαργάρα, και όποιον τολμήσει να τα αποκαλύψει τον περνάνε γενεές δεκατέσσερις...
Με όλους αυτούς απέναντι, αναδείχθηκε ακόμα πιο καθαρά η δύναμη της αλληλεγγύης, της αγωνιστικής διεκδίκησης, ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας. Ακούστηκε δυνατά και βρήκε απήχηση το σύνθημα «Σπάμε τη σιωπή, δυναμώνουμε τη φωνή μας», διεκδικώντας μέτρα για την ουσιαστική προστασία της υγείας των εργαζομένων στα νοσοκομεία και του λαού, να πάψουν τώρα όλα τα αντεργατικά μέτρα με αφορμή την επιδημία.
Αυτό που μένει είναι μια επιτυχημένη κινητοποίηση, οι συγκινητικές αντιδράσεις των ασθενών και των συνοδών τους, η στήριξη από εκατοντάδες σωματεία σε όλη τη χώρα. Είναι όλα αυτά που αφήνουν πολύτιμη παρακαταθήκη, σε μια περίοδο που κυβέρνηση - αστικά κόμματα - εργοδοσία προσπαθούν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου, μπροστά στα «ακόμα πιο δύσκολα που έρχονται», όπως λένε και ξαναλένε. Να είναι σίγουροι ότι δεν θα τους περάσει κι ότι θα βρουν μπροστά τους τους εργαζόμενους και το λαό.

Στη μάχη για την υγεία του λαού και οι υγειονομικοί από την ΠΦΥ

Από τις αγωνιστικές παρεμβάσεις στα πλαίσια της προχθεσινής πανελλαδικής μέρας δράσης

Διανύουμε μια περίοδο παγκόσμιας πανδημίας, όπου τα συστήματα Υγείας των χωρών καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, ως απότοκο μιας διαχρονικής υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης.

Στη χώρα μας, το δημόσιο σύστημα Υγείας συνεχίζει να λειτουργεί «στο κόκκινο».
Λίγο πριν ολοκληρωθεί ο δεύτερος μήνας της πανδημίας, στενάζουν τα νοσοκομεία από τις ελλείψεις σε προσωπικό, μέσα ατομικής προστασίας, κλίνες ΜΕΘ. Οι νοσοκομειακοί γιατροί, που έγκαιρα είχαν προειδοποιήσει και προτείνει άμεσα μέτρα αντιμετώπισης, φιμώνονται και συκοφαντούνται από την κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης. Κατά τα λοιπά, κυβερνητικά στελέχη μάς χειροκροτούν υποκριτικά, όσο δεν θίγουμε τις ευθύνες τους.
Το τελευταίο διάστημα (και ενώ ήδη έχει περάσει 1,5 μήνας), η κυβέρνηση με την εφαρμογή ΠΝΠ αποφάσισε να «αξιοποιήσει πιο ενεργά» και τις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) της χώρας. Δομές που όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν κληθεί να αυτοσχεδιάσουν πλάνα αντιμετώπισης του Covid-19, χωρίς κρατικό σχεδιασμό και διασύνδεση, ξεγυμνωμένες από προσωπικό και εξοπλισμό.
Τα χρόνια των μνημονίων είχαν απολυθεί 2.800 γιατροί από την ΠΦΥ, με τις ειδικότητες που διαθέτουν να είναι ελάχιστες, καθώς λείπουν ακόμα και οι στοιχειώδεις, όπως παιδίατροι, πνευμονολόγοι κ.λπ.

Χωρίς να γίνει ούτε μια νέα πρόσληψη, αλλά με τη διαχρονική πολιτική της μετακίνησης του προσωπικού από τη μία δημόσια δομή στην άλλη, το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε ότι 5 Κέντρα Υγείας, από την 1η και 2η ΥΠΕ (Αλεξάνδρας, Καλυβίων, Ραφήνας, Καμινίων, Περιστέρι) θα λειτουργήσουν σταδιακά ως κέντρα αναφοράς για Covid-19. Τα υπόλοιπα εξίσου ελάχιστα Κέντρα Υγείας 24ωρης λειτουργίας θα εξυπηρετούν τους ασθενείς με χρόνια νοσήματα και τα έκτακτα περιστατικά.

Δηλαδή για την «κάλυψη» των κενών η κυβέρνηση ανακατεύει την τράπουλα του υπάρχοντος ελλιπούς προσωπικού, μετακινώντας ιατρούς, νοσηλευτές και επισκέπτες Υγείας από τα περιφερειακά ιατρεία και ΤΟΜΥ στα ΚΥ και από τα ΚΥ στα νοσοκομεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίθαλψη των επαναπατρισθέντων φοιτητών του εξωτερικού στο ξενοδοχείο «Stanley». Προσωπικό μετακινείται άρον - άρον από ΤΟΜΥ και ΚΥ, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς τα απαραίτητα μέσα προστασίας.
Το ερώτημα που μένει αναπάντητο, ωστόσο, είναι τι θα γίνει με τον κόσμο με χρόνια νοσήματα, που εξυπηρετούνταν από αυτές τις δομές. Αξίζει να αναφερθεί πως οι ανάγκες ήδη ξεπερνούσαν τις δυνατότητες των δομών ΠΦΥ και πολλοί νοσούντες απευθύνονταν σε ιδιώτες γιατρούς, που τώρα εκλείπουν και αυτοί. Επιπλέον, όλα τα τακτικά ιατρεία των νοσοκομείων αναφοράς έχουν κλείσει, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ακόμα παραπάνω ο αριθμός των ανθρώπων προς τις δομές ΠΦΥ.
Καταλαβαίνουμε όλοι ότι η αποδυνάμωση των δομών ΠΦΥ όχι μόνο δεν αποτελεί λύση, αλλά περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, αφαιρώντας υγειονομικούς από την κοινότητα, τώρα που υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη.
Οι τραγικές ελλείψεις σε μέσα προστασίας έχουν οδηγήσει σε απελπιστικές καταστάσεις. Από τη μία πλευρά εργαζόμενοι κατασκευάζουν χειροποίητες μάσκες, φτιάχνουν από μόνοι τους αντισηπτικά και, από την άλλη, η διοίκηση της 1ης ΥΠΕ καλεί τους εργαζομένους στην ΠΦΥ να παραδώσουν στις ΜΕΘ τα ελάχιστα ΜΑΠ που διαθέτουν. Χαρακτηριστικά, συντονιστής σε ΤΟΜΥ επέπληξε σφοδρά υγειονομικούς που χρησιμοποίησαν μάσκες υψηλής αναπνευστικής προστασίας, όταν κλήθηκαν να εξετάσουν επιβεβαιωμένα κρούσματα...

Γιατροί, νοσηλευτές, όλοι οι επαγγελματίες Υγείας της ΠΦΥ, όπως και οι συνάδελφοι στα νοσοκομεία, δίνουμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε με αυταπάρνηση τη μάχη κατά της πανδημίας του κορονοϊού. Χρειαζόμαστε όμως όπλα στη φαρέτρα μας, προσλήψεις και οργανωμένο σχέδιο άμεσα.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους μας να μην αποσιωπήσουν τα προβλήματα, να μην ανεχθούν να μας βγάζουν «ψεύτες» όταν ζητάμε τα υλικά που δεν έχουμε, να μην συναινέσουν στο κάλπικο κλίμα τού «όλα είναι υπό έλεγχο» και να απαιτήσουμε τώρα μέτρα που θα σώσουν τις ζωές των συνανθρώπων μας.
Απαιτούμε:

• Μαζικές προσλήψεις μόνιμου ιατρονοσηλευτικού προσωπικού στα Κέντρα Υγείας, Περιφερειακά Ιατρεία, ΤΟΜΥ και λοιπές δομές ΠΦΥ.
• Αμεσα να λειτουργήσουν όλο το 24ωρο όλες οι δομές της ΠΦΥ για την αποσυμφόρηση των νοσοκομείων.
• Πλήρης επίταξη, άνευ όρων, κλινών, κλινικών και κρεβατιών ΜΕΦ, εξοπλισμού εργαστηρίων και του προσωπικού του ιδιωτικού τομέα περίθαλψης και ένταξή τους στον κρατικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
• Εξασφάλιση των Μέτρων Ατομικής Προστασίας για όλο το υγειονομικό προσωπικό.
• Δωρεάν διαγνωστικά tests για όλο το υγειονομικό προσωπικό και για την έγκαιρη ανίχνευση των κρουσμάτων στην κοινότητα.
• Ειδική μέριμνα για το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και ανήκει στις ευπαθείς ομάδες. Μέριμνα εφαρμογής του μέτρου των αδειών ειδικού σκοπού για το υγειονομικό προσωπικό.

Εύα ΠΑΓΟΥΝΗ
Νοσηλεύτρια, μέλος προσωρινού ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων ΤΟΜΥ 1ης & 2ης ΥΠΕ

Ο λαός να απαιτήσει υπηρεσίες Υγείας αντάξιες του πλούτου που παράγει

Χαρακτηριστικές πλευρές από τα μεγάλα προβλήματα και στο ΓΝ Πτολεμαΐδας «Μποδοσάκειο»

Από τη συμβολική παρέμβαση έξω από το «Μποδοσάκειο» Νοσοκομείο

Το Γενικό Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας «Μποδοσάκειο» επιλέχτηκε ως νοσοκομείο αναφοράς, αντιμετώπισης δηλαδή των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων κορονοϊού, από τις αρχές του χρόνου, με βάση τους όρους και τις προδιαγραφές που όρισε το υπουργείο Υγείας. Ανάμεσα σε αυτά πάρθηκαν υπόψη η λειτουργία της ΜΕΘ, καθώς στο νοσοκομείο Πτολεμαΐδας λειτουργεί η μοναδική ΜΕΘ στη Δυτική Μακεδονία, με πέντε κλίνες, και ο μοναδικός θάλαμος αρνητικής πίεσης, στην τέως Πνευμονολογική κλινική, η οποία δεν λειτουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Ωστόσο, ο μόνο στο όνομα χαρακτηρισμός του «Μποδοσάκειου» ως νοσοκομείου αναφοράς δεν έλυσε ζωτικής σημασίας προβλήματα, όπως η υποστελέχωσή του με ιατρονοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό, τον εξοπλισμό του με τα απαραίτητα υλικά, μέσα ατομικής προστασίας (ΜΑΠ), ιατροτεχνικό εξοπλισμό κ.λπ., τα οποία δεν αντιμετωπίστηκαν ακόμη.
Σε ό,τι αφορά την έλλειψη προσωπικού, η διοίκηση την διαχειρίζεται μέχρι στιγμής με διατμηματική μεταφορά νοσηλευτών, καθώς έχουν σταματήσει τα χειρουργεία και τα τακτικά ιατρεία, ενώ οι κλινικές νοσηλεύουν μόνο πολύ σοβαρά περιστατικά. Εγιναν ελάχιστες προσλήψεις νοσηλευτών, ενώ από γιατρούς έχουν έρθει μόνο ένας παιδίατρος και ένας ακτινολόγος. Μεγάλες είναι οι ελλείψεις προσωπικού στον τομέα της καθαριότητας, που ειδικά αυτήν τη στιγμή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Η καθαρίστρια είναι στην ομάδα μαζί με τον γιατρό, την νοσηλεύτρια και τον τραυματιοφορέα και χωρίς αυτή δεν μπορεί να κινηθεί το περιστατικό. Οι βοηθοί θαλάμου είναι επίσης σε έλλειψη.
Να λάβουμε υπόψη μας ότι εκατοντάδες συνάδελφοί μας σε όλη τη χώρα έχουν εκτεθεί στη νόσο, σχεδόν εκατό νοσούν, και έχουν τεθεί αναγκαστικά σε περιορισμό - καραντίνα. Το ίδιο συνέβη σε γειτονικά νοσοκομεία της Καστοριάς και της Κοζάνης και προκλήθηκαν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία τους.
Γι' αυτό είναι ανάγκη να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, παντού και μάλιστα άμεσα.

Με σταγονόμετρο τα μέτρα προστασίας

Από τις 18 Μάρτη έχει σταλεί έγγραφο από τη διοίκηση του νοσοκομείου προς τους προϊσταμένους όλων των τμημάτων, προκειμένου να γίνεται «ορθολογική χρήση των μέσων ατομικής προστασίας», με τον ισχυρισμό ότι υπάρχει έλλειψη στην αγορά.
Βεβαίως, πρέπει να αποφεύγεται η σπατάλη, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνεται έκπτωση σε ό,τι αφορά την ασφάλεια του προσωπικού.
Πώς λοιπόν μπορεί να είναι ασφαλής ένας εργαζόμενος ιατρός ή νοσηλευτής, όταν καλείται να μπει σε ύποπτο περιστατικό με στολή εργασίας για βαφείς ή κηπουρούς; Οταν αντί για γκέτες φοράει σακούλες σκουπιδιών στα πόδια; Πώς θα φορέσει την ακατάλληλη μάσκα και στολή για να κάνει διασωλήνωση ή όταν του ζητάνε τις μάσκες μιας χρήσης να τις χρησιμοποιεί σε 3-4 περιστατικά; Πώς απαντά η διοίκηση όταν λόγω της «ορθολογικής χρήσης» υπάρχουν τμήματα που μέχρι σήμερα δεν έχουν σχεδόν καθόλου ΜΑΠ;
Τη στιγμή που η κυβέρνηση δίνει απλόχερα στους κλινικάρχες 1.600 ευρώ τη μέρα για κάθε ιδιωτική κλίνη ΜΕΘ, εμείς σε κάθε βάρδια κάνουμε καταμέτρηση στις μάσκες μιας χρήσης και στα χάρτινα σκουφάκια, στα νάιλον ποδονάρια και γάντια, λες και είμαστε στο στρατό και κάνουμε παράδοση - παραλαβή πυρομαχικών.
Οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ Δ. Μακεδονίας χρησιμοποιούν τα μέσα ατομικής προστασίας με το σταγονόμετρο, ενώ ψάχνουν οι ίδιοι τρόπους για να καλύψουν τις ελλείψεις, με δωρεές, ακόμα και με δικά τους έξοδα.
Οι υγειονομικοί όμως πρέπει να είμαστε προστατευμένοι για να είμαστε υγιείς και να μπορούμε να προσφέρουμε με ασφάλεια τις υπηρεσίες μας στους συνανθρώπους μας, αλλά επιπλέον γιατί αν δεν τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, γινόμαστε εύκολα διασπορείς της νόσου.
Υπάρχει ελπίδα από συναδέλφους, ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό, διευθυντές τμημάτων, που με εντιμότητα, επιστημονικότητα και κυρίως θάρρος, κάνουν τη δουλειά τους σωστά και με γνώμονα την ασφάλεια των εργαζομένων και των ασθενών. Επιμένουν στη χορήγηση των ΜΑΠ, στην προμήθεια υλικών, επιμένουν για τις προσλήψεις, πιέζουν με όποιο τρόπο μπορούν.

«Κόστος» για το κεφάλαιο η ασφάλεια και η ζωή των εργαζομένων

Την ίδια ώρα, η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στην περιοχή της Εορδαίας είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Με απόφαση της 3ης ΥΠΕ έχουν κλείσει τα Περιφερειακά Ιατρεία σε όλη την περιοχή από τις 16 Μάρτη, προκειμένου να μεταφερθεί το ιατρικό και άλλο προσωπικό προς τα νοσοκομεία και να καλύψει τα εκεί κενά.
Εκτός των άλλων, στο Κέντρο Υγείας Πτολεμαΐδας είχαμε επιβεβαιωμένο κρούσμα εργαζόμενου στο χώρο, οπότε έκλεισε προσωρινά και αυτό. Στην ΤΟΜΥ που λειτουργεί με επτά εργαζομένους, ούτε τα μέσα υπάρχουν ούτε η υποδομή για να καλύψουν τον πληθυσμό της περιοχής σε Πρωτοβάθμια Φροντίδα.
Σε μια περιοχή με μεγάλους χώρους δουλειάς, με τα στρατηγικής σημασίας εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που τροφοδοτούν τη χώρα, όπου συγχρωτίζονται χιλιάδες εργαζόμενοι, υπάρχει η υποτυπώδης κάλυψη των εργαζομένων με την παρουσία των μόλις πέντε γιατρών εργασίας για όλο το λεκανοπέδιο Κοζάνης - Πτολεμαΐδας - Φλώρινας, για λίγες ώρες τη μέρα και όχι σε καθημερινή βάση.
Κάτω από την πίεση των εργαζομένων και των σωματείων τους διακόπηκαν οι εργασίες στην κατασκευή της μονάδας ΑΗΣ «Πτολεμαΐδας 5», που εδώ και βδομάδες με ευθύνη της εργοδοσίας και της κυβέρνησης λειτουργούσε εγκυμονώντας σοβαρούς κινδύνους για τη ζωή των εργαζομένων και των οικογενειών τους λόγω της πιθανής διασποράς του κορονοϊού. Μπορεί κάποια ελάχιστα μέτρα προστασίας, και αυτό σε περιορισμένο αριθμό, να πάρθηκαν κάτω από τις απαιτήσεις των εργαζομένων και αυτών που εργάζονται στο κομμάτι της ασφάλειας μέσα στο εργοτάξιο, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί πως η ασφάλεια και η ζωή των εργαζομένων από το κεφάλαιο αντιμετωπίζεται ως «κόστος».
Είναι ώρα ευθύνης για όλους. Να αποκρούσουμε όσους ευθύνονται για αυτήν την κατάσταση και τώρα μας λένε ότι δεν είναι ώρα για αντιπαράθεση και σύγκρουση, αλλά «όλοι μαζί» να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Δεν είμαστε όλοι μαζί σε αυτόν τον πόλεμο. Αυτοί που μας στέλνουν χωρίς όπλα και αθωράκιστους στη μάχη και αυτοί που θησαυρίζουν κάνοντας μπίζνες στο άρρωστο κορμί του λαού μας δεν είναι δίπλα μας, αλλά απέναντί μας.
Είναι οι ίδιοι που πετσόκοψαν τη χρηματοδότηση του συστήματος Υγείας, που άφησαν τα νοσοκομεία χωρίς προσωπικό, εξοπλισμό και φάρμακα, είναι οι ίδιοι που βλέπουν την Υγεία σαν εμπόρευμα και όχι σαν αγαθό.
Απέναντι σε αυτούς, όπως μας ζητάνε την ατομική μας ευθύνη, έτσι και εμείς να απαιτήσουμε τη δική τους ληστρική ευθύνη και να διεκδικήσουμε τα όσα μας ανήκουν, Υγεία για όλο το λαό δημόσια και δωρεάν, αντάξια των επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων του 21ου αιώνα, αντάξια του πλούτου που παράγουμε.

Δημήτρης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Νοσηλευτής ΤΕΠ Γεν. Νοσοκομείου Πτολεμαΐδας «Μποδοσάκειο»