18 Μαρ 2012

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ


  ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΑΡΟΚΟ
ΤΡΙΤΗ 20 ΜΑΡΤΗ ΚΑΙ ΩΡΑ 7ΜΜ
ΣΥΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΚΚΕ 
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ
ΝΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΛΑΟΣ
ΝΕ ΚΕΡΚΥΡΑΣ του ΚΚΕ
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ

      ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΑΡΟΚΟ
ΤΡΙΤΗ 20 ΜΑΡΤΗ ΚΑΙ ΩΡΑ 7ΜΜ
ΣΥΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΚΚΕ 
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ
ΝΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΛΑΟΣ
ΝΕ ΚΕΡΚΥΡΑΣ του ΚΚΕ
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ελατε χουντικοι...ελατε


ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Το πραγματικό περιεχόμενο και το σημερινό νόημα της Επανάστασης


Το πραγματικό περιεχόμενο και το σημερινό νόημα της Επανάστασης
Ο Ρήγας Φεραίος με τον «Θούριό» του έσπειρε τον σπόρο του ξεσηκωμού
Η 25η Μάρτη θεωρείται ως ημερομηνία έναρξης της ελληνικής εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης των Ελλήνων στα 1821, αν και στις 21 Μάρτη ο Κολοκοτρώνης απελευθέρωνε την Καλαμάτα. Βεβαίως, τα χρονικά όρια έναρξης κοινωνικοϊστορικών γεγονότων είναι συμβατικά πολύ περισσότερο γεγονότων που πιστοποιούν τις κοινωνικές επαναστάσεις. Αλλά η συγκεκριμένη ημερομηνία, δοσμένη από την αστική ιστοριογραφία, δεν έχει σχέση τόσο με αυτό που η ιστοριογραφία γενικά καταγράφει ως επέτειο των ιστορικών γεγονότων. Θα μπορούσε π.χ. να είναι ένα άλλο γεγονός που προηγήθηκε ή διαδραματίστηκε αργότερα από την 25η Μάρτη, στα πολλά γεγονότα κρίκους της ελληνικής επανάστασης. Η συγκεκριμένη ημερομηνία σηματοδοτεί αυτό που η άποψη της «επίσημης» από το κράτος ιστορίας, θεμελιώνει ως γεγονός έναρξής της. Δηλαδή, την ημερομηνία που, σύμφωνα με την αστική ιστοριογραφία, η «σημαία της επανάστασης υψώθηκε από το δεσπότη Παλαιών Πατρών Γερμανό». Και φαίνεται να επιλέχτηκε, από την κυρίαρχη, μετά τη νίκη της Επανάστασης, τάξη, για το συμβολισμό της εθνικοαπελευθερωτικής εξέγερσης και της δημιουργίας του ελληνικού κράτους, θέλοντας να επιβάλει σ' αυτό το συμβολισμό και τη συμμετοχή της επίσημης εκκλησίας στην επανάσταση.
Υπάρχουν, βεβαίως, διαφορετικές απόψεις για το συγκεκριμένο θέμα. Μια άποψη είναι αυτή που θεωρεί ότι το γεγονός της «σημαίας στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό» είναι ανύπαρκτο. Είναι και η πιο αντικειμενική. Αλλη άποψη αναφέρει ότι ο δεσπότης αναγκάστηκε από τον Παπαφλέσα, με το πιστόλι, να «σηκώσει τη σημαία». Σημασία, όμως, έχει ότι η κυρίαρχη μετά την Επανάσταση τάξη χρειαζόταν και την ορθόδοξη εκκλησία ως ένα στοιχείο του δικού της εποικοδομήματος που θα επιδρούσε στη δημιουργία υποταγμένης σ' αυτήν συνείδηση στις λαϊκές μάζες.
Αντιστρατεύονται
την Επανάσταση
Ενας από τους φλογερούς υποκινητές για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων ήταν και ο Παπαφλέσας. (Εθν. Ιστορικό Μουσείο)
Η ηγεσία της επίσημης εκκλησίας και στον ελλαδικό χώρο, όπως και το Φανάρι, ήταν εχθρός της Επανάστασης. Ο συγγραφέας της «Ελληνικής Νομαρχίας» «Ανώνυμος Ελλην», «ξεσκεπάζει και μαστιγώνει αλύπητα τους εχθρούς της Επανάστασης, τους εκμεταλλευτές του λαού, τον κλήρο, τους Φαναριώτες, τους κοτζαμπάσηδες», (Νίκου Μπελογιάννη, «Κείμενα από την απομόνωση»). Είναι επίσης χαρακτηριστικοί οι διάλογοι του Παπαφλέσα με τους κοτσαμπάσηδες και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στο Αίγιο, (τότε Βοστίτσα), στις 26 Γενάρη 1821, όταν ως πληρεξούσιος του Αλέξανδρου Υψηλάντη τους συνάντησε στο σπίτι τού Αντρέα Λόντου, προκειμένου να τους πείσει να συμμετάσχουν στην Επανάσταση. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, αρνιόταν την επανάσταση ρωτώντας: «Πού πολεμοφόδια; Πού όπλα; Πού χρήματα πολυάριθμα; Πού στρατός πεπαιδευμένος; Πού στόλος εφοδιασμένος;». Για να καταλήξει: «... Αλλ' εις την εποχήν ταύτην οποία δείγματα θετικότητας έχομεν, διά να πιστεύσωμεν όσα λέει ο Δικαίος και όσα γράφει ο Υψηλάντης;». Ενώ ο Σωτήρης Χαραλάμπης είπε:«... πιστεύω πως η Ρωσία, όπου έχει την ίδια θρησκεία μ' εμάς, θα συντροφέψει τον Υψηλάντη με στρατεύματα... Μα εμείς εδώ, αφού ξεκάνουμε τους Τούρκους, σε ποιον θα παραδοθούμε; Ποιον θα 'χουμε ανώτερο; Ο ραγιάς, αφού πάρει τα όπλα δε θα μας ακούει πια και δε θα μας σέβεται και θα πέσουμε στα χέρια εκείνου, που δεν μπορεί να κρατήσει το πιρούνι να φάει! (σ.σ. αυτός ήταν ο Νικήτας Φλέσας, αδελφός του Παπαφλέσα). Κάλλιο οι Τούρκοι κι ο ραγιάς υπόδουλος, παρά λεύτερο έθνος με το λαό να 'χει δικαιώματα»! Αυτό ήταν το πραγματικό τους πρόβλημα. Ο επαναστατημένος λαός, με τα όπλα, θα αφαιρούσε τα προνόμια των κοτσαμπάσηδων, θα αποκτούσε ο ίδιος δικαιώματα.
Αλλά ο Παπαφλέσας τούς δίνει την πρέπουσα απάντηση: «Η επανάσταση είτε θέτε είτε όχι θα γίνει! Πάρτε το απόφαση. Αν εσείς γυρεύετε να την εμποδίσετε, εγώ πήρα προσταγή από την Αρχή να ξεσηκώσω το λαό και να την κάνω. Και τότες όποιον βρουν ξαρμάτωτο οι Τούρκοι, ας τον κόψουν...». Για να του ανταπαντήσει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός: «Είσαι απατεώνας, άρπαγας, εξωλέστατος!» (Αμβρόσιος Φραντζής «Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδας, τ.α΄ σελ. 98).
Οι αντιθέσεις
της άρχουσας τάξης
Ο Θ. Κολοκοτρώνης δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τους Τούρκους, αλλά δυστυχώς και τους Ελληνες προύχοντες της Πελοποννήσου με κατάλαξη τα θλιβερά γεγονότα του εμφυλίου
Η άρχουσα τάξη, μετά την επανάσταση και τη δημιουργία του ελληνικού αστικού κράτους, δεν ήταν ενιαία, (αυτό ως φαινόμενο είναι αντικειμενικό, υπάρχουν διαφορετικά τμήματα στο εσωτερικό κάθε κοινωνικής τάξης, αλλά δεν είναι μόνο αυτό ή κυρίως αυτό. Οι κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης, (έμποροι, καραβοκυραίοι, μικροβιοτέχνες, αγροτιά με μικρό ελεύθερο κλήρο, και ο λαός, οι στρατιωτικοί, (κλέφτες) που προέρχονταν από την αγροτιά), είχαν κοινό συμφέρον την εθνική απελευθέρωση και συγκρότηση του ελληνικού έθνους - κράτους, κόντρα στους αντιδραστικούς κοτσαμπάσηδες και την επίσημη εκκλησία, που αρχικά ήταν εχθροί της επανάστασης, ταυτιζόμενοι με την οθωμανική εξουσία. Οι οποίοι όμως φαίνεται ήρθαν σε συμβιβασμό με τις προοδευτικές, από τη σκοπιά των κοινωνικών μετασχηματισμών αστικών τμημάτων της μετέπειτα άρχουσας τάξης, προκειμένου να συμμετέχουν στην εξουσία, ή και να την καταλάβουν εξ ολοκλήρου. Και που σε τελευταία ανάλυση, με την έναρξη και εξέλιξή της, αυτός ο συμβιβασμός δεν ολοκληρώθηκε με «ειρηνικό τρόπο», λόγω των οξύτατων μεταξύ τους αντιθέσεων. Οι εμφύλιες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια της επανάστασης, έκφραση διαφορετικών ταξικών συμφερόντων και συμμαχιών, αλλά και των σχέσεων διαφόρων μερίδων της μετέπειτα άρχουσας τάξης με τα διαφορετικά συμφέροντα ξένων κρατών, (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία), ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά της επανάστασης των Ελλήνων. Ετσι οι εμφύλιες συγκρούσεις αντανακλούσαν τις αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό τής υπό διαμόρφωση αστικής ελληνικής κοινωνίας και μάλιστα στην ιστορική στιγμή της πορείας για τη δημιουργία του εθνικού κράτους. Αντιθέσεις που βεβαίως προϋπήρχαν στους κόλπους της παλιάς φεουδαρχικής κοινωνίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Για παράδειγμα, σοβαρές αντιθέσεις εμφανίστηκαν ανάμεσα στους προκρίτους (Ζαΐμηδες, Λόντοι, Δεληγιανναίοι) και τους στρατιωτικούς (Κολοκοτρώνης), της Πελοποννήσου. Οι πρόκριτοι βλέπουν ότι τα προνόμια τους απειλούνται από ανερχόμενες δυνάμεις και δεν το ανέχονται. Επίσης το 1824, είχαν διαμορφωθεί δυο παρατάξεις, (έμποροι και πρόκριτοι, η μία και μεγαλοκαπεταναίοι, κυρίως Πελοποννήσιοι, η άλλη). Τις αντιθέσεις τους θα τις λύσουν με τα όπλα. Οι συγκρούσεις μεταξύ τους ξεκινούν τον Οκτώβρη του 1824 με την άρνηση των κατοίκων της Αρκαδίας να πληρώσουν φόρους, γεγονός που η τότε κυβέρνηση το αντιμετώπισε στέλονοντας εκεί 500 οπλισμένους Ρουμελιώτες.
Το κοινωνικό περιεχόμενο
Η Επανάσταση του 1821 έχει καταγραφεί από την αστική ιστοριογραφία μονόπλευρα ως αυτή που απελευθέρωσε το ελληνικό έθνος μετά από τα 400 χρόνια σκλαβιάς από τον τουρκικό ζυγό. Αλλά δεν είναι αυτή ολόκληρη η αλήθεια. Ηταν, βεβαίως, επανάσταση εθνικοαπελευθερωτική. Εναντιώθηκε στην οθωμανική αυτοκρατορία και την εξουσία της. Γι' αυτό και είχε βαθιά προοδευτικό κοινωνικό περιεχόμενο. Προκειμένου να αντιμετωπιστεί ολοκληρωμένα από την άποψη των σκοπών της, απαιτείται προσέγγιση και έρευνα στο κοινωνικοοικονομικό καθεστώς, ενάντια στο οποίο στράφηκε η επανάσταση και το χαρακτήρα του, δηλαδή ποιες ήταν οι σχέσεις παραγωγής στην οθωμανική αυτοκρατορία.
Η οθωμανική αυτοκρατορία ήταν καθεστώς φεουδαρχικό και ιστορικά ξεπερασμένο. Υπήρχε ανάγκη αντικατάστασής του από την ανώτερη κοινωνική βαθμίδα, τον καπιταλισμό. Το γεγονός ότι δεν είχε ακόμη ανατραπεί, αποτελούσε και το βασικό εμπόδιο στην ανάπτυξη των νέων αστικών κοινωνικών δυνάμεων, που αναπτύσσονταν στους κόλπους της, της δικής τους εξουσίας και των δικών τους σχέσεων παραγωγής.
Αυτές οι νέες ανερχόμενες κοινωνικές δυνάμεις είχαν να αντιμετωπίσουν το φρενάρισμα της ανάπτυξής τους στα πλαίσια της οθωμανικής εξουσίας. Αλλωστε, τα συμφέροντά τους απαιτούσαν διαμόρφωση εσωτερικής αγοράς, ενώ ήδη είχαν αναπτύξει οικονομικούς δεσμούς με την καπιταλιστική Δύση, λόγω εμπορίου.
Είναι, επίσης, γνωστό ότι το συνειδησιακό υπόβαθρο που διαμορφώθηκε και ώθησε στην Επανάσταση έχει ρίζες στη γαλλική αστική Επανάσταση του 1789, και το μεταλαμπάδιασμα των ιδεών της (ελευθερία - ισότητα - αδελφότητα), από τον «Ανώνυμο Ελληνα με την Ελληνική Νομαρχία», από τον Κοραή και κυρίως τον Ρήγα. Ο Ρήγας, μάλιστα, είχε συλλάβει την ιδέα της επανάστασης σ' όλα τα Βαλκάνια, γιατί ήταν πεπεισμένος ότι η απελευθερωτική δύναμη όλων των Βαλκάνιων, μαζί ήταν πολλαπλάσια μεγαλύτερη, ενάντια στη φεουδαρχία των οθωμανών, από τον ξεσηκωμό ενός - ενός έθνους ξεχωριστά.
Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην προετοιμασία της και στην υλοποίηση της ιδέας του Ρήγα, η Επανάσταση ξεκίνησε, έγινε με χαρακτήρα εθνικοαπελευθερωτικό και κοινωνικό, ταυτόχρονα.
Τι σηματοδοτεί στις σύγχρονες συνθήκες
Το κύριο, που σαν αποτέλεσμα του ένοπλου ξεσηκωμού κατακτήθηκε στην Ελλάδα με την Επανάσταση, είναι η δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού εθνικού κράτους. Ηταν ένα άλμα μπροστά στην ιστορική εξέλιξη, που συνέβαλε επίσης στην αποσύνθεση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Αυτό το συμπέρασμα έχει διπλή σημασία για τις σύγχρονες συνθήκες. Η μία είναι η ίδια η επανάσταση σαν πράξη, το αναπόφευκτό της, όταν οι παλιές σχέσεις φρενάρουν τις νέες δυνάμεις. Η δράση των καταπιεσμένων λαϊκών μαζών ενάντια στην παλιά εξουσία και την ξεπερασμένη ιστορικά κοινωνία, για την ανατροπή της και την εγκαθίδρυση της νέας εξουσίας και την οργάνωση της νέας ανώτερης κοινωνικής βαθμίδας. Οταν οι λαοί συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα της δικής τους απελευθέρωσης, τότε η δύναμη της δράσης τους γίνεται ακατανίκητη και καμιά εξουσία δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην επαναστατική τους πάλη. Η Επανάσταση του 1821 ήταν επανάσταση που σαν αποτέλεσμα, μαζί με την απελευθέρωση του έθνους, άνοιξε την πρώτη σελίδα της νέας κοινωνίας, του καπιταλισμού. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη σημασία της, το γεγονός δηλαδή ότι ως αποτέλεσμα της νικηφόρας επανάστασης είναι το πέρασμα από μια κατώτερη κοινωνική βαθμίδα στην ανώτερη.
Η συγκεκριμένη ιστορική επέτειος, όπως κάθε ιστορική επέτειος, έχει ένα συμβολισμό. Αυτόν που αναδεικνύεται από το αποτέλεσμα και κατέγραψε η ιστορία μέσα από τα πραγματικά γεγονότα. Αποκτά δε συγκεκριμένο περιεχόμενο σε κάθε ιστορική περίοδο κατά την οποία γιορτάζεται. Δεν είναι μόνο η επέτειος μνήμης και μνημόνευσης των προγόνων, που δημιούργησαν το ελληνικό εθνικό αστικό κράτος. Ούτε μόνο το γεγονός ότι αυτοί έκαναν τότε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Είναι επέτειος της εθνικής ανεξαρτησίας και σαν τέτοια γιορτάζεται.
Στις σημερινές συνθήκες, το μήνυμα και το νόημά της έχουν επίσης το δικό τους περιεχόμενο. Μόνο που αυτό έχει σχέση με τη σκοπιά που κάθε κοινωνική δύναμη προσεγγίζει και τα τότε ιστορικά γεγονότα και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Σήμερα ο καπιταλισμός ιστορικά είναι ξεπερασμένος. Βρίσκεται στο στάδιο της αντίδρασης και αυτό το αισθάνεται καθημερινά η εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα ως την πιο αβάσταχτη κοινωνική καταπίεση και εκμετάλλευση, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο την κρίση και την καταστολή. Είναι καπιταλισμός που σαπίζει και παρασάπισε και ως τέτοιος πρέπει να αντικατασταθεί από την επόμενη κοινωνική βαθμίδα.
Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, έχοντας ιστορικά, από την Επανάσταση ακόμη του 1821, αναπτύξει σχέσεις εξάρτησης με το δυτικοευρωπαϊκό κεφάλαιο, κυρίως το αγγλικό, και αργότερα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με το αμερικάνικο, συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, διεθνείς και περιφερειακούς, στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, προκειμένου να ενισχύει την κυριαρχία της και την εξουσία της πάνω στο λαό. Συμμετέχει στη δράση και εξάπλωση της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων και τους πολέμους της, διεκδικώντας την ανάπτυξη των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και σε άλλα κράτη και λαούς, μέσα από το μοίρασμα της ιμπεριαλιστικής λείας.
Η πολιτική, των αντιδραστικών, σε βάρος της εργατικής τάξης, και του λαού, αναδιαρθρώσεων εντείνει την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση, αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες, συγκεντρώνει ολοένα και μεγαλύτερο πλούτο στα χέρια των λίγων ισχυρών επιχειρηματιών, κλέβοντάς τον από τους άμεσους παραγωγούς του, τους ανθρώπους του μόχθου.
Η συμμετοχή στον πόλεμο ενάντια στο λαό του Ιράκ, όπως και πριν στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν, η μετατροπή της Ελλάδας σε ορμητήριο των δολοφόνων, οξύνει το σύνολο των λαϊκών προβλημάτων.
Η πάλη για έξοδο της Ελλάδας από τον πόλεμο, το μόνο πραγματικά αντιιμπεριαλστικό αντιπολεμικό αίτημα, ενάντια στην πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, για τη διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών, αποτελούν και το πραγματικό περιεχόμενο της επετείου της Επανάστασης σήμερα. Η πολιτική του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου, η αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη, αποτελούν το σύγχρονο νόημα του 1821.
Αλλά, χωρίς τον επαναστατικό ξεσηκωμό όλων των τότε καταπιεσμένων δε θα υπήρχε αυτό το ιστορικό γεγονός και το αποτέλεσμά του. Τότε αντιμετώπισαν τη δυναστεία των οθωμανών μαζί με τη μοιρολατρία των συμβιβασμένων με την παλιά εξουσία. Ετσι και τώρα η εργατική τάξη, τα μικροαστικά στρώματα της πόλης και του χωριού, η νεολαία, οι γυναίκες από τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα μπορούν, συγκροτώντας το δικό τους αντίπαλο δέος, το αντιιμπεριαλιστικό, αντιπολεμικό δημοκρατικό μέτωπο πάλης, μπορούν να οργανώσουν τη δική τους αντεπίθεση για τη δική τους λαϊκή εξουσία.
Σ' αυτή την επέτειο, οι κυρίαρχοι, οι πολιτικοί τους εκφραστές θα βγουν με παράτες και νταούλια, για να δώσουν το δικό τους νόημα και περιεχόμενο, μιας «εθνικά υπερήφανης και ισχυρής Ελλάδας». Είναι το μεγαλύτερο ψέμα για το λαό, γιατί αυτή είναι η Ελλάδα της πλουτοκρατίας. Οπως προκλητικό είναι το ψέμα της μη συμμετοχής στον πόλεμο του Ιράκ, ενώ η πραγματική αλήθεια για τις υποκριτικές φιλειρηνικές διαθέσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι ότι τάσσονται με την ιμπεριαλιστική ειρήνη, γι' αυτό και συμφωνούν με τη συμμετοχή στον πόλεμο. Ενώ ο ΣΥΝ αντιτίθεται σ' αυτόν, καλώντας το λαό να ταχτεί με το άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο, την ΕΕ. Ο λαός μας έχει όλη τη δύναμη, αγνοώντας αυτές τις Σειρήνες, απειθαρχώντας στις κυβερνητικές επιλογές συμμετοχής στον πόλεμο να ορθώσει εμπόδια σ' αυτή την ισχυροποίηση και την υπερηφάνεια των κυρίαρχων να τον καταδυναστεύουν, να τους πληρώσει πολιτικά αποδυναμώνοντάς τους, και να οργανώσει τη δική του σύγκρουση και ρήξη με το ζυγό, που του επιβάλλει η κοινωνική εκμετάλλευση και καταπίεση. Και τότε θα 'ναι υπερήφανος, γιατί ως συνεχιστής της ιστορίας, θα δημιουργεί το δικό του μέλλον.


Επιμέλεια
Στέφανος ΚΡΗΤΙΚΟΣ


ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες

Ο καπιταλισμός έχει φάει τα ψωμιά του


Ο καπιταλισμός έχει φάει τα ψωμιά του
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Η μεγάλη μάχη του 21ου αιώνα, όμως, θα αφορά το ποια εκδοχή του καπιταλισμού θα επικρατήσει, ποια θα αποδειχθεί πιο αποτελεσματική στην παραγωγή πλούτου και θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση. «Θα είναι ο καπιταλισμός του Πεκίνου με τα κινεζικά χαρακτηριστικά;» διερωτάται ο Ρόθκοπφ. «Θα είναι ο καπιταλισμός με το δίχτυ ασφαλείας της Ευρώπης; 'Η μήπως ο αμερικανικός καπιταλισμός;». Το ερώτημα γεννά ένα ακόμη: ποιος είναι σήμερα ο αμερικανικός καπιταλισμός και τι θα τον βοηθήσει να επιτύχει στον 21ο αιώνα;»... Αυτά είναι τα ερωτήματα και οι αγωνίες των εκπροσώπων του διεθνούς κεφαλαίου, σύμφωνα με τα όσα γράφει σε άρθρο του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο γνωστός απολογητής του καπιταλισμού Τ. Φρίντμαν, με αφορμή το βιβλίο του εκδότη του περιοδικού «Foreign Policy» Ντ. Ρόθκοπφ. Με άλλα λόγια, αυτό που ψάχνουν είναι το «μοντέλο» εκείνο που θα επιτρέψει στον καπιταλισμό να διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά την κρίση και να παρατείνει την κυριαρχία του. Δεν περιμένει βέβαια να ακούσει κανείς κάτι διαφορετικό από ένθερμους απολογητές του συστήματος, που θεωρούν τον καπιταλισμό αιώνιο και «το τέλος της Ιστορίας». Ο,τι όμως και αν λένε, ο καπιταλισμός έχει φάει τα ψωμιά του, αδυνατεί να δώσει λύσεις στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και επιβιώνει βουλιάζοντας τους λαούς όλο και πιο βαθιά στη φτώχεια, την εξαθλίωση και την πείνα. Η ανατροπή του είναι πλέον όρος επιβίωσης για τους λαούς και την ανθρωπότητα. Ομως δεν θάρθει από μόνης της. Χρειάζεται η συνειδητή και οργανωμένη πάλη του λαού, με μπροστάρη το ΚΚΕ. Είτε το θέλουν είτε όχι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των λαϊκών επαναστάσεων.

ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι λεγόμενες «ομάδες πολιτοφυλακής» και ο ρόλος τους


Οι λεγόμενες «ομάδες πολιτοφυλακής» και ο ρόλος τους 
 Αρθρο του Κ.Π. στον Ριζοσπάστη


«Το Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Οπλων (ΕKEO) θεωρεί ότι η χρήση όπλου στα Ελληνικά Σχολεία είναι θέμα χρόνου και ότι πρέπει να ισχύσουν στα σχολεία απαραβίαστα πρωτόκολλα έκτακτης κατάστασης (Standard Emergency Procedures). 

Πρόθυμα τα στελέχη του Ελληνικού Κέντρου Ελέγχου Οπλων θα επιμορφώσουν τους εκπαιδευτικούς ακόμη και μέσω διαδικτύου για τις δέουσες ενέργειες σε περίπτωση ομηρίας και δολοφονικής επίθεσης σε σχολεία. Ασφαλώς, η ίδρυση της Ελληνικής Πολιτοφυλακής (Hellenic Civil Guard) που θα συμπεριλάβει και μαθητές των σχολείων στις τάξεις της θα προσφέρει μια μόνιμη επιτήρηση του χώρου και της συμπεριφοράς των παιδιών, προκειμένου να αποφύγουμε το μοιραίο που όμως αργά ή γρήγορα θα συμβεί». 


 Το παραπάνω κείμενο είναι ένα από τα κείμενα που προβάλλεται στην ιστοσελίδα στο διαδίκτυο μιας οργάνωσης με το όνομα Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Οπλων που επιδιώκει να συγκροτήσει ομάδα με την ονομασία «Ελληνική Πολιτοφυλακή». Κι επειδή το τελευταίο διάστημα έχει γίνει και συνεχίζει να γίνεται πολύς λόγος για κάποιες τέτοιες ομάδες που αυτοαποκαλούνται «ομάδες πολιτοφυλακής», ας δούμε ορισμένα στοιχεία γι' αυτές τις ομάδες.


 Ας δούμε τι ακριβώς λένε αυτές οι ομάδες.




Πρότυπο οι ομάδες πολιτοφυλακής των ΗΠΑ


 Αναφέραμε στην αρχή του άρθρου ένα απόσπασμα του Ελληνικού Κέντρου Ελέγχου Οπλων (ΕΚΕΟ) σχετικά με τα σχολεία, τους μαθητές, τους καθηγητές και τη χρήση όπλων. Στην ιστοσελίδα της ΕΚΕΟ, που αναφέρει ότι έχει ιδρύσει την «Ελληνική Πολιτοφυλακή», σαν παράδειγμα πολιτοφυλακής, αναφέρει αμερικάνικες ομάδες πολιτοφυλακής. Από αυτό, καθώς επίσης και από το γεγονός ότι ο Θ. Λιόλιος, διευθυντής του ΕΚΕΟ, μετέβη το χειμερινό ακαδημαϊκό εξάμηνο του 2007 με εκπαιδευτική άδεια στις ΗΠΑ, μετά από πρόσκληση του πρύτανη του Πανεπιστημίου του Maryland και σχετική απόφαση του υπουργού Εθνικής Αμυνας, φαίνεται πως υπάρχουν στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ.


 Λένε συγκεκριμένα:
 «Μια πολύ επιτυχημένη Πολιτοφυλακή στις ΗΠΑ είναι οι Guardian Angels, οι οποίοι σε πολλά σημεία δρουν με τις μεθόδους που θα δράσει η Ελληνική Πολιτοφυλακή (αν και θα έχουμε σημαντικές διαφορές). Παρατηρήστε το βίντεο για να διαπιστώσετε ότι μπορούν να συλλαμβάνουν εγκληματίες και στη συνέχεια καλούν την Αστυνομία να τους αναλάβει. Φέρουν χειροπέδες και περιπολούν σε ομάδες που καλύπτουν όλες τις περιοχές. Οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων δίνουν δωρεές και στηρίζουν αυθόρμητα αυτές τις οργανώσεις διότι αυξάνουν την ασφάλεια τους. Στην Ελλάδα, βέβαια, η Ελληνική Πολιτοφυλακή θα είναι πιο στρατιωτικοποιημένη και οργανωμένη με πατριωτικό τρόπο. (...)»


 Σε άλλη ανακοίνωση αναφέρουν:
 «Στις ΗΠΑ υπάρχουν δύο πολιτοφυλακές που ορίζουν τα όρια της Ελληνικής Πολιτοφυλακής όπως το EKEO τη φαντάστηκε και την ίδρυσε. Οι Guardian Angels είναι η ήπια μορφή (...) ενώ οι State Guards όπως αυτή του Τέξας (...)


 Οι State Guards των Πολιτειών των ΗΠΑ είναι οπλισμένες, διότι σε πολλές Πολιτείες των ΗΠΑ επιτρέπεται η κατοχή όπλων και η οπλοφορία, ενώ η πολιτοφυλακή ελέγχεται από τους κυβερνήτες των Πολιτειών. Φυσικά, στην Ελλάδα δεν επιτρέπεται η οπλοφορία εκτός από ειδικές περιπτώσεις όπως μεταφορά φορτίων μεγάλης αξίας, η φύλαξη ειδικών κτιρίων και ατόμων. Η Ελληνική Πολιτοφυλακή (Hellenic Civil Guard) ελπίζει στη συνεργασία των Δημάρχων των διαφόρων περιοχών και την συνεργασία των κατά τόπους αστυνομικών τμημάτων. (...) Η Ελληνική Πολιτοφυλακή θα ενισχυθεί από τους Ελληνες Πολίτες και θα διεκδικήσει στο μέλλον το μερίδιο της ιδιωτικής φύλαξης και ασφάλειας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Παρουσιάζουμε επίσης άλλες οργανωμένες πολιτοφυλακές στις ΗΠΑ που προβλέπονται από το Σύνταγμα των ΗΠΑ από τις οποίες η Ελληνική Πολιτοφυλακή θα δανειστεί στοιχεία και ιδιότητες που μπορούν να εφαρμοσθούν στην Ελλάδα.»


Ποιος είναι ο διευθυντής του ΕΚΕΟ


 Διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Ελέγχων Οπλων, όπως αναφέραμε, είναι ο Θ. Λιόλιος διδάκτωρ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μόνιμο μέλος του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, επιπλέον διδάσκει και στην Εδρα Ειδικών Οπλων της Σχολής Διοίκησης Επιτελών (ταγματάρχες Στρατού Ξηράς). Εχει διδάξει στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου και τη Ναυτική Ακαδημία. Σύμφωνα με το βιογραφικό του, που είναι αναρτημένο στη σχετική ιστοσελίδα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) τού απένειμε διετή μεταδιδακτορική υποτροφία στο Πανεπιστήμιο Aarhus στη Δανία. Μετά από πρόσκληση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου του Maryland και σχετική απόφαση του υπουργού Εθνικής Αμυνας μετέβη το χειμερινό ακαδημαϊκό εξάμηνο του 2007 με εκπαιδευτική άδεια στις ΗΠΑ.


 Κλήθηκε από την ΕΥΠ να αναλύσει στους επιτελείς της θέματα «ασύμμετρων τρομοκρατικών απειλών». «Ακόμη το θαυμασμό του για τα προσόντα του Δρ. Θεοδώρου Λιόλιου σε θέματα πυρηνικών και ραδιολογικών όπλων εξέφρασε παλαιότερα εγγράφως προς τον Ελληνα Υπουργό Εθνικής Αμυνας ο Νίκολας Μπερνς Under Secretary of State (USA) (2005-2008)», γνωστός από τη θητεία του στην Αθήνα ως πρέσβης των ΗΠΑ, μετέπειτα υφυπουργός Εξωτερικών. Μάλλον έτσι εξηγείται και το αμερικάνικο πρότυπο στην οργάνωση της πολιτοφυλακής από το ΕΚΕΟ.


 «Ερευνητές, υπότροφοι και πάσης φύσεως νυν και τέως συνεργάτες» του ΕΚΕΟ εμφανίζονται και άλλοι καθηγητές στρατιωτικών σχολών (Ευελπίδων και Σχολή Ικάρων) ή στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.


Συνεργασία με την αστυνομία


 Σε προχτεσινή ανακοίνωση με τίτλο «Εγχειρίδιο Ομαδάρχη» που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ΕΚΕΟ, παρέχονται διευκρινίσεις για το ρόλο τους. Λένε:
 «Η προσπάθεια αυτή (σ.σ. της πολιτοφυλακής) στις ΗΠΑ τίθεται πάντα υπό την αιγίδα της Αστυνομίας και συνεργάζονται οι τοπικές ομάδες με τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα.
 (...) Οι τοπικές ομάδες Hellenic Neighborhood Watch (Ελληνική Πολιτοφυλακή) δεν θα παίρνουν εντολές από κανένα αλλά θα τελούν εθελοντικά υπό την αιγίδα του Ελληνικού Κέντρο Ελέγχου Οπλων, ώστε να έχουν κάποιου είδους συντονισμό.


 Ζητούμε το ενδιαφέρον της πολιτείας και των σωμάτων ασφαλείας.
 (...) Η προσπάθεια ξεκίνησε από καθηγητές και είναι φιλανθρωπική και διαποτισμένη από αγάπη για το συνάνθρωπο. Πρόθυμα θα δεχθούμε μέλη και Ομαδάρχες από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, συλλόγους, ενορίες κλπ.


 Οι τοπικές οργανώσεις είναι πλήρως ανεξάρτητες μετά την επιμόρφωσή τους και μπορούν να επικοινωνούν αν το θέλουν με την κεντρική οργάνωση για υποστήριξη και βοήθεια.
 (...) Ακολουθεί το Εγχειρίδιο του Ομαδάρχη Neighborhood Watch (δυστυχώς στα Αγγλικά διότι είναι ακόμη νωρίς και δεν έχουμε μεταφράσει τίποτα, υπάρχουν εθελοντές;). 


Με τις αναρτήσεις αυτές ελπίζουμε να γίνει αντιληπτό ότι η Αστυνομία στις ΗΠΑ και άλλες εξελιγμένες χώρες όχι μόνο αποδέχεται αυτές τις προσπάθειες αλλά τις θέτει υπό την αιγίδα της».


 Την περασμένη Παρασκευή το ΕΚΕΟ με επιστολή στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδη ανάμεσα σε άλλα σημειώνει: «Παρακαλούμε να αποδεχθείτε το αίτημά μας για τη σύσταση μιας άμισθης επιτροπής που θα αποτελείται από επιστήμονες Διδάκτορες του ιδρύματος Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Οπλων (EKEO) και αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας (και παράγοντες που εσείς θα επιλέξετε), ώστε να διαμορφωθεί το κατάλληλο πλαίσιο λειτουργίας αυτής της πρωτοβουλίας (σ.σ. εννοούν τη δημιουργία της ελληνικής πολιτοφυλακής».
 Από τα παραπάνω φαίνεται τόσο η διασύνδεση με κρατικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ, όσο και η επιδίωξη να συσταθούν ένοπλες ομάδες. Και εμείς βεβαίως μπορούμε να υποθέσουμε ότι δημιουργείται ένας ακόμη ένοπλος μηχανισμός σε διασύνδεση με το κράτος, που στο όνομα της «φύλαξης», είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να ταχτεί στην υπηρεσία χτυπήματος του λαϊκού κινήματος.


Αποκατάσταση της τάξης


 Αλλη ομάδα είναι η λεγόμενη «Πατριωτική Πολιτοφυλακή». Στην ιστοσελίδα της, μεταξύ άλλων, σημειώνεται: «(Η "Πατριωτική Πολιτοφυλακή") έχει έναν και μόνον Αντικειμενικό Σκοπό, να είναι ΕΤΟΙΜΗ την ΚΡΙΣΙΜΗ ΩΡΑ, Οργανωμένη, Εκπαιδευμένη, Συντεταγμένη, Πειθαρχημένη, Ετοιμοπόλεμη, Ισχυρή. Η λαϊκή εξαθλίωση γιγαντώνεται, μαζί της θεριεύει και η Λαϊκή Οργή, η χρεοκοπία αναπόφευκτη, η εξέγερση της αγανακτισμένης φτωχολογιάς θ' ακολουθήσει αναπόφευκτα... Αίμα και Χάος, αυτό βρίσκεται μπροστά μας».


 Εκεί αναλυτικά περιγράφονται όλες οι ασκήσεις που διεξάγουν όσοι συμμετέχουν. Ασκήσεις που γίνονται ιδιαίτερα συχνά σε διάφορες περιοχές της χώρας. Εχουν διεξάγει μέχρι σήμερα πάνω από 20 ορεινές ασκήσεις. Σε ανακοίνωσή τους στις 29 Φλεβάρη «Την προηγούμενη Τετάρτη ολοκληρώθηκε με επιτυχία η 23η (νυχτερινή) τακτική ορεινή εκπαίδευση της Πατριωτικής Πολιτοφυλακής (Αθηνών) Πέντε μήνες εντατικής κι επίμονης διεξαγωγής εβδομαδιαίων ασκήσεων κατόρθωσαν να μετατραπούν... σε "εβδομαδιαία συνήθεια" των Συμπολεμιστών Πατριωτών Μελών της. Με απώτερο σκοπό να βάλουν τη στρατιωτική εκπαίδευση στο πρόγραμμα κάθε Ελληνα...και δη, στο "ημερήσιο πρόγραμμα", κατ' αρχήν, ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ(...)


 Πώς μπορεί ένας Πατριώτης να εκπαιδεύεται και να δρα "σαν Πολίτης - Οπλίτης" κάθε μέρα, κάθε ώρα; Αν είσαι εκπαιδευμένος διασώστης, μπορείς να προσφέρεις καθημερινά στο συμπολίτη και στην κοινωνία σου σε κάθε μα κάθε σημείο που μπορεί να βρεθείς στη διάρκεια της μέρας. Μπορείς επίσης κάποιες ώρες της ημέρας σου να εκτελείς περιπολίες "ελέγχου εγκληματικότητας". `Η, ακόμη περισσότερο, μπορείς κάθε μα κάθε ώρα της ημέρας σου να "βλέπεις" και να αναφέρεις "σημεία/στοιχεία εγκληματικότητας". Μπορείς να εκπαιδεύεσαι κάποιες μέρες στις Πολεμικές Τέχνες. Κάποιες άλλες σε σκοπευτήρια. Κάποιες άλλες να κοιμάσαι στους "κοιτώνες Επιφυλακής" μαζί με τους συμπολεμιστές σου. `Η να είσαι απλώς έτοιμος ανά πάσα στιγμή να ανταποκριθείς από το σπίτι σου στο "Κάλεσμα Συναγερμού" της Διοίκησής σου.


 (...) Νέες Περιφερειακές Ομάδες της Πατριωτικής Πολιτοφυλακής ιδρύθηκαν καλύπτοντας όλη την Ελλάδα και είναι έτοιμες πλέον - με το που θα βρουν η καθεμία τον κατάλληλο Εφεδρο Εκπαιδευτή της - να φορέσουν τις φόρμες παραλλαγής και να ξεκινήσουν τις δικές τους Τακτικές εβδομαδιαίες Ορεινές Εκπαιδεύσεις. Σε Εκατοντάδες μετρώνται επίσης οι συνεργασίες της Ομάδας με Πατριωτικές διαδικτυακές σελίδες και blogs. Επίσης, η Πατριωτική Πολιτοφυλακή εδραίωσε πλέον τη νέα της Δημόσια Παρουσία ακολουθώντας το Δόγμα».


 Ο Γ. Ανεστόπουλος, φερόμενος ως μέλος της «Επιτελικής Διοίκησης της Πατριωτικής Πολιτοφυλακής», επιβεβαίωσε ότι οι ομάδες αυτές ασκούνται στη χρήση ειδικών όπλων, με σκοπό να επιτεθούν με στόχο την «αποκατάσταση της τάξης». «Πάμε - είπε - σε ερημικές περιοχές και βουνά κι εκεί (ασκούμαστε) τα τάγματα πολιτοφυλακής αποτελούμενα, κυρίως, από απόστρατους, για να αναλάβουμε ένοπλη δράση αν, κι όταν, διασαλευτεί η δημόσια τάξη σε περίπτωση χρεοκοπίας της χώρας (...) Εμείς ποντάρουμε σε μια κρίσιμη ώρα. Μόνο τότε θα ενεργοποιηθούμε. Το ποια είναι αυτή η κρίσιμη ώρα, περιμένουμε κάποιο χάος. Ενα αντικειμενικό χάος. Η χρεοκοπία αναγκαστικά θα οδηγήσει σε άσχημες καταστάσεις στη χώρα μας. Οταν έρθει εκείνη η κρίσιμη ώρα, να είστε σίγουροι ότι κάθε Ελληνας σ' αυτό τον τόπο θα έχει κι από ένα όπλο. Ολα βρίσκονται την ώρα του πολέμου».


 Ο ίδιος δήλωσε ότι «είναι μια πρωτοβουλία παράπλευρη από τα Σώματα Ασφαλείας». Και αποκάλυψε ότι πολλοί από αυτούς, «χιλιάδες άτομα, κάθε χρόνο, φεύγουν στη Βουλγαρία, στην Ουγγαρία και σε άλλες χώρες της ΕΕ, όπου επιτρέπεται επί πληρωμή η εκπαίδευση σε οποιοδήποτε όπλο θέλει ο καθένας κι εκπαιδεύονται μια χαρά».


 Εδώ το λένε ανοιχτά ότι στήνουν ένοπλες ομάδες «για την αποκατάσταση της τάξης», δηλαδή ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Αλλωστε η «Πατριωτική Πολιτοφυλακή» δεν κρύβει τον εθνικιστικό, ακροδεξιό, προσανατολισμό της, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι προβάλλεται μόνιμα και σταθερά από την εφημερίδα «Στόχος», γνωστή για τη φασίζουσα προπαγάνδα της.
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Βρε βρε ...και στην Καπιτα-ληστικη Γερμανια υπαρχει διαφθορα ! ΠΟΙΟΣ να το πιστεψει !!!


Βρε βρε ...και στην Καπιτα-ληστικη Γερμανια υπαρχει διαφθορα ! ΠΟΙΟΣ να το πιστεψει !!!



250 δις ευρώ το χρόνο το κόστος από τη διαφθορά στη Γερμανία


Αυξάνονται τα κρούσματα διαφθοράς στη Γερμανία

Μπορεί οι Γερμανοί φίλοι και εταίροι μας να αναφέρονται σε κάθε ευκαιρία στα κρούσματα διαφθοράς που ταλανίζουν την Ελλάδα και γενικότερα τις χώρες του Νότου, αλλά ως φαίνεται δεν έχουν φροντίσει πρώτα να καθαρίσουν τα του οίκου τους!

Και μπορεί ο χερ Ράιχενμπαχ να μας κουνάει απειλητικά το δάκτυλο και να ετοιμάζει … απόβαση ξένων εφοριακών, ακόμα και … αστυνομικών, για να βάλουν μια τάξη στην Ελλάδα,
στην οικονομία και στην κοινωνία μας, αλλά καλό θα ήταν πρώτα να μελετήσει την έρευνα που πραγματοποίησε το πανεπιστήμιο Johannes Kepler, σύμφωνα με την οποία το γερμανικό Δημόσιο θα χάσει μέσα στο 2012 περί τα 250 δισ. ευρώ από κρούσματα διαφθοράς αξιωματούχων του!

Η έρευνα του πανεπιστημίου στηρίχθηκε σε στοιχεία της Διεθνούς Διαφάνειας, όπου επισημαίνεται μεν ότι η Γερμανία βρίσκεται στην 14η θέση στην σχετική κατάταξη των χωρών με την λιγότερη διαφθορά, αλλά η εικόνα της φέτος είναι μακράν η χειρότερη από το 1995!

Την έρευνα φιλοξενεί σε σημερινό δημοσίευμα της η Die Welt που χαρακτηριστικά υποστηρίζει ότι «οι δωροδοκίες και οι «χάρες» ανάμεσα σε αξιωματούχους του Δημοσίου και στελέχη του ιδιωτικού τομέα στην Γερμανία βρίσκονται σε χειρότερο επίπεδο και από το 1995, όταν το σχετικό κόστος είχε υπολογιστεί στα 220 δισ. ευρώ»…

Πηγή

Ο κ. Ράιχενμπαχ και το επιτελείο των εφοριακών του θα έπρεπε ν' ασχοληθούν με το συμμάζεμα του γερμανικού κράτους. (Πηγή)
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΟΟΣΑ η Ελλάδα έχει φοροδιαφυγή 25% και η Γερμανία το διόλου ευκαταφρόνητο 15%.(Πηγή)

Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από 
ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες

Θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει;


Θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει;


Η απάντηση είναι τελείως διαφορετική από εκείνη που ίσως περιμένει ο απλός άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει λίγο την πολιτική του ΚΚΕ, και είναι η εξής: Το ΚΚΕ δεν παλεύει για να κυβερνήσει το ίδιο, παλεύει για να κατακτήσει η εργατική τάξη την εξουσία της, που θα την ασκήσει σε όφελος όλου του λαού. Σε αυτή την εξουσία το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστεί και θα παλεύει από τη συγκεκριμένη θέση, που θα είναι και κυβερνητική, για την εδραίωση της εργατικής εξουσίας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Το ΚΚΕ δεν υπόσχεται στους εργαζόμενους ότι θα τους λύσει τα προβλήματα. Αν οι ίδιοι οι εργατοϋπάλληλοι δεν γίνουν πρωταγωνιστές και ρυθμιστές του μέλλοντός τους, κανένα ΚΚΕ δεν θα μπορέσει από μόνο του να τους σώσει.
Επομένως το ερώτημα, «αν το ΚΚΕ θέλει να κυβερνήσει», από τη στιγμή που αναφέρεται στις σημερινές συνθήκες, μία απάντηση επιδέχεται: Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συναινέσει ή να πάρει μέρος σε οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, με σκοπό να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση και γενικότερα την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Αν έκανε κάτι τέτοιο, θα εγκληματούσε σε βάρος των συμφερόντων των εργατοϋπαλλήλων και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Τέτοιο δικαίωμα δεν το έχει. Αν έκανε κάτι τέτοιο, η εργατική τάξη θα έχανε την πρωτοπορία της και γενικά ο λαός θα έμενε δίχως πυξίδα, έρμαιο της αστικής πολιτικής.
Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση υπέρ του λαού στο πλαίσιο της κυριαρχίας των μονοπωλίων, στο πλαίσιο της εξουσίας τους. Οποιο κόμμα υποστηρίζει το αντίθετο, απλώς κοροϊδεύει τον κόσμο. Το δίλημμα είναι: Εργατική - λαϊκή εξουσία ή αστική. Τίποτα ενδιάμεσο.
Με βάση την παραπάνω στρατηγική το ΚΚΕ δρα καθημερινά για την ανάπτυξη της εργατικής - λαϊκής πάλης, της λαϊκής συμμαχίας, δίνοντας το βάρος πρώτα απ' όλα στα εργοστάσια και στους 
 
κλάδους. Επιδιώκει την ανασύνταξη του κινήματος και την οργάνωση της δράσης του ενάντια στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για να μην εφαρμόζονται οι ατομικές συμβάσεις, ενάντια στις απολύσεις, στις περικοπές μισθών και των συντάξεων, στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, στη μερική και ελαστική εργασία, για την προστασία των ανέργων, ενάντια στα χαράτσια, για να μην κόβεται το ρεύμα στις λαϊκές οικογένειες και για πολλά άλλα παρόμοια. Και υποστηρίζει (η ζωή το έχει επιβεβαιώσει) ότι η πάλη ενάντια στα μέτρα κυβερνήσεων - ΕΕ είναι τόσο πιο ισχυρή, όσο περισσότερο αναπτύσσεται το ταξικό εργατικό και τα άλλα κινήματα (των αυτοαπασχολούμενων, της αγροτιάς κλπ.), όσο περισσότερο αυξάνεται η επιρροή του ΚΚΕ, δηλαδή όσο περισσότερο η πάλη κατευθύνεται στην καρδιά της πολιτικής, που είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Πολλοί εργαζόμενοι, εξουθενωμένοι από τα απανωτά σε βάρος τους μέτρα των τριών τελευταίων χρόνων, και μη έχοντας συνειδητοποιήσει ακόμα την ανάγκη για ριζικές αλλαγές, αναζητούν εδώ και τώρα, απεγνωσμένα ορισμένες φορές, μια λύση που θα τους ανακουφίσει έστω σε κάποιο βαθμό από τα βάσανά τους. Γιατί βεβαίως ο άνεργος δεν μπορεί να περιμένει το σοσιαλισμό για να μπορέσει να εργαστεί και άρα να επιβιώσει. Και αυθόρμητα ελπίζουν να δημιουργηθεί στις εκλογές μια κυβέρνηση που θα κοιτάξει και το φτωχό, όπως λέγεται.
Ο άνεργος, ο κόσμος που ζει με 300 και 500 ευρώ, όλοι οι εξαθλιωμένοι, έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους και κάθε δικαίωμα να αγανακτούν και να εξεγείρονται, κάθε δικαίωμα να ζητούν εδώ και τώρα επίλυση στοιχειωδών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Το ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα υπάρξει λύση αυτών και πολλών άλλων προβλημάτων. Δηλαδή πώς είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί η ανεργία, η πλήρης αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, πώς θα γίνει δυνατό να υπάρχει σταθερή δουλειά για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς και ελεύθερο χρόνο και πολλά ακόμα; Και είναι δυνατό να δημιουργηθεί μία κυβέρνηση που θα τα αντιμετωπίσει; Οσοι εργατοϋπάλληλοι και άλλοι βιοπαλαιστές θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό, ας επιτραπεί να πούμε ότι έχουν αυταπάτες. Από την εξαθλίωση που τους οδήγησε η αντιλαϊκή πολιτική πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα και να αντεπιτεθούν σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και άλλες πρωτοποριακές εργατικές και λαϊκές δυνάμεις και μάλιστα με ταξικό μίσος για εκείνους που ευθύνονται: Τα μονοπώλια, τα κόμματά τους, η ΕΕ. Δεν έχουν άλλη επιλογή. Διαφορετικά θα υποστούν τα ίδια και χειρότερα. Και κυρίως τα παιδιά τους.
Ποια είναι εκείνη η κυβέρνηση που και να ήθελε, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την ανεργία, τα μεροκάματα πείνας, την ακρίβεια, το Ασφαλιστικό, δίχως να τα βάλει με τα μονοπώλια και την ΕΕ; Τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αν ακόμα υποθέσουμε ότι υπήρχε και το επιχειρούσε, θα ήταν υποχρεωμένη να συγκρουστεί εφ' όλης της ύλης με τα μονοπώλια και την ΕΕ, που θα αντιδρούσαν και θα την υπονόμευαν. Για παράδειγμα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι η λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση θα καταργήσει το μνημόνιο. Αυτό σημαίνει απευθείας σύγκρουση με την ΕΕ και με το εγχώριο κεφάλαιο, άρα υπονόμευση της αριστερής κυβέρνησης από τη μεριά τους και διαφόρων μορφών οικονομική και πολιτική αντίδραση, που θα έφερνε αυτήν την κυβέρνηση μπροστά στην ανάγκη να προχωρήσει στη ρήξη με την ΕΕ, βγάζοντας την Ελλάδα από αυτήν. Διαφορετικά θα υποχρεωνόταν σε αναδίπλωση, οδηγώντας το λαό σε μία ακόμα τραγωδία. Ομως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος με την αποδέσμευση από την ΕΕ. Να γιατί η πρότασή του αποτελεί εμπαιγμό. Χονδροειδή εμπαιγμό, όπως ότι θα χτυπάει γερά τη γροθιά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, για να την εξαναγκάσει!!
Πολύ περισσότερο τώρα που επίκειται νέα θύελλα αντιλαϊκής επίθεσης μετά τις εκλογές, πολύ περισσότερο που αυτή έχει αποφασιστεί και τα αστικά κόμματα, όποια κυβέρνηση κι αν διαμορφώσουν, έχουν δεσμευτεί να την υλοποιήσουν.
Το συμπέρασμα είναι ένα: Τίθεται επί τάπητος η ανάγκη κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, αποδέσμευσης από την ΕΕ και εγκαθίδρυσης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, που θα διαγράψει το χρέος. Οσοι, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προβάλουν τη λεγόμενη «αριστερή κυβέρνηση» ή την «αντιμνημονιακή κυβέρνηση», εξαπατούν το λαό, για τον εξής απλούστατο λόγο: Υπόσχονται φιλολαϊκά μέτρα, δίχως σύγκρουση με τα μονοπώλια και την ΕΕ. Καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις, ενώ τέτοιες δεν υπάρχουν.
Το ΚΚΕ αξιοποιεί και τις βουλευτικές εκλογές ως ένα μέτωπο της ταξικής πάλης και ζητάει από το λαό να το υπερψηφίσει, ώστε να εκφραστεί και στην κάλπη ένα ισχυρό πλήγμα στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα. Αυτή η αποφασιστική ενίσχυση θα δυναμώσει την εργατική - λαϊκή πάλη μετά τις εκλογές, μέχρι να το ανατρέψει.
Το ΚΚΕ παλεύει για να εκμηδενίσει ο λαός την ιδεολογική επίδραση των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου» και όχι απλώς για να ηττηθεί ο δικομματισμός. Βεβαίως οι περισσότερες λαϊκές δυνάμεις είχαν ψηφίσει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και στις τελευταίες εκλογές, και απ' αυτήν την άποψη ο βασικός όγκος των ψηφοφόρων τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εγκαταλείψουν. Ομως αυτό δε φτάνει. Η ψήφος που πιάνει τόπο είναι αυτή που κατευθύνεται στην κάλπη του ΚΚΕ και μόνο.
Απ' όλα τα προηγούμενα -και πρωταρχικά βεβαίως από το πρόγραμμα του ΚΚΕ- συνάγεται ότι το ΚΚΕ δεν είναι ένα από τα λεγόμενα αριστερά κόμματα. Είναι Κομμουνιστικό Κόμμα, όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στο περιεχόμενο. Αν ήταν μόνο στο όνομα, όπως συμβαίνει με άλλα κομμουνιστικά κόμματα, η αστική τάξη δεν θα το αντιμετώπιζε ως εχθρό της, αλλά ως εφεδρικό πολιτικό προσωπικό της.
Ο χαρακτήρας των κομμάτων δεν προσδιορίζεται γεωγραφικά, όπως επιχειρείται και έχουν καθιερώσει: Δεξιά, κέντρο, αριστερά, κεντροαριστερά και πάει λέγοντας. Αυτή η ονομασία δεν λέει τίποτα. Αντίθετα, συγκαλύπτει την ταξική έκφραση των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται με τη μια ή την άλλη ονομασία. Συγκαλύπτει και το διαφορετικό χαρακτήρα του ΚΚΕ από τη στιγμή που το τσουβαλιάζουν με άλλους στη λεγόμενη αριστερά.
Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης. Τα άλλα κόμματα εκφράζουν τα αστικά συμφέροντα, ανεξάρτητα από το αν ονομάζονται σοσιαλδημοκρατικά ή αλλιώς.
Ακριβώς επειδή το ΚΚΕ είναι Κομμουνιστικό Κόμμα και ακριβώς επειδή έχει το συγκεκριμένο πρόγραμμα, είναι το κόμμα που μπορεί να εκφράσει τα συμφέροντα όχι μόνο της εργατικής τάξης, αλλά και των άλλων εργαζομένων - αυτοαπασχολούμενων. Αρα και τα συμφέροντα όλων εκείνων που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί ή ριζοσπάστες της αριστεράς, ανεξάρτητα αν δεν συμφωνούν με το ΚΚΕ σε όλα. Είναι το μόνο κόμμα στο οποίο μπορούν να ακουμπήσουν, σίγουροι ότι δεν θα τους πει αύριο διαφορετικά πράγματα απ' αυτά που λέει και κάνει σήμερα. Δεν ψαρεύει σε θολά νερά ούτε πατάει σε πολλές βάρκες.
Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ

ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Γιατί ψήφος στο ΚΚΕ


Γιατί ψήφος στο ΚΚΕ
Οι εργατοϋπάλληλοι και οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου, οι νέες και οι νέοι, οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι έχουν πολλούς λόγους για να συμπορευτούν, να συστρατευθούν, να ψηφίσουν, να στηρίξουν το ΚΚΕ.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά μπροστά στην κάλπη. Θα επιχειρηθεί ένταση της τρομοκρατίας, της προβοκάτσιας, του αντικομμουνισμού, ένταση της κινδυνολογίας.
Η ΝΔ θέλει να ξαναγίνει κυβέρνηση, για να συνεχίσει το έργο της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου. Επιβεβαιώθηκε ότι η αντιμνημονιακή ρητορεία της είναι κάτι παραπάνω από ψεύτικη. Ως αντιπολίτευση η ΝΔ ψήφισε τα περισσότερα αντιλαϊκά νομοσχέδια που έφερε το ΠΑΣΟΚ. Ως συγκυβέρνηση έγινε βασιλικότερη του βασιλέως. Ενώ ξεκίνησε με το ότι δήθεν δεν συμμετέχει «με τα όλα της», παρά μόνο με ορισμένα εξωκοινοβουλευτικά στελέχη σε μια «υπηρεσιακή κυβέρνηση» μέχρι να γίνουν εκλογές, μετά «τα έδωσε όλα». Τελευταία μάλιστα άρχισε να επιδίδεται και σε ωμό αντικομμουνισμό προφανώς όχι μόνο επειδή φοβάται διαρροή ψηφοφόρων της προς το ΚΚΕ, αλλά κυρίως γιατί έχει στραμμένο το βλέμμα της μετεκλογικά, ενεργεί ταξικά, προς όφελος των συμφερόντων των μονοπωλίων και γνωρίζει ποιος υπερασπίζεται σθεναρά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων και στρέφει τα πυρά της. Η ΝΔ είναι κόμμα δεσμευμένο ιδεολογικά και πολιτικά με το κεφάλαιο, δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Μέχρι Βορίδηδες και Γεωργιάδηδες αγκαλιάζει στις γραμμές της!

Το ΠΑΣΟΚ έχει την ίδια πολιτική. Εξαπάτησε επανειλημμένα το λαό. Δεν αλλάζει. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι κόμματα της ΕΕ, της πλουτοκρατίας, που επιτίθεται κατά των λαών με όλα της τα κόμματα, συντηρητικά και σοσιαλδημοκρατικά. Δεν είναι θέμα μόνο ενός ηγέτη, δεν είναι μόνο προσωπική ευθύνη του Γ. Παπανδρέου, της παρουσιαζόμενης από τα ΜΜΕ πολιτικής «ανικανότητάς» του. Συλλογική είναι η ευθύνη πέρα από την προσωπική. Δηλαδή τι θα αλλάξει στο ΠΑΣΟΚ με τον Βενιζέλο που σήμερα εκλέγεται και αρχηγός του; Ολοι μαζί δεν πρωτοστάτησαν σε αυτή την πολιτική κατά του λαού; Ούτε μας συγκινούν όσοι παρουσιάζονται σαν «μετανοούσες Μαγδαληνές», αφού ως βουλευτές στελέχη και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ κάθησαν στο σβέρκο του λαού, ψηφίζοντας εκατοντάδες αποφάσεις και νόμους που φτώχαιναν μέρα τη μέρα το λαό μας και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν. Και δεν μιλάμε μόνο για το παρελθόν τους, αλλά κυρίως για αυτά που και σήμερα προτείνουν: Ξεπερασμένες συνταγές προηγούμενων δεκαετιών που οδήγησαν το λαό στη σημερινή χρεοκοπία, συνταγές υπεράσπισης τμημάτων του κεφαλαίου που βρίσκονται σε αντίθεση με άλλα κ.ο.κ.. `Η μήπως σε αυτή τη γραμμή δεν κινούνται η κ. Κατσέλη, ο Καστανίδης και άλλοι όψιμοι «δυσαρεστημένοι» του ΠΑΣΟΚ;
Ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι η αιχμή του πιο βρώμικου αντικομμουνισμού και της προβοκάτσιας, ιδεολογικός απόγονος των Μεταξάδων και των χουντικών, κόμμα που μισεί τους μετανάστες, κόμμα - λαγός στα βρώμικα παιγνίδια των αστικών μηχανισμών σε βάρος του λαϊκού κινήματος. Είναι εφεδρεία της πλουτοκρατίας, όπως άλλωστε είναι και η Μπακογιάννη, η οποία δεν χάνει ευκαιρία να επιτεθεί στο ΚΚΕ σε κάθε απεργία, σε κάθε περιφρούρηση χώρου, σε κάθε ενέργεια αλληλεγγύης προς ανθρώπους που υποφέρουν οικτρά εξαιτίας της πολιτικής που και η ίδια εφάρμοσε χρόνια τώρα όντας υπουργός στις κυβερνήσεις της ΝΔ (και παρ΄ ολίγον πρόεδρός της). Βέβαια, αν ο Καρατζαφέρης είναι ο κωλοτούμπας λαϊκιστής του συστήματος, η Μπακογιάννη είναι η αφ΄ υψηλού κυρία που ψηφίζει νόμους για μειώσεις μισθών κατακεραυνώνοντας τους αγωνιστές, τους απεργούς, τους εργάτες, το ΚΚΕ, την ίδια ώρα που οι επιχειρηματίες τους οποίους εκπροσωπεί στη Βουλή, εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα των εργαζόμενων στις επιχειρήσεις τους, κάνουν κερδοφόρες μπίζνες σε χώρες του εξωτερικού.
Η ταξική πάλη, και η όξυνσή της, είναι αυτή που θα εξασφαλίσει το κλίμα, για να χτυπηθούν όλα τα υπαρκτά σενάρια περί ακροδεξιού κινδύνου, περί φασιστών, περί ενίσχυσης ομάδων όπως η «Χρυσή Αυγή» κ.λπ. Η σύγχρονη πολιτική Ιστορία στην Ευρώπη έχει δείξει ότι ακροδεξιά κόμματα, ακροδεξιές τραμπούκικες ομάδες, προβοκάτσιες, είναι συμπληρώματα της πολιτικής υπηρέτησης των μονοπωλίων, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και ανόδου του κινήματος, ή πρόβλεψης ανόδου του κινήματος.
Ολα αυτά τα κόμματα πρωτοστατούν στον εκβιασμό του λαού και στην τρομοκράτησή του. Την επιδίωξη της τάξης τους να παραμείνει στην ΕΕ επιχειρούν να την παρουσιάσουν ως υπόθεση που αφορά τον λαό και το συμφέρον του. Το ταξικό τους συμφέρον το εμφανίζουν ως πανεθνικό. Οι εκβιασμοί τους θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο μετά από τις εκλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για τα χιλιάδες «ναι» που έχει πει στην ΕΕ. Σκόρπισε επί χρόνια αυταπάτες, υποστηρίζει την ουτοπία της καπιταλιστικής Ευρώπης των λαών. Η πρότασή του δεν είναι στη γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ. Είναι πολέμιος του ταξικού εργατικού κινήματος, συνεργάτης των εργατοπατέρων κατά περίπτωση ή και όσων μιλάνε αντιμνημονιακά, εντός των τειχών, με «κινήματα τύπου πλατείας», τύπου «παρελάσεων», «κινήματα» που εχθρεύονται την πολιτικοποίηση και οργάνωση της λαϊκής πάλης. Είναι εχθρός της ταξικής πάλης εκεί που αυτή κρίνεται, μέσα στους τόπους δουλειάς, λειτουργεί ως προβοκάτορας κάθε προσπάθειας έκφρασης ριζοσπαστικού οργανωμένου εργατικού, λαϊκού κινήματος. Τελευταία εμφανίζεται να αντιγράφει κάποιες προτάσεις του ΚΚΕ. Τσιμπάει λίγα αιτήματα από το ταξικό εργατικό κίνημα, κάποιες προτάσεις του Αγροτικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, λίγα από εδώ, λίγα από εκεί, τα αποστεώνει από την ουσία, τις κοινοτικές οδηγίες και τις ντιρεκτίβες της ΕΕ και τα πλασάρει ως «αριστερά» και «νέες ιδέες με ανοιχτή την ευρωπαϊκή προοπτική» μέσα στην ΕΕ αφού, κατά τον ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ αυτή «μπορεί να μετεξελιχθεί σε ΕΕ των λαών». Αναχώματα είναι και η «αριστερά» του Φ. Κουβέλη και άλλα σχήματα που κατασκευάζει ή υποστηρίζει η αστική τάξη, και λειτουργούν ως alter ego του ΠΑΣΟΚ. Η «αριστερή» κυβέρνηση που όλοι αυτοί οι αριστεροί προτείνουν ως εναλλακτική λύση, δοκιμάστηκε στη Γαλλία, στην Ιταλία και αλλού. Αποδείχτηκε ότι είναι όχημα τσακίσματος του λαού, διάλυσης του εργατικού κινήματος. Επιβεβαίωσε τη φράση του Ανιέλι της «Φίατ»: «όταν έχουμε τέτοια αριστερά, τι μας χρειάζεται η δεξιά;».
Πρόκειται για πλήρως αφερέγγυα σχήματα, δρουν με τυχοδιωκτισμό. Οι προτάσεις τους δεν μπορούν να σταθούν πουθενά. Πάρτε τις τελευταίες 10 προτάσεις «συνεργασίας» του ΣΥΝ. Το ΚΚΕ δεν μπορεί να κοροϊδέψει το λαό, κάτι που κάνουν ανερυθρίαστα αυτές οι δυνάμεις. Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για όσους ειλικρινά τις πιστεύουν είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μια χίμαιρα, μια αυταπάτη , μια ουτοπία. Είναι αφέλεια να λες ότι θα πας να διαπραγματευτείς με την ΕΕ για να σου μειώσουν το χρέος, να καταργήσεις τα μνημόνια ή τμήμα των μνημονίων. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνετίσει τους Ευρωπαίους; Με τις «ρηξικέλευθες» αυτές προτάσεις θα τους ταρακουνήσει για «να αντιληφθούν το πραγματικό πρόβλημα που λέγεται Ελλάδα, ελληνικό χρέος» κλπ.; Ο άνεργος και ο εργάτης, ο συνταξιούχος των 300 ευρώ και ο νέος που περιπλανάται, δεν έχει ανάγκη από ψεύτικες ελπίδες, από ουτοπίες, γιατί ξέρει ότι αυτές όταν ξημερώσει το αύριο και υπάρξει το αδιέξοδο, όλα αυτά θα γίνουν μπούμεραγκ ενάντια στο εργατικό κίνημα, θα σημάνουν συνολικό πισωγύρισμα της συνείδησης, απαγοήτευση, που φέρνει συντηρητικοποίηση και αντίδραση. Η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να ξέρουν την αλήθεια. Γι' αυτό έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε ότι κοιτάξτε δεν είναι η λύση η επιστροφή στην δραχμή στα πλαίσια του συστήματος. Αν δεν έχεις τα μέσα, τους πόρους, την εξουσία. Εάν δεν μπορείς να σχεδιάσεις πανεθνικά με βάση τα κοινωνικοποιημένα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τότε είναι δώρο άδωρο. Μάλιστα ορισμένοι σαν τον Λαφαζάνη σήμερα εμφανίζονται ως πιο «ορίτζιναλ αριστεροί» από άλλους του κόμματός τους, για να μπορούν να εγκλωβίζουν πιο εύκολα ευκολόπιστους.
Αλλωστε, όλους αυτούς που κλαίγονται για την«ενότητα της αριστεράς», για «κυβέρνηση της αριστεράς», προσθέτοντας δημοσκοπικά ποσοστά ανόμοια μεταξύ τους, δεν τους φταίει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ετσι κι αλλιώς εμείς είμαστε κομμουνιστές, όχι γενικά «αριστεροί». Αυτοί όλοι οι «αριστεροί» ούτε μεταξύ τους δεν μπορούν να συνεννοηθούν, όντας στο ίδιο κόμμα ή έχοντας παραπλήσιες θέσεις. Ας τα βρουν λοιπόν μεταξύ τους ο Τσίπρας, ο Αλαβάνος, ο Κουβέλης, ο Λαφαζάνης, ο ΣΥΝ, η ΔΗΜΑΡ, η ΚΟΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ. κλπ. και ας αφήσουν τα προεκλογικά καλέσματα «ενότητας» προς το ΚΚΕ.
Ορισμένοι κάνουν «σκόντο», δείχνοντας την γνωστή σε βάθος χρόνου οπορτουνιστική «κατανόηση». Μας λένε σεμνότυφα: « - έστω να συναντηθούμε να κουβεντιάσουμε βρε αδερφέ»! Δηλαδή, να πηγαινοερχόμαστε Περισσό- Κουμουνδούρου ή όπου αλλού ανά το κέντρο της Αθήνας, άλλων πόλεων, και να πίνουμε καφέ για να δούμε εάν συμφωνούμε, λες και κάθε μέρα στη Βουλή, στα σωματεία, στα όργανα της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων, στις συνελεύσεις, στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, στις γειτονιές δεν γίνεται συζήτηση, ομιλίες, αντιπαραθέσεις, δεν ξέρει ο ένας τι λέει ο άλλος! Πρόκειται ή δεν πρόκειται για υποκρισία, για κοροϊδία;
Προειδοποιούμε για μια ακόμα φορά: Καμιά πολιτική πρόταση, όπως και αν ονομάζεται, φιλελεύθερη, σοσιαλδημοκρατική, «αριστερή», «ανανεωτική», δεν μπορεί να αποτελέσει φιλολαϊκή πολιτική διέξοδο, αν δεν θέτει ως ζήτημα αρχής τη ρήξη με τα μονοπώλια - βιομηχανικά, τραπεζικά, εφοπλιστικά, εμπορικά - δηλαδή τη ρήξη με την καπιταλιστική ιδιοκτησία, τους κρατικούς θεσμούς της, τις διεθνείς συμμαχίες της. Προϋπόθεση ανάτασης του κινήματος, ριζοσπαστικοποίησης των συνειδήσεων, στην πάλη για ανατροπή του συστήματος, είναι η ήττα της αστικής ιδεολογίας, του επικίνδυνου οπορτουνισμού, των θεωριών και ιδεολογημάτων που επίσημα, ανοικτά και ξετσίπωτα υποστηρίζουν την «κοινωνική συνοχή», ταξική συνεργασία, δηλαδή υποταγή της εργατικής τάξης στην αστική, υποταγή των μικροαστικών φτωχών λαϊκών στρωμάτων στα μονοπώλια.
Το ΚΚΕ είναι το κόμμα που η πολιτική και οι προβλέψεις του επιβεβαιώθηκαν. Μόνο το ΚΚΕ τολμά να λέει τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη. Ακόμα και όταν οι προτάσεις του βρίσκονται τη συγκεκριμένη στιγμή σε πλήρη διάσταση με καθιερωμένες και εδραιωμένες στη λαϊκή αντίληψη αντιδραστικές, συντηρητικές απόψεις, όταν όλοι «πλην Λακεδαιμονίων» βρίσκονταν σε άλλη κατεύθυνση, όταν έμοιαζε από την συγκυρία μόνο και «απομονωμένο». Οχι ότι περιμέναμε έστω κάποιες δόσεις αυτοκριτικής από όλους αυτούς όταν στη συνέχεια, σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι πρωτοποριακές προτάσεις και θέσεις του ΚΚΕ επιβεβαιώνονταν πανηγυρικά και γίνονταν θέσεις ευρύτερων μαζών, ακόμα και άλλων πολιτικών δυνάμεων. Τι να πρωτοθυμίσει κανείς; Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και τους σκοπιανοφάγους; Την συνθήκη του Μάαστριχτ και την μετατροπή της ΕΟΚ σε ΕΕ; Τις άλλες συνθήκες που ακολούθησαν; Την ΟΝΕ και το ευρώ; Τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας; Το τι ακολούθησε μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους με τους βομβαρδισμούς του Αφγανιστάν, του Ιράκ, άλλων χωρών της Μέσης Ανατολής; Τι προβλέψαμε για τα χρέη των Ολυμπιακών αγώνων; Τι λέμε από την αρχή της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης ως πρόβλεψη αλλά και ως προτάσεις για το λαό που τώρα κακέκτυπα προσπαθούν και κάποιοι άλλοι ως καραμπινάτοι οπορτουνιστές να μιμηθούν σε επίπεδο αιτημάτων, αποστεώνοντάς τα βέβαια από την ουσία και την προοπτική της πάλης, τους στόχους του αγώνα;
Ολες οι πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - και όλοι οι πρόγονοι αυτών των σχηματισμών, πρέπει να απολογηθούν στο λαό για τις άσκοπες θυσίες στις οποίες τον καλέσανε και τις ψεύτικες υποσχέσεις τους. Μόνο το ΚΚΕ αποκάλυψε τον ταξικό χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας και αντιπάλεψε την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ. Μόνο το ΚΚΕ είπε και συνεχίζει να λέει την αλήθεια στο λαό. Οτι δεν υπάρχει κανένα όφελος για τους εργαζόμενους από την ένταξη της Ελλάδας στη διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ.
Η καπιταλιστική κρίση που συγκλονίζει την Ευρωζώνη απέδειξε ότι αυτά είναι παραμύθια που συγκαλύπτουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του λάκκου των λεόντων. Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί τους οξύνουν την επίθεση κατά των λαών, αυξάνουν τις πιθανότητες να επιλύσουν τις διαφορές τους με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στον οποίο θα εμπλακεί και η Ελλάδα.
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή αντιπάλεψε και αντιπαλεύει τις ποικιλόμορφες θεωρίες και θέσεις που έχουν εμφανιστεί και «εκμοντερνιστεί» με αφορμή την κρίση, για τον πατριωτισμό.
Το ΚΚΕ δεν αθωώνει την ελληνική πλουτοκρατία, όπως κάνουν άλλοι που την χαρακτηρίζουν ως «υποτελή» και «ξενόδουλη», που αρέσκονται να μιλάνε για Ελλάδα «προτεκτοράτο». Το ελληνικό κεφάλαιο είναι συνυφασμένο με τη δράση και τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου. Η αστική τάξη της Ελλάδας συμμετέχει στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, και άλλους, παίρνει μέρος σε όλους τους πολέμους. Τα συμφέροντά της προστατεύονται καλύτερα μέσα σε αυτές τις ενώσεις των μονοπωλίων. Το γεγονός ότι είναι λιγότερο ισχυρή από άλλα καπιταλιστικά κράτη, σε τίποτα δεν αλλάζει την ουσία του ζητήματος, ότι δηλαδή η ελληνική αστική τάξη συμμετέχει στη διανομή της λείας. Απέναντι στη διεθνή συμμαχία του κεφαλαίου το ΚΚΕ αντιπαρατάσσει τη διεθνή συμμαχία της εργατικής τάξης. Δίνει τη μάχη στο εθνικό πεδίο, που δεν έχει ξεπεραστεί, όπως υποστήριζαν χρόνια τώρα κατά κόρον οι κοσμοπολίτες του ΠΑΣΟΚ και μέχρι προχτές και οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από το ότι τελευταία, θυμήθηκαν τα περί «κατοχής της πατρίδας» και αγώνα για «εθνική ανεξαρτησία».
Πολύ μελάνι χύνεται στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας. Το ΚΚΕ πιστεύει στη λαϊκή κυριαρχία. Για να είναι ο λαός, ο κάθε λαός κυρίαρχος, δηλαδή να αποφασίζει με βάση τα συμφέροντά του, πρέπει να έχει στα χέρια του τον πλούτο που υπάρχει και παράγεται στη χώρα, τον πλούτο που ο ίδιος με τα χέρια και το μυαλό του δημιουργεί, να έχει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής, γιατί χωρίς αυτά δεν μπορεί να ασκήσει καμία κυριαρχία και εξουσία. Δεν μπορεί να σχεδιάσει, δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά για όλους και όλες.
Λαϊκή κυριαρχία σημαίνει αποδεσμευμένη Ελλάδα από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική ένωση. Αποδεσμευμένη Ελλάδα δεν σημαίνει απομονωμένη Ελλάδα, αλλά μια Ελλάδα που παλεύει για τη διεθνή και περιφερειακή συνεργασία, για τη διμερή συνεργασία που τα αποτελέσματά της ωφελούν τους εργαζόμενους λαούς και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων, μια διεθνή συνεργασία που θα υψώνει αντίσταση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στις επεμβάσεις. Οι λαοί δεν πρέπει να χύνουν το αίμα τους για το πώς θα μοιράσουν τις αγορές και τους αγωγούς οι ιμπεριαλιστές. Πρέπει να αντιδράσουν στον πόλεμο, να τον ματαιώσουν, και αν δεν γίνει δυνατόν να συνδυάσουν τον αγώνα για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ή για τη μη συμμετοχή σε επίθεση κατά άλλων λαών, με τον αγώνα για την εργατική λαϊκή εξουσία.
Μόνο το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν δίχως τους εκμεταλλευτές τους, ενώ η πλουτοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει ούτε στιγμή δίχως τους εργαζόμενους. Δεν σκορπίζει αυταπάτες ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει ανθρώπινος, ότι αυτό το πολιτικό σύστημα είναι δυνατό να γίνει φιλολαϊκό. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που έχει στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος. Ο δρόμος που προτείνει στο λαό το ΚΚΕ έχει θυσίες, αλλά είναι λιγότερες απ' αυτές που υποφέρει και μπορεί ο οργανωμένος λαός να τις αντιμετωπίσει.
Το ΚΚΕ θεωρεί αναγκαία και μόνη συμφέρουσα για το λαό, την κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Μια συμμαχία που θα παλεύει για να κατακτά ό,τι μπορεί να κατακτήσει ο λαός σε αυτές τις συνθήκες, αλλά που θα έχει σταθερό στόχο την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Ο λαός ενωμένος με βάση την κοινωνικοταξική του θέση κι όχι με βάση την εκλογική του προτίμηση ή τον «γεωγραφικό» διαχωρισμό «αριστερός» -«δεξιός», ή «προοδευτικός» -«συντηρητικός», που έχουν επικρατήσει και χρησιμοποιούνται σκόπιμα για να σπέρνουν σύγχυση, μπορεί να γίνει πανίσχυρος.
Το Κόμμα μας ξεκάθαρα καλεί το λαό, ιδιαίτερα μπροστά στην εκλογική μάχη, να πάψει να κοιτάζει προς τις «κορυφές», να ακούει τις «εκκλήσεις» δήθεν ενότητας τηλεοπτικώς. Από τις κορυφές δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να προκύψει συμμαχία της προκοπής, για το καλό του, παρά μόνο επικίνδυνη «συναίνεση», «κοινωνική συνοχή», «κυβερνήσεις συνεργασίας» που επιδιώκουν από κοινού ΕΕ, μονοπώλια και πολιτικό τους προσωπικό, για να τσακίσουν ευκολότερα το λαό. Από τα πάνω μόνο «συγκολλήσεις σκορποχωρίων» μπορούν να συμβούν και όχι αυθεντικά λαϊκά μέτωπα και συμμαχίες με στόχο την ριζική ανατροπή του καπιταλισμού.
Το ΚΚΕ δεν έλειψε από κανένα δίκαιο αγώνα του λαού μας. Πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Εδωσε και δίνει όλες τις δυνάμεις του δίπλα στην εργατική τάξη, τη μικρομεσαία αγροτιά. Είναι στο πλευρό των αυτοαπασχολούμενων και της νεολαίας, στο πλευρό των ανέργων και των απολυμένων, των συνταξιούχων και της λαϊκής διανόησης. Συνέβαλε αποφασιστικά στην οργάνωση της ταξικής πάλης, με το σύνθημα «να πτωχεύσει η πλουτοκρατία, όχι ο λαός». Αυτοί οι αγώνες στρίμωξαν την κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα, τους εργατοπατέρες, συνέβαλαν στην ανάπτυξη της αντίστασης, απέτρεψαν σχέδια πλήρους χειραγώγησης, όπως για τα χαράτσια στους λογαριασμούς της ΔΕΗ κ.ά.. Αυτοί οι αγώνες μεγάλωσαν τις δυσκολίες του αστικού πολιτικού συστήματος. Βρισκόμαστε μέρα - νύχτα στο πλευρό των ηρωικών απεργών της Χαλυβουργίας που συνεχίζουν για 140ημέρα την απεργία τους, παρά τους θεούς και δαίμονες που τους αντιπαλεύουν, παρά τις προβοκάτσιες που τους στήνουν.
Το ΚΚΕ καθημερινά αναδεικνύει τις αξίες του εργατικού κινήματος, τη συλλογικότητα, την ταξική αλληλεγγύη, το μαζικό λαϊκό ηρωισμό, την αυτοθυσία. Είναι ορκισμένος εχθρός της ιδιοτέλειας, του προσωπικού βολέματος σε βάρος των άλλων. Είναι το μόνο κόμμα που αρνήθηκε τις συντάξεις των εργατοπατέρων, το μόνο κόμμα που διέγραψε από τις γραμμές του ορισμένα μέλη του που εκμεταλλεύτηκαν νομικές ρυθμίσεις για να μονιμοποιηθούν στο δημόσιο. Σε όλα τα άλλα κόμματα πλειοψηφούν στα ηγετικά τους στελέχη αυτές οι περιπτώσεις, η ρεμούλα, το βόλεμα, η απεργοσπασία, η υποταγή, το ξεπούλημα. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αγωνίζεται για μια «λαϊκή Βουλή» των εργατών αντιπροσώπων, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας, όπου οι αντιπρόσωποι «βουλευτές» θα είναι εργαζόμενοι στην παραγωγή και ταυτόχρονα θα νομοθετούν, ενώ ο μισθός τους θα είναι ο μισθός που θα παίρνουν στην παραγωγή. Το ΚΚΕ είναι κόμμα έμπειρο, δοκιμασμένο στις θύελλες. Γνώρισμά του η αυτοθυσία και η διαχρονική του απόφαση να μη σκύψει το κεφάλι σε όλες τις συνθήκες. Τέτοιο κόμμα χρειάζεται ο λαός, για να είναι ο ίδιος δυνατός.
Τι είναι και τι θέλει το ΚΚΕ το ξέρει και μπορεί να το μάθει ο καθένας, η κάθε μία. Οι θέσεις μας είναι καθαρές και κρυστάλλινες, δεν αλλάζουμε στρατηγική και τακτική ανάλογα πού φυσάει ο άνεμος. Δεν απαιτούμε να συμφωνήσει ο κάθε εργαζόμενος μαζί μας σε όλα. Δίχως όμως συμπόρευση μαζί μας στο κίνημα, στην κάλπη, δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε υποψία θετικής εξέλιξης.
Η οικονομική καπιταλιστική κρίση που οδηγεί στην ανεργία, την ανέχεια, τον υποσιτισμό, την απόγνωση εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά, όχι μόνο από τον πυρήνα της εργατικής τάξης, αλλά και από τμήματά της μέχρι πριν λίγο, καλά αμειβόμενα, από την κρατική υπαλληλία επίσης, που μπαίνει μαζικά στην εργασιακή εφεδρεία- ανεργία, τμήματα των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, την φτωχή αγροτιά κλπ., δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα που αν ριζοσπαστικοποιήσει τους στόχους πάλης του, στραφεί το μέτωπό του με σαφήνεια στους πραγματικούς ενόχους, την τάξη που βρίσκεται στην εξουσία και τους πολιτικούς εκπροσώπους αυτής της τάξης, εάν αυτό το κίνημα οργανωθεί, δεν υποχωρήσει, δεν υποταχθεί - ενσωματωθεί, τότε γεννιέται κίνδυνος μεν για τους αστούς, δυνατότητες όμως νέες ελπιδοφόρες για τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα της συμμαχίας.
Αυτό σημαίνει ΚΚ ετοιμοπόλεμο, εργατικό λαϊκό κίνημα χειραφετημένο, που δρα παντού μέσα στους χώρους δουλειάς, που δεν αφήνει να πάρουν ανάσα οι εκμεταλλευτές του λαϊκού ιδρώτα, σε κοινωνική συμμαχία με τους αυταπασχολούμενους και την φτωχή αγροτιά. Που δεν αφήνει μέτωπο πάλης, λαϊκό πρόβλημα που να μην γίνει δικό του στη βάση της αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική, την κρατική καταστολή, την ΕΕ, με προώθηση της αντιμονοπωλιακής ενότητας και συμμαχίας.
Αυτές οι λίγες βδομάδες μέχρι την Κυριακή των εκλογών ας γίνουν αφετηρία για ένα ακόμα πιο πλατύ άνοιγμα της δουλειάς και της δράσης όλων των κομμουνιστών και κομμουνιστριών, των μελών και φίλων της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, μεταφέροντας απ΄ άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα, τη φωνή και τις θέσεις του Κόμματος, τις προτάσεις μας για κάθε ζήτημα που απασχολεί το λαό, αλλά και την γενική πολιτική πρόταση του Κόμματος για την κοινωνική συμμαχία που στοχεύει στην εργατική λαϊκή εξουσία, στη λαϊκή οικονομία.
Συμφέρον να στηρίξουν το ΚΚΕ έχουν και όσοι εργαζόμενοι δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του. Οι εργάτες και οι εργάτριες, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και του χωριού, οι νέοι και οι νέες, οι γυναίκες, πρέπει να στηρίξουν το δικό τους Κόμμα. Είναι ώρα να δούμε μπροστά και μακριά. Για το μέλλον των παιδιών μας, για το μέλλον του τόπου.

Του
Δημήτρη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ


ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο σοσιαλισμός η μοναδική διέξοδος


Ο σοσιαλισμός η μοναδική διέξοδος
Κοινή Ανακοίνωση Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και Κομμουνιστικού Κόμματος των Λαών της Ισπανίας
Στην Κοινή τους Ανακοίνωση το ΚΚΕ και το ΚΚ των Λαών της Ισπανίας σημειώνουν:
«Το ΚΚΕ και το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας πήραν την πρωτοβουλία να τοποθετηθούν από κοινού μπροστά στις σύνθετες εξελίξεις της καπιταλιστικής κρίσης και τη σφοδρή επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα τόσο στην Ελλάδα και την Ισπανία όσο και σε όλη την Ευρώπη.
Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει τα λαϊκά προβλήματα
Οι αιτίες της κρίσης που αποτελεί κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, αναδεικνύουν τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος και την ανάγκη ανατροπής του, την επικαιρότητα του σοσιαλισμού.
Καθημερινά αποκαλύπτονται οι αστικές κι οπορτουνιστικές δυνάμεις, και ιδιαίτερα το λεγόμενο "Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς" που εδώ και καιρό κάνουν εκτιμήσεις: περί καζινοκαπιταλισμού, κρίσης λόγω του νεοφιλελευθερισμού, χρηματοπιστωτικής κρίσης όπως και περί κρίσης χρέους. Αυτές οι δυνάμεις έχουν εκτεθεί από την ίδια την εξέλιξη της κρίσης. Οι προτάσεις του ΚΕΑ για "φιλολαϊκή καπιταλιστική ανάπτυξη" και για πολύμορφο δανεισμό μέσω της ΕΚΤ που θα κληθούν να πληρώσουν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, είναι κομμένες και ραμμένες για το μεγάλο κεφάλαιο και τα συμφέροντά του.
Εκτεθειμένες από τις ίδιες τις εξελίξεις είναι όσες δυνάμεις, αστικές και οπορτουνιστικές υπερασπίστηκαν την ΕΕ και όσοι τη χαιρέτισαν, ψηφίζοντας το Μάαστριχτ και την ΟΝΕ. Διαψεύδονται σήμερα όλοι όσοι καλλιεργούσαν και συνεχίζουν να καλλιεργούν συστηματικά αυταπάτες περί "φιλολαϊκής αρχιτεκτονικής" της ΕΕ, περί δήθεν επανίδρυσής της. Η αντεργατική βαρβαρότητα που προωθούν η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις - είτε φιλελεύθερες είτε σοσιαλδημοκρατικές, κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές - υπηρετεί το κεφάλαιο δημιουργώντας αμύθητα κέρδη χρεοκοπώντας τους εργάτες. Προωθούν τη μόνιμη βαρβαρότητα με άγριες περικοπές μισθών, συντάξεων, απολύσεις, με απλήρωτους εργάτες και λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, με άγρια φορολογία και ιδιωτικοποιήσεις. Η μαζική εξάπλωση της φτώχειας και η δραματική αύξηση της ανεργίας φανερώνουν την επιθετικότητα του κεφαλαίου και την επιδίωξή του να απαξιώσει την τιμή της εργατικής δύναμης, να καταστρέψει μαζικά παραγωγικές δυνάμεις για να διασώσει την κερδοφορία του σε συνθήκες κρίσης.
Μπροστά σε αυτό το στόχο, οξύνονται και βαθαίνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αποδεικνύοντας πως η ΕΕ δεν είναι ένωση των λαών αλλά ήταν και είναι ένωση των ιμπεριαλιστών που δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Το άγχος που επιδεικνύουν το ΚΕΑ και άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις για τη σωτηρία της ΕΕ, η προπαγάνδα τους για τον εξωραϊσμό της, αναδεικνύουν ότι αποτελούν υπηρέτες για τη διαιώνιση του καπιταλισμού και της ταξικής εκμετάλλευσης.
Η ΕΕ υπηρετεί τη στρατηγική του κεφαλαίου για πιο φτηνή εργατική δύναμη στον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κράτη και ενώσεις. Αυτή η στρατηγική εξηγεί γιατί όχι μόνο στην Ελλάδα ή στην Ισπανία αλλά σε όλη την Ευρώπη η τάση είναι γενικευμένη να παίρνονται άγρια μέτρα που πλήττουν το λαό και αυξάνουν τα κέρδη των μονοπωλίων. Σε αυτή τη στρατηγική υποκλίνεται και το ΚΕΑ με το καταστατικό του και την αποδοχή των "αρχών της ΕΕ" που υπηρετούν το κεφάλαιο. Η ΕΕ ούτε είναι αντίβαρο στις ΗΠΑ ούτε οι λαοί πρέπει να διαλέξουν ιμπεριαλιστή, όπως κάνουν οι οπορτουνιστές και το ΚΕΑ. Αντικειμενικά, η καπιταλιστική κρίση, η αναδιάταξη ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κι ο οξυνόμενος ανταγωνισμός τους τροφοδοτεί νέες εστίες πολέμων και ματοκυλίσματος των λαών. Οι λαοί πρέπει αποφασιστικά να μην δεχτούν να χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Διέξοδος η ανατροπή του καπιταλισμού κι όχι η διαχείρισή του
Οι εξελίξεις τονίζουν ότι δεν γίνεται να υπάρξει επιστροφή στο παρελθόν. Καμιά διευρυμένη κρατική ιδιοκτησία στο έδαφος κυριαρχίας των μονοπωλίων δεν μπορεί να έχει θετικό αντίκρισμα για τους λαούς σε συνθήκες απελευθέρωσης της καπιταλιστικής αγοράς. Κανένας "πόλος κρατικών τραπεζών" ή δήθεν φιλολαϊκή μετάλλαξη της ΕΚΤ, κανένα δήθεν φιλολαϊκό "κοινωνικό ταμείο" δεν γίνεται να αποτελούν διέξοδο για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Κυριαρχία και δημοκρατία χωρίς αποδέσμευση κάθε χώρας από την ΕΕ με ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, δεν μπορεί να υπάρξει. Ανάγκη αποτελεί σήμερα η ταξική συσπείρωση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η λαϊκή συμμαχία των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την εξουσία της εργατικής τάξης. Η συγκρότηση ταξικού πόλου στο εργατικό κίνημα αποτελεί προϋπόθεση για το σωστό προσανατολισμό των αγώνων.
Στον ταξικό αγώνα η ελπίδα
Χαιρετίζουμε τους μεγάλους αγώνες με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές και πρωταγωνίστριες τις ταξικές δυνάμεις που γίνονται από τους εργάτες, στην Ελλάδα, στην Ισπανία και σε πολλές ακόμα χώρες. Τέτοιοι αγώνες θα πυκνώσουν. Χαιρετίζουμε ιδιαίτερα τον μεγαλειώδη απεργιακό αγώνα των Χαλυβουργών στην Ελλάδα. Αυτός ο αγώνας, όπως και οι πανεργατικές απεργίες αποδεικνύουν στην πράξη ότι η κρίσιμη μάχη δεν θα δοθεί στις πλατείες των "αγανακτισμένων", ούτε στα τραπέζια των κοινωνικών διαλόγων των συμβιβασμένων εκπροσώπων της ITUC/ETUC. H οργή και η αγανάκτηση για να έχει προοπτική πρέπει να εκφραστεί στους χώρους δουλειάς, εκεί θα κριθεί η ταξική πάλη, σε αντιπαράθεση με την λεγόμενη "κοινωνική συνοχή" και τους κοινωνικούς διαλόγους που προβάλλουν οι σοσιαλδημοκράτες, το ΚΕΑ και τα συμβιβασμένα συνδικάτα της ITUC και ΕΤUC που στηρίζουν.
Στις χώρες μας η ύπαρξη και δράση διακριτού ταξικού πόλου αποτελεί εφόδιο και παρακαταθήκη για την εργατική λαϊκή πάλη. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο(ΠΑΜΕ) στην Ελλάδα, όπως και οι Επιτροπές Εργατικής Ενότητας(CUO) που βρίσκονται στο ξεκίνημά τους στην Ισπανία αποτελούν πολύτιμο στήριγμα γιατί προωθούν την ταξική πάλη και αποκαλύπτουν τον υπονομευτικό ρόλο των συμβιβασμένων ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος, οργανώνουν την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο.
Το ΚΚΕ και το ΚΚΛΙ θα δυναμώσουν τις κοινές πρωτοβουλίες τους τόσο στις χώρες τους όσο και στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα για να δυναμώσει ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα η προοπτική που χαράσσει η επαναστατική στρατηγική για ανειρήνευτο ταξικό αγώνα για την εργατική εξουσία. Ιδιαίτερο ρόλο και συμβολή σε αυτήν την υπόθεση διαδραματίζει η Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση, μια πρωτοβουλία θεωρητικών περιοδικών Κομμουνιστικών Κομμάτων που στοχεύει στην ενίσχυση της μαρξιστικο-λενινιστικής κατεύθυνσης στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ως προϋπόθεση για την αναγκαία ανασυγκρότησή του.
Οι αστοί και οι οπορτουνιστές που χαιρέτιζαν την ανατροπή του σοσιαλισμού, που μιλούσαν για "την περίοδο της ελευθερίας, της ευημερίας και της ειρήνης", έχουν διαψευστεί παταγωδώς. Εχει ευθύνη ιδιαίτερα το ΚΕΑ σήμερα για την αντικομμουνιστική υστερία γιατί αποδέχτηκε τον πυρήνα της επίθεσης της αστικής τάξης με την άρνηση και κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, προβάλλοντας το "σοσιαλισμό του 21ουαιώνα" που δεν είναι άλλος από έναν καπιταλισμό "με ανθρώπινο πρόσωπο" που είναι αδύνατο να υπάρξει. Η νοσταλγία για το σοσιαλισμό στις χώρες που είχε οικοδομηθεί, σήμερα αυξάνεται. Οι λαοί που γνώρισαν το σοσιαλισμό δεν τον ξεχνούν. Τα ΚΚ μπορούν σήμερα και βγάζουν συμπεράσματα, για τους νόμους της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που παραβιάστηκαν και τα λάθη που έγιναν. Οι νέες σοσιαλιστικές επαναστάσεις που είναι μπροστά μας έχουν παρακαταθήκη το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, την υπεροχή της κοινωνικοποιημένης κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας, χωρίς καπιταλιστές και εκμετάλλευση, χωρίς κρίσεις και ανεργία, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, χωρίς ανασφάλεια για το αύριο, όπου το κουμάντο και τον έλεγχο θα τον έχει η εργατική τάξη, η τάξη που θα πάρει στα χέρια της την εξουσία. Ο σοσιαλισμός είναι αναγκαία, επίκαιρη και μοναδική διέξοδος».

ByΦιλιππος Ανθης στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

TOP READ