Τρολάρισμα Γκιόκα για την ψήφο των αποδήμων: «Αλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω» (vid)

 

 

 

Τρολάρισμα Γκιόκα για την ψήφο των αποδήμων: «Αλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω» (vid)

Θέτοντας το θέμα στην ουσία του, ο βουλευτής του ΚΚΕ τόνισε: «Ανοίγετε πάλι τέτοιο ζήτημα, γιατί αντιμετωπίζετε τους έλληνες μετανάστες ως κουκιά».

Δηκτικά και «μ’ ένα τραγούδι» αντιμετώπισε στην παρέμβασή του στη βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ, Γιάννης Γκιόκας, με αφορμή την πρόθεση της κυβέρνησης, μετά και τη χείρα βοηθείας που έσπευσε να δώσει η Θεοδώρα Τζάκρη από το Σύριζα, να καταργήσει τον ψηφισμένο μόλις το 2019 νόμο για την ψήφο των αποδήμων, καταργώντας ουσιαστικά τα κριτήρια που είχαν τεθεί για τη θέσπισή της.

Ο βουλευτής, αφού υπενθύμισε πως στο παρελθόν που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχαν για χρόνια πάνω από 200 βουλευτές αθροιστικά, η ψήφος των αποδήμων δεν καθιερώθηκε λόγω του δικομματικού ανταγωνισμού, τόνισε πως:

«Επιβεβαιώθηκε ότι και τώρα η ανακίνηση ξανά του ζητήματος της ψήφου των αποδήμων, παρά το γεγονός ότι υπάρχει νόμος πρόσφατος, ψηφισμένος με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, υπηρετεί μικροκομματικές σκοπιμότητες και επικοινωνιακές. Για αυτόν το λόγο η κυβέρνηση αξιοποίησε τις δηλώσεις της κυρίας Τζάκρη».

Στο σημείο αυτό, αναδεικνύοντας σκωπτικά τις παλινωδίες των κυβερνητικών κομμάτων, είπε πως

“Άλλα στο εσωτερικό, άλλα στο εξωτερικό, άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω, αλλά αυτό το τραγουδάκι ας το αφήσουμε στο Μάλαμα, αυτή είναι ιστορία».

Απαντώντας μάλιστα και στο νεόκοπο επιχείρημα του βουλευτή Βλάση της ΝΔ για «θεωρίες του ΚΚΕ», υπενθύμισε πως «οι θεωρίες» είναι ο νόμος που οι ίδιοι ψήφισαν το ’19.

Θέτοντας το θέμα στην ουσία του, ανέδειξε πως:

«Απλά ανοίγετε πάλι τέτοιο ζήτημα, μόνο και μόνο για να χαϊδέψετε τα αυτιά των αποδήμων και γιατί τους αντιμετωπίζετε ως κουκιά».

Ολοι όσοι τώρα κόπτονται για την ψήφο των αποδήμων, αν όντως ενδιαφέρονταν για εκείνους τότε:

«Θα φροντίζατε όλοι εσείς που κυβερνούσατε τόσα χρόνια να λύσετε ορισμένα προβλήματα από αυτά που ζουν οι Ελληνες μετανάστες, οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι στο εξωτερικό»,

όπως στα θέματα της εκπαίδευσης, την αποψίλωση των προξενικών αρχών.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και η αναφορά του στην προχτεσινή συζήτηση με τους εξωκοινοβουλευτικούς φορείς, λέγοντας πως:

«Είχαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ορισμένες απαντήσεις στο ερώτημα που θέσαμε για ποιο λόγο ήταν χαμηλός ο αριθμός όχι μόνο της συμμετοχής αλλά και της εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους των ευρωεκλογών.

Αυτό που έθεσαν (οι φορείς) ως βασική αιτία ήταν ότι ένας αριθμός Ελλήνων επιλέγει να πάρει μέρος όχι στις ελληνικές ευρωεκλογές, δηλαδή για την ανάδειξη των Ελλήνων ευρωβουλευτών, αλλά για την ανάδειξη Γερμανών, Βέλγων, Σουηδών κ.ο.κ. ευρωβουλευτών.

Γιατί είναι προφανές ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτών των ανθρώπων έχει συνδέσει την τύχη του, τη ζωή του, το μέλλον του, τη δουλειά του με τις εξελίξεις και τις συνθήκες περισσότερο της χώρας που διαμένει και λιγότερο της Ελλάδας και επιλέγει να πάρει μέρος σε αυτές τις ευρωεκλογές. Και λέμε και καλά κάνει».

Τρολάρισμα Γκιόκα για την ψήφο των αποδήμων: «Αλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω»

Τόνισε πως ένα σημαντικό μέρος αποδήμων μπορεί να αγαπούν την Ελλάδα και να έχουν ψυχικό δεσμό, αλλά δεν έχουν κοινωνικό και οικονομικό δεσμό με τη χώρα και διαμορφώνουν τη συνείδησή τους με βάση τις συνθήκες μιας άλλης χώρας.

Γι’ αυτό το λόγο είναι σημαντική η ύπαρξη κριτηρίων, ώστε όσοι ψηφίζουν στο εξωτερικό να έχουν συνθήκες ζωής που να προσομοιάζουν με εκείνες στο εσωτερικό.

Εξάλλου, όπως επεσήμανε, η ψήφος των αποδήμων αφορά και τους κατοίκους στο εσωτερικό της χώρας, αφού πχ για το 8ωρο θα καλείται να συναποφασίσει και κάποιους που:

«Δεν παίρνει σύνταξη στην Ελλάδα, δε φορολογείται στην Ελλάδα, δε δουλεύει εδώ»

κι ότι αυτό αποκρύπτεται τεχνηέντως από τους θιασώτες της ψήφου χωρίς κανένα ουσιαστικό κριτήριο.

Εξάλλου, κριτήρια για την ψήφο από το εξωτερικό προβλέπει και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, όσο και η νομοθεσία σε μια σειρά μεγάλων κρατών, όπως η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Απευθυνόμενος στον παρόντα αρμόδιο υπουργό Μάκη Βορίδη, ο Γιάννης Γκιόκας απάντησε πως:

«Εμείς υπερασπιζόμαστε την κοινή λογική, εσείς έχετε φτάσει να αρνείστε ακόμα αστικές λογικές, για να υπηρετείτε πολιτικά παιχνίδια».

Κλείνοντας, ο Γιάννης Γκιόκας τόνισε πως:

«Ως ΚΚΕ, προσεγγίσαμε, από την πρώτη στιγμή, το ζήτημα αυτό με θέσεις αρχών. Αυτό εξακολουθούμε να κάνουμε, μακριά από πολιτικά παιχνίδια, στα οποία συμμετέχουν όλα τα υπόλοιπα κόμματα, στις πλάτες των Ελλήνων αποδήμων και δίπλα στα προβλήματα που τους έχουν συσσωρεύσει, εδώ και χρόνια, με την πολιτική τους».

Τρολάρισμα Γκιόκα για την ψήφο των αποδήμων: «Αλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω» (vid)

 

 

Πηγή: Κατιούσα μέσω: rovespieros.gr

ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ !!!

 

 

Κοιτά να δεις κάτι συμπτώσεις:

Ο όμιλος του Μυτιληναίου προσπάθησε να κάνει εργοστάσιο εξόρυξης βωξίτη στην περιοχή.

Μετά από κινητοποίηση των κατοίκων η κατασκευή σταμάτησε.

ο ίδιος όμιλος ήθελε να στήσει και ανεμογεννήτριες στα Γεράνεια Όρη.

Μετά από κινητοποίηση των κατοίκων και αυτό σταμάτησε.

Για τις εξορύξεις βωξίτη και για τα αιολικά πάρκα εκκρεμούν τέσσερις αδειοδοτήσεις που δεν προχωρούν λόγω της προστασίας της δασικής έκτασης.

Το Συμβούλιο της Επικράτειας (ΣτΕ), εγκρίνει επι προεδρίας Σακελλαροπούλου απόφαση η οποία επιτρέπει την χορήγηση αδειών για κατασκευή αιολικών σε αναδασωτέες εκτάσεις.

Ξαφνικά ξεσπάει μεγάλη πυρκαγιά σε όλη την περιοχή, λίγες μέρες μετά την επικύρωση της απόφασης.

Η φωτιά ξεκίνησε 30 λεπτά από την στιγμή που το τελευταίο πυροσβεστικό γύρισε στην βάση του, και 1 ώρα από την καθηλωση των εναεριων.

Τον Μάιο δεν αναπτύσσεται πλήρως ο σχεδιασμός της πυροσβεστικης λόγω ελλειψης προσωπικού, και έτσι το βράδυ τα δάση δεν φυλαγονται.

Επίσης δεν έχει γίνει ακόμα η παραλαβή των εναέριων που νοικιάζει η πυροσβεστική υπηρεσία.

Να δείτε που τελικά θα εγκριθούν και οι τέσσερις αδειοδοτήσεις που εκκρεμούν τόσο καιρό (μαζί με αυτές για τις εξορύξεις βωξίτη) γιατί η καθυστέρηση έγκρισης και οι κινητοποιήσεις κατοίκων κάνουν κακό στην «υγιή επιχειρηματικότητα» και την «ανάπτυξη».

Έτσι λοιπόν τώρα που θα εγκριθούν οι άδειες, δεν θα «αναγκαστεί» ο καημένος ο επιχειρηματίας να επενδύσει σε Βουλγαρία και Βόρεια Μακεδονία (ξέρετε τη γείτονα χώρα που δεν τολμούν να πουν το επίσημο όνομά της)

Γιατί κουμάντο σε αυτό το τριτοκοσμικό κωλοχανείο δεν κάνουν τα πολιτικά ανδρείκελα, αλλά οι μαφιόζοι επιχειρηματίες εφοπλιστές και κάνεις δεν λέει κουβέντα. Και κανείς δεν τους έχει πάρει με τις πέτρες ακόμα. Ομερτά!

Anwar Jitou

Οχι στο νομοσχέδιο - έκτρωμα

Το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης που προπαγανδίζει η κυβέρνηση αποτελεί τη «γέφυρα» της Ελλάδας των μνημονίων και των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων με το πανευρωπαϊκό «super μνημόνιο» του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ. Αποτελεί μια νέα αλυσίδα που σφιχταγκαλιάζει ασφυκτικά τους εργαζόμενους με τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Περιέχει τη λίστα με περίπου 60 «μεταρρυθμιστικές» πρωτοβουλίες - προγράμματα, αντιλαϊκές ανατροπές που η νομοθέτησή τους, κατά τη γνωστή διαδικασία όλων των μνημονίων, θα «ξεκλειδώνει» εκταμιεύσεις δόσεων.

Ολα τα μέτρα που έχει πάρει ήδη η κυβέρνηση, αλλά και αυτά που περιλαμβάνονται στο νέο νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά, εντάσσονται στον στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για μεγαλύτερη «ευελιξία», για περισσότερα εργαλεία, ώστε να μειώνεται το «κόστος» εργασίας, να γίνεται πιο φθηνή η εργατική δύναμη. Είναι η στρατηγική που παρέχει τη δυνατότητα στους επιχειρηματικούς ομίλους να προσαρμόζουν χωρίς εμπόδιο την εργάσιμη μέρα στα μέτρα τους, με επώδυνες συνέπειες για τους εργαζόμενους.

Επιχειρείται να χτυπηθούν μεγάλες εργατικές κατακτήσεις που αποσπάστηκαν και κερδήθηκαν με αίμα και αγώνες. Ο αγώνας απέναντι σε αυτόν τον σχεδιασμό δεν είναι μάχη ιδεοληψίας όπως αναφέρει συχνά - πυκνά η κυβέρνηση, αλλά είναι μάχη για τη ζωή των εργαζομένων.

Ο σταθερός εργάσιμος χρόνος, το 8ωρο, η Κυριακή αργία είναι απαραίτητες πλευρές για την ξεκούραση των εργαζομένων, για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, για την επαφή με τα παιδιά και την οικογένεια, για κοινωνικές δραστηριότητες. Η διεκδίκηση, η κατοχύρωση και η υπεράσπιση του 8ωρου από τον 19ο αιώνα έως σήμερα αποτελεί αφετηρία σε κάθε αγώνα, σε κάθε σύμβαση, σε κάθε μάχη μέσα στην ανειρήνευτη πάλη με τα αφεντικά, στο άδικο σύστημα της εκμετάλλευσης.

* * *

Κάθε εργαζόμενος, ανεξαρτήτως κλάδου και χώρου δουλειάς, πρέπει να μάθει για τις συνέπειες του νομοσχεδίου. Τον αφορά άμεσα! Το χτύπημα στον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας αλυσοδένει τον καθένα μας στη δουλειά και ο εργοδότης αποκτά επιπλέον όπλα στο διευθυντικό δικαίωμα που έχει στον ελεύθερο χρόνο μας, στην ξεκούρασή μας, στο χρόνο με την οικογένειά μας. Στοχεύουν στην πλήρη υποταγή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας στις αξίες του κεφαλαίου, στην ανταγωνιστικότητα και στα κέρδη τους.

Για την κατάργηση του 8ωρου, η κυβέρνηση ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες έχει εξαπολύσει μια προπαγανδιστική εκστρατεία που συμπυκνώνεται στο εξής: «Οχι μόνο δεν καταργείται το 8ωρο, αλλά αντίθετα θωρακίζεται και μπαίνει τάξη στις συνθήκες αυθαιρεσίας που παρατηρούνται στους χώρους εργασίας». Υποστηρίζει ότι «δίνεται η δυνατότητα στον εργαζόμενο, αν το θέλει ο ίδιος, να ρυθμίσει με αίτημά του τις ώρες εργασίας με βάση τις ανάγκες του», «χωρίς να έχει απώλεια στις αποδοχές του», μέχρι και «να δουλεύει 4 μέρες τη βδομάδα»!

Στην προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση για να κοροϊδέψει και να λειάνει τις γωνίες σε ένα νομοσχέδιο που φέρνει τις ανατροπές του αιώνα, αναφέρει πως νομοθετεί την 4ήμερη εργάσιμη βδομάδα. Δεν λέει όμως ότι για να εργαστεί ένας εργαζόμενος 4 μέρες, θα πρέπει να δώσει «ψυχή και σώμα» μέχρι και τη φυσική του εξάντληση για ένα 6μηνο, να εργάζεται σαν το σκυλί 10ωρα και μαζί με τη μετακίνηση προς και από την εργασία του, να κοιμάται και να ξυπνάει δουλεύοντας. Με λίγα λόγια, ένας εργαζόμενος που δουλεύει 5ήμερο θα πρέπει να δουλεύει σε εξουθενωτικούς ρυθμούς για 50 ώρες ή για 60 ώρες το 6ήμερο, τη βδομάδα.

* * *

Αν κάποιος εργαζόμενος θεωρεί πως αξίζει τον κόπο μια τέτοια θυσία για να μπορεί να «μαζέψει ελιές», όπως αναφέρει η κυβέρνηση, πρέπει να πάρει υπόψη του την ενιαία δομή του νομοσχεδίου, με βάση την οποία η κάθε εργοδοσία εμπλουτίζει το οπλοστάσιο που έχει ήδη στα χέρια της για να ξεχειλώνει τον εργαζόμενο όσο και όποτε θέλει.

Η «νόμιμη» αύξηση των υπερωριών σε 150 ώρες σημαίνει αρχικά ότι ο εργαζόμενος θα επιτρέπεται νόμιμα να εργάζεται 10 ώρες στη δουλειά χωρίς να πληρώνεται την πρόσθετη υπερωριακή αμοιβή. Δευτερευόντως την υπόλοιπη περίοδο που υποτίθεται θα είχε το δικαίωμα να μπει σε καθεστώς «μειωμένης απασχόλησης», νόμιμα θα μπορεί να ενταχθεί σε νέο πρόγραμμα υπερωριών έως και 150 τον χρόνο! Δηλαδή αγγίζουμε ένα νούμερο που συνολικά οι υπερωρίες μπορούν να ξεπεράσουν τις 350 στη διάρκεια ενός έτους, από τις οποίες θα είναι πληρωμένες μόνο οι 150. Αρα θα υπάρχει και ένταση της εκμετάλλευσης και απλήρωτη εργασία.

Οι αναφορές δε της κυβέρνησης ότι κάθε μεταβολή στο χρόνο εργασίας θα είναι αποτέλεσμα εθελοντικής συμφωνίας του εργαζόμενου αποτελεί ισχυρή πρόκληση για κάθε εργαζόμενο που έχει βιώσει απολύσεις, που αντιμετωπίζει καθημερινά το διευθυντικό δικαίωμα στο χώρο δουλειάς του, από τις καθυστερήσεις στους μισθούς, τα παρακαλετά ρεπό έως τις μέρες άδειας που δικαιούνται και πολλές φορές γράφονται στο χιόνι.

Οσα ψέματα κι αν χρησιμοποιήσουν η κυβέρνηση και οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το νομοθετικό έκτρωμα έρχεται για να δυναμώσει και να δώσει επιπλέον κάλυψη στην εργασιακή ζούγκλα. Παράλληλα για να φιμώσουν κάθε αγωνιστική φωνή που δεν θα δέχεται τις νέες συνθήκες εκμετάλλευσης και την ευελιξία, σχεδιάζουν τη νέα επίθεση στη συνδικαλιστική δράση, στο δικαίωμα στην απεργία. Επιδιώκουν να βάλουν ακόμα περισσότερα εμπόδια στην οργάνωση των εργαζομένων, να μετατρέψουν την απεργία σε συμβολική ή παράνομη ενέργεια.

* * *

Γι' αυτό χρειάζεται ενιαίος διεκδικητικός αγώνας, που θα έχει στο επίκεντρο την κατάργηση όλων των νόμων της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, της ευελιξίας του παγώματος των μισθών, του χτυπήματος στη συνδικαλιστική δράση. Νόμοι που έχουν και τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα θεωρεί πως έχουμε μνήμη χρυσόψαρου.

Για όλα τα παραπάνω η απαξιωμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ για άλλη μια φορά όχι μόνο είναι απούσα, αλλά ενεργητικά προσπαθεί να περάσει τον κυβερνητικό σχεδιασμό. Ψάχνει τις θετικές πλευρές του νομοσχεδίου και κάνει δήθεν παρεμβάσεις ώστε να περάσει ανέγγιχτος ο πυρήνας του. Η απεργία στις 6 Μάη από εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, κόντρα στη γραμμή και τις αποφάσεις της, όχι απλά πέτυχε, αλλά δίνει και το ρυθμό για τη συνέχεια.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να προετοιμαστούμε από σήμερα κιόλας για την επόμενη μέρα, με το δυνάμωμα της οργάνωσής μας σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, για να διεκδικήσουμε ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Για να μη γίνουμε δούλοι του 21ου αιώνα!

(Αναδημοσιεύεται από το newsit.gr)

Γιώργος ΠΕΡΡΟΣ
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Με το «καλημέρα»

Με τη φωτιά που ξέσπασε το βράδυ της Τετάρτης στον Σχίνο Κορινθίας να έχει καταστρέψει πάνω από 20.000 στρέμματα δασικής έκτασης, σπίτια και εξοχικές κατοικίες, είναι παραπάνω από φανερό ότι και στη φετινή αντιπυρική περίοδο (διανύουμε μόλις την 21η μέρα από την έναρξή της) θα αποτυπωθεί με τα πιο μελανά χρώματα η διαχρονική εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων, που αφήνει ανυπεράσπιστα τα δάση και την περιουσία του λαού.

Εχει περάσει μόλις ενάμισης μήνας από τότε που το ΚΚΕ χτυπούσε «καμπανάκι κινδύνου» στη Βουλή, ζητώντας να δοθεί προτεραιότητα στα ζητήματα της πυρασφάλειας και της δασοπροστασίας.

Εχει, μάλιστα, σημασία ότι η προειδοποίηση αυτή γινόταν σε μια συγκυρία που η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα πανηγύριζαν για την κύρωση ενός πρωτοκόλλου συνεργασίας της Πυροσβεστικής Ελλάδας και Κύπρου, καλλιεργώντας κάλπικες προσδοκίες στον λαό ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα αναβαθμιστούν οι επιχειρησιακές δυνατότητες και ότι θα κινδυνέψουμε λιγότερο από τις φωτιές.

Το ίδιο ισχύει και με την αναπροσαρμογή της Πολιτικής Προστασίας στα ευρωατλαντικά πρότυπα, με την ίδρυση γραφείου του ΝΑΤΟ μέσα στη νέα υπηρεσία και τη συνεργασία της με την Ευρωπαϊκή Αστυνομία, αντί η κυβέρνηση να ενισχύσει ουσιαστικά την πυροπροστασία και την πυρόσβεση.

Αλλά και το πρόγραμμα RESCUE της ΕΕ τον ίδιο στόχο υπηρετεί: Να κρύψει κάτω από τη διακρατική συνεργασία, που αυξάνει τάχα τα διαθέσιμα μέσα σε περίπτωση φωτιάς, τις τεράστιες ελλείψεις της Πυροσβεστικής σε μέσα και υποδομές, να τις νομιμοποιήσει στη συνείδηση του λαού, να μεταθέσει τις ευθύνες μακριά από το κράτος και την κυβέρνηση, που σε κάθε στραβοτιμονιά θα μπορεί να επικαλείται τις «ατέλειες» του ευρωπαϊκού μηχανισμού.

Τα στοιχεία όμως είναι αμείλικτα: Ο αριθμός των πυροσβεστών παραμένει τραγικά χαμηλός, μόλις 16.500 το 2020, πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες, με ελλιπή εξοπλισμό και μέσα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Περίπου 1.700 από το προσωπικό της Πυροσβεστικής είναι εκτός επιχειρησιακού σχεδιασμού, καθώς στελεχώνουν τις υπηρεσίες των ιδιωτικών αεροδρομίων της «Fraport», του «Ελευθέριος Βενιζέλος», των ιδιωτικών οδικών αξόνων κ.λπ.

Επομένως, το παιχνίδι είναι χαμένο από τα ...αποδυτήρια για τα δάση και τον λαό, στο έδαφος της πολιτικής εμπορευματοποίησης της γης, που αποτελεί υπόβαθρο των εκατοντάδων εμπρησμών κάθε χρόνο.

Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι πολύ πριν από την προχτεσινή φωτιά και εν μέσω πανδημίας, η κυβέρνηση με fast track διαδικασίες, έφερε και ψήφισε νέο περιβαλλοντικό νόμο - εύφλεκτη ύλη για τα εναπομείναντα δάση στο όνομα της διευκόλυνσης των επενδύσεων.

Ανάμεσα σε άλλα, ο νόμος δίνει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν τουριστικές επιχειρηματικές δραστηριότητες στον πυρήνα των Εθνικών Δρυμών της Πάρνηθας και του Σουνίου, ανοίγει τον δρόμο για περαιτέρω επέκταση επενδύσεων στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), επαναφέρει το ζήτημα των «οικιστικών πυκνώσεων».

Δεν περνάνε, επίσης, απαρατήρητες οι καταγγελίες κατοίκων, εκπροσώπων φορέων, ακόμα και στελεχών της Τοπικής Διοίκησης, ότι η διαδικασία διαμόρφωσης των δασικών χαρτών, που βρίσκεται σε εξέλιξη, μπορεί και να ενθαρρύνει την εκδήλωση νέων πυρκαγιών, αφού «ό,τι γράψει» τώρα «δεν ξεγράφει».

Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι βασικός σκοπός των δασικών χαρτών είναι «να καθαρίσουν το τοπίο» στη γη - εμπόρευμα, ώστε να «προσφερθεί» στους πεινασμένους για κέρδη μονοπωλιακούς ομίλους, διευκολύνοντας παράλληλα τη συγκέντρωση γης σε λίγα χέρια, σε βάρος των μικροϊδιοκτητών γης και των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων.

Κανένας εφησυχασμός δεν δικαιολογείται, λοιπόν, μπροστά στο καλοκαίρι, οπότε κάθε χρόνο καταγράφονται οι περισσότερες και μεγαλύτερες πυρκαγιές. Η πείρα από όλες τις φωτιές, κι από αυτήν της Κορινθίας, δείχνει ότι το κράτος γίνεται «επιτελικό» και ξεδιπλώνει τις ικανότητές του μόνο όταν πρόκειται να ανταποκριθεί στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, να στηρίξει τα κέρδη τους.

Αντίθετα, όταν πρόκειται για τις λαϊκές ανάγκες, ακόμα και για τη στοιχειώδη προστασία της περιουσίας και της ζωής του λαού από φυσικά φαινόμενα, η «ατομική ευθύνη» και το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» έρχονται ως προκάλυμμα των μεγάλων ελλείψεων, της απουσίας οργανωμένου σχεδίου πρόληψης και διαχείρισης των καταστροφών, της λογικής του «κόστους - οφέλους» στην οργάνωση της προστασίας από τη φωτιά και τα άλλα φυσικά φαινόμενα.